Blog Archives - KEYS AND CHORDS

The Paul Deslauriers Band: Relentless

29/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Stewtro Rock (Just Got Back)
I’m Your Man
Ten Feet Tall
Still Under My Skin
Wipes Away Your Sin
Up In the Air
We Just Might
If I Still Had You
Gonna Make You Move (Part 1)
Gonna Make You Move (Part 2)

Platenlabel
Big Toe Productions

Labelnummer
BTPPDB-4013

Distributie
Select

Promo-agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
The Paul Deslauriers Band

The Paul Deslauriers Band, kortweg PDB, is een Canadees trio dat bestaat uit zanger/gitarist en pianist Paul DesLauriers, bassist Greg Morency en drummer Sam Harrisson. De band werd meermaals bekroond met een Maple Blues Award en de Quebec Lys Blues Award. De prijzenkast dik dus stilaan aan. Hun titelloze debuutplaat uit 2014 bereikte zelfs de eerste plaats in de Canadese iTunes Blues Charts. In januari behaalde PDB zelfs de tweede plaats op de 32ste International Blues Challenge in Memphis. We plaatsen dus vol verwachting de release ‘Relentless’ in onze cd-lader. En van bij het eerste nummer ‘Stewtro Rock’ (Just Go Back) worden we hier werkelijk van onze sokken geblazen. De heavy gitaarriffs worden existent in het rond gestrooid. En de toon blijkt meteen gezet te zijn voor het gehele album, dat trouwens bol staat van tien originele tracks. Het nummer ‘I’m Your Man’ is geënthousiasmeerd met heuse rockabilly tunes. En deze sfeer blijft zich ook nestelen in de nummers ‘Ten Feet Tall’ en het vrolijke ‘Still Under My Skin’. De track ‘Wipes Away Your Skin’ heeft meer het allooi van een heavy metal song, maar gelukkig komt de blues rocker ‘We Just Might’ ons alweer opvrijen. De strakke backing komt ook stilaan onder stoom in de bluesy ballade ‘If I Still Had You’. En als je honger nog niet gestild is komen de nummers ‘Gonna Make You Move’ (Part 1 & Part 2) nog de revue passeren. ‘Part One’ puilt uit van de funky rocktunes terwijl ‘Part Two’ op zijn beurt dan weer een knappe instrumentale rock en jazzy fusion track blijkt te zijn.
Heerlijk schijfje!

Philip Verhaege (4½)

The Paul Deslauriers Band are no kittens to tackle without gloves. This is serious bluesrock. Music with balls, delicious!

Radio Moscow: Live! In California

29/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Just Don’t Know
Death Of A Queen
Broke Down
I Don’t Need Nobody
250 Miles/Brain Cycles
Before It Burns
The Escape
City Lights
Change Of Fate
Deep Blue Sea
These Days
Rancho Tahoma Airport
No Good Woman
So Alone

Platenlabel
Alive Natural Sound Records

Labelnummer
0183-2

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Klanderman Promo

Website Artiest
Radio Moscow

Radio Moscow is een Amerikaanse psychedelische (blues)rockband. Parker Griggs is de bezieler en songschrijver. Sinds 2003 toen hij de band oprichtte waren er tientallen bezettingswisselingen.
Vier studio-albums verschenen er tussen 2007 en 2014. Nu is er dan de live cd ‘Live! In California’. Radio Moscow speelt Southern rock en loeiharde (blues)rock, met weinig, zeg maar geen rustpunten. Spelen met dynamiek zit er haast niet bij. Alles gaat recht door zee en allemaal even hard en met even veel power. Alleen bij de slow-bluesrock ‘Deep Blue Sea’ nemen ze even gas terug.
Je hoort duidelijk echo’s van Cream en Jimi Hendrix, maar ook hier en daar wel wat Led Zeppelin en een resem aan eind jaren 1960, begin jaren 1970 songs. Maar het meeste lijken ze nog op de jonge Limburgers DeWolff.
Griggs stem lijkt meer op rochelen dan zingen en een groot stembereik heeft hij ook niet. Typisch een voorbeeld van wat ik zelf doe, dat is stukken goedkopen, daarom zoeken we niet verder naar iemand die wel kan zingen. Jammer bij dit soort bands.
Je moet ervan houden…potten zullen ze niet breken, want het klinkt allemaal een beetje oubollig en gedateerd…

Peter Jacobs (3)

Line-up:

Parker Griggs (gitaar, zang)
Anthony Meier (bas)
Paul Marrone (drums)

‘Live! In California’ contains 15 (psychedelic) bluesrock songs. It all sounds a bit too much end of the sixties and seventies. But it also sounds a bit dated. Not bad if you like to hear hard bluesrock with a lot of Hendrix and almost no relaxing moments.

Lowbird Highbird: November Moving In

29/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Intro
Nothing Brings Me Down
Isn’t It A Shame
Your Time Has Come
Still Got Sorrow
Leave This Town
Lead Me On
Hey Runaway
Home
Godnattvisa

Platenlabel
Rootsy

Labelnummer
Rootsy 129

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Klanderman Promo

Website Artiest
Lowbird Highbird

Lowbird Highbird is een vijfkoppige band die nog maar een jaartje bestaat. Standplaats van de band bevindt zich in het noorden van Zweden. Americana, gezien door een Zweedse bril vormt de grondslag van hun muziek. Frontdame Anna Svensson Rova heeft een lichte, aangenaam klinkende stem, die zich moeiteloos in de songs inleeft. Alleen zijn de songs niet sterk genoeg. De melodieën kunnen meestal nog door de beugel, maar aan de arrangementen die toch kleur dienen te geven, is veel te weinig aandacht besteed. Songs worden al te vaak op akoestische wijze aangevat, waarna het invallen van de veel te overheersende elektrische rockgitaar van Jimmie Nilsson, de song meer kwaad dan goed doet. Uitschieter is zonder meer het gul met percussie overgoten en door Anna krachtig gezongen ‘Leave This Town’, waar de overstuurde gitaar van Nilsson, samen met de lapsteel op een bescheiden manier wel voor een knappe omkadering zorgt.
Het nog jonge leven van de band speelt duidelijk parten op ‘November Moving In’. Misschien werd dit album toch te vroeg uitgebracht. Er zit zeker potentieel in Lowbird Highbird, alleen kunnen ze ons daarvan met ‘November Moving In’ net niet genoeg overtuigen.

Lambert Smits (3)

Americana seen through Swedish glasses.

Left Lane Cruiser : Beck In Black

29/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Pusher
Circus
G Bob
Bloodhound
Zombie Blocked
Chevrolet
Sausage Paw
Crackalacka
Hip Hop
Heavy
Maybe
Amy’s In The Kitchen
Chicken
Juice To Get Loose

Platenlabel
Alive Records

Labelnummer
0179-2

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Klanderman Promo

Website Artiest
Left Lane Cruiser

Het nieuwe album van de Amerikaanse rootsrockband Lef Lane Cruiser is een compilatie cd geworden. Het is een tribute voor de in 2014 opgestapte drummer Brenn beck. Maar er is meer aan de hand. Van een compilatie verwacht je meestal een ‘best of’. Dat is hier ook wel het geval, maar van de veertien songs zijn er zes onuitgegeven. Zo opent de cd met een smerige, vettige versie van Hoyt Axtons The Pusher (bekend van Steppenwolf).
Tussen 2007 en 2014 brachten zanger/gitarist Frederik Evans en Brenn Beck vijf albums uit. Van die cd’s is het beste verzameld en aangevuld met de onuitgegeven nummers. Het is allemaal ruige rootsrock met nogal wat bluesrock-invloeden. Soms klinkt het swampy en bluesy, dan weer heavy rockend en punky. De gitaarversterker staat meestal op ‘ruig’ afgesteld en de stem is meestal vervormd.
Wie weg is van The North Mississippi All Stars, Ben Miller Band of The Black Box Revelation, kan dit album zonder met de ogen te knipperen aanschaffen.

