Ritchie Blackmore’s Rainbow: Stranger In Us All (Expanded Edition)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Wolf To The Moon
2. Cold Hearted Woman
3. Hunting Humans (Insatiable)
4. Stand And Fight
5. Ariel
6. Too Late For Tears
7. Black Masquerade
8. Silence
9. Hall Of The Mountain King
10. Still I’m Sad
11. Emotional Crime (Japan Bonus Track)
12. Ariel (Radio Edit)
13. The Temple Of The King (Live)

Platenlabel
HNE Recordings Ltd
 
Labelnummer
HNECD085
 
Distributie
Cherry Red Records
 
Website Artiest
Ritchie Blackmore

Wat we hier momenteel voor ons hebben liggen is geen nieuw Rainbow album maar wel een heruitgave van het (voorlopig?) laatste studio album uit 1995, opgefrist met enkele extraatjes zoals ‘Emotional Crime’ (dat oorspronkelijk enkel op de Japanse versie van het album stond), een radio edit van ‘Ariel’ en een live versie van ‘The Temple of the King’. Deze heruitgave kadert natuurlijk in de Rainbow reïncarnatie die Ritchie Blackmore vorig jaar uit de grond stampte en de daarbij groots opgezette live optredens. Maar op zich is deze heruitgave geen slechte zaak omdat het oorspronkelijke album toch dreigde wat verloren te geraken in de plooien van de geschiedenis. Laten we het even kort schetsen. In 1993 bleek het ego van de heer Blackmore tè groot geworden te zijn om nog in de toerbus van Deep Purple te passen. Blackmore vs de rest van Deep Purple bleken zelfs nauwelijks “on speaking terms” te zijn tijdens wat Ritchie Blackmore’s laatste Deep Purple tour zou blijken te worden, hetgeen de kwaliteit van de optredens zeker niet ten goede kwam.  Gegokt en verloren verliet Blackmore voor de zoveelste-maar-ditmaal-definitieve-keer de band. Eigenlijk was het zijn bedoeling om ‘Stranger In Us All’ als een solo album uit te brengen maar onder druk van zijn platenlabel en management werd uiteindelijk toch besloten om het onder de naam Ritchie Blackmore’s Rainbow te releasen. Blackmore liet zich voor dit album omringen door, op dat moment nog, jonge onbekende namen zoals Doogie White als zanger, Paul Morris (keyboards), Greg Smith (bas) en John O’Reilly (drums). Ook zijn reeds toenmalige levensgezellin Candice Night dook her en der al op om de backing vocals te verzorgen en schreef al mee aan de nummers ‘Wolf to the Moon’, ‘Ariel’, ‘Black Masquerade’ en schreef de lyrics op de bewerking van ‘Hall of the Mountain King’. Uitgebracht in 1995, de volle boomperiode van grunge en alternative metal werd het album slechts een bescheiden succes in Scandinavië en Japan. In 1997 hing Blackmore zijn gitaar aan de wilgen en richtte met Night de folk/rock act Blackmore’s Night op. Maar nog even terug naar het album nu. Zoals aangehaald, is het wel een beetje zonde dat deze plaat vergeten dreigde te worden want kwalitatief is dit toch wel een sterk album. Opener ‘Wolf to the Moon’ bevat dezelfde sfeer en drive als Deep Purple’s ‘Highway Star’. ‘Hunting Humans’ klinkt werkelijk spookachtig lekker. ‘Stand and Fight’ rockt en rolt lekker door en bevat een heerlijke mondharmonica partij (ingespeeld door Mitch Weiss).  Het reeds vernoemde ‘Ariel’ draagt (mede door de bijdrage van Night) al een zware renaissance stempel en was dus al een voorbode van hetgeen de twee later zouden uitbrengen. Ook in ‘Black Masquerade’ horen we al een gipsy gitaar voorbijkomen. ‘Silence’ drijft dan weer op een moddervette groove en sappige blazers en bevat een beetje een a-typische solo van Blackmore. ‘Hall of the Mountain King’ is in de versie van Blackmore werkelijk subliem te noemen. Er waren/zijn natuurlijk al heel wat rockbands geweest die zich aan dit meesterwerk van Grieg gewaagd hebben maar volgens mij waren/zijn zij de eersten die er ook lyrics bij bedachten en ook Blackmore’s arrangement geeft het net die geniale twist. Niet dat het voor ons nodig was, wij waren al overtuigd van de pracht van dit album maar wij zijn al bij al toch blij dat deze plaat een welverdiende tweede kans krijgt.
 
Jan Guisset (4)

Let’s revisit an excellent album that threatened to get lost in the catacombs of history