Category: Rock And Roll - KEYS AND CHORDS

Denis Agenet & Nolapters: Who Dat?

17/4/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

That’s What I’ll Do
It Must Be Jelly
Would You Believe It
I Got A Girl
Down Home Girl
My Girl Across Town
I’ll Always Be In Love With You

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
NL001

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
Denis Agenet & Nolapsters

De Franse drummer en zanger Denis Agenet heeft duidelijk een voorliefde voor de muziek uit de jaren ’50. Dat laat hij horen via 7 covers, die zowat alle mogelijke genres omvatten. In opener ‘That’s What I’ll Do’ geeft hij een staaltje van met doo-wop overgoten rock-‘n-roll weg. Invloeden uit New Orleans kruiden dan weer subtiel ‘It Must Be Jelly’ en ‘I Got A Girl’. Tijdens ‘Down Home Girl’ krijgt Denis hulp van mondharmonicaspeler Matt ‘Bo Weavil’ Fromont en dat mondt uit in een leuk bluesje. Nog zo een genre dat in de fifties ontstond, is de rockabilly. Hier geeft Agenet zijn draai aan in ‘My Girl Across Town’, waarna hij aan afsluiter ‘I’ll Always Be In Love With You’ een lichte jazzyfeel toevoegt.
‘Who Dat?’ laat covers horen van o.a. Huey Smith, Lester Robertson en Alvin Robinson. Drummen en tegelijkertijd zingen, het komt niet heel vaak voor en het wil nogal eens verkeerd uitpakken. Helemaal verkeerd uitpakken doet het gelukkig niet bij Denis, al horen we hier en daar toch ook een verkeerde noot. En dat het als Frans artiest worstelen is met het Engels, daar heeft niet alleen Denis Agenet last van. Ondanks deze euveltjes, bewijzen Denis Agenet & Nolapsters, dat ze duidelijk weten waar ze mee bezig zijn, namelijk toffe, uit de fifties stammende songs serveren.

Lambert Smits (3 ½)

The French drummer and singer Denis Agenet shows that he is influenced by the music of the fifties. Covers of rock & roll, rockabilly and blues are the red line through this album.

Emmy Lou & The Rhythm Boys: Live, Enviken

11/4/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Bring My Cadillac Back
You Can Get Him, Frankenstein
Can’t Get You Out Of My Mind
Rootie Tootie Baby
Too Much Lovin’
Roller Coaster Ride
Cowboy Yodel
Last Kiss
Rock ’n Roll Guitars
Devils Right Hand Man
Surfin’ Bird
Higher
Ain’t Got A Thing
Bip Bop Boom
Sweet Nothings
Tough Lover
Train Kept A-Rollin’
Bye Bye Baby
Everybody’s Gone And Done It

Platenlabel
BLP Music

Labelnummer
BLP 201602

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
Emmy Lou & The Rhythm Boys

Wij zagen deze uit het Zweedse Enviken komende band aan het werk tijdens de jongste editie van het gezellige Rolmo’s Rootsrock in Zonhoven. Alhoewel Emmy Lou en haar muzikanten vrij vroeg geprogrammeerd stonden, wisten zij zonder problemen toch de aandacht van het publiek vast te houden. Momenteel werkt de band aan een nieuw album, maar toch willen wij u hun vorige, deze ‘Live, Enviken’ niet onthouden. Zoals de titel reeds aangeeft, is het een liveregistratie van een optreden in de Tangergarden in Enviken, in 2015. En wat voor een liveregistratie! Dit is zonder meer ‘the real stuff’. Een scheurende sax en Emmy Lou die onmiddellijk in de Zweedse Wanda Jackson transformeert, maken van opener ‘Bring My Cadillac Back’ meteen een rootsrocker van formaat, waarna de band in overdrive blijft rocken dat het een lieve lust is. Een serieuze pluim mogen ook The Rhythm Boys op hun diverse hoeden steken. De strakke ritmesectie, het snedig saxwerk en subliem gitaarwerk, vormen Emmy Lou’s perfecte backing. En de manier waarop ze Wanda Jackson nog maar eens naar de kroon steekt met ‘Cowboy Yodel’ is zonder meer indrukwekkend. Super versie!
Gedurende bijna een uur, krijg je schitterende rockabilly en rock-‘n-roll uit Zweden op je bord.
Verdomd goed album dat tevens grappig is vanwege de Zweedse bindteksten. ‘Live, Enviken’ maakt ons nieuwsgierig naar de op stapel staande nieuwe release.

Lambert Smits (5)

Great rockabilly en rock & roll from Sweden by an excellent playing band and Emmy Lou as the Swedish Wanda Jackson. Love it!

The Velvet Candles: Today

17/3/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Oh What A Night For Love
Out Of My Mind
My Heart’s Desire
Aggravation
Amor Bajo Cero
I’m In Love
People Will Say We’re In Love
Cry Cry Cry
(It’s A) Happy Holiday
Because I Love You
Please Say You Want Me

Platenlabel
El Toro Records

Labelnummer
ETCD6095

Distributie
El Toro Records

Promo-agent
El Toro Records

Website Artiest
The Velvet Candles

Prachtige harmonieuze samenzang kende zijn hoogtepunt in de jaren vijftig. Met groepjes die vaak a capella op straat oefenden en geassocieerd werden met doowop, kon je bijna diezelfde straten plaveien. Ondanks het feit dat muziek uit de vijftiger jaren weer hot is, denk maar aan de rockabilly, rock-‘n-roll en country, genres die momenteel door vele bands omarmt worden, gebeurt het zelden dat een vocale groep de kop op steekt. Eén van de redenen is ongetwijfeld dat mooi accorderende stemmen niet voor het grijpen liggen. Gelukkig zijn er toch vier heren en een dame die dit genre nieuw leven inblazen, namelijk de Spaanse The Velvet Candles. Wij zagen de band enkele malen als backinggroep en telkens werden wij van onze sokken geblazen. The Velvet Candles stonden de afgelopen jaren op podia van de grootste rockabillyfestivals verdeeld over heel Europa. Acht jaar geleden namen ze bij het El Toro label hun debuut ‘The Story Of Our Love’ op, dat nu eindelijk een opvolger krijgt met ‘Today’. Het toeren en de daarmee gepaard gaande optredens hebben de Candles geen windeieren gelegd. Waren ze destijds reeds enorm goed, wel dan klinken ze nu nog beter. Het vijftal verzamelde 12 nummers die hen nauw aan het hart liggen, voorzag ze van de typische ‘Velvet Candles’ sound en nodigde competente begeleiders uit. Het uptempo ‘Oh What A Night For Love’ dompelt je al dadelijk in die heerlijke nostalgische fiftiessfeer, gevolgd door het rockende ‘Out Of My Mind’. Dit is puur genieten van hemelse stemmen. Kippenvelmomenten volgen mekaar in razendsnel tempo op. The Velvet Candles smijten zich met succes op ‘Aggravation’ een song uit de fifties van Norman Fox & The Rob Roys, terwijl je van een Spaans vakantiegevoel voorzien wordt op ‘Amor Bajo Cero’, gekend van Los 5 Latinos. De Rogers/Hammerstein song ‘People Will Say We’re In Love’ werd door grootheden als Ella Fitzgerald en Frank Sinatra gecoverd, maar de met sax opgepoetste versie van The Velvet Candles, maakt er een stomende rhythm & blues van. Wanneer tot slot zangeres Mamen Salvador, gesteund door de heren, de lead voor haar rekening neemt in het a capella gebrachte ’Please Say You Want Me’, kan je niet anders concluderen dan dat The Velvet Candles met dit album een superschijf hebben afgeleverd. Congratulations!

Lambert Smits (4 ½)

Anyone who thought that beautiful vocal harmonies could only be heard in the doowop groups of the fifties is wrong. Just listen to the Spanish The Velvet Candles. You will quickly change your mind!

The Nut Jumpers: Boogie In The Shack

1/3/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Woah Oh Ho
Set Me Free
Love Truck
My Pearly Doll
Boogie In The Shack
Pandit
C’mon, C’mon
Blow Your Top
Catholic Boy
Gonna Stand My Ground
No Good, No Good
Keep A Little Place
Nut Jump

Platenlabel
Rhythm Bomb Records

Labelnummer
RBR5879

Distributie
Rhythm Bomb Records

Promo-agent
Rhythm Bomb (Chris Weidler)

Website Artiest
The Nut Jumpers

The Nut Jumpers zijn een nieuw hot trio. Het trio mag dan nieuw zijn, de leden zijn ‘ouwe rotten in het vak’ als we ze zo mogen noemen. Allereerst is er Jake Calypso, die naast zijn Jake Calypso And His Red Hot, ook gekend is van The Corals, Mystery Train en Hot Chickens. Bij het trio is Jake de man van de bas, zang en harmonica. Vervolgens is er Helen Shadow, die naast de gitaar ook sporadisch achter de microfoon plaatsneemt. Haar herinneren we ons van The Blue Ridge Rockets, The Johnson Family, The Queen Bs en The Shooting Stars. Laatste maar niet minder belangrijke in de band is drummer Ricky Lee Brawn. Hij verdiende zijn sporen bij The Stargazers, The Big Six, The Space Cadets en Johnny Back And The Moonshine Boozers. Dit trio maakt nu met ‘Boogie In The Shack’ hun albumdebuut. En wat voor een debuut! Het album werd in september en december van vorig jaar opgenomen door Valvemobile Studios in The Shack en Studio Midnight in Frankrijk, gebruikmakend van één microfoon en vintage apparatuur. Wat je krijgt is dan ook pure en oversneden rock-‘n-roll en rockabilly. De drie bandleden namen allen een deel van de songs voor hun rekening. Alle songs klinken vrij simpel, mede door de Spartaanse opname, maar daar schuilt nu net hun kracht in. ‘Set Me Free’ doet een beetje denken aan ‘All Day And All Night’, terwijl in ‘My Pearly Doll’ zelfs wat invloeden uit de Merseybeat verscholen zitten. Een parel van een rechttoe rechtaan boogie is de titeltrack, met heerlijke cleane harmonicaklanken opgevuld door Jake. Liefhebbers van ‘good old surf’ zullen smullen van Helen Shadow’s instrumentaal Oosters aandoend ‘Pandit’ en ‘C’mon, C’mon’ is dan weer koren op de molen van Diddleyfans. Vakmanschap en veelzijdigheid heeft het trio te koop. Luister maar eens naar het a capella gebrachte ‘Gonna Stand My Ground’, dat je naar de onder een hete zon zinderende katoenvelden katapulteert. Liever een streepje country, geen probleem, daar komt het door Helen gebrachte ‘Keep A Little Place’ al aandraven.
Wat een debuut! Ik kan amper wachten om dit trio live aan het werk te zien. Organisatoren, boek deze bende!