Peter Jacobs (4)

Line-up:

Frederik ‘Joe’ Evans IV (slidegitaar, zang)
Brenn Beck (drums, achtergrondzang)

Great compilation of Left Lane Cruiser, sort of a tribute for drummer Brenn Beck, who left in 2014. Six unissued songs, all (heavy) rootsrock. Who likes bands as Black Box Revelation, North Mississippi All Stars of Ben Miller can buy this album for sure.

Daniel Romano: Mosey

29/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Valerie Leon
I Had To Hide Your Poem In A Song
Toulouse
Hunger Is A Dream You Die In
Mr. E. Me
One Hundred Regrets Avenue
I’m Alone Now
Sorrow (For Leonard and William)
(Gone) Is All But A Quarry Of Stone
Maybe Remember Me
The Collector
Dead Medium

Platenlabel
New West Records

Labelnummer
NW6331

Distributie
PIAS NL

Promo-agent
Klanderman Promo

Website Artiest
Daniel Romano

Daniel Romano is een Canadese singer-songwriter van 26 jaar. Een gedreven man. Hij maakt muziek, schrijft gedichten, bewerkt leder (hij maakt alles uit leer) en hij is nog eens grafisch ontwerper ook. Bovendien is hij ook nog eens mede-eigenaar van het platenlabel You’ve Changed records.
Zijn muziek zit snugger, slim, virtuoos en fantastisch gearrangeerd in elkaar. Soms georkestreerd met strijkers en blazers, soms ingetogen en sober. Een stijl op zijn muziek plakken is erg moeilijk. Het zijn heel knap in elkaar gestoken, meestal catchy of goed in het gehoor liggende nummers. Je hoort invloeden uit de jaren zeventig, maar ook van de Beatles en zeer zeker is hij beïnvloed door Bob Dylan. Hij zingt een beetje hetzelfde, en heft zelfs dat nasale in zijn stem, maar dan iets warmer.
Daniel schreef tien van de 12 songs op dit album. En het moet gezegd, misschien niet helemaal mijn smaak, maar het zijn knap en sterk geschreven songs die nogal wat indruk maken. Bent van Looy zou er jaloers van worden. Ja, misschien kan je Romano wel het best met het laatste werk Van Bent vergelijken. Avontuurlijk geschreven songs, maar toch poppy en goed in het gehoor liggend.
Dit jaar won hij de ‘Juno Award 2016 for adult alternative album of the year’, wat toch wel wat wil zeggen. En op 10 september staat hij tijdens het Take Root festival in de Oosterpoort te Groningen en op 11 september op het Leffingenleuren festival in België.

Peter Jacobs (4)

‘Mosey’ is a fantastic album with seriously good and strong arranged songs. They’re all very catchy, even poppy songs, though situated in alternative music. These are incredible adventurous songs with a lot to discover. The layers of sounds are sublime and a feast for the ears.

The Lucky Losers (with Cathy Lemons & Phil Berkowitz): In Any Town

28/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

So High
It Ain’t Enough
Jackson
Don’t Let ‘Em See Ya Cry
Blind Man In The Dark
I Can’t Change Ya
Still Enough Time To Cry
Give Me A Sign
In Any Town
Devil’s Dream
Small Town Talk

Platenlabel
Dirty Cat Records

Labelnummer
DCR 1505

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Frank Roszak Promotion

Website Artiest
The Lucky Losers

Zangeres Cathy Lemons en zanger/harper Phil Berkowitz zijn de spilfiguren van de uit San Francisco komende The Lucky Losers. Verder in de band treffen wij gitarist Marvin Greene, keyboardspeler Chris Burns, bassist Tim Wagar en drummer Robi Bean aan. Voor de opnames van ‘In Any Town’, hun tweede album na hun debuut ‘A Winning Hand’, trok de band naar de befaamde Greaseland Studio van Kid Andersen, gitarist in de band van Rick Estrin & The Nightcats. Andersen tekende voor de productie, maar verleende ook zijn medewerking op leadgitaar, bas, ritmegitaar, Fender Rhodes piano en percussie. En alsof dit nog niet indrukwekkend genoeg was, passeerden ook tenorsaxofonist Terry Hanck, gitaristen Frank ‘Paris Slim’ Goldwasser en Jeff Jensen om hun steentje bij te dragen, terwijl mevrouw Andersen op één song de backing vocals verzorgde. Deze artiesten zorgden samen met nog een handvol gastmuzikanten en natuurlijk The Lucky Losers, voor een zeer interessant album. De sterkte van Cathy’s en Phil’s stemmen komt al dadelijk tot uiting in het hedendaagse rhythm and blues ademende ‘So High’, waarna Cathy met ‘It Ain’t Enough’ een staalkaartje van hemelse soul presenteert. Soul die nog straffer uit de hoek komt door Andersens prestaties op de Fender Rhodes. Maar de Losers staan ook hun mannetje. In de slowsoul Don’t Let ‘Em See Ya Cry’, mogen zowel gitarist Greene als Phil tonen wat ze in huis hebben, terwijl het licht funky kantje van de band aan de oppervlakte komt in ‘Still Enough Time To Cry’. Waarom Jeff Jensen tot de top van de hedendaagse bluesartiesten behoort, ontdek je in het op een heerlijke rif drijvende ‘Give Me A Sign’.
Enig minpuntje is het ietwat mager uitgevallen duet in de Leiber/Wheeler song ‘Jackson’. Gelukkig kon Phil op mondharmonica de song toch nog redden.
Na beluistering van ‘In Any Town’ kunnen wij alleen maar concluderen dat The Lucky Losers een band is om in de gaten te houden.

Lambert Smits (4½)

Beautiful blues, soul, rhythm & blues and funk in a production by Kid Andersen and with guest musicians as Terry Hanck, Frank ‘Paris Slim’ Goldwasser and Jeff Jensen.

Laurence Jones: Take Me High

28/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Got No Place To Go
Something's Changed
Live It Up
Addicted To Your Love
I Will
Thinking About Tomorrow
Take Me High
Down & Blue
The Price I Pay
Higher Ground

