All Categories - KEYS AND CHORDS

Luka Bloom: Sometimes I Fly…..

19/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Diamond Mountain
Don’t Be So Hard On Yourself
Clara
Holy Ground
Gone To Pablo
Rainbow Day
Perfect Groove
Rescue Mission
You Couldn’t Have Come At A Better Time
As I Waved Goodbye
Love Is A Place I Dream Of
Gabriel
Please Don’t Tell Me How This Story Ends
Delicious

Website Artiest
Luka Bloom

In 1955 geboren als Kevin Barry Moore, verkaste deze Ierse folk singer/songwriter naar de US in 1987, waarna hij optrad als Luka Bloom. Als Barry Moore maakte hij echter reeds in 1978 zijn platendebuut met ‘Treaty Stone’, wat overigens een knap folkalbum is. Zijn gitaarpartijen blonken echter nog niet uit door originaliteit, dat zou pas later gebeuren. Live zorg Luka steeds voor knappe melodieën en dito gitaarwerk. Dat was ook zo in 2001 toen Radio Bremen op 2 december deze livesessie vastlegde. Het verraste Luka toen hij begin 2018 deze opnames in zijn postbus vond, maar tevens was hij ook wat zenuwachtig. Die zenuwachtigheid verdween al vrij vlug toen hij de opnames beluisterde. Wat hem opviel was, alhoewel ze 17 jaar geleden ingeblikt waren, de zeer goede geluidskwaliteit. Hij schakelde Brian Masterson, gekend van zijn werk met o.a. Chieftaines, Elvis Costello en Van Morrison in voor het masteren, met als resultaat ‘Sometimes I Fly….’. Op de 13 songs, waarvan één cover, het van Kris Kristofferson gekende ‘Please Don’t Tell Me How This Story Ends’, hoor je een in superieure vorm verkerende Luka. Een heerlijk helder klinkende stem, mooi afgewerkt gitaarwerk en bovenal van creatieve lyrics voorziene pakkende songs. Bovendien bekruipt je al vrij vlug het gevoel dat Bloom een privé concert voor je speelt.
Luka Bloom, een man met een gitaar, een artiest in hart en nieren! ‘Sometimes I Fly…..’ is een prachtig tijdsdocument.

Lambert Smits (4)

Although these recordings were made 17 years ago by Radio Bremen in Germany, they let hear singer/songwriter Luka Bloom in a superior form. A fantastic time document!

Pymlico: Nightscape

19/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Wide Awake
Gabagool
Tofana 10 AM
Room With A View
Ghost Notes
Road Movie
Silver Arrow

Website Artiest:
Pymlico

Niet alleen de Scandinavische crimi-series, ook de muziekscéne uit het steeds warmer wordende noorden veroveren de wereld. Het aantal experimentele groepen uit Noorwegen is al niet meer te tellen en ook in het progrock genre treden steeds meer bands uit het onbekende. Een aantal festivals in Noorwegen (Close To The Rain, We Lave Rock) en Zweden (Artrock Lidköping, Slottskogen Goes Progressive in Gothenburg) hebben er toe bij gedragen dat groepen zoals Gentle Knife en Pymlico hun uitstekend werk live kunnen brengen. Criticasters zullen beweren dat dit ‘afgeleiden’ zijn van de basisprog uit Engeland ( met iconen als Genesis, Kin gCrimson, enz.). En deels klopt dit natuurlijk, maar Pymlico gaat iets verder. Naast de typische prog elementen met veel keyboard en tempowisselingen, plakken zij er een fusion toets aan. Het vijfde album ‘Nightscape’ boeit dan ook zeven composities lang. De sax van Marie Faervaag bepaalt in grote mate de klankkleur in ‘Room With A View’. Een sax in melodische kleedje dat doet denken aan de hoogdagen van Klaus Doldinger’s Passport. Toch een minpuntje: het zweverige Road Movie. Cinematic kan heel inspirerend werken, maar het koortje in ‘Road Movie’ roept aversie op. Drummer/keyboardist/founder Arild Broter had in 2009 niet kunnen vermoeden dat de band zou uitgroeien tot zo’n sterk melodische band. Pymlico speelde ook support voor ‘The Watch’, de ultieme coverband van Genesis. Toch hebben de Noren zich niet laten verleiden tot enige imitatie. (Wel hoor je Steve Hackett’s gitaarsound in Silver Arrow.) De jazz invloeden daarentegen zijn echter nooit ver weg. Instrumentaal een heel sterke band met mooie melodische tracks.

Line-up:
Oyvind Broter (Keyboards)
Arild Broter (Drums, Keyboards)
Axel Toreg Reite (Bass Guitar, Synth Bass)
Stephan Hvinden (Guitars)
Andreas Sjo Engen (Guitars)
Marie Faerevaag (Sax, Keyboards)
Oda Rydning (Percussion)

Marino Serdons (3 ½)

Great melodic tracks from Oslo Norway. The band Pymlico deserves a place on every progrockfestival. Their fifth album ‘Nightscape’ combines prog and a touch of jazz in a very original way.

Warren Wiebe: Original Demos featuring Warren Wiebe

18/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Colour Of My Love
Live Each Day
Never Take That Chance Again
Love Made Me Wait
A Little Thing Called Life
The Echo Of Your Whisper
You're Welcome In My Life
Spend A Little Time With You
17 Years
Nothing That I Wouldn’t Do
The Day I First Saw You
Lorelei
Don't Tell My Heart
Make A Wish

Website Artiest
Warren Wiebe

Twintig jaar geleden overleed de Amerikaanse zanger Warren Wiebe. Ik ontdekte hem destijds op de cd ‘Q’s Jook Joint’ van Quincy Jones. Maar eigenlijk wist ik verder niks van deze man. Nu is dank zij het Spaanse label Contante & Sonante Records, een definitieve collectie uit van songs, die deze zanger opnam voor diverse songwriters, en het zijn niet van de minste! Warren werd geboren op 18/7/1953 in San Diego. Hij vertoonde vroeg een interesse in muziek, en kon al gauw Stevie Wonder, Al Jarreau, James Brown, Paul Rodgers, of Garth Brooks zingen, en dat zonder één zangles. Op deze nieuwe cd staan 14 tracks, waarvan er 8 nooit voorheen uitgebracht werden. Warren werkte lang samen met superproducer David Foster, en de mooie ballade ‘The Colour Of My Love’ werd door deze laatste geschreven met Dr. Arthur Janov voor de musical ‘Scream’. ‘Live Each Day’ is nog zo’n mooie compositie van David Foster, geschreven met Linda Thompson. Maestro Burt Bacharach schreef samen met Tonio K. de prachtige ballade ‘Never Take That Chance Again’, gevolgd door het al even prachtige ‘Love Made Me Wait’, een song van Bacharach, Tonio K. en Dave Loggings. Songwriter Steve Dorff leverde samen Linda Thompson ‘A Little Thing Called Life’, waarna ‘The Echo Of Your Whisper’ volgt van dezelfde auteur, met zijn zoon Andrew en Larry Harbstritt. Warren brengt deze tracks prachtig! ‘You're Welcome In My Life’ is de volgende track, geschreven door Tom Snow met de legendarische Gerry Goffin, terwijl Warren het duet ‘Spend A Little Time With You’, dat Snow schreef met Dean Pitchford, zingt met Shaun Murphy (Little Feat). Scott Fuller is de man die zorgde voor ’17 Years’ en ‘Nothing I Wouldn’t Do’ (een duet met Cecily Gardner). ‘The Day I First Saw You’ is een samenwerking tussen Guy Thomas en Joseph Williams, de leadzanger van Toto. Je hoort dan ook hints van Toto’s werk in dit duet met Joseph Williams. Het funky ‘Lorelei’ is van de hand van Guy Thomas en Paul Chiten, en doet denken aan Kenny Loggings. ‘Don’t Tell My Heart’, van de hand van Tim Feehan en Tony Smith, wordt opgeluisterd door de sax van Dave Boruff, terwijl ‘Make A Wish’, ook van Feehan afsluit. Deze track werd geschreven voor de 125ste verjaardag van Canada. Het leidt geen twijfel dat dit een prachtige compilatie geworden, met topsongs van klasse zanger Warren Wiebe. Een topalbum, dat ik aan iedereen aanraad!

