Civil War: The Last Full Measure

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Road To Victory
2. Deliverance
3. Savannah
4.  Tombstone
5. America
6. A Tale That Never Should Be Told
7. Gangs Of New York
8. Gladiator
9. People Of The Abyss
10. The Last Full Measure
11. Bonustracks:
12. Strike Hard Strike Sure
13.  Aftermath

Platenlabel
Napalm Records
 
Labelnummer
promo CD
 
Distributie
niet gekend
 
Promo-agent
Mona Miluski (Napalm Records)
 
Website Artiest
Civil War
Facebook

Drie volwaardige albums op evenveel jaar tijd, een eerste EP en een single niet meegerekend: er zijn weinig metalbands die het Civil War in deze eenentwintigste eeuw nadoen. Het kan niet anders of het trio Rikard Sundén, Daniel Mÿhr en Daniel Mullback kon zijn ei niet helemaal kwijt bij Sabaton, al lijkt het feit dat de Zweden op deze derde langspeler muzikaal geen stap hebben moeten terugnemen erop te wijzen dat gitarist Petrus Granar ook na het recente vertrek van snarenplukker Oskar Monelius en bassist Stefan Eriksson een enorm grote inbreng heeft op het schrijfproces. Toch is het vooral zanger Nils Patrik Johansson die de aantrekkingskracht van Civil War vormt – meer nog dan bij ’s mans andere bands, Astral Doors, Lion’s Share en Wuthering Heights. De reden daarvoor ligt voor de hand: zowel Lion’s Share als Wuthering Heights brengen iets complexere muziek, terwijl Johansson bij Astral Doors duidelijk laat horen dat hij op school nog in een Dio-coverband speelde. De uitspraak die zo typisch was aan de vereerde en betreurde Ronnie James Dio laat Nils bij Civil War vaker achterwege, terwijl hij zanglijnen voor de kiezen krijgt die vaak nog beter in het geheugen blijven plakken dan die van Astral Doors. Dat is ook belangrijk, want muzikaal is het allemaal toch iets simpeler, al weerhield ons dat niet om vanaf de snelle opener ‘Road to Victory’ al met de tenen op de vloer te tappen… en dat gedurende nagenoeg het volledige (bijna-)uur dat nieuweling ‘The Last Full Measure’ duurt te blijven doen. De titelsong verwijst natuurlijk naar het derde deel uit de ‘American Civil War’-trilogie van Michael en Jeff Shaara en als je de vorige albumtitels van Civil War kent, weet je meteen hoe de eerste twee delen van die boekenreeks heten. Er wordt vaak gezegd dat deze band tekstueel dicht aanleunt bij Sabaton, maar dat is eigenlijk niet helemaal waar. Die eerste band kiest immers uit thema’s die de volledige krijgsgeschiedenis beslagen, terwijl Civil War het toch voorlopig toch vooral bij de Amerikaanse burgeroorlog blijft houden – al mag je dat in ruime zin opvatten. We krijgen dus teksten over slavernij (‘Deliverance’), een beslissende veldslag waarbij het leger van Tennessee betrokken was (‘Savannah’) en kolonisatie (‘America’), maar ook over Doc Holiday (‘Tombstone’) en de bendes van New York. Tijdens hun recente, indrukwekkende passage in België, maakten de heren van Sabaton ook visueel erg duidelijk om welke historische gebeurtenis elk nummer ging, maar zo ver gaat Civil War niet: er worden veel minder details gepresenteerd en hier en daar blijven de songteksten een stuk vager, al stoort dat natuurlijk niet.Duidelijk is wel dat de heren er deze keer voor hebben gekozen om meer snellenummers op te nemen, wat meteen in de verf wordt gezet door ‘Road to Victory’ (heerlijk refreintje met achtergrondkoor) en ‘Deliverance’ (waar wel gas wordt teruggenomen voor een zeer memorabel refrein), voor er iets meer wordt vertrouwd op gitaargehak aan een gemiddeld tempo op ‘Savannah’, dat meer opvalt door de uitstekende strofes en brug. Op ‘Tombstone’ wordt er voor het eerst afgeweken van de geijkte formule door – ietwat gedurfd – te kiezen voor een polkatempo tijdens de strofes. Het is iets wat je eerder bij Alestorm of misschien bij het superieure Gloryhammer zou verwachten, maar het werkt om een of andere reden heel erg goed. Op ‘America’ mag de vocalist tijdens een rustige passage vol marsdrums en aanstekelijke keyboardmelodieën laten horen dat hij ook in de iets lagere regionen goed de weg weet, terwijl we onze lezers met veel plezier uitdagen om het refrein van ‘A Tale That Never Should Be Told’ ooit nog uit het hoofd te krijgen. Van het gitaarwerk tot de symfonische elementen: het is een song die gemakkelijk op een (we beloven dat dit de laatste verwijzing wordt) album van Sabaton had kunnen staan en dat is zeker een compliment. ‘Gangs of New York’ kent enkele leuke drum- en baspatronen, maar het is wachten tot ‘Gladiator’ begint om Civil War op zijn meest furieus te horen. De band heeft nooit zwaarder geklonken. ‘People of the Abyss’ ligt iets minder gemakkelijk in het gehoor, maar kent onder andere een lekkere solo voor het ruimte moet bieden aan de titelsong, die opent met een orgel en muzikaal tot het moeilijkere werk behoort. Overigens vormen ook de twee bonusnummers, ‘Strike Hard Strike Sure’ en de ballad ‘Aftermath’ zeker geen afvalmateriaal. Nils Patrik Johansson hoort tot de krachtigste (power)metalzangers van het moment, al zullen sommigen zijn ietwat snerpende stem nooit kunnen appreciëren. Dat hij op zijn eentje alles naar een hoger niveau blijft tillen, is een prestatie die ook de aankoop van ‘The Last Full Measure’ eigenlijk noodzakelijk maakt voor eender welke rechtgeaarde metalhead.
 
 
Dirk Vandereyken (4)