Blog Archives - KEYS AND CHORDS

Steve Slagle: Dedication

28/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Sun Song
Niner
Major In Come
Triste Beleza (Beautiful Sadness)
Opener
Watching Over
Corazon
Sofi
Charcoal Blues

Platenlabel
Panorama Records

Labelnummer
007

Distributie
CD Baby

Promoagent
Jazz Promo Services

Website Artiest
Steve Slagle

De Amerikaanse saxofonist, fluitist en componist Steve Slagle stamt uit New York City. Hij heeft al 14 cd’s uitgebracht, en met talloze anderen opgetreden. Hij was jarenlang muzikaal directeur van de Mingus Big Band en ontving daarvoor 2 Grammy Awards. Steve ging op zijn achttiende naar het Berklee College of Music in Boston met een studiebeurs, en ontving daarna zijn Masters in Music aan het MSM in NYC. Hij heeft o.a. gespeeld met Stevie Wonder, Machito’s Afro-Cuban Orchestra, Steve Kuhn, Lionel Hampton, Jack McDuff, Charlie Haden's Liberation Music Orchestra, Brazil’s Milton Nascimento & band, Carla Bley Orchestra, Ray Barretto, Beastie Boys. Samen met gitarist Dave Stryker vormt hij de Stryker / Slagle Band. Tevens schreef hij het boek ‘Scenes, Songs and Solo's’. Op zijn nieuwe cd, die pas op 4 januari 2018 uitkomt, werkt hij samen met een aantal musici. Er staan 9 tracks op, aanvangend met ‘Sun Song’, een calypso, als eerbetoon aan Sonny Rollins. ‘Niner’ verwijst naar de bijnaam van bassist Steve Swallow, en op ‘Major In Come’ wordt het tempo flink opgedreven. ‘Triste Beleza (Beautiful Sadness)’ is opgedragen aan de mooie muziek uit Brazilië, waarna ‘Opener’ een eerbetoon is aan collega sax man Jackie McLean. Daarna wordt ‘Watching Over’ opgedragen aan de dromer Marc Chagall. En ‘Corazon’ is dan weer een eerbetoon aan Joe Zawinul. ‘Sofi’ schreef hij voor zijn zevenjarige dochter Sophia, en Wayne Shorter’s ‘Charcoal Blues’ sluit af. Interessant voor liefhebbers van post-bop en Latin.

Patrick Van de Wiele (4)

An interesting release for lovers of post-bop and Latin.

Gregory Lewis: Organ Monk Blue

28/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Green Chimneys
Blue Sphere
Raise Four
Mysterioso
Blue Hawk
Nutty
Blues Five Spot
Ba-Lue Bolivar Ba-Lues-Are

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
888295626163

Distributie
CD Baby

Promoagent
Jazz Promo Services

Website Artiest
Gregory Lewis

Wijlen Thelonius Monk blijft een grote inspiratiebron voor de Amerikaanse orgelist Gregory Lewis. Zijn debuut ‘Organ Monk’ uit 2010 was zijn eerste uitstap in dit genre. Op 10 oktober jongstleden was het overigens de honderdste geboortedag van die legendarische jazzmuzikant. Gregory’s vader was een grote fan van Monk, en Gregory groeide met die muziek op. Op school ontdekte hij het Hammond B3 orgel. Voor deze nieuwe cd, die overigens pas op 5 januari 2018 uitkomt, werd hij bijgestaan door Marc Ribot op gitaar en door Jeremy Bean Clemons op drums. Er staan 8 tracks op, van zeldzame stukken tot bekende songs. Daarbij is ‘Blue Hawk’ de langste track, meer dan 9 minuten. Die klinkt als een jazzy en funky blues.

Patrick Van de Wiele (3½)

Organist Gregory Lewis remains fascinated by the late Thelonious Monk.

Hayward Williams: Pretenders

28/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

How You Been
Come Undone
If You Ever Heard Her Name
Easy Coward
Only Love
Because Of You
Problaby Never, Maybe Tonight
In The Fire
Meet Me Halfway
Pretenders

Platenlabel
Why River Records

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Hayward Williams

Hayward Williams nam eind 2014 The Reef op en dit vijfde fullalbum klonk erg energiek en persoonlijk nadat hij een punt zette achter een moeilijke periode met tal van beslommeringen. Het succes bij het Americanapubliek bleef niet uit voor deze singersongwriter-gitarist uit Milwaukee in the Midwest (Wisconsin), die opgroeide in de jaren tachtig.
Zopas hield hij met ‘Pretenders’ zijn zesde album boven de doopvont. Met zijn recente schijf zal dat niet anders zijn vermoed ik, maar dit muzikale werkstuk van deze troubadour moet je toch een aantal malen ten gehore brengen. Zijn songs groeien naarmate ze je meer beluistert en we moeten concluderen dat dit album kristalhelder klinkt, met dank ook aan de bandleden die mooi geordend spelen en het lijkt dat ze geen noot te veel spelen. Geen opdringerige songs dus. Het lijkt allemaal zo simpel want alles lijkt in evenwicht, maar hier is veel werk aan vooraf gegaan, zoveel is duidelijk.
De songs ademen iets uit. Er is niet alleen de donkere stem, al dan niet geflankeerd door een bass, maar ook de subtiele klanken van de gitaar geven een speciale sound. Ook het orgel is vaak aanwezig zoals in het uptempo ‘Only Love’ , ‘Meet Me Halfway’ en het vrolijk klinkende ‘Because Of You’.
Tekstueel gaan de nummers - zoals je kan raden in de zopas geciteerde songs - over de liefde en relationele kwesties. ‘If You Ever Heard Her Name’ klinkt dan ook waarschuwend maar is een mooie countrysong. Ook het weemoedige en slepende ‘Easy Coward’ verdient meer dan een vermelding. De samenzang klink perfect, gedragen door een mooie gitaarsound. Een waar kippenvelmoment. Maar er staan nog een aantal parels op, zoals onder meer het onheilspellende ‘Meet Me Halfway’ en de titeltrack en slotnummer ‘Pretenders’, de perfecte afsluiter.
‘Pretenders’ is een album met knap uitgebalanceerde songs en dat zorgt na verloop van tijd voor een vorm van vervoering. Dit is wat mij betreft alvast een hebbeding om te koesteren. Zeker in deze donkere dagen van de jaarwende.

Sis Van Hoof (4 ½)

‘Very agreeable semi-acoustic Americana at its best’

Keegan McInroe: A Good Old Fashioned Protest

26/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Talking Talking Head Blues
Big Old River
Bombing For Peace
Christmas 1914
Bastards And Bitches
The Ballad Of Timmy Johnson's Living Brother
Nietzsche Wore Boots
The Love That We Give
Keegan's Beautiful Dream

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Keegan McInroe

De mogelijkheden zijn beperkt: ofwel is de muzieksmaak van uw (be/ver)oordeler doorheen de jaren behoorlijk geëvolu… - ahum – veranderd, ofwel is het PAL-label (u weet wel: het uit 85-daterende zwart-witte ‘Parental Advisory Explicit Content’-stempel) een beetje uit gebruik geraakt. Anno 2017 botst ondergeschrevene namelijk eerder zelden dan soms op nieuwe werken gewaarmerkt (of mogen we ‘gestigmatiseerd’ zeggen?) met dit met-de-vinger-zwaaiende stickertje. Onnodig te melden dat de verrassing zowel groot als aangenaam was om voorgenoemd keurslijf nog eens te zien prijken op een versgebakken CD.

Laten we het pedagogische pad betreden: verantwoorde ouders, die het beste voorhebben met hun adergebroed, beschermen hun kroost best tegen ‘A Good Old Fashioned Protest’ van Keegan McInroe. De Texaan is namelijk niet bepaald op zijn mondje gevallen en durft schuttingtaal als ‘killing for peace is like fucking for virginity’ en ‘bitches’ in zijn nummers te verwerken! Foei, foei, foei, foei … Laten we nu even het persoonlijke pad bewandelen: verantwoorde ouders, die het beste voorhebben met hun adergebroed, moedigen hun kroost best aan om net wel naar ‘A Good Old Fashioned Protest’ te luisteren. Niet om hen te bekwamen in vuilbekkerij, maar om McInroe’s maatschappijkritische mening even te laten doordringen en zijn standpunten te overdenken. Keegan zingt waarop het staat of het nu gaat over het bouwen van muren, religie, wapens of fake news.

Na vijf voorgangers (waaronder ‘Blood And Bones’ met Catfish Whiskey) is McInroe met het hier besproken werk niet aan zijn proefstuk toe. En dit is merk- en hoorbaar. De songsmederij zit hem in de vingers. Al spelen deze vingers op ‘A Good Old Fashioned Protest’ een eerder beperkte rol. Geen gitaarspel à la Hendrix of Clapton, maar eerder ingetogen snarenplukkerij in de trend van Guthrie en Ramblin’ Jack Elliott. De focus ligt overduidelijk op de boodschap, op het tekstuele. Negen verhalende nummers die onze huidige maatschappij aan de kaak stellen. Om dit te bewerkstelligen grijpt onze protagonist hier en daar terug naar historische gebeurtenissen. Via deze weg wordt er slinks gelinkt naar hetgeen momenteel verkeerd loopt in dit tranendal. Kwestie van niet steeds in dezelfde fouten te hervallen.

