All Categories

The Vibrations: Talkin’ Trash

17/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

So Blue
Love Me Like You Should
Feel So Bad
Cave Man
Doin’ The Slop
So Little Time
The Watusi
Wallflower
Continental With Me, Baby
The Junkernoo
Talkin’ Trash- The Marathons
Peanut Butter- The Marathons
Down In New Orleans
Don’t Say Goodbye
Stranded In The Jungle
Stop Right Now
All My Love Belongs To You
What Made You Change Your Mind
Let’s Pony Again
Oh, Cindy
Over The Rainbow
The New Hully Gully
Anytime
Hamburger On A Bun
If He Don’t

Voor het ontstaan van The Vibrations, moeten we terugkeren naar midden jaren ’50 toen enkele hogeschoolstudenten de vocale doo-wopgroep The Jayhawks oprichtten. Deze kwamen onder de aandacht van Charlie Reynolds, eigenaar van het Flash label. Voor dat label had de groep in 1956 een smash hit met ‘Stranded In The Jungle’, een nummer dat zowel in de pop als de rhythm & blues charts scoorde. Het zou echter bij deze ene hit blijven, want opvolger ‘Love Train’ deed helemaal niets. Na wat personeelswisselingen veranderde de band in The Vibrations en evolueerden ze van een doo-wop groep naar een meer soulgerichte formatie. Hun eerste opname voor het Checker label ‘So Blue’, deed hen onderdak vinden bij Chess. Voor dat label hadden zij meerdere hits tot ze in 1963 ook Chess de rug toekeerde. Eén van die hits waarmee The Vibrations scoorden was de dansklassieker ‘The Watusi’, in 1961. Onder de naam The Marathons blikten ze ‘Peanut Butter’ in, wat andermaal een dikke hit werd. Midden jaren ’70 splitte de groep en ondanks het feit dat zij in Engeland geen grote hit hadden, waren hun platen toch zeer geliefd bij de UK clubs die de Northern Soul omarmden. Dat ze daar een goede reden voor hadden, valt te beluisteren op deze compilatie, die de A en B kantjes bundelt van de periode 1960-1962. Meerstemmige meeslepende ballades en pittige uptempo nummers, kortom soul met een grote S.

Lambert Smits

Foto

Polyphonic ballads and spicy up-tempo songs, in short soul with a big S from the 60s.

Nick Garrie: The Nightmare Of J.B. Stanislas

17/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Nightmare Of J.B. Stanislas
Can I stay With You
Bungles Tours
David’s Prayer
Ink Pot Eyes
The Wanderer
Stephanie City
Little Bird
Deeper Tones Of Blue
Queen Of Queens
Wheel Of Fortune
Evening

Bonus Tracks:

Queen Of Spades (Single A-side)
Close Your Eyes (Single B-side)
Nightmare Of J.B. Stanislas (Demo)
Bungles Tours (Demo)
Little Bird (Demo)
Deeper Tones Of Blue (Demo)
Evening (Demo)
Cambridge Town (Demo)
Stone And Silk (Demo 1968)

Website Artiest:
Nick Garrie

In 1969 bracht een jonge Nick Garrie, een alias om problemen met medestudenten te vermijden, een plaat uit die later een cultstatus verwierf. Nick een Fransman, Engelsman of toch een Rus? The Nightmare Of J. B. Stanislas is de creatieve uiting van een jongeman die verscheurd wordt in zijn identiteit. Feit is dat het album werd opgenomen in Brussel/Parijs doch niet veel daglicht zag omdat de Franse platenboss enkele dagen vóór de release zelfmoord pleegde. Het album verdween in de catacomben en wachtte geduldig tot juni van dit jaar om te herrijzen op Tapete Records. Twaalf songs van het originele album + negen bonus tracks zijn terug te vinden op cd/dubbel vinyl of download. Nick Garrie vindt zelf dat het geen goed album is (tegen zijn zin werd er orkestratie toegevoegd). Toch staan er enkele schitterende folk-popsongs op die de moeite lonen om het album aan te schaffen (en omdat de oplage beperkt werd). Met een Beatle-esque song start hij zijn persoonlijke verwerking in de titeltrack. De tijdsgeest van ‘love and peace’ in de sixties met wat violen of blazers verwondert niet en catapulteert je braafjes terug in de tijd. Vrolijkheid was nog zo’n kenmerk: zoete popsongs (vooral met Engelse invloeden) die soms aanschuren tegen psychedelica. Leuk zijn ook de bonus tracks. Vergelijk de (Belgische) demo versie van ‘Evening’ eens met de lp-versie: wedden dat je de demo prefereert? Of de nooit uitgebrachte single ‘Queen Of Spades’ met een leuk orgel en een catchy refrein….in 1969 een potentiële wereldhit, toch? Alleszins een juweeltje voor de huidige sixties fan. Tijd om Nick Garrie in 2019 terug wat aandacht te schenken, want nog steeds een pakkende singer-songwriter.

Marino Serdons

Foto

Sometimes hidden gems come to the surface. Better late than never to discover The Nightmare of J. B. Stanislas and certainly the never released single ‘Queen Of Spades’. Wonderfull!

Guido Belcanto 30 jaar: Een Zanger Moet Trachten Pijn Te Verzachten

15/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Disc 1: 30 Jaar Hits Live Met Het Broederschap

Op De Pechstrook Van Het Leven
La Pasionaria
O Wat Een Mooie Dag
De Vrouw Van De Bakker
Vlammetjes
Ik Zou Mijn Hart Willen Weggeven
Rome Bij Nacht
Ik Weet Niet Waar Mijn Meisje Is
Geef Me Liefde
Toverdrank
Droevig Is Deze Wereld
Op Het Zeildoek Van De Botsauto’s
Plastic Rozen Verwelken Niet
Een Zanger Moet Trachten Pijn Te Verzachten

Disc 2 & 3: Vergeten Parels, Weeskinderen en Rariteiten

Disc 2

Ragtime
Roll On Buddy
Spagetti Blues
Red Band Blues
Moon Of Mexicoboy
Home Sweet Home
Oowee Oowee Oowee
De Man Die Niet Kon Wenen
Bus En Tramlied
De Jeugd Van Tegenwoordig
De Dag Dat Mijn Meisje Mij Verliet
Niemand Zong De Blues Zo Mooi Als Ferre Grignard
Waarom Ik Van Honden Hou
Autobanden In De Slipstream
Puntschoenen En Een Zonnebril
Iedereen 1 (Ode Aan Den Antwerp)
Wat Moet Je Doen

Disc 3

Bottle Up And Go
I’m Sad And I’m Lonely
Le Méteque
La Chanson Du Prévert
Toverdrank
Elefantino
De Fles
Country Honk / Honky Tonk Woman
Het Levende Lijk
De Egoïst
Wijn Drink Ik Liefst Heel Alleen
Ik Ben Soldaat
Ik En Mijn Broer En Guiseppe
Zen Waai Misschien Minder Waard
Meneer De Psychiater
Het Meisje Zonder Naam
Zondereigen
Vive Le Tour De France