Platenlabel
Ruf Records

Labelnummer
RUF1234

Distributie
V2 Records Benelux

Website Artiest
Laurence Jones

Laurence Jones, die toch wel een van de snelst stijgende blues artiesten is uit het U.K, werd reeds onder heel wat superlatieven bedolven. Met de sterke ritmesectie van bassist Roger Innes en drummer Phil Wilson heeft Jones opnieuw de ideale soulmates gevonden.
Voor zijn nieuwe release ‘Take Me High’ kreeg hij ook nog eens backing van Bob Fridzema (keyboard/Hammond), Paul Jones (harmonica) en van producer Mike Vernon, die ook instond voor de backingvocals. Jones maakt nu al enkele jaren deel uit van de Ruf familie en in 2014 was hij onderdeel van de Blues Caravan samen met Christina Skjolberg en Albert Castiglia. Met zijn debuutplaat ‘Thunder In The Sky’ maakte hij meteen een sterke indruk. En het ging crescendo met het album ‘Temptation’, zijn eerste release op het label Ruf Records, en ‘What’s It Gonna Be’. Nu is er dus zijn nieuwste telg ‘Take Me High’, dat is ingezaaid met tien tracks. Producer Mike Vernon kent de klappen van de zweep en heeft alvast zijn stempel gedrukt op de sound. En dat is meteen merkbaar bij de opener ‘Got No Place To Go’. De denderende ritmesectie stuwt samen met Jones gitaarriffs het nummer meteen naar hogere regionen. Het funky ‘Something’s Changed’ heeft zelfs een reggae ondertoon. De track ‘Live It Up’ heeft dan weer die moderne tendentie die hoogstwaarschijnlijk zal leiden tot heel wat radio airplay. En dan is er het zwaar beladen ‘Addicted To Your Love’ dat ons muzikaal aan Jimi Hendrix doet terugdenken. In aangenaam contrast staat het soulgevoelige ‘I Will’ en de emotioneel geladen ballade ‘Thinking About Tomorrow’. Jones knalt er nog eens lekker tegenaan in de blues rockers ‘Take Me High’ en ‘Down & Blue’. Niemand minder dan Paul Jones komt de band versterken met zijn bluesharp in ‘The Price I Pay’. Na dit wereldlijke bluesy nummer komt zanger Reuben Richards mee de lakens uitdelen op de exclusieve cover ‘Higher Ground’. Dit is een nummer dat Stevie Wonder ooit schreef in 1973 voor zijn album ‘Innervisions’. Het gaat hard voor Laurence Jones, en niet alleen muzikaal, maar ook met zijn volledige carrière..

Philip Verhaege (5)

It goes hard for Laurence Jones, and not only musically, but also with his entire career ...

Jenai Huff: Color Wheel

28/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Color Wheel
Old Man
Where Did It Go?
Seconds And Inches
Time Stood Still
Open, Open Wide
What’s Going On
Now It’s Time
Out Of Nowhere

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Jenai Huff

Vier jaar geleden debuteerde de Amerikaanse Jenai Huff met het album ‘Transition’, dat in 2013 een vervolg kreeg met de EP ‘Grace & Elbow Grease’. De internationale muziekpers liet zich positief uit over beide releases. Ook voor ‘Color Wheel’ deed Jenai andermaal beroep op producer Ben Wisch. Wisch bood bovendien zijn diensten aan als muzikant. Zo is hij te horen op piano, Wurlitzer Electro piano en shaker. De gitaarpartijen worden verzorgd door George Naha, die internationale bekendheid verwierf door zijn werk met Aretha Franklin, Sam & Dave en Wilson Pickett. Het album bevat 7 originele songs en 2 covers, waaronder Marvin Gaye’s ‘What’s Going On’. Huff schrijft poëtische teksten die zij op lieflijke melodieën zet. Dat dit vaak resulteert in schattige liefdesliedjes spreekt voor zich. In ‘Time Stood Still’ blikt Jenai terug op de tijd, toen haar inmiddels volwassen geworden zoon nog een baby was. ‘Color Wheel’ is een rustig intimistisch album geworden, waar Jenai Huff haar gevoelens met haar luisteraars wil delen. Het is dan ook een album dat zeker gehoor zal vinden bij romantische zielen.

Lambert Smits (3½)

A collection of nice songs where Jenai Huff expresses her feelings.

J. Hardin: The Piasa Bird

28/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Drifter
Calypso
Woman Like You
Shot My Baby Down
My Oh My
Oh Sophia (Pt. 1)
Run Jackie, Run!
Oh Sophia (Pt. 2)

Platenlabel
Piasa Recordings

Labelnummer
Niet Gekend

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
J. Hardin

John Everett Hardin, of kortweg J. Hardin is met dit album een tweede muzikale leven begonnen. Tussen 2005 en 2011 toerde de man in de V.S onder de naam Everett Thomas. Een breuk met zijn toenmalig platenlabel was de oorzaak dat Hardin een tijdje van de muziekscene verdween. Hij werd verliefd, huwde en settelde zich. Maar de muziekmicrobe liet hem niet los. Na verloop van tijd had hij een dozijn liedjes geschreven, waar hij eigenlijk niet goed wist wat ermee aan te vangen. Hij voelde zich te vergroeid met de songs en de arrangementen, zodat hij niet goed wist wat hij in de studio ermee aan moest. Zijn goede vriend en troubadour Hayward Williams bracht echter raad. Samen doken ze de studio in met ‘The Piasa Bird’ als resultaat. The Piasa Bird is een inheemse muurschildering van een draak, aangebracht op de zijkanten van de klifs boven de Mississippi rivier. Hardin groeide op in de schaduw ervan en blijkbaar liet dit een immense indruk na, zodat de titel voor het album dat zijn muzikale comeback moet worden, voor de hand lag. Naast de zang bespeelt Hardin de akoestische gitaar en laat hij zich begeleiden op bas, orgel, piano, elektrische gitaren en percussie. De songs baden een beetje in de retro folksfeer. De ietwat apart klinkende stem van Hardin is hier zeker niet vreemd aan. Sterkste nummers zijn de van een knappe orgelpartij voorziene ballade ‘Woman Like You’, ‘Shot My Baby Down’ dat het duistere van Tom Waits omarmt en het vrolijk rockende ‘Run Jackie, Run’.
‘The Piasa Bird’ heeft een aantal songs die zeker Hardins songschrijvertalent in de spots plaatsen.

Lambert Smits (3½)

Traditional folk-rooted songs with sometimes a slight rocking character.

Al Rose: Spin Spin Dizzy

28/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Same Wrong Thing
Spin Spin Dizzy
How Many Jaws?
Worse Came To Worse (I Feel Alright)
The Dance
Lazy Fuck
Sweet Bouquet
Ashamed
Loyal To A Fault
Jubilation’s Grip

Platenlabel
Monkey Holding Peach Records

Labelnummer
MHP1052

Distributie
CD Universe

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Al Rose

‘Spin Spin Dizzy’ is het zevende album van de in Chicago residerende Al Rose. Een album dat zeker niet alledaags kan genoemd worden. Gitarist Rose heeft niet alleen een rauwe, door merg en been snijdende stem, maar ook zijn teksten zijn van een zeldzaam hoog niveau. Dat laat hij al merken bij opener, het autobiografische ‘Same Wrong Thing’. Wanneer hij vocale steun krijgt van Sue Demel of Laura Blye, contrasteert dit prachtig met de brute stem van Rose, die ook niet vies is van een kritische kijk op de maatschappij. Rockende gitaren, aangevuld met simpele maar doeltreffende blazers maken van ‘Worse Came To Worse (I Feel Alright) een song die je dadelijk vastpakt. ‘The Dance’ mag dan misschien overkomen als een rustig nummer, maar wanneer je aandachtig naar de tekst luistert, zul je ontdekken dat Rose ook hier weer een ander deurtje naar zijn persoon opent. Het vreemdste nummer is ongetwijfeld de niet vermelde afsluiter, waar strijkers op onverwachte maar passende wijze de kracht van Rose’s muziek nog een boost geven. Muzikaal is Rose moeilijk voor een gat te vangen. Blues, folk, rock, jazz het zit altijd wel ergens in zijn songs verstopt. Niet steeds dadelijk herkenbaar en daardoor net aantrekkelijk. Voeg daarbij de diepzinnige teksten en de zeer speciale arrangementen en je haalt met ‘Spin Spin Dizzy’ een album in huis dat bij een eerste beluistering niet al zijn geheimen prijsgeeft, maar dat enige inleving en zoektocht van de luisteraar vergt.

