Blog Archives - KEYS AND CHORDS

King Of Foxes: Salt & Honey

30/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Backsliders
All I Need
Laundry List
Late Horizon
Cartagena
Open Book
Room With a View

Website Artiest
King Of Foxes

Twee jaar hebben we gewacht op een opvolger voor het succesvolle ‘Golden Amour’, dat alweer dateerde uit 2016. De nieuwbakken release ‘Salt & Honey’ is vrijgegeven op het label ‘Olivia Street’ en is met zeven song rijkelijk geïllustreerd. De sound van de Edmonton gebaseerde band King of Foxes is muzikaal gepolitoerd. Gitarist en singer-songwriter Olivia Street’s originele en kleurrijke teksten zijn dan ook met heel wat polychrome muzikale arrangementen in gehyperboliseerd. De band verlaat hier enigszins het Indie-rock gebeuren en fundeert zich nu voornamelijk op enkele pop-getinte songs.
De openingssong ‘Backsliders’ is meteen een meer dan hit potentiele popsong. In aangenaam contrast staat het stemming wisselende ‘All I Need’, dat is ingezaaid met een rijke instrumentatie, én de zwaar beladen en hoog oplopende ballade ‘Laundry List’. Het doorspekte ‘Late Horizon’ is haast een illusionistisch intermezzo en brengt ons naar het swingende en zonnige ‘Cartagena’ en het uitvoerende ‘Open Book’. Afsluiter ‘Room With a View’ is een opwekkend analecta voor de band King Of Foxes.

Philip Verhaege (4 ½)

The sound of the Edmonton-based band King of Foxes is musically polished. Olivia Street, original and colorful lyrics are therefore hyperbolized with a lot of polychrome musical arrangements. The band is leaving the Indie rock scene here and is basically basing themselves on some pop-tinged songs.

Rymden: Reflections & Odysseys

30/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Rymden – Reflextions
Rymden – The Odyssey
The Peacemaker
Pitter Patter
The Lugubrious Youth Of Lucky Luke
The Celestial Dog And The Funeral Ship
Bergen
Rak-The Abyss
Rak
Orbiting
Homegrown

Website Artiest:
Rymden

Een jazzplaat die verbaast door veelzijdigheid. Zo voelt het recente album aan van drie Scandinavische gelijkgezinden muzikaal stammende uit de bands New Conception Of Jazz en Esbjorn Svensson Trio. Onder de groepsnaam Rymden (= outerspace, universum) veroveren ze nu de jazz scène van de 21ste eeuw. Al Dimeola en Return To Forever scoorden in de jaren zeventig met hun exuberante jazzrock. ‘The Odyssey’ en ‘Pitter Patter’ moeten hier niet onder doen, integendeel, leunen erg sterk op dat vroegere werk. Jazzrock met dynamisme, uitgebreide technieken en melancholische sfeeropbouw. Orbit-sounds, jazzy piano gevolgd door knap slagwerk. Het trio Wesseltoft, Oström en Berglund gaat in hun oeuvre echter dieper met erg experimentele nummers. Een waterval aan drama en improvisatie , “crashing and splashing” (cif Jazzland Records), en roepen cinematografische beelden op. Ideaal voor regisseurs op zoek naar. ‘Reflextions & Odysseys’ is een jazz-album die haar kracht vindt in een sublieme samenwerking. Geen oeverloos egocentrisch solo-geleuter, wel een perfect aanvoelen van de groepsdynamiek. Weliswaar suddert het album vooral op de pianotonen van Bugge Wesseltoft, minimaal aangevuld met elektronica, maximaal met ingenieus slagwerk (Oström) en een verrassende bass (Berglund).
Gun jezelf na enkele jazzrock songs, een zachte fauteuil om te verder te genieten van de originele melodieën. Of zak af naar het Jazz à Liège Festival in Le Reflektor te Luik op 17 mei 2019. Kan dit niet? Een herkansing om dit live mee te maken vind je op 11 oktober 2019 in de Flagey te Brussel.

Line-up:
Bugge Wesseltoft (Piano, Keyboards)
Dan Berglund (Bass)
Magnus Oström (Drums, Percussion)

Marino Serdons (4)

Strong experimental jazz album, with a few jazzrock masterpieces in the beginning. Enjoy the power of collaboration. Instrumental piano based jazz on a higher cinematic level.

Various Artists: Ghost Riders In The Sky

29/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:
The Ramrods: Riders In The Sky
Peggy Lee: Riders In The Sky (A Cowboy Legend)
The Spotnicks: Ghost Riders In The Sky
Scat Man Crothers: Ghost Riders In The Sky
Gene Jimae: Riders In The Sky
Micky Katz: Borscht Riders In The Sky
The Scorpions: (Ghost) Riders In The Sky
The Four Flares: Riders In The Sky
Roger Williams: Riders In The Sky
Frankie Laine: Riders In The Sky
Les Sunlights: Les Cavaliers Du Ciel
Kay Starr: Riders In The Sky
The Ventures: (Ghost) Riders In The Sky
Jimmie Rodgers: Riders In The Sky
The Titans: Riders In The Sky
Eddy Arnold: Riders In The Sky
Los Pekenikes: Jinetes En El Cielo
The Brothers Four: Riders In The Sky
Lawrence Welk: Riders In The Sky
Vaughn Monroe: Riders In The Sky (A Cowboy Legend)
Die Playboys: Geisterreiter
Dean Martin: Ghost Riders In The Sky
The Jumping Jewels: (Ghost) Riders In The Sky
Bing Crosby: Riders In The Sky (A Cowboy Legend)
The Original Surfaris: Ghost Riders In The Sky
Kenneth Spencer: Geisterreiter
The Cyclones: Ghost Riders In The Sky
Burl Ives: Riders In The Sky (A Cowboy Legend)
Les Champions: Les Cavaliers Du Ciel
Stan Jones & His Death Valley Rangers: Riders In The Sky

‘Yippie-Yi-Yay, Yippie-Yi-Yo’, wie kent de kreet niet uit ‘Ghost Riders In The Sky’, de song die in 1947 geschreven werd door Stanley David Jones, een niet zo belangrijke songwriter gespecialiseerd in western songs. Met ‘Ghost Riders In The Sky’ werd Stanley in één klap wel belangrijk. Het is namelijk praktisch niet te overzien in hoeveel versies dit nummer opgenomen werd en nog steeds op albums verschijnt. Het mag dan opduiken als ‘Ghost Riders In The Sky’, ‘Riders In The Sky’, ‘Riders In The Sky (A Cowboy Legend)’ of ‘(Ghost) Riders In The Sky’, het is en blijft dezelfde song. Tevens werd het opgenomen als ‘Geisterreiter’, ‘Les Cavaliers Du Ciel’ en ‘Jinetes En El Cielo. Niet alleen komt het aan de oppervlakte onder verschillende titels, door de jaren heen heeft het nummer zich naast de vocale versie, ook ontpopt als een, vooral door surfbandjes gegeerde instrumental. Oorspronkelijk, zoals het de bedoeling was, uitgebracht als westernnummer, heeft het nummer in een vocale versie reeds het levenslicht gezien in het jazzy crooner, humoristische en doo-wop genre. Het is ook een song die door bekende artiesten gecoverd werd, zoals Peggy Lee, The Spotnicks, The Scorpions, Frankie Laine, Jimmie Rodgers, Dean Martin en Bing Crosby. De versies van deze artiesten, alsook van al de voornoemde gedaantes van ‘Ghost Riders In The Sky’ staan meerdere versies op deze compilatie.
Als laatste nummer krijgen we deze van zijn schepper, namelijk die van Stan Jones & His Death Valley Rangers.
‘Ghost Riders In The Sky’ bundelt niet alleen de meest uitlopende genres waarin het nummer opgenomen werd, maar toont ook aan tot wat een goede song in staat is.

