Semblant: Lunar Manifesto

DETAIL ALBUM
 
Track:

1. Incinerate
2. Dark Of The Day
3. What Lies Ahead
4. The Shrine
5. Bursting Open
6. Mists Over The Future
7. The Hand That Bleeds
8. Selfish Liar
9. Ode To Rejection
10. The Blind Eye

Platenlabel
EMP Label Group
 
Distributie
SPV
 
Labelnummer
Niet Gekend
 
Promo-Agent
Axel Wiesenauer (Rock 'n' Growl)
 
Website Artiest
Semblant

​Als ik EMP als label zie staan ga ik meestal al op het puntje van m'n stoel zitten. Het label van Megadeth's bassist David Ellefson heeft altijd oog voor goede bands. Zo ook voor deze Braziliaanse band Semblant. Populair in hun thuisland en Zuid-Amerika en nu ook dankzij EMP te ontdekken in Europa. Lunar Manifesto werd onder eigen beheer al uitgebracht in 2014 maar wordt dus nu ook op het europese vasteland losgelaten. Ik was uitermate nieuwsgierig naar wat ik hier te horen ging krijgen van een band die omschreven wordt als dark gothic. Al vanaf opener 'Incinerate' wordt ik van m'n sokken geblazen. Dit is een ijzersterk nummer en zet hopelijk de toon voor de rest van het album. De sound van de band doet me wat denken aan Lacuna Coil en After Forever. Lekker knallende gitaren, bas en drums, rauwe grunts en een fantastische vrouwenstem die het plaatje compleet maakt. De grunts komen uit de strot van Sergio Mazul en de zoete tonen worden gebracht door Mizuho Lin. Waar bij vele bands de vrouwenstem wordt bijgestaan door grunts is het bij deze band net andersom. De grunts nemen veelal het voortouw op de tracks en worden tijdens de refreinen bijgestaan door de cleane vocals van Mizuho. Zo ook op 'Dark Of The Day' waar we natuurlijk het geweldige instrumentale werk niet mogen vergeten want dat knalt ook lekker door. Pas twee nummers ver op dit album en ik ben al overtuigd dat er een mooie toekomst klaar ligt voor deze band. Dit gevoel wordt nog eens versterkt door de ruim tien miljoen views op youtube van 'What Lies Ahead'. Het zal niet lang duren vooraleer we deze band kunnen zien schitteren op Europese festivals.  De ene klepper na de andere baant hier z'n weg door m'n speakers. 'The Shrine' kan ook weer op de goedkeuring rekenen van m'n gehoorgangen. Razende drums en dito gitaren stuwen dit nummer in sneltreinvaart voort terwijl de grunts en cleans elkaar perfect in evenwicht weten te houden. Sergio bewijst meermaals dat hij meer dan enkel grunts uit zijn strot krijgt geduwd. Het grootste voorbeeld daarvan is misschien wel deze ietwat bombastisch beginnende 'Bursting Open'. Geweldig hoe beide stemmen hier perfect samengaan, gekneed tot een geheel dankzij het instrumentale werk van Juliano Ribeiro en Sol Perez op gitaar, keyboardist J. Augusto en drummer Welyntom 'Thor' Sikorahas. 'Mists Over The Future' brengt ons meer van dat geweldige gitaarspel.  Dit is een bijzonder aangename verrassing deze Semblant, Brazilië heeft dus duidelijk meer te bieden dan Max Cavalera. Keyboardist J. Augusto krijgt de hoofdrol tijdens de intro van deze 'The Hand That Bleeds' en ook gedurende de song zijn de tonen van de keyboards nog duidelijk hoorbaar. Gitaarsolo's lossen de gezangen af en zo staat er alweer een sterke track op dit album dat me nog geen seconde heeft teleurgesteld.  Een spookachtige sound krijgen we op 'Selfish Liar' dat death metal vormen aanneemt, doet me wat denken aan Cradle Of Filth. Maar dan is daar die fantastische stem van Mizuho Lin, die ons terugbrengt in de bijna hemelse gothic sfeer zonder de symfonische tonen aan te nemen zoals bijvoorbeeld Epica of Nightwish. De meesterlijke overgangen tussen grunts en cleans van zanger Sergio Mazul krijgen we ook weer op deze 'Ode To Rejection' te horen, wat heeft die kerel toch een ijzersterke stem. We naderen met 'The Blind Eye' helaas het einde van dit ijzersterk album. Laat ons hopen dat deze band kan doorbreken in Europa en we nog meer van hen gaan horen. Laat die Europese tournee maar snel komen. Afsluiter van dienst is het fenomenale 'Scarlet Heritage (Legacy Of Blood Part III)', het enige wat ik me hier nog bij afvraag is waar zijn part I en II.
 
Peter Smet (4 ½)

​By far the best gothic metal album I've heard in years. The phenomenal connection between Mizuho and Sergio powered by the great musicians in the band gave me goosebumbs during the entire album.