Category: Rock And Roll - KEYS AND CHORDS

The Mike Eldred Trio: Elvis Unleaded

3/9/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Burning Love
I Feel So Bad
Rip It Up
Don’t
Bossa Nova Baby
Little Egypt
You’re So Square (Baby I Don’t Care)
Love Me
Lawdy Miss Clawdy
Treat Me Nice
Girls, Girls, Girls
Jailhouse Rock
She’s Not You
Long Tall Sally
Big Boss Man
One Night Of Sin
Witchcraft
Heartbreak Hotel
King Creole
T-R-O-U-B-L-E

Platenlabel
Great Western Recording

Labelnummer
GWRC002

Distributie
Cen/The Orchard

Website Artiest
The Mike Eldred Trio

Na het succesvolle vorig jaar uitgebrachte album ‘Baptist Town’ (recensie 'Baptist Town'), gooit Mike Eldred het ditmaal over een andere muzikale boeg. De herdenking van de dit jaar 40 jaar geleden overleden King Presley, is niet onopgemerkt aan Eldred voorbijgegaan. Net als andere bands doet The Mike Eldred Trio dit aan de hand van de songs die Elvis groot maakte. Het grote verschil is echter dat Mike dit op een compleet andere manier doet. Op het klakkeloos naspelen van Elvis’ hits zit niemand te wachten, moet Mike gedacht hebben. En gelijk heeft hij. Samen met bassist John Bazz, drummer Jerry Angel en gasten als pianist Gene Taylor, tenorsaxofonist Jerry Donato en trompettist Scott Vandell, brengt hij de songs van de King terug tot de essentie. ‘Unleaded’ zeg maar. Zo kan opener ‘Burning Love’ prat gaan op een sublieme gitaarsolo van Mike’s hand en laat Gene Taylor de zwarte en witte toetsen schitterend rollen op ‘I Feel So Bad’ en ‘Rip It Up’. De songs rekruteerde Mike uit het ontelbaar aantal hits van Presley, maar ook uit diens films, zodat ook de ietwat minder bekende songs aan de beurt komen. In Presley’s uitvoeringen zaten soms songs die door de commercie oneer werden aangedaan. Dat wordt nu rechtgezet door Mike. Maar wat super is, laat je ook best zo. Dat hoor je in ‘Lawdy Miss Clawdy’, waar Mike Scotty’s gitaarsolo noot voor noot naspeelt. Een fantastisch klinkende eigen solo, laat Mike dan weer horen in ‘One Night Of Sin’. Nog zo een sterk staaltje van een gitaarsolo siert ‘King Creole’.
Dit alles opgesmukt door Bob Olson, Garrett Olson, Mike Buccowich en Paul Shivers, die samen als The Jobs Quartet in de huid van The Jordanaires kruipen, maakt dat ‘Elvis Unleaded’ een subliem, live en rauw eerbetoon is aan de ‘leather-jacket Elvis’. Dit is rock & roll in zijn puurste vorm. Bovendien draagt Eldred dit album op aan Scotty Moore en de nauw aan Moore’s familie verbonden Gail Pollock.

Lambert Smits (5)

With their own versions of Presley's hits, The Mike Eldred Trio brings a great tribute to the ‘leather jacket Elvis’. Highly recommended!

Maryann & The Tri-Tones: Supersonic Gal

24/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Honey Baby
I’m Moving Up
Back To Me
Cruisin’ Around
Lonesome Moon
Supersonic Gal
If I Could I Would
I’m Gonna Leave You
Angel Of The Desert
We’re Gonna Rock ‘n’ Roll Tonight

Platenlabel
Rhythm Bomb Records

Labelnummer
RBR 5832

Distributie
Rhythm Bomb Records

Website Artiest
Maryann & The Tri-Tones

Zangeres en akoestisch gitariste Maryann Lants, bassiste Mari Laube, leadgitarist Artur Skropnik en drummer Peeter Karo vormen Maryann & The Tri-Tones. De band heeft Estland als thuisbasis en laat zich inspireren door authentieke rock & roll en rockabilly. Het viertal nam reeds twee albums op. ‘Kitten Walk’ was hun debuut, dat nu wordt opgevolgd door ‘Supersonic Gal’. Bevatte ‘Kitten Walk’ nog een hoge dosis rockabilly en hillbilly, dan trekt Maryann op ‘Supersonic Gal’ eerder de kaart van de rock & roll. Daardoor klinkt het album ook een stuk voller. Begrijp dit echter niet verkeerd want beide albums zijn kwalitatief hoogstaande producties, alleen zit er meer vaart in ‘Supersonic Gal’. Bovendien krijgt leadgitarist Artur ook meer ruimte, wat op zich de songs enorm aantrekkelijk maakt. Zijn gitaarriff en solo op het rockende ‘I’m Moving Up’ verraden een met het genre goed vertrouwde gitarist. Door het vocale ‘bbrrrr, bbrrr, bbrrr’ maakt Maryann van ‘Back To Me’ een tof speels nummer. Leadgitarist Artur kent tevens zijn klassiekers, wat hij dan ook laat horen door zijn op Johnny Burnette geënt gitaarwerk op ‘Cruisin’ Around’. Maryanns voorliefde voor hillbilly komt nog even aan de oppervlakte in de titeltrack, terwijl ze stevig rockend tekeer gaat op ‘I’m Gonna Leave You’. Eventjes doet Maryann het wat rustiger in ‘Angel Of The Desert’, maar tijdens afsluiter ‘We’re Gonna Rock ‘n’ Roll Tonight’ trekt ze nog één keer alle registers open.
Pluspunt is bovendien dat alle nummers originele songs zijn. Op het podium van Turnhout Royale, afgelopen 21 juli bewezen Maryann & The Tri-Tones eveneens een enorm sterke livereputatie te bezitten. ‘Supersonic Gal’ is een schitterende release en wanneer de kans zich voordoet, zeker live gaan bekijken deze Estlandse band.

Lambert Smits (5)

With 10 original authentic rockabilly songs, this band from Estonia proves that they deserve a place in today's rock & roll and rockabillyscene.

MFC Chicken: Goin’ Chicken Crazy

19/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Chicken In A Hurry
New Socks
Take It Or Lose It
Hooch Party
Big Cluckin’ Mistake
Women Who Jog
I Ain’t Crying (That’s Just The Pomade In My Eyes)
Baby Let Me Bang Your Box
Blackout Drunk
Roast Potato Time
Goin’ Chicken Crazy
Beach Party
Losing My Mind
Working Girlfriend

Platenlabel
Dirty Water Records

Labelnummer
DWC1089CD

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
MFC Chicken

MFC Chicken is een vierkoppige Londense band onder leiding van zanger en saxofonist Spencer Evoy. De overige drie leden zijn Alberto Zioli op gitaar en zang, Ravi achter de drums en Zig aan de basgitaar. Het viertal breidt regelmatig uit met een aantal gastmuzikanten. Zo ook op dit album, waar gasten op piano, baritonsax, baritongitaar en orgel meespelen. MFC Chicken sloot het onlangs afgelopen Sjock festival op meesterlijke wijze af. Alhoewel een driedaags festival toch zijn tol eist op de laatste dag, zorgde MFC Chicken voor de hoognodige adrenalinestoot. De mix van rock & roll, rhythm & blues, surf en garage die de band er op het publiek losliet, zette de Titty Twister andermaal in vuur en vlam. MFC Chicken heeft een verdomd origineel geluid. De scheurende sax driven sound liet dan ook niemand onberoerd. Alleen vroeg ik mij toen af, of deze band dat fantastisch livegevoel ook op een album kan waarmaken. En het antwoord is klaar en duidelijk, ja. Los van de knettergekke songtitels als ‘Chicken In A Hurry’, ‘New Socks’, ‘Goin’ Chicken Crazy’, valt er muzikaal te genieten van de eerste tot en met de laatste noot. Het is namelijk partytime. Vanaf opener ‘Chicken In A Hurry’ druipt het spelplezier en de ambiance van dit schijfje af. Slippin’, slidin’, boppin’, je kan het allemaal op de songs van deze band. Bovendien komen de heren ook nog humoristisch uit de hoek, want een titel als ‘I Ain’t Crying (That’s Just The Pomade In My Eyes)’ bedenken, getuigt van een grote dosis humor. Alle songs zijn van een uitermate hoog niveau en wanneer je op het instrumentale ‘Roast Potato Time’, de titel van het nummer met de band meebrult, wordt je zonder meer een deel van MFC Chicken.
Met de warme dagen in het verschiet, wanneer de geroosterde lekkernijen van de bbq verorberd zijn en de drank nog overvloedig vloeit, is deze ‘Goin’ Chicken Crazy’ de kers op de (party)taart.

Lambert Smits (5)

What a hell of a party record, this sax driven rock & roll, rhythm & blues and surf album!