Lambert Smits (4)

An album that brings together the most diverse styles of music in a different way. Together with the profound lyrics, this is an album that requires some empathy and quest of the listener.

Vibravoid: In-A Gadda-Da-Vida

26/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

In-A-Gadda-Da-Vida Part 1 +2

Platenlabel
Fruits De Mer Records

Labelnummer
Crustacean 72

Distributie
Fruits De Mer Records

Website Artiest
Vibravoid

In het nieuw verpakken van een oude hit, cover weet je wel, schuilt altijd een risico. Meestal blijft het origineel nog de beste versie (alhoewel er uitzonderingen zijn).
Met de uit 1968 stammende single ‘In-A-Gadda-Vida’ gebracht door Vibravoid blijf ik het antwoord schuldig. De versie van Iron Butterfly klokte af op een 17 minuten, een volledige elpee-zijde. De headswirlers van Vibravoid reduceerden de song tot iets meer dan 10 minuten. Het werd geen exacte kopij, maar de hoofdlijnen bleven wel duidelijk aanwezig. Het gebruik van conga’s onderweg geeft er zelfs een Afrikaans tintje aan. Wervelende keyboards doen je duizelen, zoals een bijna halve eeuw geleden op de dansvloer van de TD’s (Thé Dansant).
Ik vermoed dat het van 2011 geleden is dat ze nog eens in België (Geel) hebben gespeeld. Ook dit jaar toeren ze vooral in Duitsland en Italië. Vanaf augustus brengen ze dus deze gloednieuwe 7” single mee, on coloured vinyl en een gatefold hoesje. Pre-orders richtten aan Fruits De Mer Records want de oplage is, as usual, beperkt!
Een gesmaakte teaser voor hun nieuw dubbelalbum ‘Wake Up Before You Die’, met een aantal live+ bonus tracks, en release in september.

Marino Serdons (4½)

A promising cover of Iron Butterfly’s iconic hitsong. After 20 years Vibravoid keeps the spirit alive.

Sidewalk Society: 7” EP

26/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Can’t Help Thinking About Me (David Bowie)
Look At The View (The Action)
Let Me Sleep Beside You (David Bowie)
Strange Roads (The Action)

Platenlabel
Fruits De Mer Records

Labelnummer
Crustacean 73

Distributie
Fruits De Mer Records

Website Artiest
Sidewalk Society

Fruits de Mer steelt mijn én vele andere harten met haar toffe releases op cd én vooral op vinyl. Als Club Member krijg je ook gratis exclusieve uitgaves. Niet te versmaden collector’s items voor verzotte muziekliefhebbers als ik.
Op 9 augustus verschijnt een 7”EP in gekleurd vinyl van de Californische coverband Sidewalk Society. Zelden dat Amerikanen de Britse muziekstijl zo eigen maken. Anglofielen op hun best. Vier songs vind je op deze EP, 2 covers van The Action en 2 van David Bowie. En zoals het goede namaak betaamt, krijg je toch een andere kijk op die nummers. Vooreerst voel je onmiddellijk de kracht van Bowie’s componeertalent. De coverversie kleurt instrumentaal voller maar het timbre van David Bowie’s stem ontbreekt, waardoor de songs hun toegevoegde waarde missen.
De originele songs van The Action katapulteren je naar de sixties met hun eenvoudige bezetting en vingerzetting. Begrijpelijk dat Sidewalk Society dit verrijkt met haar swirling gitaren, én slaagt in haar opzet.
Een toffe EP voor elke liefhebber van Britse psychedelica à la XTC met een snuifje Bevis Frond.

Marino Serdons (4)

Line-up:

Dan West (Vocals, Bass Guitar, Keyboards)
Dan Lawrence (Vocals, 12-6-string Guitar)
Jerry Buszek (Vocals, Drums, Percussion)

Forget the sixties and enjoy these updated songs of The Action and David Bowie by Dan West’s Sidewalk Society. America 2016 meets England 1965.

King Of The Tramps: Cumplir Con El Diablo

26/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

See You On The Other Side
Ain’t No God
Nashville Line
Last Man Standing
That’s How It Goes
Airplane Bottles
James Brown
Depression
Old Crow
’89 Cutlass

Platenlabel
Old School Records

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
King Of The Tramps

‘Cumplir Con El Diablo’ betekent vrij vertaald zoveel als ‘aan de duivel’. Dat verklaart al meteen dat King Of The Tramps geen band van dertien in een dozijn is. Dat uit zich ook in de oorsprong van hun naam. Die is afgeleid van de spoorweglegende TEX. Deze man reisde in de jaren ’30 en ’40 met de trein door gans de V.S.. Om zijn aanwezigheid een blijvend karakter te geven, sierde hij bruggen, gebouwen en omheiningen met de inscriptie ‘TEX K.T.’. Maar ook hun muziek is niet doordeweeks. Zij wordt dan ook vaak omschreven als ‘whiskey gospel’ of ‘midwestern roots rock’. Het viertal bestaande uit zanger/gitarist Todd Partridge, keyboardspeler Adam Audlehelm, drummer Ryan Aum en bassist Ryan McAlister is met dit album aan zijn vierde release toe. ‘See You On The Other Side’ start nog braafjes met keyboards, maar wanneer Todd invalt, breekt de hel los. En dat blijft zo. In opvolger ‘Ain’t No God’ ontpopt Partridge zich als een wild om zich heen schoppende predikant in dienst van satan. ‘Nashville Line’ is een rauwe in bluesrock gedrenkte ballade met een door merg en been snijdende outtro op mondharmonica, waar de afkeer voor Nashville vanaf druipt. Energieke gierende slide zet ‘Last Standing Man’ dan weer zelfzeker op de rockrails. Wanneer de heren het vliegtuig nemen, bezorgen zij het cabinepersoneel ongetwijfeld stressvolle momenten. Overtuig jezelf hiervan tijdens ‘Airplane Bottles’. Voor een moment van betrekkelijke rust moet je wachten tot ‘Old Crow’ zich aankondigt. Een rust die zich ook manifesteert in wat misschien het mooiste nummer is, namelijk afsluiter en ode aan de vergane glorie van een supermooie ‘’89 Cutlass’.
‘Cumplir Con El Diablo’ is een super album voor uit hard hout gesneden rockfanaten.

Lambert Smits (4)

Ten solid, raw rock songs with ditto lyrics. No food for wimps!

Fruits De Mer Records: Guide to The Hitchhikers Guide To The Galaxy: Journey Of The Sorcerer

26/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Journey Of The Sorcerer
version by Astralasia
version by Icarus Peel
version by The Bleu Giant Zet A Puppies

Platenlabel
Fruits De Mer Records

Labelnummer
Crustacean 74

Distributie
Fruits De Mer Records

Website Artiest
Astralasia
Icarus Peel
The Blue Giant Zet A Puppies

Herinner de begintune uit de BBC-reeks ‘The Hitchhiker’s Guide To The Galaxy’ (jaren ’80). Niet gezien of gehoord? Wel, die tune zag onder de naam ‘Journey Of The Sorcerer’ het levenslicht bij The Eagles, geschreven door de ‘forgotten Eagle’ Bernie Leadon, (terug te vinden op hun langspeler ‘One Of These Nights’ - 1975). Een mooie instrumentale creatie waar 3 hedendaagse bands hun eigen versie laten horen.
De band Astralasia is een kei in psychedelic trance, Astral Dub en aanverwanten. Hun versie is dan ook pure spacerock. Veel energieker dan het origineel en bruikbaar voor een James Bond-film.
Bij ‘Icarus Peel’ krijgen gitaren en keyboards meer ruimte waardoor het nummer crescendo gaat en mijn voorkeur geniet.
De versie van The Blue Giant Zet A Puppies (wie verzint het!) is een up-tempo maar vlakke versie geworden, niet echt om uit de bol te gaan.
Tof idee van Fruits De Mer om op een originele manier aandacht te schenken aan de vergeten song ‘Journey Of The Sorcerer’. Vanaf 9 augustus verkrijgbaar op 7” EP gekleurd vinyl in beperkte oplage.

