DETAIL ALBUM
 
Track:

1. Incinerate
2. Dark Of The Day
3. What Lies Ahead
4. The Shrine
5. Bursting Open
6. Mists Over The Future
7. The Hand That Bleeds
8. Selfish Liar
9. Ode To Rejection
10. The Blind Eye

Platenlabel
EMP Label Group
 
Distributie
SPV
 
Labelnummer
Niet Gekend
 
Promo-Agent
Axel Wiesenauer (Rock 'n' Growl)
 
Website Artiest
Semblant

​Als ik EMP als label zie staan ga ik meestal al op het puntje van m'n stoel zitten. Het label van Megadeth's bassist David Ellefson heeft altijd oog voor goede bands. Zo ook voor deze Braziliaanse band Semblant. Populair in hun thuisland en Zuid-Amerika en nu ook dankzij EMP te ontdekken in Europa. Lunar Manifesto werd onder eigen beheer al uitgebracht in 2014 maar wordt dus nu ook op het europese vasteland losgelaten. Ik was uitermate nieuwsgierig naar wat ik hier te horen ging krijgen van een band die omschreven wordt als dark gothic. Al vanaf opener 'Incinerate' wordt ik van m'n sokken geblazen. Dit is een ijzersterk nummer en zet hopelijk de toon voor de rest van het album. De sound van de band doet me wat denken aan Lacuna Coil en After Forever. Lekker knallende gitaren, bas en drums, rauwe grunts en een fantastische vrouwenstem die het plaatje compleet maakt. De grunts komen uit de strot van Sergio Mazul en de zoete tonen worden gebracht door Mizuho Lin. Waar bij vele bands de vrouwenstem wordt bijgestaan door grunts is het bij deze band net andersom. De grunts nemen veelal het voortouw op de tracks en worden tijdens de refreinen bijgestaan door de cleane vocals van Mizuho. Zo ook op 'Dark Of The Day' waar we natuurlijk het geweldige instrumentale werk niet mogen vergeten want dat knalt ook lekker door. Pas twee nummers ver op dit album en ik ben al overtuigd dat er een mooie toekomst klaar ligt voor deze band. Dit gevoel wordt nog eens versterkt door de ruim tien miljoen views op youtube van 'What Lies Ahead'. Het zal niet lang duren vooraleer we deze band kunnen zien schitteren op Europese festivals.  De ene klepper na de andere baant hier z'n weg door m'n speakers. 'The Shrine' kan ook weer op de goedkeuring rekenen van m'n gehoorgangen. Razende drums en dito gitaren stuwen dit nummer in sneltreinvaart voort terwijl de grunts en cleans elkaar perfect in evenwicht weten te houden. Sergio bewijst meermaals dat hij meer dan enkel grunts uit zijn strot krijgt geduwd. Het grootste voorbeeld daarvan is misschien wel deze ietwat bombastisch beginnende 'Bursting Open'. Geweldig hoe beide stemmen hier perfect samengaan, gekneed tot een geheel dankzij het instrumentale werk van Juliano Ribeiro en Sol Perez op gitaar, keyboardist J. Augusto en drummer Welyntom 'Thor' Sikorahas. 'Mists Over The Future' brengt ons meer van dat geweldige gitaarspel.  Dit is een bijzonder aangename verrassing deze Semblant, Brazilië heeft dus duidelijk meer te bieden dan Max Cavalera. Keyboardist J. Augusto krijgt de hoofdrol tijdens de intro van deze 'The Hand That Bleeds' en ook gedurende de song zijn de tonen van de keyboards nog duidelijk hoorbaar. Gitaarsolo's lossen de gezangen af en zo staat er alweer een sterke track op dit album dat me nog geen seconde heeft teleurgesteld.  Een spookachtige sound krijgen we op 'Selfish Liar' dat death metal vormen aanneemt, doet me wat denken aan Cradle Of Filth. Maar dan is daar die fantastische stem van Mizuho Lin, die ons terugbrengt in de bijna hemelse gothic sfeer zonder de symfonische tonen aan te nemen zoals bijvoorbeeld Epica of Nightwish. De meesterlijke overgangen tussen grunts en cleans van zanger Sergio Mazul krijgen we ook weer op deze 'Ode To Rejection' te horen, wat heeft die kerel toch een ijzersterke stem. We naderen met 'The Blind Eye' helaas het einde van dit ijzersterk album. Laat ons hopen dat deze band kan doorbreken in Europa en we nog meer van hen gaan horen. Laat die Europese tournee maar snel komen. Afsluiter van dienst is het fenomenale 'Scarlet Heritage (Legacy Of Blood Part III)', het enige wat ik me hier nog bij afvraag is waar zijn part I en II.
 