The Big Jamboree: A Night Of Jump Blues

29/6/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Saturday Night
Move On
Baby Please Don’t Go
Get Out
A Room Full Of Blues
My Girl Across Town
Tick Tack
Love Roller Coaster
You Left Me, Now I’m Free
They Call Me Fat Man
A Night Of Jump Blues
Lula

Platenlabel
El Toro Records

Labelnummer
ETCD 6083

Distributie
El Toro Records

Website Artiest
The Big Jamboree

The Big Jamboree is een band uit Barcelona die de rhythm & blues, jump, jive, blues en early rock & roll een warm hart toedragen. Dat doen ze aan de hand van een aantal covers van o.a. Louis Jordan, Roy Brown, Big Joe Turner en Wynonie Harris. Covers die ze vaak voorzien van naar hun hand gezette arrangementen, die zeker niet moeten onderdoen voor het originele werk. Maar ook in de eigen nummers tonen de mannen potentieel. Knappe voorbeelden zijn de instrumentale nummers ‘A Room Full Of Blues’ en de titeltrack, waar iedere muzikant het beste van zichzelf geeft. Een band die in deze genres furore wil maken, dient natuurlijk naast een strakke ritmesectie eveneens te beschikken over een batterij competente blazers. Dat alles heeft de band in meer dan voldoende mate. Als dat, zoals hier het geval is nog aangevuld wordt met een formidabele leadgitarist en pianist, alsook een zanger die voeling heeft met deze genres, dan geeft dat vuurwerk. En dat vuurwerk ontsteekt zich reeds bij opener ‘Saturday Night’, waarna je in een rollercoaster van rhythm & blues, jump, jive, blues en rock & roll belandt.
‘A Night Of Jump Blues’ doet ons watertanden naar een live gig van deze bende. Voorlopig moeten wij het echter doen met dit album. Put on your dancin’ shoes and enjoy!

Lambert Smits (5)

Spanish band reviving the rhythm & blues, jump, jive, blues and early rock & roll from the golden age of the dance halls. Put on your dancin 'shoes!

The Dustaphonics: Johnny & Bo

29/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

You Don’t Love Me Any More
Johnny & Bo
Q Sounds Groove
Listen To The Showman Twang
Cachaça
Dreams On Screen (Dolce Vita Dream)
Gangsters
I’m Hurting
Tura Satana Tribute Song
You Don’t Love Me (Horns Version)
Love Jinx

Platenlabel
Catty Town Records

Labelnummer
CTR005

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Chris Weidler

Website Artiest
The Dustaphonics

In 2008 vroeg de iconische Japans Amerikaanse actrice Tura Satana, die Vara speelde in de in 1965 uitgebrachte Russ Meyers cultklassieker ‘Faster Pussycat Kill Kill’ aan DJ Healer Selecta aka Yvan Serrano om wat muziek te componeren voor haar volgende film. Meteen waren The Dustaphonics geboren, alhoewel zij eerder een concept dan een band zijn. Teamleider is bandleider, muziekregisseur en producer DJ Healer Selecta die voor iedere song de geschikte muzikanten selecteert uit de Londense muziekscene, om daarmee een band samen te stellen. Op ‘Johnny & Bo’ spelen dus ook een groot aantal muzikanten mee. Om tot The Dustaphonics te kunnen behoren, moet je wel een passie hebben voor 50s / 60s rhythm 'n' blues, rock-’n-roll, rockabilly, instrumentale surf, soul, funk, garage en 70s punkrock. Al deze invloeden mixen The Dustaphonics tot een energieke, positieve en feestelijke sound. Naast de swingende surfsound die vorige releases van de band kenmerkte, brengen zij op ‘Johnny & Bo’, hoe kan het anders, een ode aan grootheden Bo Diddley en Johnny Ramone. Aftrappen gebeurt punkrockend met ‘You Don’t Love Me Any More’. Diddley komt daarna onmiddellijk aan bod tijdens de met zijn beat voortgestuwde titeltrack, waar hij al vlug het gezelschap krijgt van Johnny Ramone. Opzwepend funky, inclusief blazers gaat het eraan toe op ‘’Q Sounds Groove’, waarna met ‘Listen To The Showman Twang’ naar de alom gekende surfsound van The Dustaphonics wordt teruggekeerd. De band switcht van stijl dat het een lieve lust is. ‘Cachaça’ start als een bossa nova om later te zegevieren als een formidabel surfnummer. Van originaliteit gesproken! Originaliteit die ook terug te vinden is in het door Billy Gales in 1961 uitgebracht Ike Turnernummer ‘I’m Hurting’, dat hier een met verbluffende twang versierd fiftiesjasje aangemeten krijgt. Tura Satana die aan de wieg stond van The Dustaphonics en overleed in 2011 krijgt een eerbetoon in het hitsige ‘Tura Satana Tribute Song’. Instrumentaal surfend sluit de band dan weer af met ‘Love Jinx’.
Op dit album vermengen The Dustaphonics niet alleen de muzikale erfenissen van Bo Diddley en Johnny Ramone, maar blijven zij ook trouw aan hun schitterende surfsound.

Lambert Smits (4 ½)

In addition to the formidable bringing together of the musical legacy of Bo Diddley and Johnny Ramone, The Dustaphonics also pay attention to their well-known surfsound. Great release!

Maureen And The Mercury 5: Gimme Mo!

29/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Keepin’ Kind
Gimme Mo!
Drink Him Down
Shoot Me Cupid
Mr. Love Love
Mamboe Joe
This Isn’t Love
Anywhere Without Me Can’t Be Right
What’s It Gonna Take
I Want You To Be My Baby
He Said, She Said

Platenlabel
Catty Town Records

Labelnummer
CT706

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
Maureen And The Mercury 5

Hollywood, California is de thuishaven van Maureen And The Mercury 5. Maureen, die op het hoesje door cartoonist Adam Huntley als ‘bad girl’ geportretteerd wordt, is blijkbaar geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. In het rock & roll en rockabillywereldje heeft zij reeds een stevige positie ingenomen. Haar performances in Disneyland, de Whisky A Go Go en aan de zijde van Nico Duportal, Dick Dale, Deke Dickerson en Big Sandy behoren tot haar wapenfeiten. Zelf zegt Maureen beïnvloed te zijn door o.a. Amy Winehouse, Dusty Springfield, Chrissy Hynde, Brian Setzer en Elvis Presley. En die veelzijdige invloeden komen ook aan de oppervlakte op ‘Gimme Mo!’. Met haar Mercury 5, aangevuld met een aantal gastmuzikanten, heeft zij bovendien een band uit de duizend. Dat valt al meteen op bij opener, het swingende ‘The Keepin’ Mind’. De twangy surfgitaar, haar klokvaste ritmesectie en Maureens zwoele stem, laten een zeer professioneel werkende band horen. Die zwoele stem komt zelfs nog beter tot haar recht in de met een saxsolo geïntroduceerde, wat jazzy klinkende titeltrack. Vervolgen doet ze, blues verkennend met het op een Diddleybeat voortgestuwde ‘Drink Him Down’. Maureen beheerst oneindig veel stijlen. Hoe ze lovesongs ‘Shoot Me Cupid’, ‘This Isn’t Love’ en het soulvolle ‘Anywhere Without Me Can’t Be Right’ neerzet, is gewoonweg formidabel. In deze tearjerkers steekt ze met haar enorm stembereik succesvol Imelda May naar de kroon. ‘Mr. Love Love’ is dan weer zo een heerlijk ‘pop meets rockabilly’ song met een uitgesproken sixties sfeertje. Liggend onder wuivende palmbomen, met een lekkere cocktail binnen handbereik en ‘Mambo Joe’ op de portable radio kan je dag onmogelijk nog stuk. Liever wat meer actie? Je in het zweet rocken kan je op het op Wanda Jackson gemodelleerde ‘What’s It Gonna Take’ inclusief een spetterende solo op de zwarte en witte toetsen. Songs een tweede leven geven is Maureen ook op het lijf geschreven. Overtuig jezelf met het in het Engels, Frans en Spaans gezongen ‘I Want You To Be My Baby’. Dit overtreft het origineel moeiteloos!
Maureen And The Mercury 5 is vooral geen doordeweekse rockabillyband. Daarvoor hebben zij meer pijlen op hun boog. Die schieten zij dan ook naar hartenlust op jou af met deze ‘Gimme Mo!’.

Lambert Smits (5)

A formidable mix of rockabilly, pop, soul and jazzy blues brought by the handsome voice of Maureen, backed by a gorgeous band. A must have, specially for fans of Imelda May!

