Blog Archives - KEYS AND CHORDS

The Furious Seasons: Look West

31/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Long Shot
A Thing To Behold
What’s Coming Next
Sadly Matched
Best Plans
Bad Man
Simple And Clean
My Terrible Song
Roll Out The Future
The Tape
Summer Flame
Glad It’s Mine

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
The Furious Seasons

‘Look West’ is de vijfde release van de Amerikaanse The Furious Seasons. De band is een stringtrio bestaande uit de broers David (akoest. gitaar en zang) en Jeff Steinhart (bas) en P.A. Nelson (akoest. en elektr. gitaar en zang). Op enkele nummers doet de band beroep op gastmuzikanten Ray Chang op viool en Tim Boland aan de piano. Deze laatste zorgde ook voor het mixen van de songs die allen van de hand van David Steinhart zijn. ‘Look West’ is een akoestisch album, met folk als hoofdgenre, terwijl hier en daar wat minuscule popinvloeden opduiken. Die popinvloeden maken van ‘Simple And Clean’ één van de betere songs. De akoestische gitaren, zowel de slag- als leadgitaar zijn wel schitterend, alsook de samenzang. Maar toch besluipt het gevoel dat er hier iets ontbreekt. Dat gevoel verdwijnt echter als sneeuw voor de zon wanneer Chang ‘Long Shot’ verrijkt met zijn viool of wanneer Boland achter de piano kruipt in ‘The Tape’ en ‘So Glad It’s Mine’.
‘Look West’ is geen minderwaardig album, al had iets meer afwisseling in de melodieën zeker een positief effect gehad. En misschien ook eens het idee opperen om wat andere instrumenten zoals viool en piano een vaste stek in het gebruikte instrumentarium te geven.

Lambert Smits (3 ½)

Trio consisting of two acoustic guitars and a double bass. On one track, complemented by violin and piano on two tracks. This addition unfortunately is limited to 3 songs. For acoustic string freaks!

Wendy Webb: Step Out Of Line

31/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Talk To Me
Step Out Of Line
Freedom
Destiny’s Muse
Mexico
Camden Town
Magician Holiness
In The Night
Girl From The North Country
Where Are We Going Now, My Love

Platenlabel
Spooky Moon Records

Labelnummer
SMR2217

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Wendy Webb

Singer/songwriter Wendy Webb is met ‘Step Out Of Line’ aan haar vijfde album toe, waarvan zij samen met Mark Keller de opname en productie verzorgde. De in Iowa geboren Webb leerde zichzelf gitaar en piano spelen. Na een verhuis naar Los Angeles had zij het geluk om in contact te komen met Henry Lewy, die met Joni Mitchell werkte. Lewy leerde haar de kneepjes van de opnametechniek, zodat zij die touwtjes bij haar komende opnames, deels zelf in handen kon houden. Een indrukwekkende rij muzikanten passeerden in de homestudio Aberdeen in Nashville, waar de opnames van ‘Step Out Of Line’ plaatsvonden. Onder hen de vorig jaar overleden trompettist Wayne Jackson, gekend van The Mar-Keys en The Memphis Horns, gerenommeerd sessiesaxofonist Jim Horn, te horen op opnames van o.a. Duane Eddy, John Denver, George Harrison en de Stones en toetsenist Mark T. Jordan, die met een rij kleppers, waaronder Walter Trout, Rick Vito, Tom Jones, Dave Mason, Bonnie Raitt en Van Morrison werkte. Genoeg rasmuzikanten om van ‘Step Out Of Line’ een niet alledaags album te maken. Vanaf de ballade ‘Talk To Me’ ontpopt Webb zich trouwens ook als een zangeres die van wanten weet. Vooral in de hogere regionen weet zij te scoren. De wat jazzy trompet van Wayne Jackson kruidt de titeltrack, over het bewandelen van niet voor de hand liggende paden, heerlijk pittig. Het uit de tredmolen van het jachtige bestaan stappen, bezingt Wendy, met wat nerveuze gitaarklanken, subliem in ‘Freedom’. ‘Camden Town’ zet de zegetocht verder, met een vertederende gitaarsolo van David Grissom. Wanneer Webb achter de elektrische piano plaatsneemt, zet zij, subtiel gesteund door Dan Dugmore’s pedal steel, een adembenemende versie van Dylans ‘Girl From The North Country’ neer.
Wendy Webb is een meesteres in het schrijven van ballades. Haar prachtige, ietwat melancholisch klinkende stem, leent zich perfect voor dit werk.

Lambert Smits (4)

Webb impresses with her beautiful voice, the appropriate instrument for her ballads. An album that holds your attention.

Luke Sellick: Alchemist

30/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Prelude
Q-Tippin
Brothers
Hymn
The Alchemist
Dog Days
Abacus
Uptown!
Home

Platenlabel
Cellar Live Records

Labelnummer
CL092916

Distributie
Niet Gekend

Promoagent
Jazz Promo Services

Website Artiest
Luke Sellick

Bassist Luke Sellick is pas 26 en een nieuwkomer. Toch speelde hij al bij Russell Malone, Johnny O’Neal en Jimmy Greene. Hij is afkomstig uit Winnipeg, Canada, maar verhuisde naar New York waar hij aan The Juilliard School studeerde. Momenteel leeft hij in Harlem, en treedt regelmatig op in jazzclubs in NYC. Nu is zijn debuutalbum uitgebracht, waarop 9 songs staan, samen met muzikanten van de nieuwe generatie. Het sombere ‘Prelude’ leidt in, waarna ‘Q-Tippin’ op een Latin beat drijft. ‘Brothers’ klinkt zeer ontspannen, gevolgd door ‘Hymn’, dat naar ‘Prelude’ verwijst. Dit zijn beide meditaties over Luke’s Christelijke opvoeding. De titeltrack verwijst naar de middeleeuwse zoektocht om lood in goud te veranderen, waarna ‘Dog Days’ de heetste zomerdagen in muziek omzet. De mysterieuze wals ‘Abacus’ staat voor een eeuwenoude rekenmachine. ‘Uptown!’ is up-tempo en opgewekt, gevolgd door afsluiter ‘Home’, dat zowaar de R&B toer opgaat. Een debuut dat bewijst dat de jazzcultuur nog steeds springlevend is.

Patrick Van de Wiele (3½)

A debut that proves that the jazz culture is still alive and booming!

Chris Rogers: Voyage Home

30/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Counter Change
Voyage Home
Whit's End
The Mask
Ballad for B. R.
Rebecca
Ever After
Six Degrees
The 12-Year Itch

Platenlabel
Art of Life Records

Labelnummer
AL1045-2

Distributie
Niet Gekend

Promoagent
Jazz Promo Services

Website Artiest
Chris Rogers

De Amerikaanse trompettist Chris Rogers werd geboren in New York City in het begin van de jaren ’60 in een muzikale familie. Zijn vader, wijlen trombonist Barry Rogers, was een stichtend lid van de jazzrock band Dreams (met de Brecker Brothers & Billy Cobham). Dit had een invloed op Chris, die opgroeide met een voorliefde voor jazz, R&B en Latin. Op zijn negende kreeg Chris uit handen van Lew Soloff (een vriend van de familie die trompetsolo speelde op ‘Spinning Wheel’ van Blood Sweat & Tears) zijn eerste trompet. Chris begon zijn training aan de Manhattan School of Music Prep Division, en ging daarna naar de High School of Music & Art (waar hij zelfs te zien was in de film ‘Fame’). Daar leidde hij samen met saxman Bob Franceschini een band, waarin collega’s bassist Marcus Miller, drummer Omar Hakim en gitarist Bobby Broom zaten. Op zijn 15de kwam zijn eerste professionele gig bij een orkest, waarna hij ervaring opdeed en uiteindelijk in een big band belandde. Over de jaren heen heeft hij o.a. opgetreden met The Mingus Big-Band, Chaka Khan, Buddy Rich, Bob Moses, Toshiko Akiyoshi, Eddie Palmieri, The Vanguard Jazz Orchestra, Hilton Ruiz, Frank Sinatra, Mel Lewis, Machito, Mel Torme, Lee Konitz, Tom Harrell, Ray Barretto, Eartha Kitt, en zelfs als trompettist en pianist met Mongo Santamaria. Nu is zijn langverwacht debuut uitgebracht, met saxman Michael Brecker, saxman Ted Nash, gitarist Steve Khan, pianist Xavier Davis, bassist Jay Anderson en drummer Steve Johns. Chris componeerde alle songs zelf, en opent met ‘Counter Change’ een hard bop bluesnummer. Daarna worden er maar liefst 6 tracks opgedragen aan iemand, zoals de titeltrack aan Don Grolnick, ‘Whit’s End’ aan Michael Brecker, ‘The Mask’ aan Lew Soloff, de ballade ‘Ballad for B.R.’ aan wijlen zijn vader, ‘Rebecca’ aan Ray Barretto en ‘Ever After’ aan Mike Lawrence. Verder nog de bebop ‘Six Degrees’ en de shuffle ‘The 12-Year Itch’. Een release die zeker de jazzpuristen zal aanspreken!

