Ghalia Vauthier startte haar muzikale carrière in en rond de straten van haar eigenste Brussel. Haar repertoire bestaat hoofdzakelijk uit blues, R&B en opwindende rock’-n-roll. In 2011 was er het project Ghalia & The Naphtalines, dat met een regelmaat van een klok de Brusselse clubs onveilig maakte. Maar Ghalia bleef nummers schrijven en een ander project diende zich dan ook al even snel aan. Ze promootte onlangs samen met haar band Voodoo Casino het knappe album ‘Have You Seen My Woman?’. Samen maakten ze ook een verpletterende indruk op de Rockabilly Night in het CC Palethe in Overpelt. Met haar enorme krachtige stem is Ghalia Vauthier is misschien wel een reïncarnatie van Imelda May. Nu reisde Ghalia de wereld rond en ontmoette de jongens van de Mama’s Boys in New Orleans. Al heel snel ontstond er een ware chemie tussen Ghalia en Johnny Mastro (harmonica, vocals),  Smokehouse Brown (gitaar), Dean Zucchero (bas) en drummer Rob Lee . Wat uiteindelijk uitmondde in deze uiterst knappe productieopnamesessie voor het label Ruf Records. Van de geëlektrificeerde openingssong ‘4am Fried Chicken’ krijgen we hier meteen ‘goosebumps’. Ghalia’s stem leent zich dan ook perfect voor deze muzikaliteit, net zoals Smokewater Brown’s bluesy gitaarriffs en Mastro’s vintage harpvirtuositeit. Met de titeltrack trekken we even naar de diepe blues geëlektrificeerde Delta. De Louisiana gemotiveerde track ‘Press That Trigger’ is alweer van een zeer hoog niveau. Ghalia neemt vocaal de band op een speelse New Orleans continuïteit. Na het exorbitante ‘Have You Seen My Woman’ komen de drums en harpgroove in ‘Hoodoo Evil Man’ het nummer enige  Mardi Gras allooi meegeven. In het dobro, swamp en voodoo begeesterde ‘Addiction’ gaat het gashendel even verbuigend naar het negativisme, maar de John Lee Hooker boogie ‘All The Good Things’ en de denotatie sound van ‘I’m Shakin’ zijn alweer stellige culminatiepunten.
Het Texas blues geënthousiasmeerde  ‘Waiting’ en in het soul betoverende ‘Hey Little Baby’ kunnen we alweer onze dansschoenen aantrekken. Het afsluitende ‘Hiccup Boogie’ is recht toe , recht aan boogiewoogie. Een stijl die is ingekleurd met Mastro’s pittige harp blow-outs. ‘Let The Demons Out’ is a blast of a release…!
 
Philip Verhaege (5)

Jack Tempchin mag je gerust een ‘platina songschrijver’ noemen. De ontelbare hits waarvan hij writer of co-writer was, zijn amper te tellen. Zijn meest gekende wapenfeiten zijn ongetwijfeld de hits die hij schreef voor The Eagles en later voor de solocarrière van hun reeds overleden leadzanger Glenn Frey. Veel van zijn nummers werden ook gecoverd door o.a. Emmylou Harris, Tom Waits, Dave Edmunds, Linda Ronstadt en Jackson Browne. ‘Peaceful Easy Feeling’, ‘Already Gone’, ‘Somebody’ en ‘It’s Your World Now’ zijn allen tot stand gekomen door Tempchins inbreng en ondertussen onsterfelijk gemaakt door The Eagles. Maar liefst 42 van Jacks composities haalden platina, maar nooit heeft hij ze zelf opgenomen. Op ‘Peaceful Easy Feeling, The Songs Of Jack Tempchin’ doet hij het nu wel. Het album draagt hij trouwen op aan zijn compagnon en vriend Frey, die alle songs, met uitzondering van ‘Slow Dancing’ ofwel ooit zong of eraan meeschreef. Jack start, gesteund door een competente band, enorm sterk met ‘Peaceful Easy Feeling’, waarna hij solo, enkel begeleid door akoestische gitaar een indrukwekkend ‘Part Of Me, Part Of You’ neerzet. Op ‘Slow Dancing’, dat in 1977 een top 10 hit was voor Johnny Rivers, wordt Jack vocaal bijgestaan door niemand minder dan Rita Coolidge, terwijl Janiva Magness die eer te beurt valt op ‘Soul Searchin’’. Origineel lid van The Byrds, Chris Hillman en singer/songwriter, gitarist en banjospeler Herb Pedersen zijn van de partij op ‘Already Gone’ en afsluiter ‘It’s Your World Now’.
Tempchin heeft er lang aan getwijfeld of hij aan dit project wel zou beginnen, maar gelukkig heeft hij doorgezet. Jack zelf zegt dat dit album, vooral de duetten, iets wat hem volkomen vreemd was, hem muzikaal verrijkt heeft. Voor ons is het fantastisch om die gekende nummers eens te horen vertolken door hun schepper. Mooi album!
 
Lambert Smits (4 ½)

Rocker van eigen bodem William Souffreau heeft een muzikale carrière die reeds meer dan een halve eeuw overbrugt. Die loopbaan startte hij reeds in 1960 in de rock-‘n-roll band The Blue Jets, later gevolgd door The Four Rockets. Eén van zijn best gekende wapenfeiten verwierf hij in 1970, toen hij de heavy rockgroep Irish Coffee op poten zette, waarmee hij 1 LP en 4 singles uitbracht en wiens ‘Masterpiece’ ook daadwerkelijk een meesterwerk was en nog steeds is. Zijn solocarrière begon hij in 1990 en ondertussen heeft hij op die manier al een tiental voortreffelijke albums op de markt gebracht. Met Irish Coffee treedt hij nog steeds op, maar daarnaast vindt hij toch nog tijd om solo actief te blijven. ‘Tobacco Fields’ is zijn recent album, waarop hij het gezelschap krijgt van een uitgelezen groep muzikanten. Onder hen treffen we o.a. Jean-Marie Aerts, Kloot Per W, Walter Broes, Jan Hautekiet, Stevens Janssens, Gert Meert en Jan Blieck aan. Niet van de minsten en dat blijkt ook uit de 14 songs op dit schijfje, die deels autobiografisch zijn. 14 Nummers die internationale klasse uitstralen. Met de eerste noten van de ietwat swampy, door Broes’ gitaar gedragen titeltrack heeft William je dadelijk steevast in zijn greep. Jou loslaten zal hij pas 14 nummers later doen. De orgel van Jan Hautekiet introduceert ‘Take Me Home’, inclusief een subliem stukje pedalsteel van Jan Oelbrandt, dat me aan het betere werk van de onlangs overleden Tom Petty doet denken. Stevig rocken doet ‘Crazy Old Town’, waar het snarenspel van Jean-Marie Aerts de goede tijd van TC Matic doet herleven. Daarna keren wij met een authentiek klinkend ‘Schooldays’ terug naar de oorsprong van de rockabilly. Jeugdherinneringen van spelen in een kroeg waar blues en rock & roll verplichte kost zijn, komen aan bod in ‘El Gringo’. Elk verhaal heeft zijn mindere zijde. Een statement dat William fantastisch verwoordt in het dreigende ‘Every Story’ en na het beluisteren van ‘Walking The Dog’ mag hij zonder schroom solliciteren voor een plaatsje bij ZZ Top. Dit laatste is uiteraard positief bedoeld. Rock & roll heeft in William nog steeds een trouwe aanhanger. Hij eert het genre dan ook met veel verve in ‘The Great Rock ’n’ Roll Life’. Met de intieme jazzy en enige rustige song ‘This Town’ trekt Souffreau de deur achter zich dicht.
‘Tobacco Fields’ is een kanjer van een album. Wie nu nog durft zeggen dat in België geen steengoeie rockalbums worden gemaakt……kan maar best uit mijn omgeving blijven! Koooooopen die schijf!!!
 
