Caliban: Gravity

Detail Album

Tracks:

1. Paralyzed 
2. Mein Schwarzes Herz 
3. Who I Am 
4. Left For Dead
5. Crystal Skies
6. Walk Alone
7. The Ocean's Heart
8. Broken 
9. For We Are Forever
10. Inferno 
11. No Dream Without
12. Sacrifice 
13. Hurricane 

Platenlabel
Century Media Records

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Sony Music

Website artiest:
Caliban

De Duitsers van Caliban zijn natuurlijk al lang geen onbekenden meer in het genre. In hun bijna twintig jarige bestaan hebben ze de huidige metalcore scène voor een groot deel mee vorm gegeven. Nu staat de band er weer met hun tiende full album, getiteld ‘Gravity’. Na een korte intro begint het album furieus met ‘Paralyzed’. Het nummer ontvouwt zich echter als een standaard metalcore nummer. Dit geld trouwens voor de meeste nummers op het album. Kei harde riffs, donderende drums en hysterisch geschreeuw worden afgewisseld met de nodige melodieuze refreinen en de soms melige clean zang. Daarnaast ontbreken ook de verplichte breakdowns niet. Voor de liefhebber is dit natuurlijk alleen maar positief. Ook valt het op dat de band steeds meer melodie in de muziek weet te verwerken zonder aan kracht in te boeten. De zang koortjes die op de vorige twee platen ook al te horen waren zijn weer van de partij, en de band lijkt hier en daar te experimenteren met elektronica. Verder levert Arch Enemy zangeres Alissa White-Gluz een gastbijdrage bij het nummer ‘The Ocean’s Heart’. Deze elementen blijven echter redelijk beperkt, en zijn vooral op de achtergrond te horen. Voor de rest doen de heren van Caliban gewoon waar ze het beste in zijn: degelijke, maar standaard metalcore spelen. Nummers als ‘Mein Schwarzes Herz’ (wat in hun moedertaal is gezongen), ‘Left For Dead’ en ‘Walk Alone’ hakken er stevig op in, en doen dit zeer overtuigend. Met de semi-ballad ‘brOKen’ wordt er even wat gas terug genomen, en laat de band zich van een gevoelige kant zien. Op dit nummer is er ook een sterk Duits accent te horen in de zang. Met ‘For We Are Forever’ en ‘Inferno’ wordt het gaspedaal weer wat meer ingeduwd. Dit kan echter niet verhinderen dat het album een beetje lijkt in te zakken. De nummers lijken allemaal sterk op elkaar, en vooral de refreinen kunnen al eens op de zenuwen beginnen werken. Afzonderlijk van elkaar zijn ze zeker goed te verdragen. Maar om allemaal achter elkaar te horen, dat is toch een beetje teveel van het goede. En net wanneer ze mijn aandacht een beetje kwijt zijn is daar ineens ‘No Dream Without A Sacrifice’, wat je meteen weer bij de les brengt. Het is werkelijk een verademing om de band weer eens van begin tot eind te horen razen. Het album wordt afgesloten met ‘Hurricane’. Een nummer dat zijn naam zeker niet gestolen heeft. Als een orkaan van riffs raast het nummer voorbij. Alleen weer die refreinen die de kop op steken, maar dat blijft natuurlijk een geval van love it or hate it. Al bij al is het een waardige afsluiter van een prima cd. De fans kunnen dit album dus weer met een gerust hart aankopen, en ook voor nieuwelingen loont het zeker de moeite om Gravity eens een kans te geven. Verder wil ik er ook nog even bij vermelden dat Gravity voorzien is van een prima productie. Ondanks het feit dat die redelijk dicht getimmerd is, verzuipen de nummers niet in een zee van geluid.

Hans Goossenaerts (3½)

This is melodic metalcore done right