Patrick Van de Wiele (3½)

The debut of trumpet player Chris Rogers is a release destined for jazz purists!

John Ginty, feat. Aster Pheonyx: Rockers

30/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Shark
Lucky 13
Believe In Smoke
Target On The Ground
Captain Hook
Mountains Have A Name
Mr. Blues
WKYA (feat. Reggie Noble)
Priscilla
Electric
Maybe If You Catch Me
Rockers

Platenlabel
American Showplace Music

Labelnummer
ASM1376

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Niet Gekend

Website Artiest
John Ginty

De 44-jarige keyboardspeler John Ginty’s muzikale carrière start begin jaren 1990. Hij doet voornamelijk sessiewerk maar ook enkele tours met o.a. Jewel, Govt Mule, The Allman Brothers, Santana, The Blind Boys Of Alabama, Court Yard Hounds, Dana Fuchs en The Dixie Chicks. Maar hij werkt ook mee aan ‘Whiskeytown’ van Ryan Adams, één van de best verkopende country-albums ooit. In 2000 is hij mede-oprichter van Robert Randolph’s Family Band en neemt hij onder eigen naam in 2013, met de hulp van producer Ben Elliott, het album ‘Bad New Travels’ op. Vorig jaar verscheen het album ‘Solo Hammond Organ: John Ginty performs music of Elvis Presley at the Roller Rink’.
In februari verschijnt zijn nieuw album, ‘Rockers’. Opnieuw is producer Ben Elliott van de partij en krijgt hij hulp van de uit New Jersey afkomstige powerhouse zangeres Aster Pheonyx. Samen schreven ze tien van de twaalf songs. In oktober vorig jaar verscheen de single ‘Lucky 13’ dat nu ook terug te vinden is op ‘Rockers’. Het is een snelle rocker met veel slidegitaar, Hammond en een zeer snel zingende, haast rappende Aster Pheonyx. Het is een soort fusion rock. De orgelstijl van Ginty heeft wel wat weg van Jan Hammer en Jon Lord.
De korte opener ‘The Shark’ is een instrumentaal nummer, evenals de afsluiter, de Billy Cobham-achtige ‘Rockers’, een woeste Hammondsong. ‘Believe In Smoke’ is een hoekige jaren zeventig rocker. In ‘Target On The Ground’ neemt Ginty wat gas terug. Het is een rustige en funky song waarin zangeres Aster ook wat soul steekt. ‘Captain Hook’ volgt die ingeslagen weg maar dan met nog meer soul. Op ‘Mountains Have My Name’ wisselt Ginty de Hammond voor de piano, maar hij kan het niet laten om toch ook wat orgel toe te voegen aan deze soulballad.
‘Mr. Blues’ is een stevige jaren zeventig bluesrocker, een song die ook Beth Hart wel zou liggen. ‘WKYA’, een enorm storend stukje gezever van DJ Funky Gitwork (Reggie Noble) had John er beter af gelaten.
Een gezapig grommend stukje southern soulpop is ‘Priscilla’, met Ginty op piano, orgel en melodica. Wat mij betreft de uitschieter van het album. Daarop volgt de bluesrocker ‘Electric’, een beetje in de stijl van Joe Bonnamassa. ‘Maybe If You Catch Me’ is een rustige, langzame Hammondsong met speciaal drumwerk van Maurice Watson.
Dit album is uitermate geschikt voor fans van (blues)rock waarin nogal wat soul gestoken is. Uiteraard ook voor Hammond/orgelfans en liefhebbers van een vrouwenstem met power. Uitstekende cd!

Peter Jacobs (4)

This album is for (blues)rock fans who like their music to have a lot of soul in it and of Course also for Hammond/organ fans and lovers of a powerful women’s voice. Excellent cd!

Josh Hyde: The Call Of The Night

30/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Call Of The Night
The Truth
Close
Offshore
Its Not Too Late
Need A Lil More
Guitar In Hand
Mississippi Bridge
I've Got This Song

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
JHR 0069

Distributie
Niet Gekend

Promo-Agent
K.L. Productions

Website Artiest
Josh Hyde

Josh Hyde werd geboren in Baton Rouge, Louisiana. De echo’s van jazz, blues en zydeco waren in zijn jeugd dus nooit ver weg. Sommige van zijn muzikale invloeden waren ondermeer Larry Garner, Silas Hogan en Sonny Landreth. Singer-songwriter/gitarist Josh Hyde produceerde zijn succesvolle debuut album ‘All You Need Is Soul’ vooraleer hij met zijn band The Hitchhikers speelde op heel wat festivals en clubs in en rond Louisiana. In 2013 bracht hij dan het favorabele album 'Green Room’ uit. Nu is er dus het langverwachte album ‘The Call Of The Night’. Samen met bassist Ron Eoff, Jamey Bell (drums), Bryan Owings (percussie), Joe V. McMahan (gitaar) en orgelist John Gros komt vocalist/gitarist Hyde zijn negen originele nummers introduceren. En die zijn allen gelardeerd met het New Orleans en Louisiana gevoel. Hyde’s coole gitaarriffs bekruipen je langzaam, en als ook nog eens Sonny Landreth op nummers als ‘Offshore’ en ‘Its Not Too Late’ ons komt vergasten is het hypnotiserende en karakteriserende nooit ver weg. John Gros’ Wurlitzer komt dan weer in de spotlight in de track ‘The Truth’. Het langzaam opbouwende ‘Need A Lil More’ geniet dan weer van Hyde’s loepzuiver gitaarspel. En dat is uiteraard niet anders in het semi-akoestische ‘Guitar In Hand’, dat uitgroeit tot een van de beste songs op het album. De Mississippi is klaarblijkelijk zijn ultieme destinatie in het opportune ‘Mississippi Bridge’. Knap!

Philip Verhaege (4)

Josh Hyde was for us a completely unknown musician. But what are we happy with the album 'The Call Of The Night'

Kelly's Lot: Bittersweet

30/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

About Her
Come Home
Mr. Chairman
Thorn
Rise Above
Sleep
On Fire
Bittersweet
Stay Away
Love Is Hard To Catch
Without A Song
Happy
Proud
Colours Of December

Platenlabel
Promo-CD

Labelnummer
Zonder nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Kelly's Lot

Kelly's Lot, de band rond singer-songwriter Kelly Zirbes heeft als thuisbasis Zuid-Californië. Ze zijn al toe aan hun negende album sinds de oprichting in 1995. De eerste 10 jaar van hun bestaan brachten ze drie live-albums uit. Dan Volgden 2 studio-albums in 2008 en 2009. In 2011 bezochten ze Brussel en daaruit kwam de live cd 'Live In Brussels' voort. In 2013 verscheen het studio-album 'Plain Simple Me', een duo-cd samen met haar gitarist en co-auteur Perry Robertson. In 2015 verscheen de full band cd (met keyboards en blazerssectie) 'Don't Give My Blues Away'. Deze maand verschijnt 'Bittersweet', een 50 minuten durend rootsalbum dat Americana, country, folkrock en roadhouse blues verenigt.
‘Bittersweet’ opent met een Los Lobos-achtige song. Het is een frisse, melodische song met een erg sterk refrein. Kelly’s stem klinkt hemels mooi, ondanks het korte, snelle vibrato waar je elke keer weer aan moet wennen. Ook de klarinet zorgt met zijn prachtige sound voor een sterke opener van dit album. We zijn goed vertrokken.
Maar dan, totaal tegen de verwachtingen in krijgt de luisteraar een saaie Joni Mitchell-achtige tokkelsong waarbij je moeite moet doen om de aandacht erbij te houden. Maar veel beter wordt het daarna niet met een flauwe doordeweekse hoekige blues, ‘Mr. Chairman’. Kelly’s stem klinkt plots ook heel onzeker. Variatie genoeg, zou je zeggen, maar ook de vierde song, de meisjesachtige country ‘Thorn’ kan niet tippen aan het niveau van de opener. Daar komt eindelijk verandering in met het Eagles-achtige ‘Rise Above’, eindelijk weer een volwassen song. Maar met het zweverige en van totaal foute drums voorziene ‘Sleep’, slaat ze de bal dan weer lelijk mis. ‘On Fire’ begint als een zeer slechte Joni Mitchell song, maar slaat dan bij het refrein om in een plat rocknummer. Het titelnummer ‘Bittersweet’, een vrij aardige folksong met keltische invloeden, herbergt enig vals gefluit en wat mindere vocalen. Ook de veel te lief gezongen folkrocker ‘Stay Away’ kan ons geen beter gevoel geven. Met het Chris Isaak en Chris Rea-achtige sfeervolle, ritmisch sterke ‘Love Is Hard To Catch’ gaat het al een stuk beter. Maar het vleugje hoop wordt opnieuw weggeblazen door de mooi gezongen, maar veel te gladde folksong ‘Without A Song’. Met de jaren zestig rocker ‘Happy’ herpakt Kelly’s Lot zich weer een beetje. Vooral de chorus is de moeite. Ook knap is het a capella gezongen ‘Proud’, maar tijdens het, alweer, Joni Mitchell-achtige ‘Colours Of December’ begon mijn kat te gapen.
Met maar vier echte hoogtepunten, ‘Rise Above’, ‘About Her’, ‘Love Is Hard To Catch’ en ‘ Happy’ is dit een middelmatig album.

