Category: Rock - KEYS AND CHORDS

Freeloader: The Path Of Least Resistance

18/10/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Let's Give Love Another Try
Back Of The Line
The Thing To Do
Nobody Gives A Fuck
Halfway Decent
Rag Doll
Chick A Boom Boom
The Highland Fling
Will It Go Round In Circles
Ten Songs Make an Album

Website Artiest
Freeloader

Freeloader zijn vier muzikale oldtimers uit de Boston-muziekscene. Nat Freedberg zanger, songwriter en gitarist, drummer Jim Janota, gitarist Charles Hansen en bassist Jim Haggerty vormen samen de ritmesectie. Freedberg bracht onlangs het soloalbum ‘Better Late Than Never’ uit. Maar hij bleef ook nummers schrijven die meer rock-getint waren, en niet echt pasten bij de stijl van zijn onlangs uitgebrachte solo-album. Dus keerde Freeberg terug naar de studio met producer Ducky Carlisle en rekruteerde de eerder genoemde bandleden. Als ervaren rockveteranen jammen ze tien nummers bij elkaar. Er staan twee covers op de plaat, ‘Rag Doll’, van The Four Seasons en de funk klassieker ‘Will It Go Round In Circles’ van Billy Preston. Songs die Freeloader naar hun hand zetten en herwerkten met die typerende gitaarrockriffs.
De garagerocker ‘Ten Songs Make an Album’, werd zelfs neergepend de dag voor de opnamen. De rocker ‘Let’s Give Another Love Another Try’ mag een open deur intrappen. Knappe gitaarriffs en beukend slagwerk vormen de basis en die horen we ook in ‘Back Of The Line’ en ‘The Thing To Do’. De punkrocker ‘Nodody Gives A Fuck’, het beladen ‘Halfway Decent’ en ‘Chick A Boom Boom’ zijn volgende twin-gitaar rockers op de release. Knappe rockplaat!

Philip Verhaege

Foto

Freeloader is a new 4-piece band from Boston that makes '70s-style, two-guitar rock... "instant classic" is the phrase that comes to mind. Killer songs, amazing sounds. Nat Freedberg (The Upper Crust, Titanics, Satanics) is the main songwriter, guitarist and vocalist. Jim Janota (also of The Upper Crust, Bags) is the drummer. Jim Haggerty on bass, Charles Hansen on lead guitar.
These guys are some of the best rock players to come out of Boston. Produced by three-time Grammy-winner Ducky Carlisle.

Drivin N Cryin: Live The Love Beautiful

15/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Free Ain’t Free
I Used To Live Around Here
What’s Wrong With Being Happy
Step By Step
Spies
Live The Love Beautiful
If I’m Not There, I’ll Be Here
Someday
Ian McLagan
Over And Over
Sometimes I Wish I Didn’t Care

Website Artiest:
Drivin N Cryin

Zelf beweert zanger Kevn Kinney “the best kept secret of America” te zijn. Drivin N Cryin tourt al 35 jaar door Amerika met hun gitaarrock, de laatste 25 jaar zelfs zonder platencontract. Van doorzettingsvermogen gesproken. Veel releases zijn er dan ook niet. Het is trouwens van 2009 geleden dat ze nog een full album hebben gemaakt met de working-class rock opera ‘Whatever Happened to The Great American Bubble Factory’. De band mixt folkie ballads met southern gitaarrock en old school rock ’n roll. De schelle keelstem van Kevn Kinney vraagt wel wat aanpassing. Wat de band zo interessant maakt zijn de gitaarpartijen en onverwachte riffs. Luister eens naar ‘Spies’ of ‘ de titeltrack ‘Live The Love Beautiful’. Sterke songs waarbij de bijdrage van gitarist Laur Joamets niet onopgemerkt blijft. Psychedelisch gitaarwerk swirlt in ‘If I’m Not There I’ll Be Here’.
In ‘Someday’ knijpt Kevn nog harder op zijn strot, waarbij je hoopt dat hij er niet in blijft. Zijn stemtimbre blijft zowel een zwakte als een sterkte: heel herkenbaar voor lovers and haters. Gelukkig kan je ook live een oordeel gaan vormen op 16 oktober 2019 in het Paardcafé in Den Haag en 19 oktober op het Rambling Roots Festival in Utrecht.

Line-up:
Kevn Kinney (Vocals, Electric & Acoustic Guitar, 12 string acoustic, Harmonica)
Laur Joamets (Electric, Acoustic & Slide Guitar)
Tim Nielsen (Bass, Mandolin)
Dave V Johnson (Drums, Percussion)

Marino Serdons

Foto

Dynamic guitar driven rocksongs, very special with the voice of Kevn Kinney. Strong catchy songs with southern and weird psychedelic influences. See you in october in The Netherlands. Welcome!

Annie Keating: Can’t Stand Still

12/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Beholden
$20
Mother Of Exile
Sun And Moon
Boxes
Trouble (cover)

Website Artiest:
Annie Keating

Six-track mini album vanuit Brooklyn. De power schalt uit je boxen vanaf de eerste noot en laat je even naar adem happen. Annie Keating rockt nadien rustig verder op z’n ‘north americana way’ en graaft het losse zand weg onder de voeten van een Lucinda Williams en doet Emmylou Harris vergeten. Songs als ‘Mother Of Exile’ en ‘Sun And Moon’ meanderen gezapig op keyboard en gitaar, terwijl Annie haar voice inzet als vrouwelijke aantrekkingskracht. Met ‘Boxes’ mag het al wat ruiger: een catchy song vol energie in 2 minuten 49. Afsluiter ‘Trouble’ is haar persoonlijke interpretatie van eenvergeten Cat Stevens song. Zelf ben ik niet echt onder de indruk van haar zangkwaliteiten, doch toegegeven, de songs liggen leuk in het gehoor. Ook haar vroeger werk (dit is haar tiende album), fluctueerde in aanstekelijkheid. Ooit zal er een mooie verzamelaar uitgebracht worden, of nog beter, stel zelf samen op je favoriete muziekwebsite.

Line-up:
Annie Keating (Vocals, Acoustic Guitar)
Dan Mills ( Electric Guitar, Vocals)
Chris Tarrow (Electric, Acoustic and Slide Guitars)
Mark Goodell (Bass Guitar, Percussion, Vocals)
Adam Podd (Keyboards, Acoustic Bass, Vocals)
Jesse Humphrey (Drums, Vocals)

Marino Serdons

Foto

Not her most impressing release, but still a good mix of powerfull americana and enchanting ballads.

Frank Migliorelli & The Dirty Nappers: The Things You Left Behind

30/8/2019

Foto

detail album

Tracks:

The Things You Left Behind
She Moves Like A Mystery
Vagabond Shoes
Take It Back
The Key To Your Heart
Fire Inside
I Wanna Know
Every Bartender In This Town Knows My Name
She’s Not Coming Home
Only Here

Website Artiest
Frank Migliorelli

Het nieuwe album ‘The Things You Left Behind’ van Frank Migliorelli & The Dirt Nappers brengt die knappe en opwindende rock-‘n-roll uit de jaren 70 en 80 terug. In de buurt van het stadje Croton On Hudson in New York, heeft de band een twangy en inspirerende sound ontwikkeld. Frank Migliorelli & The Dirt Nappers zijn geprezen voor hun nummers door vakbladen als American Songwriter Magazine en Glide Magazine. Het nieuwe album ‘The Things You Left Behind’ is een must voor zowel rock als countryfans. Frontman en songwriter Migliorelli heeft The Dirt Nappers rond zich verzameld. Mike Heaphy op steelgitaar, Danny A. Weiss (toetsen), Tony Tino (bas), Sherryl Marshall (backingvocals) en drummer Tommy Deihl vormen de ideale ritmesectie. Openen met een rockende titeltrack is als een open deur intrappen. Knap dus, maar ook ‘She Moves Like A Mystery’ is een zwoele track. Het akoestische ‘Vagabond Shoes’ divergeert met rocksongs als ‘Take It Back’, het bluesy ‘The Key To Your Heart’ en het mid-tempo ‘Fire Inside’. Het country gemotiveerde ‘I Wanna Know’, met zijn steelgitaar arrangementen en ‘Every Bartender In This Town Knows My Name’ zijn volgende hoogtepunten. De ballade ‘She’s Not Coming Home’ is met een vette knipoog naar The Beatles. Maar de band schakelt een versnelling hoger met ‘Only Here’. Frank Migliorelli & The Dirty Nappers hebben een dijk van een plaat te promoten.

