Categorie: Rock - KEYS AND CHORDS

Son Of The Velvet Rat: The Late Show

15/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Little Flower
Copper Hill
Surfer Joe
Moment Of Fame
Lovesong No 9
Do You Love Me?
Friends With God
Sweet Angels
Another Glass Of Champagne
Franklin Avenue
Carry On

Website Artiest
Son Of The Velvet Rat

‘Dorado’ het vorige album van het Oostenrijkse duo Georg Altziebler en echtgenote Heike Binder, was een aangename kennismaking. Het donkere in de met folk, Americana en rock doorspekte sound, greep je bij de keel. Stiekem vroegen wij ons destijds af, of de band dit desolaat gevoel ook live zou kunnen overbrengen. Het leek wel of Son Of The Velvet Rat onze gedachten kon lezen, want ‘The Late Show’ werd live ingeblikt. Dit gebeurde op drie locaties, namelijk in Oostenrijk, Duitsland en California. De nummers stammen grotendeels uit ‘Dorado’, maar ook uit eerder uitgebrachte albums als ‘Firedancer’ en ‘Red Chamber Music’ werd, zij het in mindere mate, geput. Nu, zelden zorgt een live album voor een meerwaarde, maar als het dan toch gebeurt, dan geeft het een andere en hogere dimensie aan het repertoire. En dat is wat gebeurt op ‘The Late Show’. Die eer valt de sober gebrachte opener ‘Little Flower’ al meteen te beurt. Het stopt daar echter niet. Bijgestaan door Dominik Krejan op Fender Rhodes piano, Felix Krüger en Muck Willmann op drums, musiceren Georg en Heike op uitzonderlijk hoog niveau. Hier wordt niet zomaar een live concert afgewerkt. Passie en vakmanschap gaan hier hand in hand en zorgen voor een mooi samengaan van folk, Americana en rock. Het eigen geluid wordt ook mede bepaald door de ietwat hese stem van Georg, die mysterieus en betoverend kan klinken. Dit album kent geen enkel zwak moment, daarvoor is de diversiteit aan genres te boeiend.
Heb je ‘Dorado’ al in de platenkast staan, laat je dan niet afschrikken door de overlappingen op deze ‘The Late Show’. Live klinkt Son Of The Velvet Rat namelijk nog stukken indrukwekkender. Onze wens is in ieder geval om eens een concert van deze topband te mogen bijwonen.

Lambert Smits (4 ½)

Great live recording from a band that already impressed last year with the album 'Dorado'. Americana, folk and rock at its best!

Mike Spine: Forage & Glean, Vol I & Vol II

10/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:
Vol I

Delirious
Meteorite
Sand in Your Teeth
The French Girl
Crumble
Sinaloa
La Frontera
Primrose Hill
Nora
Mouth of Hell
Razors
The Beautiful Sunset
Cutter
Black Diamond
The Accordion
Spanish Anarchy

Vol II

Kiss and Remember
Second Hand
Transylvania
Power Broker
Iron Lake
Another Day
Meteorite (Rock Version)
Lick and Squeal
Miklukho-Maklay
La Frontera (Rock Version)
Mott Haven
First Day of Spring
Mouth of Hell (Rock Version)
The Ointment
Joys of Oil
Battle in Seattle

Website Artiest
Mike Spine

Mike Spine brengt eigenlijk niets onder de zon. De release ‘Forage & Glean’ werd in 2016 vrijgegeven, maar wordt nu heruitgebracht om zijn Europese tournee te ondersteunen en te promoten. Het is Mike’s tiende album en is eigenlijk een ‘Best of’. Hij werd geboren in Seatlle en musiceerde sinds zijn achtste levensjaar. Interesses in folkmuziek werden gecumuleerd met punkmuziek, rock en metal. In 1994 was Mike mede oprichter van de punkformatie The Help. Met dit succesverhaal wilde hij een muzikale reactie uitlokken op de grunge sound die toen in Seatlle somptueus gedijde. Terug naar af, tot de band At The Spine werd opgericht. Tussendoor speelde Mike bij de folkrockformatie The Beautiful Sunsets. Nu is er dus ‘Forage & Glean’, Vol I & Vol II. Hij selecteerde tweeëndertig songs die netjes verpakt zijn in een digipak en verschijnen op zijn eigen label Global Seepej Records. De ‘eerste volume’ is hoofdzakelijk folk en akoestische getinte rock nummers. De zweemzoete ballades zijn een alternatie in de folky gitaarsound. Het ene nummers overvleugelt de andere tunes niet, en dat is een kunst op zich. Mike gedeind zo rustig verder in zijn zestien tracks. ‘Vol II’ is dan weer gekenmerkt met punk en rock beïnvloede materiaal. Zijn ruige gitaarriffs collideren met beukende drums en heavy baslijnen. Mike Spine is een prima vocalist/gitarist die zich ook tekstueel overlaad met politiek getinte topics en hedendaagse thema’s. In de beide volumes maken we kennis met een artiest die meerdere stijlen perfect aankan. Het muzikale equilibrium helt alleszins positief over zijn universum.

Philip Verhaege (4)

MikeSpine is a great vocalist/guitarist who also deals with texts with politically-oriented topics and contemporary themes. In the two volumes we meet an artist who can handle perfectly multiple styles. The musical equilibrium is in any way positive in its universe

V.A.: Guitar Masters Collection

7/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Allan Holdsworth & David Hines - Skippy
Larry Coryell & Brian Tarquin - Tocar Modera
Steve Vai & Randy Coven - Funk Me Tender
Zakk Wylde & Randy Coven - I Wish
Stanley Clarke & Joe Satriani - Hair
Chris Poland & Brian Tarquin - Tarquinius Maximus
Leslie West & Randy Coven - Mother Load
Hal Lindes - Ricarda
Allan Holdsworth & David Hines - Antilla
Billy Sheehan, Doug Doppler & Brian Tarquin - Blue Wind

Website Artiest
Brian Tarquin

De Multi Emmy Award winnende componist & producer Brian Tarquin heeft een buitengewone compilatie samengesteld van zeldzame rariteiten, waarbij de gitaar uiteraard centraal staat. Legendarische gitaristen maken hierop hun opwachting, waarbij ze jazzfusion, hard rock en traditionele rock aandoen. ‘Skippy’ opent met jazzfusion, gebracht door wijlen Allan Holdsworth en bassist David Hines. Wijlen Larry Coryell gaat in duet met Tarquin op ‘Tocar Modera’, terwijl Steve Vai samenspeelt met bassist Randy Oven op de fusion van ‘Funk Me Tender’. Vervolgens wordt Stevie Wonder’s ‘I Wish’ gecoverd door Zakk Wylde en Randy Coven, waarna Joe Satriani & Stanley Clarke hun ding doen op het funky ‘Hair’. Chris Poland is te horen samen met Tarquin op de jazzrock van ‘Tarquinius Maximus’, gevolgd door Leslie West met bassist Randy Coven op ‘Mother Load’. Hal Lindes haalt zijn akoestische (flamenco)gitaar boven voor het Spaans klinkende ‘Ricarda’, met daarna Hines & Holdsworth die terugkeren voor ‘Antilla’. Het album sluit af met de Jeff Beck klassieker ‘Blue Wind’, hier gespeeld door Billy Sheehan, Doug Doppler & Brian Tarquin. Het is de meest rockende song uit het album. Indien u een gitaarfreak bent, mis deze cd dan niet!

Patrick Van de Wiele (4)

An extraordinary compilation of hard-to-find rarities. For guitar lovers!