Lambert Smits (5)

Alan Nimmo mocht dan geplaagd zijn door stemproblemen, waardoor het tourschema van de band moest herzien worden, toch kunnen de fans van de band uit Glasgow zich voorlopig al laven aan King King’s vierde studioalbum. Zonder hun eigenheid te verloochenen, slaan Nimmo en zijn kompanen toch een ietwat andere richting in. Het geheel mag dan nog bluesy klinken, toch duiken er meer rockgeluiden op. Rockgeluiden die verwijzen naar Bad Company, Whitesnake en Thunder en meteen van opener en het tevens als single verkrijgbare ‘(She Don’t) Gimme No Lovin’ een klasbak van een bluesrocker maken, inclusief een echte Nimmo gitaarriff en prima toetsenwerk van Bob Fridzema. Opvolger ‘Heed The Warning’ is een typisch King King nummer, met doorleefde zang van Alan en een heerlijk retro klinkende riff. Een nummer dat tijdens een concert zeker zal vlammen. Maar ook in ballades zijn de heren van King King grootmeesters. ‘Find Your Way Home’ is er zo eentje. Aanzwellende toetsen, ondersteunende gitaren en Alan in een formidabele melancholische zangmodus. Stampende ritmische bluesrock is eerder het hoofdingrediënt voor ‘Tear It All Up’. Het door drums op de rails gezette bluesrockende ‘Long Time Running’ is een nummer dat een serieus 70’s gevoel veroorzaakt en zich vanaf de eerste maal tussen je oren nestelt. Steviger gaat het eraan toe op ‘Nobody Knows Your Name’ waar weer een prominente rol is weggelegd voor de toetsen en bij afsluiter ‘I Don’t Wanna Lie’ moet ik onvermijdelijk denken aan ‘Stevie Wonder goes rock’.
Met ‘Exile & Grace’ slaat King King toch een beetje een andere weg in. Blues is nog aanwezig, maar de meer toegevoegde rock, geeft de band een immense dosis energie, waardoor het album een pak intenser klinkt dan hun vroeger werk.
 
Lambert Smits (5)

Voluit heet het duo Big Kenny en John Rich. Beiden zijn zowel songwriter, zanger als gitarist. In 2004 lanceerden Big & Rich hun debuutalbum ‘Horse Of A Different Color’, waarvan maar liefst vier tracks het tot de country top 40 schopten. Inmiddels is ‘Did It For The Party’ reeds hun zesde studioalbum. De eerste track ‘California’ is de single die uit het album werd getrokken en die zet meteen de lijnen uit voor de volgende 12 tracks. Big & Rich staan met één voet in de door stevige, strakke gitaren gekenmerkte rock en met de andere in de country. Al dient er wel bij vermeld te worden dat de rock vaak de country versmacht. Vocaal zijn beide heren ook best te pruimen, maar echt vlammen doet het album niet.  Moesten Big & Rick het een beetje subtieler hebben aangepakt, zou dit wonderen hebben verricht. Dat hoor je trouwens op de sublieme ballade ‘Lie Cheat Or Steal’. Let wel, ‘Did It For The Party’ is echter geen slecht album, alleen is de productie naar Amerikaanse normen. Die normen staan wel garant voor een commercieel album, dat best zal verkopen, maar jammer genoeg te gladjes klinkt.
Dat Big & Rich live de sterren van de hemel spelen, wil ik best geloven maar op dit album ontbreekt die magie.
 
Lambert Smits (3 ½)

‘Nostalgie’ is een woord dat vaak onterecht gebruikt wordt. Op het internet vonden wij volgende passende omschrijving: ‘Nostalgie is een vorm van heimwee. Het drukt een algemeen verlangen naar vroeger uit, naar de “goede oude tijd”. Vaak gaan nostalgische gevoelens gepaard met een bepaald jeugdsentiment. Wanneer mensen denken aan hun jeugd kunnen daarbij vervlogen herinneringen over bijvoorbeeld de jeugd ontstaan’.
Vooral dat tweede deel van hogergenoemde omschrijving erken ik persoonlijk als  echte ‘nostalgie’. Vandaar ook dat ik deze box met 3 cd’s mag omschrijven als nostalgie of liever nog als pure nostalgie. Maar goed, genoeg haarkloverij, over naar de muziek dat dit trio cd’s bevat en laat ons maar meteen klaar en duidelijk zijn, dit is muziek uit de periode dat er nog muziek gemaakt werd. Muziek die meerdere decennia later nog steeds uitermate blijft boeien. Zoals de subtitel reeds aangeeft, krijg je hier 58 songs in diverse muziekgenres. Songs die de tand des tijds moeiteloos doorstonden en waar een streepje psychedelica nooit ver weg was. Bands als Colosseum, Quicksand, Fat Mattress, Pentangle, The Crazy World Of Arthur Brown, Melanie, Blue Mink, Dana Gillespie, The Spencer Davis Group, The Foundations, The Tremeloes, Soft Machine en Atomic Rooster, zullen bij velen een belletje doen rinkelen, door de hits die ze scoorden. Maar eind jaren zestig, begin jaren zeventig was er zoveel meer aan mooie muziek. Muziek die destijds nog niet kon gedownload worden en daardoor vaak aan je neus voorbijging omdat de plaatselijke platenboer (nog zo een praktisch uitgestorven beroep) er geen oren naar had.
Daarom zijn wij RPM Records enorm dankbaar voor deze release. Als toemaatje krijg je er nog een prachtig 40 pagina’s in kleur tellend boekje bij met informatie over de artiesten. Haal ‘One Way Glass’ meteen in huis en voel je 40 jaren jonger, tenminste als je die bewuste periode hebt meegemaakt. Maar ook voor de jongere muziekliefhebbers is deze box verplichte kost!
 
Lambert Smits (5)

‘Wildfire’ is het debuutalbum van de uit Bristol komende Elles Bailey. Alhoewel Elles haar debuutalbum dit jaar op de markt wou brengen, gebeurde dit toch eerder toevallig. Tijdens een trip naar de USA boekte zij in Nashville een studio, waar zij met gerenommeerde muzikanten als o.a. Bobby Wood, Chris Leuzinger, Wes Little en Roger Cook, van plan was om een demo op te nemen. De zaken liepen echter zo goed, zodat Elles er vertrok met een full album op zak. Eenmaal terug in Engeland werkte zij met Jonny Henderson op Hammond en gitarist Joe Wilkins de songs verder af, met ‘Wildfire’ als resultaat. Het album start enorm straf met de titeltrack, die geïntroduceerd wordt door een vurige bluesy slidegitaar, waarna de heldere stem van Bailey invalt. Het met krachtige gitaren overgoten rockende ‘Same Flame’ stelt wat teleur, maar met het rustige door piano aangestuurde ‘What If I’, maakt Elles die misstap goed, om nog maar te zwijgen over het knappe, ingetogen ‘Girl Who Owned The Blues’. Een wel heel apart eerbetoon valt Chester Burnett te beurt in het op bluesrock drijvende ‘Howlin’ Wolf’.
Bailey laveert tussen blues en rock, waardoor ze laat horen dat ze van vele markten thuis is. Het meest overtuigend klinkt ze echter in de ballades. Pluspunt is bovendien dat ze weet hoe degelijke songs in mekaar dienen te zitten. Minpuntje, al zal dat niet voor iedereen gelden, is het ietwat overdreven gebruik van de slidegitaar. Dat neemt echter niet weg dat ‘Wildfire’ wel eens het startsein zou kunnen zijn voor een succesvolle carrière.
 