Peter Jacobs (3,5)

With only four highlights out of fourteen songs this is a mediocre album. The voice is good and the songs are well played, but they lack a deeper connection. They just don’t touch me. But the hightlights, the opener ‘About Her’, ‘Rise Above’, ‘Love Is Hard To Catch’ and ‘Happy’ are magnificent songs!

Spirits Burning & Clearlight: The Roadmap In Your Head

30/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Roadmap In Your Head
Sun Sculptor & The Electrobilities
The Birth Of Belief
Coffee For Coltrane
Isolation In 10 80
Mrs Noonness
The Old College Sky Is Where We Left It
Fuel For The Gods
Early Evening Rain
Black Squirrel At The Root Of The Staircase
Outsiders Parachute In
Déjà Vu
La Rue Inconnue
Roadmaps (The Other Way)

Platenlabel
Gonzo Multimedia

Labelnummer
HST423CD

Distributie
Gonzo Multimedia

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Spirits Burning

Het muzikale collectief levert met The Roadmap In Your Head (schitterende titel trouwens) haar 13de cd af. Drijvende kracht achter dit project is de Amerikaanse composer Don Falcone, met in 1999 een eerste release. In het collectief vind je knappe namen terug zoals Steven Wilson van Porcupine Tree, Hawkwind én natuurlijk ook Daevid Allen en andere leden van Gong. Onderhavig schijfje wordt ook opgedragen aan de recent overleden grootmeester. Een mooi brouwsel in een hedendaags kleedje.
Zet je schrap voor een overwegend instrumentaal palet van elektronische composities met een vleugje jazz en spacerock. De rijkelijk geproduceerde synths komen hoofdzakelijk van Don Falcone en Cyrille Verdeaux (Franse progband Clearlight). Elk nummer zoekt haar eigenheid in het aanvullende instrumentarium van viool (Jonathan Segel), sax (Theo Travis) of dwarsfluit (Nik Turner), al dan niet met de keyboard of synth geproduceerd.
Het album start met een oosters getinte sound in de titelsong. Je brein wordt klaargestoomd voor een spacetrip van 14 brainwashing creaties. Jazz-fusion dreunt door de boxen en laat je niet onberoerd. De bizarre titels alleen al zijn een verhaal op zich. Als definitief eerbetoon aan Daevid Allen, werd één van zijn laatste songs ‘Roadmaps (The Other Way)’ toegevoegd. Half gezongen, half parlando laat Daevid nog een laatste maal in zijn obscuur brein kijken. Baanbrekende persoonlijkheid. We zullen hem missen. Maar de zaadjes zijn jaren geleden al geplant. Met Spirits Burning plukken we de vruchten. Let ook even op het theatrale en cartoonachtige hoesontwerp. Boeiend in alle facetten!

Line-up:
Daevid Allen (Guitars, Vocals)
Don Falcone (Keys, Synths)
Cyrille Verdeaux (Keys, Piano, Synths)
Featuring musicians from Gong, Hawkind, Clearlight, Steve Winwood, Fairport Convention,…

Marino Serdons (4)

Space Rock Collective Spirits Burning with the french band Clearlight, gives Daevid Allen and us listeners a beautiful present. Most enjoyable!

Jude Johnstone: A Woman’s Work

30/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Never Leave Amsterdam
A Woman’s Work
People Holding Hands
The Woman Before Me
Little Boy Blue
What Do I Do Now
Road To Rathfriland
I’ll Cry Tomorrow
Turn Me Into Water
Before You

Platenlabel
Bojak Records

Labelnummer
BJR 2221960-2

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Jude Johnstone

De Amerikaanse singer/songwriter, pianiste en zangeres Jude Johnstone is toe aan haar zevende album. Haar songs werden in het verleden opgenomen door Clarence Clemons, Trisha Yearwood, Stevie Nicks, Bette Midler, Bonnie Raitt en Emmylou Harris. Johnny Cash nam het nummer ‘Unchained’ op en het werd de titeltrack van zijn ‘Country Album Of The Year Grammy’-winnend album, American II: Unchained.
‘A Woman’s Work’ opent met de prachtige countryfolk ‘Never Leave Amsterdam’. Meteen valt de stem van Jude op. Als ze laag zingt is die vrij nasaal, maar wanneer ze hoger zingt valt dat weg en krijgt ze meer kracht en volume. Je moet er even aan wennen, maar dat moesten we bij de stem van Randy Newman ook. En bij hem is ze nogal wat mosterd gaan halen. Zo lijkt het titelnummer ‘A Woman’s Work’ een Newman wals te zijn met mooi piano en cello partijen. Ook de slepende swingblues ‘People Holding Hands’ zou in Randy’s repertoire passen. De ironie en het sarcasme dat je bij Newman vaak terugvindt in de teksten zit hier ook in. Ze zingt “people holding hands are dragging me down…”. De korte trompet solo van Linley Hamilton is ronduit prachtig. Ook in afsluiter, ‘Before You’ dat in een filmscore zou passen, komt Randy om de hoek kijken.
‘The Woman Before me’, ‘What Do I Do Now’ en ‘I’ll Cry Tomorrow’ zijn rustige pianosongs met cello of strijkers en hier en daar wat popinvloeden. Trage Keltische folk horen we in ‘Road To Rathfriland’ dat sterk gearrangeerd is met accordeon, cello en penny whistle.
Een gigantische misser en een draak van een nummer is het met geprogrammeerde elektronische drums voorziene gooi naar radio-airplay ‘Little Boy Blue’. Maar daartegenover staat dan wel dé uitschieter, hét hoogtepunt van het album, de rhythm and bluesballad ‘Turn Me Into Water’. Het is een traag maar dynamisch en swingend nummer met prachtig gitaarwerk van Dave Keary en een schitterend vocaal koortje. Het is een topsong. Sterke plaat!

Peter Jacobs (4)

Singer-songwriter pianist Jude Johnstone delivers a great album full of Randy Newman-like songs, easy listening piano songs, some Celtic folk, some country folk, some pop and a great rhythm & blues ballad, the highlight of the record, ‘Turn Me Into Water’. It’s a great album for lovers of piano music and Randy Newman. Great album!