Procol Harum: Still There’ll Be More (An Anthology 1967-2017)

7/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Disc 1

A Whiter Shade Of Pale
Homburg
Cerdes (Outside The Gate Of)
Repent Walpurgis
Shine On Brightly
Quite Rightly So
A Salty Dog
The Devil Came From Kansas
Whisky Train
Whaling Stories
Simple Sister
Broken Barricades
Conquistador
Look To Your Soul / 14th Grand Finale
Grand Hotel

Disc 2

For Liquorice John
Fires (Which Burnt Brightly)
Nothing But The Truth
Beyond The Pale
As Strong As Samson
Pandora’s Box
The Unquiet Zone
Something Magic
Strangers In Space
Perpetual Motion
An Old English Dream
This World Is Rich (For Stephen Maboe)
Can’t Say That
The Only One

Website Artiest
Procol Harum

Dé grote hit tijdens de ‘Summer Of Love’ van 1967 was ‘A Whiter Shade Of Pale’ van Procol Harum. De single behoort tot de best verkopende wereldwijd. Er gingen maar liefst meer dan 10 miljoen exemplaren van over de toonbank. Ondanks het feit dat de song inmiddels reeds meer dan een halve eeuw oud is, of moeten we hier jong zeggen, want het nummer duikt nog steevast op in elke ‘beste aller tijden lijst’, klinkt het eigenlijk nog even fris. Komt het door de combinatie van de door Bach geïnspireerde melodie en de soulstem van Brooker, wie zal het zeggen. Het grote succes van ‘A Whiter Shade Of Pale’ werd echter nooit meer geëvenaard. ‘Homburg’, ‘A Salty Dog’ en ‘Conquistador’ scoorden nog redelijk, maar daarna gleed Procol Harum onterecht af richting vergeethoek, al bleef de band uitzonderlijk knappe muziek maken. Alhoewel er door de jaren heen heel wat personeelswisselingen waren, bleef pianist en zanger Brooker het boegbeeld. Optreden en platen maken doet Procol Harum nog steeds, maar je moet al een diehard fan zijn, om ze te kennen. Gelukkig brengt Esoteric Recordings nu deze dubbel-cd op de markt, die een uitzonderlijk mooi beeld geeft van deze getalenteerde band. Gestart wordt er met, hoe kan het ook anders, ‘A Whiter Shade Of Pale’, maar daarna doorlopen we albums als ‘Procol Harum’ (1967), ‘Shine On Brightly’ (1968), ‘A Salty Dog’ (1969), ‘Home’ (1970), ‘Broken Barricades’ (1971), ‘Live In Concert With The Edmonton Symphony Orchestra’ (1972), ‘Grand Hotel’ (1973), ‘Exotic Birds And Fruit’ (1974), ‘Procol’s Ninth’ (1975) en Something Magic’ (1977). Tot 1991 was het even stil rond de band, maar datzelfde jaar verscheen ‘The Prodigal Stranger’, gevolgd door ‘The Well’s On Fire’ in 2003 en in 2017 werd ‘Novum’ uitgebracht. Gedurende de 29 songs die deze dubbelaar bevat, valt Brooker’s liefde voor door klassieke muziek geïnspireerde melodieën op. Een liefde die hij reeds sinds 1967 koestert. Als pianist kan Gary nog steeds mee en zijn stem mag dan door de jaren een beetje aan kracht verloren hebben, het soulgevoel heeft er niet onder geleden.
Brooker is trouw gebleven aan de stijl die hij met ‘A Whiter Shade Of Pale’ creëerde. Een stijl die je het raakst kan omschrijven als ‘a style that fits like a glove’.
‘A Whiter Shade Of Pale’ was maar een aanzet. Hetgeen wat volgde is vaak nog mooier. Zie Procol Harum dan ook niet als een band uit een ver verleden, daarvoor is dit dubbelalbum té genietbaar.

Lambert Smits (5)

With 'A Whiter Shade Of Pale', Procol Harum scored a gigantic hit in the 'Summer of Love' in 1967. Personnel changes followed but pianist and singer Gary Brooker remained the figurehead of the band and continued to make records. Enjoy this double CD, because what followed after 'A Whiter Shade Of Pale' is often much more beautiful and impressive. Highly recommended!

Peter Banks: The Self-Contained Trilogy (3 original albums) + Be Well, Be Safe, Be Lucky (Best Of+Rarities)

6/6/2018

DETAIL ALBUM

The Self-Contained Trilogy (3 original cd’s)
-Instinct
-Self-contained
-Reduction

Be Well, Be Safe, Be Lucky…The Anthology (2 cd’s)
- Best Of Peter Banks
- Can I Play You Something More (Rarities)

Website Artiest:
Peter Banks

Ingekist in de 2013, een hartfalen maakte plots een einde aan zijn leven In Barnet Londen, zal hij altijd als een Yes-gitarist van het eerste uur worden herinnerd. We schrijven 1968. In 1973 verscheen zijn eerst solo-album ‘Two Sides of Peter Banks’, waarop Steve Hackett en Phil Collins te horen zijn. Het was pas in de jaren ’90 dat hij terug solo-platen begon op te nemen. In die tussenperiode speelde hij kort bij Blodwyn Pig en richtte hij samen met Colin Carter de (ook legendarische) band Flash op. Als sessie-muzikant, free-lancer, bleef hij toch regelmatig betrokken bij de projecten van Yes.
In onderhavige 3-cd box vind je zijn 3 soloplaten terug: Instinct, Self-Containe en Reduction. Knappe gitaarsongs in elektrische fingerpicking en virtuositeit, met interesse voor natuur en exotisme. Toen Yes indertijd besloot om een orchestraal arrangement onder de songs te plaatsen, zag Peter Banks dat niet zitten. In 1993 dacht hij er bij zijn eigen solo-album toch enigszins anders over. ‘Instinct’ werd een volledig instrumentaal album met gebruik van de toenmalige MIDI synths. Invloeden van Yes en Pink Floyd in overvloed. Spoken word als bindmiddel tussen de nummers geeft het album een exotisch en speels karakter. Op Self-Contained (1994) en ‘Reduction’ (1997) hanteert hij hetzelfde principe met soms eigen instructies tijdens de opnames en vooral ‘a lot of samples’. Alle instrumenten worden door hem gespeeld!! Hoogstaande percussie naast zijn onvoorstelbaar gitaarspel.
Tegelijkertijd brengt ‘The Peter Banks Musical Estate’ (in goede familiehanden dus) een 2-cd best-of uit onder de titel ‘Be Well, Be Safe, Be Lucky…The Anthology’ met zijn beste nummers en een cd vol rarities en unreleased materiaal.
Beide uitgaves (3 orignal cd’s + 2 cd’s) vullen elkaar aan en zijn onmisbaar voor Yes- en gitaarliefhebbers. Als toemaatje vind je er ook een gedicht in van Black Sabbath’s Bill Ward. Knap!

Marino Serdons (4)

If you are not familiar with the work of former Yes, Flash, Empire guitar player Peter Banks, than this is your opportunity to enjoy a lot of his back cataloque. Beautifull instrumental compositions in an original canvas of sounds and samples. To Never Forget!

Magical Heart: Another Wonderland

30/5/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Dream No More
Silence And Dreams
Another Wonderland
Magic
Ocean
See The Light
Shadows
We Are Not Lost
Time Will Come
Fire On Earth
Ocean (Piano Version)

Website Artiest
Magical Heart

Magical Heart is een Duitse rockband die opgericht is in 2014 door drummer Charly Barth (Wayward), zanger/gitarist Christian Urner (Herezy, Old Age Revolution), bassist Robert Frenz (Lovers and Frenz, Old Age Revolution) en gitarist Gernot Kroiss (Hammerschmitt). In de loop der jaren hebben ze, vooral in Duitsland, een aardige live-reputatie opgebouwd. En nu vier jaar later is er hun debuutalbum ‘Another Wonderland’. Zelf omschrijven ze hun muziek als Melodic Hard N´ Heavy Rock, en dat dekt aardig de lading.
Tien nummers (nummer 11 op het album is een akoestische versie van een ander nummer op het album) lang brengt Magical Heart melodische rock. Muzikaal is dit dik in orde, qua zang kan het me niet altijd overtuigen. Alle nummers zijn perfect in elkaar gestoken maar na een tijdje heb je het wel allemaal gehoord. Veel afwisseling is er namelijk niet. ‘Another Wonderland’ is een album voor de echte fans, ik denk niet dat ze hiermee echt gaan doorbreken. En dan bedoel ik vooral gaan doorbreken buiten de eigen landsgrenzen.