Marino Serdons (4)

What a wonderful idea drawing attention to a forgotten Eagles instrumental. Beautiful covers of this iconic BBC Television theme!

Eddie Turner & Trouble Twins: Naked… In Your Face

26/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Jody
Mistreated
So Many Roads
Rise
Buried Alive In The Blues
Blues Fall Down Like Rain
Don't Let Me Be Misunderstood
Dangerous
Secret

Platenlabel
7-14 Productions

Labelnummer
7-14 001

Distributie
CD Baby

Promo-agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Eddie Turner

Eddie Turner is een Cubaanse bluesgitarist/vocalist die opgroeide in Chicago. Hij wass een voormalig bandlid bij Otis Taylor. Turner begon met gitaar spelen op zijn 12de en studeerde aan de universiteit van Colorado in de vroege jaren ’70. Zijn album ‘Miracles & Demons’ uit 2010 bestond vooral uit heavy gitaarwerk, rap beïnvloedde lyrics en funk en groovy gebaseerde rocktunes. Nu heeft Turner samen met Anna Lisa Hughes (bas, vocals) en zangeres en drumster Kelly Kruse het nieuwe live project ‘Naked… In Your Face’ boven de doopvont gehouden. De live registratie werd ingeblikt in de muziekclub The Blues Can, in het Canadese Calgary op 22 augustus 2015. De show opent met het funky ‘Jody’. Turner’s aangename zangprestaties vormen samen met zijn gitaarriffs de basis voor het nummer. De sensuele stem van Anna Lisa leent zich perfect voor de ballade ‘Mistreated’. Na deze smeekbede komt Turner alweer aandraven met het zeer funky ingeklede ‘So Many Roads’. De intensiteit van zijn gitaarsound doet ook wonderen bij het zwaarmoedige ‘Rise’. Het stemmingswisselende ‘Buried Alive In The Blues’ komt zo in tegenstelling met de blues ballade ‘Blues Fall Down Like Rain’. Vreemde eend in de bijt is misschien toch wel ‘Don’t Let Me Be Misunderstood’, beter gekend van The Animals (Nina Simone was de eerste die dit nummer op plaat zette in 1964). Deze klassieker uit 1964 kreeg een herwerking die ons finaal toch wel kan behagen. De show sluit af met de instrumentale funky tunes van ‘Secret’. Eddie Turner bevestigt met deze release al het goede wat ik persoonlijk van de man al live had gezien in zijn thuisstad Chicago.

Philip Verhaege (4½)

Eddie Turner confirmed with this live release all the good things that I personally have been seen in his home city of Chicago. The release ‘Naked…In Your Face’ is highly recommended!

Tinsley Ellis: Red Clay Soul

25/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

All I Think About
Givin' You Up
Callin'
Anything But Go
Hungry Woman Blues
Circuit Rider
Don't Cut It
Party Of One
Estero Noche
The Bottle, The Book Or The Gun

Platenlabel
Heartfixer/Landslide Records

Labelnummer
HFM1013

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Klanderman Promo

Website Artiest
Tinsley Ellis

Miljoenen mensen keken naar de kunsten van gitaarvirtuoos Tinsley Ellis tijdens de openingsceremonie op de Olympische Spelen in ’96 in Atlanta. Daar werd Tinsley geboren in 1957, maar hij zou uiteindelijk opgroeien in het zuiden van Florida. Tinsley speelt gitaar sinds zijn achtste en vooral Albert, B.B. en Freddie King waren zijn grote mentors. Zijn muzikale destinatie werd als het ware geconfirmeerd tijdens een concert van B.B. King. De veertienjarige Ellis kreeg toen van B.B. een gebroken snaar van zijn gitaar Lucille. Betovert door deze string raakte hij na het concert ook nog aan de praat met King, en het was vooral die warme indruk dat gensters deed overslaan bij de Ellis. Eens terug in Atlanta, rond 1975, vervoegde hij de Alley Cats, een bluesband rond Preston Hubbard (The Fabulous Thunderbirds). In 1981 speelde Tinsley zelfs een tijdje met Chicago blues veteraan en harpist Bob Nelson bij The Heartfixers. Tot hij besloot om het solopad te wagen en een tape van zijn eerste release ’Cool On It’ te bezorgen aan Bruce Iglauer van het gerenommeerde Chicago gebaseerde label Alligator Records. De rest is zowaar geschiedenis. Tinsley speelt nog steeds in de traditie van zijn Deep South muzikale helden als Duane Allman, Freddie King en Warren Haynes. Volgens Atlanta Magazine is hij de meest significante bluesartiest uit Atlanta sinds Blind Willie McTell. Sinds zijn debuut met het album ‘Georgia Blue’ bleef hij onvermoeibaar toeren. Na ’Get It !‘, het langverwacht instrumentale album in 2013, en de release ‘Midnight Blues’ uit 2014, was ‘Tough Love’ vorig jaar het derde album op zijn label Heartfixer Music. Met zijn nieuwe album ‘Red Clay Soul’ graaft Ellis nu terug naar de roots en de ziel van de muziek rond Georgia. De staat waar blues en soul in elkaar vloeien. Van een gospel geïnspireerde Ray Charles tot de R&B van James Brown en Otis Redding, over de rock-‘n-roll van Little Richard tot de blues rock van The Allman Brothers Band. De openingstrack op het album ‘Red Clay Soul’ doet ons gitaargewillig meteen sterk terugdenken aan een van zijn mentors, Freddie King. De vele gitaarsolo’s lopen commensurabel met Kevin McKendree piano en orgelarrangementen. Het onstuimige ‘Givin’You Up’ is een versmelting tussen opwindende soul en funky tunes. Het is ook het enige nummer dat Oliver Wood vocaal mag vertolken. We blijven nog even in het soulsegment met de prachtige ballade ‘Callin’’ en het flirtende ‘Anything But Go’. De slowblues ‘Hungry Woman Blues’ staat naast Tinsley’s knap gitaarwerk ook bol van de effecten. In het nummer ‘Circuit Rider’ omgordt McKendree zijn gitaar. En net zoals in ‘Don’t Cut It’ verschroeit Tinsley zijn ziel in het nummer. De jazzy ballade ‘Part Of One’ staat dan weer in een behaaglijke tegenstelling met de Latin bedrenkelde instrumentale track ‘Estero Noche’. Santana knipoogt even en Tinsley serveert ons nog een laatste blues track met het hedendaagse ‘The Bottle, The Book Or The Gun’. Tinsley Ellis weet ons alweer te verleiden met een opwindend en afwisselend meesterwerk.

Philip Verhaege (5)

Tinsley Ellis knows already to entice us with an exciting and varied masterpiece.