Surrender Hill: Right Here, Right Now

30/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Pouring Rainbow
Big Mama Big Daddy
I'll Never Let Go
Run Away With Me
Girl In My Heart
Empty Bottle Of Dreams
God Don't Let The Road Disappear
Wildfire
California
Rescue Me
To Be A Man
I Feel Nothing
It Don't Feel Like Leaving
Enemy Inside Of Me

Platenlabel
Blue Betty Records

Labelnummer
Zonder nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Surrender Hill

Het Americana en country duo Robin Dean Salmon en Afton Seekins ontmoeten elkaar in 2013, 'on the road' en beginnen in maart 2014 onder de naam 'Surrender Hill' samen songs te schrijven. Het klikt niet alleen muzikaal, maar persoonlijk ook en ze zijn vandaag een koppel. Ze trekken zich terug in een één kamer hutje, nabij Camp Verde waar ze koortsachtig, tussen 200 live shows door, aan hun debuutalbum 'Right Here Right Now' werken. In maart 2015 laden ze al hun materiaal in hun Dodge Van uit 1998, Blue Betty genaamd en vertrekken op tour doorheen Texas en het Zuid-Oosten van de VS. Ondertussen verschijnt hun debuutalbum 'Right Here Right Now' op 15 april 2015. Tegenwoordig pendelen ze tussen Atlanta, Georgia en Nashville, Tennessee.
Robin Dean en Afton schreven alle 14 songs samen. Ze variëren van trage, saaie, kabbelende en tokkelende (semi)-akoestisch country naar soms veel te gladde moderne (Nashville) country. Het is goed als je je laat inspireren door andere muzikanten, maar om nu persé zo te willen klinken als de rest van de eenheidsworst uit Nashville, dat gaat toch iets te ver. Afton heeft een zeer mooie stem die af en toe de vibratie van Dolly Partons stem heeft. Die van Robin Dean is een stuk minder toonvast en soepel. Het is zeker niet slecht, maar het is jammer dat maar vier van de veertien nummers een beetje tempo hebben. Bij de meeste songs dreig je weg te doezelen. Er zijn zeker een paar hoogtepunten, ‘I’ll Never Let Go’ waaruit de albumtitel ‘Right Here, Right Now’ werd gekozen. Ook de iets te gladde uptempo songs ‘Girl In My Heart’, ‘California’ en het dubbelstemmig gezongen ‘’Wildfire’ mogen er zijn. Maar de absolute hoogtepunten zijn het trage Dolly Parton-achtige ‘Empty Bottle Of Dreams’ met zeer mooi accordeon en pedalsteel gitaar en de countryrocker ‘Enemy Inside Of Me’, de enige song met een rauw randje.

Robin Dean Salmon (gitaar, dobro, zang)
Afton Seekins (zang, percussie, mandoline)
Eric Fritsch (bas, orgel, piano, mandoline, accordeon, Wurlitzer)
Paul Groffith (drums, percussie)
Mike Dely (pedal steel, lap steel)
Jonathan Callicutt (gitaar)

Peter Jacobs (3,5)

The couple Robin Salmon and Afton Seekins wrote 14 countrysongs together. Only 4 of the 14 song are a bit uptempo. It’s all good music and straight songs, but sometimes very dull, slow and boring. It all sounds too slippery, sometimes like most of the music that’s coming from Nashville, it sounds all alike. The hightlights are the Dolly Parton-like ‘Empty Bottle Of Dreams’ and the countryrocker ‘Enemy Inside Me’.

Bob Cheevers: Fifty Years (Selections From The Bob Cheevers Collection)

29/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Fifty Years
My Guitar, The Man In The Moon, And My Heart
Island In Paradise
Is It Ever Gonna Rain
Lime On The Rim
Texas Is An Only Child
Popsicle Man
In The Early Stages
The Unknown Soldier
Old Soul

Platenlabel
Howlin’ Dog Records

Labelnummer
HDR130.5

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Bob Cheevers

Om zijn 50 jarig bestaan als singer/songwriter in de bloemetjes te zetten, brengt Howlin’ Dog Records een box uit met maar liefst 5 cd’s met 83 songs, die 5 decennia van Cheevers carrière overspannen. Ter verduidelijking, de cd die wij ontvingen bevat slechts een greep uit die 83 nummers tellende box. Geboren en opgegroeid in Memphis, verkaste Cheevers na zijn collegejaren naar Los Angeles. Gedurende de eerste periode van zijn muzikale carrière scoorde Bob hits, zowel onder eigen naam als met de band The Peppermint Trolly Company, waarvan hij deel uitmaakte. En ook het thema van de TV sitcom ‘Love American Style’ mocht hij achter zijn naam zetten. De jaren ’60 zorgden voor een muzikale omwenteling, die ook Cheevers niet ontging. Als songwriter en artiest was hij welkom in Nashville, waar Johnny Cash zelfs een nummer van hem opnam. In 2009, na 16 jaren in Nashville verbleven te hebben, verhuisde hij naar Austin, Texas, om eindelijk de artiest in hem te kunnen ontplooien. Dat lukte hem wonderwel, want 3 jaren later mocht hij reeds de titel van ‘Texas Music Awards Singer Songwriter Of The Year’ achter zijn naam zetten. In totaal schreef Bob meer dan 3000 songs, waarvan we dus op deze sampler met 10 songs, een voorsmaakje krijgen. Al vlug blijkt dat Cheevers niet voor één muzikaal gat te vangen is. Folk, country, blues, rock & roll, een snuifje jazz en zelfs een vleugje pop zorgen voor een gevarieerd en smaakvol repertoire.
Deze sampler smaakt naar meer. Echter jammer dat wij de complet box niet mochten ontvangen.

Lambert Smits (4 ½)

Sampler of the 5 CDs containing box, which was released on the occasion of 50 years of songwriting of Bob Cheevers. Cheevers combines in a sublime way, country, blues, rock, folk and even a touch of pop.

John Cee Stannard & Blues Horizon: To The River

29/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Do It All Over Again
Seperation - 2
History
Have Your Fun
Run To The River
Winin' Boy Blues
The Good Lord Didn't Tell Me
House Of The Rising Sun
The Wretch
Let The Train Whistle Blow
Ain't No Livin' With The Blues
Nothin' Is What You Get

Platenlabel
Circo

Labelnummer
Circo 028

Distributie
Niet Gekend

Promo-Agent
Hemifran

Website Artiest
John Cee Stannard

Singer-songwriter John Cee Stannard zit al meer dan vijftig jaar in het muziekjargon. Hij had eigenlijk altijd al voorrecht om met getalenteerde muzikanten te werken. John was jarenlang lid van de folkband Tudor Lodge, toen hij ook zijn solo-blues gebaseerde album op de markt gooide. Anno 2017 is John Cee Stannard nog steeds razend populair en heeft hij met de release ‘To The River’ een waardige opvolger klaar voor het album ‘Stone Cold Sober’ en een Kerst EP. Samen met zijn soulmates Mike Baker (gitaar) en Howard Brichmore op harmonica presenteer John tien originele songs en twee herwerkte covers met Jelly Roll Morton’s ‘Winin’ Boy Blues’ en het traditionele maar uiterst subtiel gespeelde ‘House Of The Rising Sun’. Voor deze gelegenheid werden ook drummer Julian Bown en bassist Andy Crowdy uitgenodigd. Net zoals enkele occasionele ‘special guests’. De akoestische nummers worden opgefleurd door John Cee Stannard warm maar enigszins ruw stemgeluid. De authentieke songs zitten boordevol originaliteit, al zijn ze allen wel degelijk beïnvloed en geïnjecteerd door de Country Delta blues en ragtime stijl. In nummers zoals ‘Separation 2’, ‘The Wretch’ en ‘Run To The River’ is John Cee bezield door het evangelie. Al krijgen wij hier ook wel voldoening van nummers als ‘Let The Train Whistle Blow’, met Simon Mayers aanwakkerende vioolschikkingen en Julia Titus vocale steun en het afsluitende ‘Nothin’ Is Wht You Get’. John Cee Stannard weet ons alweer te verrassen!

Philip Verhaege (4)

We keep absolutely a mature feeling about this album. John Cee Stannard knows how to play the country blues.

John Wetton: The Official Bootleg Vol.1-Live

29/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks: In Various Order on all 6 cd’s

In The Heat Of The NIght
The Last Thing On My Mind
Sole Survivor
I Can’t Lie Anymore
Only Time Will Tell
Arkangel
Emma
Voice Of America
Book Of Saturday
The Smile Has Left Your Eyes
Thirty Years
The Night Watch
Hold Me Now
Quilmes
Rendezvous 6:02
Caught In The Crossfire
Easy Money
Battle Lines
Heat Of The Moment
In The Dead Of The Night
Starless
Don’t Cry

Platenlabel
Primary Purpose

Labelnummer
PP007CD

Distributie
Cherry Red Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
John Wetton