Tom Coppers (3)

‘Another Wonderland’ is everything rock ’n roll should sound like: melodic and heavy at the same time

Andrew Sheppard: Steady your Aim

4/5/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Take A Walk With Me
Steady Your Aim
Red Wine & White Roses
Here At The Bottom
Travel Light And Carry On
Standin’ Tall
Not My Kind
Lies As Cheap As Whiskey
Holy Water
Further Away

Platenlabel
Wood River

Labelnummer
B079ZL9YBH

Distributie
KG Music Press

Promo-agent
Kim Grant

Website Artiest
Andrew Sheppard

Met ‘Steady Your Aim’ is singer-songwriter Andrew Sheppard uit Idaho aan zijn tweede album toe na zijn debuut met ‘Far From Here’ (2015), een album dat er kwam toen hij het voor bekeken hield bij zijn toenmalige band Gypsy River Haunts. Hij verliet zijn hometown in de staat Idaho en toerde Amerika rond in zijn gammele wagen samen met zijn trouwe viervoeter. We zijn ervan overtuigd dat dit nieuwe album hem geen windeieren zal leggen. Deze gewezen skateboarder, die tevens bassist was bij een punkbandje, is niet alleen eigenaar van een prima stem, ook kan hij goed uit de voeten met zijn akoestische gitaar. Maar Andrew Sheppard krijgt ook wel heel wat muzikale steun van zijn uitstekende band, die mede gedragen wordt door de gitaristen Wes Walswarth en Eric Loomis, die samen met de frontman tekenden voor de productie van dit album.
‘Steady Your Aim’ is een album met 10 nummers en wordt gekenmerkt door vooral persoonlijke verhalen in verschillende stijlen. Soms droevig, dan weer opgewekt of protesterend. Kortom een gevarieerde muzikale reis, die prachtig opent met een mooie hammondintro in het folky-akoestische ‘Take A Walk With Me’ en gevolgd door titelsong ‘Steady Your Aim’. Beide songs illustreren het harde nomadenleven van een rondtrekkende artiest.
Het album verveelt nooit en over de keuze van de nummers is goed nagedacht. Het folky rockige ‘Red Wine & White Roses’ vloeit mooi over in de swingende countrysong ‘Here At The Bottom.’ Van het ingetogen gestarte ‘Travel Light And Carry On’ onthouden een schitterende solo van Smith Curry op de lapsteelgitaar in een westernsong.
Met ‘Not My Kind’ brengt Sheppard ook een protestsong, die ons wat doet denken aan Bob Dylan. Steviger is het rauwe ‘Lies As Cheap As Whiskey’, een drinking song. Met de traditionele wals ‘Holy Water’ wordt de diversiteit aangetoond van deze performer. Om te eindigen met de ontroerende gospelblues ‘Further Away’ met de woorden ‘You’re Not Gone, You’re Just Further Away’. Een mooi einde aan een te koesteren album van deze getalenteerde 29-jarige artiest, die we graag live eens aan het werk zouden zien.

Sis Van Hoof (4 ½)

This album may not be missing in any collection

Michelle Malone: Slings & Arrows

10/4/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Just Getting Started
Love Yourself
Sugar On My Tongue
Beast’s Boogie
I’ve Been Loving you too long
Fox And The Hound
Civil War
Matador
The Flame
Boxing Gloves

Platenlabel
SBS records

Labelnummer
SBS2016

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Richard Lusher

Website Artiest
Michelle Malone

Singer-songwriter Michelle Malone is geen onbekende meer. Haar Carrière startte 30 jaar geleden, toen ze 12 jaar was. Ze zingt, speelt gitaar, mandoline, saxofoon, drums en schrijft al haar materiaal zelf. Ze won een container vol onderscheidingen en heeft sinds een jaar of drie haar eigen platenmaatschappij, SBS records. Ze werkte al samen met ontelbare bekendheden zoals Gregg Allman, Charlie Musselwhite, Johnny Winter, James Taylor, Jackson Browne, Joan Osborne en vele anderen.
Haar muziek heeft wel wat weg van de rockende Melissa Etheridge, maar dan zonder het rauwe randje. Michelle’s stem is daarvoor veel te fluweel. De song die Michelle schrijft zijn sterk en variëren van (country)boogies, langs singer-songwriter materiaal tot slappe soul. Zoals de enige cover op dit album, de Otis redding Klassieker ‘I’ve Been Loving You Too Long, dat hier een kleffe duet-versie met Shawn Mullins wordt. Dat is zo’n nummer waar je beter vanaf blijft als blonde zangeres.
De rest van de songs wentelen zich in de rock en poprock, maar zijn net niet catchy genoeg om klassiekers te worden. Maar dat hoeft natuurlijk ook niet. Dit is een sterk album voor wie houdt van afgeborstelde rock.

Line-up:
Michelle Malone (zang, gitaren, mandoline, mondharmonica)
Doug Kees (gitaar)
Robby Handley (bas)
Trish Land (percussie)
Shawn Mullins (zang op ‘I’ve Been Loving You Too Long’)
Peter Stroud (gitaar)

Peter Jacobs (4)

Nice album from the Melissa Etheridge-like Michelle Malone. The Album rocks but the production is smooth and her voice sounds way too lovely for the strong songs. They will not be classics in their genre, but that doesn’t always have to be the case. Very good album for those who love brushed and polished rock.

Jenny Van West: Happiness To Burn

19/3/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Happiness To Burn
Live In A New Way
Never Alone
45
Where I Stand
Empty Bowl
Twenty-Seven Dollars
Thresholds
Can't Have You Now
Embers

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
JVWM0003

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
KG Music Press

Website Artiest
Jenny Van West

Laten we even een spreekwoord pimpen "Noord, Zuid, Oost, Jenny Van West's nieuwste plaat is best … te pruimen". Nee, niet OK, deze stevig verbasterde zegswijze klinkt veel te oneerbiedig voor het hier besproken resultaat! Van West's nieuwste, getiteld 'Happiness To Burn' is namelijk naast de opvolger van haar debuut ‘Something Real’ (2015) en de hieropvolgende EP ‘Honey & Hive’ (2016), niets minder dan een showcase van Amerikaanse rootsmuziek (al geeft de traditionele blues verstek) geworden.
De tijd gaat snel, gebruik hem wel. De Portlandse laat er dan ook geen gras over groeien en trapt de deur in met het jazzy, piano-gedreven ‘Happiness To Burn’. Oftewel: wegdromen naar cruiseschepen en rokerige jazzclubs. Niettegenstaande nooit een voet op Illinois-e bodem gezet te hebben en niettegenstaande veel te jong om het kunnen beamen, roept het titelnummer visioenen op van het Chicago van de jaren ’40. Heerlijk nummer. Met een opengetrapte deur kan men twee kanten op. Ze sluiten of ze laten openstaan. Van West gaat voor de tweede optie en rijgt parel na parel aan het parelsnoer dat ‘Happiness To Burn’ is geworden. Ballades en tearjerkers als ‘Never Alone’, ‘Threshholds’ en ‘Where I Stand’ (met een zalige lapsteel) wisselt ze af met de swingende happy-go-tune ‘Twenty-Seven Dollars’ en de country-rocker ‘45’. Jenny’s muziek (althans de 10 nummers op ‘Happiness To Burn’) valt niet onder één noemer te vatten: Van West is, in de meest positieve zin, een beetje vanalles. Een toefje jazz, een snuifje rock, een scheutje country, maar vooral een serieuze portie vakvrouwschap!
Veel woorden maken we er verder niet meer aan vuil. ‘Happiness To Burn’ is een plaat geworden, die enkel goede nummers herbergt! Met als uitschieter – voor uw recensent althans - ‘Empty Bowl’. Kippenvelnummer waar stem, gitaar, piano en lapsteel heerlijk in elkaar haken om de luisteraar op sleeptouw te nemen. Straffe madam, straffe plaat!

Jan Coonen (4 ½)

Great record. 10 great songs make 'Happiness To Burn' a record that should have been called 'Happiness To Turn'!

Aiming For Enrike: Las Napalmas

3/3/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Nibblonian Car
Marion Jonesd
Social Window
Hi Ball
Lagoon
Front Runner
Lactic Acid Trip
Las Napalmas
Moustache

Platenlabel
Jansen Records

Labelnummer
Pekula 001CD

Distributie
Niet gekend

Promo-agent
Pias Benelux

Website Artiest
Aiming For Enrike

Hate it or love it. ‘Las Napalmas’ schreeuwt waanzin en disfunctie. Werp jezelf in een beerput van explosieve songs, kruip er uit en hol naar het bos voor stilte. Aiming For Enrike tast je brein aan.
De bedoeling van beide Noorse heren- ja een duo is verantwoordelijk voor deze distortion – is waarschijnlijk ‘to blow your mind away’. Met Tobias Ornes Andersen op drumkit en Simen Folsted Nilsen op gitaar word je getuige van een kakafonie aan instrumentale noise. Samen in een studio voor een rechtstreekse live take, je moet het maar doen. Soms klinkt het vrij amateuristisch en ongestructureerd. Na enkele luisterbeurten heb je het stramien door. Veel loops, herhalingen van hetzelfde, zodat je toch even dansneigingen krijgt. ‘Las Napalmas’ is hun derde album. Geen intelligente arrangementen, wel veel energie en power. De band amuseert zich en (sommige) muziekliefhebbers ook. Het duo tourt de volgende maanden in de US en Japan….moest je dringend uit de bol willen gaan!