Patrick Van de Wiele (5)

A beautiful compilation with top songs by Warren Wiebe. A top album, highly recommended!

Candi Staton: Unstoppable

17/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Confidence
I Fooled You, Didn’t I
Love Is You
It Ain’t Over
People Have The Power
Revolution Of Change
Stand Up
(What’s So Funny ‘Bout) Peace, Love And Understanding
The Prize Is Not Worth The Pain
Can I Change My Mind

Website Artiest
Candi Staton

Met de titel van haar dertigste album verwijst Candi Staton naar haar uitspraak ‘My life has been unstoppable’. ‘Niet te stoppen’ is haar leven zeker, maar ook is het verre van doorsnee. Haar reeds meer dan 5 decennia durende carrière, liep niet steeds over een met rozen bezaaid pad. Ups en downs kreeg ze meermaals te verwerken, maar misschien waren die wel de oorzaak dat Candi tal van hits scoorde. Hits waarmee ze telkens op de trein sprong van de op dat ogenblik heersende muzikale genres. Voorbeelden zijn er meer dan genoeg. Rhythm & blues bracht ze met ‘I’m Just A Prisoner’, terwijl ze met ‘Young Hearts Run Free’ en The Bee Gees’ ‘Nights On Broadway’, dat ze een soulkantje meegaf, zich aan de discokelk laafde. Van een uitzonderlijke klasse was zeker haar bewerking van Tammy Wynette’s ‘Stand By Your Man’. ‘Hallelujah Anyway’ en ‘You Got The Love’ konden dan weer onder de elektronische dancenoemer geplaatst worden. En ook op ‘Unstoppable’ past Staton zich weer aan de hedendaagse muzikale smaak aan. Zonder echter haar in de Southern soul en blues liggende roots te verloochenen, baadt dit album toch in een meer funky hedendaags geluid. Dat spreidt ze al dadelijk tentoon in het stevig funky, met blazers overgoten ’Confidence’, wat meteen aangeeft wat haar nauw aan het hart ligt. Die gevoelens laat ze tevens de vrije loop in Patti Smith’s ‘People Have The Power’, dat in Candi’s versie het origineel moeiteloos overklast. Dat herhaalt zich nog eens in Nick Lowe’s ‘(What’s So Funny ‘Bout) Peace, Love And Understanding’. Met ‘Revolution Of Change’ en Tyrone Davis’ hit ‘Can I Change My Mind’ keert ze dan weer even terug naar haar Southern soul verleden. Pure nostalgie om van te smullen! Candi Staton geeft om haar medemensen. Dat toont ze nog dagelijks met haar non-profitorganisatie ‘A Veil Of Silence’, waar ze werkt met slachtoffers van huishoudelijk geweld. Muzikaal vertaalt ze haar bezorgdheid om haar medemens in ‘Stand Up’, een pleidooi voor het opkomen voor jezelf en een vredevolle wereld.
Vocaal komt de door een super funky band geassisteerde Candi nog steeds enorm sterk uit de hoek. Die stem staat garant voor een in soul gedompelde funk, die zowel op de dansvloer als in je luie zetel voor een stomende sfeer zorgt.
Gevuld met zes originele door Candi zelf of als co-writer geschreven songs, aangevuld met 4 covers, laat deze klassedame horen dat de 78 jaren die zij reeds op de teller heeft, geen invloed hebben op haar muzikale prestaties. Super album!

Lambert Smits (5)

During her more than 5 decades spanning musical career, Candi Staton scored several hits and managed to adapt to the current musical taste. She now does that on 'Unstoppable' that is filled with tasteful soul-dipped funk. Highly recommended!

The Paper Kites: On The Train Ride Home

17/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

A Gathering On 57th
Give Me Your Fire, give Me Your Rain
Deep Burn Blue
Mess We Made
Flashes
Red Light
On The Corner Where You Live
Midtown Waitress
When It Hurts You
Does It Ever Cros Your Mind
Don’t Keep It Driving

Website Artiest:
The Paper Kites

De uit Melbourne afkomstige The Paper Kites dweilt al een achttal jaar onze planeet af met melancholische songs. Begin dit jaar verscheen ‘On The Train Ride Home’, het eerste deel van hun reis. De jazz intro van opvolger ‘On The Corner Where You Live’ laat een denderende trein horen: om het hiaat tussen beide albums te vullen. Kan het origineler?! Openingsmelodie op piano en sax ‘A Gathering on 57th’ (..street: de hotelsite in Manhattan) is gebaseerd op de ‘onvrijwillige’ inkijk in andermans appartementen. Jammer dat de mooie melancholische jazz bij de andere songs verdwijnt in zoete dromerige pop, zodat ze soms sterk aanleunen bij Crowded House. In tegenstelling tot het overwegend akoestische album ‘On The Train Ride Home’, ligt op onderhavig album meer de nadruk op de songteksten. Al loerend naar de terugkeer van de werkende mens, lagen de onderwerpen voor het rapen: moe, onzeker, alleen, liefdesverdriet,…hoe zijn we zelf na een lange vermoeiende dag in een rumoerige stad? Er zit te weinig vuur in de songs. Voorkeur gaat dan ook uit naar de intieme songs met alleen pianobegeleiding. Het meeste werd bij elkaar gepend door bassist Sam Rasmussen, een veelschrijver blijkbaar. Misschien ware het beter geweest om wat selectiever te zijn en beide albums te reduceren tot één hoogtepunt. Ondertussen zitten beide albums in een deluxe editie (vinyl en cd). Wie zich live wil laten wegdromen kan op 12/02/2019 naar de AB in Brussel. Hopelijk gaat dan de vlieger op!

Marino Serdons (3)

Soft and melancholic songs on the successor of earlier album ‘On The Train Ride Home’. Dreamy popsongs and intimate reflections. Living art put on music!

Nova Materia: It Comes

17/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Procession
Follow You All the Way
Kora Kora
Souterraine
Nov Power
On Av
Espacio
Speak In Tongues
Amuleto
Surge Lo Extrano

Website Artiest:
Crammed Discs

Het debuut van de Frans/Chileens band Nova Materia kreeg al heel wat goed feedback in de muziekwereld. Waarom? Naast de mooie klassieke titel, brengt het duo muzikaal niks nieuws. De wijze waarop echter spreekt van grote creativiteit. Galm, potten en pannengerammel, strak ritme en wat slogans: eigenlijk op de eighties/new wave gebaseerde dance. Wat flauw ware het niet dat ze hun agressie kwijt kunnen door ook stenen te smijten op ijzeren platen. Live moet dit zeer ‘aantrekkelijk’ zijn. Nova Materia brengt op festivals en clubs de dansende massa in trance op een eigenzinnige manier. Verder verdelen Caroline Chaspoul en Eduardo Henriquez hun aandacht over film/video opdrachten, hun eigen creaties én onlangs nog een samenwerking met Tristan Garcia voor een musical in opdracht van France Culture. Hopelijk overspelen ze hun hand niet.

