7 Weeks : A Farewell To Dawn

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. King in the Mud
2. The ghost beside me
3. Ohka
4. Kamikazes
5. Broken voices
6. A farewell to dawn
7. January
8. A well kept secret
9. Knots

Platenlabel
Overpowered Records
 
Labelnummer
promo CD
 
Distributie
Cargo Records
 
Promo-agent
Mike De Coene (Hardlife Promotions)
 
Website Artiest
7 Weeks
​Facebook

7 Weeks is een post-stoner rock act, afkomstig uit het Franse Limoges. De groep werd opgericht in 2006 door Julien Bernard   (vocals, bass, gitaar, keyboards) en Jeremy Cantin-Gaucher (drums, programmatie). Jaren van hard werken resulteerden in een rijp en samenhangend geluid dat we kunnen bestempelen als stoner rock gefuseerd met een aantal alternatieve nuances zoals grunge, blues en vroege heavy rock. Wie stoner zegt denkt misschien nogal snel aan de koningen van dat genre, Queens Of The Stone Age. De sound van 7 Weeks gaat duidelijk dieper en zwaarder dan QOTSA maar bij momenten komt hun gitaargeluid dicht in de buurt van dat van Zijn Hoogheid, Josh Homme. Die band heeft dus zeker zijn invloed uitgeoefend op de fransozen maar zullen zeker niet de enige zijn geweest.‘A Farewell To Dawn’ is de volwaardige opvolger van ‘Carnivora’ uit 2013. Die plaat stuurde de band de baan op en bezorgde hen meer dan honderd optredens, waaronder een plek op Hellfest Open Air (Frankrijk),  het Rock For People festival (Tsjechie), The Stone Festival (Spanje) en mochten ze openen voor gro(o)te(re) namen zoals Suicidal Tendencies, Infectious Grooves, Placebo, Arctic Monkeys, The Datsuns, Brant Bjork, The Damned en zelfs ons eigen Belgische Triggerfinger. Een teken dat deze heren toch wel Iets kunnen… En al wie naar dit album luistert, zal dit enkel maar kunnen beamen. Grootste teleurstelling en tegelijk mijn belangrijkste punt van kritiek is de korte duur van dit album. De totale tijdsduur klokt af op slechts iets langer dan drieëndertig minuten en hoewel er negen titels op de albumhoes vermeld staan kunnen we slechts zeven daarvan als volledige songs beschouwen. Deze teleurstelling is echter tegelijkertijd een goed teken want als alles de revue gepasseerd is blijft er honger naar meer en ik heb dan ook meermaals op de ‘album repeat’ knop van mijn muziekspeler geduwd. Vanaf de eerste noot grijpt deze plaat je bij je nekvel om je vervolgens niet meer los te laten. Opener ‘King Of Mud’ toont meteen aan dat de band de (vaak platgetreden) paden van het stoner genre wel kent maar bewust links laat liggen. De vocale harmonieën in ‘The Ghost Beside Me’ zijn prachtig uitgewerkt en doorheen het nummer klinkt een onderhuids kruipende piano. ‘Ohkra’ is een instrumentaal nummer dat fungeert als intro voor ‘Kamikazes’. Dat nummer wordt gedragen door een pompende baslijn die geniaal klinkt door haar eenvoud. ‘Broken Voices’ beukt stevig door met een loodzware riff en paar heftige hooks. In het complexe instrumentale titelnummer horen we organisch klinkend gitaarwerk, synths en samples. ‘January’ is de single van het album waarvoor ook een clip werd gemaakt die we op YouTube e.d. kunnen terugvinden. Qua opbouw en structuur doet dit nummer mij erg denken aan The God Machine, een soort  Stoner band avant la lettre die begin jaren negentig twee magistrale platen uitbracht maar er na de dood van één van de leden de brui aan gaf waarna zanger Robin Proper Sheppard Sophia oprichtte, doch dit geheel ter zijde en totaal buiten de kwestie. Een bezwerende baslijn en een goed pakkende synthesizer saus voorzien dit nummer van aan stel venijnige weerhaakjes die zich in je gehoor vast enteren. Voor ‘A Well Kept Secret’ trapt Julien Bernard zijn Big Muff baseffect en daarmee ook het gaspedaal in. Dit is stoner rock ten voeten uit. I love it! Het is meteen ook het meest ‘commercieel’ klinkende nummer van de plaat en refereert het sterkst aan het reeds genoemde QOTSA. Geweldig drumwerk in dit nummer overigens. ‘Knots’ is de afsluiter van het album en daarin toont de band aan dat ze de dingen op hun eigen manier willen aanpakken en de regels van het genre graag buigen en vervormen zoals zij dat willen. Voor diegenen die bereid zijn hen hierin te volgen kan dit enkel maar leiden tot een spannende, avontuurlijke muzikale reis. Met deze woorden zou ik willen besluiten. Deze Franse rockers hebben er vanaf nu in ondergetekende alvast één fan bij, ik nodig u van harte uit om mij te volgen.
 
Jan Guisset (4)

Farewell To Dawn … but ‘Hello’ to these French Stoners.