Website Artiest
Guido Belcanto

Toen Guido Belcanto in 1989 zijn debuutalbum ‘Op Zoek Naar Romantiek’ uitbracht, joeg hij de critici de stuipen op het lijf, omdat deze hem niet in een bepaald vakje konden onderbrengen. Erger nog was het feit dat het grote publiek hem onterecht al te vaak als doordeweekse smartlapzanger bestempelde. Niemand wist echter dat Guido toen reeds een rijke muzikale bagage met zich meedroeg. Een muzikale bagage die hem gelukkig deed doorzetten tot het bereiken van de status van een uniek artiest, zoals hij nu door het publiek wordt omarmd.
Inmiddels zijn we 30 jaar verder en het uitbrengen van een compilatiealbum is dan bijna onvermijdelijk. Gelukkig koos Belcanto ook nu niet voor de klassieke ‘Best Of’, maar verrast hij andermaal met een eigenzinnige en sublieme drie cd’s tellende box. Het eerste schijfje is gevuld met zijn hits die hij hier live brengt met zijn vaste band Het Broederschap. De tweede en derde cd bevatten, zoals Guido het zo prachtig verwoordt, ‘Vergeten Parels, Weeskinderen en Rariteiten’. Schitterende songs uit zijn beginperiode met zijn broer Dirk, die op 14 jarige leeftijd reeds een volleerd gitarist was. Jammer genoeg overleed Dirk, maar gelukkig staan het samen met Guido opgenomen ‘Ragtime’, ‘Roll On Buddy’, ‘Bottle Up And Go’ en ‘I’m Sad And I’m Lonely’ op deze compilatie. Daarna volgden bands als Riverboat Shuffle en Speedy King and his Feetwarmers, waarmee Guido knappe blues en rock-‘n-roll leverde. Ook van deze formaties tref je hier nummers aan. Net zoals trouwens van zijn prestaties met The Gigolo’s en The Scabs. Ontroeren deed Belcanto wanneer hij samen met accordeonist Jakke de Zeeman in de Antwerpse volkskroegen ‘De Man Die Niet Kon Wenen’, een bewerking van ‘The Man Who Couldn’t Cry’ van Loudon Wainwright III, bracht. Dit nummer werd nu voor de allereerste keer op dit album gepubliceerd.
En zo kunnen we nog wel even doorgaan, want er valt nog meer te genieten met de hier samengebrachte 49 liedjes. Feit is dat Guido Belcanto een uniek artiest is, die wars van alles, en dat juichen wij toe, steeds zijn eigen ding is blijven doen. Veel van de hier opgenomen liedjes behoren trouwens tot het privé-archief van de zanger en werden nooit eerder uitgebracht. Inmiddels is hij 65 geworden, maar gelukkig denkt deze sympathieke man nog niet aan stoppen. Dat hij nog vele schitterende albums mag uitbrengen, want een artiest zoals Guido Belcanto, zo is er maar één. Bedankt Guido voor al dat moois!

Lambert Smits

Foto

Drivin N Cryin: Live The Love Beautiful

15/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Free Ain’t Free
I Used To Live Around Here
What’s Wrong With Being Happy
Step By Step
Spies
Live The Love Beautiful
If I’m Not There, I’ll Be Here
Someday
Ian McLagan
Over And Over
Sometimes I Wish I Didn’t Care

Website Artiest:
Drivin N Cryin

Zelf beweert zanger Kevn Kinney “the best kept secret of America” te zijn. Drivin N Cryin tourt al 35 jaar door Amerika met hun gitaarrock, de laatste 25 jaar zelfs zonder platencontract. Van doorzettingsvermogen gesproken. Veel releases zijn er dan ook niet. Het is trouwens van 2009 geleden dat ze nog een full album hebben gemaakt met de working-class rock opera ‘Whatever Happened to The Great American Bubble Factory’. De band mixt folkie ballads met southern gitaarrock en old school rock ’n roll. De schelle keelstem van Kevn Kinney vraagt wel wat aanpassing. Wat de band zo interessant maakt zijn de gitaarpartijen en onverwachte riffs. Luister eens naar ‘Spies’ of ‘ de titeltrack ‘Live The Love Beautiful’. Sterke songs waarbij de bijdrage van gitarist Laur Joamets niet onopgemerkt blijft. Psychedelisch gitaarwerk swirlt in ‘If I’m Not There I’ll Be Here’.
In ‘Someday’ knijpt Kevn nog harder op zijn strot, waarbij je hoopt dat hij er niet in blijft. Zijn stemtimbre blijft zowel een zwakte als een sterkte: heel herkenbaar voor lovers and haters. Gelukkig kan je ook live een oordeel gaan vormen op 16 oktober 2019 in het Paardcafé in Den Haag en 19 oktober op het Rambling Roots Festival in Utrecht.

Line-up:
Kevn Kinney (Vocals, Electric & Acoustic Guitar, 12 string acoustic, Harmonica)
Laur Joamets (Electric, Acoustic & Slide Guitar)
Tim Nielsen (Bass, Mandolin)
Dave V Johnson (Drums, Percussion)

Marino Serdons

Foto

Dynamic guitar driven rocksongs, very special with the voice of Kevn Kinney. Strong catchy songs with southern and weird psychedelic influences. See you in october in The Netherlands. Welcome!

Various Artists: Motorvatin’, Vol. 2

14/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Billy (The Kid) Emerson: Every Woman I Know (Crazy About Automobiles)
Lowell Fulson: Too Many Drivers
Bo Diddley: Road Runner
The Paramounts: Thunderbird Baby
Pete Johnson: Rocket Boogie ‘88’
Sonny Boy Williamson: Pontiac Blues
Jackie Brenston: My Real Gone Rocket
Chuck Berry: No Particular Place To Go
Clarence Garlow: Route 90
Guitar Tommy Moore: Your Car Machine
The Duals: Stick Shift
The Cadets: Car Crash
Richard Bros: Drunk Driver’s Coming
Nat King Cole: (Get Your Kicks On) Route 66
Chuck Berry: Jaguar And Thunderbirds
Sunnyland Slim: Highway 61
Hal Singer: Hot Rod
Albert King: Dyna Flow
Chuck Higgins: Motor Head Baby
Jerry Mccain: Courtin’ In A Cadillac
Todd Rhodes Orchestra: Rocket 69
Little Walter And His Jukes: Thunderbird
Willie Brown: Cadillac Boogie
Chuck Berry: You Can’t Catch Me
Howling Wolf: Riding In The Moonlight
Peppermint Harris: Cadillac Funeral
The Squires: S’ Cadillac
Mr. Bear And His Bearcats: Radar

Net zoals op vol. 1 wordt ook nu weer een gekend persoon uit de gouden eeuw van de ontwikkeling van de Amerikaanse auto-industrie in de bloemetjes gezet. Deze keer valt die eer te beurt aan Nick Dreysdadt (1889-1948), de man die de Afro-Amerikanen van Cadillacs voorzag. Het bezit van een Cadillac was een heus statussymbool, dat zoveel aanzien gaf dat het bijna gelijkgesteld werd met het bezitten van een vliegtuig. Aanvankelijk was een wagen van dit luxueus merk enkel weggelegd voor bepaalde Afro-Amerikanen zoals dokters, boksers, zakenmensen en artiesten. Rechtstreeks konden ze de wagen echter niet kopen. Daarvoor werden bevriende, kapitaalkrachtige blanken ingeschakeld, die de wagen aankochten. Het was, de van oorsprong Duitser Dreysdadt die hier verandering in bracht, al was het eerder vanuit economisch perspectief. De grote depressie in de jaren ’30 was de oorzaak dat General Motors, die Cadillacs produceerde, in nauwe schoentjes kwam. In 1933 opperde Dreysdadt het idee om Cadillacs rechtstreeks op de Afro-Amerikaanse markt aan te bieden. Het gevolg was dat het bedrijf in 1934 reeds uit de rode cijfers raakte, maar ook dat Cadillac het eerste merk werd dat zijn luxueuze wagens rechtstreeks aan de Afro-Amerikanen verkocht. Dit had natuurlijk ook een weerslag op de zwarte artiesten, die hun lof hierover niet onder stoelen of banken staken. Ook op dit volume bracht Little Victor Mac weer 28 songs samen die de vierwieler bewierookten. De Cadillacs, Pontiacs, Thunderbirds, Hot Rods en Dyna-Flows zijn volop van de partij. Maar ook het rijden onder invloed en de car crashes werden in een vocaal of instrumentaal rhythm & blues jasje gestoken. Ook nu weer herbergt dit blinkertje grote namen, waaronder Billy (The Kid) Emerson, Lowell Fulson, Bo Diddley, Sonny Boy Williamson, Chuck Berry, Nat King Cole, Albert King, Little Walter en Howling Wolf, om er maar enkele te noemen. Steek deze cd in je afspeelapparaat, waan je in de lederen zetel van een 1956 Eldorado Cadillac en zweef over het asfalt. Wedden dat het je bevalt?

