Everdawn: Cleopatra

​DETAIL ALBUM:

Tracks:​

1. Ghost Shadow Requiem
2. Stranded In Bangalore
3. Cleopatra
4. Your Majesty Sadness
5. Infinity Divine
6. Pariah's Revenge
7. Lucid Dream
8. Heart Of A Lion
9. Toledo 712 A.D.
10. Rider Of The Storm
11. The Last Eden

Website Artist
Everdawn

Everdawn is een symphonische metalband uit New Jersey, die vroeger door het leven ging als Midnight Eternal. Na een aantal zeer succesvolle tours veranderde de band van line-up terwijl ze aan hun tweede album aan het werken waren. Richard Fischer, Boris Zaks en Daniel Prestup bleven, zangeres Alina Gavrilenko en bassist Mike LePond (bekend van Symphony X) vervoegde hen en maakten Everdawn tot wat het nu is.
Het 48 minuten durende album heeft verschillende kleppers, maar ook een aantal mindere songs, spijtig genoeg. Niet dat dat zo verschrikkelijk is, het blijft nog altijd moeilijk om elf nummers lang dezelfde kwaliteit aan te voeren.
Zo is 'Ghost Shadow Requiem' een zeer straffe opener. Het heeft een vrij lange intro, waarna de stem van Alina Gavrilenko je verwelkomt in de wereld van Everdawn, en wat een prachtige stem is dat! De zangeres heeft een heel krachtige stem, wat enkel kan als ze een goeie techniekbasis heeft. Als beginnende zangeres dat ik zelf ben, ben ik enorm onder de indruk. Je vraagt je tijdens dit openingsnummer af hoeveel hoger de zangeres nog kan gaan, en die vraag beantwoord ze graag in de volgende veertig minuten.
Op het tweede nummer, 'Stranded In Bangalore' past de mooie opera stem net iets minder, vind ik persoonlijk, al kan ik er mijn vinger niet volledig opleggen waarom juist. In de titelsong 'Cleopatra' daarentegen komt haar stem wel volledig tot zijn recht. Zeker wanneer ze de enorm mooie afwisseling doet tussen haar gewone zangstem en de meer operatic sound.
Al moet ik bekennen dat ik wel meer fan ben van de mannelijke zangstem (gebracht door Thomas Vikström van Therion) op 'Your Majesty Sadness' dan de vrouwelijke. Maar dat kan ook puur persoonlijk zijn, omdat ik niet zoveel naar symfonische metal luister meestal.
De volgende nummers, 'Infinity Divine' en 'Pariah's Revenge' klinken in mijn oren wat te hetzelfde als de nummers die we hiervoor al gehad hebben. Zo komt er toch wat sleur in dit album vol power. Dit word gebroken door 'Heart of a Lion' omdat hier de mannelijke stem even weerkeert, en 'Toledo 712 A.D.', het enige instrumentale nummer op het album. Het is alsof ze de zangeres even willen laten rusten en haar terug wat kracht willen geven om de laatste twee nummers te kunnen zingen.
Bij 'Rider Of The Storm' had ik stiekem toch gehoopt op een The Doors reference, maar die kwam er niet. Het laatste lied op het album, 'The Last Eden' vind ik zelf maar een flauwe afsluiter. Ik had iets meer power verwacht, iets bombastischer. Maar het eindigde maar triest, bijna saai. Spijtig.

 
Kyria Van Gasse 

"The once named Midnight Eternal now rebrands as Everdawn, with the addition of a new bass player ánd the angelic voice of Alina Gavrilenko, you're sure to hear some mighty sounds come out of your designated music player."