Kyrbgrinder: Chronicles Of A Dark Machine

Het Britse Kyrbgrinder is een trio rond drummer/vocalist Johanne James, een naam die zeker bij fans van Treshold een belletje zou moeten doen rinkelen. Met Kyrbgrinder brengt de man muziek die ik voor het gemak maar in het vakje progressieve metal zal klasseren al komt er wel heel wat meer bij kijken. 'Chronicles Of A Dark Machine' is het derde full-album van deze in 2000 opgerichte band die hier verder bestaat uit gitarist Aaron Waddingham en bassist Dave Lugay. Slechts tien tracks vind je er terug en, wat heel eigenaardig is bij progressieve metal/rock, slechts twee tracks klokken af boven de vijf minuten, en dan halen ze nog niet eens de grens van zes minuten. Nog iets wat hier opvalt en in feite niet echt “hoort” bij progressieve metal/rock bands is het feit dat de teksten heel aanstekelijk en catchy klinken. Bij een eerste beluistering dacht ik: “dit klinkt hier als dertien in een dozijn, te veel pop gericht.” Maar dan ga je nog eens luisteren (en richt je je aandacht meer op de muziek dan op de teksten) en dan hoor je de talrijke ritme– en tempowisselingen, de fragmenten die je met wat goede wel jazzy kan noemen, de werkelijk fenomenale basslijnen, de prachtige gitaarsolo's en natuurlijk de krachtige ondersteunende drumpatronen. En bij een derde beluistering ontdek je nog een paar andere elementen en begint het je ook te dagen dat teksten en muziek toch wel hand in hand gaan. Als deze Kyrbgrinder ook maar een klein beetje gedraaid wordt op een radiozender als Studio Brussel dan staat het trio volgende jaar gegarandeerd op een van onze grotere zomerfestivals (Rock Werchter en/of Pukkelpop, waar zitten jullie “scouts”?). Het enige puntje van kritiek dat ik in feite kan spuien is het feit dat er ook twee uiterst korte tracks (beiden nog geen twee minuten) te vinden zijn: het vlotte 'I Know Why' en het afsluitende instrumentale titelnummer dat ik beschouw als een echt opvullertje. Maar voor de rest heb ik me rot geamuseerd met tracks als het aanstekelijke en toch krachtige 'Slipping Away' (heeft alles om een grote radiohit te worden!), 'Captain America' met zijn misschien iets te catchy refrein om de echte metalhead te bekoren, het opzwepende 'Kill Them All' (leuk refrein trouwens dat gemakkelijk in je hoofd blijft rondtollen), het op medium tempo gebrachte 'Egocentric Suicide', het eerder slome 'Oxygen', het vlotte 'Taking Control' (wat een basspatronen), het creatieve 'I Feel Blue' en het krachtige 'Take Your Soul'.

Luc Ghyselen (4)

---

Eigen Beheer  I  Cherry Red Records  I  Kyrbgrinder