Category: Roots Rock - KEYS AND CHORDS

Vanessa Peters: Flying On Instruments

7/2/2024

Afbeelding

DETAILS ALBUM

Tracks:

Beauty or Grace
Halfway Through
Blind Curves
Better
Pinball Heart
Out to Sea
How Long
Hey Claire
Wasted Days

Website Artiest
Vanessa Peters

Al meer dan tien jaar betovert Vanessa Peters haar fans met doordachte, melodieuze songs, en dit met een warme én gestructureerde stem. Als opener voor acts als John Oates, Suzanne Vega, 10000 Maniacs, Matthew Sweet en Josh Rouse heeft Peters uitgebreid door de VS en Europa getoerd én zo een legioen loyale fansbase opgebouwd. Vanessa is een artiest die duizenden shows heeft gespeeld in een tientallen landen, van koffiehuizen over festivals. Ze was ook een prominente artieste op 30A, NPR's Mountain Stage, Americana Fest. en het Ramblin’ Roots Festival in Utrecht. Peters’ single uit ‘Crazymaker’ uit 2021 kreeg heel wat radio- en media aandacht en stond liefst vier weken lang in de Duitse indie-radiohitlijsten. Nu promoot ze de langspeler ‘Flying on Instruments’. Met een heuse stringband vormt de ritmesectie zich rond Federico Ciancabilla op elektrische gitaar, Matteo Patrone (piano, keyboards), Andrea Colicchia (bas, gitaar, bocafon) en drummer Rip Rowan. In het voorjaar van 2022 reisden Vanessa (vocals, akoestische gitaar) en haar Europese band naar Texas om de opnames van dit nieuwe album te registreren, dat trouwens een samenwerking is met producer en Grammy award –winnende Joe Reyes. Vanessa keert nu onverwijld terug naar die folk-pop én rock roots sound. De singles ‘Better Hard’ en de poprocksong ‘Pinball Heart’ zijn knappe vertolkingen. Het album ontleent zijn naam aan het diep ontroerende ‘How Long’, een lied dat gaat over de onvoorspelbaarheid van het dagelijks leven. Het album is afwisselend introspectief, politiek en tevens hoopvol. Net zoals in de song ‘Halfway Through’, en blijft ze enigszins optimistisch in nummers als ‘Better’. Knap!

Philip Verhaege

Afbeelding

In spring of 2022 Vanessa and her European band traveled to Texas to begin recording her new album, "Flying on Instruments." Co-produced by Grammy-winning producer Joe Reyes, "Flying on Instruments" finds Vanessa returning to her folk-pop/rock roots.

Bob Bradschaw: The Ghost Light

29/4/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Songs On The Radio
Dream
Gone
Blue
Come Back Baby
She’s Gone For Good
21st Century Blues
Sideways
Light Of The Moon
In The Dark
Niagara Barrel Ride Blues

