All Categories

Tommy Castro and The painkillers: Killin’ It Live

19/2/2019

Foto

title 0

Tracks:

Make It Back To Memphis
Can't Keep A Good Man Down
Leaving Trunk
Lose Lose
Calling San Francisco
Shakin' The Hard Times Loose
Anytime Soon
She Wanted To Give It To Me
Two Hearts
Them Changes

Website Artiest
Tommy Catro and The Painkillers

Tommy Castro and The Painkillers staan reeds geruime tijd garant voor opwindende hedendaagse bluesrock, die hij wel heel graag inkruid met zijn soulvol stemgeluid. Tommy werd geboren in San Jose, Californië waar hij op zijn tiende levensjaar voor het eerst een gitaar zou beroeren. Hij was al even snel in de ban van kleppers als Eric Clapton, Elvin Bishop en Mike Bloomfield. Toen hij ouder werd ontdekte Tommy ook het blues en gitaarwerk van Muddy Waters, B.B. King, Elmore James, Freddie King en Buddy Guy. Sinds enkele jaren zit Tommy Castro bij het gerenommeerde Chicago gebaseerde blues label Alligator Records. Drie jaar geleden promootte hij volop zijn nieuwe album ‘Method To The Madness’. Samen met Randy Macdonald (bas), Bowen Brown (drums) en keyboard wizard Michael Emerson trok Castro naar diverse clubs waar heel wat nummers werden geregistreerd. Er werd een selectie van tien songs gemaakt. Het funky ‘Make It Back To Memphis’, uit het album ‘Hard Believer’ uit 2009 mag de dans letterlijk en figuurlijk openen. Meer dan twintig jaar geleden registreerde Casto de blues rocker ‘Can’t Keep A Good Man Down’. De heren vervolgen hun weg in het funky ‘Leaving Trunk’, origineel van Sleepy John Estes. Het nummer ‘Lose Lose’ is een zeldzame slow blues in de live descriptie. Castro’s gitaarriffs vinden hier een luisterend oor in Emeron’s pianoarrangementen. Uit zijn album ‘Right As Rain’ haalde Castro de blues shuffle ‘Calling San Francisco’ en het waanzinnige ‘Shakin’ The Hard Times Loose’. De soulballade ‘Anytime Soon’ is een volgend hoogtepunt. Net zoals het funky en baslijn groove gemotiveerde ‘She Wanted To Give It To Me’. Op naar een ‘grand finale ‘ met het swingende ‘Two Hearts’ en Buddy Miles’ ‘Them Changes’. Wie Tommy Castro and The painkillers nog nooit live aan het werk zag, krijgt nu een uitgelezen kans met deze knappe liveregistratie ‘Killin’ It’…!

Philip Verhaege (5)

Tommy Castro has been with the renowned Chicago-based blues label Alligator Records for several years now. Three years ago he promoted his new album 'Method To The Madness'. Together with Randy Macdonald (bass), Bowen Brown (drums) and keyboard wizzard Michael Emerson, Castro went to various clubs where many songs were recorded. A selection of ten songs was made for this ‘Killin’ It’ Live…!

Peter Rogan: Still Tryin’ To Believe

19/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Still Tryin’ To Believe
The Only One
Kickin’ The Can
River Man
The Rolling Mill Blues
Mercy
The Start Of Something Easy
Sweet Baby Blues
Beautiful Honey
Big Green Rambler
Song For Keith
Reprise

Website Artiest
Peter Rogan

Peter Rogan was voor mij een totaal onbekende artiest. Ik zeg er wel graag bij, was! Hij is een singer-songwriter die is gebaseerd in Reading, Pennsylvania, niet zo heel ver van Philadelphia gelegen. Peter Rogan groeide op in de jaren ‘70 toen hij rock en blues speelde en de jazz sound ontdekte in zijn late tienerjaren. In de vroege jaren ‘80, verliet Peter de rock-'n-roll scéne en verdiepte zich fulltime in de jazzwereld. Hij verhuisde in 1985 naar NYC en studeerde bij Leni Stern en volgde een paar lessen bij John Abercrombie en Wayne Krantz. De laatste drie jaar heeft Peter nummers geschreven met Grammy winnende songwriter / muzikant Phil Madeira uit Nashville. Peter is ook een tweevoudig finalist bij de ‘Great American Song Contest’ in 2014 en 2016. En won een award in 2017 voor de compositie ‘Song For Keith’, die hij in co-schrijverschap neerpende met Chris Heslop. In de studio vond hij, naast enkele opmerkelijke speciale gasten, backing bij en met Will Kimbrough op gitaar en dobro, Phil Madeira (gitaar, orgel, piano en lapsteel), bassist Chris Donohue en drummer/percussionist Dennis Holt. Al dan niet in co-schrijverschap pende Peter alle twaalf nummers bij elkaar. Met een mix van Americana, blues, funk en jazz promoot hij zijn eerste full-length CD. Rogan’s debuutplaat opent met de funky titeltrack die ook wat folky invloeden herbergt. De toon is gezet en de kop is eraf. ‘The Only One’ is een hemels mooi duet met Allison Dietz. Het nummer leunt wel heel dicht bij de country folk sound en vooral Rickie Simpkins’ viool arrangementen zijn hierbij belangrijk. Het vrolijke ‘Kickin’ The Can’ heeft net die groove om een nummer groot te maken. Orgelist Craig Kastelnik vervoegd de band en ook Dawn Blandford, Charlene Holloway en Jacqui Thompson zijn significant met hun backingvocals. Tijd om een heuse blues rocker boven de doopvond te houden met ‘The Rolling Mill Blues’, het tijdloze ‘Mercy’, de slow blues ‘Sweet Baby Blues’ en het honingzoete ‘Beautiful Honey’. Het moderne ‘Big Geen Rambler’ staat dan weer in aangename divergentie met het instrumentale en jazzy gestructureerde ‘Song For Keith’ en een ‘Reprise’ van de titeltrack ‘Tryin’ To Believe’.

Philip Verhaege (4 ½)

In the studio Peter found, in addition to some remarkable special guests, backing in and with Will Kimbrough on guitar and dobro, Phil Madeira (guitar, organ, piano and lapsteel), bassist Chris Donohue and drummer / percussionist Dennis Holt. Whether or not in co-writing, Peter panned all twelve numbers together. With a mix of Americana, blues, funk and jazz he promotes his first full-length CD. Great !

Os Catedráticos: Ataque

18/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Ataque
Os Grilos
É Bom Parar…
Feitinha P'ro Poeta
Terra De Ninguém
Razão De Viver
Tristeza
Samba Do Dom Natural
O Sol Nascera (A Sorrir)
Samba De Rei
Até De Cavaquinho
Porque Somos Iguais

Website Artiest
Eumir Deodato

De Braziliaanse artiest Eumir Deodato is uiteraard een levende muzikale legende. Hij bemachtigde al 16 platina albums, werkte samen met o.a. Kool & the Gang, Aretha Franklin, George Benson, Earth, Wind & Fire enz. Op het einde van de jaren ’60 verhuisde hij van zijn thuisland naar New York, en ondertussen in hij op meer dan 500 albums te horen. Daarvoor had hij in Brazilië al samengewerkt met Roberto Menescal, Joao Donato, en Marcos Valle, en een reeks instrumentale albums opgenomen met het samba jazz & bossa nova ensemble Os Catedráticos. Nu is er een heruitgave op de markt van zo’n album uit 1965, en dat vat de sfeer van dat tijdperk goed. Naast originele composities staan hier ook o.a. covers op van Marcos Valle’s samba ‘Os Grilos’, Rubens Soares’ samba ‘É Bom Parar…’, Baden Powell’s ‘Feitinha De Ninguém’, Sergio Mendes’ hit ‘Tristeza’, en Luis Bonfá’s ‘Até De Cavaquinho’. Deze heruitgave is ook op LP beschikbaar en is duidelijk een meesterwerk van Braziliaanse swing!

Patrick Van de Wiele (4)

This reissue is definitely a gem of Brazilian swing!

Norman Johnson: The Art of Life

18/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Slide
Sing On
The Art of Life
Old Skool
It’s You
Summer Dance

Website Artiest
Norman Johnson

Gitarist en componist Norman Johnson is afkomstig uit Kingston, Jamaica en raakte dankzij een opname van George Benson, al tijdens zijn schooltijd geïnteresseerd in gitaar. Hij raakte eraan verslaafd en pikte ook invloeden op van Wes Montgomery, Earl Klugh, en groepen zoals Rufus (& Chaka Khan) en Earth, Wind & Fire. Norman ging studeren aan het Hartford Conservatory of Music en aan de Hartt School of Music. Maar ook de klassieke gitaar, zoals bij Segovia, ging hem interesseren. Ondertussen is hij te horen op meer dan 20 albums, en nu is zijn nieuwste album hier aanbeland. Hierop speelt hij niet alleen gitaar, maar tevens bas, piano en zingt hij. Er staan echter maar 6 tracks op, die Norman allemaal zelf componeerde, beginnend met ‘Slide’, dat drijft op een aanstekelijke groove, met Chris Herbert op sax. Grayson Hugh zingt op R&B song ‘Sing On’, waarna de zachte titeltrack volgt. De mid-tempo funk van ‘Old Skool’ is de volgende in het rijtje, en June Bisantz zingt het Latinachtige ‘It’s You’. Afsluiter ‘Summer Dance’ doet inderdaad denken aan zonnige toestanden, en werd geschreven tijdens een ritje met de auto. Een zeer leuke introductie tot deze gitarist dus! Ik kijk uit naar meer van hem.