Lambert Smits (5)

Foto

Once again Little Victor Mac did a great job compiling 'Motorvatin' vol. 2 '. This volume is dedicated to Nick Dreysdadt, the man who supplied the Afro-Americans with Cadillacs, is just like volume 1 full of vocal and instrumental rhythm & blues from the 'golden era of music'. Great album!

Geoff Palmer: Pulling Out All The Stops

14/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

This One Gonna Be Hot
Cha-Ching
I Like Murder Too
Giving In
Got The Skinny
We Can’t Do It
Everything Is Cool
All The Hits
Velcro Shoes
Walk Through
Paper Heart
Donut
Speed
Make It

Website Artiest:
Geoff Palmer

Eens punker, altijd punker? Klopt wel voor de Brit Geoff Palmer. In zijn tienerjaren slokte hij gretig de nonsens op, richtte zelf de band The Guts op en maakte zich ondanks de zwarte kledij zichtbaar in het contesterende wereldje. Tot op heden deelde hij het podium met fellow Brad Marino in The Connection, nu ook bassist op zijn soloplaat.
Het hele album rockt, zoals verwacht, stevig in de richting van brave pop punk en garagerock. Voelbare invloeden komen uit Ramones en de old school rock ‘roll. Je kan jezelf echter niet eindeloos herhalen, alhoewel....Geoff slaagt er toch in om het verleden telkenmale terug op te roepen. Enig verkneukelend genot kan je wel beleven in songs als All The Hits (he doesn’t want the other shit) of in het persoonlijke Velcro Shoes (I’m getting fat, i’m getting old.......wie niet?). Zelfkennis is een grote deugd. Wie niet vies is van rockende no-nonsense, “punk met een bubblegum sausje” (sic), is wel aan het goede adres bij Geoff Palmer.

Marino Serdons

Foto

Too fat to rock ‘n roll, too empty to die ? Maybe that’s the spirit of pop punk. Enjoy nevertheless.

Ray Obiedo: Carousel

13/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Jinx
Sharp Aztec
Villa Capri
Song for Jules
Modern World
Cho’s Cha
Lujon
Spark of Light
Sunset

Website Artiest
Ray Obiedo

Drie jaar geleden introduceerde ik hier de Amerikaanse gitarist Ray Obiedo. Dit is meteen zijn negende solorelease, waarop een eclectische mix van muziekstijlen aanwezig zijn. Er staan 8 originele composities op, plus één cover. Ray brengt contemporary jazz, Latin en Braziliaanse ritmes. Maar Ray is nooit ver weg van zijn geliefde R&B. Hij vroeg o.a. hulp aan Santana leden David K. Mathews en Karl Perazzo, percussionist Peter Escovedo, steel pan speler Andy Narell, Tower of Power drummer David Garibaldi, en Yellowjackets saxman Bob Mintzer. In totaal spelen er 32 muzikanten hierop mee. Ray opent met R&B op ‘Jinx’, gevolgd door heupwiegende Latin op ‘Sharp Aztec’. ‘Villa Capri’ neemt ons mee naar dat Italiaans eiland, op een zalig ontspannen golf. Onze eigen Toots Thielemans was te gast met zijn mondharmonica op ‘Song for Jules’, waarna ‘Modern World’ Bob Mintzer ten tonele voert op funky sax. ‘Cho’s Cha’ klinkt opgewekt en zuiders. Is het toeval of niet, maar enige tijd geleden schreef ik een artikel over de song ‘Lujon’ (ofwel ‘Slow Hot Wind’) van Henry Mancini, en Ray covert dit hier op een zwoele manier. De ballade ‘Spark of Light’ volgt daarop, waarna ‘Sunset’ afsluit met een Braziliaanse sound. Deze nieuwe release toont ons de passie en “couleur locale” van de baai rond San Francisco, waar Ray dit nieuwe project samenstelde. Ten zeerste aangeraden voor liefhebbers van eigentijdse jazz.

Patrick Van de Wiele

Foto

This new release shows us the couleur locale of the San Francisco Bay, and is highly recommended to lovers of contemporary jazz.

Lowell Hopper: Magic in the Air

13/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Magic in the Air
Just Like That
Still Standing
Shine
From Now On
Thoughtful
Expression
Perception
Tropical Feeling
Leave Your Worries Behind
Heart and Soul

Website Artiest
Lowell Hopper

Uit Panama City in Florida bereikt mij het nieuwe album van multi-instrumentalist Lowell Hopper. Hij begon zijn solocarrière in 1993 met het album ‘Bay View’, en heeft er sedertdien al 15 afgeleverd. Lowell speelt gitaar, bas, keyboards en programmeerde de drums. Hij kreeg hulp van saxofonist Chris Godber, bassist Derek Burrell en keyboardspeler G. Vernon Burrell, Jr. Lowell groeide op in Virginia en werd al vroeg aan muziek blootgesteld toen zijn vader akoestische gitaar speelde en zong. Hijzelf begon op zijn zesde met gitaar, en zat negen jaar later al in R&B en blues bands. Tijdens zijn legerdienst begon hij zijn eigen muziek te schrijven en te produceren. Hij trad dan ook op in Duitsland. Vandaag de dag maakt hij in Noord Florida regelmatig deel uit van jazz en funkbands. Voor dit nieuwe album componeerde hij alle tracks zelf, behalve ‘Tropical Feeling’, een samenwerking met G. Vernon Burrell, Jr. Dat album staat bol van de funky en soulvolle smooth jazztracks. Na de opgewekte titeltrack komt ‘Just Like That’, ook al een “feel good” track. ‘Still Standing’ vangt aan met een bas, waarna de gitaar invalt, en iets later de sax van Chris Godber aan bod komt. Het funky ‘Shine’ is de volgende track, en ‘From Now On’ klinkt rustig. ‘Thoughtful’ is een mid-temponummer, waarna het op ‘Expression’ er vrolijk aan toegaat. ‘Perception’ voelt ook weer als een “feel good” track aan, gevolgd ‘Tropical Feeling’, uiteraard met Caribische inslag. ‘Leave Your Worries Behind’ is opgewekt en hoopvol, waarna ‘Heart and Soul’ afsluit. Lowell brengt een frisse sound in smooth jazz, met zijn opgewekte en relaxte gitaarsound. Heel leuk!

Patrick Van de Wiele

Foto

Lowell brings a fresh sound to smooth jazz, with his joyful and relaxed guitar. Very nice!