Marino Serdons (3)

Clubs and dancefestivals jump on their music. But their real future lies elsewhere. Nova Materia brings old dance stuff, so beneath their skills.

Colin James: Miles To Go

16/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

One More Time
Still a Fool
Dig Myself a Hole
I Will Remain
40 Light Years
Ooh Baby Hold Me
Black Knight
Soul of a Man
See That My Grave Is Kept Clean
I Need Your Love So Bad
Tears Come Rolling Down
One More Mile

Website Artiest
Colin James

De release ‘Miles To Go’ is het ambitieuze vervolg van Colin James voor het veelgeprezen ‘Blue Highways’. James vond nu inspiratie bij een verzameling zorgvuldig gecureerde songs. Op dit album combineert hij oude en nieuwe nummers, waarvan sommigen volledig zijn herwerkt. Maar ze zijn allen verenigd door een thema van onsterfelijke liefde voor de blues en met het hoogste respect voor de artiesten die destijds het voortouw namen. Colin James is een van Canada's beste blues muzikanten. Zijn album ‘Blue Highways’ uit 2016 prijkte in de blues grafieken liefst tien weken op nummer één in de Blues Chart van Roots Music Report. Zijn grootste hit ‘Riding In The Moonlight’, een nummer van Willie Dixon dat hij ooit performde in de straten en metro's van Toronto en Montreal, kwam op een Spotify-afspeellijst terecht die miljoenen streams verzamelden. Een blues muzikant heeft altijd een dialoog en affectie met het verleden. Zo ook Colin James op zijn negentiende album ‘Miles To Go’. Hij verzamelde alweer een hele cast rond zich in The Armoury Studios in Vancouver en de Magic Ten Studios in North Vancouver, BC. Enkel de ballade ‘I Will Remain’ en het moderne ’40 Light Years’ vloeiden uit James’ pen. Het funky ‘One More Mile’ en het zwaar beladen. ‘Still A Fool’ ware origineel van Muddy Waters. Bij Big Arthur Crudup haalde hij het soulvolle ‘Dig Myself A Hole’.
Howlin’ Wolf time met het bas gestructureerde ‘’Ooh Baby Hold Me’ en het zwoele ‘Black Night’, een compositie van Jessie Mae Robinson. Het akoestische en gospel begeesterde ‘Soul Of A Man’, origineel van Blind Willie Johnson en Lemon Jefferson én Lewis Furry’s ‘See That My Grave Is Kept Clean’ maken vrijwel meteen de Delta blues wentel rond. Het innemende ‘I Need Your Love So Bad’ kraakt net zoals Peter Green’s versie. Origineel is het nummer toegewijd aan John Mertis Jr. en John William Edward. Met ‘Tears Came Rolling Down’ (Walter Davis & Geoff Muldaur) en de akoestische Muddy Waters evergreen ‘One More Mile’ doet Colin James zichzelf op een schitterende wijze uitgeleide.

Philip Verhaege (5)

With his 19th album, ‘Miles To Go’, on Stony Plain Records in the USA and True North Records ROW, Colin James is getting back to the blues. ‘Miles To Go’, Colin James’ ambitious sequel to the critically acclaimed Blue Highways, continues James’ story with a collection of carefully curated songs handpicked from some of the greatest blues artists.

Vivian Lee: Let’s Talk About Love

15/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Wives And Lovers
Before We Fall In Love
Some Other Time
Secret Love
You Turned The Tables On Me
Emily
The Man I Love
Out Of Nowhere
Didn’t We
Waltz For Debby
Bein’ Green

Website Artiest
Vivian Lee

Liefdesliedjes, er zijn er in alle maten en kleuren, en dat is tevens het centrale thema van deze nieuwe cd van jazzzangeres Vivian Lee. Ze stamt uit een militaire familie, en was zelf 20 jaar militair. Vivian zong al in clubs en op festivals, en houdt duidelijk van standaards uit het American Songbook. Haar begeleidingsband bestaat uit Brenden Lowe op piano, Joe Gilman op piano, Buca Necak op bas, Jeff Clayton op sax en Jeff Minnieweather op drums. Dit is haar vijfde cd, en de swingende en jazzy opener ‘Wives and Lovers’ is uiteraard een klassieker van Burt Bacharach. Op het meer ingetogen ‘Before We Fall In Love’ waarschuwt ze ons voor mogelijke problemen vooraleer we verliefd worden. On ‘Some Other Time’ echter klaagt ze dat ze niet genoeg tijd met haar geliefde kan doorbrengen. Het opgewekte ‘Secret Love’ kennen we uiteraard in de uitvoering van andere artiesten, waarna ze Ella achterna gaat met ‘You Turned The Tables On Me’. Vervolgens komt de ballade ‘Emily’ aan de beurt, met Gershwin’s ‘The Man I Love’ erachter aan. Het ritme gaat omhoog met een opgewekte versie van ‘Out Of Nowhere’, waarna ze reflecteert met het melancholische ‘Didn’t We’. Daarentegen klinkt Bill Evans’ ‘Waltz For Debby’ frisser, en uit de Tv-show ‘Sesame Street’ neemt ze ‘Bein’ Green’ over. Deze cd van Vivian Lee bevalt me, en bewijst dat ze weet hoe ze een song moet brengen.

Patrick Van de Wiele (4)

On this new album by jazz singer Vivian Lee she proves that she knows how to bring a song.

Julian Gerstin Sextet: The Old City

15/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Old City
Jugo de mambo
Human
Element
Pwan lajan-lan
Que guapo es mi company
Leander’s Waltz
The Deaf Singer
Cumbia sin cambio
Soukwé soukwé
Santa Barbara Blues

Website Artiest
Julian Gerstin

Al meer dan 40 jaar is percussionist Julian Gerstin bedrijvig in een waaier van muziekstijlen, van brass band tot free jazz, Afrobeat, salsa, funk, punk en koormuziek. Zijn voornaamste stijlen zijn echter tradities uit Martinique, Cuba, Ghana (Ewe) en Brazilië, maar ook muziek uit Nigeria, Puerto Rico, Trinidad en andere Caribische eilanden, Balkan muziek en jazz. Je kan dus eigenlijk spreken van een wereldmuzikant. Meer recent heeft hij zich opgeworpen als bandleider. In navolging van de vorige succesvolle cd ‘The One That Makes You Happy’, is er nu een nieuwe uit. Die bevat weerom een kleurrijke reis doorheen de ritmes, melodieën en culturen van verschillende werelddelen. Julian schreef alle songs zelf, en wordt bijgestaan door de leden van zijn sextet (klarinet, trompet & beugel, piano, bas en drums). Mara daarnaast zijn er ook een trombonespeler, een fluitist en een saxofonist van de partij. De titeltrack opent met een kalme samba, gevolgd door het Cubaanse gerichte ‘Jugo de mambo’. Voor ‘Human Element’ gaan we richting Balkan, waarna de mazouk (een dans uit Martinique) de inspiratie was voor ‘Pwan lajan-lan’. Cubaanse dansmuziek is dan weer aan de orde op ‘Que guapo es mi company’. Op ‘Leander’s Waltz’ komt viool en gitaar meer naar voren, terwijl ‘The Deaf Singer’ ons weer naar de Balkan voert. De cumbia uit Colombia is te horen op ‘Cumbia sin cambio’, en voor ‘Soukwé soukwé’ gaan we weer naar Martinique. Met het Afro-Cubaanse ‘Santa Barbara Blues’ sluit Julian af. Een feest dus voor fans van wereldmuziek.