Line-up:
Simen Folsted Nilsen (Guitar)
Tobias Ornes Andersen (Drums)

Marino Serdons (2 ½)

Aiming For Enrike blows your mind away with energetic experimental rock. Most of the time you would like to disappear into another universe or just dance your worries away.

Billy Walton Band: Soul Of A Man

27/1/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Save The Last Dance
I Don't Know
Hell n Highwater
Something Better
My Little Bird
Let Go
It Ain't True
Shine The Light
Green River
Poison Pil l
Minglewood
Can't Keep A Good Man Down
Days Like These

Platenlabel
VizzTone label Group

Labelnummer
Onbekend

Distributie
VizzTone Label Group

Promo-Agent
Rupert Peters
Richard Rosenblatt

Website Artiest
Billy Walton Band

Billy Walton Band vierde onlangs het tienjarig bestaan van de groep. The Jersey Shore Jazz and Blues Foundation’s is altijd al een hotspot geweest voor heel wat artiesten. Sinds Billy Walton en Band er twee jaar geleden een meer dan bescheiden show gaven groeide de internationale interesse en werd hun talent ook opgemerkt door niemand minder dan Southside Johnny, de Jersey legende die samen met zijn band The Asbury Jukes en Miami Steve Van Zandt een van de grondleggers was van de Jersey Shore sound en de Asbury Park music scene. Billy Walton’s nieuwe release ‘Soul Of A Man’ werd opgenomen in de Aala Recording Studio in Maui, Hawaï. Tijdens deze magische week blikte de band een unieke mix van rock, soul en blues in. De Billy Walton Band is een rockende blues-gearrangeerde R & B-band die het onmiskenbare stempelmerk van de Jersey Shore sound personifieert. Hun sterke melodieuze songs worden geïnjecteerd door een klassieke blazerssectie, pittige ritmes en vocale harmonieën. Samen met zanger/gitarist Billy Walton, zijn bassist William Paris en drummer Johnny D'Angelo de kern van de band. Keyboard virtuozen Sam Sherman en Eric Safka voegen alweer heerlijke keyboard arrangementen toe. Continuering in de klassieke Asbury Park sound zijn de blazers als aanvulling op Billy's vurige gitaarwerk. Liefst tien verschillende hoornspelers zijn te horen op het album. De vijfde release ‘Soul Of A Man’ omvat dertien nummers. Tussen de elf originele songs vinden we met ‘Green River’ van John Fogerty en het episch en opwindende ‘Minglewood’, origineel Noah Lewis, twee volwaardige coverversies. Billy’s zwevende gitaren slingeren zich ook een weg door de schitterende Hammond orgel arrangementen van ‘I Don’t Know’. De strakke openingssong ‘Save The Last Dance’ is meteen een schoolvoorbeeld van de opwindende Jersey Shore sound. Het beukende ‘Hell n Highwater’ komt meteen in aangenaam contrast met de blues ballades ‘My Little Bird’ en ‘Poiso Pill’, het lekker funky klinkende ‘Let Go’ en het rockende ‘It Ain’t True’. In het afsluitende en Delta blues begeesterde ‘Days Like These’ komen de prachtige akoestische gitaren samen met Jock Gist mondharmonicatunes in de spotlights. Deze release legt de essentie van de band vast die zich op een hete zomernacht op de dansvloer stort in en rond een dansende menigte in een Jersey Shore muzikaliteit. Billy’s gitaar shuffle’s blijken bijwijlen recht uit de Chicago blues te komen. De blazerssectie kon zo uit Detroit te zijn weggeplukt die de New Orleans gumbo heeft geabsorbeerd. Schitterend!

Philip Verhaege (5)

This release captures a great essence of the Jersey Shore music scene. Continuing the tradition of the classic Asbury Park sound there are horns all over the album and these complementing Billy’s fiery guitar work. Superb release !

Gudinöv: Atelophobia

18/1/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Afterlife
Traffic Jam
Easy For You
Undercover Lover
Watch Your Freedom
Made My Day
Fly Away
Under My Skin
Party Animal
Shadows And Dust

Platenlabel
3300 Records

Labelnummer
3300RPM02

Distributie
Niet gekend

Website Artiest
Gudinöv

De Tiense rockgroep Gudinöv neemt een knappe start met het nieuwe full album met de illustere titlel Atelophobia. Hierin zit wel hun twijfel en angst besloten. Atelophobia betekent letterlijk de angst om niet goed genoeg te zijn. Het album rockt nochtans op power en catchy songs. Valse bescheidenheid uit de suikerstad?
De vijfkoppige band trekt onmiddellijk van leer met het snelle ‘Afterlife’, dat iets te veel aan The Spencer Davis Group (I’m A Man) doet denken om origineel uit de hoek te komen. Met het krachtige ‘Easy For You’ en stampende ‘Undercover Lover’ wordt dit enigszins rechtgetrokken. Stevig gitaarwerk, strak ritme en krachtige zang vormen de kenmerken van tien recht voor de raap songs. Je hoort begrijpelijke invloeden van de (blues)rock uit de jaren ’70 . En de mooie stem van Kris Decatte refereert wat aan wijlen Ray Manzarek op zijn solo elpees. Waarbij alle (nutteloze) vergelijkingen gemaakt zijn en je je best concentreert op de overweldigende power.
Niets nieuws onder de zon zal je zeggen? Klopt, de ambitie van Gudinöv reikt blijkbaar niet verder dan ‘gewone’ toegankelijke rocksongs van drie minuten te brengen. Jammer, want je voelt het latent talent in de band. Misschien een beetje meer vertrouwen en buiten de lijntjes kleuren ? Het knappe hoesontwerp geeft alvast het juiste voorbeeld.

Line-up:
Kris Decatte (Vocals)
Koen Guilmet (Bass)
Jan Vanwinckel (Guitar)
David Dolezal (Drums)
Bart Bekker (Guitar)

Marino Serdons (3 ½)

Billion Dollar Babies: First Ever Live Show - Flint 1977

10/1/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Miss You
Rock ’N roll Radio
Love Is Rather Blind
Rock Me Slowly
Alice Cooper Medley
Battle Axe Suite
Battel Axe
Nights in Cracked Leather/Sudden Death/Winner
Too Young
Billion Dollar Babies

Platenlabel
Gonzo Multimedia

Labelnummer
HST486CD

Distributie
Gonzo Distribution

Promo-agent
Glass Onyon PR

Website Artiest
Gonzo Multimedia

Gonzo Multimedia graaft diep in muzikale kelders om leuk (of minder leuk) materiaal op te vissen uit het verleden. Enige voorkennis: Billion Dollar Babies is eveneens een album van de Alice Cooper band, en is eveneens heden ten dage de naam van een Scandinavische heavy metal band.
Voor wie het niet wist: vier onbekende muzikanten vervoegden indertijd Vince Furnier (alias Alice Cooper) en scoorden enkele onsterfelijke hits zoals Elected en School’s Out. Toen in 1975 de uiteindelijke bom barstte en Alice Cooper het afbolde, besloten de verweesde achterblijvers zelf maar verder te gaan onder de naam Billion Dollar Babies. In 1977 verscheen hun enige album ‘Battle Axe’ en in datzelfde jaar werd een eerste live show geregistreerd in Flint (Michigan).
De opname is niet denderend en de gespeelde rock al evenmin. Gelukkig speelden ze ook wat ouder materiaal in medley-stijl uit het Alice Cooper tijdperk. Voor de rest kan je wel raden waarom de band geen lang leven beschoren was. Nochtans hoor je heel wat kwaliteit van Michael Bruce, de ‘main composer’. Hun titelsong ‘Battle Axe’ luistert nog steeds origineel en opwindend. En ook de pompeuze intro van ‘Nights In Cracked Leather’ was voor die tijd toch wel een eye-opener voor velen en kon je wel klasseren onder progrock. Een live gig in de jaren ’70 , in volle disco tijdperk, kon nog maar een select langharigen bekoren. De technische mogelijkheden stonden nog in hun kinderschoenen, waardoor de optredens in de verste verte niet konden tippen aan de studio-opnames. Hou je van relikwieën, wentel je dan nu in de nostalgie.

Line-up:
Michael Bruce (Rythm Guitar, Keyboards, Lead Vocals)
Dennis Dunaway (Bass Guitar)
Neal Smith (Drums)

Marino Serdons (3)

If you crave the past and your lost long hair, listen to this old rock ’n roll school. Pure nostalgia!

