Blog Archives - KEYS AND CHORDS

Kristina Stykos: Horse Thief

29/12/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Horse Thief
It’s Over
Heart In The Wreckage
Me, Myself And Moi
It’s A Mystery
By The Minute
Let It Run
You’ll Never Love Me
Talk To Me
When You Love Someone
Human Of Peace
As If Tears Could Say
Remembering

Platenlabel
Thunder Ridge Records

Labelnummer
TRR 016

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Kristina Stykos

Het visitekaartje van de in Vermont wonende Kristina Stykos is aardig gevuld. ‘Singer/songwriter, music producer, recording engineer, radio host, performer’ zijn maar enkele van haar talenten. Dat ze ook nog een getalenteerde gitariste is, vermeldt het visitekaartje niet. Daar heeft ze dan weer haar albums voor. En zo eentje is haar recente ‘Horse Thief’. Kristina heeft de folk steeds een warm hart toegedragen. Ze blijft echter niet steken in de klassieke folk, maar vertaalt die naar de hedendaagse smaak. Dat hoor je trouwens in de titeltrack, waar ze folk op een meesterlijke manier met rock verbindt. Een aanstekelijke groove, klokvaste drums, knappe elektrische slide en een fiddle die de rol van de leadgitaar overneemt, maken van ‘Horse Thief’ een song die blijft hangen. De onderwerpen die Kristina inspireren zijn die van de meeste singer/songwriters. Liefde, relaties en de vaak daarbij horende breuken weet ze toch op een eigen manier gestalte te geven. ‘It’s Over’ en ‘Heart In The Wreckage’ zijn enkele ballades, waarbij ze de pijn uit haar lichaam laat wegvloeien. In ‘Me, Myself And Moi’ rapt Kristina op een met funk geïnjecteerd ritme. Dat herhaalt ze nog eens feilloos in het bluesy, van wanhoop doordrongen ‘Talk To Me’.
De toevoeging van drums, bas, elektrische gitaar, slide en fiddle geven Kristina’s songs een eigentijds karakter. Met ‘Horse Thief’ bekijkt Kristina Stykos de folk vanuit een bredere hoek. Ze behoudt de folk als basis, maar ze vermengt hem op een schitterende manier met rock, funk en rap. Aangenaam album!

Lambert Smits (4)

Kristina Stykos mixes in a miraculously way folk with rock, funk and even rap. Accompanied by a fine band, her songs about love, relationships and relationship breaks get a contemporary character.

Sharon Shannon & Alan Connor: In Galway

28/12/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Bungee Jumpers
Coridinio
Rathlin Island
The Midnight Special/Windchime
Little Bird
Reel Beatrice
The Woodchoppers
Neckbelly/Gaffo’s Ball
Duo In G
Cavan Potholes
Blackbird
James Brown’s March/Mouth Of The Tobique
The Galway Girl/Music For A Found Harmonium
The Shining (Alleen Cd)
Sandy River Belle (alleen cd)

Platenlabel
P & C Records

Labelnummer
BMCD594

Distributie
Niet gekend

Promo-agent
Mass Market Recordings

Website Artiest
Sharon Shannon
Alan Connor

Wie ooit in Ierland was weet dat het sociale leven zich afspeelt in de pub. Elke dag vind je er meerdere pubs waar muzikanten samenkomen om muziek te maken, hoe klein het dorpje of stadje ook is. Een betere leerschool kan een muzikant niet hebben. Dat was ook het geval voor de uit de county Galway afkomstige Sharon Shannon. Shannon speelt diatonische accordeon (ook wel eens squeeze box of melodeon genoemd), viool en rechte fluit (tin whistle). Deze instrumenten worden veel gebruikt in de Ierse muziek en geven de ‘reels’ en ‘jigs’ (traditionele folkliederen) de typische Ierse folk-klankkleur.
Bij ons is Sharon misschien (nog) niet zo bekend, maar in Ierland is ze de best verkopende muzikant wat traditionele folk betreft. Ze bracht al vele cd’s uit en toerde de hele wereld rond. Vorig jaar trad ze voor meer dan 250.000 mensen op, dat is niet weinig voor iemand die wereldmuziek, zeg maar nichemuziek maakt.
Ze was ook gastmuzikant of toerde met grote namen uit de pop- en rockwereld, zoals Jackson Browne, Bono, Steve Earle, The Chieftains, The Waterboys, Willie Nelson, Nigel Kennedy, Alison Krauss en vele anderen.
In juli 2014 speelde ze met zanger/pianist/gitarist en Dubliner Alan Connor een concert in de O’ Conner’s Famous Pub in Salthill, Galway, haar thuisbasis. Het werd uitgebracht in een box met een cd en een dvd. Op de cd staan 15 songs, op de dvd twee minder. De vraag is natuurlijk of hier een meerprijs wordt voor gevraagd, want de dvd is totaal geen toegevoegde waarde. Er staat precies hetzelfde op als op de cd, bovendien stoort het neurotisch camerawerk met veel te veel close-ups de muziek. Een tweede puntje dat stoort is dat (bijna) alle bindteksten en aankondigingen weggeknipt zijn, of het moest zijn dat Sharon nooit iets zegt, wat zeer aannemelijk is omdat ze niet zingt en dus ook geen microfoon heeft. Bovendien is op enkele nummers na de cd volledig instrumentaal.
En dat is nu juist de kracht van dit album (en Sharons oeuvre). Ze is een uitermate virtuoze accordeonspeelster. Zelden heb ik iemand zo strak en snel en juist weten spelen. Bovendien speelt ze ook rechte fluit (ook wel ‘tin whistle’ genoemd), een instrument dat veelvuldig in de Ierse muziek wordt gebruikt. Getuige daarvan is het traag op gang komende en zeer sfeervolle ‘Rathin Island’. Maar ze staat ook haar spreekwoordelijke mannetje op de viool, zoals in ‘The Woodchoppers’.
Maar we mogen ook pianist Alan Connor niet onderschatten. Hij begeleidt Sharon op voortreffelijke wijze, en speelt bovendien ook de baspartijen. Zijn impact is groter dan je zou denken, zeker als hij de (elektrische) gitaar ter hand neemt en de Carl Sandburg countryblues klassieker ‘The Midnight Special’ (bekend van Leadbelly en CCR) zingt. Hij doet dat nog een keer bij de wondermooie en catchy hit van Sharon ‘The Galway Girl’. In ‘Cavan Potholes’ geeft hij bovendien een verschroeiende gitaarsolo. Connor is ook een krak in het multitasken als hij met zijn voeten de loops en bassen bedient en tegelijkertijd en afwisselend ook gitaar en piano speelt. Heerlijk om te horen! (daar is de dvd wel goed voor, want dan kan je zien hoe hij dat allemaal doet).
Wie van (Ierse) folk houdt of zich wil voorbereiden op een trip naar Ierland of Dublin, moet deze cd zeker aanschaffen! Dit is virtuoze superkwaliteit van de bovenste plank. Het beste dat je kan beluisteren, in een kleine bezetting. Klasse!

Line-up:

Sharon Shannon (diatonische accordeon, tin whistle, viool)
Alan Connor (piano, gitaar, zang)

Peter Jacobs (4)

People who like (Irish) folk music or people who are preparing a trip to Dublin or Ireland must buy this cd/dvd. This is quality and virtuosity on the highest level. The best you can get in Irish folk music and accordion playing these days. It’s the real thing, formidable and superb!

Titus Wolfe: Ho-Ho-Kus N.J.

28/12/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Your Name In The Clouds
Too Far Gone
Guru For A Dime
Heaven Stood Still
Where Roses Grow
A Trip Nowhere
Calling Your Name
Angels Don’t Lie
The Trouble You Must Have Seen
Willin’ (feat. Joe Lynn Turner)
Wild, Wild World

