Delain: A Decade Of Delain – Live At Paradiso

DETAIL ALBUM

Tracklist:
CD 1

1.  Intro (The Monarch)
2.  Hands Of Gold
3.  Suckerpunch
4.  The Glory And The Scum
5.  Get The Devil Out Of Me
6.  Army Of Dolls
7.  The Hurricane
8.  April Rain
9.  Where Is The Blood
10.  Here Come The Vultures
11.  Fire With Fire
12. The Tragedy Of The Commons
13.  Danse Macabre

 
CD 2

1.  Sleepwalker’s Dream
2.  Your Body Is A Battleground
3.  Stay Forever
4.  See Me In Shadow
5.  The Gathering
6.  Pristine
7.  Mother Machine
8.  Sing To Me
9.  Don’t Let Go
10.  We Are The Others

 
Platenlabel
Napalm Records
 
Labelnummer
promo CD
 
Distributie
niet gekend
 
Promo-agent
Mona Miluski (Napalm Records)
 
Website Artiest
Delain
​

Een decennium, da’s toch 10 jaar, hè? Misschien zouden ze graag wat jonger zijn, maar Delain is wel degelijk al vijf jaar langer bezig dan dat – tenminste als je de oprichting van de band zelf meetelt. Dat gebeurde nadat keyboardspeler Martijn Westerholt na zijn vertrek bij Within Temptation omwille van zijn gezondheidsproblemen, ten gevolge van klierkoorts, opnieuw muziek begon te schrijven. Het zou nog tot 2006 duren voor zijn nieuwe band – Delain, dus – met zangeres Charlotte Wessels aan boord (een zangeres die live niét vals zingt, zoals Martijn dat wel gewend was van Sharon den Adel) een eerste album zou uitgeven: ‘Lucidity’. Inmiddels zijn we (verzamelalbum ‘Interlude’ niet meegerekend) vijf volwaardige studioalbums verder en dus werd het tijd om ook eens een live dubbelaar uit te brengen. Eerlijk gezegd is deze journalist nooit een grote fan geweest van live albums: het is toch veel leuker om er zelf bij te zijn en voor het visuele aspect koop je toch beter de dvd of blu-ray. We zouden dan ook liever de blu-ray versie van deze registratie in de legendarische Paradiso hebben bekeken, maar dat neemt niet weg dat er hoorbaar uitstekend gepresteerd werd op 12 december 2016 – en bovendien mochten er een aantal gaststerren aantreden die de aanschaf van dit dubbelalbum meer dan rechtvaardigen. De gastenparade begint al snel nadat Delain aftrapt met intro ‘The Monarch’. Niemand minder dan de altijd bevallige Alissa White-Gluz (ex-The Agonist, Arch-Enemy) mag aantreden om samen met Charlotte ‘Hands of Gold’ – meteen ook de opener van vorig jaar verschenen ‘Moonbathers’ te vertolken. Alissa komt grunten, maar is een fantastische zangeres met een prachtige cleane stem en een ongelooflijk bereik en het is verfrissend om haar even later ook nog eens ‘normaal’ te horen zingen op ‘The Tragedy of the Commons’, waar haar samenzang met Charlotte tijdens het laatste gedeelte van de song een van de sterkste momenten van dat nummer is. Na het delicatere ‘April Rain’ mag ook Burton C. Bell van Fear Factory komen opdraven om mee te zingen op het afwisselende ‘Where Is the Blood’, een van de songs waar het baswerk meer de toon zet dan de keyboards. Nu konden we op een filmpje dat vanuit het publiek was opgenomen al horen dat Bell er geregeld wat naast zat, maar dat is hoorbaar gecorrigeerd op deze opname. Aan de ene kant jammer, want dat doet toch altijd wat af aan de authenticiteit van een live album, aan de andere kant de enige mogelijke beslissing als je een dergelijk auditief document wilt afleveren. Het stopt daar echter niet, want op ‘Your Body Is a Battleground’ komt ook Marco Hietala van Nightwish langs. Marco bewees destijds natuurlijk al bij Tarot dat hij een uitstekende zanger is, maar is de laatste jaren enorm gegroeid bij Nightwish en mag dat ook naast Charlotte Wessels laten horen. De bassist kan moeiteloos de hogere noten aan die hij op het podium moet reproduceren en voegt heel wat toe aan de basis, met gitaarwerk dat toch een derivaat is van wat we van nog bekendere metalbands kennen – al doet de solo zeker wel naar meer verlangen. Liv Kristine is een van de sympathiekste zangeressen die we ooit hebben geïnterviewd en het verbaast ons dan ook niets dat Delain haar bereid heeft gevonden om ook live haar steentje bij te dragen bij het breekbare ‘See Me in Shadow’. Liv Kristine heeft natuurlijk een fantastische stem en een geweldige stembeheersing, maar het contrast tussen haar stem en die van Charlotte is net iets minder interessant dan wanneer Alissa – die ook wanneer ze clean zingt toch een heel andere stemkleur heeft – naast de frontvrouw van Delain staat. De laatste gastzanger van de avond is George Oosthoek van Orphanage, die grunts mag bijdragen aan het vrij slepende ‘Pristine’, maar de best in het gehoor liggende songs neemt Charlotte zelf voor haar rekening – denk maar aan de opener en aan de memorabele zanglijnen van onder andere ‘Suckerpunch’, ‘Sleepwalkers Dream’, ‘The Gathering’ (probeer die melodie maar eens uit het hoofd te krijgen), het laag gestemde ‘Don’t Let Go’ en natuurlijk afsluiter ‘We Are the Others’. Wanneer ze haar gewone stem gebruikt, hoort Charlotte zeker niet tot de krachtigere vocalisten binnen het ‘female-fronted’ symfonische metal genre (of moeten we Delain ook New Wave of Dutch Heavy Metal noemen?), maar is vrij veelzijdig, zingt haast nooit vals en weet ook haar kopstem goed te gebruiken, al kiest ze er minder vaak voor om haar sopraanvocalen te etaleren dan, pakweg, Tarja Turunen of landgenote Simone Simons. Natuurlijk moeten we ook de muzikanten van de band nog vermelden, want ook die zijn sterk op dreef. Goed, de gitaarlijnen van Timo Somers en de knappe Merel Bechtold zijn niet de meest inventieve of complexe uit de metalgeschiedenis, maar beiden weten wel wat een goede song nodig heeft, terwijl ook de bijdragen van bassist (even diep ademhalen) Otto Schimmelpenninck van der Oije en drummer Ruben Israel niet mogen onderschat worden, al zijn het vaak de toetsen die voor de meest aanstekelijke (en toegankelijke) melodieën zorgen. Zelf blijven we meer onder de indruk van de meer intrigerende en progressieve klanken die een band als Epica de laatste tijd kenmerken, maar Delain toont met ‘A Decade of Delain’ dat het bij de absolute top van het genre hoort.
Misschien moeten we onze mening over live albums maar eens herzien.
 
Dirk Vandereyken (4)

'New Wave of Dutch Heavy Metal or "female-fronted symphonic metal": Delain manages to show the world why it's become one of the Netherlands' most relevant metalbands.'