Patrick Van de Wiele (4)

A very nice introduction to this guitarist. I look forward to hear more from him.

The Ebony Hillbillies: 5 Miles from Town

18/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Hog Eyed Man
Wang Dang Doodle
Darling Corey
I Can’t Make You Love Me/Zyx
Carroll County Blues
Cream/I’m on My Way to Brooklyn (Yes indeed)
Another Man Done Gone (Hands up Don’t Shoot)
I’d Rather Be a Nigga than a Po’ White Man
Fork in the Road
Oh wat a Time!
Where He Leads Me (I Will Follow)
Five Miles from Town

Website Artiest
The Ebony Hillbillies

De laatste Afro-Amerikaanse strijkersband in de USA is deze Ebony Hillbillies. Vocalist en violist Henrique Prince uit Harlem is de oprichter ervan, en na een auditie voor een bluegrass band ontmoette hij Norris Washington Bennett, die zijn partner zou worden. Samen begonnen ze dus met een sound die aan jazz voorafgaat, en ondertussen is die band uitgegroeid tot een 7 koppige groep. In hun muziek zitten elementen verweven uit pop, country, bluegrass, folk, rock en jazz. Je voeten gaan meestampen op hun sound van banjo, viool, percussie, wasbord en hun mix van instrumentale en gezongen nummers. Op hun vijfde album is opener ‘Hog Eyed Man’ zo’n opgewekte instrumental, die me wat doet denken aan conwboymuziek. Een cover van Willie Dixon’s ‘Wang Dang Doodle’ volgt daarop, en iets verderop staat een cover van Bonnie Raitt’s ‘I Can’t Make You Love Me’. Op ‘Another Man Done Gone (Hands up Don’t Shoot)’ wordt politieke commentaar gegeven op het schietgedrag van politie op Afro-Amerikanen. Overal hoor je een ruwe, akoestische sound, die net zo goed kon opgenomen geweest zijn op een veranda. Als je terug naar de roots wil, dan is dit zeker een aanrader!

Patrick Van de Wiele (3½)

If you want to go back to the roots, than this is something for you!

Joost De Lange: Lonesome Wolf

18/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Drifting Away
Best Shot
Fly On
Wandering
The River
Dreams
Soul On Fire
Lonesome Wolf
I’ll Be Waiting
Rock & Roll Radio
The Rambler

Website Artiest
Joost De Lange Band

Joost De Lange is na het favorabele album ‘Live In Antwerp’ alweer toe aan een volgend studioalbum. Peter Kortleve stond in voor de mooie graphic disgn, die Joost De lange reflecteert in de ogen van een eenzame wolf. De Antwerpse rockscéne herleeft met Joost De lange, die weliswaar afkomstig is uit Middelburg. Mitchell Goor (bas) en drummer Ramses Donville vervolledigen de band. Joost speelde eerder in diverse bands en was succesvol bij de Zeeuwse rockformatie Yes You Did, waarmee hij vijf albums registreerde en de Zeeuwse popprijs won. Toen Joost amper zeventien was trok hij voor één jaar naar Amerika, waar hij de Amerikaanse band Deep Frog Apple vervoegde. Hij kwam terug naar Nederland, met in zijn handbagage een Fender Stratocaster. Het powerrock trio opent hier met het beukende ‘Drifting Away’ en razen door met hun ‘Best Shot’. Het stemming wisselende ‘Fly On’ en het vlijmscherpe ‘Wandering’ zijn volgende chapiters op deze release. De blues rockballade ‘The River’ zal heel wat dansvloeren van koppeltjes voorzien, net zoals het zeer melodieuze ‘Dreams’. Plankgas, vette gitaarrifs en heavy vocalen vormen de basis voor het in high speed geperformde ‘Soul On Fire’ en de biker song ‘Lonesome Wolf’. Het funky ‘I’ll Be Waiting’ is een van onze favoriete nummers, net zoals het radiovriendelijke ‘Rock & Roll Radio’ en het afsluitende én sterk divergerende ‘The Rambler’. Knap, Joost & Band..!

Philip Verhaege (4 ½)

Joost De Lange is ready for a next studio album after his handsome and successful album 'Live In Antwerp’. Peter Kortleve was responsible for the beautiful graphic disgn that Joost De lange reflected in the eyes of a lonely wolf. The Antwerp rock scene revives with Joost De lange, which actually comes from Middelburg. Highly Recommended… !

Edd Kookie Byrnes: Kookie@77 Sunset Strip

18/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:
Edd Byrnes

Kookie, Kookie (Lend Me Your Comb) (with Connie Stevens)
You’re The Top
Like I Love You (Edd Byrnes & friend)
Kookie’s Mad Pad
Hot Rod Rock (with Joanie Sommers)
I Don’t Dig You, Kookie (with Joanie Sommers)
Saturday Night On The Sunset Strip
The Kookie Cha-Cha-Cha
Kookie’s Clock
Square Dance For Round Cats
‘A’ You’re Adorable
Kookie’s Boogie
Kookie’s Love Song (While Dancing) (with Joanie Sommers)
Do It Yourself (Sing with Edd Byrnes)
Yulesville
Lonely Christmas

Warren Barker & His Orchestra

77 Sunset Strip
Late At Bailey’s Pad
I Get A Kick Out Of You
Cleo’s Theme
Caper At The Coffee House
You Took Advantage Of Me
77 Sunset Strip Cha-Cha
Kookie’s Kaper
The Stu Bailey Blues
Lover Come Back To Me
Blue Night On The Strip
If I Could Be With You
Swingin’ On The Strip

Bonus tracks:

The Big Sound Of Son Ralke – 77 Sunset Strip
Roger Smith – Beach Time

De in 1933 geboren Edd Byrnes is vooral bekend voor zijn acteerprestaties in de televisieserie ’77 Sunset Strip’. Toen hij in 1958 een rol speelde in ‘Girl On The Run’, de pilootepisode voor de serie, was het niet Warner Brothers’ bedoeling om hem als vast acteur in de cast op te nemen. Zijn prestaties hadden echter zo een impact dat de filmproducent besliste om hem toch tot de vaste cast toe te laten. Het probleem was echter dat Edd Byrnes, die er de rol van een huurmoordenaar in speelde op het einde naar de gevangenis werd gestuurd om er geëxecuteerd te worden. In films kan hier steeds aan mouw aan gepast worden en dus werd Byrnes opnieuw gecast, maar dan als een meeslepende, constant zijn haar kammende parkeerwachter. In een mum van tijd was hij een tieneridool die de bekendheid van een Elvis Presley genoot. De platenafdeling van Warner Brothers, Warner Brothers Records, kwam in financiële problemen, omdat ze dezelfde visie hanteerde dan de filmafdeling. Edd Byrnes, die intussen tot een heuse popster was uitgegroeid, moest het probleem uit de wereld helpen. Het feit dat hij geen zanger was, was het minste van hun zorgen. Ze koppelde hem aan Connie Stevens, een actrice die wel kon zingen. Met veel moeite werd dan ‘Kookie, Kookie (Lend Me Your Comb)’ op tape gezet. ’77 Sunset Strip’ bereikte inmiddels zijn hoogtepunt en dat was de aanleiding voor WB om het ijzer te smeden terwijl het nog heet was. Arrangeur, componist en bandleader Warren Barker werd ingehuurd voor de gelijknamige LP. Ook deze bracht financieel soelaas. Byrnes nam later nog op voor WB. Nummers die het daglicht op EP en LP zagen. De single ‘Kookie’s Love Song (While Dancing)’, waar Edd de hulp kreeg van Joanie Sommers, bevatte als b kant zelfs een karaokeversie. Toch sloeg ze niet helemaal aan wat opvolger ‘Yulesville/Lonely Christmas’ wel deed. Meteen was dit ook het einde van Byrnes zangcarrière. Maar hij had zijn opdracht, WB behoeden voor een financiële nachtmerrie, met verve vervuld, waarna hij terug fulltime acteur werd. Op dit door Jasmine op de markt gebracht album, krijg je zowel Edd Byrnes’ opnames als deze van Warren Barker & his Orchestra. Alhoewel Byrnes meer declameert dan zingt, blijft het toch een leuk en nostalgisch album.

Lambert Smits (4 ½)

Compilation of songs connected to the successful American television series '77 Sunset Strip 'that ran from 1958 to 1964. 16 Songs by '77 Sunset Strip' actor Edd 'Kookie' Byrnes and 13 by Warren Barker & his Orchestra. Beautiful and nostalgic edition!

Michael Jerome Brown: That’s Where It’s At!