Philip Verhaege (4 ½)

Frank Migliorelli & The Dirt Nappers have received praise for their tunes from American Songwriter Magazine and Glide Magazine. Frank has been a finalist in top songwriting competitions and other members of the band have played with Gavin DeGraw, Southside Johnny and Steve Forbert. Their new album ”The Things You Left Behind” is a must listen for rock and country fans alike

Joseph Parsons: Digging For Rays

30/8/2019

review album

DETAIL ALBUMS

Tracks:

Wide awake
Come around
Living Things
Beautiful Lie
Today
Piracy
Sad Parade
Dreaming
Long Road

Bonus Track: Hellwach (Wide Awake- German version)

Website Artiest:
Joseph Parsons

Emo rock van de transatlantische band rond Joseph Parsons. De voormalige busker en selfmade vocalist/gitarist verhuisde elf jaren geleden van het Amerikaanse Philadelphia naar Duitsland voorde uitbouw van zijn carrière via het Blue Rose Recordlabel. Met zijn vaste begeleidingsband en vooral gitarist Ross Bellenoit schuimt hij de Duitse zalen af met weemoedige en toch energieke rock/pop songs. Verhalen over zijn persoonlijke ervaringen emotioneel gezongen en omkadert door een toffe band. Veel verrassingen zitten echter niet in ‘Digging For Rays’. Het album opent met ‘Wild awake’, dat rockt zoals de hit ‘Shine On’ van The House Of Love. De experimentele intro van ‘Beautiful Lie’ geeft de song esoterische vleugeltjes. ‘Dreaming’ begint psychedelisch en evolueert naar een song die qua stijl en stemtimbre in de buurt komt van Eddie Vedder. Joseph Parsons haalt soms een uitzonderlijk hoog niveau. Wanneer hij echter ‘Wide Awake’ –‘Hellwach’ in het Duits zingt - een toegift aan zijn nieuwe thuisland? – besef je pas hoe krachtig de Engelse taal is, maar ook sterk een melodie kan zijn.

Line-up:
Joseph Parsons (Vocals, Acoustic guitars)
Ross Bellenoit (Electric Guitars)
Freddi Lubitz (Bass Guitar)
Sven Hansen (Drums & Percussion)

Marino Serdons (3 ½)

Joseph Parsons had a hard life but with his clear voice and beautiful rockmelodies, he can concur with the most famous rockbands.

Jesse Dayton: Mixtape vol. 1

21/8/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Redneck Friend
Harvest
If You Could Read My Mind
Bankrobber
She’s A Heartbreaker
Country Comfort
She Does It Right
Whole Lotta Rosie
Just What I Needed
State Trooper

Website Artiest
Jesse Dayton

De cover van de nieuwe Jesse Dayton wekt onze nostalgische gevoelens op naar de tijd toen de cassette de geluidsdrager bij uitstek was. Iedere muziekliefhebber maakte er zijn eigen compilaties op, die dan eindeloos werden afgespeeld. Dit deed ook Jesse Dayton. Met de komst van de cd werden deze bandjes vaak vernietigd, iets wat Jesse Dayton gelukkig niet deed. Immers één van die cassettes werd de basis voor ‘Mixtape vol. 1’, Jesse’s recentste release. Meteen springt de brede muzikale smaak van Dayton in het oog. Zo staan songs van Jackson Browne, Neil Young, Gordon Lightfoot, Elton John en Bruce Springsteen, broederlijk naast kleppers van The Clash, ZZ Top, Dr. Feelgood, AC/DC en The Cars. Uiteenlopende genres en dito songs, die Dayton van een eigen touch wou voorzien. Niet voor de hand liggend en zeker niet makkelijk als je niet voldoende muzikale background en bagage hebt. Nu vormen deze voorwaarden geen probleem voor Dayton. Immers met 11 studio albums en zijn begin dit jaar uitgebracht livealbum ‘On Fire In Nashville’, heeft hij ruimschoots bewezen tot wat hij in staat is. Het verwondert dan ook niet dat ‘Mixtape vol.1’ een knaller van een album is. Jesse bekijkt ieder nummer met een ruime muzikale blik, waardoor de 10 tracks niet alleen een ‘Dayton make-over’ krijgen, maar eigenlijk nieuwe nummers worden. Zo krijgt Young’s ‘Harvest’ een versterkte country feel net als opvolger Lightfoot’s ‘If You Could Read My Mind’. Punkklassieker ‘Bankrobber’ van The Clash gedijt subliem in Jesse’s West Texas rockabilly aanpak, terwijl het toevoegen van fiddle op ZZ Top’s ‘She’s A Heartbreaker’, het nummer een smakelijk cajun gevoel aanmeet. Enorm verrassend is de bluesy versie van AC/DC’s ‘Whole Lotta Rosie’ met Matt Hubbard’s knappe prestatie op de bluesharp.
Laat het duidelijk zijn, deze nieuwe Jesse Dayton behoort tot de toppers van 2019. Aangezien dit volume 1 is, verblijdt Jesse ons hopelijk zo vlug mogelijk met enkele opvolgers. ‘Mixtape vol. 1’ is een absolute aanrader, zonder meer.

Lambert Smits (5)

What a hell of an album! Jesse Dayton provides 10 songs that colored his life with a surprisingly own version. Because of his rich musical baggage, he is able to transform these well known songs into completely new ones. This album is an absolute must! Congratulations Jesse, well done!

True Lies: Hoarse

9/7/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Ronson
Dead Things Come Alive
The Strain
T-Rex
Ketchikan Woman
Serenity
Ringing the Bell
Way Down
Some Days
Gotta Get
God Ain't Here

Website Artiest
True Lies

In het begin van de jaren tachtig organiseerde de rock-‘n-roll-club Rockslaget, in de provincie Blekinge, één van de grootste Zweedse muziekfestivals. Op de affiche prijkten grote namen zoals Elvis Costello, Simple Minds, Jam en vele anderen. Een van de actieve organisatie-leden waren Håkan Olsson en zijn kompaan Mikael Harrsjö. Maar Håkan Olsson verhuisde naar Malmö, waar hij Per Olin ontmoette in diens platenzaak Jukebox. Deze twee rock-‘n-roll freaks richtten de band Dolkows op en waren al snel “1989 rock-‘n-roll nieuwkomer van het jaar in Zweden”.
De jonge drummer Johan Eklund vergezelde het duo en een jaar later werd de mini-lp ‘Where Are The Angels’ opgenomen in Tomas Gabrielsson's mobiele studio in de bossen van de noordelijke provincie Skåne . Gitaristen Anders Ragnarsson en Mikael Harrsjo verstrekte de band. Na de opnamen van de mini-lp werden twee Dolkows bandleden, Peter en "Lillis", die inmiddels bezig waren met hun eigen succesvolle band, én drummer Johan Eklund vervangen. De formatie True Lies bestaat nu dus uit gitarist Anders Ragnarsson en MIkael Harrsjö (gitaar,vocals), Per Olin (vocals), bassist Erik Fagerberg en de legendarische Malmö-drummer Max Schumacher. De pop geïnfluenceerde rocker ‘Ronson’ is een waardige binnenkomer. Net zoals het radiovriendelijke ‘Dead Things Come Alive’ en het meerstemmige ‘The Strain’.
Heel wat songs doen ons ontegensprekelijk terugdenken aan de garagerock die de eighties zo kenmerkten in The States. En daar is uiteraard niets mis mee. Nummers als ‘T-Rex’ en het swingende ‘Ketchikan Woman’ spijkeren lekker door onze woofer. ‘Serenity’ heeft een rijkelijk geïnstrumenteerde country ondertoon. Maar de gitaarriffs vloeien ook rijkelijk in songs als ‘Ringing The Bell’, de rockballade ‘Way Down’ en het beukende ‘Some Days’. Het dansbare ‘Gotta Get’ en het duistere ‘God Ain’t Here’ zijn meer dan waardige afsluiters.

