Blog Archives - KEYS AND CHORDS

Willie Nile: World War Willie

29/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Forever Wild
Let’s All Come Together
Grandpa Rocks
Runaway Girl
World War Willie
Bad Boy
Hell Yeah
Beautiful You
When Levon Sings
Trouble Down In Diamond Town
Citibank Nile
Sweet Jane

Platenlabel
Blue Rose Records

Labelnummer
BLU DP0683

Distributie
Sonic RendezVous

Promo-agent
Klanderman Promo

Website Artiest
Willie Nile

Robert Anthony ‘Willie Nile’ Noonan werd geboren op 7 juni 1948 in Buffalo, New York. Volgens critici is hij een van de meest opwindende post-Byrds folk rockartiesten van de laatste decennia. Willie kwam uit een muzikale familie en zijn grootvader was een Vaudeville pianist die speelde met Bill “Bojangles” Robinson en Eddie Cantor. Door zijn broers raakte hij in de ban van Elvis Presley, The Everly Brothers, Buddy Holly en Fats Domino. Op zijn achtste begon hij zelf met het tokkelen op een pianoklavier en nam tijdens zijn tienerjaren enkele klassieke muzieklessen. Hij begon al snel muziekstukken te componeren en werd een graag gezien artiest in het folk- en rockcircuit. In 1980 hield hij dan zijn zelftitelend debuutalbum boven de doopvond. Nu heeft Willie Nile dus zijn tiende studiorelease te promoten, en het is de opvolger van het succesvolle album ‘If I Was a River’ uit 2014. Het schijfje opent met het schitterende
‘Forever Wild’, dat al even vakkundig wordt ingelost door de levendige tunes van ‘Let’s All Come Together’. Willie geeft vervolgens zijn humoristische muzikale visie in ‘Grandpa Rocks’. De folk rockballade ‘Runaway Girl’ staat in aangename tegenstelling met de rockarrangementen van de titeltrack en de meest popy song op het album ‘Bad Boy’. Steengoede rock-‘n- roll is op zijn beurt dan weer ‘Hell Yeah’, waar het gaspedaal stevig wordt ingedrukt. Het nummer ‘When Levon Sings’ gaat over Levon Helm die overleed in 2012. De beukende ritmesectie in ‘Citibank Nile’ brengt ons zo naar de enige cover op het album ‘Sweet Jane’ waar The Velvet Underground in 1970 een heuse hit mee scoorden, al leunt Nile’s versie dichter aan bij Lou Reed’s vertolking van pakweg acht jaar later.

Philip Verhaege (4½)

The seasoned Willie Nile have again to promote a first class album. Great Stuff !

Too Slim And The Taildraggers: Blood Moon

29/4/2016

DETAIL ALBUMS

Tracks:

Evil Mind
Blood Moon
Twisted Rails
Get Your Goin’ Out On
Gypsy
My Body
Dream
Letter
Good Guys Win
Twisted Rails (Slight Return)

Platenlabel
Underworld Records

Labelnummer
UND0025

Distributie
Vizz Tone Label Group

Promo-agent
Vizz Tone Label Group

Website Artiest
Too Slim And The Taildraggers

Too Slim And The Taildraggers werd opgericht in 1986 in Spokane, Washington. De band had liefst vijf albums die hoog piekten in de top 10 van de Billboard Top Blues Album charts. Deze Amerikaanse bluesrock formatie bracht onlangs hun dertiende album op de markt. Het trio Tim “Too Slim” Langford (vocals, gitaar), Jeff “Shakey” Fowlkes (drums, vocals, percussie) en Robert Kearns (bas, vocals) openen hun album met de funky bluesrocktunes van ‘Evil Mind’. De titeltrack heeft op zijn beurt dan weer die heavy basstructuur en beukende drummokerslagen die langzaam in het vaarwater komen van Tim’s prikkelende gitaar fraseringen. De harmonieën van ‘Twisted Rails’ doen ons bijwijlen sterk terugdenken aan Jimi Hendrix, al zal de gitaardiversiteit hier natuurlijk niet vreemd aan zijn. Op naar de al even fantastisch klinkende Southern rocksong ‘Get Your Goin’ Out On’ en ‘Gypsy’.
Met ‘My Body’ komt zowaar de eerste en enige ballade bovendrijven. De luchtige instrumentatie past ook hier wonderwel bij Tim’s ruw en ongezouten stemtimbre. Tijd voor het hardere gitaarwerk in het magische ‘Dream’ en de onvolprezen rocktune van ‘Letter’.
De heren vertonen geen roekeloos gedrag in de hoog oplopende klassieke rocksound van ‘Good Guys Win’. Van de song ‘Twisted Rails’ krijgen we als toemaatje een slight return versie. Het trio kwijt zich alweer voortreffelijk van zijn taak. Het album ‘Blood Moon’ is dan ook een aanrader van formaat!

Philip Verhaege (5)

This trio is back in a great shape. The album ‘Blood Moon’ is a must for any bluesrock

Speedtwins: It’s More Fun To Compete – Vinyl LP

29/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:
CHAPTER A

Speedtwins
Motorbike Song – Version 1
Sadie Slider
So Why Pretend
London
Midnight Ladies
Bomb in the Jukebox

CHAPTER B

My Generation
Stiletto Heels
Herbert’s Hoover
Two Friends
Domino
Two Wheels – Version 1
Blackmail

CHAPTER C

Lies Lies Lies – Version 1
Selfmutilation
Silver
Wounded
Side Show
Motorbike Song – Version 2

CHAPTER D

Modern Dancing
Twilight Zone
Brain Damage
Two Wheels – Version 2
Lies Lies Lies – Version 2
Cages
These Boots

Platenlabel
Pseudonym Records

Labelnummer
VP99-058

Distributie
Centertainment

Website Artiest
Speedtwins

el, wel, de Speedtwins! Nooit gedacht dat we ooit nog eens een heruitgave zouden krijgen van hun eerste (en meteen ook enige) LP uit 1978, aangevuld met wat lijkt op bijna alle nummers die deze Nederlanders uit Arnhem het jaar daarna (op 7”) hebben uitgebracht.
Dat het zo verwonderlijk is, heeft weinig te maken met de kwaliteit van de muziek. De band was gewoon geen lang leven beschoren. Speedtwins werd opgericht in 1977 door de Engelse (maar in Nederland wonende) zanger Jody Daniel, gitarist Leen Barbier (Hank the Knife, The Jets), drummer Nico Groen (Johnny Hoes) en de onervaren bassist Jacky Wolters. De punkers kregen als snel een platencontract aangeboden door Universe, maar na het vertrek van Nico Groen tegen eind 1978 was de laatste single die ooit opgenomen werd ‘Blackmail/Bomb in the Jukebox’ van amper een jaar later. Nog eens een decennium daarna overleed Daniel na een motorongeluk, wat een mogelijke reünie definitief naar het rijk der fabelen verwees.
De muziek werd op 24-bits geremasterd, maar toch overstijgt de geluidskwaliteit niet die van de gemiddelde demo – en zo hoort het eigenlijk ook. De 27 nummers die over 2 albums en 4 kanten zijn verspreid, zijn immers pretentieloze punkliedjes waar een gezonde dosis rock ’n roll in doorklinkt. Er wordt zeker niet slecht gemusiceerd, maar alles blijft behoorlijk simpel, zonder verstoken te blijven van de nodige hooks. Daniels rasperige stem past goed bij de muziek en de korte solo’s doen vaak meer denken aan traditionele rock ’n roll dan wat de meeste punkbands uit die tijd lieten horen.
‘It’s More Fun to Compete’ hoort zeker thuis in de muziekbibliotheek van alle nostalgische punk- en rockfans die hun muziek het liefst rauw, zonder franjes en erg authentiek verorberen.