In 2015 bracht John Wetton zijn Studio Recordings uit, tot grote verbazing een Anthology van zijn omvangrijk oeuvre met King Crimson, UK en Asia. Toen rees de vraag: waarom zo vroeg? Ondertussen is geweten dat John aan een kanker lijdt en wegens chemo (hij mag niet vliegen) de 2017-tour van Asia geheel of gedeeltelijk zal missen. De Asia-tour Cruise to the Edge met Journey zou een super(-afsluitende?) tour worden. Jammer voor John!
Niet getreurd. Wie hem live aan het werk wil horen kan nu terecht bij Cherry Red Records voor een sixpack cd box waarop 3 live concerten werden geregistreerd eind jaren negentig.
Live In Argentina 1996 speelde zich af in het mooie Buenos Aires. Naast de pompende bass en rauwe stem van John Wetton, horen we een actieve Martin Orford op keyboard. Hierdoor krijgt de symfonische rock een beetje Genesis-gehalte. Of ze veel plezier beleefden aan hun trip naar Argentinië kan betwijfeld worden. Bij hun aankomst catapulteerde volgende vraag in hun gezicht: tot wie behoren de Falklands? Antwoord: I came to build bridges, not to burn them.
Op Live in Osaka 1997 worden de keyboardpartijen gespeeld door John Young en tekent ook weer Billy Liesegang voor de gitaarpartijen. Japan betekent veel voor Britse muzikanten. Ze worden er als koningen ontvangen en alles is tot de kleinste details geregeld. De aanvang van het concert triggert publiek en luisteraar. Was 1996 een gewoon rockconcert, dan onderscheidt Osaka zich door een mooie scherp afgelijnde mix. Technisch veel sterker. Natuurlijk met bekende en minder bekende songs: Sole Survivor, Starless, Easy Money. De playlist is veel evenwichtiger samengesteld, én met een indrukwekkende pianosolo van John Young. De zangpartij met akoestische gitaar in ‘Arkangel’ en ‘Emma’ breken je emotioneel. Naar het einde volgen de obligate nummers in een krachtige afgemeten uitvoering, met ruimte voor improvisatie. Een topconcert!
Twee jaren later staat John Wetton weer in Japan op het podium, maar dan in The Sun Plaza Tokyo.
De bezetting wordt nu gevormd door gitarist David Kilminster en keyboards zijn opnieuw in handen van Martin Orford. Op de drums niet langer Thomas Lang, maar Steve Christey. De setlist is bijna identiek als die van Osaka, op de volgorde na. Vooral Martin Orford valt op met zijn solo. John Wetton blinkt uit op zijn akoestische gitaar en geniet van zijn niet al te zuivere zang.
Deze box geeft een mooi live-overzicht van zijn soloperiode. Eerst beluister je alle 6 cd’s, maar na verloop van tijd ga je nog alleen de beste draaien. Voor mij cd4 Live in Osaka. Maar de keuze is volledig aan jou.

Line-up:
John Wetton (Lead Vocal, Bass, Acoustic Guitars)
Thomas Lang (Drums on cd 1,2, 3&4)
Steve Christey (Drums on cd 5&6)
Billy Liesegang (Guitar on cd 1,2,3&4)
David Kilminster (Guitar on cd 5&6)
Martin Orford (Keyboards on cd 1,2,5&6)
John Young (Keyboards on cd3&4)

Marino Serdons (4)

Randy Thompson Band: War Peace Love Fear

29/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Midnight Blue
Better Not Get Me Started
Forever On My Mind
All Good Now
Last Letter Home
What Side Are You On
Someday Soon
Drown In The Mainstream
33rd Of August

Platenlabel
Jackpot Records

Labelnummer
Promocd

Distributie
Jackpot Records

Promo-agent
Niet Gekend

Website Artiest
Randy Thompson Band

Sinds zijn debuut in 1987 is dit album het zevende van de in Clifton Virginia wonende singer/songwriter. Vier van zijn vorige releases haalden zelfs de top 40 Americanalijst in zijn thuisland en zijn vorig album ‘Collected’ stond in de top 10 jaarlijstjes van Outlaw Magazine en Country Music People. Thompson heeft het voor krachtige gitaren, die rock en country naadloos samenvoegen. Het harde leven ‘on the road’, waar de songs voor ‘War Peace Love Fear’ ontstonden, leverden Randy tonnen inspiratie. Hij staat met beide voeten stevig op de grond en wentelt zich niet in oeverloos gedroom. Zijn nuchterheid bezingt hij in ‘Better Not Get Me Started’, terwijl hij geen moment twijfelt aan zijn geliefde in het voor haar gepende ‘Forever On My Mind’. Iets meer country komt Randy uit de hoek in ‘Last Letter Home’ en ‘What Side Are You On’ dat na de intro een versnelling hoger schakelt. Persoonlijk val ik echter meer voor het met fiddle gebracht authentiek countrynummer ‘Someday Soon’.
‘War Peace Love Fear’ is zeker geen minderwaardig album, alleen klinkt het wat te voorspelbaar. Iets meer muzikale lef en durf hadden zeker voor wat meer verrassingen kunnen zorgen, want songschrijven kan die Thompson echt wel.

Lambert Smits (3 ½)

An album for guitar lovers who have a taste for a mix of country, rock and Americana

AJ Hobbs: Too Much Is Never Enough

29/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Too Much Is Never Enough
Life Without You
The Loser
The Bottle Let Me Down
Daddy Loved The Lord
Eastside
Shit Just Got Real
Are You Going To Tennessee?
A Whole Lot Of You And Me
Teak It Slow
Waylon & Merle
Tomorrow I’ll Be Hurtin’

Platenlabel
Booker Records

Labelnummer
Booker01

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
KG Music Press

Website Artiest
AJ Hobbs

AJ noemt de muziek die hij maakt geen country. Liever benoemt hij ze als Outlaw Soul, met invloeden uit de Texaanse muziek, rhythm & blues, gospel, maar toch vooral country. De term Outlaw Soul slaat dat ook meer op de inhoud van Hobbs’ lyrics dan op zijn muziek. Zijn verleden ligt hier bijna zeker voor een deel van aan de oorzaak. Opgegroeid in Riverside County, California, een regio die enkel een stopplaats was voor truckers op doortocht en waar weinig positiefs te beleven viel, had AJ geen boeiende jeugd. Kwam daar nog bij dat AJ’s vader een drankprobleem had met alle eraan verbonden gevolgen. Alhoewel AJ zich voorgenomen had om niet in het rolpatroon van zijn vader te vallen, raakte ook hij aan de drank en de drugs. Tot hij zich op een bepaald moment realiseerde dat, indien hij zo verder deed, ofwel in de gevangenis zou belanden of zelfs zou sterven. In zijn hoofd maakte hij de klik en begon zich nog intensiever op de muziek te storten. Het resultaat is zijn debuutalbum ‘Too Much Is Never Enough’. AJ Hobbs is geen softie. Zijn songs zijn recht uit het leven gegrepen en hij neemt geen blad voor de mond. Overtuigend opent hij met de titeltrack, een rockend countrynummer, waarna ook ‘Life Without You’ zich na een rustige start, ontpopt tot gitaar gestuurde, uptempo country. Het leven van een muzikant gaat niet steeds over rozen, zoals ‘The Loser’ aangeeft. Country, met wat bluesinvloeden, is de perfecte voedingsbodem voor de klaagzang in Merle Haggards ‘The Bottle Let Me Down’, waar de blazers de machteloosheid nog accentueren. Nog persoonlijker wordt het in ‘Daddy Loved The Lord’, waar het beeld van de aan drank en drugs verslaafde vader, die meer van The Lord hield dan van zijn vrouw en kinderen, scherp in beeld komt. En toch heeft AJ alle begrip voor zijn vader, die van inborst ‘a good man’ was, terwijl ‘Shit Just Got Real’ geen verdere verklaring nodig heeft. Wat is er dan beter dan liefde als troost? Hobbs zoekt die in het met pedal steel overgoten ‘A Whole Lot Of You And Me’. AJ kent zijn klassiekers. Zijn bewondering voor Waylon Jennings en Merle Haggard steekt hij niet onder stoelen of banken in ‘Waylon & Merle’.
AJ Hobbs kan songs schrijven, dat bewijst hij hier met klasse. Bovendien kiest hij voor stevige begeleiding van gitaren, pedal steel en fiddle, om zijn teksten nog krachtiger te doen overkomen. Knap debuut!

Lambert Smits (4 ½)

AJ Hobbs has not always had an easy life. His lyrics are full of personal experiences and memories and deliver outstanding country songs.

