Vanish: Come To Wither

Het Duitse Vanish was me tot hiertoe onbekend. Groot was mijn verbazing dan ook toen ik ontdekte dat het vijftal – Bastian Rose (vocals, keys), Philipp Schönle (gitaar), Thomas Rösch (gitaar), Daniele Dei Giudici (bass) en Ralf Nopper (drums) – al sinds 2000 samenwerkt. Toch is dit pas het tweede album, na 'Separated From Today' (2006), van het kwintet. Maar het is beter om sterke albums uit te brengen dan elk jaar opnieuw iets afleveren dat er niet echt staat. Met dit elf nummers tellende 'Come To Wither' heeft het gezelschap duidelijk voor kwaliteit gekozen. Ze combineren moderne heavy metal met tal van elementen uit de progressieve metal zodat je de band gerust mag onderbrengen in dit laatste segment. Een aantal kleine accenten uit de elektro-muziek, die echter maar heel sporadisch worden gebruikt, vervolledigt de sound. De heren openen met met het titelnummer dat me eigenlijk op het verkeerde been zette: ik dacht echt met een elektro/space-band te maken te hebben. Gelukkig zorgden de uitstekende drumpatronen bij het begin van 'Great Collapse' ervoor dat ik al meer adem binnen kreeg. Want daarna zorgen stevige riffs en een uitmuntende, krachtige stem voor een sterke track die ook nog wordt opgefleurd met mooie keyboard arrangementen. Een mooie sfeervolle gitaarsolo blijkt de kers op de taart te vormen. Het gedreven en krachtige 'Bless the Burried Child' zorgt ervoor dat alle muzikale ingrediënten in de juiste plooi vallen en dat ik het erbarmelijke openingsnummer al vergeten ben. Een stevige en mooie baslijn wordt als intro gebruikt in 'Renewal', waarin verder een aantal elementen uit de electr-rock langskomen alvorens krachtige, cleane vocalen die bij momenten ondersteund worden door rauwe mannelijke grunts en growls. Het stevige en energieke 'This Is How We Die' start misschien wat aarzelend en wordt verder vooral gekenmerkt door scherpe gitaar uithalen en vooral veel verandering in ritme en tempo. Het langste nummer van dit album, 'Curtain Call', klokt af na iets meer dan negen minuten. Het nummer opent ingetogen, kalm en rustig, maar wint na een poosje wel duidelijk aan kracht, terwijl ook het tempo wordt opgetrokken. Misschien wel het knapste nummer op dit album daar er ook hier weer veel verschillende ritmes en sferen in opduiken, terwijl het nummer wel kracht blijft uitstralen. En de elementen uit de elektro muziek zo goed als achterwege zijn gelaten! 'Silence', is in tegenstelling tot wat de titel je misschien laat denken, een uiterst stevig, krachtig en energiek nummer waarin de titel nogal hoog en stevig wordt gezongen. In 'Hollow' worden dan weer stevig rockende fragmenten afgewisseld met tragere stukjes die evengoed krachtig blijven klinken. Na een eigenzinnige intro wordt voor 'Hope Shall Rise' het zelfde trucje boven gehaald, al is het nummer misschien een ietsje radiovriendelijker en toegankelijker voor de modale muziekliefhebber te noemen. 'Reboot' is hun stijloefening om een ballade op je los te laten al passeren er hier ook tal van uptempo fragmenten en zelfs echt zwaar beukende stukken. Afsluiten doe ze hier in grote stijl met het krachtige en opzwepende 'The Grand Design' waarvoor de heren zelfs Ralf Scheepers (ex-Gamma Ray, Primal Fear) konden strikken voor een krachtige extra vocale inbreng. Meteen, samen met 'Curtain Call', mijn favoriete track op dit album. Dit goed verborgen Duitse geheim heeft heel wat moois te bieden voor elke muziekliefhebber die het moet hebben van albums die bij elke beluistering een beetje meer van zijn geheimen prijs geeft. Zeker fans van bijvoorbeeld Queensrÿche kunnen dit blindelings aan hun collectie toevoegen.

Luc Ghyselen (4)

---

Massacre Records I MAS CD 0871 I Vanish