KEYS AND CHORDS
  • HOME
  • OUR TEAM
  • COMING EVENTS
  • ALL CONCERT REPORTS
  • NEWS BLOG
  • CD REVIEWS 2019
  • HARDROCK & HEAVY CD REVIEWS 2019
  • BOOK REVIEWS
  • DVD REVIEWS
  • INTERVIEWS / ARTICLES
  • THE RAY SHASHO SHOW
  • DISCLAIMER / COPYRIGHT POLICY
  • CONTACT PAGE

CD REVIEW BLOG

Rob Heron & The Tea Pad Orchestra: Soul Of My City

7/2/2019

0 Reacties

 
Foto
​DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Let’s Go Back In Time, Man
  2. There’s A Hole (Where My Pocket Used To Be)
  3. Life Is A Drag
  4. Une Bouteille de Beaujolais
  5. Holy Moly (I’m In Love Again)
  6. One Letter Away From Lonely
  7. Like A Cuckoo
  8. Fool Talkin’ Man
  9. Drinking & Carrying On
  10. Soul Of My City
  11. Lonely Boy In The Dole Queue
  12. Double Meaning, Double Entendre
 
Website Artiest
Rob Heron & The Tea Pad Orchestra

​Als je fan bent van artiesten zoals Pokey Lafarge en CW Stoneking, dan ken je ongetwijfeld ook de uit Newcastle komende Rob Heron & The Tea Pad Orchestra. Voor hen die deze jonge horde nog niet kennen, niet getreurd want na het beluisteren van deze ‘Soul Of My City’, zal je deze uit zes leden bestaande band, en daar zijn wij rotsvast van overtuigd, een warm hart toedragen. Leider van de bende, zanger en akoestisch gitarist Rob Heron, laat zich door zijn Tea Pad Orchestra assisteren op akoestische en elektrische mandoline, harmonica, accordeon, allerhande toetsen en gitaren, staande bas en drums. In hun thuisland stonden deze heren reeds op festivals als Glastonbury en het Cambridge Folk Festival en wisten ze ook reeds tot de playlists van de nationale radio door te dringen. In één vakje zijn ze niet te stoppen, wat we overigens alleen maar kunnen toejuichen. Hun muziek is een mix van western swing, country, blues, ragtime, hokum en dan vergeten we ongetwijfeld nog enkele genres. De invloeden van artiesten als Bob Wills, Django Reinhardt, George Jones en Tom Waits liegen er niet om. Rob Heron brengt eerlijke muziek op een eerlijke enthousiaste manier. Hun platendebuut maakte de band in 2012 met ‘Money Isn’t Everything’. In 2014 volgde dan ‘Talk About The Weather’, dat twee jaren later een vervolg kreeg met ‘Something Blue’ en nu is er dan ‘Soul Of My City’. Op deze nieuwkomer gaan Rob Heron en zijn Tea Pad Orchestra weer een stapje verder. Heron is een vinyl freak, waardoor hij constant in contact komt met andere en vooral oudere muziekgenres. Daardoor bevat dit nieuw album ook een zekere dosis twang geluid, een streepje calypso en wat rhythm & blues. Variatie is dus troef. Bovendien kent het album geen enkel, maar dan ook geen enkel zwak moment, zodat het niet opportuun is om één of andere song in de spots te plaatsen.
‘Let’s Go Back In Time, Man’ is niet alleen de titel van de opener, maar tevens het gesternte waaronder ‘Soul Of My City’ zich ontplooit.
Als je zoals ondergetekende een dikke boon hebt voor geüpdatete dansmuziek uit vervlogen tijden, dan is het aanschaffen van dit album, de enige en juiste aanbeveling. Jarenlang plezier gegarandeerd!
 
In de maanden maart en mei, doen Rob en zijn kompanen de lage landen aan. Je kan hen bewonderen op :
7 maart: Melkbus in Dordrecht, Nederland
8 maart: Melkerij, Zemst, België
13 maart: Burgerweeshuis, Deventer, Nederland
10 mei: Missy Sippy, Gent
11 mei: R & B Night, Groningen, Nederland
12 mei: TivoliVredenburg, Utrecht, Nederland
 
Lambert Smits (4 ½)
​Fan of Pokey Lafarge and CW Stoneking? Then the purchase of this danceable album by Rob Heron & The Tea Pad Orchestra is a must. And ........ years of fun guaranteed!
0 Reacties

J. P. Harris: Sometimes Dogs Bark At Nothing

1/12/2018

0 Reacties

 
Foto
title 0
Tracks:
  1. JP’s Florida Blues #1
  2. Lady In The Spotlight
  3. When I Quit Drinking
  4. Long Ways Back
  5. Sometimes Dogs Bark At Nothing
  6. Hard Road
  7. I Only Drink Alone
  8. Runaway
  9. Miss Jeanne-Marie
  10. Jimmy’s Dead And Gone
 
Website Artiest
J.P. Harris

​Eigenlijk zou je J.P. Harris’ vierde album, waaraan leden van de Old Crow Medicine Show meewerkten, in één zin kunnen recenseren, namelijk ‘als je een boon hebt voor authentieke in de old school gewortelde country, schaf je dan als de bliksem dit album aan’. Wij verklaren ons nader. J.P. Harris vliegt er onmiddellijk stevig in met ‘JP’s Florida Blues #1’ een outlaw countryrocker van formaat. Meteen vervolgt Harris met ‘Lady In The Spotlight’ en ‘When I Quit Drinking’, twee door akoestische gitaren en pedal steel gedragen songs. Authentieker dan hier kan je niet zijn. Nog niet overtuigd, geen probleem! De ‘ééntegelslows’ ‘Long Ways Back’ en het met piano overgoten ‘I Only Drink Alone’ trekken je steevast over de streep. Het mooiste nummer is ongetwijfeld de titeltrack. Heerlijke akoestische slidegitaar en een emotioneel verhalende Harris maken er een luistersong ‘par excellence’ van. Tijd voor weer iets meer uptempo werk. Dat komt er country rockend aan met ‘Hard Road’.
‘Sometimes Dogs Bark At Nothing’ is een album dat bewijst dat ‘good old country’ zeker niet iets uit een ver verleden is. J.P. Harris bewijst dat het genre levendiger dan ooit is.
 
Lambert Smits (4 ½)
J.P Harris delivers an album that revives the authentic country. Beautiful ballades accompanied by acoustic guitars and some country rockers.
0 Reacties

Kathy Mattea : Pretty Bird

25/11/2018

0 Reacties

 
Foto
title 0
Tracks:
  1. Chocolate On My Tongue
  2. Ode To Billie Joe
  3. Mercy Now
  4. Little Glass Of Winem
  5. He Moves Through The Fair
  6. St. Teresa
  7. This Love Will Carry
  8. October Song
  9. Tell Me What You Ache For
  10. Holy Now
  11. I Can’t Stand Up Alone
  12. Pretty Bird

Website Artiest
Kathy Mattea

​Kathy Mattea draait al jarenlang mee in het muzikale wereldje want met ‘Pretty Bird’ zit ze al aan haar zeventiende album. Haar laatste album ‘Calling Me Home’ dateert al van 2012 en ging vooral over het harde labeur in de mijnwerkersstreek van haargeboortestreek in West Virginia. Een album dat destijds hoge ogen gooide, maar met ‘Pretty Bird’ bewijst de ervaren 59-jarige zangeres-gitariste - die op 19-jarige leeftijd naar Nashville trok - nog dat niets heeft ingeboet aan kwaliteit op dit nieuwe album, dat 12 mooi uitgekozen nummers telt. Gelukkig maar, want de dame in kwestie had stemproblemen, maar met de steun van haar trouwe gitarist Bill Cooley en producer tim O’Brien slaagde ze toch in haar opzet.
 
We tellen heel wat covers, maar ze maakt er telkens een eigen interpretatie van. Stuk voor stuk pareltjes zijn het zoals onder meer het mooie ‘Chocolate On My tongue’ (Oliver Wood), het prachtig gedeclameerde ‘Ode To Billie Joe’ (Bobby Gentro), en ook  Mercy Now (Mary Gauthier), een ode aan haar vader.
‘St Teresa’ is eveneens een pakkende song, maar meer ritmisch en vertelt het verhaal over een verslavende moeder. Ze vertelt het op een mooie erg verstaanbare manier zodat de luisteraar erg goed het verhaal kan begrijpen.
Maar ook muzikaal zit het wel goed en bewandelt ze smaen met haar uitstekende band  ook  andere paden zoals in ‘I Can’t Stand Up Alone’ of zingt ze een Ierse traditional zoals ‘He Moves Through The Fair’ of  het folky ‘This Love Will Carry’ (Dougie Mc Clean). Maar met het ingetogen ‘Tell Me Wat You Ache For’ staat er ook een ingetogen song op van haar echtgenoot Jon Vezner. Slotnummer is tevens de titeltrack ‘Pretty Bird’ (Hazel Dickens), een a capella gebrachte song met een groot kippenvelgehalte. Kathy Mattea is een straffe madam, zoveel is zeker.
 
Sis Van Hoof  (4)  
​Kathy Mattea is more than back with this album
0 Reacties

Frankie Davies: Wherever I Go

18/11/2018

0 Reacties

 
Foto
​DETAIL ALBUM
Tracks:
High On Love
Not Your Game
Wherever I Go
Open Road
All My Love
You Don’t Know Me
Together
Front Row Seat
Travellin’ Love
The Sweetest Sound
Asking For A Friend
 
Website Artiest:
Frankie Davies

​Europa wordt overspoeld met americana, vooral uit de zuidelijke staten van de US.  Nashville blijft toch nog altijd het mekka voor tal van gelukszoekers. Onlangs verscheen het debuutalbum van Frankie Davies, vergis je niet, een blonde talentvolle dame, met een bijna kinderlijk stemtimbre.  En vergis je geen tweede maal.  Frankie opereert vanuit de UK.  De laatste jaren  de uitnodigingen voor country festivals door het halfrond.  En dat alles te danken aan haar EP  ‘Dancing All Night’ uit 2015.
‘Wherever I Go’ laat onmiskenbaar een professionele indruk na.  Gebaseerd op haar eigen ervaringen, spuwt ze haar frustratie in de rocksong ‘You Don’t Know Me’.  Ook ‘Front Row Seat’ plukte ze uit haar leven: een optreden met slechts één belangstellende.  Wat haar ook bescheidenheid heeft aangeleerd, doch ook volharding.  Ondertussen groeide haar kennissen- en speelkring uit met Maddie & Tae, Chris Young en zoveel anderen.  Haar ontwapendende songs vloeien heel melodisch en verslavend door je aderen.  Sleuren je mee in haar emotionele leven.  Plaats haar nu  naast meer bekende country zangeressen  en je weet wat haar toekomst brengt.
 