Lambert Smits (4)
 

Toen de in 1948 geboren Stephen Lawrence ‘Steve’ Winwood in 1963 toetrad tot The Spencer Davis Group, kon je bij wijze van spreken, met je oren dicht al horen dat in Winwood een waar genie gehuisvest was. Niet alleen was hij toen reeds een begenadigd Hammondspeler, hij had tevens het talent om songs te schrijven die decennia later nog steeds niets aan kracht hebben ingeboet. ‘I’m A Man’ en ‘Gimme Some Lovin’’ waren grote hits voor The Spencer Davis Group, die ook scoorde met ‘Keep On Runnin’’ en ‘Somebody Help Me’. Na zijn lidmaatschap aan The Spencer Davis Group, vervoegde Winwood nog Blind Faith, Traffic en Go, waarna hij een lange en succesvolle solocarrière begon. Een solocarrière die, naast een resem oerdegelijke, maar bij het grote publiek minder bekende songs, hits opleverde als ‘Back In The Highlife Again’, ‘Higher Love’, ‘When You See A Chance’ en ‘Arc Of A Diver’, om er maar enkele te noemen. Hits, die hij samen met nog een aantal andere nummers op ‘Winwood Greatest Hits Live’, zijn eerste livealbum als soloartiest, brengt. Iedere rechtgeaarde muziekliefhebber kent hogergenoemde nummers uit het hoofd, maar zoals je ze op dit album hoort, hoorde je ze nog nooit. Alle songs zijn uitgewerkt tot nummers variërend van pakweg 4 minuten tot bijna 9 minuten. Geen sinecure en zeker niet wanneer je ze boeiend wil houden. Wel, laat ons maar meteen duidelijk zijn, Steve Winwood is hier met vlag en wimpel in geslaagd. En eerlijk, wij hadden ook niet anders verwacht. Zelf neemt hij nog steeds met zijn Hammond een groot deel voor zijn rekening, maar tevens geeft hij ruimte aan percussie, saxen, fluiten, elektrische gitaren en mandoline. Het gevolg is dat funk, soul, jazz en wereldmuziek meer prominent aanwezig zijn, waardoor de songs herboren worden. Alle nummers worden ingeleid door lange solopartijen, waardoor een heerlijke, relaxte sfeer wordt geschapen. Voeg daarbij de onnavolgbare, vanop mijlenver herkenbare stem van Winwood en je weet dat je met de aanschaf van deze dubbel-cd, een meesterwerk van een super getalenteerde muzikant in huis haalt. Zelfs als je alles van Steve in de platenkast hebt staan, is je Winwoodcollectie onvolledig zonder deze ‘Winwood Greatest Hits Live‘. Verplichte kost!
 
 
Lambert Smits (5)

‘Music Alchemy’ is het zesde studioalbum van de Canadees Glen Foster. Glen studeerde rock, jazz en klassieke gitaar en sleepte twee zilveren medailles van de Royal Conservatory of Music in de wacht. In de jaren ’70 en ’80 was hij frontman van zijn eigen band Falcon en leadgitarist in de band van Ray Materick. Glen heeft dus een soliede basis en is zowat thuis in alle muziekgenres. Het componeren van de 11 songs en het uitschrijven van de arrangementen zullen dan ook geen problemen hebben opgeleverd voor Glen. Het album wordt voortgestuwd door een heuse blazerssectie, waartussen Glen gedoseerd zijn leadgitaarpartijen plaatst. Creativiteit is de man ook niet vreemd, daar is de ‘one chord bluessong’ ‘Joe The Crow’ met knap werk op de gedempte trompet door Marty Shepherd, een mooi voorbeeld van. En toch blijf ik toch voor een stuk op mijn honger zitten. Met het amper 20 seconden durende ‘Caldera’ waan ik mij zelfs in het repetitielokaal van de lokale fanfare. Als tussenvoegsel is daar evenwel niks mis mee, alleen spijtig dat het overgrote deel van de songs die erop volgen, niet echt kunnen overtuigen. Uitzondering op deze regel is evenwel het sobere country swingende ‘The Ballad Of Uz And Buz’. Deels ligt het aan de nummers zelf, maar ook aan Glens stem. Die is nogal vrij clean en licht. Een discreet schurend randje zou zeker vruchten hebben afgeworpen. Bovendien zouden sommige songs beter gediend zijn van een iets minder overdreven arrangement.
 
Lambert Smits (3)

‘The Hammer & The Heart’ is  het vijfde album van deze in Boston residerende singer/songwriter. Al zijn dubbelalbums tegenwoordig meer uitzondering dan regel, toch koos Susan ervoor om voor de tweeling te kiezen en dit niet zonder reden. Het eerste album, het elektrische ‘The Hammer’ belicht de periode in haar leven dat Susan eraan dacht om de muziek op te geven. Gelukkig herpakte zij zich en vond zij weer genoegen en plezier in het componeren en musiceren. Dat luik komt aan de orde in het akoestische ‘The Heart’. Naast haar band The Boxcar Lilies, deed Cattaneo een beroep op een indrukwekkende lijst gastmuzikanten. Muzikanten die zowel in de pop, rootsrock, folk als Americana reeds hun sporen verdienden. The Bottle Rockers, Mark Erelli, Bill Kirchen, Duke Levine, Jim Henry en Jennifer Kimball zijn maar enkele van de vele namen die op deze dubbelaar te horen zijn. Enorm sterk opent Susan ‘The Hammer’ met het countryrockende ‘Work Hard Love Harder’. Susan is een artieste die van vele markten thuis is. Haar liefde voor de vinyl 45 toertjes brengt ze overtuigend in de met twangy gitaar overgoten rockabillysong ‘In The Grooves’, gevolgd door de supermooie countryballade ‘When The Night Goes Right’, in duet met Bill Kirchen. Rechttoe rechtaan rockt ze zich dan weer door ‘Lonely Be My Lover’. De periode dat ze bijna dacht aan opgeven, sluit ze resoluut af met ‘Back Door Slam’.
Het thema van deze release ‘Work Hard Love Harder’, dat zich hier openbaart als een knap Americananummer, opent ook het akoestische ‘The Heart’. ‘The Heart’ is zonder meer net zo sterk als ‘The Hammer’. Susan is tot veel in staat. Zo heeft ze met het tedere ‘Ordinary Magic’ en ‘Bitter Moon’ enkele bloedmooie ballades op haar naam staan. Afsluiten doet Susan samen met Amy Fairchild en Todd Thibaud in het aan Bowie schatplichtige ‘Space Oddity’, dat kan bogen op een fenomenale samenzang.
Samengevat laat Susan Cattaneo ons via ‘The Hammer & The Heart’ horen hoe de voorbije 4 jaren haar muzikaal vergingen. Imponerende stem, topsongs, super arrangementen en muzikaal sterke prestaties zijn de vruchten. Prachtige uitgave!
 
 
Lambert Smits (5)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Sweethearts Of The Rodeo
2. You’re Gonna Change
3. High Wind Slick Roads
4. The Hardest Way To Part
5. Foothill Freeway
6. To Be Alive
7. Knowlton County Township
8. Rented Room
9. Cartwheel Avenue
10. Something Missing

Platenlabel
Paradiddle Records
 
Labelnummer
Promocd
 
Distributie
Paradiddle Records
 
Website Artiest
Pete Mancini

Pete Mancini richtte in 2009 de New Yorkse rockband Butchers Blind op, waarin hij als frontman fungeert. Met het debuutalbum ‘Foothill Freeway’ probeert hij het nu ook op eigen benen. Dat doet hij met een mix van country, folk en een vleugje Southern Rock. Hij laat zich bijstaan door een voltallige band, waarin vooral Skip Krevens op pedalsteel een nogal prominente plaats inneemt. Het eerste nummer ‘Sweethearts Of The Rodeo’ is een countrynummer, waar hier en daar wat invloeden uit de folk opduiken. Folk dat de grootste inspiratie leverde voor de intieme akoestische titeltrack, waar Russ Seeger een mooi stukje op fiddle aan toevoegt. ‘The Hardest Way To Part’ is licht country rockend, terwijl de banjo in ‘To Be Alive’ de song een bluegrass tintje bezorgt. Voor een mooie pianoballade zorgt ‘Rented Room’ dan weer. Iain Matthews, voormalig lid van Fairport Convention en oprichter van Matthews Southern Comfort mag achter de microfoon plaatsnemen in misschien wel de sterkste song op het album, namelijk het uit zijn album ‘Zumbach’s Coat’ stammende ‘Cartwheel Avenue’.
‘Foothill Freeway’ is een niet onaardig debuut, maar ook niet meer.
 