Vince & The Sun Boppers: Spinnin’ Around

27/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Let’s Get Ready
The Lover’s Stroll
Got A Feeling For You
Oh Baby
You Mean Love
Hold My Hand
Frank’s Barber Shop
One Love
Red Headed Mama
Spinnin’ Around
Gal Of Mine
Real Gone Papa
Don’t Give Up With Love
Rockin’ My Way

Platenlabel
Rhythm Bomb Records

Labelnummer
RBR CD – 5851

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
Vince & The Sun Boppers

Het viertal, Vince & The Sun Boppers heeft Italië als thuisbasis. Vince Mannino, lead vocals en gitaar, voelt zich aangetrokken tot de authentieke Memphissound zoals die destijds in de studio’s van Sam Phillips gecreëerd werd. Als tiener, in de late jaren ’70, introduceerde hij zelfs het genre in zijn thuishaven Sicilië. In 2016 maakten Vince & The Sun Boppers het naar hen genoemde debuutalbum en nu verschijnt reeds hun opvolger op het bekende Rhythm Bomb Records label. En dat is er eentje die indruk maakt. Vince en zijn kompanen hebben begrepen hoe de sound van Sun gereïncarneerd moet worden. Slagvaste ritmesectie, clean gitaartje en een in lichte echo gedrenkte stem waren de ingrediënten die de rockabilly en rock & roll onsterfelijk maakten. En die ingrediënten zijn op ‘Spinnin’ Around’ overvloedig aanwezig. Dat begint al meteen met ‘Let’s Get Ready’ een jiver uit de duizend. Jiven, rock & rollen en boppen….geen probleem voor Vince & The Sun Boppers. Luister maar eens naar ‘Got A Feeling For You’ een bopper die je naar de dansvloer zuigt. Zin in een lekker doo-wop achtergrondkoortje? Geen probleem, daar knalt het rockende ‘You Mean Love’ al uit je speakers. Liever een scheut hillbilly? Ook daar kan voor gezorgd worden. ‘Hold My Hand’ staat al in de startblokken. Of toch meer zin in een spetterende instrumentale surfsong? Daar kondigt ‘Frank’s Barber Shop’ zich al aan. Wild rockend trekken Vince en de zijnen hun sporen in ‘Red Headed Woman’. In de titeltrack herkennen wij wel wat invloeden van grootmeester Johnny Burnette, waarna ‘Gal Of Mine’ op een groove a la Bo Diddley drijft. Wat Cash klinkt dan weer door in ‘Don’t Give Up With Love’.
‘Spinnin’ Around’ is het elixir voor een goed gevoel. Dit album katapulteert je terug naar de heerlijke fifties. Put on your dancin’ shoes and have fun. Geweldige release!

Lambert Smits (5)

Great authentic rockabilly and rock & roll. Should Sam Phillips still live, his recordings would sound like this album from Vince & The Sun Boppers. Highly recommended!

Shotgun Sally: Shotgun Sally

26/4/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Hard Headed Woman
Real Rockin' Daddy
Wild Wild Lover
Fever
Tough Lover
Esperanza
That's The Breaks
Voodoo Voodoo
What Makes You So Cold
Ultra Twist
Scorched
Bulldog
Tongue Tied
Watcha Do To Me
I Needed A Man
Humdinger

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet gemeld

Website Artiest
Shotgun Sally
Facebook

Rockabilly en Rock-‘n-Roll inspireert momenteel veel jonge muzikanten om een band in deze genres op poten te zetten. Niet altijd even succesvol, maar als het dan wel lukt, dan slaat het ook in als een bom. En inslaan doet het bij de uit het Leuvense komende Shotgun Sally. Wij zagen de band aan het werk op de ‘New Talent Stage’ tijdens Rockin’ Around Turnhout, waar ze nipt de duimen moesten leggen voor de winnaar, The Belle Rose Five. Van de podiumpresence van Katrien Van Proeyen waren wij reeds danig onder de indruk, maar met hun gelijknamig full album blaast Shotgun Sally ons compleet van onze sokken. Voor hun repertoire dook het vijftal in de archieven van de Amerikaanse rootsmuziek. Wat Katrien en haar kompanen daaruit destilleerden, is zowel rhythm & blues, rock-‘n-roll, rockabilly als surf. De bazen van het RCA label kroonden destijds Janis Martin als de vrouwelijke Elvis, maar met opener, Presley’s ‘Hard Headed Woman’, komt Katrien dicht in de buurt van Janis. De band rockt erop los en misschien wat ongewoon voor een band in dit genre, maar de elektrische resonator zorgt zeker voor een extra soundboost. Het ware talent van de band komt pas goed tot uiting in Little Willie Johns ‘Fever’. Een song die ontelbare keren gecoverd werd, maar niet zoals Shotgun Sally het doet, voortgestuwd door een nerveuze rockabillyriff. Etta James’ ‘Tough Lover’ krijgt een Wanda Jackson make-over, waarna de gitaren in volle glorie Dick Dale’s surfklassieker ‘Esperanza’ onder handen nemen. Later zullen zij dat nogmaals met verve doen met ‘Bulldog’ van The Fireballs. Tijdens Lavern Bakers ‘Voodoo Voodoo’ mogen de gitaren een streepje gas terugnemen, maar met ‘What Makes You So Cold’ komen ze weer volop op het voorplan. Shotgun Sally kan diverse deelgenres aan, zelfs de psychobilly van The Cramps vormt geen enkel probleem. Geef de volumeknop maar eens een flinke ruk naar rechts tijdens ‘Ultra Twist’. Wanda Jackson is niet alleen een groot voorbeeld voor Katrien, maar tijdens ‘Tongue Tied’ kruipt ze bovendien heel knap in Jacksons huid.
Met dit album levert Shotgun Sally een goed gemaakt visitekaartje af. De buitenlandse organisatoren van rockabillyfestivals zouden best eens naar Shotgun Sally luisteren, want dit is partytime!

Lambert Smits (4½)

16 rockabilly, rock & roll and surf covers in a sublime way brought by a Belgian band.

Mark Lindsay: Life Out Loud

17/4/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Baby Come Back
Easy street
Everything About You
Rainy Day Children
Ghost Of A Girl
Like Nothing That You’ve Seen
Let’s Fly Away
I Can’t Slow Down
Don’t Stop
Rush On You
New Thing
Show Me The Love
Poco Loco Crazy
Merry Go Round (Christian’s Song)

Platenlabel
Bongo Boy Records

Labelnummer
?

Distributie
Bongo Boy Records

Promo-agent
?

Website Artiest
Bongo Boy Records

Eventjes nog eens grabbelen in de oude doos. In 2013 verscheen op Amerikaanse Bongo Boy Records een rockende cd van Mark Lindsay en Gar Francis. Onbekend voor het Europese vasteland, maar in de US een rock’roll fenomeen. Alhoewel ook hier zijn band Paul Revere & The Raiders een bescheiden succes kenden. Met de gezegende leeftijd van 70 jaren, was het niet zo vanzelfsprekend om hem terug als een 19 jarige te laten rocken. Gar Francis (ook uit New Jersey) kon hem echter uit zijn tent lokken om samen de studio in te trekken.
Voor mij ligt het swingende album ‘Life Out Loud’ met Mark Lindsay als gedreven zanger en Gar Francis als gitarist. Een frisse garage-wind waait uit de luidsprekers. Vrijwel alles is een First Take opname, niet altijd even perfect maar o zo naturel. Op 7 dagen was het ingeblikt.
Mark’s stem heeft nog niets verloren van zijn zuivere uitspraak en tonatie. ‘Like Nothing That You’ve Seen’ heeft alles voor een hit op de radio of … gewoon op je fuif: een sterke ritmesectie, intrigerend orgel, mooi gitaarwerk en sterke samenzang met backing vocals van Steven Van Zandt. Natuurlijk zit er ook een nostalgische toets aan. ‘Let’s Fly Away’ ‘Poco Loco Crazy’ kunne zo uit de jaren zestig botsauto’s stammen. ‘Rush On You’ drijft op een strak ritme, een compositie van Gar Francis.
Het enige minpunt wat je zou kunnen aanhalen is …dat je het misschien allemaal wel ooit eens gehoord hebt. Het heeft een hoog retro gehalte maar desalniettemin (alzo sprak Zarathustra) werd Life Out Loud een uiterst genietbaar en swingend album.
Beware: Headphones may explode while playing this album! Staat er op het hoesje, maar dit is toch iets overdreven. Gewoon steengoed op een niet schadelijk geluidsniveau.

Line-up:
Mark Lindsay (Lead & Backing Vocals, Sax, Percussion)
Gar Francis (Guitars, Piano, Organ, Backing Vocals)
Mike Caruso ( Bass Guitar, Backing Vocals)
Richard X Heyman, Kurt Reil (Drums)
Myke Scavone (Harmonica)
Steven Van Zandt (Backing Vocals, Support)

Marino Serdons (3,5)

The Sloths: Back From The Grave

12/3/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Never Enough Girls
End Of My Rope
Enverybody’s Tryin 2 B Somebody
A Cutie Named Judy
One Way Out
Lust
Gotta Get Fired
Haunted
Before I Die
Wanna New Life
Makin’ Love (50 Years Later)