Dirk Vandereyken (3½)

Shari Puorto: My Obsession

29/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

It’s A Damn Shame
Home Of The Blues
Six Months Sober
Sugar Daddy
My Obsession
Old Silo Road
Workin In The Room
Better Left Unsaid
What’s The Matter With The World
All About You
Turned To Stone
When A Man Loves A Woman

Platenlabel
Little Lightning Productions

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
CD Baby

Promo-agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Shari Puorto

Van deze bevallige Amerikaanse dame had ik nog nooit gehoord maar gelukkig heb ik bij het beluisteren van deze cd dit gedeelte achter mij kunnen laten.
Buiten dat Shari fysiek mooi oogt, is ze ook gezegend met een stem uit de duizenden.
Het is tenslotte al haar vierde studiorelease maar helaas voor mij een eerste introductie.
Shari heeft een soulachtige bluesstem en we kunnen die best vergelijken met die van die andere grote Amerikaanse zangeres Bonnie Bramlett. Zij was ook reeds support voor o.m. Tommy Castro, Robin Trower, Tab Benoit, Joe Bonamassa enz… Dus ze hoeft voor mij geen geloofsbrieven meer neer te leggen en dat bewijst ze uiteraard over de ganse lijn op deze zeer sterke, voortreffelijke langspeler.
Op het album ontdekken we enkele in het oog springende namen die wat hielpen in de studio. Zo horen we de beroemde Tony Braunagel op de drums, Jimmy Vivino (Al Kooper) is van dienst als snarenridder, Barry Goldberg (Mike Bloomfield) beroert de ivoren toetsen en schreef mee aan het grootste deel van de songs. Verder nog interactie van en met Johnny Hawthorn (gitaar), Steve Fischer (gitaar), Jim Pugh (piano) e.v.a.
12 nummers vinden we terug op dit schijfje en ik heb bij geen enkel nummer de fast-forwardtoets moeten gebruiken.
Meteen de beuk erin met de funky/jazzy opener ‘It’s A Dame Shame’ die een vreemde intro laat horen. Sommige nummers zijn blues gekleurd en ‘Home Of The Blues’ is daar een leuk voorbeeld van, blues van hoe het moet klinken. ‘Sugar Daddy’ laat zich niet meteen in één hokje dringen maar luister vooral naar de stem van Shari en de gitaarinterventies. Gewoonweg prachtig.
Zelfs met de meest intieme nummers weet Shari ons muzikaal om de oren te slaan want als tracks als ‘My Obsession’ en ‘All About You’ je niet over de streep van de twijfel weten te trekken, dan vrees ik dat je stoppen in je oren hebt zitten.
Buiten haar eigen werk, kon je Shari reeds als lead vocaliste horen op de hommage aan Bugs Henderson ‘The Kind Of Clubs’.
We kunnen deze nieuwe worp niet onder één label catalogeren want als je goed naar het hartverwarmende ‘Old Silo Road’ luistert is het moeilijk om te definiëren onder welk genre je dit kunt plaatsen. En stevig gerockt wordt er op ‘Workin In The Room’ dat dan weer bruist van de energie en stilzitten is geen optie. Het tempo van dit nummer vindt naadloos aansluiting van ‘What’s The Matter With The World’ want de dansvloer moet bevolkt blijven.
Om af te sluiten een eerbetoon aan een man die er toch in sloeg om met slechts enkele nummers wereldwijd aandacht te trekken, nl. Percy Sledge’s ‘When A Man Loves A Woman’ krijgt van Shari een opfrisbeurt en ze houdt zich aan de originele melodielijn.
Als we nu mogen spreken over een knappe, frisse met zomerse tintjes geproduceerde cd, dan komt deze ‘My Obsession’ zonder enige twijfel op de eerste plaats. Shari bewijst dat ze buiten haar fysieke verschijning ook nog een fantastische stem heeft en dat het schrijven van sterke nummers geen vreemde zaak is voor haar. Well done, Shari, en nu nog een Europese (inclusief ons landje uiteraard) tournee om je nieuwe schijf te promoten. Heren promoters, zoek niet langer, this is it!

Alfons Maes (5)

If we may speak about a beautiful, with summery touches, produced album then "My Obsession" is without any doubt the first thing that pops into my mind. Shari has not only a fantastic voice but writing good solid songs is not a strange thing for her. Well done, Shari, and now a European tour to promote your new album. Dear promoters, search no further, this is it! This is great music!!

Hierbij nog de video van haar uitvoering van Blind Faith’s ‘Can’t Find My Way Home’.

Roland: One Step At A Time – Vinyl LP

29/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:
Side A

Another Night
Gig N°9
Pistol Packin’ Mama
Blues Run The Game
Will The Circle Be Unbroken
Jokes And Funky Jokers
Sunday Morning Come
No Woman Blues

Side B

Country Shack
Swamp Rise
Corina Blues
Don’t Make Promises
She Lies When She Smiles
Galactic Glides
Cripple Creek
It Keeps Rainin’

Platenlabel
Starman Records

Labelnummer
SMR071

Distributie
Suburban/Bertus

Website Artiest
Roland

‘One Step At A Time’ is Rolands tweede album en dateert uit 1972. Zijn eerste album ‘A Tune For You’ is nu eveneens door Starman Records voor de eerste maal opnieuw op vinyl uitgebracht. De recensie hiervan kan u ook op deze site lezen.
Dat Roland al vrij vlug muzikaal evolueerde, kan je horen op ‘One Step At A Time’, dat alhoewel het maar een jaar later opgenomen werd dan ‘A Tune For You’ toch reeds een andere artiest laat horen. Roland maakt er niet alleen meer gebruik van elektrische instrumenten, maar zijn talent om klassiekers een ‘Van Campenhout’ behandeling te geven, komt nu pas goed tot uiting. Zo zet hij ronduit schitterende versies neer van ‘Pistol Packin’ Mama’ en ‘Will The Circle Be Unbroken’. Erg leuk is ook het jazzy, funky ‘Jokes And Funky Jokers’. De sfeer van de ‘love and peace’ jaren is nog steeds aanwezig, maar wel minder nadrukkelijk. Country en swampblues klinken feller door in respectievelijk ‘Country Shack’ en ‘Swamp Rise’ en er is werk gemaakt van de arrangementen. Voor die tijd klinkt ‘Galactic Glides’ wel erg vooruitstrevend, en het brengt ook Rolands experimenteel kantje aan de oppervlakte. Een kantje dat zich in zijn later werk nog vaak met succes zal manifesteren. Bovendien worden we ook op dit album weer verwend met indrukwekkende, niet eerder uitgebrachte bonustracks. Net als gedeeltelijk op ‘A Tune For You’, werden deze door BRT2, omroep Brabant opgenomen tijdens de troubadoursavond van 7 maart 1970 in Anderlecht. ‘No Woman Blues’ is een hartverscheurende ballade, waarbij Roland zich enkel met akoestische gitaar begeleidt. Tweede bonustrack is een erg knappe persoonlijke versie van het door Fats Domino bekend gemaakte ‘It Keeps Rainin’’, met een fenomenale Jean Blaute op Hammond.
‘One Step At A Time’ en ‘A Tune For You’ schaf je best samen aan. Je haalt hiermee niet enkel en alleen twee markante albums in huis, je krijgt bovendien ook een inzicht in de snelheid waarmee Roland muzikaal evolueerde. Mooie heruitgave!

Lambert Smits (5)

Mike Sponza, Feat. Dana Gillespie & Ian Siegal: Ergo Sum

29/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Modus In Rebus
Carpe Diem
Penelope
The Thin Line
See How The Man
Poor Boy
Kiss Me
Prisoner Of Jealousy

Platenlabel
Epops

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Mike Sponza
Dana Gillespie
Ian Siegal

