Category: Chanson - KEYS AND CHORDS

Belleville Birds: Merle Alors

28/4/2025

Afbeelding

DETAIL ALBUM

Tracks:

Rien Ne Va
Apolline
A la Sauvette
Self Talk
Le Petit Crème
Le Ragtime du Bistrot
Eva
Le Puits
Demain C’est Loin
Si On Pouvait

Distributie:
Xango Music

Website Artiest:
Belleville Birds

Belleville is een wijk in Parijs waar deze vogeltjes hun graantjes pikken in de lokale cafés en leuke zaaltjes. Tijd om uit te vliegen met een charmant debuutalbum.
Als kwartet brengen de Belleville Birds een eclectisch jazzy oeuvre dat de gemoederen bespeelt zoals alleen de Fransen met hun prachtige taal kunnen.
Leuk om nog eens wat dixieland te horen als openingstrack ‘Rien Ne Va’. De stad New Orleans of het levendige nachtleven van Parijs verschijnen zo voor je ogen en oren. Trompet, trombone, banjo en percussie. Daarover de leuke en verleidelijke stem van een zekere Bonne Belleville (wie schuilt hierachter?). Ook in de chansons weet de jazz-zangeres de nuances op te zoeken, de ritmiek te overstijgen.
Leuk ook om nog eens een wasbord te horen schuren of rustig de jazz brushes over de snaardrum. Het contrasteert sterk met onze hectische (muziek)wereld. Het doet onvermijdelijk nostalgisch wegdromen naar de eerste helft van de 20ste eeuw.
Rustige intieme songs én toffe swingende nummers die levendigheid uitstralen; wat wil je nog meer? Een cafeetje misschien of een intiem zaaltje waar ze mij nog gelukkiger kunnen maken. Alhoewel ik ook blij ben met een cd of vinyl.

Line-up:
Bonne Belleville (Chant, Banjolele)
Tonio Matias (Chant, Guitares, Banjo, Accordéon)
François Jeannin (Chant, Washboard, Batterie)
Jean Feron (Contrebasse)

Guests:
Sébastien LLado (Trombone)
André-Marie Mazure (Trompette)

Marino Serdons

Afbeelding

Make a trip to Paris and try to find a live concert of the Belleville Birds. Very romantic!

Guido Belcanto: Tedere Baldadigheden

1/10/2024

Afbeelding

DETAIL ALBUM

Tracks:

De Vrouwen Die Ik Nooit Heb Gekend
Broekjes Aan De Lijn
Alzheimer Blues
Mooi Zoals Je Bent
Ijsje Met Chocola
Sex Op Vreemde Plaatsen
Jessica
Vaginale Vakantie
Meneer De Generaal
De Zuchter
De Blik Die Je Die Gast Geeft
Het Liep Een Beetje Anders Dan Gepland
Ik Wil Mezelf Bedanken

Website Artiest
Guido Belcanto

Er was een tijd dat velen onterecht minachtend naar Guido Belcanto keken. Gelukkig was er ook een groep bewonderaars die reeds van in het begin ervan overtuigd waren dat Guido een unieke artiest was. Door de jaren heen groeide deze groep gelukkig gestadig en momenteel worden zijn theaterproducties in een mum van tijd uitverkocht. Reeds van in het begin gunde Guido via zijn liedjes de luisteraars een blik in zijn ziel. En dat is nu op ‘Tedere Baldadigheden’, inmiddels reeds zijn 15de studioalbum, niet anders. Met weemoed en humor kijkt de gelauwerde zanger terug op zijn, vaak ondeugende avonturen die zijn leven doorkruisten. Zoals steeds zegeviert ook nu weer de liefde, al liggen tristesse en tragiek dicht in de buurt. ‘Tedere Baldadigheden’ herbergt 13 tracks, waarvan maar liefst 11 door Guido geschreven nummers. De overige twee zijn schitterende bewerkingen van nummers van Eels en Renaud. Voor dit album deed de zanger, naast zijn vaste begeleidingsband Het Broederschap, beroep op gastmuzikanten Stoy Stoffelen, David Poltrock, Evert Verhees, Jan De Smet, Alban Sarens, Adriano Cominotto en Chris Peeters. Vocaal wordt Guido sporadisch bijgestaan door Lara Chedraoui van Intergalactic Lovers en The Bonnie Blues.
Guido’s nummers bekoren reeds meer dan 40 jaar alle lagen van luisteraars. De reden hiervan ligt voor de hand. Belcanto’s liedjes, vanuit zijn eigen wereld geschreven, bevatten emoties en gebeurtenissen die voor iedereen, jong of oud, arm of rijk, herkenbaar zijn.
Walsend en met weemoed opent Guido met ‘De Vrouwen Die Ik Niet Heb Gekend’. Geluk en liefde zijn dan weer de fundamenten waarop ‘Broekjes Aan De Lijn’ op gebouwd is. En de hoogtepunten volgen mekaar op. Het bluesy ‘Alzheimer Blues’, ‘Mooi Zoals Je Bent’ het formidabele duet met Lara Chedraoui, het humoristische ‘Seks Op Vreemde Plaatsen’ en ‘Vaginale Vakantie’, de indrukwekkende protestsong ‘Mijnheer De Generaal’, het pakkende ‘De Zuchter’ en het tevreden zijn uitstralende ‘Ik Wil Mezelf Bedanken’.
Guido’s ronduit sublieme, op knappe passende melodieën gezette teksten, maken van ‘Tedere Baldadigheden’ Guido Belcanto’s zoveelste meesterlijke album.