McInroe is net zoals zijn tennissende bijna-naamgenoot McEnroe een beetje een stok-in-het-hoenderhok-werper. Maar houden we allemaal niet een beetje van relschoppers? Uw recensent in alle geval wel. Kortom: fans van het ‘lied met een boodschap’ (count your recensent in) waarbij het tekstuele minstens evenwaardig dient te zijn aan het muzikale komen met ‘A Good Old Fashioned Protest’ noch van een kale reis, noch van een koude kermis thuis.

Jan Coonen (4 ½)

Folk songs that incite thinking. Keegan McInroe, Woodie Guthrie reinvented.

Tarja: From Spirits And Ghost (Score For A Dark Christmas)

24/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

O Come O Come Emmanuel
Together
WeThree Kings
Deck The Halls
Pie Jesus
Amazing Grace
O Tannenbaum
Have Yourself A Merry Little Christmas
God Rest YeMerry Gentlemen
Feliz Navidad
What Child Is This
We Wish You A Merry Christmas

Platenlabel
earMUSIC

Labelnummer
Promo CD

Distributie
V2 Benelux

Promo-agent
V2 Benelux

Website Artiest
Tarja

De Finse soprano Tarja Turunen verleid je dezer dagen met een Christmas-album dat je niet snel zal vergeten. Tarja overgoot 11 Christmas songs met een gotic sausje. Orchestrale arrangementen benadrukken de donkere kersttijd. Je zal zeker ‘O Tannenbaum’ en de slotsong ‘We Wish You A Merry Christmas’ herkennen. Ondanks de onheilspellende ondertitel ‘Score For A Dark Christmas’ beluistert het geheel als een vreugdevolle én vredevolle plaat. Zowel muzikaal als vocaal is dit een zeer sterk album dat zelfs de meest klassieke huismoeder kan bevredigen.
Het album werd gelijktijdig uitgebracht met haar graphic novel onder dezelfde titel. Een novel opgefleurd met art van Conor Boyle. Tarja mag er op de hoes misschien heksachtig uitzien, het is dan toch een ‘goede heks’ want ze wil de eenzamen verenigen. Een absolute aanrader voor deze mistige dagen!

Marino Serdons (4)

Classic Christmas songs beautifully sung by sopranoTarja Turunen. Also the first album in a peaceful gothic style. Perfect for these misty mosty days!

B.B. And The Blues Shacks: Reservation Blues

24/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Reservation Blues
Lay Some Shuffle Down
Mad About You
I Can’t Go On
Year Of Strife
From Now On
Angry Cat
Not Much To Loose
Honeycomb
All About That
My Time Ain’t Long
Little Secrets
Things Won’t Change
Why Can’t I Go Home

Platenlabel
Rhythm Bomb Records

Labelnummer
RBR 5870

Distributie
Rhythm Bomb Records

Promo-agent
Rhythm Bomb Records (Chris Weidler)

Website Artiest
B.B. And The Blues Shacks

Bijna drie decennia draait deze Duitse band al mee in de internationale bluesmolen. Met meer dan 4000 concerten wereldwijd en de sinds 1994, 13 opgenomen albums, mag dit vijftal wel tot dé Europese exportband van traditionele blues gerekend worden. Recent vond het vijftal onderdak bij het befaamde Rhythm Bomb label. Een gebeurtenis die meteen in daden wordt omgezet met het album ‘Reservation Blues’. B.B. And The Blues Shacks stonden steeds garant voor in de traditie gewortelde blues. Een traditie die ze met klasse verderzetten op ‘Reservation Blues’. Knappe vintage blues, fifties Chicagoblues gekoppeld aan swing, jump en aanstekelijke shuffles. Henning Hauerken en Andre Werkmeister houden respectievelijk op upright bass en electric bass en drums het ritme strak in handen. Andreas Arlt is dan weer een meester op de zes snaren, die zijn inspiratie haalt bij de allergrootste bluesgitaristen. Voor de zang tekent Michael Arlt, die tevens een aardig stukje op de smoelschuiver kan voortbrengen. Swingend en shufflend gaan de heren tekeer op ‘Lay Some Shuffle Down’, waar gitarist Andreas meteen al zijn talenten laat horen. Een dijk van een slowblues, opgesmukt met Fabian Fritz’ orgel, serveert het vijftal op ‘Mad About You’. Maar de heren hebben nog heel wat meer in hun mars. In het uptempo ‘I Can’t Go On’ switcht Fabian van orgel naar piano, mooi aangevuld door Michael’s harp. Shufflegewijs schakelt de band over met ‘Year Of Strife’. ‘From Now On’ doet mij wat aan Kim Wilson denken, maar de toegevoegde blazers zetten er toch een onuitwisbare B.B. And The Blues Shacks’ stempel op. Zowel Andreas als Fabian maken respectievelijk op gitaar en orgel het mooie weer op het creatieve instrumentale ‘Angry Cat’. Jumpen, swingen en jiven is dan weer de boodschap tijdens ‘Honeycomb’.
‘Reservation Blues’ is een album met enkel hoogtepunten. Nog een pluspunt is dat er geen enkele cover op dit album prijkt. Alle 14 kwalitatief hoogstaande nummers werden door Michael en Andreas Arlt bij mekaar gepend.
Deze release bewijst dan ook dat B.B. And The Blues Shacks nog genoeg bluespijlen op hun boog hebben om te imponeren. Deze band kan nog vele decennia meedraaien aan de top van de Europese blues, zoveel is duidelijk. Proficiat heren!

Lambert Smit (5)

Vintage blues, fifties Chicagoblues, swing, jump and shuffles by the excellent German blues band B.B. And The Blues Shacks. Great European blues! Congratulations gentlemen!

Simon Phillips: Protocol 4

24/12/2017

DETAIL ALBUm

Tracks:

Nimbus
Pentangle
Passage To Agra
Solitaire
Interlude
Celtic Run
All Things Considered
Phantom Voyage
Azorez

Platenlabel
Phantom Recordings

Labelnummer
prome cd

Distributie
Niet bekend

Website Artiest
Simon Phillips
Greg Howe
Ernest Tibbs

Krijg jij een punthoofd van die virtuoze muzikanten. Moeilijk te doorgronden arrangementen waar je ook nog eens je tanden op stuk bijt? In de jaren ’70 sprong Chick Corea met Return To Forever uit de mainstream. Vandaag treden Simon Phillips en kompanen in de voetsporen van de fusion pioniers. Put on your headphone and enjoy!
Simon Phillips begon in London als sessie-muzikant en speelde o.a. met Mick Jagger, Peter Gabriel, Roxy Music en ook met Stanley Clarke en Al Di Meola. Of het nu jazz, rock of fusion is, Simon voelt zich thuis achter de batterie. Om de zoveel jaren bracht hij wel eens een solo album uit, steeds in een andere stijl, en al driemaal onder de naam Protocol. In L.A. schaarde hij enkele topmuzikanten bij elkaar; Ernest Tibbs, een rasechte Jazz bassist ; Greg Howe gerenommeerd hammer-on gitarist en Dennis Hamm op keyboard.
Protocol 4 hoort thuis in rijtje van jazzrock arrangementen. Eigen aan het genre is de fake indruk dat het grotendeels geïmproviseerd werd. Niets is natuurlijk minder waar. Simon Phillips componeerde het hele album. Zoals steeds groeien de instrumentale composities heel organisch. Zowel Al Di Meola als Chick Corea waren ervaren in het creëren van de juiste spanningsboog met een relatief grote toegankelijkheid. Met Protocol 4 gaat dit kwartet onmiddellijk voor het iets moeilijker werk. Er zit een zekere gejaagdheid, bijna agressiviteit in de composities. De spanning spruit voort uit een amalgaam van ritmes, nieuwe sounds en korte jazzy solo’s. Dus niet minder spannend, ook al zijn de melodielijnen niet overal even duidelijk. Wel iets tijdrovender om te ontdekken. De beloning naderhand nog groter. De virtuositeit en (jouw) vreugde springt met vonken uit je hoofdtelefoon (nog altijd de beste luistersituatie). Meerdere luisterbeurten is een must!

Line-up:
Simon Phillips (Drums, Percussion)
Ernest Tibbs (Bass)
Greg Howe (Guitars)
Dennis Hamm (Keys)

Marino Serdons (4)

Nine jazzrock compositions and so much details to discover. Sit back in your chair, close your eyes and enjoy! Or, even better, go to a live-gig!

