The Picturebooks: Home Is A Heartache

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Seen Those Days
2. Wardance
3. Home Is A Heartache
4. Fire Keeps Burning
5. On These Roads I’ll Die
6. I Need That Oooh
7. The Murderer
8. Zero Fucks Given
9. Cactus
10. I Came A Long Way For You
11. Get Gone
12. Bad Habits Die Hard
13. Heathen Love
14. Inner Demons

 
Platenlabel
Another Century Records
 
Labelnummer
promo CD
 
Distributie
Sony Entertainement

Promo-agent
Wilko Reynders (Century Media)
 
Website Artiest
The Picturebooks
Facebook

Wie The Picturebooks hoort en/of ziet zou waarschijnlijk verwachten dat deze twee groezelige biker types toch zeker vanuit Somewhereville, downsouth USA zouden komen. Doch, ik moet u helaas teleurstellen. Deze knapen (Fynn Claus Grabke op gitaar/zang en Philipp Mirtschink aan de drums) zijn afkomstig uit Gütersloh, een klein stadje in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen. Die had u niet zien aankomen hé?
De rauwe vorm van blues die de heren spelen klinkt als een nette kruising tussen Seasick Steve, The White Stripes en The Black Box Revelation. Met 'Home Is A Heartache' zijn ze aan hun tweede werkstuk toe. Naast gepassioneerde muzikanten zijn Grabke en Mirtschink ook skaters en houden ze zich in hun garage bezig met het uitbouwen van custom bikes, waarmee ze ook al internationaal faam wisten te maken middels verschijningen in befaamde motorcycle magazines zoals o.a. Easyriders (USA) en Custombike (Duitsland).  The Picturebooks nemen hun albums trouwens op in dezelfde garage als die waarin ze aan hun bikes sleutelen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hun sound ronduit greasy klinkt en hier en daar ook voorzien lijkt te zijn van een paar krachtige cylinders en bougies. Ze sleutelen trouwens niet alleen aan de motoren. Ook hun instrumenten worden vaak tot in extreme vormen gecustomized. Flynn koopt zijn gitaren in allerhande kringloopwinkels en verbouwt ze dan tot ze een uniek geluid krijgen. De drumkit van Mirtschink ziet er allesbehalve traditioneel uit. Hij gebruikt geen bekkens maar allerlei bellen en kettingen, net zoals dat hij de grootste toms gebruikt die hij kan vinden en die hij geselt met stokken die meer op knuppels lijken dan op drumsticks. Dit alles leidt dus tot de veertien songs die we op 'Home Is A Heartache' terugvinden, gespeeld met een rauwheid en zulk een vurige intensheid dat het daar in die garage een voortdurend brandgevaar met zich mee gebracht moet hebben.  Nummers als ‘Zero Fucks Given’, ‘Get Gone’, ‘Wardance’, ‘Bad Habits Die Hard’ en ‘Home Is A Heartache’ zijn regelrechte mokerslagen van songs maar eigenlijk is het album over de ganse lijn bijzonder sterk. Ik kan mij wel voorstellen dat sommigen het beperkte instrumentarium op den duur misschien wel als monotoon kunnen beginnen ervaren.  De band kan zich daar inderdaad niet achter verstoppen, als je het met zo weinig doet moèt je wel sterke nummers hebben anders val je bijzonder snel en onherroepelijk door de mand.  Sterke nummers hebben deze gasten in elk geval wel. Op het moment van schrijven touren ze doorheen Europa en dit nog zeker tot het einde van dit jaar.  Op 11 November staan ze geprogrammeerd op de International  Brussels Tattoo Convention. Zou wel eens dik de moeite kunnen zijn.
 
Jan Guisset (4)

This biker blues duo creates a creepy, raw rich and real energetic version of the blues