16/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Don’t Ask Me Why
Black Nights
Skeletons
Pharaoh
Everybody Ought To Treat A Starnger Right
Love’s A Funny Thing
Remember When
Here I am
Louisiana
Somebody Have Mercy
Curtis’ Blues
That’s The Way Love Is
Where Is The Song ?
Pharaoh (Reprise)

Website Artiest
Michael Jerome Brown

Michael Jerome Brown is een drievoudig Canadian Folk Music Award (Traditional Singer, 2015, Solo Artist, 2012 & 2008), Maple Blues Award (met 32 nominaties sinds 1999), Kerrville (Texas) New Folk Finalist, viervoudig Juno Award Nominee (Roots / Traditional Blues-categorieën) winnaar. Hij is een multi-instrumentalist, songwriter en een wandelende encyclopedie van American Roots-muziek. Michael is geboren in South Bend, Indiana en is de zoon van Engelse hoogleraren wier liefde voor muziek en poëzie hen inspireerde om hun negen jaar oude zoon naar de grote jazz-, blues- en folkclubs in Montreal te brengen. Op veertienjarige leeftijd was MJB al een vaste waarde in de levendige folk- en koffiehuisscene. Banjo, viool, mandoline, alle soorten gitaren en mondharmonica vormen allang geen geheimen meer voor MJB. De release ‘That’s Where It’s At!’ is zijn nieuwe album op het label Borealis Records. Het album concentreert zich op de connectie tussen akoestische blues, folk en soul. Michael’s gitaararrangementen laten zich leiden door en met drummer John McColgan op vijf nummers. Vocal gasten zijn onder andere Harrison Kennedy op het gospel begeesterde ‘Pharaoh’ en ‘That’s The Way Love Is’, Roxanne Potvin op ‘Remember When’ en Eric Bibb in het Delta blues geënthousiasmeerde ‘Everybody Ought To treat’ . Vijf originelen songs worden ingemengd met nummers van onder meer Blind Willie Johnson, Sam Cooke , Randy Newman en Stevie Wonder. Knap..!

Philip Verhaege (4 ½)

This release focuses on the connection between blues, folk and soul. Recorded largely live off the floor in Sherbrooke, Montréal, and Hamilton, Michael’s fingerstyle guitar and warm, unaffected vocals are front and centre, accompanied only by John McColgan’s funky drumming on five songs. Vocal guests include Harrison Kennedy, Roxanne Potvin and Eric Bibb. Five originals are mixed in with songs from Sam Cooke, Bobby “Blue” Bland, Al Green, and Stevie Wonder, as well as two spirituals from way back – the roots of gospel and soul.

Ronnie Self: Ain’t I’m A Dog! (Singles A’s & B’s 1956-1962….Plus)

15/2/2019

DETAIL ALBUM

Tracks:

Pretty Bad Blues
Three Hearts Later
Big Fool
Flame Of Love
Ain’t I’m A Dog
Rocky Road Blues
Bop-A-Lena
I Ain’t Goin’ Nowhere
Big Blon’ Baby
Date Bait
Petrified
You’re So Right For Me
This Must Be The Place
Big Town
So High
I’ve Been There
Some Things You Just Can’t Change
Instant Man
Oh Me, Oh My
Past, Present And Future
Black Night Blues
Too Many Lovers
Do It Now

Bonus Tracks:

I’m Sorry: Brenda Lee
Sweet Nothin’s: Brenda Lee
Everybody Loves Me But You: Brenda Lee
Anybody But Me: Brenda Lee
Eventually: Brenda Lee

Ronnie Self werd op 5 juli 1938 geboren in Tin Town, Missouri. Hij was niet alleen ondeugend maar had ook rebelse trekjes, zodat hij zich constant in de problemen werkte. Dub Allbritten, die op zakelijk vlak nogal wat gelijkenis vertoonde met Colonel Parker regelde voor de energieke Ronnie audities in Nashville, waaruit ‘Pretty Bad Blues’ vloeide. Omdat ABC Paramount geen flauw benul had hoe ze country en rockabilly in de markt moesten plaatsen, flopte de single. Van Ronnies tweede opname ‘Sweet Love’, verdween zelfs de mastertape, zodat ze nooit werd uitgebracht. Zijn gewelddadig temperament, nog aangewakkerd door zijn alcohol- en druggebruik maakte dat de er een einde kwam aan de samenwerking met ABC. Allbritten bleef echter in Ronnie geloven en bezorgde zijn protegé een jaarcontract bij Columbia Records. Voor dat label blikte hij ‘Big Fool’ in, zijn eerste single voor dat label. Zijn tweede sessie leverde ‘Ain’t I’m A Dog’ en een rockende versie van Bill Monroes bluegrass klassieker ‘Rocky Road Blues’ op. Ook deze opnames deden weinig, alhoewel ze nu aanzien worden als toppers binnen het genre. Ondanks Selfs onvoorspelbaar gedrag bleef Columbia geloven dat er spoedig een hit zou komen. Die kregen ze met ‘Bop-A-Lena’ een voorbeeld van ‘high energy’ rock-‘n-roll en tevens Ronnie’s meest succesvolle opname. Zijn destructief gedrag zorgde ervoor dat na nog twee sessies, Columbia alle interesse in hem verloor en hem dumpte. Daarna nam hij voor Decca tussen 1959 en 1962, 13 songs op, waaruit 4 singles werden getrokken. Grote verkoopcijfers haalden die niet, maar het label hield Ronnie in huis. De reden was dat hij een schitterend songschrijver was voor o.a. Brenda Lee, die de hitlijsten bestormde met Selfs composities. In augustus 1981 overleed Ronnie Self in zijn appartement in Springfield.
Van de 30 opnames die hij maakte, staan de 23 beste op deze compilatie, die wordt aangevuld met de door hem gepende hits van Brenda Lee. Ondanks het feit dat Ronnie Self niet in staat was om zijn zangcarrière een boost te geven, nam hij zoals hier te horen valt, songs op die meer dan de moeite waren. Ook was hij een natuurtalent met een neus voor het schrijven van hits. Deze Jasmine uitgave mag dan ook beschouwd worden als de definitieve Ronnie Self compilatie.

Lambert Smits (5)

'Bop-A-Lena' was Ronnie Self's biggest hit. Due to his unpredictable behavior, he unfortunately did not get the maximum out of his singing career. Yet he was a natural talent with a nose for writing hits, as he did for Brenda Lee. Brenda's hits and the 23 best songs from Ronnie Self make this Jasmine CD, the ultimate Ronnie Self compilation.

Black Cat Biscuit: That's How The Cookie Crumbles

14/2/2019

Foto

detail album

Tracks:

Train 66
Haunting Me
Sons Of A Vampire
Parrot Woman
Ain’t Got Nobody To Come Home
What I Really Need Is You
He’s A Fool
Bad James
Hey Little Kiddy
I Don’t Know
So Sad And Lonely
Goin’ Home

Website Artiest
Black Cat Biscuit

Black Cat Biscuit uit het Belgische Limburg presenteren pretentieloos en strak in het pak gegoten hun live performen. De soulmates Bart ‘Yasser’ Arnauts (vocals, gitaar), Mark Sepanski (harmonica), Stanley Patty (gitaar), Patrick ‘Pat Alley’ Indestege (bas) en drummer Jeff ‘junior’ Gijbels betoveren ons in hun roots-en blues wereld. Met een aanstekelijke ritmiek bouwden ze van meet af aan ook een stevig feestje op en rond de pittoreske kerk van Swing Wespelaar in 2018. Black Cat Biscuit ontstond drie jaar eerder en hadden als doelstelling om enkel originele nummers te spelen. Ze werden terecht winnaar van de Belgische Blues Challenge anno ’18, wat resulteert in een deelname aan de European Blues Challenge, dat doorgaat het eerste weekend van april 2019 in Ponta Delgada, op de Azoren van Portugal. In november werd de single ‘Parrot Woman’, met bijhorende videoclip, als introductie voor het debuutalbum ‘That’s How The Coockie Crumbles’ op het grote publiek losgelaten. Het voodoo begeesterde ‘Train 66’ is de perfecte opener. Jeff Junior’s strakke drumpartijen, een vete slidegitaar en Sepanski’s harptunes vormen de basis voor de song. De toon is gezet en het swingende ‘Haunting Me’ en de hypnotiserende drumintro van het New Orleans geënthousiasmeerde ‘Sons Of A Vampire’ leidden ons naar de gelardeerde en duistere gitaarriffs uit ‘Parrot Woman’ en het jazzy geïnstrueerde ‘Ain’t Got Nobody to Come Home’. En de diversiteit blijft hoogtij vieren. De (h)eerlijke shuffle in ‘What I Really Need Is You’ staat in aangename antithese met het slide en blues harp gemotiveerde ‘He’s A Fool’. En ook bij het swingende en country beïnvloede ‘Bad James’ is het moeilijk stilzitten. De heren weten duidelijk hoe een release op te bouwen, geen stonde slaat enige indolentie toe én dan moet het schitterende en ragtime bluesje ‘Hey Little Kiddy’ en het West Coast bezielde ‘I Don’t Know’ nog de revue passeren. Het stemming wisselende ‘So Sad And Lonely’ is de ideale song om te soleren en dat zal live ook wel blijken. Het afsluitende ‘Goin’ Home’ is met een vette knipoog naar The Allman Brothers, en daar is uiteraard niets mis mee. Om deze knappe en spannende debuutplaat ‘That's How The Cookie Crumbles’ te promoten, gaan Black Cat Bisquit hoogstwaarschijnlijk een zeer drukke festival zomer tegemoet! See you there, guys…

Philip Verhaege (4 ½)

Black Cat Biscuit play spellbound live gigs that you should not miss. To promote this handsome and exciting debut album 'That's How The Cookie Crumbles', the band Black Cat Bisquit is going through a very busy summer festival!
But first let yourself be enchanted by their debut album.