Marino Serdons (3 ½)
​Americana from the Uk.  Why not.  The female Frankie Davies convinces.  Heart-breaking honesty predicts a succesful future.
0 Reacties

Ruston Kelly: Dying Star

3/10/2018

0 Reacties

 
Foto
​DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Cover My Tracks
  2. Mockingbird
  3. Son Of A Highway Daughter
  4. Paratroopers Battlecry
  5. Faceplant
  6. Blackout
  7. Big Brown Bus
  8. Mercury
  9. Anchors
  10. Just For The Record
  11. Trying To Let Her
  12. Jericho
  13. Dying Star
  14. Brightly Burst Into The Air
 
Website Artiest:
Ruston Kelly

​Bizar om te horen dat een 17-jarige Nashviller in Brussel de microbe vond voor zijn country roots music.  Als professioneel skater woonde hij zelfs even in België. (in de rootswijk Marollen?) Stammende uit een muzikale familie, lag het in de lijn van de verwachtingen dat hij ooit zijn eigen richting zou uitgaan.  Geen gemakkelijk pad, geplaveid met drugsverslaving en een bijna overdosis.  Vandaar de gekozen albumtitel ‘Dying Star’.  De verzameling songs zijn dan ook het verhaal en de reflectie op zijn verleden met vallen en opstaan, en de ondersteuning van vrienden.  Muzikaal voel je de pijn maar ook de hoop doorheen zijn songs. Folky singer-songwriter songs, soms ingekleurd met wat grunge, rock of americana.  Altijd wel met een diepe emotionele gelaagdheid.  Een voice met dezelfde kleur als Kurt Cobain, inhoudelijk een Johnny Cash (en zijn June).  Ook bij Kelly spelen vrouwen een grote rol, als toeverlaat en echtgenote (countrystar Kacey Musgraves) én als inspiratiebron (Natalie Hemby, Kate York).  Dying Star is geen vrolijk album, wel een hoopvolle stimulans voor een nieuwe én positieve evolutie in het leven.  De lapsteel op het album wordt gespeeld door zijn vader, een tot tranen toe bewogen hereniging van vader en zoon.
 
Marino Serdons (3 ½)
The least you can say, Ruston Kelly made a strong come-back in life and delivered with ‘Dying Star’ an inspirational album for a lot of people.  Curious what will be next?
0 Reacties

Chris Thomas: Bound To The Ocean

18/9/2018

0 Reacties

 
Picture
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Whenever I sing Georgia
  2. Turning Stones
  3. Bound to The Ocean
  4. If Not You
  5. Don’t Follow Me
  6. So Long, Travelling Away
  7. Listen To Me
  8. Sun Kiss
  9. Gwendolyn Rose
  10. Heart Is Broke
  11. Back Before The Storm
  12. Wake Up Smiling
 
Website Artiest:
Chris Thomas

Weer een droom die werkelijkheid wordt. Gitarist Chris Thomas trachtte al enige decennia erkenning te krijgen voor zijn talenten.  Succes kwam in een stroomversnelling door de samenwerking met de groots opgezette Pink Floyd tribute show In The Flesh.  Een stimulans voor Chris om uiteindelijk solo te gaan als singer-songwriter.  De covers werden wat afgebouwd en de eigen composities naar voren geschoven, wat nu resulteert in het debuutalbum ‘Bound To The Ocean’.  Hierin mixt hij folk, blues, pop én country rock, hoofdzakelijk bijgestaan door Barney Dine op bass en Dean Mancey op drums.
De songs liggen gemakkelijk in het oor en zijn zeer melodisch.  Je hoort invloeden van The Eagles en van Simon & Garfunkel.  Softe gevoelige family nummers:  upbeat ode aan zijn dochtertje van zes (Gwendolyn Rose) of een backing vocal van zijn vrouw Polly (Back Before The Storm). Hier en daar hoor je ook een fiddle en een whistle, kabbelend zoals een rustige oceaan. ‘Heart is Broken’, een typische bluessong, fleurt je zelfs op.  Op het ogenblik geeft Chris Thomas vooral solo performances in zijn thuis-county Devon. Als voorbereiding op een tournee in 2019 kon het publiek op 9 september genieten van een geslaagde try-out op het Brixham Fishstock festival met drummer Jeff Glover en Rob Hunt op bass. Samen met keyboardist Martin Poole gaan ze vermoedelijk de Chris Thomas Band vormen.  Benieuwd !
 
 Marino Serdons (3 ½)
It’s never too late.  Chris Thomas just put on his bold shoes and self-released his first album ‘Bound To The Ocean’.  A beautiful collection of melodic songs in a blend of country, folk and pop.  
0 Reacties

Various Artists: Hey Good Lookin’! Everybody Sings Hank Williams

13/9/2018

0 Reacties

 
Picture
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Hey Good Lookin’: Frankie Laine and Jo Stafford
  2. You Win Again: Mark Dinning
  3. Lovesick Blues: Kay Starr
  4. Your Cheatin’ Heart: Louis Armstrong
  5. Why Don’t You Love Me: Rusty & Doug Kershaw
  6. Take These Chains From My Heart: Ray Charles
  7. Ramblin’ Man: Michael Holliday
  8. There’ll Be No Teardrops Tonight: Adam Wade
  9. Move It On Over: Bill Haley and his Comets
  10. Weary Blues From Waitin’: Tony Bennett
  11. Nobody’s Lonesome For Me: Roland Stone
  12. No One Will Ever Know: Jimmie Rodgers
  13. Long Gone Lonesome Blues: Jimmie Newsome
  14. I’m Sorry For You, My Friend: Joni James
  15. Kaw-Liga: Champ Butler
  16. Settin’ The Woods On Fire: Johnny Burnette
  17. I’m So Lonesome I Could Cry: Andy Williams
  18. Crazy Heart: Jack Scott
  19. I’ll Never Get Out Of This World Alive: The Delta Rhythm Boys
  20. I Can’t Help It (I’m Still In Love With You): Guy Mitchell
  21. Lonesome Whistle: Ronnie Hawkins
  22. California Zephyr: Jimmy Jackson’s Rock ‘N’ Skiffle
  23. Half As Much: Rosemary Clooney
  24. You’re Gonna Change (Or I’m Gonna Leave): Tab Hunter
  25. A Teardrop On A Rose: Connie Stevens
  26. I Could Never Be Ashamed Of You: Jerry Lee Lewis
  27. Honky Tonkin’: Teresa Brewer
  28. Alone And Forsaken: Bill Darnell
  29. Cold, Cold Heart: Dinah Washington
  30. Jambalaya (On The Bayou): Fats Domino

Ondanks zijn kort leven, Williams stierf op 1 januari 1953 op 29 jarige leeftijd aan de gevolgen van drank en drugs, had hij heel wat songs opgenomen. Veelal  eigen nummers die een grote invloed zouden hebben op artiesten die in de meest diverse muziekgenres opereerden.
Jasmine Records bundelde op dit album de coverversies van 30 songs, waarvan het overgrote deel uit Hanks pen vloeide. Versies die soms meer succes oogsten dan die van Williams zelf.
Frankie Lane en Jo Stafford openen met misschien wel één van Williams’ bekendste songs ‘Hey Good Lookin’’. Het duo strooit iets meer hillbilly over het nummer, waardoor het een eigen benadering krijgt. Dat herhaalt zich in de meeste hier te horen versies, waarin de artiest de Williams’ song naar zijn eigen genre overbrengt. Dat wijst er nog maar eens op dat Williams een enorme straffe songsmid was, wiens songs voor uiteenlopende muzikale benaderingen vatbaar zijn. Zoals reeds gezegd, bekoorden zijn liedjes artiesten in verschillende genres, gaande van Bill Haley, Jerry Lee Lewis, Ronnie Hawkins over Jimmie Rodgers tot Ray Charles, Fats Domino en Louis Armstrong om maar enkele bekende namen te noemen.
Met de uitspraak ‘nobody sings Hank Williams like Hank Williams’ in gedachten, mogen we hier toch zeggen dat de op dit album verzamelde artiesten, het werk van de country icoon Hank Williams met respect en vakmanschap behandelden.
 
Lambert Smits (4)
Awesome covers of songs from the country icon Hank Williams by the most diverse artists such as Ray Charles, Jimmie Rodgers, Fats Domino, Tony Bennett, Ronnie Hawkins and Bill Haley.
0 Reacties

Hilary Scott: Don’t Call Me Angel

9/9/2018

0 Reacties

 
Picture
DETAIL ALBUM
Tracks:
Don’t Call Me Angel
Not Used To Being Used To
You Will Be Mine
Make It Right
Heartless
Unlove Story
Moon And Back
In time
Kiss
Here I Am
 
Website Artiest:
Hilary Scott

Babyface Hilary Scott (met één L) schittert weer op haar nieuwe album.  Samen met drummer/partner AJ Gennaro pende ze een tiental nieuwe love songs.  Voor alle duidelijkheid: multi-instrumentalist Hilary schrijft en componeert, zingt het voor haar bedgenoot, en die voegt er dan percussie aan toe. Nadien wordt beslist welke instrumenten nog een bijdrage kunnen leveren aan de song.  Geen gekke manier van werken, want zo blijft haar tekst en melodie het middelpunt van haar creaties.
Ondanks diverse awards in Missouri USA, maar ook in de UK en Italy blijft grote bekendheid uit.  Het genre waarin ze weergaloos zingt, country met wat soul en blues,  nodigt niet onmiddellijk uit tot een Tomorrowland-crowd.  Hilary Scott moet het hebben van emotionele zangcapaciteiten en pakkende teksten. Wanneer ze dan ook nog een ukele bespeelt in ‘Unlove Story’ val je helemaal voor haar cheesy songs. In dit #metoo-tijdperk noem je haar best geen engel.  Ook al heeft ze de allures om je te laten smelten.  Liefhebbers van Janis Ian komen zeker aan hun trekken.
 