Philip Verhaege (4)

Many songs remind us indisputably of the garage rock that was so characteristic of the 1980s in The States. The pop influenced rocker "Ronson" is a worthy entry. Just like the radio-friendly "Dead Things Come Alive" and the polyphonic "The Strain". Great stuff !

The Complaints: Talk To Me

14/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

The View
Hangin’ Out
Atlas (Carry You)
Talk to Me
Wouldn’t Change a thing
Breathe
Mountains
Home
The Vieuw (dark version)

Website Artiest
The Complaints

Ze noemen zich een moderne Amerikaanse rockband uit Rhode Island met rockinvloeden van Tom Petty tot Radiohead. The Compaints bestaan uit het trio Dean Petrella, Anthony Marotti en Chris Cruz, maar worden op dit album bijgestaan door een aantal gastmuzikanten, waaronder Phil Greene, die samen met dit trio zorgde voor de productie. The Complaints timmeren al aan de weg sinds 1997.
Dit album ‘Talk To Me’ is nog maar het vierde studioalbum dat het levenslicht zag na de vroegere opnamen als daar zijn Fear (1999), Criminal Mind (2002) en Sunday Morning Radio (2008).
Negen nummers sieren dit album waarvan de openingstrack ‘The View’ ook een andere versie krijgt als slotnummer. En inderdaad invloeden van Tom Petty zijn niet ver weg in deze opener. Een gans ander verhaal krijgen we in de andere insteek van dit nummer met de donkere versie met de dreigende tromgeluiden als ondersteuning en de meeslepende stem van Dean Petrella. Topnummer.
Maar ook de ballads ‘Breathe’ en ‘Hanging Out’ zijn tekstueel mooi en degelijke en perfect afgewerkte nummers met een sterk retrogehalte en doet ons denken aan de eighties. Ook pianoballad ‘Home’ is geen uitzondering op die regel. Maar met ‘Atlas’ krijgen we ook meer stevige rock te horen terwijl het swingende ‘Wouldn’t Change a Thing’ een licht hitcachetje meedraagt en daar is uiteraard niets mis mee. Ook ‘Mountains’ is een nummer met een popgevoel met sterke vocalen.
Dit album heeft zoals gezegd een stevig retrogehalte en er is dus niets nieuws onder de zon, maar het ligt allemaal goed in het oor en dat is ook wel belangrijk voor de muziekliefhebber.

Sis Van Hoof (4)

It often sounds retro but that doesn’t have to be a problem to enjoy this album.

Dirk Blanchart: A Boy Named Dirk

19/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Fix This Carrousel
How Do We Feel
In Between Battles
The Sound Of Small Airplanes
Now Is The Time
Too Much Of Everything
Hail Mary Of The Songs
Jesse Garon Was Buried In A Shoebox
It’s Easy
Greenback Dollar
Ik Zou Wel Eens Willen Weten

Website Artiest:
Dirk Blanchart

A boy named Dirk lijkt wel op een afspiegeling van zijn eigen ik. Zijn jongensdroom vervult, werpt Dirk Blanchart een gloednieuw kindje dat eerst blaakt van goede gezondheid maar naar het einde verliest aan overtuiging. Een beetje jammer. Al meer dan 40 jaren draait dit icoon mee aan het Belgisch rockfirmament (Luna Twits, Once More, enz.) Het mag dan ook niet verwonderen dat er op dit album schitterende songs te vinden zijn. ‘Fix The Carrousel’ is een toonbeeld van hoe een lied crescendo gaat en terug op haar gezapige nootjes valt. ‘How Do We Feel’ blijkt een eerbetoon aan David Bowie te zijn, inventief met bijpassende theatrale harmoniezang en iets wat op viool moet lijken. Refereren naar de loopgraven in Ieper met ‘In Between Battles’ mag een opportunistisch zijn: keisterke 2’50 minuten! Een fenomenale overwinning met de eerste 10 minuten. En dan volgt in progrock stijl ‘The Sound Of Small Airplanes’: met die gitaarpower en ritmewisselingen gegarandeerd een hit in de jaren zeventig! ‘Now Is The Time’ zou een persoonlijke State Of The Union voorstellen: keep movin’ on Dirk, goe bezig duimen we dan. En zoals je van een duizendpoot mag verwachten springt hij nadien zonder struikelen op een jazzy poot in ‘Too Much Of Everything’. Maar nadien gaat het wat bergaf in de composities. En zangtechnisch kan hij het gebrek aan boeiende melodielijnen niet opvangen. Even krijgen we een opsteker met de cover ‘Greenback Dollar’ (Axton/Ramsey) om nadien te eindigen met ‘Ik zou wel eens willen weten’ ….waarom dit album niet beperkt werd tot een superkrachtige EP in deze download tijden.
Live te bewonderen op 17/5/2019 in de Costa te Antwperpen en op 29/6/19 op de Bierfeesten te Oudenaarde. Allen daarheen?

Line-up:
Dirk Blanchart (Acoutstic & Electric Guitars, Vocals, Piano, synths)
Karel De Backer (Drums)
PJ Seaux (Bass)
Simon Raman (Guitars)
Orson Wouters (Synths)
e.a…..

Marino Serdons (3 ½)

Marvellous eclectic album from this Belgian dinosaur. Listen to the first six songs and you will be surprised about his artistic talent!

Arlen Roth: Tele Masters

11/3/2019

Foto

DETAILS ALBUM

Tracks:

Remington Ride
Key To The Highway
White Lightning
Bunky
Rumble
Mrs. Robinson
Satisfied Mind
Roadworthy
I Can Fix It
Tennessee Walz
Joe’s Blues
Funky Mama
Ghost Riders In The Sky
Tuff Tele
Promised Land
A Minor Thing

Website Artiest
Arlen Roth

Arlen Roth wordt beschouwd als een van de meest invloedrijke gitaristen aller tijden. Arlen, geboren in de Bronx, New York was op zijn negende reeds behendig op gitaar Hij werd hierbij diep aangemoedigd door zijn vader, New York Magazine- cartoonist, Al Ross. Misschien heeft geen ander instrument in de muziekgeschiedenis zo'n diepgaand effect gehad op de historie, stijl en ontwikkeling van de populaire muziek dan de Fender Telecaster. Arlen Roth is niet aan zijn proefstuk toe en had in 1996 het spraakmakende boek, inclusief twee cd’s, ‘Arlen’s Roth Masters of The Telecaster’ in de winkelrekken. Hij staat bekend om zijn innovatie op slide-gitaar en publiceerde op zijn 21ste zijn eerste boek over dit onderwerp in 1973. Arlen werkte samen met Bob Dylan, Ry Cooder, John Prine, Levon Helm, The Bee Gees over Huey Lewis, Janes Ian, Eric Andersen, Phoebe Snow én Simon en Garfunkel. Zijn eerste album ‘Guitarist’ won ‘The Montreaux Critics Award for Best Instrumental Album of the Year’ in 1978, en zijn 12de album, ‘All Tricked Out!’ werd bekroont met liefst vier Grammy nominaties. Zijn bekwaamheid en competentie op de Telecaster heeft hem de bijnaam ‘Master of The Telecaster’ opgeleverd.
Roth bracht met ‘Slide Guitar Summit’ een album uit, vol met duetten en met veel slide-gitaargrootheden zoals Johnny Winter (Johnny's laatste opname), Sonny Landreth , Cindy Cashdollar, Greg Martin, Lee Roy Parnell, Jimmy Vivino, David Lindley, Rick Vito, Jack Pearson en vele anderen.
Als een diehard liefhebber van de Fender Telecaster heeft Arlen nu een album samengesteld dat een eerbetoon brengt aan alle meesterlijke spelers die dat speciale model hanteerden. Het project Arle Roth’s ‘Tele Masters’ is een eerbetoon aan Danny Gatton, Roy Buchanan, Albert Collins, Jimmy Bryant en vele andere. De instrumentale openingssong ‘Remington Ride’ plaveit de weg voor ‘Key To The Highway’ met vocalist Jack Pearson. In ‘White Lightning’ komt Steve Cropper (gitaar, vocals) de band vervoegen. Gitarist Brad Paisley is een graag geziene gast in ‘Bunky’, net zoals Will Ray dat is op het hemelse surfrocker ‘Rumble’, origineel van Link Wray. Albert Lee mag dan Paul Simon’s ‘Mrs. Robinson’, ja die uit de Mike Nichols’ film The Graduate’, de hemel in prijzen. Vince Gill mag zijn snaren beroeren in ‘Satisfied Mind’ en dat doet ook Brent Mason in het originele ‘Roadworthy’. In het New Orleans gemotiveerde ‘I Can Fix It’ komt Jack Pearson vocaal de band ondersteunen. Pee Wee King’s ‘Tennessee Waltz’ is een excellente countryballade ingezongen door dochter Lexie Roth. Gitaar god Joe Bonamassa is te horen in ‘Joe’s Blues’, een eerbetoon aan Albert Collins, en Johnny Hiland mag Stan Jones’ Ghost Riders In The Sky’ gestalte meegeven. En dan is het de beurt aan Bill Kircher in de rocker ‘Tuff Tele’. Sweet Mikey C. mag de countryrocker inzingen, net zoals Redd Volkaert hier zijn vingerzettingen neerplant op zijn Telefender snaren. Tom Hambrigde was verantwoordelijk voor de productie en het strakke drumwerk. Heerlijk schijfje…!

