DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Do It All Over Again
2. Seperation - 2
3. History
4. Have Your Fun
5. Run To The River
6. Winin' Boy Blues
7. The Good Lord Didn't Tell Me
8. House Of The Rising Sun
9. The Wretch
10. Let The Train Whistle Blow
11. Ain't No Livin' With The Blues
12. Nothin' Is What You Get

Platenlabel
Circo
 
Labelnummer
Circo 028
 
Distributie
Niet Gekend
 
Promo-Agent
Hemifran
 
Website Artiest
John Cee Stannard
 

Singer-songwriter John Cee Stannard zit al meer dan vijftig jaar in het muziekjargon. Hij had eigenlijk altijd al voorrecht om met getalenteerde muzikanten te werken. John was jarenlang lid van de folkband Tudor Lodge, toen hij ook zijn solo-blues gebaseerde album op de markt gooide. Anno 2017 is John Cee Stannard nog steeds razend populair en heeft hij met de release ‘To The River’ een waardige opvolger klaar voor het album ‘Stone Cold Sober’ en een Kerst EP. Samen met zijn soulmates Mike Baker (gitaar) en Howard Brichmore op harmonica presenteer John tien originele songs en twee herwerkte covers met Jelly Roll Morton’s ‘Winin’ Boy Blues’ en het traditionele maar uiterst subtiel gespeelde ‘House Of The Rising Sun’. Voor deze gelegenheid werden ook drummer Julian Bown en bassist Andy Crowdy uitgenodigd. Net zoals enkele occasionele ‘special guests’. De akoestische nummers worden opgefleurd door John Cee Stannard warm maar enigszins ruw stemgeluid. De authentieke songs zitten boordevol originaliteit, al zijn ze allen wel degelijk beïnvloed en geïnjecteerd door de Country Delta blues en ragtime stijl. In nummers zoals ‘Separation 2’, ‘The Wretch’ en ‘Run To The River’ is John Cee  bezield door het evangelie. Al krijgen wij hier ook wel voldoening van nummers als ‘Let The Train Whistle Blow’, met Simon Mayers aanwakkerende vioolschikkingen en Julia Titus vocale steun  en het afsluitende ‘Nothin’ Is Wht You Get’. John Cee Stannard weet ons alweer te verrassen!
 
Philip Verhaege (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. I Don’t Want You Anymore
2. Don’t You Worry None ‘Bout Me
3. The Story
4. Rum Ol’ Do
5. So Long
6. Lead Hearted Blues
7. Stone Cold Sober
8. Poverty Blues
9. Right Back At The Start
10. Worse Off Than You
11. Dream The Blues
12. This Rag Of Mine

Platenlabel
Castlron Records

Labelnummer
CIRCD 025

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
John Cee Stannard

John Cee Stannard & Blues Horizon is een Engels trio bestaande uit John Cee Stannard, Mike Baker en Howard Birchmore. Naast de zang neemt John ook de akoestische Gibson j-200, diverse resonators en de banjo onder handen. Mike bespeelt zowel de akoestische als elektrische gitaar en Howard is de man achter de smoelschuiver. Vanaf de eerste track, het swingende, jazzy ‘I Don’t Want You Anymore’ valt het op dat hier excellente muzikanten aan het werk zijn, die bovendien een immens speelplezier uitstralen. Met 12 songs,waaronder slechts één cover, namelijk Blind Blakes ‘Lead Hearted Blues’ weet dit trio van begin tot einde te boeien. De 11 songs van de hand van John Cee  bieden stuk voor stuk, een inkijk in zijn getalenteerd songschrijverschap. Alhoewel het album een luchtige indruk nalaat, klaagt Stannard ook de heersende wantoestanden aan. Zo vraagt hij in ‘The Story’, met knappe vioolprestaties van gast Simon Mayor, begrip voor diegenen die door drankgebruik en een verkeerde levenswijze, hun huwelijk zien stranden, haven en goed en job verliezen, en als busker eindigen. De middenklasse die in Amerika, door de crisis hun jobs de mist in zag gaan, krijgt een gezicht in ‘Poverty Blues’. Eén van de mooiste songs is ongetwijfeld ‘Worse Off Than You’, dat laat zien dat anderen het vaak nog slechter hebben. Een knap staaltje countryblues krijgen we in ‘Rum Ol’ Do’, terwijl in de swingende titeltrack Simon Mayor andermaal schittert, maar nu op de mandoline.
Ondanks de vaak niet zo vrolijke teksten, ademt dit schijfje toch een zekere vrolijkheid en luchtigheid uit. Met ‘Stone Cold Sober’ leveren John Cee Stannard & Blues Horizon zonder meer een kwalitatief hoogstaand semiakoestisch bluesalbum af. De wijze waarop hier gemusiceerd wordt, zowel door Stannard, Baker en zeker door Birchmore op de mondharmonica, doet reikhalzend uitkijken naar een optreden van dit trio.

Lambert Smits (4½)