Dave Rudolph Quintet: Resonance

14/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Atonement
Those Clumsy Words
Lonely Train
The Vine
Bounce
Resonance
Night Squirrel
Whimsy
Brushstrokes

Website Artiest
Dave Rudolph

Sinds 1994 maakt Dave Rudolph actief deel uit van de muziekscène in de baai van Tampa. Hij kreeg op zijn zevende zijn eerste gitaar, maar ruilde die vier jaar later om voor de drums. Dave behaalde twee graden in Jazz Performance aan de Universiteit van South Florida. Hij werkte samen met verschillende bands en momenteel is hij Professor of Contemporary Percussion aan de universiteit van Tampa. Dit is nu zijn debuut als bandleider, waarop hij enkele lokale muzikanten leidt. Dat zijn Larue Nickelson op gitaar, Zach Bornheimer op tenorsax, Pablo Arencibia op piano en Aljandro Arenas op bas. Samen brengen ze 9 originele composities waarin invloeden verwerkt zitten van Kenny Wheeler, Wayne Shorter, Michael Brecker, Pat Matheny en Bill Frisell. De dood van vriendin Jessica Hiltabidle was de aanzet om eindelijk dit debuut op te nemen. Met ‘Atonement’ wordt de trend gezet, waarna ‘Those Clumsy Words’ een melodische wals vertegenwoordigt. De folksong ‘Lonely Train’ wordt gevolgd door ‘The Vine’ waarin 2 muzikanten tegen mekaar opspelen. ‘Bounce’ doet denken aan Thelonious Monk, en de titeltrack wordt gezongen door Whitney James. ‘Night Squirrel’ heeft invloeden van New Orleans jazz, terwijl ‘Whimsy’ een ballade is die op Bill Evans geïnspireerd werd. Subtiel met hints van fusion.

Patrick Van de Wiele (3½)

Subtle jazz with hints of fusion.

Ernie Watts Quartet: Home Light

14/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Forgot August
Café Central 2am
Distant Friends
Frequie Flyiers
Horizon
O.P.
Spinning Wheel
Joe
Home Light

Website Artiest
Ernie Watts

Het is al meer dan 50 jaar geleden dat Ernie Watts de tenorsax beetpakte, en vanaf zijn zestiende ging hij professioneel optreden. Ondertussen is hij op meer dan 500 opnames te horen, en won hij twee Grammy Awards. In 2014 ontving hij de prestigieuze Frankfurt Music Prize. Na 15 albums als leider voor diverse labels, begon hij in 2004 zijn eigen label Flying Dolphin Records. Dat gaf hem meer artistieke vrijheid. Ernie is nu 73 jaar oud. Op zijn laatste album bestaat zijn kwartet uit 3 Duitsers, nl. Christof Saenger op piano, Rudi Engel op akoestische bas en Heinrich Koebberling op drums. Opener ‘I Forgot August’ is opgebouwd op de harmonische structuur van de klassieker ‘I’ll Remember April’. Verderop staat ‘Frequie Flyiers’ in de bebopstijl van Ornette Coleman. ‘Horizon’ is een dromerige ballade, terwijl ‘Joe’ dan weer verwijst naar collega Joe Henderson. En afsluiter en titeltrack is opgedragen aan wijlen drummer Leon Ndugu Chancler, die vorig jaar overleed. Akoestische jazz dus van een saxofonist die van geen ophouden weet. Ik leerde hem tijdens de jaren tachtig kennen via zijn prachtige bewerking van het filmthema ‘Chariots of Fire’.

Patrick Van de Wiele (3½)

Acoustic jazz from Ernie Watts Quartet, a sax player who doesn’t want to stop.

Tomislav Goluban: Chicago Rambler

14/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Pigeon Swing
Locked Heart
Bag Full Of Troubles
Jerry Ricks On My Mind
Can't Find Myself
Home Made Honey
One Way Ticket
Do The Right Thing
Little Pigeon
Jerry Ricks On My Mind (Acoustic)
Searchin' For My Baby
I'll Go To My Cottage

Website Artiest
Tomislav Goluban

De Kroaat Tomislav Goluban bestudeerde intensief meer dan twintig jaar een van de Amerikaanse grootste muziekvormen, de blues. Hij was de eerste Kroatische vertegenwoordiger in 2009 op de International Blues Challenge in Memphis, TN en is een van de oprichters én de eerste president van de "Croatian Blues Forces". Tomislav ontwikkelde met “The harmonica in Blues", een educatief muziekprogramma dat wordt aangeboden aan de leerlingen van de basis- en middelbare scholen in heel Kroatië. Zijn achternaam ‘Golub’is zowaar Kroatisch voor duif en was zowaar de inspiratiebron voor zijn artiestennaam, Tomislav ‘Little Pigeon’ Goluban. Nu trok Tomislav naar Chicago en de Joy Ride Studios om zijn tiende album in te blikken. Als producer kon hij Eric Noden overtuigen en samen werkte ze vakkundig elf nieuwe songs uit. De ritmesectie bestond uit bassist EG McDaniel en drummer Kenny ‘Beedy Eyes’ Smith. Tomislav blijkt wel heel goed naar Little Walter te hebben geluisterd want de openingstrack ‘Pigeon Swing’ is volledig in Walter’s swingende blues stijl. Het nummer ‘Locked Heart’ is een 12/8 blues die heel wat soul blues invloeden van Jimmy Reed en zelfs Slim Harpo herbergt. Van de doorgedreven shuffle ‘Bag Full Of Troubles’ gaat het gezwind naar ‘Jerry Ricks On My Mind’. Tomislav en Jerry Ricks zijn soulmates, zoveel is wel duidelijk. Ze speelde samen een laatste concert voor Ricks overlijden in 2007. Philadelphia Jerry Ricks woonde, overleed en ligt opgebaard in het pittoreske stadje Kastav, iets hoger gelegen nabij de kuststad Opatija in het Kvarner gebied. In het country blues begeesterde ‘Can’t Find Myself’ komt Noden met zijn slide gitaar in de spotlights, net zoals Tomislav zijn blues harp kunsten verheft in het swingende ‘Home Made Honey’ en in het trein denderende ‘One Way Ticket’. Een Bo Diddley ritmiek in ‘Do The Tright Thing’ en een Muddy Waters geestrijke groove uit ‘Little Pigeon’ zijn volgende chapiters. De track ‘Jerry Ricks On My Mind’ kreeg ook een akoestische versie aangemeten. Hiermee komt Tomislav wel heel dicht in de buurt van Jerry Ricks ongenaakbare Delta blues. Het swingende ‘Searchin’ For My Baby’ en ‘I’ll Go To My Cottage’, dat vocaal in het Kroatisch is geperformed, mogen de dans beëindigen. Tomislav Goluban speelt sinds 1997 harp en is geïnspireerd door old-school blues harpers zoals Sonny Terry, Slim Harpo, Paul Butterfield, Gary Primich, Kim Wilson en Joe Filisko

Philip Verhaege (4 ½)

Tomislav Goluban plays harp since 1997 and is inspired by old-school blues harpers like Sonny Terry, Slim Harpo, Paul Butterfield, Gary Primich, Kim Wilson and Joe Filisko. Now Tomislav went to Chicago and his Joy Ride Studios to record his tenth album. As a producer, he was able to convince Eric Noden and together she elaborately elaborated eleven new songs.

The Grave Brothers: The Grave Brothers

14/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Death Is A Gift
From The Hills Up North
The Crow Road
Drunk
Under Lock & Key
It’s All Down Here From Hill
The Knife
Penny
This Drinking Will Kill Me
Snake Struck
Mother Of Earth
Blood, Beer & Fire

Website Artiest
The Grave Brothers

Na hun in 2009 op de markt gebrachte EP en na hun gedeeld album ‘Clash Of The Primitives’ dat de band deelde met Adios Pantalones, zijn deze landgenoten klaar voor hun eerste full cd. Die heeft inderdaad een tijdje op zich laten wachten, maar zoals alles heeft ook dit een reden. Die is te zoeken in het feit dat de Brothers nog andere muzikale ambities hebben. Daar proberen ze gevolg aan te geven in Fifty Foot Combo, The Mudmen, Demented Scumcats en Speedball Jr. Maar voor hun onder eigen naam uitgebracht full debuut, wezen hun neuzen gelukkig dezelfde richting aan. Een richting die niet in één vakje onder te brengen is. Psychobilly, punk, cowpunkbilly, outlaw country en een streepje bluegrass staan ofwel op het voorplan of zitten in een hoekje verborgen. Dat zorgt voor een album dat de nodige variatie in zich heeft en dat zeker een breed publiek aanspreekt. Met een bluegrass banjo als intro kondigt zicht opener ‘Death Is A Gift’ aan als een bluegrasser op speed. Origineel, zoveel is zeker! In ‘The Crow Road’ zit dan weer eerder wat outlaw country vervat. Dat deze vijf landgenoten super instrumentalisten zijn, etaleren ze uitvoerig op het instrumentale ‘It’s All Down Here From Hill’. Een pluspunt is tevens Tijl Van Buurens banjo, die dit album pittig kruidt. Dit laat zich met succes horen in Dwight Yoakams ‘This Drinking Will Kill Me’, een pure ‘drinking song’. De andere cover is ‘Mother Of Earth’ van The Gun Club.
Als debuut kan dit album zeker tellen, al ben ik van mening dat een live performance van dit vijftal de sound zeker nog naar een hoger level zal sturen en er aan sfeer geen gebrek zal zijn. ‘Good music is good drinking’ volgens The Grave Brothers. Een uitspraak die zeker op heel wat goedkeurende blikken kan rekenen.

Lambert Smits (3 ½)

The Belgian The Grave Brothers present on their full debut album a mix of psychobilly, punk, outlaw country and a little bluegrass. The latter is greatly emphasized by the beautiful banjo work.