Platenlabel
Lolipop Records / Burger Records

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Burger Records

Promo-Agent
Niet Gekend

Website Artiest
The Sloths

Rock & Roll will never die! Dat was de eerste gedachtegang die mij bekroop tijdens het lezen van de biografische gegevens van de band The Sloths. Lead zanger en harmonicavirtuoos Tommy McLoughlin is inmiddels 65-jaar. Zijn compagnons Mike Rummans (bas, gitaar en cello), Patrick ‘Pooch’ Dipuccio (gitaar) en drummer Ray Herron moeten qua leeftijd niet veel onderdoen. De band werd opgericht in 1964 in Los Angeles en een jaar later hadden ze een eerste single met ‘Makin’ Love’ op het label Impression Records. Naar verluid waren er destijds slechts een honderdtal exemplaren gedrukt, die dan ook in een mum van tijd de deur uit waren. Net voldoende om er toen een ware cultus aan over te houden. In die periode opende de band ook voor superbands als The Doors, The Animals en Pink Floyd. In 2011 werd er zelfs $ 6550,00 geboden voor een kopie van de single ‘Makin’ Love’ op eBay. Nu is de band na vijftig jaar terug samen voor de realisatie van dit prachtig schijfje. Al zijn twee originele leden reeds overledenen en waren er in de loop van tijd uiteraard ook heel wat personeelswisselingen. Maar zoals de traditie het haast voorschrijft duurt iedere song hier amper twee minuten. De sixties garagerock teert weelderig en lijkt wel uit het graf zijn verrezen. En dat is ook de bedoeling met de titel en de beeltenis op het hoesje. De nieuwe plaat is ingezaaid met acht originele nummers en drie onvervalste covers die uiteraard allen een eigen alteratie meekregen. De song ‘A Cutie Named Judy’ werd ooit bij elkaar gepend door Jerry McCain en ‘Never Enough Girls’ is van Holly Beth Vincent, dat oorspronkelijk voor Joey Ramone werd geschreven. Het album opent in de stijl met het in high speed vertolkte ‘Never Enough Girls’. Authentiekere rock-‘n- roll gaat men hedendaags helaas niet meer vinden. De meest bluesy song is met voorsprong ‘End Of My Rope’. Tommy gaat helemaal loos met zijn harp en de backingvocals zorgen voor een aangename alternatie. In de garagerock van ‘Everybody’s Tryin’ 2 B Somebody’ en
‘A Cutie Namd Judy’ gaat het gaspedaal onverbiddelijk tot tegen het chassis. De track ‘One Way Out’ is met een vette knipoog naar The Clasch en ‘Lust’ gaat in de richting van ene jonge Iggy Pop. De beukende drumpartijen komen ook aan zijn trekken in het loslopende ‘Gotta Get Fired’.
Het nummer ‘Haunted’ predikt zich meteen ernstige radio airplay aan, maar met ‘Before I Die’ trekt men opnieuw de zwart lederen puntschoenen aan. Deze lekkere rocker plaveit de weg voor het vergrijpende ‘Wanna New Life’ en het haast naadloos aansluitende ‘Makin’ Love (50 Years Later). The Sloth zijn terug, en hoe!

Philip Verhaege (5)

The Slots are back in bussines! Rock ’n roll will never die! Thanks guys…

Travis Green: A Little Too Late

18/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

A Little Too Late
Please Don’t Cry
Everybody Knows
The Only Love
Keep You Off My Mind
Damage Done
Caroline
Road Runs Cold
Salt And Sand
Don’t Forget

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Travis Green

In de Greaselandstudio van de naar Amerika uitgeweken Noor Kid Andersen, die gitarist Charlie Baty mocht vervangen in de van Little Charlie & The Nightcats naar Rick Estrin & The Nightcats omgedoopte band, werden reeds heel wat opmerkelijke albums opgenomen. Zelfs onze eigen harmonicatrots Steven Troch blikte er zijn schitterend ‘Nice ‘n’ Greasy’ in. Net zoals op dit album, kan Kid het blijkbaar niet laten om naast zijn taak als producer telkens mee te spelen op die opnames. Zo is hij op ‘A Little Too Late’ ook te horen op gitaar en pedal steel.
Travis vliegt er dadelijk in met de gitaarrockende en pianorollende titeltrack, die ons terug katapulteert naar de hoogdagen van de rock & roll, wat nog eens herhaald wordt in ‘Keep You Off My Mind’ en het van scheurende sax doordrongen ‘Caroline’. Countrygewijs vervolgt Green met ‘Please Don’t Cry’ met voortreffelijk gitaarwerk van Andersen. Diversiteit is niet alleen een kolfje naar de hand van producer Andersen, maar ook van Travis Green. In ‘Everybody Knows’ bekeert Travis zich, onder het waakzame oog van de saxofoon van Nancy Wright tot stevige soulvolle rhythm & blues. Een juweel van een tearjerker is dan weer het bluesy ‘The Only Love’, terwijl het vreemde ‘Road Runs Cold’, net zoals op de binnenzijde van de digipack, de beelden van verlaten treinstations oproept.
Travis Green heeft voor ‘A Little Too Late’ in de persoon van Kid Andersen voor de ideale producer gekozen. De manier waarop Kid in de verschillende muziekgenres het beste uit zowel Travis als uit de songs heeft weten te halen, is andermaal van een zeldzaam hoog niveau. Een aanrader!

Lambert Smits (5)

Diversity is the secret of this album. Rocking guitars, rolling pianos go hand in hand with screaming saxophones and emotional pedal steel and backing vocals. Rock & roll, rhythm & blues, country and soul are well anchored in Greens songs. Great album!

Jeremy & The Harlequins: Into The Night

20/11/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Into The NIght
No One Cares
Rythm Don’t Lie
For Angels
Let Her Run
Big Beat
Drinkin’ By Myself
Critical Condition
There’s A Girl
Oh Yeah (I Did It Again)

Platenlabel
Yep Roc Records

Labelnummer
geen

Distributie
V2 Records

Promo-agent
Klandermann Promo

Website Artiest
Jeremy & The Harlequins

Vorig jaar verscheen het debuutalbum van deze New Yorkse glamour boys. Onmiddellijk werd de song ‘Trip Into The Light’ opgepikt door de filmindustrie. De opvolger ‘Into The Night’ gaat verder op de ingeslagen rock’n roll weg. Terug naar de basis, geen elektronische trucs, neen, “muziek moet emoties teweegbrengen” dixit Jeremy Fury. Zware bewering en voor zijn rekening. De gebroeders Fury zijn samen met Craig Bon, Patrick Meyer en Robby Ever verantwoordelijk voor mooie retro-songs à la vijftiger-zestiger jaren. En zoals steeds gaat het over romantiek, liefde, verlies, tragedie en dromen. De vetkuiven zullen glunderen met zoveel brillantine gehalte. Frisse ballads, rock’n roll , wat rockabilly en zelfs pop passeren het podium. Soms rockend, soms melig en romantisch, én altijd perfect uitgevoerd. Zoals het goede Amerikanen betaamd, hoor je tussen de noten ook een snuifje country. Zoals gebruikelijk werden ook wat extra freelance-muzikanten aangetrokken om de sound wat aan te dikken op natuurlijk wijze. De hoes laat niet veel aan de verbeelding over -koplampen van een Chevrolet of buick op route nr zoveel?. Geef nostalgie even de overhand en laat je verleiden tot de elpee versie, for the real rock’n roll sound!

Line-up:
Jeremy Fury (Vocals)
Stevie Fury (Drums)
Bobby Ever (Drums)
Patrick Meyer (Guitar)
Craig Bon (Guitar)

Marino Serdons (3,5)

Go back in time, rock ’n roll isn’t dead but alive and kicking in New York. Let’s go into the night with this beautiful romantic album!

Various Artists: Girls Gonna Bop

31/10/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Stormy Gayle: Flipsville
Jackie Dee: Buddy
Debbie Lynn: Fujiyama Mama
Rose Maddox: Move It On Over
Laura Lee Perkins: Don’t Wait Up
Janis Martin: My Boy Elvis
Judy Fayne: Rocky Rolly Lover Boy
Barbara Pittman: Sentimental Fool
Joyce Green: Black Cadillac
Lorrie & Larry Collins: Mercy
Charlene Arthur: Hello Baby
Wanda Jackson: Sparkling Brown Eyes
Patsy Ruth Elshire: Sugar Lump
Ella Mae Morse: Razzle Dazzle
Jean Shepard: Jeopardy
Linda Glover: Counting Sheep Over You
Jo Ann Campbell: Mama Can I Go Out
Bolean Barry: Long Sideburns
Donna Rae & The Sunbeams: Little Fool
Jane Bowman: Mad Mama
Annisteen Allen: Rough Lover
Anita Carter: He’s A Real Gone Guy
Joyce Paynter: Chilli Dippin’ Baby
Alvadean Coker: We’re Gonna Bop
Martha Carson: Just Whistle Or Call

Platenlabel
Croydon Municipal

Labelnummer
CR9022

Distributie
Cherry Red Records

Promo-agent
Niet Gekend

Website Artiest
Various Artists
Geen website

Alhoewel de meeste rock-‘n-rollhits gescoord werden door artiesten van het mannelijk geslacht, waren er toch ook een aantal vrouwen, die een carrière in het genre ambieerden. Maar net als hun mannelijke collega’s waren velen geroepen maar weinigen uitverkoren. Dé vrouw die zich al vlug tot ‘Queen of rock-‘n-roll’ mocht kronen, was Wanda Jackson. Maar in haar kielzog waren er nog andere vrouwelijke rock-‘n-rollers die ondanks het feit dat ze soms minder bekendheid verwierven, toch ook een grote bijdrage leverden aan de ‘female rock-‘n-roll’. Een groot deel van deze bekende en minder bekende vrouwen heeft Croydon Municipal nu samengebracht op ‘Girls Gonna Bop’. Neem bijvoorbeeld ‘Fujiyama Mama’, oorspronkelijk een rhythm & bluessong van Annisteen Allen, maar Wanda Jackson scoorde er een dikke hit mee in Japan, alhoewel de op dit album staande versie van Debbie Lynn zeker naast die van Jackson mag staan. Of countrylegende Rose Maddox die met ‘Move It On Over’ een serieuze bijdrage leverde aan de rockabilly. Dat de dames in de ban waren van de heupwiegende Elvis was een feit. Janis Martin beschouwde hem zelfs als ‘My Boy Elvis’. Wie zich wel op Elvis mocht beroepen, was Barbara Pittman. Elvis introduceerde Barbara bij Sunbaas Sam Phillips. Maar ook de nog prille tieners zochten hun heil in het genre. Lorrie & Larry Collins, gekend als The Collins Kids, waren ten tijde van de opnames respectievelijk 12 en 10 jaar oud. Zij scoorden een enorm aantal hits en worden nog steeds beschouwd als medegrondleggers van de rockabilly. Dit alles, en nog veel meer, dikwijls moeilijk te vinden opnames sieren dit album. En natuurlijk mocht Wanda Jackson niet ontbreken, hier met ‘Sparkling Brown Eyes’.
‘Girls Gonna Bop’ is een fenomenale compilatie van dames die de periode van rock-‘n-roll en rockabilly een ‘female touch’ bezorgden. Een aanrader!

