Category: Country - KEYS AND CHORDS

Gerry Spehar: Anger Management

12/4/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Thank You Donald
Son Of An Immigrant
Anger Management
A Soldier’s Spiritual
Pearl Harbour
Carnival
Bitch Heaven
Except For The Bomb
Barrier Reef
Greed
Freedom To Grab
What Would Jesus Do?

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
G Promo PR

Website Artiest
Gerry Spehar

Alhoewel het er in de wereld nog steeds niet aan toegaat hoe het eigenlijk wel zou moeten, zijn er heden ten dage weinig artiesten die via hun muziek hierop reageren. Decennia terug waren er de zogenaamde ‘protestzangers’ die de maatschappelijke problemen aan de kaak stelden, maar dat gebeurt nu nog zelden en eigenlijk te weinig. Het is dan ook hoopgevend wanneer een album als ‘Anger Management’ van Gerry Spehar in je brievenbus belandt. Gerry Spehar zeg maar, is de Woody Guthrie van deze tijd. Na een leven waar een dagjob de voornaamste bezigheid was, stort Gerry zich na dertig jaren terug op de muziek en neemt hij met steun van een indrukwekkend aantal muzikanten, een bijzonder mooi album op. In opener ‘Thank You Donald’ trekt hij onmiddellijk van leer tegen de huidige president en tegen een door geld geregeerde maatschappij. Zelf uit een familie van ‘miners’ komende, weet Gerry maar al te goed hoe het voelt om als immigrant naar Amerika te komen om er in de koolmijnen te gaan werken. Dat verwoordt hij schitterend in ‘Son Of An Immigrant’. In ‘A Soldiers Prayer’ legt hij dan weer de strijd bloot die oorlogsveteranen jaren later nog voeren tegen het naoorlogs syndroom. De inhoud van ‘Pearl Harbor’ behoeft geen verdere uitleg en hoe Woody Guthrie de vloer veegt met Trump, is zonder meer subliem en te horen in ‘Bitch Heaven’. Trump die trouwens ook nog op het toneel verschijnt in afsluiter ‘What Would Jesus Do?’
Kortom ‘Anger Management’ is een album waar de teksten, zoals het hoort, alle aandacht opeisen. Dat Gerry Spehar die niet verpakt in agressieve en dreigende, maar in cathcy naar folk, Americana, country en blues lonkende melodieën, bewijst dat hij een ware vakman is. ‘Anger Management’ is het ontdekken meer dan waard!

Lambert Smits (5)

Gerry Spehar is the Woody Guthrie of this time. In a sublime way, in catchy songs, he denounces the contemporary political and social situations. Highly recommended!

Jeb Barry and the Pawn Shop Saints: Texas, etc… (double album)

26/3/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:
disc 1

Trouble Down in Tennessee
The Girl Never Loved Me
Galveston ’92
Miss Mississippi
If This Heart Had Walls
Home
Chainsmoker
Gravel Roads and Whiskey Bars
Sad Song
Keep The Devil Away

disc 2

A Little Mercy
Seemed Like a Good Idea at the Time (feat. Heather Austin)
Evidence
I Can’t Live in Houston Anymore
Southern Oak
El Paso Sucks
You Don’t Ever Miss Me
Everybody Knows
Refugees
Speedtrap Town

Platenlabel
DollyRocker Redordings

Labelnummer
DR-2018-01

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
G Promo Pr

Website Artiest
Jeb Barry and the Pawn Shop Saints

Jeb Barry bracht als vervolg op ‘Bury Me In A Lonely Place’ (2014) een jaartje later zijn tweede solo-cd ‘Milltown’ uit en vooral laatstgenoemd werk kon rekenen op vrij lovende recensies en daaraan gekoppeld de nodige airplay vanuit Europa.
De Amerikaanse singersongwriter uit Massachusetts, die al meer dan dertig jaren actief is, lijkt bijzonder productief en rijgt de songs aan mekaar. Internetgewijs merken we dat er sprake is van om en bij de 4000 songs die hij geschreven zou hebben, al lijkt dit vrij onwaarschijnlijk. Met dit recente dubbelalbum ‘texas, etc…’ heeft hij dus twee schijven, luisterend naar de namen ‘The Sainted’ (disc one) en ‘The Saintless’ (disc two) met telkens 10 nummers op de teller, geen klein bier dus om beide schijven te bespreken. Je moet beide cd’s dan ook ettelijke malen beluisteren om er een goed zicht op te hebben.
In kwaliteit verschillen ze wel want het eerste album is met ondersteuning van zijn vertrouwde band the Pawn Shop Saints, terwijl het andere louter solo akoestische georiënteerde nummers zijn in Texas singersongwriter-stijl. Het klinkt nogal aan de kale kant, al zijn er hier en daar wat uitzonderingen. Want de song ‘The Girl Never Loved Me’, met de prachtige stem van Heather Austin, is daar zeker een uitzondering op. Ook ‘El Paso Sucks’, een song over hartpijn na een onbeantwoorde liefde, is een mooi werk, met een mijmerende mondharmoncia op de achtergrond. Maar dat zijn ook wat mij betreft de uitzonderingen.
Hij zingt ook regelmatig over het harde leven in bepaalde milieus van Texas, waar autowrakken jarenlang in de wei staan te roesten en waar jonge mensen het bijzonder moeilijk hebben om een behoorlijk leven te leiden.
Vooral in het eerste album ‘The Sainted’ komt dat tot uiting. Het openingsnummer ‘Trouble Down in Tennessee’ is een goed voorbeeld van het zware leven. Ook het zweverige ‘Gravel Roads and Whiskey Bars’, ‘Galveston ‘92’ en het mooie ‘The Girl Never Loved Me’, over verloren liefde zijn songs die staan als een huis. ‘If This Heart Had Walls’, dat zowat op dezelfde leest is geschoeid en iets meer ritmischer. ‘Home’ is dan weer een wat mijmerende song met een boodschap. ‘Chainsmoker’ is een song met emoties, gedragen door puik gitaarwerk. Mandolinegewijs wordt ‘The Sainted’ afgesloten met ‘Keep The Devil Away’.
Jeb Barry en zijn band hebben kwaliteit in huis, maar wat mij betreft werd er één schijf te veel gemaakt.