Platenlabel
Blue Rose Records

Labelnummer
BLU CD0665

Distributie
SonicRendezvous

Promo-agent
Robbie Klanderman

Website Artiest
Titus Wolfe

eeds op achtjarige leeftijd kreeg deze Duitser zijn eerste gitaar en al spoedig waren de Amerikaanse singer/songwriters uit de jaren zeventig zijn grote voorbeelden. In de trant van zijn idolen begon hij ook zelfs songs te schrijven. Het zou evenwel nog een hele tijd duren vooraleer zijn muzikale carrière echt goed van de grond zou komen. Als bij wonder bracht een vriend en concertpromotor Titus in contact met David J. Keyes, ooit bassist in de band van Mink DeVille. Titus stuurde Keyes zijn akoestische versie van Minks klassieker ‘Heaven Stood Still’. Die viel in Keyes’ smaak en beide heren hielden contact. Keyes zag wel iets in Wolfe’s werk en trommelde oud-collega’s uit Minks band, toetsenist Kenny Margolis en drummer/percussionist Boris Kinberg op en boekte de Ho-Ho-Kus studio in New Jersey. Samen met Margolis, Kinberg en Keyes ging Wolfe aan de slag met dit album als resultaat. Wolfe heeft een zware stem met een lekker schurend randje, zodat hij zowel wat betreft de uitvoering als zijn repertoire de sfeer van de singer/songwriters uit de 70’s nieuw leven inblaast. Naast een aantal originele songs van de hand van Titus, al of niet met assistentie van Rob Hoare, staan er ook drie covers op ‘Ho-Ho-Kus N.J.’. Natuurlijk mocht enig werk van Mink DeVille niet ontbreken. ‘Angels Don’t Lie’ met ontroerende vioolklanken van David Rimelis en het eerder genoemde ‘Heaven Stood Still’ net als door DeVille, ook door Titus deels voorgedragen, bezorgen je onvermijdelijk kippenvel. ‘Your Name In The Clouds’, ‘Too Far Gone’ en ‘Where Roses Grow’ zijn kwalitatief hoogstaande ballades. En let op dat heerlijk aanzwellend orgeltje op het lichtelijk uptempo ‘A Trip Nowhere’, terwijl ‘Guru For A Dime’ meer rock in zich draagt. Maar het mooiste nummer is voor mij het duet met Joe Lynn Turner in ‘Willin’’ van Little Feat. Turner bekend van zijn werk met o.a. Deep Purple, wandelde de studio binnen, was verrast door het geluid van Wolfe en zong spontaan de door fenomenale akoestische slide gedragen song, mee. Adembenemend mooi!
Er zouden plannen bestaan voor een tournee van Titus Wolfe met deze oud-leden van de DeVille band. Laat ze vooral België niet vergeten!

Lambert Smits (5)

A dark, slightly abrasive voice, fantastic musicians and songs in the style of the singer/songwriters from the 70s made this album a must have!

Kodiak Deathbeds: Kodiak Deathbeds

28/12/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Never Change
Wild Hearts
Cross That Line
Rattle & Roar
Against The Wind
Gemini
Joseph
Saturday Night
Borderline
We Found A Home

Platenlabel
Affairs Of The Heart

Labelnummer
HUGO27

Distributie
SonicRendezvous

Promo-agent
Robbie Klanderman

Website Artiest
Kodiak Deathbeds

Kodiak Deathbeds is een Canadees duo bestaande uit Amber Webber en Derek Fudesco. Zowel Amber als Derek hebben een muzikaal verleden. Zangeres Amber maakte deel uit van o.a. Black Mountain en de Canadese Indierockband Lightning Dust. Derek daarentegen was o.a. lid van de naar de gelijknamige song van The Smiths genoemde Pretty Girls Make Graves. Blijkbaar stopt het duo het stevige rockwerk een tijdje in de kast. Minimalisme is troef op dit album. Opener ‘Never Change’ laat Fudesco horen op akoestische gitaar die een erg goed bij stem zittende Webber begeleidt. De combinatie van akoestische gitaar en zang domineert ‘Kodiak Deathbeds’ en hult het album in een ietwat mysterieuze sfeer. Fudesco ruilt de akoestische gitaar voor een elektrisch exemplaar dat hij erg knap fingerpickend bespeelt op ‘Rattle & Roar’ en ‘Against The Wind’, dat overigens niets te maken heeft met de klassesong van Bob Seger. Met ‘Joseph’ wordt het tempo lichtjes opgedreven, maar hoofdzakelijk zijn rust en ingetogenheid de kenmerken van de meeste nummers.
Kodiak Deathbeds profileert zich met dit album als een eigenzinnig duo dat wars van alle muzikale trends zich met een minimum aan instrumentarium weet te handhaven tussen de vaak overgeproduceerde releases.

Lambert Smits (3½)

The Canadian duo Kodiak Deathbeds creates with only an acoustic or electric guitar and a voice, serene songs that are an oasis of tranquility.

Brent Best: Your Dog, Champ

28/12/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Daddy Was A Liar
Good Man Now
You Shouldn’t Worry
Aunt Ramona
Queen Bee
Travel, Again
Robert Cole
Career Day
Tangled
Clotine
It Is You

Platenlabel
Last Chance Records

Labelnummer
LCRO38

Distributie
SonicRendezvous

Promo-agent
Robbie Klanderman

Website Artiest
Brent Best

Als frontman maakte Brent Best het mooie weer bij de uit Denton, Texas afkomstige countryrockband Slobberbone. Het was weer een tijdje geleden dat we nog iets van hem hoorde, maar nu staat hij er terug met dit soloalbum. Op de foto op de binnenzijde van de digipack kijkt de met lange haren en wilde baard getooide Best, je recht in de ogen. De foto verraadt dat hij niet door het leven werd gespaard, maar de lichtjes in zijn ogen vertellen ook dat hij zich niet door tegenslagen onder de mat laat vegen. En daar weet hij ons rotsvast van te overtuigen op ‘Your Dog, Champ’. De eerste song is al meteen een dik schot in de roos. In het countryachtige ‘Daddy Was A Liar’ rekent Brent voor eens en voor altijd af met de vaderfiguur. ‘Van de doden niets dan goeds’ zegt het spreekwoord. In ‘Good Man Now’ wordt diezelfde vaderfiguur dan ook willens nillens met de mantel der liefde bedekt, alhoewel Brents hevige uithalen op de elektrische gitaar meer van ingehouden woede getuigen. Dat niets de moeite is om er zich druk over te maken, is de boodschap die doorklinkt in de met prachtige pedal steel en viool gebrachte licht rockende, maar vooral no-nonsense lovesong ‘You Shouldn’t Worry’. Niet alleen legt Best zijn gevoelens bloot, hij geeft tevens een inzicht in zijn familie. Een meer dan prachtige ballade is ‘Aunt Ramona’. In de helft van het album trakteert Best met ‘Travel, Again’ op een vrolijk Americana Instrumentaaltje. ‘Career Day’ op school roept bij Best niet de gepaste reacties op. Hij heeft er niet echt een boodschap aan en zal alles wel gaandeweg ontdekken. Eindigen doet Best toch op een positieve manier in ‘It Is You’.
Brent Best is zonder meer één van de beste hedendaagse tekstschrijvers, die bovendien de gave bezit om die teksten in aangename melodieën te verpakken. De onderwerpen die Best inspireren zijn niet altijd even fraai. Soms zijn ze brutaal en zelfs hartverscheurend. Door ze in onverbloemde wijze in teksten te gieten, komen ze niet alleen geloofwaardig over, maar bevatten ze ook een onderliggende boodschap, die vaak ook de oplossing is voor de behandelde situaties.
Alhoewel Brent ook op dit album door een band gebackt wordt, staat de akoestische gitaar en zijn mondharmonica meer op het voorplan dan bij Slobberbone. ‘Your Dog, Champ’ is een imponerend album dat al vlug doet vragen naar meer.

Lambert Smits (4½)

Brent Best doesn’t always describe the finest situations in his lyrics. Sometimes they are rude and even heartbreaking. But one thing is certain, they are 100% honest. The melodies contain country, Americana and folk. Recommended!

Leeroy Stagger: Dream It All Away

28/12/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Something Beautiful
One Perfect Wave
Happy Too
Living In America
I Feel It All
New Music Biz Blues
Poison The Well
Dream
Ten Long Years
Angry Young Man

Platenlabel
Blue Rose Records

Labelnummer
BLU DP0668

Distributie
SonicRendezvous

Promo-agent
Robbie Klanderman

Website Artiest
Leeroy Stagger

Deze Canadese singer-songwriter debuteerde in 2002 met het spraakmakende album ‘SIx Tales Of Danger’. ‘Dream It All Away’ is inmiddels zijn tiende album en dat kwam er niet zonder slag of stoot. De geboorte van zijn zoon riep gemengde gevoelens bij hem op. Enerzijds belandde Leeroy in een donkere periode, maar tevens zocht hij naar een uitweg, naar het lichtje op het einde van de tunnel. Die donkere periode krijgt meteen een gezicht in de ietwat chaotische intro van het eerste nummer. Na die intro ontpopt ‘Something Beautiful’ zich als een rockende smeekbede naar iets moois dat een uitweg biedt uit de troosteloosheid. Diezelfde vraag om hulp krijgt een vervolg in het eveneens rockende, met pakkende slide gebrachte ‘One Perfect Wave’. Het recht op geluk, wat op dat moment blijkbaar nog niet voor Leeroy was weggelegd is het onderwerp van ‘Happy Too’ dat een beetje aan John Hiatt doet denken. Stagger is niet enkel en alleen met zijn eigen problemen begaan. De sociale onrechtvaardigheid in het ‘beloofde’ land maakt deel uit van ‘Living In America’ en vrolijk rockend gaat het eraan toe in ‘New Music Biz Blues’. ‘Poison The Wall’ wentelt zich dan weer in een ietwat rauwe Deltabluessfeer, nog versterkt door de vreemde maar erg geslaagde distorted bass van Tyson Maiko. De laatste zin ‘Slowly I’m becoming the man I’d hoped I’d be’, uit afsluiter ‘Angry Young Man’ vat het geheel mooi samen.
Ook muzikaal valt er te snoepen. Akoestische en elektrische gitaren, piano en orgel kleuren de songs, waarbij zich soms een vergelijking met Springsteen of Hiatt opdringt. Maar dan wel op een positieve manier!
Wanneer je de digipack opent, zie je een prachtige foto van een tegen een Cadillac Coupe de Ville aanleunende en weg van de lens kijkende Leeroy Stagger. ‘Close Your Eyes And Dream The Darkness Away’ staat er bovenaan vermeld. Mooier kunnen wij het niet bedenken!