Philip Verhaege (5)

His latest album Tele Masters, is an album mostly recorded in Nashville, featuring Arlen in duets with other Telecaster Masters. This album, as well as the Slide Summit are both Produced by the Grammy-award winning Tom Hambridge, who is also on the drums.

Jennifer Maidman: Dreamland

21/11/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Conspiracy Of Dreamers
Hinterland
Outside
Red Heart
This Man Is Dangerous
The Letting Go
O Caroline
Over My Head
No Man’s Land
Bird Dreams
Open The Door
Land Of Dreams
Here
Home
The Magic Voice
Higher Than Life?
Crow Dance

Website Artiest:
Jennifer Maidman

Uitstraling of hoesontwerp blijken niet altijd een juiste interpretatie te geven van de content. Jennifer Maidman kleurt als een hippie maar dankt haar bekendheid vooral als bassist, zelfs multi-instrumentaliste, bij Penguin Cafe Orchestra. Als arrangeur en producer swingt ze funky van rock naar folk met in haar zog een resem van bekende muzikanten. Paul Brady (The Johnstons, Planxty) op whistle, Sam Brown (herinner de hit Stop), en de legendarische rolstoelzitter Robert Wyatt (Soft Machine) op trompet, om maar enkele grote namen te noemen die meewerkten aan dit conceptalbum. In ‘The Conspiracy Of Dreamers’ mag je je verwachten aan spoken word, poëtische teksten en zoete ritmes. Klankkleur wordt eveneens bepaald door haar partner Annie Whitehead, tromboniste en verantwoordelijk voor de string arrangements. Annie Whitehead maakte vroeger furore met de Zappa tribute band The Zappatistas en speelde samen met Jamiroquai en The Spice Girls. Vandaar de jazzy en big band invloeden. Jammer aan het album zijn de overwegend mannelijke vocals. Voldoende vrouwelijk talent nochtans aan wezig. Opvallende song is het psychedelische folkie ‘O Caroline’ een oude ballad van en met Robert Wyatt. Trouwens de invloed van Robert Wyatt hoor je doorheen het hele album. Voor een juiste indruk download ‘No Man’s Land’, een dromerige vibe zal je overspoelen. En luister nadien naar ‘Open The Door’ een rocksong met blazerssectie. Of naar de musicalsong ‘The Magic Voice’. Wakker geschud? Het album zit vol met muzikale (technische) verrassingen en dan moet je (als je zin hebt) nog beginnen aan tekstontleding. Ja , Dreamland overtuigt door haar rijkelijke volheid, volwassenheid en professionaliteit. Mooi!

Line-up:
Jennifer Maidman (Voice, Guitar, Bass, Keyboards, Ukelele, Percussions)
Jerry Marotta (Drums, Percussion, Spoken Word)
David Torn (Electric Guitar, Loops, Spoken Word)
Annie Whitehead (Trombone, Baritone Horn, Spoken Word, Horn & String Arrangements)

Additional musicians: Paul Brady (Whistle), Sam Brown (Vocal), Robert Wyatt (Trumpet), Geoffrey Richardson (Viola), Helen Liebman (Cello), Peter McGowen (Violin) and many others.

Marino Serdons (4 ½)

Extremely rich and surprising compositions with poetic lyrics and dreamy songs. Strong album with great musicians!

Bodinrocker: Eye To Eye

25/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Vacation
Brown Bear
My Way
Got No Time
Lazy Day
Roller Coaster Ride
New Sweden
That Old Twelve-Bar
Can’t Live Without It
Life Ain’t Fair

Website Artiest
Bodinrocker

Het album ‘Eye To Eye’ is de gloednieuwe release voor de Zweedse Anders Bodin a.k.a. Bodinrocker. En die band bestaat nog steeds uit Lars Ekberg (keys), Stefan Deland (bas) en drummer Klas Anderhell. Bodinrocker staat bekend om zijn ongecompliceerde rock, gecombineerd met smakelijke gitaarriffs met kristalheldere melodieën. Dit nieuwe album werd opgenomen op verschillende plaatsen in Göteborg en is gecoproduceerd door Anders Bodin en Lars Ekberg. Er zijn ook gastoptredens van zijn neef Gabriel Ekberg op gitaar, Hasse Johnzon op slide-gitaar en mandoline én singer-songwriter Mårten Lärka als achtergrondzangeres.
‘Eye To Eye’ is een divers en dynamisch album in het klassieke rockdomein. Productiegewijs en muzikaal gezien is dit waarschijnlijk het beste Bodinrocker-album tot nu toe. En net zoals zijn vorige albums kan het gevoel voor melodie als het belangrijkste wapen worden gezien.
De boogierocker ‘Vacation’ mag de dans openen. Het met heavy gitaarriffs overgoten en meerstemmige ‘Brown Bear’ kleemt meteen ook heel wat airplay. Het nummer is gebaseerd op het verhaal over hoe Bodins overgrootvader oog in oog kwam te staan met een bruine wilde beer. De legende vertelt hier dat de man de beer met zijn blote handen heeft gedood. In dezelfde muzikale context spijkert zich ook de moderne popsong ‘My Way’. Hou het simpel blijkt de leuze te zijn voor de Göteborgse Bodinrocker. Want ook het vrolijke ‘Got No Time’ gaat er gezwind lekker in. Van een andere artisticiteit is dan weer het akoestische ‘Lazy Day’ en divergeert met de rockriffs uit ‘Roller Coaster Ride’. In de track ‘New Sweden’ accorderen ze de intensiteit met een paar graden. Maar in het swingende en meerstemmige ‘That Old Twelve-Bar’ bewandelen ze de klassieke seventies rockweg. Ze plaveiden ze ook een weg doorheen het overheersende ‘Can’t Live Without It’ en het hoogoplopende ‘Life Ain’t Fair’. Knap!
Bodin's interesse in muziek begon toen hij opgroeide in het kleine dorpje Hallen in Jämtland, in het midden van Zweden. Hij begon gitaar te spelen en liedjes te schrijven op de leeftijd van tien. Keep on rocking’

Philip Verhaege (4 ½)

Keep it simple turns out to be the slogan for the Göteborg Bodinrocker. The release ‘Eye To Eye’ is a diverse and dynamic album in the classic rock domain. Productionwise and musically this is probably the best Bodinrocker album so far. And like his previous albums, sense of melody can be seen as the key weapon. Bodinrock is known for his straightforward rock, combining tasty guitar riffs with crystal clear melodies.