Sis Van Hoof (4)

The lyrics in the songs from Jeb Barry are important.

Kelsea Ballerini: Unapologetically

7/3/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Graveyard
Miss Me More
Get Over Yourself
Roses
Machine Heart
In Between
High School
End of the World
I Hate Love Songs
Unapologetically
Music
Legends

Platenlabel
Black River Entertainment

Labelnummer
BRE2017-1

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Kelsea Ballerini

Country-pop. Je hebt het in alle maten en gewichten. Het genre metamorfoseert. Neemt verschillende gedaantes aan. De ene keer is het frivool, sfeervol en dansbaar. Een andere keer kan het soulvol en diepgaand zijn. En soms helt het genre zelfs over naar hardere rockvarianten. Hoe verschillend, divers en breed het genre ook moge zijn, een aantal basisingrediënten zijn steevast aanwezig. Ingrediënten als er zijn: stoere, zorgvuldig richting ‘een nonchalante ongeschoren look’-geschoren, afgetrainde, ruige fitness-binken oftewel – voor de vrouwelijke variant – wulpse, attractieve, uitdagend loensende cowgirls. Deze regel geldt eveneens voor Kelsea Ballerini, een blonde jongedame die country mixt met R & B. Alhoewel ondergeschrevene bij het lezen van het label ‘country’ op ‘Unapologetically’ toch even dient te slikken, om vervolgens een tekstflard uit ‘RIP Country’ van Nathan Bell te neuriën. You might as well say f###k you Hank.
Lachen, mooi zijn en be(h/k)oorlijk zingen. Ze doen het allemaal. Shania, Miley, Taylor, LeAnn en dus ook Kelsea. Maar mooi zijn, lachen en be(h/k)oorlijk zingen staat helaas niet altijd synoniem voor topnummers. Hier knelt dan ook het schoentje. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de eerste ‘Unapologetically’-luisterbeurt niet dadelijk een wow-gevoel teweeg bracht bij uw recensent, de tweede en de derde evenmin. Het kleinood dan maar enkele weken onberoerd gelaten, laten rijpen in de platenkast. En ja hoor, de vierde en vijfde luistersessie zorgden voor een bepaalde vorm van appreciatie. Niet dat uw recensent zich plotsklaps bekeerde tot de country-pop, maar er ontstond een vorm van waardering. Te meer omdat het hier besproken album op behoorlijk wat bijval kon rekenen bij het adergebroed (respectievelijk 11 en 13 jaar) van uw bespreker-van-dienst. Er werd zelfs geheupwiegd. Door voornoemd adergebroed wel te verstaan.
Wonder boven wonder – ze zijn de wereld nog steeds niet uit - verscheen er bij de zesde luisterbeurt (we zijn traag van begrip) een glimlach op uw schrijver’s tronie bij ‘I Hate Love Songs’ waar juffrouw Ballerini komaf maakt met clichés uit ‘liefdesliedjes’: ‘violets are purple not blue’, ‘eyes can't hold stars’ en ‘you'd die if your heart really skipped’… Best grappig die Kelsea! En gezegend met gezond boerenverstand.
Maar de eindconclusie, na diverse luisterbeurten en zonder apologies achteraf, is er toch eentje die als volgt luidt: goed geproducet, goede omkadering, goede muzikanten, goede stem, knappe verschijning, … maar misschien een net iets te on-omhulde gooi naar de hitcharts.

Jan Coonen (3 ½)

Country-pop 2.0 at the crossroads between country and
R & B.

Bruno Deneckere: I Remember The Day

28/2/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Breathing Again
Second Kiss
Who Opened The Door?
Rocking Right
Lost In The Shuffle
Where Are The Smoky Bars?
Waiting For You
A Change Is Gonna Come
Take My Hand
I Missed That Train Again
True Love

