DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Last Night I Got Drunk
2. Ant Song
3. Giant Song
4. It Wasn’t All My Fault
5. Go This One Alone
6. Lose Your Mind
7. I’m Not Ready
8. My Dearest Friend

Platenlabel
Sumner Brothers Records

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
The Sumner Brothers

Uit Vancouver, Canada zijn The Sumner Brothers en hun stijl ligt in de folkrock en rootsrichting. Het is niet helemaal duidelijk te omschrijven, maar daar houden wij juist van, bands of artiesten die onmogelijk in een hokje of vakje zijn te plaatsen! Over de broers is niet zo heel veel te vinden op internet. Ik kende ze in ieder geval niet, al brachten ze in het verleden al twee albums uit, ‘In the garage’ uit 2006 en Sumner Brothers uit 2008. Eind vorig jaar, na een pauze van zeven jaar, verscheen ‘The hell in your mind’. De cd telt acht songs. 
‘Last night I got drunk’ opent de cd met een strakke, ritmisch zeer pakkende, song die je om je oren kletst. Het is een stuwende song met heerlijke gitaargeluiden en veel dynamiek, maar ook met gevoelige maar sterke zang van Bob Sumner, die een softere, lievere, meer crooner-gerichte stem heeft dan broer Brian, die een donkere baritonstem bezit. Het lange gedreven ‘Ant song’ (7 minuten), heeft een aanstekelijk ritme en de gitaren hebben een beetje een new wave-geluid. Bassist Mike Agramovich maakt er een spannende bedoening van. Maar de song komt door zijn lengte en chaotische arrangementen en mix wat rommelig over. Al maken het ritme en de stem van Bob veel goed.
‘Giant Song’ heeft een indringende tekst. Het nummer heeft serieus wat weg van Pearl Jam, het is stevige folkrock met een mooie melodie, de krachtige stem van Brian en een enorm spel met dynamiek maken het geheel af.
De geprogrammeerde drums in ‘It Wasn’t all my fault’ storen enorm. Echte warme akoestische drums waren veel mooier geweest. Het is een zweverig, sfeervol en ingetogen nummer dat je zo ook moet behandelen, de beat breekt de song helemaal af!
‘Go this one alone’ is een stevig rock/new wave-achtig nummer met een leuk gitaarrifje en opwindende gitaren. Jammer dat ze ervoor kozen om doorheen het hele nummer een enorm storend en irritant geruis te mixen. Waarom is me een raadsel, erger nog, het nummer wordt eigenlijk afgebroken, het is haast niet te beluisteren. Ik dacht eerst dat mijn stereo-installatie kapot was. 
‘Lose your mind’ is een soft en lief kinderliedje, terwijl ‘I’m not ready’ een jaren 1970/90 rocker is. De baritonstem van Brian past perfect in dit nummer. Afsluiter ‘My dearest friend’ wordt weer helemaal verkracht door de elektronische drums, terwijl het een prachtig akoestisch tokkelnummer had kunnen zijn. Ik raad de gasten aan om eens naar The Subdudes te luisteren, hoe die zo’n nummer aanpakken, het zal een wereld van verschil maken. 

Line-up:

• Brian Sumner (gitaar, zang, banjo, solina)
• Bob Sumner (gitaar, zang)
• Elba Crumar: DX7, clarinet, Casio
• Mike Agramovich (gitaar, bas)
• Mike Ardogh (drums)

Peter Jacobs (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Waitin’ For The Wind
2. Sunshine Help Me
3. That Was Only Yesterday
4. The Wrong Time
5. Feelin’ Bad
6. Wildfire
7. Better Than You, Better Than  Me
8. Tobacco Road
9. Hangman, Hang My Shell On A Tree
10. Evil Woman

DVD Tracks:

1. Waitin’ For The Wind
2. Sunshine Help Me
3. That Was Only Yesterday
4. The Wrong Time
5. Feelin’ Bad
6. Wildfire
7. Better Than You, Better Than  Me
8. Tobacco Road
9. Hangman, Hang My Shell On A Tree
10. Evil Woman

Platenlabel
Esoteric Recordings

Labelnummer
ECLEC 22529

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Spooky Tooth

Een van die nomaden uit de jaren zestig is inderdaad de Britse progressieve band Spooky Tooth. Ze hebben niets anders dan excellente langspelers gemaakt, zelfs tijdens personeelwissels bleven ze diezelfde muzikale kwaliteit handhaven. Enkele van die fantastische langspelers die iedere zichzelf respecterende     muziekfan in huis zou moeten hebben zijn o.m. (als Spooky Tooth): ‘It’s All About’, ‘Spooky Two’, ‘Ceremony’, ‘The Last Puff’, ‘You Broke My Heart’ So I Busted Your Jaw’, ‘Witness’ enz…
De meest voorname line-up bestond uit: Gary Wright (vocals, keyboards), Mike Harrison (vocals, keyboards), Luther Grosvenor (aka Ariel Bender) (gitaar), Mike Kellie (drums) en de reeds te vroeg overleden Greg Ridley (bass). Dit was een sterke line-up die je vanaf de eerste noten van iedere song kon beroeren.
De line-up op deze live registratie, die nu officieel wordt uitgebracht door het kwaliteitslabel Esoteric Recordings van pakweg 12 jaar geleden bestond uit: Gary Wright (vocals, keyboards), Mike Harrison (keyboards, vocals), Mike Kellie (drums), dus nog drie originele leden en die werden nu bijgestaan door Joey Albrecht (gitaar, backing vocals) en Michael “Bexi” Beckers (bass).
We krijgen voornamelijk een selectie uit hun meest bekende songs maar helaas ontbreken er toch enkele die ik graag op deze uitgave had willen zien schitteren: ‘Self Seeking Man’ en ‘Cotton Growing Man’ om er maar twee te noemen.
Op de cd krijgen we 10 nummers die ze geselecteerd hebben voor deze release. ‘Waitin’ For The Wind’, de opener van wel misschien hun beste langspeler ‘Spooky Two’ krijgt de eer om deze prachtige schijf te openen en meteen volgt ‘Sunshine Help Me’, uit ‘It’s All About’, dit op de hielen, meteen twee nummers die je met verbazing zullen slaan mocht je ze (nog) niet kennen.
Spooky Tooth wist als progressieve band diverse keren de hitparades binnen te komen en het onvergetelijke ‘That Was Only Yesterday’ en ‘Feelin’ Bad’ waren de nummers die we destijds grijs draaiden. Nog uit hun tweede langspeler krijgen we een song die door velen nog kan meegezongen worden. ‘Better By You, Better Than Me’ is ook weer een van die vele tijdloze nummers die bij mij toch onvergetelijke herinneringen oproept telkens ik dit nummer hoor. Doe daar ook nog het Larry Weiss nummer ‘Evil Woman’ bij, dat door de band stevig werd aangepakt, en je kon destijds niet meer over deze Britse outfit kijken.
De dvd presenteert net dezelfde nummers maar nu krijg je er onvergetelijke beelden bij. Kijk en luister goed hoe de twee zangers/keyboardmannen met enorm veel emotie alle songs doorheen de luidsprekers jagen. Van onvergetelijke momenten gesproken.
Ook de beeldkwaliteit is optimaal hier. Wanneer krijgen we ze nog eens in ons landje te zien? Een band waarvan er geen drie bestonden.

Extra op de dvd: 

• Gary Wright Live In San Diego 1976:
• Love Is Alive
• Are You Weepin’
• Band interviews
• Slideshow

Alfons Maes (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Wild Eagles
2. By The Time You Get Married
3. Smile
4. Go Pirates
5. Wake Up
6. Mhmmmargarita
7. Maybe

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
9008798169009

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Rocquette

De rock-‘n-roll band Rocquette stamt uit Oostenrijk, en ze is al zo’n 10 jaar actief. De bezetting bestaat uit: Melanie “Barbie Hardrock” Planyavsky (zang), Thomas M. Perry (gitaar, bas, harp, keyboards, drums), Thore Tornado (gitaar, bas) en Andreas Meislinger (drums). Ze zijn al in Las Vegas, Londen, Duitsland, Wenen en zelfs in Sydney en Brisbane opgetreden. In Kroatië was ‘Mhmmmargarita’ ook al te horen, en verder kondigde het International “Song of the Year” Songwriting Contest aan dat ‘By The Time You Get Married’ in de halve finale geraakt was. Beide songs staan op deze EP, die verschillende genres bestrijkt. De band deed alles zelf, en Barbie tekende zelfs de cover. Hun sound kan omschreven worden als Pat Benatar, AC/DC, Aerosmith en Avril Lavigne, die samen in het jaar 2030 een supergroep vormen, en via een teletijdmachine terugreizen naar het jaar 2013. Energieke klassieke rock en pop rock, met een scheutje blues en metal. Dat hoor je al direct in de opener ‘Wild Eagles’, een krachtige rocksong. Voornoemde track ‘By The Time You Get Married’ is rustiger, en op ‘Smile’ hoor ik wat inderdaad wat bluesinvloeden. ‘Go Pirates’ gaat er weer krachtig tegenaan, terwijl ‘Wake Up’ een powerballade is, die gaat over Fukushima. ‘Mhmmmargarita’ is vlotte, rockende track, terwijl ‘Maybe’ afsluit in een bluessfeertje. Misschien iets voor u?