Lambert Smits (4 ½)

Instrumental and sung versions in the most diverse music genres of the song in 1947 composed by Stanley David Jones

Taylor Scott Band: All We Have

29/3/2019

Foto

detail album

Tracks:

Opening (All We Have)
Somebody Told Me
Curiosity
Clearance Bin
Salted Watermelon
Hair of Indigo
Carry Me Away
Wishing Well
Surrounded
Where This Is Going
The Walk
Good Things

Website Artiest
Taylor Scott Band

De uit Denver, Colorado afkomstige Taylor Scott Band strikte voor zijn nieuwe plaat ‘All We Have’, niemand minder dan producer Steve Berlin, bekend van zijn werk bij en met Los Lobos.
Taylor Scott is een internationale gitarist, singer-songwriter. Hij toerde door de VS, Canada en Europa met zowel zijn Taylor Scott Band als met de trance-blueslegende Otis Taylor. In 2015 speelde hij samen met Warren Haynes (Allman Brothers Band, Gov't Mule ) op Otis’ veelgeprezen release ‘Hey Joe Opus: Red Meat’. Nu leidt Taylor ons met een opwindende mix van rock, funk, soul en bluesmuziek door zijn muzikaal oeuvre. De twaalf tracks bevatten elf originelen song geschreven door Taylor Scott. De sprankelende cover ‘Good Things’ vloeide uit de pen van het duo Sleater-Kinney. Naast Taylor Scott op gitaar en zang, omvat de band Jon Wirtz (toetsenborden, harmoniestemmen), Chris Harris (bas) en drummer Lem Williams. Van de Hammond intro in het typerende ‘Openin’ (All We Have) gaat het gezwind naar het funky ‘Somebody Told Me’, dat is ingekleurd met heavy gitaarriffs. De track ‘Curiosity’ heeft dan weer een country ondertoon die is overgoten intransigente drums, knappe gitaarsolo’s en die opwindende hoornsectie. Het akoestische ‘Clearance Bin’ straalt iets magisch uit en staat in aangenaam contrast met het Americana geïnspireerde ‘Salted Watermelon’. Het album bevat ook een gastoptreden van gitarist Henry Garza, van de band Los Lonely Boys. Henry komt zijn caprices vertonen in het funky ‘Hair Of Indigo’. De stemming wisselende rocker ‘Carry Me Away’ staat bol van divergentie. Maar dat kan niet gezegd worden van de akoestische country song ‘Surrounded’ en de blues rocker ‘Where This Is Going’. De track ‘The Walk’ is een soulvolle ballade die zich laat kenmerken door een haast orkestrale blazerssectie. Het afsluitende ‘Good Things’ is een rustig voortkabbelende ballade dat is bezegeld met een hypnotiserende outro. Taylor Scott Band heeft een heerlijke plaat geregistreerd.

Philip Verhaege (4 ½)

Now Taylor leads us through his musical oeuvre with an exciting mix of rock, funk, soul and blues music. The twelve tracks contain eleven original song written by Taylor Scott.
The Taylor Scott Band, from Denver, Colorado, caught up for his new album "All We Have", none other than producer Steve Berlin, known for his work with and with Los Lobos. A brilliant musical move…!

Kim Lenz: Slowly Speeding

28/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Bogeyman
Pine Me
Guilty
Bury Me Deep
Slowly Speeding
Wild Oak
I’ll Find You
Percolate
Hourglass
Room

Website Artiest
Kim Lenz

Geïnspireerd door de rockabilly van Barbara Pittman en Wanda Jackson, debuteerde Kim Lenz samen met haar Jaguars in 1998. Ondertussen heeft Lenz zich niet alleen ontpopt als zangeres, maar is ze ook actief als songwriter, performer, bandleader, engineer en producer.
Dat Kim sinds haar eerste stappen in de muziekbusiness een hele weg heeft afgelegd en een eigen stijl en sound gevonden heeft, laat ze horen op ‘Slowly Speeding’, inmiddels reeds haar vijfde album. Haar muzikale inspiratie haalt ze nog steeds uit het verleden, maar de traditionele rockabilly zei ze vaarwel. Lenz ging op zoek naar de ingrediënten die rockabilly groot maakten en ontdekte op die manier blues, rhythm & blues, gospel, Western swing en country. Deze genres laten samensmelten tot een meer hedendaags geluid, was haar bedoeling bij het scheppen van ‘Slowly Speeding’. Geen makkelijke opdracht, al heeft Lenz dit toch tot een goed einde gebracht. Voor de lyrics liet ze zich dan weer inspireren door de liefde en de ermee gepaard gaande emoties. Emoties die ze koppelt aan de natuur. Voor Kim zijn bomen, stormen, donder en bliksem, rivieren en de zee sterke metaforen voor de emoties van een sterke vrouw. En die vrouw wil Lenz zijn. Wanneer ze verliefd is, gaat ze ervoor en is ze niet te stoppen, zoals in opener, het walsende, maar ook rauw en hartstochtelijk klinkende ‘Bogeyman’. Liefde heeft ook een keerzijde. Een keerzijde die in een wanhoopsdaad kan eindigen. Dat er maar één seconde nodig is om de trekker over te halen, verwoordt ze prachtig in ‘Guilty’, een fraai staaltje van hedendaagse rockabilly. Haar band met de natuur, die haar kracht geeft, komt dan weer tot uiting in het verdomd origineel klinkend ‘Wild Oak’. Romantiek viert hoogtij in de trage, met heerlijke twanggitaar doorweven titeltrack.
Kim Lenz heeft haar grenzen verlegd, zoveel is zeker. Vocaal is ze nog steeds krachtig, rauw en dynamisch. Deze eigenschappen stelt ze nu ten dienst van songs met inhoud. Geen nietszeggende lyrics meer voor Kim. Diepgang gekoppeld aan in gedurfde arrangementen gemarineerde nummers, vormen de nieuwe Kim Lenz. Een Kim Lenz die rockabilly een hedendaags en uitermate geslaagd gezicht geeft.

Lambert Smits (4)

Kim Lenz gives rockabilly a new and successful contemporary look. Lyrics with depth, songs marinated in original and daring arrangements, form the new Kim Lenz. A Kim Lenz who is heading towards a beautiful musical future.

3.2 : The Rules Have Changed

28/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

One By One
Powerful Man
The Rules Have Changed
Our Bond
What You’re Dreamin’ Now
Somebody’s Watching
This Letter
Your Mark On The World

Website Artiest:
Robert Berry

Vlak voor zijn dood werkte de legendarische toetsenman Keith Emerson (jawel, die van Emerson Lake & Palmer) aan een tweede album samen met gitarist, zanger Robert Berry. Minder bekend bij ons, maar in het progrock wereldje een Amerikaans gitaarwonder die eind jaren tachtig Greg Lake mocht vervangen, wat later de basis bleek voor een samenwerking met Emerson en Palmer. Met hun drieën maakten ze onder de naam 3 één album ‘To The Power Of Three’ (1988). In 2016 pleegde Keith echter zelfmoord omdat hij leed aan een spierziekte in zijn rechterhand waardoor hij dusdanig gefrusteerd raakte. Een schok voor iedereen en zeker voor kompaan Robert Berry. Dei besloot echter het werk af te maken en eind vorig jaar verscheen onderhavig juweeltje 3.2- ‘The Rules Have Changed’. Officeel met acht songs, in realiteit negen krachtige progrock waarin de hand van Keith zaliger duidelijk hoorbaar is. Songs als opener ‘One By One’ ( met een piano intro) of ‘What You’re Dreamin’ Now’ (met piano en synths) dragen de signatuur van Keith zoals ten tijde van ELP. Vergelijkingen met Yes, GTR en Asia zijn ook niet weg te denken. De iets rustiger songs op piano en akoestische gitaar (‘Our Bond’, ‘This Letter’ zijn stuk voor stuk schitterend gevarieerd en grijpen je emotioneel aan. Het album eindigt met een negende song, niet vermeld op cd, waarin een jazz piano stuk in werk verwerkt. Wie wat speelt op 3.2 is vrij onduidelijk, wel is het zo dat Robert Berry bij de posthume afwerking assistentie kreeg van zoon Aaron Emerson en Keith’s vriendin Mari Kawaguchi. Een eerbetoon aan een groot artiest!

Marino Serdons (4)

Follow up album from legendary keyboard player Keith Emerson, together with his mate Robert Berry. After the death of Keith, Robert finished the second album from 3, a progband of the late eighties, with the assistent of Aaron Emerson and Mari Kawaguchi. Just magnificent!

Mandolin Orange: Tides Of A Teardrop

27/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Tracking List:
Golden Embers
The Wolves
Into The Sun
Like You Used To
Mother Deer
Lonely All The Time
When She’s Feeling Blue
Late Semptember
Suspended In Heaven
Time We Made Time

Website Artiest
Mandolin Orange

Met dit album is het americana-duo Andrew Marlin en Emily Franz van Mandolin Orange al aan het zesde album toe na Blindfaller, waarin het duo uit Noord Carolina voor het eerst uitgroeide tot een heus combo. Ook in dit folkalbum is er opnieuw sprake van subtiliteit van de teksten gekoppeld aan intimiteit van de muziek. Het zijn niet allemaal nieuwe nummers op dit album want zowel het treurige openingsnummer ‘Golden Embers’ als het harmonisch mooie ‘The Wolves’ werden al eerder uitgebracht.
Het tien nummers tellende album brengt het verhaal van een door pijn overmande persoon (in dit geval Adrew Marlin), die op achttienjarige leeftijd zijn moeder verloor. Dat is de basis van dit album, dat tekstgewijs mooie momenten bevat (‘Suspended in Heaven’), maar muzikaal toch wel een beetje aan de vlakke en lome kant is. Het album blijft drijven op een warme intieme sfeer dat kalmte uitstraalt, maar met iets te weinig uitschieters. Het muzikale talent is wel duidelijk hoorbaar, vooral in de mooie vioolpartijen van Emily Franz en dat maakt wel wat goed.
Het album eindigt met het ook eerder uitgebrachte ‘Time We Made Time’, als begin van een herstel van het pijnlijke verlies van iemand, maar de blik naar de toekomst gericht. In mei volgen er touroptredens in onder meer België (Gent), Nederland en Duitsland.