Lambert Smits (4 ½)

What a hell of a debuutalbum by the trio formed by Jake Calypso, Helen Shadow en Ricky Lee Brawn. No nonsense rock & roll. This is the real stuff. Love it!

Various Artists: Move On!

1/3/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Benny Sharp & His Orchestra: St. Louis Sunset Twist
June Bug Bailey: Louisiana Twist
Celestine: Shake Baby Shake
Mabel Franklin: Lets Do The Wiggle
V. And B.B.: They Just Rocking & Rolling
Little Luther: The Twirl
Charles Walker: Charles Walker Slop
Dean & Jean: Oh Yeah
Hank Ballard: The Coffee Grind
Binghampton Blues Boys: Slim’s Twist
Brice Coefield: Cha-Cha Twist
Bill Dogget & His Combo: Pony Walk
Billy The Kid Emerson: The Whip Part 1
J.J. Jackson: Oo-Ma-Liddi
Charles Sheffield: The Kangoroo
David Dean’s Combo: Double Freeze
George Young: Can’t Stop Me
The Ideals: Go Go Gorilla
Fention & The Castle Rockers: The Freeze
Charles Sims: Take A Bath
Little Luther: Du De Squat
Rolls Royce & The Wheels: Topless
Little Sonny And His Band: The Mix Up
Piano Slim: Lot Of Shakin’ Lot Of Livin’
Finney Mo: Shake That Thing
Van Walker: The Crawl
Cal Valentine & Texas Rockers: The Boogie Twist, Part 1
Jeanette Washington: Move On

Platenlabel
Koko Mojo Records

Labelnummer
KM-CD 05

Distributie
Rockstar Records

Promo- agent
Rockstar Records (Chris Weidler)

Website Artiest
Various Artists

Ook deze door Koko Mojo in de reeks met dansbare oude rhythm & blues, jump, swing, jive en rock & roll op de markt gebrachte verzamelaar, heeft een thema. Dat thema is ‘de dans’ op zich. Toen de rhythm & blues richting opkomende rock & roll lonkte, schoten de nieuwe dansen als paddenstoelen uit de grond, om het met een cliché te zeggen. Dansen die vaak ontstonden in de clubs en die met de gekste namen werden benoemd. De ‘twist’ en de ‘boogie twist’ kent iedereen en de ‘crawl’ misschien ook nog, maar is dat ook het geval voor ‘The Wiggle’, ‘The Coffee Grind’, ‘The Kangoroo’ en ‘The Squat’ om maar enkele van die destijds bekende dansjes te vernoemen? Ken je ze niet, geen nood want met ‘Move On’ transformeer je in mum van tijd tot een kenner. Trouwens een beetje surfen op het net, leerde al vlug dat van vele van deze dansen, de pasjes terug te vinden zijn. Toen deze platen destijds werden uitgebracht, was het niet abnormaal dat op de achterkant van de hoesjes, de danspasjes uitgetekend waren. Maar goed, nu is er het internet! ‘St. Louis Sunset Twist’ een instrumentaaltje met een heerlijk clean gitaartje, krijgt al dadelijk een vervolg met het gezongen, vluggere en meer rockende ‘Louisiana Twist’ van June Bug Bailey. Rock & Roll komt onder andere van de meerstemmige V. and B.B. met ‘They Just Rocking & Rolling’, waarna Little Luther je al zingend uitlegt hoe je ‘The Twirl’ danst. Iets meer bluesy pakken de Binghampton Blues Boys het aan met het instrumentale ‘Slim’s Twist’. Rocken doet we dan weer met het naar Little Richard neigende ‘Can’t Stop Me’ van George Young, terwijl The Ideals de ‘Gorilla’ in doowopstyle doen. De mondharmonica is dan weer de drijvende kracht in Little Sonny And His Band’s ‘The Mix Up’.
Jeanette Washington krijgt de eer om af te sluiten met de titeltrack. Nog niet moe gedanst? Then just ‘Move On!’
Ook deze verzamelaar uit die formidabele reeks verdient andermaal de maximumscore. Zoveel moois kom je namelijk zelden tegen op een compilatie. Een lagere quotering zou een schande zijn!

Lambert Smits (5)

Formidable compilation that has as theme the well known and forgotten dances from the past. Put on your dancin 'shoes!

Gone Hepsville: Gimme!

25/2/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:
Gimme Gimme
Show Me That You Can Rock
Boogie And Bop
Darn That Rhythm
Brainwasher Boogie
Got No Time
Horn At Dawn
Day All Night
Just A Little Hepsville Surfbeat
Hepsville Jive
Men Like Me Don’t Grown On Trees
Jam Or Bust
Legs Gone Mad

Platenlabel
Rhythm Bomb Records

Labelnummer
RBR5 874

Distributie
Rhythm Bomb Records

Promo-agent
Rockstar Records (Chris Weidler)

Website Artiest
Gone Hepsville

www.gonehepsville.com
www.rhythmbomb.com
http://www.rock-star-records.co.uk/

In de ‘golden fifties’ stonden de in de danstenten spelende little big bands garant voor ontspanning en plezier. Maar ook de muzikanten hadden vaak hun avondje. Mekaar ophitsen tot het scheppen van muzikale hoogstandjes was bijna vanzelfsprekend. Vooral de blazers waren hier keien in. Jammer genoeg komt dit heden ten dage veel te weinig voor. Ray Collins Hot Club en onze eigen Slick Nick & The Casino Special zijn gelukkig de uitzonderingen op deze regel. Twee bands die nu het gezelschap krijgen van Gone Hepsville. Verschiet niet, maar deze zeskoppige band, met in haar rangen twee saxofonisten en een pianist, komt uit Tsjechië. Dit om aan te geven dat het de niet Amerikaanse bands zijn die de little big band formatie levend houden. Gedurende meer dan tien jaren ontdekten de heren de kneepjes van de rock-‘n-roll in The Fireballs. Maar het zestal wou iets meer, iets anders. En daarin zijn ze met vlag en wimpel geslaagd. Immers hun tweede album ‘Gimme!’ barst van ambiance, speelplezier en energie. Rock-‘n-roll, jump, jive, bop en swing wringen zich meedogenloos in iedere song. Van zodra de eerste tonen van het rockende ‘Gimme Gimme’ door je speakers knallen, voel je dat er een vliegende start wordt genomen. Een strakke ritmesectie, rollende pianoklanken, gesofistikeerde gitaarpartijen, een soft retro klinkende stem en…..de gedroomde elkaar opjuttende blazers. Wat een band! Wat een sound! Gedurende 13 originele nummers laat Gone Hepsville de gouden jaren van het genre met klasse herleven. Zijn ‘moment de gloire’ krijgt iedere instrumentalist tijdens de lange intro van het swingende ‘Darn That Rhythm’. Die swing zet zich ook verder in de met een slappende bass geïntroduceerde boogie ‘Brainwasher Boogie’, waarna we jivend overgaan naar het instrumentale ‘Horn At Dawn’, waar de instrumentbeheersing nog maar eens duidelijk tot uiting komt. Een streepje toegevoegde surf maakt later van ‘Just A Little Hepsville Surfbeat’ een verdomd knap eigenzinnig nummer. Dat dit album op de benen werkt, hoor je wel in afsluiter ‘Legs Gone Mad’. Als extraatje vermeldt het hoesje bovendien de akkoorden van ‘Just A Little Hepsville Surfbeat’, voer voor gitaristen.
Na het beluisteren van dit album, zou ik Gone Hepsville heel graag eens op één van onze zomerfestivals aan het werk willen zien. Vuurwerk gegarandeerd! Daar zijn wij na het beluisteren van deze ‘Gimme!’ rotsvast van overtuigd.

Lambert Smits (4 ½)

Six-piece little big band from the Czech Republic, with 13 amazing original songs with rock & roll, swing, jump, bop and jive in the spirit of the golden fifties. Beautiful album!