Patrick Van de Wiele (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Best Is Yet To Come
2. Crash
3. Feel Me Now Again
4. Think Of The Sunshine
5. Has It Begun (Imitating Life)
6. Coyote Ahoy
7. Round In Circles
8. Heathen Mother
9. Where To Begin
10. Leave It All Behind
11. Find What You Love And Let It Kill You

Platenlabel
Tapete Records

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Klanderman Promotions

Website Artiest
Hurricane #1

Hurricane #1 is een Britse rockband, zeg maar Britpop-band uit Oxford die in 1996 werd opgericht door gitarist Andy Bell, zanger/gitarist Alex Lowe, bassist Will Pepper en drummer Gareth Farmer. De band bracht twee albums uit in 1997 (‘Hurricane #1’) en in 1999 (‘Only the strong survive’). Die laatste had misschien wel een voorspellende titel, want hetzelfde jaar split de band. Lowe gaat solo en Bell komt uiteindelijk als gitarist bij de grote ‘concurrent’ Oasis terecht. Maar door de jaren heen verandert het klimaat van de alternatieve rock en pop in Groot Brittanië en Oasis bestaat niet meer. Volgens mij dacht Alex Lowe, dit is mijn kans, want in 2014 richt hij Hurricane #1 opnieuw op. Hij richt een volledig nieuwe band op en december 2015 verschijnt dit album: ”Find what you love and let it kill you”. 
Ok, Lowe overwon de laatste jaren kanker en alleen daarom moest hij dit album maken. Hij schreef het tijdens zijn chemotherapie en bestralingen. En dat deed hij ook goed, maar als je het in perspectief gaat plaatsen, dan ontbreken er toch een aantal belangrijke factoren. De band is niet origineel, hij is de enige van de startbezetting en de beste songschrijver Andy Bell, doet niet meer mee. Al speelt deze nog wel wat gitaar op de single ‘Think of the sunshine’. Het enige wat dan nog overeind staat is de naam van de band. Een naam die in der tijd altijd in de schaduw stond van vergelijkbare bands als Oasis, the Stereophonics en meer van dit soort copybands omdat ze niet het juist, pakkende materiaal hadden. 
Lowe wilde duidelijk een klassiek klinkend, semi-akoestisch indierockpop album maken. Het lonkt een heel klein beetje naar The Eagles, Crowded House, The Stereophonics en natuurlijk Oasis. Het probleem is dat de scheiding tussen stevig en sterk geschreven rock en saaiheid of verveeldheid een heel dunne lijn is en dit album ligt aan de verkeerde kant van die lijn. Het zijn zeker geen slechte songs, maar als je het album twee a drie keer achter elkaar beluistert, dan hoeft het verder niet meer. Je ontdekt niets nieuws of spannends of iets virtuoos of iets dat dit album interessanter maakt… 
Het is een goed album, maar daar is ook alles mee gezegd. Natuurlijk is het voor Lowe van onschatbare waarde, want het is voor hem de overwinning op kanker. En misschien is dat het belangrijkste!

Peter Jacobs (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Hangman
2. All The Way
3. Spoil Me Up
4. Hold On Tight…Mr. I’m Alright
5. Tumbleweed
6. Goodbye
7. Let Me Go
8. Wildflower
9. Touch Of My Hand
10. Crucify
11. You And I

Platenlabel
Ad Litteram Records

Labelnummer
ALCD-0216

Distributie
Select Distribution

Promo-agent
Sarah French Publicity

Website Artiest
Angel Forrest

Angel Forrest komt uit het Franstalige gedeelte van Canada, Quebec. Al zingt ze in het Engels. Haar muzikale carrière omspant al 27 jaar. In 1996 nam ze haar eerste album op. In 2013, 2014 en 2015 kreeg ze The Maple Blues Award For Female Vocalist. 
Op 11 maart verscheen haar negende album ‘Angel’s 11’. Samen met haar partner schreef ze, zoals gewoonlijk, alle 11 songs, maar wat speciaal is aan deze cd is dat elke song een andere gitarist de lead voor zijn rekening neemt. In de loop der jaren heeft ze veel muzikale vrienden leren kennen en voor Angel was het tijd om die eens allemaal op een album samen te brengen. 
Angel heeft een aardige rockstem met een gruizig randje. Ze heeft af en toe een beetje weg van Janiva Magness, dan weer een beetje Janis Joplin, dan weer wat Bonnie Raitt, en jammer genoeg ook wat van schreeuwlelijk Beth Hart. Het is een cd vol rhythm ‘n’ blues, rock en een klein vleugje soul. De 11 verschillende gitaristen klinken allemaal een beetje in de stijl van Robben Ford en John Scofield wat erg jammer is, want als je 11 gitaristen uitkiest, zorg je er toch voor dat je veel verscheidenheid hebt, maar zo had Angel het niet begrepen geloof ik. Het is een aardig album, maar echte uitschieters zijn er niet. Ik heb de indruk dat er voor de gemakkelijke weg is gekozen en het uiteindelijk allemaal uitdraait op middelmatige bluesrock. Nochtans begon de cd enorm sterk met de opener ‘Hangman’, een moderne discoboogie in de stijl van Bonnie Raitt. Het soulvolle en met blazers opgedirkte ‘All the way’ klinkt aanstekelijk en overtuigend. Maar ook het jazzy ‘Spoil me up’ is een lekker nummer, mede door gitarist Steve Strongham en de blazerssectie. Ook afsluiter ‘You and I’ is een mooi meerstemmig gezongen akoestische folknummer met country-invloeden. Bij al de rest hoor ik alleen maar cliché’s, voor de hand liggende arrangementen en gitaristen die allemaal op Robben Ford en/of John Scofield willen lijken. En hoe komt het toch altijd dat dit soort zangeressen hun stem zo moeten vervormen, met een overdreven intonatie en pronunciatie, zodat het gewoon onnatuurlijk en zelfs ongemakkelijk klinkt.
Weet je wat het is, Bonnie Raitt en zelfs af en toe Janis Joplin kunnen mij overtuigen en die klinken gemeend en ‘echt’. Angel Forrest kan me niet overtuigen, het zal wel aan mij liggen, maar ik geloof ze niet. De diepgang is er niet!

Peter Jacobs (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. This Train
2. Mountain Climbing
3. Drive
4. No Good Place For The Lonely
5. Blues Of Desperation
6. The Valley Runs Low
7. You Left Me Nothin’ But The Bill and The Blues
8. Distant Lonesome Train
9. How Deep The River Runs
10. Livin’ Easy
11. What I’ve Know For A Very Long Time