Sis Van Hoof (3 ½)

The warm intimate atmosphere is never far away.

Mighty Magnolias: Unknown Skyline

27/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Ain’t On The run No More
Sdomeone Else
Green Eyes
From A Higher Ground
Comin’ Of Age
There’s No Easy Way Out
Still Love In The Vault
Whispers Of June
Out In The Cold
Amour Perdu
Gotta Move Up

Website Artiest:
Mighty Magnolias

Magnolias groeien ook in Noorwegen met prachtige ontluikende bloemen op het einde van de winter. Het ideale moment voor songwriter Emil Nordtveit om op de proppen te komen met een opvolger voor het debuutalbum ‘Somewhere North Of Nowhere’. Hiervoor veranderde hij van techniek: eerst de lyrics en dan de muziek eronder. Op ‘Unknown Skyline’ klinkt de countryrock als pure americana van de gelijknamige bodem. De eerste twee songs rocken catchy. ‘Green Eyes’ en ‘Comin’ Of Age’ sleuren als een ballads over de slide of steel gitaar. De lyrics worden belangrijker en aangevuld met mooie vocale harmonieën. Inspiratie komt natuurlijk vanuit het Amerikaanse zuiden, Gram Parsons en Emmylou Harris. Op het album hoor je ook de bijdrage op piano, orgel en sax van de Noorse award winner songwriter en Multi-instrumentalist Bendik Braenne. Naast de rootsy music swingt de band op rock’n roll met o.a. ‘There’s No Easy Way Out’ (hoor het orgel en een opvallende ratel op de achtergrond!). De band experimenteert graag met verschillende geluiden, doch blijft op dit album braaf steken in keigoeie mainstream rock.

Line-up:
Emil Nordtveit (Vocals , Guitar)
Ine Tumyr (Vocals, Percussion)
William Rolland (Bass)
Stian Tumyr (Drums)
Einar Olsson (Drums)

Additional Musicians
Bendik Braenne (Sax, Piano, Organ)
Daniel Birkeland (Banjo)
Christian Skaugen (Steel)
Eivind Solheim (Trumpet)

Marino Serdons (4)

Catchy melodies from singer-songwriter Emil Nordtveit. Inspired by southern rock and americana, the second album of the Mighty Magnolias smells like tasty blossems.

Piet Vandeveire: Lange Nachten

26/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

London Downtown: Guy Swinnen
Bohémien: Jean Blaute
Julieke Van Oostende: Koen De Cauter
Lotgenoten: Patrick Riguelle
Zandman: Jean-Marie Aerts
Slapen: Kurt Van Eeghem
Blind: Herman Van Snick
De Taal Van Deze Tijd: Marc Hauman
Da Moet Niet Maar Da Mag: Patrick Riguelle
Ik Kan Niet Zonder Jou: Johan Caekelbergh
Afscheid: Johan Caekelbergh
Winter (instrumentaal): Piet Vandeveire

Bonus track:

Partners In Misfortune: Guy Swinnen

Website Artiest
Piet Vandeveire

De naam Piet Vandeveire zegt u hoogstwaarschijnlijk weinig en toch draagt deze man een indrukwekkende muzikale carrière met zich mee. Ondanks zijn klassieke gitaaropleiding aan het Koninklijk Muziekconservatorium in Brussel, had de jonge Vandeveire een boon voor de blues van de vroege Stones en de swing van Django Reinhardt. Eind jaren ’70 bespeelt hij de luit bij het middeleeuws en renaissance ensemble Pandora. Wanneer hij begin jaren ’90 meer voldoening vindt in het componeren van gitaarmuziek, resulteerde dat in zijn eerste album, het in 2005 uitgebrachte ‘Ambre’. Vijf jaren later verscheen de opvolger ‘Barquero’, maar datzelfde jaar krijgt Piet de diagnose dat hij aan Parkinson lijdt. Deze ziekte bezorgt hem slapeloze nachten. Nachten die hij benut om liedjes met hoofdzakelijk Nederlandse teksten te schrijven. Die liedjes, opgenomen in de studio van zijn bluesvriend Koen Van der Gucht, zijn nu gebundeld op dit album, met de toepasselijke titel ‘Lange Nachten’. Piet kreeg bij de opnames hulp van een niet gering aantal bekende namen. Zo noteren wij o.a. Guy Swinnen, Jean Blaute, Koen De Cauter, Patrick Riguelle, Jean-Marie Aerts, Kurt Van Eeghem, Herman Van Snick, Marc Hauman en Johan Caekelbergh, die allen met succes één of meerdere songs voor hun rekening nemen. Piet zelf speelt gitaar en zonen Pieter en Joris dragen bij op bas. Piets schitterende teksten zijn veelzeggend. Zo schept hij met losse woorden prachtige beelden in het door Swinnen gebrachte ‘London Downtown’. Datzelfde herhaalt zich ook in ‘De Taal Van Deze Tijd’, met Marc Hauman aan de microfoon. Piets sublieme teksten worden gedurende het hele album gehandhaafd. Indrukwekkend is het door Patrick Riguelle gezongen ‘Lotgenoten’, waar Vandeveire Parkinson fysiek belichaamt. Als bonus track krijg je trouwens de Engelse vertaling hiervan, gezongen door Guy Swinnen. Genieten van de kleine dingen levert dan weer het mooie ‘Da Moet Niet Maar Da Mag’ op. Van Vandeveire idyllisch gitaarspel valt er later eindeloos te genieten op het instrumentale ‘Winter’, dat de aan dit seizoen gekoppelde blues, als sneeuw voor de zon doet verdwijnen.
‘Lange Nachten’ is een heerlijk, kleurrijk album en het mooiste bewijs van hoe een negatief gegeven tot iets positiefs kan leiden.

Lambert Smits (4)

Stephan Thelen: Fractal Guitar

26/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Briefing For A Descent Into Hell
Road Movie
Fractal Guitar
Radiant Day
Urban Nightscape

Website Artiest:
Stephan Thelen

Gitaarfreaks, scherp je plectrum en masseer je vingers. Het getokkel van de troubadour op zijn 6 snaren ligt al een eeuwigheid achter ons. De Zwitserse New Yorker Stephan Thelen (composer, guitarist, mathematician) laat ons nu een poepje horen hoe een gitaar inventief kan bespeeld worden. Met de steun van enkele klasbakken componeerde hij een vijftal lang uitgesponnen instrumentale nummers in het progrock genre. De combinatie van verschillende speelstijlen en het gebruik van hoogtechnologische apparatuur stuwen dit album naar een ongekende hoogte. Stephan Thelen experimenteert met een fractal gitaar, waarbij het geluid door een delay wordt gestuurd. De herhaling van de riddles met nieuwe toevoegingen creëren een polyritmisch geluidstapijt. Gitarist Markus Reuter (Stick Men) ‘behamert’ of ‘tapped’ de touch gitaar (oorspronkelijk op de Chapman Stick), bijgestaan door Matt Tate. De composities lijken zeer gestructureerd, doch enige improvisatie is niet weg te denken. Een hele klus trouwens om vier gitaren tegelijkertijd uit elkaar te houden (voor ons) of juist in lijn te krijgen (voor de muzikanten) In het gelijknamige titelnummer ‘Fractal Guitar’ hoor je het duidelijkst de ‘waterval’ patronen. Een mix van fractal, touch en cloud gitaar, gewone elektrische (atmosferische) gitaar en loops maken van dit album een technisch huzarenstuk. Wat niet wegneemt dat je naast het album als studie-object, toch kan genieten van atmosferische ambient en progrock. Baanbrekend!

Line-up:
Stephan Thelen (Fractal Guitar, Organ, Samples)
Markus Reuter (U8 Touch Guitar)
Matt Tate (U8 Touch Guitar)
David Torn (Electric Guitar, Live Looping)
Jon Durant (Cloud Guitar on 1)
Bill Walker, Henry Kaiser (Electric Guitar Live Looping on 2)
Barry Cleveland (Guitar Atmospheres on 3 and 4)
Andi Pupato, Benno Kaiser, Manuel Pasquinelli (Drums, Percussion)

Marino Serdons (4)

Curious about the possibilities on electric guitar? Listen to this masterpiece and let it overwhelm you. The electric guitar can be an eclectic instrument in combination with modern technology. Enjoy and learn!