Katarina Pejak: Roads That Cross

13/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Nature Of My Blues
Sex Kills
Cool Drifter
Moonlight Rider
Old Pain
Chasing Summer
Turtle Blues
Down With Me
She's Coming After You
Roads That Cross
The Harder You Kick

Website Artiest
Katarina Pejak

Van haar geboortestad Belgrado tot de Marz Studios in Texas, waar ze haar oogverblindende nieuwe album opnam, heeft Katarina Pejak talloze muzikale wegen bewandeld.
Met de release ‘Roads That Cross’ onthult deze prijswinnende performer een frisse set nummers. Geïnspireerd door blues, jazz, country en rock-'n-roll is dit muziek die grenzen overschrijdt. In 2011 won ze een studiebeurs aan het befaamde Berklee College of Music. Verwierf een Songwriting Achievement Award en werd bedolven onder heel wat lovende kritieken voor de albums ‘Perfume & Luck’ (2010), ‘First Hand Stories’ (2012) en ‘Old New Borrowed And Blues’ uit 2016. Nu promoot ze haar debuutplaat op het label Ruf Records en producer/gitarist Mike Zito leidde alles traditie getrouw in goede banen. Mike stond ook achter de microfoon voor de blues rocker ‘Moonlight Rider’. In de studio vond Katarina verder ook backing bij Laura Chavez (gitaar), Lonnie Treving (bas) en drummer Damien Llanes. Het rijkelijk geïnstrumenteerde 'Nature Of My Blues’ mag de dans openen. Als dat de natuur van haar persoonlijk blues-voorkeur is, staan ons nog mooie stonden te wachten met een goed ogende Pejak. In het piano begeesterde ‘Seks Kills’ laat Katarina meteen wat stoom af, net zoals in het emotionele ‘Old Pain’ én de titeltrack. Contrasteren doet ze dan weer in het met Chavez gitaarriffs overgoten ‘Cool Drifter’, het bluesy ‘Moonlight Rider’, het opwindende ‘Chasing Summer’ en het zwoele ‘Turtle Blues’. Het reggae-achtige "Down With Me’ en de Latin groove uit ‘She's Coming After You’ zijn volgende chapiters op de release. Het jazzy ‘The Harder You Kick’, gedragen door Pejak’s orgelarrangementen en haar verbazingwekkende stem, is meteen een knappe afsluiter.

Philip Verhaege (4 ½)

Making her debut on the iconic Ruf Records – and taking part in the label’s famous Blues Caravan tour in 2019 – Roads That Cross is the stone-cold classic that Katarina has promised since the start. Rewind to the post-millennium and this upcoming artist was already a little different: a classical piano virtuoso who raided her father’s record collection for Tom Waits, Bessie Smith, Van Morrison and Otis Spann – then challenged herself to write songs that measured up.

Haney’s Big House: Herding Cats

12/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Herding Cats
Dawn Patrol
Briny Blue
Eyes Wide Open
Not Me
She Can’t Keep Still
Veal & Ham Pie
Just In Time
Extra Mile
Leave The Stage
Flat Out
The Lurcher
Three Sheets

Website Artiest
Haney’s Big House

Haney’s Big House is een vijfkoppige band, die de gouden jaren ’40 en ’50 doet herleven. Neem even de teletijdmachine en stap uit in een ballroom in het midden van vorige eeuw. De immense dansvloer staat vol, terwijl de band op het podium de ene na de andere dansbare rhythm & blues, western swing, jump, boogie, rock-‘n-roll en jive song op de danslustigen loslaat. Als je dit wil herbeleven, en wie wil dat niet, dan ben je bij deze uit Engeland komende band aan het juiste adres. Authentieker dan wat deze gasten presteren, kan je het onmogelijk krijgen. Aangevoerd door een formidabel bij stem zijnde Stephen Dalton, tevens ritmegitarist en met Jan Rottiers op gitaren, Matt Timms op de mondharmonica, Steve Holley aan de drums en Mark Tomas op double bass neemt Haney’s Big House vanaf opener ‘Herding Cats’ je mee naar de hoogdagen van eerder genoemde genres. Voor de opnames van dit album, werd er bovendien beroep gedaan op gastmuzikanten Sean McBride op tenor- en baritonsax en Alan Wilson aan de toetsen. Opener ‘Herding Cats’ doet je al dadelijk uit je luie zetel opveren en herbergt meteen een sublieme mondharmonica- en gitaarsolo. Die luie zetel zal trouwens gedurende het hele album niet op ons gezelschap moeten rekenen. Hier zijn uit het goede hout gesneden muzikanten aan het werk, die niet alleen hun instrument volkomen beheersen, maar ook enorm goed in team werken. Geen aparte grote ego’s die het laken naar zich toe willen halen, neen hier staat het vakmanschap in functie van het geheel. ‘Briny Blue’ wordt gekenmerkt door een heerlijke pompende bas en geniet ook van die scheurende rock-‘n-rollende sax in ‘She Can’t Stand Still’. Gitarist Jan Rottiers krijgt dan weer terecht zijn ‘moment de gloire’ in het instrumentale ‘Veal & Ham Pie’. Wat een talent! Zit je te wachten op een oerdegelijke boogie? Hij komt eraan met ‘Extra Mile’, boogie time voor de volle 100 %, waarna je op adem mag komen met de tearjerker ‘Leave The Stage’. En na afsluiter ‘Three Sheets’ geven wij snel de ‘repeat knop’ een duwtje, want wij vertikken het nog even om terug te keren naar 2019.
Als kers op de taart, alle nummers werden door de band geschreven en dit volledig in de geest van de fourties en fifties. Puur vakwerk! Wie haalt deze toppers naar hier voor een live performance?

Lambert Smits (5)

What a awesome album of the English Haney's Big House'! Great rhythm & blues, jump, swing, western swing, boogie and blues from the fourties and fifties. Highly recommended!

Bull Moose Jackson & His Buffalo Bearcats: I Want A Bowlegged Woman, The Greatest Hits 1945-1955

12/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Bull Moose Jackson and his Buffalo Bearcats

The Honey Dripper
Hold Him Joe
I Know Who Threw The Whiskey (In The Well)
Bad Man Jackson, That’s Me
I Love You Yes I Do
Sneaky Pete
All My Love Belongs To You
I Want A Bowlegged Woman
I Can’t Go On Without You
Fare Thee Well, Deacon Jones
Cleveland Ohio Blues
Love Me Tonight
We Can Talk Some Trash
Don’t Ask Me Why
Oh John
Little Girl Don’t Cry
Moosey
Why Don’t You Haul Off And Love Me
Big Fat Mamas Are Back In Style Again
Cherokee Boogie

Moose Jackson and his Bearcats

Nosey Joe
(Let Me Love You) All Night Long
Bootsie
Bearcat Blues

With Tiny Bradshaw’s Orchestra

Big Ten-Inch Record

Moose Jackson

Meet Me With Your Black Dress On
Hodge-Podge
I Wanna Hug Ya, Kiss Ya, Squeeze Ya

Net als zoveel van zijn collega saxofonisten, kwam Bull Moose Jackson ook uit de tijd dat big bands nog tot de top behoorden. Langzaam transformeerden big bands echter naar little big bands die de rhythm & blues nog steeds hoog in het vaandel droegen. Iemand die zeker invloed had op deze verandering, was Louis Jordan. Financieel was dit voor de ballroom eigenaars ook interessanter, mede omdat de kwaliteit van de geboden muziek er niet onder leed. Jordan kwam er al vlug achter dat hij met zijn Tympany Five hetzelfde geluid kon neerzetten dan een big band. Een parcours dat ook Bull Moose Jackson bewandelde. Als gevierd saxofonist in de band van Lucky Millinder, werd hij verzocht om tijdens een show in Texas ook zanger Wynonie Harris te vervangen. Dat bracht Moose onder de aandacht van Syd Nathan van het King label. Daar maakte hij zijn eerste solo-opname met ‘I Know Who Threw The Whiskey (In The Well)’, dat eigenlijk een antwoord was op Millinders ‘’Who Threw The Whiskey In The Well’. Met zijn, een jaar later opgenomen ‘I Love You Yes I Do’, waarvan er meer dan een miljoen exemplaren verkocht werden, bezette hij gedurende 3 weken de eerste plaats in de R & B charts. Bull Moose vormde zijn Buffalo Bearcats en de hits volgden. ‘All My Love Belongs To You’ met als flipside ‘I Want A Bowlegged Woman’ bezorgde hem zelfs een single met twee hitkanten. ‘I Can’t Go On Without You’ deed het zelfs nog beter door gedurende 8 weken de R & B hitparade aan te voeren. Bull Moose’s songs kregen vaak het label ‘dirty blues’ opgeplakt. Nummers als ‘Big Ten-Inch Record’ en ‘Nosey Joe’ waren sensationeel tijdens live performances, maar voor airplay waren de lyrics net iets te suggestief.
Dit alles en nog veel meer dansbare rhythm & blues, swing en romantische ballads zijn nu samengebracht op deze unieke compilatie. Deze bevat nummers die Bull Moose Jackson samen met zijn vaste band The Buffalo Bearcats, later omgedoopt tot kortweg Bearcats, als later onder eigen naam opnam. Muziek die perfect kan wedijveren met deze van de vaak uit 25 muzikanten bestaande big bands. Pure amusementsmuziek die in de ballrooms van de jaren vijftig voor de nodige fun zorgde en vandaag nog steeds heel wat charme uitstraalt.