Lambert Smits (4½)

Lyrics about finding a way out for your darkest thoughts packed into songs that are sometimes reminiscent of Springsteen and Hiatt. Great album!

Cecil Ramirez: Party In The Back

28/12/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

On The One
Talk To The Hand
Stronger Than Before
Remember The Time
Jasmine
Missing You
J Street
Weekend In Napa
Georgy Porgy
Party In The Back

Platenlabel
Music Solutions

Labelnummer
MS-PITB-CD

Distributie
CD Baby

Website Artiest
Cecil Ramirez

Uit Sarcramento, Californië komt het geluid van de onafhankelijke contemporary jazzartiest Cecil Ramirez. Hij speelt piano, keyboards en bas. Cecil heeft al opgetreden op de Brian Culbertson's Napa Valley Jazz Getaway en op Sax On The River. Hij speelt al piano sinds zijn vijfde, en daar zijn vader militair was verhuisde hij veel, en had hij steeds andere leraars. Op zijn zestiende ging hij naar het conservatorium en daar maakte hij deel uit van de band Pacific Crossing. Hij toerde rond in clubs, casino’s en bars, en hij werd sessiemuzikant. Na zijn uren zat hij in de band Matches. In 2008 kwam zijn debuut ‘Talk To The Hand’ uit, en nu is de opvolger er. Het is Cecil’s hommage aan de R&B grooves waarmee hij opgroeide. Opener is de het funky ‘On The One’ met Adam Hawley op gitaar. Op ‘Talk To The Hand’ speelt Phil Denny sax, en de mooie ballade ‘Stronger Than Before’ werd ooit geschreven door Burt Bacharach en Carole Bayer Sager. Uiteraard kent u de aanstekelijke hit ‘Remember The Time’ van Michael Jackson, hier gecoverd samen met Brian Culbertson op minimoog en percussie. Daarna volgen enkele originele tracks, zoals de tweede single ‘J Street’ met Michael Lington op sax. Toto’s hit ‘Georgy Porgy’ wordt ook gecoverd met Darren Rahn op sax. Cecil zei over zijn album: "I wanted to create an album that showed where my music is today, but still reflected where I came from. Playing casino gigs in the 80's with a 7-piece group was a unique experience; I have great memories of the music and musicians I met during that time. Hopefully, the album will take listeners on a fun trip back to where they were in the 80's." Een dynamisch eigentijds jazzalbum dus, met een sterke R&B groove.

Patrick Van de Wiele (4)

A dynamic contemporary jazz album with a strong R&B groove. Recommended.

Stoney LaRue: Us Time

26/12/2015

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Box
Into The Mystic
Feet Don’t Touch The Ground
Us Time
Oklahoma Breakdown
Empty Glass
Til The Morning Comes
Easy She Comes
Seven Spanish Angels, feat. Cody Canada
Train To Birmingham
Wichita Lineman

Platenlabel
Blue Rose Records

Labelnummer
BLU DP0672

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Robbie Klanderman

Website artiest
Stoney Larue

Texaan Stoney LaRue, die momenteel Oklahoma als thuisbasis heeft, draait reeds meer dan 15 jaren mee in het countrywereldje. In 2002 leidde hij The Organic Boogie Band. Tijdens de vele optredens die hij in zijn carrière gaf, bouwde hij een stevige relatie op met zijn fans. Diezelfde fans lieten, via de sociale media, vaak hun stem horen om te kennis te geven welke songs van Stoney’s live acts zij wel eens op een album wilden zien. Aan die wens kon LaRue moeilijk ontkomen, zodat hij die bundelde op ‘Us Time’. Om nog meer respect te tonen voor zijn fans, vertoont het hoesje 21 foto’s van LaRue samen met zijn fans. Het album is een mix van covers en enkele nooit eerder uitgebrachte nummers van de hand van LaRue. Stoney’s krachtige, imponerende stem en de uitermate geslaagde gitaarpartijen, maken dat de covers een ‘LaRuebehandeling’ ondergaan. Songs die deze behandeling ondergingen zijn o.a. Van Morrisons ‘Into The Mystic’, Glen Campbells ‘Wichita Lineman’, ‘Train To Birmingham’ van John Hiatt en de met viool op peil gebrachte ballade ‘Empty Glass’ van Gary Stewart. Songs die live ongetwijfeld rake klappen uitdelen. Net zoals countryrockers ‘Oaklahoma Breakdown’ en ‘Easy She Comes’. Tijdens zijn concerten zal ‘Til The Morning Comes’ ongetwijfeld voor vele zwaaiende lichtjes van smartphones zorgen. Datzelfde tafereel zou zich nog wel eens kunnen herhalen bij het ooit nog samen door Willie Nelson en Ray Charles gebrachte ‘Seven Spanish Angels’, hier gebracht in duet met Cody Canada.
Was ‘Us Time’ aanvankelijk bedoeld als een eerbetoon aan de vele fans, dan zal dat aantal na het beluisteren van dit album gegarandeerd nog aanzwellen.

Lambert Smits (4)

In putting together this album, the fans were allowed to choose which songs from the live concerts had to get up there. That these 11 songs are hot during his performances doesn’t surprise at all. A nice mix of country rockers and ballads composed of covers and some unreleased originals.

Pinetop Perkins & Jimmy Rodgers with Little Mike And The Tornadoes: Genuine Blues Legends

26/12/2015

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Kidney Stew
High Heel Sneakers
Had My Fun
For You My Love
Big Boss Man
All In My Sleep
The Last Time
When I Lost My Baby
Pinetop’s Boogie Woogie
Pine and Jimmy’s Jump

Platenlabel
Elrob Records

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Elrob Records

Promo-agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Little Mike and The Tornadoes

Er zijn zo van die live opnames die ieder rechtgeaarde bluesfanaat in zijn collectie moet hebben. Wel, deze is er zo toch wel eentje! We prijzen ons bij de gelukkigen die meermaals met blues en pianolegende Pinetop Perkins persoonlijk in contact kwamen op het Chicago Blues Festival. Steeds bescheiden, opgewekt en smukkend aan zijn sigaretje had de oudste Grammy Award winner Pinetop wel steeds iets te vertellen. Van zijn vingervlugheid had hij op toen 95-jarige Perkins nauwelijks nog niets ingeboet. Joseph William Perkins werd geboren op 7 juli 1913 in Belzoni, Mississippi en overleed op 97-jarige leeftijd op 21 maart 2011 in Austin, Texas.
Chicago vocalist/gitarist Jimmy Rodgers overleed op 19 december 1997.
Ook hij kwam uit Mississippi, waar hij werd geboren in Ruleville in 1924. Aanvankelijke speelde Jimmy mondharmonica tot hij Snooky Pryor ontmoette. Samen verhuisden ze naar Chicago waar Jimmy de switch maakte naar de gitaar. Rodgers was in de jaren ’50 gitarist bij Muddy Waters, vooraleer hij zich zou concentreren op zijn solo carrière. Hij scoorde zelfs grote R&B hits met ’That’s All Right’ en ’Walking By Myself’.
Little Mike Markowitz komt dan weer uit New York en begon met gitaar spelen op zijn 14de. Twee jaar later was hij ook de piano meester en werd betoverd tot de bluesmuziek na een concert van John Lee Hooker in de Carnegie Hall. Maar zijn grootste invloed zou uiteindelijk toch Muddy Waters zijn. In 1978 vormde Little Mike zijn begeleidingsband The Tornadoes. In de jaren ’70 zou Mike, Perkins voor het eerst ontmoetten op een concert van Muddy Waters. Pas toen Pinetop Muddy’s band had verlaten en bij The Legendary Blues Band aan de slag ging begonnen beiden met elkaar te jammen.
Het album ’Genuine Blues Legends’ werd live opgenomen in de Grand Auditorium in Elssworth, Maine op 21 mei 1988. Na een korte aankondiging van ‘the master of ceremony’ opent de show in stijl met ‘Kidney Stew’. Perkins pianohandigheid wordt meteen op de proef gesteld door Mike’s harptunes. Meteen wordt ook duidelijk dat Perkins bijzonder goed bij stem is. Het nummer ‘High Heel Sneakers’, origineel van Tommy Tucker uit 1963, wordt hier bijzonder opgewaardeerd. In de bluesy ballade
‘Had My Fun’ staan Pinetops pianoarrangementen haaks tegenover Tony O Melio gitaarriffs. In de boogie ‘For You Love My Love’ komt Jimmy Rodgers voor het eerst zijn gitaar beroeren. Brad Vickers nooit aflatende baslijnen en Michael Anderson’s strakke drumslagen zorgen meteen voor knappe interpretaties. In Jimmy Reed‘s
‘Big Bos Man’ mag Rodgers ook voor het eerst zijn stembanden opwarmen. En dat mag hij nog eens fijntjes overdoen op zijn eigen nummer ‘The Last Time’.
In het emotionele ‘When I Lost My Baby’ zorgt Pinetops ivoren toetsen voor enige weemoed. En als ook Little Mike zijn duid in het zakje doet wordt het blijkbaar toch wel muisstil in het auditorium. Het nummer ‘Pinetop’s Boogie Woogie’ hoeft uiteraard allang geen betoog meer. Net zoals ‘Pine and Jimmy’s Jump’.
De veelzeggende albumtitel ‘Genuine Blues Legends’ spreekt uiteraard voor zich! That’s the real stuff!