Dat blues niet steeds moet ontstaan uit dooddoeners als ‘Woke Up This Morning And My Baby Was Gone’ bewijst de Italiaanse bluesgitarist Mike Sponza. Sponza is zeker geen onbekende in bluesland. Zijn albums, met vaak een aparte aanpak van het genre, zoals het album dat hij opnam met het Central European Orchestra, inclusief strijkers, als de optredens die hij ook hier in België gaf, zijn hier schoolvoorbeelden van. En ook het ontstaan van ‘Ergo Sum’ verliep niet volgens het klassieke bluesboekje. Mike is een fan van klassieke Latijnse gedichten. Door het lezen ervan, vond hij dat er een link bestond tussen de oude gedichten van Catullus, Horatius, Martialis en Juvenalis en de songteksten van Willie Dixon, Muddy Waters en Bob Dylan. Zolang als de mens bestaat en zal bestaan, zijn en zullen de vragen over liefde, vriendschap, politiek, familie en noem maar op steeds dezelfde zijn, net als de antwoorden erop. Met de klassieke Latijnse gedichten als basis, schreef Sponza samen met zijn buddy Ian Siegal, 7 nummers. Eentje schreef Mike samen met de Britse bluesdame Dana Gillespie. Zowel Siegal als Gillespie zijn ook te horen op ‘Ergo Sum’. Sponza en Siegal wisselen mekaar vocaal af in het door snijdende gitaren gedomineerde ‘Modus In Rebus’, een aanklacht tegen de heersende hebzucht. Slidegitaar brengt het met een imponerende saxsolo versierde ‘Carpe Diem’ al vlug op tempo, waarbij wij zeker aandacht moeten hebben voor de schitterende lyrics. Hoe je de ‘dag kan plukken’ leer je enkel door een aantal handelingen over boord te gooien. Balladegewijs vervolgt het album met een ode aan ‘Penelope’, waar de sax van Matei Kuzel je alweer naar hogere sferen voert. Dat ‘liefde en haat’ dicht bij mekaar liggen, wordt nog eens schitterend verwoord in de ietwat jazzy klinkende ballade, ‘The Tin Line’, waar je al vlug overmeesterd wordt door Dean Ross’ Hammondsolo. En als je denkt alles gehoord te hebben dan heb je het mis. Zet je oren wijd open voor het funky en jammer genoeg nog steeds actuele ‘See How The Man’ waar o.a. de heren politiekers er duchtig van langs krijgen. Met ‘Prisoner Of Jealousy’ sluit het album indrukwekkend en hartverscheurend af.
Mike Sponza heeft met ‘Ergo Sum’ een meesterwerk afgeleverd en meteen het bewijs geleverd dat blues niet eeuwig hoeft verbonden te zijn met stompzinnige en nietszeggende teksten. Een aanrader!

Lambert Smits (5)

With the classic poems of Catullus, Horace, Martial and Juvenal as a base, Mike Sponza created with help from Ian Siegal and Dana Gillespie a blues masterpiece. Highly recommended!

Markus Rill & The Troublemakers: Dream Anyway

29/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Something Great
Walk On Water
The Pauper’s Daughter
Caroline’s Confession
Poor Man’s Set Of Wheels
Losing My Mind
The Girl In The Polka Dot Dress
Over Long Ago
Hands Of Mercy
Some Democracy
Better
Roll Along
Dream Anyway

Platenlabel
Blue Rose Records

Distributie
Sonic Rendez Vous

Promo-agent
Klanderman Promo

Website Artiest
Markus Rill & The Troublemakers

De Duitser Markus Rill bewijst dat je niet echt Amerikaan moet zijn om folk, country, Americana met klasse te brengen. Met reeds meer dan tien albums op zijn naam, kent multi-instrumentalist Rill ondertussen de klappen van de muziekzweep. Markus’ licht schurende stem charmeert onmiddellijk in het rockende, tussen Mellencamp en Springsteen balancerende ‘Something Great’. Op folkrocker ‘Walk On Water’ komt zijn humoristische zijde in de spotlights, met een op ieder van ons toepasselijk ‘I promise to stay sober unless I drink’. ‘The Pauper’s Daughter’, met backing vocals van Manuela Huber, is dan weer een hoofdzakelijk door akoestische gitaar gedragen ingetogen folksong over dromen die vaak als zand tussen je vingers wegglippen. Pakkend is ook de met banjo overgoten lovesong ‘Poor Man’s Set Of Wheels’. Nog aangrijpender klinkt ‘Losing My Mind’ dat de problematiek van een Alzheimerpatiënt op een serene manier onder de aandacht brengt. De piano-intro in ‘Over Long Ago’ is dan weer de voorbode van een ietwat jazzy ballade over het moeilijk kunnen loslaten van het verleden. Gelijkheid, vrijheid en broederlijkheid hebben de politiekers ingeruild voor geld en macht. Dat is ook Markus niet ontgaan. Hij heeft het zelfs in de passende donkere folksong ‘Some Democrazy’ gegoten. Eindigen doet Rill zoals hij begon, rockend met de titeltrack.
‘Dream Anyway’ is een erg gevarieerd album. Rill is een songschrijver die niet enkel tevreden is met een mooie folk-, country-, Americana- of rockmelodie. Neen, hij moet ook nog iets te vertellen hebben. Dat doet hij zowel op een humoristische, melancholische, sociaal voelende als kritische manier. Voor ‘Dream Anyway’ ga je dan ook best zitten, zodat je ten volle van de songteksten kan genieten.

Lambert Smits (4)

Folk, country and Americana songs that don’t avoid social issues.

Marika Takeuchi: Colors in the Diary

29/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Frozen Lake
Green Field
Blue Falls
White Mountains
Gray Clouds
Remembrance
Ocean Wind
Nostalgia
Into the Storm
Sparkling Sky
Colorful Mind
Morning Light

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
888295397278

Distributie
CD Baby

Promo-agent
The Creative Service Company

Website Artiest
Marika Takeuchi

Componiste en pianiste Marika Takeuchi werd geboren in Japan en begon op driejarige leeftijd haar studies in klassieke muziek. Naast piano speelde ze viool en cornet. Op haar achttiende begon ze compositie te studeren aan het Shobi Music College in Tokio. Ze componeerde voor Japanse nationale radio en voor Universal Japan. Sterk beïnvloed en gefascineerd door klassiek impressionisme en filmmuziek, maakte ze ook helende muziek. In 2009 verhuisde ze naar de USA, om filmmuziek te studeren aan het Berklee College of Music. Haar debuut ‘Night Dream’ kwam er in 2011, en het jaar daarop studeerde ze af. De opvolger ‘Impressions’ uit 2013 werd genomineerd voor Best Neo-Classical Album, en het jaar daarna kwam ‘Rain Stories’ uit. Nu is het de beurt aan haar nieuwste project, in een productie van Grammy winnende producer Will Ackerman, met cellist Eugene Friesen en de Boston Symphony Orchestra violist Si-Jing Huang. Marika schetst met haar pianospel kleuren. Bijvoorbeeld de opener ‘Frozen Lake’, waarin de winter verdwijnt, en de lente zich aandient. Ze heeft namelijk “synesthesia” en ziet kleuren in haar geest wanneer ze muziek hoort. Verschillende van de songs werden geïnspireerd door een trip naar Noorwegen, zo ook de opener en ‘White Mountains’. Kleuren komen aan bod in ‘Green Field’, ‘Ocean Wind’ en ‘Blue Falls’. Stormachtige weer is aan de beurt in ‘Gray Clouds’ en in ‘Into the Storm’. Indien u houdt van zachte pianomuziek, dan is deze cd zeker iets voor u.

Patrick Van de Wiele (4)

If you like intimate piano Music, then this album is something for you.

Marc Lelangue Trio: Lost In The Blus

29/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Empty House Blues
Forgive Me Please
Send My Body To Bourbon Street
You Missed A Good Man
Don't Pity Me
Too Lazy
In The Evening
Walk On
Mississippi Heavy Water Blues
Take Me Back
The Road To Recovery
I'll Stay Right Here