Platenlabel
Mascot Label Group

Labelnummer
Promo-CD

Distributie
V2 Records Benelux
​
Website Artiest
Joe Bonamassa

Als Joe Bonamassa een nieuwe cd heeft gemaakt, kijken we hier uiteraard reikhalzend uit naar dat leuke hebbeding. En van de hoes alleen al krijg ik het warm. Heerlijk hoe die foto de zwaar labeurde handen uit de Mississippi Delta omschrijven.  
De in 1977 in Utica, New York geboren Joe Bonamassa wordt steeds meer beschouwd als één van de beste gitaristen van zijn generatie. In 2007 en 2008 werd Joe zelfs door het Amerikaanse vakblad Guitar Player verkozen tot beste bluesgitarist. 
Met  zijn albums ‘So It’s Like That’ uit 2002 en ‘You and Me’ uit 2006 belandde hij zelfs  terecht op de eerste stek in de Billboard Blues Chards. Joe was pas vier toen hij al een grote bewondering had voor Stevie Ray Vaughan. Op zijn 10de  begon hij zelfs professioneel op te treden en twee jaar later verzorgde hij het voorprogramma van BB King. Rond zijn 14de vormde Joe een eerste jeugdbandje Bloodline, waar hij samen met Erin Davis (zoon van Miles Davis) en met Waylon Krieger (zoon van Robby Krieger van de The Doors) een eerste opname had. 
Anno 2016 heeft Joe Bonamassa dus met ‘Blues Of Desperation’ een nieuw album te promoten. De keuze voor productie van Kevin Shirley is hier ook niet onopgemerkt voorbijgegaan. Kevin leverde in het verleden al schitterend werk voor Bonamassa. Maar ook voor Journey, Aerosmith, Josh Ritter en John Hiatt stond hij reeds achter de knoppen. Samen trokken ze naar de Nashville’s Grand Victor Sound Studios, om in amper vijf dagen het album te registreren. Joe kreeg backing van Anton Fig en Greg Morrow (drums), Michael Rhodes (bas), Reese Wynans (keyboard) en de blazerssectie van Paulie Cerra, Lee Thornburg en Mark Douthit. Hij vond met Mahalia Barnes, Jade McRae en Juanita Tippins ook heel wat vrouwelijk schoon die hun diensten aanboden als achtergrondzangeressen. Net zoals bij zijn vorige album ‘Different Shades of Blue’ werden de elf nummers allen in coschrijverschap bij elkaar gepend. Hiervoor maakte Joe gretig gebruik van het vakmanschap van James House, Tom Hambridge, Jeffrey Steele, Jerry Flowers en Gary Nicholson. En misschien net daarom legt hij de lat voor zichzelf alweer enorm hoog. Joe bewijst hiermee ook dat hij de vaandeldrager van een jonge generatie bluesrockers is. 
Zijn stem klinkt hier meer dan vertrouwelijk en het album schiet serieus uit de startblokken met de opwindende bluesrocker ’This Train’. De opzwepende gitaarriffs en beukende drumpartijen brengen ons meteen in hogere regionen. En zijn magische sound omarmt ook het heavy ‘Mountain Climbing’. De instrumentale track ‘Drive’ zit ook boordevol met mysterieuse gitaar grooves. Na een lange gitaarintro is
’No Good Place For The Lonely’ de eerste opwindende ballade. Joe drukt zijn snaren tegen elkaar en geeft hier haast gitaarles. De titeltrack begint met een raadselachtige intro. Deze geëlektrificeerde computersound wordt perfect verweven in Joe’s gitaarriffs. Maar eigenlijk is dit nummer niet echt een van onze favoriete tracks. Gelukkig word ik wel wild van het akoestische en gospelbegeesterde ‘The Valley Runs Low’ en het humoristische en funky ‘You Left Me With Nothing But The Bill and The Blues’. In de bluesrocker ‘Distant Lonesome Train’ geeft Joe al zijn geheimen prijs. De overvloedige instrumentaties vloeien hier alweer rijkelijk in elkaar. De moderne blueslicks van ‘How Deep The River Runs’ worden ingezaaid met honingzoete vocale partijen. Het nummer ‘Livin’ Easy’ heeft zelfs een jazzy ondertoon, die uiteindelijk zal uitmonden in een Delta begeesterde bluestune. Met de soulachtige ballade ‘What I’ve Know For A Very Long Time’ komt het rijkelijk gevulde muzikale oeuvre nog een laatste keer gensters slaan. Knap! Het album is dan ook een aanrader van formaat.

Philip Verhaege (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:
CD 1:

1. Backbeat
2. Trust In Yourself
3. I Know What You're Thinking
4. Tipsy's
5. Barefootin'
6. Let Your Soul Shine
7. Cold Attitude 
8. Sun Is Shining Again
9. Love Is The Key
10. Tryin' To Let Go     

CD 2:

1. Arschkalte Art 
2. Lass die Seele fliegen
3. Laut hör ich denken 
4. Arschkalte Art 
5. Lass die Seele fliegen 
6. Laut hör ich denken

Platenlabel
Timezone Records

Labelnummer
TZ1036

Distributie
Timezone Records

Website Artiest
Tommy Schneller

Tommy Schneller komt uit het Duitse ‘bluescapitool‘ Osnabrück. In deze stad huisvest dan ook de wereldbefaamde bluesclub ‘Pink Piano’, die vooral bekend raakte door zijn legendarische maandagavond bluesjams. Op de leeftijd van vijf zette Tommy zijn eerste muzikale creatieve stappen en volgde vioollessen aan het conservatorium. Maar zijn leraar maakte hem al snel wegwijs in de sound van Louis Jordan, Count Basie, Duke Ellington en Satchmo. Tommy was zo onder de indruk dat de viool plaats ruimde voor de saxofoon. En als hij in 1986 Little Willie Littlefield live aan het werk ziet in de Pink Piano Club belandde hij op 16-jarige leeftijd bij zijn saxmentor Gary Wiggins. Een jaar later werkte Tommy voor het eerst professioneel, al zou het nog tien jaar duren voor hij zijn debuutalbum ’Blowing Away’ zou voorstellen. In 2000 volgde dan ’Blues For Ladies’ om vier jaar later de succesvolle opvolger ’A Heartbeat Away’ te promoten. Recentelijk was het project ‘Bluesin’ The Groove’ met het vermakelijke schijfje ’Let’s Get High’, met piano icoon Christian Rannenberg en drummer/vocalist Alex Lee, een schot in de roos. Het schitterende en bekroonde ‘Smiling For A Reason’ werd vier jaar geleden op zijn beurt ingezaaid met blues, funk en soulklanken. Na  de albums ‘Cream Of The Crop’ en ‘Arschkalte Art’ is er nu dus het moderne ‘Backbeat’ op het label Timezone. Het album is onderverdeeld in twee cd’s. Op het tweede deel zijn enkel Duitse nummers te bemerken wat de verkoop in zijn thuisland alleen maar zal bevorderen. Tommy Schneller is niet enkel een saxofoon virtuoos, maar ook een zeer begenadigd zanger. Samen met een hele waslijst van gastmuzikanten heeft Tommy een gepassioneerde backing achter zich geschaard. De titeltrack mag het schijfje openen en de bluesrock tunes worden meteen opgesmukt door de gitaarsnaren van Jens Filser en het strakke drumwerk van Raphael Becker Foss. De blazerssectie zorgt hier ook meteen voor een verfrissende verwelkoming. De swingende arrangementen  van ‘Trust In Yourself’ rollen zo de loper uit voor de hedendaagse funky grooves van  ‘I Know What You’re Thinking’ en ‘Tipsy’s’. Deze tracks brengen ons zo naar Bourbon Street in New Orleans. In het nummer ‘Barefoot’ gaan we met een minimalistische instrumentatie even de akoestische toer op. Maar al even driftig zijn de nummers ‘Let Your Soul Shine’ en de opwindende rockschikkingen van ‘Cold Attitude’. De zeldzame ballade ‘The Sun Is Shining Again’ plaveit de weg naar het soul geïnspireerde ‘Love Is The Key’ en het trommelgeroffel van het New Orleans jazzy en gospelgeïntegreerde ‘Tryin’ To Let Go’, waarin een hoofdrol is weggelegd voor ene Dorrey Lin Lyles. Schitterend !

Philip Verhaege (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. A Bend In The River
2. Distant Horseman
3. Turn And Walk Away
4. A Night So Cold
5. Moments Into Years
6. No Tomorrow
7. Forgiven
8. Colors Dancing
9. Ecstasy Eyes
10. Summer’s Dance
11. Walk With Me
12. Luminous Wake, Starlit Sea

Platenlabel
Coyote Floe Music

Labelnummer
888295399173

Distributie
CD Baby

Promo-agent
The Creative Service Company

Website Artiest
Timothy Wenzel

Keyboardspeler Timothy Wenzel werd geboren aan de oevers van Lake Michigan, en verwonderde zich als kind over het meer, de omliggende zandduinen enz. Op vijfjarige leeftijd begon hij pianolessen te nemen. Hij studeerde later af aan de universiteit van Missouri in St. Louis, behaalde zijn Ph.D. aan de Cornell University en maakte zijn academische training af aan de Californische universiteit in Berkeley. Daarna ging hij voor twee van grootste chemische bedrijven ter wereld werken. Gedurende al die tijd schreef hij songs op piano en keyboards. Maar de laatste vier jaar werd dit een serieuze bezigheid, een passie zelfs, met bijna 100 niet uitgebrachte songs die lagen te wachten. Ik besprak hier reeds ‘A Coalescence of Dreams’ in 2013 en ‘Summon the Wind’ in 2014 van hem. Nu is zijn nieuwste aangekomen, en deze keer werd het concept gecreëerd met metaforen en allegorieën in gedachten. De titel en titeltrack bvb. staan voor een buitenaardse levensvorm, of voor de uitdagingen in iemands leven. Wanneer die ruiter arriveert, gaat het over hoe we ermee omgaan, om we onze angst kunnen achterwege laten. Deze track is Keltisch beïnvloed. ‘A Night so Cold’ gaat dan weer over de winter, en ‘Moments into Years’ staat voor de momenten die zich aaneenrijgen en onze levensjaren vormen. Maar ‘No Tomorrow’ brengt het besef dat voor het iedereen eens ophoudt. Het tweede deel van deze cd is lichter van aard, zoals het openbloeien van de lente in ‘Colors Dancing’ of het oogcontact in ‘Ecstasy Eyes’. Afsluiter ‘Luminous Wake, Starlit Sea’ is een slaapliedje om verder te dromen. 