Philip Verhaege (5)

The title covers he musicality, that's for sure ... This is the real stuff !

Hank Shizzoe: This Place Belongs To The Birds

26/12/2015

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Because It’s There
Away I Go
This Place Belongs To The Birds
Ballad Of The Warm Bed
I Miss The Plains
Don’t Know What It Is
The Abominable Snowman
Ain’t Worth The Trouble
I Wanna Be Loved By You
End Of The Line

Platenlabel
Blue Rose Records

Labelnummer
BLU DP0667

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Robbie Klanderman

Website artiest
Hank Shizzoe

Hank Shizzoe is het alter ego van de in 1966 geboren Zwitser Thomas Erb. Op zijn zestiende begon hij gitaar te spelen, waarna zijn carrière in rollercoastersnelheid voortstuwde. Podia over de hele wereld getuigen inmiddels van zijn talent. Podia die hij deelde met grote namen als o.a. David Lindley, Bob Dylan, Bo Diddley en Sonny Landreth. De samenwerking met Landreth valt zelfs te beluisteren op het album ‘In Concert’ uit 2003. Bovendien noemde het gerenommeerde muziekblad ‘Rolling Stone’ Shizzoe als de beste niet Amerikaanse singer/songwriter en gitarist binnen de roots en rock. Een nieuw album van Hank is dan ook steeds weer iets om naar uit te kijken. Je weet wat je van de man kan verwachten en toch blijf je nieuwsgierig. De enige reden hiervoor is dat Shizzoe synoniem is voor kwaliteit. En dat is op ‘This Place Belongs To The Birds’ niet anders. Het album bevat 7 originele nummers en 3 covers. Die zijn ‘Weiss Nid Was Es Isch’ van Stephan Eicher, dat Shizzoe vertaalde in ‘Don’t Know What It Is’, het van Marilyn Monroe bekende ‘I Wanna Be Loved By You’ en het door The Traveling Wilburys onsterfelijk gemaakte ‘End Of The Line’. En deze laatste twee nummers zijn formidabel. ‘I Wanna Be Loved By You’ verandert, mede door de slide op de akoestische gitaar, in een, om van te smullen countrybluesballade. ‘End Of The Line’ wordt ontdaan van alle commerciële trekjes en klinkt eindelijk zoals het hoort te klinken. Maar ook in de eigen nummers is Shizzoe andermaal fenomenaal. Zijn diepe, warme stem vormt samen met de akoestische snaarinstrumenten, hier en daar versiert met een likje steelgitaar of een smooth klinkende slide, de basis van de meeste songs. Country klinkt door in ‘Because It’s There’ waarin Hank zich afvraagt waarom wij bepaalde dingen doen of sommige handelingen stellen. Knap in deze song is tevens zijn solo op steelgitaar. ‘Away I Go’ en de titeltrack zijn doordringende ballades voorzien van hemelse fingerpicking, terwijl ‘Ballad Of The Warm Bed’ een bluesy lovesong is van superieure kwaliteit. De inhoud van ‘I Miss The Plains’ mag dan in schril contrast staan met de titel van dit album, maar zet ook wel onze grijze hersencellen aan het werk.
Hank Shizzoe heeft met ‘This Place Belongs To The Birds’ het zoveelste meesterwerk afgeleverd. Bovendien bewijst hij dat indien je als artiest trouw blijft aan de klassieke Americana, je geen overdreven muzikale tierlantijntjes nodig hebt om te scoren. De enkele keren dat Hank gebruik maakt van loops, zorgen deze trouwens voor een meerwaarde. Puur, echt en indrukwekkend zijn de woorden die op het veertiende album van Hank Shizzoe dienen geplakt te worden. Als dessert krijg je bij aankoop van het album ook nog een code om een concert van The Hank Shizzoe Trio uit januari van dit jaar te downloaden. Super!
Hopelijk mogen wij binnenkort ook kennismaken met de op stapel staande luxebox ‘Roundabout’, die naast live- en studio-opnamen van de periode 1991-2002, ook het blues- en rootsalbum ‘Get A Move On’ en last but not least de dvd van het volledige concert dat Shizzoe & Loose Gravel met Sonny Landreth uit 2002, zal bevatten. Hank Shizzoe zou inmiddels ook reeds aan zijn 15de album werken. Moeten wij nog vermelden dat wij tweemaal uitermate benieuwd zijn?

Lambert Smits (5)

Super singer-songwriter and guitarist Hank Shizzoe has once again delivered a super album. His warm deep voice and the acoustic stringed instruments again create Americana at top level. More than highly recommended!

Blue Largo: Sing Your Own Song

26/12/2015

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Walkin’ On A Tightope
Kindness Love And Understanding
Sing Your Own Song
Tears Of Joy
Guitar Rhumba
Prisoner Of The Night
Evening
Nothin’ To Prove
You Know My Love
Okie Dokie Stomp
Elevator To The Gallows
I Need You So Bad
Remington Ride
Sitting On Top Of The World

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
CD Baby

Promo-agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Blue Largo

Het project Blue Largo werd gevormd in 1999 door gitarist Eric Lieberman en vocalist Alicia Aragon. Eric rekruteerde zijn muzikale partner en saxofonist Jonny Viau en samen met een hele lijst van gastmuzikanten is er nu dus het pas uitgebrachte album ‘Your Own Song’. De veertien nummers zijn allen in de stijl van de jaren 1940 en ‘50 blues revival bluesbands. Naast heel wat originele nummers zijn de opwindende instrumentale ‘Guitar Rhumba’ (Earl Hooker) en ’You Know My Love’ van Willie Dixon samen met Sam Maghett’s ’I Need You So Bad’ de meest opmerkelijke coverkeuzes. De sound varieert hier overduidelijk tussen het jazzy ‘Evening‘, het rock-’n-roll getinte ‘Sing You Own Song’ en de overheerlijke maar emotionele ballade ‘Tears Of Joy’. In het nummer ‘Prisoner Of The Night’ wordt het bigband gevoel sterk aangescherpt. Het bleus spectrum wordt opengesteld in nummers als ‘Nothin’ To Prove’ en het overheerlijke ‘You Know My Love’.
Het instrumentale ‘Okie Dokie Stomp’, origineel van Pluma Davis verscherp onze aandacht en deze gaat ongestoord verder bij het nummer ‘Remington Ride’. Wegmijmerend door de sterke instrumentatie is de akoestische folk en bluessong‘Sitting On Top Of The World’, origineel van Walter Vinson en Lonnie Chatmon, een waardig eerbetoon aan deze klassieke song. He album ‘Sing Your Own Song’ is dan ook een aanrader.

Philip Verhaege (4½)

This diversity is an absolute musical highlight. There is something for everyone, but the blues remains the main part! The release ‘Sing Your Own Song’ is a highly recommended album!

Wild Rivers: Wandering Child – Single

24/12/2015

Foto

DETAIL ALBUM

Track:

Wandering Child

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo-CD

Distributrie
Niet Gekend

Website Artiest
Wild Rivers

Wild Rivers is een indieband afkomstig uit Toronto, Canada. Het ontstaan van de band was een hersenspinsel van Devan Glover en Khalid Yassein toen deze elkaar in 2012 voor het eerst ontmoetten in Kingston.
Met hun eertste EP ‘This Town’ wisten ze vriend en vijand te verbazen en daaruit kwam hun eerste single ‘No Ribbons’. Ze werden genomineerd als beste nieuwe artiest in de CBC Searchlight wedstrijd dit jaar.
De dag van vandaag bestaat de band uit enkele extra muzikanten: Ben Labenski (drums) en Andrew Oliver (bass) maken nu deel uit van Wild Rivers. De band opereert nu vanuit Oakville, Canada.
Met ‘Wandering Child’ horen we nu een totaal andere Wild Rivers, een nieuwe sound en een band om toch te volgen.
‘Wandering Child’ is buiten een sterke muzikale, uitgebalanceerde samenwerking, ook een leuk voorbeeld van hoe close harmony moet klinken. Alle instrumenten zitten op eenzelfde lijn van frequentie zodat het niet storend overkomt. We kijken uit naar hun full cd.
Meer info over deze nieuwe band vind je natuurlijk op hun website.