Lambert Smits (5)

Unique compilation of the work that Bull Moose Jackson released with his solid band and under his own name. Danceable rhythm & blues, swing and romantic ballads from the ballrooms of the 1950s. Brilliant album!

Jesse Dayton: On Fire In Nashville

11/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Intro
Daddy Was A Badass
Intro
The Way We Are
Intro
May Have To Do It (Don’t Have To Like It)
Intro
Hurtin’ Behind The Pine Curtain
Intro
Lately I’ve Let Things Slide
Intro
Take Out The Trash
Intro
Charlottesville

Website Artiest
Jesse Dayton

Zijn vorig jaar uitgebracht album ‘The Outsider’ ging niet onopgemerkt voorbij. Het forceerde zelfs Daytons grote doorbraak. Inmiddels geniet Jesse met zijn mix van outlaw country, rock en Americana terecht bekendheid bij een breder publiek. Ook bij ons nam ‘The Outsider’ regelmatig bezit van ons afspeelapparaat en dat zal met ‘On Fire In Nashville’ niet anders zijn. Samen met Chris Rhoades op bas, Kevin Charney achter de drums, beiden ook te horen op backing vocals, nam Jesse op 14 september 2018 bij The Filming Station in Nashville dit album op. Vanaf het eerste nummer ‘Daddy Was A Badass’ ontpopt Dayton zich als een doorwinterd artiest. Live klinkt hij trouwens, misschien moeilijk te vatten, maar het is zo, nog pakken indrukwekkender dan op ‘The Outsider’. Voor de nummerkeuze putte hij zowel uit ‘The Outsider’ als uit zijn eerder uitgebracht ‘The Revealer’. Bovendien klinkt ‘On Fire In Nashville’ ook écht live. Geen opgekuiste versie waar je enkel de nummers hoort. Op dit album staan zowel aankondiging als Jesses bindteksten, zodat het net is alsof je in The Filming Station van de partij was. En eerlijk gezegd, zo hebben wij het verdomd graag. Dayton staat op scherp en barst van de energie. Energie die zowel via de zes snaren als via zijn stem dient gekanaliseerd te worden. Het resultaat is verbluffend. Jesse Dayton zuigt je mee, ontkomen kan je niet en voor een rustmomentje moet je wachten tot zijn bloedstollend mooie versie van Nick Lowe’s sleper ‘Lately I’ve Let Things Slide’ zich aankondigt.
‘On Fire In Nashville’ lost de verwachtingen moeiteloos in. ‘Vuurwerk’ is hier het codewoord en…….dient er nog gezegd te worden dat wij reikhalzend uitkijken naar zijn performance tijdens Goezots ‘Roots In ’T Hofke op zaterdag 8 juni? Ik dacht het niet! Super album!

Lambert Smits (5)

Jesse Dayton confirms effortlessly our expectations on this live album. Tons of energy that hold you from the beginning to the end through both the six strings and through his voice. Superb mix of outlaw country and rock. Recommended!

Craig Douglas: Only Sixteen

11/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

De naam Craig Douglas zegt u hoogstwaarschijnlijk niets, en toch stond Craig eind jaren ’50 begin jaren ’60 met de regelmaat van een klok in de Britse hitparades. Alhoewel bedoeld voor de teenagers van die tijd, oogstte hij omwille van zijn afgeborsteld imago, net zoveel erkenning bij hun ouders. Geboren in 1941 als Terence Perkins, werkte Douglas nadat hij de school verliet, op de boerderij van zijn ouders. Ook hielp hij zijn oom, die een ronde als melkman had. Het zingen zat in zijn bloed en hij deed dan ook mee aan lokale talentenjachten. Zijn overwinning op een wedstrijd voor jong talent in Ryde zou een belangrijke start worden. Craig kwam onder de aandacht van songwriter, producer, manager en agent Bunny Lewis, die later als co-writer verantwoordelijk zou zijn voor hits van Cliff Richard en Helen Shapiro. Het was diezelfde Lewis die Terence herdoopte tot Craig Douglas. In de States konden de tieners, toen nog teenagers genoemd, genieten van op hun leeftijd afgestemde muziek. Muziek die vertolkt werd door o.a. Dion and the Belmonts, Bobby Darin, The Fleetwoods en Sam Cooke. Met een cover van diens ‘Only Sixteen’, stond Craig zelfs gedurende vier weken op nummer 1 in de UK charts. In het Verenigd Koninkrijk ging de single vaker over de toonbank dan het origineel. Zoals Craig zelf ooit aangaf, coverde hij liever Amerikaanse hits omdat het betere composities waren. Het feit dat het destijds niet evident was om steeds aan de platen met Amerikaanse hits te raken, zal ook wel deel hebben uitgemaakt van Douglas’ succes. Bovendien moest zijn stem niet onderdoen voor de grotere namen.
Craig beperkte zich echter niet tot de muziek. Zo speelde hij een niet onbelangrijke rol in de film ‘It’s Trad, Dad!’, een muzikale komedie die in V.S. de titel ‘Ring-A-Ding Rhythm’ kreeg. Daarin zong Craig de nummers ‘Ring-A-Ding’ en ‘Rainbows’.
Craig Douglas wordt herinnerd als een coverzanger. Maar laat ons duidelijk zijn, wel eentje die wist waarmee hij bezig was en die een stem had, die vaak beter was dan die van de artiest die het origineel bracht. Dat blijkt duidelijk op dit album.
Als ‘fait divers’ nog even vermelden dat het niemand minder dan The Beatles waren die in oktober 1962 Craig begeleidden, die gevraagd werd om enkele songs te doen tijdens een Engelse tournee van Little Richard en Sam Cooke.

Lambert Smits (4)

In the late 1950s and early 1960s, Craig Douglas regularly appeared on the UK charts with covers from, among others, Dion & The Belmonts, Bobby Darin, The Fleetwoods and even Sam Cooke. Of his 'Only Sixteen', Craig even sold more copies in the UK than the original. This album shows that Craig Douglas had a very good voice, which certainly should not be inferior to that of the artists who sang the original songs.

Ivory Joe Hunter: Since I Met You Baby And All The Hits 1945-1958

8/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Ivory Joe Hunter with Johnny Moore’s 3 Blazers
Blues At Sunrise

Ivory Joe Hunter & His Band
Seventh Street Boogie
Ivory Joe’s Boogie
Pretty Mama Blues
She’s A Killer
San Francisco Blues
Don’t Fall In Love With Me
What Did You Do To Me
I Like It
Waiting In Vain
Blues At Midnight
Guess Who
Landlord Blues
Jealous Heart
All States Boogie
I Almost Lost My Mind
Quit My Pretty Mama
S.P. Blues
I Need You So
It’s A Sin

Ivory Joe Hunter and His Ivory Tones

It May Sound Silly
I Got To Learn To Do The Mambo
A Tear Fell
Since I Met You Baby

Ivory Joe Hunter with Ray Ellis Orchestra

Empty Arms
Love’ A Hurting Game
Yes, I Want You

Alhoewel pianist en zanger Ivory Joe Hunter tot de legendarische artiesten behoorde in de rhythm & blues van eind jaren ’40 begin jaren ’50, wordt er in de annalen van de Amerikaanse rootsmuziek weinig aandacht aan hem besteed. Zijn carrière ontwikkelde zich ook op het scharniermoment waarop rhythm & blues de voedingsbodem werd voor rock-‘n-roll. Later zou hij zelfs opnames maken die meer de poprichting insloegen. Als tiener leerde Joe zichzelf piano spelen, terwijl hij zijn zang bijschaafde, zoals zovelen, in het plaatselijk kerkkoor. Later werd hij vooral beïnvloed door de smooth pianosound van Charles Brown. Maar door deze gelijkenis kon hij moeilijk een platencontract versieren. Dus startte Joe in 1945 zijn platen zelf te persen op zijn eigen label, Ivory Records genaamd. Voor zijn debuut ‘Blues At Sunrise’ huurde hij The Blazers in. De plaat kende zo een succes, zodat Hunter het persen amper kon bijblijven. Hij trok met de opname naar het beter georganiseerde Exclusive label, waarna hij op de derde plaats van de rhythm & blues charts terecht kwam. Lang bleef hij echter niet bij Exclusive en stichtte hij andermaal een eigen label. Dat werd Pacific, maar het kende weinig succes. Dus trok Ivory Joe naar 4 Star, die hem met ‘Pretty Mama Blues’ tot op de eerste plaats van de charts bracht. Ivory Joe Hunter zou daarna nog bij King, MGM en Atlantic onderdak vinden. Zijn grootste hit scoorde hij met ‘Since I Met You Baby’, dat ondertussen meermaals gecoverd werd door artiesten als BB King, Sonny James, Jerry Lee Lewis, Dean Martin en zelfs Neil Young. Dichter bij huis, in Nederland namelijk, werd het nummer ook opgenomen door Oscar Harris.
Het Jasmine label, gekend om zijn sublieme compilaties, geeft op dit album een fraai overzicht van het oeuvre dat Ivory Joe Hunter opnam in de periode van 1945 tot 1958. Naast zijn eerste opname ‘Blues At Sunrise’ en de megahit ‘Since I Met You Baby’, krijg je opnames die hij maakte met zijn eigen band, alsook met het Ray Ellis Orchestra. Rhythm & blues, rock-‘n-roll en sentimentele ballades, inclusief zijn bekende smooth klinkende piano wisselen mekaar prachtig af.
In het verloop van het album hoor je de evolutie die Hunter doormaakte. ‘Since I Met You Baby And All The Hits 1945-1958’ mag dan ook terecht gezien worden als een eerherstel aan de in 1974 overleden Ivory Joe Hunter.