Platenlabel
Lie Records

Labelnummer
703

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Donor Produkties

Website Artiest
Bruno Deneckere

A Double-treat. We schrijven begin februari 2018 als recensieslavendrijver Lambert me 4/5de Infamous Roots Rielemans Family Orchestra solo-materiaal (of heet het in deze duo-materiaal?) in de grijpgrage vingers duwt. ‘Happy Incomplete’ en ‘I Remember The Day’, ofwel - voor de trage begrijpers en de non- mathematici onder ons - 2/5de Billy & Bloomfish en 2/5de Bruno Deneckere featuring compagnon de route Nils De Caster ...
Dilemma! Waarmee starten? Niettegenstaande uw recensent in het bezit is van twee oren, leek het simultaan beluisteren van beide albums eerder een slap dan een strak plan. Hoe de knoop doorhakken? De regel van de etiquette bood soelaas. Met als resultaat: … sorry lads, ladies first.
Kleine zijnoot: worstelt u momenteel met een déjà-lu? Geen paniek. Er is een plausibele verklaring voorhanden. Naar alle waarschijnlijkheid las u de recensie van ‘Happy Incomplete’ (Billy & Bloomfish) eerst. De voorgaande paragrafen werden namelijk (dichterlijke luiheid) integraal hergebruikt (lang leve de duurzaamheid).
Deneckere en De Caster dus. Bruno en Nils dus. Topkerels dus. Althans in de perceptie van uw dienaar, die – confessie – in zijn jeugdjaren nooit a major crush had op één der heren, maar wel hopeloos verliefd was/is op het merendeel van hun muziek. Om gevoelens te sparen, even terug naar die crush. Voor zij die zich de tronies van Bruno en Nils niet kunnen visualiseren laat het duidelijk zijn: beide muzikanten zijn alles behalve spuuglelijk. ‘Statige, zelfverzekerde, testosteron-gedreven nazaten van Adam’, dat zijn het! Gebeiteld uit het betere marmer des levens. Maar dat is uw edele dienaar ook (ahum … iets met eigen lof …) En hier knelt het schoentje. Voor de betere begrijper: testosteron versus testosteron in plaats van testosteron versus oestrogeen.
Soit, genoeg over de romantiek, over naar de muziek. Men mag echt als 'n 'onnozele' (sluikreclame: 'Onnozele' is tevens de titel van een theatervoorstelling waarmee Nils De Caster en Karlijn Sileghem momenteel door het Vlaamsche land trekken) bestempeld worden als men de muziek van Deneckere en De Caster niet weet te pruimen. Een stevig statement van uw schrijver-van-dienst, maar wel een risicoloos statement, want het is o-zo waar! Anders gesteld: het olijke Gentse tweespan heeft/had nog weinig te bewijzen! Toch lieten ze het niet na dit net wel te doen. Met ‘I remember The Day!’ voegen ze een nieuw vingerlikkendgoed hoofdstuk toe aan de Belgische Americana-bijbel.
Elf nummers die wedijveren voor een podiumplaats! Een top-3? Onbegonnen werk, want de nummers zijn onwaarschijnlijkheid aan elkaar gewaagd. Waar bij de ene luisterbeurt ‘Second Kiss’ het wint op punten van ‘Rocking Right’, wint ‘Rocking Right’ het bij de volgende beurt dan weer van ‘Second Kiss’ op het vlak van aanstekelijkheid. En laten nummers als ‘Where Are The Smoky Bars?’, ‘I Missed That Train Again’, … buiten beschouwing. Levendigheid versus tristesse, ingetogenheid versus (een beetje) uitbundigheid, luisterlied versus uit-volle-borst-meezinger, …

‘I Remember The Day’ is een album geworden dat we helaas kunnen voorzien van de ondertitel ‘alle 12 goed’. Simpelweg omdat het kleinood maar 11 nummers huisvest!

Jan Coonen (4 ½)

‘I Remember The Day': a master-class in songwriting, a 'how-to' in subtle musical accompaniment, one hell of an album! Fingerlicking good!

Beth Nielsen Chapman: Hearts Of Glass

15/2/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Come To Mine
Old Church Hymns & Nursery Rhymes
Epitaph For Love
Enough For Me
Rage On Rage
You’re Still My Valentine
All For The Love
Child Again
If My World Didn’t Have You
Life Holds On
Dancer To The Drum

Platenlabel
BNC Records

Labelnummer
Promo cd

Distributie
Proper Music Distribution

Promo-agent
Prescription PR

Website Artiest
Beth Nielsen Chapman

‘Hearts Of Glass’ is het dertiende album van de Amerikaanse singer/songwriter Beth Nielsen Chapman. Geboren in Harlingen, Texas, verbleef zij als dochter van een luchtmacht majoor een tijdje in Duitsland, waarna de familie zich settelde in Alabama. De Duitse gitaar van het merk ‘Framus’, aanvankelijk bedoeld als een geschenk voor vaderdag, belandde al vlug in Beth’s handen. Zo vlug als dat zij haar eerste akkoorden kon spelen, begon zij liedjes te schrijven. De toen heersende Vietnamoorlog, de dood van Marin Luther King en ook de trip naar Dachau die zij tijdens haar verblijf in Duitsland met haar klas maakte, haakten diep bij haar in. Haar albumdebuut ‘Hearing It First’ maakte zij in de jaren ’80, de periode waarin zijn ook met haar gezin naar Nashville verhuisde. In de jaren ’90 schreef Beth hits voor o.a. Tanya Tucker en Willie Nelson. Maar in 1993, net voor het verschijnen van haar tweede album ‘You Hold The Key’ sloeg het noodlot toe. Haar echtgenoot kreeg kanker en overleed. Beth werkte echter moedig verder tot zij in 2000 zelf gediagnostiseerd werd met borstkanker. Op dat moment legde zij net de laatste hand aan het album ‘Deeper Still’, met gastbijdragen van o.a. John Prine en Emmylou Harris. Een album dat pas twee jaren later zou verschijnen. Beth liet zich niet van haar stuk brengen en ondanks de zware behandeling die zij onderging, bleef zij componeren. Haar nieuw album ‘Hearts Of Glass’ laat nogmaals horen wat een fantastische songschrijfster zij wel is. Naast een aantal nieuwe songs herbergt het album ook songs die opnieuw opgenomen werden. Opener ‘Come To Mine’ is een leuk, door country beïnvloed nummer. Heerlijke melodie, die zich dadelijk tussen je oren nestelt. ‘Old Church Hymns & Nursery Rhymes’, wat Beth schreef voor het ‘Eagle’ album van Waylon Jennings, doet je wegdromen naar het verleden. De songs uit haar eerdere albums, die ze voor ‘Hearts Of Glass’ opnieuw opnam, worden als het ware herboren. Zo switcht ‘Life Holds On’ van een oorspronkelijke pianobegeleiding naar elektrische gitaar. Het lijkt alsof je getuige bent van de geboorte van het nummer. Datzelfde gevoel van het ontstaan van een song, krijgt je nogmaals bij het heropgenomen ‘Rage On Rage’, het intieme ‘Child Again’ en het sfeervolle ‘Dancer To The Drum’. ‘Less Is More’ voorziet ‘Enough For Me’ dan weer van een oogverblindende schittering. Een pracht van een meeslepende classic country lovesong is Beth’s ‘If My World Didn’t Have You’, waarin Rodney Crowell als backing vocal te horen is. Dat nummer stond trouwens ook op Wille Nelson’s ‘A Horse Called Music’. Voor dat album schreef Beth ook ‘Nothing I Can Do About It Now’ waar Nelson een nummer 1 hit mee scoorde. En wie bij het melancholische ‘You’re Still My Valentine’ niet ontroerd raakt, toont zich zonder meer gevoelloos.
Met ‘Hearts Of Glass’ profileert Beth Nielsen Chapman zich nog maar eens als een grote dame, die je keer op keer weer weet te raken met haar prachtige stem. Prachtig album!

