The Moth Gatherer: The Earth Is The Sky

'The Eart Is The Sky' is het tweede album van een Zweeds trio – Victor Wegeborn (gitaar/vocals/programming), Alex Stjernfeldt (bass, vocals) en Svante Karlsson (drums) – dat je meeneemt op een uiterst inventieve reis in een mix van doom en atmosferische stukken waarin ook erupties black metal de revue passeren. Een aantal gasten daagden ook op om dit zes nummers tellend album tot een goed einde te brengen: o.a. David Johansson (Kongh), Wacian (Code), The Cuckoo (Terra Tenebrosa) en Thomas Jäger (Monolord). Openen doen de heren hier met 'Pale Explosions', een bijna negen minuten durende track die er meteen voor zorgt dat je bij de les bent die de heren je te spellen hebben: een wisselwerking tussen trage, heavy stukken en atmosferische fragmenten. Het geheel wordt afgewerkt met mooie cleane samenzang en zware, bulderende en rauwe vocalen. Meteen een binnenkomer van formaat. Met 'Attacus Atlas' gaan ze op de ingeslagen weg verder, al lijken de invloeden uit doom metal hier de bovenhand te gaan halen. Met 'Probing The Descent Of Man' krijg je duidelijk een ander aspect van The Moth Gaterer te horen. Dit is een uiterst sfeervolle, atmosferische, melancholische en rustige instrumentale track geworden. Als het een track is die bedoeld werd om tot rust te komen en even na te denken over alle problemen rondom ons heen, dan is dit een wonderwel geslaagde missie (voor mij althans). Ook het daarop volgende 'Dyatlov Pass' is zo'n instrumentale uiterst beklijvende, rustige en wat mysterieus aanvoelende instrumentale track geworden waarin keyboards en elektronica de bovenhand halen. Twee derde van album zijn zodoende gepasseerd en het laatste derde laat ons opnieuw een ander aspect van het drietal horen want zowel 'The Black Antlers' als het afsluitende 'In Awe Before The Rapture' zijn tracks die bestaan uit de wisselwerking tussen sfeervolle rustige stukjes en dreigende zwartgeblakerde erupties. Vooral de vocalen klinken alsof ze uit de diepste grotten van de hel zijn gekomen. Soms klinkt het geheel hypnotiserend, dan weer heel naargeestig en soms ook wel beklijvend en mysterieus. Meteen een album dat zich niet laat vangen aan een welbepaalde stijl en ook wel een paar draaibeurten nodig heeft om zich volledig te openen.


Luc Ghyselen (4)

---

Agonia Records I The Moth Gaterer