The Everydays: When It’s All Over

25/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

When It’s All Over
Backwards Just Because
Wasting Time
One By One
Playing With Fire
Nothing Does Anything
Careless
Loving You
Oh This World

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
The Everydays

Akoestische gitaristen en zangers Tim Marsh en David Zoll uit Black Mountain NC vormen samen The Everydays. Op ‘When It’s All Over’ laten de heren zich bijstaan op basgitaar, Hammond, drums en pedalsteel. Van de negen songs zijn er vijf van de hand van Marsh en voor de overige is Zoll verantwoordelijk. De songs neigen nu eens naar Americana en dan weer naar Indie. Het klinkt niet echt slecht en de samenzang is voortreffelijk, maar echt verrassen doet het niet. De songs kabbelen te rustig voort om echt te overtuigen. ‘Wasting Time’ en ‘Nothing Does Anything’ mogen dan wat naar Simon & Garfunkel refereren en ‘Loving You’ is vrolijke licht rockende countrypop, maar daar houdt het ook mee op. Tevens komen de gastmuzikanten te weinig aan bod. Tim en David hadden hen meer ruimte moeten geven, zodat de sound ook wat voller had geklonken.
Marsh en Zoll zijn zeker geen slechte songschrijvers, maar op dit album klinkt het allemaal toch wat te mak. Om echt potten te breken zal het duo in de toekomst toch met straffer materiaal moeten komen.

Lambert Smits (3)

Nine original songs with Americana and Indie as basis. Unfortunately, the album sounds a bit too tame.

Paul Carrack: It Ain’t Over…

25/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

She Lived Down The Street
Nothin' To Lose
It Ain't Over
Happy To See You Again
Where Did I Go Wrong?
Empty Space
One Small Step
Forever
Never Too Late
Just A Little Lie
Ain't No Love

Platenlabel
Carrack-UK

Labelnummer
PCARCD5

Distributie
Carrack-UK

Website Artiest
Paul Carrack

In 2003 pakt Paul dan weer uit met een langspeler vol met eigen nummers. Daarbij bespeelde hij, buiten de sax waarvoor zijn vaste saxman Steve Beighton tekende, alle instrumenten. Dit getuigt voor de zoveelste keer wat voor een exceptioneel muzikant Carrack wel is.
Iedereen kent wel zijn stem maar helaas kennen weinigen zijn naam en zijn gezicht.
Met het leuke slow tempo ‘She Lived Down The Street’ wordt geopend en meteen schakelt Paul over naar het soulvolle ‘Nothin’ To Lose’. Met een Hammondintro krijgen we de titelsong ‘It Ain’t Over’ dat een beetje balanceert tussen jazz en smooth rock muziek. Ongetwijfeld kennen jullie nog wel ‘Where Did I Go Wrong’ weer zo’n fantastisch nummer waar we weer een hele tijd op zaten te wachten.
De nummers zijn voorbeeldig gecomponeerde songs, teksten soms ietwat oppervlakkig maar de muziek en de productie van hemzelf excelleren boven zijn teksten.
Ook op dit album, waarbij hij weer op zoek ging naar leuke ballads die ons zonder weerga terugvoeren naar de jaren ‘60/’70, met eigentijdse jazz-invloeden en doe daar maar een snuifje R&B bij, vinden we geen enkel minder nummer. Luister ook hier op dit pareltje weer naar zijn wondermooie soulvolle stem die een perfecte match vormt met het muzikale geheel. ‘Forever’, is hier weer een schitterend voorbeeld van hoe hij deze genres mengt. ‘Het leuke ‘Never Too Late’ zorgt hier voor wat afwisseling en afsluiter van dienst ‘Ain’t No Love’ zorgt er dan weer voor dat het kwik in je thermometer weer helemaal de hoogte inschiet.
Ook op dit album zijn we getuige van een multi-instrumentalist die van iedere song een juweeltje weet te maken. Wie doet het hem na?
Met dank aan Paul Carrack voor de cd's.

Alfons Maes (5)

On this album we witness again a multi-instrumentalist who turns each song into a real gem. Paul Carrack still amaze his fans but also other music listeners worldwide.

Paul Carrack: Groovin’

25/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Harvest For The World
Sunny
Too Busy Think' Bout My Baby
Crazy Love
Baby I Need Your Lovin'
Walk On By
What Does It Take
Anyday Now
Cover Me
With You In Mind
Ain't No Sunshine
Groovin'
You've Got A Friend

Platenlabel
Carrack-UK

Labelnummer
PCARCD3

Distributie
Carrack-UK

Website Artiest
Paul Carrack

Hij stond laatst nog op het podium van Blues Peer en volgens verscheidene aanwezigen was hij toch een van de meest opvallende acts dat jaar. Hoe kan het ook anders, Paul Carrack (Ace, Mike And The Mechanics, Squeeze) is nog steeds een topmuzikant-performer. Met zijn uniek stemgeluid, of zeg maar de blanke soulbrother bij uitstek, wist de man al diverse sololangspelers op de markt te brengen en daarvan hebben wij er reeds van belicht op deze site. Maar omdat AL zijn langspelers gewoonweg supergoed zijn, vonden we het tijd om toch nog even enkele van zijn vorige langspelers aan onze lezers voor te stellen.
In 2002 besloot Paul om een cd uit te brengen met niets anders dan covers. Covers, maar zet daar steeds zijn gedroomde stem bij en je zou haast gaan denken dat het allemaal eigen nummers zijn. Vooraleer, en eigenlijk de aanzet van dit album, was dat hij zichzelf in zijn studio betrapte toen hij, hangend uit een raam, het Young Rascals nummer ‘Groovin’’ begon te neuriën.
Als opener koos Carrack voor ‘Harvest For The World’ van The Isley Brothers en meteen zitten we op een rollercoaster volgepakt met uitstekende liedjes. En als je het aandurft om twee nummers van de Ierse songsmid Van Morrison te coveren, dan moet je het op een overtuigende manier doen. Carrack nam van Van The Man’s ‘Crazy Love’ en ‘Into The Mystic’ voor zijn rekening. Twee uitvoeringen om U tegen te zeggen.
The Four Tops scoorden jaren terug met het nog steeds prachtig klinkende ‘Baby I Need Your Lovin’’. Luister eens naar Paul’s versie, gewoonweg fantastisch. Hoe de man het steeds blijft doen, hij blijft verbazen.
Wijlen Long John Baldry, maar ook anderen (Elvis, Alan Price,…) coverden ooit het beklijvende Burt Bacharach/Bob Hilliard ‘Any Day Now’. Paul maakte er nu een ietwat tragere versie van maar luister vooral naar zijn eigen Hammondgeluiden. Een witte wolk om op weg te dromen en dat geldt ook voor de Bill Withers compositie ‘Ain’t No Sunshine’ waarin Paul met zijn Hammond keyboard voor de extra dimensie zorgt. Voeg daar de saxgeluiden van Steve Beighton bij en je krijgt zowaar een eargasme.
Natuurlijk vonden we ook het Rascals nummer ‘Groovin’’ hier terug en wat kun je nog meer zeggen over toch een van de mooiste songs ooit geschreven. Paul betuigt alle respect aan de originele componisten Felix Cavaliere en Eddie Brigati maar ook hier duiken die fantastisch zomers klinken saxgeluiden weer op die je gewoon kippenvel bezorgen. Op een album zoals dit mocht uiteraard geen compositie van Carole King ontbreken en Paul selecteerde het ‘You’ve Got A Friend’, het nummer dat zeker destijds geen windeieren legde voor ene James Taylor.
Als je echt niet van covers houdt, dan is dit moment waarop je tot ware bezinning zult komen want hoe Carrack een bekende knaller van een collega’s muzikant covert, het grenst aan perfectionisme en zijn versie klinkt dan ook vrij vaak beter dan het origineel.
Dit is muziek die gewoonweg niet in je collectie mag ontbreken. Paul Carrack is nog steeds een van de beste Britse muziekgiganten die er steeds in slaagt, zij het met eigen werk of met covers, de muziekfans, waaronder ikzelf, voor 100% te overtuigen met wat dan ook.
Kopen deze cd voor zolang het nog mogelijk is op Paul Carracks site.
Met dank aan Paul Carrack zelf voor de cd's.

