Alcatrazz: Dangerous Games (Re-issue)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. It’s My Life
2. Undercover
3. That Ain’t Nothing
4. No Imagination
5. Ohayo Tokyo
6. Dangerous Games
7. Blue Boar
8. Only One Woman
9. The Witchwood
10. Double Man
11. Night Of The Shooting Star
12. Boustracks:
13. Island In The Sun
14. It’s My Life
15. Undercover
16. God Blessed Video
17. Double Man
18. Wire And Wood
19. Since You Been Gone
20. All Night Long

Platenlabel
HNE Recordings

Labelnummer
HNECD066

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Alcatrazz

Dit Alcatrazz album is een heruitgave van het originele album aangevuld met niet eerder uitgebrachte live opnames van een show op Long Island te New York. Zoals in een vorige review reeds vermeld had Alcatrazz zowat alles mee, gaande van een indrukwekkende bezetting, een goed ontvangen debuut en een succesvolle Japanse debuuttournee waarin ze gekend stonden als energiek en dynamisch.
Met ‘Dangerous Games’ had Alcatrazz de pech om Steve Vaï te moeten laten gaan nadat hij een aanbieding had gekregen om bij David Lee Roth te spelen. Vervanger voor Vaï werd Danny Johnson die voordien speelde bij Derringer, Alice Cooper en Rod Stewart. Danny had een meer commerciële inslag en dat was ook de richting die Capital Records in gedachte had voor Alcatrazz. Voor dit derde album werd ook voor een andere producer gekozen aangezien de samenwerking tussen Eddie Kramer en Graham Bonnet op ‘Disturbing The Peace’ niet goed verliep. Eén van de verrassingen op dit album is de toevoeging van twee covers, ‘It’s My Life’ van The Animals en ‘Only One Woman’ van The Marbles,  dit terwijl de band voordien enkel eigen materiaal opnam.  Er werd door Capitol nog meer covers voorgesteld maar dit weigerde de band. Deze ‘Dangerous Games’ is dan ook een stuk toegankelijker en commerciëler dan vorig materiaal en ondanks die commerciële inslag bleef ook nu het succes uit. Door interne problemen met zowel het label alsook het management split Alcatrazz een jaar na het uitkomen van deplaat. Jimmy Waldo en Gary Shea verlaten de band, waarna Jay Davis wordt aangetrokken als bassist. Alsook deze laatste samen met Danny Johnson vertrekt om met Eddie Van Halen te gaan spelen valt Alcatrazz voorgoed uit elkaar.
Nochtans bezit ‘Dangerous Games’ goed song materiaal om het in een Amerikaans AOR circuit te halen. De plaat staat bol van met toetsen gevulde rockers met pompend ritme,  mooie samenzang maar evenzeer rustige ballade achtige momenten. Graham Bonnet zelf klink in tegenstelling tot de eerder besproken ‘Disturbing The Peace’ overtuigend. Het lijkt wel of dit songmateriaal hem op het lijf geschreven is. Hij zingt de ziel uit zijn lijf en laat op het trage ‘Only One Woman’ horen welke capaciteiten hij in huis heeft. Ook qua meezing gehalte kan dit schijfje meedingen naar andere commerciële successen. Luister maar een naar ‘Undercover’  of de refreinen van ‘No Imagination’ of ‘Dangerous Games’.  De ingrediënten om het te maken binnen de scene waren dus zeker aanwezig.
Of de live opname een meerwaarde heeft voor de heruitgave van deze CD is mij nog de vraag. Voor de echte fans zal dit ongetwijfeld zijn maar ik wil je waarschuwen dat het om een publiekopname in bootleg kwaliteit gaat waarbij de geluidskwaliteit van destijds geldt en in de jaren tachtig was dit nog met tape recorders. Het geluid is dus niet echt helder te noemen en ook de balans tussen de instrumenten zit niet altijd even lekker maar het blijft voor sommigen wel een mooie herinnering natuurlijk.

Johan Kaethoven (3½)

With a little more luck this could have been a breakthrough for Alcatrazz but due to many problems the band split before they might have gone musically succesfull.