Lambert Smits

Afbeelding

Körinn Pierre-Fanfan: Rêver

3/12/2023

Afbeelding

DETAIL ALBUM

Tracks:

Interlune
Toro
Boula Blues
Revé
Pacotilles
Lendépandans
Exils
Horizons

Website Artiest:
Korinn Pierre-Fanfan

Ook in de Belgische jazzwereld doet men aan navelstaarderij. Onbekend is echter onbemind. Wanneer we onze blik op de zuiderburen richten, met name Frankrijk, en ons onderdompelen in het Parijse jazzcircuit, dan komen we ooit uit op pianist Ruddy Boa en zijn geliefde zangeres Körinn Pierre-Fanfan. Deze laatste is een getalenteerde verschijning met Martinique/Guadeloupe roots en een présence in lijf, leden en stembanden. Het debuutalbum ‘Traversée’ verscheen in 2019 en was een poëtische introspectie op haar geboorteland Guadeloupe. Ook op ‘Rêver’ blijft ze haar roots trouw.
Chansons met jazzy omkadering van componist/pianist Ruddy Boa en ‘batterie’ van Christophe Négrit en Arnaud Dolmen. Terwijl de contrabas een knappe bijdrage levert, luister zeker naar ‘Pacotilles’, overweldigt Corinne’s stem met toch wel soms onduidelijke sprongen.
Ze begint haar verhaal met “ Cest une histoire de politique” en rijmt verder om na 35 seconden over te gaan op het echte werk. De parlando komt later nog terug in ‘Lendépandans’ waarin ze ons waarschuwt voor de toestand in Guadeloupe. Waarna Ruddy dreigend de toetsen aanslaat. Acht nummers en dertig minuten later vraag je je af waar het echt over gaat. En dan volgt een tweede en derde beluistering. Altijd een goed teken wanneer je geen gesneden koek eet. De musici weten te intrigeren, de aandacht gaande te houden met mooi en niet overdreven solowerk.
Anderzijds droomt Körinn verder in volle moed en positiviteit. Een soort zachtheid met een rijke variatie in een meanderende stijl. ‘Boula Blues’ herbergt alle skills van de muzikanten en spant dan ook de kroon op dit album.

Line-up:

Ruddy Boa: piano and arrangements
Arnaud Dolmen: drums
Kristof Négrit: drums
Michel Alibo: double-bass
Zacharie Abraham: double-bass
Jean-Christophe Raufaste: bass

Marino Serdons

Afbeelding

French jazzy chanson with influences from Sade and some Tracy Chapman. Jazzy worldmusic that feels nice.

Arno: Vivre

27/5/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Solo Gigolo
Je veux vivre
Lonesome Zorro
Quelqu’un a touché ma femme
Elle adore le noir
Santé
Help me Mary
Les yeux de ma mère
Nous deux
Tatouage du passé
Give me the gift
Dans mon lit
La vie est une partouze
Putain Putain