Lambert Smits (3 ½)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. If I Was A Wheel
2. Never Was A Dancer
3. Poisoned Rivers
4. Drifter’s Lament
5. Rodeo Queen
6. What Kind Of World
7. With Every Heartbeat
8. How To Tell A Friend Goodbye
9. Walk In The Mud
10. The Living Daylights

Platenlabel
Eigen Beheer
 
Labelnummer
Promocd
 
Distributie
Niet Meegedeeld
 
Promo-agent
KG Music Press
 
Website Artiest
Mike Younger

Op 17 jarige leeftijd verliet Mike Younger zijn veilige thuishaven in Halifax Nova Scotia om de wereld te zien. Terwijl hij per trein en autostop door Canada trok, trachtte hij te overleven door het spelen van blues, traditionele country en rock-‘n-roll in straten, parken en metrostations. Toen hij 20 was, trok hij naar New York op zoek naar de oorsprong van de muziek die hij koesterde. Een optreden voor een radiostation in New Orleans bracht hem onder de aandacht van Rodney Crowell die in 1999 als producer verantwoordelijk was voor Mike’s album ‘Somethin’ In The Air’. Ondertussen zijn wij meer dan een decennia verder en steekt het vierde album van deze dichter en troubadour in ons afspeelapparaat. Wat meteen opvalt is Mike’s doorleefde stem. Begeleid door bas, drums en keys opent hij dan ook enorm straf met het country rockende ‘If I Was A Wheel’, waarin Mike tevens zijn gitaartalent laat blijken. Liever de geur van het asfalt dan de dansvloer moet Mike gedacht hebben. Lekker rockend en dansend, wringt hij zich toch als een Fred Astaire door ‘Never Was A Dancer’. Bezweet van zijn eerste danspassen, neemt Younger even wat gas terug met de ballade ‘Poisoned Rivers’, waarin een leuke folky harmonicasolo. Wanneer de ‘Rodeo Queen’ op het toneel verschijnt, gaan de mannenharten weer wat sneller kloppen, zo ook dat van Mike. Het is echter niet allemaal rozengeur en maneschijn. Daarover mijmert Mike in het sobere ‘What Kind Of World’. Vrolijk en optimistisch gaat het er daarna gelukkig weer aan toe in ‘With Every Heartbeat’. Naast zijn rockzijde heeft Younger ook een soulkantje. Dat laat hij horen in ‘How To Tell A Friend Goodbye’. Met Tom Petty in het achterhoofd sluit het album met ‘The Living Daylights’ af.
Het album werd reeds in september 2013 ingeblikt, maar Mike’s muziek is zoals blijkt, tijdloos. Net trouwens zoals het statement ‘Little Folks Like You And Me’, maar dat is weer een ander verhaal!
 
 
Lambert Smits (4 ½)

DETAIL  ALBUM
 
Tracks:

1. Come
2. I Got Your Back (featuring KK Watson & Dam Funk)
3. Chance For Us (featuring Daryl Hall & Bobby Strickland)
4. Fiction
5. Beginning Of The End (featuring John Boutte)
6. Tin Foil Hat (featuring Donald Fagen)
7. Look At Me (featuring Michael Holman)
8. Let’s Do This (with Moe Berg)
9. Sleep (with Joe Walsh)
10. That Could Have Been Me (featuring Robyn)
11. Deaf Ears (with Trent Reznor & Atticus Ross)
12. Naked & Afraid (featuring Betty La Vette)
13. Buy My T
14. Wouldn’t You Like To Know (with Rebop Tundgren)
15. This Is Not A Drill (featuring Joe Satriani)

Platenlabel
Cleopatra Records
 
Labelnummer
CLO 0586
 
Distributie
Cleopatra Records
 
Promo-agent
Glass Onyon
 
Website Artiest
Todd Rundgren

Hoe relevant vind hij zichzelf nog??  Todd Rundgren’s roots gaan terug naar de jaren zeventig met zijn psychedelische band Nazz (dat geen potten brak, maar veel waardering oogstte in het progressieve milieu).  In 1972 verscheen het dubbelalbum Something/Anything dat de hits ‘I saw the Light’ en ‘Hello It’s me’.  Een jaartje later volgde het meer progressieve album ‘A wizard/ A True Star’. Volgens velen het hoogtepunt in zijn carrière.  Terend op dat succes richtte hij de band Utopia op.  Beoordeel dit zelf maar, voor mij was het reeds afgelopen.
Met enige scepsis beluister ik nu zijn recent album waarin hij een resem bekende artiesten zijn composities laat aanvullen.  Todd Rundgren is altijd een meester geweest in melodische soulvolle songs.  Ook hier tracht hij met  middelmatig succes je emotioneel te beroeren.  Gelukkig zijn daar KK Watson om ‘I Got Your Back’ een funky cachet te geven. En Donald Fagen maakt van ‘Tin Foil Hat’ een Steely Dan nummer.  Waar zit die bijdrage van Todd?? 
Als een witte overjaarse ridder (of zwart schaap) aansluiting zoekt met hedendaagse muziekstijlen, keert mijn maag zich om.  Hiphopper Michael Holman laat zich misbruiken in ‘Look At Me’ (naar wie moeten wij kijken?).  Wel herademen met gitarist Joe Walsh in de ballad  ‘Sleep’, eenvoudig en lichtjes kinderlijk, maar daarom niet minder mooi.  Passeert eveneens de revue, de Zweedse Robyn in ‘That Could Have Been Me’, pure R&B met een typische Todd begeleiding.  Experimenteel wordt het in ‘Deaf Ears’ met Trent Reznor (bekend van Five Inch Nails).  Ook Daryl Hall en Joe Satriani zijn van de partij en mikken op hun eigen achterban. Vijftien niet altijd even boeiende songs staan op dit eclectisch cdee’tje.  Zelfs de fans twijfelen aan de eerbaarheid van zijn ridderschap.
 
Marino Serdons (3)

DETAIL  ALBUM
 
Tracks:

1. Too Far Behind
2. On My Feet
3. Hey It’s Me
4. One Day
5. Flatline
6. Met Her For
7. Hold On
8. Scam
9. You’ll Be With Me
10. Some They Do
11. You’Re Not Alone

Platenlabel
Cleopatra Records
 
Labelnummer
CLO 0576
 
Distributie
Cleopatra Records
 
Promo-agent
Glass Onyon
 
Website Artiest
Bobby Kimball

De seventies rockband Toto scoorde beter in de USA dan op het Europese vasteland.  Boegbeeld en zanger Bobby Kimball beleefde zijn hoogdagen tot hij in 1984 werd buitengeschot wegens overmatig druggebruik.  Enkele jaren later herpakte hij zich en zijn carrière kwam terug op rails .  Samenwerking met enkele Yes-leden steunde hem in zijn zelfvertrouwen.  Na enkele omzwervingen in Duitsland en Nederland (bij Kayak) steeg hij terug op de muziekladder. Sedertdien heeft hij enkele solo-platen op zijn naam staan waarvan het derde nu in mijn oren dreunt.
‘We’re not in Kansas anymore’ opent met de R&B song ‘Too Far Behind’ waarin zijn stem nog steeds even krachtig doorklinkt. Swingende rocksongs, met een ondersteuning van een blazerssectie, afgewisseld met een eerste ballad ‘One Day’. De stem van Bobby Kimball die vol passie je hart probeert te veroveren.  Ook de prachtig gezongen ballads ‘Hold On’ en ‘You’l be with me’ houden je in een emotionele greep.  Over heel de cd vind je sterke gitaarpartijen van Dave Barnett en Arnie Vilches.  En de gitaarsolo’s van Adam Schwem zijn van een ‘Van Halen’-niveau.
Bobby Kimball kan nog altijd de harten van menige grijze dame veroveren en bewijst op zijn leeftijd zijn relevantie.
 