Website Artiest:
Bob Bradshaw

Aanleiding voor het nieuwe album van deze Ierse storyteller is de covid 19 sluiting van theaters. In de verduisterde zalen blijft één enkel peertje branden om de geesten te sussen voor de ontbrekende performers. De Ierse zanger/gitarist vult die onwezenlijke leegte in met een 11-tal eclectische songs verzamelt voor release op 30 april. Als schrijver/journalist pende Bob Bradshaw al heel wat verhaaltjes bij elkaar. Geen persoonlijke ontboezemingen, wel verzonnen literaire verhalen. Met behulp van zijn jarenlange straatervaring als busker weet hij die teksten muzikaal mooi te omkaderen. Dat lukte al goed met zijn in2019 verschenen ‘Queen Of The West’ album, dat meer een conceptalbum was (zie recensie op deze site). Iers van geboorte, uitgezworven over de wereld, vertoefd in New York en San Francisco, uiteindelijk beland in Boston (New England) zoals zovele landgenoten. Niet verwonderlijk dat de americana sound (zoals jullie al lang weten een mix van folk, country en blues) sterk doorsijpelt met fiddle en pedal steel. Toch durft hij ook (via James Rohr) een Hammond B3 orgel toevoegen in de knappe shuffle ‘Gone’. Zijn emotioneel stemtimbre komt schitterend tot zijn recht in het met viool versterkte ‘Blue’, melancholisch zoals Bob Dylan het vroeger bracht in Sara. Vergelijkingen zijn altijd gevaarlijk. Bij het vorige album vergeleek ik zijn stem wel eens met die van Elvis Costello. Terwijl ik nu in ‘Come Back Baby’ het timbre van Eddie Vedder hoor. Vergeet het allemaal want het duidt alleen maar op de veelzijdigheid van Bob Bradshaw. Van crooner over troubadour tot rocker. Luister maar naar ‘21st Century Blues’, de rock ’n roll dicht bij Bob Dylan’s ‘Homesick Blues’. Okee, daar gaan we weer. Vergeet het maar, Bob Bradshaw is van alle markten thuis en levert met The Ghost Light een mooi gevarieerd album af. Ondertussen schalt ‘Sideways’ door de boxen, met de Argentijn Francisco Martinez op bandoneon (soort accordeon) waarin je ook een tango ritme herkent. En zo val ik van de enige verrassing in de andere, jullie dus ook. Zeker weten!

Marino Serdons

Foto

I fell from one surprise into another: strong lyrics, varied musical lines and sincere emotions. From waltz tango folk americana to rock: Bob Bradshaw proves to be an all-round singer-songwriter. You will love it!

Drive-By Truckers: The New OK

9/2/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

The New OK
Tough To Let Go
The Unraveling
The Perilous Night
Sarah’s Flame
Sea Island Lonely
The Distance
Watching The Orange Clouds
The KKK Took My Baby Away

Website Artiest:
Drive-By Truckers

Exact een jaar geleden verscheen het album The Unraveling van de rockers met de inspirerende naam Drive-By Truckers. Toen schreven we al : “ Imponerende grooves, uitzonderlijke structuren en knappe lyrics ontrafelen elk vooroordeel. De beste alternatieve countryrock band van deze eeuw.”
Jammer genoeg werd de geplande Europese tournee door gekende omstandigheden geannuleerd. Niet getreurd voor de fans, the new ok van de Truckers resulteert nu sneller dan verwacht in een excellent album dat zelfs wat soul invloeden kent (‘Sea Island Lonely’). Echt ok is het natuurlijk niet om verdomme aan huis (Portland Oregon) gekluisterd te zijn, met depressies tot gevolg, doch ook knappe songs die Hood uit zijn hoed tovert. Gerelateerd aan het heden: ‘Watching The Orange Clouds’ over de woede bij George Floyd’s dood en titelsong ‘The New Ok’ wat voor ons allemaal zou moeten gelden. Ook enkele oudere songs: ‘The Unraveling’ dat verwijst naar het vorige album, ‘The Distance’ geschreven in 2011. Zoals steeds blijft de band verrassen met degelijke rock (’n roll) met een americana saus overgoten. Naast de voice van Patterson Hood, hou ik zelf vooral van Jay Gonzalez keyboards. Als alles goed verloopt dan kan je over enkele maanden, op 26 mei 2021, live genieten in De Roma te Antwerpen. Surf zeker eens naar hun website met up-to-date info: of beluister onderstaand fragment.

Line-up:
Patterson Hood (Vocals, Guitar, Mandolin)
Mike Cooley (Guitar, Banjo, Vocals)
Matt Patton (Bass)
Jay Gonzalez (Keyboards))
Brad Morgan (Drums)

Marino Serdons

Foto

Again 9 rocksongs to lick your fingers. Covid-19 has proven to be a source of inspiration for the band. Forget any depressions and embrace ‘The New OK’.