Patrick Van de Wiele (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. For A Few Dollars Less
2. Driving Fast
3. Restless Heart
4. She’s Bad
5. Maria
6. Slow Dancing

Bonus track:

1. Driving Fast (4 A.M.)

Platenlabel
Silent City Records

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Steven Casper & Cowboy Angst

Steven Casper, geboren in New York, groeide op in Japan, Italië, Nigeria en Mexico. Momenteel heeft hij Los Angeles als zijn thuisbasis. ‘I Feel Like I’ve Got Snakes In My  Head’ is zijn derde EP, na ‘Trouble’ en ‘Endless Sky’. Steven omringt zich met Herb Deitelbaum op bas, Jay Nowac op drums, Carl Byron, toetsen, ocarina en panfluit en John Groover McDuffie op lead- en slidegitaren, pedal steel en lap steel. En net deze laatste is erg bepalend voor het geluid op dit mini-album. Nu erg verwonderlijk is dit ook niet. Immers de multigetalenteerde John is reeds sinds 1998 gitarist in de band van Rita Coolidge en vanaf 2005 is hij zelfs haar musical director. Casper start in onvervalste westernstijl. Het mag enkele dollars minder zijn dan ‘For A Few Dollars More’, maar de sfeer die hij met het instrumentale ‘For A Few Dollars Less’ oproept is die van een aangrijpende en spannende westernfilm. ‘Driving Fast’ start als een doorslagje van ZZ Top, maar muteert vrij vlug in een originele Texasrocker. Zoetgevooisder gaat het eraan toe in ‘Restless Heart’, maar met ‘She’s Bad’, inclusief de knappe pianoklanken van Byron, komen we terug op kruissnelheid. Casper heeft een degelijke muzikale background, wat nogmaals aan de oppervlakte komt in de tex-mex Sir Douglassong ‘Maria’. Na de ballade ‘Slow Dancing’ krijgen we nog een akoestische versie van ‘Driving Fast’ die zeker niet moet onderdoen voor zijn elektrisch broertje.
Het begint er stilaan op te lijken dat Casper van de EP zijn handelsmerk aan het maken is. Voor ons mag hij dringend van dit concept afstappen en ons verrassen met een echt full album.

Lambert Smits (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Somewhere
2. Still Mad
3. Everything Is Great
4. I Live With The Devil
5. Crowsong
6. Hey Idiot
7. Uncle Dub
8. People Are Basically Good
9. Broke
10. Dumb It Down
11. Average People
12. The Magic Bullet

Platenlabel
Phoebe Claire Publishing

Labelnummer
PCP 101215

Distributie
CD Baby

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Spicewood Seven

Zanger en gitarist Tommy Spurlock werd geboren in Fort Worth, Texas. Deze multi-instrumentalist (die steel gitaar, dobro, gitaar, mandoline, banjo en bas speelt) is tevens producer, en een veelgevraagd sessiemuzikant. Zo nam hij al op met The Band, Rodney Crowell, Delbert McClinton, Roseanne Cash en Shania Twain. Zijn thuisstudio bestaat uit twee omgevormde treinwagons. Op deze cd vormt hij een band met o.a. Luke Powers, Leon Rausch enz. Samen met songwriter Luke Powers schreef Spurlock alle songs, en hij produceerde ze nog ook. Het is vlotte pop en rock, zoals de titeltrack, of ‘Hey Idiot’. Hier en daar meen ik toch countryinvloeden te bespeuren, zoals op ‘Broke’, op ‘Average People’ en op ‘The Magic Bullet’. Op CD Baby staat de cd omschreven als “moods”, m.a.w. stemmingsmuziek, maar “what’s in a name?”. 

Patrick Van de Wiele (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks: 
Disc One 
Danse Macabre Lp (1987)

1. Witchfinder General
2. Madame Guillotine
3. The Great Edwardian Air-Raid
4. The Hanging Judge
5. Still Falls The Snow
6. Matilda Mother
7. Gabrielle
8. Requiem
9. Buccaneers
10. In The Opium Den
11. Twilight Of The Gods

Burnt Orchids Mini-Album (1985)

1. Death Or Glory
2. Burnt Orchids
3. The Puppet Master
4. Captain Blood
5. Cairo
6. Green Glass Violins
7. Funhouse
8. Ghost Ships
9. Ep Tracks
10. Beau Brummel
11. Berlin

Disc Two
The Werewolf Of London (1980)

1. Blades Of Battenburg
2. Brain Police
3. Flying Ace
4. The Cars That Ate New York
5. Public Enemy
6. Werewolves Of London
7. Angel
8. Lon Chaney
9. Jack Daniels
10. Out-Takes From Unreleased Second Album
11. The Ghoul
12. The Old Dark House
13. Singles & Eps
14. Hot George
15. Oscar Automobile
16. Dr. Strange
17. Madelaine
18. Cavalier
19. Sword And Sorcery
20. Alice’s House (Ep Mix)
21. Go Down You Murderers
22. Happy Families
23. Jumbee (Demo)

Platenlabel
Cherry Red Records

Labelnummer
CDBRED683

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Paul Roland (the author)
Paul Roland (the musician)

Jouw ultieme kans om tegen een lage prijs een underrated artist te ontdekken. De in psychedelische kringen alomgeprezen Paul Roland pende in de jaren ’80 een uitzonderlijk boeiend oeuvre bij elkaar.
Een must voor elke muziekliefhebber nu eindelijk op cd verkrijgbaar.
Als je Paul Roland wil vangen onder één etiket, dan ben je aan het verkeerde adres. Passeren de revue: psychedelica, rock, gothic en folk. Of wat dacht je van een string quartet met historisch geladen teksten? 
De dubbel-cd herbergt niet alleen 3 elpees , maar ook een resem singles en ep’s waarvan de originele vinyl-versies sterk gezocht zijn. En daar houdt het niet mee op: er staan zelfs enkele out takes op van een unreleased second album. Magistrale songs, onvoorstelbaar dat dit nooit werd uitgebracht!?
Toen in 1980 de lp ‘The Werewolf of London’ in de bakken lag, Paul Roland was amper 19 jaren jong, was het in een mum van tijd uitverkocht. Onmiskenbaar beïnvloedt door zijn idool Marc Bolan. Label-problems fnuikten een grotere verkoop. Ondanks de enthousiaste inspanning/promo van de even jonge overweldigende Luc Janssen op Radio 1, kwam bij zijn éénmalig optreden in België maar een handvol fans opdagen. Paul Roland luierde echter niet en bleef timmeren met zijn talenten. En in 1985 verscheen het mini-album ‘Burnt Orchids’. En met ‘Danse Macabre’ uit 1987 kon de Engelse en Europese pers niet naast zijn inventieve songs. Beluister zeker ‘Madame Guillotine’, de ballad ‘Gabrielle’, het rauwe ‘The Hanging Judge’ of het luchtige ‘Blades of Battenburg’. Met ‘Brain Police’ creëerde hij zelfs een hitgevoelige new wave song, beter dan zijn tijdgenoten Gary Numan of Ultravox.
Sedert 1988 schrijft Paul Roland het ene album na het andere bij elkaar, altijd weer flirtend met rock, gothic en wat psychedelic swirls in heel bevattelijke songs. Zijn uitvalsbasis was jaren het genereuze Duitsland, van waaruit hij zich richtte op het minnende Italië en Griekenland. Niet al te veel optredens, gezin ging voor, maar kon ondertussen ook nog een aantal boeken bij elkaar schrijven. 
Niet op deze compilatie, maar toch het vermelden waard, ‘A Cabinet of Curiosities’. Een iconisch werk. Laat je verrassen door een subliem, talentvol en veelzijdig muzikant die de laatste jaren terug in de belangstelling komt van muziekminnend England. 
Op deze site vind je ook nog een interview met Paul Roland en een recensie van zijn laatste cd ‘Bitter and Twisted’.

Line-up:

• Paul Roland (vocals and guitars)
• Knox, Andy Young(lead guitar)
• Chris Randall, Brian Gould (keyboards and strings)
• Andy Dolan, Brian Heffernan (bass)
• Roger Diamons, Matt Vinyl (drums)

Marino Serdons (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Winelight
2. Sassy Stew
3. Take Me There
4. Lorans Dance
5. Just The Two Of Us
6. Blackfrost
7. Inner City Blues
8. Let It Flow
9. Mr Magic

Platenlabel
Whaling City Sound

Labelnummer
WCS 078

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Jason Miles

Keyboardspeler, arrangeur en producer Jason Miles verwierf bekendheid in de jaren ’80 met zijn synthesizerprogrammering voor Miles Davis’ albums. Sindsdien heeft deze Grammy Award winnaar het landschap van de contemporary jazz helpen mee creëren. Jason werkte al samen met Marcus Miller, David Sanborn, Luther Vandross, Whitney Houston, Michael Jackson, Aretha Franklin, Chaka Khan, Michael Brecker, The Crusaders, Ruben Blades, Freddy Cole, George Benson, Joe Sample, Herb Alpert, Vanessa Williams, Grover Washington Jr., Lea Salonga enz. Sinds het overlijden van Grover Washington, Jr. in 1999 wil Jason zijn legaat aan de toekomstige generaties doorgeven. Zo stelde hij twee ‘2 Grover With Love’ albums samen, en bracht die ook live op de scène. In 2010 speelde hij samen met andere bekende namen in de Blue Note in Tokio tien shows vol. Die andere muzikanten waren o.a. saxofonist Andy Snitzer, saxofonist Eric Darius, bassist Gerald Veasley en wijlen percussionist Ralph MacDonald. Het was een geslaagd eerbetoon dat nu op cd verkrijgbaar is. De geest van Grover leeft verder in deze prachtige opnames, zoals ‘Winelight’ van het gelijknamige album, ‘Take Me There’, de klassieker ‘Just the Two of Us’ (hier gezongen door Ryan Shaw), een cover van Marvin Gaye’s ‘Inner City Blues’, ‘Let It Flow’ en ‘Mr Magic’. Deze opnames zijn trouw aan deze originelen, en Grover leeft inderdaad verder in deze tijdloze songs. Een absolute aanrader voor jazzfans! Ooit schrijf ik een artikel ter ere van hem. 