Line-up:
Bobby Kimball (Lead Vocals)
Dave Barnett, Arnie Vilches, Adam Schwem (Guitars)
Brian Bromberg (Bass)
Joel Taylor (Drums)
John Zaika (Keyboards)
 
Marino Serdons (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Diamond in the Sky
2. Dreamer
3. Border Song
4. Drown
5. Mamma (I Get a Little Crazy)
6. More Like Love Divine
7. Mamma Said
8. Remains of the Day
9. The Show Must Go On
10. Beautiful Man
11. Nights in White Satin

Platenlabel
Tanzan Music

Labelnummer
TM17C013

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Jessie Galante

Vooraleer deze Amerikaanse zangeres in haar thuisstad in Buffalo, New York solo ging, zat ze in 2 bands, waaronder Actor, met wie ze “First Lady Of Rock” gekroond werd. Toen ze naar LA verkaste vervoegde ze de groep Fire. Jessie komt voort uit Siciliaanse ouders, maar haar Italiaanse achtergrond beperkte haar niet. Ze toerde doorheen Nederland, België, Hongarije en Duitsland. Toen Fire ermee ophield nam ze haar eerste solo-cd ‘Gesua’ op. Twee jaar later volgde het album ‘Spitfire’, beiden geproduceerd door haar echtgenoot Larry Swist. In datzelfde jaar werd Jessie opgenomen in de Buffalo Music Hall of Fame. Tussen augustus 2013 en juli 2013 leefde het echtpaar in Keulen en reisden ze naar New York, Nederland en Italië om songs op te nemen voor dit album. Maar op 28/12/2013 overleed Larry Swist en Jessie stelde de release van deze cd uit. Nu is hij uitgekomen en bevat harde rockmuziek. Je kan ze soms vergelijken met Tina Turner in haar rocksongs. Jessie covert Elton John’s ‘Border Song’ en The Moody Blues’ ‘Nights In White Satin’. Ze bezit een krachtige stem, daarover bestaat geen twijfel. 

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. You Don’t Love Me Any More
2. Johnny & Bo
3. Q Sounds Groove
4. Listen To The Showman Twang
5. Cachaça
6. Dreams On Screen (Dolce Vita Dream)
7. Gangsters
8. I’m Hurting
9. Tura Satana Tribute Song
10. You Don’t Love Me (Horns Version)
11. Love Jinx

Platenlabel
Catty Town Records
 
Labelnummer
CTR005
 
Distributie
Niet Meegedeeld
 
Promo-agent
Chris Weidler
 
Website Artiest
The Dustaphonics

In 2008 vroeg de iconische Japans Amerikaanse actrice Tura Satana, die Vara speelde in de in 1965 uitgebrachte Russ Meyers cultklassieker ‘Faster Pussycat Kill Kill’ aan DJ Healer Selecta aka Yvan Serrano om wat muziek te componeren voor haar volgende film. Meteen waren The Dustaphonics geboren, alhoewel zij eerder een concept dan een band zijn. Teamleider is bandleider, muziekregisseur en producer DJ Healer Selecta die voor iedere song de geschikte muzikanten selecteert uit de Londense muziekscene, om daarmee een band samen te stellen. Op ‘Johnny & Bo’ spelen dus ook een groot aantal muzikanten mee. Om tot The Dustaphonics te kunnen behoren, moet je wel een passie hebben voor 50s / 60s rhythm 'n' blues, rock-’n-roll, rockabilly, instrumentale surf, soul, funk, garage en 70s punkrock. Al deze invloeden mixen The Dustaphonics tot een energieke, positieve en feestelijke sound. Naast de swingende surfsound die vorige releases van de band kenmerkte, brengen zij op ‘Johnny & Bo’, hoe kan het anders, een ode aan grootheden Bo Diddley en Johnny Ramone. Aftrappen gebeurt punkrockend met ‘You Don’t Love Me Any More’. Diddley komt daarna onmiddellijk aan bod tijdens de met zijn beat voortgestuwde titeltrack, waar hij al vlug het gezelschap krijgt van Johnny Ramone. Opzwepend funky, inclusief blazers gaat het eraan toe op ‘’Q Sounds Groove’, waarna met ‘Listen To The Showman Twang’ naar de alom gekende surfsound van The Dustaphonics wordt teruggekeerd. De band switcht van stijl dat het een lieve lust is. ‘Cachaça’ start als een bossa nova om later te zegevieren als een formidabel surfnummer. Van originaliteit gesproken! Originaliteit die ook terug te vinden is in het door Billy Gales in 1961 uitgebracht Ike Turnernummer ‘I’m Hurting’, dat hier een met verbluffende twang versierd fiftiesjasje aangemeten krijgt. Tura Satana die aan de wieg stond van The Dustaphonics en overleed in 2011 krijgt een eerbetoon in het hitsige ‘Tura Satana Tribute Song’. Instrumentaal surfend sluit de band dan weer af met ‘Love Jinx’.
Op dit album vermengen The Dustaphonics niet alleen de muzikale erfenissen van Bo Diddley en Johnny Ramone, maar blijven zij ook trouw aan hun schitterende surfsound.
 
 
Lambert Smits (4 ½)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Austin I’m Flying
2. Austin Rodeo
3. Live Music Capitol
4. Texas Weather (Shadow Queen)
5. Magic In The Air
6. Rancho Austinado
7. Dance With Me Mom
8. Austin Holds A Place
9. Austin Save My Love (Losing You)
10. Amor Amor Amor
11. Austin Prison Blues
12. Austin Marching
13. Austin Where I Long To Be

Platenlabel
Round Rock Records
 
Labelnummer
RR0030
 
Distributie
Round Rock Records
 
Promo-agent
Glass Onyon
 
Website Artiest
Frank And The Band

Fehmi Nuhoglu, aka Franky, is een Texaanse zanger/gitarist, die zijn liefde voor Austin, Texas heeft vastgelegd in een rockopera. Franky is blijkbaar niet over één nacht ijs gegaan, want voor de uitvoering van deze rockopera, heeft hij beroep gedaan op een indrukwekkende lijst muzikanten. Franky bespeelt maar sporadisch elektrische gitaar en ook de zang laat hij meestal over aan anderen. Met succes trouwens. Zo maken we in opener, de van strijkers voorziene ballade ‘Austin I’m Flying’ al dadelijk kennis met de imponerende stem van Brian Leach. Dat Austin een smeltkroes is van diverse muziekgenres komt tot uiting in ‘Austin Rodeo’ en ‘Rancho Austinado’ ode’s aan de country. De stevige rock komt dan weer aan bod in het van blazers voorziene en door Franky gezongen ‘Live Music Capitol’. Rock die een vervolg krijgt in het naar de hardere soort neigende ‘Austin Save My Love (Losing You)’.  Rhythm & blues is dan eerder een kolfje naar de hand van zangeres Lynne Jordan, op harmonica geassisteerd door Matthew Skoller in ‘Texas Weather (Shadow Queen)’. Een  streepje reggae sluipt binnen in ‘Amor Amor Amor’ en met ‘Austin Prison Blues’ gaan wij…..juist de bluestour op.
‘Austin, Texas, The Rock Opera, A Texas Love Story’ is een sterk album geworden. Ik weet niet of het de bedoeling is om deze rockopera ook live op te voeren met deze cast. Het zou in ieder geval een schitterende voorstelling worden.
Franky tekende voor alle songs, voor de mixing en ook voor de job van producer. Knap staaltje van vakmanschap!
 