Lambert Smits (4 ½)

Beth Nielsen Chapman already earned her spurs as a songwriter with her songs she wrote for Waylon Jennings and Willie Nelson. Songs that she performs here for the first time by herself. Supplemented with some re-recorded songs from her previous albums and some new songs, 'Hearts Of Glass' is a beautiful album.

Billie Jo Spears: We Just Came Apart At The Dreams

12/2/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Can’t Change My Heart (Cate/Cate)
Love Dies Hard (Wilsher/Parks)
Baby On My Mind (Shafer)
Settin’ Me Up (Knopfler)
Blowing Away (Kaz)
We Just Came Apart At The Dreams (Weatherley/Jones)
You Never Can Tel (C’est La Vie) (Berry)
Too Far Gone (Sherrill)
Sweet Dreams (Gibson)
Ain’t No Money (Crowell)

Platenlabel
Angel Air Records

Labelnummer
SJPCD511
Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Angel Air Records

Wie kent ze niet, de bekende Texaanse countryzangeres Billie Jo Spears, die buiten Amerika vooral in het Verenigd Koninkrijk enorm populair was/is? Ze zal vaak geassocieerd worden met haar bekende monsterhit ‘Blanket On The Ground’ (1971), die ook in de Lage Landen erg goed scoorde. Een hit die ze nodig had op 34-jarige leeftijd en het begin van een muzikale carrière, die professioneel al startte op 13-jarige leeftijd. Enkele jaren later kwam haar eerste single uit ‘Too Old For Toys, Too Young For Boys’, toepasselijker kon moeilijk, maar toen onder de naam Billie Jean Moore.
Ondertussen liet ze Austin (Texas) voor wat het was en verhuisde ze naar Nashville (Tenessee). Daar scoorde ze met ‘Mr.Walker It’ All Over Now’ een eerste hit op het Capitol Records label, die voor heel wat controverse zorgde. Het nummer ging over een secretaresse die niet gewaardeerd en omwille van sexuele intimidatie ontslag nam. We schrijven 1969. Maar in 1975 na haar succes met ‘Blanket On The Ground’ tekende ze terug bij United Artist Record, het label van onder meer Kenny Rogers. Dat maakte haar een erg gewaardeerde live-artieste, die meer dan 16 jaren ging toeren. En er waren een aantal hits (o.a. ‘What I Got Got in Mind’, Misty Blue’, ‘57 Chevrolet’, ‘Your Good Girls Gonna Go Bad’ (een nummer van Tammy Whynette). Haar discografie bestaat uit niet minder dan 18 studio-albums, 4 compilatie-albums en niet minder dan 46 singles.
Dit ‘nieuwe’ album werd al uitgebracht in 1983 en verscheen nu voor het eerst op CD, bestaande uit tien afwisselende composities, die goed in het gehoor liggen. Mooie ritmische deuntjes zoals in het openingsnummer ‘Can’t Change My Heart’, ‘Setting Me Up’ (een nummer van Dire Streets frontman Mark Knopfler) , ‘You Never Can Tell, C’est La Vie (Chuck Berry) en het swingende ‘Bay On My Mind (mooi viool- en pedaalsteelwerk). Ook ‘Sweet Dreams’ (Don Gibson) is een meezingsong, waarbij je niet onbeweeglijk kan blijven.

Sis Van Hoof (4)

Billie died in 2011 but her music and her legacy lives on.

Rick Shea & The Losin’ End: The Town Where I Live

1/2/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Goodbye Alberta
The Road To Jericho
The Starkville Blues
The Town Where I Live
Hold On Jake
Trouble Like This
Rick Shea
(You're Gonna Miss Me) When I'm Gone
The Angel Mary And The Rounder Jim
Guess Things Happen That Way
Sweet Little Mama

