 This is Female Fronted Metal in all his glory! Top notch level by a band which cannot be forced into one subgenre! Irridiance is een band uit het Noord-Franse Lille, opgericht in 2004 en bulkt van het talent zowel op gebied van songs schrijven, originaliteit alsook speltechnisch. Hun debuut ‘Dissidence’ werd in december in eigen beheer uitgebracht en bewijst dat de groep al een hele weg heeft afgelegd. De opzet was om een project met als sleutelwoord 'originaliteit' op te starten en daarin zijn ze zeker geslaagd. Hoofdingrediënt van dit alles is female fronted metal maar de band laat het niet na om er ook invloeden van jazz tot tribal in te verwerken met extra elementen van klassieke muziek tot blues. Dit is een schijf voor de breed denkende metal liefhebber die ook andere invloeden kan waarderen. Dit album vraagt meerdere luisterbeurten om het volledig te begrijpen en de band weet je in elk nummer wel opnieuw te verrassen met de één of andere speciale wending. De op het eerste zicht soms vreemde combinaties werken voor volle 100%. Dit is muziek van hoog niveau die klopt het als een bus. In elk nummer hoor je wel iets nieuws passeren wat het geheel boeiend en interessant houdt. Sommige van de composities zullen zelfs doorwinterde muzikanten nog verbazen en het kan naar mijn inzien dan ook niet anders of dit moeten geschoolde muzikanten zijn. Op de CD inlay is trouwens nog een indrukwekkende cast aan gast muzikanten te zien die meewerkte aan dit schitterend debuut. Als je bij het openingsnummer ‘Children’s Game’ misleid wordt door de vioolintro met mannelijke koorzangen barst het nummer plots in volle kracht los maar wordt toch licht gehouden door de engelachtige stem van Audrey, ondersteunt door koorzang. Diezelfde opbouw vind je ook terug in ‘The Soldier And The Child’ en ook dit nummer knalt. ‘Theorists Of The Void’ is aan de ene kant licht van karakter maar kent ook een zware gitaarriff die wat industrial aandoet, die anderzijds opgetild wordt door toetsenpartijen en vioolwerk. Hierin wordt Audrey ook bijgestaan door tenor Xavier Mauconduit. ‘Another Day To Rebuild’ gaat de richting uit van twee eerste nummers met hoge koorzangen, een knappe gitaarriff, mooie orkestratie om dan plots een jazz wending te krijgen, voorzien van trompetten en dito bassloopjes alvorens opnieuw los te barsten naar het einde. De spanning opbouwende toetsenintro van ‘Until The Last One’ bereid je voor op de verrassingen die in dit nummer te vinden zullen zijn. Ook hier vinden we weer orkestratie, knap vioolwerk van Alexandra maar ook de gitaarsolo is zeker het vernoemen waard. ‘All My Days’ start rustig en laat Audrey van een andere vocale kant horen. De toetspartijen die bij aanvang nog dieper in de mix zitten doen al vermoeden dat er meer op komst is en eens het nummer over de helft is krijgen we inderdaad een mooi rustig piano intermezzo dat ondersteund wordt door blazers. Het is nog niet afgelopen want op het einde volgt nog een shredding gitaarsolo van Geoffrey. Met een jazzy sfeer wordt ‘Forget-Me-Nots’ ingezet maar dit barst kort nadien weer los. Ondanks alle geweld is er toch een contrast door de zigeuner vioolklanken en de opera-achtige vocalen van Audrey. Verder in het nummer is weerom die jazz invloed te bespeuren die alles zo speciaal maakt. ‘Her Cold Decision’ lijkt donker van karakter te zijn bij aanvang maar ook hier wordt je bij de neus genomen want het vrij snelle nummer met snelle dubbel bassdrum kent enkele verrassende wendingen, details en een min of meer theatraal karakter. Let ook op de gitaarsolo die naadloos overgaat in de toetsensolo. Bij de intro van ‘Wandering In Autumn’ zou je je bijna in een Keltische folksfeer wanen en hoewel het nummer de nodige power heeft blijft dat sfeertje er inzitten maar verweven met typische koorzangen. Ook ‘Vain Bravery’ heeft zo zijn ‘speciallekes’ en details… kortom dit album gaat niet vervelen. Irradiance is constant op zoek naar vernieuwing, verbetering en professionele ontwikkeling. Met dit nu al zo hoge muzikale niveau weet ik niet wat we van een opvolger moeten verwachten maar lang kan het volgens mij niet duren of deze band staat hoog geprogrammeerd op meerdere female fronted Metal festivals. Line up:
Baspartijen ingespeeld door Jean-Jacques Moréac (Misan- Thrope) Johan Kaethoven (4½)
0 Opmerkingen
Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|
RSS-feed