Ground Level Falcons: The New Wilderness Vol.1

23/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Memory Man
Admission
The Tourist
Your Eyes Are The Ocean
Bring It Up During The NIghttime
Why You’re Telling A Lie
Until I Post It
How’s The Weather Up There?
The Wedding Upheaval
I Meant To
Miles Away

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo cd

Distributie
Niet gekend

Promo-agent
Hermifran

Website Artiest
Ground Level Falcons

Inventief gitaarwerk met complexe zangharmonieën leveren originele (prog)rocksongs. Love It!
In 2011 besloten enkele Canadezen uit Alberta om de wereld te verbazen. Hun debuutalbum leverde de nodige brandstof om het ingeslagen pad verder te bespelen.
The New Wilderness vol.1 bevestigt hun maturiteit. Onmiddellijk valt je de gelijkenis op met R.E.M. De stem van zanger Matt Gardiner lijkt verdomme sterk op die van Michael Stipe. Noem GLF geen kloon van R.E.M., eerder een mooi afgeleide vrucht. Verschil zit vooral in de gitaarriffs die iets ruiger door de boxen de schallen. Vloeiende rocksongs met langgerekte zangtonen, afgewisseld met harde en zachte passages, zullen je beroeren. De band speelt op deze enkele songs nog met dubbele gitaarlijnen. Adrian Armitage verliet de band onlangs en vervanger Whitford overleed reeds. Hoeveel pech kan je hebben? Een Vol.2 van The New Wilderness zit er dus niet meer in. Niet getreurd. Dit album bezit een zeer genietbare collectie songs. Het meeslepende ‘Admission’ zit knap in elkaar met een tegendraadse melodielijn. In ‘Why Are You Telling A Lie’ kun je de gelijkenis niet met Michael Stipe’s zangstijl niet meer ontkennen. En progrockers moeten maar eens luisteren naar The Wedding Upheaval. Het geslaagde hoesontwerp komt van Josh Gardiner: een doodshoofd slaat haar tentakels uit. Met zuignappen zal je blijven kleven!

Line-up:

Matt Gardiner (Vocals, Guitars)
Greg Kolodychuk (Bass)
Brendan Kobayashi (Drums)
Adrian Armitage, Brent Whitford (Guitars)

Marino Serdons (4)

Beautiful rocksongs that stick to your memory. Ground Level Falcons sounds like a delicate intelligent fruit. Ripe to pick!

Tinsley Ellis: Winning Hand

21/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Sound Of A Broken Man
Nothing But Fine
Gamblin' Man
I Got Mine
Kiss This World
Autumn Run
Satisfied
Don't Turn Off The Light
Dixie Lullaby
Saving Grace

Platenlabel
Alligator Records

Labelnummer
ALCD 4979

Distributie
V2 Benelux

Promo-Agent
Alligator Records

Website Artiest
Tinsley Ellis

Tinsley Ellis werd dan ook geboren in Atlanta in 1957, maar groeide op in het zuiden van Florida. Hij bespeeld zijn lievelingsinstrument, de gitaar, sinds zijn achtste levensjaar. Vooral de Kings (Albert, B.B. en Freddie) waren zijn grote voorbeelden en inspiratiebronnen. Zijn lot werd als het ware bezegeld tijdens een concert van B.B. King. De toen pas veertienjarige Ellis kreeg van B.B. King een gebroken snaar van diens Lucille. Betovert door de snaar raakte hij na het concert ook nog aan de praat met King, en het was die warme indruk dat gensters deed overslaan bij de kleine Ellis. Terug in Atlanta -rond 1975- vervoegde Ellis een tijdlang de Alley Cats, een bluesband rond Preston Hubbard (The Fabulous Thunderbirds). Begin jaren ’80 speelde hij dan met Chicago blues veteraan en harpist Bob Nelson bij The Heartfixers. Tot Ellis besloot het solo te wagen en een tape van zijn eerste release ’Cool On It’, te overhandigen aan Bruce Iglauer van het befaamde Chicago gebaseerde label Alligator Records. De rest is zowaar geschiedenis. Tinsley speelt nog steeds in de traditie van zijn Deep South muzikale helden als Duane Allman, Freddie King en Warren Haynes. Volgens Atlanta Magazine is hij de meest significante blues artiest uit Atlanta, sinds Blind Willie McTell.
Sinds zijn Alligator debuut in 1988 met ‘Georgië Blue’ bleef Ellis onvermoeibaar albums registreren en wereldwijd toeren. Zo bracht hij het album ‘Kingpin’ uit op Capricorn Records en registreerde hij op Telarc met ‘The Hard Way’ in 2004 en ‘Hell Or High Water’ in 2002.
Maar drie jaar later keerde hij terug naar Alligator Records en bracht ‘Live-Highwayma’ uit, waarmee hij in vijfde versnelling zijn live shows presenteerde. Met albums als ‘Moment Of The Truth’ uit 2007, ‘Speak No Evil’ (’09) beiden op zijn eigen label Heartfixer Music, de release ‘Get It’ uit 2013, ‘Tough Love’ (2015) en het vorige jaar verschenen album ‘Red Clay Soul’ heeft hij ook enkele merkwaardige en spraakmakende platen op het label. Nu is er dus ‘Winning Hand’, dat Ellis samen met keyboard en multi-instrumentalist virtuoos Kevin McKendree produceerde. Verder vinden we met bassist Steve Mackey en drummer/percussionist Lynn Williams een vertrouwde strakke backing. De blues veteraan trek op zijn nieuwste telg alweer alle registers open en overspant wel zeer makkelijk Chicago blues, zuiderse blues rock met soul getinte nummers. Van de mid-tempo rockers ‘Autumn Run’ en ‘Gamblin’ Man’ gaat het gezwind naar het slingerende en emotionele ‘Don’t Turn Off The Light’ en het soulgevoelige ‘I Got Mine’. Het New Orleans en gumbo smakende ‘Dixie Lullaby’ is origineel van Leon Russel. Voor deze enige cover begeesterd Tinsely ons met spraakmakende songs als ‘Sound Of A Broken Man’, het beukende en lekker loslopende ‘Nothing But Fine’ en het met gitaarriffs overgoten ‘Kiss This World’. Als afsluiter serveert Ellis met sprekend gemak de meer dan negen minuten durende gitaarballade ‘Saving Grace’, en dit met een vette knipoog naar The Allman Brothers. Het is alvast een winnende combinatie! Tinsley Ellis eist al jaren zijn plek op tussen de grote blues rock gitaar meesters. Zijn hypnotiserende riffs staan nog steeds centraal in zijn sound. De release 'Winning Hand' is een divers album met blues rock, soul getinte track en Chicago beïnvloede nummers. Meeslepend en hartverscheurend tegelijkertijd. Knap!

Philip Verhaege (5)

Guitar hero Tinsley Ellis has been claiming his place among the great blues rock guitar masters for years. His hypnotic guitar riffs are still central to his sound. The release 'Winning Hand' is a diverse album with blues rock, soul tinted tracks and Chicago influenced songs. Compelling and heartbreaking at the same time. Great stuff !

Viva: Living Well Is The best Revenge

21/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Living Well Is The Best Revenge
She’s So Very
Veronica Pierre
Blue Harlequin
Charlie Columbine
Your Amezing Body
Lesbian Sex In The Bathroom
I Always Wanted To Get The Blues
Song For Shane And Nina
Driving To New York

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Viva

Toen ik deze cd voor het eerst hoorde, dacht ik meteen aan verschillende stijlen en ritmes, gaande van disco tot rock and roll en zelfs slow .Voor liefhebbers van deze stijlen, is dit album zonder meer aantrekkelijk. De nummers zijn namelijk mooi opgebouwd door Viva DeConcini, die zowel de zang als de gitaarpartijen voor haar rekening neemt. Bovendien pende ze alle nummers voor dit album. Ze bespeelt een breed muzikaal spectrum. Songs waarin ze ons meeneemt naar de rock van de jaren ’70. Zo een beetje ‘back in time’ is best wel leuk. Er wordt knap samen gemusiceerd en de diverse muziekstijlen die ze aanboort, maken dat dit album voor ieders oor wel iets in petto heeft. Laat je echter niet leiden door de niet zo aantrekkelijke cover, want wanner je de cd een paar keer beluisterd hebt, zal je ‘Living Well Is The Revenge’, ongetwijfeld leuk vinden, net als ondergetekende.

Koen Thora (3 ½)

A smooth cd with different styles of rhythm and beautiful guitar playing.