Various Artists: I’m A Woman

12/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Donna Hightower: He’s My Baby
Mamie Bradley: I Feel Like A Million
Dolly Cooper: My Man
Varetta Dillard: That’s Why I Cry
Irma Thomas: Don’t Mess With My Man
Mickey Champion: Bam-A-Lama
Betty James: I Like The Way You Walk
Bonnie ‘Bombshell’ Lee: Fast Life
Little Esther: Wild Child
Eunice Davis: Work Daddy Work
Little Mary: You Don’t Want My Loving No More
Priscilla Bowman & Jay Mcshann’s Orchestra: Hands Off
Mabel Franklin: Unhappy Woman
Barbie Gaye: My Boy Lollipop
Terry Timmons: Got Nobody To Love
Baby Jean: Oh Johnny
Betty Everett: Tell Me Darling
Sally Stanley: I Have To Let You Go
Ella Reed: Sweet Man
Ann Cole: Each Day
Etta James: If It Ain’t One Thing
Mary Ann Fisher: Put On My Shoes
Lula Reed: Sick And Tired
Christine Kittrell: I’m A Woman
Sugarpie Desanto: Going Back Where I Belong
Sheryl Crowley: It Ain’t To Play With!
Mary ‘B’: Something For You Baby
Faye Adams: Somebody Somewhere

Op ‘I’m A Woman’, wat tevens de laatste release is in deze formidabele 24 uitgaves tellende Koko-Mojo serie, hebben de dames het laatste woord. En dat zij niet de duimen moeten leggen voor hun mannelijke collega’s, laten ze duidelijk horen. De tools die zij hiervoor aanwenden zijn stomende, opzwepende rhythm & blues en meeslepende blues, waarmee ze vaak hun ongenoegen over hun liefdes kenbaar maken. Een voltreffer van jewelste serveert een jonge Donna Hightower al meteen met ‘He’s My Baby’. Swingend met subliem saxwerk valt er te genieten op Mickey Champion’s ‘Bam-A-Lama’ en op ‘Work Daddy Work’ van Eunice Davis. Voor een iets meer bluesy aanpak kan je bij ‘Unhappy Woman’ van Mabel Franklin terecht, dat onmiddellijk gevolgd wordt door het poppy aandoend ‘My Boy Lollipop’ van Barbie Gaye. ‘Oh Johnny’ van Baby Jean leunt dan weer iets dichter aan bij de rock-‘n-roll, terwijl Ann Cole’s ‘Each Day’ wat gospel in zich heeft. Maar ook grootheden als Irma Thomas, Etta James en Sugarpie Desanto trekken op deze verzamelaar alle registers open.
‘I’m A Woman’ is een prachtige afsluiter voor deze Koko-Mojo reeks, waarvan je best alle 24 schijfjes in je collectie hebt.

Lambert Smits

Foto

This 'I'm A Woman' is the very last release in the beautiful 24 CD series of Koko-Mojo. 28 steaming rhythm & blues and compelling blues by ladies who belong to the greats of the genres. All 24 Cd’s in this series are full of high-quality rhythm & blues, so get them while there are still available.

Annie Keating: Can’t Stand Still

12/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Beholden
$20
Mother Of Exile
Sun And Moon
Boxes
Trouble (cover)

Website Artiest:
Annie Keating

Six-track mini album vanuit Brooklyn. De power schalt uit je boxen vanaf de eerste noot en laat je even naar adem happen. Annie Keating rockt nadien rustig verder op z’n ‘north americana way’ en graaft het losse zand weg onder de voeten van een Lucinda Williams en doet Emmylou Harris vergeten. Songs als ‘Mother Of Exile’ en ‘Sun And Moon’ meanderen gezapig op keyboard en gitaar, terwijl Annie haar voice inzet als vrouwelijke aantrekkingskracht. Met ‘Boxes’ mag het al wat ruiger: een catchy song vol energie in 2 minuten 49. Afsluiter ‘Trouble’ is haar persoonlijke interpretatie van eenvergeten Cat Stevens song. Zelf ben ik niet echt onder de indruk van haar zangkwaliteiten, doch toegegeven, de songs liggen leuk in het gehoor. Ook haar vroeger werk (dit is haar tiende album), fluctueerde in aanstekelijkheid. Ooit zal er een mooie verzamelaar uitgebracht worden, of nog beter, stel zelf samen op je favoriete muziekwebsite.

Line-up:
Annie Keating (Vocals, Acoustic Guitar)
Dan Mills ( Electric Guitar, Vocals)
Chris Tarrow (Electric, Acoustic and Slide Guitars)
Mark Goodell (Bass Guitar, Percussion, Vocals)
Adam Podd (Keyboards, Acoustic Bass, Vocals)
Jesse Humphrey (Drums, Vocals)

Marino Serdons

Foto

Not her most impressing release, but still a good mix of powerfull americana and enchanting ballads.

Richard Lindgren: Death & Love

11/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Death And Love
Down On My Luck
Turnstile
Jilted Love
Bad Habit
Travels With Johanna
Tell Dita (I Love Her)
Charley Battles Blues
First Kiss
Drunk Tank Boogie
Where Did You Go, Little Boy?

Website Artiest:
Richard Lindgren

Blues, roots, americana, folk? De Zweed Richard Lindgren is niet aan zijn proefstuk toe. Hier draait het om zijn 11de album Death & Love. Harde persoonlijke gebeurtenissen van de afgelopen jaren liggen aan de basis van dit prachtalbum. Opgenomen in 2017 na een periode van reflectie over ‘het leven’, weet Death & Love tijdloos te boeien met een mix van blues, country en pure naakte singer-songwriting. Verhalende lyrics (te downloaden op zijn website), al dan niet met eenzame piano of fingerpicking gitaar, altijd gezongen als een volwaardige Tom Waits. Composities ook die middelmatigheid overstijgen en je aan je zetel kluisteren. De opnames gebeurden in een snel tempo (bijna live)….de naturel drijft boven. Niet alleen muzikaal een must, ook de hoes getuigt van vakmanschap. Op de frontpagina een contrastrijke kleurencompositie, geschilderd door Richard himself, en op de achterzijde een talentvolle kinderlijke tekening van zijn 12-jarige nichtje.
Death & Love werd een heel persoonlijk album, met zeer herkenbare en toegankelijke songs, tijdloos in het genre.

Line-up:
Richard Lindgren (Vocals, Acoustic Guitar)
Jon Eriksson (Acoustic & Electric Guitars)
Nils Bondesson (Piano)
Janne Adolfsson (Mandolin)
Magnus Nörrenberg (Hammond Organ, Vox, Backing Vocals)
Kalle Johansson (Bass)
Hakan Nyberg (Drums)

Marino Serdons

Foto

Faced with death and love, really, an emotional personal album: recognizable, accessible… and timeless. Touching!!

The Library Sisters (10” EP)

11/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Believe In The Moonlight (remix)
You Are My Fuel (remix)
Sweet And Sour (remix)
(Reprise) Let Us Dream (remix)

Website Artiest:
The Library Sisters

Ok, het zijn geen zussen en zelfs geen familie. Misschien vertoeven ze dikwijls in een bibliotheek...toch iemand die nog leest dan! The Library Sisters worden gevormd door electronica instrumentalist Peter Clasen en zangeres/violiste Marlies Opsomer. De eerste zouden we nog moeten kennen als misdienaar (jaja, toen er nog kerkgangers waren) maar vooral van de elektrojazz band Neven. De Brusselaars maakten een tiental albums die voor geen meter verkochten doch kwalitatief boven het atomium uitstaken. Marlies Opsomer daarentegen, jong en onbevangen, zong ooit het (jazz) koor van de VUB en zag in in 2017 haar kans om heel toevallig met Peter het podium te delen. De liefde voor muziek leidde niet naar het altaar, wel naar de opnamestudio. Raar en bizar...onderhavige 10” draait 4 ge-remixte songs die na beluisteren doen hunkeren naar de originele versies én, vooral, wat het duo nog in petto heeft.
Down-tempo hoor je wel eens als stijlbenaming. ‘Believe in the moonlight’ klinkt als een jazzy lounge nummer met wat Hooverphonic gehalte (zei mijn lieftallige vrouw). In ‘You are fuel’ leeft Peter zich digitaal uit met een variatie aan industriële klanken: alsof Marlies om haar geliefde smeekt in een fabriekshal. De remixen zetten alleszins aan tot slowdancing. ‘Sweet and Sour’ kreeg wat te nadrukkelijk slagwerk ondersteuning, wat de voice van Marlies enigszins in de verdrukking duwt. Tijd dan voor wat vogelgeluidjes in ‘(Reprise) Let us dream’: een leuk niemendalletje met Marlies (eindelijk) op viool als vrolijke afsluiter van een lovenswaardig debuut.
The Library Sisters is een langverwacht nieuw project van de talentvolle Peter Clasen. Bij Neven kon je er niet naast kijken, ook hier drukt hij zijn stempel. Benieuwd wanneer Marlies haar beste snaren kan bespelen.