Bonefish: Atmos

28/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Atoms
Another Day
Fallen In Love
Old Town Fishermen Blues
Potential Loss Of Faith
Sister
Kissing In The Rain
I See Your Heart
Hey Hi Ho
Salt And Chrome
Crappy Eyes

Platenlabel
Fishbone Music

Labelnummer
FBM 05CD

Distributie
Niet gekend

Website Artiest
Bonefish

Sommige muzikanten blijven uitstekende muziek produceren op de achtergrond van anonimiteit. Al sedert de jaren zeventig draait singer/songwriter Bie Karlsson mee in de muzikale mallemolen. Met Bonefish kiest hij voor internationale erkenning.
Goede wijn moet rijpen en laat dit nu het moment zijn om de champagnefles te ontkurken. In het mooie Stockholm ontsproot in 2010 een rockband samengesteld uit maturiteit. Atmos werd het tweede album van de Zweedse band Bonefish. Elf knappe songs met de nodige variatie. Rock richting progrock met invloeden van de seventies en eighties. Fluit, viool, keyboard verrijken de melodische songs, overwegend gezongen door Bie. En misschien schuilt daar het addertje? De composities van Bonefish beklijven en vormen een ware ontdekkingstocht. Een topalbum, ware het niet dat de voice van Bie niet altijd even krachtig overkomt. Titelopener ‘Atoms’ krijgt van Bie een Britse folkie inslag. Het minste wat je kan zeggen: dit is zeker niet representatief voor het hele album.
Verwacht je aan een resem Americana-songs, knappe catchy rock en toffe samenzang waarbij de zangstem van bassist Anders Thoor nog meer op de voorgrond mocht. (‘Potential Loss Of Faith’, ‘Hey Hi Ho’). In ‘Sister’ gaat de band de experimentele retro-toer op. Of het poppy en up-tempo ‘Crappy Eyes’ met subtiele synths. En een hidden einde van enkele akkoorden. Het zijn die onverwachte muzikale uitspattingen die je zullen kluisteren aan dit album. Volgend jaar op toernee doorheen de Benelux en Duitsland.

Line-up:
Bie Karlsson (Lead Vocals, Guitars)
Anders Thoor (Bass, Lead Vocals)
Matte Norberg (Guitars, Backing Vocals)
Rasmus Rasmusson (Drums, Percussion, Backing Vocals)

Marino Serdons (4)

Eleven mature compositions of Swedish (art-)rockband Bonefish. A fish to rip of with a lot of taste!
You gonna love it!

Alan Simon: Songwriter

26/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Disc 1
My World & Symphonic Side

Celtic Ring
Les Cavaliers Du Vent
World
Morholt
The Origins Pt 1
The Kings
Lettre à Yseult
Dihun
War
Ad Libitum
Celtic Land
Beltaine
Skye
Castle Rock
Dun Aengus
The End
In The Wind Of The Celtic Dream
The Vision
I’m Not The Only One
Adela

Disc 2
My British Side

No Man’s Land
Come
The Elements
Dancing Heart
Circle Of Life
Fame And Glory
Peace On Earth
Angel’s Tears
Where Is The Way
On The Road
Jangadero
Evil Day
Secret Garden
World
Motherland
Saman
Marie La Cordelière
Lugh
Desire
A Prayer For My Lover

Platenlabel
Babaika Productions

Labelnummer
AS-001-CD

Distributie
Cherry Red

Promo-agent
Glass Onyon PR

Website Artiest
Alan Simon

De Franse folk- en rockmuzikant en componist Alan Simon is vooral bekend voor zijn rockopera’s. Zijn werken hebben vaak bindingen met de Keltische geschiedenis en mythes. Bekendheid geniet hij vooral via ‘Excalibur, The Celtic Rock Opera’. Bij de uitvoering van zijn rockopera’s kan hij vaak beroep doen op gerenommeerde muzikanten. Die zijn dan ook volop aanwezig op deze 40 songs tellende compilatie. Enkele namen? Alan Parsons, Jon Anderson, Fairport Convention, Justin Hayward, Maddy Prior, Billy Preston, Mick Fleetwood, leden van Supertramp en Midnight Oil, Didier Lockwood, Jeremy Spencer, Andreas Vollenweider en Zucchero. ‘Songwriter’ werd door Alan persoonlijk samengesteld, wat geen makkelijke klus moet zijn geweest. Uit een reeds 35 jaren durende carrière en ontelbare composities, een selectie moeten maken, is niet evident. Alan denkt dan ook reeds aan een vervolg op deze dubbelaar. De songs die op dit album staan, selecteerde hij uit o.a. ‘Excalibur (The Quadrilogy)’, Gaia’, ‘Anne de Bretagne’, ‘Tristan & Yseult’, ‘Captain Kid’ en diverse soundtracks.
De eerste cd bevat symfonische muziek, vaak doordrongen van Keltische folkinvloeden, soms bombastisch, soms ingetogen en devoot, soms dreigend, soms uitbundig, maar steeds schitterend. De hoofdzakelijk instrumentale songs die, zo blijkt al vlug, kunnen los van de context waaruit ze geplukt zijn, beluisterd worden. De monumentale melodieën en de superieure uitvoeringen ervan, maken dat elk nummer op zichzelf staat.
De tweede cd die de Britse zijde van Alan Simon laat horen, klinkt luchtiger. Hier komen ook de gezongen passages uit de bovengenoemde rockopera’s aan bod. Rock, soul, pop en natuurlijk zijn ook de Keltische invloeden opnieuw hoorbaar. En ook hier geldt weer dat alle songs, zonder de complete rockopera’s waarvan zij deel uitmaken, perfect individueel kunnen beluisterd worden. Wat andermaal het ongelimiteerde talent van Simon bevestigt.
‘Songwriter’ laat duidelijk horen dat Alan Simon een fenomenale songsmid is. Zijn werk mag je rustig naast vele klassieke composities zetten. Dit is tijdloze, met een enorme dosis liefde voor muziek, gecomponeerd werk. Zonder meer een aanrader, voor de muziekliefhebber die eens wat anders wil, dan de vaak smaakloze muziek die ons elke dag overspoelt.

Lambert Smits (4 ½)

Tracks from the rock operas of the creator of ‘Excalibur’. The first CD contains mainly instrumental symphonic rock, while the second CD brings the vocal songs from Alan Simon's most famous rock operas.

Sonja Kristina: Anthology

22/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Disc 1

Frank Mills
If This Was Love
The Passion
Baby Song
Full Time Woman
Man He Colour
One To One
Melinda (More Or Less)
This Is Not A Sanctuary
Angel
C’est La Vie

Disc 2

Devil May Care
Anna
Buccaneer
Rollercoaster
St Tropez
I Don’t Believe A Word
Street Run
O Fortuna
Love Child
Citadel

Platenlabel
Curved Air Records

Labelnummer
CRVE SK 001

Distributie
Cherry Red / Amazon

Promo-agent
Glass Onyon PR

Website Artiest
Sonja Kristina

Sonja Kristina was de leadzangeres en mede oprichtster van de progressieve Britse rockband Curved Air, die in 1970 opgericht werd. De band wisselde regelmatig van muzikanten. Zo behoorde Stewart Copeland, later lid van The Police en een tijdje zelfs Sonja’s echtgenoot, ooit tot de band. Enige constante was Sonja Kristina, die in de jaren ’70 in polls, de categorie ‘female vocalist’ steevast aanvoerde. Naast haar lidmaatschap aan Curved Air, bouwde Kristina ook een solocarrière uit. ‘Anthology’ is de eerste verzameling van songs uit haar soloalbums. Die werden aangevuld met enkele nieuwe nummers, waaronder de voor 2017 exclusieve opener ‘Frank Mills’, uit de destijds furore makende musical ‘Hair’. Dat nummer zong zij trouwens op het album van de originele cast. Sonja was niet enkel de eerste frontvrouw in een rockband, ze had en heeft nog steeds iets charismatisch. Dat charismatische uit zich niet alleen in haar verschijning, maar ook in haar stem. Een stem die helder, dromerig en zweverig kan klinken, maar vooral steeds imponeert. Dat deed ze reeds tijdens de gloriedagen van Curved Air en dat doet ze nog steeds. Folk, rock en pop zitten altijd wel ergens verscholen, maar het opvallendste zijn de prachtige door Kristina’s heerlijke stem gedragen melodieën. Die stem kan liefelijk klinken, maar net zo goed duivels duister zoals in het ietwat psychedelische ‘Devil May Care’ of licht zwevend rockend in ‘St. Tropez’. Supermooi is haar akoestische versie van de Mötorhead tributesong ‘I Don’t Believe A Word’. Wat begeleiding betreft kan ze rekenen op sublieme muzikanten op o.a. gitaren, bas, drums, viool, cello, fluit, keyboards en percussie.
Dit alles maakt van deze ‘Anthology’ een waardig album, dat hopelijk ook jonge luisteraars richting Sonja Kristina wijst. En wie weet, misschien zelfs naar Curved Air?