Patrick Van de Wiele (3½)

A feast for lovers of world music, that takes us to different cultures.

Mike Bogle Trio: Dr. B!

15/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Cherokee
Ralph’s Piano Waltz
Splanky/Route 66
On the Street Where You Live
Walkin’

Website Artiest
Mike Bogle Trio

Mike Bogle is best bekend in de streek tussen Dallas en Fort Worth als pianist, trombonespeler, zanger, arrangeur en componist. Deze nieuwe cd laat hem echter van een andere kant zien, namelijk als orgelist. Hij leidt hier een trio, bestaat naast hem op Hammond B3, bestaat uit Rich McLure op gitaar en Ivan Torres op drums. Mike schreef op zijn veertiende al zijn eerste arrangement voor Big Band, en twee jaar later ging hij met een studiebeurs naar de University of Miami School of Studio Music and Jazz. Op zijn zeventiende trad hij op met Tom Jones, Burt Bacharach, Diana Ross, en Linda Carter. Toen hij dertig werd, kreeg hij een nominatie voor een Grammy Award voor zijn bewerking van Chick Corea’s ‘Got A Match?’. In zijn thuisstad Dallas, Texas is hij Professor of Commercial Music aan het Cedar Valley College, waar hij les geeft in jazz piano, jazz keyboard ensemble, commercial composition/orchestration, MIDI, synthesis, en Digital Music Production. Mike was muzikaal voor Irene Cara. Hij leidt de experimentele rockband Planet 9, het BOMO Fo-TET, het Mike Bogle Jazztet, het Tropical Jazz Project, en het Mike Bogle Orchestra. Een bezige bij dus! Op deze nieuwe EP staan 5 uitgebreide stukken, beginnend met ‘Cherokee’, en verder met een cover van John Abercrombie’s ‘Ralph’s Piano Waltz’. Een medley van Neal Hefti’s ‘Splanky’ en het overbekende ‘Route 66’ gaat vooraf aan een swingende versie van ‘On the Street Where You Live’. Afsluiter ‘Walkin’’ is een buitenbeentje. Interessant voor wie houdt van Jimmy Smith.

Patrick Van de Wiele (3½)

This EP shows Mike Bogle in a new way, namely on the Hammond B3 organ. Interesting for lovers of Jimmy Smith.

Detonics: Raise Your Bet

14/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Swing King
Out Of Sight
Butter Side Up
She Is In Command
Can’t Get Enough
Bullet Through My Heart
My Dad Taught Me To Rock
Route 101
The Rat
Mr. Barber
I Still Remember

Website Artiest
Detonics

‘Zodra Detonics speelt, ontstaat de sfeer van prostitutie, illegale casino’s, zelf gestookte whisky en Al Capone’ staat er te lezen op de persnota van deze Nederlandse band. Om de nieuwsgierigheid te doen boosten, kan dit uiteraard tellen. Het vijftal was reeds te gast op heel wat podia, zowel in Nederland als in het buitenland. In 2016 won Detonics de Dutch Blues Challenge, waarna ze hun land mochten vertegenwoordigen op de European Blues Challenge in Denemarken. In 2017 konden ze zelfs doorstoten naar de halve finale van de in Memphis gehouden International Blues Challenge.
Geïnspireerd door de vroege West Coast Blues, geven de heren er onmiddellijk een stevige lap op met het swingende ‘Swing King’, ruimte gevend aan de Hammond van Raimond de Nijs, die evenwel al vlug de concurrentie moet aangaan met de gitaar van Jeremy Aussems. Wat gas nemen ze shufflegewijs terug in het daarop volgende ‘Out Of Sight’, maar met ‘Butter Side Up’ davert de swingtrein, met aan boord een leuke pianopartij, weer ongestoord verder. Volgende stop is het met rumba overgoten ‘She Is In Command’, waar zanger Kars van Nus zich van zijn beste kant laat horen. Enkel door piano begeleid start Kas ‘Can’t Get Enough’, waarna de voltallige band de boogie naar een climax stuurt, met een knap slow einde. Einde dat een vervolg krijgt met de slowblues, het emotioneel gezongen ‘Bullet Through My Heart’. Rollende pianoklanken geven even later onmiskenbaar een New Orleans touch aan ‘My Dad Taught Me To Rock’. Nog een pluspunt is het feit dat Detonics zich niet beperkt tot de blues en zijn deelgenres. Dat tonen ze in het met wat Johnny Cash gekruide ‘Route 101’, een pracht van een Americanasong. Een genre wat we nog niet veel bluesbands hebben horen doen. Alle remmen worden daarna nog eens overboord gegooid in ‘The Rat’ waar Jeremy een bijzonder fraaie solo uit zijn snarenplank tovert. Daarna mag Kas met een vette harmonicasound ‘Mr. Barber’ op de sporen zetten, waarna het tijd is om af te sluiten met tearjerker ‘I Still Remember’.
‘Raise Your Bet’ herbergt 11 originele songs, die de vergelijking met het oeuvre van de bluespioniers moeiteloos doorstaan. Diversiteit is troef op dit album, al springen de meest swingende tracks er toch wel uit.

Lambert Smits (4)

Swing, slow blues, a dash of New Orleans by this Dutch band, which won the Dutch Blues Challenge in 2016 and even advanced to the semi-final of the International Blues Challenge in Memphis in 2017.

JW- Jones: Live

14/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

A Memo (Nothin’ But Love)
Need You So Bad
I Don’t Believe A Word You Say
Moanin’ At Midnight
Tonight I’ll Be Staying Here With You
Early Every Morning
You’re Gonna Need Me
Catch That Teardrop
That’s Alright
Way Down Inside
I Might Not Come Home At All / Medley

Website artiest
JW-Jones

De improvisatiemagie die je hoort op het tiende album van JW-Jones ‘Live’ slaat je vrijwel meteen met enige verstomming. Het is dé vonk waarmee Jones hier alweer nieuwe sonische grenzen verlegt. Hij is een Maple Blues Award-winnende Ottawa-blues artiest die een gevoel van vrijheid resoneert in zijn live performen. Het album is een opwindende verzameling van elf onuitgebrachte nummers die liefdevol werden opgenomen gedurende twee nachten in een uitverkocht Gatineau, QC-theater in samenwerking met producer Zach Allen. JW-Jones evolueerde tot een van Canada's meest veelzijdige blues artiesten. Deze Billboard Top 10 Blues-artiest, IBC-winnaar en JUNO Nominee Canadese zanger / gitarist staat dan ook bekend om zijn energieke liveshows. Nu levert hij het perfect visitekaartje af met de plaat ‘Live’.
JW strooit meteen gretig met zijn gitaarriffs en die worden secuur ingevuld door de ritmesectie van Laura Greenberg (bas), Will Laurin (drums) en Hammondorgel virtuoos Don Cummings. Vooral de songs ‘Need You So Bad’, 'I Do Not Believe A Word You Say' en 'Moanin' at Midnight’ zijn overgoten met Jones uitgesponnen maar schitterend en ingetogen soleerwerk. Het publiek raakt opgewonden omdat het allemaal zo eenvoudig en organisch klinkt. Met ‘Tonight I’ll Be Staying Here With You’ wordt bewust wat gasoline teruggenomen. Maar na een jazzy drumintro komt Jones ons vergasten met het lekker swingend en gestructureerde ‘Early Every Morning’. Van het haast instrumentale ‘You’re Gonna Need Me’ gaat het naadloos naar het zwoele ‘Catch That Teardrop’ en de slow blues ‘That’s Alright’. Finaal worden het modern spijkerende ‘Way Down Inside’, het losgeslagen en rockende ‘I Might Not Come Home At All’ en een heuse ‘Medley’ op zijn fans geabandonneerd. JW-Jones levert met het album ‘Live’ zijn muzikaal visitekaartje af.