White Owl Red: Existential Frontiers

26/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Existential Frontiers
Breaking Away
Everything But Crying
Goodmorning Moonshine
I’m A Saint
Love Her Still
More More More
See Through Me
SetFree
Union Fight Song
Hand Me Down Girl
Starcrossed Lover
Take A Good Look
Wishing You Well

Website Artiest:
White Owl Red

Enkele weken geleden verscheen het derde album van deze band uit San Francisco. Grote bezieler, schrijver en componist, J. Josef McManus rijgt veertien sterke songs aan zijn americana boots. Zijn titelsong ‘Existential Frontiers’ draaft als een sneltrein richting succes, rijkelijk gestoffeerd. Elke song kent een eigen verhaal, een eigen dynamiek. Bluegrass in ‘Goodmorning Moonshine, (punk)rock in ‘I’m A Saint’, singersong in Love Her Still. Luister zeker eens naar ‘Breaking Away’: gezongen als Mark Kozelek (Sun Kill Moon), gespeeld als Eddy Vadder. ‘More More More’ overstijgt alle verwachtingen: hedendaagse americana met een meeslepende backing vocal naar het einde. Wow! Volgende verrassing komt van ‘See Through Me’: een emotionele ballad met orgel en slide. Josef McManus evenaart in de trage momenten Tom Rapp, zelfs Bob Dylan. En in de up-tempo songs is hij krachtiger dan Jack Daniels. Mag van mij nu al opgenomen worden in The Hall Of Fame. Verhalende alt-country met een West-Coast tintje….bloedmooie bloemlezing.

Marino Serdons (4)

Josef McManus, alias White Owl Red, takes you by the balls: so diverse, so emotional, so melodic….so honest!

Rick Vito: Soulshaker

25/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

She’s Just Too Fine
I’ve Got A Secret
I Do Believe
World On Fire
Doggin’ Around
Dancin’ Little Sister
The Ball And Chain
I’m Going To Heaven
Soul Shadows
Walking Shoes
Promise Land
A Change Is Gonna Come

Website Artiest
Rick Vito

Grammy-genomineerde Rick Vito heeft een ongelooflijk rijke geschiedenis in de muziekindustrie. En die gaat terug tot diep in de jaren 1970. Naast succesvolle passages als producer en/of bandlid bij John Mayall, Bonnie Raitt, Bob Seger en vele andere blues, country en Rock & Roll Hall of Famers, werkt Vito ook crescendo aan een favorabele solocarrière. Hij was ook van 1987 tot 1991 formeel lid van Fleetwood Mac en frontman voor de Mick Fleetwood Blues Band. Met zijn uniek slide- en leadgitaarwerk verrijkte hij opnamen bij legendarische artiesten zoals Roger McGuinn, Boz Scaggs, Dolly Parton, John Prine, Delbert McClinton, Roy Orbison, Jackson Browne, Hank Williams Jr. en Todd Rundgren, om er maar enkele te noemen. Rick Vito werd ook genomineerd voor een Grammy, won een WC Handy Award én verwierf een Blues Music Award in de categorie ‘Songwriting’. Dit alles is slechts een topje van de ijsberg. Rick Vito is nog steeds bezig met het ontvouwen van zijn carrière move. Hij heeft ook enkele retro styling ‘Rick Vito Signature Soulshaker’ gitaarmodellen bij Reverend Guitars, tien solo-cd's en twee solo-dvd's op zijn credits. Zijn recentste album ‘Soulshaker’ werd nu vrijgegeven door VizzTone Label Group. Samen met de retestrakke ritmesectie van drummers Charles ‘Mojo’ Johnson en Rick Reed, bassist Charles Harrison en orgelvirtuozen Kevin McKendree en Mark Horwitz opent Rick Vito met het swingende ‘She’s Just Too Fine’. Uiteraard staan zijn slide gitaar tunes centraal in de songs, zo ook in de slow blues en zeer radiovriendelijke ‘I’ve Got A Secret’. Het zwaarbeladen ‘I Do Believe’ en ‘World On Fire’ staat in aangenaam contrast met de zwoele instrumentale ‘Doggin’ Around’. Na dit meesterlijke slide culminatiepunt komt Rick aandraven met de Texas blues boogie ‘Dancin’ Little Sister’, het swampy ‘The Ball And Chain’ én het gospel en rock-‘n-roll begeesterde ‘I’m Going To Heaven’. Van het zuiders getinte en strak gepercusioneerde ‘Soul Shadows’ gaat het gezwind naar het modern spijkerende ‘Walking Shoes’ en het akoestische Delta blues geperformde ‘Promise Land’. Aan alle mooie liedjes komt helaas ook een eind. Rick Vito sluit af met zijn excellente slidegitaar tunes in de instrumentale ballade ‘A Change Is Gonna Come’, origineel van soullegende Sam Cooke.
‘Soulshaker’…What a blast of a release !

Philip Verhaege (5)

Multiple Grammy nominee RICK VITO is a modern master at the height of his powers. SOULSHAKER highlights his incisive songwriting, soulful singing, and the slide guitar playing that Bonnie Raitt describes as “sharp as a Cadillac tail fin.”
Rick Vito, master of slide guitar, show his particular blues roots in this album!

The Gloaming: 3

25/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Meachan Rudai
The Lobster
Athas (Joy)
The Pink House
Reo
The Old Road To Garry
Sheehan’s Jigs
My Lady Who Has Found The Tomb Unattended
Doctor O’Neill
Amhran na NGleann (The Song Of The Glens)

Website Artiest:
The Gloaming

Vanuit Ierland bereikte ons een uiterst merkwaardig album. Hedendaagse Ierse folk gezongen in hun eigen taaltje. De groep formeerde in 2011 met 2 Amerikaanse leden en bracht ondertussen twee albums en een live-plaat uit. Hun derde album is geen enkele folkband te vergelijken. Vergeet dus de Dubliners en aanverwanten. The Gloaming (= schemering) bestrijkt een eclectisch palet van traditionele Ierse folk met een hedendaagse klassieke en/of jazzy toets. Al bij de opener ‘The Weight of Things’ frons je de wenkbrauwen. De onverstaanbare song (behalve voor de Ieren natuurlijk) blijkt niet alleen tekstueel doch ook muzikaal niet eenvoudig te begrijpen. Dan is de fiddle melodie in het instrumentale ‘The Lobster’ een stuk traditioneler én dus bevattelijk. Terugkerend zijn de piano intro’s en de traagheid in de arrangementen. Bijna kamermuziek met een folkinslag. Gelukkig wordt er af en toe wat lucht tussen de zwaarmoedige songs gezwierd (‘The Old Road To Garry’). Zelfs met een titel als Athas (Joy) weten de heren de vreugde te beperken. Het album eindigt eveneens met een sober ‘The Song Of Glens’. De combinatie van traditie en vernieuwing vertaalt zich niet altijd in aanstekelijke muziek. Een album voor uitgeweken Amerikaanse Ieren!

Line-up:

Iarla O Lionaird (Voice)
Caolmhin O Raghallaigh (Hardanger d’Amore)
Dennis Cahill (Guitar)
Martin Hayes (Fiddle)
Thomas Bartlett (Piano)

Marino Serdons (2 ½)

The Gloaming tries to combine traditonal Irish music with contemporary chamber music. Call it inventive and daring. Not for the easy music lover!

Sid King and the Five Strings: Sag, Drag And Fall (singles As and Bs 1954-1961….Plus!)

23/3/2019

Foto

title 0

Tracks:

Who Put The Turtle In Myrtle’s Girdle: Western Melody Makers
If Tears Could Cry: Western Melody Makers
I Like It: The Five Strings
Put Something In The Pot, Boy: The Five Strings
Drinkin’ Wine Spo-De-O-Dee: The Five Strings
Crazy Little Heart: The Five Strings
Sag, Drag And Fall: Sid King and the Five Strings
I Don’t Care: Sid King and the Five Strings
Purr Kitty, Purr: Sid King and the Five Strings
Mama I Want You: Sid King and the Five Strings
Blue Suede Shoes: Sid King and the Five Strings
Let ‘Er Roll: Sid King and the Five Strings
Ooby Dooby: Sid King and the Five Strings
Booger Red: Sid King and the Five Strings
Good Rockin’ Baby: Sid King and the Five Strings
Gonna Shake This Shack Tonight: Sid King and the Five Strings
When My Baby Left Me: Sid King and the Five Strings
It’s True I’m Blue: Sid King and the Five Strings
I’ve Got The Blues: Sid King and the Five Strings
What Have Ya Got To Lose: Sid King and the Five Strings
Hello There, Rockin’ Chair: Sid King
Once Upon A Time: Sid King
Warmed Over Kisses, Left Over Love: Sid King and the Five Strings
Number One (instrumental): Sid King and the Five Strings