Platenlabel
Naked Productions

Labelnummer
NP024

Distributie
Nakes Productions

Promo-Agent
Donor Productions

Website Artiest
Marc Lelangue

Ik maakte voor het eerst kennis met Marc Lelangue tijdens een persvoorstelling van het Spring Blues Festival in Ecaussinnes. Marc, die afkomstig is uit Kortrijk, had toen de eer om het 19de Blues Festival in 2006 te openen. Hij promootte ook volop zijn album ‘Second Hand Roots’, een opmerkelijk eerbetoon aan de vooroorlogse bluesartiesten. Nu heeft Marc (vocalen en 6 en12 string gitaren) met René Stock (stand up bas) en Lazy Horse (mandoline, slide gitaar, mondharp en sanding paper) de ideale soulmates gevonden voor zijn rauwe en diepe bluesstijl. René Stock is afkomstig uit Malmédy en studeerde aan het Conservatoire Royal de Musique de Liège. Hij speelde in het verleden met het kruim van de Belgische blues. De Limburger Raf ‘Lazy Horse’ Timmermans is ook van geen kleintje vervaard. Ook hij heeft zijn strepen reeds verdiend in onze maar al te vaak onderschatte blueswereld. Nu presenteert Marc Lelangue, samen met zijn twee kompanen, een twaalf tracks tellende nieuwe cd. Naast enkele knappe coverherwerkingen vinden we gelukkig ook enkele originele nummers. Zo mag ‘Empty House Blues’ de spits afbijten. Marc pende het nummer in de alom gekende vooroorlogse bluesstijl. Wat ons meteen opvalt is het uiterst ruw en zuiders stemgeluid dat Marc hier alweer voor de dag legt. De slidegitaar genereert als het ware de blues en ragtime sound. Bij Hudson Whittaker (Tampa Red) haalde hij het emotionele ‘Forgive Me Please’ en ‘You Missed A Good Man’. Marc beheerst ook de kunst om enkele minder bekende bluessongs opnieuw te laten openbloeien. Van zijn goede vriend en Luikenaar J.B. Froidebise mocht Marc het jazzy nummer ‘Send My Body To Bourbon Street’ lenen. Bij Brownie McGhee en Sonny Terry vonden ze de song ‘Don’t Pity Me’ en met levenswijsheid zoals in ‘Too Lazy’… “I'm too lazy to work, too nervous to steal” -origineel Billy Young en Joe Daley- weten ze hier blijkbaar ook wel raad mee. Hier is vooral het sanding paper dat verantwoordelijk is voor de bluestune. Marc Lelangue verstaat ook de kunst om zijn eigen arrangementen te verweven in nummers als ‘In The Evening’ van Leroy Carr, ‘Mississippi Heavy Water Blues’ van Robert ‘Barbecue Bob’ Hicks, dat voor het eerst werd geregistreerd in juni 1927 en de ragtime song ‘Take Me Back’ van Papa Charlie Jackson uit 1925. Als afsluiter ging Marc Lelangue te raden bij The Blazers. High school buddies Manuel Gonzales en Ruben Guaderrama zijn verantwoordelijk voor dit opwindende luisterstuk. Heerlijk! Marc Lelangue zet ons met zijn album ‘Lost In The Blues’ alweer op de Internationale blueskaart.

7 mei 2016: Sounds Jazz Club - Brussels
21 mei 2016: Brussels Jazz Marathon - Brussels
18 juli 2016: Missy Sippy Blues Roots Club – Gent

Philip Verhaege (5)

Marc Lelangue puts Belgium again at the International blues map. With his sound, he bewitched us from the first sound to the last! Awesome disk!

Leon Bridges: Coming Home Digital Deluxe Version 2016

29/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Coming Home
Better Man
Borwn Skin Girl
Smooth Sailin’
Shine
Lisa Sawyer
Flowers
Pull Away
Twistin’ & Groovin’
River
There She Goes
Daisy Mae
Mississippi Kisses
Here In My Arms
Outta Line

Platenlabel
Columbia Records

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Sony Music

Website Artiest
Leon Bridges

Tegenwoordig moeten nieuwe groepen of muzikanten onmiddellijk geld opbrengen. In de jaren 60 en 70 van vorige eeuw kregen muzikanten de kans om zich te ontplooien en te groeien in wat ze doen. Een schare fans opbouwen door te werken aan goede songs en veel te toeren, maar dan geleidelijk aan. Die tijd krijgen ze nu niet meer van de platenfirma’s. Er zijn inderdaad nog uitzonderingen zoals Daptone records uit New York. Maar de grote maatschappijen hebben het niet (meer) door dat investeren op lange termijn de enige manier is om goede langdurende en economisch gunstige relaties op te bouwen met artiesten. Daarom wordt er steeds meer in eigen beheer uitgebracht en snijden de grote maatschappijen elke keer weer in hun eigen vingers. (hoewel, er loopt talent genoeg rond om uit te melken…) But who needs them, ze brengen toch alleen maar snel opbrengende pop-pulp uit.
Leon Bridges bracht begin vorig jaar twee singles uit die goed werden ontvangen door pers en radio. Op 23 juni 2015 verscheen zijn debuutalbum ‘Coming Home’. Kort daarna, op 6 september stond hij op de planken van de AB in Brussel (zie verslag september 2015) waar hij een goede maar veel te korte show gaf die de mensen met een serieuze honger achterliet. Waarom daar niet wat covers aan toe werden gevoegd om de show langer te maken blijft een raadsel. Feit is dat je met een show van een uur niet meer kan afkomen tegenwoordig, daarvoor zijn de tickets te duur geworden. Nu, nog geen half jaar na zijn Europese toer verschijnt deze Deluxe uitvoering van ‘Coming Home’. Tijd om een nieuw album te maken, op een rechtvaardig voorziene tijd, heeft Bridges duidelijk niet gekregen. Vijf extra songs bevat dit album.
De vijf extra songs zijn zeker weer de moeite waard, net zoals het debuutalbum. Jammer genoeg zijn er maar drie (broodnodige) uptempo songs bijgekomen, nl het Toussaint/Domino-achtige ‘There she goes’, de jaren vijftig rock ‘n’ roll ‘Outta Line’ en ‘Mississippi Kisses’ een door Hammondorgel gedreven song met catchy mannelijke backingvocals. De twee andere songs zijn ook sterk, maar traag. ‘Daisy Mae’ is een één-tegelschuifelaar, maar dan wel mooi opgesmukt met een sumiere pedalsteel gitaar en wat saxofoon en ‘Here in my arms’ is een New Orleans smartlap. ‘Here in my arms’, ‘Mississippi Kisses’ en ‘There she goes’ stonden al in zijn live-set toen hij in september Brussel aandeed.
Oké, vijf nummers extra, waar hij er al drie van speelde in een repertoire van maximum een uur, daar komen twee songs bij wat niet meer dan 6 a 7 minuten is. En nu moet Leon Bridges deze Deluxe cd gaan promoten (voor de tweede keer eigenlijk hetzelfde album) met maar maximum 10 minuten extra repertoire. Dus gaat zijn set maximum een uur en tien minuten duren, wat, zeker voor een jong en beginnend artiest veel te weinig is. Maar ja, de platenfirma’s moeten snel geld zien… Ik hoop alleen dat Leon Bridges dit blijft volhouden en dat ze (management, bookers, platenlabel etc) hem niet te snel opbranden en hem binnenkort tijd genoeg geven om een serieus volwaardig en nog sterker album af te leveren dan zijn debuut. Ik weet dat hij de capaciteiten daarvoor heeft. Hij schrijft schitterende vintange soulsongs met inhoud. Ik hoop dat hij de kans krijgt om zich voldoende te ontplooien. Maar als ik hem was dan zou ik toch eens gaan aankloppen bij Daptone Records of mijn licht opsteken bij een ander onafhankelijk label.
Los daarvan blijft het een formidabel debuut, al mocht er iets meer uptempo werk toegevoegd zijn.

Peter Jacobs (4½)

Kool & the Gang: Emergency – deluxe edition

29/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:
CD1

Emergency
Fresh
Misled
Cherish
Surrender
Bad Woman
You Are the One

Bonus Tracks:

Fresh (single)
Misled (single)
Cherish (single)
Emergency (single)
You Are the One (single)

CD2

Fresh (12” remix)
Misled (12” remix)
Emergency (12” extended remix)
Cherish (12” remix)
The Throwdown Mix (Hits Medley)
Fresh/misled (12” special mix)
Emergency (12” alternative dance mix)
Cherish (saxophone edition)
Fresh (12” dance mix)
Emergency (12” remix)
Emergency (12” dub version)

Platenlabel
Big Break Records

Labelnummer
CDBBRXD0350

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Kool & the Gang

Indien The Pointer Sisters de meest succesvolle vrouwelijke zwarte cross-over groep waren van de jaren ’80, dan was Kool & the Gang zeker hun mannelijke tegenhanger. De band werd oorspronkelijk gevormd als een jazzgroep in het begin van de jaren ’60, maar zouden tijdens de jaren ’70 zichzelf heruitvinden via funk. Ook tijdens het volgende decennium zouden ze dat doen met “feel good” soulachtige pop & disco. In 1984 verscheen na een tienjarige lange heerschappij in de charts hun zestiende studio elpee ‘Emergency’, en die zette hun trend van “feel good” soulachtige pop & disco verder, wat resulteerde in een dubbel platina album. Dat zou meteen één van de grootste internationale verkoopcijfers uit hun carrière opleveren. Hieruit kwamen grote hits zoals ‘Misled’, de nummer één hit ‘Fresh’, de gouden ballade ‘Cherish’ en ‘Emergency’, iets meer rockachtig. Op deze nieuwe dubbele cd staan naast op de eerste schijf de elpeeversies en de single versies. Op de tweede disk vind je dan alle alternatieve 12” dance remixen. Dit label is hun haar nopjes om u dit te presenteren, opnieuw geremastered en in een digipack met nieuwe interviews in het boekje. Een absolute must dus voor fans van soul, funk & disco!

