cd reviews
Het Italiaanse Secret Sphere is geen onbekende naam in het wereldje van symphonic power metal. De band werd in 1997 opgericht door gitarist Aldo Lonobile en dankzij het succes van het tweede album, 'A Time Never Come' (origineel opgenomen in 2001), brak de band echt door. Toen schreef men dat Secret Sphere klonk als een mix van Quuensrÿche, Helloween en Fates Warning. En wie ben ik om dit nu te gaan ontkennen nu het album opnieuw werd opgenomen met de huidige line-up om de vijftiende verjaardag te gaan vieren van dit baanbrekende album. Enkel Aldo en bassist Andy Buratto waren erbij in 2001 zodat we bij de nieuwe editie van het album vier andere bandleden in de line-up mogen verwelkomen: Marco Pastorino (gitaar), Gabriele Ciaccia (keyboards), Federico Pennazzato (drums) en vocalist Michele Luppi. En terwijl de nummers nog steeds staan als een huis – kan dit anders met iemand als Simone Mularoni (DGM) als ervaren mixer? –, is het vooral de krachtige stem van Michele die voor de grootste verandering zorgt. En als ik dan heel eerlijk moet zijn, vind ik Michele inderdaad de betere zanger van de twee – op het originele album hoor je Roberto “Ramon” Messina. Nog een grote verandering is de metamorfose die de cover – de nieuwe is van de hand van Nathalia Suellen – heeft ondergaan die ik een stuk helderder vind dan de ietwat duister ogende originele cover. Dus ook hierin scoort Secret Sphere naar mijn gevoel een stuk beter dan in 2001. Dus wie dit album toen gemist heeft, krijgt nu een uitstekend alternatief. Fans die het album toen wel in huis haalden, kunnen met deze versie meteen gaan vergelijken en dan kan de discussie gaan losbarsten welke van de twee je boven de andere verkiest. Mijn keuze is alvast gemaakt en ik raad meteen elke rechtgeaarde fan van symphonic power metal aan om dit twaalf schitterende nummers tellend schijfje aan zijn collectie toe te voegen. Luc Ghyselen (4)
0 Opmerkingen
Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|