In de mid fifties waren Sid King and the Five Strings zowat de meest succesvolle rock-‘n-roll band in Texas, al zouden ze vanaf 1953 eerst nog opereren als de Western Melody Makers. Frontman Sid King, geboren als Albert Sidney Erwin, was zanger en gitarist en verder bestonden de Makers uit Sids broertje Billy op leadgitaar, Melvin Robinson op steelgitaar en sax, Ken Massey op bas en achter de drums zat David White. Hun repertoire bestond voornamelijk uit country boogies en Western swing. Jack Stames, medeoprichter van Starday Records bood hen een opnamesessie aan met de single ‘Who Put The Turtle In Myrtle’s Girdle / If Tears Could Cry’ als resultaat. Het vijftal voelde zich echter niet met handen en voeten aan deze genres gebonden. Zoals velen luisterden Sid en zijn maten vaak op de radio naar rhythm & blues. Toen ze in 1954 opnieuw de studio introkken, veranderden de jongens de bandnaam in Sid King and the Five Strings. Alhoewel de term ‘rockabilly’ nog niet bestond zorgde het vijftal met ‘Gonna Shake This Shack Tonight’ en ‘Sag, Drag And Fall’ voor klassiekers in het genre. Origineel klinkt dit laatstgenoemd nummer echter allerminst. Het is eerder een doorslagje van ‘Flip, Flop And Fly’ en ‘Shake, Rattle And Roll’. Het enthousiasme waarmee Sid en zijn maten het nummer echter brachten maakt dat ‘Sag, Drag And Fall’ inmiddels tot het rijtje van ‘rockabilly classics’ is toegetreden. Dat maakte dat zij in 1956 tot de beste bands gerekend werden en zelfs samen met Presley op de affiche van de Louisiana Hayride stonden. Het succes bleef jammer genoeg niet duren en na het floppen van de negende single, verbrak Columbia de samenwerking. Op lokaal vlak bleef de band echter zeer gegeerd, maar om in zijn levensonderhoud te voorzien moest Sid een dagtaak zoeken. Samen met broer Billy werkte hij jaren in een barbershop. De rockabillyrevival midden jaren ’70 zorgde ervoor dat een nieuwe generatie rockabillyfans Sid King and the Five Strings ontdekte en omarmde. Begin jaren ’80 kwamen zij dan ook voor de eerste maal naar Europa.
Jasmine Records geeft met dit album een prachtig chronologisch overzicht, inclusief de twee originele niet door Columbia uitgebrachte nummers, van de carrière van dit vijftal. Een carrière, die zonder dat Sid en zijn kompanen het destijds wisten, een aantal intussen klassiek geworden rockabillysongs zou voortbrengen.

Lambert Smits (4 ½)

Although they played country boogies and Western Swing as the Western Melody Makers, they made with 'Sag, Drag And Fall' before the term 'rockabilly' was found, a song that has since become 'classic' in the genre. With this album, Jasmine Records gives a nice chronological overview of a band that was involved in the birth of the rockabilly.

Astralasia: A Different Kettle Of Fish

23/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:
LP Side One

Johnny’s Little Braintick (Lounge Mix)
Sargasso Sea
Love Or Confusion (Alternative Mix)

LP Side Two

Deep Magick, A Love Supreme (7” Bonus)
Fountains Of Ambience

LP Side Three

Johnny’s Little Brainticket in Dub
Shamanic Waterfall (7 “ Bonus track)

LP Side Four

The Sorcerers Apprentices (Ambience Mix)
The Desert (Instrumental Mix)
Timothy Leary Forever (Legend Of A Mind Remix)

Website Artiest:
Fruits de Mer Records

De Britten van Astralasia zien het groots en ruim. Al dertig jaren produceren ze psychedelische trance, astral dub, experimentele techno en ambient dance. En wie het onderscheid niet wil maken noemt het gewoon spacerock. Om dit jubileum te vieren dook bandleider Marc Swordfish in zijn eigen archieven om wat met de knopjes te frutselen aan oud materiaal. Op dit dubbelalbum vind je dan ook alternatieve mixen , 7” bonussen en nummers verdwaalt op albums van Sendelica of The Chemistry Set. Wanneer je even kijkt naar de tracks (nu doen)…dan zouden ‘Johnny’s Little Brainticket of ‘Timothy Leary Forever een belletje kunnen doen rinkelen. Astralasia is niet vies om uit voormalige hits te samplen (zo kom je ook ergens Beethoven tegen, jawel, hoe origineel:) en dit te verwerken in hun shoegaze soundscapes.
Dit nieuwe album, A Different Kettle Of Fish (een verwijzing naar het sublabel Strange Fish), klinkt wel degelijk als ouwe koek in een nieuwe verpakking. Jammer genoeg smaakt deze vis overtijd!
Neemt niet weg dat de psychedelica fan zich rustig intiem of in afzondering kan nestelen om te verdwalen in dit brainwashing klankenspel. Release op 29 april 2019 bij Fruits de Mer Records.

Marino Serdons (3)

Nothing new under the British sun. But fans of shoegaze and psychedelic soundscapes will definitely enjoy a few tracks.

Bob Corritore & Friends: Do The Hip-Shake Baby!

22/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Shake Your Hips (feat. Mighty Joe Milsap)
Gonna Tell Your Mother (feat. Alabama Mike & L.A. Jones)
Bitter Seed (feat. Oscar Wilson)
The Twist (feat. Henry Gray)
You Better Slow Down (feat. Bill 'Howl-N-Madd' Perry)
Worried Blues (feat. Alabama Mike)
Love Deep As The Ocean (feat. John Primer)
Trying to Make a Living (feat. Sugaray Rayford & Junior Watson)
Stand By Me (feat. Alabama Mike & Andy T)
I'm Gonna Keep What I've Got (feat. Mighty Joe Milsap)
I Got The World in a Jug (feat. John 'Primetime' Smith)
Few More Days (feat. Alabama Mike)
Keep The Lord On With You! (feat. Sugaray Rayford)

Website Artiest
Bob Corritore

Het album ‘Do The Hip-Shake Baby!’ is de briljante opvolger van ‘Don’t Let The Devil Ride’ voor Bob Corritore & Friends. De dertien nummers zijn een verbazingwekkende reeks songs met heel wat speciale gasten, waaronder Alabama Mike, Sugaray Rayford, John Primer, Oscar Wilson, Henry Gray, Bill "Howl-N-Madd" Perry, Jimi "Primetime" Smith, The Fremonts, Andy T-band feat. Anson Funderburgh, Junior Watson, Kid Ramos, Johnny Main, Bob Stroger, Fred Kaplan, Bob Welsh, L.A. Jones, Adrianna Marie, Willie Buck, en Nathan James… om er hier maar enkele te vernoemen. De betoverende vocalen, overdonderde gitaren, barrel house piano tunes, fantastische ritmesecties en Corritore’s soulvolle mondharmonica lieert zijn Chicago blues. Stel je een blues juke joint voor, denk hierbij aan enkele vrouwelijke dansessen, en laat je overweldigen door deze schitterende muziek. De nummers werden gemixt in Kid Anderson’s Greaseland Studios. De plaat ‘Do The Hip-Shake Baby!’ is alweer het veertiende album in de illustere carrière van Corritore. Slim Harpo’s swingende ‘Shake Your Hips’ mag de dans openen. Mighty Joe Milsap vocaliteit en Corritore’s harpvirtuositeit continueert met de rijkelijke muzikale interacties. Het sixties swing-rockende ‘Gonna Tell Your Mother’ (Jimmy McCracklin) mag Alabama Mike voorzien van enige zangprestaties. Cash Box King’ Oscar Wilson is aan zet in het mid-tempo en Chicago blues begeesterde ‘Bitter Seed’, origineel van Jimmy Reed.
Pianomeester Henry Gray mag Hank Ballard’s ‘The Twist’ de hemel in prijzen. En dan is het tijd voor een eerste blues trage met Bill Perry’s ‘You Better Slow Down’ (feat. Bill 'Howl-N-Madd' Perry). Alabama Mike is terug voor het doorspekte ‘Worried Baby’, net zoals John Primer met Muddy Waters’ ‘Love Deep As The Ocean’ ons naar de Windy City katapulteert. Het swingende nummer ‘Trying to Make a Living’ heeft dan weer onze grote teddybeer Sugaray Rayford en jumping Junior Watson in de setting. Alabama Mike en Andy T mogen ‘Stand By Me’ inkleuren, net zoals Mighty Joe Milsap vocaal het zwoele ‘I’m Gonna Keep What I’ve Got’ gestalte mag geven. Zanger/gitarist John 'Primetime' Smith was ook eerder al gast op Bob’s release ‘Don’t Let The Devil Ride!’. Hier komt hij de ritmesectie vervoegen voor het swingende ‘Got The World in a Jug’. De track ‘Few More Days’ is opnieuw een kolfje naar de hand van zanger Alabama Mike, net zoals de soulvolle vocalen van Sugaray Rayford zijn significantie vinden in het afsluitende ‘Keep The Lord On With You!’. Het is uiteraard vanzelfsprekende dat in ieder nummer de mondharmonica van Bob Corritore centraal staat. Met een hele waslijst aan gast muzikanten divergeert het album als nooit voorheen. Sterk staaltje blues…!