Glamweazel : THE GREAT UNKNOWN

10/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Thursday Night 1972
Songs Of Texas
Feel Like A Rolling Stone
Self Deceiver
Tangled Leads
Shadows In The Night
Illusion Lies And Butterflies
Big Beat Radio
Playtime Is Over
Early Morning Light
The Waiting Song
My Baby Don’t Fade Away
The Art Of The Meltdown
Souled Out
Precious Thing
Winters Rose
Human After All
Forever Man

Website Artiest:
Angel Air Records

Wie herinnert zich nog de Londense band One The Juggler, genoemd naar een tarotkaart. Niemand waarschijnlijk. Nochtans speelde indertijd gitarist Mick Ronson (David Bowie) mee en de uit Splodgenessabounds (toffe rockband) afkomstige drummer Joe Slythe. Toenmalig leadgitarist Colin Minchin en keyboardist Jerry T Jones vonden het in 2009 zo nodig om de (glam)rock spirit van de jaren tachtig terug podiumgestalte te geven. Glamweazel was geboren en produceerde een aantal middelmatige rockalbums, verzonken in een overweldigend muziekaanbod, want seventies-rock was ‘out’. Op Angel Air Records verschijnt nu een compilatie-album met de beste songs van Glamweazel. Dat de heren gepokt en gemazeld zijn door het verleden werkt de originaliteit niet in de hand. De invloeden van David Bowie, en vooral van Velvet Underground, liggen voor het rapen. Jerry T Jones’ zangstijl komt op sommige ogenblikken schrikbarend dicht bij Lou Reed zaliger. Waar eindigt of begint plagiaat wanneer je ‘Feel Like A Rolling Stone’ hoort? Songs om te onthouden of te downloaden: de mooie rockballad Tangled Leads, het up-tempo Big Beat Radio (almost David Bowie?) of het geheimzinnige ‘The Waiting Song’ (stijl Paul Roland). Andere pareltjes zijn: ‘Precious Thing’ en het melodische ‘Winters Rose’. ‘The Great Unknown’ verzamelt een aantal knappe (seventies)songs die gerust in je platenkast of ipod mogen zitten.

Line-up:
Jerry T Jones (Vocals, Keyboards, Guitar)
Colin Minchin (Wild Guitar)
Paul Byfield (Bass)
Dave Lowe (Drums, Percussion)

Marino Serdons (3 ½)

The ancestor’s of David Bowie and Lou Reed ? Glamweazel released the last decade some beautiful rocksongs, unfortunately not relevant for the 21ste century. Nevertheless, a strong compilation.

Richard Thompson: 13 Rivers

5/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Storm Won’t Come
The Rattle Within
Her Love Was Meant For Me
Bones Of Gilead
The Dog In You
Trying
Do All These Tears Belong To You
My Rock, My Rope
You Can’t Reach Me
O Cinderella
No Matter
Pride
Shaking The Gates

Website Artiest
Richard Thompson

Het vakblad Rolling Stone rekent Richard Thompson bij de ‘Top 20 Guitarists of All Time’, een plaats die hij ruimschoots verdient. Als medeoprichter en lid van de Britse folkrockband Fairport Convention, liet hij zich meermaals niet alleen opmerken door zijn subliem gitaarwerk, maar was hij er tevens de belangrijkste songleverancier. Bovendien coverden artiesten als Robert Plant, REM, Elvis Costello en Bonnie Raitt zijn songs en werd hij meermaals onderscheiden. Lifetime Achievement Awards in Engeland en Amerika, Mojo’s Les Paul Award en de Ivor Novello Award voor het songschrijven, sleepte hij in de wacht. Sinds Fairport Convention, de groep die hij verliet in 1971, zijn er heel wat jaren verstreken. Jaren waarin hij een prachtige solocarrière uitbouwde. En ook vandaag behoort hij nog steeds tot de top, daarvan is deze ’13 Rivers’ het bewijs. Het is Richard’s eerste album met nieuw materiaal sinds het in 2015 op de markt gebrachte ‘Still’. Thompson koos ervoor om zijn eigen stempel op deze uitgave te drukken. Daarom tekende hijzelf voor de productie en samen met kompanen Michael Jerome, Taras Prodaniuk en Bobby Eichorn, nam hij het analoog op in de Boulevard studio. Dat resulteert in een heerlijk natuurlijk geluid. Een geluid dat in volledige overeenstemming is met de oprechte sfeer die de nummers uitstralen. Thompson is niet alleen goed bij stem, maar er zijn ook nog 13 stevige, overtuigende songs uit zijn pen gevloeid. Zo is ‘The Rattle Within’, een elektrische rocker zoals er veel te weinig het daglicht zien. Meer van Richard’s formidabel werk op de elektrische snarenplank valt te beluisteren op het tragere ‘Her Love Was Meant For Me’, waarna hij op ‘The Dog In You’ een mooie slowblues groove neerzet. Met ‘Trying’ kiest hij eerder voor een folk aanpak, net zoals in ‘O Cinderella’ en het intieme ‘My Rock, My Rope’.
’13 Rivers’ bevat een mooie mix van rock, folk en folkrock en laat een Thompson horen die gelukkig nog lang niet uitgezongen is. Het is dan ook een album dat je onmiddellijk naar meerdere luisterbeurten doet verlangen.

Lambert Smits (4 ½)

13 new and powerful songs by this co-founder of Fairport Convention. Formidable mix of rock, folk and folk rock.

Gin Blossoms: Mixed Reality

22/8/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Break
Face The Dark
New Mexico Trouble
Angels Fly
Here Again
Still Some Room In Heaven
Miranda Chicago
Girl On The Side
Fortunate Street
Wonder
Shadow
Forever Is This Night
The JFK Shit Show
The Devil’s Daughter
Mega Pawn King

Website Artiest:
Gin Blossoms

De band uit Arizona heeft nooit vaste grond gekregen in Europa. Nochtans tokkelen ze al 25 jaar aan hun carrière met als hoogtepunt de hit ‘Hey Jealousy’ en de vereeuwiging in de Hall Of Fame. Acht jaar geleden verscheen hun laatste album, Mixed Reality zou een nieuwe heropstanding moeten worden. De Europese markt verschilt echter van de Amerikaanse. Jammer genoeg voor Gin Blossoms zitten zij in het verkeerde segment om hier potten te breken. Brave mainstream rock kan in de Lage Landen op niet veel bijval rekenen. Vier van de vijf leden mochten hun bijdrage leveren aan 15 songs. Er staan wel degelijk enkele knappe rocksongs op. Het album start met ‘Break’, geïnspireerd op Tom Petty, en volgens Wilson zijn beste song ooit. ‘New Mexico Trouble’ heeft naast een strak ritme en rijkelijk gitaarwerk ook inhoudelijk diepgang. Een bewijs dat Gin Blossoms weet waar de noten en de akkoorden liggen. Bij de meeste songs zijn de refreintjes echter nogal zagerig retro en de zang klinkt niet altijd even professioneel. Zoals steeds mag een rock ballad niet ontbreken: ‘Wonder’ van J. Valenzuela kan gerust enkele harten verwarmen. De meest interessante compositie is echter ‘The JFK Shit Show’, ook niet vernieuwend maar wel leuk, jammer genoeg duurt die slechts 30 seconden. Een gemiste kans!

Line-up:
Robin Wilson (Vocals, Guitar, Percussion)
Jesse Valenzuela (Guitars, Vocals)
Bill Leen (Bass)
Scotty Johnson (Guitar)
Scott Hessel (Drums)

Marino Serdons (3)

Don’t expect new inventive rocksongs. Gin Blossoms surfs on the old school mainstream American rock with a lot of guitars. You know what you get!

The Pineapple Thief: Dissolution

21/8/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Not Naming any Names
Try as I Might
Theatening War
Uncovering Your Tracks
All that You’ve Got
Far Below
Pillar of Salt
White Mist
Shed a Light

Website Artiest
The Pineapple Thief

De progrockers van The Pineapple Thief zijn toe aan hun 12de album. Bovendien is dit het tweede waarop drummer Gavin Harrison (King Crimson, Porcupine Tree) te horen is. Dit in navolging van hun vorige cd ‘Your Wilderness’ uit 2015. Het thema van dit album is volgens frontman Bruce Soord: “de disintegratie van relaties en het tenietgaan van ons sociaal weefsel. We leven in een tijd waarin we meer dan ooit verbonden zijn, maar ik ben op mijn best wanneer ik daaruit stap”. De cd werd in verschillende studio’s doorheen de UK opgenomen, maar de drums enkel in Gavin’s Bourne Place in Londen. ‘Not Naming any Names’ begint zacht, waarna de progrock in ‘Try as I Might’ tot zijn recht komt. ‘Far Below’ gaat er stevig tegenaan. Op de progressieve single ‘Far Below’ bemerk ik jazzinvloeden, en verderop staat de meer dan 11 minuten durende ‘White Mist’. Een modernere plaat dus, met een hoofdknik naar de grote klassieke rockbands, vol van maatschappijkritische commentaar.