Line-up:
Marlies Opsomer (Voice, Violin)
Peter Clasen (Electronics, Guitar, Mix)

Marino Serdons

Foto

Just relax or cradle with your hips. Dance if you want, nice and smoothly. I love it!

Henry Mancini: Moon River – The Singles Collection 1956-1962

11/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Main Title From Four Girls In Town
Cha Cha Cha For Gia
Big Band Rock And Roll
Hot Rod
Love Theme From The Brothers Karamazov
Tana’s Theme
Fallout!
Peter Gunn Theme
The Brothers Go To Mother’s
Spook!
Bijou
Let’s Walk
Mr. Lucky
Floating Pad
The Blues
Big Noise From Winnetka
High Time
The Second Time Around
Theme From The Great Imposter
Love Music
Fanny
My Cousin From Naples
Moon River
Breakfast At Tiffany?s
Experiment In Terror
Tooty Twist
Theme From Hatari!
Your Father’s Feathers
Love Theme From Phaedra
Days Of Wine And Roses

Website Artiest
Henry Mancini

Enrico Nicola Mancini werd op 16 april 1924 geboren in het Little Italy district in Cleveland. Hij groeide echter op nabij Pittsburgh, en zijn beide ouders waren (uiteraard) Italiaanse immigranten. Op zijn achtste begon hij piccolo te leren, en daarna piano. Hij begon al vroeg orkestrale arrangementen te schrijven, en na zijn legerdienst, en deelname aan de Tweede Wereldoorlog, werd hij pianist en arrangeur bij het nieuwe Glenn Miller Orchestra. In 1952 begon hij filmmuziek te schrijven, en dat op zeer productieve basis, waarbij hij maar liefst 20 Grammy Awards won. Uiteraard kent u hem best van zijn hits ‘Moon River’ en ‘The Pink Panther Theme’. Deze nieuwe compilatie behandelt de periode tussen 1956 en 1962, en bevat 30 singles. Sommige van zijn vroege singles, zoals ‘Cha Cha Cha For Gia’, ‘Big Band Rock And Roll’ en ‘Hot Rod’ zijn nooit eerder op CD te verkrijgen geweest. Wereldbekend zijn ‘Love Theme From The Brothers Karamazov’, het thema uit de Tv-reeks ‘Peter Gunn Theme’, uiteraard de miljoenen hit ‘Moon River’, ‘Breakfast at Tiffany’s’, en ‘Days Of Wine And Roses’. In totaal zou hij tijdens zijn carrière meer dan 90 albums opnemen. Mancini overleed echter in 1994 op zeventigjarige leeftijd aan kanker aan de pancreas. Tien jaar later gaf de US Postal Service een postzegel ter ere van hem uit. Deze compilatie is dan ook een must om deze talentvolle componist (opnieuw) te ontdekken!

Patrick Van de Wiele

Foto

This compilation of 30 hit singles from 1956-1962 is a must for those who wish to (re) discover this talented composer!

Shane Alexander: A Life Like Ours

11/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Everything As One
Lost Road
A Life Like Ours
Taxi Cab
Slow Goodbye
I’ll Be Here
Nights in White Satin
Fault Line
Riverbed
Evermore

Website Artiest
Shane Alexander

Indie artiest Shane Alexander uit LA heeft voor zichzelf naam gemaakt met miljoenen luisteraars op Spotify. Op tournee doorheen de VS en Europa stond hij in het voorprogramma van Bon Iver, Suzanne Vega, Jewel, Seal en Yes. En zijn Americana wordt in films en op Tv gebruikt. Sinds zijn debuut in 2000 zit hij nu al aan zijn achtste album. Alexander wordt begeleid door Jesse Siebenberg (lapsteel, gitaar, keyboards en percussie) Ted Russell Kamp (bas), Carl Byron (piano, accordeon en keyboards) en Austin Beede (drums). Op dat nieuwe album staan 10 songs, waarvan Alexander er 9 zelf schreef. Alles hangt volgens hem samen, althans zo zingt hij op ‘Everything As One’, terwijl ‘Lost Road’ opgedragen wordt aan een klasgenoot, die zich van het leven benam. De titeltrack kabbelt rustig voorbij, maar ‘Taxi Cab’ is een krachtig nummer. ‘I’ll Be Here’ schreef hij daags na het geweld in Las Vegas, en deze antigeweldsong was te horen in de Tv-reeks ‘The Rookie’. De verrassing is wel een cover van ‘Nights in White Satin’, een absolute klassieker van The Moody Blues, waar Alexander zich aan waagt. Al bij al is het sterke Americana.

Patrick Van de Wiele

Foto

A strong album with Americana songs.

Von Spar: Under Pressure

10/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

A Dream Pt1 (with Eiko Ishibashi)
A Dream Pt2 (with Christopher Cummings)
Happiness (with Christopher Cummings)
Extend The Song (with Laetitia Sadier)
Better Late (with Christopher Cummings)
Not To Forget (with Christopher Cummings)
Boyfriends Dead or Alive (with Vivien Goldman)
Falsetto Guiseppe (with R. Stevie Moore)
Mont Ventoux

Website Artiest:
Von Spar

Vijfde album van deze Duitse kameleons, specialisten in de mix van ritmische en harmonieuze elektronica met diverse zanglijnen. Krautrock zindert nog steeds door in het oeuvre van Von Spar. Herinner je trouwens de homage gebracht aan de legendarische band Can. Von Spar deed voor Under Pressure beroep op enkele vermaarde zangeressen zoals Vivien Goldman (ooit bij The Flying Lizards) en de Japanse singer-songwriter Eiko Ishibashi. Deze laatste opent het album met ‘A Dream’ waarin de sequencer haar Japanse lyrics ritmisch stuwt. Nadien neemt de soulvolle stem van Christopher Cummings (alias Marker Starling) het over. Laetitia Sadier (van Stereolab) zingt de krautpop hit ‘Extend The Song’: een ‘ongoing’ song dat mindfucking werkt door het repetitieve ritme. ‘Better Late’ is dan weer een progrock song, die mooie herinneringen oproept aan de rijke seventies. Hoogtepunt is voorwaar de song ‘Boyfriends (Dead Or Alive) met Vivien Goldman en een sound die om zwoele erotische nachten vragen en waarin Vivien oude geesten uit de fles verwerkt.
Vergis je niet: de synths van Von Spar (waar Robert Fripp trots op zou zijn), vormen een onontbeerlijke onderlaag in de composities. En met de jazzrock afsluiter ‘Mont Ventoux’ bewijzen ze eigenlijk in elk genre thuis te zijn.

Marino Serdons

Foto

It’s like a sequencer in your mind. The more you listen, the better the songs.