V.A.: Chicago Soul 2 1962-1965

20/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc One

Stop The Baby - Jamo Thomas
My Side Of The Track - Tim
Found True Love - Billy Butler & 4 Enchanters
It's My Time - The Drew-vells
Bottomless Pit - Chuck & Daylighters
No Good Guy - Doris Smith
Let Her Love Me - Otis Leaville
Sling Shot - Jackie Beavers
How Much Longer - Geraldine Taylor
Going Or Coming - Ricky Allen
Come Back Baby - The Amazers
It's Too Late - Jerry Butler
Money In My Pocket - Moss Tolbert
If You Really Love Me - Sandra Stephens
Heartbreak Society - The Radiants
This Is Goodbye - The Ringleaders
Peace Of Mind - The Vontastics
Just Being Careful - Baby Huey & Baby Sitters
You Better Think Again - The Accents
New York City - Harvey & 7 Sounds
I'm On The Prowl - Roberta
Rainbow - Gene Chandler
You'll Never Get Away - Wales Wallace
Wait - Jeanette Nellis
Hamburger on a Bun - The Vibrations
Minstrel & Queen - The Impressions

Disc Two

Treat Her Nice - Henry Ford, Natalie, Gifts
Little Echo - Gerald Sims
Monkey Man - Baby Huey & Baby Sitters
Jack-A-Rue - Jackey Beaver
Who You Gonna Love - The Accents
Hey Bobby - Bobby Starr
Let's Go Get Stoned - Chuck Bernard
The Blues Don't Like Nobody - Tony Adams
Love Me Baby - Al Perkins
Loving You - The Sheppards
Nobody But Me - Sam Chatmon & Sparks
Wishing - Ruby Stackhouse
Seven Day Fool - Etta James
Too Many Cooks - Jesse Fortune
Shook Up Over You - Dee Clark
Lenora - The Vondells
Easy Lovin' - Wade Flemons
Hey! Little Girl - Edward St Ann
Glamour Girl - Harvey & 7 Sounds
Little Young Lover - The Impressions
Open Your Heart - Sugar Pie DeSanto
Forgive Me - Gene Chandler
If I Only Had You - The Radiants
Stay With Me - The Kavetts
Since I Fell For You - The Vibrations
True Love Is A Treasure - The Versalettes
Baby, Let Me Love You - Donnie Elbert

Platenlabel
History of Soul Records

Labelnummer
SOUL032

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Niet gekend

In 1962, de beginperiode van deze compilatie, was Afro-Amerikaanse muziek vooral bekend als rhythm & blues. Maar op het einde van de periode (1965) werd die term algemeen aanvaard als soul. Tijdens diezelfde periode explodeerde Chicago met soulmuziek, door de massale immigratie van zwarten uit het zuiden van de VS. Daardoor kwamen duizenden plaatjes op dozijnen labels uit. De twee bekendste labels waren uiteraard Vee-Jay en Chess, die beiden met bekende en minder bekende namen aantraden. Ze deden dat met o.a. Etta James, The Impressions, Jerry Butler, Tony Adams, Gene Chandler en Moss Tolbert. En desalniettemin dat feit, zijn het toch de kleinere labels zoals Okeh, Checker, Satellite enz. die het gros van de Chicago sound uitmaken. Bijvoorbeeld Conlo met Jamo Thomas, Blue Rock met Otis Leaville, Ja-Wes met Sandra Stephens. Op die manier werd hier een dubbel-cd gecompileerd door Robert Putter & Nick Duckett, met Stewart Tippett als consulent. Robert Putter (de auteur van ‘Chicago Soul’) schreef tevens het essay voor het dikke cd-boekje. Het is het tweede volume in deze reeks, en ik kan ze absoluut aanbevelen. Indien u van “old school” soul houdt, zoals ik, zelfs van onbekende artiesten, dan moet u deze cd gewoon hebben!

Patrick Van de Wiele (4½)

The second volume in this series brings 53 tracks of Chicago soul. If you like old school soul, like I do, even by unknown artists, then this is a must have!

Various Artists: Cheap Old Wine And Whiskey

20/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Johnny Davis: I’m A Wine Drinker
Lick, Slick & Slide: I Got Drunk
Lightnin’ Hopkins: Drinkin’ Woman
Sonny Boy Williamson: Bring Another Half A Pint
Jimmy Rogers: Sloppy Drunk
Bill Walker: Wineo
Square Walton: Bad Hangover
Amos Milburn: Bad, Bad Whiskey
Johnny Wright: Wine Head
Dave Bartholomew: Who Drank My Beer While I Was In The Rear
Wilburt Harrison: Gin And Coconut Milk
Birmingham Jones: Drinkin’ Again
Peppermint Harris: I Got Loaded
Al Jackson: Let’s Drink Some Whiskey
Larry Dall: Drinkin’ Wine
Robert Garret: Quit My Drinkin’
J.B. Lenoir: Give Me One More Shot
Jimmy McCracklin: Beer Tavern
Richard Bros.: Drunk Drivers Comin’
Jimmy Liggins: I Ain’t Drunk
Floyd Dixon: Wine Wine Wine
Jimmy Raney & Slim Slaughter: You Drink Too Much Booze
Calvin Boze: Waiting & Drinking
Jack The Bear Parker: Cheap Old Wine And Whiskey
Calvin Boze: Looped
Lazy Slim: Jim Wine Head Baby
The Capitals: Hangover
Rufus Gore: Fire Water

Platenlabel
KokoMojo Records

Labelnummer
KM-CD 01

Distributie
Rhythm Bomb Records

Promo-agent
Rhythm Bomb Records (Chris Weidler)

Website Artiest
Various Artists

Albums die diverse artiesten van een bepaald muziekgenre samenbrengen zijn meestal boeiende uitgaves. Je krijgt namelijk dadelijk een, misschien soms wel beperkte inkijk in hun talenten. Vaak zetten ze de luisteraar echter aan om op zoek te gaan naar ander werk van de artiest of artiesten die op de verzamelaar indruk maakten. Moeilijker wordt het als je op zoek wil gaan naar muziek binnen een genre die dan ook nog een omlijnd thema behandelt. Dan is het eigenlijk wachten tot een label zo een compilatie uitbrengt. Gelukkig is er dan KokoMojo Records dat met deze verzamelaar een aantal uitermate knappe ‘drinkin’ songs’ bundelt. Sinds jaar en dag gaan de meest uiteenlopende drankjes hand in hand met het uitgaansleven. Zo ook in de clubs waar in de helft van vorige eeuw de zwarte bevolking, na het harde labeur, kon ontspannen. Die clubs waren ook de bakermat voor live uitvoeringen van blues en rhythm & blues. Vele van de artiesten die er optraden hadden ook één of meer ‘boozesongs’ op hun repertoire staan. 28 van die in blues en rhythm & blues gemarineerde nummers over drank en het nuttigen ervan, vonden hun weg naar ‘Cheap Old Wine And Whiskey’. Nummers die destijds op labels als o.a. Aladdin, Chess, Imperial, Atlantic, Excello, Savoy, Key en King verschenen. De titel werd ontleend aan het nummer van Jack The Bear Parker en staat natuurlijk op het album. Johnny Davis mag swingend aftrappen met ‘I’m A Wine Drinker’ dat je meteen in een alcoholhoudende rollercoaster meesleurt. Lightnin’ Hopkins doet het dan weer akoestisch, Amos Milburn vanachter zijn piano, Dave Bartholomew en Al Jackson met compleet orkest, Robert Garret met een slowblues en Peppermint Harris doet het met het vaak gecoverde ‘I Got Loaded’.
Veel van de hier te horen tracks zijn bovendien erg moeilijk te vinden. ‘Cheap Old Wine And Whiskey’ is dan ook niet enkel zomaar een album rond het thema ‘drank’, maar vooral een erg waardevolle uitgave.

Lambert Smits (5)

Brilliant compilation of rhythm & blues and blues' drinkin' songs' from the middle of the last century.

Curtis Salgado and Alan Hagar: Rough Cut

20/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Will Not Surrender
So Near To Nowhere
One Night Only
I Want My Dog To Live Longer (The Greatest Wish)
I Can't Be Satisfied
Too Young To Die
Depot Blues
Morning Train
You Got To Move
Hell In A Handbasket
Long Train Blues
The Gift Of Robert Charles
I Want You By My Side