Philip Verhaege (5)

The fun of playing is so dripping off the stage! Finally, the modern nailing 'Way Down Inside' and the loose and rocking 'I Might Not Come Home At All / Medley' are being subscribed to his fans. JW-Jones delivers his business card with the album 'Live'.

Dr Chrispy : VHS

14/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Be There Soon
Gotta Getta Gotta
Sleeping In Tokyo
Blue Sky Line
Vanmover
Goodbye Shanghai
60Miles Up
Muromigawa
Vancouver
Torotoroid
Dreaming Of Home
I’m Going Down (Under)
Sea
Maui
Follow The Wild Geese

Website Artiest:
Dr Chrispy

Een gediplomeerde ruimtevaart ingenieur die in zijn vrije tijd/reistijd wat begint te prullen op zijn pc en daar zijn wonderlijke klanken aan elkaar bindt. Dertien jaren spaarde hij zijn ideeën om nu aan de buitenwereld te tonen dat zijn carrièreswitch gerechtvaardigd is. Inderdaad, bye bye NASA. De Australiër Chris Boshuizen stort zich volledig op zijn muzikale evolutie. VHS is zijn instrumentaal debuut en bliksemt 15 verzamelde composities over het welwillende publiek. Groot talent ontdek je er nog niet in. De elektronische nummers zitten vol herhalingen, sommige zijn dansbaar, andere horen eerder thuis in een lounge restaurant of zijn bruikbaar voor de filmindustrie. Chris Boshuizen is dan ook een selfmade man gedreven door zijn hobby en misschien kan hij ons later verrassen wanneer zijn zieleroerselen in woorden worden omgezet. Enkel ‘Follow The Wild Geese‘ kreeg tekst en zang mee van Marie Jenkins. Niet onaardig.

Marino Serdons (2 ½)

Dr. Chrispy’s first attempt to compose attractive pieces, will definitely disappear in space. Nevertheless, it could be the start of a new career as a sound engineer in the movie industry.

Moster! : States Of Minds

13/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:
CD 1

Brainwave Entrainment
Unhorsed By Chivalry
Plate Sized Eyes
Mystère
Bow Shock

CD2

Life Wobble
Phantom Bandotron
Sounds Like A Planet
Mon Plaisir
What A Flop Waking Up

Spontane composities en improvisaties van Motorpsycho leden vormen de basis van het experimentele dubbelalbum ‘States Of Minds’. De Noren verenigden hun krachten in Moster! Om vrijuit een aantal muziekstijlen uit te puren. Verwacht niet altijd mooi afgelijnde melodieën of gemakkelijke texturen. ‘States Of Minds’ komt uit hun hersenpan en speelt met de onze. Avontuurlijke klanken teisteren je zintuigen. ‘Brainwave Entrainment’ dompelt je onmiddellijk 20 min. onder in hun metafysische wereld. En wat te denken van ‘Unhorsed By Chivalry’: paardengetrappel stuurt de cavalerie naar het slagveld met veel sax. ‘Mystère’ drijft op intrigerende bass en percussie met melodische jazzsax van Kjetil Moster. Invloeden uit de jazzwereld, primitieve blues, noise guitar maar ook lapsteel passeren de experimentele revue. ‘Phantom Bandoltron’ balanceert op jazz- en progrock. Afsluiter ‘What A Flop Waking Up’ - met Inventief percussiewerk en veel noise - roept toch vragen op over de muzikale meerwaarde voor de luisteraar.

Line-up:
Kjetil Moster (Sax, Clarinet, Electronis, Percussion)
Hans Magnus Ryan (Guitar, Electronics)
Jorgen Traen (Synth, Lapsteel)
Nikolai Haengsle (Electric Bass, Electronics)
Kenneth Kapstad (Drums)

Marino Serdons (3 ½)

Experimental album from supergroup Moster! Intens, unexpected sounds and melodies that plays with your brain.

Barbara Blue: Fish In Dirty H2O

13/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

My Heart Belongs To The Blues
Johnny Lee (Angeline)
Accidental Theft
Dr Jesus
Meet Me In Memphis
Fish In Dirty H2O
Walk Away
BBQ Man
Wild Women
Gravy Train
That’s Working For Me”
Slow Burn
Come On In My Kitchen

Website Artiest
Barbara Blue

Barbara Blue is in Tennessee bekend als de regerende ‘Blues Queen of Beale Street’.
Ze reisde in het verleden naar Phoenix, AZ maar keerde uiteindelijk terug naar haar geboorteplek Pittsburg om dan toch uiteindelijk te belanden in Memphis, Tennessee. Barbara zong gospel in het kerkkoor maar trok tenslotte naar de bühne en leerde zichzelf gitaar spelen. Intussen speelt ze meer dan eenentwintig jaar in Memphis En dit vijf avonden per week on 183 Beale Street in de bluesbar Silky O'Sullivan. Ze is ook een graag geziene gast op een van de vele Blues Cruises. In 1989 richtte Barbara haar eigen band op en bracht ze haar debuut album ‘Out Of The Blue’ op de markt. In 2007 ontving ze een Blues Music Award-nominatie als ‘Contemporary Blues Female Artist of The Year’. Voor het recente ‘Fish In Dirty H2O’ vond ze, naast heel wat speciale gasten, de ritmesectie met Will McFarlane (gitaar), Lester Snell (keys), Dave Smith (bas) en drummer Bernard “Pretty” Purdie. Het gezelschap trok naar de Bessie Blue Studio in Stantonville, TN en registreerde samen met producer Jim Gaines dertien onvervalste blues songs. Barbara’s vingerzettingen in de openingssong ‘My Heart Belongs To The Blues’ worden vrolijk ingekleurd door Will McFarlane’s euforische gitaarsolo’s. ‘Johnny Lee’ (Angeline) is een rustig opbouwende blues track. Deze interessante coverherwerking van Scott Sharrards’ ‘Angeline’ werd eenvoudig weg getransformeerd naar ‘Johnny Lee’. Op naar de krachtige biker song ‘Accidental Theft’. Blue verheft haar stembanden en die resulteren in het gelardeerde en komische ‘Dr Jesus’. De song ‘Meet Me In Memphis’ is zo veelzeggend voor Blue’s sound.
Het titelnummer ‘Fish In Dirty H2O’ komt uit de Koko Taylor-catalogus en is een knap vocaal duet met Al Kapone. ‘Walk Away’ heeft dan weer die soul en gospel ondertoon die wordt geïncorporeerd door innemende orgel en Jim Spake bariton saxofoon arrangementen. En Jim blijft ook aan boord voor het lekker swingende ‘BBQ Man’. De song ‘Wild Woman’ is nog zo’n knappe track die lekker en melodieus uit zijn voege barst. Het Chicago blues geënthousiasmeerde ‘Gravy Train’ heeft naast die hypnotiserende gitaarriff een opwekkende blazerssectie dito pianostructuur. Met ‘Slow Burn’ krijgen we een allereerste slow blues van formaat. Het album wordt afgesloten met de klassieke blues melodie ‘Come On In My Kitchen’ van Robert Johnson.

Philip Verhaege (4 ½)

Barbara Blue confirmed repeatedly. The diversity of this CD, interwoven with blues and soul, is delightfully refreshing to say the least. Very recommended album!