Philip Verhaege (5)

The enchanting vocals, overwhelmed guitars, barrel house piano tunes, fantastic rhythm sections and Corritore's soulful harmonica are all in his Chicago blues. Imagine a blues juke joint, think of some female dancers, and be overwhelmed by this beautiful music. It is of course self-evident and obvious that Bob Corritore's harmonica is central in every song! With a whole list of guest musicians, the album diverges like never before. A strong example of blues….

Barbara Dane: Trouble In Mind / Livin’ With The Blues

22/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:
Trouble In Mind LP

Special Delivery Blues
Ain’t Nobody Got The Blues Like Me
Trouble In Mind
Misery Blues
Mighty Rumbling Blues
See See Rider
Good Morning Blues
Oh Papa Blues
Prescription For The Blues
Muddy Water

Livin’ With The Blues LP

Livin’ With The Blues
How Long, How Long Blues
If I Could Be With You
In The Evenin’
Bye Bye Blackbird
Hundred Years From Today
Mecca Flat Blues
Why Don’t You Do It Right
I Loves You Porgy
Since I Fell For You

Bonus Tracks

Good Mornin’ Blues
Glory Of Love
How Long Blues

Website Artiest
Barbara Dane

Inmiddels heeft Barbara Dane de gezegende leeftijd van 91 jaar bereikt. Jazz critici noemde haar ooit ‘de Bessie Smith in stereo’, al stortte Barbara zich in de jaren ’50 niet hoofdzakelijk op de muziek. Eerder was ze gekend als politiek activiste die zich inzette voor vrede, rassengelijkheid en sociale rechtvaardigheid. Ze was zo strijdvaardig dat de F.B.I. haar zelfs een tijdje in de gaten hield. Toen ze haar eerste opnamesessie deed, was ze rond de dertig. Die opnames kwamen terecht op het in 1956, uitgebracht album ‘George Lewis Quartet with Papa Bue’s Viking Jazz Band’. Eén jaar later maakte ze haar debuut met het album ‘Trouble In Mind’, dat in 1958 een opvolger kreeg met ‘Livin’ With The Blues’. Haar laatste album dateert van 2016, toen Barbara dus al 89 was. Het Jasmine label houdt het echter bij Dane’s eerste twee albums en bundelt die op één cd. Wat opvalt is dat Barbara in de fifties een stem had die zich uitstekend leende voor blues en jazz. Begeleid door een klein jazzcombo presenteert ze op ‘Trouble In Mind’ een aantal blues standaards en traditionals. Op ‘Livin’ With The Blues’ hanteert ze naast een aantal bluessongs ook enkele meer jazzrichting gestuurde nummers. Alhoewel ze op het eerste album reeds als een echte bluesdiva klonk, markeert het tweede album toch een heuse evolutie die ze op dat ene jaar ontwikkelde. Als toemaatje krijg je naast ‘Glory Of Love’, tevens een andere versie van het op ‘Trouble In Mind’ opgenomen ‘Good Morning Blues’ en een enkel door akoestische gitaar begeleidde ‘How Long Blues’ dat op het tweede album staat.
‘Trouble In Mind / Livin’ With The Blues’ is een prachtig tijdsdocument van een zangeres die zeker niet moest onderdoen voor de inmiddels legendarische blueszangeressen.

Lambert Smits (4)

These two albums, released by Barbara Dane in 1957 and 1958, give a nice impression of a singer who certainly should not be inferior to the now legendary blues singers.

The 16th Dream Of Dr. Sardonicus - Live

22/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:
LP Side One
Elfin Bow (Who Know Where The Time Goes)
Elfin Bow (Grimshaw and The Finger Claw)
I Am Vaoyager1 (Songbird)
Stay (Old Man)
Stay (Rock’n Roll Woman)

LP Side Two
Consterdine (A Spell For Leonard)
Fellowship Of Hallucinatory Voyagers (Moonlight Moorings)
The Alain Pire Experience ‘Drifting South’

LP Side Three
Sendelica (BS)
Sendelica (Maggot Brain)

LP Side Four
The Fertility Cult (Cosmic Kaishakunin)
Nik Turner’s New Space Ritual (Steppenwolf)
Nik Turner’s New Space Ritual (Walking Backwards)

Website Artiest:
Fruits de Mer Records

Elk jaar verzamelen vrienden en fans van Fruits de Mer Records en Sendelica in de catacomben van de Cellar Bar in Cardigan. De hoogmis van de psychedelica met uitlopers naar folk, space- en progrock trekt goed volk vanuit de hele wereld: van Australië over Finland tot in Wales. Drie dagen genieten voor wie een ticket kon bemachtigen. Anderen zullen zich tevreden moeten stellen met het dubbelalbum dat volgende maand, 29 april om exact te zijn, verschijnt: een ruim extract van The 16th Dream Of Dr. Sardonicus (2018). Schitterende uitvoeringen door de mystieke Elfin Bow: van Sandy Denny’s ‘Who Knows Where The Time Goes’ en (nog sterker) het op banjo beegeleidde ‘Grimshaw And The finger Claw’. Haar songs snijden diep in ziel en hart, zonder meligheid: een rijzende ster in de folkscene. Verder vind je op de verzamelaar werk van de onbekende band Stay, de kosmische bard Consterdine en niet te vergeten de Belg Alain Pire Experience. Gitarist Alain Pire uit Marchin zit al 40 jaren in de muziekbusiness met een voorliefde voor Pink Floyd en Syd Barrett. Niet verwonderlijk dat zijn sixties sound kwalitief hoog scoorde op het festival, hier met ‘Drifting South’ uit hun eerste album. Het tweede album scoort heavier met Nik Turner’s New Space Ritual ‘Steppenwolf’ en een indringend ‘Walking Backwards’. De psychedelische band Sendelica is mede-organisator van het festival en kreeg een volledige vinylzijde gevuld met shoegaze en mind-swirling soundscapes. Knapste bijdrage komt echter van The Fertility Cult. De Finse band speelt heavy progrock met sax en orgel: een ontdekking!
Nog even meegeven dat pre-orders bij Fruits de Mer Records aan te raden zijn, het volgende en 17de Dream Of Dr. Sardonicus festival dit jaar plaats vind van 2 tot 4 augustus (Er zijn nog enkele tickets) én dat naast The Bevis Frond en The Groundhogs ook de talentvolle belofte Elfin Bow weer van de partij zal zijn. Niet te missen!

Marino Serdons (3 ½)

For those who missed The 16th Dream Of Dr. Sardonicus festival in 2018, a few nice extracts to convince you joining The 17th fesival in Cardigan on the 2-4th of August 2019. See website.
Strongly recommended!

Tony Holiday: Porch Sessions

21/3/2019

Foto

title 0

Tracks:

Pickpocket Fingers (feat. James Harman & Kid Ramos)
They Call Me John Primer (feat. John Primer & Bob Corritore)
A Woman Named Trouble (feat. Jake Friel & John Nemeth)
Becky Ann (feat. Mitch Kashmar & Ronnie Shellist)
That's Alright (feat. Charlie Musselwhite & Aki Kumar)
Three Way Party (feat. Mitch Kashmar & Ronnie Shellist)
Special Friend (feat. James Harman & Kid Ramos)
Hip To It (feat. Mitch Kashmar & Ronnie Shellist)
Blues Hit Big Town (feat. John Nemeth)
Tell Me Baby (feat. John Primer & Bob Corritore)
Goin' To Court (feat. James Harman & Kid Ramos)
Coin Operated Woman (Feat. Johnny Burgin)
This Time I'm Gone for Good (Feat. William G. Kidd & Ronnie Shellist)