Patrick Van de Wiele (4½)

This brand new double album contains 4 hit singles, plus their 7” and 12” remixes. An absolute must for fans of soul, funk & disco!

Joel Del Rosario: Past Present Future

29/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Summer Song
This Is How We Roll
Past Present Future
Delicious Vinyl
Sunrise on the Sunset
Gettin It
The City
Coastside
Kate’s Lullaby
Delicious Vinyl Outro

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
700261438771

Distributie
CD Baby

Website Artiest
Joel Del Rosario

Al driemaal heb ik hier cd’s van de Amerikaanse gitarist/songwriter Joel Del Rosario voorgesteld. Hij bundelt jazz met R&B, klassiek en hiphop, en dat leverde hem in 2012 de titel "Guitarist of the Year” van Coffee Talk Jazz Radio op. Zijn passie voor de gitaar kwam voort uit verlies van zijn moeder aan borstkanker. Hij zocht troost bij het instrument, en kreeg de Stan Getz Jazz Scholarship om te studeren aan het Stanford University Jazz camp. Joel wordt dikwijls vergeleken met George Benson en Norman Brown, dus hij is in goed gezelschap. Joel reisde al van kust naar kust in de USA, om op te treden. Nu is zijn nieuwste project hier aangekomen, en dat opent met ‘Summer Song’, een mid-tempo track die doet verlangen naar de zomer, waarop trompettist Melvin Miller te gast is. ‘This Is How We Roll’ bezit een aanstekelijk ritme, waarna de titeltrack een relaxte sfeer oproet. Op de single ‘Delicious Vinyl’ is fluitiste Ragan Whiteside van dienst. Het is een opgewekte song die zeker de hitparade zal halen. ‘Sunrise on the Sunset’ klinkt zo ontspannen dat ik achterover leun, en dat geldt ook voor ‘Gettin It’. Verrassend is wel de bluesachtige rocksong ‘The City’, minder mijn smaak. ‘Coastside’ is weer smooth, gevolgd door het wiegeliedje ‘Kate’s Lullaby’. En met het up-tempo ‘Delicious Vinyl Outro’ sluit Joel af. Hij brengt hier een bijzonder leuk album en stelt zeker niet teleur. Ik zou zeggen “I want more”!

Patrick Van de Wiele (4)

Joel brings an interesting album, and doesn’t disappoint! I want to say “I want more”

Gus Spenos: If You Were Gold Baby

29/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

If You Were Gold, Baby
Ivy League
I Want Your Loving
Can’t Help Myself
Tequila
Walkin’ With Mr. Lee
Cry Hard Luck
Rock With It, Baby
Money’s Getting’ Cheaper
Strictly Cash
96 Lbs
Gin, Gin, Gin
Hot Box

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Gus Spenos

5)Eerlijk gezegd was Gus Spenos een totaal onbekende. Het enige wat ik wist, is dat hij een top neuroloog in Indianapolis is. In dat geval licht het internet meestal een tipje van de sluier op. Jammer genoeg worden we op Spenos’ site niet veel wijzer. Buiten de vermeldingen ‘tenor sax’, ‘blues shoutin’’ en ‘composer’ valt er weinig of geen info te rapen. Wij hebben dan maar vlug het schijfje in ons afspeelapparaat gestoken en… WAUW, wat gebeurt hier. Vrijwel meteen werden wij overmand door een warm gevoel van blijdschap. Wat een muzikanten, wat een songs en wat een sound! Swing, jump en boogie zoals destijds te horen in de ballrooms en dancehalls, worden door Gus Spenos’ big band op meesterlijke wijze opgevoerd. Creatieve blazers, die resoluut voor een andere aanpak kiezen, een zwoele Hammond en Spenos’ shoutin’ voice ervaren we reeds onmiddellijk in het eerste nummer en tevens titeltrack. Die zwoele Hammond en de competente blazers vervullen tevens de hoofdrol in het daaropvolgende instrumentale ‘Ivy League’. En de manier waarop Gus ‘Walkin’ With Mr. Lee’ uit 1958 van Lee Allen en zijn band aanpakt, alsook het in datzelfde jaar verschenen ‘Tequila’ van The Champs, doet je echt uit je luie zetel rechtveren. Maar ook Jimmy Witherspoons ‘Money’s Getting Cheaper’ overleeft moeiteloos in Spenos’ uitvoering. Hoogtepunten aanduiden is onmogelijk, omdat dit album alleen hoogtepunten bevat! Na afsluiter, het instrumentale, swingende ‘Hot Box’ drukken wij dan ook vlug de ‘repeat’ knop in.
Haal die ‘two-tone dancing shoes’ uit de kast, steek dit album in het afpeelapparaat en beleef een magische tijd.
Heren organisatoren van bluesfestivals, dit is de nieuwe Roomful Of Blues! Broodnodig voor liefhebbers van ‘good old swing, jump and boogie’!

Lambert Smits (5)

I won’t say more than that Gus Spenos and band are the new Roomful Of Blues. Highly recommended for lovers of good old school jump, swing en boogie. Great album!

Delta Saxophone Quartet with Gwilym Simcock: Crimson!

29/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

A Kind Of Red
Vrooom/Coda: Marine 475
The Night Watch
Dinosaur
Two Hands
The Great Deceive

Platenlabel
Basho Records

Labelnummer
SRCD50-2

Distributie
Proper Music Distribution

Website Artiest
Gwilym Simcock

Kort door de muzikale bocht kan je toch wel stellen dat sax goed gedijt in een jazzrock omgeving. Gestript van het zware gitaar- of keyboardwerk bij King Crimson komt nu de virtuoze subtiliteit van 4 saxen bovendrijven. Een herademing die je op de luchtwegen pakt!
Pianist Gwilym Simcock is niet de eerste de beste. Hij meandert tussen jazz en klassieke muziek. Werd sterk beïnvloed door o.a. Chick Corea, Keith Jarrett, Bartók en Ravel. En viel meerdere malen uitgebreid in de prijzen als jazz-performer. Het Londense Delta Sax team scoorde eerder ook al met het herwerken van Soft Machine-materiaal. Samen stortten ze zich nu op legendarische King Crimson-songs. Toegegeven, deze cultgroep droeg al wat jazzy-luizen in haar pels. Maar wat het Delta Saxophone Quartet hier presenteert, geeft het KC-oeuvre van Robert Fripp een andere dimensie.
Je onderscheidt op de cd 4 saxofoons en een piano. Bij het herwerken van de songs bleven de oorspronkelijke harmonielijnen grotendeels bewaard en/of getransponeerd naar de ‘beperkingen’ van die instrumenten. Baslijnen werden overgenomen door de baritone of tenor sax. Hoor hoe de melodielijnen oplichten door het ritmische en energieke pianospel in de geadapteerde jazzversie van songs als The Night Watch (Starless and Bible Black 1974) of in het imponerende Dinosaur (Thrak 1985).
Moet je een fan of kenner zijn van King Crimson om dit leuk te vinden? Absoluut niet, integendeel. Crimson! is vernieuwend werk voor saxofonisten en jazz piano. Elke muziekliefhebber zal waardering opbrengen voor dit meesterwerk.

Line-up:

Gwilym Simcock (Pianoforte)
Greame Blevins (Soprano Sax)
Pete Whyman (Alto Sax)
Tim Holmes (Tenor Sax)
Chris Caldwell (Baritone Sax)

Marino Serdons (4)

If Mister Sax, the Belgian inventor of the Saxophone, could hear this masterpiece, he would be very honored.