Patrick Van de Wiele (3½)

A modern album, with a nod toward the great classic rock bands, full of social criticism.

Peggy James: Nothing In Between

13/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

We Had To Meet
X-Files
An Hour With You
Lover
Nothing In Between
Muscle Man
Gotta Have A Love
In One Ear (and Out the Other)
Ghost
Sound of Your Wheels
Fallen Snow
I Wiss You Well

Website artist
Peggy James

Peggy James, een singer/songwriter uit Milwaukee bracht zopas met ‘Nothing In Between’ haar vierde solo-studioalbum uit bij Happy Growl Records. De zangeres wordt qua stemtimbre vaak vergeleken Emmylou Harris, Bonnie Rait en Sarah McLachlan. Producer Jim Eannelli speelt ook een belangrijke rol want deze routinier bespeelt tevens heel wat instrumenten.
Het kenmerkende van dit album is dat het een mengeling is van meerdere muziekgenres zoals bluegrass, Americana, country & western, folk/rock en pop. Een mooi evenwicht van genres die perfect in mekaar passen zodat het album erg afwisselend is en dus erg genietbaar blijkt. Ook tekstueel zit het goed met eerlijke songteksten, die hun doel niet missen zoals in de intuïtieve opener ‘We Had To Meet’ terwijl ‘X-Files’ gedragen wordt door een sterke melodie. ‘Lover’ is één van mijn favorieten en doet me denken aan de Hooverphonicsound en titeltrack ‘Nothing In Between’ erg goed scoort bij de vele fans.
Blijgezind worden we van ‘Muscle Man’, een Jamaicaans reggeadeuntje en met ‘Gotta Have A Love’ gaat de diversiteit verder want dan hoor je alsnog een deuntje Johnny Cash/June Carter. Ook countrygetint klinkt het in ‘In One Ear (And Out The Other)’ waarin een mooie rol is weggelegd voor violiste Susan Nicholson. Rustiger wordt het in slowdancenummer ‘Ghost’ en het gevoelige ‘Sound Of Your Wheels’. Ook ‘Fallen Snow’ is een rustig nummer evenals slotnummer ‘I Wish You Well’, waarin Peggy James haar koffers pakt omdat het tijd is om te gaan. We zijn ervan overtuigd dat dit album beslist zal aanslaan bij vele muziekliefhebbers van het genre.

Sis Van Hoof (4)

With this fourth album she has won even more musical souls

Son Of The Velvet Rat: The Late Show

15/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Little Flower
Copper Hill
Surfer Joe
Moment Of Fame
Lovesong No 9
Do You Love Me?
Friends With God
Sweet Angels
Another Glass Of Champagne
Franklin Avenue
Carry On

Website Artiest
Son Of The Velvet Rat

‘Dorado’ het vorige album van het Oostenrijkse duo Georg Altziebler en echtgenote Heike Binder, was een aangename kennismaking. Het donkere in de met folk, Americana en rock doorspekte sound, greep je bij de keel. Stiekem vroegen wij ons destijds af, of de band dit desolaat gevoel ook live zou kunnen overbrengen. Het leek wel of Son Of The Velvet Rat onze gedachten kon lezen, want ‘The Late Show’ werd live ingeblikt. Dit gebeurde op drie locaties, namelijk in Oostenrijk, Duitsland en California. De nummers stammen grotendeels uit ‘Dorado’, maar ook uit eerder uitgebrachte albums als ‘Firedancer’ en ‘Red Chamber Music’ werd, zij het in mindere mate, geput. Nu, zelden zorgt een live album voor een meerwaarde, maar als het dan toch gebeurt, dan geeft het een andere en hogere dimensie aan het repertoire. En dat is wat gebeurt op ‘The Late Show’. Die eer valt de sober gebrachte opener ‘Little Flower’ al meteen te beurt. Het stopt daar echter niet. Bijgestaan door Dominik Krejan op Fender Rhodes piano, Felix Krüger en Muck Willmann op drums, musiceren Georg en Heike op uitzonderlijk hoog niveau. Hier wordt niet zomaar een live concert afgewerkt. Passie en vakmanschap gaan hier hand in hand en zorgen voor een mooi samengaan van folk, Americana en rock. Het eigen geluid wordt ook mede bepaald door de ietwat hese stem van Georg, die mysterieus en betoverend kan klinken. Dit album kent geen enkel zwak moment, daarvoor is de diversiteit aan genres te boeiend.
Heb je ‘Dorado’ al in de platenkast staan, laat je dan niet afschrikken door de overlappingen op deze ‘The Late Show’. Live klinkt Son Of The Velvet Rat namelijk nog stukken indrukwekkender. Onze wens is in ieder geval om eens een concert van deze topband te mogen bijwonen.

Lambert Smits (4 ½)

Great live recording from a band that already impressed last year with the album 'Dorado'. Americana, folk and rock at its best!

Mike Spine: Forage & Glean, Vol I & Vol II

10/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:
Vol I

Delirious
Meteorite
Sand in Your Teeth
The French Girl
Crumble
Sinaloa
La Frontera
Primrose Hill
Nora
Mouth of Hell
Razors
The Beautiful Sunset
Cutter
Black Diamond
The Accordion
Spanish Anarchy

Vol II

Kiss and Remember
Second Hand
Transylvania
Power Broker
Iron Lake
Another Day
Meteorite (Rock Version)
Lick and Squeal
Miklukho-Maklay
La Frontera (Rock Version)
Mott Haven
First Day of Spring
Mouth of Hell (Rock Version)
The Ointment
Joys of Oil
Battle in Seattle

Website Artiest
Mike Spine

Mike Spine brengt eigenlijk niets onder de zon. De release ‘Forage & Glean’ werd in 2016 vrijgegeven, maar wordt nu heruitgebracht om zijn Europese tournee te ondersteunen en te promoten. Het is Mike’s tiende album en is eigenlijk een ‘Best of’. Hij werd geboren in Seatlle en musiceerde sinds zijn achtste levensjaar. Interesses in folkmuziek werden gecumuleerd met punkmuziek, rock en metal. In 1994 was Mike mede oprichter van de punkformatie The Help. Met dit succesverhaal wilde hij een muzikale reactie uitlokken op de grunge sound die toen in Seatlle somptueus gedijde. Terug naar af, tot de band At The Spine werd opgericht. Tussendoor speelde Mike bij de folkrockformatie The Beautiful Sunsets. Nu is er dus ‘Forage & Glean’, Vol I & Vol II. Hij selecteerde tweeëndertig songs die netjes verpakt zijn in een digipak en verschijnen op zijn eigen label Global Seepej Records. De ‘eerste volume’ is hoofdzakelijk folk en akoestische getinte rock nummers. De zweemzoete ballades zijn een alternatie in de folky gitaarsound. Het ene nummers overvleugelt de andere tunes niet, en dat is een kunst op zich. Mike gedeind zo rustig verder in zijn zestien tracks. ‘Vol II’ is dan weer gekenmerkt met punk en rock beïnvloede materiaal. Zijn ruige gitaarriffs collideren met beukende drums en heavy baslijnen. Mike Spine is een prima vocalist/gitarist die zich ook tekstueel overlaad met politiek getinte topics en hedendaagse thema’s. In de beide volumes maken we kennis met een artiest die meerdere stijlen perfect aankan. Het muzikale equilibrium helt alleszins positief over zijn universum.