Platenlabel
TRES PESCADORES

Labelnummer
TPCD-11

Distributie
Niet meegedeeld

Promo-agent
G Promo Pr

Website Artiest
Rick Shea

Aaarghhhh … hoe vervelend is dit! (Of misschien net flatterend, we zijn er nog niet uit) … Elke recensent recenseert zoals hij/zij ‘gebekt’ is en hanteert zijn/haar recenseer-procedé. Uw nobele dienaar gaat als volgt te werk: eerst wordt het te bespreken kleinood beluisterd. Hierna her-beluisterd. Om vervolgens, bij de derde luisterbeurt, een aantal trefwoorden en namen aan een kladpapiertje toe te vertrouwen. Onbezonnen. Onbevooroordeeld. Pas als deze stappen zijn volbracht wordt - indien het om een hem onbekende artiest gaat - het wereldwijde web be-surft om extra informatie op te snorren.
Voor ‘The Town Where I Live’ van Rick Shea & The Losin’ End was deze werkwijze niet anders. De luisterbeurten volgden elkaar op, het kladpapiertje werd volgekrabbeld en tenslotte werd er gesurft… Dit laatste om te concluderen dat twee van de vier genoteerde namen op het vodje papier van uw dienaar, namelijk Tom Russell en Dave Alvin, tevens als ‘vergelijkingspunten’ op het web circuleerden. Oeps. Slik.. Zou het name-droppen resulteren in een betichting van ‘schrijversplagiaat’ of zou hierdoor bewieroking volgen voor het alerte gehoor? Het is de gok waard. Rick Shea zwemt in dezelfde vijver als mede-Californiërs (of hoe heet een inwoner van Californië?) Dave Alvin en Tom Russell. Wat een huizenhoog compliment is. Maar hier stopt de ‘vergelijking’ niet. We gaan een stapje verder. Het lijkt alsof de Texanen Dale Watson en Buddy Holly eveneens in de eerder aangehaalde vijver hebben ge- pootjebaad.
Rick Shea goes a long way back! Verdiende in den beginne zijn sporen als barmuzikant. Werd later huurling. Muzikale huurling wel te verstaan … waarop niet de minsten beroep deden. Zo stond Rick onder andere als sideman (gitaar) op de loonlijst bij Dave Alvin en Wanda Jackson. Maar ook als solo-artiest weet Shea van wanten. En laat dit zwakjes uitgedrukt zijn. Rick Shea knows the trade! Beste bewijs hiervan: het pareltje ‘The Town Where I Live’ dat hij, na ettelijke puike voorgangers, samen met zijn begeleidingsband The Losin’ End creëerde. Tien gevarieerde nummers, waarvan één cover, die niettegenstaande bol te staan van country-clichés, een goedkeurende ja-geknik uitlokten bij ondergeschrevene!
Kortom Rick Shea en het ‘verliezende einde’ zijn winnaars. In elk geval voor liefhebbers van gevarieerde Texas-country/Texas-rock, althans als ze niet vies zijn van hier en daar een vleugje Tex-Mex, rockabilly en heel wat ge-shuffle. Een persoonlijke noot: uw recensent zou het allesbehalve betreuren moest Rick Shea op regelmatige basis van jetje geven in ‘The Town Where I (He) Live(s)’.

Jan Coonen (4)

Let’s be brief. Rick Shea & The Losin’ End … country as country is supposed to sound like!

The Pearls: The Pearls

30/1/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Kentucky
She’s What I Want
Kisses
Angelina
Wine And Whiskey
Whiskey Reprise
Cybil
Roses And Thorns
Honeysuckle
Mr. Jack
Throwing Dreams
Goodnight My Lovers And Friends

Platenlabel
OutGo Records

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
The Pearls

Tijdens de concerten van hun tournee door België en Nederland, bewezen deze vijf uit Vancouver, Washington komende muzikanten onlangs nog dat zij een band vormen, waarmee duidelijk rekening dient gehouden te worden. Dat wordt trouwens nog maar eens bevestigd met dit naar de band genoemd album. Hun sublieme mix van country, blues, gypsy jazz, western swing en rock-‘n-roll waarmee ze live moeiteloos overtuigden, klinkt op cd even begeesterend. Het spelplezier druipt er meteen af bij opener, het vrolijk swingende, met fiddle op smaak gebrachte ‘Kentucky’. In opvolger western swinger ‘She’s What I Want’, laat Nicholas O’Donnell zijn talent op de zes snaren horen, terwijl de toegevoegde blazers het swingend effect nog versterken. En het blijft swingen geblazen, want ook tijdens het met een banjosolo op de rails gezette ‘Kisses’ wordt stilzitten geen optie. Met het country walsend ‘Angelina’ wordt het gaspedaal voor de eerste maal wat gelost. Het nummer kent trouwens een knap a capella einde. ‘Wine And Whiskey’ krijgt met het instrumentale ‘Whiskey Reprise’, nog een dixielandvervolg, dat eigenlijk wat langer had mogen duren. Met de lullaby ‘Goodnight My Lovers And Friends’ zijn de heren uitgezongen.
Het gebruikte instrumentarium werd op dit album, in tegenstelling tot de optredens tijdens hun tournee, gevoelig uitgebreid met blazers, fiddle, pedal steel en banjo, wat het geheel nog voller en rijker doet klinken.
The Pearls is een band om in de gaten te houden. Na de succesvolle optredens en dit album zijn de verwachtingen voor de toekomst hoog gespannen. Wordt ongetwijfeld vervolgd!

Lambert Smits (5)

Sublime mix of country, western swing, gypsy jazz and rock 'n' roll. Recommended!

Steven Casper & Cowboy Angst: Sometimes Jesse James

28/1/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Down
The Best Day Of Our Lives
My Wrecking Ball
They Call It Love
Born To Lose Blues
Mi Sueño, Mi Dolor

Platenlabel
Silent City Records

Labelnummer
Geen nummer

Distributie
Niet meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Steven Casper & Cowboy Angst