Line-up:
Hilary Scott (Acoustic Guitar, Vocals, Piano, Ukelele)
AJ Gennaro (Drums, Percussion)
Josh Schilling (Bass, Electric Guitar, Ukelele)
Johnny Lee Schell (Acoustic&Electric Guitar, Cigar-box Mandolin)
Mike Finnigan (Hammond B-3 Organ)
 
Marino Serdons (3 ½)
Emotional (love) songs with content, sweetly sung by an intelligent Hilary Scott. Of course the country feeling stays alive, with a lot of soul and blues.  Delightful enchanting!
0 Reacties

The Circus In Flames: Outside America

30/8/2018

0 Reacties

 
Picture
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. The Baptist
  2. Come Out Marissa
  3. Woke Up In The River
  4. The Magic Kiss
  5. Wicked Tongue
  6. Close To Montgomery
  7. Don’t Believe I’m The Same Man
  8. Fall Into Line
  9. You Call My Name
  10. Frozen Morning

Website Artist
The Circus In Flames

Doug Andrew is de frontman van The Circus In Flames, een project dat in het midden van de jaren negentig het levenslicht zag en de band heeft al een paar albums op  het actief, die ook wel goede kritieken kregen, maar met Outside America (uitgebracht bij Northern Electric)  heeft Andrew en zijn basisband een erg mooi werkstuk afgeleverd.  De gerespecteerde Canadese zanger-liesdjesschrijver uit Vancouver, die in een vorig leven truckchauffeur was, pende tien mooie nummers neer die allemaal verschillen in stijl, maar nooit vervelen zodat de luisteraar altijd bij de les blijft en dat kunnen we alleen maar toejuichen.  Erg vernieuwend is het niet, maar dit zijn spontaan gespeelde songs in een breed speelgebied tussen een mix van folk, blues, bluegrass, country en rootsrock, waarbij elk nummer tot zijn recht komt. Leuke liedjes, met soms ook intrigerende verhalen zoals de moord op JF Kennedy in ‘Don’t Believe I’m The Same Man’ en de onthoofding van Johannes De Doper in de openingstrack ‘The Baptist’, waarin we op het einde van de song nog een passage horen van ‘If I Had a Hammer’ van Trini Lopez.
Er zijn ook gastmuzikanten te gast en dat is te horen in het mooie  ‘You Call My Name’, maar één van de mooiste songs is ongetwijfeld het swingende ‘Wicked Tongue’, maar zoals gezegd staan er nog wel pareltjes op. Of wat te denken van ‘Closer To Montgomery’ of ‘Woke Up In The River’. Je merkt het: dit is een album om te koesteren.
​
Sis Van Hoof (4 ½)
The Circus in Flames: catch them if you can, they are a pure joy to hear them play
0 Reacties

Yvette Landry & The Jukes: Louisiana Lovin’

25/7/2018

0 Reacties

 
Picture
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. I Need Somebody Bad
  2. Homesick Blues
  3. Daddy Daddy
  4. Kiss Tomorrow Goodbye
  5. I Almost Lost My Mind
  6. Three Chords And The Truth
  7. My Last Date With You
  8. Grow Too Old
  9. Yea Yea Baby
  10. Forbidden Love
  11. Take It Easy Greasy
 
Website Artiest
Yvette Landry & The Jukes
 

In 2010 debuteerde de in Breaux Bridge, Louisiana opgegroeide en Grammy genomineerde singer/songwriter Yvette Landry met het album ‘Should Have Known’. Met ‘Louisiana Lovin’’ is ze inmiddels reeds aan haar vijfde toe. En laat ons maar meteen met de deur in huis vallen. ‘Louisiana Lovin’’ neemt je mee naar de tijd, toen ‘dance halls’ en ‘juke joints’ in Louisiana ‘the place to be’ waren. Yvette opent met ‘I Need Somebody Bad’, een tearjerker van formaat die later nog het gezelschap zal krijgen van o.a. ‘Kiss Tomorrow Goodbye’, krachtig op smaak gebracht door de saxsolo van Derek Huston. En de dansvloer blijft overvol tijdens de slowblues ‘Homesick Blues’, een duet met gitarist, de van The Hub City Allstars gekende, Roddie Romero. Romero wiens stem trouwens prachtig matcht met de wat zwoelere keelklanken van Landry. Romero zal trouwens nog vaak de microfoon delen met Yvette. Met ‘Daddy Daddy’ verkennen we de cajun en zydeco, eigen aan Louisiana. Yvette heeft echter een uitgesproken voorkeur voor slows, die dan ook het overgroot deel van dit album vullen. Voor een rocker moet je wachten tot afsluiter ‘Take It Easy Greasy’. Is daar iets mis mee? Neen, absoluut niet, als je er maar van houdt. En dat doen wij onvoorwaardelijk van deze ‘Louisiana Lovin’’.
 
Lambert Smits (3 ½)
If you are a fan of the tearjerkers from the time that dance halls were the place to be, then you get the perfect soundtrack with this album.
0 Reacties

Peggy James: Nothing In Between

13/7/2018

0 Reacties

 
Picture
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. We Had To Meet
  2. X-Files
  3. An Hour With You
  4. Lover
  5. Nothing In Between
  6. Muscle Man
  7. Gotta Have A Love
  8. In One Ear (and Out the Other)
  9. Ghost
  10. Sound of Your Wheels
  11. Fallen Snow
  12. I Wiss You Well
 
Website artist
Peggy James
​
Peggy James, een singer/songwriter uit Milwaukee bracht zopas met ‘Nothing In Between’ haar vierde solo-studioalbum uit bij Happy Growl Records. De zangeres wordt qua stemtimbre vaak vergeleken Emmylou Harris, Bonnie Rait en Sarah McLachlan. Producer Jim Eannelli speelt ook een belangrijke rol want deze routinier bespeelt tevens heel wat instrumenten.
Het kenmerkende van dit album is dat het een mengeling is van meerdere muziekgenres zoals bluegrass, Americana, country & western, folk/rock en pop. Een mooi evenwicht van genres die perfect in mekaar passen zodat het album erg afwisselend is en dus erg genietbaar blijkt. Ook tekstueel zit het goed met eerlijke songteksten, die hun doel niet missen zoals in de intuïtieve opener ‘We Had To Meet’ terwijl ‘X-Files’ gedragen wordt door een sterke melodie. ‘Lover’ is één van mijn favorieten en doet me denken aan de Hooverphonicsound en titeltrack ‘Nothing In Between’ erg goed scoort bij de vele fans.
Blijgezind worden we van ‘Muscle Man’, een Jamaicaans reggeadeuntje en met ‘Gotta Have A Love’ gaat de diversiteit verder want dan hoor je alsnog een deuntje Johnny Cash/June Carter. Ook countrygetint klinkt het in ‘In One Ear (And Out The Other)’ waarin een mooie rol is weggelegd voor violiste Susan Nicholson. Rustiger wordt het in slowdancenummer ‘Ghost’ en het gevoelige ‘Sound Of Your Wheels’. Ook ‘Fallen Snow’ is een rustig nummer evenals slotnummer ‘I Wish You Well’, waarin Peggy James haar koffers pakt omdat het tijd is om te gaan. We zijn ervan overtuigd dat dit album beslist zal aanslaan bij vele muziekliefhebbers van het genre.
​
Sis Van Hoof (4)

With this fourth album she has won even more musical souls
0 Reacties

Tom Peterson: Black Hills Gold

12/7/2018

0 Reacties

 
Picture
DETAIL ALBUM 
Tracks:
  1. Black Hills Gold
  2. As Is
  3. Broken Heart Of Mine
  4. Big Fish Eat The Little Fish
  5. Global Warning
  6. Fetch The Old Man Home
  7. Goodbuye Denver
  8. On That Beautiful Day
  9. Magic Bird
  10. Iowa Driver
  11. The Muddy Muddy Mo

Website Artiest
Tom Peterson
Folk-en countryzanger Tom Peterson heeft met ‘Black Hills Gold’ een eerste album op de markt gebracht. Voor de Amerikaanse songschrijver uit South Dakota, die sinds de jaren zeventig al actief is, is het dus zijn eerste boreling. Vijf jaren geleden kreeg de onfortuinlijke man een zware hartaanval en daarover zingt hij in het meeslepende countrygetinte nummer ‘Broken Heart Of Mine’. Het album met 11 eigen composities  werd in Austin opgenomen en dat is te merken want zowel titeltrack ‘Black Hills Gold’, ‘Global Warning’ als het prima rockende ‘Iowa Driver’ hebben Texaanse invloeden. Maar er zijn ook heel wat folk- en bluesdeuntjes te horen zoals te merken is in ‘As Is’ en ook ‘The Muddy Muddy Mo’. Dit met medewering van multi-instrumentalist Chris Cage, die ook zorgde voor de productie, alsook van diens vrouw die de pedalsteel hanteert en gitarist Boyd Bristow.
Veel vrolijker gaat het aan toe in de westernswingende wals ‘Big Fish Eat The LItte Fish’ met een vrolijke piano- en vioolaccenten. Daartegenover staan ook een aantal doorleefde songs zoals ‘Fetch The Old Man Home’ en het meeslepende ‘On That Beautiful Day’, een door een jazzy gitaar gedragen pianoballade. Maar ‘Magic Bird’ brengt opnieuw leven in de brouwerij met een opzwepende viool. Een eerste album met een handvol parels van een veteraan, die hopelijk nog toekomstig werk zal uitbrengen.