Platenlabel
Alligator Records

Labelnummer
ALCD 4980

Distributie
V2 Benelux

Promo-Agent
Alligator Records

Website Artiest
Curtis Salgado

De bekroonde blues en soulvocalist Curtis Salgado staat al meer dan dertig jaar aan het blues firmament. Hij werd geboren in Everett, Washington maar groeide op in Eugene, Oregon. Salgado was amper twintig toen hij furore maakte in het plaatselijke blues circuit met zijn band The Nighthawks. Niet veel later werd hij bandlid bij Robert Cray en deelde het podium met Muddy Waters, Bobby Bland, Albert Collins en Bonnie Raitt. In 1977 ontmoette hij acteur John Belushi. Uren brachten ze samen door en beluisterden heel wat oude platen. Belushi absorbeerde de blues sound en samen creëerden ze de film The Blues Brothers. Begin jaren negentig vormde Salgado dan zijn eigen band, en in 2013 won hij drie Blues Music Awards. Dit jaar deed hij dit huzarenstukje nog eens over als Soul Blues Album Of The Year met ‘The Beautiful Lowdown’, Song Of The Year met ‘Walk A Mile In My Blue’s en Soul Blues Man Artist Of The Year.
Zijn amice Alan Hagar speelt sinds 2015 fulltime bij Salgado. Hij komt uit Portland, Oregon en speelt gitaar sinds zijn tiende levensjaar. Het werd bestempeld als een wonderkind op gitaar en speelde als tiener in heel wat plaatselijke clubs. Niet veel later ging hij studeren aan het befaamde Boston’s Berklee School Of Music College en rijpte als gitarist onder de vleugels van jazz legende Pat Metheny.
Een jaar later studeerde hij klassieke muziek aan het al even beroemde New England Conservatory Of Music. In de jaren tachtig toerde Alan in een klassiek gitaar duo en ging hij zelf lesgeven. Maar hij verloor nooit de liefde voor de blues en vooral de Delta sound van Charlie Patton, Tommy Johnson en Skip James bleven hem beroeren. In 1988 verhuisde Alan dan terug naar Portland en ontmoette er Curtis Salgado. Gelukkig vond het duo door het drukke tourschema -samen met enkele ‘special guest’- nog even de tijd om de Falcon Recording Studio in te duiken en de release ‘Rough Cut’ in te blikken. Het is alweer een krachtige mix van originele en tijdloze maar fijn uitgekiende coverversies. De dertien nummers modificeren en Salgado’s soulvolle stem en mondharmonica hypnotiseren alweer met Hagar’s vurig akoestische gitaarwerk. Het album opent met het akoestische Delta begeesterde ‘I Will Not Surrender’ en het harp gemotiveerde ‘So Near To Nowhere’. Het tempo wordt hier danig opgeschroefd en Jim Pugh (piano) en drummer Jimi Bott komen het duo vervoegen. Maar al snel keren we terug naar de Delta met de nummers ‘Depot Blues’ van Son House uit 1943 en ‘I Can’t Be Satisfied’, origineel van Muddy Waters. In deze laatste track komen Russ Kleiner (drums) en bassist Keith Brush het tweetal ondersteuning aanbieden. Het nummer ‘You Got To Move’ van Elmore James is alweer een speelse ouverture voor Hagar’s slidegitaar, maar in ‘Morning Train’ komt zangers LaRhonda Steele samen met Salgado in de spotlights. Het influencerende ‘You Got To Move’ en de piano boogie ‘Hell In A Handbasket’ zijn alweer volgende chapiters op het schijfje. Van de country blues song ‘Long Train Blues’, origineel van Robert Wilkins en de blues trage ‘The Gift Of Robert Charles’ gaat het gezwind naar de vlot lopende afsluiter ‘I Want You By My Side’. Het album ‘Rough Cut’ is een absolute aanrader!

Philip Verhaege (5)

Curtis Salgado finds with Alan Hagar an ideal musical companion. The ideal soul mate.
Both are strong musicians that perfectly embody the acoustic Delta blues. But there is enough variation on the release ‘Rough Cut’. This is a brilliant release.. Highly recommended!

Egidio ‘Juke’ Ingala & The Jacknives: Switcharoo

19/12/2017

title 0

DETAIL ALBUM

Tracks:
Can’t Get You Off My Mind
She Got Me
Money Takin’ Mama
I Don’t Know Baby
Hold Out Mama
Seasick And Waterbound
Treat Me So Bad
I Was Your Fool
Cornbread And Caviar
Crying And Pleading
Little Ann
Miss Daisy
Feel So Bad
Sleeping Beauty

Platenlabel
Rhythm Bomb Records

Labelnummer
RBR 5866

Distributie
Rhythm Bomb Records

Promo-agent
Rhythm Bomb Records (Chris Weidler)

Website Artiest
Egidio ‘Juke’ Ingala & The Jacknives

Naast zijn vaste begeleiders, Marco ‘The Kid’ Gisfredi (gtr, mandoline), Max Pitardi (upright & elect. bass) en Enrico ‘Henry’ Soverini (drums) deed de Italiaanse zanger en harper Egidio ‘Juke’ Ingala voor zijn recent album beroep op Little Victor, Carl Sonny Leyland en Benny Pretolani. Little Victor assisteert op de helft van de nummers op gitaar en neemt bovendien op twee nummers plaats achter de microfoon. Carl Sonny Leyland kruipt op een achttal songs achter de piano en Benny Pretolani zet op één nummer de sax aan de lippen. Egidio’s spel is gebouwd op de fundamenten die harpers als Little Walter, Walter Horton en George ‘Harmonica’ Smith legden. Zijn spel is heel gevarieerd en daardoor uiterst genietbaar. Voeg daarbij nog de door de oude bluesgitaristen gepassioneerde gitarist Marco Gisfredi en je weet dat deze schijf bol staat van steengoede old school blues. Swingend openen de heren met het fraaie ‘Can’t Get You Off My Mind’. Op ‘Money Takin’ Mama’ ruilt Gisfredi eventjes de gitaar voor de mandoline, waarmee hij het nummer op een aparte manier opent. Carl Sonny Leyland’s piano steelt dan weer de show op het a la Chuck Berry rockende ‘I Don’t Know Baby’, dat nog omhoog getild wordt door de scheurende sax van Pretolani. Jammer dat de man maar op één nummer van de partij is. Niet getreurd echter want er is nog genoeg te beleven. Zo brengt Little Victor’s schorre stem nog meer leven in de brouwerij op ‘Seasick And Waterbound’. Tijd voor een slowblues en die komt er met ‘Treat Me So Bad’, voorzien van het gevoelig smooth klinkend gitaarwerk van Gisfredi. Dat zal hij nogmaals herhalen in die andere slowblues ‘Miss Daisy’. Op het instrumentale jazzy swingend ‘Cornbread And Caviar’ krijgt ‘The Kid’ carte blanche en maakt hij het helemààl waar. Super nummer! Op de instrumentale afsluiter ‘Sleeping Beauty’ is het dan de beurt aan Egidio om het laken naar zich toe te trekken, wat hij doet met een aardig stukje op de chromatische harp.
Kortom voor super old school blues met een swingende touch ben je bij Egidio ‘Juke’ Ingala & The Jacknives aan het juiste adres. Heerlijk album!

Lambert Smits (5)

Inspired by grandmasters Little Walter, Walter Horton and George 'Harmonica' Smith, Egidio 'Juke' Ingala brings an album full of old school blues with a swinging touch. Also pay attention to the beautiful guitar work of Marco 'The Kid' Gisfredi. Very nice album!

Alice Dimicele: One With The Tide

19/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

One With The Tide
Desire
The Other Side
Lonely Alone
Waiting
Nature Reigns
Seeds
Voice Of The Water
Imagine

Platenlabel
ALICE OTTER MUSIC

Labelnummer
AO114

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
Alice Dimicele

The news is out! Yup! Uw recensent kan een nominatie voor toetreding tot het genootschap der ia-ers op de buik schrijven. In tegenstelling tot het nobele ezel-soort, stoot hij zich net iets te vaak aan dezelfde steen. Visuele vooroordelen. Wederom genekt door een platenhoes. Een cover die - in de perceptie van uw pennevriend - niet overeenstemt met de van het zilveren schijfje weerklinkende klanken … Vooringenomenheid. Nooit goed, maar soms slaat het als een sniper toe.
Excuses zijn hier op hun plaats … - ahum - …
Geachte mevrouw Dimicele, beste Alice, de eerlijkheid gebiedt me u te berichten dat het artwork van ‘One With The Tide’ niet bepaald overeenstemt met de smaak van ondergeschrevene. Wat gelukkig van uw muziek niet gezegd kan worden. Op dit vlak zit het wel snor. Vat het op als een compliment, zelfs die verdomde – ze zouden het moeten verbieden – (soms) overdadig aanwezige Hammond B3-orgel kan de pret niet drukken. Uw zeer gecontroleerde, warme, soulvolle stem daar draait het om. Meer nog: uw stemgeluid tilt de fundering, die de u omringende topmuzikanten legden, naar een hoger niveau. En, wederom complimenterend bedoeld en zonder iets te willen insinueren, ook tekstueel vertoont u haargroei op de bovenlip. Lyrics waaraan duidelijk gesleuteld en gewerkt is. Wie houdt daar niet van? Uw dienaar in elk geval wel, al gaan ze in uw geval wel heel erg vaak over Greenpeace-gerelateerde issues. Uiteraard niks mis mee, maar laten we het erop houden dat u een donkergroene dame bent en dat uw recensent eerder tot de lichtgroene, mannelijke variant behoort. Vandaar dat het rechterwijsvingertje, en u zal u zich hierin niet gekrenkt of beledigd voelen, regelmatig de FFWD- en SKIP-toets opzoekt om bij nummers als ‘Waiting’ en ‘Imagine’ te belanden. Respectievelijk een zoetgevooisd liefdesliedje en een met verve gecoverde versie van het hitje van Lennon J. Ach Alice (we mogen elkaar ondertussen toch al tutoyeren? Niet?)… it’s the most wonderful time of the year, dus laten we een beetje lief zijn voor elkaar: je hebt het goed gedaan! Proficiat met je mooie plaatje vol sterke, geloofwaardige, evenredig hard naar soul als naar folk neigende nummers. Knap gedaan en alvast fijne feesten!