Joy Mills Band: Echolocator

2/6/2020

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Echolocator
Get Out Of Town
Oxygen
Without Even Asking
Stuck In A Rut
Favorite Stone
The Lonely And The Lean
My One And Only
The Peace Of Things
Message Of My Love

Website Artiest:
Joy Mills Band

De band rond zangeres Joy Mills draait al even mee in het americana circuit. Hun alt-country of rootsmuziek komt uit de pen van Joy. De lead guitar van Lucien LaMotte zorgt voor de gepaste sfeer, dikwijls in conversatie met de keys van Jack Quick. Naast de swingende titelsong ‘Echolocator’ (met wat ruimtelijke reverb eronder of course), charmeert het hele album met de eclectische songs. ‘Oxygen’, een ballad-achtige popsong die je naar adem doet snakken. ‘Stuck In A Rut’ kreeg een Supertramp ritme op keys. ‘Favorite Stone’ gaat de bluesrock toer op. En de country ballad ‘My One And Only’ met pedal steel en orgel begeleiding lijkt mij toch iets te melig om te boeien. Tenzij je echt een traan wil wegpinken. Iets meer Joy-ful hoor je in de afsluiter ‘Message Of My Love’. De boodschap komt echter alleen over bij echte fans van het genre. En ook Stevie Nicks kwam er mee weg.

Line-up:
Joy Mills (Vocals, Electric & Acoustic Guitar)
Tom Parker (Bass, Vocals)
Lucien LaMotte (Electric & Nylon Guitar, Pedal Steel)
Mikel McDermott (Drums)
Jack Quick (Keys, Vocals)

Marino Serdons

Foto

The eclectic mix on their fifth album ‘Echolocator’ can easily be compared with the career of Stevie Nicks. Forget half the songs, and focus on these mentioned in the review. You won’t be disappointed.

King Of The Tramps: Wild Water

25/8/2019

Foto

detail album

Tracks:

Wild Water
Burnin
Smoke ‘Em
Byron’s Boogie
Let It Pour
Hard Times
Just Dance
None of Us Are Free
Worry
You Alone

Website Atiest
King Of The Tramps

De Iowa roots rockers King Of The Tramps zijn een originele rockgroep wiens sound is beïnvloed door de moderne rootsrock, R&B en Southern Rock. Hun geluid is vaak door critici beschreven als 'whisky-evangelie' of 'Midwestern roots rock'. De band heeft inmiddels vijf uitgebracht, waarvan ‘Wild Water’ nu hun laatste heldendaad is. De band dankt zijn naam aan een spoorlegende, 'Tex, King Of The Tramps'. Tex doorkruiste in de VS de spoorrails in de jaren 1930 en 1940 en liet vaak zijn stempel 'Tex KT' uitgehouwen in bruggen, hekken en gebouwen. De band werd opgericht in 2009 door zanger/gitarist Todd Partridge. Al snel vond hij in Adam Audlehelm (key), Reilly Partridge (gitaar), Ryan Audlehelm (drums) en bassist Ryan McAlister zijn metgezellen. Samen met The Whiskey Gospel Horns blikten ze tien onvolprezen songs in. De titeltrack is meteen een knappe Southern rocksong. De sfeer zit gebeiteld en zet zich gezellig verder in het blues harp begeesterde ‘Burnin’ en het rockende ‘Smoke ‘Em’. Het veelzeggende ‘Byron’s Boogie’, het funky en blazerssectie ingekleurde ‘Let It Pour’ en het swingende ‘Hard Times’ knallen onvoorwaardelijk door onze woofer. In ‘Just Dance’ is het verdomd moeilijk stilzitten en ook ‘None Of Us Are Free’ draagt onvoorwaardelijk een boodschap met zich mee. ‘Worry’ heeft dan weer die flower power tunes, al doet het afsluitende ‘You Alone’ ons ongewild wat terugdenken aan de jonge Stones.

Philip Verhaege (4 ½)

With "Wild Water, the 5th album from Iowa roots rockers King Of The Tramps, the Tramps blend rock, blues and r'n'b tendencies without losing site of the 'whiskey gospel' sound that has made their live show a favorite.