The Pearls: The Pearls

30/1/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Kentucky
She’s What I Want
Kisses
Angelina
Wine And Whiskey
Whiskey Reprise
Cybil
Roses And Thorns
Honeysuckle
Mr. Jack
Throwing Dreams
Goodnight My Lovers And Friends

Platenlabel
OutGo Records

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
The Pearls

Tijdens de concerten van hun tournee door België en Nederland, bewezen deze vijf uit Vancouver, Washington komende muzikanten onlangs nog dat zij een band vormen, waarmee duidelijk rekening dient gehouden te worden. Dat wordt trouwens nog maar eens bevestigd met dit naar de band genoemd album. Hun sublieme mix van country, blues, gypsy jazz, western swing en rock-‘n-roll waarmee ze live moeiteloos overtuigden, klinkt op cd even begeesterend. Het spelplezier druipt er meteen af bij opener, het vrolijk swingende, met fiddle op smaak gebrachte ‘Kentucky’. In opvolger western swinger ‘She’s What I Want’, laat Nicholas O’Donnell zijn talent op de zes snaren horen, terwijl de toegevoegde blazers het swingend effect nog versterken. En het blijft swingen geblazen, want ook tijdens het met een banjosolo op de rails gezette ‘Kisses’ wordt stilzitten geen optie. Met het country walsend ‘Angelina’ wordt het gaspedaal voor de eerste maal wat gelost. Het nummer kent trouwens een knap a capella einde. ‘Wine And Whiskey’ krijgt met het instrumentale ‘Whiskey Reprise’, nog een dixielandvervolg, dat eigenlijk wat langer had mogen duren. Met de lullaby ‘Goodnight My Lovers And Friends’ zijn de heren uitgezongen.
Het gebruikte instrumentarium werd op dit album, in tegenstelling tot de optredens tijdens hun tournee, gevoelig uitgebreid met blazers, fiddle, pedal steel en banjo, wat het geheel nog voller en rijker doet klinken.
The Pearls is een band om in de gaten te houden. Na de succesvolle optredens en dit album zijn de verwachtingen voor de toekomst hoog gespannen. Wordt ongetwijfeld vervolgd!

Lambert Smits (5)

Sublime mix of country, western swing, gypsy jazz and rock 'n' roll. Recommended!

A.J. & The Rockin’ Trio: Rockin’ The Blues

19/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Moonshine Blues
Can’t Take It Anymore
Done Me Wrong (feat. Pedro Serra)
Girls, Wine, Kiss & Love
Rockin’ My Blues
Crazy ‘Bout That Baby
Call Me (I’ll Be There) (feat. Coral Lee Farrow)
All Day And Night
You Should Have Known
Rockabilly Fever
Have A Ball
You Can’t Run Away From Your Blues

Platenlabel
Rhythm Bomb Records

Labelnummer
RBR 5869

Distributie
Rhythm Bomb Records

Promo-agent
Rhythm Bomb Records (Chris Weidler)

Website Artiest
A.J. & The Rockin’ Trio

Portugal is heel wat rockabilly- en bluesbands rijk. Bands die kwalitatief zeker niet de duimen moeten leggen voor hun collega’s uit het land van Uncle Sam. Eén van die bands is A.J. & The Rockin’ Trio. Zoals bij vele bands die in de Amerikaanse rootsgenres opereren, gaan ook bij dit viertal blues en rockabilly hand in hand. Dat laten ze meteen horen op ‘Moonshine Blues’, dat drijft op een Johnny Burnette groove, maar tevens stevig naar de blues knipoogt. A.J. oftewel André Joaquim tekende voor de meeste songs. Op het flink rockende ‘Done Me Wrong’ wordt A.J. vocaal gesteund door Pedro Serra, die we kennen van TT Syndicate en 49 Special. Dat levert een knap staaltje van samenzang op. Het smooth jazzy klinkend gitaartje van Celso Ladeira, die trouwens ook de song schreef, laat ‘Girls, Wine, Kiss & Love’ heerlijk swingen, waarna diezelfde Celso zijn snarenplank de twang geeft op de pure opzwepende rockabilly titeltrack. Dat het niet steeds de sax is die het genre moet opfleuren, maar dat ook de trombone hiervoor geschikt is laat Nuno Lopes horen op ‘Crazy ‘Bout That Baby’. Een straaltje country schijnt door ‘Call Me (I’ll Be There)’, een goed in het gehoor liggend duet tussen A.J. en gaste Coral Lee Farrow. Country, met een op Johnny Cash geënt gitaartje, geeft wat later ‘You Should Have Known’ de sporen, terwijl Western Swing de basis is voor afsluiter ‘You Can’t Run Away From Your Blues’.
‘Rockin’ The Blues’ laat een zeer competente band horen. A.J.’s warme stem en Ladaira’s subliem spel op de zes snaren kunnen hun gang gaan op de stevige ritmes die Rubel ‘El Pavoni’ en Rui ‘Tex’ Gomes respectievelijk op upright bass en drums hen voorschotelen. Een album met internationale klasse!

Lambert Smits (5)

Portugal has a lot of talented rockabilly and blues bands. Ten of the twelve songs, both rockabilly, rock & roll, country and Western Swing, are written by A.J., with which he positions the band to the top of contemporary rockabillybands.

The Margraves: Primitive Beat

18/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

She Shakes
Just Right
Not Guilty
Guilty
The Whip
That Little Walk
Aladdin’s Lamp
Desperate Man
Tell Me No Lies
Searchin’ For You
Primitive Beat
La Matadora
Snake Bit
Black Widow

Platenlabel
Rhythm Bomb Records

Labelnummer
RBR 5853

Distributie
Rhythm Bomb Records

Promo-agent
Rhythm Bomb Records

Website Artist
The Margraves

De titel van dit album mag je echt letterlijk nemen. ‘Primitive Beat’ staat namelijk bol van authentieke rock-‘n-roll uit de late jaren vijftig. Dreven de successen destijds op een primitieve maar steengoede beat, dan is dit bij The Margraves net zo. Hedendaagse rockabilly en rock & roll bands hebben nogal eens de neiging om hun sound vol te laten klinken in tegenstelling met de vaak wat iel klinkende producties uit de late jaren ’50. De jaren dat Link Wray en Johnny Kid op het toneel verschenen en de elektrische gitaren gemeengoed werden. De akoestische gitaar werd verdreven door zijn elektrisch broertje en de staande bas werd geruild voor de basgitaar. Wel, in die context situeert dit tweede album van The Margraves zich. Een soliede ritmesectie, een heerlijk clean klinkende gitaar en harmonieuze samenzang zijn de vaste waardes in het repertoire van The Margraves. Maar ook instrumentaal zijn de heren straf. Het instrumentale ‘Guilty’ heeft zowel invloeden van Link Wray als The Shadows. In de late jaren vijftig droomde men ook van de verovering van de ruimte. Dat weerspiegelde zich ook in de muziek. Denk maar aan bijvoorbeeld The Spotnicks. Maar ook The Margraves hebben met het instrumentale, door Ray’s scheurende sax overgoten ‘Desperate Man’ een spacesong van formaat. Voor één gat kan je deze gasten trouwens niet vangen. Met klasse storten ze zich op de surf met het aanstekelijke ‘La Matadora’.
‘Primitive Beat’ is uniek binnen de hedendaagse releases. De bands die deze eind jaren ’50 ontstane dansbare rock &roll in die mate beheersen, zijn op één hand te tellen. The Margraves behoren hier zonder meer toe.

Lambert Smits (4 ½)

In the late 1950s electric guitars and bass guitars appeared everywhere. This also caused the rock & roll to evolve. Solied rhythm sections, clean sounding guitars and handsome vocal harmonies made great songs. But also nice instrumentals were on the repertoire of the bands of that time. Well The Margraves let you taste all this again, and ........... it tastes good!

Casey James: Strip It Down

23/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

All I Need
Bulletproof (with Delbert McClinton)
Hard Times, Heartaches & Scars
Hurt Me More
I Got To Go
Messin’ Around
Strip It All Down
Need Your Love So Bad
Different Kind Of Love
Supernatural
Killin’ Myself
Makin’ Up
Stupid Crazy (featuring Bonnie Bishop)
Fight You For The Blues

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Mark Pucci

Website Artiest
Casey James

In het negende seizoen van ‘American Idol’ schopte Casey het tot de finale en met zijn single, het countrynummer ‘Crying On A Suitcase’ had hij een bescheiden hit. Met ‘Strip It Down’ gooit Casey echter het roer volledig om. Geen door manager of platenmaatschappij opgedrongen imago en nog minder voorgekauwde songs. Hij volgde zijn buikgevoel en schreef met zijn passie voor muziek een aantal nummers en trok naar de studio. Casey wou zingen en liefst niet elke song meerdere malen inzingen om die zo perfect mogelijk te laten klinken. Neen, Casey is een eerlijke vent, die er niet voor terugschrikt als er hier en daar al eens een foutje te horen is. Wat je hoort is een scheppend muzikant voor wie eerlijkheid gelijk is aan perfectie. Een nobele gedachte, die Casey James op ‘Strip It Down’ ook nog verwezenlijkt. De passie druipt van zijn krachtige stem en zijn gitaar kermt, slaat en zalft. Van country is geen sprake meer, dit is bluesrock, soul en blues op hoog niveau. Met ‘Bulletproof’ een hitsige bluesrocker, met vocale steun van Delbert McClinton en aangevuld met een nerveuze bluesharp, slaat James je onmiddellijk murw. Het is echter niet allemaal bluesrock wat de klok slaat. Dat ervaar je wanneer de Muscle Shoals Horns in ‘Hard Times, Heartaches & Scars’, James’ soulgevoel nog een boost van jewelste geven, wat ze nog eens herhalen in ‘Different Kind Of Love’ en in het wat funky ‘Messin’ Around’. Casey is niet voor één gat te vangen, dat wordt stilaan duidelijk. Zeker wanneer hij ‘I Got To Go’ een knappe New Orleans draai geeft. Met de wat naar King King knipogende titeltrack, mikt Casey op de broodnodige airplay, wat zeker moet lukken. Een song die blijft hangen, je meesleept en waarbij de gitaar diep in je huid kerft. Wil je weten hoe je een overbekend nummer naar je hand kan zetten en opnieuw laten schitteren? Luister dan vooral naar zijn versie van het door Fleetwood Mac bekend gemaakte, van Little Willie John geleende ‘Need Your Love So Bad’. Rock & roll, inclusief een Jerry Lee piano maakt van ‘Makin’ Up’ dan weer een hit in wording.
Casey James heeft goed gehandeld, door wars van alle aanbevelingen, zijn eigen weg te gaan. Daardoor heeft hij met ‘Strip It Down’ een gouden visitekaartje in handen.