Sneaky Sneakerz!?: It’s Gonna Get You

12/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Cookin’
Grens Bentveld
It’s Gonna Get You
Half The Chillin’/Gm Blues
Koest
Nieuwe Sneakerz
Slomo
The Pearl

Website Artiest
Sneaky Sneakerz!?

Sneaky Sneakerz!? is ontstaan uit de Amsterdamse en Haagse jazzscene. Leden van dit Hammondkwartet zijn Elvis Sergo (Hammond), Thomas Streutgers (tenorsax), Florian Hierdeis (gitaar) en Maarten Kruijswijk (drums). ‘It’s Gonna Get You’, hun debuutalbum, hebben de heren gevuld met negen originele nummers. Negen instrumentale nummers die barsten van originaliteit. Het viertal kijkt namelijk verder dan hun jazzneus lang is. Opener ‘Cookin’’, een mooi samenbrengen van surf en jazz zet de sax en gitaar in de spots. Hammond, aangevuld met het zwoel smooth klinkend gitaartje van Florian mogen de calypsojazz of jazzy calypso, gestalte geven in opvolger ‘Grens Bentveld’. Een meer dan schitterende vondst is de als een tikkende klok begeleidde titeltrack, waarin percussiegrenzen verlegd worden. Voor een supermooi staaltje van soulvolle, eerder herkenbare jazz ben je bij ‘Half The Chillin’/Gm Blues’, waar de Hammond ook prominenter aanwezig is, dan weer aan het goede adres. Vanaf de zijlijn toekijkend, doet Elvis’ Hammond even later helemaal niet in het elf minuten durend, maar steeds boeiend blijvend ‘Koest’, voor ondergetekende de topper op ‘It’s Gonna Get You’.
Alhoewel Sneaky Sneakerz!? zichzelf ziet als een Hammondkwartet, zijn het toch eerder sax en gitaar die op dit album het muzikaal laken misschien iets teveel naar zich toetrekken. Niettemin is dit een meer dan aardig visitekaartje, dat dit getalenteerd viertal zeker nog ver zal brengen. Te ontdekken!

Lambert Smits (4)

Dutch jazz quartet that uses Hammond, guitar, sax and drums to mold jazz, surf and soul into a beautiful sound. To discover!

Jonathon Long: Jonathon Long

12/10/2018

Foto

detail album

Tracks:

Bury Me
Shine Your Love
That’s When I Knew
The Light
Living The Blues
Natural Girl
The River
Pour Another Drink
This Road
Where Love Went Wrong
Pray For Me

Website Artiest
Jonathon Long

Jonathon Long is een vrij relatief nieuw naam hier in het Europese blues circuit. Toch kan hij al aardig wat adelbrieven voorleggen. Hij komt uit Baton Rouge, Louisiana en groeide op in een Southern Bapist gemeenschap. Als autodidact gitarist leerde hij heel wat oude evangelische songs, maar trok als jonge tiener naar de bluesclubs in en rond Baton Rouge. Long evolueerde dus van gospel naar de blues sound en het hele spectrum van Louisiana beïnvloede muziek. Niet zo heel veel later verliet hij de schoolbanken en toerde in het befaamde Chitlin' Circuit met Henry Turner Jr. & Flavour, Chris Duarte, Kenny Wayne en Tyree Neal. In 2011 won hij de ‘Guitar's King Of The Blues’, een wedstrijd voor amateuristische blues gitaristen. Tot hij twee jaar later een heuse tournee mocht openen voor B.B. King. In datzelfde gezegende jaar 2013 verscheen ook zijn debuutalbum ‘Jonathon Boogie Long & The Blues Revolution’. Dat al snel een opvolger vond in 'Trying To Get There'.
Nu is er het langverwachte nieuwe album 'Jonathon Long' op het label Wild Heart Records. Jonathon vond in Samantha Fish de ideale producer en heeft met drummer Julian Civello,
Chris Roberts (bas), toetsenist Phil Breen en speciale gasten Michael Harvey (viool) en uiteraard
Samantha Fish op gitaar en vocals in het nummer ‘The Light’ de ideale backingband rond zich verzameld. Het hypnotiserende ‘Bury Me’ is een knappe opener en ook het country begeesterende ‘Shine Your Love’ kunnen we hier best smaken. Het moderne ‘That’s When I Knew’ en het opwekkende ‘The Light’, met die geweldige vioolschikkingen van Michael Harvey, én de countryballade ‘Living The Blues’ zijn maar enkele highlichts op de release. En dan komt de swingende country boogie ‘Natural Girl’ nog de setlist vervoegen. Het jazzy ‘Poor Another Drink’ zorgt voor de nodige diversiteit Haast helemaal uit ons lood geslagen komen ook nog de Americana blues rocker 'This Road' , de ’70 soul ballad 'Where Love Went Wrong’ en de funky spijkerende afsluiter ‘Pray For Me’ uit onze woofer geknald.

Philip Verhaege (5)

Wild Heart Records is proud to present the new release by Jonathon Long. You get Long’s burning guitar, handsome vocals and a tight backing band. Jonathon Long evolved from gospel to the blues sound and the entire spectrum of Louisiana influenced music

The Braxton Brothers: Higher

11/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Only Woman In The World
You Care About Me
Back In My Arms
Higher
Something In My Heart
Because Of You
A Stronger Love
Beauty
Where I Wanna Be
Just To Be Loved
What Would I Do
I’ll Be Here

Website Artiest
The Braxton Brothers

Tweelingbroers Nelson en Wayne Braxton, ofwel The Braxton Brothers, uit San Diego debuteerde in 1996 met ‘Steppin’ Out’. Op hun laatste album ‘True Love’ uit 2013 gingen ze echter de akoestische jazztoer op. Nu zijn ze terug met een nieuw souljazzalbum. Nelson, die lange tijd bij Michael Bolton’s band speelde, bespeelt basgitaar, keyboards, percussie, drum programming, elektrische en akoestische gitaar, terwijl broer Wayne op zijn saxofoon blaast, de drums programmeerde en de achtergrond voor zijn rekening nam. Voor twee tracks op hun nieuw album schreven ze eerst de teksten, en pas daarna de muziek. De overige nummers zijn instrumentals. Met de energieke, “feel good” single ‘The Only Woman In The World’ voorop, waarna ‘You Care About Me’ volgt. ‘Back in My arms’ is een mid-tempo track, terwijl de titeltrack er flink tegenaan gaat. ‘Something In My Heart’ klinkt ontspannen, en ‘Because of You’ ook. Vervolgens wordt het romantisch met ‘A Stronger Love’, en wiegt ‘Beauty’ op een zacht reggaeritme. ‘Where I Wanna Be’ is weer mid-tempo, waarna ‘Just To Be Loved’ voldoening brengt in de liefde. De basgitaar klinkt flink door op ‘What Would I Do’ en afsluiter ‘I’ll Be Here’ klinkt geruststellend. De broers kregen hulp van gitaristen Chris Camozzi, Errol Cooney, Kay-Ta Matsuno, Ryan Parrino en Andy Quinn. Dit album is dus een geslaagde terugkeer naar de contemporary en smooth jazz.

Patrick Van de Wiele (4)

A successful return to contemporary and smooth jazz by The Braxton Brothers.