​Sis Van Hoof (3 ½) 
We hope that this is not the only album by Tom Peterson
0 Reacties

Jenny Darren & Robert Webb: Rare Bird In Rock

6/7/2018

0 Reacties

 
Picture
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. White Chariot
  2. Ode To Billie Joe
  3. Oceans Away
  4. This Is The Big One
  5. He’s Going Home
  6. Where Did Billie Go?
  7. You Could Have Been Rich
  8. Fifties Teen
  9. Running With Tony
  10. I Can’t Look Up For Looking Down
 
Website Artiest
Jenny Darren & Robert Webb

Het duo ontmoette elkaar in 1978 toen Webb als keyboardspeler de band van Darren vervoegde. Nadat Jenny haar 3de soloalbum had uitgebracht, realiseerde Jenny en Robert zich dat ze samen het songschrijven in zich hadden. Webb had dat ook reeds bewezen met zijn composities voor de progressieve rockband England, waarvan hij deel uitmaakt. Beiden hebben bovendien een muzikale carrière achter de rug, die hen met diverse muziekgenres in contact bracht. De verwachtingen waren dan ook groot. Wat diversiteit betreft, die is ruimschoots aanwezig. Alleen jammer dat alles vrij vlak klinkt. Synthetische ritmes, drumcomputers, matige zang, geen al te in het gehoor springende nummers en vrijwel inspiratieloze muzikanten. En wat het duo bakt van het schitterende ‘Ode To Billie Joe’ is beschamend. Waarschijnlijk dachten Jenny en Robert van een eigen draai te geven aan deze klassieker van Bobbie Gentry. Die eigen draai is er, maar het resultaat is een doodgeknepen song. De door piano gedragen ballade ‘Oceans Away’ kan nog enigszins door de beugel, maar voor de rest is het ‘huilen met de pet op’. En laat het een les zijn, dat het sporadisch toevoegen van echo aan de zang, vaak meer kwaad dan goed doet.
Van artiesten met zo een staat van dienst, mag en moet je zelfs meer verwachten.
 
 
Lambert Smits (2 ½)
In folk, pop and country drenched songs.
0 Reacties

I See Hawks In L.A. : Live and Never Learn

14/6/2018

0 Reacties

 
Picture
Detail Album
Tracks:
  1. Ballad For The Trees
  2. Live And Never Learn
  3. White Cross
  4. Stoned With Melissa
  5. Poour Me
  6. Planet Earth
  7. The Last Man In Tujunga
  8. Singing In The Wind
  9. My Parka Saved Me
  10. King Of The Rosemead Boogie
  11. Tearing Me In Two
  12. Spinning
  13. The Isolation Mountains
  14. Stop Me

Website Artist
I See Hawks In L.A.

Met ‘Live and Never Learn’ werd zopas het achtste album ter wereld gebracht van I See Hawks In L.A., een Californische countryband met een wat ongewone naam, die het levenslicht zag in 1999 en in datzelfde jaar al een debuutalbum opnam. Onder andere met medewerking van Dave Alvin, één van de legendarische Blasters.
Na ‘Mystery Drug’ (2013) moest er vijf jaren gewacht worden op nieuw materiaal maar dat had zijn redenen. In die periode verloor frontman Rob Waller (lead vocals and acoustic guitar) zijn moeder en ook zijn trouwe kompaan Paul Jacques (guitars and vocals)  verloor recent zijn beide ouders.  De band bestaat verder uit Paul Marshall (bass and vocals) en Victoria Jacobs (drums, lead vocals). Het album van deze vierkoppige countryrockband bestaat uit 14 originele songs, waarvan de meeste nummers geschreven werden door het duo Paul Jacques-Rob Waller. Tevens deed de band beroep op gastmuzikanten Richie Lawrance (accordion/piano), Dave Markowitz (fiddle), Danny McGough (orgel/synth), en Dave Zirbel (pedal steel).
Het album doet ons een beetje denken aan  Crosby, Stills, Nash & Young en ook een flardje Eagles omwille van de mooie meerstemmige samenzangen, maar verder gaat die vergelijking wel niet op. The Hawks brengen avontuurlijke songs, soms ingekleurd met een flinke scheut humor. De rocksong ‘Last Man In Tujunga’ is daar en mooi voorbeeld van. Midden in deze song komt een flard ‘Satisfaction’ (Stones) langs waarna de song verder gaat alsof er niets gebeurd is. Ook ‘My Parka Saved Me’ eindigt grappig en vertelt het verhaal van de drumster Victoria Jacobs, die een ongeluk heeft gehad. Ze vertelt het verhaal  in droge kort zinnen, waarna de overige bandleden telkens antwoorden op haar zinnen en hun versie van de feiten geven en gaandeweg nemen ze de song over, tot grote consternatie van de drumster. Grappig, vooral de manier waarop het gebracht werd. Maar er staan nog mooie dingen op zoals titeltrack ‘Live and Never Learn’, een swingende countrysong en  ‘Singing in The Wind’ (mooie akoestische gitaarsolo). Countryballad ‘Poour’ is dan weer een zweverige song en ook ‘White Cross’ is een ingetogen song. Bluegrassgeluiden horen we in ‘Tearing Me In Two’ en jawel een beetje psychedelische geluiden horen we in ‘Spinning.’ Persoonlijk houden we meer van het snellere werk met een vleugje rock zoals ‘Stoned With Melissa’, ‘Last Man In Tujunga’ en ‘King Of The Rosemead Boogie’. Je merkt het: iedere muziekliefhebber kan ergens wel zijn gading vinden in de vele songs. Prima album van een groep met een al te moeilijke naam.
​
Sis Van Hoof (4)
This is honest music with a good dose of humor
0 Reacties

Matthew O’Neill: Trophic Cascade

22/5/2018

0 Reacties

 
Picture
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Bridge Builder
  2. Golden Boy
  3. Ain’ t No Way
  4. Poisoning The Well
  5. Gates
  6. Louisiana
  7. Stand Tall
  8. 1000 Years
  9. Alzheimer’s Blues
  10. There You Go Again
  11. Breakstride
  12. Telepathy
  13. Tunkashila
  14. Relaunching
 
Platenlabel
Underwater Panther Coalition

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld
 
Promo-agent
Hemifran
 
Website artist:
Matthew O’Neill

Je hebt zo van die albums die je moeilijk kan doorgronden. Dit exemplaar van de singer-songwriter Matthew O’Neill is niet de meest toegankelijke plaat en ook een wat bizar album, dat we meerdere keren moesten beluisteren alvorens er vat op te krijgen.  Mythische nummers, vaak met een psychedelische flard folk, soul, country, blues en Americana. Maar we moeten toegeven dat er toch een aantal pareltjes tussen de veertien(!) nummers zitten. ‘Trophic Cascade’ is het vierde album van Matthew O’Neill na ‘Mayan Number’ (2011), ‘Harbors Delight’ (2012) en ‘Campfire Cook’ (2015), waarmee hij zich in de belangstelling speelde. Dit vierde album is meteen de debuutrelease van Underwater Panther Collection.
Van dit album gaat overigens 50% van de winst naar organisaties die zich richten op de bescherming van de aarde en met name op inheemse rechten en behoud. Het album straalt overigens de sfeer uit van een tijdloze reis naar een hut in het bos. Dat is eigen aan Matthew O’Neill, die zich vroeger bezighield met nomadische activiteiten in afgelegen boerderijen in nationale bossen  en indiaanse reservaten.    
Titeltrack ‘Bridge Builder’ is een stevige opener met een boodschap waarin we de sound van David Byrne (ex-frontman van Talking Heads) herkennen onder begeleiding van een gospelkoor. Met ‘Alzheimer’s Blues’ treffen we nog een song met een mokerslag, ondersteund met een bekoorlijke blazerssectie, samen met het wat soul- en jazzystemmige ‘Louisiana’ en het leuke countrygetinte ‘’Breakstride’. Vier prachtige songs overigens in dit album dat vooral bestaat uit heel wat dromerige, ingetogen songs zoals onder meer ‘Gates’, ‘1000 Years’, ‘Telepathy’ en ‘Tunkashila’. De muziek is en blijft moeilijk te omschrijven, maar het staat buiten kijf dat de frontman een heel arsenaal van muzikanten achter zich heeft, die mooie muzikale deuntjes combineren met allerlei speciale instrumenten. Persoonlijk vind ik dat er met 14 tracks te veel nummers van hetzelfde genre op het album staan. Met een beperktere songkeuze had wellicht de boodschap nog beter tot zijn recht gekomen.
​
Sis Van Hoof (4)
A handfull of beautifull songs makes this album enjoyable.
0 Reacties

Andrew Sheppard:  Steady your Aim

4/5/2018

0 Reacties

 
Picture
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Take A Walk With Me
  2. Steady Your Aim
  3. Red Wine & White Roses
  4. Here At The Bottom
  5. Travel Light And Carry On
  6. Standin’ Tall
  7. Not My Kind
  8. Lies As Cheap As Whiskey
  9. Holy Water
  10. Further Away
 
Platenlabel
Wood River
 
Labelnummer
B079ZL9YBH
 
Distributie
KG Music Press
 
Promo-agent
Kim Grant
 
Website Artiest
Andrew Sheppard
                                                                      
Met ‘Steady Your Aim’ is singer-songwriter Andrew Sheppard uit Idaho aan zijn tweede album toe na zijn debuut met ‘Far From Here’ (2015), een album dat er kwam toen hij het voor bekeken hield bij zijn toenmalige band Gypsy River Haunts. Hij verliet zijn hometown in de staat Idaho en toerde Amerika rond in zijn gammele wagen samen met zijn trouwe viervoeter.  We zijn ervan overtuigd dat dit nieuwe album hem geen windeieren zal leggen. Deze gewezen skateboarder, die tevens bassist was bij een punkbandje, is niet alleen eigenaar van een prima stem, ook kan hij goed uit de voeten met zijn akoestische gitaar. Maar Andrew Sheppard krijgt ook wel heel wat muzikale steun van zijn uitstekende band, die mede gedragen wordt door de gitaristen Wes Walswarth en Eric Loomis, die samen met de frontman tekenden voor de productie van dit album.
‘Steady Your Aim’ is een album met 10 nummers en wordt gekenmerkt door vooral persoonlijke verhalen in verschillende stijlen. Soms droevig, dan weer opgewekt of protesterend. Kortom een gevarieerde muzikale reis, die prachtig opent met een mooie hammondintro in het folky-akoestische ‘Take A Walk With Me’ en gevolgd door titelsong ‘Steady Your Aim’. Beide songs illustreren het harde nomadenleven van een rondtrekkende artiest.
Het album verveelt nooit en over de keuze van de nummers is goed nagedacht. Het folky rockige ‘Red Wine & White Roses’ vloeit mooi over in de swingende countrysong ‘Here At The Bottom.’ Van het  ingetogen gestarte ‘Travel Light And Carry On’ onthouden een schitterende solo van Smith Curry op de lapsteelgitaar in een westernsong.
Met ‘Not My Kind’ brengt Sheppard ook een protestsong, die ons wat doet denken aan Bob Dylan. Steviger is het rauwe ‘Lies As Cheap As Whiskey’, een drinking song. Met de traditionele wals ‘Holy Water’ wordt de diversiteit aangetoond van deze performer. Om te eindigen met de ontroerende  gospelblues ‘Further Away’ met de woorden ‘You’re Not Gone, You’re Just Further Away’. Een mooi einde aan een te koesteren album van deze getalenteerde 29-jarige artiest, die we graag live eens aan het werk zouden zien.