Peter Smet (4 ½)

​DETAIL ALBUM
 
Tracks:
 

1. Of Fury
2. Highwire
3. Now It Destroys
4. Black Oil
5. And So It Comes To An End
6. The Innocent
7. The Empty Unknown
8. Chaos Enfolds Me
9. And So It Comes To An End (with keys) Bonus
10. Now it Destroys (with keys and dulcimer) Bonus
11. Of Fury (with keys) Bonus

Platenlabel
Minotauro Records
 
Labelnummer
M2017-5
 
Distributie
niet gekend
 
Website Artiest
My Silent Wake

​‘Damnatio Memoriae’ kwam in 2015 al uit op het label House of Ashes Productions maar wordt ons nu opnieuw voorgeschoteld door Minotauro Records met drie bonus tracks als verkoopargument. Naar de redenen van deze re-release hebben wij het raden of het zou te maken moeten hebben met het feit dat in maart dit jaar het meest recente werk van deze band ‘Invitation To Imperfection’ is verschenen. My Silent Wake is een doom/death metal band uit North Somerset, UK die ondertussen reeds negen full CD’s en een handvol EP’s + splits op haar actief heeft staan. Maar laten we het even over de muziek op dit album hebben. Als we zeggen “doom/death” weten we natuurlijk dat we geen vrolijke hoempa-hoempapa muziek moeten verwachten. My Silent Wake brengt de stijl met momenten echter zo traag en drammerig, zoals in ‘Black Oil’ en het haast veertien minuten durende ‘The Empty Unknown’ dat het wel lijkt of onze muziekspeler elk moment uit zichzelf in de sleep stand kan gaan belanden. Soms gaan ze wat meer de old school deathmetal kant uit, bijvoorbeeld op ‘Now It Destroys’ of ‘And So It Comes To An End’, een andere keer gaat het richting gothic (‘Chaos Enfolds Me’).  Het geheel klinkt echter zo saai en inspiratieloos dat ik halverwege de plaat mijn boodschappenlijstje voor de volgende dag al begon te maken. De melk staat ondertussen al in de koelkast.
 
Jan Guisset (2)

DETAIL ALBUM
 
Track:

1. Shadows Inside
2. Under Fire
3. Never Let Me Stay
4. My Destruction
5. Casualties
6. Crawl
7. Swallow Your Teeth
8. Death Knows My Name
9. Lost In The Grey
10. My Sorrow

Platenlabel
Sharptone Records
 
Distributie
Nuclear Blast
 
Labelnummer
Niet Gekend
 
Promo-Agent
Paul Philipp (Nuclear Blast)
 