Lambert Smits (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

DISC ONE:
1. MAMA (HE TREATS YOUR DAUGHTER MEAN) – LITA ROZA
2. I NEED YOUR LOVING - RONNIE JONES & THE NIGHT-TIMERSV 3. BABY, DON’T DO IT – LAUREL AITKEN
4. TABOO MAN - ALEXIS KORNER’S BLUES INCORPORATED
5. PILLS - MICKEY FINN & BLUE MEN
6. WORK SONG – JAMES ROYAL
7. SEVENTH SON - THE SECOND THOUGHTS
8. COMIN’ HOME BABY - THE MARK WIRTZ ORCHESTRA & CHORUS
9. IT’S A LIE - PHILIP GOODHAND-TAIT & THE STORMSVILLE SHAKERS
10. ANDIDOJUSTWHATIWANT - THE BO STREET RUNNERS
11. AND MY BABY’S GONE – THE MOODY BLUES
12. LIKE THAT - MIKE COTTON SOUND
13. GONNA MAKE A WOMAN OF YOU - A BAND OF ANGELS
14. SHE’S A GIRL - THE ATTRACTION
15. IT’S ALRIGHT - THE ROCKING VICKERS
16. READY, STEADY - THE CLOCKWORK ORANGES
17. CAN YOU HEAR ME – THE CYMBALINE
18. A TU VERA – THE TOMCATS
19. I AIN’T GOT YOU - FIVE’S COMPANY
20. THE SNAKE - KEVIN ‘KING’ LEAR
21. JUGGER TEA - OLIVER BONE
22. DON'T THAT BEAT THEM ALL - JUST FIVE
23. NO OTHER BABY - CHAD & JEREMY
24. GOTTA GET THROUGH TO YOU - EDEN KANE
25. BIG FAT SPIDER - HEINZ
26. YOU'RE GONNA GET YOUR WAY – GLENDA COLLINS
27. WHAT AM I DOING HERE WITH YOU - TWINKLE
28. ROLLING ON – NORMA LEE
29. THE OTHER SIDE OF LOVE – THE CARAVELLES
30. TIMEISONMYSIDE-FOUR+ONE

DISC TWO:
1. NIGHT COMES DOWN – MICKEY FINN
2. SHORT CHANGE – SPENCER DAVIS GROUP
3. BIG BARE BEAT - THE BRITISH LION ORCHESTRA
4. PHONE ME - ROBB AND DEAN DOUGLAS
5. MY LOVE - RONNIE JONES
6. THE SOCIETY FOR THE PROTECTION OF LOVE - THE STORMSVILLE SHAKERS
7. WHAT’S HER NAME - GUY DARRELL
8. COUNT ME OUT - KEVIN ‘KING’ LEAR
9. CAN’T STOP TALKIN’ ABOUT MY BABY – MIKE PATTO
10.SOUL SERENADE – THE MIKE COTTON SOUND
11.KNOCK ON WOOD – OLIVER BONE 
12.JUST ONE MORE CHANCE – THE OUTER LIMITS
13.DON’T STOP GIRL – DOMINIC GRANT 
14.WHEN I THINK OF YOU - TWIGGY 
15.YEH YEH - THE MARK WIRTZ ORCHESTRA & CHORUS
16.THAT DRIVING BEAT - THE FAVOURITE SONS
17.BLOW UP – THE IN CROWD 
18.PARTY LINE – THE ATTRACTION 
19.ARTHUR GREEN – ANDY ELLISON 
20.CYPRESS (PREVIOUSLY UNISSUED) – THE TRUTH
21.SINK OR SWIM - CIRCUS 
22.SHE WAS REALLY SAYING SOMETHING - DOC THOMAS GROUP 
23.TAKE ME FOR A LITTLE WHILE – RUSTY HARNESS
24.BABY AND ME – THE HAMMERS 
25.GOING GOING GONE - MIKE HURST & MIKE D’ABO
26.THERE IS – THE SHADROCKS 
27.AFRODISIAC – THE WEB 
28.FALLING IN LOVE WITH YOU – THE REACTION
29.EAST SIDE 628 – AL SAXON
30.A MAN NEEDS LOVE – THE BROTHERS GRIMM

DISC THREE:
1. GIRL ON A MOTORCYCLE - THE BRITISH LION ORCHESTRA
2. THE EAGLE FLIES ON FRIDAY – THE EXCEPTIONS
3. LONDON BRIDGE IS COMING DOWN – THE SPECTRUM
4. ELEVATOR - GRAPEFRUIT
5. PEACOCK DRESS – SUN DRAGON
6. LOOKING TOWARDS THE SKY - DAVEY PAYNE & THE MEDIUM WAVE
7. VIOLIN SHOP – THE ALAN BOWN
8. REMEMBER THE TIMES – MIKE STUART SPAN
9. HOLD ON – RUPERT’S PEOPLE
10. GIVE WHAT YOU TAKE (DEMO) - THE LOMAX ALLIANCE
11. SECOND FIDDLE - THE GNOMES OF ZURICH
12. I’VE GOT MONEY - THE CRAZY WORLD OF ARTHUR BROWN
13. COME AND PLAY WITH ME IN THE GARDEN – JOHN’S CHILDREN
14. FIRE IN THE CITY – THE DEVIANTS
15. SUNSHINE SUPERMAN - BIG JIM SULLIVAN
16. TOMORROW NEVER KNOWS - THE MIRAGE
17. FLOWERS ARE FLOWERING (DEMO) - THE 23RD TURNOFF
18. MR. UNIVERSE – EPISODE SIX
19. I DON'T MIND – FAT MATTRESS
20. HOW DO YOU FEEL – SOUNDS INCORPORATED
21. INFATUATION – THE SECRETS
22. CALL ME LIGHTNING – THE GOOD VIBRATIONS
23. MAE WEST - KEN MOULE’S LONDON JAZZ CHAMBER GROUP
24. PUMPKIN MINI – KATCH 22
25. EINER KLEINER MISER MUSIK - TONY RIVERS & THE CASTAWAYS
26. THANK YOU BABY FOR COMING - THE MATCHMAKERS
27. THE MEANING OF LOVE – PUTNEY BRIDGE

Platenlabel
RPM Records

Labelnummer
RPMBX535

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiesten
Niet van toepassing hier

Zij die nog steeds beweren dat de beginjaren zestig vergankelijk waren, hebben dit nu voor de zoveelste keer op rij verkeerd ingeschat. Want dankzij het voortreffelijke RPM Records krijgen we weer een pakketje binnen waarop niets anders dan fantastisch verloren “gewaande” klassiekers zijn samengepakt.
Uiteraard vinden we er enkele grote namen op terug maar maar de minder bekende zorgen wel voor een serieuze afleiding. Onder die minder in het oog springende bands ontstond later wél een nieuwe band zoals bv. Episode 6 dat we nu nog kennen als Deep Purple weliswaar met een andere line-up maar Glover, Blackmore en Gillan waren toen al aanwezig. We mogen weer eens genieten van de prachtige tonen van “Mr. Universe”. Nog een andere toonaangevende band die hier zijn bijdrage levert zijn The Moody Blues maar de line-up voor Justin Hayward als frontman dus. Dennie Laine (later bij Paul McCartney’s Wings) zorgt op “Ain’t My Baby Gone” voor de ietwat vreemdse vocalen die we gewend zijn van de Moody Blues.
We blijven graag nog even stilstaan bij de uit de band springende namen: John’s Children, Alexis Korner’s Blues Incorporated, The Mark Wirtz Orchestra, The Mike Cotton Sound, Spencer Davis Group, The In-Crowd, Grapefruit en The Crazy World Of Arthur Brown.
Ook de toenmalige modewereld, met als grootste vertegenwoordiger toen het Britse model Twiggy, sprong op deze kar en pikten buiten hun fysieke vormen ook nog een een centje mee maar dan weer op vocale schaal. Met “What Am I Doing Here With You” wist Twiggy toch voor een verrassing te zorgen. 
Maar een van de betere nummers is ongetwijfeld Lita Roza met “Mama (He Treats Your Daughter Means)”. Geschreven door Johnny Wallace en Herbert J. Lance maar door Ruth Brown in 1952 reeds opgenomen is en blijft dit een juweeltje. The Rockin’ Vickers was niet bepaald de band die het ging maken, zeker niet met dit nummer “It’s Alright’, wat eigenlijk een blueprint was van de Who’s “The Kids Are Allright”, maar het meest in het oogspringende was dat we aan het lead gitaar niemand minder vonden dan Ian “Lemmy” Kilmister (Motörhead).
De soulliefhebbers krijgen hier een ietwat tegenvallende versie van de soulklassieker “Knock On Wood” van Eddie Floyd maar nu gesigneerd door Oliver Bone.
Maar een band die het zeker had kunnen maken waren de exponenten van de toen West-Indische soul en reggae stroming The Shadrocks die hier met  het geweldige soul en R&B nummer “There Is” een fantastisch, dansbaar nummer wisten af te leveren. En mooie liedjes duren niet lang, ook hier niet.
En zo kunnen we nog uren doorgaan maar dat is niet de bedoeling wat deze box moet een verplichte 2017 aankoop worden gezien hij stikt van al die mooie soms gewelddadige, soms passionele nummers. Ontdek zélf wat deze nieuwe release nog méér te bieden heeft.
Nog wat interessante namen die hier opduiken en die zeker een lichtje bij velen zal doen laten opgaan zijn bv. The Mirage, Putney Bridge, Fatt Mattress, Mike Stuart Span enz.

