Category: Jazz Rock - KEYS AND CHORDS

Jurgen Burdorf: Rhombus

31/3/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Fuzz Five O
Minor Issues
Can’t Find My Keys
Fast And Loose
First Day Of Autumn
Steve’s Swagger
El Pato
Simple Life
Of Hubris And Humility

Website Artiest:
Jurgen Burdorf

Sprankelende fusion vanuit Nederland. Drijvende kracht is jazz gitarist Jurgen Burdorf. Genoot een degelijke jazz opleiding aan het Conservatorium van Amsterdam en ontpopte zich als een rijke gevarieerde gitartist. Basis blijft natuurlijk de jazzstructuur. Sommige composities neigen wel absoluut naar goeie ouwe prog (‘Of Hubris and Humility’) , andere benaderen de virtuositeit van de legendarische Al Di Meola. Om met zoveel woorden aan te duiden dat er heel wat talent schuilt in het huidige kwartet. ‘Fuzz Five’ is een stevige jazzrocker om mee te starten en ‘Minor Issues’ herbergt een moderne Herby Hancock. In ‘El Pato’ kan Tico Pierhagen zich uitleven op zijn keys. Soleren is eigen in jazzbands. Zolang het maar niet overheerst. Krachtige ritmes met jazzrock vullen de ruimte en stralen skills en sfeer uit. Dwarrelend op de herfsttonen van ‘First Day of Autumn’ zweven de lange noten en bijgaande soundscape rustig voorbij. Stuk voor stuk prachtig afgewerkte nummers waarbij het samenspel de solist overstijgt. Tot op heden een onderbelicht album in de Lage Landen. Jurgen Burdorf’s Rhombus is verkrijgbaar bij Burdorf Records himself. Een toegankelijke aanrader!

Line-up:
Jurgen Burdorf (Guitars)
Tico Pierhagen (Keys)
Hugo Den Oudsten (Bass)
Willem Smid (Drums)

Marino Serdons

Foto

A strong jazzrock quartet that finds teamwork more important than soloing. It evokes memories of the heydays of Herby Hancock or Al Di Meola. Great album!

Tatu & Tutkimusmatkailijat: Matka Kaikkine Vaiheineen

19/12/2020

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Matka Kaikkine Vaiheineen
Kevään Viimeinen Pimeä Yö
Lonka
Muutosta
Sylvi
Välitilassa
Syvissä
Punainen Keltainen

Website Artiest:
Xango Music

Finse jazzrock, het is eens wat anders? Ja toch wel. Op dit album met de onuitspreekbare, laat staan verstaanbare titel ‘Matka Kaikkine Vaiheineen’, neemt bassist Tatu Back je mee op reis (=matka). Het nummer staat bol van de notenreeksen op bas (nogal wiedes), toch is het de ritmiek van de lead gitaar die je meevoert negen minuten lang. Bij instrumentale jazzrock denken we nogal vlug aan snelle melodische en virtuoze tracks. Bij deze Scandinaviërs zit echter een ingebakken beheersing en leidt de basgitaar de composities. Leadgitarist Markus Venehsalo mag wel regelmatig zijn vingervlugge kunstjes ten gehore brengen. Terwijl vaste drummer Jaako PöyPhöne het trio vervolmaakt. Op ‘Lonkat’ en de slow ‘Muutosta’ krijgen ze ondersteuning van slide gitarist Rissanen en sessie toetsenist Harri Taittonen op Hammond orgel, wat ontegensprekelijk een retro gevoel oproept. Toch durven ze ook tenen in hun duizend ijskoude meren steken. ‘Sylvi’s intro met handgeklap, een kille soundscape en akoestische gitaar kleurt helemaal buiten de lijntjes alvorens het nummer helemaal op tempo komt. En vies van experimentele klanken zijn ze ook niet (‘Valitilassa’), om dan naadloos en inventief over te gaan op een introvert ‘Syvissa’ (=diep vanbinnen). Wereldschokkend is het allemaal niet, af en toe zelfs iets te schools, aangenaam om naar te luisteren zeker wel. Het is één van de weinige jazzrock albums die rust brengen. Hoe uitzonderlijk is dat? Verkrijgbaar bij Xango Music.

Line-up:
Tatu Back (Bass)
Markus Venehsalo (Guitar)
Jaakko Poyhonen (Drums)

Guest musicians:
Jarkka Rissanen (Slide Guitar)
Harri Taittonen (Hammond & Keyboards)
Marko Salmela (Percussion)

Marino Serdons

Foto

One of the few jazzrock albums that brings peace and serenity in your head. Exceptional!

