Enzo And The Glory Ensemble: In The Name Of The Son

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Waiting For The Son (Instumental)
2. The Tower Of Babel
3. Luke 1.28
4. Psalm 8
5. Glory To God
6. Psalm 133
7. Magnificat
8. Isaiah 53
9. Matthew 11.25
10. The Trial
11. Eternal Rest
12. Te Deum
13. If Not You

 
Platenlabel
Rockshots Records
 
Labelnummer
RS CD 020
 
Distributie
niet gekend
 
Promo-agent
Enzo Donnarumma
 
Website Artiest
Enzo And The Glory Ensemble
Facebook

‘In The Name Of The Son’  is Enzo Donnarumma’s tweede project album die het debuut: ‘In The Name Of The Father’ opvolgt. Het album werd op Enzo’s facebook al ruim op voorhand aangekondigd en ik was, na het verbluffende resultaat van het debuut, dan ook erg nieuwsgierig naar deze opvolger. De man was dan ook zo vriendelijk om me dit nieuwe schijfje toe te zenden. De uit Napels afkomstige Enzo Donarumma is naast zanger/gitarist/tekstschrijver ook zanger bij de Christelijke metalband ‘Members of God’. Voor zijn project put hij inspiratie uit de progressieve metal , symfonische rock, soundtrack , musical en klassieke muziek maar gaat hier nog een stuk verder en wist ook twee koren te strikken om deel te nemen; het Weza Moza Gospel Choir en de Children Of Paginni school. Naast dat kan Donarumma ook rekenen op de muzikanten die op het debuut ook al hun steentje bijdroegen: Marty Friedman, Kobi Farhi (Orphaned Land), Ralph Scheepers (Primal Fear, Gamma Ray), Mark Zonder (Fates Warning,  Warlord ), Gary Wehrkamp en Brian Ashland (Shadow Gallery), Tina Gagliotta (Poemisia), Amulyn (Whispers from Heaven) en Nicholas Leptos (Warlord, Arryan Path). Op dit album wordt de lijst echter nog uitgebreid met Derek Corzine (Blood Thirsty), David Brown (Musicista Metal), Allesandro Battini (Dark Horizon) en Giacomo Manfredi (S91). Wie deze namen leest weet dat er op hoog niveau gemusiceerd wordt en dat dit spek naar de bek is voor elke progressieve rock/metal liefhebber. Nu de nieuwsgierigheid gewekt is over naar de muziek… Net als op voorganger vind je ook op dit album originele gebeden, hymnen, Bijbelverzen en psalmen. Het sfeervolle ‘Waiting For The Son’ met synthtapijten, orkestratie en gezangen wordt begeleid door Marty Friedman op akoestische en elektrische gitaar. Die intro gaat over in ‘The Tower Of Babel’ die met gitaar en drums losbarst om over te gaan in orkestratie met etnische slagwerk en het Weza Moza Gospel Choir. Laat je echter niet afschrikken want het duurt geen twee minuten of een volgende laag metal vliegt tegen de oren met als klapper een knappe solo van Enzo zelf. Tempowisselingen en breaks donderen uit de speakers; dit is een opener die kan tellen. Ook het Children Of Paginni koor komt even piepen. Een enorm gevarieerd nummer dat meteen etaleert waar dit schijfje heen gaat. Met ‘Luke 1.28’ komen we aan de eerste Bijbelse tekst. Een uptempo riff mag het nummer inzetten. Enzo neemt de zanglijnen voor zich met een gastrol voor Brain Ashland en het gospel koor. Moest de wekelijkse preek op zulk een wijze gebracht worden zou menig metal fan op zondag de mis niet willen missen. Dit is progressie van de bovenste plank heren! Ook ‘Psalm 8’ barst in alle hevigheid los en dat in combinatie met gospelzang, wie had dit gedacht? Er volgt verder nog een toetsensolo van Allesandro Battini die het geheel een mooi cachet geeft. Tijd voor rust met ‘Glory To God’ door Amulyn gezongen en door