Dumont (feat. Elliott Murphy)

7/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

100 Years
Big Bear Street
Stay A While
Start Living Now

Website Artiest:
Starman Records

Limburg is een klein paradijs voor aanstormend talent. Cultuur barst uit haar voegen in de voormalige mijnstad Genk. De Genkse americana band Dumont kon de vermaarde singer-songwriter Elliot Murphy strikken om mee te werken aan hun debuut EP.
Zanger/gitarist/songwriter Johan Dengis weet perfect hoe een songstructuur kan op slagen heeft. Een steuntje van de in Parijs wonende Elliott Murphy, idool van Dumont, mondde uit in vier meeslepende songs. Het Antwerpse Starman Records kon niet wachten met de release en trok er zelfs twee singles uit: ‘100 Years’ komt krachtig gebalanceerd uit de hoek en de ballad ‘Stay A While’ zal nog lang nazinderen. De mondharmonica in ‘Big Bear Street’ wordt adembenemend gestuurd door Elliott himself. De americana sfeer wordt nog eens benadrukt door de steel pedal gitaar van Davy Jansen. Indien niet overtuigd van hun talent, op vrijdag 22 juni 2018 kan je ze gratis beluisteren op Genk On Stage. Vermoedelijk in het gezelschap van de guru himself: Elliott Murphy.

Line-up:
Johan Dengis (Zang, Gitaar)
Dirk Ulenaers (Gitaar)
Michel Wouters (Drums)
Albert Claesen (Bas)

Gastmuzikanten:
Davy Jansen (Steel Pedal Guitar)
Pino Pino Guarraci (Piano)
Elliott Murphy (Mondharmonica)

Marino Serdons (4)

Johan Dengis of the band Dumont knows how to write strong songs. With (and without) the support of Elliott Murphy they succeed to play the real americana stuff. Interesting release on Starman Records.

Doghouse Sam & His Magnatones: Going Places

7/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Was Wrong
Slideaside
Another Fight
Cut To The Chase
Nearly All The Time
What ‘Bout That
Go Get Some Crub
A Little While
You’re Everything To Me
Nobody Else Around
Your Next Move
Dog Fever
Take Care

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Tijdens live concerten, I Tunes, Google Play