Website Artiest
Miss May I

​Miss May I is al lang geen onbekende meer in het metalcore landschap. De band uit het Amerikaanse Troy bracht hun debuutplaat uit in 2009 toen de leden nog naar school gingen. De band kreeg direct de aandacht die ze verdienden en hun carrière nam een enorme vlucht. Met de regelmaat van de klok werd er nieuw werk op de fans afgevuurd met de albums ‘Monument’ (2010), ‘At Heart’ (2012), ‘Rise Of The Lion’ (2014) en de laatste bij Rise Records, ‘Deathless’ (2015). Na te tekenen bij Sharptone Records in 2016 staat de band er opnieuw met de release van ‘Shadows Inside’. En deze ‘Shadows Inside’ is een absoluut pareltje, misschien wel het beste album van de band tot nu toe. Alles klinkt strakker, harder, zuiverder en (h)echter. Het feestje begint al onmiddellijk met het fenomenale titelnummer 'Shadows Inside'. Bulderende vocals, razende gitaren en beukende drums en bas knallen deze track de hoogte in. Circle pit mayhem is hier absoluut van toepassing, deze track smeekt er gewoon om. Ik als fan kan dit enkel enorm toejuichen. Een lekkere gitaarriff en opladende, oppeppende drums zetten 'Under Fire' in gang. Wederom een feest van begin tot einde. Dat metalcore gitaristen wel degelijk meer kunnen dan zware powerchords aframmen bewijzen B.J. Stead en Justin Aufdemkampe hier met hun geweldige solo's. Cleans zijn al jaren een handelsmerk bij vele metalcorebands, zo ook bij Miss My I. De samenzang tussen Levi Benton en Ryan Neff bezorgd me meermaals kriebels op het knappe 'Never Let Me Stay'. Meer knap gitaarwerk met de akoestische intro op 'My Destruction'. De band blijft z'n stijl verruimen met metalcore te mixen met een stijl die me doet denken aan melodische deathmetal. 'Casualties' zal live ongetwijfeld slachtoffers maken in de pit, deze track gaat tekeer als een bezetene, “I Like It”. De band heeft een enorme stap voorwaarts gezet op dit album en dat vertaald zich in nummers als 'Crawl' die een bijna radiovriendelijke vibe meedragen zonder iets aan hardheid in te boeten. Breakdowns zonder genade! Whoooow, is niet alleen de meezingbare intro op deze 'Swallow Your Teeth' maar ook wat ik van deze vette track vindt. Ik hoor zo de fans de whoooo's uit volle borst meebrullen tot hun stemmen verdwijnen in het feestgedruis. 'Death Knows My Name' raast door m'n speakers en zorgt ervoor dat m'n glimlach bijna m'n oorlellen bereikt. Wat een geweldige nummers blijven hier toch voorbij komen. Een van m'n favoriete nummers is 'Lost In The Grey' dat voorbij dendert als een goederentrein, strak op de sporen gehouden door de gedreven muzikanten. Slotakkoord is afkomstig van 'My Sorrow', geweldig om zo je album te kunnen afsluiten. Nog eens alles geven en je fans met een glunderend gezicht de cd op repeat doen zetten.
 
Peter Smet (5)

DETAIL ALBUM
 
Track:

1. Until You Break
2. Who Do You Think You Are
3. Erase Me
4. Wakeless
5. The Heart In Me
6. I Am Nothing
7. Defile
8. From Your Sky
9. In My Hands
10. Your Poison
11. The Light

Platenlabel
Painted Bass Records
 
Labelnummer
Niet Gekend
 
Distributie
FMLS
 
Promo-Agent
Pedro (Painted Bass Records)
 