Lambert Smits (5)

The Jasmine label, known for its beautiful compilations, surprises once again with a well-composed collection of songs that the legendary rhythm & blues pianist Ivory Joe Hunter recorded in the period from 1945 to 1958

Mike Sponza: Made In The Sixties

8/2/2019

Foto

title 0

Tracks:

1960 – Made in the Sixties
1961 – Cold, Cold, Cold
1962 – A Young Londoner’s Point of View On Cuban Crisis
1963 – Day of The Assassin
1964 – Glamour Puss
1965 – Even Dylan Was Turning Electric
1966 – Spanish Child
1967 – Good Lovin
1968 – Just The Beginning
1969 – Blues For The Sixties

Website Artiest
Mike Sponza

Mike Sponza is een Italiaanse singer-songwriter die uiterst productief te werk gaat. De sleutel tot Sponza’s succes is een smeltkroes van blues, soul en rock-’n-roll. Hij kleurt dan ook het Europese blues panorama, dat zich laten kenmerken in heel wat muzikale projecten. Twee jaar gelden had Mike Sponza de knappe release Steady Rollin’ Bob Margolin with Mike Sponza Band, ‘Blues around the World’ in de platenrekken. Zijn debuutrelease ‘News For You’ uit 1997 was meteen een succesverhaal. Jaren later was hij zeer profitabel met het Centraal Europees blues initiatief ‘Kakanic Blues’. In datzelfde gezegende jaar 2005 won hij de ‘Blues Music Award for Guitar’, een kunstje dat hij drie jaar later nog eens overdeed. In die tussentijd werd zijn nevenproject ‘Central Europe Blues Convention’ zowel op CD als op DVD vrijgegeven. In 2007 was er dan de release ‘Kakanic Blues 2.0’, met als voornaamste speciale gasten Ian Siegel en Carl Verheyen. Vier jaar later werd het project gecompleteerd met het album ‘Continental Shuffle’. Na heel wat muzikale omzwervingen en vijfendertig jaar in het muzikale vak en evenveel nevenprojecten vond Mike Sponza nu gelukkig nog wat tijd om zijn nieuw werkstuk ‘Made In The Sixties’ in te blikken. Samen met Roby Maffioli (bas), Michele Bonivento (orgel, piano, celesta) en drummer Moreno Buttinar trok Mike naar de befaamde Abbey Road Studios. Daar vond hij met producer Rob Cas, enkele vocale gasten en een heuse blazerssectie zijn grootste soulmates. De tien songs zijn een thema op zich en werden ingedeeld in diverse jaren. Sponza schuwt dan ook de problematiek rond de maatschappij, politiek, cultuur, films, design, glamour niet. Maar ook gevoelige onderwerpen zoals oorlogen, moorden, atoomgevaar en de koude oorlog slaat hij niet in de wind. De opener is een funky chapiter dat is ingekleurd met opwindende gitaarriffs, blazers en opwekkende orgelarrangementen. Van de moderne bluesy inslag uit ‘Cold, Cold, Cold’ gaat het gezwind naar het Latin begeesterde ‘A Young Londoner’s Point of View On Cuban Crisis’, met Pete Brown achter de microfoon. Nathan James mag hetzelfde doen in het funky en piano gestructureerde ‘Day Of The Assassin. Het seksuele ‘Glamour Puss’ staat in aangenaam contrast met het dobro begeesterde ‘Even Dylan Was Turning Electric’, met Eddi Reader op vocals én het stemming wisselende ‘Spanisch Child’. De rocker 1967 - ‘Good Lovin’ mag Dana Gillespie vocaal verder inkleuren, net zoals het synthesizer gemotiveerde ‘Just The Beginning’ dat wordt vertolkt door Rob Cass. Dan gaat onze voorkeur toch liever uit naar de funky blues knaller ‘Blues For The Sixties’, met zijn innemende wah wah pedaal. Handsome job, Mike !

Philip Verhaege (4 ½)

After a lot of musical wanderings and thirty-five years in the musical profession, and many other side projects, Mike Sponza now happily found some time to work at his new work piece 'Made In The Sixties'. The ten songs are a theme in themselves and were divided into several years. With some guest vocalists, Sponza's great guitar work and the tight backing band, he managed to release a masterpiece.

Rob Heron & The Tea Pad Orchestra: Soul Of My City

7/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Let’s Go Back In Time, Man
There’s A Hole (Where My Pocket Used To Be)
Life Is A Drag
Une Bouteille de Beaujolais
Holy Moly (I’m In Love Again)
One Letter Away From Lonely
Like A Cuckoo
Fool Talkin’ Man
Drinking & Carrying On
Soul Of My City
Lonely Boy In The Dole Queue
Double Meaning, Double Entendre

Website Artiest
Rob Heron & The Tea Pad Orchestra

Als je fan bent van artiesten zoals Pokey Lafarge en CW Stoneking, dan ken je ongetwijfeld ook de uit Newcastle komende Rob Heron & The Tea Pad Orchestra. Voor hen die deze jonge horde nog niet kennen, niet getreurd want na het beluisteren van deze ‘Soul Of My City’, zal je deze uit zes leden bestaande band, en daar zijn wij rotsvast van overtuigd, een warm hart toedragen. Leider van de bende, zanger en akoestisch gitarist Rob Heron, laat zich door zijn Tea Pad Orchestra assisteren op akoestische en elektrische mandoline, harmonica, accordeon, allerhande toetsen en gitaren, staande bas en drums. In hun thuisland stonden deze heren reeds op festivals als Glastonbury en het Cambridge Folk Festival en wisten ze ook reeds tot de playlists van de nationale radio door te dringen. In één vakje zijn ze niet te stoppen, wat we overigens alleen maar kunnen toejuichen. Hun muziek is een mix van western swing, country, blues, ragtime, hokum en dan vergeten we ongetwijfeld nog enkele genres. De invloeden van artiesten als Bob Wills, Django Reinhardt, George Jones en Tom Waits liegen er niet om. Rob Heron brengt eerlijke muziek op een eerlijke enthousiaste manier. Hun platendebuut maakte de band in 2012 met ‘Money Isn’t Everything’. In 2014 volgde dan ‘Talk About The Weather’, dat twee jaren later een vervolg kreeg met ‘Something Blue’ en nu is er dan ‘Soul Of My City’. Op deze nieuwkomer gaan Rob Heron en zijn Tea Pad Orchestra weer een stapje verder. Heron is een vinyl freak, waardoor hij constant in contact komt met andere en vooral oudere muziekgenres. Daardoor bevat dit nieuw album ook een zekere dosis twang geluid, een streepje calypso en wat rhythm & blues. Variatie is dus troef. Bovendien kent het album geen enkel, maar dan ook geen enkel zwak moment, zodat het niet opportuun is om één of andere song in de spots te plaatsen.
‘Let’s Go Back In Time, Man’ is niet alleen de titel van de opener, maar tevens het gesternte waaronder ‘Soul Of My City’ zich ontplooit.
Als je zoals ondergetekende een dikke boon hebt voor geüpdatete dansmuziek uit vervlogen tijden, dan is het aanschaffen van dit album, de enige en juiste aanbeveling. Jarenlang plezier gegarandeerd!

In de maanden maart en mei, doen Rob en zijn kompanen de lage landen aan. Je kan hen bewonderen op :
7 maart: Melkbus in Dordrecht, Nederland
8 maart: Melkerij, Zemst, België
13 maart: Burgerweeshuis, Deventer, Nederland
10 mei: Missy Sippy, Gent
11 mei: R & B Night, Groningen, Nederland
12 mei: TivoliVredenburg, Utrecht, Nederland

Lambert Smits (4 ½)

Fan of Pokey Lafarge and CW Stoneking? Then the purchase of this danceable album by Rob Heron & The Tea Pad Orchestra is a must. And ........ years of fun guaranteed!

Raw Blues Experience: Trailer Trash

7/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Monday Morning
Alice
Backdraft In Green
Hot Spot Party
The Cougar Dance
Cinderella
You’ve Got What It Takes
All I Ever Wanted
Fire In The Hole
Muddy Water Blues
Choo Choo Train
Trailer Trash

