Moonspell: 1755

DETAIL ALBUM

​Tracks:

1. Em Nome Do Medo
2. 1755
3. In Tremor Dei
4. Desastre
5. Abanão
6. Evento
7. 1 De Novembro
8. Ruínas
9. Todos Os Santos
10. Lanterna Dos Afogados (Os Paralamas Do Sucesso-cover)

Platenlabel
Napalm Records
 
Labelnummer
promo CD
 
Distributie
niet gekend
 
Promo-agent
Mona Miluski (Napalm Records)
 
Website Artiest
Moonspell

​Heb je loodzware gitaren en beukende drums nodig om een episch black metal geluid neer te zetten. Wat u ook denkt, luister eerst naar 'Em Nome do Medo', het openingsnummer van 1755, het twaalfde studioalbum van Moonspell. Het is donker, beukt, kreunt, steunt en klinkt alsof het uit de donkerste krochten van de onderwereld komt opgestegen. En je hoort er niets van gitaar, bas of drum in... Pure symfonische orchestratie, carmina burana achtig koorgezang en de donkere keelklanken van Fernando Ribeiro. Qua statement kan het tellen, qua openingsnummer nog meer. Mag ik u, voor we verder gaan, een stukje geschiedenis meegeven. Ik neem u mee terug naar 1 November 1755 9u40 's morgens. De aarde beeft in Lissabon, Portugal en in nog een aantal steden langs de Portugese kustlijn. Straten scheuren letterlijk open en gebouwen storten in. De geschrokken bevolking haast zich in grote getallen naar de haven om zich op de open kaaien te behoeden van het instortend puin. Tot hun verbazing zien ze daar hoe de oceaan zich terugtrekt om zich even daarna als een gigantische watermuur over hen te werpen. Tienduizenden mensen lieten het leven in eerst de beving en daarna door die tsunami. Van gigantisch opgezette 12-12 acties was er in die tijd nog helemaal geen sprake en door de moeizame heropbouw en de politieke verwarring die daarna ontstond verloor Portugal z'n aandeel in de wereldhandel en kolonisaties. Gesprekstof genoeg dus om een hele plaat aan op te hangen, dachten die van Moonspell, onze favoriete Portugese gothic/black metal band en zo verwerkten ze dit stukje geschiedenis om tot een volwaardig muzikaal verhaal. Het is dus een conceptalbum geworden maar we weten ondertussen allemaal dat de tijd dat zo'n albums een negatieve, pretentieuze bijklank hadden gelukkig alweer lang achter ons ligt. Ik moet u wel waarschuwen, dit is een uitdagend album geworden. Niet enkel voor de band maar ook voor ons luisteraars. Gelooft u me echter vrij, de trip is de moeite meer dan waard. Moonspell wijkt voor dit album ietwat af van de sound die we op hun vorige werk (en zeker voorganger ‘Extinct’) gewoon zijn. De songs klinken zwaarder en bombastischer. Het intense gebruik van orchestratie en koor draagt zeker bij tot dat laatste. Ribeiro gebruikt nergens zijn cleane vocalen en bovendien zijn alle lyrics in het Portugees. Dat klinkt misschien vergezocht maar in het kader van het verhaal is het dat zeker niet. Om eerlijk te zijn, ik spreek geen hol Portugees maar door het beetje Spaans en latijn dat ik (nog) ken en aan de hand van de songtitels kan ik het verhaal toch volgen. De muziek en de begeestering is echter magistraal genoeg om iedereen bij zijn nekvel te grijpen en mee terug te nemen naar die dramatische dag uit de Portugese geschiedenis. Ik had deze plaat al een hele namiddag op endless repeat staan alvorens ik dat zelf door had.
Topprestatie!
 
Jan Guisset (4 ½ )

​How one of the blackest days in Portugal’s history inspired this Portugese black metal band to create one hell of historic concept album.