Patrick Van de Wiele (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Terminator
2. Rust
3. I Blame You For It All
4. Record The Darkness
5. The Beast In Your Eyes
6. Rawhide
7. We Get Hurt
8. Time Is A Line
9. Playground

Platenlabel
Empty Bodies Recordings

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Inouwee

Het Kopenhaagse duo Inouwee, bestaande uit Signe Marike en Kaare Hansen, heeft een nieuw album uit. Ik weet niet of dit hun debuut is, want veel is er over hen niet te vinden. Het duo ontmoette mekaar via via, en uiteindelijk viel alles in de plooi. Ze hebben meer dan een jaar hieraan gewerkt, en het is een hybride geworden tussen indie, pop en elektronische muziek. De combinatie van Signe’s fragiele stem en de sterke beats maken dat fans van Niki & The Dove, Darkness Falls, Asbjørn, Altmodisch ervan zullen smullen. De eerste single is de opener ‘Terminator’. 

Patrick Van de Wiele (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. One Times, Two Times Devastated
2. Please Don’t Lie
3. Something Heavy
4. Speed Freak
5. Give It Up
6. Take It All
7. Can’t Get What You Want
8. Blue Thing
9. Hold On
10. Fall To Bits
11. Far From Here
12. Foolish
13. Second Floor
14. I Thought That You Were Foolin’
15. TV Sound
16. Falling For You
17. Augustine
18. Just Like Nancy

Platenlabel
Alive Natural Sound

Labelnummer
0175-2

Distributie
Sonic RendezVous

Promo-agent
Klanderman Promotion

Website Artiest
DM3

De Australische 58 jarige songschrijver, gitarist, zanger en producer Dom Marianis muzikale carrière start in 1981 met The Go-Starts. Hij speelde sindsdien al in een tiental bands en projecten. Met The Stems had hij het meeste succes. Maar zijn band DM3 werd meermaals uitgeroepen tot de beste live-act van Australië. DM3 bestond van 1993 tot 1999 en het trio (begonnen met vier bandleden) speelde powerpop. Ze brachten drie full cd’s uit (‘one times, two times, three red light’, ‘Road to Rome’ en ‘Rippled soul’), een EP (‘Garage sale, vol 1) en een 7-inch single (Garage sale, vol 2 – Italian style).
‘West of Everywhere’ is een compilatie cd met maar liefst 18 rock- en powerpopsongs. Jammer genoeg staan ze niet in chronologische volgorde, dan hadden we beter de muzikale evolutie beter kunnen horen en begrijpen. Het klopt dat het hier en daar wat cliché klinkt. Maar dat lijkt maar zo, want als je echt naar de songs luistert dan merk je dat er meer de ontdekken valt dan alleen maar platte rock. De songs zijn mooi in elkaar gestoken en er is altijd veel aandacht gegaan naar arrangementen en productie, vooral de stemmen zijn perfect gemixt. 
‘One times, two times devastated’ en ‘Foolish’ zijn Ramones-achtige songs, rauw en melodieus zoals het hoort. ‘Something heavy’ is dan weer meer licht zweverige jaren 70 poprock (misschien komt die sfeer door het orgeltje) De song heeft wat weg van Camel, Styx of Kansas. ‘Speed Freak’ is een mengeling van Oasis en The Faces en een vleugje Mud. ‘Give it up’ is een punky rocksong die niet zou misstaan hebben in het repertoire van Herman Brood. ‘Take it all’ is een soort indierock-kampvuurliedje dat een beetje Beatles invloeden heeft. ‘Can’t get what you want’, ‘Blue thing’, ‘Fall to bits’, ‘Second floor’, ‘Falling for you’ en ‘Augustine’ zijn (highschool) garagerock-nummers, terwijl ‘TV sound’ van The Romantics had kunnen zijn.
‘Southern rock krijgen we met ‘Far from here’, met bijzonder fraai gitaarwerk en meerstemmige vocalen. In ‘Just like Nancy’ horen we wat Who en Neil Young invloeden. Maar de absolute uitschieter is ‘I thought that you were foolin’’, een Black Crowes-achtige song met hier en daar wat Beatles invloeden.
Wie houdt van melodieuze powerpoprock met veel variatie, goed gesmede songs met aandacht voor stemmen en productie, kan niet missen met deze cd.

Line-up:

• Dom Mariani (gitaar, zang)
• Pascal Bartolone (drums)
• Toni Italiano (bas, zang)
• Ian Campbell (gitaar, zang) 1992-1995

Peter Jacobs (4)

DETAIL ALBUM

Tracks: 

1. Skyline Vertical 
2. Cold Sky Blue (Featuring Beth Hirsch) 
3. Counting All The Stars (Featuring Brendan Staunton) 
4. On Spider Hill 
5. For Someone (Featuring Paula Gilmer) 
6. Arc En Ciel (Part One) 
7. The M Chord (Featuring Thomas Truax) 
8. Arc En Ciel (Part Two) 
9. Meaningless (Featuring Brendan Staunton)

Platenlabel
Esoteric Antenna

Labelnummer
EANTCD1058

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Cross & Quinn

David Cross, violist en mellotron-speler van de legendarische groep King Crimson, sloeg met Sean Quinn (formerly Tiny Magnetic Pets) de handen in de melting pot voor hun nieuw project ‘Cold Sky Blue’.
Het album wordt schitterend ingezongen met de titelsong door Beth Hirsch (remember Air’s album ‘Moon Safari’). Beide heren gaan op dit album regelmatig op zoek naar featuring-artists. Brendan Staunton mag zelfs tweemaal de revue passeren en haar stempel drukken. 
‘Cold Blue Sky’ klasseer je best onder ambient. Het werd een album dat je pas/reeds vanaf de 2de maal beluisteren verrast. Eigen aan elektronica is natuurlijk dat er gebruik gemaakt wordt van special effects en repetitieve sounds. Toch kan ik mij niet van de indruk ontdoen dat sommige arrangementen nogal geforceerd overkomen met kans op braakneigingen. En even later sleept een tune je dan weer mee in een oase van psychedelische extase. 
Neem bv. ‘For Some’: start verrassend met een fake ‘elektrische’ viool, die het oorspronkelijke instrument volledig verkracht in haar maagdelijke tonen. Maar nadien wordt de song net weer mooi ingezongen door Paula Gilmer. Die ambiguïteit begon mij na verloop van tijd te storen, maar misschien val jij wel voor een surf&turf? ‘Arc & Ciel’ bestaat uit part 1 & 2 en leunt dan weer heel sterk aan met syntpop en progrock. Ja, best wel mooie elementen in een verrassende en boeiende verpakking van label Esoteric Antenna. 
Maar voor de real stuff moet je toch bij bands als King Crimson of Pink Floyd zijn. Of luister ook eens naar de David Cross Band. Live treed de begenadigde violist ook regelmatig op met de Italiaanse Alex Carpani Band.
Ouwe knarren krijg je niet kapot. Krakende karren, met het inlijven van een paar nieuwe lagers, rijden ook tot ze hun bagage kunnen lossen. Beluister ‘Cold Blue Sky’ met een hoofdtelefoon om zeker geen enkele nuance te missen. (Primordiaal!)