Website Artiest
End Of The Dream

​End Of The Dream is een female-fronted symfonische metalband uit, hoe kan het ook anders, Nederland al zit er met de drummer ook een vleugje België in. De band werd opgericht in 's-Hertogenbosch in 2013 door vocalist Micky Huijsmans, gitarist/keyboardist Armen Shamelian en gitarist Robin Van Ekeren. Belgische drummer Pieter Driesen en bassist Tim van den Hooven vervolledigden de line-up. In 2015 kwam de band dan met hun zelf uitgebrachtte debuutplaat ‘All I Am’. Nu twee jaar later is de band er met een vervolg, het uitstekende ‘Until You Break’.
En geloof me het is een uitstekend album. Al van bij opener en titeltrack 'Until You Break' heeft de band me direct beet. De drums denderen vrolijk de plaat in gang waarna Micky haar nachtegaalstem op ons loslaat. De invloeden van bands zoals Evanescence, After Forever en Stream Of Passion zijn hoorbaar en dat kan ik enkel toejuichen, toch wel grootheden in het genre. Dat deze jonge band zich hier zeker mee mag meten laten ze duidelijk horen. Geweldig als Micky in de hoogte haar stem even laat schuren en zo een wat rauwere klank laat horen. 'Who Do You Think You Are' klinkt al wat symfonischer in de intro als de voorganger waar nog enkel drums te horen waren. Hier komen ook de strijkers, al komen ze waarschijnlijk uit de keyboards, tevoorschijn. Opnieuw een zeker te genieten track met enkele lekkere basgitaar passages. Ook de gitaren dreunen lekker door en dat is net wat ik zo fantastisch vindt, lekker diep dreunende gitaren. Voeg daaraan die fenomenale hoge noten die Micky weet te halen toe en je hebt een toptrack.  Hoe verder het album vordert hoe beter de tracks nog lijken te worden. Luister maar naar 'Erase Me' en 'Wakeless'. Voor de metallers die naar FemME 2017 afzakken, neem zeker de pre-party mee waar deze band live z'n kunnen laat horen en zien. Donderdag 21 september in Dynamo, Eindhoven. Maar terug naar de review van het album nu, inmiddels aangekomen bij 'The Heart In Me' na het rustigere 'Wakeless' terug een iets stevigere track. Deze heeft veel weg van Within Temptation en dat is een serieus compliment. Met zo'n album heeft deze band een zeer rooskleurige toekomst in het verschiet. Het wat spooky beginnende 'I Am Nothing' met de twinkelende intro zet me op het puntje van m'n stoel. Wordt ik nog compleet van m'n stoel geblazen ? Neen, ik laat me liever rustig wegzakken want dit is een rustige track om even bij onderuit te gaan liggen, je ogen te sluiten en te genieten. Het uit m'n stoel worden geblazen houden ze voor op het einde van de track met de geweldige gitaarsolo's en de fenomenale hoge noten die door m'n speakers razen. Draai die volume knop nog maar wat verder voor 'Defile', damn wat een intro! Doorheen de track wordt de geweldige vibe verdergezet. Fans van het genre, deze mag niet aan jullie collectie ontbreken. Wat deze band nog zo goed maakt zijn die machtige tussenstukken die ze in elk nummer laten terugkomen. Zeker deze uit 'Defile' is er eentje om duimen en vingers bij af te likken. 'From Your Sky' moet deze geweldige track opvolgen en dat is zeker geen makkelijke taak. Je kan dan ook beide moeilijk vergelijken want rond beide hangt wel een verschillende sfeer. Toch is dit een geweldige track maar 'Defile' blijft mijn absolute favoriet op dit album. Kunnen de laatste nummers mij nog op andere gedachten brengen ? 'In My Hands' en 'My Poison' zijn de volgende kleppers op dit uitstekende album. Ik moet wel zeggen dat 'My Poison' me wel wat verraste, door de drumintro verwachtte ik een vrij heftige track maar dat werd even in de kiem gesmoord door de piano en de zoete vocals, en dan toen ik het niet meer verwachtte. Boem! Alle remmen los doorheen het grootste deel van de track om naar het einde toe even wat gas terug te nemen maar toch eindigen met een knal. Piano en rustige zang om dan ineens uit pakken met alles wat je uit je stembanden krijgt, dat is 'The Light'. De plaat loopt naar z'n einde met pianoklanken en ruis alsof we naar een LP op een platenspeler aan het luister zijn.
 
Peter Smet (4 ½)

DETAIL ALBUM
 
Track:

1. The Garden Of Earthly Delights
2. Pyre
3. Flagellant's Song
4. Exhale
5. Theatre Of War
6. The Great Mortality
7. To Embark
8. Here Be Monsters

Platenlabel
Despotz Records
 
Distributie
Niet Gekend
 
Labelnummer
Niet Gekend
 
Promo-Agent
Wilko Reynders (Noise To Have)
 