Website Artiest
Arno

Freckle Face, Tjens Couter, T.C. Matic, Tjens Matic, Charles et les Lulus, Charles and the White Trash European Blues Connection, Arno and the Subrovnicks … Arno Charles Ernest Hintjens heeft onder vele gedaanten opgenomen en opgetreden, maar zo naakt als op ‘Vivre’ hoorde u hem nog nooit. Op deze plaat is hij Arno, en dat is meer dan voldoende. De voorbije jaren waren niet zo vriendelijk voor de heer Hintjens, die helaas nog steeds vecht tegen een hardnekkige ziekte. Vorig jaar nam hij de tijd om uitgebreid terug te kijken op werk en leven, en stelde hij een playlist samen uit zijn werk van de voorbije veertig jaar. De songs zijn uitgepuurd en ontdaan van franjes opgenomen. De doorleefde stem als belangrijkste instrument, aangevuld door het mooie pianospel van Sofiane Pamart en de gonzende bas van Mirko Banovic. ‘Vivre’ serveert ijkpunten uit de Belgische muziekgeschiedenis als ‘Les yeux de ma mère’ en ‘Putain Putain’ (met geactualiseerde lyrics!), en onderschatte parels als ‘Santé’ en ‘La vie est une partouze’. Eigenlijk ontbreekt enkel mijn persoonlijke favoriete Arnosong, ‘Le lundi on reste au lit’. Maar laat dat niet als kritiek klinken, want deze plaat is fijnbesnaard, gelaagd en geslaagd. Hopelijk is het niet het testament van een grote meneer, maar gewoon een tussenstation uit een rijke carrière. ‘Vivre’ is lust for life vermomd als een ‘piano au voix’-plaat. Meer dan het beluisteren waard.

Julian De Backer

Foto

Freckle Face, Tjens Couter, T.C. Matic, Tjens Matic, Charles et les Lulus, Charles and the White Trash European Blues Connection, Arno and the Subrovnicks … Arno Charles Ernest Hintjens has recorded and performed under many an alias, but you have never heard him this introspective. Arno is just Arno on this record, and that’s more than enough. These past few years haven’t been too kind to Mr. Hintjens, who is battling an aggressive illness as we speak. Last year, he took the time to look back on life and work, and compiled a playlist based on the last forty-odd years of his career. The songs have been rerecorded in stripped down, pure versions. The world-weary voice of Arno is the most important instrument on ‘Vivre’, underscored by Sofiane Pamart’s excellent piano skills and Mirko Banovic’s buzzing bass. We get to hear ‘Les yeux de ma mère’ and ‘Putain Putain’ (with updated lyrics!), both benchmarks from Belgium’s musical heritage and history, alongside deepcut hidden gems like ‘Santé’ and ‘La vie est une partouze’. I would have loved a reprise of ‘Le lundi on reste au lit’, my favourite Arno song, however. Don’t take that as criticism, because this album is layered, effective and refined. Let’s hope it’s not the last hurrah of a legendary performer, but just another transitional stage in a rich and varied career. ‘Vivre’ is lust for life in the guise of a ‘piano au voix’ record. Recommended.

Arno: Santeboutique

17/11/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

They Are Coming
Santeboutique
Naturel
Les Saucisses de Maurice
Oostende Bonsoir
Çh Chante
Lady Alcohol
Court-Circuit Dans Mon Esprit
Tjip Tjip, C’est Fini
Flashback Blues

Website Artiest:
Arno

Geen superlatieven meer voor Arno. Vooreerst heeft hij dat op zijn zeventigste verjaardag niet nodig. En zijn zoveelste worp (21 ??) verschilt niet veel van al zijn vorige braaksels. Want dat doet hij nog steeds: met rauwe stem zijn mening verkondigen. Tegen schenen schoppen in ‘They Are Coming’, aan zelfreflectie doen in ‘Lady Alcohol of zelfs bewieroken in ‘Oostende Bonsoir’. Het passeert allemaal de revue in een mix van blues, rock en chanson in zijn gekende stijl: ongeschaafd in studentikoos Frans of Engels. Laat dat unieke stem- en taalgebruik nu juist de charme zijn van de Brusselse Oostendenaar. Ook weet hij weer perfect zijn humoristische kant ludiek te ventileren (‘Tjip Tjip, C’est Fini – Les Saucisses de Maurice – ‘Naturel’). De hele ‘Santeboutique’ (verzameling of allegaartje in het goed Nederlands) werd geproducet door niemand minder dan John Parrish (o.a. ook PJ Harvey en Eels). Muzikaal is Santeboutique een zeer divers en boeiend album geworden door de verschillende invalshoeken. Wat niet wegneemt dat na vijf songs zijn rokerig stemgebruik te moeten aanhoren, de leut er wel af was. Trop is teveel, teveel is trop – zei ooit een grappige worstendraaier uit Brussel. Ook die ouwe aap kon je geen muilen leren trekken. Neemt niet weg dat Arno’s status krachtig overeind blijft en de drie AB concerten in januari 2020 uitverkocht zijn. Wil je hem live op zijn best zien en horen… vanaf 1 mei op tournee doorheen Vlaanderen.