Pymlico: On This Day

4/11/2020

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Heliotrope
Time-turner
Survival Guide
Real People
Partners in Crime
Jump Start
Sidemen Inc.
Solex Agitator

Website Artiest:
Pymlico
Apollon Records

In 2018 waren we al licht euforisch over het album Nightscape. Op hun zesde instrumentale werkstuk On This Day werpt het Noorse Pymlico de fusion prog-jazz-rock andermaal in de weegschaal. De band werd indertijd opgericht door drummer/toetsenist Arild Brøter, samen met broer Øyvind verantwoordelijk voor alle composities. Tijd voor een evolutie moeten ze gedacht hebben, want er worden op On This Day heel wat koperblazers toegevoegd. Samen met de sax van Robin Havem Løvøy zorgen ze natuurlijk voor mooie melodische landschappen. De sound neigt hierdoor wel meer naar big band met jazzrock invloeden. Om dit te bereiken deed de zeskoppige band beroep op wel 17 verschillende (studio-)muzikanten. Ontdek dus zelf de rijkelijke gelaagdheid.
Toch kan ik mij niet van de indruk ontdoen dat Pymlico de weegschaal nu definitief laat doorhellen naar soulvolle symfonische (jazz)rock en afstand neemt van hun progrock verleden. En dat is even aanpassen. Een op te volgen evolutie alleszins.
Het album verscheen onlangs op het proglabel Apollon Records en is verkrijgbaar op alle mogelijke dragers én op alle platformen (zonder de platenboer te willen vergeten.)

Line-up:
Øyvind Brøter (Keyboards)
Stephan Hvinden (Guitars)
Andreas Sjo Engen (Guitars)
Are Nerland (Bass guitar / synth bass)
Arild Brøter (Drums / keyboards)
Oda Rydning (Percussion)
Robin Havem Løvøy (Saxophones)

Marino Serdons

Foto

Norways progressive band Pymlico adds more horns on his sixth album, so a different sound appears. A big band with jazzrock influences that still creates melodic landscapes.

Dusan Jevtovic: If You See Me

27/8/2020

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Walking Seven
Babe (Grannies)
Blue
If You See Me Again
Something In Between
Once Ocho
Si Pooro
Ending

Website Artiest:
Dusan Jevtovic

Dusan Jevtovic neemt (vanuit Barcelona) een indrukwekkende start op zijn vijfde solo album If You See Me. Niet alleen gezien, ook gehoord én goedgekeurd. Harmonieus gevoelig lijdt Dusan ons naar een mengeling van rock en jazz. Spectaculair vernieuwend wordt het met ‘Babe (Grannies)’ waarin hij traditionele Servische? vocals en de Macedonische drum Tapan mixt met agressief gitaarwerk. Dusan luisterde in zijn kindertijd zowel naar jazz als hardrock en kreeg daarbij nog traditie ingelepeld. Alles vloeit nu samen in inventief, half geïmproviseerde instrumentals die inhakken én verbazen. Ook de bekende gitarist Markus Reuter bepotelt zijn touch gitaar op dit album. Van soft naar hard, gentle naar agressive, solo naar samenspel: If You See Me zal de fusion liefhebber behagen. ‘If You See Me Again’ wordt langzaam repetitief opgebouwd als een progsong: de gitaren huilen harmonieus tegen elkaar en schreeuwen om vervulling van die wens. Verwacht ook gevarieerd slagwerk van Gary Husband, jazzdrummer bij John McLaughlin, doch ook bij Jack Bruce, Level 42, …en overvraagt als sessiemuzikant. Slagwerk origineel aangevuld door guest Aleksandar Petrov op de tapan, een grote trom die met stok (rechts) en riet (links) wordt bespeeld. Naar het einde verliest het album wel wat van haar drive en lijkt het improvisatievirus aan kracht verloren.

Line-up:
Dusan Jevtovic (Guitar)
Markus Reuter (Touch Guitars, Live Looping)
Ernat Hernandez (Fretless Bass)
Gary Husband (Drums)

Guest: Aleksandar Petrov (Tapan)

Marino Serdons

Foto

Instrumental fusion album with the collaboration of the famous touch guitar player Markus Reuter and drummer Gary Husband. Really impressive in a few compositions. Loved ‘Babe’ (Grannies)!