Alfons Maes (3½)

Scott Krokoff: Realizations & Declarations vol. 2

24/12/2015

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Right Place
Because Of You
Scared Little Boy
Walter Mitty
I Got Nothing
Pissed Off In Paris
Sparrows

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website artiest
Scott Krokoff

Deze New Yorker zou je best ‘de zingende jurist’ kunnen noemen. In het dagelijks leven is Scott namelijk advocaat en dat merk je ook op het hoesje van deze ep. Met zijn rechterarm leunt hij op de koffer van zijn akoestische gitaar, maar aan zijn linkervoet bemerken we zijn onafscheidelijke aktetas ‘Realizations & Declarations’ is een project waarvan dit het tweede volume is. Volume 1 verscheen vorig jaar. Op deze volume 2 presenteert Krokoff zes nieuwe songs aangevuld met een herwerkte versie van het aloude ‘Sparrows’. Scott heeft een voorliefde voor muziek uit de jaren ’60 en ’70 en dat is duidelijk te merken aan zijn composities. Net als vele muziekjes uit die bewuste jaren, blijven ook Scotts melodieën in je hoofd rondtollen. Als je ze eenmaal gehoord heb, besluipt je al vlug de neiging om ze mee te neuriën. Ook in de keuze van de muziekgenres grijpt Krokoff terug naar de muziek uit die periode. Zo is het eerste nummer een door elektrische gitaar op smaak gebrachte, pittige melodieuze rocker, net als het aanvankelijk op akoestische gitaar startende ‘Because Of You’. ‘Scared Little Boy’ brengt dan weer Scotts voorliefde voor het werk van James Taylor aan het licht. Ingetogen fingerpickingspel, aangevuld met cello en violen van respectievelijk Jon Preddice en Alisa Rabbitt, doen de song schitteren. Voor een ietwat bluesy gevoel kan je terecht bij ‘Walter Mitty’ waar Scott ook zijn talent op de mondharmonica laat horen, waardoor hij een beetje aan Dylan doet denken. Scott houdt ook van Paul Simon en dat klinkt door in ‘Pissed Off In Paris’.
De sterke kant van Scott Krokoff is dat hij de muziek uit het verleden tot een aangenaam hedendaags klinkende Americana kan omvormen, zonder evenwel de authenticiteit uit het oog te verliezen.
Deze vol. 2 van het project ‘Realizations & Declarations’ mag dan ook best geslaagd genoemd worden. Benieuwd wat vol. 3 ons gaat brengen.

Lambert Smits (4)

Scott Krokoff loves the music of the 60s and 70s, which he transforms into pleasant sounding contemporary Americana, without losing the authenticity sight.

Rockpalast: Albert Collins & The Icebreakers – Dortmund 1980 - 2cd/dvd

24/12/2015

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Schijf 1
Sweet Home Chicago
She's Fine
Listen Here!
Cold, Cold Feeling
Skatin’
Brick

Schijf 2

The Things I Used To Do
If You Love Me Like You Say
Cold Cuts
I've Got A Mind To Travel
Angel Of Mercy
Frosty
Instrumental Jam

DVD Tracks:

Sweet Home Chicago
She's Fine
Listen Here!
Cold, Cold Feeling
Skatin’
Brick
The Things I Used To Do
If You Love Me Like You Say
Cold Cuts
I've Got A Mind To Travel
Angel Of Mercy
Frosty
Instrumental Jam

Platenlabel
MIG

Labelnummer
MIG 90635

Distributie
MIG

Website Artiest
Albert Collins & The Icebreakers

In de reeks van de Duitse Rockpalast-concerten viel nu Albert Colins in de bus.
Collins was een van de meest begenadigde blues performers én –gitaristen die helaas veel te vroeg van ons is heen gegaan. De uit Leona (Texas) afkomstige Collins had een speciale gitaarsound die men ook wel eens ‘cool sound’ durfde noemen. We kennen hem ook als de Master of the Telecaster, The Iceman en The Texas Razor.
Collins overleed helaas al in 1993 maar liet ons een indrukwekkende backcatalogus na.
De line-up voor dit concert zag er uit als volgt: Albert Collins (gitaar, zang), Marvin Jackson (gitaar), A.C. Reed (tenor sax), Johnny B. Gayden (bass) en Casey Jones (drums.
Dit concert uit deze legendarische reeds vond plaats op 26 november 1980 in der Westfalen Halle 2 in Dortmund, Duitsland.
Het eerste schijf zit volgestouwd met prachtige blues klassiekers en hoef ik er nog bij te vertellen dat enkele van deze onvergetelijke songs uitgesponnen versies werden? Neen, en wanneer een man als Collins dit doet, dan doet hij het op de juiste manier zonder het nummer zélf naar de bliksem te helpen met oeverloze gitaarsolo’s.
‘Sweet Home Chicago’ opent het concert en de echte lange versies hield hij voor iets later in de show. Een eerste rustpunt volgt met A.C. Reed’s ‘She’s Fine’, waarvoor A.C. zelf achter de microfoon plaatsnam, en mocht afklokken op een dikke zes minuten. Als het gitaarspel van Collins en Jessie Mae Robinson’s ‘Cold Cold Feeling’ je niet weten te beroeren, dan schort er wat aan je. Verder nog op het eerste schijfje prachtige versies van ‘Skatin’/Ice Pick’ en ‘Brick’ van Johnny E. Morisette.
Met ‘The Things That I Used To Do’ van Eddie Jones start het tweede schijfje het vervolg van het concert en het is met ‘Cold Cut, een eigen Collins nummer, dat we voor het eerst lang in onze zetel kunnen wegzakken en genieten. Het ietwat funky-achtige nummer zorgt hier voor wat afwisseling en we horen een Albert zoals we hem nog kennen van zijn live reputatie hier in onze contreien. Het prachtige ‘Angel of Mercy’ van Homer Banks en Raymond E. Jackson, mocht hier niet ontbreken en weer worden we omver geblazen door Collins gitaarperikelen. Het uptempo ‘Frosty’ dat een versie van om en nabij de tien minuten kreeg, is net als de rest een staaltje van vakmanschap en niet alleen voor rekening Collins maar zijn Icebreakers waren hier deels mee voor verantwoordelijk. Als afsluiter, en heeft hij misschien een beetje te veel naar Jimi Hendrix gekeken, besluit hij het concert met een instrumentale jam. Funky alom en doe daar de nodige gitaarriffs van Collins bij en je krijgt een concert dat je niet snel zult vergeten.
De dvd geeft ons net dezelfde nummers uiteraard en veel noemenswaardige ‘visuele’ feiten spelen zich niet af. Albrecht Metzger, de Duitstalige collega van Alan Bangs destijds, kondigde de band aan als The Icebreakers wat ten dele juist was gezien Collins zelf maar pas na enkele nummers op het podium verscheen. Zeer toffe release van een concert van een groot blues performer.

Alfons Maes (4)

Echo Bloom: Blue

24/12/2015

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Annunciation
Cedar Beach
Veins
Blue
The Prostitute (Goodbye Savannah)
The Flood
The Returning Of The Doves
Fireworks
Seeds

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website artiest
Echo Bloom

Kyle Evans is de persoon achter Echo Bloom. Vocaal is hij een tenor, maar daarnaast is hij ook een multi-instrumentalist. Zo bespeelt hij akoestische gitaar, charango, banjo, mandoline, klokkenspel, mellotron, piano, orgel en percussie. De overige muzikanten hanteren bas, viool, viola, cello, French horn en autoharp. Een indrukwekkend instrumentarium zou je kunnen zeggen. Het tegendeel is echter waar. Op ‘Blue’ dat overigens het eerste deel is in de ‘Colors’ trilogie, staat niet het instrumentarium centraal, maar wel de stemmen. Opener ‘Annunciation’ geeft hierin meteen de toon aan. Evans begint a capella, de altstem van Aviva Jaye vervoegt hem, waarna ze gebackt worden door een heus koor. Die stemmen komen ook prachtig tot hun recht in ‘Veins’, dat praktisch folk is, maar dan door een klassiek koor gebracht. In de titeltrack geeft Evans op banjo de basis aan, waarop de stemmen kunnen open bloeien. Wanneer de strijkers op het toneel verschijnen, krijgt ‘Blue’ zelfs een ietwat symfonisch karakter. Ook in het meest toegankelijke nummer, het meer uitgesproken op folk geënte ‘The Flood’ dienen de snaarinstrumenten enkel als fundamenten voor de formidabele samenzang.
‘Blue’ is zeker geen album dat een erg groot publiek zal bereiken. Muziekliefhebbers die oor hebben voor hemelse stemmen en koorzang en daarbij nog binding hebben met folk, zullen zich de aanschaf van dit album niet beklagen.
Het tweede luik in de ‘Colors’ trilogie draagt de naam ‘Red’. De release hiervan is gepland voor begin 2016.

Lambert Smits (4)

A minimum of acoustic instruments forms the basis for brilliant vocal harmonies. Folk meets classical choir!