Darren Motamedy: All About Love

28/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

50 Shades Of Cool
Afterglow
All About Love
Floetic Smooth
All You Wanna Do
So Sweet
Last Flight To Vegas
You’re Incredible
Too Close

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
MMCD2014

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Darren Motamedy

In 2008 liet ik jullie hier kennismaken met de Amerikaanse saxofonist Darren Motamedy, toen ik zijn cd ‘Don’t Cha’ Know’ besprak. Sedertdien heb ik niks meer van hem gehoord, en toch heeft hij sedert 1989 al 10 cd’s uitgebracht, en is dit zijn 11de release. Er staan 9 tracks op die hij zelf componeerde. Darren opent up-tempo met ‘50 Shades Of Cool’, een “feel good” nummer, waarna de sfeer romantisch en “mellow” wordt op ‘Afterglow’ en op de titeltrack. Daarna wordt het cool en ritmischer op ‘Floetic Smooth’ met gesproken tekst door Portionte Floes. ‘All You Wanna Do’ is een gezongen mid-tempo track, gevolgd door het mooie, relaxte ‘So Sweet’. Darren brengt ons in de lucht met ‘Last Flight To Vegas’, waarna ‘You’re Incredible’ het zweemzoet aanpakt. En afsluiten doet hij op een funky manier met een cover van Blue’s ‘Too Close’. Ik smelt… Darren heeft weerom een leuk album afgeleverd, dat mij als saxliefhebber zeker kan bekoren. En ik hoop dat jij hem ook een kans geeft!

Patrick Van de Wiele (4)

Darren has delivered again a nice album, that I as a sax lover can appreciate. I hope you do the same!

Kebu: Perplexagon

28/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Perplexagon Part 1
Perplexagon Part 2
Perplexagon Part 3
Perplexagon Part 4
Perplexagon Part 5
Perplexagon Part 6
Dawn
Deep Blue
Solar Wind Surfing for Beginners with Dr. Bob
Song for Roger

Platenlabel
Secret Entertainment

Labelnummer
SCR071

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Kebu

Sebastian “Kebu” Teir is een Finse artiest die originele, instrumentale en melodieuze synthesizermuziek maakt door gebruik te maken van analoge synthesizers. Zijn muziek onderscheidt zich niet enkel door een kunstig gebruik van analoog materiaal, maar tevens door zijn leuke optredens. Ook heeft hij op YouTube als 5 miljoen bezoekers gehad. Zijn debuut ‘To Jupiter and Back’ verscheen al in 2012, en was een eerbetoon aan de synthesizergroten uit de jaren ’70 en ’80, die hem voorgingen, zoals Jean-Michel Jarre, Vangelis, Tangerine Dream enz. Het album werd goed ontvangen en in de Duitse Schallwelle Music Awards genomineerd voor “Best International Album”. Zijn nieuwste release ontdek ik nu pas, en bevat 10 tracks die door hem gecomponeerd werden. De titeltrack valt uiteen in 6 delen, waarvan ‘Part 1’ me onmiddellijk weet te bekoren met zijn frisse, melodieuze sound. ‘Part 2’ sluit daar naadloos op aan, terwijl ‘Part 3’ wat meer dance elementen in zich heeft. Daarna brengt ‘Part 4’ herinneringen aan Tangerine Dream naar boven, terwijl op ‘Part 5’ de muziek gelaagd is. ‘Part 6’ doet het rustiger aan. ‘Dawn’ begint rustig, waarna het opgewekt verder kabbelt. Daarna hoor ik op ‘Deep Blue’ meer bas en percussie, in een dansbare mix. ‘Solar Wind Surfing for Beginners with Dr. Bob’ ga ik zowaar het ritme meestampen. Kebu sluit af met het zachte, sfeervolle ‘Song for Roger’, dat opgedragen wordt aan Roger Nyman. Kebu zal later dit jaar ons land aandoen, en ik hoop erbij te zijn. Een zeer interessante ontdekking ut het hoge Noorden, dat me zo’n 30 jaar terug in de tijd transporteert.

Patrick Van de Wiele (4½)

A very interesting discovery from the North, that transports me 30 years back into the past. Kebu comes to our country later this year. I hope to be there!

Dewa Budjana: Zentuary

26/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:
DISK 1

Dancing Tears
Solas PM
Lake Takengon
Suniakala
Dear Yulman
Rerengat Langit (Crack In The Sky)

DISK 2

Pancaroba
Manhattan Temple
Dedariku
Ujung Galuh
Uncle Jack
Zentuary

Platenlabel
Favored Nations

Labelnummer
FN 2880

Distributie
Moonjune Records

Website Artiest
Dewa Budjana

De Indonesische gitarist Dewa Budjana kwam hier al tweemaal aan de beurt, eerst in 2014 met ‘Surya Namaskar’ en daarna in 2015 met ‘Hasta Karma’. Maar het Indonesische publiek kent hem best als gitarist van de groep Gigi. Dit moet ondertussen zijn 10de soloalbum zijn, waarop hij bijgestaan wordt door Tony Levin (bas), Gary Husband (drums, keyboards en piano) en Jack DeJohnette (drums), plus speciale gasten zoals gitarist Guthrie Govan (The Aristocrats; Steven Wilson; GPS), saxofonist Tim Garland (Chick Corea; Bill Bruford), saxofonist Danny Markovich (Marbin); het Tsjechisch Symphony Orchestra o.l.v. Michaela R?ži?ková, de Indonesische fluitist/vocalist Saat Syah, en Indonesische zangeressen Ubiet & Risa Saraswati. Voor deze dubbel-cd schreef hij alle nummers zelf. Alhoewel hij al samenwerkte met o.a. Peter Erskine, Vinnie Colaiuta, Antonio Sanchez, Chad Wackerman, Jimmy Johnson, Jimmy Haslip, Dave Carpenter, Reggie Hamilton, Ben Williams, Joe Locke, Larry Goldings, Janis Siegel, Dwiki Dharmawan, Ron Thal Bamblefoot, Billy Sheehan, is hij in onze westerse wereld nog steeds niet bekend. Hier vermengt hij elementen uit progressieve rock, Nu-jazz, fusion en wereldmuziek. ‘Dancing Tears’ opent met gezangen en een Oosters sfeertje, maar verandert dan al snel in een fusionwerkje. Op ‘Solas PM’ komt er pianosolo, en daarna is op ‘Lake Takengon’ synthesizer te horen. ‘Suniakala’ klinkt duidelijk progressiever. Op de tweede cd springen drie lange nummers eruit, nl. ‘Manhattan Temple’, ‘Ujung Galuh’ en ‘Uncle Jack’, alledrie meer dan 10 minuten lang. Dit album bewijst dat Dewa sterker dan ooit naar voren komt, en al zijn invloeden weet te verweven.

Patrick Van de Wiele (3½)

This double album proves that Dewa is stronger than ever, and knows how to weave all his influences.

Bob Young: Back in Quo Country – Expanded Edition

26/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Down Down
Can’t Give You More
Claudie
Caroline
Mean Girl
Shady Lady
I Saw The Light
Nightride
Living On An Island
Dirty Water

Bonustracks:

Fine Fine Fine
Chicago Blue
Just Close Your Eyes
The Devil Went Down To Georgia
English Rose And Yankee Dan
Caroline
I’ll Be Back
Down Down

Platenlabel
HNE Recordings

Labelnummer
HNECD076

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Bob Young

Toen in 1968, de band die voorheen bekend was als The Scorpions, The Spectres en Traffic Jam, tot Status Quo omgedoopt werd, vervoegde Bob Young hen als roadie, toermanager en harmonicaspeler. Dat deed hij tot in 1981. Al gauw begon songs te schrijven met bassist Alan Lancaster, gitarist Rick Parfitt, en met frontman Francis Rossi. Dat leidde dan tot o.a. ‘Down Down’, ‘Caroline’ en ‘Dirty Water’. Maar wat minder bekend is, is dat de ze rockers een sterke affiniteit hadden voor country. Bob Young vond dat bepaalde Quo songs een country aanpak verdienden. “When I recorded this album I wasn’t trying at all to better the Quo songs. I just wanted to do a few of the songs I’d written, in the way that I wanted.” Bob wordt hier bijgetreden door “Young & Moody” collaborateur, Micky Moody, Albert Lee, Billy Bremner, B J Cole, Pete Wiltshire, en Quo’s Francis Rossi & Rick Parfitt. De Quo klassiekers ‘Claudie’, ‘Mean Girl’ en ‘Living On An Island’ zijn hier ook te horen in een countryjasje.
En de 10 songs kregen er 8 bonustracks bij. Zoals Charlie Daniels’ ‘The Devil Went Down To Georgia’, ‘Chicago Blue’, ‘Just Close Your Eyes’ en ‘I’ll Be Back’, geproduceerd door Deep Purple’s Roger Glover. Als extraatje krijg je nog een schrijfsessie versie uit 1973 van ‘Down Down’ erbij, opgenomen in het Travelodge Motel in Hollywood tijdens de eerste Amerikaanse tournee.
Of je nu een Quo fan bent of niet, deze countryversies zijn zeker niet mis.

