widows: oh dear god

DETAIL ALBUM
 
Tracks:
 

1. Oh Deer God
2. Caffeine and Hatred
3. Heresy and Venom
4. Ride to the Realm of Coitus
5. Blue Tina
6. Baron Greenback Blues
7. Germanium Buzz  

Platenlabel
UMC Recordings
 
Labelnummer
promo CD
 
Distributie
niet gekend
 
Promo-agent
Tom Brumpton (Polymath PR)
 
Website Artiest
Widows

Het uit het Notthingham (UK) afkomstige Widows werd in 2008 opgericht door Ad (zang, samples), Kidda (gitaar), Ze Big (drums) en Evan Christodoulou (bas). Met zulke lekkere namen op je identiteitskaart (ja, d'uh ... dat weet ik ook wel) ga je natuurlijk geen dansbare bubbelgumpop maken. Neen, deze heren spelen lekker losse, heerlijke stoner rock met in hun meest recente werk meer dan een flirt met sludge en doom. Op het gebied van releases zijn de heren nog niet zo heel erg actief gebleken. Na een EP 'Raise The Monolith' (2010) en een eerste langspeler 'Death Valley Duchess' uit 2012 is dit 'Oh Deer God' hun derde wapenfeit. Christodoulou werd onderweg nog vervangen door R.J. Chisholm. Op dit album verdiepen de mannen van Widows zich nog meer in hun stoner/sludge geluid. Wanneer je niet beter zou weten zou je haast denken dat Widows niet uit het natte, grijze Nottingham komt maar dat hun repetitiehok zich ergens in een swamp in de buurt van New Orleans bevindt. U kan het zich wel voorstellen, zo'n paalhut in een mangrove, enkel bereikbaar met van die platte motorbootjes waar de heren ongestoord hun geweldig luide sound kunnen ontwikkelen, enkel maar een koppel alligators en hier en daar een verdwaalde copperhead slang verjagend. En stevig, dat mag je het geluid van Widows zeker noemen, amai nog niet! Hun songs zijn stuk voor stuk gebouwd op bluesy, rokerige gitaarriffs en indrukwekkend, inventief drumwerk. De rauwe, schreeuwerige zangstijl van Ad zal voor sommigen pijn doen aan de oren, anderen (waartoe ik zelf behoor) vinden deze zangstijl een minstens even belangrijk aspect van hun sound. Pronkstuk van het album is 'Ride to the Realm of Coitus', een zeven minuten durende desert/space trip. Met zes lappen stevige, prachtige stoner rock en een kleiner lapje ('Caffeine and Hatred'), al minstens even krachtig en prachtig als z'n grote broers klokt dit album af op net iets minder dan een half uur. In de huidige muziekwereld is dat kort te noemen maar het voordeel is dan weer dat je dit beestje lekker lang op continuous repeat kan laten draaien zonder dat het snel begint te vervelen. En ook dat is al een prestatie op zich.
 
Jan Guisset (3.5)

Raw, hot, lazy stonerrock, straight from the desert in  … Nottingham, UK (!?!)