Lambert Smits (5)

A superb compilation of girls who made a serious contribution to the development of rock and roll and rockabilly. Get your copy soon, you won’t regret it!

V.A.: 61 Classics From The Cramps Crazy Collection

14/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc 1

Peanuts Wilson: Cast Iron Arm
Ray Harris: Come On Little Mama
Gene Lamarr: That Crazy Little House On The Hill
Betty McQuade: Blue Train
Sparkle Moore: Tiger
Fabian: Tiger
Grace Tennessee: Pow Wow
The Original Starfires: Fender Bender
Joe Clay: Did You Mean Jelllybean
Andre Williams: Pass The Biscuits Please
Stan Freberg: John And Marsha
Carl Perkins: Let The Jukebox Keep Playing
Homer Denison Jr.: Chickie Run
Ron Haydock: 99 Chicks
Earl Wade: I Dig Rock ‘N’ Roll
Danny Dell And The Trends: Froggy
The Dial Tones: Boss
Moses Longpiece: Slide Her Under The Door
The Phantom: Whisper Your Love
The Flamingos: Only Have Eyes For You
Jackie And The Starlites: Valarie
The Ideals: Knee Socks
Marvin And Johnny: Ding Dong Baby
Kenny Owen: I Got The Bug
Gene Summers: Taboo
Young Jessie (With The Flairs): Lonesome Desert
The Revels: Midnight Stroll
Johnny Burnette Trio: Eager Beaver Baby
Edwin Bruce: Sweet Woman
Sid King And The Five Strings: Let ‘Er Roll
Billy Ward & The Dominoes: Jennie Lee

Disc 2

The Nite Cats: Jungle
Ronnie Ray’s Playboys: The Vulture
Bob Taylor: Thunder
The Champs: Nite Owl
The Quotations: Imagination
The Fleetwoods: Unchained Melody (A Capella Version)
The Clovers: Rotten Cocksuckers Ball
The Ventures: Ya Ya Wobble
The Five Sharps: Stormy Weather
Ronnie Dawson: Action Packed
The Storey Sisters: Bad Motorcycle
Bill Carter: Baby Brother
Gene Maltais: Gang War
Andre Williams With The Five Dollars: M M M Andre Is Moving
The Imps: Uh Oh
Ronnie Isle: Wicked
The Musical Linn Twins: Indian Rock
Clyde Stacey: Hoy Hoy
Portuguese Joe: Teenage Riot
Ric Cartey: My Babe
Betty McQuade: Tongue Tied
Ersal Hickey: Hangin’ Around
John Buck: Forbidden City
Vernon Green And The Phantoms: Sweet Breeze
The 5 Jones Boys: Mr Ghost Goes To Town
Ken Nordine: Strollin’ Spooks
Bob McFadden And Dor: Noisy Village
Arthur Lyman: Taboo
Les Baxter: Lust
The Legendary Stardust Cowboy: Paralized

Platenlabel
Righteous Psalm

Labelnummer
Psalm 23.860

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Niet van toepassing

The Cramps was een Amerikaanse punkband die ook bindingen had met de psychobilly. De band, die bestond uit spilfiguren Lux Interior en echtgenote Poison Ivy, werd opgericht in 1976 en nam een eind toen Lux stierf op 4 februari 2009. Zelf speelt het duo geen enkele noot op dit dubbelalbum, maar het duo verzamelde heel wat platen, die vaak ook inspiratie leverden voor het oeuvre van The Cramps. En uit die collectie werd deze compilatie samengesteld. Op enkele bekende namen na, zoals die van Carl Perkins, Fabian en Johnny Burnette, bevatten beide cd’s min of meer obscure opnames. De hier gemaakte selectie getuigt niet steeds van goede smaak, maar dit maakt dit album net super interessant. De nummers geven een mooi beeld van de rock & roll, rockabilly, country, blues, rhythm & blues, doo-wop en instrumentale surf uit de jaren ’50, een periode die tevens een eigen muziek bezorgde aan de toenmalige tieners. Dat The Cramps echter ook een neus hadden voor niet voor de hand liggende, niet steeds van goede smaak getuigende, maar wel opvallende songs wordt hier duidelijk. Neem nu bijvoorbeeld het bluesy humoristische ‘Pass The Biscuits Please’ van Andre Williams of het kolderieke ‘John & Marsha’ van Stan Freberg of nog beter, de waanzinnige afsluiter van The Legendary Stardust Cowboy. Deze rariteiten maken samen met de meer commercieel klinkende nummers van ’61 Classics From The Cramps Crazy Collection’ een parel van een album. Dit is verplichte kost voor fans van de muziek uit de fifties.

Lambert Smits (5)

A superb compilation of rock and roll, rockabilly, country, blues, rhythm & blues, doo-wop and surf composed of the record collection of Lux and Ivy, key figures of the former punk band The Cramps.

Ginger St. James: One For The Money

28/5/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Pour Me
Train Whistle
Honeymoon Stage
Slim’s Jig
Somebody Shot Me
Best Of Me And You
Hair Of The Blackdog
You Were mine
Merry Go Round

Platenlabel
Busted Flat Records

Labelnummer
Busted 088

Distributie
Busted Flat Records

Promo-agent
Sarah French Publicity

Website Artiest
Ginger St. James

Ginger St. James groeide op in Binbrook, Ontario op een familieboerderij. Muzikaal werden haar jeugdjaren vooral gedomineerd door de countrymuziek. Wanneer haar vader haar meenam naar ‘vintage car shows’ en rockabillyoptredens, raakte Ginger ook al vlug in de ban van rockabilly, rock & roll en blues. Zij leerde zichzelf wat gitaarlicks en akkoorden en verkaste een poosje naar Toronto. Daar kwam zij in contact met gitarist SnowHeel Slim die tot op heden haar co-writer en bandleader is. Slim is ook gitarist op dit album en dat is zeker een sterke troef. Country, hillbilly, rockabilly wringt hij zonder problemen uit zijn instrument, wat dan weer de perfecte ondersteuning is voor Gingers krachtige stem. Haar grote voorbeeld is Loretta Lynn en net als zij, neemt ook Ginger haar persoonlijke ervaringen als uitgangspunt voor haar songs. Countryrocker ‘Pour Me’ is hier een mooi voorbeeld van. De opgedane rockabillyervaring schemert door in ‘Train Whistle’ en ‘Honeymoon Stage’ is een countrytearjerker uit de duizend. Slim krijgt zijn gloriemoment op het instrumentale ‘Slim’s Jig’ dat zijn talent op de zes snaren pas goed in de verf zet. Ginger levert dan weer een schitterende prestatie in het rauwe, ongepolijste en rockende ‘Hair Of The Blackdog’, terwijl klassieke country de basis is voor ‘You Were Mine’ met een knappe piano van Chris Altmann.
Met ‘One For The Money’ behoort Ginger St. James ontegensprekelijk tot de artiesten die de heersende country- en rockabillyboom boeiend maken.

Lambert Smits (4½)

Gingers powerful voice and the dynamic guitar playing of SnowHeel Slim shine just as well in the melodic country as in the raw rockabilly songs.

The Satellites: Crash Landing (A Musical Expression After The Accident)

1/5/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Hot Rockin’ Night
Baby, Honey, Sugar
There’s Place In Space
Homeless
Make No Love7
Fly High
The One I Adore
Gargoyle
Silvermoon
Space Boobs
Oh Oh Baby