Line-up:

• David Cross (synths, violin)
• Sean Quinn (synths, piano)

Marino Serdons (3)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Lonely Boy
2. Blame (It All On Me)
3. Don’t Cry For Me
4. Don’t Say Goodbye
5. Blue Night
6. Shine A Light On Me
7. Give Me A Minute
8. Crying Won’t Help You
9. Falling Down Like Rain 
10. I Can’t Make You Love Me

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
COR0001

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Connie Lush

Decennia lang staat Connie Lush omschreven als een van de grootste bluesdiva’s uit het Verenigd Koninkrijk. Zo werd ze liefst vijf keer bekroond met de Award voor ‘Best Female Vocalist UK’, en komt zo in de galerij te staan naast grootheden als Alexis Corner en Eric Clapton. In haar inmiddels rijk gevulde prijzenkast prijken ondermeer ook twee awards voor ‘European Blues Vocalist of The Year’. Connie komt uit Liverpool en zingt sinds haar vijfde levensjaar in het kerk en schoolkoor. Maar zingen was eigenlijk nooit een carrièreoptie, tot ze haar man en bassist Terry Harris ontmoette. En het was Terry die haar aanmoedigde om het podium te betreden. Nu heeft Connie met het album ‘Renaissance’ opnieuw een parel van een plaat te promoten. De tien tracks zijn doordrenkt met Connie’s emotionele en breekbare stem en slaat zowaar een eigen weg in. De ritmische interpuncties rond haar teksten worden ingevuld door haar man Terry Harris op bas, Roy Martin’s drum en percussiewerk en gitarist Steve Wright. Het schijfje opent met het Deltablues geïnspireerde en a capella gezongen ‘Lonely Boy’. Tot Wright’s gitaartunes langzaam in Connie’s vocale pathos vloeien. De song gaat zo een eigen leven leiden en de toon is meteen gezet voor het volledige album. Het stralende ‘Blame’ (It All On Me) vormt het ideale decor tussen de vocale partijen en de opwindende instrumentatie. 
De ballade ‘Don’t Cry For Me’ staat dan weer in aangenaam contrast met de oplopende country arrangementen van ‘I Don’t Say Goodbye’. De gitaarlicks in nummers als ‘Blue Night’ en het moderne ‘Shine A Light On Me’ wurmen zich rond Connie stemtimbre. De funky baslijnen van ‘Give Me A Minute’ brengen wat ritme in het geheel, maar in de ballades ‘Crying Won’t Help You’ en ‘Falling Down Like Rain’ zingt Connie met een haast ongeziene tonale kwaliteit. Als afsluiter komt ze opdraven met een haast vlekkeloze vertolking van Bonnie Raith’s ‘I Can’t Make You Love Me’. Een mooi einde van een zelfverzekerd klinkend album!

Philip Verhaege (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Empty Out My Head
2. Get Me Gone
3. I Don’t Want To Come Home
4. On The Dancer
5. Makes Me Feel Better
6. What Can You Do?
7. Heaven Collapse
8. Our Lady Of The Trampoline
9. Out Of The Shadows
10. Crazy Good/Crazy Bad
11. Post Rain Redemption
12. She’s Good Crazy
13. I Want To Hold Your Hand Revisited
14. Wild Saint
15. Postcards From Where The Wild Things Are
16. What You Can Do

Platenlabel
Grass Magoops Records 

Labelnummer
Promo-CD

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Bill Price

Bill Price is een door Dylan geïnspireerde Amerikaanse singer/songwriter die in 2000 debuteerde met het album ‘Bones & Apples’. Met ontdekkingsreizigers Lewis & Clark als grote voorbeelden reisde Price naar het Amerikaanse Westen. Deze reis bracht bij hem universele menselijke ervaringen van tijd, plaats, jeugd en de daarmee verbonden gevoelens aan de oppervlakte. De trip bracht ook een ommezwaai in zijn denken en doen teweeg. Price ontdekte en herontdekte de essenties van het leven. Na vier jaren van intense arbeid en 6 jaren na zijn akoestisch ‘With The Eyes Of A Skeptic And A Few Other Likely Stories’, resulteerde dit in zijn zesde album, de musical ‘I Can’t Stop Looking At The Sky’. Voor alle duidelijkheid dienen we even te vermelden dat wij niet het volledige album ontvingen. De sampler die wij in de bus kregen bevat slechts 16 songs. Het volledige ‘I Can’t Stop Looking At The Sky, A Journey In Eleven Dispatches’ zoals de musical gepresenteerd wordt, bevat 33 originele songs, goed voor meer dan 2 u en 20 minuten muziek. Bovendien wordt deze luxe-editie aangevuld met o.a. Bills dagboek van 120 bladzijden, een 160 pagina’s tellend boek met kortverhalen, gedichten en essays en twee oversized boeken met de teksten. Maar goed wij moeten het dus met een sampler stellen. Voor ‘I Can’t Stop Looking At The Sky’ deed Bill ook een beroep op een elektrische band. Dit schept niet alleen meer mogelijkheden dan een louter akoestische setting met betrekking tot het klankpalet, maar zorgt ook voor meer diversiteit. De songs variëren van folk tot Americana, en natuurlijk duiken dan flarden soul, rock, country, rhythm & blues en cajun op. Als jongeling was Price een enorme fan van The Beatles en ook dat hoor je in de soms van tempo en sfeer wisselende songs. Wanneer je een trip zoals Price die maakte muzikaal wil weergeven, moet je niet alleen een prima observator zijn, maar moet je tevens het talent bezitten om de opgedane ervaringen op muziek te zetten. Wanneer je dan bovendien de elektrische en akoestische instrumenten homogeen kan laten samensmelten, krijg je een fantastische sound.  En hier slaagt hij met vlag en wimpel. Een mooi voorbeeld hiervan is ‘Crazy Good/Crazy Bad’ waar de accordeon niet tegen het elektrische instrumentarium opbokst, maar er gewoon in opgenomen wordt.
Nogmaals, omdat ons exemplaar slechts een sampler is, is het moeilijk om een beeld van het hele album te geven. Maar wat we hier horen, stemt ons in elk geval gunstig.

Lambert Smits (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Mechanism
2. Bye Bye Blues
3. Marilyn’s Escapade
4. Lucila
5. Sudden Voyage
6. Big Brother Calling
7. Mercury in Retrograde
8. Silent Assessment
9. Budjanaji
10. Front Porch Pine

​Platenlabel
Moonjune Records

Labelnummer
MJR077

Distributie
Moonjune Records

Website Artiest
Beledo

Gitarist, pianist en componist Beledo werd geboren in Montevideo, Uruguay. Hij begon zijn muziek en pianostudies op zesjarige leeftijd. Toen de Britse invasie op gang kwam, ontdekte hij de gitaar. Tijdens zijn tienerjaren kreeg hij alzo bekendheid in Uruguay en Argentinië. Nadat hij kort bij de Uruguayaanse rock & blues supergroep, Dias de Blues, gespeeld had, stapte hij in de jazzrockband Maytreya, en daarna in Siddhartha. Tevens werd hij opgemerkt in de USA als aankomend talent. Beledo speelde klassieke muziek, maar stichtte aan de universiteit het eerste jazzensemble. In 1996 toerde hij doorheen Europa met het tropisch eerbetoon aan de Beatles. Met zijn band The Avengers won hij uitstekende kritieken. Hij brak door in 2007 met ‘Montevideo Jazz Dreams’. Momenteel woont hij in New York. Dit is nu zijn debuut voor het Moonjune label, en samen met de progressieve jazzfusion artiesten Gary Husband, Dewa Budjana en Lincoln Goines toont hij zijn talenten op akoestische gitaar, akoestische piano, viool, accordeon, Fender Rhodes, Mini Moog en fretless bas. De muziek varieert van fusion op opener ‘Mechanism’ en ‘Bye Bye Blues’ naar wereldmuziek op ‘Lucila’ en ‘Budjanaji’. Ook komt progressieve rock aan bod op ‘Front Porch Pine’. Beledo blijft nooit lang op dezelfde lijn. Men noemt hem een opmerkelijk talent. 

Patrick Van de Wiele (3)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Call Me Star
2. El Centro
3. This Is Where It Falls Apart
4. Mellowing
5. Open Passage Ways
6. Welcome To The Caveman Future
7. Talisman
8. Blood And Sand – Milk And Endless Waters

