Category: Blues Rock

Jamie Thyer Meets The Dominators.. At The Dyed Roots Of Blues Rock

4/2/2019

DETAIL ALBUM

Tracks:

3D Jones
Might-Have-Been
Frigid Air
My Own Company
On My Way
Wicked City
Put Your Guitar Down
Can You Hear?
Rttlesnake Snail
Rough Rider

Website Artiest
Jamie Thyer

Jamie Thyer heeft na zijn release ‘Cafe Races’ uit 2018 heel wat vooruitgang geboekt. Zijn succesverhaal begon in de wintermaanden van 1994 toen hij performde op een demonstratiesessie voor Marshall Amplifications en Rotosound snaren. De Britse blues rocker begon vrijwel meteen met heel wat nummers bij elkaar te schrijven en oefende met de ritmesectie The Recorried Men. Originele en rockgetinte nummers waren hun deel. Met het live album ‘Fear and Loathing at The Wünder Bas’ trok Jamie meteen heel wat aandacht binnen de rockscéne. Succesvolle optredens volgden. Nottingham Rock City, het Cambridge Rock Festival en ook in de wereldberoemde Marquee Club in Londen is allang geen onbekenden terrein meer voor een doorwinter Thyer.
Met The Worried Men stond hij de planken met en naast Peter Green, Johnny Winter, Walter Trout en andere Nine Below Zero’s. Met ontelbare optredens is Jamie Thyer een van de laatste en grootste Britse Axemen. Vorig jaar werd Jamie uitgenodigd om Mott The Hoople’s Verden Allen te begeleiden voor het project ‘Love and Leave You’ op het label Angel Air Records. Nu ontmoet Jamie Thyer, The Dominators. Bassist Dave Burns (Tony Dowler’s Hellhounds, Sinnerboy) en drummer Jonathan ‘Sketch’ Sketcher (The Big Head, Barefoot) zijn Thyer’s soulmates. Het trio raast door tien originele, onvervalste én met bluesrock en biker alternatief gelardeerde nummers. Maar de release ‘At The Dyed Roots Of Blues Rock’, op het label Road Dogs Records, staat ook bol van de nodige variatie. En dat maakt van deze plaat een waar spektakelstuk. Het speelplezier druipt, net als Jamie’s zweetdruppels, van zijn Flying-V gitaarsnaren. De adrenalinestoot na de openingssong ‘3D Jones’ is haast onevenaarbaar. Het trio vervolgt hun weg in het hoogoplopende ‘Mighty-Have-Been’. Het rijkelijke contrast met de bluesy rockballade ‘Frigid Air’ kan haast niet groter. Grote orgelpartijen, die samenvloeien met Jamie’s overweldigende gitaarsolo’s, vormen de basis voor het nummer. De strakke drumritmiek uit ‘My Own Company’ brengt ons naar enkele knappe en vette gitaarriffs in ‘On My Way. De instrumentale ballade ‘Wicked City’ heeft zelfs een symfonische viriliteit, net zoals de surfrocker ‘Put Your Guitar Down’. De slow blues ‘Can You Hear?’ staat bol van gedifferentieerde instrumentale gitaarkunstjes en het funky begeesterde en instrumentale ‘Ratllesnake Snail’ krijgt een heuse blues rock bejegening en leidt ons naar de afsluitende rocker ‘Rough Rider’. Heerlijk..!

Philip Verhaege (4 ½)

Jamie Thyer made a lot of progress after his release 'Cafe Races' from 2018. This is how bluesrock always must sound. Fans of blues and bluesrock will enjoy this one again. The fun of playing is dripping, just like Jamie's sweat drops from his Flying-V guitar strings. The adrenalin rush is so close. Highly recommended release…!