Davy O’List: Second Thoughts

24/12/2015

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Second Thoughts
To The Stars
The Emperor
Touch Wood
Bonnie K
Halfway To Heaven

Platenlabel
Made in Soho

Labelnummer
MISS102

Distributie
Right Track Distribution
Universal Music

Promo-agent
Davy O’List

Website Artiest
Davy O’List

Davy O’List, gitarist, componist en brein achter de originele uitgave van The Nice, is na veel omzwervingen terug met een volwaardige soloplaat. Voor wie zich afvraagt wie het geluid bepaalde van de eerste Nice-LP, ‘The Thoughts Of Emerlist Davjack’ (1967), krijgt deze ‘Second Thoughts’ als correcte antwoord: Davy O’List, ook bekend als hoofdman van The Attack, begeleider van P.P. Arnold, invaller voor Syd Barrett bij Pink Floyd, kandidaat-opvolger van Brian Jones en gangmaker van een onbekend dandyesk groepje dat beroemd zou worden als Roxy Music.
Ik vergelijk de Davy O’List van de debuterende Nice graag met de Syd Barrett uit de beginperiode van Pink Floyd en de Kevin Ayers van de jonge Soft Machine. Ze schreven alle drie heerlijke nummers die een relatief klassieke opbouw van een lied wisten te combineren met bijzondere teksten en een innovatief geluid, een totaalconcept dat naadloos aansloot bij de innovaties in de sociale en culturele wereld, ja, vaak zowel als soundtrack als sound board van die zich innoverende samenleving fungeerde. Kortom, progressieve muziek in de ware zin van het woord. Voor mij horen ‘The Thoughts Of Emerlist Davjack’ (O’List), ‘Lullaby Letter’ (Ayers) en ‘Arnold Layne’ (Barrett) in dezelfde, superieure categorie thuis.
Maar goed, ‘Second Thoughts’ is bedoeld als vervolg op de ‘First Thoughts’, die van Emerlist Davjack dus oftewel de eerste langspeler van The Nice, door O’List als “proto-prog” omschreven. Dat vervolg houdt ook een progressie in: ondertussen verkeert de prog in een post-tijdperk en de moderne technologie opent mogelijkheden waar producers, arrangeurs en musici vijftig jaar amper van konden dromen.
Het titelnummer, dat als statement ook de plaat opent, herinnert effectief aan de O’List van toen: een ritmische start met synthesizer, funky gitaar, tempowisselingen, natuurlijk een synthesizersolootje, maar boven dit alles troont de song en de melodie. Geen mix, maar veeleer een opeenvolging, een collage bijna van stijlen en technieken die complexe patronen vertonen en toch een sterke song opleveren. Ook op ‘To The Stars’ levert O’List puik werk af. Hij varieert in crescendo op de titel (to the flowers, to the seas, enz.) die daardoor als een bezwerend refrein fungeert met wilde synthesizers als onderliggend patroon. Ondanks de duur, bezit ‘Touch Wood’ alle kenmerken van een volbloed rocksong, waarbij vooral het knappe gitaarwerk opvalt. ‘Bonnie K’ is een herneming van hetzelfde nummer uit de eerste langspeler. Gitaar en de zang neigen naar het soort heavy rock (maatstaven van vijftig jaar geleden gebruiken a.u.b.!) dat Steppenwolf populair maakte, maar de invloeden van soul, blues en funk zijn onmiskenbaar en ja, je kan er dan ook op dansen.
‘Halfway to Heaven’, met dik veertien minuten het langste nummer dat onze man ooit componeerde, is een huzarenstukje. Het is niet een song, maar vele songs, waar O’List al zijn inspiratie op los laat. Het is pop, het is psychedelic, het is prog, het is space rock. En het is allemaal dik in orde.

Eddy Bonte (4)

Penny Nichols: Golden State

23/12/2015

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Charlie Bad Boy
Guadelupe
Poco Al Poco
Leanin’ Back & Laughing
Kick The Can
Winter Fires
Stevie Wonder
That’s You Jim
One & Only Life
Carbon Canyon
LA Man
Mr. Sad Eyes

Platenlabel
Pensongs Productions

Labelnummer
PSP006

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Penny Nichols

Penny Nichols draait reeds heel wat jaartjes mee in het muziekwereldje. Begonnen als folkzangeres in de koffiehuizen rond Orange County, California, trok ze in 1967 naar San Francisco. Naast het spelen in clubs stond ze daar regelmatig als support act geprogrammeerd voor de toen populaire Big Brother And The Holding Co., Steve Miller, Quicksilver Messenger Service en Jefferson Airplane. In de winter van 1968, terwijl ze bij niemand minder dan George en Patty Harrison verbleef, toerde ze in Europa. Vanaf 1966 tot op heden heeft ze, tijdens haar verblijf in o.a. Southern California en Hollywood heel wat songs geschreven. Een bloemlezing uit dat veelal autobiografisch oeuvre staat nu op het naar de staat California genoemd album ‘Golden State’. Vocaal heeft ze zoals velen uit de folkscene van de sixties die typische heldere stem. Haar folkverleden schudt ze ook niet van zich af. Opener ‘Charlie Bad Boy’ is zo een folknummer dat, los van de hedendaagse begeleiding, toch de sfeer van de jaren zestig doet herleven. ‘Guadelupe’ klinkt dan weer erg zuiders en leunt tegen de pop aan. Het zwoel voortkabbelend ‘Poco Al Poco’ houdt die sfeer nog aan. Het oudste nummer ‘Leanin’ Back & Laughing’ over thuiskomen, stamt uit 1966. Het is één van de drie songs die niet van de hand van Nichols zijn. Net zoals ‘Winter Fires’ dat van Jonita Beede is. Jonita en Penny zingen dit nummer in duet en dat doet je al snel verlangen naar het heerlijk wegdromen bij een hartverwarmend vuurtje tijdens de koude dagen. Het parcours van een eerste ontmoeting die uiteindelijk in een scheiding eindigt is het onderwerp van het lichtjes uptempo ‘One & Only Life’. Voor mij is ‘Stevie Wonder’ het mooiste nummer. Hierin vertelt Penny het verhaal van haar ontmoeting in 1968, op 19 jarige leeftijd met de blinde zanger in Hollywood.
Dit hoofdzakelijk folkalbum zou wel eens de comeback kunnen zijn voor Penny Nichols. Door de jaren heen heeft ze een enorme professionaliteit opgebouwd. Bovendien heeft ze een neus voor het aantrekken van muzikanten. Ondanks de ietwat hoge leeftijd van een groot deel van de nummers, weet haar band deze muzikaal te upgraden naar het heden.

Lambert Smits (4)

Penny Nichols started as a folksinger in the 60s. Over the years she has written a lot of often autobiographical songs. These songs get through the beautiful musical accompaniment a contemporary face

O’G3NE: The Power Of Christmas - SINGLE

23/12/2015

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Power Of Christmas

Platenlabel
BMG

Labelnummer
19813

Distributie
BMG

Promo-agent
Undivided Entertainment

Website artiest
O’G3NE

O’G3NE is een Nederlandse meidenband bestaande uit de 3 zussen Lisa, Amy & Shelley. O’ staat voor de bloedgroep van hun moeder, G3ne zijn de genen die hen met elkaar verbinden. Zij wisten als eerste groep ter wereld de talentenwedstrijd The Voice te winnen. Met de single, het poppy ‘The Power Of Christmas’ leveren de meiden hun bijdrage aan het ondertussen niet meer te tellen aantal kerstsongs. Vocaal staan de meisjes sterk maar het 3 minuten tellend nummer is niet echt imponerend te noemen. De klassieke belletjes klinken wel, maar weten jammer genoeg niet de kerstsfeer volledig tot zijn recht te laten komen.

Lambert Smits (3)

JJ Appleton & Jason Ricci: Dirty Memory

23/12/2015

Foto

DETAIL ALBUMS

Tracks:

Leaning Blues
Nobody’s Fault But Mine
Can’t Believe It’s This Good
New Man
Jason Solo
Just Enough
At The Wheel Again
Black Limousine
Demon Lover
It Ain’t No Use
Come On Over, Come On By

Platenlabel
Old Boy Network

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
CD Baby

Promo-agent
Blind Raccoon

Website Artiest
JJ Appleton
Jason Ricci

Het afgelopen jaar 2015 was een gezegd jaar voor mondharmonica virtuoos Jason Ricci. Hij won niet alleen een Grammy Award voor zijn medewerking aan het album ’In Step’ van Johnny Winter, hij werd ook uitgenodigd om te performen op de Rock And Roll Hall of Fame met Zac Brown en Tom Morello, en dit ter gelegenheid voor de introductie van de Paul Butterfield Blues Band. Nu verleent Ricci zijn medewerking aan het project ‘Dirty Memory’ met gitarist JJ Appleton. Sonny Terry en Brownie McGhee zijn JJ’s grote invloeden. Het album opent met het originele ‘Leaning Blues’. Appleton’s resonator gitaarriffs vloeien meteen rechtstreeks in Ricci’s harpschikkingen. De track ’Nobody’s Fault But Mine’ is een uptempo voetstampende cover die ooit bij elkaar werd gepend door Blind Willie Johnson. Een meer eigentijdse uitstraling geniet dan weer het nummer ‘Can’t Believe It’s This Good’. Na de hartelijke mix van JJ’s stemtimbre en Ricci’s harpriff komt het duo aandraven met het moderne en geconstrueerde ‘New Man’. Jason neemt zelf voor deze gelegenheid even plaats achter de microfoon. De track ‘Jason Solo’ is een heerlijk instrumentaal hoogtepunt waar Ricci zich perfect kan in uitleven . Na dit opwindende harp treinritme komt de leuke melodielijnen van ‘Just Enough’ voorbij geraasd. Neil Heidler’s baslijnen vormen hier samen met Ricci’s harparrangementen voor unieke spellingen met JJ uistekende zang dito gitaarwerk. De song ‘Black Limousine’ is een cover van The Stones en met ‘Demon Lover’ gaan we even de richting van de swamp sound uit. Van Gary US Bond krijgen we het nummer ‘It Ain’t No Use’ cadeau. En met dit snufje soul zitten we meteen ook gebeiteld voor het afsluitende Delta blues meesterwerk ‘Come On Over, Come On By’.
JJ Appleton & Jason Ricci hebben met het album ‘Dirty Memory’ een knaller van een plaat geproduceerd.