Platenlabel
New West Records

Labelnummer
NW6444

Distributie
PIAS NL

Promo-agent
Klanderman Promotion

Website Artiest
All Them Witches

Dit is het derde full album van deze Amerikaanse All Them Witches. Zelf noemen ze hun muziek graag neo-psychedelische bluesrock. De band bestaat sinds 2012 en hun invloeden zouden voortkomen uit bands als Mountain, Blue Cheer, Led Zeppelin, Black Sabbath, Dr. John en Junior Kimbrough. 
Wel, bluesrock is het allerminst en van die invloeden hoor ik er ook maar weinig. Teveel vergelijkingen maken schept hoge verwachtingen en dat is nooit goed voor een band. Zeker niet voor deze All Them Bitches, die toch echt een eigen stijl hebben. Ik heb de indruk dat bassist, zanger Charles Michael Parks niet zo graag zingt of teksten schrijft, want vier van de negen songs zijn instrumentaal. Nochtans heeft hij een mooie donkere stem die af en toe ook gevoelig krakend en kwetsbaar kan klinken. Dat laat hij horen op de cd-opener ‘Call me star’, een traag en log nummer. Het heeft duidelijk wat weg van Jeff Buckley, wat trouwens ook het geval is voor ‘Talisman’. Dit komt door de gitaarsound en ook wel de manier waarop Parks de song zingt.
‘El Centro’ is ruige hypnotiserende psychedelische stonerrock, terwijl ‘Dirt Preachers’ een vrij eentonig rocknummer is met doom-gitaren a la Black Sabbath. De invloed van Led Zeppelin schemert een beetje door in het trage en monotone ‘This is where it falls apart’. Een bluesgitaartje, een mooie sfeervolle mondharmonica, een elektrische piano en hier en daar wat ‘space-geluiden’ maken er een sfeervol en meeslepend rootsrocknummer van. Ook ‘Blood and sound – milk and endless waters’ heeft duidelijk ook wat Zeppelin invloeden. Deze ‘spoken word’ song begint met een lange intro, heeft verderop een mooie drumsound (gelukkig hebben ze niet geprobeerd om Gonzo na te apen), wat viool en een mooie zware gitaarsound. Het instrumentale ‘Welcome to the caveman future’ heeft een interessant tegendraads ritme en doordringende heavy drums. ‘Mellowing’ een instrumentaal akoestisch tokkelliedje is heel erg zacht en sfeervol nummer. Het is echt een luisterlied, dat enigszins misstaat op dit album. 
Hoogtepunt is de stevige folkrock in ‘Open passage ways’. Het is eigenzinnige rock met opnieuw de heavy, maar fantastisch klinkende drums en de mooie stem van Parks. Het heeft wat Keltische invloeden door het toevoegen van een akoestische gitaar en een viool. 
Een band om in de gaten te houden.

Line-up:

• Charles Michael Parks, Jr (bas, zang)
• Ben McCleod (gitaar)
• Allan van Cleave (toetsen, viool)
• Robby Staebler (drums)

Peter Jacobs (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Modern Life
2. Needle In The Hay
3. Short Circuit Breakdown
4. Legions
5. Win
6. Do Ya Say
7. Wurttemberg Calm
8. No Place Like This
9. Shapes
10. It’s Beautiful
11. Hold On

Platenlabel
Snowstar Records

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Caroline International

Website Artiest
Town Of Saints

Town Of Saints is een Nederlandse/Finse band bestaande uit Harmen Ridderbos (gitaar en zang), Heta Salkolahti (viool en zang), Jukka Kiviniemi (bas), Berend Rombouts (gitaar) en Jesse Bosman (drums). Na enkele ep’s en een live-album ‘The Silent Sea, Live In Leipzig’ volgde in 2013 het eerste eigenlijke full album ‘Something To Fight With’. ‘No Place Like This’ is bijgevolg hun tweede full album en situeert zich in het Indierockgenre. Het eerste nummer van het album ‘Modern Life’ laat door het Caribische ritme en knappe samenzang al dadelijk een zonnige indruk na. En die harmonieuze samenzang typeert ook de rest van het album. Punk- en funkinvloeden gaan hand in hand, maar sporadisch steken ook flarden van folk de kop op, net als zomers klinkende rifjes. Hierdoor klinkt het album bij momenten nogal fris en luchtig. Diezelfde luchtigheid wordt met klassiek klinkende vioolklanken uitgewuifd in ‘Do Ya Say’. Het zijn echter niet enkel de onbevangen nummers die baat hebben bij Heta’s viool. Luister vooral naar de viool in de stevige Indierocker ‘It’s Beautiful’. De manier waarop Town Of Saints de Indierock aanpakt, maakt van ‘No Place Like This’ een erg verrassend album.
Gezien de uit de band springende productie en het schitterend geluid is ‘No Place Like This’ uitermate geschikt voer voor audiofielen. Al kan de doorsnee muziekliefhebber vanzelfsprekend ook luisterplezier beleven aan dit album.

Lambert Smits (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Aventurera
2. Change
3. Life
4. Take My Hand
5. Little Sister
6. Once Again
7. Zone
8. Thankful
9. The World
10. Winds
11. Can’t Touch
12. Once Again (Vocal Bonus Mix)

Platenlabel
Asteria Records

Labelnummer
Zonder nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Razteria

Ik heb niets tegen mensen die vol zijn van zichzelf, assertief overkomen of zichzelf overdreven promoten en al evenmin iets tegen mensen die van zichzelf houden, op het narcistische af. Dat kan natuurlijk alleen op voorwaarde dat ze overlopen van talent en je uitsluitend bewondering voor de artiest in kwestie kan of moet hebben. 
Razteria (Renée Asteria) is een artieste die alles in eigen handen heeft genomen. Ze zingt, ze schrijft haar eigen muziek en teksten, neemt de arrangementen voor haar rekening, ook de productie, en ze heeft haar eigen platenlabel. Haar website staat vol zelf-lof. En het klopt ook, het is allemaal knap wat ze doet en ze werkt hard en verdient alleen daarom succes. Maar jammer genoeg is de sterkte van haar ‘product’, muziek dus, niet sterk genoeg.
Ze werd in de VS geboren uit Boliviaanse en Nederlandse ouders, maar groeide op in Frankrijk. Vandaar dat ze vier talen spreekt, Engels, Spaans, Frans en Portugees. Daar kom je een heel eind mee. Die talen gebruikt ze dan ook in haar teksten. Iets wat op het eerste gezicht alleen maar toe te juichen valt, zou je zeggen. Maar eigenlijk stoort het op dit album. Dan maar concentreren op de muziek. Maar daar wringt het schoentje nu juist.
Azteria omschrijft haar muziek als een samenvloeiing van de vroege No Doubt, Steel Pulse, Los Aterciopelades en Marisa Monte. Jammer genoeg is daar weinig van te horen. Ze zou avontuurlijke muziek maken en de muzikale regels breken. Ze zou Zuid-Amerikaanse geluiden vermengen met reggae(tron) en rock, op de tonen van vette baslijnen. Op het eerste gezicht simpele songs, zouden complexe spirituele elementen van een andere wereld bevatten. Volgens de website vond Azteria zichzelf uit, met een hoop muzikale vertakkingen. Ze leerde om herinneringen los te laten en levenslessen te delen. Ze gelooft dat iedereen wel iets goed zal terugvinden op dit album…
De cd opent met ’Aventurera’. Het heeft een mooi ritme en een basintro. De koortjes dikken het poeslieve en dunne stemmetje van Renée aan. En ondanks de sterke gitaarsolo kwijnt het nummer weg door oeverloze herhaling. ‘Change’ is Latin-rap met een catchy refrein. Terwijl Azteria druk bezig is met te laten zien wat ze allemaal kan (zingen in het Spaans, Frans en Engels) verzandt dit één-riffnummer weer in langdradigheid en herhaling. En zo gaat het over heel het album. Sterke ritmes en baslijnen, ook de koortjes en gitaarpartijen zijn vaak de moeite, maar de songs duren veel te lang, er zit geen spanning in. Haar stem is vaak te licht en af en toe zijn de refreinen of zelfs de hele songs chaotisch. De meeste nummers ontlokken het deja-entendu-gevoel, zijn een herhaling van een riffje of een thema-tje, langdradig en uiteindelijk saai. De enige uitschieter die ik kan ontdekken, ‘Thankful’ begint a capella. Het is een aantrekkelijk catchy reggaenummer, weliswaar een beetje klef, maar voor één keertje niet te lang.
De hele cd bulkt van de zweverige en ‘spirituele’ teksten. Het lijkt wel of Azteria in een andere wereld leeft. Wie houdt van een concept-fantasie-album kan dit product zonder blikken of blozen aanschaffen. Het zal je in een andere levensdimensie brengen… ”outside the zone” of zoiets…
Deze wil ik u toch nog meegeven, te mooi om te laten liggen, de samenvatting van de cd, een tekst met bijna alle songtitels (letterlijk van het cd hoesje gekopieerd): “The adventurer: Averturera Changes life. Take my hand little sister, once again as we reach outside the zone. Thankful for the wonderous world with its ungraspable winds and all else we can’t touch.”
Dat is duidelijk!

Peter Jacobs (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Zing! Went The Strings Of My Heart
2. The Boy Next Door
3. Just In Time
4. You Made Me Love You
5. Stompin’ At The Savoy
6. The Man That Got Away
7. A Cottage For Sale
8. I Wish I Were In Love Again
9. Look For The Silver Lining
10. The Trolley Song
11. Get Happy
12. Embraceable You
13. As Long As He Needs Me
14. It Never Was You
15. Over The Rainbow

Platenlabel
Miranda Music, Inc.