Alfons Maes (5)

This is music that simply can not be missing in your records and / or CD collection. Paul Carrack is still one of the few best British music giants who always succeeds, albeit with own work or with covers, persuade music fans over the whole line.
Buy this CD as long as it is still possible at Paul Carracks's site.

listen here how great Paul Carrack sounds live!!!

Lata Gouveia: Radio Cuts: 2009-2016

25/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Millenium Road
Today
Radio Nights
Empty Station

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Music Shock

Website Artiest
Lata Gouveia

Hugo Daniel Gouveia Garcia is een Portugese singer-songwriter en gitarist die opgroeide in Luxemburg, waar zijn vader werkzaam was voor de Europese Unie. Op 17-jarige leeftijd verhuisde Lata naar Londen, waar hij heel wat speelde in lokale bars en pubs. Tussen 2002 en 2006 had hij de band Lata Dog en samen registreerden ze het knappe album ‘Lead The Way’. In 2007 verhuisde Lata naar Oklahoma en speelde er met zijn grote voorbeeld en muzikale mentor JJ Cale. Drie jaar later verhuisde hij op zijn beurt weer naar Luxemburg en ging het ook daar crescendo met zijn carrière. Met de releases ‘Dead Team’ (‘07) en ‘Road US-75’ uit 2008 had hij twee favorabele albums. Lata is dan ook geruime tijd een van de vaandeldragers in de Luxemburgse muziekscéne. Met het project ‘Radio Cuts: 2009-2016’ viert hij de jarenlange samenwerking met Grammy Award winnende Chris Theis. Deze EP omvat vier considerabele en afwisselende singles. Drie jaar geleden had het plaatje ‘Millenium Road’ heel wat airplay in België en Luxemburg. Deze Americana getinte popsong is ingekleurd met enkele knappe gitaarsolo’s. Anno 2016 werd besloten om de single ‘Today’ aan het grote publiek voor te stellen. Het nummer is begeesterd met zonnige folkrock en reggae tunes. In aangenaam contrast staat dan weer de akoestische countrysound van ‘Radio Nights’ uit 2015. De geëlektrificeerde ballade ‘Empty Station’ was in 2009 dan weer een succesvolle draaischijf. Zoals je ziet laat Lata Gouveia zich niet meteen in het eenzijdige muzikaal hoekje drummen. Een nieuw album wordt verwacht anno 2017.

Philip Verhaege (4½)

Lata Gouveia can not be drumming in a one-sided musical corner.

Jaime Michaels: Once Upon A Different Time

25/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Once Upon A Different Time
Warming
No Paddle Wheel
Crazy For Me
Somewhere Like Italy
A Little More
Steal Light
Circling Around
The Heat
Winter Song
Singing For My Supper

Platenlabel
Appaloosa Records

Labelnummer
AP 194-2

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Jaime Michaels

‘Once Upon A Different Time’ is het tiende album in 20 jaren van de Amerikaanse singer/songwriter Jaime Michaels. Het album is een mix van nieuwe nummers en enkele songs die heropgenomen werden. Michaels is een troubadour pur sang. In elk nummer vertelt hij een verhaal. ‘Warming’ is een aanklacht tegen het teloor gaan van het milieu door de globale opwarming, oorlogen en vervuiling van zeeën en oceanen. Het zich steeds zorgen makend, het achter de vreugde liggende gevoel van droefheid krijgen aandacht in ‘No Paddle Wheel’. Elk van ons heeft wel verlangens. Verlangens die vaak van materiële aard zijn. Dat het mooiste verlangen, het verlangen naar liefde is, maakt van ‘Crazy For Me’ een sublieme lovesong, nog aan kracht winnend door de viool van Jason Crosby. Het meest commercieel klinkend nummer is ongetwijfeld het door blues beïnvloedde ‘Steal Light’. Des te aangrijpender is de door piano gedragen ballade ‘The Heat’, waarin een man terugkijkt op een leven vol herinneringen, maar vooral op een teloorgegane liefde. In slotsong, het vrolijke ‘Singing For My Supper’ vertelt Jaime zijn verhaal van hoe hij, enkel in het gezelschap van een oude gitaar de bus opstapte en als busker aan de kost moest zien te raken. Spijt heeft Michaels er niet van, want ondanks zijn intussen wit geworden haren, vraagt hij nog steeds ‘Hey, my buddy, do you wanna hear a song?...’.
Jaime Michaels is een vlotte verteller. Dat hij zijn verhaaltjes in mooie songs verpakt, die hij samen met kompetente muzikanten vertolkt, is zonder meer een pluspunt. ‘Once Upon A Different Time’ is een luisteralbum par excellence.

Lambert Smits (4½)

Ten clever story telling folk songs in true troubadour style.

Hashish: A Product Of

23/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Bliss
Fly Away
The Light
Revel
Outer Spaced
Make It
Miracles
The Light Part 2

Platenlabel
Colline Noir

Labelnummer
CN004

Distributie
Sonic Rendezvous

Website Artiest
Subliminal Sounds

Hashish vertegenwoordigt het nieuwe geesteskind van de Zweed Stefan Kéry. In de vorige eeuw maakte hij in Stockholm nog furore met de garage punkband The Stomachmouths. Naderhand richtte hij zijn eigen studio en label XoticMind/Subliminal Sounds op.
Geen garage of punk met Hashish, wel zoals de groepsnaam doet vermoeden, een geestesverrijkende trip doorheen de wereld van psychedelica. ‘Fly Away’ wordt sterk gepromoot en verovert terecht een plaats in mijn favorieten. Een mix van kraut, lounge, acid en wat funky jazz waarover een zoete Lisa Maria haar tekst smeert als zacht oorsmeer.
‘Outer Spaced’ is nog zo’n hoogvlieger met spacy synths en een funky ritme op drums. En ‘Make it’ baadt in een loungesfeer die je lekker laat wegdromen in je luie fauteuil met een Aperol-spritz in de hand. In ‘Miracles’ mag Lisa Maria (of is het Anna) haar moeilijke repetitieve tekst nog even kwijt, en denk je …hier zit toch meer in? Drummer Mousa Fadera verdient een dikke pluim voor zijn inventieve bijdrage.
Ontegensprekelijk geeft ‘A Product of..’ een nieuwe boost aan de Scandinavische psychedelica. De cd heeft de lengte van een EP, wat natuurlijk ook een paradoxaal voordeel blijkt. Oh ja, ook geschikt voor dj’s met wat creativiteit.

Marino Serdons (3½)

Line-up:

Stefan Kéry (Gitaar, Keyboards, Vocals, Vocoder)
Moussa Fadera (Drums, Percussion)
Lisa Maria Isaksson (Lead Vocals, Harp)
Erik Lundin (Flute)
Anna Emilia Nilsson (Vocals)
Fredrik Swahn (Bass, Keyboards)
Matthias Uneback (Vibrafoon)
Jason Urick (Voice)

Sit back in your ‘lounge’ and enjoy outer space and fly away. Maybe a miracle happens and you can see the light!