Mooie liedjes duren in de meeste gevallen niet lang. En voor mooie plaatjes lijkt, na het beluisteren van ‘Sometimes Jesse James’ van Steven Casper & Cowboy Angst, dezelfde regel op te gaan. Slechts 6 nummers, waaronder één cover, doen het luisterbereid publiek (in deze vertegenwoordigd door uw recensent) snakken naar meer. Kortom, het bijwoord ‘slechts’ is in de voorgaande zinssnede zeer zorgvuldig en weldoordacht gekozen.
De betere begrijper heeft ondertussen in de smiezen dat het hier beschreven EP-tje geen enkele slechte song herbergt. Aftrappen doen Casper en de zijnen op sublieme wijze met ‘Down’, een op een drijvende beat voortstuwende country-rocker. Een nummer dat op de één of andere manier – gevoelsmatig, qua vibe – doet denken aan een country-versie van ‘Johnny D Is Back’ (het album) van The Fatal Flowers. Vervolgens wordt met ‘The Best Day Of Our Lives’, een in balladevorm gegoten ode aan het leven en het grijpen van opportuniteiten als ze zich aandienen, een compleet ander register opengetrokken. Minder opzwepend als de openingstrack, maar zeker niet minder goed. En dit opentrekken van andere registers wordt nummer-na-nummer aangehouden. Diversiteit lijkt het codewoord te zijn. Van de in een bluegrass-jasje gestoken Ryan Adams’ cover ‘My Wrecking ball’ tot het kippenvel-bezorgende en naar Tex-Mex-nijgende instrumentale slotnummer ‘Mi Sueño, Mi Dolor’ ... Steven Casper & Cowboy Angst, ze kennen hun stiel!

Alhoewel men voorzichtig dient te zijn als het gaat over zich uitspreken over kleuren en geuren … durft uw recensent toch te verkondigen dat ‘Sometimes Jesse James’ een verdomd goed EP-tje is. En dit is zwakjes uitgedrukt. Een zeer diverse, muzikaal subliem vertolkte topplaat! Een ware lekkernij voor fans van de mengvorm tussen americana, folk, rock en pop.

Jan Coonen (4 ½)

The only downsides to ‘Sometimes Jesse James’ are the number of tracks and the duration of the album. Way too little and way short! A wonderful album!

Bjøro Häland: Tracks

19/1/2018

details album

Tracks:

It Ain't No Big Thing
Wichita Lineman
Green Green Grass Of Home
Lonesome Kind
Good Time Charlie
Love Is Like A Rose
A Little Bitty Tear
Send Me The Pillow
Rosa Rio
Why Me Lord
Take These Chains From My Heart
Are We In Trouble Now

Platenlabel
GRAPPA

Labelnummer
GRCD 4570

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
Bjøro Häland

Bjøro Häland is een chansaard, of heeft het op zijn minst gezegd toch netjes voor mekaar. Op zijn eentje herbergt voornoemd heerschap maar liefst drie jongensdromen van uw schrijver-van-dienst in zijn persoon. Zo is de brave man een Viking (een Noorman afkomstig uit Noorwegen), een cowboy (bovenop zijn kruin prijkt een Stetson) en last but not least is hij ridder (Häland werd door het Noorse vorstenhuis tot ridder geslagen). Niet slecht voor een zanger horen we u denken en zo denkt uw recensent er ook over.
Op het hier besproken ‘Tracks’ hanteert de heer Häland het liever-lui-dan-moe principe. Naast 11 zorgvuldig bij elkaar gesprokkelde covers, vinden we slechts één nummertje van de eigen Noorse ridderhand terug. Maar wie zijn wij om dit de brave man, na enkele tientallen eigen platen, kwalijk te nemen? Correct. Niemand!
Tijdens het bij elkaar sprokkelen van de covers lijkt het wel alsof Bjøro één stelregel in het achterhoofd hield, namelijk: de tracks moeten behalve het hebben van een country-vibe, ook croon-baar zijn! Want naast Viking, cowboy en ridder is Bjøro bovenal een gentleman en een crooner, een Frank Sinatra met een cowboyhoed, een Dean Martin in cowboylaarzen, … En dit croonen lukt hem meer dan behoorlijk. Met een quasi accentloze Amerikaanse dictie zet Häland nummers van onder andere Locklin, Webb, Putman en Kristoffersen naar zijn hand.
Met het productioneel hoogstaande ‘Tracks’ eet Häland van twee walletjes. Enerzijds worden fans van pop(ulaire) country alla Kenny Rogers op hun wenken bediend, anderzijds vinden ook liefhebbers van entertainende crooners hun gading op deze 12-nummers-tellende CD.

Jan Coonen (3 ½)

‘Tracks’, the latest release from Bjøro Häland, the crooning Norwegian cowboy, is a real treat for country-fans, as well as those who like crooners…

Emily Herring: Gliding

7/1/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Gliding
Midnight
Yellow Mailbox
Best Thing I’ve Seen Yet
Right Behind Her
Last Of The Houston Honky Tonk Heroes
All The Millers In Milwaukee
Balmorhea
Semi Truck
Getting By

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Emily Herring

‘Gliding’ is het vierde album van de Texaanse Emily Herring. De bekende Steve Fishell fungeerde als producer en zoals steeds heeft hij ook nu weer uitermate knap werk verricht. Steve zelf zegt dat hij onmiddellijk een klik had met Herring. Haar stem raakte hem net zo fel als die van Rosie Flores, met wie Steve speelde in de jaren ’80. Volgens Steve heeft Emily net als Flores, een hoge dosis energie. Hij assisteert haar bovendien ook op pedalsteel, dobro en marxofoon. Overdag werkt Emily als automekanieker, maar ’s avonds komt ze als singer/songwriter op de proppen. Het vak van singer/songwriter ligt haar, zoveel is duidelijk. Het merendeel van de nummers zijn van haar hand en die songs gedijen in pure country, zoals je die momenteel jammer genoeg veel te weinig hoort. Intrigerend, melancholisch en doorleefd zijn omschrijvingen die haar songs typeren. De inspiratie vindt Emily voldoende in persoonlijke ervaringen, zoals het parachutespringen of de liefde voor iemand, wetende dat die persoon die niet zal beantwoorden. Pakkend is het aan de dood van haar moeder refererende ‘Right Behind Her’, waarin ze hoopt de kracht te vinden om te overleven wanneer haar moeder er niet meer zal zijn. Good old honky tonk is dan weer de voedingsbodem voor het sublieme ‘The Last Of The Houston Honky Tonk Heroes’. Een schoolvoorbeeld van een perfecte mix is ‘Balmorhea’ waar country, Western swing en een streepje gypsy jazz naadloos in mekaar glijden. Swingend en countryrockend werkt ze zich dan weer door ‘Semi Truck’, opgesmukt door Redd Volkaert’s twangy leadgitaar.
Leuk is de klank van de marxofoon, die het album een heel persoonlijke touch geeft. De marxofoon is een citer met een toetsenbord, waarbij trillende hamertjes de snaren aanslaan. Dit gecombineerd met een in old school countrystijl spelende band en Emily’s heerlijke, met een subtiele knik gezegende stem typische countrystem, maken dit album een gegeerde release voor fans van degelijke pure country.