Lambert Smits (4)

Nice compilation from the solo albums, supplemented with some new songs, by Sonja Kristina, lead singer of the British rock band Curved Air. A clear charismatic voice and handsome folk and rock melodies.

Mojo Monkeys: Swerve On

21/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Tuscaloosa Maybe
Two Shots
About To Get Gone
Beat Bus Driver
Swerve On
All The Wrong Things
Ride You Pony
Song For The Muse
Little Javelina
Argyle & Selma
If I Were Gone

Platenlabel
Medikull Records

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Mojo Monkeys

Mojo Monkeys is een trio uit Los Angeles, bestaande uit drummer en bandleader Dave Raven, bassist Taras Prodaniuk en gitarist Bill Watts. De drie heren mag je rustig veteranen noemen. Hun kracht ontdekte het trio, toen ze pakweg 20 jaren geleden Hubert Tubbs één van de leden van het collectief Tower Of Power begeleidde in een funkband. ‘Swerve On’ is hun derde full album. Hun debuut ‘Hang’ lanceerden de heren in 1999 en in 2010 kwam ‘Blessings and Curses’ op de markt. Mojo Monkeys houdt van heerlijke en vooral gevarieerde dansmuziek, zoveel is zeker. Echter niet van die we kennen, daarvoor klinkt ‘Swerve On’ net iets te apart. Opener ‘Tuscaloosa Maybe’ katapulteert je naar de hoogdagen van de dancehalls en ballrooms. Swing en jump die door de toevoeging van pedal steel, een eigen leven gaan leiden. Diezelfde pedal steel schittert tevens in opvolger, het jazzy ‘Two Shots’, waarin Bill Watts eveneens een smooth klinkende gitaarsolo neerzet. Met het hitsige ‘About To Get Gone’ betreedt het trio het rockabillypad en dat de funk nog steeds door hun aderen stroomt, bewijst ‘Beat Bus Driver’. Veelzijdigheid is troef, wat tevens het vakmanschap van het trio in de spots plaatst. Zo flirt de titeltrack wat met Southern Rock en kondigt meteen slowtime aan, waarna het door zware drums gedragen ‘All The Wrong Things’ de rockzijde van het trio laat horen. Enige cover is het aan Allen Toussaint schatplichtige ‘Ride Your Pony’ dat New Orleans aanboort. Diezelfde sfeer is ook te horen in het met een streepje swamp doorweven ‘Little Javelina’. Afsluiten doen de heren met het op Mississippiblues geënte ‘If I Were Gone’.
‘Swerve On’ is een knap en zeer gevarieerd dansbaar album. Kortom de ideale gangmaker voor een geslaagde party.

Lambert Smits (5)

Swing, rock, rockabilly, funk, and more ... it's all on this beautiful album by Mojo Monkeys. The ideal danceable party album!

Jenny Darren and The Ladykillers: Ladykiller

21/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Ladykiller
Heartbreaker 1
Ode To Billy Joe
Selfish
Rock & Roller
Lady Marmalade
I May Go Wrong
Papa Was A Rolling Stone Free
Dreamboat
Ride Like The Wind
Heartbreaker 2

Bonus Tracks:

Hey Joe
I Only Want To Be With You
You’re A Dreamboat

Platenlabel
Seacrest Oy

Labelnummer
SCR 1015

Distributie
Niet gekend

Website Artiest
Jenny Darren

Goeie ouwe rock van menkiller Jenny Darren. Al op haar twaalfde levensjaar zong ze de pannen van het dak en belandde ze zelfs in het voorprogramma van AC/DC. Haar recentste album The Ladykillers bevestigt haar natuurlijk zangtalent, vergelijkbaar met Janis Joplin en Grace Slick. Teveel eer?
Jenny Darren heeft een heel parcours afgelegd in haar prille volwassenheid tussen de blues, rock en rythm & blues idolen. Nadien voelde ze zich meer aangetrokken tot de jazz-sound. In 2015 besloot Angel Air Records een ‘best of’ uit te geven, een nieuwe stimulans voor haar om The Ladykillers bijeen te schrapen. Ondertussen sloten zich enkele welbekende muzikanten aan bij haar killerteam. Gitaargod Muddy Manninen komt uit Wishbone Ash en occasioneel violist Tom Leary van Lindisfarne.
Met zulk een bezetting mag het niet verbazen dat de huidige tour een groot succes is. Zoals vanouds, jaren zeventig, rockt het tot je er bij neervalt. De Gibson’s en Stratocaster’s geven elk hun eigen boeiend en afwisselend klankenspectrum. ‘Heartbreaker’, jaren geleden speciaal voor haar geschreven door Gill&Wade, staat tweemaal op deze cd. In versie 1 mag Tom Leary die emotionele song upgraden met electric violin. Versie 2 kreeg een heavier ondersteuning en een up-tempo mee. Pat Benatar had er indertijd een grote hit mee….zo zie je maar hoe harten worden gebroken. De volledige sad story vind je terug online. Alleen al met dit nummer bewijst ze het publiek in vuur en vlam te zetten. Natuurlijk hoor je hier en daar wat elementen uit de voormalige hitlijsten, zonder echter van plagiaat te spreken. Sommige riffs en grooves zijn zo sterk dat je ze als muzikant niet kan negeren. Eigen nummers staan willekeurig tussen enkele covers. Ook staan er drie ‘hidden songs’ op, niet vermelde bonus tracks. Love songs waar ze haar uitzonderlijk zangtalent laat horen, zoals een trage soul versie van Dusty Springfield’s hit ‘I only want to be with you’. Laat jezelf ook even verrassen!

Line-up:
Basses (Kev Moore,Bob Skeat, Pete Way, Chas Kronk)
Guitars (Clive Poole,Tony williams,Graham Oliver, Robin George, Muddy Manninen)
Drums (Andy Hawkins, Nicko McBrain, Chris Slade)
Keyboards (Bill Hunt, Andy Richards, Max Turnbull)
Violon/Electric Fiddle (Tom Leary)
Saxophone (Patsy Gamble)
Vocals (Jenny Darren)

Marino Serdons (4)

Explosive rockalbum from menkiller Jenny Darren with her Ladykillers. A voice like Janis Joplin or Grace Slick kicks you back to the seventies. Lovely!

Focus: The Focus Family Album

15/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Disc 1

Nature Is Our Friend
Song For Eva
Riverdance
Victoria
Two-part Intervention
Mosh Blues
Raga Reverence 1
The Fifth Man
Song For Yaminah
Clair-Obscur

Disc 2

Let Us Wander
Birds Come Fly Over
Spiritual Swung
Santa Teresa
Hazel
Fine Without You
Raga Reverence 5
Five Fourth
Anaya
Winnie