Enzo op klassieke gitaar begeleid. Een kort intermezzo zo blijkt want al snel loert er weer een metal gitaartje om de hoek. ‘Psalm 133’ doet wat oosters aan maar kent de nodige power en zou zo op een Myrath CD kunnen staan. Kobi Farhi & Enzo Donarumma wisselen elkaar af in deze boeiende track. Voornamelijk girl power aan vocals dan in ‘Magnificat’ waar Amulyn & Tina Gagliotta met elkaar in duet gaan. Ze worden bijgestaan door het  Weza Moza Gospel Choir en ook Enzo neemt nog een strofe voor eigen rekening. Deze rustige track is er eentje voor wie van hoge sopraan en operastemmen houdt want ook dit komt aan bod te midden van de dromerige orkestraties die Friedman mag afsluiten met één van z’n getalenteerde gitaarsolo’s. Halverwege het album en ik heb me nog geen moment verveeld! ‘Isaiah 53’ voelt cineastisch aan en kent een koorzang in de intro maar ook hier gluurt al snel weer metal om de hoek. Enzo toont een geweldig vocalist te zijn en haalt hier meerdere stemmen boven maar ook Gary Wehrkamp laat zich vocaal van een kant zien die ik niet van hem gewend ben. De twee vormen een mooi zangduel die het krachtig gitaarwerk en dubbele basdrum wel baas kunnen. Enzo mag hier verder ook schitteren in twee gitaarsolo’s die knap gebracht zijn. Weer een andere sfeer krijgen we met ‘Matthew 11:25-30’ die Enzo en Amulyn in zangduet brengen. De balans tussen orkestratie en gitaarwerk is mooi in evenwicht. Een gastrol is weg gelegd voor Alexein Megas die de gitaarsolo verzorgd bijgestaan door Giacomo Manfredi die de bas in het nummer voor de rekening neemt. Het huzarenstuk ‘The Trial’ met z’n 9:20 minuten barst los op een achtergrond van gebed en monnikenzang en slaat dan over naar een sterk orkestraal nummer met klassieke elementen en laat Enzo weerom van een andere vocale kant horen daarin bijgestaan door Amulyn, Gary & Brian alsook Nicolas Leptos & Derek Corzine die in het zware tweede deel hun grunt kunsten mogen bovenhalen. Het volgende rustpunt na al dit geweld is ‘Eternal Rest’ dat opent met koor, etnische percussie en een gitaarsolo van Marty Friedman kent. Het Weza Moza Gospel Choir mag in een meerstemmige solozang  het ‘Te Deum’ openen waarna de gitaarrif van het nummer opensplijt geruggensteund door orkestratie op de achtergrond. Het koor, Enzo, Ralf Scheepers en Nicolas Leptos wisselen elkaar af  en vechten tegen het beukende geweld van bas en dubbel basdrum. Toch wordt de track luchtig gehouden door de orkestratie die zeker een meerwaarde is voor dit nummer. ‘If Not You’ mag het album afsluiten. Hier mogen Enzo, Amulyn, Gary, Nicolas, brian, Ralf en het gospel koor nog een laatste maal hun vocaal talent tonen. Een finale die je in een rock musical kan verwachten maar dan eentje met een stevige rock inslag. Je merkt aan alles dat Enzo sinds zijn debuut sterk gegroeid is, zowel als zanger, componist en als mixer. Jawel, voor dit album verzorgde Enzo zelf de mix met supervisie van Gary. Dit duo laat de productie dan ook loepzuiver klinken met alles in zijn juiste balans. Elke ruimdenkende progressief rock & -metal liefhebber zal dit album weten te waarderen, en ook voor de niet gelovigen onder ons is er zeker voldoende om van te genieten.
 
Johan Kaethoven ( 4 ½ )

An impressive progressive metal album with beautiful orchestrations and choirs that proves that metal isn’t all about darkness and devil worship… there's also interesting music with religious lyrics