​
Sis Van Hoof (4 ½)
This album may not be missing in any collection
0 Reacties

Gerry Spehar: Anger Management

12/4/2018

0 Reacties

 
Picture
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Thank You Donald
  2. Son Of An Immigrant
  3. Anger Management
  4. A Soldier’s Spiritual
  5. Pearl Harbour
  6. Carnival
  7. Bitch Heaven
  8. Except For The Bomb
  9. Barrier Reef
  10. Greed
  11. Freedom To Grab
  12. What Would Jesus Do?
 
Platenlabel
Eigen Beheer
 
Labelnummer
Geen Nummer
 
Distributie
Niet Meegedeeld
 
Promo-agent
G Promo PR
 
Website Artiest
Gerry Spehar

Alhoewel het er in de wereld nog steeds niet aan toegaat hoe het eigenlijk wel zou moeten, zijn er heden ten dage weinig artiesten die via hun muziek hierop reageren. Decennia terug waren er de zogenaamde ‘protestzangers’ die de maatschappelijke problemen aan de kaak stelden, maar dat gebeurt nu nog zelden en eigenlijk te weinig. Het is dan ook hoopgevend wanneer een album als ‘Anger Management’ van Gerry Spehar in je brievenbus belandt. Gerry Spehar zeg maar, is de Woody Guthrie van deze tijd. Na een leven waar een dagjob de voornaamste bezigheid was, stort Gerry zich na dertig jaren terug op de muziek en neemt hij met steun van een indrukwekkend aantal muzikanten, een bijzonder mooi album op. In opener ‘Thank You Donald’ trekt hij onmiddellijk van leer tegen de huidige president en tegen een door geld geregeerde maatschappij. Zelf uit een familie van ‘miners’ komende, weet Gerry maar al te goed hoe het voelt om als immigrant naar Amerika te komen om er in de koolmijnen te gaan werken. Dat verwoordt hij schitterend in ‘Son Of An Immigrant’.  In ‘A Soldiers Prayer’ legt hij dan weer de strijd bloot die oorlogsveteranen jaren later nog voeren tegen het naoorlogs syndroom. De inhoud van ‘Pearl Harbor’ behoeft geen verdere uitleg en hoe Woody Guthrie de vloer veegt met Trump, is zonder meer subliem en te horen in ‘Bitch Heaven’. Trump die trouwens ook nog op het toneel verschijnt in afsluiter ‘What Would Jesus Do?’
Kortom ‘Anger Management’ is een album waar de teksten, zoals het hoort, alle aandacht opeisen. Dat Gerry Spehar die niet verpakt in agressieve en dreigende, maar in cathcy naar folk, Americana, country en blues lonkende melodieën, bewijst dat hij een ware vakman is. ‘Anger Management’ is het ontdekken meer dan waard!
 
Lambert Smits (5)
Gerry Spehar is the Woody Guthrie of this time. In a sublime way, in catchy songs, he denounces the contemporary political and social situations. Highly recommended!
0 Reacties

Jeb Barry and the Pawn Shop Saints: Texas, etc… (double album)

26/3/2018

0 Reacties

 
Picture
DETAIL ALBUM
Tracks:
disc 1
  1. Trouble Down in Tennessee
  2. The Girl Never Loved Me
  3. Galveston ’92
  4. Miss Mississippi
  5. If This Heart Had Walls
  6. Home
  7. Chainsmoker
  8. Gravel Roads and Whiskey Bars
  9. Sad Song
  10. Keep The Devil Away

disc 2
  1. A Little Mercy
  2. Seemed Like a Good Idea at the Time (feat. Heather Austin)
  3. Evidence
  4. I Can’t Live in Houston Anymore
  5. Southern Oak
  6. El Paso Sucks
  7. You Don’t Ever Miss Me
  8. Everybody Knows
  9. Refugees
  10. Speedtrap Town
 
Platenlabel
DollyRocker Redordings

Labelnummer
DR-2018-01

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
G Promo Pr

Website Artiest
Jeb Barry and the Pawn Shop Saints

Jeb Barry bracht als vervolg op ‘Bury Me In A Lonely Place’ (2014)  een jaartje later zijn tweede solo-cd ‘Milltown’ uit en vooral laatstgenoemd werk kon rekenen op vrij lovende recensies en daaraan gekoppeld de nodige airplay vanuit Europa.
De Amerikaanse singersongwriter uit Massachusetts, die al meer dan dertig jaren actief is, lijkt bijzonder productief en rijgt de songs aan mekaar. Internetgewijs merken we dat er sprake is van om en bij de 4000 songs die hij geschreven zou hebben, al lijkt dit vrij onwaarschijnlijk. Met dit recente dubbelalbum ‘texas, etc…’ heeft hij dus twee schijven, luisterend naar de namen ‘The Sainted’ (disc one) en ‘The Saintless’ (disc two) met telkens 10  nummers op de teller, geen klein bier dus om beide schijven te bespreken. Je moet beide cd’s dan ook ettelijke malen beluisteren om er een goed zicht op te hebben.
In kwaliteit verschillen ze wel want het eerste album is met ondersteuning van zijn vertrouwde band the Pawn Shop Saints, terwijl het andere louter solo akoestische georiënteerde nummers zijn in Texas singersongwriter-stijl.  Het klinkt nogal aan de kale kant, al zijn er hier en daar wat uitzonderingen. Want de song ‘The Girl Never Loved Me’, met de prachtige stem van Heather Austin, is daar zeker een uitzondering op. Ook ‘El Paso Sucks’, een song over hartpijn na een onbeantwoorde liefde, is een mooi werk, met een mijmerende mondharmoncia op de achtergrond. Maar dat zijn ook wat mij betreft de uitzonderingen.
Hij zingt ook regelmatig over het harde  leven in bepaalde milieus van Texas, waar autowrakken jarenlang in de wei staan te roesten en waar jonge mensen het bijzonder moeilijk hebben om een behoorlijk leven te leiden.  
Vooral in het eerste album ‘The Sainted’ komt dat tot uiting. Het openingsnummer ‘Trouble Down in Tennessee’ is een goed voorbeeld van het zware leven. Ook het zweverige  ‘Gravel Roads and Whiskey Bars’,  ‘Galveston ‘92’ en het mooie ‘The Girl Never Loved Me’, over  verloren liefde zijn songs die staan als een huis.  ‘If This Heart Had Walls’, dat zowat op dezelfde leest is geschoeid en iets meer ritmischer.  ‘Home’ is dan weer een wat mijmerende song met een boodschap. ‘Chainsmoker’ is een song met emoties, gedragen door puik gitaarwerk.  Mandolinegewijs wordt ‘The Sainted’ afgesloten met ‘Keep The Devil Away’.
Jeb Barry en zijn band hebben kwaliteit in huis, maar wat mij betreft werd er één schijf te veel gemaakt.
 
Sis Van Hoof (4) 
The lyrics in the songs from Jeb Barry are important.
0 Reacties

Kelsea Ballerini: Unapologetically

7/3/2018

0 Reacties

 
Picture
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Graveyard
  2. Miss Me More
  3. Get Over Yourself
  4. Roses
  5. Machine Heart
  6. In Between
  7. High School
  8. End of the World
  9. I Hate Love Songs
  10. Unapologetically
  11. Music
  12. Legends
 
Platenlabel
Black River Entertainment         
 
Labelnummer  
BRE2017-1         
 
Distributie
Niet Meegedeeld
 
Promo-agent
Hemifran           
 
Website Artiest
Kelsea Ballerini
 


Country-pop. Je hebt het in alle maten en gewichten.  Het genre metamorfoseert. Neemt verschillende gedaantes aan. De ene keer is het frivool, sfeervol en dansbaar. Een andere keer kan het soulvol en diepgaand zijn. En soms helt het genre zelfs over naar hardere rockvarianten. Hoe verschillend, divers en breed het genre ook moge zijn, een aantal basisingrediënten zijn steevast aanwezig. Ingrediënten als er zijn: stoere, zorgvuldig richting ‘een nonchalante ongeschoren look’-geschoren, afgetrainde, ruige fitness-binken oftewel – voor de vrouwelijke variant – wulpse, attractieve, uitdagend loensende cowgirls.  Deze regel geldt eveneens voor Kelsea Ballerini, een blonde jongedame die country mixt met R & B. Alhoewel ondergeschrevene bij het lezen van het label ‘country’ op ‘Unapologetically’ toch even dient te slikken, om vervolgens een tekstflard uit ‘RIP Country’ van Nathan Bell te neuriën. You might as well say f###k you Hank.
Lachen, mooi zijn en be(h/k)oorlijk zingen. Ze doen het allemaal. Shania, Miley, Taylor, LeAnn en dus ook Kelsea. Maar mooi zijn, lachen en be(h/k)oorlijk zingen staat helaas niet altijd synoniem voor topnummers. Hier knelt dan ook het schoentje. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de eerste ‘Unapologetically’-luisterbeurt niet dadelijk een wow-gevoel teweeg bracht bij uw recensent, de tweede en de derde evenmin. Het kleinood dan maar enkele weken onberoerd gelaten, laten rijpen in de platenkast. En ja hoor, de vierde en vijfde luistersessie zorgden voor een bepaalde vorm van appreciatie. Niet dat uw recensent zich plotsklaps bekeerde tot de country-pop, maar er ontstond een vorm van waardering. Te meer omdat het hier besproken album op behoorlijk wat bijval kon rekenen bij het adergebroed (respectievelijk 11 en 13 jaar) van uw bespreker-van-dienst. Er werd zelfs geheupwiegd. Door voornoemd adergebroed wel te verstaan.
Wonder boven wonder – ze zijn de wereld nog steeds niet uit - verscheen er bij de zesde luisterbeurt (we zijn traag van begrip) een glimlach op uw schrijver’s tronie bij ‘I Hate Love Songs’ waar juffrouw Ballerini komaf maakt met  clichés uit ‘liefdesliedjes’: ‘violets are purple not blue’, ‘eyes can't hold stars’ en ‘you'd die if your heart really skipped’… Best grappig die Kelsea! En gezegend met gezond boerenverstand. 
Maar de eindconclusie, na diverse luisterbeurten en zonder apologies achteraf, is er toch eentje  die als volgt luidt: goed geproducet, goede omkadering, goede muzikanten, goede stem, knappe verschijning, … maar misschien een net iets te on-omhulde gooi naar de hitcharts.