Patrick Van de Wiele (4)

Whether you are a Status Quo fan or not, these country versions are not to be missed.

Echotape: Wicked Way

26/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

All My Days
Whiskey Bar
Friend Like Me
Grams
I Got You
We’ve Been Dreaming
See You Soon
Little White Lies
Pray
Soul
Wicked Way

Platenlabel
Eigen Beheer

labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Niet Gekend

Website Artiest
Echotape

Echotape is een Britse indie-rockband, een kwartet, opgericht in 2010. Met hun eerste demo trekken ze de aandacht van Killing Joke bassist en sterproducer Martin Glover. (producer van o.a. Dido, The Verve, Futurehead) Met hem nemen ze hun debuutalbum ‘Collective’ (2013) op. Ze noemen zichzelf een DIY-band (Do It Yourself-band). Ze hebben geen major label nodig en doen alles in eigen beheer. Ook hun video’s maken ze zelf. Het is een hard werkende band. ‘Wicked Way’ is dan ook al hun zesde album op een dikke vier jaar tijd. Alleen dat is al lovenswaardig.
Hun nieuwe album dat in december 2016 in Europa verschijnt, gaat al in de zomer over de toonbank in Engeland en wordt aangekondigd als een plaat met ’11 zomerse hymnes’. Het klinkt inderdaad wel heel zomers en optimistisch en positief. Volgens de band moet deze cd voor de grote doorbraak zorgen. En dat zou wel eens kunnen lukken.
Het album opent met ‘All My Days’ en ‘Whiskey Bar’, beide stevige indierockers. Wat het meest opvalt, is dat hun refreinen nogal catchy zijn en dat het meezinggehalte hoog ligt. Het wordt een meebrulgehalte bij de snelle folkrocker ‘Friend Like Me’.
Mumford & Sons komen om de hoek kijken in ‘Grams’, ‘Pray’, ‘Soul’ en overduidelijk in ‘I Got You’, dat wat wegheeft van ‘Little Lion Man’.
Ook zeer folky, met als begeleiding enkel handgeklap, een akoestische gitaar en wat drums is het mooie en gevoelige ‘We’ve Been Dreaming’. ‘See You Soon’ gaat er steviger tegenaan, terwijl ‘Little White Lies’ een rustig folknummer is. De stemmen en vooral de vocale koortjes zijn een genot voor het oor. Het album wordt afgesloten met het titelnummer ‘Wicked way’ dat ook weer in de richting van de oude Mumford & Sons gaat, maar dan toch weer anders en zeker zo origineel.
Ik weet zeker dat deze band nog potten zal breken en het zou heel goed kunnen dat ze gelijk hebben en dat dit hun doorbraakplaat wordt.

Peter Jacobs (4,5)

Echotape brings us indie rock to folk rock like Mumford & Sons, but just a little different. I know this band is going to break some records and I truly believe, with the right promotion, that this album will cause an international breakthrough.

Kurt Deemer Band: Gaslight

26/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Fire Escape
Gaslight
Burningman
Heaven Sent
She Breaks
Fading
Come Close
Hot Air
Stop
28 Days
Unspoken
Kiss Off The Night

Platenlabel
Circo

Labelnummer
Circo 028

Distributie
CD Baby

Promo-Agent
Hemifran

Website Artiest
Kurt Deemer

Singer-songwriter/vocalist Kurt Deemer is een indie/rock veteraan die een graag geziene artiest is rond de Baltimorse grungy muziekscene. Samen met drummer Steve Rose, Kris Maher (bas), de uit Pittsburg afkomstige gitarist John Christensen en orgelist Ben Alexandre promoot Kurt nu de twaalf tracks tellende debuut full lenghte release ‘Gaslights’. Het moderne ‘Fire Escape’ mag hier de dans openen. De gezellig voortkabbelende gitaarriffs worden hier meteen ingekleurd door een bluesy mondharp. De titeltrack is dan weer een vette knipoog naar Tom Petty. Maar in songs als ‘Burningman’ en vooral in ‘Heaven Sent’ gaat de gashendel lichtjes overhellen naar het rood. De ballade ‘She Breaks’ vind alweer een gezellige opvolger in het bijdetijdse ‘Fading’ en in het folky ’28 Days’. De sympathieke gitaarintro van ‘Come Close’ groeit langzaam uit tot een heus capiter door zijn aanwakkerende mandolinetunes en een knappe gitaarsolo in het middenstuk.
De songs ‘Stop’ en ‘Unspoken’ liggen in dezelfde complexie, maar gaan op geen enkele ogenblik vervelen door de steeds wisselende gemoedstemmingen in de muzikale arrangementen. Het afsluitende ‘Kiss Off The Night’ is een perfect voorbeeld hoe hemels mooie Americana rock steeds zou moeten klinken. Kurt Demmer’s songs voelen vertrouwd aan. Maar klinken desalniettemin toch vitaal en nieuw. Subtiel schijfje!

Philip Verhaege (4 ½)

Deemer’s songs feel strangely familier, yet vital and new. ‘Gaslight’ is a great release!

Gaetano Letizia: Resurrection

26/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Resurrection
Old Guitar Player
Hot & Cold Woman
Standing by the Door
Nothin' to Me
Three Hearts
Purgatory
Mr. Bad Luck
Sylvester Loved the Ladies
Laugh in the Dark
Have a Little Party
Talk to Yourself
Heaven or Hell
Ascension

Platenlabel
Letizia Music

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
CD Baby

Promo-Agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Gaetano Letizia

Heel wat artiesten werden beïnvloed door Jimi Hendrix of Jon Spencer. Gelukkig houdt Gaetano het met zijn authenticiteit en creativiteit heel wat spannender dan de gewone en ordinaire blues artiesten. Met zijn tiende album ‘Resurrection’ musiceert hij op een speelse en inventieve wijze. De Aurora, Ohio (Cleveland) gebaseerde singer-songwriter/gitarist speelde in het verleden zowel bij een jazz als een blues trio. Zijn muzikale carrière omvat dan ook meer dan vier decennia. Hij begon op zijn vijftiende met gitaar spelen en speelde amper een jaar later als professional in een zijn eigen band. Letizia had zelfs privé lessen van grootheden als George Benson en Pat Martino. Na zijn studies aan de Kent State University ging hij muziekcompositie studeren aan de Baldwin Wallace Conservatory Of Music. Gaetano speelde in het verleden ook met Matt ‘Guitar’ Murphy en had opnamen met June Core en Robert Lockwood Jr. Nu heeft hij met The Underworld Blues Rock Band een zeskoppige band met Larry Keller (bas), drummer Steve Renko en percussionist Bill Ransom. Samen met de blazerssectie van Tim Keehn op trombone, Mike Fisher (trompet) en saxofonist Bob Esterle vormen ze de basis voor de veertien nummers. En die zijn een heerlijke mix van jazz, blues, reggae, latin en rock. Het album opent met het titelnummer ‘Resurrection’. Gaetano’s glinsterende gitaarshuffle komt meteen in de spotlights en deze schuiven ook heerlijk aan in het autobiografische ‘Old Guitar Player’. Na zijn kijk als veteraan op deze muzikale wereld expireert de blazerssectie het New Orleans getinte ‘Hot & Cold Woman’ enige funky maatstaven aan. De drumintro in het nummer ‘Standing By The Door’ geeft de normering voor het daaropvolgende Latin begeesterde ‘Nothing To Me’ en het bluesy ‘Three Hearts’. De blues track ‘Mr. Bad Luck’ wordt hier alweer gekenmerkt door de blazerssectie en een gearomatiseerde outro. Het nummer ‘Sylvester Loved The Ladies’ maakt op zijn beurt dan weer gretig gebruik van opwindende salsa grooves, en met de dancebeats in ‘Laugh In The Dark’ en het rumba ‘Have A Little Party’ hoeden we onze dansschoenen nog even aan. Na de moderne compositie ‘Heaven And Hell’ komt het gospel geïnfluenceerd ‘Ascension’ onze danskater wegspoelen.
Gaetano Letizia heeft allerminst een makkelijk weg uitgekozen voor dit nieuwe project. En laat dat nu net zijn muzikale capaciteiten kenmerken.

Philip Verhaege (4 ½)

Gaetano Letizia has not chosen an easy path for this new project. And that's just characterize his musical abilities. Great!