Billy Shaddox: I Melt, I Howl

29/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Melt, I Howl
My Hands Don’t Lie
Feels Like Home
Fireflies
I Believe
Story Of You And I
Telescope
Golden Coast
Leaves In Autumn
Who You Were
Not Easy Anymore

Platenlabel
Folkwise

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Billy Shaddox

Na in diverse rock-, country- en folkbands te hebben gespeeld, voelde Billy Shaddox dat hij nood had aan verandering. Allereerst besloot hij solo te gaan, maar tevens zei hij zijn job als burgerlijk ingenieur vaarwel en verhuisde van Southern California naar de Colorado Mountains. Daar gaf de natuur hem inspiratie voor zijn songs. Dat de natuur een goede invloed heeft op Shaddox is te merken aan de vrolijkheid die het album uitstraalt. Opener en titeltrack is een heerlijk van twangy gitaar doordrongen countrypopsong en ook opvolger ‘My Hands Don’t Lie’ baadt in diezelfde vrolijkheid. ‘Feels Like Home’ kondigt zich door de banjo-intro aan als een folknummer, maar ontpopt zich gaandeweg als een Californische lichte rocker uit de seventies. Southern rockend gaat het verder met ‘Story Of You And I’, terwijl ‘Telescope’ iets steviger uit de hoek komt. Persoonlijke topper is de meer dan 6 minuten durende, met harmonica en Hammond opgefriste ballade en tevens afsluiter ‘Not Easy Anymore’. Wat een pracht van een nummer!
De lichte stem van Shaddox draagt zeker bij tot het optimisme dat ‘I Melt, I Howl’ kenmerkt. Aangevuld met die heerlijke twang gitaar, bezorgt Shaddox je met dit album alvast een goed gevoel. En meer moet dat vaak echt niet zijn!

Lambert Smits (4)

Shaddox lovely soft voice, a great twangy guitar and a mix of pop, rock with a touch of folk, are the ingredients of this album.

The Fire Harvest: Singing, Dancing, Drinking

29/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Are These The Hands Of A Working Man
Did You Come To See What Grows
Do You Know Which Seeds Where Sown
Do You Know Oh Do You Know
They Will Learn
The Latest Moves
And Calling Home
Something To Decide On

Platenlabel
Snowstar Records

Labelnummer
SR 071

Distributie
Snowstar Records

Website Artiest
The Fire Harvest

The Fire Harvest is een vijftal uit Utrecht. ‘Singing, Dancing, Drinking’ bevat acht popsongs, hier en daar geïnjecteerd met een shot alternatieve country. Dit had een perfect huwelijk kunnen zijn, maar jammer genoeg weet The Fire Harvest niet echt te overtuigen. De songs baden allen in een nogal troosteloze sfeer, die nog aangewakkerd wordt door de monotone zangpartijen. Nu zou dat ook geen serieus probleem geweest zijn indien de gitaar iets gevarieerder uit de hoek was gekomen en bijgevolg als tegengewicht had gediend. Maar ondanks het heerlijke twang- en fuzzgeluid, klinkt ze iets te eentonig en voorspelbaar, waardoor de verveling al vlug de kop opsteekt. Kortom indien deze jongens iets creatiever met hun arrangementen waren omgesprongen, dan had dit album anders geklonken. Potentieel zit er zeker in The Fire Harvest, alleen komt het met dit album niet aan de oppervlakte.

Lambert Smits (3)

Pop songs with influences of alternative country, which unfortunately don’t really convince.

Roland: A Tune For You (vinyl LP)

26/4/2016

DETAIL ALBUM

Side A

A Tune For You
18 Strings And A Harp
Impact House Carpenter Song
A Leslie In My Head
Buddy Is Holly, I’m Going Insane
Lonely Summertime
Bonus Tracks:
Interview
Train Song
That’s Alright Mama
East West

Side B

Kathy’s Tune
Cinderella In The Streets
The Pretty Girls & The Freaks
Suite For The Lost Peace
It Keeps Raining
See That My Grave Is Kept Clean
Bonus Tracks:
Flute Thing
Low Down Paranoid Blues

Platenlabel
Starman Records

Labelnummer
SMR070

Distributie
Suburban/Bertus

Promo-agent
Starman Records

Website Artiest
Roland

Roland Van Campenhout is ongetwijfeld één van de meest unieke Belgische artiesten. Destijds begonnen met het duo Miek & Roel, groeide hij al vlug uit tot een artiest die verschillende muziekgenres op meesterlijke wijze met elkaar wist te verbinden. Voor bluesliefhebbers is Roland voor België net zo belangrijk, als John Mayall voor Engeland is. Maar Roland is een pak veelzijdiger dan zijn Britse collega. Zijn indrukwekkende discografie is een paradijs vol heerlijke blues, folk, rock, wereldmuziek en noem maar op.
Starman Records bracht reeds Rolands ‘Snowblind’ uit 1981 terug uit op vinyl. Nu brengt datzelfde label maar liefst Rolands eerste twee albums voor de eerste keer terug op vinyl uit. ‘A Tune For You’ dateert uit 1971 en ‘One Step At A Time’ zag het levenslicht in 1972. Maar laten we eerst ‘A Tune For You’ op de draaitafel leggen. Het is ronduit fantastisch dat dit album eindelijk terug te verkrijgen is op vinyl. Wat het echter nog interessanter maakt is dat maar liefst 6 bonustracks eraan zijn toegevoegd. Deze livetracks door BRT2 omroep Brabant gemaakt tijdens de Troubadoursnamiddag op het Brusselse Autosalon op 14 januari 1970 en tijdens een Troubadoursavond op 7 maart 1970, werden nooit eerder uitgebracht. De songs van het origineel uitgebrachte album geven een erg mooi beeld van hoe Roland de hoogdagen van de flower power en de intrede van de psychedelica in de muziek beleefde. Rolands ietwat zweverige zang en het gebruik van fluiten en dulcimer sluiten hier perfect bij aan. Alhoewel dit alles een gezond nostalgisch gevoel opwekt, wordt alles nog mooier door de bonustracks. Hier horen we de ‘blues’ Roland, enkel gewapend met een akoestische gitaar en mondharmonica, alsook samen met zijn Bluesworkshop. Nog interessanter wordt het met het korte interview, waarin Roland 35 jaar geleden reeds te kennen gaf dat hij een progressieve persoonlijke muzikale weg zou inslaan. De tijd heeft inmiddels uitgewezen dat hij daar schitterend in geslaagd is.
Voor muziekliefhebbers die de jaren ’70 meemaakten is de heruitgave van dit album zonder meer een godsgeschenk. Voor de jongere garde is het een ontdekking van de eerste muzikale stappen van de muzikale duizendpoot Roland. Prachtige heruitgave!

Lambert Smits (5)

Phil Collins: Testify

26/4/2016

Dit zevende soloalbum van Phil Collins liet lang op zich wachten, en geraakte in 2002 niet hoger dan de 30ste plek in de Billboard 200 Albums chart. En er kwam dan ook slechts één hitsingle uit tevoorschijn. De meeste van de tracks waren uitgewerkte demo’s die Phil in zijn slaapkamer in Zwitserland opgenomen had. Het album kreeg destijds dan ook negatieve kritieken. Het opent met het up-tempo ‘Wake Up Call’, en iets verder staat de titeltrack, die volgens Phil één van de meest persoonlijke love songs is die hij ooit geschreven heeft. Zijn zoon Nicholas was dan weer de inspiratie voor ‘Come With Me’. Op ‘It’s Not Too Late’ zingt hij over het verlies van geloof in dromen. ‘Driving Me Crazy’ is een up-tempo track, en de hitsingle ‘Can’t Stop Loving You’ is een cover van Leo Sayer. Dit album klinkt dan ook duidelijk minder en Phil zei dat dit zijn laatste album zou worden. Hoe dan ook sindsdien heeft hij een bejubeld album met covers van soulsongs ‘Going Back’ uitgebracht. Momenteel zou hij aan het werk zijn aan een nieuw album. Deze heruitgave bevat een tweede cd met B-kanten, live opnames en demo’s. Middelmatig.