Platenlabel
El Toro Records

Labelnummer
ETCD6073

Distributie
El Toro Records

Website Artiest
The Satellites

De Duitse band The Satellites brengt ‘rock & roll from outer space’. De band toert wereldwijd om de aardse bewoners te laten genieten van hun ruimtelijke rock & roll. Hun eerste album op het El Toro label, ‘The Space Sessions’, waarvan u op www.keysandchords.com/album-review-blog/the-satellites-the-space-sessions de recensie kan lezen, was reeds een schot in de roos. Hun tweede release ‘Crash Landing (A Musical Expression After The Accident)’ toont dat dit geen eenmalige prestatie was.
De bemanning van vlucht 29052014, met codenaam The Satellites, was op een geheime missie, ‘exhibition to earth’ genaamd. Het ruimteschip verliest echter, om nog steeds onbekende redenen, het contact, crasht en de volledige crew komt om. Wanneer reddingswerkers, na drie dagen, de plaats van de ramp bezoeken, vinden zij een box met de vermelding ‘recorded at homeless studios’. Deze doos bevat enkele tapes. Tapes die u nu met dit album in handen krijgt en dus kunt beluisteren. En eerlijk is eerlijk, die tapes mogen gehoord worden. De vijfkoppige crew van The Satellites weet hoe ze de aarde kan veroveren met hun ruimtelijke 50’s sound. Bovendien namen ze hoofdzakelijk het heft in eigen handen. Ze penden alle songs, Ambassador Max nam het mixen en masteren voor zijn rekening, terwijl Lt. Commander Julius (never smiliyng doublebass) voor het artwork zorgde. Zanger Commander Ted is ook verantwoordelijk voor de ‘loudest guitar on planet’. Meestal bevat het repertoire van ‘bands outer space’ enkel instrumentals, maar niet bij The Satellites. The Satellites presteren ook vocaal erg goed. Wat je ook niet vaak tegenkomt is dat de mondharmonica in deze sound geïntegreerd wordt, maar Ambassador Max doet dat voortreffelijk in o.a. het rockende ‘Baby, Honey, Sugar’ en het op een bluesriff drijvende ‘Gargoyle’. Ruimtelijke gitaren vormen dan weer de basis van het vurige ‘There’s A Place In Space’. Het donkere, bluesy ‘Homeless’ zou wel eens een voorbode kunnen geweest zijn van de crash die het ruimteschip van The Satellites te wachten stond. Dansbare rock & roll is het motief van o.a.‘Make No Love’ en ‘The One I Adore’ en ‘Silvermoon’ is dan weer zo een typische fifties lovesong.
Gelukkig werden na de crash van het ruimteschip van The Satellites de tapes gevonden, zodat we nu kunnen genieten van deze ‘Crash Landing’. En hoe zouden ‘Space Boobs’ eruit zien?
Boek geen dure ruimtereis, haal gewoon dit album van The Satellites in huis en je maakt een verbluffende trip langs alle hemellichamen.

Lambert Smits (5)

Hot rock & roll from outer space by the German crew of the spaceship. You do not have to wait to make a space trip, simply buy this album!

Lil BeeDee And The Doo-Rites: On A Mission… To Do Ya Right… All Night!

1/5/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Peter Piper
26 Love Letters
Start Being Nice
Just Wanna Be Your Friend
Guacamole
Cartwheels
Affairs Of The Heart
Get Out & Get Gone
The Boogie-Woogie Bogeyman Is Under My Bed
Cafe Of Tears
Eenie Meenie Miney
Tell Me
Try To Have Fun
Well Sir, I Don’t Think So
Vista Speed Cruiser

Platenlabel
El Toro Records

Labelnummer
ETCD6077

Distributie
El Toro Records

Website Artiest
Lill BeeDee And The Doo-Rites

‘Met de deur in huis vallen’ is een uitspraak die hier echt wel op zijn plaats is, want geloof mij maar ‘a new rockabilly chick is born’. Wat de in North Carolina geboren Betsy-Dawn Williams, onder haar artiestennaam Lil BeeDee hier serveert, is bijna niet te vatten. Het lijkt wel of Lil BeeDee de dochter van Wanda Jackson is. BeeDee pende 15 nummers in onvervalste jaren ’50 gemodelleerde rhythm & blues en rockabilly. Nummers die je een goed gevoel geven, al je kopzorgen ‘deleten’ en testen of je voeten de danspasjes nog naar behoren kunnen uitvoeren. Gebackt door Jeff Potter (piano, drums), Frankie Blandino (lead- en rhythmgtr.), Mark Neveu (bass) en gastmuzikant Big Al Anderson (leadgtr.) werkt Lil BeeDee zich als een bezetene door de rockende en rollende nummers. Dansfanaten die zot zijn van jive boppin’, jitterbug en two-steppers zullen de zeldzame rustpauzes intens moeten benutten om op adem te komen. ‘Just Wanna Be Your Friend’, ‘Affairs Of The Heart’ en ‘Tell Me’ waar Lil BeeDee laat horen dat het croonen haar ook niet vreemd is, zijn enkele van die slowmomenten, maar verder zullen je voeten al vlug het contact met de grond verliezen. Twangy gitaarklanken, rollende pianopartijen en Lil BeeDee’s power voice voeren het tempo meedogenloos op. En het heerlijk opzwepend retro-orgeltje laat je in het rockende ‘Start Being Nice’ alle hoeken van de dansvloer zien. Gastgitarist Big Al Anderson op leadgitaar slaagt erin om op ‘Try To Have Fun’ het reeds aanwezige hoge niveau toch nog op te krikken.
Met dit, haar tweede album voor het Spaanse El Toro label, hebben Lil BeeDee And The Doo-Rites ons van onze sokken geblazen, om maar eens een cliché te gebruiken. ‘On A Mission… To Do Ya Right… All Night!’ is zonder meer fun, fun, fun!

Lambert Smits (5)

Lil BeeDee walks with this album in the footsteps of Wanda Jackson. Danceable rhythm and blues, rockabilly and some slow songs sure make you feel good and save you from all your headaches. Fantastic album!

Da Silva Trio: Rockin’ In Rome

1/5/2016

ETAIL ALBUM

Tracks:

Boppin’ Beauty
I’m Walking
Mama’s Little Baby
If You Want My Love
I Can’t Help It (I’m Still In Love With You)
Tennessee Zip
I’m Ready
I Wanna Do Bad Things
All I Can Do Is Cry
Are You With Us
Tongue Tied Jill
Stranger Things
Baby Let’s Play House
Rockin’ In Rome

Platenlabel
El Toro Records

Labelnummer
ETCD6074

Distributie
El Toro Records

Website Artiest
Da Silva Trio

Het Da Silva Trio is de band rond twee Italiaanse veteranen in de rock & roll en rockabilly, zanger en akoestische gitarist Marco Da Silva en Alberto Antonucci op staande bas. Derde lid is Flavio Pasquetto op elektrische en akoestische gitaar, steelgitaar en dobro. Dit drietal baseert zich op rockabillyopnames die Sam Phillips in zijn Sunstudio maakte en werkt bijgevolg ‘drumloos’. De 14 songs die zij op ‘Rockin’ In Rome’ bundelen, zijn een mengeling van door Marco gepende songs en enkele klassiekers uit de roemrijke fifties. En van songs schrijven heeft Marco duidelijk kaas gegeten. Het album start al met zijn rockende compositie ‘Boppin’ Beauty’, dat strikt op koers wordt gehouden door de slapping bass van Alberto. ‘I’m Walking’ was een topper voor Fats Domino, maar krijgt hier mede door de steelgitaar van Flavio een heerlijk countrytintje. Nog zo een hit voor Domino was ‘I’m Ready’. Da Silva Trio brengt dit nummer in een ‘wild rockabilly style’ met subliem gitaarwerk van …. alweer Flavio. En de man is niet te stoppen, want hij schittert nog maar eens op dobro dit maal, in ‘If You Want My Love’, waar hij de smooth klinkende stem van Marco mooi ondersteunt. En ook Hank Williams’ ‘I Can’t Help It (If I’m Still In Love With You)’ wordt serieus opgewaardeerd door steelgitaar en de viool van gastmuzikante Elena Floris.
Een korte rustpauze wordt ons gegund met het countrynummer ‘I Wanna Do Bad Things’. Maar in ‘Let’s Play House’ barst weer alles uit zijn voegen. Wil je weten waar Italiaanse rockabillyartiesten hun hart aan verpand hebben? Wel dat kom je te weten in afsluiter ‘Rockin’ In Rome’.
Da Silva Trio is een rockabillyband die enorm veel aandacht besteed aan de muzikale omkadering. Het feit dat gitarist Pasquetto, zowel op gitaar, steelgitaar als dobro aardig zijn mannetje kan staan, geeft deze band duidelijk een meerwaarde. Samen met de strakke bas, die het tempo aanvoert en de in fiftiesecho gemarineerde stem van Marco, behoort Da Silva Trio duidelijk tot de beste bands in rock & roll en rockabilly.

Lambert Smits (5)

A delicious echoing voice, a tight double bass and masterful guitar, pedal steel and dobro, make this Italian band one of the best contemporary rock & roll and rockabilly bands. Great record!

Mike Jacoby: NorthEastSouthWest

5/3/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Ready When You Are
Nevermind Me
Hell If I Know
Explaining To Do
Lay Of The Land
Anyone’s Guess
Talk A Good Game
What’s That Got To Do With Me
Lie In Bed
Where She Goes
The End Of The Line

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
KG Music Press

Website Artiest
Mike Jacoby

Jacoby werd geboren in de NorthEast en verblijft momenteel in de SouthWest, wat meteen de titel van dit album verklaart. Jacoby heeft een voorliefde voor de klassieke rock & roll. Een voorliefde die hij op een aparte manier met Americana weet te combineren. Zelf speelt Jacoby hoofdzakelijk akoestische gitaar en na het zien van de coverfoto ben je al vlug geneigd om hem als een akoestische singer/songwriter te bestempelen. Niets is echter minder waar. Jacoby weet de sound van de akoestische gitaar meesterlijk te integreren in een elektrische band. En zeg maar rustig een oneman elektrische band, want Jacoby bespeelt alle instrumenten. Opener ‘Ready When You Are’ is nog een klassieke Americanasong, maar Mike kan de rock & rollduivel niet langer in toom houden. ‘Nervermind Me’ is dan ook het logische gevolg, wat Mike nog eens overdoet met ‘What’s That Got To Do With Me?’ en ‘Where She Goes’. Een ietwat mindere dosis rock & roll treffen we tevens aan in ‘Explaining To Do’, terwijl de intro op mondharmonica op ‘Lay Of The Land’ het nummer een aantrekkelijke folktouch bezorgt. Mike’s talent op de zes snaren komt op een overtuigende manier aan de oppervlakte in het akoestische ‘Anyone’s Guess’.
Mike Jacoby is met ‘NorthEastSouthWest’ op goede weg en het zou mij niet verbazen als zijn volgend album nog moeilijk te negeren valt.