Jon Gindick: When We Die, We All Come Back As Music

26/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

When We Die We All Come Back as Music (feat. Ralph Carter)
Wishing Well
Bird On a Wire
Ghost Dance
School
Maxine
I Love You More
Mystery
Jealous Kind of Guy
Easy Come, Easy Go

Platenlabel
Old Chimney

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
CD Baby

Promo-Agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Jon Gindick

Harmonicavirtuoos en zanger/gitarist Jon Gindick is al lang geen onbekende meer in deze blues wereld. Met zijn typerende titeltrack slaat hij hopelijk de nagel op de kop. Terugkomen als muziek, dat klink voor ons werkelijk als muziek in de oren. Jon heeft ook enkele studieboeken over het aanleren en het bespelen van de harmonica, in de gespecialiseerde winkelrekken liggen. Met meer dan een miljoen verkochte exemplaren heeft hij dus al heel wat harpliefhebbers geïnspireerd. Net zoals hij steevast doet op zijn ‘Jon’s Blues Harmonica Jam Camps’. Nu heeft hij met behulp van producer en multi-instrumentalist Ralph Carter een origineel album te promoten. De tien tracks zijn een verfrissende mixture van folk, jazz, funk en blues harmonica. Gindick’s ruwe stem leent zich perfect voor zijn concipiërende blues sound. De gezellige titeltrack mag het album openen. De rijkelijke instrumentatie zorgen meteen voor heel wat kwistige tunes. Naast zijn harpsound zorgen drummer Louie Broussard, Ken Stage’s pianoarrangementen, Ralph Carter (baslijnen), Bobby Loya (trompet) en Bill Bixler’s saxofoon en klarinet voor behaaglijke culminatiepunten. In de track ‘Wishing Well’ komt Chuck Kavooris de band modificeren met zijn aanjagende slide gitaar. En het feestje gaat lekker verder in de ballade ‘Bird On a Wire’ en het opwindende funky begeesterde ‘Ghost Dance’. De mid tempo blues song ‘School’ heeft dan weer die flonkerende R&B ondertoon. Zijn fascinerende harp is nog maar net uitgestorven of daar is het jazzy geïnspireerde ‘Maxime’ en de laconieke ballade
‘I Love You More’. De song ‘Mystery’ is nog zo’n nummer waar wij hier gek op zijn. De Chicago geargumenteerde ritmesectie entameert zo in de feilloos gespeelde harpriffs. Het nummer ‘Jealous Kind of Guy’ heeft dan weer een Latin argumentatie. Cater’s gitaar en Ken Stage orgelarrangementen vormen een mooie compensatie voor Jon Gendick’s harptunes. Het afsluitende ‘Easy Come, Easy Go’ is een klaaglijke Country ballade die dan weer boordevol emoties zit.

Philip Verhaege (4 ½)

Jon Gindick put himself not in a one-sided musical corner. This release is highly recommended

Shoot: On The Frontier

26/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Neon Life
Ships And Sails
Living Blind
On The Frontier
The Boogie
Midnight Train
Head Under Water
Sepia Sister
Old Time Religion
Mean Customer

Bonus:

Storms As Sorrows (radio session)
The Neon Life (radio session)

Platenlabel
Angel Air

Labelnummer
SJPCD497

Distributie
Proper Music

Promo-agent

Website Artiest
James ‘Jim’ McCarty

Zelden kreeg ik zo’n aangename verrassing in de cd-speler. Een vergeten juweeltje uit de jaren ’70. Jim McCarty (drummer en oprichter van The Yardbirds) verliet in 1970 de legendarische band Renaissance en stortte zich op een nieuw project: Shoot werd geboren. In 1973 verscheen onderhavig debutalbum On The Frontier. Samen met David Greene kwamen ze eind ’72 terecht in John Peel’s BBC Radio One Session. En een maand later, januari 1973, stonden ze als support van The Pretty Things op het illustere Friars Ayelsbury festival.
Het album opent met ‘Neon Life’ een upbeat song met een drijvende piano en sax. Prachtige harmonieën sieren ‘Ships and Sails’. Jim’s arrangementen dragen de stempel van de tijd maar worden bijna tijdloos door de variatie. ‘Living Blind’ is funky met de toegevoegde brassband en titelsong ‘On The Frontier’ neigt naar West Coast. De meeste drummers voelen zich in een hoekje gedrongen door de frontmen. Jim McCarty bewijst met dit album dat hij meer dan een radetzky in zijn mars heeft.
De toenmalige hoes, met een luipaard background - een Indiase-touch -volledig in het geel, was zo opvallend dat je ze moeilijk kon overslaan in een platenbak. Maar zelf heb ik de originele uitgave nooit gezien. Laat staan dat ik de kwaliteit kon vermoeden. We schrijven 1973 en langzaam begint in de UK het muzieklandschap te veranderen. Queen, Roxy Music, Genesis,…veroveren het podium en Shoot is niet mis geschoten, maar wel te laat om in de roos te schieten. Het album doet ook heel Amerikaans aan: wat bleus, country, west coast. Maar zelfs in California bleef het succes beperkt. Toch raad ik iedereen aan om enkele songs te downloaden, hoe meer je luistert hoe mooier ze worden. En anders vlieg je maar naar Jamaica voor het Flower Power Music Festival.

Line-up:
Jim McCarty (Lead Vocals, Keyboards, Percussion)
Dave Greene (Vocals, Guitars, Banjo)
Craig Collinge (Drums, Percussion)
Bill Russell (Bass)
Lyn Dobson, Bob Birtles (Horns)
BJ Cole ( Pedal Steel, Dobro)
Graham Preskitt (Violin)
John Tout (piano on Old Time Religion)

Marino Serdons (4,5)

A forgotten jewel of former Yardbirds and Renaissance drummer Jim McCarty. ‘Shoot’ missed the commercial goal in the seventies but is nevertheless an impressive album.

Graham Central Station: Now Do U Wanta Dance-My Radio Sure Sounds Good To Me-Star Walk

25/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:
DISC 1: Tracks 1-10: Graham Central Station: Now Do U Wanta Dance lp
Tracks 11-14: Larry Graham And Graham Central Station: My Radio Sure Sounds Good To Me lp

Happ-E-2-C-U-A-Ginn
Now Do-U-Wanta Dance
Last Train
Love And Happiness
Earthquake
Crazy Chicken
Stomped Beat-Up And Whooped
Lead Me On
Saving My Love For You
Have Faith In Me
Pow
My Radio Sure Sounds Good To Me
Is It Love?
Boogie Witcha, Baby

DISC 2: Tracks 1-4: Larry Graham And Graham Central Station: My Radio Sure Sounds Good To Me lp
Tracks 6-11: Larry Graham With Graham Central Station: Star Walk lp

It’s The Engine In Me
Turn It Out
Mr. Friend
Are You Happy?
Is It Love? (US single edit)
(You’re A) Foxy Lady
Star Walk
The Entertainer
Scream
Sneaky Freak
Tonight
(You’re A) Foxy Lady (US single edit)
Star Walk (US single edit)

Platenlabel
Soul Music Records

Labelnummer
WSMCR 5149D

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Larry Graham

Nadat bassist, singer-songwriter Larry Graham de groep Sly & The Family Stone verliet, kwam hij in 1974 met de band Graham Central Station op de proppen. Hun debuut kwam uit bij Warner Brothers, gevolgd door 3 bestsellers, nl. ‘Release Yourself’, ‘Ain’t No Bout-A Doubt It’ en ‘Mirror’. Toen de lp ‘Now Do U Wanta Dance’ (de eerste van dit drieluik, nu op dubbel-cd) verscheen in 1977 genoot de groep van een constant succes. De titeltrack (met zijn vocoder) klom door tot in de Top 10 en daarnaast stonden er covers op van Al Green’s ‘Love And Happiness’ en Bobby Bland’s ‘Lead Me On’. ‘Last Train’ doet dan weer denken aan James Brown. Het centrale stuk is echter ‘Earthquake’, met zware bas, explosies en zelfs heavy metal gitaar.
De tweede in het rijtje is ‘My Radio Sure Sounds Good To Me’ en werd geproduceerd door jazzlegende Benny Golson. Let op de funky titeltrack en de ballade ‘Is It Love?’.
Twee jaar later, in 1979 verscheen de derde hier, ‘Star Walk’ met Philadelphia producer Bobby Martin en arrangeur Ron Kersey. Daaruit kwam de hit ‘(You’re A) Foxy Lady’ en de titeltrack die duidelijk meer in de richting van disco gaat.
Deze heruitgave komt er met “liner notes” van Matt Bauer met quoten van Larry Graham en groepslid Jerry Martini. Een aanrader voor funkateers!

Patrick Van de Wiele (4)

This double reissue contains three albums by Graham Central Station & Larry Graham, and is a must for funkateers!