Website Artiest
Apocalypse Orchestra

​Deze band werd opgericht door muzikale partners Mikael Lindstrom en Erik Larsson. Gedreven door hun passie voor folkmuziek en rustige metal besloten ze deze beide te combineren, Apocalypse Orchestra was geboren! In 2016 sloot de band een wereldwijde deal met Despotz Records en werd onlangs hun debuut gereleased, deze ‘The End Is Nigh’.
Al onmiddellijk van bij opener 'The Garden Of Earthly Delights' word je meegetrokken in de middeleeuwse folksfeer. Klokken die klinken, doedelzakken zetten direct de toon. Het is even wachten op de gitaren en ik wordt steeds benieuwder naar wat deze band hier zal brengen? Wordt het folkmetal zoals Eluveitie of toch iets totaal anders? Wanneer de vocals inspringen is het overduidelijk dat het om het tweede gaat. Met een stem als een middeleeuwse bard brengt Erik Larsson elke luisteraar in vervoering. Voeg daarbij de backing vocals en de schitterende muzikale begeleiding van doedelzakken, fluiten en de draailier aan toe en je krijgt deze geweldige opener. Het hoeft niet altijd extreem hard te zijn om fantastische metal te zijn. Ook op 'Pyre' krijgen we terug dezelfde sound te horen. Een wat duistere sound passend bij de middeleeuwse lyrische sfeer met thema's over oorlog, de pest en kunst. Wat ik niet verwachtte te horen kreeg ik hier toch, grunts als backing vocals maar centraal blijft natuurlijk die fantastische stem van Erik Larsson. Toch ervaar ik de grunts als een aangename afwisseling. Een bijna Gregoriaans aanvoelend koor opent 'Flagellant's Song' waarna de gitaren en drums ons bruut uit deze zweverige sfeer halen en ons via de doedelzakken weer met onze voeten op de grond zetten. Na een lange intro, die vaak terugkomen bij deze band, evolueert deze song in een rustige folk ballad. Het meezinggehalte is enorm hoog, het zou me niet verbazen als dit luidkeels wordt meegezongen tijdens een live-optreden van de band. Het fenomenale muzikale werk van Erik Larsson die na de vocals ook de mandoline, citar, gitaar en luit voor z'n rekening neemt mag zeker ook in de verf gezet worden net als het werk van de andere bandleden. Mikael Lindstrom die de backing vocals , de geweldige doedelzak en draailier op ons afvuurt, Rikard Jansson de bassist, Andreas Skoglund de drummer/percussionist en tot slot de tweede gitarist Jonas Lindh maken van deze band een geweldig klinkend geheel. En dat geheel straalt af op hun muziek zoals in deze 'Exhale' dat als een geweldige ademstoot door de speakers galmt. 'Theatre Of War' opent bijna als een gezongen speech naar de mensheid en dat is misschien wel zo bedoeld. Dat de folkmuziek centraal staat en de metal er aan vasthangt om de sfeer extra kracht bij te zetten is nu wel overduidelijk. Bij veel folk-metalbands is het net andersom, daar worden wat folk en middeleeuwse elementen toegevoegd aan de extreem harde metal zoals bijvoorbeeld bij eerder genoemde Eluveitie maar Apocalypse Orchestra bewijst hier dat het echt ook wel op deze manier kan. De tracks blijven de middeleeuwse sfeer verspreiden doorheen dit gehele album, alsook op 'The Great Mortality' en het kortste nummer op dit album 'To Embark'. Terwijl de meeste nummers tussen de zes en tien minuten duren was deze instrumentale nog geen drie minuten durende track even wennen als het ware. Maar de afsluiter 'Here Be Monsters' is dan weer het langste nummer van het album dus dat maakt al veel goed, nietwaar. Bijna elf minuten worden we weer ondergedompeld in een duistere sfeer die ons helaas naar het einde van een geweldig album voert. Maar niet voor ze alles nog eens op ons loslaten, grunts, alle instrumenten die eerder werden opgesomd, het Gregoriaans-middeleeuwse koor en de geweldige vocals, alles wordt nog eens door de speakers gestuurd. Afsluiten met een knal noemen ze dat dan. Toch een van de beste folk metal albums die ik reeds gehoord heb.
 
Peter Smet (4 ½)