Lambert Smits (4 ½)

Country and honky tonk in their purest forms! An excellent album for fans of old style country. Beautiful release!

Lelle Dahlberg: These Words Are True

4/1/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

These Words Are True
Still Crazy ‘Bout You
Come Back Home
There’s Only You
Tonight’s The Night
Best Night Ever
I Am Lost
I Should Have Loved You
Til We Meet Again
Can’t Stand Loosin’ You
Play That Old Melody
Will You Still Love Me

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Lelled001

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Lelle Dahlberg

Vaak wanen artiesten zich wanneer ze een Stetson en cowboyboots dragen, echte countryartiesten. Spijtig genoeg is er meer nodig om tot dat select clubje te mogen gerekend worden. Je hoeft niet noodzakelijk uit Amerika te komen, maar het hebben van maturiteit is wel een must. Wel de Zweed Lelle Dahlberg voldoet hier zonder meer aan. Opgegroeid in een gezin met hardwerkende ouders, kon je hem als tienjarige vaak zien met opa’s Levin archtop gitaar in de handen. Drie jaren later schreef Lelle zijn eerste song. Ondertussen zijn er dat honderden geworden, waarvan een groot aantal door collega artiesten in de Zweedse hitparade werd gezongen. Pas nu besliste Lelle om een aantal van zijn creaties zelf op te nemen en laat ons maar meteen duidelijkheid scheppen, het resultaat mag er best zijn. Verwacht van Lelle echter geen melige, door onoordeelkundig gebruik van de steelgitaar kapot gespeelde songs. De steelgitaar is aanwezig, maar steeds in functie van de song, zonder het laken naar zich toe te trekken. Lelle heeft meer iets van een ‘outlaw’, die zich niet associeert met het glamourachtige countrywereldje. Daarentegen weet hij je met zijn doorleefde, soms ietwat gebroken stem vanaf het eerste nummer in te palmen. Komt daarbij nog dat zijn eigen composities staan als een niet tegen de grond te krijgen bunker. Met een ietwat gebroken en trillende stem opent Lelle al dadelijk enorm sterk met de melodieuze titeltrack. Iets meer tempo komt er met de lovesong ‘Still Crazy ‘Bout You’ en met ‘Come Back Home’ heeft hij een melancholische tearjerker van formaat te pakken. Wanneer hij in ‘There’s Only You’ het gezelschap krijgt van Pearl, ontstaat een prachtig en bovendien meeslepend duet. Eerder countryrockend werkt Dahlberg zich later met klasse door ‘Tonight’s The Night’ en ‘Play That Old Melody’, respectievelijk voorzien van een heerlijk twang gitaartje en functionele steelgitaar. Mijmerend over een teloorgegane liefde, levert hem dan weer het mooie ‘I Should Have Loved You’ op.
Of er in Zweden rodeo’s georganiseerd worden, is mij onbekend. Moest dat niet het geval zijn, dan moeten die er sito presto komen, want met Lelle Dahlberg op het podium is het succes ervan verzekerd.

Lambert Smits (4 ½)

Nice collection of original songs in the country genre with an outlaw wink!

Hayward Williams: Pretenders

28/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

How You Been
Come Undone
If You Ever Heard Her Name
Easy Coward
Only Love
Because Of You
Problaby Never, Maybe Tonight
In The Fire
Meet Me Halfway
Pretenders

Platenlabel
Why River Records

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Hayward Williams

Hayward Williams nam eind 2014 The Reef op en dit vijfde fullalbum klonk erg energiek en persoonlijk nadat hij een punt zette achter een moeilijke periode met tal van beslommeringen. Het succes bij het Americanapubliek bleef niet uit voor deze singersongwriter-gitarist uit Milwaukee in the Midwest (Wisconsin), die opgroeide in de jaren tachtig.
Zopas hield hij met ‘Pretenders’ zijn zesde album boven de doopvont. Met zijn recente schijf zal dat niet anders zijn vermoed ik, maar dit muzikale werkstuk van deze troubadour moet je toch een aantal malen ten gehore brengen. Zijn songs groeien naarmate ze je meer beluistert en we moeten concluderen dat dit album kristalhelder klinkt, met dank ook aan de bandleden die mooi geordend spelen en het lijkt dat ze geen noot te veel spelen. Geen opdringerige songs dus. Het lijkt allemaal zo simpel want alles lijkt in evenwicht, maar hier is veel werk aan vooraf gegaan, zoveel is duidelijk.
De songs ademen iets uit. Er is niet alleen de donkere stem, al dan niet geflankeerd door een bass, maar ook de subtiele klanken van de gitaar geven een speciale sound. Ook het orgel is vaak aanwezig zoals in het uptempo ‘Only Love’ , ‘Meet Me Halfway’ en het vrolijk klinkende ‘Because Of You’.
Tekstueel gaan de nummers - zoals je kan raden in de zopas geciteerde songs - over de liefde en relationele kwesties. ‘If You Ever Heard Her Name’ klinkt dan ook waarschuwend maar is een mooie countrysong. Ook het weemoedige en slepende ‘Easy Coward’ verdient meer dan een vermelding. De samenzang klink perfect, gedragen door een mooie gitaarsound. Een waar kippenvelmoment. Maar er staan nog een aantal parels op, zoals onder meer het onheilspellende ‘Meet Me Halfway’ en de titeltrack en slotnummer ‘Pretenders’, de perfecte afsluiter.
‘Pretenders’ is een album met knap uitgebalanceerde songs en dat zorgt na verloop van tijd voor een vorm van vervoering. Dit is wat mij betreft alvast een hebbeding om te koesteren. Zeker in deze donkere dagen van de jaarwende.