Platenlabel
In And Out Of Focus Records

Labelnummer
IF008CD

Distributie
Cherry Red, Amazon

Promo-agent
Glass Onyon PR

Website Artiest
Focus

Thijs van Leer richtte Focus op in 1969. Het feit dat hij, naast keyboards ook dwarsfluit speelde en ook een, voor die tijd nog vrij ongekende muzikale richting insloeg, riep hij bij mij steeds de vergelijking op met die andere fluitist Ian Anderson. Met ‘Hocus Pocus’ en ‘Sylvia’ met gitaarwerk van Jan Akkerman, had Focus twee dikke hits te pakken. Daarna kwam de band in een toch wat penibele positie van vrij veel wisselende formaties. Muzikaal produceerde Focus echter steeds kwalitatieve songs. Het was dan ook met een niet te temmen nieuwsgierigheid dat wij ‘The Focus Family Album’ beluisterden. Het album bevat 15 niet eerder gepubliceerde nieuwe nummers, aangevuld met alternatieve versies van de Focus X sessies, tracks van het begin van de Focus 11 sessies, alsook solotracks van de huidige bandleden. Die zijn naast van Leer, gitarist Menno Gootjes, bassist Bobby Jacobs en drummer Pierre van der Linden. En op ‘Anya’ en ‘Winnie’ wordt Udo Pannekeet als nieuwe bassist geïntroduceerd. Gebrek aan originaliteit kon je Thijs nooit verwijten en ook nu niet. Daar staat opener, het instrumentale ‘Nature Is Our Friend’ meteen garant voor. Fluitende vogels nemen Thijs’ dwarsfluit onmiddellijk op in hun groep. Na een door Thijs gesproken intro, vervolgt de band met het prachtige, door Menno’s gitaar gedragen, rustige ‘Song For Eva’, een nummer voor van Leers tweede oudste dochter. ‘Riverdance’, dat eigenlijk een lange drumsolo is, zet van der Linden terecht op een voetstuk, een eer die Menno op akoestische gitaar te beurt valt op het klassiek getinte ‘Two-Part Intervention’. De hedendaagse naar bluesrock neigende sound in ‘Mosh Blues’, eigenlijk een inspiratierijke jamsessie, is dan weer de ideale basis voor de Hammond en fluit van Thijs.
Qua opbouw loopt de tweede schijf min of meer parallel met de eerste. Ook deze start met een met geluiden uit de natuur begeleidde fluitsolo van Thijs. Drummer Pierre van der Linden mag zijn talent botvieren op ‘Spiritual Swung’, terwijl Gootjes op zijn akoestische gitaar nog eens mag uitpakken op ‘Hazel’. ‘Santa Teresa’ van de Focus X sessies was tot nog toe enkel op de Japanse versie te vinden. Gelukkig komt het nummer nu terecht op ‘The Focus Family Album’. Het zou zonde zijn om deze song die zowel rock al Zuiderse invloeden herbergt, op de plank te laten liggen. ‘Fine Without You’ drijft op een heerlijke lazy bluesfeel, inclusief de doorleefde bluesstem van Jo de Roeck. Nieuwkomer Udo Pannekeet laat op ‘Anya’, een bassolo met geprogrammeerde drums, dan weer horen wat hij te bieden heeft. Ik ben ervan overtuigd dat hij bij de komende Focus releases zeker voor een funky inbreng gaat zorgen.
Liefhebbers van instrumentale rock met een vleugje jazz en een open mind, zullen genieten in het kwadraat met deze dubbelaar, net als ondergetekende.

Lambert Smits (4 ½)

The Dutch rock band Focus, founded in the 1960s, always guaranteed quality music. Despite the many changing of band members, the quality remained high. With 15 new songs, complemented by alternative takes of the Focus X and 11 sessions, band leader Thijs van Leer proves to be back from never been gone. Beautiful album!

Bodinrocker: Roller Coaster Ride (EP)

10/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Roller Coaster Ride
Vacation
Space
Long Way Round

Platenlabel
Bearman Music

Labelnummer
GRIZCD45

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Bodinrocker

Anders Bodin is een gitarist/zanger uit het Zweedse Gothenburg. Hoewel hij nog maar 33 jaar oud is houdt hij van classic rock met invloeden uit de jaren 1970. In 2006 debuteert hij met het album ‘Hall Of Flames’, in 2010 volgt ‘Mysterious Man’ en in 2014 ‘Rock It The Right Way’. Het materiaal voor deze EP schrijft hij samen met Marten Larka en de Nederlander Jan Leentjes. Het is een voorproefje voor het binnenkort te verschijnen ‘Eye To Eye’. De muziek van Bodin situeert zich in de Aldult Oriented Rock. ‘Roller Coaster Ride’, de opener, is frisse poprock. In ‘Vacation’ hoor je duidelijk Bodins liefde voor de band Status Quo, terwijl in ‘Space’ heel wat Beatles invloeden doordringen. Afsluiter ‘Long Way Home’ is een stevig stukje classic rock. Niets nieuws, maar gewoon degelijk gebrachte rock om niet teveel bij na te denken en plezier te hebben.

Peter Jacobs (3 ½)

It’s nothing new, but good classic rock for fans of Status Quo and poprock lovers.

Muddy Manninen: Long Player

9/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Bastard
Danger Zone
Dickies
Guitar Man
Cheese Rolling
Not Even a Shadow
Lil´rosie
Another Day
Jammin' with Shuggie
Price to Pay
The Jester.
Swan Song

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
CD Baby

Promo-Agent
Niet Gekend

Website Artiest
Muddy Manninen

Muddy Manninen is sinds 1979 een professioneel singer-songwriter/gitarist. Sinds was 2004 hij bandlid bij Wishbone Ash en toert onvoorwaardelijk de wereld rond. Muddy heeft met Wishbone Ash vier albums geregistreerd en was ook een van de belangrijkste songschrijvers op de laatste drie albums, waaronder het volprezen ‘Blue Horizon’ waarmee de band zichzelf weer op rails zette als twin-harmony rockband. Muddy verliet Wishbone Ash in het voorjaar van 2017 om gestaag aan zijn solo carrière te werken. Het album ‘Long Payer’ is zijn solo debuut. Hier krijgt hij medewerking van ‘special guests’ zoals Gregg Sutton, Jenny Darren, Hughie Flint en Patsy Gamble. Zijn nummers variëren sterk en zijn gitaarvaardigheden zijn nog steeds diep geworteld in de sixties. Muddy opent in overdrive met de track ‘Bastard’. Vocaal komt Jenny Daren zijn stevige en heavy gitaarriffs wat aanhitsen. Het nummer ‘Danger Zone’ helt over naar de Southern Rock’ en met het instrumentale ‘Dickies’ komt hij zowaar in het vaarwater van de psychedelische rocktunes. Het akoestische ‘Guitar Man’, een wereldhit voor de band Bread, is onvoorwaardelijk een van onze favoriete tracks op de release. De meest bluesy song is misschien toch wel de instrumentale compositie ‘Cheese Rolling’ en de blues trage ‘Not Even A Shadow’. Met een minimalistische bezetting komt de song ‘Lil’ Rosie’ en de jazzy pianoballade ‘Another Day’, met Patsy Gamble in een vocale hoofdrol, de diversiteit nog wat extra in de verf zetten. De instrumentale ‘Jammin’ With Shuggie’ staat in contrast met het zwaarmoedige ‘Price To Pay’ en het zuiders klinkende ‘The Jester’. Aan het akoestische en folky ‘Swan Song’ mag Kev Moore zijn stem zowaar verlenen. En die word gezellig ge-accordeert door Tom Leary’s viool arrangementen en Hugie Flint’s percussie.

Philip Verhaege (4 ½)

Muddy Manninen songs sounds vary greatly and his guitar skills are still deeply rooted in the sixties. Strong album that I highly recommend.

Ferdi Lancee: 64

29/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

World-Wide Blues
8:02 To Memphis
Fastest Song In The World
Looking Back To The Sixties
Everything Rhymes With You
Mami Wata
Work That Body
It’s Alright
Living In Extra Time
Hometown
For You
Barbara Brown

Platenlabel
Doc's Roots Records

Labelnummer
17001

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Greenbag

Website Artiest
Ferdi Lancee

Op 21 oktober werd Ferdi Lancee 64. Dat hij net deze leeftijd koos als titel voor zijn nieuw album, heeft een reden. Het vieren van zijn 64ste verjaardag bleek aanvankelijk niet zo evident. Immers nog geen jaar geleden werd Ferdi geveld door TIA en evenwichtsstoornissen. In plaats van zijn ziekte doelloos te ondergaan, schreef hij op zijn ziekbed een aantal, naar zijn roots teruggrijpende songs. Songs om het leven te vieren, tegen onrecht te protesteren, songs uit liefde maar vooral uit dankbaarheid voor al het moois dat hem omringt. Lancee is echter geen groentje in de muziekbusiness. Zijn leven lang schreef en produceerde hij voor artiesten als VOF de Kunst, Trijntje Oosterhuis en Rob de Nijs, maar nu grijpt hij terug naar zijn gitaar. En daar kunnen wij alleen maar blij om zijn. ‘64’ is een les in muziekgeschiedenis. Alles is begonnen met de blues. Zo denkt Ferdi er ook over, want met opener ‘World-Wide Blues’, inclusief inspirerende mondharmonica, zet hij een heerlijke lazy blues neer. De ‘8:02 To Memphis’, scheurt daarna, mede door Koen Smits’ trompet, door het desolate landschap, ondertussen genietend van het naar de country lonkend, met een lik keys opgevrolijkte ‘Fastest Song In The World’. Invloeden uit de jaren zestig en meer bepaald de flower power regeren dan weer in ‘Looking Back To The Sixties’, met zang van Kor van Velzen. In de jaren zestig maakte het model Twiggy furore. Dat is ook Ferdi niet ontgaan, want hij vernoemt ze als onderdeel van zijn jaren ‘60 geschapen decor. ‘Mami Wata’ klinkt wat donkerder maar drijft ook op een indringende bluesgroove, terwijl in ‘Work That Body’ een flink stukje akoestisch gerockt wordt. Ferdi omarmt het leven en geniet van de mooie momenten. Daarvan getuigt het opgewekte fluitend ‘It’s Alright’. ‘Hometown’ zou zeker als perfecte soundtrack kunnen fungeren bij beelden over een dolend iemand die na een jarenlange afwezigheid terugkeert naar zijn thuishaven.
Ferdi Lancee heeft zijn ziekte een positieve draai gegeven. De prachtige songs, doorleefde vocalen, pakkende gitaarpartijen en de fantastische productie van ‘64’ zijn daar het torenhoog bewijs van. Een aanrader!