Jan Coonen (4)

“Alice is a powerful force. Her writing is both sublime and hard hitting, while speaking bold truths. Her incredibly strong voice is the perfect tool to deliver those insights. She's the real deal.” — Vince Herman (Leftover Salmon)

A.J. & The Rockin’ Trio: Rockin’ The Blues

19/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Moonshine Blues
Can’t Take It Anymore
Done Me Wrong (feat. Pedro Serra)
Girls, Wine, Kiss & Love
Rockin’ My Blues
Crazy ‘Bout That Baby
Call Me (I’ll Be There) (feat. Coral Lee Farrow)
All Day And Night
You Should Have Known
Rockabilly Fever
Have A Ball
You Can’t Run Away From Your Blues

Platenlabel
Rhythm Bomb Records

Labelnummer
RBR 5869

Distributie
Rhythm Bomb Records

Promo-agent
Rhythm Bomb Records (Chris Weidler)

Website Artiest
A.J. & The Rockin’ Trio

Portugal is heel wat rockabilly- en bluesbands rijk. Bands die kwalitatief zeker niet de duimen moeten leggen voor hun collega’s uit het land van Uncle Sam. Eén van die bands is A.J. & The Rockin’ Trio. Zoals bij vele bands die in de Amerikaanse rootsgenres opereren, gaan ook bij dit viertal blues en rockabilly hand in hand. Dat laten ze meteen horen op ‘Moonshine Blues’, dat drijft op een Johnny Burnette groove, maar tevens stevig naar de blues knipoogt. A.J. oftewel André Joaquim tekende voor de meeste songs. Op het flink rockende ‘Done Me Wrong’ wordt A.J. vocaal gesteund door Pedro Serra, die we kennen van TT Syndicate en 49 Special. Dat levert een knap staaltje van samenzang op. Het smooth jazzy klinkend gitaartje van Celso Ladeira, die trouwens ook de song schreef, laat ‘Girls, Wine, Kiss & Love’ heerlijk swingen, waarna diezelfde Celso zijn snarenplank de twang geeft op de pure opzwepende rockabilly titeltrack. Dat het niet steeds de sax is die het genre moet opfleuren, maar dat ook de trombone hiervoor geschikt is laat Nuno Lopes horen op ‘Crazy ‘Bout That Baby’. Een straaltje country schijnt door ‘Call Me (I’ll Be There)’, een goed in het gehoor liggend duet tussen A.J. en gaste Coral Lee Farrow. Country, met een op Johnny Cash geënt gitaartje, geeft wat later ‘You Should Have Known’ de sporen, terwijl Western Swing de basis is voor afsluiter ‘You Can’t Run Away From Your Blues’.
‘Rockin’ The Blues’ laat een zeer competente band horen. A.J.’s warme stem en Ladaira’s subliem spel op de zes snaren kunnen hun gang gaan op de stevige ritmes die Rubel ‘El Pavoni’ en Rui ‘Tex’ Gomes respectievelijk op upright bass en drums hen voorschotelen. Een album met internationale klasse!

Lambert Smits (5)

Portugal has a lot of talented rockabilly and blues bands. Ten of the twelve songs, both rockabilly, rock & roll, country and Western Swing, are written by A.J., with which he positions the band to the top of contemporary rockabillybands.

Fischer’s Flicker: Open 28 Hours

18/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

The In-Betweener
You & Everybody
No More Looking Back
3 6 9
Spiders
Sensi-Mental
Smoke Signals
Farther To The Sun
Mother Of A Ship
Zen

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Niet gekend

Distributie
Niet gekend

Promo-agent
Glass Onyon PR

Website Artiest
Scott Fischer

Fischer's Flicker is het muzikale geesteskind van de schrijver, muzikant en ‘native Chicagoan’, Scott Fischer. In het brein van Fischer schuilt een kleurrijk symfonisch pretpark. ‘Open 28 Hours’ is zijn zevende album gevuld met satirische en humoristische teksten, “rijke muzikale wandtapijten en metaforische trips” van een gekke wetenschapper/componist. Fischer's Flicker's muziek inspireert met grote melodieën en ambitieuze composities, en neemt je mee op een gepassioneerde reis.
Scott Fischer’s composities klinken allemaal heel vrolijk en toegankelijk. Toch enigszins anders dan zijn grote experimentele voorbeelden (Frank Zappa, Daevid Allen-Gong). Op de hoes vind je hem terug met slaapmuts en in stars-pyjama. In slaap vallen is er echt niet bij. Alle songs (almost!) drijven op een snelle beat, rijkelijk aangevuld met versieringen van sax, trompet, keys en energieke zang. Op 3 6 9 , één van de betere nummers, scheuren de gitaren door de boxen. ‘Smoke Signals’ draagt alle kenmerken van een progrocksong met veel afwisseling in tempo en melodie. En ‘Mother Of A Ship’ is heel Zappiaans, 10 minuten uitbundig genot! Een feest voor het oor.

Line-up:
Scott Fischer (Vocals, Keys)
Tim Gavin (Drums)
Turan Yon (Bass)
Andy Sviatko (Guitars)
Patrick Gunderson (Background Vocals, Percussion)
Guests: Tim Kubiak,Derrick Martens, Mickey Vujasin,BJ Cord
Steve Duncan, Aaron McEvers

Marino Serdons (4)

Elements from Todd Rundgren, Gong and Frank Zappa used in exciting compositions. Scott Fischer really surprises. Music that makes me (and you) happy !

The Margraves: Primitive Beat

18/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

She Shakes
Just Right
Not Guilty
Guilty
The Whip
That Little Walk
Aladdin’s Lamp
Desperate Man
Tell Me No Lies
Searchin’ For You
Primitive Beat
La Matadora
Snake Bit
Black Widow

Platenlabel
Rhythm Bomb Records

Labelnummer
RBR 5853

Distributie
Rhythm Bomb Records

Promo-agent
Rhythm Bomb Records

Website Artist
The Margraves

De titel van dit album mag je echt letterlijk nemen. ‘Primitive Beat’ staat namelijk bol van authentieke rock-‘n-roll uit de late jaren vijftig. Dreven de successen destijds op een primitieve maar steengoede beat, dan is dit bij The Margraves net zo. Hedendaagse rockabilly en rock & roll bands hebben nogal eens de neiging om hun sound vol te laten klinken in tegenstelling met de vaak wat iel klinkende producties uit de late jaren ’50. De jaren dat Link Wray en Johnny Kid op het toneel verschenen en de elektrische gitaren gemeengoed werden. De akoestische gitaar werd verdreven door zijn elektrisch broertje en de staande bas werd geruild voor de basgitaar. Wel, in die context situeert dit tweede album van The Margraves zich. Een soliede ritmesectie, een heerlijk clean klinkende gitaar en harmonieuze samenzang zijn de vaste waardes in het repertoire van The Margraves. Maar ook instrumentaal zijn de heren straf. Het instrumentale ‘Guilty’ heeft zowel invloeden van Link Wray als The Shadows. In de late jaren vijftig droomde men ook van de verovering van de ruimte. Dat weerspiegelde zich ook in de muziek. Denk maar aan bijvoorbeeld The Spotnicks. Maar ook The Margraves hebben met het instrumentale, door Ray’s scheurende sax overgoten ‘Desperate Man’ een spacesong van formaat. Voor één gat kan je deze gasten trouwens niet vangen. Met klasse storten ze zich op de surf met het aanstekelijke ‘La Matadora’.
‘Primitive Beat’ is uniek binnen de hedendaagse releases. De bands die deze eind jaren ’50 ontstane dansbare rock &roll in die mate beheersen, zijn op één hand te tellen. The Margraves behoren hier zonder meer toe.

Lambert Smits (4 ½)

In the late 1950s electric guitars and bass guitars appeared everywhere. This also caused the rock & roll to evolve. Solied rhythm sections, clean sounding guitars and handsome vocal harmonies made great songs. But also nice instrumentals were on the repertoire of the bands of that time. Well The Margraves let you taste all this again, and ........... it tastes good!

