Brian Tarquin & Company: Band Of Brothers

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Eastern Front
2. Pull The Trigger On PTSD
3. War Is Strictly Business
4. Sands Of Time
5. To Fight A War I don’t Understand
6. Night Patrol
7. Lock & Loaded
8. Clutches Of Vietnam
9. Love & War
10. Alpha Brave

 
Platenlabel
Purple Pyramid records
 
Labelnummer
CLO0628
 
Distributie
Cleopatra Records
 
Promo-agent
Cleopatra Records
 
Website Artiest
Brian Tarquin & Company

Brian Taquin is een amerikaanse mullti emmy award winnende guitarist/componist en producer van de Guitar Master series met o.a. Jeff Beck, Steve Vai, Jimmy Page, Santana, BB King and Joe Satriani. In 2001, 2002 en 2004 mocht Brian Emmy Award nominaties ontvangen en hij verkocht in de U.S. meer dan 15000 albums doorheen zijn carrière. Toch had ik nog nooit van de man gehoord al ben ik wel van bovenvernoemde gitaristen en hou ik van een stevig potje instumentaal gitaargeweld. In 201 produceerde Tarquin ‘Guitars For Wounded Warriors’ waarin hij zijn gitaarspel tentoon spreid naast namen als Steve Morse, Billy Sheehan, Gary Hoey, Bumblefoot (Guns N' Roses), Reb Beach (Whitesnake), Hal Lindes (Dire Straits), Chris Poland (Megadeth) en Chuck Loeb (Fourplay). Dat album telt exclusief uitgebrachte nummers die geïnspireerd zijn op militairen die voor het vaderland vochten. Drie jaar later blijkt Tarquin hier een vervolg op te hebben gemaakt met ‘Band Of Brothers’. Op dit schijfje werken weerom een hoop aan gekende en minder gekende namen mee zijnde: Steve Morse, Ron "Bumblefoot" Thal, Phil Naro, Jeff Scott Soto, Brian Tarquin, Gary Hoey, Tina Guo, Tony Franklin, Joel Hoekstra, Jeff Watson, Trey Gunn. Je zou dan een kanjer van een album verwachten  maar ondergetekende vond het toch eerder teleurstellend gezien de namen van de gastmuzikanten. Het album werd volledig analoog opgenomen en gemixt gebruik makend van meersporen tape machines en zou dus als vanouds moeten klinken. Men kan er dus vanuit gaan dat wat je hoort ook wel degelijk zo ingespeeld werd en er van digitaal knip- en plakwerk of ander technisch vernuft niet al te veel sprake is. Muziek in de pure vorm zoals het hoort te zijn dus! Door gebruik te maken van achtsnarige gitaar en diepe bas zijn de ritmepartijen aan de diepe kant wat typische rocknummers niet altijd het juiste geluid geeft. Ik heb  ze liefst iets snediger. In Eastern Front is het ‘ Joel Hoekstra die mag uitblinken in de solo’s. Een tempo nummer met voldoende variatie en een goede ritmesectie. Ook ‘Pull The Trigger On PTSD’ is een lekkere up tempo met trager middenstuk en een knappe drumgroove. Ron Thal zorgt hier voor de melodische inslag en enkel solo’s. ‘War Is Strictly Business’ gaat de ballade kant op maar ook hier is het geluid op de ritmepartij diep. Hier is het Jeff Watson die zorgt voor de intro en eerste gitaarsolo. Een akoestisch geluid krijgen we in de intro van ‘Sands Of Time’, nadien gaat her nummer over in een echte rockeer met knap solowerk van Tarquin. Jeff Scott Soto staat in voor de lead vocals en volgens mij kon Tarquin geen betere keuze maken om voldoende variatie aan dit album toe te voegen. Soto’s stemgeluid is duidelijk ook van hoger niveau dan dat van Naro. Geïnspireerd door Soto trekt Phil Naro op ‘To Fight A War I don’t Understand’ zijn strot open en toont dat ook hij niveau heeft. Verder treffen we hier Tina Guo aan die het geheel opvult met de elektrische cello. Verwacht hier geen strijkorkest maar solospel dat nauw aanleunt bij gitaarsolo’s al hoor je wel dat er een verschil is. Steve Morse verwelkomen we op ‘Night Patrol en deze mag meteen ook de eerste solo voor zich nemen en krijgt daarnaast nog de gitaarlijn in de B sectie van het nummer. Jammer genoeg gaat het allemaal wat verloren in de mix door de diepe ritmepartijen die het meeste van de toch wel mooie solo’s (inclusief Tarquin’s solo) verdringen. Voor ‘Lock & Loaded’ zijn het Tarquin & Gary Hoey die als gitaarduo de ritmepartij op zich nemen. Een nummer waarover nagedacht is en waarbij Tarquin ook de Talk box gebruikt en euh… hoor ik daar ook een Wah pedaal? Er is ook ruimte over in dit nummer om het vol te stoppen met technisch gitaarwerk want vocals komen er niet aan te pas. In dit instrumentale nummer wordt de baspartij ook uitgeleend aan Rick Mullen wat toch ook weer voor een iets ander geluid zorgt. Met een lekkere groove start ‘Clutches of Vietnam’ waar naast Tarquin & Reggie Pryor (drums) het Rick Mullen is die de basrol vervult. Phil Naro bewijst hier ook over een knap zuiver stemgeluid. Hoeveel variatie men ook in dit album tracht te steken (en het heeft zijn goede momenten) na een tijdje gaat het toch een beetje van hetzelfde klinken en ‘Love & War’  weet op die manier niet mijn volledige aandacht te trekken. Nochtans heeft het nummer op zich wel wat variatie, mede door het bassspel van Tony Franklin dat vloeiend doorheen het nummer verweven zit. ‘Alpha Bravo’ is nog een instrumentaal nummer met een rustige ondertoonen knappe groove. Het gevarieerde solospel van bide heren (Tarquin en Trey Gunn) komt ook goed tot zijn recht. De echte vonk blijft echter uit gedurende het hele album. Je kan dit meer als opvullertje zien dan wel een album om meermaals naar te luisteren.
 
Een deel van de opbrengst van dit album gaat rechtstreeks naar de Fisher House Foundation die woonst verschaft aan familie van veteranen terwijl deze gehospitaliseerd zijn. Je steunt er dus wel een goed doel mee.
 
Line-up:
Phil Naro: Vocals
Brian Tarquin: Rhythm, lead & bass guitars
Reggie Pryor: Drums
 
Johan Kaethoven (3)

​A Tribute rock album for the Vietnam veterans by Emmy Award winning Brian Tarquin, together with a lot of guest appearances. But don’t get fooled; this album has a remarkable deep sound due to the eight strings used on the album.