Furor Gallico: Songs From The Earth

Het Italiaanse Furor Gallico ontstond in 2007 en is met deze 'Songs From The Earth' pas toe aan hun tweede full-album. De uitgebreide band – ze zijn met zijn achten! – brengt een mix van Celtic metal en folk metal en doet dit hier aan de hand van negen tracks. Naast de traditionele instrumenten die we in een rock/metal band steeds tegenkomen (bass, gitaar en drums) hoor je hier immers ook viool, tin whistle, low whistle, bouzouki en Celtic harp langskomen zodat de metal van dit gezelschap erg veelzijdig en zelfs verfrissend klinkt tegenover bands die deze traditionele instrumenten uit een keyboard halen. De zware ruwe vocalen zorgen dan weer voor een groot contrast met deze traditionele instrumenten, terwijl koorzang sommige nummers verder opluistert. Ook op gebied van songopbouw klinkt dit geheel erg fraai: kalme en rustige fragmenten worden afgewisseld met stevig, beukende delen die er natuurlijk voor zorgen dat de metal fan hier ook duidelijk aan zijn trekken komt. Een stortbui opent het album, terwijl feeëriek fluitspel weerklinkt dat korte tijd later al aangevuld wordt door een muur van metalklanken en een rauwe, grauwe stem. Toch zijn het de fluiten die de meeste accenten hier leggen en ervoor zorgen dat 'The Song Of The Earth' toch wel een opvallend nummer is geworden. Knap is ook het vlotte en krachtige 'Nemàin's Breath' waarin ook al die fluiten voor veel contrast zorgen. Celtic harp en viool eisen de hoofdrol op in de erg mooie, kalme intro van 'Wild Jig Of Beltaine', dat verdergaat met een strak tempo en een krachtige sound. Koorgezang duikt voor het eerst op in het machtige 'La Notte Dei Cento Fuochi'. Het tempo wordt gedrukt voor het rustige 'Diluvio' waarin een mooie melodieuze gitaarsolo opvalt naast het mooie vioolspel. Een jazzy baslijn opent het vlotte en dansbare 'Squass', een heerlijk vlot nummer waarin de viool opmerkelijk in de spotlight komt te staan en dat verder bol staat van wisselingen in tempo en ritmes. In 'Steam Over The Mountain' worden de traditionele instrumenten lange tijd op de achtergrond gehouden om pas met de break inzicht de bovenhand te nemen. 'In The End' is er dan weer een heel mooie wisselwerking tussen de metal-instrumenten en de folk-instrumenten, terwijl de rauwe en ruwe vocalen worden versterkt door koorzang en zelfs door engelachtige vrouwelijke vocalen. Met 'Eremita' eindigt dit album in schoonheid: krachtige fragmenten en rustige feeërieke elementen wisselen elkaar mooi af. En er zit ook een Belgisch tintje aan deze band vast daar onze landgenoot Kris Verwimp instond voor de cover. Deze mij tot nu toe onbekende band toerde reeds eerder met o.a. Elvenking, Cruxified Barbara, Arkona en Eluveitie en vooral met die laatst genoemde band kan ik deze Furor Gallico het best gaan vergelijken. Een concert van dit gezelschap is dan ook iets waar ik naar zal uitkijken.

Luc Ghyselen (4½)

---

Scarlet Records I SC 277-0 I Furor Gallico