Website Artiest
Doghouse Sam & His Magnatones

Toen Doghouse Sam & His Magnatones in 2012 het album ‘Buddha Blue’ uitbrachten, was dat als een donderslag bij heldere hemel. Nog nooit was een dergelijk rootsalbum van eigen bodem dan nog, verschenen. De gedrevenheid die Doghouse Sam, Jack O Roonie en Franky Gomez etaleerden, ontplofte recht in je aangezicht. Ik herinner mij nog als de dag van gisteren het eerste optreden dat ik van dit trio meemaakte. Toen was ik er reeds rotsvast van overtuigd dat deze band een roemrijke toekomst tegemoet ging. Dat werd ook bevestigd door hun tweede album ‘Knock Knock’ dat in 2014 het daglicht zag. Daarna bracht de band nog een niet te versmaden vinyl Ep ‘Goin’ Mad’ uit, waarop Sam en zijn kompanen een ode brachten aan hun muzikale inspirators. Reikhalzend keken wij dan ook uit naar een nieuw full album. Dat is er nu in de vorm van ‘Going Places’. En laat ons maar meteen klaar en duidelijk zijn, dit overtreft onze stoutste verwachtingen. Wouter Celis, aka Doghouse Sam heeft nog maar eens een enorme evolutie op de zes snaren doorgemaakt. Je zult niet horen dat deze gast nog maar enkele jaren geleden zich volledig op de gitaar smeet. Met opener, de rootsrockende single ‘I Was Wrong’, met heerlijke rollende piano van Bass Janssen, weet je meteen waar het op staat. Sam’s gedreven zang en heerlijk retro gitaargeluid staan op scherp en zijn meteen de oorzaak ervan dat je dit nummer nog moeilijk uit je hoofd kan verdrijven. Opvolger ‘Slideaside’ drijft het tempo ietwat op, terwijl Sam zijn slide vinnig over de zes snaren laat glijden. Tijd voor een beetje rust komt er met ‘Another Fight’ waar de balans meer richting blues doorweegt. Dat Sam van alle muzikale markten thuis is, wisten wij al. Voor diegenen die er ondanks alles toch nog aan twijfelden, is er ‘Nearly All The Time’. Heerlijke old school Western swing waar ook Franky eventjes in het zonnetje mag staan. Heel even maar, want wanneer Jack de strijkstok uit de zak haalt voor een sublieme bassolo, eist hij alle zonnestralen resoluut op. Gastmuzikant Evert Hoedt is dan weer de gedroomde persoon om met een scheurende saxsolo ‘What ‘Bout That’ van een vintage rhythm & blues feel te voorzien. Sam’s eerste instrument was de mondharmonica, die hij gelukkig nog eens uit het doosje haalt tijdens het bluesy ‘A Little While’ en zo terug naar zijn beginperiode lonkt.
Het album telt twee instrumentale nummers en die zijn niet te onderschatten. Eerst is er het door de strijkstok en bas gedragen ‘You’re Everything To Me’ dat zonder meer een internationale uitstraling heeft, terwijl Doghouse zijn gitaartalent nog eens laat horen in de fifties swinger ‘Dog Fever’. Verrassend toont Sam in afsluiter ‘Take Care’ zijn gevoelige zijde, waar hij laat horen dat die kant hem niet vreemd is. Heerlijk nummer om een drukke dag mee af te sluiten. Super album!
Nog even meegeven dat het album door Alex Hall gemixt werd in de Hi-Style studios van Jimmy Sutton in Chicago.
Een gouden advies is bijgevolg om donderdag 9 november af te zakken naar de Muziekodroom in Hasselt, want daar stellen Doghouse Sam & His Magnatones, na de support act Ale and Alley, tijdens een liveconcert het album voor. Genieten geblazen en ……….. vooral niet vergeten ‘Going Places’ mee naar huis te nemen.

Lambert Smits (5)

The Belgian rootsrock and blues band Doghouse Sam & His Magnatones show their international class. Convince yourself with 'Going Places'. Highly recommended!

Big Time Bossmen: Working On A Plan

28/3/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Make My Way
Baby, What’s Wrong
That’s My Gal
Wolfman
The Last Fuck
5-10-15 Hours
Wouldn’t That Be Great
Bartender
Big Time Bossman
The Effect I Have On Women
Damn You Woman
Sneaky Messaround
Take No Prisoners

Platenlabel
Rootz Rumble

Labelnummer
Promocd

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Donor Productions

Website Artiest
Big Time Bossmen

De Belgische Big Time Bossmen startte in 2012 als een echte rockabillyband. Gaandeweg verruimde het viertal echter hun horizon en doken invloeden uit blues, funk, soul en rock op in hun repertoire. ‘Working On A Plan’ bevat 12 originele nummers en 1 cover en als het plan van de Bossmen erin bestond een album af te leveren dat zich vastbijt bij de luisteraar, wel…….heren dan zijn jullie cum laude geslaagd. Velen onder ons vonden en vinden het nog steeds verdomd jammer dat The Seatsniffers het voor bekeken hielden. Wel, luister dan maar eens naar ‘Working On A Plan’. Bij de eerste track, rocken wij op ‘Make My Way’ al een eindje richting Seatsniffers, wat zich later nog eens zal herhalen tijdens ‘Wouldn’t That Be Great’. En ook ‘Baby, What’s Wrong’, met een interventie van David Bauwens op mondharmonica, baadt in die sfeer. Voor een portie good old rockabilly kan je terecht bij ‘That’s My Gal’, waarvan de gitaar zich al vlug tussen je oren nestelt. Nog meer rockabilly, maar dan op een lekker overstuurd boogieriffje, serveert ‘The Last Fuck’, waarin de ‘scream’ voor een snuifje psychobilly zorgt. Een uiterst geslaagde makeover ondergaat Ruth Brown’s ‘5-10-15 Hours’. Krachtig, opzwepend en overtuigend met andermaal een prima gitaartje. Wat funk kruidt rootsrocker ‘Bartender’, waarna ‘Big Time Bossman’, met een degelijke slappin’ bass van Bruno, uit het Western Swing vaatje tapt. Dat ze heel wat stijlen in hun mars hebben, laten de heren horen op het door gastmuzikant Dirk Naessens met fiddle versierde ‘The Effect I Have On Women’, een subliem rootsrockend countrynummer. Afsluiten doen Big Time Bossmen net zoals ze begonnen, met een knipoog naar The Seatsniffers.
‘Working On A Plan’ was een verdomd goed plan Big Time Bossmen, zoveel is duidelijk!