Philip Verhaege (4)

MikeSpine is a great vocalist/guitarist who also deals with texts with politically-oriented topics and contemporary themes. In the two volumes we meet an artist who can handle perfectly multiple styles. The musical equilibrium is in any way positive in its universe

V.A.: Guitar Masters Collection

7/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Allan Holdsworth & David Hines - Skippy
Larry Coryell & Brian Tarquin - Tocar Modera
Steve Vai & Randy Coven - Funk Me Tender
Zakk Wylde & Randy Coven - I Wish
Stanley Clarke & Joe Satriani - Hair
Chris Poland & Brian Tarquin - Tarquinius Maximus
Leslie West & Randy Coven - Mother Load
Hal Lindes - Ricarda
Allan Holdsworth & David Hines - Antilla
Billy Sheehan, Doug Doppler & Brian Tarquin - Blue Wind

Website Artiest
Brian Tarquin

De Multi Emmy Award winnende componist & producer Brian Tarquin heeft een buitengewone compilatie samengesteld van zeldzame rariteiten, waarbij de gitaar uiteraard centraal staat. Legendarische gitaristen maken hierop hun opwachting, waarbij ze jazzfusion, hard rock en traditionele rock aandoen. ‘Skippy’ opent met jazzfusion, gebracht door wijlen Allan Holdsworth en bassist David Hines. Wijlen Larry Coryell gaat in duet met Tarquin op ‘Tocar Modera’, terwijl Steve Vai samenspeelt met bassist Randy Oven op de fusion van ‘Funk Me Tender’. Vervolgens wordt Stevie Wonder’s ‘I Wish’ gecoverd door Zakk Wylde en Randy Coven, waarna Joe Satriani & Stanley Clarke hun ding doen op het funky ‘Hair’. Chris Poland is te horen samen met Tarquin op de jazzrock van ‘Tarquinius Maximus’, gevolgd door Leslie West met bassist Randy Coven op ‘Mother Load’. Hal Lindes haalt zijn akoestische (flamenco)gitaar boven voor het Spaans klinkende ‘Ricarda’, met daarna Hines & Holdsworth die terugkeren voor ‘Antilla’. Het album sluit af met de Jeff Beck klassieker ‘Blue Wind’, hier gespeeld door Billy Sheehan, Doug Doppler & Brian Tarquin. Het is de meest rockende song uit het album. Indien u een gitaarfreak bent, mis deze cd dan niet!

Patrick Van de Wiele (4)

An extraordinary compilation of hard-to-find rarities. For guitar lovers!

Procol Harum: Still There’ll Be More (An Anthology 1967-2017)

7/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Disc 1

A Whiter Shade Of Pale
Homburg
Cerdes (Outside The Gate Of)
Repent Walpurgis
Shine On Brightly
Quite Rightly So
A Salty Dog
The Devil Came From Kansas
Whisky Train
Whaling Stories
Simple Sister
Broken Barricades
Conquistador
Look To Your Soul / 14th Grand Finale
Grand Hotel

Disc 2

For Liquorice John
Fires (Which Burnt Brightly)
Nothing But The Truth
Beyond The Pale
As Strong As Samson
Pandora’s Box
The Unquiet Zone
Something Magic
Strangers In Space
Perpetual Motion
An Old English Dream
This World Is Rich (For Stephen Maboe)
Can’t Say That
The Only One

Website Artiest
Procol Harum

Dé grote hit tijdens de ‘Summer Of Love’ van 1967 was ‘A Whiter Shade Of Pale’ van Procol Harum. De single behoort tot de best verkopende wereldwijd. Er gingen maar liefst meer dan 10 miljoen exemplaren van over de toonbank. Ondanks het feit dat de song inmiddels reeds meer dan een halve eeuw oud is, of moeten we hier jong zeggen, want het nummer duikt nog steevast op in elke ‘beste aller tijden lijst’, klinkt het eigenlijk nog even fris. Komt het door de combinatie van de door Bach geïnspireerde melodie en de soulstem van Brooker, wie zal het zeggen. Het grote succes van ‘A Whiter Shade Of Pale’ werd echter nooit meer geëvenaard. ‘Homburg’, ‘A Salty Dog’ en ‘Conquistador’ scoorden nog redelijk, maar daarna gleed Procol Harum onterecht af richting vergeethoek, al bleef de band uitzonderlijk knappe muziek maken. Alhoewel er door de jaren heen heel wat personeelswisselingen waren, bleef pianist en zanger Brooker het boegbeeld. Optreden en platen maken doet Procol Harum nog steeds, maar je moet al een diehard fan zijn, om ze te kennen. Gelukkig brengt Esoteric Recordings nu deze dubbel-cd op de markt, die een uitzonderlijk mooi beeld geeft van deze getalenteerde band. Gestart wordt er met, hoe kan het ook anders, ‘A Whiter Shade Of Pale’, maar daarna doorlopen we albums als ‘Procol Harum’ (1967), ‘Shine On Brightly’ (1968), ‘A Salty Dog’ (1969), ‘Home’ (1970), ‘Broken Barricades’ (1971), ‘Live In Concert With The Edmonton Symphony Orchestra’ (1972), ‘Grand Hotel’ (1973), ‘Exotic Birds And Fruit’ (1974), ‘Procol’s Ninth’ (1975) en Something Magic’ (1977). Tot 1991 was het even stil rond de band, maar datzelfde jaar verscheen ‘The Prodigal Stranger’, gevolgd door ‘The Well’s On Fire’ in 2003 en in 2017 werd ‘Novum’ uitgebracht. Gedurende de 29 songs die deze dubbelaar bevat, valt Brooker’s liefde voor door klassieke muziek geïnspireerde melodieën op. Een liefde die hij reeds sinds 1967 koestert. Als pianist kan Gary nog steeds mee en zijn stem mag dan door de jaren een beetje aan kracht verloren hebben, het soulgevoel heeft er niet onder geleden.
Brooker is trouw gebleven aan de stijl die hij met ‘A Whiter Shade Of Pale’ creëerde. Een stijl die je het raakst kan omschrijven als ‘a style that fits like a glove’.
‘A Whiter Shade Of Pale’ was maar een aanzet. Hetgeen wat volgde is vaak nog mooier. Zie Procol Harum dan ook niet als een band uit een ver verleden, daarvoor is dit dubbelalbum té genietbaar.

Lambert Smits (5)

With 'A Whiter Shade Of Pale', Procol Harum scored a gigantic hit in the 'Summer of Love' in 1967. Personnel changes followed but pianist and singer Gary Brooker remained the figurehead of the band and continued to make records. Enjoy this double CD, because what followed after 'A Whiter Shade Of Pale' is often much more beautiful and impressive. Highly recommended!

Peter Banks: The Self-Contained Trilogy (3 original albums) + Be Well, Be Safe, Be Lucky (Best Of+Rarities)

6/6/2018

DETAIL ALBUM

The Self-Contained Trilogy (3 original cd’s)
-Instinct
-Self-contained
-Reduction

Be Well, Be Safe, Be Lucky…The Anthology (2 cd’s)
- Best Of Peter Banks
- Can I Play You Something More (Rarities)

Website Artiest:
Peter Banks

Ingekist in de 2013, een hartfalen maakte plots een einde aan zijn leven In Barnet Londen, zal hij altijd als een Yes-gitarist van het eerste uur worden herinnerd. We schrijven 1968. In 1973 verscheen zijn eerst solo-album ‘Two Sides of Peter Banks’, waarop Steve Hackett en Phil Collins te horen zijn. Het was pas in de jaren ’90 dat hij terug solo-platen begon op te nemen. In die tussenperiode speelde hij kort bij Blodwyn Pig en richtte hij samen met Colin Carter de (ook legendarische) band Flash op. Als sessie-muzikant, free-lancer, bleef hij toch regelmatig betrokken bij de projecten van Yes.
In onderhavige 3-cd box vind je zijn 3 soloplaten terug: Instinct, Self-Containe en Reduction. Knappe gitaarsongs in elektrische fingerpicking en virtuositeit, met interesse voor natuur en exotisme. Toen Yes indertijd besloot om een orchestraal arrangement onder de songs te plaatsen, zag Peter Banks dat niet zitten. In 1993 dacht hij er bij zijn eigen solo-album toch enigszins anders over. ‘Instinct’ werd een volledig instrumentaal album met gebruik van de toenmalige MIDI synths. Invloeden van Yes en Pink Floyd in overvloed. Spoken word als bindmiddel tussen de nummers geeft het album een exotisch en speels karakter. Op Self-Contained (1994) en ‘Reduction’ (1997) hanteert hij hetzelfde principe met soms eigen instructies tijdens de opnames en vooral ‘a lot of samples’. Alle instrumenten worden door hem gespeeld!! Hoogstaande percussie naast zijn onvoorstelbaar gitaarspel.
Tegelijkertijd brengt ‘The Peter Banks Musical Estate’ (in goede familiehanden dus) een 2-cd best-of uit onder de titel ‘Be Well, Be Safe, Be Lucky…The Anthology’ met zijn beste nummers en een cd vol rarities en unreleased materiaal.
Beide uitgaves (3 orignal cd’s + 2 cd’s) vullen elkaar aan en zijn onmisbaar voor Yes- en gitaarliefhebbers. Als toemaatje vind je er ook een gedicht in van Black Sabbath’s Bill Ward. Knap!