Gandalf: To Another Horizon

23/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

March Of No Reason
Natural Forces Getting Out Of Control
Requiem For A Planet
Flight Of The Crystal Ships
To Another Horizon-The Divine Message
To Another Horizon-Change Of Consciousness
To Another Horizon-Creation Of A New World
Cosmic Balance
Peace Without End

Platenlabel
Esoteric Recordings

Labelnummer
WECLEC 2556

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Gandalf

Eind jaren ’70, begin ’80 schemerden donkere negatieve gedachten door het hoofd van de Europeanen. Was er een derde wereldoorlog op komst? Een nucleaire oorlog? De ene bouwde snel een schuilkelder, de andere ging een lading jodiumpillen kopen.
Ook de Oostenrijkse progrocker en Multi-instrumentalist Gandalf was bezorgd voor de toekomst van zijn kinderen. Ging de wereld ten onder? Hoe moeder Aarde terug in balans brengen? Vader Gandalf, Heinz Strobl, bleef niet bij de pakken zitten en componeerde in 1982 zijn 3de solo-album ‘To Another Horizon’, opgedragen aan de huidige politici. Hij creëerde een nieuwe, betere en veiliger wereld opgebouwd door aliens die neerdaalden in kristallen space-ships.
Zoals bij zijn vorige én latere platen word je overspoeld met synths, space-sounds, tubular bells, orgels en een zeldzame sitar. Het geheel kadert volledig in een new age sfeer met progrock elementen. Je hoort wat Tangerine Dream, Klaus Schulze, Mike Oldfield en invloeden van Genesis en King Crimson. Zonder echter plagiaat te plegen, laat ons duidelijk zijn. ‘Cosmic Balance’ werd zelfs een kleine hit. In de kunst is iedereen schatplichtig aan iedereen, je moet wel een toegevoegde waarde geven. Aan jullie om die te ontdekken!
Vrijwel alle instrumenten worden door hem zelf bespeeld. Een selfmade muzikant met een subliem gevoel voor ritme en melodie. Zonder toegevingen aan het publiek weliswaar. Ideale filmmuziek.

Marino Serdons (3½)

Line-up:

Gandalf (Guitars, Synths, Mellotron, Organ, Sitar, Vocoder, Wind Chimes, Rhythm Machines, Percussion)
Robert Julian Horky (Flutes)
Peter Aschenbrenner (Grand Piano, Organ)
Egon Gröger (Drums)
Heinz Hummer (Bass)

A real time document: the beginning of New Age. A crystal light in the dark eighties. Imagine or discover a new world without fear!

Gandalf: Magic Theatre

23/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Entrance/The Corridor Of The Seven Doors
1st Door/Reflections From Childhood
2nd Door/Castles Of Sand
3rd Door/Loss Of Identity In The Labyrinth Of Delusions
4th Door/Magic Mirror
5th Door/Beyond The Wall Of Ignorance
6th Door/Peace Of Mind
7th Door/The Fountain Of real Joy
Exit

Platenlabel
Esoteric Recordings

Labelnummer
WECLEC 2557

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Gandalf

Begin jaren ’80 begon het new age/ambient genre vorm te krijgen in navolging van de geldende space-sounds. Bekende muzikanten zoals Tony Banks, Anthony Phillips maar ook Robert Fripp en Brian Eno waagden zich aan een minimalistische en esoterische versie van space rock.
Ook zo met de Oostenrijker Heinz Strobl die onder de alias Gandalf aan een solocarrière begon. Na een aantal omzwervingen in het progrock circuit, stortte hij zich vol overgave op keyboards en synthesizers. Gevolg: hij verdiende vlot zijn boterham met zijn space rock, en in een later stadium pure new age.
Magic Theatre was zijn 5de solo album (ondertussen staan er een 40-tal albums op zijn naam) en dateert van 1983/4. Het album is gebaseerd op een boek van Herman Hesse, ‘Steppenwolf’.
In dat verhaal is er een corridor met een aantal deuren die leiden naar de verschillende kamers van het onderbewustzijn. Gandalf gebruikte die theatrale omgeving als leidraad voor zijn concept.
Het album is dan ook opgebouwd als 7 toegangspoorten naar zijn interpretaties van het boek.
Gandalf bespeelt vrijwel elk instrument zelf, focust vooral op synthesizers en keyboards. Het album hoort nog steeds thuis onder de progrock-noemer zoals tijdgenoten Vangelis , Mike Oldfield en zeker Klaus Schulze. Soms bombastisch, maar vooral zeer inventief en afwisselend voor de goede luisteraar: koebellen, ruisende zee, spacerock maar ook pianosolo’s die een lichtheid geven aan Gandalf’s en uw bestaan.
Door de re-issue op Esoteric Recordings beseffen de huidige muzikanten eindelijk waar de ambient mosterd vandaan komt.

Marino Serdons (4)

Line-up:

Gandalf (Synths, Piano, Keyboards, Guitars, Mellotron, Gongs, Bass)
Robert Julian Horky (flute)
Egon Gröger (drums)
Peter Aschenbrenner (saxophone)
Heinz Hummer (bass on 6th door)

Austrian musician Gandalf gives a personal vision on Hermann Hesse’s novel ‘Steppenwolf’. Step in to the brains of both their imagination!

Chase Walker Band: Not Quite Legal

23/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Done Loving You
Red House
The Walk
New State Of Mind
I Warned You
Cold Hearted
Don't F It Up
54-46
Changed
It'll Pass
Honey Jar
Living On Thin Ice
Yabba Dabba

Platenlabel
Revved Up Records

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
CD Baby

Promo-agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Chase Walker Band

Het album ‘Not Quite Legal’ is meteen het tweede album voor Chase Walker. Hij werd geboren in 1998 en speelde op zijn 12de reeds gitaar. In de zomer van 2011 had Chase een aangepaste Fender Stratocaster en won een beurs om The Blues Kids Of America in Chicago bij te wonen. Op zijn 15de was Chase semi finalist voor de Lee Ritenour Six String Theory en kwam in aanmerking voor een stipendium aan de prestigieuze Berklee School of Music. In september van 2014 was Chase samen met de tieners Randon Davitt (bas) en drummer Matt Fyke te gast in de Broken Dreams Studios om deze tien songs in te blikken. Wat ons meteen verwonderd is het volwassen stemgeluid waarmee Chase is gefavoriseerd. Net zoals zijn opwindende gitaarriffs is dit een constante voor de sound. Opmerkelijke, maar tevens een logische keuze, is Jimi Hendrix’ ‘Red House’. Chase verweeft hier al even ongecompliceerd heel wat Delta geïnspireerde klanken tussen deze klassieker. De strakke ritmesectie in de blues rocker ‘The Walk’ is een kolfje naar de hand van Chase. De track ‘I Warned You’ heeft dan weer de eradiatie van degelijk Southern Rock. De song ‘Cold Hearted’ heeft interessante muzikale arrangementen die haast doorlopen in het opwindende nummer ‘Don’t F It Up’. Al breekt Walker hier enigszins de ritmiek met een opwekkende gitaarsolo in het middenstuk. De reggae tune van ’54-46’ omarmt hier maar al te graag de knappe baslijnen. Het nummer ‘Changed’ heeft dan weer die moderne blues inslag, net zoals de ballade ‘It’ll Pass’. Na het aanwakkerende en hoogdravende ‘Honey Jar’ komt de boogie rocker ‘Living On Thin Ice’ met zijn drijvende baslijnen en zware gitaarriffs ons uitgeleide doen. Knap!

Philip Verhaege (5)

The blues is alive and kicking! What a great talent is Chase Walker and band!