​
Jan Coonen (3 ½)
Country-pop 2.0 at the crossroads between country and
​R & B.
0 Reacties

Bruno Deneckere: I Remember The Day

28/2/2018

0 Reacties

 
Picture
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Breathing Again
  2. Second Kiss
  3. Who Opened The Door?
  4. Rocking Right
  5. Lost In The Shuffle
  6. Where Are The Smoky Bars?
  7. Waiting For You
  8. A Change Is Gonna Come
  9. Take My Hand
  10. I Missed That Train Again
  11. True Love

​Platenlabel        
Lie Records
 
Labelnummer  
703
 
Distributie
Sonic Rendezvous
 
Promo-agent
Donor Produkties
 
Website Artiest
Bruno Deneckere

A Double-treat. We schrijven begin februari 2018 als recensieslavendrijver Lambert me 4/5de Infamous Roots Rielemans Family Orchestra solo-materiaal (of heet het in deze duo-materiaal?) in de grijpgrage vingers duwt. ‘Happy Incomplete’ en ‘I Remember The Day’, ofwel - voor de trage begrijpers en de non- mathematici onder ons - 2/5de Billy & Bloomfish en 2/5de Bruno Deneckere featuring compagnon de route Nils De Caster ...
Dilemma! Waarmee starten? Niettegenstaande uw recensent in het bezit is van twee oren, leek het simultaan beluisteren van beide albums eerder een slap dan een strak plan. Hoe de knoop doorhakken? De regel van de etiquette bood soelaas. Met als resultaat: … sorry lads, ladies first.
Kleine zijnoot: worstelt u momenteel met een déjà-lu? Geen paniek. Er is een plausibele verklaring voorhanden. Naar alle waarschijnlijkheid las u de recensie van ‘Happy Incomplete’ (Billy & Bloomfish) eerst. De voorgaande paragrafen werden namelijk (dichterlijke luiheid) integraal hergebruikt (lang leve de duurzaamheid).
Deneckere en De Caster dus. Bruno en Nils dus. Topkerels dus. Althans in de perceptie van uw dienaar,  die – confessie – in zijn jeugdjaren nooit a major crush  had op één der heren, maar wel hopeloos verliefd was/is op het merendeel van hun muziek. Om gevoelens te sparen, even terug naar die crush. Voor zij die zich de tronies van Bruno en Nils niet kunnen visualiseren laat het duidelijk zijn: beide muzikanten zijn alles behalve spuuglelijk. ‘Statige, zelfverzekerde, testosteron-gedreven nazaten van Adam’, dat zijn het! Gebeiteld uit het betere marmer des levens. Maar dat is uw edele dienaar ook  (ahum … iets met eigen lof …) En hier knelt het schoentje. Voor de betere begrijper: testosteron versus testosteron in plaats van testosteron versus oestrogeen.
Soit, genoeg over de romantiek, over naar de muziek. Men mag echt als 'n 'onnozele' (sluikreclame: 'Onnozele' is tevens de titel van een theatervoorstelling waarmee Nils De Caster en Karlijn Sileghem momenteel door het Vlaamsche land trekken) bestempeld worden als men de muziek van Deneckere en De Caster niet weet te pruimen. Een stevig statement van uw schrijver-van-dienst, maar wel een risicoloos statement, want het is o-zo waar! Anders gesteld: het olijke Gentse tweespan heeft/had nog weinig te bewijzen! Toch lieten ze het niet na dit net wel te doen. Met ‘I remember The Day!’ voegen ze een nieuw vingerlikkendgoed hoofdstuk toe aan de Belgische Americana-bijbel.
Elf nummers die wedijveren voor een podiumplaats! Een top-3? Onbegonnen werk, want de nummers zijn onwaarschijnlijkheid aan elkaar gewaagd. Waar bij de ene luisterbeurt ‘Second Kiss’ het wint op punten van ‘Rocking Right’, wint ‘Rocking Right’ het bij de volgende beurt dan weer van ‘Second Kiss’ op het vlak van aanstekelijkheid. En laten nummers als ‘Where Are The Smoky Bars?’, ‘I Missed That Train Again’, … buiten beschouwing. Levendigheid versus tristesse, ingetogenheid versus (een beetje) uitbundigheid, luisterlied versus uit-volle-borst-meezinger, …
 
‘I Remember The Day’ is een album geworden dat we helaas kunnen voorzien van de ondertitel ‘alle 12 goed’. Simpelweg omdat het kleinood maar 11 nummers huisvest! 


​Jan Coonen (4 ½) 

‘I Remember The Day': a master-class in songwriting, a 'how-to' in subtle musical accompaniment, one hell of an album! Fingerlicking good!
0 Reacties

Beth Nielsen Chapman: Hearts Of Glass

15/2/2018

0 Reacties

 
Picture
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Come To Mine
  2. Old Church Hymns & Nursery Rhymes
  3. Epitaph For Love
  4. Enough For Me
  5. Rage On Rage
  6. You’re Still My Valentine
  7. All For The Love
  8. Child Again
  9. If My World Didn’t Have You
  10. Life Holds On
  11. Dancer To The Drum
 
Platenlabel
BNC Records
 
Labelnummer
Promo cd
 
Distributie
Proper Music Distribution
 
Promo-agent
Prescription PR
 
Website Artiest
Beth Nielsen Chapman

‘Hearts Of Glass’ is het dertiende album van de Amerikaanse singer/songwriter Beth Nielsen Chapman. Geboren in Harlingen, Texas, verbleef zij als dochter van een luchtmacht majoor een tijdje in Duitsland, waarna de familie zich settelde in Alabama. De Duitse gitaar van het merk ‘Framus’, aanvankelijk bedoeld als een geschenk voor vaderdag, belandde al vlug in Beth’s handen. Zo vlug  als dat zij haar eerste akkoorden kon spelen, begon zij liedjes te schrijven. De toen heersende Vietnamoorlog, de dood van Marin Luther King en ook de trip naar Dachau die zij tijdens haar verblijf in Duitsland met haar klas maakte, haakten diep bij haar in. Haar albumdebuut ‘Hearing It First’ maakte zij in de jaren ’80, de periode waarin zijn ook met haar gezin naar Nashville verhuisde. In de jaren ’90 schreef Beth hits voor o.a. Tanya Tucker en Willie Nelson. Maar in 1993, net voor het verschijnen van haar tweede album ‘You Hold The Key’ sloeg het noodlot toe. Haar echtgenoot kreeg kanker en overleed. Beth werkte echter moedig verder tot zij in 2000 zelf gediagnostiseerd werd met borstkanker. Op dat moment legde zij net de laatste hand aan het album ‘Deeper Still’, met gastbijdragen van o.a. John Prine en Emmylou Harris. Een album dat pas twee jaren later zou verschijnen. Beth liet zich niet van haar stuk brengen en ondanks de zware behandeling die zij onderging, bleef zij componeren. Haar nieuw album ‘Hearts Of Glass’ laat nogmaals horen wat een fantastische songschrijfster zij wel is. Naast een aantal nieuwe songs herbergt het album ook songs die opnieuw opgenomen werden. Opener ‘Come To Mine’ is een leuk, door country beïnvloed nummer. Heerlijke melodie, die zich dadelijk tussen je oren nestelt. ‘Old Church Hymns & Nursery Rhymes’, wat Beth schreef voor het ‘Eagle’ album van Waylon Jennings, doet je wegdromen naar het verleden. De songs uit haar eerdere albums, die ze voor ‘Hearts Of Glass’ opnieuw opnam, worden als het ware herboren. Zo switcht ‘Life Holds On’ van een oorspronkelijke pianobegeleiding naar elektrische gitaar. Het lijkt alsof je getuige bent van de geboorte van het nummer. Datzelfde gevoel van het ontstaan van een song, krijgt je nogmaals bij het heropgenomen ‘Rage On Rage’, het intieme ‘Child Again’ en het sfeervolle ‘Dancer To The Drum’. ‘Less Is More’ voorziet ‘Enough For Me’ dan weer van een oogverblindende schittering. Een pracht van een meeslepende classic country lovesong is Beth’s ‘If My World Didn’t Have You’, waarin Rodney Crowell als backing vocal te horen is. Dat nummer stond trouwens ook op Wille Nelson’s ‘A Horse Called Music’. Voor dat album schreef Beth ook ‘Nothing I Can Do About It Now’ waar Nelson een nummer 1 hit mee scoorde. En wie bij het melancholische ‘You’re Still My Valentine’ niet ontroerd raakt, toont zich zonder meer gevoelloos.
Met ‘Hearts Of Glass’ profileert Beth Nielsen Chapman zich nog maar eens als een grote dame, die je keer op keer weer weet te raken met haar prachtige stem. Prachtig album!
 