Labelnummer
MMCD1020

Distributie
CD Baby

Promo-agent
Tom Estey Promotion

Website Artiest
Hilary Kole

Eind 2014 besprak ik hier de cd ‘A Self-Portrait’ van deze Amerikaanse artieste, en hier is haar nieuwste project. Deze keer werd het een eerbetoon aan wijlen Judy Garland, die jullie je nog zullen herinneren uit de zwartwit film ‘The Wizard of Oz’. De cd is gebaseerd op Hilary’s liveoptreden ‘Over the Rainbow’ met dat materiaal. Hilary studeerde aan de Manhattan School of Music, en begon daarna op te treden in de legendarische Rainbow Room, waar ze de jongste artieste ooit was. Dit nieuwe album klinkt als een laatavond optreden in een rokerige jazzclub. Vergezeld van pianist John DiMartino, bassist Paul Gill, en drummer Aaron Kimmel blaast Hilary nieuw leven in elke song. Het zijn swingende jazzy interpretaties van o.a. ‘Zing!Went the Strings of My Heart’ (bekend geworden in de versie van The Trammps), ‘Get Happy’, ‘Embraceable You’ en uiteraard ‘Over the Rainbow’. Een leuk initiatief om alsnog het oeuvre van Judy Garland te leren kennen. Een aanrader.

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Night And Day
2. Summer Wind
3. They Can’t Take That Away From Me
4. It Was A Very Good Year
5. My Kind Of Town
6. In The Wee Small Hours
7. I’ve Got You Under My Skin
8. Witchcraft
9. The Way You Look Tonight
10. My Way

Platenlabel
Diamond Disc Records

Labelnummer
DDCD0724

Distributie
Diamond Disc Records

Promo-agent
Tom Estey Promotion

Website Artiest
Andrew Heller

In 2004 nam zanger Andrew Heller uit Austin, Texas voor het eerst op. Twaalf jaar later heeft hij al negen full cd’s op zijn naam staan. Hij werkte al samen met grote orkesten zoals de Austin Symphony, The Philadelphia Philharmonic en de western swingband The Texas Playboys. Al zijn cd’s hebben een thema dat zich weerspiegelt in de albumtitels: ‘El Paso’, ‘Christmas wonder’, ‘Broadway love’, ‘My beloved’, ‘Places’, ‘I believe in angels’, ‘Reach out’ en ‘Houston’. Hij had meer dan 20 top 15 hits op allerhande nationale charts en New Music Weekly riep hem uit tot ‘doorbraakartiest’ van 2015.
Onlangs verscheen zijn negende album, ‘Sinatra my way’. De titel is bijzonder toepasselijk, want Heller is geen imitator, hij is een vertolker. Hij zingt een greep (10 songs) uit het Frank Sinatra repertoire, geheel op zijn eigen manier. Het album werd geproducet door Ray Barnette, bekend van zijn werk met o.a. Billy Dean tot Dolly Parton. Het schitterende Nelson Riddle Orchestra begeleidt Heller. Ze baseerden zich op de arrangementen van de oorspronkelijke opnames van de jaren 1950, 1960 en 1970 en sleutelden er nog wat aan. Het werden prachtige orkestrale hoogstandjes met veel blazers en strijkers.
Hellers stem is niet zo zwaar en doortastend als die van Sinatra, maar hij heeft zeker een krachtige croonerstem met misschien wel iets meer techniek dan Frank. Maar uiteraard maakt dat van Sinatra de onklopbare meester, die vooral gevoel boven techniek liet primeren. Heller klinkt soms wat té glad. Dat gezegd zijnde zorgen zijn stem en het schitterende orkest een machtig coherent geheel. Ze namen samen o.a. ‘Night and day’, ‘Summer wind’, ‘Witchcraft’, ‘My kind of town’ en ‘My way’ op. ‘It was a very good year’ vind ik een mindere keuze en de song valt eigenlijk een beetje buiten het kader van het album. Al zijn de mooie arrangementen en de klassieke harp, die vreemd genoeg niet op de cd vermeld staat, zeker de moeite waard.
De hoogtepunten zijn Hellers versie van de Gershwin-klassieker ‘They can’t take that away from me’, ‘I’ve got you under my skin’ en ‘The way you look tonight’.

Peter Jacobs (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Las Salinas Sunset – Dj Marco Moli
2. I’ll Be Better – D.O.S.
3. Night Colours At Sa Trinxa – Dj Marco Moli
4. The Real Deal – D.O.S.
5. Listen To Me - Dj Evidence 
6. Questions – Dj Marco Moli Feat Danny
7. To Elivissa – NJOY
8. 100 Ways To Love – Dj Marco Moli
9. Heaven In You – Digital Rain
10. I’m Not In Love – Jaydee Vs Tamara Maria
11. French Grooves – Dj Deviance
12. Become The Sky – Marc Hartman
13. Las Tardes En Cala Vadella – Dj Deviance

Platenlabel
Silver Angel Records

Labelnummer
SAR 201501

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Ibiza Beats

U weet het misschien al, maar chillout is een muziekstijl die geënt is op rustige en melodische dansmuziek. Het genre ontstond al begin jaren ’80 van de vorige eeuw, maar toen nog niet onder die naam. Het was pas toen het rustige clubgenre uit Ibiza opkwam, dat de naam begon op te duiken. Het is verwant aan ambient en acid jazz, en wordt soms ook wel downtempo of lounge genoemd. Van de bedenker en producer van de succesvolle reeks ‘Ibiza Beats’, waarvan u vol. 8 hier ook vindt, de Nederlander Frits Van Swoll, komt nu dit nieuwe concept. Volume 1 van de ‘Ibiza Lovers – Chillout Vibes’ ligt hier voor mij, en het geheel is gemixed door Dj Marco Moli. Alle tracks werden overigens geschreven, gearrangeerd, uitgevoerd en geproduceerd door Marc Hartman, behalve twee. Die twee “vreemde eenden” in de bijt hier zijn ‘Heaven in You’ van Digital Rain, en de cover ‘I’m Not in Love’ van Jaydee vs Tamara Maria (origineel door 10 CC). Het is rustige, downtempo muziek, die alles samen meer dan een uur duurt. Ze is ook te horen op het Internet radiostation Ibiza Beats Radio (www.ibizabeatsradio.com. Heel mooi en ontspannend, waarbij je je het beeld van de ondergaande zon op het eiland Ibiza zo kan voorstellen. Om lekker stoom af te blazen en de stress van de ‘werk’-dag (al dan niet samen met je partner) van je af te schudden. Aanbevolen!

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:
CD 1

1. Suddenly – Afterlife
2. The Night – Marco Moli
3. Sunglow – Marc Hartman
4. Breather – Afterlife
5. Freshness – Marco Moli
6. Rio – Afterlife feat Lovely Laura
7. To Evissa – Marco Moli
8. Rhythm of Love – Marco Moli
9. Impossible Dream – Dj Marga Sol
10. In the Beginning – Dj Deviance
11. Always – D.O.S.
12. Benirras – Marco Moli

CD 2

1. La planete – Vono Box
2. A little bit of Love – Afterlife feat Ella May
3. Eastern Treasure – Alexandra Hampton
4. A little Love – Dj Deviance
5. Something new – Man in a Room feat Natasha Tsirou
6. French Kiss – Marga Sol
7. Substitute – Marc Hartman
8. Makasi – Living Room
9. Incredible – Afterlife
10. When the Sun Goes Down – Dj Marco Moli
11. Late in the Night – Jane Maximova feat Dmitry Raschepkin
12. Journey to a Star - Lemongrass

Platenlabel
Silver Angel Records

Labelnummer
SAR 201502

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Ibiza Beats

U kon het al lezen in mijn recensie van ‘Ibiza Lovers – Chillout Vibes vol. 1’, chillout is een muziekstijl die geënt is op rustige en melodische dansmuziek. Het genre ontstond al begin jaren ’80 van de vorige eeuw, maar toen nog niet onder die naam. Het was pas toen het rustige clubgenre uit Ibiza opkwam, dat de naam begon op te duiken. Het is verwant aan ambient en acid jazz, en wordt soms ook wel downtempo of lounge genoemd. Van de bedenker en producer van de succesvolle reeks ‘Ibiza Beats’, de Nederlander Frits Van Swoll, is nu vol. 8 uit. Opnieuw een dubbel-cd, met op de eerste cd sunset chill en op de tweede beach loungemuziek. Er staan in totaal maar liefst 24 tracks op, in een productie van Marc Hartman. Het is rustige, downtempo muziek, waarbij sommige namen van artiesten ook terug te vinden zijn op ‘Ibiza Lovers – Chillout Vibes vol. 1’. Deze muziek is ook te horen op het Internet radiostation Ibiza Beats Radio (www.ibizabeatsradio.com). Heel mooi en ontspannend, waarbij je je het beeld van de ondergaande zon op het eiland Ibiza zo kan voorstellen. Ik wil al jaren eens naar Ibiza, en deze muziek doet me daar naar verlangen. Om lekker stoom af te blazen en de stress van de “werk”dag (al dan niet samen met je partner) van je af te schudden. Aanbevolen!

Patrick Van de Wiele (4½)