Website Artiest
Tony Holiday

Zanger en harmonicaspeler Tony Holiday, afkomstig uit Memphis, Tennessee, is een opkomende talent binnen de blues- en harmonicascène. Hij speelt haast tweehonderd shows per jaar in de VS, en had gelukkig nog wat tijd om zijn indrukwekkende 'Porch Sessions'-project te voltooien. Tony Holiday en partner Landon Stone doorkruisten de States, waarbij ze enkele van Amerika's beste blues muzikanten registreerden op hun veranda. Voor velen is dit waar het allemaal begon. Dit is diepe, rauwe blues, uitgekleed naar de basisprincipes van de front en/of back porch.
Met een ‘All Star Blues Cast’ van Charlie Musselwhite, James Harman, John Nemeth, John Primer, Bob Corritore, Kid Andersen, Aki Kumar, Rockin 'Johnny Burgin, Kid Ramos, Mitch Kashmar is dit werkelijk een schitterend Delta blues project. Het down-and-dirty gevoel van Holiday is een geniale zet. De live blues spirit is alom vertegenwoordigd en de studio conjunctie werd zo geminimaliseerd.Het is alsof je in een geïmproviseerde jamsessie terecht komt.
Harpist James Harman en gitarist Kid Ramos mogen de veranda deur intrappen met de opwindende shuffle in ‘Pickpocket Fingers’. Het nummer ‘They Call Me John Primer’ staat reeds lang op de live playlist van Mister Primer. Chicagoan Bob Corritore kleurt met zijn intense blues harp het nummer. Het funky ‘A Woman Named Trouble’ heeft vocalist Jake Friel en John Nemeth (mondharmonica) in de groove. Mitch Kashamar en Ronnie Shellist geven gestalte aan ‘Becky Ann’, een nummer uit Mitch’ album ‘Nickels & Dimes’. Charlie Musselwhite registreerde ooit het nummer ‘That’s Alright’ met John Lee Hooker. Nu vond hij zijn metgezel in én met Aki Kumar. Mitch Kashmar & Ronnie Shellist zijn terug in het emotionele ‘Three Way Party’, net zoals James Harman en Kid Ramos in ‘Special Friend’ hun weg plaveiden. De akoestische instrumentale boogie ‘Hip To It’ van Mitch Kashmar en Ronnie Shellist is een volgende chapiter, net zoals John Nemeth’s ‘Blues Hit Big Town’. Het Chicago duo Primer, Corritore zijn alweer beruchte soulmates in het opwindende ‘Tell Me Baby’. Na het swingende ‘Goin’ To Court’ van James Harman en Kid Ramos werken Tony Holiday en gitarist Rockin 'Johnny Burgin samen aan het rustige ‘Coin Operated Woman'. Vocalist William G. Kidd en Ronnie Shellist (harp) mogen met de trage en zware mineur blues uit ‘This Time I'm Gone for Good’ de dans beëindigen. De ‘Porch Sessions’ is werkelijk een schitterende Delta Blues plaat.

Philip Verhaege (5)

The live blues spirit is widely represented and the studio conjunction was driven out.
It is as if you end up in an improvised jam session. The 'Porch Sessions' is really a beautiful Delta Blues record. Vocalist and harmonica player Tony Holiday, now hailing out of Memphis, Tennessee, is a rising force on the Blues and Harmonica Scene in the USA and Europe. Playing 150-200 shows a year nationwide, Tony paused along the way to complete his impressive “Porch Sessions” project. In the spirit of the great field recordings, Tony Holiday and partner Landon Stone have been traveling coast to coast, recording some of America’s best blues musicians right on their front porch. For many, it’s where it all began. This is deep, raw blues, stripped down to its front porch basics. Highlights from start to finish…!

Mighty Mike Schermer: Bad Tattoo

21/3/2019

Foto

detail album

Tracks:

She Won'T Be Coming Back
Lover'S Hall Of Fame
How Much Longer
I Can't Let It Go
Bad Tattoo
Ain't That The Way Love Goes
One Thing Every Day
Hey Francine!
Baby Down The Well
Suffocating Love
Stop Looking For Love
Up All Night

Website Artiest
Mighty Mike Schermer

Mike's muzikale reis begon op tienjarige leeftijd. Dwarrelend met zijn gitaar, trompet en klarinet speelde hij op school en in verschillende rock-'n-roll bands. Maar alles veranderde in één nacht. We schrijven 1984, toen hij drie dollar betaalde om The Master of The Telecaster, Albert Collins te zien performen. Inmiddels heeft ook hij nu een solistische solocarrière uitgebouwd met een bekroonde single, zes veelgeprezen albums, een Blues Music Award-nominatie en letterlijk duizenden optredens op festivals en blues clubs. Hij was ook de perfecte sideman voor grootheden als Elvin Bishop, Bonnie Raitt, Charlie Musselwhite, Angela Strehli, Maria Muldaur, Howard Tate, Pinetop Perkins en zovele anderen. Mighty Mike Schermer was meer dan 20 jaar lang een vaste waarde in de Bay Area-blues scéne, tot hij in 2009 verhuisde naar Austin TX en zich bij de touringband van pianolegende Marcia Ball aansloot. Finedog Records en VizzTone presenteren nu met volle trots het zevende album van singer-songwriter/gitarist Mighty Mike Schermer. De plaat ‘Bad Tattoo’ is een instant klassieke twaalf clevere hook-beladen originele release. Opgenomen en gemixt in Kid Andersen's Greaseland in San Jose CA, toont het album Schermers beheersing in haast elke stijl van Amerikaanse muziek. Blues, soul, R & B, rock-‘n-roll, country en Americana, Mike accentueert elk facet van deze muziekvormen. Het swingende ‘She Won’t Be Coming Back’ mag de deur intrappen. West Coast jump, dat is ingekleurd met de blazerssectie van Eric Bernhardt (baritone en tenor saxofoon) en Nancy Wright op tenor sax, strakke percussie van Paul Revelli en bekruipende orgeltunes van Austin Delone.
Dennis Dove’s conga’s en Mike’s jazzy gitaarriffs kruiden het zonnige ‘Lover’s Hall Of Fame’. De seventies rocker ‘How Much Longer’ krijgt dan weer die typerende orgeldeun te verdisconteren. De bluesy ballade ‘I Can’t Let Go’ staat in aangenaam contrast met de jazzy en crooner begeesterde titeltrack. In het soulchapiter ‘Ain’t That The Way Love Goes’ komen Chris Cain (piano) en orgelist Jim Pugh de ritmesectie vervoegen. Van de lekker groove in ‘One Thing Everyday’ gaat het gezwind naar het country geënthousiasmeerde ‘Hey Francine!’ en de swampy blues track ‘Baby Down The Well’. Het nummer ‘Suffocating’ is met een vette knipoog naar Johnny Guitar Watson. En dan moeten de blues trage ‘Stop Looking For Love’ en de swingende rocker ‘Up All Night’ nog door onze woofer knallen. Mighty Mike Schermer divergeert als nooit voorheen op ‘Bad Tattoo’..!

Philip Verhaege (5)

Finedog Records and VizzTone are proudly present the seventh album by singer-songwriter / guitarist Mighty Mike Schermer. The record ‘Bad Tattoo’ is an instant classic twelve clever hook and original release. Recorded and mixed at Kid Andersen's Greaseland in San Jose, CA, the release mastery almost every style of American music. Blues, soul, R & B, rock and roll, country and Americana, Mike accentuates every facet of these forms of music. Mighty Mike Schermer diverges like never before on ‘Bad Tattoo’ ..!.

Stef Paglia: Never Forget

20/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Watch Out
Take Me Away
Freedom
The Dead Tree
Mystery Heaven
Twilight
Dirty Woman
Crush On You
Head Into The Unknown
Warmth Instead Of Cold

Website Artiest
Stef Paglia

Met en door de plaat ‘Never Forget’ zal de naam Stef Paglia voor eeuwig in het geheugen van menig muziekfanaat gegrift staan. Al is Stef voor ons en heel blues minnend België allang geen onbekende meer. Zes jaar gelden maakte hij voor het eerst naam en faam in de blues scéne als gitarist bij The BluesBones. Plagia maakte kennis met de blues sound door zijn vader. Vooral van de dvd’s 'Live At The El Mocambo' én 'Live In Austin City Limits' (1989) van Stevie Ray Vaughan raakte hij danig onder de indruk. Op zijn twaalfde nam hij dan voor het eerst een gitaar in handen. Een exemplaar uit de Lidl van vijftig euro, inclusief een handboek, werd zo zijn eerste snaarinstrument. Al snel was ook duidelijk dat de bluesmuziek en de gitaar geen bevlieging waren voor een jonge Paglia. Hij wilde uiteraard bij een bluesband toebehoren, maar zijn jonge leeftijd (lees 16-jaar) bleken voor velen een doorn in het oog. Stef plaatste dan maar wat filmpje op You Tube, waaronder een schitterende versie van Hendrix’ Little Wing'. Nico De Cock was een van de gegadigden en de spreekwoordelijke bal ging al even snel aan het rollen. Enkele maanden later waren The BluesBones een voldongen feit. Samen met The BluesBones won Stef in 2016 de ‘Belgian Blues Challance’ en werden hierop meer dan verdienstelijk tweede tijdens de ‘7th European Blues Challenge’ in Horsens, Denemarken. Tussen een drukke concertkalender van The BluesBones heen, had Stef gelukkig nog wat tijd om zijn eerste solo release op de markt te gooien. Samen met zijn soulmates Geert Schurmans (bas) en drummer Joel Purkess richtte hij het Stef Paglia Trio op. Het drietal had ook het lumineuze idee om via Crowfunding de nodige fondsen te verwerven. In een mum van tijd werden heel wat euro’s ingezameld en trokken ze het Kanaal over richting Superfly Studios in Nottinghamshire. Daar wachtte producer Wayne Proctor (King King, Ben Poole) om de tien rijkelijk geïnstrumenteerde tracks in te blikken. De lyrics van negen songs zijn gecrediteerd aan Stef’s vriendin Iris Teunissen, terwijl ‘the maestro himself’ garant stond voor de muzikale omlijsting. Stef trap de deur in met de stemming wisselende en vooral radiovriendelijke single ‘Watch Out’. De toon is gezet en het trio vervolgt met de blues rocker ‘Take Me Away’. Stef’s snijdende gitaarriffs zijn ook een constante in het spijkerende en funky begeesterde ‘Freedom’, origineel van Jimi Hendrix. Paglia is gegroeid in zijn rol als bandleider, heeft een krachtige stemtimbre en kan ook als geen ander zijn gitaarsnaren in bedwang houden, dus hier geen oeverloze en gerammeide gitaarsolo’s. De band neemt bewust wat gasoline terug in de emotionele ballade ‘Death Three’ en de intieme instrumentale ‘Mystery Heaven’. De strakke ritmiek in ‘Twilight’, de intransigente baslijnen uit ‘Dirty Woman’ en Stef’s onnavolgbare gitaarriffs in ‘Crush On You’ zijn volgende chapiters op de release. Het nummer ‘The Unknown’ is met een vette knipoog naar SRV en de Texas blues. Afsluitend doet Stef Paglia met de gevoelsmatige slow blues ‘Warmth Instead Of Cold’. Stef Paglia verweeft zo een eigen flair en ongedwongenheid doorheen zijn nummers. De release ‘Never Forget’ is een absolute aanrader..!