Lambert Smits (5)

In the ninth season of 'American Idol' Casey James reached the final. With 'Strip It Down' he is going for a different approach. Forget his country single ‘Crying On A Suitcase’. This is bluesrock, soul and blues at high level. A very powerful voice and sublime guitar playing. Recommended!

The Wild Ones: The Wild Ones

24/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Best Way To Jive
Cat Squirrel
The Southern Cats Are….Go!
Cold Grey Town
I’m Back
Lust For Life
Down To Hell
Got My Mojo Working
Evil Creature
Cat Woman
Merry Christmas, People (Downtown Version)
Merry Christmas, People (Uptown Version)

Platenlabel
Rootz Rumble

Labelnummer
RR89708

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Donor Productions

Website Artiest
The Wild Ones

30 jaar geleden daverde de rootswereld op zijn grondvesten. Zanger Wild One Dee, harper Big Brett, gitarist Ricky Brewster, bassist Jack O’ Roonie en drummer Donald Steens brachten namelijk hun naar de band genoemd debuutalbum uit. Een album met rootsmuziek in zijn puurste vorm. Geen afgelikte, over gearrangeerde nummers, geen meeloperij, maar recht voor de raap klinkende rock & roll en rockabilly. Instrumenten pakken, de microfoon grijpen, een song verzinnen en…….go! En als je er niet van hield, wiens probleem zou dat kunnen zijn? Wel, zeker niet dat van The Wild Ones, want zeg nu eerlijk, wat is er heerlijker dan keet schoppen en zo de aandacht naar je toetrekken. Onze aandacht hadden ze destijds meteen vast. In de loop der jaren hebben heel wat groepjes geprobeerd om in de voetsporen van dit vijftal te lopen, maar altijd liep er iets mis. Wat er dan wel mis ging? Wel, echt, rauw en puur klinken, kan je niet leren en nog minder faken. Je hebt het of je hebt het niet. En The Wild Ones hebben het nog steeds. Superblij waren wij dan ook toen onlangs, ter gelegenheid van het 30 jarig bestaan van het uitbrengen van het debuutalbum van The Wild Ones, deze schijf in cd vorm, in onze bus belandde. Nog meer verheugd waren wij, toen wij het blinkertje in het afspeelapparaat staken. Deze muziek klinkt nog net zo rebels, opwindend, puur en eerlijk als destijds. Het begint nog allemaal vrij onschuldig, met het overbekende naar The Stray Cats lonkende ‘The Best Way To Jive’, maar met ‘Cat Squirrel’, inclusief scheurende mondharmonica, stevenen we regelrecht op een rondje ‘pure roots’ af. Blues, rhythm & blues, rock & roll en rockabilly, de gasten mixen het dat een lieve lust is. Aan songs geen gebrek, maar toch dient het één en ander rechtgezet. Iggy Pop’s ‘Lust For Life’ verdient een rockerige ‘Wild Ones versie’ en met ‘Got My Mojo Working’ kan je vele kanten op, maar dan wel liefst deze. Met twee versies van ‘Merry Christmas, People’ moet je zelf maar uitmaken tot welk clubje je behoort, downtown of uptown.
Op 11 november tijdens de 9de Rootsnight in Turnhout, spelen de heren een release concert naar aanleiding van de heruitgave van dit album. Don’t miss it!

Lambert Smits (5)

Thirty years ago, the rootsworld shakes on his own foundation when The Wild Ones released their debut album. Pure, raw, no-nonsense rock & roll, rockabilly and blues! We are extremely happy with the re-release of this masterpiece!

The Mike Eldred Trio: Elvis Unleaded

3/9/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Burning Love
I Feel So Bad
Rip It Up
Don’t
Bossa Nova Baby
Little Egypt
You’re So Square (Baby I Don’t Care)
Love Me
Lawdy Miss Clawdy
Treat Me Nice
Girls, Girls, Girls
Jailhouse Rock
She’s Not You
Long Tall Sally
Big Boss Man
One Night Of Sin
Witchcraft
Heartbreak Hotel
King Creole
T-R-O-U-B-L-E

Platenlabel
Great Western Recording

Labelnummer
GWRC002

Distributie
Cen/The Orchard

Website Artiest
The Mike Eldred Trio

Na het succesvolle vorig jaar uitgebrachte album ‘Baptist Town’ (recensie 'Baptist Town'), gooit Mike Eldred het ditmaal over een andere muzikale boeg. De herdenking van de dit jaar 40 jaar geleden overleden King Presley, is niet onopgemerkt aan Eldred voorbijgegaan. Net als andere bands doet The Mike Eldred Trio dit aan de hand van de songs die Elvis groot maakte. Het grote verschil is echter dat Mike dit op een compleet andere manier doet. Op het klakkeloos naspelen van Elvis’ hits zit niemand te wachten, moet Mike gedacht hebben. En gelijk heeft hij. Samen met bassist John Bazz, drummer Jerry Angel en gasten als pianist Gene Taylor, tenorsaxofonist Jerry Donato en trompettist Scott Vandell, brengt hij de songs van de King terug tot de essentie. ‘Unleaded’ zeg maar. Zo kan opener ‘Burning Love’ prat gaan op een sublieme gitaarsolo van Mike’s hand en laat Gene Taylor de zwarte en witte toetsen schitterend rollen op ‘I Feel So Bad’ en ‘Rip It Up’. De songs rekruteerde Mike uit het ontelbaar aantal hits van Presley, maar ook uit diens films, zodat ook de ietwat minder bekende songs aan de beurt komen. In Presley’s uitvoeringen zaten soms songs die door de commercie oneer werden aangedaan. Dat wordt nu rechtgezet door Mike. Maar wat super is, laat je ook best zo. Dat hoor je in ‘Lawdy Miss Clawdy’, waar Mike Scotty’s gitaarsolo noot voor noot naspeelt. Een fantastisch klinkende eigen solo, laat Mike dan weer horen in ‘One Night Of Sin’. Nog zo een sterk staaltje van een gitaarsolo siert ‘King Creole’.
Dit alles opgesmukt door Bob Olson, Garrett Olson, Mike Buccowich en Paul Shivers, die samen als The Jobs Quartet in de huid van The Jordanaires kruipen, maakt dat ‘Elvis Unleaded’ een subliem, live en rauw eerbetoon is aan de ‘leather-jacket Elvis’. Dit is rock & roll in zijn puurste vorm. Bovendien draagt Eldred dit album op aan Scotty Moore en de nauw aan Moore’s familie verbonden Gail Pollock.

Lambert Smits (5)

With their own versions of Presley's hits, The Mike Eldred Trio brings a great tribute to the ‘leather jacket Elvis’. Highly recommended!

Maryann & The Tri-Tones: Supersonic Gal

24/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Honey Baby
I’m Moving Up
Back To Me
Cruisin’ Around
Lonesome Moon
Supersonic Gal
If I Could I Would
I’m Gonna Leave You
Angel Of The Desert
We’re Gonna Rock ‘n’ Roll Tonight

Platenlabel
Rhythm Bomb Records

Labelnummer
RBR 5832

Distributie
Rhythm Bomb Records

Website Artiest
Maryann & The Tri-Tones

Zangeres en akoestisch gitariste Maryann Lants, bassiste Mari Laube, leadgitarist Artur Skropnik en drummer Peeter Karo vormen Maryann & The Tri-Tones. De band heeft Estland als thuisbasis en laat zich inspireren door authentieke rock & roll en rockabilly. Het viertal nam reeds twee albums op. ‘Kitten Walk’ was hun debuut, dat nu wordt opgevolgd door ‘Supersonic Gal’. Bevatte ‘Kitten Walk’ nog een hoge dosis rockabilly en hillbilly, dan trekt Maryann op ‘Supersonic Gal’ eerder de kaart van de rock & roll. Daardoor klinkt het album ook een stuk voller. Begrijp dit echter niet verkeerd want beide albums zijn kwalitatief hoogstaande producties, alleen zit er meer vaart in ‘Supersonic Gal’. Bovendien krijgt leadgitarist Artur ook meer ruimte, wat op zich de songs enorm aantrekkelijk maakt. Zijn gitaarriff en solo op het rockende ‘I’m Moving Up’ verraden een met het genre goed vertrouwde gitarist. Door het vocale ‘bbrrrr, bbrrr, bbrrr’ maakt Maryann van ‘Back To Me’ een tof speels nummer. Leadgitarist Artur kent tevens zijn klassiekers, wat hij dan ook laat horen door zijn op Johnny Burnette geënt gitaarwerk op ‘Cruisin’ Around’. Maryanns voorliefde voor hillbilly komt nog even aan de oppervlakte in de titeltrack, terwijl ze stevig rockend tekeer gaat op ‘I’m Gonna Leave You’. Eventjes doet Maryann het wat rustiger in ‘Angel Of The Desert’, maar tijdens afsluiter ‘We’re Gonna Rock ‘n’ Roll Tonight’ trekt ze nog één keer alle registers open.
Pluspunt is bovendien dat alle nummers originele songs zijn. Op het podium van Turnhout Royale, afgelopen 21 juli bewezen Maryann & The Tri-Tones eveneens een enorm sterke livereputatie te bezitten. ‘Supersonic Gal’ is een schitterende release en wanneer de kans zich voordoet, zeker live gaan bekijken deze Estlandse band.

