0 Comments
Het moet ergens eind (november-december?) 1967 geweest zijn dat we hier op het continent van een band gingen horen die met hun twee eerste singles de reeds bestaande bands in dit genre gingen aanvullen. Met hun eerste grote hit ‘Pictures Of Matchstick Men’ ging het inderdaad die richting uit maar het grote publiek noemde het genre van hun muziek liever de bubblegum psychedelica. Ook dit nummer heeft een zeer herkenbare openingsriff die de dag van vandaag nog steeds boekdelen spreekt en mag gerust in een adem genoemd worden met Deep Purple’s ‘Smoke On The Water’. Met dit nummer leverde de Quo een knaller van een plaat af, een schijf die toen voor een groot deel onze muzikaal levenspatroon ging inspireren. En ja zelfs hun volgende schijf ‘Black Veils of Melancholy’ zat in dat zelfde schuitje maar haalde helaas niet het peil van succes van zijn voorganger. ‘Pictures Of Matchstick Men’ werd uitgebracht in twee versies, nl. eentje in mono en de andere in stereo. In de mono versie horen we tussen de breaks een lekkere wah-wah- gitaarklank wat op de stereo versie dan weer ontbreekt. Gelukkig kon ik dit nog eens controleren omdat ik hier nog steeds de mono versie –weliswaar niet meer in optimale klank- van dit nummer in huis heb. Gelukkig moest ik nooit ver lopen om mijn geliefkoosde 45-RPM singles in huis te halen en de verkoper werd haast gek van mijn vraag wanneer deze nieuwe single eindelijk ging binnenkomen. De dag van vandaag gaat het er helemaal anders aan toe en soms vind je muziek op illegale blogspots waar je muziek –meestal- gratis kunt downloaden vooraleer de schijfjes bij je lokale platenboer terechtkomen. ‘Pictures Of Matchstick Men’, dat als flipside toen ‘Gentlemen Joe’s Sidewalk Cafe’ (eigenlijk had het label het anders gezien en de A kant moest de B kant worden en vice versa…) kreeg en via het Pye-label (nummer: 45 PV. 15285) op de markt kwam is nog steeds een nummer dat voor vele onder ons leuke herinneringen oproept en niet alleen muzikale… We zaten nog steeds in het jaar van de Summer of Love. Helaas kwam er aan de bubblegum periode van Status Quo een einde omdat ‘Black Veils in Melancholy’ niet de commerciële verwachtingen inloste waar de band zo naar uitgekeken had. De versie die we nu in onze bus kregen vinden we ook terug op hun laatste langspeler ‘Status Quo: Aquostic – Stripped Bare’ waarvan je reeds een bespreking kon lezen hier. De b-kant is een London remix van datzelfde nummer en daarop horen we hier en waar wat speciale geluiden om niet te zeggen ‘effecten’. Indien jij over een vinylexemplaar uit 1967 beschikt, zowel in mono als in stereo, dan geef ik graag een goede raad: niet verkopen, niet wegdoen. In uitstekende kwaliteit brengen ze nog een schone cent op. Het mijne is helaas nog goed genoeg voor de ‘archieven’. Hierbij de legendarische video uit Top of The Pops van begin 1968. EAR Music I 4029759 101673 I V2 Benelux Records I Status Quo
|