Website Artiest
Raw Blues Experience

Een muzikale vriendschap bezegelen met een album is het mooiste wat er bestaat binnen de muziekscéne. Maar bij Brent Redant (vocals, harp), drummer ‘Bigfoot’ Bart De Bruecker, Night Time Heroes’ Jacky Verstraeten (bas) en oprichter, gitarist/vocalist Marc Van Nuland reikt de vriendschap verder dan muziek alleen. Het kwartet is allang geen onbekende meer binnen dit blues wereldje en speelde ondermeer een opmerkelijke set op het Texel Blues festival in Nederland. De band zag eigenlijk het levenslicht in 2006 in Wespelaar, maar na enige personeelswissels kreeg de kern zijn ultieme vorm in 2011. De Memphis, TN superformatie Low Society doet wel vaker beroep op de Raw Blues Experience band voor hun Benelux performen. En deze samenwerking wordt nu ook geaffirmeerd door Low Society producer/slidegitarist Sturgis Nikides en diens (front)vrouw Mandy Lemons. Speciale gasten Rick Steff (keys), Franck De Ruyter (sax) en trompettist Jesse Selengut geeft heel wat nummers een warme klankleur. Raw Blues Experience blijken geïnspireerd te zijn door de grote en legendarische Chicago blues masters zoals Muddy Waters, Howlin’ Wolf, Elmore James, Willie Dixon en andere Jimmy Rodgers’. Maar de twaalf songs zijn flauw afkooksel van hun heroes, en ook muzikaal liggen ze niet in de lijn van de Chicago blues. En dat is hun volle recht. Opwindende gitaarriffs, beukende drumpartijen, oerdegelijke baslijnen, prikkelende blues harp en een kleurrijke blazerssectie zijn de grondslag voor hun polychrome sound. Na een spacy intro groeit de openingstrack ‘Monday Morning’ uit tot een knappe blues rocker. En de Experience razen door met het rauwe ‘Alice. Na wat motorgedrein vormen Van Nuland’s hypnotiserende gitaarriffs de basis voor het activerende ‘Backdraft In Green’. Eens de ‘gasoline en de smoke’ uit zijn wah wah pedaal is verdwenen komt Brent aandraven met het radiovriendelijke en funky ‘Hot Spot Party’. De hoornsectie kleurt het swingende ‘The Cougar Dance’, net zoals het big band-achtige en trompet begeesterde jazzy luisterstuk ‘Cinderella’. Het flonkerende duet ‘Baby’ (You’ve Got What It Takes), een cover van Brook Benton & Dinah Washington, tussen Mandy Lemons en Brent Redant is alweer een heus chapiter op de release. En met ‘All I Ever Wanted’ vinden we meteen ook een eerste slow blues. Net zoals het stemming wisselende ‘Fire In The Hole’ en Paul Rodgers’ ‘Muddy Water Blues’ ons kan verleiden. Tijd om het gaspedaal nog eens in te drukken moeten deze Aalstenaars hebben gedacht, en het blues harp gemotiveerde ‘Choo Choo Train’ én de zeer aanstekelijke en swingende boogie titeltrack knallen onvoorwaardelijk door onze woofer. En dan nu…Replay please…!

Philip Verhaege (4 ½)

CD Voorstelling op Zaterdag 23 februari 2019 in De Floeren Aap te Mechelen

Exciting guitar riffs, pounding drum parts, rock-solid bass lines and a colorful horn section are the foundation for their polychrome sound..!

Kirri’s Travelin’ Kitchen Jam: Little Somethings

6/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Dance The Night Away
High Time
Got Your Mama
If You Got Love
Little Somethings
Breathing In, Breathing Out
Sympathy
Too Hot, Too Wet

Website Artiest
Kirri’s Travelin’ Kitchen Jam

‘Ik hou van veel muziekjes, speel alles graag en wie doet mij dat na’ zong Raymond Van Het Groenewoud in ‘Cha Cha Cha’. Wel…..zonder afbreuk te doen aan Raymonds kwaliteiten, Kris Kirri Valvekens doet jou dat na. Tussen de vele rock- en popprojecten die Kirri steeds met succes tot stand bracht, mogen ‘Greenwood’ (het repertoire van Peter Green’s Fleetwood Mac), Memphis Mojo (akoestisch gebracht oeuvre van Johnn Hiatt) en ‘Diamonds On The Rocks’ (songs van Neil Diamond) zeker tot memorabele hoogtepunten gerekend worden. De klankkleur van Kirri’s stem komt heel dicht bij die van Diamond, wat meteen ook het succes verklaart van ‘Diamonds On The Rocks’. Met Kirri’s Travelin’ Kitchen Jam, gooit hij het weer over een heel andere boeg. Samen met Dirk Lekenne op gitaar, percussie en backing vocals brengt Kirri acht originele nummers. Zelf verzorgt hij de leadzang, gitaar-, harmonica- en percussiepartijen. De nummers zaten reeds geruime tijd in Kirri’s hoofd en smeekten om een akoestisch soloalbum. Een bezoek aan de Fandango Studio mondde uit in een jamsessie, die leidde tot de opname van ‘Little Somethings’. De prachtige melodieën verraden al vlug de hand van een meesterlijke singer/songwriter en bevatten zowel pop- als rootsinvloeden. Dit aangevuld met Kirri’s prachtige rauwe donkerkleurige stem, waar de link met die van Neil Diamond niet weg te denken is, leidt tot een hemels gebeuren. Opener ‘Dance The Night Away’ leunt ietwat tegen pop en zou niet misstaan in Neil’s repertoire. Meer rootsy gaat het er aan toe op, het met rauwe harmonica ingekleurde ‘High Time’, alsook op ‘Got Your Mama’. Heerlijk akoestisch rockend, met een knappe slidesolo, geeft Kirri zich bloot in ‘Sympathy’, terwijl afsluiter ‘Too Hot, Too Wet’ een aardig stukje akoestische blues bevat.
Kirri Valvekens heeft zich gelukkig beperkt tot een akoestische en sobere begeleiding, zodat het geheel een toonbeeld van pure schoonheid is. Knap werk van één van onze beste singer/songwriters, waarop hopelijk een vervolg komt.

Lambert Smits (5)

Solo and with eight original acoustic songs, which contain both roots, blues and pop, Kirri rightly claims his place at the top of Belgian singer / songwriters.

Gaye Adegbalola: The Griot

6/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Nothing's Changed
The Griot
Liearrhea
FGM (Female Genital Mutilation)
Dirty Sheets
(You're) Flint Water
Kaepernicked
Ain't Technology Grand?
Gon' Be Alright
Don't Criticize Me
Nothing Left
(There Is Always) One More Time
Need a Little Sugar in My Bowl
3 Hour Shoes (Stylin' for the Lord)
Sorry, But… No Shame
Jelly Bean Blues

Website Artiest
Gaye Adegbalola

Blues diva Gaye Todd, kreeg haar naam Gaye Adegbalola van een Yoruba, een Afrikaanse priester. Gay was een van de medeoprichters van de bekende band Saffire – The Uppity Blues Women. Samen met Ann Rabson en Earlene Lewis was Gay geïnspireerd door Big Mama Thornton, Ida Cox en Koko Taylor. Saffire had heel wat albums op het label Alligator Records. Het nummer 'Middle Aged Blues Boogie', geschreven door Adegbalola, werd in 1990 uitgeroepen tot ‘Song of The Year’ tijdens de WC Handy Awards (Blues Music Awards ). In 2009 splitte de formatie en werkte Gaye gestaag aan haar solo carrière. Toch had ze al in 1999 haar solodebuut met het album ‘Bitter Sweet Blues’ en ‘Gaye Without Shame’ uit 2008. Dat resulteerde in een 2009 BMA nominatie als ‘Contemporary Blues Female Artist of The Year’. Recentere opnamen zijn ‘Blues In All Flavors’ uit 2012 en ‘Is It Still Good to Ya?’ in 2014, met haar groep The Wild Rutz. Gaye. Ze ontving in 2016 een BMA-nominatie voor ‘Acoustic Artist of The Year’. Nu promoot de 74-jarige Gaye Adegbalola met volle trots de release ‘The Griot’, die als ondertiteling ‘Topical Blues for Topical Times!’ meekreeg.
Een Griot of djeli is in West-Afrika een dichter, lofzanger en muzikant. Hij wordt beschouwd als een verteller en een ‘keeper’ van de mondeling overgebrachte tradities en geschiedenis. Ook wel Griotten genoemd. Adegbalola speelt akoestische en slide-gitaar én mondharmonica, en wordt vergezeld door multi-instrumentalist Jeff Covert, die meerdere gitaren, basgitaar, piano en drums bespeelt. Het album opent met ‘Nothing’s Changed’. Gaye’s akoestische gitaarriffs worden ingekleurd door strakke drums en Covert’s dobro-arrangementen. Na de verhaallijnen uit ‘The Griot’ loopt het nummer door in ‘Lierrhea’. Het opzwepende ritme in ‘FMG’ en het swampy ‘Dirty Sheets’ brengen ons naar het blazerssectie geënthousiasmeerde ‘(You’re) Flint Water’. Na een korte openingsintro met ‘The Star-Spangled Banner’ groeit het nummer ‘Kaepernicked’ uit tot een knappe rocksong met heel innemende gitaarsolo’s. Gaye speelt dan weer behendig mondharmonica in ‘Ain’t Technology Gand?’ tot ze plots de emotionele ballade ‘Gon’Be Alright’ de hemel inrijgt. Het akoestische ‘Don't Criticize Me’ heeft een gospelinvloed, net zoals de slow blues en klaagzang (There Is Always) ‘One More Time’. De piano-arrangementen in ‘Need a Little Sugar in My Bowl’, een nummer van Bessie Smith, zijn significant voor de structuur van de song. De dobro komt dan weer in de spotlights in het meeslepende ‘Tea Cake Kind of Love’. Het New Orleans getinte ‘3 Hour Shoes’ (Stylin’ for the Lord) staat in aangenaam contrast met het Afro blues gehyperboliseerde ‘Sorry, But…No Shame’.
Afsluiten doet Gaye met Ma Rainey’s ‘Jelly Bean Blues’.

Philip Verhaege (5)

The 74-year-old Gaye Adegbalola proudly releases the release 'The Griot', which is subtitled 'Topical Blues for Topical Times!' Adegbalola plays acoustic guitar, slide guitar and harmonica and is accompanied by multi-instrumentalist Jeff Covert, who plays several guitars, bass guitar, piano and drums. Gaye Adegbalola is a real Griot for her blues songs. Great lyrics with a rich musical framework .. This is great stuff!