Willie Bradley: Going with the Flow

18/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Aspen
Bring Your “A” Game
Floow Your Bliss
Going with the Flow
In the Mean Time
Latch
Mysterious Traveler
Running Away
Sweet Distractions
To the Moon and Back
Willie B. Goode

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
616932133640

Distributie
CD Baby

Website Artiest
Willie Bradley

Drie jaar geleden ontdekte ik het debuut ‘Another Day & Time’ van de Afro-Amerikaanse trompettist Willie Bradley, die zich gegradueerde mag noemen van de South Carolina State University, waar hij een graad in muzikale opvoeding en optreden behaalde. Tijdens zijn carrière speelde hij met jazzgroten Dizzy Gillespie, Clark Terry, Frank Foster, Max Roach, Betty Carter en Nat Adderley. Willie kwam uit de funkband Big Bertha en richtte het Willie Bradley trio op. Samen met Cornell Young op drums en Ted Ash op keyboards vormde hij Essential Elements, en speelden ze elke eerste zaterdag van de maand in het Holiday Inn Bordeaux in Fayetteville, NC. Als trio speelden ze in het voorprogramma van o.a. Fourplay, Eric Darius, Pamela Williams, Terry Cummings, Mike Phillips, Joey Sommerville, Junior Wells, Bobby Blue Bland, Gordon James, Marcus Anderson en Ryan Kilgore. Ondertussen is hij een vaste waarde geworden in de James Brown Band. Voor zijn nieuwe cd werkte hij samen met Bob Baldwin, Preston Glass (Kenny G, George Benson, Earth, Wind & Fire), Greg Manning enz. Voorop staat natuurlijk de single ‘In the Mean Time’, die geschreven en geproduceerd werd door Preston Glass, en gezongen wordt door Gerald Alston (leadzanger van The Manhattans). Dit mooie mid-temponummer gaat over een veranderende wereld, op de grens tussen jazz en soul. Maar opener ‘Aspen’ uit handen van keyboardspeler Bob Baldwin is ook niet mis. En ‘Bring Your “A” Game klinkt nogal funky, terwijl ‘Follow Your Bliss’ eerder ontspannen overkomt. Op de titeltrack hoor je keyboardspeler George Freeman, Jr., die tevens het nummer produceerde. ‘Latch’ is een cover van Sam Smith, waarna Greg Manning ‘Mysterious Traveler’ schreef, produceerde, en er alle instrumenten, behalve trompet op speelde. En ‘Running Away’ is een samenwerking met Club Nouveau en sax man Jerry Martini (The Family Stone). Daarna volgt ‘Sweet Distractions’, een funky track. De ballade ‘To the Moon and Back’ wordt gevolgd door afsluiter ‘Willie B. Goode’. Deze opvolger heeft heel wat in zich om het te maken. Doe zo verder Willie!

Patrick Van de Wiele (4)

This sophomore album has a lot going for it to make it. Keep up this good work Willie!

Dusty Dave & The Heart Attacks: One Beer Left

16/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Candyman Boogie
Good Rockin’ Mama
Come Inside
Worried Mind
Tough Enough
Champion Of The Blues
One Beer Left
Ride & Roll
In My Time Of Dying
Love-Hate
Big Mouth
Hip Shake
Dead Cat
Rocker

Platenlabel
Rhythm Bomb Records

Labelnummer
RBR 8573

Distributie
Rhythm Bomb Records

Promo-agent
Rhythm Bomb Records (Chris Weidler)

Website Artiest
Dusty Dave & The Heart Attacks

Het hoesje van dit album, waarop Dusty Dave een maxi pint in de hand heeft, doet misschien denken aan een ‘Oktoberfest’, de muziek van deze vijfkoppige Duitse band doet dat het allerminst. Dusty Dave en zijn maten speelden reeds in diverse bands, dus het klappen van de zweep kennen ze ondertussen reeds. In deze line-up is het echter hun eerste full album. Een album dat heel wat bluesinvloeden herbergt. Zelf zeggen de heren beïnvloed te zijn door Hound Dog Taylor, Sonny Terry en R.L. Burnside. En inderdaad de sound van deze legendes maakt duidelijk deel uit van het repertoire van Dusty Dave & The Heart Attacks. Voor de strakke ritmes zijn drummer Rockin’ Bende en Ray Black op staande bas verantwoordelijk. Daarop legt gitarist Lucky Steve vakkundig zijn licks en laat Dynamite White zijn mondharmonica scheuren, schreeuwen en loeien. Last but not least is er zanger en frontman Dusty Dave. Dave heeft een zware, rauwe, doorrookte stem die de kers op de taart is. Swingend gaan de heren tekeer op ‘Good Rockin’ Mama’, waarna ‘Come Inside’ wat meer Mississippi Delta in zich draagt. Helemaal te gek wordt het tijdens Bennett’s ‘Worried Mind’, waar zang, slide en mondharmonica met mekaar in de clinch lijken te gaan, waardoor een explosieve sound ontstaat. Even het gaspedaal wat lossen tijdens ‘Champion Of The Blues’, waar gast Sascha Kommer nog wat piano aan toevoegt, om daarna met de titeltrack weer op kruissnelheid te zitten. Die snelheid wordt nog wat opgevoerd tijdens Terry & McGhee’s ‘Ride & Roll’, waar mondharmonica en slidegitaar het andermaal tegen mekaar opnemen. In de traditional, maar vooral in Led Zeppelin’s versie bekende ‘In My Time Of Dying’ reiken gospel en boogie mekaar de hand. De klassieker ‘Hip Shake’ mocht in dit genre natuurlijk niet ontbreken en die wordt door Dusty Dave hier uiterst stijlvol benadert. Afsluiter Walter Jacobs’ ‘Rocker’ is dan weer voorbehouden voor Dynamite White die alle lucht die hij heeft uit zijn longen perst op de bluesharp.
‘One Beer Left’ is een mooie start voor deze met beide voeten in de authentieke old school blues staande Dusty Dave & The Heart Attacks.

Lambert Smits (4 ½)

Good old school blues inspired by Hound Dog Taylor and R.L. Burnside. A dark brown voice, screaming harp, solid rhythm section and handsome guitar licks make this album extremely enjoyable.

Jon Worthy : Only A Dream

14/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

You Drive Me Insane
Help Me
Have It Your Way
Only A Dream
Please Tell Me
A Life I Believe
Don’t Let It Go
You Afraid
Holding Me Down
So Alive
Platenlabel
Eigen beheer

Labelnummer
Niet gekend

Distributie
Niet gekend

Website Artiest
Jon Worthy
Facebook

Nashville ademt muziek op elke hoek van de straat. Sterke wind bracht het nieuwe album van Jon Worthy als pre-release tot in België. En voorwaar, ik droom niet. Jon’s muziek klinkt nog steeds als een jonge hoopvolle nachtegaal. ‘Only A Dream’ rockt zoals het alleen maar in Amerika kan.
Jon startte nochtans pas in 2015 met een full band en kreeg met de EP (Unconventional) en het debuutalbum (May You Live Happily Ever After) lovende kritieken. Tal van optredens rond Nashville én een gratis download lieten zijn aanhang groeien als een roos van Jericho rollend door de hete woestijn. Jon is een keigoede singer/songwriter en is het ‘worth’ om je oren te spitsen. Zijn gitaarsongs liggen artistiek goed in de markt en lonken fris terug naar de gouden jaren met mooie melodieën en toffe verstaanbare teksten. Een jonge ‘David Bowie’ op muziek van Lou Reed’s Velvet Underground. Om een hedendaagse vergelijking te maken: Jon Worthy speelt in het zelfde soundspectrum als onze Belgische Douglas Firs. (Niet verwonderlijk aangezien deze laatste in Amerika op retraite ging.) Originele up-tempo songs, soms akoestisch, en met onderweg enkele muzikale verrassingen. Keys zijn subtiel aanwezig en overheersen nooit. Een frisse gitaarband met veel kwaliteiten. ‘Only A Dream verschijnt op 12 of 13 januari 2018. Check facebook or website.
A late New Years present!

Line-up:
Jon Worthy (Vocals, Guitar)
Austin Mcfall (Bass)
Michael Sanborn (Drums)
Robert Hansen (Keys)

Marino Serdons (4)

Great stuff from singer/songwriter Jon Worthy with his band. Catchy fresh rock ’n roll songs. A lot of quality! We hope to meet you in Europe!

Wingfield Reuter Sirkis: Lighthouse

14/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Zinc
Derecho
Ghost Light
Magnetic
A Hand In The Dark
Transverse Wave
Surge

Platenlabel
Moonjune Records

Labelnummer
MJR088

Distributie
Niet gekend

Website Artiest
Mark Wingfield

Exact een jaar geleden verscheen van dit Amerikaans trio reeds het jazz-fusion/progrock album The Stonehouse (zie cd review). Maar onderhavige cd ‘Lighthouse’ werd eigenlijk eerst opgenomen in het Catalaanse kasteel van de rockband Jesus Rovira. Volledig geïmproviseerd, zonder overdubs en weinig structuur kan je dit album geen rock of jazz stempel meegeven. Alle akkoorden, melodieën, ritmes en muzikale stijlfiguren onstonden tijdens de sessies. Twee gitaren, drum en electronic soundscape geven dit album een unieke sfeer. Bassist Yaron Stavi was nog niet aanwezig. Die taak werd al jammend overgenomen door Reuter. Het eerder verschenen, maar later opgenomen, The Stonehouse klinkt krachtiger en schijnbaar gestructureerder dan Lighthouse. Progrock vind je hier nog niet in terug, experimentele jazz-rockfusion des te meer.
Wingfield Reuter en Sirkis bewezen in het verleden reeds muziek optimaal te kunnen ontleden. Met Lighthouse (én Stonehouse) proberen ze een nieuwe methodologie voor improvisatie in de 21ste eeuw. Innovatie, progressie en verbeelding worden deel van de luisteraar.

Line-up:
Mark Wingfield (Guitars)
Markus Reuter (Touch Guitars)
Asaf Sirkis (Drums)

Marino Serdons (3 ½)

Lighthouse appeared to be their first recording in the Spanish La Casa Murada Studios. An experimental jazz/rock fusion album based on a new methodology in improvisation. Inspiring!