Lambert Smits (4)

Jacoby integrates the acoustic guitar in a unique way in an electric band. An electric one-man band because Mike played all the instruments. His love for classic rock and roll is reflected in some pure rock and roll songs, which he alternates with Americana.

Matchbox: Going Down Town

6/2/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Get Up And Get Out
Going Down Town
Stealing Hearts
Nothing To Do But Rock And Roll All Day
She’s Hot
Can’t Get Over You
Roller Skating Sally
Flip Flop Floosie
Shooting Gallery
Think You Took My Loving And Run
Hot Love
This Is Where I’m Getting Off

Platenlabel
Angel Air Records

Labelnummer
SJPCD482

Distributie
Proper Records Distribution

Website Artiest
Matchbox

Matchbox, genoemd naar het door de band geliefkoosd nummer van Carl Perkins, werd opgestart in 1971 in West London. De band behoort ongetwijfeld tot het select groepje bands dat rock & roll en rockabilly in de Britse charts deed belanden. Hits als ‘Buzz Buzz A Diddle It’, ‘Rockabilly Rebel’ en ‘Midnite Dynamos’ staan nog steeds gebeiteld in het geheugen van iedere rechtgeaarde rocker. Lang voordat The Stray Cats de overstap naar Engeland maakten, speelden Matchbox, Crazy Cavan And The Rhythm Rockers en Shakin’ Stevens de Engelse clubs reeds plat. Matchbox onderging diverse personeelswisselingen, die de band steeds sterker maakten. Hun album ‘Setting The Woods On Fire’ uit 1978 wordt algemeen erkend als het beste Britse rockabillyalbum. ‘Going Down Town’, opgenomen in 1985, zou het laatste album worden in de komende tien jaren. In 1995, na een ‘eenmalige reünie’ besloten de groepsleden echter om Matchbox in leven te houden. Oorspronkelijk werd ‘Going Down Town’ enkel in Zweden uitgebracht, maar gelukkig brengt Angel Air Records dit album nu wereldwijd op de markt. Wat meteen opvalt is dat Matchbox veelzijdiger is dan de doorsnee rock & rollband. Dit is hun sterkte maar tevens hun zwakte. Liefhebbers van wilde, rechttoe rechtaan rock & roll zullen op dit album niet steeds hun gading vinden. En toch valt er heel wat te genieten. Dat genieten start reeds van bij de eerste track. ‘Get Up And Get Out’ is een vrolijke western swingsong, met opzwepende vocale interacties tussen Graham en de rest van de band. Het nummer zou niet misstaan hebben op het repertoire van Bill Haley. De zo herkenbare hook in Buddy Holly’s stem weet Fenton subtiel te reconstrueren in de eenvoudig rockende titeltrack. Of Matchbox nu inspiratie opdeed bij de early Stray Cats of net andersom, het maakt eigenlijk niet veel uit, want het wilde, energieke ‘She’s Hot’ is een rocker van formaat. ‘Flip Flop Floosie’ krijgt als swingende rockabilly bopsong een speciaal jasje aangemeten door de verrassende wending die de steelgitaar aan de song weet te geven. Shakin’ Stevens nam enkele jaren eerder reeds de bluesy rocker ‘Shooting Gallery’ op, die in de Matchboxversie net een tikkeltje commerciëler klinkt. In de jaren vijftig, de hoogdagen van het genre, sierden saxen menig 45 toertje. Wel, als je van een scheurende, alles verschroeiende saxsolo houdt, dan zijn het bloedheet rockende ‘Hot Love’ en de slottrack ‘This Is Where I’m Gettin Off’ spek naar je bek.
De songs van Matchbox klinken commerciëler dan veel songs van hun soortgenoten, dat is een feit. Is dat een probleem? Neen, want het is toch de fun die telt, niet?
Matchbox is inmiddels uitgegroeid tot de grootste en langst bestaande Britse rock & rollband. De hoogdagen van Graham Felton (lead voc.), Dick Callan (gtrs, tenor sax en voc.), Brian Hodgson (bass, gtrs en voc.), Gerry Hogan (gtrs, steelgtr. en voc.) en Jimmy Redhead (drums, percuss. en voc.) behoren ondertussen tot het verleden. De huidige hernieuwde belangstelling voor rock & roll en rockabilly en het feit dat dit album nu eindelijk verkrijgbaar is, maakt de aanschaf van ‘Going Down Town’ meer dan de moeite waard. ‘Put on your dancin’ shoes, have a good time, keep rockin’ and rollin’ and let Matchbox do the rest’.

Lambert Smits (4½)

This album was recorded in 1985 and originally released in Sweden only. Thanks to Angel Air Records it is now reissued worldwide. Matchbox sure is one of the bands that made rock & roll mainstream in England. So, where are you waiting for! Get a copy of ‘Going Down Town’ and start the party!

Texas Martha And The House Of Twang: Long Way From Home

9/1/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Born To Boogie
Take You Down
Long Way From Home
Lover’s Lane
Johanna
Streets Of Bordeaux
Where The Red Grass Grows
Strike
Do As You Are Told
Gotta Move

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Texas Martha

De manier waarop Martha Fields Galloway op het hoesje met gitaar in de hand tegen een uit de fifties stammende Lincoln leunt, zou de indruk kunnen geven dat Martha een pure rock-‘n-roll chick is. Dit is echter maar gedeeltelijk waar. Martha heeft namelijk meer pijlen op haar boog. Beginnen doet ze nog wel met de stevige countryrocker ‘Born To Boogie’ en ook het op een aanstekelijke riff drijvende ‘Take You Down’ zal de vetkuiven onder ons nog kunnen bekoren. Maar met de titeltrack tapt Martha uit een ander vaatje. In deze rustige, maar wel swingende countryfolksong komt het ontheemde gevoel van een achtergelaten thuis prima tot zijn recht. In ‘Johanna’ steekt zelfs de soul schuchter de kop op. Haar verhalend singer-songwritertalent etaleert ze overvloedig in ‘Do As You Are Told’ en ‘Streets Of Bordeaux’. In Bordeaux in de Berduquet studio werd dit album trouwens opgenomen. Op een rockende en rollende manier sluit Texas Martha met ‘Gotta Move’ het album af. Met 10 pakkende, originele songs, een overtuigende stem, een centraal staande pedalsteel en een band die van wanten weet, geeft Martha duidelijk te kennen dat met haarzelf en haar House Of Twang in de toekomst zeker rekening zal moeten gehouden worden.

Lambert Smits (4½)

With 10 catchy original songs, a fantastic band with a central standing pedal steel, Texas Martha knows how to charm the fans of rock-‘n-roll, country and singer-songwriters.

L Wood Joy: Gumbo

8/10/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Lost In New Orleans
Finally Got The Beat
Dance All Night
Good Loving
Move To Stay Alive
Baby I’m Your Man
In My Dreams
Hey Little Baby
House Of Blue Lights
Friday Night
I Could Be Your Man

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
LWJ dkwm61501

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
L Wood Joy

L Wood Joy is een Deens trio bestaande uit Lasse Skov, piano en zang, bassist Jakob Rils en drummer Morten Lyngsee. Voor de opnames van ‘Gumbo’ werd het drietal aangevuld met gastmuzikanten op altsax, tenor- en baritonsax, trombone en orgel. Het repertoire bestaat hoofdzakelijk uit muziek eigen aan New Orleans. De 11 eigen nummers bevatten zowel rock & roll, New Orleans jazz, blues als boogie woogie. Musiceren doen de heren uitstekend. Technisch valt er zeker niets op aan te merken, maar het feestgevoel dat toch eigen is aan de muziek uit The Big Easy ontbreekt. En dat is vooral te wijten aan de zang van Lasse. Zijn stem klinkt wat dunnetjes en heeft niet de kracht die nodig is om het feestgedruis in gang te steken. De toevoeging van de blazerssectie is zeker een goede zaak, maar jammer genoeg kunnen deze muzikanten het spook van de vervlakking niet stoppen. Door de gladde vocalen klinkt het allemaal te afgelikt en te commercieel, waardoor de authenticiteit van de sound van New Orleans ontbreekt. Het zou beter zijn als L Wood Joy voor het volgend album overschakelt naar louter instrumentale songs of beter nog op zoek gaat naar een stem die iets meer maturiteit uitstraalt. Al zal in een lokale kroeg, waar de tapkraan in overdrive werkt, L Wood Joy wel voor de nodige ambiance kunnen zorgen, maar voor een album is dit net iets te weinig.