Lambert Smits (5)

With 10 original authentic rockabilly songs, this band from Estonia proves that they deserve a place in today's rock & roll and rockabillyscene.

MFC Chicken: Goin’ Chicken Crazy

19/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Chicken In A Hurry
New Socks
Take It Or Lose It
Hooch Party
Big Cluckin’ Mistake
Women Who Jog
I Ain’t Crying (That’s Just The Pomade In My Eyes)
Baby Let Me Bang Your Box
Blackout Drunk
Roast Potato Time
Goin’ Chicken Crazy
Beach Party
Losing My Mind
Working Girlfriend

Platenlabel
Dirty Water Records

Labelnummer
DWC1089CD

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
MFC Chicken

MFC Chicken is een vierkoppige Londense band onder leiding van zanger en saxofonist Spencer Evoy. De overige drie leden zijn Alberto Zioli op gitaar en zang, Ravi achter de drums en Zig aan de basgitaar. Het viertal breidt regelmatig uit met een aantal gastmuzikanten. Zo ook op dit album, waar gasten op piano, baritonsax, baritongitaar en orgel meespelen. MFC Chicken sloot het onlangs afgelopen Sjock festival op meesterlijke wijze af. Alhoewel een driedaags festival toch zijn tol eist op de laatste dag, zorgde MFC Chicken voor de hoognodige adrenalinestoot. De mix van rock & roll, rhythm & blues, surf en garage die de band er op het publiek losliet, zette de Titty Twister andermaal in vuur en vlam. MFC Chicken heeft een verdomd origineel geluid. De scheurende sax driven sound liet dan ook niemand onberoerd. Alleen vroeg ik mij toen af, of deze band dat fantastisch livegevoel ook op een album kan waarmaken. En het antwoord is klaar en duidelijk, ja. Los van de knettergekke songtitels als ‘Chicken In A Hurry’, ‘New Socks’, ‘Goin’ Chicken Crazy’, valt er muzikaal te genieten van de eerste tot en met de laatste noot. Het is namelijk partytime. Vanaf opener ‘Chicken In A Hurry’ druipt het spelplezier en de ambiance van dit schijfje af. Slippin’, slidin’, boppin’, je kan het allemaal op de songs van deze band. Bovendien komen de heren ook nog humoristisch uit de hoek, want een titel als ‘I Ain’t Crying (That’s Just The Pomade In My Eyes)’ bedenken, getuigt van een grote dosis humor. Alle songs zijn van een uitermate hoog niveau en wanneer je op het instrumentale ‘Roast Potato Time’, de titel van het nummer met de band meebrult, wordt je zonder meer een deel van MFC Chicken.
Met de warme dagen in het verschiet, wanneer de geroosterde lekkernijen van de bbq verorberd zijn en de drank nog overvloedig vloeit, is deze ‘Goin’ Chicken Crazy’ de kers op de (party)taart.

Lambert Smits (5)

What a hell of a party record, this sax driven rock & roll, rhythm & blues and surf album!

The Big Jamboree: A Night Of Jump Blues

29/6/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Saturday Night
Move On
Baby Please Don’t Go
Get Out
A Room Full Of Blues
My Girl Across Town
Tick Tack
Love Roller Coaster
You Left Me, Now I’m Free
They Call Me Fat Man
A Night Of Jump Blues
Lula

Platenlabel
El Toro Records

Labelnummer
ETCD 6083

Distributie
El Toro Records

Website Artiest
The Big Jamboree

The Big Jamboree is een band uit Barcelona die de rhythm & blues, jump, jive, blues en early rock & roll een warm hart toedragen. Dat doen ze aan de hand van een aantal covers van o.a. Louis Jordan, Roy Brown, Big Joe Turner en Wynonie Harris. Covers die ze vaak voorzien van naar hun hand gezette arrangementen, die zeker niet moeten onderdoen voor het originele werk. Maar ook in de eigen nummers tonen de mannen potentieel. Knappe voorbeelden zijn de instrumentale nummers ‘A Room Full Of Blues’ en de titeltrack, waar iedere muzikant het beste van zichzelf geeft. Een band die in deze genres furore wil maken, dient natuurlijk naast een strakke ritmesectie eveneens te beschikken over een batterij competente blazers. Dat alles heeft de band in meer dan voldoende mate. Als dat, zoals hier het geval is nog aangevuld wordt met een formidabele leadgitarist en pianist, alsook een zanger die voeling heeft met deze genres, dan geeft dat vuurwerk. En dat vuurwerk ontsteekt zich reeds bij opener ‘Saturday Night’, waarna je in een rollercoaster van rhythm & blues, jump, jive, blues en rock & roll belandt.
‘A Night Of Jump Blues’ doet ons watertanden naar een live gig van deze bende. Voorlopig moeten wij het echter doen met dit album. Put on your dancin’ shoes and enjoy!

Lambert Smits (5)

Spanish band reviving the rhythm & blues, jump, jive, blues and early rock & roll from the golden age of the dance halls. Put on your dancin 'shoes!

The Dustaphonics: Johnny & Bo

29/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

You Don’t Love Me Any More
Johnny & Bo
Q Sounds Groove
Listen To The Showman Twang
Cachaça
Dreams On Screen (Dolce Vita Dream)
Gangsters
I’m Hurting
Tura Satana Tribute Song
You Don’t Love Me (Horns Version)
Love Jinx

Platenlabel
Catty Town Records

Labelnummer
CTR005

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Chris Weidler

Website Artiest
The Dustaphonics

In 2008 vroeg de iconische Japans Amerikaanse actrice Tura Satana, die Vara speelde in de in 1965 uitgebrachte Russ Meyers cultklassieker ‘Faster Pussycat Kill Kill’ aan DJ Healer Selecta aka Yvan Serrano om wat muziek te componeren voor haar volgende film. Meteen waren The Dustaphonics geboren, alhoewel zij eerder een concept dan een band zijn. Teamleider is bandleider, muziekregisseur en producer DJ Healer Selecta die voor iedere song de geschikte muzikanten selecteert uit de Londense muziekscene, om daarmee een band samen te stellen. Op ‘Johnny & Bo’ spelen dus ook een groot aantal muzikanten mee. Om tot The Dustaphonics te kunnen behoren, moet je wel een passie hebben voor 50s / 60s rhythm 'n' blues, rock-’n-roll, rockabilly, instrumentale surf, soul, funk, garage en 70s punkrock. Al deze invloeden mixen The Dustaphonics tot een energieke, positieve en feestelijke sound. Naast de swingende surfsound die vorige releases van de band kenmerkte, brengen zij op ‘Johnny & Bo’, hoe kan het anders, een ode aan grootheden Bo Diddley en Johnny Ramone. Aftrappen gebeurt punkrockend met ‘You Don’t Love Me Any More’. Diddley komt daarna onmiddellijk aan bod tijdens de met zijn beat voortgestuwde titeltrack, waar hij al vlug het gezelschap krijgt van Johnny Ramone. Opzwepend funky, inclusief blazers gaat het eraan toe op ‘’Q Sounds Groove’, waarna met ‘Listen To The Showman Twang’ naar de alom gekende surfsound van The Dustaphonics wordt teruggekeerd. De band switcht van stijl dat het een lieve lust is. ‘Cachaça’ start als een bossa nova om later te zegevieren als een formidabel surfnummer. Van originaliteit gesproken! Originaliteit die ook terug te vinden is in het door Billy Gales in 1961 uitgebracht Ike Turnernummer ‘I’m Hurting’, dat hier een met verbluffende twang versierd fiftiesjasje aangemeten krijgt. Tura Satana die aan de wieg stond van The Dustaphonics en overleed in 2011 krijgt een eerbetoon in het hitsige ‘Tura Satana Tribute Song’. Instrumentaal surfend sluit de band dan weer af met ‘Love Jinx’.
Op dit album vermengen The Dustaphonics niet alleen de muzikale erfenissen van Bo Diddley en Johnny Ramone, maar blijven zij ook trouw aan hun schitterende surfsound.

Lambert Smits (4 ½)

In addition to the formidable bringing together of the musical legacy of Bo Diddley and Johnny Ramone, The Dustaphonics also pay attention to their well-known surfsound. Great release!

Maureen And The Mercury 5: Gimme Mo!