Philip Verhaege (5)

The blues guys JJ Appleton & Jason Ricci have produced with the album 'Dirty Memory' a stunner of a release.

V.A.: Wavemusic vol. 21

22/12/2015

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Mario Biondi – Love Is A Temple
Jarle Bernhoft – On Time
The Asteroids Galaxy Tour – Navigator
Sherry Dyanna – Lift My Blues
Erlend Øye – Peng Pong
Karen Souza – Feels So Good
Lord Echo – Wang East
Motopony – King Of Diamonds
Leon Bridges – Smooth Sailin’
Kindness – Swingin’ Party
Panama – How We Feel
Cameo Culture – Told You So
Jessie Ware – Cruel
Tender Games – Lost
Jehro – Without Love
Seven – Go Slow (Unplugged)
Honne – Coastal Love
Houses – Soak It Up
Salt – Soley
Pajaro Sunrise – Good To See You
Chet Faker – Talk Is Cheap
Furns – Keeper
Still Parade – Fields
Boy & Bear – Southern Sun
Frazey Ford – September Fields
David Walters – Hôtel Bamako
Villagers – Everything I Am Is Yours
Ntjam Rosie – Je Me Confie

Platenlabel
California Sunset Records

Labelnummer
WM-21

Distributie
Wave Music

Website Artiest
Niet Gekend

Popmuziek kan soul in zich hebben, en als het van dit label afhangt, een beetje gesofistikeerd en “easy”. Deze dubbel-cd is een manifestatie van die lichtheid, gepresenteerd door soulvolle singer-songwriters met een ietsje disco en geïnspireerde elektronische muziek. Opener Mario Biondi met ‘Love Is A Temple’ is daar een goed voorbeeld van. Erlend Øye doet het op een reggaeritme met ‘Peng Pong’ en in Honne’s ‘Coastal Love’ hoor je het geluid van de golven. Afsluiter Ntjam Rosie doet het in het Frans met ‘Je Me Confie’. Verschillende onbekende namen voor mij, met verschillende stijlen, maar steeds “easy”. Zoals steeds mooi uitgegeven en ontspannend, maar toch mis ik de smooth jazz van vroegere compilaties.

Patrick Van de Wiele (4)

As usual, this compilation with a beautiful lay-out contains easy sounding soft pop, but I miss the smooth jazz of earlier compilations.

V.A.: En Route 3

22/12/2015

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Marc Broussard – Going Home
Del Barber – Farewell, God Bless You, Goodbye
Jillian Jacqueline – Overdue
Foy Vance feat. Bonnie Raitt – You and I
The Barr Brothers – Even The Darkness Has Arms
Monica Heldal – Follow You Anywhere
Covenhoven – Hatchet
Amos Lee – Southern Girl
Glen Hansard – Maybe Not Tonight
Griffin House – Go through It
Joseph Lemay – Possumhaw
Sarah Jarosz – Build Me Up From Bones
Andrew Combs – Please, Please, Please
Might Oaks – Seven Days
The Common Linnets – Lovers & Liars
The Lone Bellow – Fake Roses
John Smith – Freezing Winds Of Change
Tristan Prettyman – Say Anything
Lewis & Leigh – Anchor Line
The Head and the Heart – Down In The Valley
Dave Barnes – Darlin’
Bahamas – Hockey Teeth
Josh Gilligan – Old And Tired Ground
Mandolin Orange – There Was A Time
Gregory alan Isakov – Suitcase Full Of Sparks
Craig Cardiff – Boy Inside The Boat
Hannah Miller – O Black River

Platenlabel
California Sunset Records

Labelnummer
ER-03

Distributie
Wave Music

Website Artiest
Niet Gekend

Moderne countrymuziek staat los van alle clichés. Singer-songwriters zoals Amos Lee, Bahamas, Gregory Alen Isakov en The Common Linnets overschrijden met gemak de genregrenzen, en bewijzen dat pop met een ietsje country best kan. Koppel die songs aan Jeff Luker’s foto’s en je krijgt een gevoel van vrijheid. De USA is nu eenmaal een land met een multiculturele samenleving en dat weerspiegelt zich in deze songs. Aldus wordt een nieuw muziekgenre gecreëerd, nl. “new country”. Ik moet bekennen dat ik geen enkele van deze singer-songwriters ken, maar ja, ik ben dan ook geen countryfan.

Patrick Van de Wiele (3½)

Modern country music, far from clichés. Singer-songwriters mix pop with a bit of country and transcend musical borders.

Helmut Lotti: Faith, Hope & Love

22/12/2015

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Faith, Hope And Love
Everybody Hurts
I've Got Confidence
Georgia Lee
Won't You Help Me?
A Lonely Road
Hashivenu (with Lara Chedraoui)
Insha'Allah
Serving The Lord
When Bad Luck Strikes
Make - Believe
The Calling
I Like The Way You Lie
Higher And Higher
Sweet Love Of Mine (Theme Of The Deer Hunter)

Platenlabel
Petrol Music

Labelnummer
5425007831924

Distributie
Sony Music

Website Artiest
Helmut Lotti

Helmut Lotti is back with a vengeance! Net als ‘Memories’, zijn uitstekende plaat uit 1993, bevat ‘Faith, Hope & Love’ Vlaamse nummers die voorzien zijn van een Engelse tekst. Maar dit huidige album voorziet ook een plekje voor nieuwe, zelfgeschreven nummers. Een slimme combinatie. De covers voelen vertrouwd aan, alsof de luisteraar thuiskomt. De nieuwe nummers baden in dezelfde sfeer, en vloeken nooit. Het geheel is ondersteund door een symfonisch orkest, opgenomen in de ‘British Grove Studios’ van Mark Knopfler. Daar werken ze nog analoog, en dat hoor je. De muziek klinkt warm en vol. De Adamo-klassieker ‘Insha’Allah’ krijgt een nieuwe, brandend actuele tekst mee. Het prachtige thema van ‘The Deer Hunter’ wordt als ‘Sweet Love of Mine’ geherinterpreteerd. De fabelachtig mooie stem van de extreem getalenteerde Lara Chedraoui complimenteert die van Lotti in het bezwerende ‘Hashivenu’. Over ‘Everybody Hurts’ van R.E.M. zei Lotti : “Ik ben eigenlijk geen echte fan van R.E.M. ‘Everybody Hurts’ vind ik een mooi nummer, en daar kon ik iets mee doen. Ik heb het trager en gebalder gezongen, als een ‘Boston Waltz’, zodat de zinnen dichter op elkaar zitten en de structuur van het nummer duidelijker wordt. Ik heb geprobeerd er dynamiek in te leggen.” En toch vind ik de versie van R.E.M. veel beter. Meningsverschillen moeten er zijn. ‘Faith, Hope & Love’ is een rijkelijk gearrangeerde, uitstekend geproduceerde en peperdure plaat. Een financiële aderlating voor de artiest, die volledig zijn eigen ei kon leggen zonder toegevingen. Wie kan, doet er goed aan de vinylversie aan te schaffen. Die beslaat twee platen (vier kanten) met een snelheid van 45 toeren per minuut voor bredere groeven en maximale geluidskwaliteit. Zelden gezien in België (in mijn platencollectie kan enkel ‘In Your Honor’ van Foo Fighters ook met dergelijke kwaliteit uitpakken). Bewonderenswaardig, en daarom meer dan het kopen waard.

Julian De Backer (3½)

Helmut Lotti is back with a vengeance! ‘Faith, Hope & Love’ contains Flemish songs with English lyrics - similar to ‘Memories’, his excellent 1993 record. But the current album features new, self-written material too. A smart combo. Listening to the covers is akin to homecoming or meeting an old friend. The new tracks are bathed in the same atmosphere, and never feel out of place. Lotti is supported by a symphonic orchestra, recorded in Mark Knopfler’s ‘British Grove Studios’. An analogue approach, and it shows (or, well, ‘gets heard’). The sonic qualities are ample and warm. The Adamo classic ‘Insha’Allah’ is graced with updated, current state-of-affairs lyrics. The lovely theme from ‘The Deer Hunter’ gets a makeover as ‘Sweet Love of Mine’. The gorgeous vocals of the extremely talented Lara Chedraoui beautifully accompany Lotti in the enchanting ‘Hashivenu’. In our interview, Lotti stated that he isn’t a true R.E.M. fan. “But ‘Everybody Hurts’ is a nice song, and one I could work with. I slowed it down, like a Boston Waltz. The structure of the song becomes more clear that way. I’ve tried to improve the track’s dynamic.” Pretty good just ain’t good enough, though, for I still prefer R.E.M.’s version. Nothing wrong with differing opinions. ‘Faith, Hope & Love’ is a sumptuously arranged, expertly produced and expensive record. Helmut Lotti paid the price to pursue his perfectionistic dreams. If you have the money to spare, do opt for the vinyl version. Two records, four sides, 45 revolutions per minute. Wider grooves, high quality audio. Seldom witnessed in Belgium (my personal collection only includes Foo Fighters’ ‘In Your Honor’ in said quality). This move alone deserves respect, and turns ‘Faith, Hope & Love’ into an essential purchase.