Lambert Smits (4 ½)
Beth Nielsen Chapman already earned her spurs as a songwriter with her songs she wrote for Waylon Jennings and Willie Nelson. Songs that she performs here for the first time by herself. Supplemented with some re-recorded songs from her previous albums and some new songs, 'Hearts Of Glass' is a beautiful album.
0 Reacties

Billie Jo Spears: We Just Came Apart At The Dreams

12/2/2018

0 Reacties

 
Picture
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1.  Can’t Change My Heart (Cate/Cate)
  2.  Love Dies Hard (Wilsher/Parks)
  3.  Baby On My Mind (Shafer)
  4.  Settin’ Me Up (Knopfler)
  5.  Blowing Away (Kaz)
  6. We Just Came Apart At The Dreams (Weatherley/Jones)
  7. You Never Can Tel (C’est La Vie) (Berry)
  8. Too Far Gone (Sherrill)
  9. Sweet Dreams (Gibson)
  10. Ain’t No Money (Crowell)
 
Platenlabel
Angel Air Records
 
Labelnummer
SJPCD511
Distributie
Niet Meegedeeld
 
Promo-agent
Angel Air Records
Wie kent ze niet, de bekende Texaanse countryzangeres Billie Jo Spears, die buiten Amerika vooral in het Verenigd Koninkrijk enorm populair was/is? Ze zal vaak geassocieerd worden met haar bekende monsterhit ‘Blanket On The Ground’ (1971), die ook in de Lage Landen erg goed scoorde. Een hit die ze nodig had op 34-jarige leeftijd en het begin van een muzikale carrière, die professioneel al startte op 13-jarige leeftijd. Enkele jaren later kwam haar eerste single uit ‘Too Old For Toys, Too Young For Boys’, toepasselijker kon moeilijk, maar toen onder de naam Billie Jean Moore.
Ondertussen liet ze Austin (Texas) voor wat het was en verhuisde ze naar Nashville (Tenessee). Daar scoorde ze met ‘Mr.Walker It’ All Over Now’ een eerste hit op het Capitol Records label, die voor heel wat controverse zorgde. Het nummer ging over een secretaresse die niet gewaardeerd en omwille van sexuele intimidatie ontslag nam. We schrijven 1969. Maar in 1975 na haar succes met ‘Blanket On The Ground’ tekende ze terug bij United Artist Record, het label van onder meer Kenny Rogers. Dat maakte haar een erg gewaardeerde live-artieste, die meer dan 16 jaren ging toeren.  En er waren een aantal hits (o.a. ‘What I Got Got in Mind’, Misty Blue’, ‘57 Chevrolet’, ‘Your Good Girls Gonna Go Bad’ (een nummer van Tammy Whynette). Haar discografie bestaat uit niet minder dan 18 studio-albums, 4 compilatie-albums en niet minder dan 46 singles.
Dit ‘nieuwe’ album werd al uitgebracht in 1983 en verscheen nu voor het eerst op CD,  bestaande uit tien afwisselende composities, die goed in het gehoor liggen. Mooie ritmische deuntjes zoals in het openingsnummer ‘Can’t Change My Heart’,  ‘Setting Me Up’ (een nummer van Dire Streets frontman Mark Knopfler) , ‘You Never Can Tell, C’est La Vie (Chuck Berry) en het swingende ‘Bay On My Mind (mooi viool- en pedaalsteelwerk). Ook ‘Sweet Dreams’ (Don Gibson) is een meezingsong, waarbij je niet onbeweeglijk kan blijven.

​
Sis Van Hoof (4) 
Billie died in 2011 but her music and her legacy lives on.
0 Reacties

Rick Shea & The Losin’ End: The Town Where I Live

1/2/2018

0 Reacties

 
Picture
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Goodbye Alberta
  2. The Road To Jericho
  3. The Starkville Blues
  4. The Town Where I Live
  5. Hold On Jake
  6. Trouble Like This
  7. Rick Shea
  8. (You're Gonna Miss Me) When I'm Gone
  9. The Angel Mary And The Rounder Jim
  10. Guess Things Happen That Way
  11. Sweet Little Mama
 
Platenlabel
TRES PESCADORES         
 
Labelnummer  
TPCD-11
 
Distributie
Niet meegedeeld
 
Promo-agent
G Promo Pr
 
Website Artiest
Rick Shea

Aaarghhhh … hoe vervelend is dit! (Of misschien net flatterend, we zijn er nog niet uit) … Elke recensent recenseert zoals hij/zij ‘gebekt’ is en hanteert zijn/haar recenseer-procedé. Uw nobele dienaar gaat als volgt te werk: eerst wordt het te bespreken kleinood beluisterd. Hierna her-beluisterd. Om vervolgens, bij de derde luisterbeurt, een aantal trefwoorden en namen aan een kladpapiertje toe te vertrouwen. Onbezonnen. Onbevooroordeeld. Pas als deze stappen zijn volbracht wordt - indien het om een hem onbekende artiest gaat - het wereldwijde web be-surft om extra informatie op te snorren.
Voor ‘The Town Where I Live’ van Rick Shea & The Losin’ End  was deze werkwijze niet anders. De luisterbeurten volgden elkaar op, het kladpapiertje werd volgekrabbeld en tenslotte werd er gesurft… Dit laatste om te concluderen dat twee van de vier genoteerde namen op het vodje papier van uw dienaar, namelijk Tom Russell en Dave Alvin, tevens als ‘vergelijkingspunten’ op het web circuleerden.  Oeps. Slik.. Zou het name-droppen resulteren in een betichting van ‘schrijversplagiaat’ of zou hierdoor bewieroking volgen voor het alerte gehoor? Het is de gok waard. Rick Shea zwemt in dezelfde vijver als mede-Californiërs (of hoe heet een inwoner van Californië?) Dave Alvin en Tom Russell. Wat een huizenhoog compliment is. Maar hier stopt de ‘vergelijking’ niet. We gaan een stapje verder.  Het lijkt alsof de Texanen Dale Watson en Buddy Holly eveneens in de eerder aangehaalde vijver hebben ge- pootjebaad. 
Rick Shea goes a long way back! Verdiende in den beginne zijn sporen als barmuzikant. Werd later huurling. Muzikale huurling wel te verstaan … waarop niet de minsten beroep deden. Zo stond Rick onder andere als sideman (gitaar) op de loonlijst bij Dave Alvin en Wanda Jackson. Maar ook als solo-artiest weet Shea van wanten. En laat dit zwakjes uitgedrukt zijn. Rick Shea knows the trade! Beste bewijs hiervan: het pareltje ‘The Town Where I Live’ dat hij, na ettelijke puike voorgangers, samen met zijn begeleidingsband The Losin’ End creëerde. Tien gevarieerde nummers, waarvan één cover, die niettegenstaande bol te staan van country-clichés, een goedkeurende ja-geknik uitlokten bij ondergeschrevene!
Kortom Rick Shea en het ‘verliezende einde’ zijn winnaars. In elk geval voor liefhebbers van gevarieerde Texas-country/Texas-rock, althans als ze niet vies zijn van hier en daar een vleugje Tex-Mex, rockabilly en heel wat ge-shuffle. Een persoonlijke noot: uw recensent zou het allesbehalve betreuren moest Rick Shea op regelmatige basis van jetje geven in ‘The Town Where I (He) Live(s)’.
​
Jan Coonen (4)
Let’s be brief. Rick Shea & The Losin’ End … country as country is supposed to sound like!
0 Reacties

The Pearls: The Pearls

30/1/2018

0 Reacties

 
Picture
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Kentucky
  2. She’s What I Want
  3. Kisses
  4. Angelina
  5. Wine And Whiskey
  6. Whiskey Reprise
  7. Cybil
  8. Roses And Thorns
  9. Honeysuckle
  10. Mr. Jack
  11. Throwing Dreams
  12. Goodnight My Lovers And Friends
 
Platenlabel
OutGo Records
 
Labelnummer
Geen Nummer
 
Distributie
Niet Meegedeeld
 
Website Artiest
The Pearls

Tijdens de concerten van hun tournee door België en Nederland, bewezen deze vijf uit Vancouver, Washington komende muzikanten onlangs nog dat zij een band vormen, waarmee duidelijk rekening dient gehouden te worden.  Dat wordt trouwens nog maar eens bevestigd met dit naar de band genoemd album. Hun sublieme mix van country, blues, gypsy jazz, western swing en rock-‘n-roll waarmee ze live moeiteloos overtuigden, klinkt op cd even begeesterend. Het spelplezier druipt er meteen af bij opener, het vrolijk swingende, met fiddle op smaak gebrachte ‘Kentucky’. In opvolger western swinger ‘She’s What I Want’, laat Nicholas O’Donnell zijn talent op de zes snaren horen, terwijl de toegevoegde blazers het swingend effect nog versterken. En het blijft swingen geblazen, want ook tijdens het met een banjosolo op de rails gezette ‘Kisses’ wordt stilzitten geen optie. Met het country walsend ‘Angelina’ wordt het gaspedaal voor de eerste maal wat gelost. Het nummer kent trouwens een knap a capella einde. ‘Wine And Whiskey’ krijgt met het instrumentale ‘Whiskey Reprise’, nog een dixielandvervolg, dat eigenlijk wat langer had mogen duren. Met de lullaby ‘Goodnight My Lovers And Friends’ zijn de heren uitgezongen.
Het gebruikte instrumentarium werd op dit album, in tegenstelling tot de optredens tijdens hun tournee, gevoelig uitgebreid met blazers, fiddle, pedal steel en banjo, wat het geheel nog voller en rijker doet klinken.
The Pearls is een band om in de gaten te houden. Na de succesvolle optredens en dit album zijn de verwachtingen voor de toekomst hoog gespannen. Wordt ongetwijfeld vervolgd!
 
Lambert Smits (5)
Sublime mix of country, western swing, gypsy jazz and rock 'n' roll. Recommended!
0 Reacties

Steven Casper & Cowboy Angst: Sometimes Jesse James

28/1/2018

0 Reacties

 
Picture
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Down
  2. The Best Day Of Our Lives
  3. My Wrecking Ball
  4. They Call It Love
  5. Born To Lose Blues
  6. Mi Sueño, Mi Dolor
 
Platenlabel        
Silent City Records   
 
Labelnummer  
Geen nummer
 
Distributie
Niet meegedeeld
 
Promo-agent
Hemifran
 
Website Artiest
Steven Casper & Cowboy Angst
​
Mooie liedjes duren in de meeste gevallen niet lang. En voor mooie plaatjes lijkt, na het beluisteren van ‘Sometimes Jesse James’ van Steven Casper & Cowboy Angst, dezelfde regel op te gaan. Slechts 6 nummers, waaronder één cover, doen het luisterbereid publiek (in deze vertegenwoordigd door uw recensent) snakken naar meer. Kortom, het bijwoord ‘slechts’ is in de voorgaande zinssnede zeer zorgvuldig en weldoordacht gekozen.
De betere begrijper heeft ondertussen in de smiezen dat het hier beschreven EP-tje geen enkele slechte song herbergt. Aftrappen doen Casper en de zijnen op sublieme wijze met ‘Down’, een op een drijvende beat voortstuwende country-rocker. Een nummer dat op de één of andere manier – gevoelsmatig, qua vibe – doet denken aan een country-versie van ‘Johnny D Is Back’ (het album) van The Fatal Flowers. Vervolgens wordt met ‘The Best Day Of Our Lives’, een in balladevorm gegoten ode aan het leven en het grijpen van opportuniteiten als ze zich aandienen, een compleet ander register opengetrokken. Minder opzwepend als de openingstrack, maar zeker niet minder goed. En dit opentrekken van andere registers wordt nummer-na-nummer aangehouden. Diversiteit lijkt het codewoord te zijn. Van de in een bluegrass-jasje gestoken Ryan Adams’ cover ‘My Wrecking ball’ tot het kippenvel-bezorgende en naar Tex-Mex-nijgende instrumentale slotnummer ‘Mi Sueño, Mi Dolor’ ... Steven Casper & Cowboy Angst, ze kennen hun stiel!
 