29/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Keepin’ Kind
Gimme Mo!
Drink Him Down
Shoot Me Cupid
Mr. Love Love
Mamboe Joe
This Isn’t Love
Anywhere Without Me Can’t Be Right
What’s It Gonna Take
I Want You To Be My Baby
He Said, She Said

Platenlabel
Catty Town Records

Labelnummer
CT706

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
Maureen And The Mercury 5

Hollywood, California is de thuishaven van Maureen And The Mercury 5. Maureen, die op het hoesje door cartoonist Adam Huntley als ‘bad girl’ geportretteerd wordt, is blijkbaar geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. In het rock & roll en rockabillywereldje heeft zij reeds een stevige positie ingenomen. Haar performances in Disneyland, de Whisky A Go Go en aan de zijde van Nico Duportal, Dick Dale, Deke Dickerson en Big Sandy behoren tot haar wapenfeiten. Zelf zegt Maureen beïnvloed te zijn door o.a. Amy Winehouse, Dusty Springfield, Chrissy Hynde, Brian Setzer en Elvis Presley. En die veelzijdige invloeden komen ook aan de oppervlakte op ‘Gimme Mo!’. Met haar Mercury 5, aangevuld met een aantal gastmuzikanten, heeft zij bovendien een band uit de duizend. Dat valt al meteen op bij opener, het swingende ‘The Keepin’ Mind’. De twangy surfgitaar, haar klokvaste ritmesectie en Maureens zwoele stem, laten een zeer professioneel werkende band horen. Die zwoele stem komt zelfs nog beter tot haar recht in de met een saxsolo geïntroduceerde, wat jazzy klinkende titeltrack. Vervolgen doet ze, blues verkennend met het op een Diddleybeat voortgestuwde ‘Drink Him Down’. Maureen beheerst oneindig veel stijlen. Hoe ze lovesongs ‘Shoot Me Cupid’, ‘This Isn’t Love’ en het soulvolle ‘Anywhere Without Me Can’t Be Right’ neerzet, is gewoonweg formidabel. In deze tearjerkers steekt ze met haar enorm stembereik succesvol Imelda May naar de kroon. ‘Mr. Love Love’ is dan weer zo een heerlijk ‘pop meets rockabilly’ song met een uitgesproken sixties sfeertje. Liggend onder wuivende palmbomen, met een lekkere cocktail binnen handbereik en ‘Mambo Joe’ op de portable radio kan je dag onmogelijk nog stuk. Liever wat meer actie? Je in het zweet rocken kan je op het op Wanda Jackson gemodelleerde ‘What’s It Gonna Take’ inclusief een spetterende solo op de zwarte en witte toetsen. Songs een tweede leven geven is Maureen ook op het lijf geschreven. Overtuig jezelf met het in het Engels, Frans en Spaans gezongen ‘I Want You To Be My Baby’. Dit overtreft het origineel moeiteloos!
Maureen And The Mercury 5 is vooral geen doordeweekse rockabillyband. Daarvoor hebben zij meer pijlen op hun boog. Die schieten zij dan ook naar hartenlust op jou af met deze ‘Gimme Mo!’.

Lambert Smits (5)

A formidable mix of rockabilly, pop, soul and jazzy blues brought by the handsome voice of Maureen, backed by a gorgeous band. A must have, specially for fans of Imelda May!

Vince & The Sun Boppers: Spinnin’ Around

27/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Let’s Get Ready
The Lover’s Stroll
Got A Feeling For You
Oh Baby
You Mean Love
Hold My Hand
Frank’s Barber Shop
One Love
Red Headed Mama
Spinnin’ Around
Gal Of Mine
Real Gone Papa
Don’t Give Up With Love
Rockin’ My Way

Platenlabel
Rhythm Bomb Records

Labelnummer
RBR CD – 5851

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
Vince & The Sun Boppers

Het viertal, Vince & The Sun Boppers heeft Italië als thuisbasis. Vince Mannino, lead vocals en gitaar, voelt zich aangetrokken tot de authentieke Memphissound zoals die destijds in de studio’s van Sam Phillips gecreëerd werd. Als tiener, in de late jaren ’70, introduceerde hij zelfs het genre in zijn thuishaven Sicilië. In 2016 maakten Vince & The Sun Boppers het naar hen genoemde debuutalbum en nu verschijnt reeds hun opvolger op het bekende Rhythm Bomb Records label. En dat is er eentje die indruk maakt. Vince en zijn kompanen hebben begrepen hoe de sound van Sun gereïncarneerd moet worden. Slagvaste ritmesectie, clean gitaartje en een in lichte echo gedrenkte stem waren de ingrediënten die de rockabilly en rock & roll onsterfelijk maakten. En die ingrediënten zijn op ‘Spinnin’ Around’ overvloedig aanwezig. Dat begint al meteen met ‘Let’s Get Ready’ een jiver uit de duizend. Jiven, rock & rollen en boppen….geen probleem voor Vince & The Sun Boppers. Luister maar eens naar ‘Got A Feeling For You’ een bopper die je naar de dansvloer zuigt. Zin in een lekker doo-wop achtergrondkoortje? Geen probleem, daar knalt het rockende ‘You Mean Love’ al uit je speakers. Liever een scheut hillbilly? Ook daar kan voor gezorgd worden. ‘Hold My Hand’ staat al in de startblokken. Of toch meer zin in een spetterende instrumentale surfsong? Daar kondigt ‘Frank’s Barber Shop’ zich al aan. Wild rockend trekken Vince en de zijnen hun sporen in ‘Red Headed Woman’. In de titeltrack herkennen wij wel wat invloeden van grootmeester Johnny Burnette, waarna ‘Gal Of Mine’ op een groove a la Bo Diddley drijft. Wat Cash klinkt dan weer door in ‘Don’t Give Up With Love’.
‘Spinnin’ Around’ is het elixir voor een goed gevoel. Dit album katapulteert je terug naar de heerlijke fifties. Put on your dancin’ shoes and have fun. Geweldige release!

Lambert Smits (5)

Great authentic rockabilly and rock & roll. Should Sam Phillips still live, his recordings would sound like this album from Vince & The Sun Boppers. Highly recommended!

Shotgun Sally: Shotgun Sally

26/4/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Hard Headed Woman
Real Rockin' Daddy
Wild Wild Lover
Fever
Tough Lover
Esperanza
That's The Breaks
Voodoo Voodoo
What Makes You So Cold
Ultra Twist
Scorched
Bulldog
Tongue Tied
Watcha Do To Me
I Needed A Man
Humdinger

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet gemeld

Website Artiest
Shotgun Sally
Facebook

Rockabilly en Rock-‘n-Roll inspireert momenteel veel jonge muzikanten om een band in deze genres op poten te zetten. Niet altijd even succesvol, maar als het dan wel lukt, dan slaat het ook in als een bom. En inslaan doet het bij de uit het Leuvense komende Shotgun Sally. Wij zagen de band aan het werk op de ‘New Talent Stage’ tijdens Rockin’ Around Turnhout, waar ze nipt de duimen moesten leggen voor de winnaar, The Belle Rose Five. Van de podiumpresence van Katrien Van Proeyen waren wij reeds danig onder de indruk, maar met hun gelijknamig full album blaast Shotgun Sally ons compleet van onze sokken. Voor hun repertoire dook het vijftal in de archieven van de Amerikaanse rootsmuziek. Wat Katrien en haar kompanen daaruit destilleerden, is zowel rhythm & blues, rock-‘n-roll, rockabilly als surf. De bazen van het RCA label kroonden destijds Janis Martin als de vrouwelijke Elvis, maar met opener, Presley’s ‘Hard Headed Woman’, komt Katrien dicht in de buurt van Janis. De band rockt erop los en misschien wat ongewoon voor een band in dit genre, maar de elektrische resonator zorgt zeker voor een extra soundboost. Het ware talent van de band komt pas goed tot uiting in Little Willie Johns ‘Fever’. Een song die ontelbare keren gecoverd werd, maar niet zoals Shotgun Sally het doet, voortgestuwd door een nerveuze rockabillyriff. Etta James’ ‘Tough Lover’ krijgt een Wanda Jackson make-over, waarna de gitaren in volle glorie Dick Dale’s surfklassieker ‘Esperanza’ onder handen nemen. Later zullen zij dat nogmaals met verve doen met ‘Bulldog’ van The Fireballs. Tijdens Lavern Bakers ‘Voodoo Voodoo’ mogen de gitaren een streepje gas terugnemen, maar met ‘What Makes You So Cold’ komen ze weer volop op het voorplan. Shotgun Sally kan diverse deelgenres aan, zelfs de psychobilly van The Cramps vormt geen enkel probleem. Geef de volumeknop maar eens een flinke ruk naar rechts tijdens ‘Ultra Twist’. Wanda Jackson is niet alleen een groot voorbeeld voor Katrien, maar tijdens ‘Tongue Tied’ kruipt ze bovendien heel knap in Jacksons huid.
Met dit album levert Shotgun Sally een goed gemaakt visitekaartje af. De buitenlandse organisatoren van rockabillyfestivals zouden best eens naar Shotgun Sally luisteren, want dit is partytime!

Lambert Smits (4½)

16 rockabilly, rock & roll and surf covers in a sublime way brought by a Belgian band.

Mark Lindsay: Life Out Loud

17/4/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Baby Come Back
Easy street
Everything About You
Rainy Day Children
Ghost Of A Girl
Like Nothing That You’ve Seen
Let’s Fly Away
I Can’t Slow Down
Don’t Stop
Rush On You
New Thing
Show Me The Love
Poco Loco Crazy
Merry Go Round (Christian’s Song)

Platenlabel
Bongo Boy Records

Labelnummer
?