Alfons Maes (5)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:
Players Blues
Whole Lotta Gravy
Foolish Mind
Hard To Tell You
Shaker Down Below
Easy To See
Just Wanna
Got One On Ya
Let’s Get Randy
Man On Fire

Platenlabel
Eigen Beheer
 
Labelnummer
Promocd
 
Promo-agent
Sarah French Promotion
 
Website Artiest
Boogie Patrol

Boogie Patrol was voor mij een totaal onbekende band. Een beetje surfen op het net leerde dat de groep sinds 2007 bestaat en Canada als thuishaven heeft. Blues, rock, soul en funk definieerden de muziek van dit vijftal, dat zich op dit album laat assisteren door The Mocking Shadows Horns. Met hoge verwachtingen werd het schijfje dan ook in het afspeelapparaat gestoken. Die hoge verwachtingen werden bij de eerste noten van ‘Players Blues’ meteen ingelost. Rott’n Dans stem schuurt, en dan mag je letterlijk nemen, tegen de blazers aan, met als resultaat een dijk van een met soul overgoten funksong. Dan’s harpwerk, messcherpe gitaren, op speed drijvende drums en aanzwellende toetsen geven opvolger ‘Whole Lotta Gravy’ al het nodige, voor een rockend en rollend hoogtepunt. Eventjes wat soulvol gas terugnemen met ‘Foolish Mind’ en ‘Hard To Tell You’, maar met het door mondharmonica geïntroduceerde ‘’Shaker Down Below’ doet de vaart opnieuw zijn intrede. Boogie bluesrockend zet de band zijn tocht daarna verder met ‘Easy To See’. Dat er fun en spelplezier in de studio heerste, valt dan weer te beluisteren op het no-nonsense ‘Let’s Get Randy’.
Wat een stem, wat een blazers, wat een sound, wat een soul, wat een rock, wat een funk, wat een album en zo kunnen we nog wel enkele regels vullen. Beter is om Boogie Patrol zo vlug mogelijk op onze Belgische podia te inviteren.
 
Lambert Smits (5)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Smokescreen
2. Mr. Wilson
3. Together Alone
4. Grow
5. Chaos
6. In This Time
7. Cross Our Hearts
8. Possibilities
9. The Voice
10. The Circus

Platenlabel
DMF Records
 
Labelnummer
Promocd
 
Promo-agent
PRESCRIPTIONPR
 
Website Artiest
Sound Of The Sirens

Sound Of The Sirens is het uit Exeter komende akoestisch folkpoprockduo Abbe Martin and Hannah Wood, die na enkele gesmaakte ep’s met ‘For All Our Sins’ aan hun debuutalbum toe zijn. Wat meteen opvalt, is dat de stemmen van Abbe en Hannah wonderlijk accorderen. ‘Smokescreen’, dat als single uitgebracht wordt, is een uptempo song die folk en lichte pop meesterlijk samenbrengt en al dadelijk een schot in de roos. In opvolger, het rustige, door akoestische gitaren gedragen ‘Mr. Wilson’, krijgt de folkzijde de bovenhand. En opnieuw grijpt de mooie samenzang je bij je nekvel. Die prachtige samenzang loopt trouwens als een rode draad door alle songs. Overtuigen van hun zangtalent doet het duo nogmaals op hoog niveau in ‘In This Time’ dat a capella naar de eindstreep gezongen wordt. Maar ook de arrangementen zijn om van te smullen. Dat uit zich ondermeer in ‘Together Alone’, waarin een kippenvel bezorgend zweverig instrumentaal intermezzo, je meteen in zijn greep heeft. ‘Chaos’ heeft niets gemeen met zijn titel, maar is een mooi, op ukelele dansend, gestructureerd nummer.
Met ‘For All Our Sins’ leveren de dames meer dan een mooi visitekaartje af. Dit duo verdient internationale erkenning en liefst zo vlug mogelijk!
 
 
Lambert Smits (5)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Rolling Along
2. Brand New Day
3. Easy As It Seems
4. I Think Of You
5. Goodnight Waltz
6. Damned (If You Do)
7. I Will Be Yours
8. Ride With Me
9. I Wish You Well
10. For The Ages

Platenlabel
Thirty Tigers
 
Labelnummer
Promocd
 
Distributie
V2 Records Benelux
 
Website Artiest
The Mavericks

Bij het grote publiek is deze, reeds meer dan 25 jaar geleden in Miami opgerichte band, vooral bekend van zijn kaskraker ‘All You Ever Do Is Bring Me Down’, waarin de inmiddels legendarische accordeonspeler Flaco Jimenez een prachtige solo neerzette. The Mavericks hebben echter meerdere fantastische songs opgenomen, waarvan een groot deel terug te vinden is op het onlangs verschenen album ‘All Night Live, vol.1’. De energie en ambiance druipt van dit album af en wie hun optreden vorig jaar op Sjock meemaakte, weet waarover wij spreken. Een nieuw album stemt ons dan ook goedgezind, want of je nu al of niet fan bent van deze band, een goed gevoel bezorgen deze heren je steeds weer. En dat is niet anders op ‘Brand New Day’. Het mag dan wel een nieuwe dag en een nieuw album zijn, maar het recept blijft hetzelfde. Trouwens ‘never change a winning team’ is een uitspraak waar wij hier wel echt blij om zijn. Country, tex-mex, polka, rock, wals en noem maar op, The Mavericks draaien er hun hand nog steeds niet voor om. ‘Brand New Day’ is dan ook andermaal een dansbare schijf geworden. De accordeon, fiddle en banjo zetten meteen de toon in het vrolijk huppelende ‘Rolling Along’, waarna de met een knipoog naar Phil Spectors ‘wall of sound’ gearrangeerde titeltrack, in volle glorie de nieuwe dag verwelkomt. Cha cha cha is de ondertoon van ‘Easy As It Seems’, gevolgd door het met honkende sax op sporen gezette zwoele ‘I Think Of You’. ‘I Will Be Yours’ is dan weer een superieure lovesong, terwijl we in ‘Ride With Me’ een swingende tex-mex rondrit door de USA aangeboden krijgen.
Als je je eerstvolgende party met kwaliteitsmuziek op gang wil brengen, mag deze van The Mavericks niet ontbreken. Dat geldt trouwens voor hun hele oeuvre.
 