Marino Serdons

Foto

Belgium’s most unique musician is celebrating his 70th birthday with a predictable good album. No more, no less!

Cappaert: Warrior Of The Good

26/9/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Moonshine
Let’z Depend On Us
Emotional Complexity
Through A Keyhole
Floating
The Last One
Crowns
Dictionary Of Youth
The Orange Sunset
Warrior Of The Good
Shaken Or Stirred
In Between The Right And The Wrong
When The Lights Are Low

Website Artiest:
Cappaert

Poëtische volzinnen ter verheerlijking van ‘Warrior Of The Good’, het nieuwe album van de zusjes Cappaert, hoeven niet meer. Goede wijn moet gedronken worden en muziek moet je in dit geval zeker individueel beluisteren. Hoe kan dat krachtiger dan in het donker? Zoals bij hun live-performances trouwens. Vlei je neer in je doka en laat de songs van Annelies langzaam binnensijpelen. Melancholie, romantiek en een zelden keer een bruuske uitspatting zijn de hoofdingrediënten van een album dat drijft op emotie. Eclectisch in het stijlaanbod: een streepje country in Moonshine, een vleugje oosters in Emotional Complexity, de betere Lucinda Williams in ‘Through A Keyhole’ of het iets vlottere ‘Floating’, of het jazzy ‘Crowns’. Het zijn echter de zeemzoete vocals die je meevoeren in de wereld van Cappaert. Annelies weet perfect hoe krachtige songs te componeren, maar nog indrukwekkender is de zangtechnische vertolking van beide zusjes. Luister eens naar ‘In Between The Right And The Wrong’ dat een Sunny Valentine-sfeer niet kan verbergen. Het album Warrior Of The Good zweeft ergens tussen chanson en americana. Zelf noemt Annelies het “roots, woods and moods”. Maar ligt de toekomst van Cappaert dan niet ergens in jazz? Of creëert het onverwachte juist spanning? Het ontbreekt het album misschien aan meer up-tempo songs in een grote toonaard, maar dat is louter een keuze. Toch?
Als toemaatje krijg je in deze schitterende grafische uitgave (alles zelf ontworpen door Annelies!) ook nog een bonus track. Annelies schreef namelijk de titelsong voor de tv serie ‘Zie Mij Graag’, een rocksong op oude leest geschoeid. Even een complete ontnuchtering op dit wiegende melancholische album.
Getriggerd voor één van die spannende concerten in het donker: op 12/10 in Neerpelt, 21 okt. in Beernem en op 28 okt. in Heist-Op-Den-Berg. Niet te missen!

Marino Serdons (4)

Never thought a Belgian female singer could be compared with Janis Ian or Carole King. The intimate vocals on strong melodic arrangements create peace in heart and mind. Music for the quality searcher.

Antidote: Emotions Singulières

16/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Le Blues De La Loose
Soho 66
Elle Rêve
Dayina
Femme Ephémère
Eclipse Du Sommeil
L’Empire De La Mode
Leucosélophobie
Quand L’Ennui S’Invite
Concert De L’Illusoire
Voyage En Absurdie
Vraiment Marre

Website Artiest:
Antidote

Some people have it all! In de jaren zestig speelde een piepjonge Alain Verdier bij de psychedelische band The Shakes (samen met Dany Lademacher). Rustig en zelfverzekerd bouwde deze Fransman sedertdien, met omzwervingen in de filmwereld, een carrière uit als internationaal kunstfotograaf. Toch bleef hij met een muzikaal ei zitten en kan dat nu samen met de Belgische (francofiele) Khaddija Othman kwijt in ‘Andtidote’ (=tegengif). Als duo brachten ze onlangs hun debuutalbum ‘Emotions Singulières’ uit op het Antwerpse Starman Records.
In de traditie van de Franse chanson me toevoeging van electro schetst Antidote een wereld van emoties. ‘Soho66’ werd als single uitgetrokken, een bezwerend lied dat kadert in het Soho van de sixties en door de inbreng van Khaddija een Arabisch flair verspreidt. Hiermee mikken ze duidelijk op internationale aandacht. En terecht! De Franse teksten ademen een grandeur van poezie uit.
Alain Verdier’s doorleefde stem, half gezongen-half spoken word, een beetje als Serge Gainsbourg, kleurt de melodieën indringend en sinsister. Als tegenpool klinkt de elegante voice van Khaddija Othman. Een dame die haar sporen verdiende eerst bij een Afrikaanse band, nadien in de hiphop, later in de electro-pop. Haar invloed maakt van Alain Verdier’s composities een meesterwerk.