Distributie
Bongo Boy Records

Promo-agent
?

Website Artiest
Bongo Boy Records

Eventjes nog eens grabbelen in de oude doos. In 2013 verscheen op Amerikaanse Bongo Boy Records een rockende cd van Mark Lindsay en Gar Francis. Onbekend voor het Europese vasteland, maar in de US een rock’roll fenomeen. Alhoewel ook hier zijn band Paul Revere & The Raiders een bescheiden succes kenden. Met de gezegende leeftijd van 70 jaren, was het niet zo vanzelfsprekend om hem terug als een 19 jarige te laten rocken. Gar Francis (ook uit New Jersey) kon hem echter uit zijn tent lokken om samen de studio in te trekken.
Voor mij ligt het swingende album ‘Life Out Loud’ met Mark Lindsay als gedreven zanger en Gar Francis als gitarist. Een frisse garage-wind waait uit de luidsprekers. Vrijwel alles is een First Take opname, niet altijd even perfect maar o zo naturel. Op 7 dagen was het ingeblikt.
Mark’s stem heeft nog niets verloren van zijn zuivere uitspraak en tonatie. ‘Like Nothing That You’ve Seen’ heeft alles voor een hit op de radio of … gewoon op je fuif: een sterke ritmesectie, intrigerend orgel, mooi gitaarwerk en sterke samenzang met backing vocals van Steven Van Zandt. Natuurlijk zit er ook een nostalgische toets aan. ‘Let’s Fly Away’ ‘Poco Loco Crazy’ kunne zo uit de jaren zestig botsauto’s stammen. ‘Rush On You’ drijft op een strak ritme, een compositie van Gar Francis.
Het enige minpunt wat je zou kunnen aanhalen is …dat je het misschien allemaal wel ooit eens gehoord hebt. Het heeft een hoog retro gehalte maar desalniettemin (alzo sprak Zarathustra) werd Life Out Loud een uiterst genietbaar en swingend album.
Beware: Headphones may explode while playing this album! Staat er op het hoesje, maar dit is toch iets overdreven. Gewoon steengoed op een niet schadelijk geluidsniveau.

Line-up:
Mark Lindsay (Lead & Backing Vocals, Sax, Percussion)
Gar Francis (Guitars, Piano, Organ, Backing Vocals)
Mike Caruso ( Bass Guitar, Backing Vocals)
Richard X Heyman, Kurt Reil (Drums)
Myke Scavone (Harmonica)
Steven Van Zandt (Backing Vocals, Support)

Marino Serdons (3,5)

The Sloths: Back From The Grave

12/3/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Never Enough Girls
End Of My Rope
Enverybody’s Tryin 2 B Somebody
A Cutie Named Judy
One Way Out
Lust
Gotta Get Fired
Haunted
Before I Die
Wanna New Life
Makin’ Love (50 Years Later)

Platenlabel
Lolipop Records / Burger Records

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Burger Records

Promo-Agent
Niet Gekend

Website Artiest
The Sloths

Rock & Roll will never die! Dat was de eerste gedachtegang die mij bekroop tijdens het lezen van de biografische gegevens van de band The Sloths. Lead zanger en harmonicavirtuoos Tommy McLoughlin is inmiddels 65-jaar. Zijn compagnons Mike Rummans (bas, gitaar en cello), Patrick ‘Pooch’ Dipuccio (gitaar) en drummer Ray Herron moeten qua leeftijd niet veel onderdoen. De band werd opgericht in 1964 in Los Angeles en een jaar later hadden ze een eerste single met ‘Makin’ Love’ op het label Impression Records. Naar verluid waren er destijds slechts een honderdtal exemplaren gedrukt, die dan ook in een mum van tijd de deur uit waren. Net voldoende om er toen een ware cultus aan over te houden. In die periode opende de band ook voor superbands als The Doors, The Animals en Pink Floyd. In 2011 werd er zelfs $ 6550,00 geboden voor een kopie van de single ‘Makin’ Love’ op eBay. Nu is de band na vijftig jaar terug samen voor de realisatie van dit prachtig schijfje. Al zijn twee originele leden reeds overledenen en waren er in de loop van tijd uiteraard ook heel wat personeelswisselingen. Maar zoals de traditie het haast voorschrijft duurt iedere song hier amper twee minuten. De sixties garagerock teert weelderig en lijkt wel uit het graf zijn verrezen. En dat is ook de bedoeling met de titel en de beeltenis op het hoesje. De nieuwe plaat is ingezaaid met acht originele nummers en drie onvervalste covers die uiteraard allen een eigen alteratie meekregen. De song ‘A Cutie Named Judy’ werd ooit bij elkaar gepend door Jerry McCain en ‘Never Enough Girls’ is van Holly Beth Vincent, dat oorspronkelijk voor Joey Ramone werd geschreven. Het album opent in de stijl met het in high speed vertolkte ‘Never Enough Girls’. Authentiekere rock-‘n- roll gaat men hedendaags helaas niet meer vinden. De meest bluesy song is met voorsprong ‘End Of My Rope’. Tommy gaat helemaal loos met zijn harp en de backingvocals zorgen voor een aangename alternatie. In de garagerock van ‘Everybody’s Tryin’ 2 B Somebody’ en
‘A Cutie Namd Judy’ gaat het gaspedaal onverbiddelijk tot tegen het chassis. De track ‘One Way Out’ is met een vette knipoog naar The Clasch en ‘Lust’ gaat in de richting van ene jonge Iggy Pop. De beukende drumpartijen komen ook aan zijn trekken in het loslopende ‘Gotta Get Fired’.
Het nummer ‘Haunted’ predikt zich meteen ernstige radio airplay aan, maar met ‘Before I Die’ trekt men opnieuw de zwart lederen puntschoenen aan. Deze lekkere rocker plaveit de weg voor het vergrijpende ‘Wanna New Life’ en het haast naadloos aansluitende ‘Makin’ Love (50 Years Later). The Sloth zijn terug, en hoe!

Philip Verhaege (5)

The Slots are back in bussines! Rock ’n roll will never die! Thanks guys…

Travis Green: A Little Too Late

18/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

A Little Too Late
Please Don’t Cry
Everybody Knows
The Only Love
Keep You Off My Mind
Damage Done
Caroline
Road Runs Cold
Salt And Sand
Don’t Forget

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Travis Green

In de Greaselandstudio van de naar Amerika uitgeweken Noor Kid Andersen, die gitarist Charlie Baty mocht vervangen in de van Little Charlie & The Nightcats naar Rick Estrin & The Nightcats omgedoopte band, werden reeds heel wat opmerkelijke albums opgenomen. Zelfs onze eigen harmonicatrots Steven Troch blikte er zijn schitterend ‘Nice ‘n’ Greasy’ in. Net zoals op dit album, kan Kid het blijkbaar niet laten om naast zijn taak als producer telkens mee te spelen op die opnames. Zo is hij op ‘A Little Too Late’ ook te horen op gitaar en pedal steel.
Travis vliegt er dadelijk in met de gitaarrockende en pianorollende titeltrack, die ons terug katapulteert naar de hoogdagen van de rock & roll, wat nog eens herhaald wordt in ‘Keep You Off My Mind’ en het van scheurende sax doordrongen ‘Caroline’. Countrygewijs vervolgt Green met ‘Please Don’t Cry’ met voortreffelijk gitaarwerk van Andersen. Diversiteit is niet alleen een kolfje naar de hand van producer Andersen, maar ook van Travis Green. In ‘Everybody Knows’ bekeert Travis zich, onder het waakzame oog van de saxofoon van Nancy Wright tot stevige soulvolle rhythm & blues. Een juweel van een tearjerker is dan weer het bluesy ‘The Only Love’, terwijl het vreemde ‘Road Runs Cold’, net zoals op de binnenzijde van de digipack, de beelden van verlaten treinstations oproept.
Travis Green heeft voor ‘A Little Too Late’ in de persoon van Kid Andersen voor de ideale producer gekozen. De manier waarop Kid in de verschillende muziekgenres het beste uit zowel Travis als uit de songs heeft weten te halen, is andermaal van een zeldzaam hoog niveau. Een aanrader!

Lambert Smits (5)

Diversity is the secret of this album. Rocking guitars, rolling pianos go hand in hand with screaming saxophones and emotional pedal steel and backing vocals. Rock & roll, rhythm & blues, country and soul are well anchored in Greens songs. Great album!

Jeremy & The Harlequins: Into The Night

20/11/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Into The NIght
No One Cares
Rythm Don’t Lie
For Angels
Let Her Run
Big Beat
Drinkin’ By Myself
Critical Condition
There’s A Girl
Oh Yeah (I Did It Again)

Platenlabel
Yep Roc Records

Labelnummer
geen

Distributie
V2 Records

Promo-agent
Klandermann Promo

Website Artiest
Jeremy & The Harlequins

Vorig jaar verscheen het debuutalbum van deze New Yorkse glamour boys. Onmiddellijk werd de song ‘Trip Into The Light’ opgepikt door de filmindustrie. De opvolger ‘Into The Night’ gaat verder op de ingeslagen rock’n roll weg. Terug naar de basis, geen elektronische trucs, neen, “muziek moet emoties teweegbrengen” dixit Jeremy Fury. Zware bewering en voor zijn rekening. De gebroeders Fury zijn samen met Craig Bon, Patrick Meyer en Robby Ever verantwoordelijk voor mooie retro-songs à la vijftiger-zestiger jaren. En zoals steeds gaat het over romantiek, liefde, verlies, tragedie en dromen. De vetkuiven zullen glunderen met zoveel brillantine gehalte. Frisse ballads, rock’n roll , wat rockabilly en zelfs pop passeren het podium. Soms rockend, soms melig en romantisch, én altijd perfect uitgevoerd. Zoals het goede Amerikanen betaamd, hoor je tussen de noten ook een snuifje country. Zoals gebruikelijk werden ook wat extra freelance-muzikanten aangetrokken om de sound wat aan te dikken op natuurlijk wijze. De hoes laat niet veel aan de verbeelding over -koplampen van een Chevrolet of buick op route nr zoveel?. Geef nostalgie even de overhand en laat je verleiden tot de elpee versie, for the real rock’n roll sound!