Mike Penny & His Moonshiners: Rock Me Daddy-O

14/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Rompin’ Stompin’
Fat Gal
Daddy-O-Rock
18 Miles To Memphis
Diggin’ The Boogie
Don’t Ever Take My Picture Down
How Long Must I Wait?
Creep
Four-Five Times
Dust
Jump Jack Jump
Copper Head

Platenlabel
Rhythm Bomb Records

Labelnummer
RBR 5872

Distributie
Rhythm Bomb Records

Promo-agent
Rhythm Bomb Records (Chris Weidler)

Website Artiest
Mike Penny & His Moonshiners

Dat de Duitse Mike Penny & His Moonshiners nog steeds evolueren, maakt hun derde album voor Rhythm Bomb duidelijk. Bevatte hun in 2010 door hetzelfde label uitgebracht ‘Don’t Start Breathin’ Down My Neck!’ hoofdzakelijk Western Swing, hun opvolger ‘Texas Boogie’ bevatte naast old time Western Swing ook wilde hillbilly en early rock & roll. Met ‘Rock Me Daddy-O’ volgen ze andermaal het spoor dat hun idolen in de jaren ’40 en ’50 uitzetten. Jump, jive, boogie en rhythm & blues zijn dan ook vaste ingrediënten, wat ‘Rock Me Daddy-O’ tot een dansbaar album verheft. Het dansbaar effect weet de band te bereiken met een bundeling van eigen songs en enkele covers. Jivend vliegen ze er onmiddellijk in met ‘Rompin’ Stompin’, inclusief een knap stukje piano van Thomas ‘Piano’ Schulze en idem stukje op de lapsteel door Rick Ramsey. Die heren zullen trouwens nog vaak de songs een extra glans bezorgen. Wat ook meteen opvalt is het retrogeluid in Mike Penny’s stem. Die stem is niet krachtig, maar scoort wel perfect bij de ‘fourties and fifties sound’. Mike kan ook aardig overweg op de zes snaren, daar staan diverse smooth gitaarsolo’s garant voor. Jive is tevens de toon van ‘Daddy-O-Rock’, ‘Jump Jack Jump’ en ‘How Long Must I Wait’. ’18 Miles To Memphis’ kennen we nog van The Stray Cats, maar de Western Swing aanpak van Mike Penny geeft de song een formidabele hedendaagse touch. Een hedendaags nummer een retrojasje aanmeten, gebeurt echter niet zo vaak. En toch kan het. Luister maar eens wat Mike en zijn maten met ‘Creep’ van Coldplay doen. Gewoonweg subliem!
Mike Penny & His Moonshiners hebben met ‘Rock Me Daddy-O’ een knap en dansbaar album afgeleverd. Met de eindejaarsfeesten in het vooruitzicht, zal dit album ongetwijfeld vaak de weg naar mijn afspeelapparaat vinden en dat zal zeker niet alleen voor mij het geval zijn.

Lambert Smits (4 ½)

Great Jive, Jump and Western Swing by a German band with lots of delicious piano and lapsteel. With the New Years eve party in mind, is this the perfect dance record. Enjoy!

Blues Ghetto: Down In The Ghetto

14/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Two Bones And A Pick
Down There
Ah'w Baby
My Home Is In The Ghetto
One More Chance With You
Baby Please Don't Go
Wilson Boogie
Don't Boss Me
Miles Away
Ain't Gonna Do It
Rock With Me
Sadie
Okie Dokie Stomp
Rollin' and Tumblin'
Boogie Rambler

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
01

Distributie
CD Baby

Promo-Agent
Niet Gekend

Website Artiest
Blues Ghetto

De band Blues Ghetto is een geëlektrificeerd Italiaans blues kwartet uit de buurt van Milaan.
We leerden gitarist Sergio Cacopardo vorig jaar kennen in ons hotel in “the capitol city of the blues, Chicago”. Al snel ontdekten we dezelfde muzikale affiniteit. Hoe kon het ook anders!
Sergio bleek ook een meer dan begenadigd gitarist te zijn die avond in Kingstone Mines. Sindsdien onderhouden we regelmatig contact via de gebruikelijke en diverse social medias.
Nu heeft Sergio samen met zijn soulmates Marcus "Bold Sound" Tondo (vocals, harmonica), Alessandro "Taylor" Porro (double-bass) en drummer Giancarlo "Silverhead" Cova het debuutalbum ‘Down In The Ghetto’ boven de doopvond gehouden. In vijftien onvervalste Chicago en aanverwante blues tracks nemen de bandleden ons mee op een reis naar hun onderlinge verbonden territoria en muzikale sub genres. Openen doen ze met de swingende instrumentale ‘Two Bones And A Pick’, origineel van T-Bone Walker. Harpvirtuoos Marcus Tondo is ook in zijn nopjes bij de West Coast slinger ‘Down There’. Een van de drie songs die hier bij elkaar werden gepend door Sergio. Bij Little Walter leende ze voor de gelegenheid ‘Ah’w Baby’. Na deze uitermate knappe en hypnotiserende shuffle volgt de swingende titeltrack.
De band blijkt grote fan te zijn van Little Walter Jacobs, want ook zijn ‘One More Chance’ -With You-, blijken op hun corpus te zijn gespijkerd. Net als ‘Baby Please Don’t Go’ van Big Joe Williams, origineel uit 1935 dat hier op schitterende wijze is vereeuwigd. Een uitgekiende versie is ook het originele ‘Wilson Boogie’ van Marcus Tondo. De strakke jazzy drumpartijen worden de hemel in geroemd door Tondo’s harpvirtuositeit. Sergio’s jazzy gitaarfrasering komen in de spotlights in het aanwakkerende ‘Don’t Boss Me’ van Little Charlie & The Nightcats. En ook Sergio’s gitaarriffs zijn elementair in de bluesy ballade ‘Miles Away’. Goosebumps wordt ons aandeel, maar de band Blues Ghetto graait rijkelijk verder in de grote blues opus met het activerende ‘Ain’t Gonna Do It’, van wijlen Fats Domino en Kim Wilson’s ‘Rock With Me’.
Bij Hound Dog Taylor lieten ze zich verleiden voor de blues trage ‘Sadie’ en ook Clarence Gatemouth Brown’s ‘Okie Dokie Stomp’ is hier een zeer begeesterde versie. Muddy Waters ging hen vooraf in 1947, Eric Clapton registreerde zijn versie in 1966 en The North Mississippi Allstars deden het pakweg drie jaar geleden. Maar nu enthousiasmeert Blues Ghetto ons met een geïnfluenceerde versie van Willie Newbern’s ‘Roots Of Blues’. Als uitsmijter wacht ons nog een ferme partij boogiewoogie met ‘Boogie Rambler’, origineel van John Lee Hooker.
Well, my mama, she didn't 'low me just to stay out all night long, oh Lord! All Night Long!

Philip Verhaege (4 ½)

The Italian Blues band Ghetto plays all these covers in a very authentic way.
It sounds fresh, fun and exciting! And this with pulsating and ancestral rhythms, boogie woogie riffs and handsome shuffles. Good for an evening of good music and pleasant rhythms. Who brings them to the Low Countries... It will be fun at our summer festivals!

Lo Greco Bros: Different Standards

13/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Darling
It’s Wonderful
Friendly Pressure
Day by Day
Jazz Fever
You and Us
Invitation
Just in Time
Dog Step

Platenlabel
Irma Records

Labelnummer
IRM 1565

Distributie
SELF

Website Artiest
Lo Greco Bros

Het idee achter een album dateert al uit de jaren ’60, toen een artiest verschillende tracks opnam, zonder dat ze een samenhang vertoonden. Daarna werd de audiocassette uitgevonden, en daarop kon je zelf jouw favoriete tracks opnemen. Dit idee noemt men nu een compilatie of een “playlist”. Dit album werd ontworpen met hetzelfde idee erachter, dat zie je overigens aan de cover. Songs met verschillende artiesten. Gianni (drums) en Enzo (bas) Lo Greco vormen de Lo Greco Bros, en nodigden aldus een aantal artiesten uit om deze tracks in te zingen. Ze verzorgden tevens de productie. Wijlen de Italiaanse zanger Doctor Feelx opent met ‘Darling’, waarna Alice Ricciardi ‘It’s Wonderful’ covert. Julia St Luis zingt vervolgens ‘Friendly Pressure’, waarna Alan Ferrington ‘Day by Day’ brengt. ‘Jazz Fever’ is een instrumentale track, gevolgd door Doctor Feelx terug met ‘You and Us’ en ‘Invitation’. Daarna is Alice Ricciardi terug aan de beurt met ‘Just in Time’, waarna de instrumental ‘Dog Step’ afsluit. Ze worden bijgestaan door Germano Zenga en Niccolò Fracesco Ricci op sax, Mauro Brunini en Genrdixon Mena op trompet, en 3 pianisten: Antonio Zambrini, Alberto Bonacasa en Niccolò Cattaneo. Een album voor liefhebbers van acid jazz.

Patrick Van de Wiele (4)

An album for lovers of acid jazz with different singers.