Various Artists: Motorvatin’, Vol. 1 (28 Songs From The Green Book Era)

10/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Nite Riders: Women & Cadillacs
Big Boy Groves: I Gotta New Car
Jimmy Liggins: Cadillac Boogie
Jackie Brenston: Rocket ‘88’
Del Vikings: Flat Tire
Rosco Gordon: T-Model Boogie
Wynonie Harris: Fishtail Blues
Chuck Berry: Maybellene
The Medallions: Push Button Automobile Blue
Lightnin’ Hopkins: Big Black Cadillac
Jerry Mccain: Stay Out Of Automobiles
Bo Diddley: Cadillac
The Spaniels: Automobiles
Freddy King: Driving Sideways
The Satintones: Motor City
Richard Berry: Oh! Oh! Get Out Of The Car
Vernon Green: Coupe De Ville
Chuck Willis: Keep A-Driving
The Du Droppers: Speed King
Young John Watson: Highway 60
Floyd Dixon: Roll Baby Roll
Little Junior Parker: Pretty Baby
Jack Cooley: 50 Dyna-Flow
The Medallions: 59 Volvo
Harold Burrage: Stop, For The Red Light
Oscar Mclollie: Roll Hot Rod Roll
Smiley Lewis: Too Many Drivers
Chuck Berry: (Get You Kicks On) Route 66

De 28 nummers die Little Victor hier samenbracht hebben allen een binding met auto’s en het reizen. Songs uit de ‘golden age of American music’, een periode die tevens samenviel met de ‘golden age of American cars’, en de ‘green book era’. Deze compilatie is opgedragen aan Victor Hugo Green (1892-1960), de auteur van ‘The Negro Motorist Green Book’ of kortweg ‘The Green Book’. Green was helemaal geen schrijver maar een postbode. Hij verzamelde weetjes en gegevens en publiceerde die in ‘The Green Book’, een werk dat uitgegeven werd in de periode van 1936 tot 1966. Na het overlijden van Victor Hugo, zette zijn echtgenote Alma D. Green zijn levenswerk verder. Het boek stelde de Afro-Amerikanen in staat om hun reis te plannen, maar meer nog om de met de segregatie gepaard gaande conflictgebieden, te vermijden. Het reizen ging hand in hand met de ontwikkeling van de Amerikaanse auto-industrie. In hun eigen omgeving wisten de Afro-Amerikanen waar ze wel en waar ze niet welkom waren, maar eenmaal op ‘Route 66’ of ‘Highway 60’, bood het ‘Green Book’ hulp. Het zal dan ook niemand verwonderen dat de hier gebundelde nummers ronkende titels hebben als ‘Cadillac Boogie’, ‘Rocket 88’, ‘Automobiles’, ‘Flat Tire’, ’50 Dyna-Flow’, ’59 Volvo’ of ‘Roll Hot Rod Roll’. Het album staat bol van artiesten die de rhythm & blues, blues en rock-‘n-roll tot hun handelsmerk maakten. Jimmy Liggins, Jackie Brenston, Wynonie Harris, Chuck Berry, Lightnin’ Hopkins, Jerry McCain, Bo Diddley, Freddy King, Floyd Dixon, Little Junior Parker en Smiley Lewis zijn maar enkele van de artiesten, die hier ‘cars, driving and highways’ bejubelen.
Little Victor aka ‘The Mojo Man’ heeft een neus voor het samenstellen van boeiende verzamelaars. Het feit dat hij hiervoor steeds een verrassende insteek vindt, draagt zeker bij tot de kwaliteit van deze compilaties.

Lambert Smits (5)

Foto

The golden age of american music coincided with the golden age of the development of the American car industry. To enable African-Americans to plan their journeys and avoid segregated-related conflict areas, Victor Hugo Green (1892-1960) published ‘The Green Book’. Compiler of this album Little Victor aka The Mojo Man, dedicates this compilation, by means of 28 songs about cars and travelling, to author Green. A fantastic edition full of rhythm & blues, blues and rock and roll. Highly recommended!

Papik Presents: Cocktail Italy Vol. 2

10/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Il cielo in una stanza
L’arcobaleno
Il canto
Averti Adosso
Barbara
Io che amo solo te
Un po di piu’
L’ultima occasione
Preghero’
Ritratto
Tuca tuca
Tre settimane da raccontare
Serena
Nessuno al mondo
Ritornerai
Quando l’amore se ne va
Smettila
Vedrai vedrai

Website Artiest
Papik

De Italiaanse muzikant, arrangeur, mixer en producer Nerio Poggi, beter bekend onder zijn artiestennaam Papik, kwam hier al driemaal aan bod. Deze Italiaanse Quincy Jones vermengt Nu jazz met soul, funk, bossa nova, pop en nu soul. Aldus combineert hij verscheidene artiesten. Zijn nieuwste exploot is nu uit, en het is het tweede volume in de compilatiereeks ‘Cocktail Italy’. Daarbij werden uiteraard Italiaanse songs onder handen genomen, en het resultaat is verbluffend te noemen. Van bij de opener ‘Il cielo in una stanza’ weet je welk vlees je in de kuip hebt. Een ontspannen, uitgebalanceerde sfeer die drijft op een bedje van Nu jazz. Alessandro Pitoni zingt vervolgens ‘L’arcobaleno’, waarbij de viool en accordeon een “gypsy” sfeer suggereren. Het mooie ‘Il canto’ wordt gezongen door Michele Ranieri, en hier bespeelt Papik de elektrische piano en synthesizer. Maurizio Petrelli brengt ‘Averti Adosso’, waarna het opgewekte en dansbare ‘Barbara’ gezongen wordt door Luca Bizzi. ‘Io che amo solo te’ is een romantische ballade, gezongen door Angela Occhigrossi. Vervolgens neemt Papik zelf weer de Rhodes en synthesizer in handen om samen met Simona Rizzi ‘Un po di piu’ te brengen. De ultieme gelegenheid ofwel ‘L’ultima occasione’ komt daarna met zang van Vittoria Siggillino en akoestische piano van Papik zelf. ‘Preghero’’ is een nummer geschreven door Leiber, Stoller en Caponi, beter bekend als ‘Stand By Me’ in de versie van Ben E. King, hier gezongen door Danny Losito. En met ‘Ritratto’ komt Sara Galimberti op de proppen, waarna Cristina Orsi het swingende ‘Tuca tuca’ komt zingen. Vincenzo Lovecchio brengt daarna het sfeervolle ‘Tre settimane da raccontare’, en Federica Miceli zingt ‘Serena’. ‘Nessuno al mondo’ is een prachtig, sensueel nummer , gebracht door Ely Bruna, gevolgd door ‘Ritornerai’ van Katia Rizzo. En Claudia Arvati brengt ons ‘Quando l’amore se ne va’, waarna Daniele “Bengi” Benati het funky ‘Smettila’ zingt. Als afsluiter komt Alessandro Pitoni terug met ‘Vedrai vedrai’. Heel wat waar voor uw geld hier dus, een pak Italiaanse songs, vakkundig opnieuw leven ingeblazen door Papik. Mooi!

Patrick Van de Wiele

Foto

A lot of Italian songs here, expertly given a new life by Papik. Beautiful!

Butch & Rhonda Coleman: Moment of Your Time

10/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Bean’s Groove
Lovely Day
Moment of Your Time
When Love Is Nowhere Near
Train
Secrets
Empty
I Can’t Believe
I Need Your Love
Remember Us

Website Artiest
Butch & Rhonda Coleman

Het echtpaar Butch en Rhonda Coleman uit Baltimore, Maryland, is nieuw op deze site. Beiden studeerden aan de Morgan State University, waarbij Butch bas speelt en zingt, en Rhonda keyboards en zingt. Deze indie artiesten stonden al in het voorprogramma van wijlen Al Jarreau, wijlen Phyllis Hyman, en The Blackbirds. Ze brengen een soulvolle mengeling van smooth jazz, funk, en soul. Dit is hun vierde album, waarop ze o.a. bijgetreden werden door de bekende drummer Dennis Chambers. Dat album opent met het opgewekte, instrumentale ‘Bean’s Groove’, waarop Art Sherrod Jr. sax speelt. Daarna volgt de Bill Withers’ cover ‘Lovely Day’, en de ontspannen titeltrack vraagt je om even een moment stil te staan bij deze muziek. De relaxte ballade ‘When Love Is Nowhere Near’ geeft je opnieuw hoop na een mislukte relatie, waarna het funky ‘Train’ steunt op Butch zijn baslijn. ‘Secrets’ is een mooie mid-tempo track, gevolgd door de gevoelige ballade ‘Empty’. ‘I Can’t Believe’ is eigenlijk een funky duet, waarna ‘I Need Your Love’ na een zachte intro, uit de startblokken schiet. Op de ballade ‘Remember Us’ hoor je zanger Kenny Wesley, die het nummer ook schreef. Een erg interessante cd dus, een aanrader voor fans van soul, funk & smooth jazz.

