King Crimson meets Van Der Graaf Generator.  Vorig jaar nog in De Boerderij te Zoetermeer Nederland.  David Cross op viool en David Jackson op sax en whistle. Een indrukwekkend experimenteel en jazzy belevenis.  Met hun album ‘Another Day’ vereeuwigen ze hun samenwerking op een sublieme wijze.
David Cross speelde in de jaren ’70 viool en mellotron bij de legendarische band King Crimson.  Onder druk van Robert Fripp moest hij de band verlaten.  Ook David Jackson’s experimentele inbreng was van onschatbare waarde in het VDGG oeuvre. De onenigheid met de andere bandleden betekende een groot verlies van muzikale rijkdom bij Van Der Graaf Generator.   Dat beide heren elkaar ooit zouden vinden op het podium stond in de sterren geschreven.  Beide even gedreven, David J.  iets excentrieker dan David C., maar absoluut aan de top wat virtuositeit betreft.
Met schreeuwende tonen trekt Another Day van leer in de jazzy opener ‘Predator’.  Experimentele sax van een ongelimiteerde Jackson.  Als geen ander weet hij de juiste beelden op te wekken.
Zoals ook de hoes laat vermoeden met de waterreflectie van een eenzame boom in een ondergaande zon, creëert het duo een andere surrealistische wereld, een andere tijd.  Natuurlijk vind je heel wat elementen terug die ook bij VDGG tot orgasmes leidden.  Uitgesponnen saxpartijen met vioolondersteuning en een ritmesectie van Mick Paul op bass en Craig Blundell op drums.
In ‘Last Ride’ ontdekt je een exotische ondertoon.  Een saxspel dat doet denken aan de jazzrock dagen van de Klaus Doldinger’s Passport.  Desolaatheid troef in ‘Trane To Kiev’, een subliem samenspel tussen de vier muzikanten.  David Cross brengt meer zweverig vioolwerk aan, een ideale fond voor David Jackson.
‘Another Day’ ligt duidelijk meer in het verlengde van VDGG dan van King Crimson.  Jazzrock of noem het avant-garde, een album met veel emoties en uitzonderlijke virtuositeit.  De kracht die uitgaat van de eerste zes songs kan echter niet aangehouden worden.  Het album verzinkt mijn inziens nadien in een té experimentele fase.  Niet getreurd de eerste 25 minuten zijn gewoonweg subliem! En de die-hard fan zal zeker genieten van de verdere uitspattingen waarin ook wel subtiele rustpauzes en melodische lijnen werden ingebouwd.  Schitterend album!
 
Line-up:
David Cross (Electric Violin & Keyboards)
David Jackson (Sax, Flute, Keyboards, Soundbeams)
Mick Paul (Bass)
Craig Blundell (Drums)
 
Marino Serdons (4)

Krijg jij een punthoofd van die virtuoze muzikanten.  Moeilijk te doorgronden arrangementen waar je ook nog eens je tanden op stuk bijt? In de jaren ’70 sprong Chick Corea met Return To Forever uit de mainstream.  Vandaag treden Simon Phillips en kompanen in de voetsporen van de fusion pioniers.  Put on your headphone and enjoy!
Simon Phillips begon in London als sessie-muzikant en speelde o.a. met Mick Jagger, Peter Gabriel, Roxy Music en ook met Stanley Clarke en Al Di Meola.  Of het nu jazz, rock of fusion is, Simon voelt zich thuis achter de batterie.  Om de zoveel jaren bracht hij wel eens een solo album uit, steeds in een andere stijl, en al driemaal onder de naam Protocol.  In L.A. schaarde hij enkele topmuzikanten bij elkaar;   Ernest Tibbs, een rasechte Jazz bassist ; Greg Howe gerenommeerd hammer-on gitarist en Dennis Hamm op keyboard.
Protocol 4 hoort thuis in rijtje van jazzrock arrangementen.   Eigen aan het genre is de fake indruk dat het grotendeels geïmproviseerd werd.  Niets is natuurlijk minder waar.  Simon Phillips componeerde het hele album.  Zoals steeds groeien de instrumentale composities heel organisch.  Zowel Al Di Meola als Chick Corea waren ervaren in het creëren van de juiste spanningsboog met een relatief grote toegankelijkheid.   Met Protocol 4 gaat dit kwartet onmiddellijk voor het iets moeilijker werk.   Er zit een zekere gejaagdheid, bijna agressiviteit in de composities.  De spanning spruit voort uit een amalgaam van ritmes, nieuwe sounds en korte jazzy solo’s.  Dus niet minder spannend, ook al zijn de melodielijnen niet overal even duidelijk.  Wel  iets tijdrovender om te ontdekken.  De beloning naderhand nog groter.  De virtuositeit en (jouw) vreugde springt met vonken uit je hoofdtelefoon (nog altijd de beste luistersituatie).   Meerdere luisterbeurten is een must!
 
Line-up:
Simon Phillips (Drums, Percussion)
Ernest Tibbs (Bass)
Greg Howe (Guitars)
Dennis Hamm (Keys)
 
Marino Serdons (4)