Lambert Smits (5)

Excellent rootsrock of a Belgian band. If you regret that The Seatsniffers quitted, do not worry any longer, here come Big Time Bossmen!

Strongman: No Time Like Now

24/3/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

No Time Like Now
Bring The Hammer Down
Money In The bank
You Ain’t seen Nothing Yet
Love Love Love
I’m A Man
Old School
Good Times
Sometimes
The Day They Carry Me Away

Platenlabel
Sonic Unyon Records

Labelnummer
SUNCD1612

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Mark Pucci

Website Artiest
Steve Strongman

De Canadese blues- en rootsgitarist en singer/songwriter Steve Strongman ging op jeugdige leeftijd in de leer bij bluesveteraan Mel Brown. Hij speelde in de band van Jeff Healey, Tal Bachman (zoon van Randy Bachman van Bachman-Turner-Overdrive), was leadgitarist bij de band Kazzer en hij toerde onder eigen naam als openingsact met Buddy Guy en Sonny Landreth. Hij kreeg een Juna Award voor 'Best Blues Album' en vier Maple Blues Awards voor 'Recording Artist Of The Year', 'Guitarist Of The Year' (2x) en 'Songwriter Of The Year'. In 2007 bracht hij zijn eerste solo-cd op de markt en nu is hij al toe aan zijn zesde album. Strongman schreef alle songs met zijn muzikale partner Rob Szabo, behalve eentje en dat is een vrij trage eigenzinnige, maar geslaagde versie van 'You Ain't Seen Nothing Yet'. Hierop speelt de auteur Randy Bachman de tweede vurige solo.
De cd opent met de eerste single, 'No Time Like Now', dat nogal wat weg heeft van The Black Keys. 'Bring The Hammer Down' is een mix van ZZTop, The Black Keys en de recente The Delta Saints. Rockende boogie krijg je met 'Money In The Bank'. 'Love Love Love' heeft dan weer duidelijk een gospel-aanpak met handgeklap en soulvolle zang. 'I'm A Man' zou van de jonge Prince kunnen komen. Laten we zeggen dat het op een kruisig tussen Prince en Gary Clark Jr lijkt. Deze song heeft zeker hitpotentie. 'Old School' grijpt van weer terug naar de oudere blues-traditie, maar dan met een modern poprock-jasje aan.
Weer terug wat gospel en bluesoul hoor je in 'Good Times', terwijl 'Sometimes' een sfeervol ingehouden nummer is. Afsluiter 'The Day They Carry Me Away' is en zeer trage rootsrock ballade met een mooie melodie. Strongman leverde met 'No Time Like Now' een zeer sterke rootsrockplaat af.

Line-up:
Steve Strongman (gitaar, zang, bas)
Rob Szabo (bas, keyboard, percussie, achtergrondzang)
Dave King (drums)
Adam Warner (drums)
Alec Fraser (bas)
Jesse O’Brien (keyboard)
Randy Bachman (gitaar)

Peter Jacobs (4,5)

Steve Strongman and his musical partner Rob Szabo wrote nine very convincing rootsrock songs. There is one cover, a wayward interpretation of Randy Bachman's 'You Ain't Seen Nothing Yet'. Randy is guest on guitar (he plays the second solo). This is a fantastic rootsrock album! We want more!