Mörglbl: The Story Of Scott Rötti

6/5/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

2 Flies Amis Amish
Anarchutektür
Les Légions Du Rhum
Dar Vädim
Döner Dörgazm
La Lèpre A Elise
Crime Minister
Panzer Kökötier
Prog Töllög
The Story Of Scott Rötti
Cor A Cor

Website Artiest:
Mörglbl

Bizarre hoes en knotsgekke songtitels zouden het uithangbord moeten zijn van de inhoud. Je hoort het al, niet is minder waar. De Franse band Mörglbl maakt al twintig jaren instrumentale progrock gefusioneerd met metal. Resultaat is heel voorspelbaar een soort heavy jazzrock uit de cowboyhoeden van een trio. Wonderlijk hoe slechts drie muzikanten zo’n een gevarieerde volle sound kunnen brengen. Met dank aan de technische mogelijkheden maar toch. Je komt verbazingwekkende gitaarsolo’s tegen van Christophe Godin en Aurelien Ouzoulias moet zicht te pletter zweten achter de drum. In Amerika kregen de Fransen een staande ovatie op het progrock festival NEARfest X. Nog niet overtuigd?
De eerste noten op dit ‘conceptalbum’ – waar zit de verhaallijn in het instrumentale? – komen van een zeer bekend kinderliedje. Hiermee zou de toon moeten gezet zijn. Hier en daar kom je nog wel eens een sample tegen, doch overwegend scheuren de heren doorheen ‘The Story Of Scott Rötti’. Als het kind maar een naam heeft. Oh ja, het baswerk van Ivan Rougny komt mooi tot zijn recht in het speelse ‘La Lèpre à Elise’. Nog een bewijs dat het trio conventies aan haar laars durft lappen.
En dat doet dan weer denken aan de excentrieke Frank Zappa en zijn album ‘Shut Up and Play Your Guitar’. Met Mörglbl een iets heavier versie! Zo kinderlijk tegenstrijdig het album start, zo idioot eindigt het verhaal in ‘Cor a Cor’.

Line-up:
Christophe Godin (Guitar)
Ivan Ropugny (Bass)
Aurelien Ouzoulias (Drums)

Marino Serdons (3 ½)

Christophe Godin must be one of the best guitarist of Europe: finger-fast virtuoso. Mörglbl ignores and plays with standard musical conventions. A heavy eclectic jazzrock adventure.

Dewa Budjana: Mahandini

6/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Crowded
Queen Kanya
Hyang Girl
Jung Oman
ILW
Mahandini
Zone

Website Artiest:
Dewa Budjana

Niet eenvoudig om na vijftig jaren jazzrock nog origineel uit de hoek te komen. In Indonesië mag gitarist Dewa Budjana de maestro van de fusion worden genoemd. Met 10 solo albums op zijn palmares weet hij hoe de syncopen en tempowisselingen aan elkaar te rijgen. De (klassiek geschoolde) virtuositeit staat op dit album niet ter discussie. Jordan Rudess van Dream Theater zit achter de toetsen en drummer Marco Minnemann speelde ook al bij Steven Wilson. Er zitten enkele verrassende passages tussen de (slechts) zeven songs. Niet in het minst te wijten aan guest appearances van veteraan Mike Stern (Blood, Sweat & Tears) en vocalist John Frusciante (Red Hot Chili Peppers). Deze laatste tekent voor de zang in de heavy fusion opener ‘Crowded’. Steven Wilson liefhebbers zullen genieten van ‘Queen Kanya’: herkenbaar mooi opgebouwd en ingezongen door Budjana himself. East meets west vind je terug in Hyang Girl met schitterende percussie en de ijle zang van de Javaanse zangeres Soimah Pancawati. Een a-typisch fusion nummer, op oosterse leest geschoeid en schreeuwt om meer. Voor de rest vind je de geijkte ingrediënten als jazzy solo’s op gitaar, piano en keyboard. Marco Minnemann’s slagwerk drijft de songs in de juiste directie en houdt de energie hoog. Wanneer je houdt van John McLaughlin, Herbie Hancock of Al Dimeola en toch openstaat voor een andere cultuur, dan zit je met Dewa Budjana goed. Mooi album!

Line-up:
Dewa Budjana (Guitars, Soundscapes)
Jordan Rudess (Keyboards)
Marco Minnemann (Drums)
Mohini Dey (Bass Guitar, Konnakol)

Guests:
John Frusciante (Vocals on ‘Crowded’ en ‘Zone’)
Mike Stern (First Guitar Solo on ‘ILW’)
Soimah Pancawati (Lead Vocal on ‘Hyang Girl’)

Marino Serdons (4)

Dewa Budjana proves to be a maestro in fusion. Mixing western and eastern cullture should not end with ‘Hyang Girl’ and the beautiful voice of Soimah Pancawati.