 
Lambert Smits (5)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Damascus Disco
2. Easy Money
3. Wild Wild Wild Wild
4. Barbera Sunlight
5. So Close
6. Umberella
7. Let’s Put The Pressure On
8. Shrink
9. Invite Me To Your Party
10. Ther’s A Wilderness Here
11. Row Boys Row

Platenlabel
BMG
 
Labelnummer
538268982
 
Distributie
BMG
 
Promo-Agent
Promo Belgium: Philip Bossuyt
 
Website Artiest
Fischer-Z

John Watts is al veertig jaar de spilfiguur rond de band Fischer-Z. Zijn bio- en discografie hoeven allang geen betoog meer bij de doorwinterde muziekfanaat. Wie kent er nu de wereldhits
‘So Long’, ‘The Worker’, ‘Marlies’ of ‘Pretty Paracetamol’ niet. Of de succesvolle albums ‘Word Salad’ uit 1979, ‘Going Deaf For A Living’ (’80) en ‘Red Skies Over Paradise’ uit 1981 niet. Het jaar 2017 wordt er alvast weer een om in te kaderen voor Watts en band. Een nieuw album, de  nieuwe single ‘Damascus Disco’, zijn veertigjarige carrière en een boek…. En als dit alles nog niet voldoende is komt er ook nog eens een extensieve concertreeks. Met andere woorden, het wordt razend druk voor en rond de 62-jarige John Watts. Maar was hij na drie succesalbums destijds niet uitgekeken op het succesverhaal Fischer-Z? Gelukkig niet voor zijn grote schare fans. Vorige zomer zagen we de band nog schitteren op de laatste zomer editie van het Patersdreef Blues Festival in Tielt. Toen we backstage aan de praat raakten met John konden we tussen de regels al bemerken dat er iets groots op tilt stond. Iets unieks! Wel, dat is het met de release ‘Building Bridges’ ook geworden. John Watts bouwt met zijn nieuwe cd niet alleen een brug naar zijn muzikale verleden. Hij buigt zich tekstueel vooral over het bouwen van bruggen naar het hedendaagse en het momentele. Brugverbindingen en bouwconstructies naar religie, linkse en rechtse politici, arm en rijk en de tegengestelde standpunten over wereldwijde migratie zijn hier schering en inslag. En terecht als je het ons vraagt. Kortweg, de hedendaagse politiek schreiende toestanden die wereldwijd in opspraak komen weerklinken in heel wat nummers. Watts heeft na 40-jaar nog niets ingeboet wat betreft zijn stem consistenties of coherentie. Samen met James Bush (drums, percussie) en backingvocalisten Leila Watts en Nick Brine  trok hij naar de Leeder’s Vale Studios in Wales. Het album opent meteen spectaculair met de singel ‘Damascus Disco’ en zijn aanwakkerende en hypnotiserende gitaarriffs. En het muzikale feestje gaat onverstoord verder in geïnfluenceerde ‘Easy Money’, een bittere compromis over de bankencrisis en Hugo de makelaar in zijn blauw maatpak. Het nummer ‘Wild Wild Wild Wild’ zal ook snel een spraakwaterval zijn tijdens de liveshows. De track ‘Barbera Sunlight’ wordt ingekleurd door een blazerssectie. De nummers ‘So Close’ en ‘Umberella’ zijn geënthousiasmeerd met die typerende Fischer-Z sound . Het uptempo ‘Let’s Put The Pressure On’ staat in aangename antithese met het punk gevoelige ‘Shrink’. Watts gaat hier terug naar de observatie van de menselijkheid. Hoe hij probeert te achterhalen wat de gedragingen zijn, zonder te oordelen of te veroordelen. De song ‘Invite Me To Your Party’ is een relatief rustig opbouwend nummer. De simplistische tekst  is heel wat diepzinniger dan je op het eerste gehoor zou denken. De ballade ‘There’s A Wilderness Here’ is haast het enige cesuur in de release. De akoestische afsluiter ‘Row Boys Row’ is alweer ingekuild met krijtende, schreiende consignes en emotionele sjibbolets. Wat een (h)eerlijk album is ‘Building Bridges’!
 
Philip Verhaege (5)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Carry On
2. Copper Hill
3. Blood Red Shoes
4. Love’s The Devil’s Foe
5. Shadow Song
6. Surfer Joe
7. Starlite Motel
8. Sweet Angela
9. Tiger Honey
10. Franklin Avenue

Platenlabel
Fluff & Gravy Records
 
Labelnummer
FNG037
 
Distributie
Niet Gekend
 
Promo-agent
Hemifran
 
Website Artiest
Son Of The Velvet Rat

Son Of The Velvet Rat is het project van de Oostenrijkse singer/songwriter Georg Altziebler en zijn echtgenote Heike Binder. In 2013, met vijf albums op hun palmares, lieten Georg en Heike Oostenrijk voor wat het was en verkasten zij naar Joshua Tree. ‘Dorado’ is  hun zesde album en het eerste dat gelanceerd wordt vanuit hun nieuwe woonplaats. Georg neemt naast de zang ook de gitaren, e-bow, melodica, harmonica en een deel van de percussie voor zijn rekening. Echtgenote Heike is te horen op orgel, accordeon en backing vocals. Voor dit album liet het duo zich bijstaan op drums, piano, autoharp, marxophone, akoestische en elektrische bas en aanvullend gitaarwerk. Vanaf het eerste nummer valt het speciale geluid op van het duo. Georgs stem klinkt schors en doorleefd en alhoewel ze niet zo donker klinkt als die van Tom Waits, doen de nummers mijn gedachten toch regelmatig afdwalen naar diens repertoire. Maar ook het werk van Nick Cave is vaak een referentiepunt. Folk, rock, Americana, het zit allemaal in de muziek van Son Of The Velvet Rat. Het duo laat je ervaren wat er omgaat in de ziel van deze muziekgenres. In die ziel vieren optimisme, vrolijkheid en hoop geen hoogtij. Daarentegen geven donkere, mysterieuze hersenspinsels de te volgen muzikale richting aan. De manier waarop Georg, die verantwoordelijk is voor het ontstaan van alle tracks, dit in de prachtige songs weet te gieten, getuigt van vakmanschap. Hoewel de meeste nummers rustig voortkabbelen, drijven de demonische drums en pompende bas het tempo ietwat op tijdens ‘Surfer Joe’. De songs zetten je verbeelding aan het werk en al vlug creëer je de bijhorende clips.
‘Dorado’ is geen alledaags werkstuk, maar wel het perfecte album voor luisteraars die hun muzikale horizon willen verbreden. Knap werk!
 
Lambert Smits (4)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Someone Needs To Fight This War
2. We’re Better Than This
3. Why? Tell Me Why?
4. Blinded By The Mist
5. A Time Of Reckoning
6. Edge Of The World
7. Take Me Down The Trace
8. The Long Haul (For Roz)
9. A Secret Chord
10. The Unraveling

 
From The ‘Root Of The Sun’ Sessions
 

1. Put It Back, Again
2. Red Sparrow

Platenlabel
Cottage Sound Recordings
 
Labelnummer
CSR 009
 
Distributie
Niet Gekend
 
Promo-agent
Hemifran
 
Website Artiest
Steve Mednick

Was Mednicks ‘Root Of The Sun’, waarvan u de review eveneens op deze site kan lezen, reeds een schot in de roos, wel dan is ‘The Ceremony Of Innocence (Problems In Democracy Volume IV)’ zijn volgende voltreffer. Ook hier laat Steve zich weer begeleiden door die fantastische The Ruminators. Bovendien gaat Steve tekstueel nog een heuse stap verder. De politieke situatie in zijn thuisland laat ook hem niet onberoerd. Dat gaat van de verkiezing van Trump als nieuwe president, de wapenhandel en het daarmee gepaard gaande gebruik van vuurwapens in de Amerikaanse samenleving, tot de heimwee naar de samenleving ten tijde van ‘one nation, one people’. Het ontreddert Steve soms, waardoor hij zich vaak eenzaam en in de hoek geduwd voelt. Hoe moet het nu verder met de maatschappij, religie en verdraagzaamheid? Dit alles brengt Steve tot bij de luisteraar in sublieme rock- en folksongs. Alle songs parels zijn en het voor Hillary Clinton geschreven  ‘A Time Of Reckoning’ is het zelfs nog een beetje meer.
Steve Mednick draagt het album op aan zijn tante Roz Larman, die samen met haar echtgenoot het iconische radiostation Folkscene in L.A. uit de grond stampte. Als bonus krijg je nog twee songs van de ‘Root Of The Sun’ sessies. Prima album!
 
Lambert Smits (4 ½)