Marino Serdons (4)

If you are not familiar with the work of former Yes, Flash, Empire guitar player Peter Banks, than this is your opportunity to enjoy a lot of his back cataloque. Beautifull instrumental compositions in an original canvas of sounds and samples. To Never Forget!

Magical Heart: Another Wonderland

30/5/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Dream No More
Silence And Dreams
Another Wonderland
Magic
Ocean
See The Light
Shadows
We Are Not Lost
Time Will Come
Fire On Earth
Ocean (Piano Version)

Website Artiest
Magical Heart

Magical Heart is een Duitse rockband die opgericht is in 2014 door drummer Charly Barth (Wayward), zanger/gitarist Christian Urner (Herezy, Old Age Revolution), bassist Robert Frenz (Lovers and Frenz, Old Age Revolution) en gitarist Gernot Kroiss (Hammerschmitt). In de loop der jaren hebben ze, vooral in Duitsland, een aardige live-reputatie opgebouwd. En nu vier jaar later is er hun debuutalbum ‘Another Wonderland’. Zelf omschrijven ze hun muziek als Melodic Hard N´ Heavy Rock, en dat dekt aardig de lading.
Tien nummers (nummer 11 op het album is een akoestische versie van een ander nummer op het album) lang brengt Magical Heart melodische rock. Muzikaal is dit dik in orde, qua zang kan het me niet altijd overtuigen. Alle nummers zijn perfect in elkaar gestoken maar na een tijdje heb je het wel allemaal gehoord. Veel afwisseling is er namelijk niet. ‘Another Wonderland’ is een album voor de echte fans, ik denk niet dat ze hiermee echt gaan doorbreken. En dan bedoel ik vooral gaan doorbreken buiten de eigen landsgrenzen.

Tom Coppers (3)

‘Another Wonderland’ is everything rock ’n roll should sound like: melodic and heavy at the same time

Andrew Sheppard: Steady your Aim

4/5/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Take A Walk With Me
Steady Your Aim
Red Wine & White Roses
Here At The Bottom
Travel Light And Carry On
Standin’ Tall
Not My Kind
Lies As Cheap As Whiskey
Holy Water
Further Away

Platenlabel
Wood River

Labelnummer
B079ZL9YBH

Distributie
KG Music Press

Promo-agent
Kim Grant

Website Artiest
Andrew Sheppard

Met ‘Steady Your Aim’ is singer-songwriter Andrew Sheppard uit Idaho aan zijn tweede album toe na zijn debuut met ‘Far From Here’ (2015), een album dat er kwam toen hij het voor bekeken hield bij zijn toenmalige band Gypsy River Haunts. Hij verliet zijn hometown in de staat Idaho en toerde Amerika rond in zijn gammele wagen samen met zijn trouwe viervoeter. We zijn ervan overtuigd dat dit nieuwe album hem geen windeieren zal leggen. Deze gewezen skateboarder, die tevens bassist was bij een punkbandje, is niet alleen eigenaar van een prima stem, ook kan hij goed uit de voeten met zijn akoestische gitaar. Maar Andrew Sheppard krijgt ook wel heel wat muzikale steun van zijn uitstekende band, die mede gedragen wordt door de gitaristen Wes Walswarth en Eric Loomis, die samen met de frontman tekenden voor de productie van dit album.
‘Steady Your Aim’ is een album met 10 nummers en wordt gekenmerkt door vooral persoonlijke verhalen in verschillende stijlen. Soms droevig, dan weer opgewekt of protesterend. Kortom een gevarieerde muzikale reis, die prachtig opent met een mooie hammondintro in het folky-akoestische ‘Take A Walk With Me’ en gevolgd door titelsong ‘Steady Your Aim’. Beide songs illustreren het harde nomadenleven van een rondtrekkende artiest.
Het album verveelt nooit en over de keuze van de nummers is goed nagedacht. Het folky rockige ‘Red Wine & White Roses’ vloeit mooi over in de swingende countrysong ‘Here At The Bottom.’ Van het ingetogen gestarte ‘Travel Light And Carry On’ onthouden een schitterende solo van Smith Curry op de lapsteelgitaar in een westernsong.
Met ‘Not My Kind’ brengt Sheppard ook een protestsong, die ons wat doet denken aan Bob Dylan. Steviger is het rauwe ‘Lies As Cheap As Whiskey’, een drinking song. Met de traditionele wals ‘Holy Water’ wordt de diversiteit aangetoond van deze performer. Om te eindigen met de ontroerende gospelblues ‘Further Away’ met de woorden ‘You’re Not Gone, You’re Just Further Away’. Een mooi einde aan een te koesteren album van deze getalenteerde 29-jarige artiest, die we graag live eens aan het werk zouden zien.

Sis Van Hoof (4 ½)

This album may not be missing in any collection

Michelle Malone: Slings & Arrows

10/4/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Just Getting Started
Love Yourself
Sugar On My Tongue
Beast’s Boogie
I’ve Been Loving you too long
Fox And The Hound
Civil War
Matador
The Flame
Boxing Gloves

Platenlabel
SBS records

Labelnummer
SBS2016

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Richard Lusher

Website Artiest
Michelle Malone

Singer-songwriter Michelle Malone is geen onbekende meer. Haar Carrière startte 30 jaar geleden, toen ze 12 jaar was. Ze zingt, speelt gitaar, mandoline, saxofoon, drums en schrijft al haar materiaal zelf. Ze won een container vol onderscheidingen en heeft sinds een jaar of drie haar eigen platenmaatschappij, SBS records. Ze werkte al samen met ontelbare bekendheden zoals Gregg Allman, Charlie Musselwhite, Johnny Winter, James Taylor, Jackson Browne, Joan Osborne en vele anderen.
Haar muziek heeft wel wat weg van de rockende Melissa Etheridge, maar dan zonder het rauwe randje. Michelle’s stem is daarvoor veel te fluweel. De song die Michelle schrijft zijn sterk en variëren van (country)boogies, langs singer-songwriter materiaal tot slappe soul. Zoals de enige cover op dit album, de Otis redding Klassieker ‘I’ve Been Loving You Too Long, dat hier een kleffe duet-versie met Shawn Mullins wordt. Dat is zo’n nummer waar je beter vanaf blijft als blonde zangeres.
De rest van de songs wentelen zich in de rock en poprock, maar zijn net niet catchy genoeg om klassiekers te worden. Maar dat hoeft natuurlijk ook niet. Dit is een sterk album voor wie houdt van afgeborstelde rock.

Line-up:
Michelle Malone (zang, gitaren, mandoline, mondharmonica)
Doug Kees (gitaar)
Robby Handley (bas)
Trish Land (percussie)
Shawn Mullins (zang op ‘I’ve Been Loving You Too Long’)
Peter Stroud (gitaar)

Peter Jacobs (4)

Nice album from the Melissa Etheridge-like Michelle Malone. The Album rocks but the production is smooth and her voice sounds way too lovely for the strong songs. They will not be classics in their genre, but that doesn’t always have to be the case. Very good album for those who love brushed and polished rock.