Stephen Fearing: Every Soul’s A Sailor

1/12/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Put Your Money Where Your Mouth Is
Red Lights In The Rain
Blowhard Nation
The Things We Did
Gone But Not Forgotten
Love The Deal
Carousel
Love Like Water
Better Than Good
Every Soul’s A Sailor

Platenlabel
Lowden Proud Records

Labelnummer
LOWD20161

Distributie
Lucky Dice Music

Promo-agent
Lucky Dice Music

Website Artiest
Stephen Fearing

Singer/songwriter Stephen Fearing mag je gerust een wereldburger noemen. Geboren in Canada, maar groeide op in Dublin, waar hij zelfs op school in de klas zat met leden van de latere U2. Lange tijd woonde hij in Minneapolis en onlangs verkaste hij van de oostkust van Canada naar de westkust, met name British Columbia. Dit verklaart tevens de titel van Stephen’s negende album. Naast zijn solowerk, is Stephen een deel van het duo Fearing & White en maakt hij tevens deel uit van de band Blackie & The Rodeo Kings. Drummer Gary Craig en bassist John Dymont van Blackie & The Rodeo Kings fungeren trouwens ook als ritmesectie op ‘Every Soul’s A Sailor’. Bovendien werkte hij ook samen met kleppers als Nick Lowe, Shawn Colvin, Richard Thompson en Bruce Cockburn. Op ‘Every Soul’s A Sailor’ laat Fearing horen dat hij een enorm veelzijdig artiest is, die bovendien in staat is om met succes songs te schrijven in uiteenlopende genres. Openen doet hij met ‘Put Your Money Where Your Mouth Is’. Een prachtige melodieuze popsong die mij wat opbouw betreft een beetje aan het werk van Chris Rea doet denken. Alleen heeft Stephen een breder stembereik. Wanneer gastvocaliste Rose Cousins haar entree maakt op het melancholische ‘Red Lights In The Rain’ krijgt het nummer een extra warme gloed, wat het duo nog eens herhaalt in ‘Gone But Not Forgotten’. Stephen Fearing is echter geen softie, die over zich heen laat lopen. Daarvan overtuigt hij moeiteloos in de gespierde rootsrocker ‘Blowhard Nation’, waar hij zijn ongenoegen over de recente gebeurtenissen in de USA, duidelijk laat horen. Van een ander gehalte is ‘The Things We Did’, dat wat naar countryblues neigt, net als het van een rockabillyrandje voorziene ‘Love Like Water’.
‘Every Soul’s A Sailor’ is een zeer boeiend album waarmee Stephen Fearing, omwille van de diverse muzikale genres, zeker een breed publiek aanspreekt.
Stephen Fearing toert in januari en februari in België en Nederland. Het enige optreden in België vindt plaats op 26 januari in De Wolken in Bree. Voor het volledige toerschema verwijzen wij naar www.stephenfearing.com.

Lambert Smits (5)

Stephen Fearing writes songs in both the soft pop and roots rock genres. His voice which covers a wide spectrum and the sublime musical performances make this album one that deserves a place in my personal album charts!

Left Lane Cruiser : Beck In Black

29/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Pusher
Circus
G Bob
Bloodhound
Zombie Blocked
Chevrolet
Sausage Paw
Crackalacka
Hip Hop
Heavy
Maybe
Amy’s In The Kitchen
Chicken
Juice To Get Loose

Platenlabel
Alive Records

Labelnummer
0179-2

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Klanderman Promo

Website Artiest
Left Lane Cruiser

Het nieuwe album van de Amerikaanse rootsrockband Lef Lane Cruiser is een compilatie cd geworden. Het is een tribute voor de in 2014 opgestapte drummer Brenn beck. Maar er is meer aan de hand. Van een compilatie verwacht je meestal een ‘best of’. Dat is hier ook wel het geval, maar van de veertien songs zijn er zes onuitgegeven. Zo opent de cd met een smerige, vettige versie van Hoyt Axtons The Pusher (bekend van Steppenwolf).
Tussen 2007 en 2014 brachten zanger/gitarist Frederik Evans en Brenn Beck vijf albums uit. Van die cd’s is het beste verzameld en aangevuld met de onuitgegeven nummers. Het is allemaal ruige rootsrock met nogal wat bluesrock-invloeden. Soms klinkt het swampy en bluesy, dan weer heavy rockend en punky. De gitaarversterker staat meestal op ‘ruig’ afgesteld en de stem is meestal vervormd.
Wie weg is van The North Mississippi All Stars, Ben Miller Band of The Black Box Revelation, kan dit album zonder met de ogen te knipperen aanschaffen.