Line-up:
Jeremy Fury (Vocals)
Stevie Fury (Drums)
Bobby Ever (Drums)
Patrick Meyer (Guitar)
Craig Bon (Guitar)

Marino Serdons (3,5)

Go back in time, rock ’n roll isn’t dead but alive and kicking in New York. Let’s go into the night with this beautiful romantic album!

Various Artists: Girls Gonna Bop

31/10/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Stormy Gayle: Flipsville
Jackie Dee: Buddy
Debbie Lynn: Fujiyama Mama
Rose Maddox: Move It On Over
Laura Lee Perkins: Don’t Wait Up
Janis Martin: My Boy Elvis
Judy Fayne: Rocky Rolly Lover Boy
Barbara Pittman: Sentimental Fool
Joyce Green: Black Cadillac
Lorrie & Larry Collins: Mercy
Charlene Arthur: Hello Baby
Wanda Jackson: Sparkling Brown Eyes
Patsy Ruth Elshire: Sugar Lump
Ella Mae Morse: Razzle Dazzle
Jean Shepard: Jeopardy
Linda Glover: Counting Sheep Over You
Jo Ann Campbell: Mama Can I Go Out
Bolean Barry: Long Sideburns
Donna Rae & The Sunbeams: Little Fool
Jane Bowman: Mad Mama
Annisteen Allen: Rough Lover
Anita Carter: He’s A Real Gone Guy
Joyce Paynter: Chilli Dippin’ Baby
Alvadean Coker: We’re Gonna Bop
Martha Carson: Just Whistle Or Call

Platenlabel
Croydon Municipal

Labelnummer
CR9022

Distributie
Cherry Red Records

Promo-agent
Niet Gekend

Website Artiest
Various Artists
Geen website

Alhoewel de meeste rock-‘n-rollhits gescoord werden door artiesten van het mannelijk geslacht, waren er toch ook een aantal vrouwen, die een carrière in het genre ambieerden. Maar net als hun mannelijke collega’s waren velen geroepen maar weinigen uitverkoren. Dé vrouw die zich al vlug tot ‘Queen of rock-‘n-roll’ mocht kronen, was Wanda Jackson. Maar in haar kielzog waren er nog andere vrouwelijke rock-‘n-rollers die ondanks het feit dat ze soms minder bekendheid verwierven, toch ook een grote bijdrage leverden aan de ‘female rock-‘n-roll’. Een groot deel van deze bekende en minder bekende vrouwen heeft Croydon Municipal nu samengebracht op ‘Girls Gonna Bop’. Neem bijvoorbeeld ‘Fujiyama Mama’, oorspronkelijk een rhythm & bluessong van Annisteen Allen, maar Wanda Jackson scoorde er een dikke hit mee in Japan, alhoewel de op dit album staande versie van Debbie Lynn zeker naast die van Jackson mag staan. Of countrylegende Rose Maddox die met ‘Move It On Over’ een serieuze bijdrage leverde aan de rockabilly. Dat de dames in de ban waren van de heupwiegende Elvis was een feit. Janis Martin beschouwde hem zelfs als ‘My Boy Elvis’. Wie zich wel op Elvis mocht beroepen, was Barbara Pittman. Elvis introduceerde Barbara bij Sunbaas Sam Phillips. Maar ook de nog prille tieners zochten hun heil in het genre. Lorrie & Larry Collins, gekend als The Collins Kids, waren ten tijde van de opnames respectievelijk 12 en 10 jaar oud. Zij scoorden een enorm aantal hits en worden nog steeds beschouwd als medegrondleggers van de rockabilly. Dit alles, en nog veel meer, dikwijls moeilijk te vinden opnames sieren dit album. En natuurlijk mocht Wanda Jackson niet ontbreken, hier met ‘Sparkling Brown Eyes’.
‘Girls Gonna Bop’ is een fenomenale compilatie van dames die de periode van rock-‘n-roll en rockabilly een ‘female touch’ bezorgden. Een aanrader!

Lambert Smits (5)

A superb compilation of girls who made a serious contribution to the development of rock and roll and rockabilly. Get your copy soon, you won’t regret it!

V.A.: 61 Classics From The Cramps Crazy Collection

14/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc 1

Peanuts Wilson: Cast Iron Arm
Ray Harris: Come On Little Mama
Gene Lamarr: That Crazy Little House On The Hill
Betty McQuade: Blue Train
Sparkle Moore: Tiger
Fabian: Tiger
Grace Tennessee: Pow Wow
The Original Starfires: Fender Bender
Joe Clay: Did You Mean Jelllybean
Andre Williams: Pass The Biscuits Please
Stan Freberg: John And Marsha
Carl Perkins: Let The Jukebox Keep Playing
Homer Denison Jr.: Chickie Run
Ron Haydock: 99 Chicks
Earl Wade: I Dig Rock ‘N’ Roll
Danny Dell And The Trends: Froggy
The Dial Tones: Boss
Moses Longpiece: Slide Her Under The Door
The Phantom: Whisper Your Love
The Flamingos: Only Have Eyes For You
Jackie And The Starlites: Valarie
The Ideals: Knee Socks
Marvin And Johnny: Ding Dong Baby
Kenny Owen: I Got The Bug
Gene Summers: Taboo
Young Jessie (With The Flairs): Lonesome Desert
The Revels: Midnight Stroll
Johnny Burnette Trio: Eager Beaver Baby
Edwin Bruce: Sweet Woman
Sid King And The Five Strings: Let ‘Er Roll
Billy Ward & The Dominoes: Jennie Lee

Disc 2

The Nite Cats: Jungle
Ronnie Ray’s Playboys: The Vulture
Bob Taylor: Thunder
The Champs: Nite Owl
The Quotations: Imagination
The Fleetwoods: Unchained Melody (A Capella Version)
The Clovers: Rotten Cocksuckers Ball
The Ventures: Ya Ya Wobble
The Five Sharps: Stormy Weather
Ronnie Dawson: Action Packed
The Storey Sisters: Bad Motorcycle
Bill Carter: Baby Brother
Gene Maltais: Gang War
Andre Williams With The Five Dollars: M M M Andre Is Moving
The Imps: Uh Oh
Ronnie Isle: Wicked
The Musical Linn Twins: Indian Rock
Clyde Stacey: Hoy Hoy
Portuguese Joe: Teenage Riot
Ric Cartey: My Babe
Betty McQuade: Tongue Tied
Ersal Hickey: Hangin’ Around
John Buck: Forbidden City
Vernon Green And The Phantoms: Sweet Breeze
The 5 Jones Boys: Mr Ghost Goes To Town
Ken Nordine: Strollin’ Spooks
Bob McFadden And Dor: Noisy Village
Arthur Lyman: Taboo
Les Baxter: Lust
The Legendary Stardust Cowboy: Paralized

Platenlabel
Righteous Psalm

Labelnummer
Psalm 23.860

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Niet van toepassing

The Cramps was een Amerikaanse punkband die ook bindingen had met de psychobilly. De band, die bestond uit spilfiguren Lux Interior en echtgenote Poison Ivy, werd opgericht in 1976 en nam een eind toen Lux stierf op 4 februari 2009. Zelf speelt het duo geen enkele noot op dit dubbelalbum, maar het duo verzamelde heel wat platen, die vaak ook inspiratie leverden voor het oeuvre van The Cramps. En uit die collectie werd deze compilatie samengesteld. Op enkele bekende namen na, zoals die van Carl Perkins, Fabian en Johnny Burnette, bevatten beide cd’s min of meer obscure opnames. De hier gemaakte selectie getuigt niet steeds van goede smaak, maar dit maakt dit album net super interessant. De nummers geven een mooi beeld van de rock & roll, rockabilly, country, blues, rhythm & blues, doo-wop en instrumentale surf uit de jaren ’50, een periode die tevens een eigen muziek bezorgde aan de toenmalige tieners. Dat The Cramps echter ook een neus hadden voor niet voor de hand liggende, niet steeds van goede smaak getuigende, maar wel opvallende songs wordt hier duidelijk. Neem nu bijvoorbeeld het bluesy humoristische ‘Pass The Biscuits Please’ van Andre Williams of het kolderieke ‘John & Marsha’ van Stan Freberg of nog beter, de waanzinnige afsluiter van The Legendary Stardust Cowboy. Deze rariteiten maken samen met de meer commercieel klinkende nummers van ’61 Classics From The Cramps Crazy Collection’ een parel van een album. Dit is verplichte kost voor fans van de muziek uit de fifties.

Lambert Smits (5)

A superb compilation of rock and roll, rockabilly, country, blues, rhythm & blues, doo-wop and surf composed of the record collection of Lux and Ivy, key figures of the former punk band The Cramps.