Fogalord: Masters Of War

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Il Racconto Della Tempesta
2. Rising Through The Mist Of Time
3. Daughter Of The Morning Light
4. Masters Of War
5. By The Everspring Tree
6. The Storm Of Steel
7. Absence Of Light
8. When The Blizzard Awakes
9. In Everwinter Wait
10. The Gift Of The White Lady
11. The Sword's Will

Platenlabel
Limb Music
 
Labelnummer
LMP 1706-165
 
Promo-agent
Limb Music
 
Website Artiest
Fogalord

​Het epische symphonic power metal ensemble Fogalord werd opgericht in 2007, en debuteerde in 2012 met ‘A Legend To Believe’ waarmee in Europa lovende kritieken werden behaald. De bombastische sound, galopperende riffs en het hoge meezing gehalte wist de harten van menig power metal fan te veroveren. Op ‘Masters Of War’ gaat Fogalord verder dezelfde toer op. Het episch, conceptuele werkje gaat prat op bovengenoemde ingrediënten. Hoewel Fogalord een Italiaanse band is, wordt er duchtig geflirt met invloeden uit de Keltische folklore alsof doedelzakken destijds door de Romeinen uitgevonden zijn. Bagpipes vormen immers het eerste instrumentarium dat we te horen krijgen in ’Il Racconto Della Tempesta’ waarin koorzang de vocalen vormen. Echt afgetrapt wordt er met ‘Rising Through The Mist Of Time’ dat voorbijraast in hoog tempo. Zanger/toetsenist Daniele Bisi zingt met een zwaar Italiaans accent, wat er voor zorgt dat je vaak geen snars begrijpt. Wanneer hij halverwege dan nog overschakelt in echt Italiaans ben je helemaal de draad kwijt. Het begin van ‘Daughter of the Morning Light’ klinkt als een schip dat zich op een kalme zee bevindt maar wordt gegrepen door een plots opkomende storm waarna de sound een weergave wordt van hoe het schip gegeseld wordt door de woeste golven die de boeg overspoelen. De vocalen in het titelnummer zijn net iets te stereotiep, gelukkig kan het nummer rekenen op lekker scheurend gitaarwerk. Over het gehele album is het vaak  het ingenieuze gitaarwerk van Stefano Paolini dat de songs redt van het totale verzuipen in de power metal clichés. Luister bijvoorbeeld eens naar het stevige ‘The Storm of Steel’ om te snappen wat ik bedoel. De harp vind ik persoonlijk één van de mooiste instrumenten die er bestaan maar het is helaas erg moeilijk om ze een degelijke rol in rockmuziek te geven. Wel, Fogalord slaagt er op ‘Absence of Light’ mooi in om een  harp intro in te bouwen en het vervolg van het nummer mag er ook nog wezen. Ook ‘When The Blizzard Awakes’ dat gekenmerkt wordt door lijzige synths en een rollend drumpatroon is één van de betere tracks. Maar op ‘The Gift of the White Lady’ slaat Fogalord mijns inziens de bal compleet mis. Het lijkt of het hoofdpersonage in een warme herberg wat zit te mijmeren boven een kroes bier en klinkt alsof Daniele zelf ook al menige pinten had gedronken, beschamend vals gewoon. Bisi’s stem is in het algemeen niet sterk genoeg om een heel album lang boeiend te blijven en wordt naar het einde toe zelfs vrij irriterend. ‘The Sword’s Will’ is met twaalf minuten drieënveertig het epische sluitstuk van dit album. In tegenstelling tot de vorige tracks klinkt het alsof men hier wel degelijk de tijd heeft genomen om de song een degelijke, afwisselende opbouw mee te geven zonder constant gebruik te moeten maken van het hop-hop-hop tempo. De sound van Fogalord klinkt absoluut fantasierijk en voor aanhangers van het genre is dit ongetwijfeld lekkere koek. Fans van Rhapsody, Blind Guardian, Manowar en Dragonforce zullen deze ‘Masters of War’ misschien wel luten, al moet ik wel waarchuwen dat de kwaliteit toch een serieuze lat lager ligt.
 
Jan Guisset (3)

​'Italian power metallers dig into the Celtic influences and master them their own'