0 Reacties

De Wolff: Thrust

2/5/2018

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

BigTalk
California Burning
Once In A Blue Moon
Double Crossing Man
Tombstone Child
Deceit & Woo
Freeway Flight
Tragedy? Not Today
Sometimes
Swain
Outta Step & Ill At Ease

Platenlabel
Mascot Label Group

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Niet meegedeeld

Promo-agent
V2 Benelux

Website Artiest
DeWolff

De magere jaren in het Nederlandse rocklandschap zijn snel vergeten met de uit Geleen afkomstige DeWolff. Opgericht in 2007 door de tieners Pablo en Luka Van de Poel, schuimen ze elk gerenommeerd festival af en laat het publiek kennismaken met een palet aan stijlen: psychedelisch, southern, heavy,…als het maar rockt.
Opener ‘Big Talk’ scoort met een heavy riff en dito synths. Je hoort veel invloeden uit de seventies van Deep Purple, Uriah Heep, Led Zeppelin maar ook van recentere bands als The Black Keys. DeWolff maakt er een mooie rockende mix van. Om dan even lzater de ballad registers open te trekken in een Ten Years After-achtige song ‘Once In A Blue Moon’. De keyboards van Robin Piso zijn natuurlijk niet vreemd aan de klankkleur. DeWolff blijft echter niet hangen in het verleden. De toevoeging van een streepje synths maakt het geheel moderner. Zowel met ‘Big Talk’ (over Geert Wilders) als met ‘Deceit&Woo’ (Trump) schuwen ze ook geen politiek statement. Thrust is een zeer volwassen album geworden, en dat voor mid-twintigers die hun 10de verjaardag vieren. Zacht en hard, snel en traag: altijd even inventief en rijkelijk gestoffeerd. Wie denkt DeWolff te kunnen ontlopen zal het de volgende jaren moeilijk krijgen. A must have (certainly on limited marble vinyl)!!

Line-up:

Pablo van de Poel (Vocals, Guitars)
Luka van de Poel (Drums)
Robin Piso (Keyboards, Synths)

Marino Serdons (4 ½)

After 10 years DeWolff has grown up to a superband. Their new album, Thrust, can be considered as one of the most inventive bluesrock albums of the year. Great Stuff!

0 Reacties

Michelle Malone: Slings & Arrows

10/4/2018

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Just Getting Started
Love Yourself
Sugar On My Tongue
Beast’s Boogie
I’ve Been Loving you too long
Fox And The Hound
Civil War
Matador
The Flame
Boxing Gloves

Platenlabel
SBS records

Labelnummer
SBS2016

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Richard Lusher

Website Artiest
Michelle Malone

Singer-songwriter Michelle Malone is geen onbekende meer. Haar Carrière startte 30 jaar geleden, toen ze 12 jaar was. Ze zingt, speelt gitaar, mandoline, saxofoon, drums en schrijft al haar materiaal zelf. Ze won een container vol onderscheidingen en heeft sinds een jaar of drie haar eigen platenmaatschappij, SBS records. Ze werkte al samen met ontelbare bekendheden zoals Gregg Allman, Charlie Musselwhite, Johnny Winter, James Taylor, Jackson Browne, Joan Osborne en vele anderen.
Haar muziek heeft wel wat weg van de rockende Melissa Etheridge, maar dan zonder het rauwe randje. Michelle’s stem is daarvoor veel te fluweel. De song die Michelle schrijft zijn sterk en variëren van (country)boogies, langs singer-songwriter materiaal tot slappe soul. Zoals de enige cover op dit album, de Otis redding Klassieker ‘I’ve Been Loving You Too Long, dat hier een kleffe duet-versie met Shawn Mullins wordt. Dat is zo’n nummer waar je beter vanaf blijft als blonde zangeres.
De rest van de songs wentelen zich in de rock en poprock, maar zijn net niet catchy genoeg om klassiekers te worden. Maar dat hoeft natuurlijk ook niet. Dit is een sterk album voor wie houdt van afgeborstelde rock.