Peter Jacobs (4)

Line-up:

Frederik ‘Joe’ Evans IV (slidegitaar, zang)
Brenn Beck (drums, achtergrondzang)

Great compilation of Left Lane Cruiser, sort of a tribute for drummer Brenn Beck, who left in 2014. Six unissued songs, all (heavy) rootsrock. Who likes bands as Black Box Revelation, North Mississippi All Stars of Ben Miller can buy this album for sure.

Jeff Bell: Parallel Worlds

19/2/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Parallel Worlds
Okie Song
Short Sell
Achilles Heel
You
UK Plantation Blues
Feral
Always Been The Same
Distance
Please
Between The Bars
Against The Tide
Sun Shines Down
Orange Glow
Shadows
Desert Storm
Talk About It
Era’s Song

Platenlabel
Rhythm of the System

Labelnummer
RSR-007

Distributie
Niet gekend

Promo-agent
Vision Music Promotion

Website Artiest
Jeff Bell

Jeff Bell profileert zich als een all-round-‘artist’. Hij schrijft gedichten, acteert, schildert en daarbovenop is hij muzikant. Hij is een zanger/gitarist die af en toe ook bas en keyboards speelt. Een manusje van alles, zeg maar. Hoe hij het doet in de dichtkunst, het schilderen en het acteren, is mij niet bekend en als muzikant kende ik hem tot voor kort ook niet. Zijn muziek omschrijft hij zelf (of zijn promotor) als Americana, roots, blues, rock. Dat is nogal wat en eerlijk gezegd hoor ik al die stijlen niet zo erg op het album terug. Wat ik hoor is rootsrock, eerder hoofdzakelijk garagerock. ‘Okie Song’ heeft de opbouw en aanpak van R.E.M., terwijl ‘Short Sell’ een postpunksong is, maar dan wel met interessante arrangementen en verrassende instrumentatie. En toch heeft het ook wat weg van de avant-la-lettre-punk van MC5. Terwijl ‘Feral’ pure garagerock is. ‘Achilles Heel’ en ‘Talk About It’ komen dan weer dicht in de buurt van Neil Young. En simpele countryblues horen we in ‘UK Plantation Blues’. ‘You’ is een lief hippieliedje, verfraaid met strijkers. ‘Distance’ is vrij monotone poprock en ‘Between The Bars’ is een mooi folkliedje. In ‘Sun Shines Down’ dat nogal Brits klinkt, schuilt een verschrikkelijk chaotische gitaarsolo, die gek genoeg voor een extra dimensie zorgt. ’Orange Glow’ lijkt op een simpel kinderliedje, terwijl ‘Era’s Song’ een popfolklied is en eigenlijk één van de weinige echt lekker in het gehoor liggende songs. Al moet gezegd dat de creativiteit van Bell geen grenzen kent en hij vaak met goede ideeën zit, die naar mijn bescheiden mening niet op de meest toegankelijke manier worden uitgewerkt, waardoor het moeilijk wordt de songs ten volle te appreciëren.
Ik heb de indruk dat Bell teveel wil en voor zichzelf niet duidelijk kan omlijnen wat hij wil of waar hij mee bezig is. Een beetje jammer als je het potentieel in verschillende songs hoort. Sterke songs gaan echter op dit album verloren tussen ‘noise’ en opvullers. 18 songs is misschien ook wat veel van het goede om een compacte coherente cd te vormen…

Peter Jacobs (3)