Ilya Serov: Back In Time

11/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

C'est Si Bon
The Way You Look Tonight
Tangerine
L-O-V-E
Frim Fram Sauce
Old Devil Moon
Route 66
Fly Me To The Moon
Swing 42

Website Artiest
Ilya Serov

De in Rusland geboren Ilya Serov is een jonge jazzmuzikant met een oude ziel. Deze trompettist en zanger kreeg een klassieke opleiding aan het conservatorium van St. Petersburg, maar besliste echter om zijn voorliefde voor jazz, die hij in de stad Saratov gecultiveerd had, te volgen. Tot zijn voorbeelden rekent hij Arturo Sandoval, Chet Baker, Miles Davis, Frank Sinatra en Nat “King” Cole. Aldus week hij uit naar de USA. In 2013 kwam zijn debuut ‘September in the Rain’ uit. Ondertussen heeft Ilya saxofonist Dave Koz ontmoet, die hem een optreden in de club Spaghettini, en een plek aan boord van zijn jazzcruise bezorgde. Nu is zijn tweede album een hommage geworden aan het tijdperk van de Big band. Dat bevat enkel jazzstandaards, waarop Ilya zowel zijn instrumentale als vocale talenten kan uitleven. Op de swingende gipsy jazz van opener ‘C’est Si Bon’ (en tevens de derde single) kan je op de achtergrond de The Swing Kittens horen, waarna het romantische ‘The Way You Look Tonight’ volgt. De tweede single ‘Tangerine’ is een meesterstukje, waarop Ilya begeleiding krijgt van congaspeler Poncho Sanchez. Het is dan ook een leuke Latin jazztrack. Nat “King” Cole komt aan bod met het swingende ‘L.O.V.E.’, waarop Roger Kellaway piano speelt. En de ‘Frim Fram Sauce’, een nummer dat minder bekend is, heeft gitarist Bruce Forman te gast. Saxofonist Eric Marienthal fleurt ‘Old Devil Moon’ op, waarna de onvergetelijke ‘Route 66’ swingt de pan uit, gevolgd door Sinatra’s ‘Fly Me To The Moon’. De eerste single ‘Swing 42’ (een cover van Django Reinhardt) sluit af, met pianist Roger Kellaway. Ondertussen heeft Ilya ook een nieuw muziekinstrument ontwikkeld, de Jazz-o-hoorn. En hierna begint hij aan een smooth jazz album. Dat belooft dus! ‘Back In Time’ is een top album, dat ik warm kan aanbevelen. Spring mee in deze tijdmachine en geniet volop!

Patrick Van de Wiele (4½)

This is a top album, that I highly recommend. Jump with me into this time machine and enjoy the Big Band music!

Terry Blersch: Play It All Day

11/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Treat Me Right
It's All Rigiht (feat. John Finley)
Play It All Day (feat. Quisha Wint)
It's Just You
(Maybe) It Ain't Too Late
The Girl Outside My Window (feat. John Mays)
King Creole
Early Morning Rain (feat. Jimmy Bowskill)
Jammin' II
Only One
I'll See You In My Dreams

Website Artiest
Terry Blersch

Terry Blersh is een Canadese gitarist uit Toronto die in 1992 zijn eerste band vormde. Hij werkte ook samen met Rita Chiarelli en The Cameo Blues Band. Met zijn titelloze debuutalbum scoorde hij hoog bij de vakpers. Maar Terry gaat nu nog een stap verder. Met enkele wonderbaarlijk en gevarieerde songs betoverd hij nu zijn ruime fanbase. Terry schreef nu negen originele nummers bij elkaar en opent met de blues standaard ‘Treat Me Right’. Het swingende en Latin begeesterde ‘It's All Right’ is een duet met John Finley, die ook met bands als The Checkmates en Rhinoceros werkte. Quisha Wint mag vocaal Terry vergezellen in het soulvolle ‘Play It All Day’. In het nummer ‘It’s Just You’ komen vooral Gene Hardy (saxofoon) en Lance Anderson’s piano arrangementen in de spotlights. Denis Keldie mag hetzelfde doen met zijn Hammond in het opwekkende en zonnige (Maybe) ‘It Ain’t Too Late’. De track ‘The Girl Outside My Window’ teert op een gezellige reggae beat en mondt uit in een overheerlijk duet met John Mays van de band Fathead. Er staan dus ook drie covers op deze release. Een daarvan is het zwoele ‘King Creole’, een hitsingle geschreven door Leiber en Stoller uit de soundtrack van de gelijknamige film uit 1958, een muzikaal drama met in de hoofdrol Elvis Presley. Het zuiderse en Tex-Mex klinkende ‘Early Morning Rain’, hier een duet met mandolinevirtuoos Jimmy Bowskill (The Sheepdogs), werd bij elkaar geschreven door de Canadese Gordon Lightfoot en voor het eerst geregistreerd1966. Maar ook de mysterieuze rocktunes uit het instrumentale ‘Jammin’ II’ en het jazzy gestructureerde ‘Only One’ zijn overheerlijke en divergentie songs. En als laatste coversong koos Terry voor het gyspy geïnspireerde ‘I'll See You in My Dreams’, neergepend door Isham Jones met een tekst van Gus Khan. Het nummer werd voor het eerst genotuleerd in 1924 en later gecoverd door legendarische artiesten als Django Reinhardt, Merle Travis en Chet Atkins.

Philip Verhaege (4 ½)

The album 'Play It all Day' offers the listener a broad perspective of Terry Blersch's blues sound.
Self-produced and arranged, Terry has assembled some of Canada’s top musicians, each with a specific song or feel in mind. They all deliver in spades. Masterfully recorded and mixed by Grammy and Juno nominated Jeremy Darby (Eric Clapton, Lou Reed) at The Canterbury Music Company, the sound is nothing less than world-class.

The Guess Who: The Future Is What It Used To Be

11/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

When We Were Young
Runnin’ Blind
Talks All The Time
Baby Come Around
Haunted
In America
Playin’ On The Radio
Give It a Try
Good Girl
Long Day

Website Artiest:
The Guess Who

In 1969 had de band een megahit met ‘American Woman’, een protestsong tegen de Vietnam oorlog.
De Canadese band had ondertussen reeds zes albums achter de kiezen geduwd, met een mix van bluesrock en psychedelische songs. In 1975 volgde de verwachte split. Dat de heren zich nu terug kunnen uitleven in het ‘dinosaurus’-genre is hun gegund. De titel van het album wijst in die retro richting en doet nog een beetje hopen op een gelukzalig moment uit de jaren stilletjes. Jammer, maar met hun nieuwe composities slaan ze de bal (beter: de rock) helemaal mis. En dat ligt zeker niet aan de nostalgische replica opnames. (Vinylliefhebbers hebben ook het idee dat een elpee warmer klinkt dan een cd-- - onzin, al zeg ik het zelf). De tien rocksongs op ‘The Future Is What It Used To Be’ zijn uitermate saai en slaapverwekkend voor de 21ste eeuw. Luister best eerst naar het oudere werk, want dat had wel kwaliteiten.

Marino Serdons (2 ½)

The Guess Who was responsible for a few nice albums and hitsongs in the sixties. Their latest reunion album just can’t convince the earlier fans.