Patrick Van de Wiele

Foto

A very interesting album, recommended to fans of soul, funk & smooth jazz.

Various Artists: Feelin’ Good

9/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Cadillacs: My Girlfriend
Little Junior Parker: Feelin’ Good
Gene And Eunice: I’m So In Love With You
The Classics: Gosh But This Is Love
Clyde McPhatter: I Wanna Be The Only One
Shirley And Lee: Don’t You Know I Love You
The Gallahads: Why Do Fools Fall In Love
Otis Blackwell: Wake Up Fool
J.B. Lenoir: I Have Married
Julie Stevens And The Premiers: Crazy Bells
The Jive Five: Do You Hear Wedding Bells
Johnny Otis Congregation: Wedding Boogie
Vocals Preacher: Lee Graves. Bride: Little Esther. Groom: Mel Walker
The Jive Five: When I Was Single
Titus Turner: We Told You Not To Marry
Tiny Topsy: After Marriage Blues
Guitar Slim: Twenty-Five Lies
Roy Hamilton: You Can Have Her
Du-Droppers: Go Back
Billy Ward And His Dominos: I Ain’t Gonna Cry For You
Howlin’ Wolf: Worried About My Baby
Guitar Slim: Crying In The Morning
Earl King: Baby You Can Get Your Gun
T.J. Fowler: Back Biter
‘Baby Face’ Leroy: Foster Locked Out
Clyde Mcphatter: Lover Please
The Sunbeams: Come Back Baby
Little Junior Parker: Feelin’ Bad
Slim And Slam: F..K Off (The Dirty Rooster)

‘When You Find Love You’re’ staat er net boven de titel op de cover van dit album, wat zeker niet in vraag dient gesteld te worden. Dat muziek ook troostend en helend kan zijn, zal ondertussen ook wel iedereen beamen. Maar op dit album ligt de klemtoon op songs over verliefdheid en het daarbij horend goed gevoel. Alhoewel hier en daar toch ook heel subtiel de keerzijde de kop op steekt. Maar laten we hoopvol starten met doo-wop legendes The Cadillacs met het smekende, maar heerlijke ‘Please Be My Girlfriend’. Meteen is de toon gezet voor een album dat bol staat van hoogstaande rhythm & blues, blues en doo-wop.
Little Junior Parker scoort met de titeltrack, waarin hij getuige is van de actie tussen zijn ouders. Later op de cd wordt het echter, door een breuk met zijn geliefde, ‘Feelin’ Bad’. Het echtpaar Gene and Eunice serveert met ‘I’m So In Love With You’ een stevig potje rhythm & blues, terwijl The Classics met ‘Gosh But This Is Love’ de meest verstokte vrijgezel van gedachten willen doen veranderen. Clyde McPhatter was misschien omwille van zijn alcoholisme en depressies niet de ideale partner al ziet hij het zelf anders in ‘I Wanna Be The Only One‘. Hoopvol blijft hij echter zoals later te horen in ‘Lover Please’. Een man zonder ervaring in de liefde kan je bluesman J.B. Lenoir niet noemen. Zonder schaamte, kraamt hij ‘I Have Married And You-All Got To Go’ uit. Julie Stevens and the Premiers, alsook The Jive Five zien het eerder rooskleurig. Zij bejubelen het respectievelijk op ‘Crazy Bells’ en ‘Do You Hear Wedding Bells’, waarna Johnny Otis samen met Lee Graves (preacher), Little Esther (bride) en Mel Walker (groom) de congregatie leidt met een jumpende, swingende en rockende ceremonie als resultaat. Titus Turner sloeg de goede raad van ‘We Told You Not To Marry’ dan weer in de wind en beklaagt zich nu dat hij voor vrouw en kind moet zorgen. Niet op één maar liefst ‘Twenty-Five Lies’ betrapte de reeds op 32 jarige leeftijd overleden Eddie ‘Guitar Slim’ Jones zijn echtgenote. Roy Hamilton heeft er de oplossing voor. Luister maar naar ‘You Can Have Her’. Het op een andere manier oplossen, doet Billy Ward dan weer. Hij pakt zijn ‘dancing shoes’ en feest het slechte gevoel weg met ‘I Ain’t Gonna Cry For You’. Ook Earl King keert terug na een nachtje stappen en reikt de oplossing voor het probleem aan met het vrolijke ‘Baby You Can Get Your Gun’. T.J Fowler lost de problemen zonder woorden op, maar met een door sax gestuurde instrumental ‘Back Biter’. Slim and Slam zijn het méér dan spuugzat en uiten dit met het grappige ‘F..K Off (The Dirty Rooster)’.
Hoeft het nog gezegd dat wij ondersteboven zijn van deze verzamelaar? Haal dit album in huis en overtuig jezelf.
En let ook eens op het prachtige artwork op de covers van deze digipacks.

Lambert Smits

Foto

What a hell of an album. Mark Armstrong once again put together a handsome collection of songs that describe the good feeling when you're in love. But the reverse side is also covered. Awesome rhythm & blues, blues and doo-wop. You should definitely not miss this one. Highly recommended!

Myrath: Shehili

9/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Asl (intro)
Born To Survive
You’ve Lost Yourself
Dance
Wicked Dice
Monster In My Closet
Lili Twil
No Holding Back
Stardust
Mersal
Darkness Arise
Shehili

Website Artiest:
E●a●r@Music
Myrath

Ooit gevallen voor oriental metal? Myrath stamt uit Tunisië doch het gros van de opnames gebeurde in Duitsland en Frankrijk, om kwalitatief zeker te zijn. Myrath heeft dan ook een positie hoog te houden. Niet vanzelfsprekend om het als Noord-Afrikanen zover te schoppen in het metalmilieu. In 2016 scoorde de band internationaal ‘Believer’ en miljoenen volgers op You Tube. Hun nalatenschap (= Myrath) is verzekerd. En met het recente album ‘Shehili’ en single ‘Dance’ kan het succes niet meer stuk. Myrath mikt op liefhebbers van progressive metal. Speciale of virtuoze intro’s, rijkelijke solo’s, gedegen vocals. Naast de obligate riffs en de sfeervolle Arabische invloeden voegt de band barokkerige strings toe. Gothic vermengd met symfonische rock zoals je die de laatste jaren hoort op het eurosongfestival. Knap bombastisch doch ook heel toegankelijk. In ‘Lili Twil’ en ‘Mersal’ wordt zowel Arabisch(?) als Engels gezongen. De Tunesiërs timmeren op hun manier aan een grotere verbondenheid tussen twee diverse werelden. Niet voor niets zitten deze heren op het beroemde e●a●r@music label.

Line-up:
Malek Ben Arbia (gitaar)
Elyes Bouchoucha (keyboard, zang)
Anis Jouini (bas)
Zaher Zorgati (zang)
Morgan Berthet (drums)

Marino Serdons

Foto

Less metal, more symphonic rock on ‘Shehili’. Great melodic songs for the dance lover and for the ‘lazy in the chair’ listener.