Amgala Temple: Invisible Airships

2/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Bosphorus
Avenue Amgala
Fleet Ballistic Missile Submarine
The Eccentric
Moon Palace

Website Artiest
Amgala Temple

Het Noorse Amgala Temple is een instrumentale band van Amund Maarud (gitaar), Gard Nilssen (drums) en Lars Horntveth (bas, synths). Als band mij totaal onbekend maar individueel hebben de heren meer dan hun strepen verdiend bij onder meer Jaga Jazzist, A-Ha, Susanne Sundfor, The National Bank, The Grand en Bushman’s Revenge.
Hun debuutalbum “Invisible Airships” werd in slechts enkele dagen opgenomen in Oslo Konserthus en Amper Tone Studios. En dat je hoor je ook. Het is een heel eerlijk album geworden waar de technische vaardigheid en het spelplezier van afdruipen. Ik ben nu zelf niet zo’n van instrumentale muziek maar vanaf de eclectische opener “Bosphorus” werd ik meegezogen in de wereld van Amgala Temple. Ik denk nu wel dat vooral muzikanten en luisteraars met een wel heel open geest dit album kunnen appreciëren. Het is namelijk niet evident wat deze heren uit de boxen laten knallen. Maar hou je van progrock met een flinke scheut jazz dan zou ik zeggen: proef eens van Amgala Temple.

Tom Coppers (3 ½ )

“Technical almost perfect instrumental jazzrock. When you have some sense for experimental stuff just try this one”

Dominique Vantomme: Vegir

9/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Double Down
Equal Minds
Sizzurp
Playing Chess With Barney Rubble
The Self-Licking Ice-Cream Cone
Plutocracy
Agent Orange
Emmetropia

Website Artiest:
Dominique Vantomme

Begin dit jaar verscheen op Moonjune Records een jazzrock cd die je nog alle kansen moet geven. Pianist Dominique Vantomme is geen onbekende in de internationale jazzwereld. Op talloze albums van pop en rockartiesten kan zijn bijdrage horen. Naast zijn werk als muziekleraar aan het conservatorium van Kortrijk, breidde hij zijn kennissenkring uit met niemand minder dan bassist Tony Levin (King Crimson, Peter Gabriel). Het was dan ook niet verwonderlijk dat ze beiden even later de studio indoken en samen met gitarist Michel Delville en drummer Maxime Lenssens het album Vegir opnamen. Pure jazzrock waarbij een neus gezet wordt tegen alle conventies. Tijdens zijn wereldtournee noteerde Dominique Vantomme een groot aantal ideeën die, met zulke doorleefde muzikanten, konden uitgepuurd worden in free-style. Hou je van jazzrock, wel ‘Vegir’ neemt je mee in de mallemolen van ongelimiteerde muzikale vrijheid. Alleen al de titels van dit instrumentale album ontleden is … Spannend!

Line-up:
Dominique Vantomme (Piano, Moog, Mellotron)
Michel Delville (Electric Guitars)
Tony Levin (Bass, Chapman Stick)
Maxime Lenssens (Percussion)

Marino Serdons (3 ½)

Three Belgian jazz musicians with the legendary Tony Levin: fireworks!

Cross & Jackson: Another Day

1/6/2018

album details

Tracks:

Predator
Bushido
Last Ride
Going Nowhere
Trane To Kiev
Millenium Toll
Arrival
Come Again
Breaking Bad
Mr. Morose
Anthem For Another Day
Time Gentlemen, Please