V.A.: Moreorless Christmas 11

22/12/2015

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Steven Curtis Chapman – Christmas Kiss
Joshua Hyslop – Have Yourself A Merry Little Christmas
Spencer Day - If Christmas Doesn’t Kill Me
Good Lovelies - Maybe This Time
Josh Gilligan – Away In A Manger
Mario Biondi – White Christmas
Matt Wertz – Wake Up, Wake Up
David Ian – Let It Snow! Let It Snow! Let It Snow!
Bahamas – Christmas Must Be Tonight
Colbie Caillat – Christmas In The Sand
Josh Kelley – Fall In Love With Me On Christmas
Tom Gaebel – Driving Home For Christmas
Liam Titcomb – Silver Bells
Joyce Cooling – It’s Feeling Like Christmas

Platenlabel
California Sunset Records

Labelnummer
XM-11

Distributie
Wave Music

Website Artiest
Niet Gekend

Binnen enkele dagen is het Kerstmis, en dit is de eerste kerstcd die ik dit jaar onder ogen en oren krijg. Het is een lange weg voor de sneeuwvlokken vanuit de wolken naar Central Park in New York City, maar een leuke dans doorheen de lucht, net als de mensen op de ijspiste in het Rockefeller Center. Met deze cd krijg je het gevoel van een kerst in Manhattan bij jou thuis. Steven Curtis Chapman brengt een moderne tune, nl. ‘Christmas Kiss’ en iets verderop doet Matt Wertz dat ook met ‘Wake Up, Wake Up’. Verder krijgen klassiekers een nieuw jasje aangemeten zoals Joshua Hyslop met ‘Have Yourself A Merry Little Christmas’, Josh Gilligan met ‘Away In A Manger’, Mario Biondi met ‘White Christmas’, David Ian met ‘Let It Snow! Let It Snow! Let It Snow!’, Tom Gaebel met ‘Driving Home For Christmas’ en Liam Titcomb met ‘Silver Bells’. Smooth jazz gitariste Joyce Cooling sluit af met ‘It’s Feeling Like Christmas’. Om het Manhattan kerstgevoel thuis dus te beleven!

Patrick Van de Wiele (4)

A nice compilation to relive the Manhattan Christmas feeling!

John Jorgenson: Divertuoso – 3-Disc Box Set

22/12/2015

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc 1: John Jorgenson Quintet: Returning

Sonora Spring
Sand Away The Years
San Sebastien
Waiting For The Fog To Rise
Born Too Late
It Only Takes A Secret
Istiqbal Gathering
If I Only Knew You Cared
Black Swan
I’ve Got My Fingers Crossed
Inches And Feet
Wistfully Waltzing
Sonora Spring (Reprise)

Disc 2: J2B2 (John Jorgenson Bluegrass Band Featuring Herb Pedersen, Jon Randall & Mark Fain): From The Crow’s Nest

Beautiful Sound
I Will Shelter You
Wait A Minute
Wandering Boy
There Is A Time
Ladies Bluff
Travelin’ Angels
No One Else
Die Tryin’
If You Could See
Feather
A Heart Always True
Let Me Get Out Of This World Alive
Gina
Whiskey Lullaby

Disc 3: John Jorgenson: Gifts From The Flood

‘61 SGLP
Jazzmaster 1
‘70 LP Custom
‘64 SG Custom 3
‘57 Strat 2
Firebird
Sunburst Tele 2
Sunburst Tele 1
‘57 Strat 1
Paisley Tele 1
Jazzmaster 2
‘66 Silvertone 1

Platenlabel
Cleopatra Records

Labelnummer
889466004421

Distributie
Cleopatra Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
John Jorgenson

Het is zeldzaam dat een muzikant verschillende muziekstijlen tegelijk brengt, en nog zeldzamer dat hij muziekinstrumenten tegelijk bespeelt, en 3 verschillende muzikale projecten tegelijk uitbrengt. Dat is het geval bij John Jorgenson, die al samen speelde met Elton John, Luciano Pavarotti, Bonnie Raitt en Bob Dylan. Naast akoestische en elektrische gitaar bespeelt hij immers sax, klarinet, bouzouki, pedal steel, mandoline en zingt hij. John begon in het midden van de jaren ’80 in de countryrock act The Desert Rose Band. Maar liefst 7 jaar speelde hij in de Elton John band, en tevens is hij de U.S. ambassadeur van Gypsy Jazz. “I feel like a huge overview of my musical life is contained in this project,” zei hij. “It incorporates many of the diverse styles that all co-exist in my world. Had I thought very long beforehand, I could have easily gotten overwhelmed at the amount of actual work it would take to create such a large body of work, but it really came together pretty naturally. I’m both relieved and proud to have ‘Divertuoso’ out in the world.”
Zoals gezegd bevat deze box dus 3 cd’s: de eerste ‘Returning’ samen met zijn kwintet bevat gypsy jazz naar Django Reinhardt. Dat kwintet bestaat naast John, uit de Nederlandse bassist Simon Planting, pianist John Jarvis, jazzviolist Jason Anick en percussionist Rick Reed. Samen brengen ze dynamische, melodische zigeunerjazz. John componeerde alle tracks zelf, behalve twee. Enkel ‘Black Swan’ is een adaptatie van een nummer van de klassieke componist Tchaikowsky, en ‘I’ve Got My Fingers Crossed’ stamt uit 1935.
De tweede cd is andere koek, nl. bluegrass met J2B2, de Bluegrass Band met Herb Pedersen, Jon Randall & Mark Fain. Hij werd opgenomen in 3 dagen in Sheryl Crow’s thuisstudio in Nashville. Hier krijg je een folksfeer uit de jaren ’60 en ’70 met harmonieuze samenzang.
Tenslotte de derde cd, wel die bevat enkel elektrische gitaarrock van John. Hier bespeelt hij alles zelf: gitaren, bas, Hammond orgel, klarinet, bassoon, keyboards, en percussie, met uitzondering van de drums, die door Greg Morrow ingevuld worden. Verschillende van John’s gitaren werden tijdens de overstroming van Nashville in 2010 vernield, maar werden nu gerestaureerd. Iedere track is vernoemd naar de gitaar waar hij op gecreëerd werd. Dit is drijvende instrumentale rock.
Enkel George Harrison en Frank Zappa hebben het hiervoor aangedurfd om 3 albums tegelijk uit te brengen. Het is dus een huzarenstukje!

Patrick Van de Wiele (4)

Three albums in different styles: gypsy jazz, bluegrass and electric rock. John Jorgenson proves that he’s a master on different musical instruments in different genres. Superbe release!

Filippo Bianchini 4-Tet: Disorder at the Border

22/12/2015

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Try Not to be angry
Pretext
FAB
Disorder at the Border
Song for Sat
Weaver of Dreams
Dance for my Friends
Mad Blues

Platenlabel
September Records

Labelnummer
5181

Distributie
Hans Kusters Music

Promo-agent
Undivided Entertainment

Website Artiest
Filippo Bianchini 4-Tet

Vorig weekend werd dit nieuwe album voorgesteld van de Italiaanse muzikant Filippo Bianchini. Filippo werd geboren in Orvieto, maar groeide op in Rome. Dankzij de lp-collectie van zijn vader en een vriend, begon hij op zijn zevende muziek te studeren. Drie jaar later kreeg hij lessen op de saxofoon, en werd hij geïntroduceerd tot de muziek van Charlie Parker, Lester Young¸ Sonny Rollins, John Coltrane, Miles Davis, Massimo Urbani enz. Op zijn achttiende begon hij te studeren aan het conservatorium, waar hij in 2007 afstudeerde. Toen emigreerde hij naar Nederland om daar de bachelor en de master te behalen aan het conservatorium van Den Haag. Ondertussen speelde hij op verschillende festivals en in clubs. Maar tegenwoordig woont hij in Brussel, waar hij nu een album opgenomen heeft met Nicola Andrioli (piano, Fender Rhodes), Jean-Louis Rassinfosse (bas), Armando Luongo (drums). Met de melodieuze ballade ‘Try Not to be Angry’ opent hij, en ‘FAB’ is er ook zo één, maar gevoeliger. De titeltrack is meer up-tempo, en iets verderop staat de cover van de klassieker ‘Weaver of Dreams’. Hier en daar bemerk ik de invloed van Wayne Shorter. Een frisse wind die waait door het Belgische jazzlandschap!

Patrick Van de Wiele (3½)