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:
CD1

Wake Up Call
Come With Me
Testify
Don’t Get Me Started
Swing Low
It’s Not Too Late
This Love This Heart
Driving Me Crazy
The Least You Can Do
Can’t Stop Loving You
Thru My Eyes
You Touch My Heart

CD2

High Flying Angel
Crystal Clear
Hey Now Sunshine
TV Story
True Colors
Come With Me (live)
It’s Not Too Late (live)
Can’t Stop Loving You (live)
It’s Only Loving (demo)
Tearing And Breaking (demo)

Platenlabel
Atlantic Records

Labelnummer
081227951887

Distributie
Warner Music

Website Artiest
Phil Collins

Phil Collins: No Jacket Required

26/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:
CD1

Sussudio
Only You Know And I Know
Long Long Way To Go
I Don’t Wanna Know
One More Night
Don’t Lose My Number
Who Said I Would
Doesn’t Anybody Stay Together Anymore
Inside Out
Take Me Home
We Said Hello, Goodbye (Don’t Look Back)

CD2

Sussudio (live)
Don’t Lose My Number (live)
Who Said I Would (live)
Long Long Way To Go (live)
Only You Know And I Know (live)
Easy Lover (live)
Inside Out (live)
Doesn’t Anybody Stay Together Anymore (live)
One More Night (live)
Take Me Home (live)
Only You Know And I Know (demo)
One More Night (demo)
Take Me Home (demo)

Platenlabel
Atlantic Records

Labelnummer
081227 951900

Distributie
Warner Music

Website Artiest
Phil Collins

Na zijn twee eerste soloalbums ‘Face Value’ en ‘Hello, I Must Be Going!’, plus zijn successen met de groep Genesis, leek Phil Collins niet beter te kunnen doen. In de plaats daarvan reageerde hij in 1985 met dit ijzersterk album, klom ermee naar de top van de charts, en won drie Grammy Awards. Er kwamen 4 singles uit, en twee ervan behaalden de eerste plaats. Phil werd één van de grootste sterren op onze planeet. Het albums kreeg destijds dan ook goede kritieken. Het opent met tophit ‘Sussudio’ met zijn ijzersterke blazerarrangement. Rocken doet ie op ‘I Don’t Wanna Know’, terwijl de ballade ‘One More Night’ doet terugdenken aan ‘Against All Odds’, ook een tophit. Daarna is ‘Don’t Lose My Number’ weer zo’n ijzersterk nummer. ‘Who Said I Would’ doet wat denken aan wijlen Prince, en ‘Inside Out’ klinkt soulvol. Op ‘Take Me Home’ kon Phil rekenen op achtergrondzang van Sting, Peter Gabriel en Helen Terry. Afsluiten doet ie met de ballade ‘We Said Hello, Goodbye (Don’t Look Back)’. Dit album was dan ook het tweede best verkopende van 1985, na Dire Straits’ ‘Brothers In Arms’. Je kan het dan tot één van zijn best albums uit zijn carrière rekenen. Deze heruitgave is aangevuld met een tweede cd, waarop allemaal live opnames staan van tracks, waaronder ook het monsterduet ‘Easy Lover’ met Philip Bailey. Aanbevolen!

Patrick Van de Wiele (4½)

The Raptor Trail: New World

23/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Four Times
Whoville
Going To Dublin
Stone By Stone
Let It Go
The Fall
New World
Times Slides Onward
Blue Highway
Wheel
Desolation
Grace

Platenlabel
MBM Entertainment

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Redeye Worldwide

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
The Raptor Trail

Vorige maand verscheen op het onbekende MBM-label een toffe cd die we u niet willen onthouden. Al meer dan 25 jaren timmeren Matt Mayes, Gene Bass en Johnny Meyer (Jupiter Coyote) aan het muzikale pad en eindelijk in 2014 werd het debutante kind gebaard en goed tonthaald. ‘New World’ is hun tweede worp en recht in de roos.
Vergeet de jaren ’70 met gitaarbands als Van Halen of Little Feat, The Raptor Trail is kind van deze eeuw maar is de roots niet vergeten. Verwacht je dus maar aan een portie rock, hardrock, snuifje americana en zelfs progrock à la T2. De heren weten perfect hoe ze een song moeten componeren en boeiend presenteren. Zachte intro’s, veel ritme-switches en wat gitaarsolo’s brengen catchy sounds die in je hoofd blijven plakken.
Het pad van deze roofvogel volgt dus een duidelijke Amerikaanse rocklijn waar kwaliteit voorop staat. Wanneer je dit samenspel en die gitaarsolo’s beluistert dan is het moeilijk om een Europees equivalent te vinden. (De instrumentale suprematie van Amerikanen en Britten t.o.v. de Europese muzikanten is echt opvallend. Sorry voor de nationalisten onder jullie).
De cd-intro verwijst naar hun bandnaam. En dan volgt ‘Four times’ met een nadrukkelijke baslijn de ‘Adorable’ Johnny Meyer en een harmonieus gezongen refrein. Onderweg nog een indrukwekkende gitaarsolo en je bent zeker mee voor bijna 78 minuten rockplezier. De songs wisselen elkaar in speed en intentie, sommige met een akoestische gitaarbasis, mooi af zodat zelfs iemand op leeftijd (zoals ik) geen oordopjes nodig heeft. Sublieme soundmix trouwens. ‘Let it go’ heeft een sterk progrock gehalte met a slice of Pink Floyd. Maar enige vergelijking is uit den boze.
Titelsong ‘New World’ varieert met stemvervorming, psychedelisch gitaarwerk en vocale harmonies.
‘Times Slides Onward’ imponeert door vingervlug gitaarwerk en (weeral) de schitterende harmonieuze zang. En ‘Desolation’ evolueert van een ballad naar een jammend hardrock nummer. De band weet perfect waar naartoe en etaleert dat zonder schroom en met succes.

Line-Up:

“Some Dude Named” Gene Bass (drums, percussion)
Matt “Mellow” Mayes (Fingered & Slide Guijos, Acoustic & Electric Guitars, Vocals)
Johnny “Adorable” Meyer (Electric, Slide, Fretless & Acoustic Guitars, G-Strings, Key Things, Bass, Vocals)

Marino Serdons (4)

Wonderful rock-songs for the repeat button. Splendid guitar figures & harmony Vocals .
The Raptor Trail will take you (four times or more) by surprise.

The Mystix: Rhythm And Roots

23/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Long John
You’re The Best Lover That I Ever Had
To Ramona
Intro
Midnight In Mississippi
Blue Morning
A Lifetime Worth Of Blues
Intro
Jelly Roll
Things Ain’t What They Used To Be
Intro
Hard Times
Intro
Boppin’ The Blues
Goodbye Baby, Baby Goodbye
Whiskey And Wimmen
Encore
Hi-Time
Cry, Cry, Cry

Platenlabel
Mystix Eyes

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
The Mystix

The Mystix mag je gerust een superband noemen. Deze band bundelt de muzikale talenten van Jo Lily (gitaar, vocals), Bobby Keyes (gitaar), Matt Leavenworth (fiddle), Jesse Williams (bas, vocals), Marty Richards (drums) en Annie Raines (harp, vocals). Al deze muzikanten hebben hun sporen reeds meer dan verdiend. Ze speelden samen met o.a. Duke & The Drivers, Ben E. King, Jerry Lee Lewis, Maria Muldaur, Al Kooper, Duke Robillard, J. Geils, Kim Wilson, Blues Brothers, Paul Rishell en dan vergeet ik er ongetwijfeld nog. Het album is een liveregistratie en werd opgenomen op vier locaties. Het repertoire is een aaneenschakeling van bekende en minder bekende songs, die de band op een eigen manier covert, aangevuld met enkele originele nummers van de hand van Jo Lily. Starten doet de band met de opzwepende countrytraditional ‘Long John’. Verder passeren o.a. ‘You’re The Best Lover That I Ever Had’ van Steve Earle, Dylans ‘To Ramona’, Jimmy Reeds ‘Things Ain’t What They Used To Be’, ‘Boppin’ The Blues’ van Carl Perkins, Hookers ‘Whiskey And Wimmen’ en ‘Cry, Cry, Cry’ van Johnny Cash de revue. Niks specials hoor ik u al zeggen, maar let op …..dat is buiten de aanpak van The Mystix gerekend. Wees maar gerust, zoals deze band deze nummers brengt, hoorde u ze nog nooit. The Mystix benaderen al deze songs vanuit een pure rootshoek. Luister maar eens naar die bedwelmende fiddle en mondharmonica in ‘You’re The Best Lover That I Ever Had’ of naar de swingende, hoofdzakelijk akoestische maar vooral rootsy aanpak van ‘Things Ain’t What They Used To Be’. Koning van de countrybop, Carl Perkins zou zeker vereerd zijn met de mondharmonica, fiddle en Lily’s twangy gitaar in zijn ‘Boppin’ The Blues’. En als er iemand is die de stem heeft om een Cashsong met verve te presenteren, dan is Jo Lily de geknipte persoon voor deze klus.
Maar ook Lily’s eigen nummers moeten niet onderdoen voor de geleende songs. Zo is ‘A Lifetime Worth Of Blues’, dat door de hese doorleefde stem van Lily een kippenvel bezorgende ballade wordt. Opvallend is ook dat dit album vrij is van egotripperij. Er wordt op gelijke voet gemusiceerd, met als enig doel, ten dienste staan van het repertoire. Als echte, onversneden rootsmuziek jou bekoort, aarzel dan niet om dit album in huis te halen. Je zal het je niet beklagen!