Website Artiest:
David Cross & David Jackson

King Crimson meets Van Der Graaf Generator. Vorig jaar nog in De Boerderij te Zoetermeer Nederland. David Cross op viool en David Jackson op sax en whistle. Een indrukwekkend experimenteel en jazzy belevenis. Met hun album ‘Another Day’ vereeuwigen ze hun samenwerking op een sublieme wijze.
David Cross speelde in de jaren ’70 viool en mellotron bij de legendarische band King Crimson. Onder druk van Robert Fripp moest hij de band verlaten. Ook David Jackson’s experimentele inbreng was van onschatbare waarde in het VDGG oeuvre. De onenigheid met de andere bandleden betekende een groot verlies van muzikale rijkdom bij Van Der Graaf Generator. Dat beide heren elkaar ooit zouden vinden op het podium stond in de sterren geschreven. Beide even gedreven, David J. iets excentrieker dan David C., maar absoluut aan de top wat virtuositeit betreft.
Met schreeuwende tonen trekt Another Day van leer in de jazzy opener ‘Predator’. Experimentele sax van een ongelimiteerde Jackson. Als geen ander weet hij de juiste beelden op te wekken.
Zoals ook de hoes laat vermoeden met de waterreflectie van een eenzame boom in een ondergaande zon, creëert het duo een andere surrealistische wereld, een andere tijd. Natuurlijk vind je heel wat elementen terug die ook bij VDGG tot orgasmes leidden. Uitgesponnen saxpartijen met vioolondersteuning en een ritmesectie van Mick Paul op bass en Craig Blundell op drums.
In ‘Last Ride’ ontdekt je een exotische ondertoon. Een saxspel dat doet denken aan de jazzrock dagen van de Klaus Doldinger’s Passport. Desolaatheid troef in ‘Trane To Kiev’, een subliem samenspel tussen de vier muzikanten. David Cross brengt meer zweverig vioolwerk aan, een ideale fond voor David Jackson.
‘Another Day’ ligt duidelijk meer in het verlengde van VDGG dan van King Crimson. Jazzrock of noem het avant-garde, een album met veel emoties en uitzonderlijke virtuositeit. De kracht die uitgaat van de eerste zes songs kan echter niet aangehouden worden. Het album verzinkt mijn inziens nadien in een té experimentele fase. Niet getreurd de eerste 25 minuten zijn gewoonweg subliem! En de die-hard fan zal zeker genieten van de verdere uitspattingen waarin ook wel subtiele rustpauzes en melodische lijnen werden ingebouwd. Schitterend album!

Line-up:
David Cross (Electric Violin & Keyboards)
David Jackson (Sax, Flute, Keyboards, Soundbeams)
Mick Paul (Bass)
Craig Blundell (Drums)

Marino Serdons (4)

Extraordinary performance of four top musicians. Jazzrock with beautiful melodies and ewperimental harmony. A symbiosis of two British progrock bands. Magic exists!

Simon Phillips: Protocol 4

24/12/2017

DETAIL ALBUm

Tracks:

Nimbus
Pentangle
Passage To Agra
Solitaire
Interlude
Celtic Run
All Things Considered
Phantom Voyage
Azorez

Platenlabel
Phantom Recordings

Labelnummer
prome cd

Distributie
Niet bekend

Website Artiest
Simon Phillips
Greg Howe
Ernest Tibbs

Krijg jij een punthoofd van die virtuoze muzikanten. Moeilijk te doorgronden arrangementen waar je ook nog eens je tanden op stuk bijt? In de jaren ’70 sprong Chick Corea met Return To Forever uit de mainstream. Vandaag treden Simon Phillips en kompanen in de voetsporen van de fusion pioniers. Put on your headphone and enjoy!
Simon Phillips begon in London als sessie-muzikant en speelde o.a. met Mick Jagger, Peter Gabriel, Roxy Music en ook met Stanley Clarke en Al Di Meola. Of het nu jazz, rock of fusion is, Simon voelt zich thuis achter de batterie. Om de zoveel jaren bracht hij wel eens een solo album uit, steeds in een andere stijl, en al driemaal onder de naam Protocol. In L.A. schaarde hij enkele topmuzikanten bij elkaar; Ernest Tibbs, een rasechte Jazz bassist ; Greg Howe gerenommeerd hammer-on gitarist en Dennis Hamm op keyboard.
Protocol 4 hoort thuis in rijtje van jazzrock arrangementen. Eigen aan het genre is de fake indruk dat het grotendeels geïmproviseerd werd. Niets is natuurlijk minder waar. Simon Phillips componeerde het hele album. Zoals steeds groeien de instrumentale composities heel organisch. Zowel Al Di Meola als Chick Corea waren ervaren in het creëren van de juiste spanningsboog met een relatief grote toegankelijkheid. Met Protocol 4 gaat dit kwartet onmiddellijk voor het iets moeilijker werk. Er zit een zekere gejaagdheid, bijna agressiviteit in de composities. De spanning spruit voort uit een amalgaam van ritmes, nieuwe sounds en korte jazzy solo’s. Dus niet minder spannend, ook al zijn de melodielijnen niet overal even duidelijk. Wel iets tijdrovender om te ontdekken. De beloning naderhand nog groter. De virtuositeit en (jouw) vreugde springt met vonken uit je hoofdtelefoon (nog altijd de beste luistersituatie). Meerdere luisterbeurten is een must!

Line-up:
Simon Phillips (Drums, Percussion)
Ernest Tibbs (Bass)
Greg Howe (Guitars)
Dennis Hamm (Keys)

Marino Serdons (4)

Nine jazzrock compositions and so much details to discover. Sit back in your chair, close your eyes and enjoy! Or, even better, go to a live-gig!