Poison Blood: Poison Blood

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. The Scourge and the Gestalt
2. Deformed Lights
3. Myths from the Desert
4. A Cracked and Desolate Sky
5. The Flower of Serpents
6. Shelter Beneath the Sea
7. From the Lash
8. Circles of Salt

 
Platenlabel
Relapse Records
 
Labelnummer
Promo Cd
 
Distributie
Relapse Records
 
Promo-agent
Frank Van Limepd (Petting Zoo)
 
Website Artiest
Poison Blood

Het is altijd leuk om te lezen dat artiesten samen werken om net eens iets anders te brengen dan wat we van hen gewoon zijn. Dit is ook het geval bij Jenks Miller die in Horseback speelt, wetende dat Horseback meer terug te vinden is in het psychedelische krautrock genre. Jenks wou echter muzikaal agressiever tewerk gaan en zo vond hij Neill Jameson (Krieg, ex-Kult Ov Azazel) want samen hadden ze een passie voor de black metal plaat (die overigens een klassieker is) van Beherit 'Drawing Down the Moon'. Dit jaar Releasen ze hun debuut EP 'Poison Blood'. Op deze negentien minuten durende schijf neem Jenks alle instrumenten op zich en Neil de vocalen. Beherit's stijl werd hier niet echt behaald, dus deze is volgens mij ook niet echt verwijzingswaardig. Opener 'The Scourge And The Gestalt' neemt een meer midtempo black metal stijl aan die me trouwens soms deed denken aan de tragere Archgoat partijen. De sound zelf is zeer goed vanwege de ruwere aanpak. Op de achtergrond hoor je ook de orgel mee de muziek beïnvloeden. 'Deformed Light' deed me dan weer meer aan de back'n'roll periode denken van Darkthrone ( als je natuurlijk die orgel ervan tussen haalt). 'Myths from the Desert', 'A Cracked and Desolate Sky' en 'The Flower of Serpents' gaan hier duidelijk op een sneller niveau tewerk waar ik de black metal meer kan in terug vinden. 'Shelter Beneath the Sea' is mijn favoriet nummer geworden. Dit nummer is waarschijnlijk ook het rapste nummer van de plaat maar enige nadeel is dat deze nog geen minuut duurt. Met afsluiter 'Circles of Salt' hoor je dat Jenks zijn psychedelische krautrock toch niet volledig wil loslaten. De zang van Neill op deze plaat is echt subliem. Voor de rest kon het me niet zo boeien. Ik begrijp zeker welke richting ze hier willen uitgaan maar deze is voor mij faliekant mislukt. Als Jenks meer agressie wil spelen dan moet hij dit gewoon doen en niet alles op een mid tempo blijven spelen. Als hun visie echt Beherit stijl is mogen ze zeker 'Drawing Down the Moon' nog een paar keer beluisteren. Geef mij maar een Blasphemy of zelfs, hierboven genoemd, een Archgoat schijf!
 
Kim De Geeter (2)

Just another band who tries to make something unique in the black metal scene.