Lambert Smits (5)

The way The Mystix gives the well-known songs a pure roots treatment is spectacular. Like you hear the songs of Dylan, Hooker, Perkins and Cash here, you never heard them before. Need I still say that this is an absolute must have?

The Chapin Sisters: Today’s Not Yesterday

23/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Autumn
Angeleno
Chasing The Rain
Getaway
Child
Love Come Back
Trees Fall Around
Sleep In
World Is All
Waiting
There Will Be A Time For Us
We Will Not Stop

Platenlabel
Lake Bottom Records

Labelnummer
LBR-06

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
The Chapin Sisters

The Chapin Sisters is een folkduo uit New York, bestaande uit Abigail en Lily Chapin. Beiden zingen ze en spelen ze gitaar. In 2013 brachten ze met het album ‘A Date With The Everly Brothers’ een verzameling van hun geliefkoosde songs van Don en Phil uit. En net als deze, hun grote voorbeelden, staat de samenzang ook centraal op ‘Today’s Not Yesterday’. Dat uit zich reeds onmiddellijk in het folky ‘Autumn’, gevolgd door countrysong ‘Angeleno’, met Dan Horne op pedal steel. ‘Chasing The Rain’ heeft door de in lichte echo gedrenkte stemmen en het twangy gitaartje, iets van een 60’s popsong, waarna ‘Getaway’, met dat heerlijk retro klinkend orgeltje, naar de seventies knipoogt. Ik kan mij niet van het gevoel ontdoen, maar ‘World Is All’, met Lee Pardini’s sublieme pianoklanken, stuurt mijn hersenen halsstarrig richting Abba. ‘We Will Not Stop’ is de afsluiter en wij hopen ook vurig dat deze dames de handdoek niet in de ring gooien.
‘Today’s Not Yesterday’ is een ode aan de harmonieuze samenzang die bij momenten herinneringen oproept aan vervlogen tijden, maar tevens bewijst dat er nog steeds een toekomst is voor vocale harmonieën. Knap album!

Lambert Smits (4½)

Pop and country songs with phenomenal vocal harmonies. A must have for fans of The Everly Brothers!

Stone Cupid: The Cardinal

23/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Cardinal
Shed My Skin
Riverside
Broken Wing
Girl In The Sky
Saint On A Chain
No Mercy
Gasoline
100 Floors
Would You Love Me
Broken As I Am
Live And Not Die Trying

Platenlabel
Stone Cupid

Labelnummer
SC003

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Stone Cupid

Stone Cupid is de nieuwe band rond frontvrouw en zangeres Julie Christensen. Christensen is geen onbekende in de muziekwereld. Met Chris Desjardins richtte ze in 1983 de band Divine Horsemen op en eind jaren ’80, begin jaren ’90 toerde ze als backing zangeres in de band van Leonard Cohen. Met Stone Cupid heeft Julie nu haar eigen band, samen met bassist Bones Hillman, drummer Steve Latanation en gitaristen Chris Tench en Sergio Webb. De productie is in handen van Jeff Turmes, bekend als bassist in de band van Janiva Magness. Misschien niet door iedereen geweten, maar naast bassist is Turmes ook een begenadigd tenorsaxofonist, zoals te horen op ‘The Cardinal’, waarop hij trouwens ook voor de blazerarrangementen tekende. Naast werk van Julie’s hand, zijn er songs van o.a. Chuck Prophet, Dan Navarro, Amelia White en Kevin Gordon. Als niet vermelde bonustrack is er nog Leonard Cohens ‘Anthem’. Het album start met de titeltrack als een stevige rocker met gierende gitaren. Meteen stoot je ook op Julie’s apart stemgeluid. Apart kan mooi zijn, maar kan evengoed irriteren. En dat is nu net hier aan de orde. Vibrato en overacting zijn twee kenmerken die, als ze met mondjesmaat gebruikt worden, best te pruimen zijn. Maar hier nijpt Julie’s schoentje. In iedere song slaat ze je hiermee om de oren en weet ze niet de gulden middenweg te bewandelen, zodat het spook van verveling al vrij vlug de kop opsteekt.
Wie een zwak heeft voor Julie’s stem en vurig overstuurde heavy gitaren, zal met ‘The Cardinal’ zeker aangename momenten beleven. Alleen vraag ik mij af of die liefhebbers dik gezaaid zijn.

Lambert Smits (3)

Fans of Julie's vibrating and overacting voice, supplemented with heavy rock guitars will be satisfied with 'The Cardinal'.

Se Delan: Drifter

23/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Going Home
Ruined By Them
Blue Bird
All I Am
In Obscura
Blueprint
Shadow Box(ers)
Gently Bow Out
She’s Wild
Fear No Ghosts

Platenlabel
Kscope

Labelnummer
Promo CD

Distributie
V2 Records Benelux

Website Artiest
Se Delan

Het duo Se Delan bestaat uit multi-instrumentalist Justin Greaves en de Zweedse zangeres Belinda Kordic. Hun vorig album ‘The Fall’ uit 2014 klonk traag en dromerig. Nu kozen ze voor een ruwer, natuurlijker en menselijker aanpak. Dit album heeft als thema gek zijn, en de fijne lijn tussen geestelijk gezond en gek. Het klinkt duister, alternatief en New wave-achtig. De gitaar klinkt gotisch op opener ‘Going Home’, en op ‘Ruined By Them’ stelt de zangeres haar eigen identiteit in vraag. Op ‘Blue Bird’ klinkt ze ietwat zoals Kate Bush, en iets verder staat het drijvende ‘In Obscura’. ‘Shadow Box(ers)’ is de eerste single eruit. Fans van gothic zullen hiervan houden, denk ik.

Patrick Van de Wiele (3½)

The sophomore album by the alternative, dark New Wave duo. For fans of gothic.

Rob Sabado: Spice of Life

23/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

You Belong To Me
I Love It
Take Me There
I’m Not The Only One
Spice Of Life
Let It Ride
Fly By
On The Beach
I Just Wanna Hang Around You
Finger Play

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
888295393881

Distributie
CD Baby

Website Artiest
Rob Sabado

De rijzende saxofonist Rob Sabado is de enige Amerikaans/Filippijnse artiest die ooit sax gespeeld heeft in The Library of Congress. Jaren geleden tijdens de Stanford Jazz Workshop werd hij opgemerkt door de grote Stan Getz, die zei dat Rob “the best tone around” had. En kijk, nu na enkele jaren is zijn debuut hier bij mij aanbeland. Het album werd geproduceerd door smooth jazz veteraan Paul Brown, die samen met keyboardspeler Marco Basci, en met Rob, het merendeel van de tracks componeerde. Verder wordt Rob bijgestaan door Roberto Vally (bas), Gorden Campbell (drums), Daryl Williams (bas) en uiteraard Paul Brown (gitaar). En percussionist Lenny Castro maakt een gastoptreden op 4 tracks. Er staan verschillende stijloefeningen op het album, beginnend met een sensuele cover van Michael McDonald’s ‘You Belong to Me’, gevolgd door de eerste single ‘I Love It’. Iets verder staat een cover van Sam Smith’s ballade ‘I’m Not the Only One’. De titeltrack is sensueel, net zoals ‘Fly By’. ‘On the Beach’ is een romantische wandeling langs het strand, en ‘I Just Wanna Hang Around You’ is een cover van George Benson. Afsluiter ‘Finger Play’ is iets meer funky. Het lijdt geen twijfel dat Rob Sabado hier soulvolle grooves neergezet heeft! Iets waarvan je meer wil.

Patrick Van de Wiele (4)

Rob Sabado has without a doubt nailed soulful grooves! I want more!