Line-up:
Michelle Malone (zang, gitaren, mandoline, mondharmonica)
Doug Kees (gitaar)
Robby Handley (bas)
Trish Land (percussie)
Shawn Mullins (zang op ‘I’ve Been Loving You Too Long’)
Peter Stroud (gitaar)

Peter Jacobs (4)

Nice album from the Melissa Etheridge-like Michelle Malone. The Album rocks but the production is smooth and her voice sounds way too lovely for the strong songs. They will not be classics in their genre, but that doesn’t always have to be the case. Very good album for those who love brushed and polished rock.

0 Reacties

Tricklebolt: Tricklebolt

13/2/2018

0 Reacties

detail album

Tracks:

Entering The Valley (intro)
Open The Gate
High Trees
Come Along
N347 Pt.2
I’ll Drive
Dirt Roads
River
Dawn
White Women
1996
The Wanderer

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Broere Promotion

Website Artiest
Tricklebolt

Klop, Klop. Klop. Daar wordt aan de deur geklopt. Wie zal dat zijn? Kalm, niet te voorbarig... Klopper van dienst is niet de gemijterde, bebaarde in Spanje residerende goedheiligman. Maar Lambert, die andere steeds goed gecoiffeerde goedheiligman met zijn grote zak vol te recenseren albums! Er valt heuglijk nieuws te melden: uw recensent is braaf geweest, heel braaf … In elk geval afgaande op de karrevracht te recenseren muziekjes waarmee Lambert hem overlaadt. Eén van de presentjes is ‘Tricklebolt’ van Trickebolt, een plaatje van over de grens waarbij onze weldoener bij het overhandigen luidop de vraag stelt: ‘Ik weet niet of dit iets voor jou is, maar geef het een kans!’
Excuseer Lambert? Of dit iets voor mij is? Is de paus katholiek? Doet een beer zijn behoefte in een bos? Wat de hel! Wat een album! Tricklebolt neemt, startende met de bombastische openingstrack ‘Intro (Entering The Valley)’ (toepasselijke titel), de luisteraar op sleeptouw… om hem vervolgens in een rotvaart mee te zuigen in een bruisende, pompende rock ’n roll-draaikolk! ‘Eens beet, nooit meer loslaten’ lijkt het credo van de band! En dat doen ze dan ook! Riff-na-riff, nummer-na-nummer, hook-na-break, break-na-hook, … Wat een debuut! Categoriseren? Labelen? 70’s bluesrock, hardrock of zelfs stonerrock … Klinkt als? Led Zeppelin, Uriah Heep, … of recenter: Supersuckers, Airbourne, Nashville Pussy of onze eigen Sore Losers.
Toeterdetoet … nogmaals steken we de loftrompet. ‘Alle 12 goed’ had niet misstaan als ondertitel bij het debuut van deze jonge Noorderburen! Bent u bezitter van een rockhart? Zo ja, dan doen ‘High Trees’, ‘Dirt Road’, maar bovenal ‘N347 Pt.2’ met gitaarharmonieën die doen denken aan Thin Lizzy-tweespan Scott Gorham en Brian Robertson, dit rockhart zonder twijfel sneller slaan!
Als heerlijk stevig scheurende gitaren, hier-en-daar onderling duellerend of sparrend met een Hammond-orgel, uw kopje koffie zijn … zoek dan vooral niet verder … en bestel een Tricklebolt- espresso! Tricklebolt samengevat: pretentieloze no-nonsense rock ’n roll met een take-no-prisoners-attitude. Nog korter: retegoed!

Jan Coonen (4 ½)

No-nonsense, take no prisoners rock ’n roll with an attitude! Got to love it! What a debut!

0 Reacties

CD REVIEW BLOG

Jamie Thyer Meets The Dominators.. At The Dyed Roots Of Blues Rock

De Wolff: Thrust

Michelle Malone: Slings & Arrows

Tricklebolt: Tricklebolt

Archives

Categories