Flogging Molly: Life Is Good

DETAIL ALBUM
 
Track:

1. There's Nothing Left Pt. 1
2. The Hand Of John L. Sullivan
3. Welcome To Adamstown
4. Reptiles (We Woke Up)
5. The Days We've Yet To Meet
6. Life Is Good
7. The Last Serenade (Sailors And Fishermen)
8. The Guns Of Jericho
9. Crushed (Hostile Nations)
10. Hope
11. The Bride Wore Black
12. Until We Meet Again

Platenlabel
Vanguard / Spinefarm Records
 
Distributie
Niet Gekend
 
Labelnummer
Niet Gekend
 
Promo-Agent
Frank Van Liempd (Petting Zoo)
 
Website Artiest
Flogging Molly

Flogging Molly is een Iers-Amerikaanse folk/punkgroep die al sinds 1997 hun met keltische invloeden doorspekte punkrock op de wereld loslaat.  Zes jaar hebben de fans erop moeten wachten maar eindelijk is er een opvolger voor het in 2011 verschenen album ‘Speed Of Darkness’. Het nieuwe album begint zoals we van de band kunnen verwachten, met akoestische gitaren, mandoline en violen. Dankzij de aangename Ierse zang van Dave King voel ik me direct in een Ierse pub met een halve liter Guinness voor m'n neus. 'There's Nothing Left Pt. 1' is het duidelijke bewijs dat folkmuziek ook cool kan zijn. Pure ambiance wordt op ons losgelaten met het energieke en enorm entertainende 'The Hand Of John L. Sullivan', de pub wordt in m'n gedachten overstelpt door Ierse danseressen passend bij deze leuke track. De ambiance gaat heerlijk door op 'Welcome To Adamstown', geen wonder dat hun album ‘Life Is Good’ is gedoopt. Dit is normaal niet m'n genre, het mag me best wat heviger, maar ik amuseer me zo verschrikkelijk bij het beluisteren van dit album. Een iets serieuzere noot horen we muzikaal en tekstueel in 'Reptiles (We Woke Up)', de lyrics bezorgen me toch even een krop in de keel. Wat is die Bodhran toch een plezier om naar te luisteren, zelf heb ik me er ooit ook aan gewaagd maar m'n toenmalige vriendin was er net iets bedrevener in. Het einde van het nummer schreeuwt gewoon om uit volle borst meegezongen te worden, ongetwijfeld zal dit live voor kippenvel momenten zorgen. Verder genieten met 'The Days We've Yet To Meet' dat het ambiancepeil weer wat omhoog krikt. Tijd dan voor titeltrack 'Life Is Good', opnieuw een met Ierse folk doorspekte track. Viool, fluit, mandoline, drums alles passeert de revue en ik laat me nog een pint Guinness tappen. Kan het nog Ierser aanvoelen dan op deze 'The Last Serenade (Sailors And Fishermen)’? Een schitterende ballad opgedragen aan de zeevaarders. Dat Ierse folk en rockmuziek geweldig samen passen hebben we nog al gehoord bij bands als The Pogues en Dropkick Murphys dus Flogging Molly zijn niet de enige. 'The Guns Of Jericho' zet dit nog eens extra in de verf. En wat dan gedacht van het schitterende 'Crushed (Hostile Nation)' dat de haren op m'n armen deed rechtop staan en me kriebels bezorgde over heel m'n rug. Nu zal die doedelzak er wel veel mee te maken hebben, toch één van m'n lievelingsinstrumenten. Maar niet enkel de intro is super, ook de rest van de track is van hoogstaand niveau. M'n favoriete track van het album. Geen seconde stelt dit album me teleur, ik blijf met veel plezier gekluisterd aan m'n laptop. 'Hope' is weer eentje dat aan het lijstje van supertracks kan toegevoegd worden. Het grootste nadeel aan geweldige albums blijft steeds weerkeren. Die zijn toch altijd zo snel voorbij. Met 'The Bride Wore Black' zijn we al aan het voorlaatste nummer aangekomen. “Time flies when you're having fun” zeggen ze dan. Met 'Until We Meet Again' is er een eind gekomen aan dit album, maar zoals de titel van deze track al zegt, tot de volgende keer dat ik dit album zal beluisteren.
 
Peter Smet (4 ½)

An album filled with happy and highly entertaining and sometimes very serious songs topped off with an excellent celtic flow.