Scott Sharrard: Saving Grace

11/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

High Cost Of LOving You
Faith To Arise
Saving Grace
Everything A Good Man Needs
Angeline
Words Can’t Say
She Can’t Wait
Sweet Compromise
Tell The Truth
Keep Me In Your Heart
Sentimental Fool

Website Artiest:
Scott Sharrard

Schitterende funky opener op Scott Sharrard nieuwe. De ex-musical director van The Gregg Allman Band trok voor de opnames naar Memphis én naar de bekende Fame studio in Muscle Shoals (Alabama). In ‘High Cost Of Loving You’ waan je je in Beale Street, het uitgaansmekka van Memphis. De song verhoogt je soulgevoel tot een ongekende funky danspartij. Vurige blaassectie en zwoele backing vocals liggen er voor het rapen. Dat Scott Sharrard goed overweg kan met slide gitaar hoor je in ‘Fait to Arise’. In ‘Saving Grace’ , een bluesballad, laat hij niet alleen zijn hart maar ook zijn gitaar scheuren. Ja, dit is blues, southern rock en soul van het hoogste niveau. Scott Sharrard laat zich dan ook begeleiden door de Hi Rythm Section en door de beste sessiemuzikanten van Muscle Shoals. ‘Everything A Good Man Needs’ was bestemd voor een Gregg Allman’s album. Hier wordt Gregg vocale bijdrage vervangen door niemand minder dan Taj Mahal. ‘Words Can’t Say’ croont al wegzakkend aan een lege toog. In ‘Sweet Compromise’ mag Eric Finland zich uitleven op een B3 orgel. Een instrument dat in alle songs subtiel aanwezig is.
Het album Saving Grace heeft een groot American roots gehalte en bewijst dat soul music nog springlevend is. Weer een release dat het sentiment, het geluksgevoel, aanscherpt. Of is dat foolish?

Marino Serdons (4)

Saving Grace takes you immediately by the throat. Strong vocals and sentimental guitar from the master himself, with the support of a superb talented rythm section. Soulfull reflection!

Jaune Toujours: Europeana

10/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Save Le Monde
Cinema Politika
Ska-Man
H’bibi
Balkan Khan
Funky Brussels
Même Pas Peur
Refugees Welcome
End Of Season
Hotel Serdjo
Veiculo Longo
Radio Blues
Alles Normaal
Question/Réponse

Website Artiest:
Choux de Bruxelles

Weeral een Belgische band om fier op te zijn. Jaune Toujours heeft haar muzikale roots in het kosmopolitische Brussel. Het nieuwe album Europeana mag gerust de tegenhanger van Americana worden genoemd. De muzikale escapades van Jaune Toujours gaan over ska, balkan naar funky jazz. De geëngageerde teksten worden gebracht in het Frans, Engels en zelfs in het Nederlands. Naast de muzikale diversiteit dragen ze ook bij tot een maatschappij kritische blik op Europa en de wereld.
En toch blijft het live en op dit studio album een waar feest. Lees de songtitels: Ska-man, Balkan Khan, Radio Blues of Refugees Welcome en Funky Brussels. Een urban mix met accordeon, trompet, drums in diverse stijlen maakt een echte ‘streetband’ die elke tent in lichterlaaie zet. Jaune Toujours is echter meer dan de zoveelste brassband. Gypsy invloeden van accordeonist Piet Maris geven het geheel een feestgehalte. De jazzy kopers blazen de songs naar een hoger niveau. Naast de vaste leden speelden ook nog de Syrische trompettist Yamen Martini, Jo Zanders op likembe en zong Vincent Heirman en verzorgde de Burkinees Patrick Kabré backing vocals. Samen maken ze het verschil in het artiestencollectief Choux de Bruxelles, en leverden ze weeral een schitterend kwalitatief ‘roots’album af.

Marino Serdons (4)

Don’t hesitate to love this Belgian band: explosive, engaged, funky and eclectic! Quality first!

Ken Wiley: Cuerno Exotica

10/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Bolero
Carilo
Cubaon Blue
Black Orchid
Gato Magico
Sama Layuca
El Gorrion
Cuerno Exotica

Website Artiest
Ken Wiley

De Franse hoorn is een muziekinstrument dat niet zoveel bespeeld wordt in jazz. Ken Wiley wordt echter beschouwd als een van de top sessiemuzikanten in LA. Hij behaalde een graduaat aan de Manhattan School of Music in New York, en speelde al samen met bassist Charlie Haden’s Liberation Music Orchestra, The Charlie Rouse Quintet, bassisten John Patitucci (Chick Corea) en Jimmy Johnson (Wayne Johnson, Allan Holdsworth), en gitaristen Mike Miller & Grant Geissman (Chuck Mangione). Ken componeerde al muziek voor kortfilms, docudrama’s, en Tv-reeksen. Uiteraard trad hij aan op verschillende festivals, en zijn nieuwste project staat in het teken van Latin jazz. Ken vangt aan met een frisse bewerking van Ravel’s ‘Bolero’ en hij is uiteraard de solist. ‘Carilo’ klinkt levendig, gevolgd door het ontspannen maar bluesachtige ‘Cubano Blue’. Cal Tjader’s ‘Black Orchid’ drijft op een aanstekelijk ritme, waarna ‘Gato Magico’ ietwat mysterieus klinkt. McCoy Tyner’s ‘Sama Layuca’ is de volgende cover, en zowel ‘El Gorrion’ als de titeltrack sluiten af met een zachte sfeerschepping. Deze cd is totaal iets anders van wat Ken Wiley anders aflevert. En ik vind het geslaagd!

Patrick Van de Wiele (4)

This album is unlike any other recording by Ken Wiley, but I like it!

Judith Lorick : The Second Time Around

10/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Why Did I Choose You
Lucky to Be Me
Wild is the Wind
For All We Know/I’ll Be Seeing You
He Needs Me
If You Could See Me Now
I’m Gonna Laugh You Right Out of My Life
When I Look in Your Eyes
Hymne à l’amour
The Second Time Around

Website Artiest
Judith Lorick

Uit Philadelphia, de “city of brotherly love”, komt jazzzangeres Judith Lorick. Op haar vierde won ze al een talentenjacht, en op school maakte ze deel uit van een opera workshop. Pas op de hogeschool kwam jazz in haar leven, toen ze Billy Eckstine, Ella Fitzgerald, Sarah Vaughan, Nancy Wilson enz. ontdekte. Maar een negatieve ervaring met een clubeigenaar maakte dat Judith de komende 13 jaar niet meer voor de microfoon stond. Ze verhuisde naar Californië, en nog later naar het zuiden van Frankrijk. Het volgende decennium toerde ze rond in Europa, maar uiteindelijk keerde ze weer naar de USA. Eric Reed overtuigde haar om een lijst te maken van songs, die zou uitmonden in haar tweede album, en dat ligt nu voor mij. Het is tevens een reünie met haar geliefde Artie. Op die cd wordt ze begeleid door Eric Reed (piano), Jeremy Pelt (trompet), McClenty Hunter (drums), Kiyoshi Kitagawa (bas) en Chris Lewis (sax). De cd bevat enkel ballades, en vangt aan met het knusse ‘Why Did I Choose You’, gevolgd door het even warme ‘Lucky to Be Me’. Het lieflijke ‘Wild is the Wind’ is de volgende ballade, terwijl ‘For All We Know/I’ll Be Seeing You’ haar herinnert toen Artie in 1968 naar Vietnam gestuurd werd. Het vervolg erop ‘He Needs Me’ doet haar terugdenken toen Artie als een gebroken man in 1969 terugkwam. ‘If You Could See Me Now’ beschrijft haar toestand in 1970, wanneer Artie haar verlaat… Maar het leven gaat verder met ‘I’m Gonna Laugh You Right Out of My Life’, en warempel 44 jaar later komen ze mekaar weer tegen, en ‘When I Look in Your Eyes’ zegt genoeg. Judith brengt een hymne aan de liefde met het Franstalige ‘Hymne à l’amour’ en sluit af met een opnieuw geboden kans in ‘The Second Time Around’. Een waargebeurd liefdesverhaal dus, met liefde, pijn en een tweede kans!

Patrick Van de Wiele (4)

This album contains a true love story, in 10 ballads.