Line-up:
Alain Verdier
Khaddija Othman

Marino Serdons (4)

Antidote exist of two musicians with a different background. Alain Verdier as a psychedelic chansonnier and Khaddija Othman as a elektropop girl. And it works wonderfully. Debutalbum ‘Emotions Singulières’ became a beautiful poetic masterpiece with a lot of humour.

Willem Wynants: Last Man On The Moon

7/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Monsieur Le Douanier
Song For Ella
Sausalito
A Cold Night
The Fortune Teller
Carcassonne
Ne T’en Fais Pas
Falling
New Orleans Jam
Little Sister
Iguana Song
Annie
Papillon

Platenlabel
Fandango Music

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Fandango Music

Promo-agent
Fandango Music

Website Artiest
Willem Wynants

Willems hele leven stond in het teken van de muziek. Weinigen zullen hem echter kennen omdat hij niet in de schijnwerpers stond. Maar toch was hij als pianist te horen bij o.a. The Wolf Banes, Burning Sidewalks, The Pop Gun, Big Bill en in het orkest van zijn neef Paul Van Bruystegem, beter gekend als monsieur Paul, bassist van Triggerfinger. Willem schreef door de jaren heen een pak liedjes en het zou jammer zijn geweest, moest niemand die ooit gehoord hebben. Dat hij echter zo lang wachtte om deze pareltjes in te blikken heeft spijtig genoeg ook een reden. Willem vecht tegen een ongeneeslijke ziekte. Voor zichzelf, maar ook voor vrouwtje Lin en dochtertje Ella, wou hij deze songs een plaats geven. Die plaats is ‘Last Man On The Moon’ geworden. De Fandango studio werd gereserveerd en schoon volk waaronder monsieur Paul, Frank Vander Linden, Luk de Graaf, Andries Boone en Jan Van Eycken passeerden om de songs, voor zover dat nog nodig was, van wat extra glans te voorzien. Willem groeide op in de tijd van het vinyl. Een tijd waarin men, omdat het muzikaal aanbod niet zo overweldigend was als nu, minder geneigd was om zichzelf aan één bepaald genre te binden. Pop, rock, blues en zelfs Franse chansons stonden dan ook vaak vredelievend naast mekaar in de platenkast, wat zich ook weerspiegelt op ‘Last Man On The Moon’. Dat komt meteen al aan de oppervlakte met het sublieme ‘Monsieur Le Douanier’ waar de geest van Gainsbourg doorheen zweeft. En het niveau blijft uitermate hoog. Het aan zijn dochter opgedragen ‘Song For Ella’ had destijds op de playlist van The Wallace Collection zeker niet misstaan. Diversiteit is troef . ‘Sausalito’ boort het tex-mex genre aan, terwijl Willems talent op de zwarte en witte toetsen pas echt goed tot zijn recht komt in ‘The Fortune Teller’ en nog meer zelfs in het naar Frankrijk knipogende instrumentale walsende ‘Carcassonne’. Die Franse sfeer bepaalt ook het samen met echtgenote Lin geschreven en in duet gebrachte ‘Ne T’en Fais Pas’. Je gedachten kan je mijmerend de vrije loop laten tijdens het aanstekelijke ‘Falling’, waarna Willem je met ‘New Orleans Jam’ dropt in die heerlijke muzikale smeltkroes die New Orleans te bieden heeft. New Orleans blijft ook aanwezig op het Zuiderse ‘Iguana Song’. Wynants is een muzikale duizendpoot die de meest uiteenlopende genres perfect beheerst. Zo laat hij ‘Annie’ voortkabbelen in een zomerse rustige reggaesfeer. Afsluiten doet Willem in zijn eentje achter de piano in ‘Papillon’.
Jammer dat Willem Wynants zo lang gewacht heeft om deze songs in te blikken. Gelukkig heeft hij het uiteindelijk toch gedaan. Bijzonder mooi album!

Lambert Smits (5)

As a pianist, Willem Wynants stood for too long in the shadow of artists like The Wolf Banes, The Pop Gun, Big Bill and the band of his cousin Monsieur Paul. Luckily he is now on the forefront with a brilliant mix of pop and chansons. Super nice album!