Lambert Smits (3½)

A piano player, a bass player and a drummer form the Danish L Wood Joy. For "Gumbo," the trio worked with a horn section. The 11 songs include rock & roll, New Orleans jazz, blues and boogie woogie. Despite the excellent performances of the musicians, the festive sound of New Orleans is missing. For their next album, the band better chooses instrumental songs or even better they start looking for a singer with a little more maturity.

Eight O’Five Jive: Too Many Men

31/7/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

I’ve Got A Feelin’
Have Mercy Baby
Baby I’m Doin’ It
Misery Loves Company
Drunk
You Was Right Baby
Feed Them Monkeys
Insect Ball
Kissing In The Dark
Young Enough To Be My Son
Too Many Men
Market Place

Platenlabel
Red Rudy Tunes

Labelnummer
RRTT002

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Eight Of Five Jive

De in Nashville residerende Eight O’Five Jive won vorig jaar de Nashville Independent Music Award, kortweg NIMA genoemd in de categorie ‘Best Live Blues Performers’. Dat ze die onderscheiding verdienden, daar valt na beluistering van ‘Too Many Men’ niet aan te twijfelen. Laat ons maar meteen duidelijk zijn. De vijfkoppige little big band Eight O’Five Jive is het best bewaarde jump, jive, early rock & roll, blues en swing geheim van de afgelopen tijd, en zeg maar rustig jaren. Zie daar, nu is meteen duidelijk wat je kan verwachten. Alhoewel…..als je denkt dat Eight O’Five Jive de muziek uit het naoorlogse Amerika covert, dan sla je de bal wel erg mis. Frontvrouw en diva Lee Shropshire ziet er in haar cocktailjurk misschien uit, alsof ze nippend aan een glas bubbels in één of andere hippe club, zich in de muziek van eind jaren 40, begin jaren 50 wentelt, maar niets is minder waar. Akkoord, 9 van de 12 songs, waaronder Jimmy Liggins’ ‘Drunk’ en Big Jay McNeelys ‘Insect Ball’, stammen uit die tijd, maar worden hier gereanimeerd. Opener, het door Big Maybelle in 1953 opgenomen ‘I’ve Got A Feelin’’ maakt al meteen duidelijk wat de band met songs uit de vorige eeuw doet. ‘I’ve Got A Feelin’’ krijgt een subtiele dosis ska geïnjecteerd, wat de zuurstof is voor een nieuw leven. The Dominoes, met leadzanger Clyde McPhatter hadden met ‘Have Mercy Baby’ destijds een nummer 1 hit in de R & B charts. Wel dit zou zich met de versie van Eight O’Five Jive mogen herhalen. Of neem nu ‘Market Place’ in 1957 opgenomen door Etta James, nu met een sublieme Andy Scheiman op gitaar. Saxofonist Patrick Mosser is dan weer diegene die Memphis Minnies ‘Kissing In The Dark’ pittig weet te kruiden, terwijl de soft swingende titeltrack uit de pen van Joss Stone vloeide. Shropshire heeft een stem die super accordeert met de muziek van Eight O’Five Jive. Het herkenbare nostalgische stemgeluid van zangeressen uit een ver verleden, weet zij als geen ander naar de dag van vandaag te vertalen. En alsof dit alles nog niet voldoende is, schreef Mrs. Lee ook nog 2 songs voor dit album. Met ‘Misery Loves Company’ en het hilarische ‘Young Enough To Be My Son’ weet ze zich ook als songschrijver te positioneren.‘Too Many Men’ is gewoonweg SUPER!

Lambert Smits (5)

Eight O'Five Jive is the best kept jump, jive, rock & roll, blues and swing secret of recent years. The music of postwar America gets a new life in their hands. A ripping sax, a solid rhythm section, a smooth-sounding guitar and of course the more than fantastic voice of Lee Shropshire are the ingredients of this super album!

Rusty Pinto with CC Jerome And The Savoys: One More Time

28/7/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Mary Lou
Just One More Time
Shirley
Deacon Jones’ Wife
Hold My Hand
Am I
Stumbling Block Blues
One More Year To Go
Woke Up This Morning
Flirty Mae

Platenlabel
Rhythm Bomb Records

Labelnummer
RBR 5813

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
CC Jerome & The Jetsetters
Rusty Pinto

Australië is duidelijk in de running voor wat het hedendaags rockabillytalent betreft. Net als Pat Capocci komt ook Rusty Pinto uit het land van de kangoeroes, en meer bepaald uit Perth. Als begeleiders op dit album en ook voor zijn tournee deed Pinto beroep op de Nederlandse Jeroen ‘CC Jerome’ van Gasteren. CC Jerome is ook al niet de eerste de beste. Naast zijn eigen bands The Jetsetters en The Savoys, zagen we deze sublieme gitarist al achter artiesten als, de veel te vroeg overleden Nick Curran, en recentelijk nog in de band van Earl Jackson tijdens Rockin’ Around Turnhout.
Pinto is zoals veel van zijn collega’s beïnvloed door de jonge Elvis, Johnny Burnette, Hank Williams en zeg maar alle grote namen die destijds bij Sun opnamen. ‘One More Time’ staat dan ook bol van opzwepende rhythm & blues, jump, jive en vurige rock & roll. Pintos soulvolle stem wordt perfect ondersteund door CC Jerome en zijn Savoys, waaronder een tot kippenvel aanzettende scheurende sax van Martijn van Toor. Naast Pintos superrockend ‘Hold My Hand’, krijgen hitsige versies van Ike Turners ‘Just One More Time’ en BB Kings ‘Woke Up This Morning’ ons moeiteloos uit onze luie zetel. Dé klapper is echter het van onder het stof gehaalde ‘Shirley’. Dit nummer was in 1959 de eerste hit voor de toen 15 jarige John Fred and The Playboys, die later herdoopt als John Fred & His Playboy Band nog een monsterhit zouden scoren met ‘Judy In Disguise’
Op adem komen kan enkel en alleen op het zwoele ‘One More Year To Go’. Verder is het partytime geblazen. Een rockende en rollende leadgitaar, scheurende sax, rollende pianoklanken , een niet kapot te krijgen ritmesectie en Pintos warme stem maken dat je na de laatste rocker ‘Flirty Mae’ al snel de repeatknop indrukt.

Lambert Smits (5)

The Australian singer Rusty Pinto was inspired by the music of the young Elvis, Johnny Burnette, Hank Williams and all the great Sun artists. Together with the Dutch guitarist CC Jerome and his Savoys he serves on this album 14 rocking and rolling rhythm and blues songs like in the golden 50. It’s party time!

Pat Capocci: Pantherburn Stomp

28/7/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Warpath
Genie In A Bottle
Storm
Digging Through The Dirt
South Sea Serenade
Must’ve Been The Devil
Cry Wolf
Lava Flow
Pantherburn Stomp
Thunderchief
Kill Your Daddy
The Cobra
Cover Your Tracks

Platenlabel
Wild Records

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Niet Gekend

Website Artiest
Pat Capocci

Pat Capocci en zij landgenoot Rusty Pinto zijn momenteel ongetwijfeld de meest succesvolle en gerespecteerde Australische artiesten in de rockabilly en de Amerikaanse rootsmuziek in het algemeen. Gitarist en zanger Capocci zit ondertussen reeds meer dan 10 jaren in het vak en is goed op weg om een hele grote naam te worden. Meerdere malen mochten wij een optreden van deze sympathieke Australiër bijwonen en steeds was het vuurwerk. Op alle grote rockabillypodia, zoals Viva Las Vegas, Rockabilly Rave, The Hot Rod Hayride en het Screamin’ Festival, heeft hij reeds gestaan. Pat is trouwens niet de zoveelste rockabillygitarist in het rijtje. Capocci is simpelweg een genie op de zes snaren. Zijn spel is een mix van invloeden. Invloeden die hij als een spons absorbeerde. Zo hoor je net zo goed Charlie Christian, Johnny Guitar Watson, Django Reinhardt als Grady Martin in zijn spel. De overbekende songs uit de fifties coveren is ook niets voor Pat. Hij schrijft liever songs over de dingen die hem vandaag bezighouden. Voor de opname van ‘Pantherburn Stomp’ trok Capocci zelfs naar de Wild Records studio in Hollywood, California. Met Victor Mendez op staande bas en John Brook Emelio achter de drums blikte hij er 13 songs in. Het wordt al dadelijk rocken op de tonen van ‘Warpath’, waar Pat zijn fenomenaal gitaarspel al meteen volop laat horen. ‘Genie In A Bottle’ doet aan Chuck Berry denken, terwijl ‘South Sea Serenade’ een flinke dosis western swing in zich heeft. Wild rockend, alsof de duivel hem achterna zit, wordt er gemusiceerd in ‘Must’ve Been The Devil’. En dat Pat niet voor één gat te vangen is, etaleert hij met een typische Elmore James slide in ‘Kill Your Daddy’.
Pat Capocci is rauw, energiek en duivels! Met ‘Pantherburn Stomp’ levert hij alvast één van de beste albums in het genre voor 2015 af.

Lambert Smits (4½)

Aussie Pat Capocci is not another rockabilly guitarist. His guitar playing is a mix of influences from Charlie Christian, Johnny Guitar Watson, Django Reinhardt to Grady Martin. Capocci also mastered several musical styles such as western swing, jazz and blues. With 'Pantherburn Stomp' he delivers one of the best American roots music albums for 2015.