|
La Ventura is voor ondergetekende alvast geen onbekende meer. Ik kwam voor het eerst met hen in contact op Meadow fest in 2007 alwaar ik de kans had de band ook te interviewen. Nadien bezocht ik hen verschillende malen, o.a. tijdens hun akoestische set op de Mindview Metal Convention in 2007, en meerdere concerten op Belgische bodem. Zo had ik ook de kans om de band twee maal naar Antwerpen te halen in 2008 & 2009 i.s.m. Sunshine Concerts. Dat schept een iets nauwere band met de groep en zo blijf je op de hoogte van hun reilen en zeilen en ze stuurden me nu hun nieuwste E.P. 2.0 toe. La Ventura is een Nederlandse ‘female fronted’ melodische metal/rock band die in 2005 werd opgericht in tijden waarin gothic bands als Within Temptation hoogtij vierden maar waarin La Ventura toen al een eigen identiteit en sound had. Na de release van hun eerste single ‘Trefoil’ zag hun debuutalbum ‘A New Beginning’ in 2008 het daglicht en deze kreeg meteen goede commentaren van de muziekpers, mede door dit eigen geluid en de mix van pure rock groove, metal en melodische vocalen. Als voorbode op de opvolger bracht de groep de E.P. ‘Breaking The Silence’ uit in 2010 waarin een kleine stijlverandering te merken was maar de elementen van voordien alsnog behouden bleven. Dit zorgde voor een deal met de Franse top metal producer Didier Chesneau waarmee de tweede schijf ‘White Crow’ opgenomen werd in een top studio en het geluid van La Ventura er opnieuw naar een nieuw niveau getild werd, met nog meer kracht en overtuiging. Na drie jaar in productie zag ‘White Crow’ dan het daglicht en ook dit zorgde weer voor de nodige deals want de band kon nu een contract ondertekenen bij zowel Ravenheart Music Records (Engeland) alsook Valkyrie Rising die het album uitbrachten in Engeland, Ierland, Duitsland, Oostenrijk & Zwitserland, alsook een heruitgave voor de Benelux in de vorm van een speciale digipack editie met uitgebreid art work, en twee bonustracks. La Ventura boekt het ene success na het andere en mag in 2014 en 2015 spelen op de grote podia zoals het Metal Female Voices Fest & FemMe met een alsmaar groeiend aantal fans over de hele wereld. Inmiddels kende La Ventura doorheen de jaren wel een enkele line-up wisseling aan de drums. De originele drummer Erwin Polderman (Ex Orphanage) werd eerst vervangen door Renzo van Poecke en nadien door huidige drummer Stefan Simons. Verder bleef de bezetting ongewijzigd met Carla Van Huizen aan zang, Sasha ‘Saz’ Kondic aan gitaar en Mike Saffrie aan bas. La Ventura komt nu met het mini album ‘2.0’ en aan de productie kan je meteen horen dat er opnieuw op professionele basis gewerkt werd. Het is duidelijk dat La Ventura niet vies is om nieuwe uitdagingen aan te gaan en zichzelf opnieuw te ontdekken met behoud van de getrouwe elementen want melodie, groove en stevige riffs staan ook nog steeds centraal op deze schijf maar dit alles meer verfijnt en getailleerd. Ook qua vaardigheden en songschrijven mag de groep weer een bank vooruit. Het album telt vier nummers en laat niets aan het toeval over. Het album opent verrassend met een synth deuntje en een zanglijn in meerdere lagen om dan in een krachtige vibe los te barsten. De zangpartijen doen met tijde wat melancholisch aan. ‘As I Lay Dying’ opent krachtig maar is toch erg toegankelijk zowel voor de nieuwe beluisteraars alsook de die hard fans. Ook hier zijn weer meerdere lagen te bespeuren en hoewel er misschien minder progressie te bespeuren valt dan op vorig album zijn er toch behoorlijk wat elementen en invloeden te bespeuren. Van dit nummer is intussen ook een videoclip verschenen die een extra ondersteuning geeft aan de tekst van dit nummer en voor Carla meer inhoud dan enkel een song aangezien ze beroepsmatig, naast haar zangcarrière, vaak met oudere en verzwakte mensen in contact komt in de laatste fase van hun leven. Mensen die niet meer in staat zijn om herinneringen op te halen of familieleden en vrienden te herkennen. Derde track ‘Brave Man’ doet me meer aan het oudere werk denken mede door de heftige groove die in het nummer verweven zit maar ook hier is het vooral de melodie in de zanglijnen die me opvalt en vernieuwend is. ‘The Great Escape’ kent een pakkende riff met schitterende hook zoals ik al eerder bij Saz mocht opmerken. Neem zeker de tijd om de gitaarlijnen in detail te beluisteren want de vaak verscholen details zijn best mooi om aan te horen. Mike volgt deze gitaarlijn op bas en geeft het geheel zijn gekende La Ventura groove. Pakkend, origineel, krachtig, en voor wie er oor naar heeft ook wel wat progressie. Hoewel je van Carla als Frontvrouw nooit die extreme hoge noten moet verwachten die andere female metal gezelschappen wel als één van hun hoofdingrediënten aanschouwen gaat ook zij hier toch meerdere malen de hoogte in maar in een aangenaam verstaanbaar register waarin ze haar gevoel volledig kwijt kan. Dit laatste nummer mocht naar mijn gevoel zelfs nog langer duren maar dat geld eigenlijk voor de ganse E.P. Ik hoop dat dit mini album weerom een voorbode mag zijn op een nieuw te verwachten album want na dit schijfje blijf je zo’n beetje op je honger zitten. Eén ding staat vast… met deze ‘2.0’ zal La Ventura ongetwijfeld een hoop nieuwe fans vinden en de oude garde trouw blijven. Voor 2016 plant La Ventura om meer optredens te doen in Europa waarbij het Quinphonic Festival in Engeland als één van de hoogtepunten gezien mag worden. Johan Kaethoven (4)
0 Opmerkingen
Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|
RSS-feed