Lambert Smits (4 ½)

Due to his illness, Ferdi Lancee went through a difficult period in his life. However, he used that period to write wonderful songs. High quality blues, country and sixties pop. Very nice album!

Ten Years After: A Sting In The Tale

29/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Land Of The Vandals
Iron Horse
Miss Constable
Up In Smoke
Retired Hurt
Suranne Suranne
Stoned Alone
Two Lost Souls
Diamond Girl
Last Night Of The Bottle
Guitar Hero
Silverspoon Lady

Platenlabel
Butler Records

Labelnummer
BUR340034

Distributie
Niet gekend

Promo-agent
V2 Benelux

Website Artiest
Ten Years After

Hoe relevant is een sixties band zonder de oorspronkelijke frontman? In 2013 overleed dé bandleader gitarist Alvin Lee aan complicaties bij een chirurgische ingreep. Hoeveel pech kan je hebben? Drummer Rick Lee en toetsenman Chick Churchill, oorspronkelijke leden sedert de oprichting in 1966, bleven niet bij de pakken zitten en vonden na een overgangsperiode gitarist/vocalist Marcus Bonfanti (Van Morrison, Ginger Baker) en bassist Colin Hodgkinson (Peter Green, Spencer Davis, Chris Rea). Een nieuwe tournee sproot voort uit het nieuwe elan en resulteerde uiteindelijk in nieuwe opnames. ‘A Sting In The Tale’ verscheen op 20 oktober van dit jaar en scoort nu reeds hoog in de bluesrock charts. Marcus Bonfanti bracht nieuw schrijversbloed in een ietwat verstarde band. De songs ruiken fris en toch niet vreemd. De spirit van Ten Years After dwaalt nog steeds rond. De evolutie in een halve eeuw en de noodzakelijke wissels hebben onmiskenbaar gevolgen op de sound. Het klinkt soms wat ruiger en Marcus’ composities sprankelen van inventiviteit (wow!). De inbreng van Chick Churchill op keyboard geeft nog steeds extra zuurstof en blijft onmisbaar. Veertien songs om te dansen, te headbangen, een whisky achterover te slaan, je vingers af te likken of gewoon te genieten. Bluesrock van de bovenste plank!

Line-up:
Chick Churchill (Keyboards)
Ric Lee (Drums)
Colin Hodgkinson (Bass)
Marcus Bonfanti (Vocals, Guitar)

Marino Serdons (4 ½)

A continuing tale in the story of Ten Years After. Indisputable undoubtedly the best bluesrock album of the year 2017!

Egil Olsen: You And Me Against The World

25/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Ooh Yeah Wow
Better Man
Drivin Around (And Around)
You And Me Against TheWorld
All ears
You And I Forever
You Save TheDay
Pretty Brutal Day
Live Today Like It’s The Last
Lucky Guy

Platenlabel
Iknowwhatyoudidlast Records

Labelnummer
UIREC 021

Distributie
niet gekend

Promo-agent
Pias Benelux

Website Artiest
Egil Olsen

Op 6 oktober verscheen het vijfde album van de Noorse Egil Olsen, één van de beste songwriters uit Scandinavië. Baardman en cult-hero Egil staat ook bekend voor zijn computer games, videoclips en comic strips in de Noorse krantenwereld. Thema’s in zijn tekeningen en producties vind je ook terug in zijn muziek: love and hope in a mad World. De titel van het album, You And Me Against The World, is dan ook veelbetekend. De zachte singer songwriter gaat hier de iets heavier toer op. De intro is een funky 1min 21 sec die je onmoelijk nieuwsgierig en hongerig maakt. Een minuut later hoor je de getalenteerde songwriter zichzelf een ‘Better Man’ toezingen. Vanaf de titelsong, parlando en bruusk ondersteunt door distortion en bastrombone, besef je pas hoe gevarieerd Egil Olsen uit de hoek kan komen. Waarheid, eerlijkheid en gevoeligheid gaan hand in hand in lyrische teksten met een apocalyptische muzikale ondertoon. Prachtige pop en rocksongs, in een grafisch sterk hoesje, die zijn internationale fans zeker zullen waarderen.

Line-up:
Egil Olsen (Words & Music, Vocals, Guitars)
Klaus Robert Blomvik (Drums)
Butch (Percussion)
Jesse Heckman (Sax)
Kevin Steinman (Vocals, Trombone)

Marino Serdons (3 ½)

Fans of the Norwegion Egil Olsen will enjoy these beautiful pop and rocksong.
Truth, honesty + emotion all gathered in strong lyrics.

Ghalia & Mama’s Boys: Let The Demons Out

20/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

4am Fried Chicken
Let The Demons Out
Press That Trigger
Have You Seen My Woman
Hoodoo Evil Man
Addiction
All The Good Things
I’m Shakin’
Waiting
See That Man Alone
Hey Little Baby
Hiccup Boogie

Platenlabel
Ruf Records

Labelnummer
RUF 1250

Distributie
Amazon

Promo-Agent
Ruf Records

Website Artiest
Ghalia & Mama’s Boys

Ghalia Vauthier startte haar muzikale carrière in en rond de straten van haar eigenste Brussel. Haar repertoire bestaat hoofdzakelijk uit blues, R&B en opwindende rock’-n-roll. In 2011 was er het project Ghalia & The Naphtalines, dat met een regelmaat van een klok de Brusselse clubs onveilig maakte. Maar Ghalia bleef nummers schrijven en een ander project diende zich dan ook al even snel aan. Ze promootte onlangs samen met haar band Voodoo Casino het knappe album ‘Have You Seen My Woman?’. Samen maakten ze ook een verpletterende indruk op de Rockabilly Night in het CC Palethe in Overpelt. Met haar enorme krachtige stem is Ghalia Vauthier is misschien wel een reïncarnatie van Imelda May. Nu reisde Ghalia de wereld rond en ontmoette de jongens van de Mama’s Boys in New Orleans. Al heel snel ontstond er een ware chemie tussen Ghalia en Johnny Mastro (harmonica, vocals), Smokehouse Brown (gitaar), Dean Zucchero (bas) en drummer Rob Lee . Wat uiteindelijk uitmondde in deze uiterst knappe productieopnamesessie voor het label Ruf Records. Van de geëlektrificeerde openingssong ‘4am Fried Chicken’ krijgen we hier meteen ‘goosebumps’. Ghalia’s stem leent zich dan ook perfect voor deze muzikaliteit, net zoals Smokewater Brown’s bluesy gitaarriffs en Mastro’s vintage harpvirtuositeit. Met de titeltrack trekken we even naar de diepe blues geëlektrificeerde Delta. De Louisiana gemotiveerde track ‘Press That Trigger’ is alweer van een zeer hoog niveau. Ghalia neemt vocaal de band op een speelse New Orleans continuïteit. Na het exorbitante ‘Have You Seen My Woman’ komen de drums en harpgroove in ‘Hoodoo Evil Man’ het nummer enige Mardi Gras allooi meegeven. In het dobro, swamp en voodoo begeesterde ‘Addiction’ gaat het gashendel even verbuigend naar het negativisme, maar de John Lee Hooker boogie ‘All The Good Things’ en de denotatie sound van ‘I’m Shakin’ zijn alweer stellige culminatiepunten.
Het Texas blues geënthousiasmeerde ‘Waiting’ en in het soul betoverende ‘Hey Little Baby’ kunnen we alweer onze dansschoenen aantrekken. Het afsluitende ‘Hiccup Boogie’ is recht toe , recht aan boogiewoogie. Een stijl die is ingekleurd met Mastro’s pittige harp blow-outs. ‘Let The Demons Out’ is a blast of a release…!

Philip Verhaege (5)

A rising star meets Louisiana's hottest R & B band. The result is the exciting and handsome album 'Let The Demons Out'! Are Ghalia’s demons now tanned ...? I really do not know .. check it out!