Philip Verhaege (5)

Stef Paglia has grown in his role as a band leader, has a powerful voice and can control his guitar strings like no other. So no endless and rammed guitar solos here. The trio weaves their own flair and ease through the songs. The release ‘Never Forget’ is an absolute must for every true blues enthusiast. Highly recommended…!

28 maart: CD Release Party; Muziekodroom te Hasselt (Gratis inkom)
07 april: Sunday Blues in Ede
05 mei: Frürocken in Eupen
31 mei: More Blues Festival, Zottegem
03 augustus: Oestloven Blues in Wellen

Moon Goose: Source Code

20/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Second Life
Knifeless Skinning
Le Comte
The Mysterious Coffins of Arthur’s Seat
Goldfish In A Bag
Trains
Joey Gets A Candle
Carnage
Dark Shit
Garway Witch Trial
Parameter 5
Fist Fight At The Bingo

Website Artiest:
Moon Goose

Met lichtsnelheid verovert Moon Goose het psychedelica landschap. Instrumentale spacerock die je omver blaast. De band vindt haar dada op een hooizolder in Hay-On-Wye op de grens met Wales en England. Fruits de Mer Records was danig onder de indruk en released nu het debuut van een beloftevol band. Twaalf nummers verspreidt over 2 gekleurde vinylplaten (cd included) in een kunstige klaphoes. Je zou voor minder in zwijm vallen bij het horen van opener ‘Second Life’. Zeven minuten om op te freaken. ‘Le Comte’ start met wat jazzy tribal guitar en drums. Indrukwekkend hoe de band elk nummer weet te omringen met originele melodieën of ritmes. Heayvy gitaren in het up-tempo ‘Goldfish In A Bag’ met een stuwend orgel op de achtergrond. ‘Trains’ catapulteert je langzaam in een andere galaxy: mind blowing! In ‘Dark Shit’ ga je op spacetrip met een Spaanse voice intro (why?). Het hele album door probeer je de ‘source code’ van Moon Goose te ontwarren. De kracht zit in de afwisseling, in de verrassing, in de originaliteit én in de meeslepende melodieën.
Het album verschijnt op 29 april 2019, maar pro-orders zijn sterk aan te raden om teleurstelling te voorkomen. Een niet te missen psychedelisch avontuur met invloeden uit prog- en spacerock!

Marino Serdons (4)

One of the best psychedelic debuts of the last few years. Moon Goose juggles with original mind blowing melodies and soundscapes. Just awesome!

Ad Vanderveen: I Was Hank Williams

20/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Sublime Indifference
Something Ongoing
Live And Give It All
I Was Hank Williams
Catch A Falling Leaf
Heavy Heart
Where Does Love Belong
Home On High
Song from The Wise Man’s Cave
Song Of The Wind

Website Artiest:
Ad Vanderveen

Hank Williams was de king of country in de eerste helft van vorige eeuw. De uit Alabama afkomstige cowboy met gitaar inspireerde alle latere grootheden van Elvis Presley tot The Rolling Stones. De titelkeuze voor Ad’s nieuw album lijkt op het eerste zicht wat pompeus en incorrect. De songs op I Was Hank Williams moet je echter bestempelen als een eerbetoon aan een te vroeg gestorven performer. Net zoals Hank Williams is Ad Vanderveen een verhalenverteller. Met filosofisch gemak put hij uit ervaring en zet onder de directe lyrics minimale structuren. De singer-songwriter breit roots, countryfolk en blues elementen aan elkaar tot een zacht meeslepend geheel. Eerder dan een muzikaal hoogstandje baadt dit album in charmante nostalgie waarin de inhoud primeert op virtuositeit. Ideaal aan een brandende haard of een verzopen kampvuur. Alhoewel je hem meestal treft op intieme Duitse podia!

Line-up:
Ad Vanderveen(Vocal, String Instruments, Keyboards, Harmonica)
Frans Cornelissen (Trombone, String Arrangements, Machinery)
Kersten de Ligny (Harmony Vocal)
Pete Fisher (Bass)

Marino Serdons (3)

The voice and stories of Ad Vanderveen make you fall asleep. Wallow yourself in nostalgia and find piece of mind!

Curtis Haywood: Summer Breeze

19/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Summer Breeze
Promise Me
You Are Everything
Touch Me
Midnight Hour
Let it Go
Lullaby
Long Goodbye
Wherever the Chips Fall
Flyy in the Skyy

Website Artiest
Curtis Haywood

In mijn twee vorige recensies kon u kennismaken met de Afro-Amerikaanse saxofonist Curtis Haywood. Dit is nu zijn derde en recentste album, waarop 10 songs staan. Opener is de titeltrack, een cover van de hit van Seals & Croft uit 1972, het jaar daarop bekend geworden in de versie van The Isley Brothers. Curtis speelt hier naast altsax tevens steelpan, en Bryanna Haywood zingt het refrein. ‘Promise Me’ is meer mid-tempo en de vocalen worden verzorgd door Thurston Daniel. Het overbekende ‘You Are Everything’ (Diana Ross & Marvin Gaye en ook The Stylistics) covert Curtis op mooie wijze, waarna ‘Touch Me’ doet denken aan het ritme van de Caribische eilanden. ‘Midnight Hour’ is een sensuele tune, waarna fluitiste Ragan Whiteside te horen is op ‘Let it Go’. Na het slaapliedje ‘Lullaby’ komt de stepper ‘Long Goodbye’ eraan. ‘Wherever the Chips Fall’ is een zachte track, maar ‘Flyy in the Skyy’ sluit af met wat funky hints. Kortom, een leuke cd, die het talent van Curtis Haywood definitief bewijst.

Patrick Van de Wiele (4)

This third album from sax man Curtis Haywood proves that his talent is here to stay.

Curtis Haywood: Smooth Ingredients

19/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Smooth Ingredients
Hollywood Blvd
Smiles
I Want to Know
Mo-Bay
Optimistic
Funky Summer Groove
Standing O
Windows of the World
Tonight

Website Artiest
Curtis Haywood

Daarnet nog besprak ik het debuut van deze Afro-Amerikaanse saxofonist Curtis Haywood, en hier is de opvolger uit 2015. Opnieuw koos hij zowel voor enkele originele tracks, als enkele covers. Curtis wachtte 7 jaar vooraleer hiermee uit te pakken, omdat hij soms er de brui wou aan geven, maar toch zette hij door. Er staat een beetje R&B op, Latin, reggae ter ere van Bob Marley, een ballade en funk, ter ere van Grover Washington, Jr. De titeltrack gaat de Latin richting uit, en ‘Smiles’ is een opgewekte tune. ‘I Want to Know’ is een ballade, en ‘Optimistic’ is een cover van Sounds of Blackness. Daarna wordt het funky met ‘Funky Summer Groove’, met wat steelpan uit de Cariben erin. Afsluiter ‘Tonight’ is een huppelende track, die vrolijk voorbijkomt. Opnieuw een leuke cd van deze saxofonist.

Patrick Van de Wiele (4)

Again, the sophomore album from this saxophone player sounds very nice.