Jan Seides: Unsung

9/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

And So I Followed
Rachel’s Sister
Your Neighbor’s Garden
Dear Momma
Mighty Goliath
Delilah’s Lament
Gate of Enayim
Mom Always Liked You Best
No Name
Not Their Fault
Because It’s Gonna Rain
The Truth that Remained

Website Artiest
Jan Seides

De Amerikaanse singer-songwriter Jan Seides uit Austin, Texas startte haar muzikale carrière op haar derde, toen ze muziek leerde kennen. Een jaar later kwam er een piano in huis, en Jan begon erop te tokkelen. Gedurende 14 jaar nam ze pianolessen, en verkende aan de universiteit van Texas, School of Music, folk, klassiek, jazz, pop, rock en country. Later leerde ze tevens akoestische gitaar spelen, verhuisde naar New York City, en daarna naar Austin. Ze begon het land rond te toeren, en maakte zelfs de oversteek naar de UK en Europa. In 1992 bracht ze haar debuut ‘Slowly But Surely’ uit. Met dit nieuw album zit ze ondertussen al aan haar vijfde release, waarop 12 eigen composities staan. Haar inspiratie komt uit de Bijbel. Jan kreeg versterking van Lorrie Singer en Bradley Kopp als zangers, en van Bradley Kopp op gitaar. ‘And So I Followed’ gaat over Maria Magdalena, terwijl ‘Rachel’s Sister’ eerder over Leah handelt. En zo gaat het verder, er komen tal van Bijbelse vrouwen aan bod, zoals op ‘Delilah’s Lament’, ‘Mom Always Liked You Best’, ‘Not Their Fault’, enz. Akoestische folk dus met religieuze inslag.

Patrick Van de Wiele

Foto

Acoustic folk music with Biblical themes.

The Blassics: Togetherings

9/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

In a Sincere Way
Hagerun Geleba
Yeselalewa
Why Is the Chicken Running?
Nurona Bilhatu
Block Hipat

Website Artiest
The Blassics

De negenkoppige liveband The Blassics is afkomstig uit Hämeenlinna in Finland, en werd in 2010 gesticht door een productie duo dat dezelfde naam droeg. Op hun opnames willen ze diezelfde ruwe sound van hun liveoptredens vastleggen. Het klinkt dan ook als Afro funk met invloeden van wereldmuziek. Het kernduo bestaat uit Tammi en Sarkkola, die hun inspiratie uit hun platenverzameling en Dj activiteiten haalden. De complete line-up is als volgt samengesteld: bas – Ville-Pekka Järvinen, drums – Joona Venäläinen, fluit – Hanna Lotti, gitaar – Juha Sarkkola, percussie – Jukka Teerisaari, percussie – Victor Tokpanou, bariton sax – Mikko Veijonen, trompet – Tuure Tammi en zang – de Ethiopiër MikiMac (Mikiyas Getachew). Dit is meteen hun vierde cd, maar de eerste die ik te horen krijg. Het is eigenlijk een EP met daarop 6 tracks, die ze zelf componeerden, en die Afro funk vermengen met jazz. De tracks werden live opgenomen op een analoge manier op een 8 track recorder. Soms is het psychedelische funk, soms klinkt het meer als jazz. Een multiculturele belevenis!

Patrick Van de Wiele

Foto

Afro funk from Finland mixed with jazz. A multicultural sound!

The Yeah You Rights: Lucy Anna

8/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

How ‘Bout Now
I Gotta Right
Lucy Anna
What I Say
Unvulgar

Website Artiest:
The Yeah You Rights

Punkfolklore vanuit Louisiana. The Yeah You Rights jumpen uit de modderige swamps met de story van Lucy Anna. Hou ondertussen de kikkers bij de hand om de ‘rougarou’ (weerwolf) af te schrikken.
Het verhaal van Lucy Anna – met drugs, kind, brute vent – is niet echt leuk maar o zo typerend voor het Amerikaanse platteland. Ontdek het zelf maar.
Alle middelen zijn goed om noten op te hangen, zelfs een vettige trailer. Het duo Truman/Padlock schuwt broertje leen niet en tappen uit het muzikaal verleden om hun eigen songs body te geven.
Slechts 5 songs op de EP waarbij de garagepunk je oergevoelens laat bovendrijven. Veel valt hierover niet te lullen. Of het moest zijn dat ze soms in de buurt van The White Stripes komen (fysiek én muzikaal). Luisteren, genieten, dansen, swingen of terug in de modder springen. Your choice is the right choice.

Line-up:
Gary Truman (Vocals. Guitar)
Mark Padlock (Drums)

Marino Serdons

Foto

Go to the southern states and explore the swamps. Meanwhile listen to this rock ’n roll story. Convinced? Yeah You Right(s)

Henrik Cederblom: Zobop

8/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Giragala
Fillevaeren
Franx
Sköldpadden
Drömmen
Happy Buddha
Bergrummet

Website Artiest:
Henrik Cederblom

Schitterende jazzfusion vanuit het Zweedse Göteborg. Henrik Cederblom bewees al in diverse projecten over een fijngevoeligheid te bezitten voor het componeren van melodieuze nummers met nadruk op melodie, ritme, een groove en samenspel. Zobop is een instrumentaal album waarbij virtuositeit op alle instrumenten een mooi geheel vormen. Beïnvloed door het experimentele werk van Frank Zappa, de songstructuren van Jeff Beck en Bill Frisell jazz uitspattingen, weet Henrik Cederblom in zijn composities voldoende ruimte te laten voor improvisaties. Opvallend is het knappe spel van saxofonist Sten Källman en de bass van Viktor Turegard.
Een zelden keer vloeien je gedachten naar de Duitse jazzrock band Passport (met Klaus Doldinger op sax) of recenter naar het Belgische Nordmann dat echter nog niet tot te hielen van Henrik Cederblom komen. De titeltrack Zobop kreeg een exotisch funky tintje mee dat uit de stal van Carlos Santana had kunnen komen (met dank aan het slagwerk van Finn en Henrik’s gitaarsolo).
Zobop werd een zeer toegankelijk en onderhoudend album, verschenen in mei 2019 op Kakafon Records. Sterk werk!

Line-up:
Viktor Turegard (Electric Bass)
Tapha Indiongue (Drums)
Sten Källman (Tenor and Soprano Sax)
Henrik Cederblom (Electric Guitar, Lapsteel, Beats)
Finn Björnulfson (Percussion on track 7 ‘Zobop’)

Marino Serdons

Foto

Never think that jazz is for nerds. On the instrumental album Zobop you will find great melodies, virtuoso sax and fine grooves. Superb!

Peter Bruntnell: King Of Madrid

7/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Broken Wing
Dinosaur
Lucan
Thief Of Joy
Memory Hood
King Of Madrid
Widows Walk
Snow Queen
London Clay
National Library

Website Artiest:
Peter Bruntnell

Peter Bruntnell mag dan al niet bekend zijn in de Lage Landen, zijn alt-country music met een snuifje Britse seventies pop valt best wel in de smaak. Met King Of Madrid schrijft hij zijn tiende album uit, sommige songs dateren van jaren geleden, en partner Bill Ritchie schreef mee. Opgegroeid in de buurt van Londen, verbaast zijn americana stijl toch wel een beetje. De thema’s zijn wel heel actueel: de brexit (hoe kan het anders) in ‘National Grief’ en ‘Thief Of Joy’, anti-Trump ‘Mr Sunshine’, naast songs over dagdromers en opgroeiende jeugd. Het mooie aan Peter’s songs zijn de helderheid van de sound, de variatie in ritme en melodie, zijn warme stem. Een pedal steel die, in tegenstelling tot zijn Amerikaanse collega’s, ter vervanging of aanvulling van ‘strings’ wordt gebruikt en een uitzonderlijk sfeervol palet schept . Niet alleen melancholie, ook een zekere tederheid klinkt eerlijk uit zijn stemtimbre (‘Widows Walk’). En dat hij bij ‘Dinosaur’ en ‘London Clay’ zijn Britse invloeden niet kan wegsteken, siert hem en verheugt mij.

Line-up:
Mick Clews (Drums)
Peter Noone (Bass)
Peter Bruntnell (Vocals, Keyboards, Ac. & Elec. Guitar)
Dave Little (Electric Guitar)

Guest:
Iain Slown (Pedal Steel Guitar)
BJ Cole (Pedal Steel)

Marino Serdons

Foto

Lovely intimate tenth album. Peter can’t (won’t) deny his roots: beautiful americana songs with a touch of classic British pop.