Alhoewel men voorzichtig dient te zijn als het gaat over zich uitspreken over kleuren en geuren … durft uw recensent toch te verkondigen dat ‘Sometimes  Jesse James’ een verdomd goed EP-tje is. En dit is zwakjes uitgedrukt. Een zeer diverse, muzikaal subliem vertolkte topplaat! Een ware lekkernij voor fans van de mengvorm tussen americana, folk, rock en pop.
​
Jan Coonen (4 ½)
The only downsides to ‘Sometimes Jesse James’ are the number of tracks and the duration of the album. Way too little and way short! A wonderful album!
0 Reacties
<<Vorige

    Archives

    Februari 2019
    Januari 2019
    December 2018
    November 2018
    Oktober 2018
    September 2018
    Augustus 2018
    Juli 2018
    Juni 2018
    Mei 2018
    April 2018
    Maart 2018
    Februari 2018
    Januari 2018
    December 2017
    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Augustus 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    April 2017
    Maart 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    December 2016
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015
    Oktober 2015
    September 2015
    Augustus 2015
    Juli 2015
    Juni 2015
    Mei 2015
    April 2015
    Maart 2015
    Februari 2015
    Januari 2015
    December 2014
    November 2014
    Oktober 2014
    September 2014
    Augustus 2014
    Juli 2014
    Juni 2014
    Mei 2014
    April 2014


    Categories

    Alles
    ?
    70's Rock
    80’s En 90’s Rock
    80’s En 90’s Rock
    80's Pop
    Acid Folk
    Acid Jazz
    Acid Rock
    Acoustic Blues
    Acoustic Folk
    Acoustic Guitar
    African Blues
    Afrobeat
    Afrobilly
    Akoestisch
    Alt. Country
    Alternatieve Pop
    Alternative
    Alternative Folk
    Alternative Pop
    Alternative Rock
    Alternative Softrock
    Ambient
    Americana
    Americana & Blues
    American Cowboy Music
    American Rock
    American Standards
    Amusement Music
    Artificial World Music
    Art Rock
    Atmospheric Music
    Avantgarde
    Avant Garde Folk
    Avant Garde Jazz
    Avant-garde Jazz
    Aziatische Fusion
    Balkan
    Beat
    Beatpop
    Bebop
    Belgische Hiphop
    Big Band
    Big Band Music
    Blanke Soul
    Blue Eyed Soul
    Bluegrass
    Blues
    Blues & Pop
    Bluesrock
    Blues Rock
    Blues Rock & Country Soul
    Boogie
    Boogie Punk
    Boogie Woogie
    Bop
    Bop ’n Roll.
    Boppin' Blues
    Bossa Jazz
    Bossa Nova
    Brasband Muziek
    Braziliaanse Jazz
    Brit Pop
    Cajun
    Cash Tribute
    Celtic Folk
    Celtic Music
    Chanson
    Chillout
    Christmas
    Christmas Music
    Christmas Songs
    Classic
    Classic Progrock
    Classic Rock
    Classic Symphonic Rock
    Club Music
    Coldwave
    Comedy
    Comtemporary Jazz
    Contamporary Folk
    Contemporary Blues
    Contemporary Country
    Contemporary Folk
    Contemporary Jazz
    Contemporary Pop
    Contemporary Rock
    Cool Jazz
    Counrry
    Country
    Country And Western
    Country Blues
    Country Folk
    Country Jazz
    Country Pop
    Countryrock
    Country Rock
    Cowpunk
    Crooner
    Crooners
    Crosover World Music
    Crossover
    Dance
    Dark Electronics
    Dark Wave
    Deep Funk
    Deutsch-Rock
    Dialectische Rock
    Disco
    Dixiemusic
    Doowop
    Droompop
    Dub
    Dubstep
    Easy Listening
    Electro
    Electro African Folk
    Electronica
    Electronic Etnic World
    Electronic Music
    Electronic Pop
    Electropop
    Electrorock
    Elektronisch
    Elektro-swing
    Eperimental Music
    Experimental Music
    Experimentele Chanson
    Fiftys Rock & Roll
    FILM MUSIC
    Folk
    Folk/Americana
    Folk Blues
    Folkpop
    Folk Pop
    Folkpoptronica
    Folkrock
    Folky Pop
    Franse Chanson
    Franse Chanson/singer-songwriter
    Free Jazz
    Free Jazz
    Funk
    Funky Blues
    Fusion
    Fuzrock
    Garage Psych
    Garage Punk
    Garage Rock
    Gesproken Woord
    Glamrock
    Gospel
    Gothic
    Grunge
    Guitar Music
    Gurls: Run Boy Run
    Gypsy Folkfolly
    Gypsy Jazz
    Hardcore Rap
    Hard Rock
    Hard Rock Blues
    Heavy Rock
    Hedendaagse Kleinkunst
    Hilbilly
    Hillbilly Rootsblues
    Hip Hop
    Honkabilly Blues
    Honky Tonk
    House
    House & Chill Out
    House & Chill-out
    House & Lounge
    Indie
    Indie Folk
    Indie Pop
    Indie Rock
    Industrial
    Industrial Pop
    Instrumental
    Instrumentale Jazz
    Instrumental Surf
    Irish Folk
    Jazz
    Jazzfunk
    Jazz Funk
    Jazz Fusion
    Jazzrock
    Jazz Rock
    Jazz/Soul/Rock
    Jazzy Pop
    Jiddisch Blues
    Jive
    Jugband
    Jump
    Kazz
    Keltische Folk
    Kerstmis
    Kinderliedjes
    Klassiek/jazz
    Kleinkunst
    Krautrock
    Latin
    Latin American Rock
    Latin Jazz
    Latin-soul
    Licht Klassieke Pop
    Listening Songs
    Lounge
    Mathrock
    Medieval Rock
    Mod
    Modern Country
    Modern Folk
    Motown
    Musical Storytelling
    Nederlandstalig
    Neo Funk
    Neo Progrock
    Neo-Progrock
    Neo Soul
    New Age
    New Country
    New Orleans
    New Wave
    Noise
    Northern Soul
    Nuevo Flamenco
    Nu Jazz
    Nu-Jazz
    Old School Country
    Old School Psychobilly
    Old School Rhythm And Blues
    Old School Soul
    Old Time Fiddle Music
    Opera
    Outlaw Country
    Percussion
    Piano Music
    Piano Solo
    Poetic Pop
    Pop
    Popcorn
    Pop Punk
    Poprock
    Post Industrial
    Post Jazz
    Post Punk
    Post Rock
    Post Soul
    Power Blues
    Power Pop
    Power Rock
    Presley Ballades
    Prog Folk
    Progressieve Muziek
    Progressive Jazz
    Progressive Pop
    Progressive Rock
    Progrock
    Protest Songs
    Psychadilic Electro
    Psychedelic
    Psychedelic Rock
    Psychobilly
    Punk
    Punk-a-billy
    Punkrock
    RaB
    Radio Play
    Ragtime
    Rap
    R&B
    Rebekah Eden
    Reggae
    Retro Pop
    Rhythm And Blues
    Rhythm & Blues
    Rhythm ‘n’ Blues
    Riock
    Roch Lockyer: When Frank Met Django
    Rock
    Rockabilly
    Rock And Roll
    Rocking Southern Soul
    Rock Opera
    Rock & Roll
    Roots
    Rootspop
    Roots Rock
    Rootsrock/bluesrock
    Sacrale Muziek
    Scandicana
    Seventies West Coast Pop
    Singer Songwriter
    Singer-songwriter
    Sixties Beat
    Sixties Girls
    Sixties Pop
    Sixties Sound
    Ska
    Skiffle
    Smooth Jazz
    Smooth Soul
    Soft Pop
    Soft Rock
    Solo Piano
    Soul
    Soul Blues
    Soulful House
    Souljazz
    Soul Jazz
    Soul Pop
    Soulrock
    Soundtracks
    Southern Folkrock
    Southern Rock
    Space Rock
    Spoken Word
    Stoner
    Stories
    String Pop
    Surf
    Surf Punk
    Swamp
    Swamp Blues
    Swing
    Swingende Rhythm & Blues
    Swingende Rock
    Symphonic Pop
    Symphonic Rock
    Synth Pop
    Synth-Pop
    Synth Prog
    Synth Rock
    Synth Wave
    Tango
    Techno
    Texas Country
    TexMex
    Traditional Country
    Traditional Folk
    TRANCE
    Triphop
    Tropische Funk
    Uke-Billy
    Underground
    Urban Jazz
    Urban Pop
    Vaudeville
    Vietnamese Folk
    Vintage Jazz
    Vocals
    Voodoo Blues
    Wereldmuziek
    West Coast Blues
    West Coast Pop
    West Coast Rock
    Western Swing
    Witch House Electronics
    Woestijn Blues
    World Mus
    Worldmusic
    World Music
    Zydeco

  • HOME
  • OUR TEAM
  • COMING EVENTS
  • ALL CONCERT REPORTS
  • NEWS BLOG
  • CD REVIEWS 2019
  • HARDROCK & HEAVY CD REVIEWS 2019
  • BOOK REVIEWS
  • DVD REVIEWS
  • INTERVIEWS / ARTICLES
  • THE RAY SHASHO SHOW
  • DISCLAIMER / COPYRIGHT POLICY
  • CONTACT PAGE