Sis Van Hoof (4 ½)

‘Very agreeable semi-acoustic Americana at its best’

Various Artists: A Rootin’ Tootin’ Santa

10/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Bill Monroe: Christmas Time’s A-Comin’
Sonny James: Christmas In My Hometown
Tennessee Ernie Ford: Christmas Dinner
George Jones: Maybe Next Christmas
Roy Rogers: Silent Night, Holy Night
Ernest Tubb: White Christmas
Wesley Tuttle: Christmas Carols By The Old Corral
Bill Haley: A Year Ago This Christmas
George Jones: New Baby For Christmas
Jimmy Heap: My Angel Isn’t On My Christmas Tree
Ernest Tubb: Blue Christmas
Davis Sisters: Christmas Boogie
Billy Briggs With String Band: North Pole Boogie
Terry Fall: Let’s Stay Together Till After Christmas
Bob Wills: When It’s Christmas On The Range
Ernest Tubb: I’ll Be Walking The Floor This Christmas
George Jones: My Mom And Santa Claus
Gene Autry: Rudolph, The Red Nosed Reindeer
Red Foley & Judy Martin: Our Christmas Waltz
Eddie Cletro With The Frontiersmen: Give Me An Old Fashioned Christmas
Bill Haley: I Don’t Want To Be Alone This Christmas
Faron Young: I’m Gonna Tell Santa Claus On You
Ridge Runners: Santa Claus Boogie
Ernest Tubb: Lonely Christmas Eve
George Jones: Lonely Christmas Call
Red Foley: Here Comes Santa Claus
Sonny James: I Forgot To Remember Santa Claus
Faron Young: You’re The Angel On My Christmas Tree
Tennessee Ernie Ford: A Rootin’ Tootin’ Santa Claus
Sandy Center: Come On Baby, It’s Christmas

Platenlabel
Richard Weize Archives

Labelnummer
ACD 12560

Distributie
Rhythm Bomb Records

Promo-agent
Rhythm Bomb Records (Chris Weidler)

Website Artiest
Various Artists

De Richard Weize Archives uitgave ‘ Boogie Woogie Santa Claus’ dompelde ons reeds onder in die heerlijke, nostalgische rhythm & blues Kerstsfeer. Liefhebbers van een ietsje meer country en hillbilly worden echter niet aan hun lot overgelaten. Ook zij kunnen nu met ‘A Rootin’ Tootin’ Santa’, gevuld met opnames uit de jaren ’40, ’50 en enkele uit de sixties, genieten van een retro Kerstgebeuren in hun geliefd muziekgenre. Voor deze compilatie putte Richard Weize andermaal uit zijn rijk archief. Veelal ongekende, niet naar hun waarde geschatte opnames sieren dit album. Fiddle en banjo zetten meteen de hillbillytoon in tijdens Bill Monroe’s ‘Christmas Time’s A-Comin’’ en natuurlijk mag in dit genre ook de pedalsteel niet ontbreken. Voor een eerste maal duikt die reeds op in Sonny James’ ‘Christmas In My Hometown’. Sonny James zal trouwens nogmaals van de partij zijn, net als Tennessee Ernie Ford die de kalkoen aansnijdt op het van een gospel a capella passage voorziene ‘Christmas Dinner’. Het gekende ‘Silent Night, Holy Night’ krijgt een mooi ingetogen, met elektrische steelgitaar en fiddle aangevuld arrangement aangemeten door Roy Rogers. Bij Bill Haley zat de ontluikende vetkuif nog stiekem bedekt onder de cowboyhoed, getuige het ingetogen ‘A Year Ago This Christmas’. Pianoklanken introduceren dan weer het meer country getinte ‘New Baby For Christmas’ van George Jones, die later terugkeert met het op rockabilly drijvende ‘My Mom And Santa Claus’. Nog meer vaart krijgt Santa Claus’ slee met ‘Christmas Boogie’ van Davis Sisters. George Jones had veel muzikale pijlen op zijn boog. Dat valt te ontdekken op ‘Lonely Christmas Call’ waarmee hij meteen een kerstsleper van formaat achter zijn naam had staan. Dit zijn maar enkele van de 30 formidabele tracks op dit album. Een album dat je Kerstperiode gegarandeerd van een hillbilly en country twist zal voorzien. Wie dacht dat een Stetson en cowboyboots geen passende outfit waren voor Santa Claus, kan zich beter dit schijfje in huis halen. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat die mening vlug zal gaan wankelen.
Traditiegetrouw bij de releases van Richard Weize Archives, krijg je ook nu weer een mooi met zwart/wit en kleurenfoto’s opgesmukt booklet, waarin je alle info leest over de opnames en de artiesten op deze verzamelaar. Sfeervolle uitgave!

Lambert Smits (5)

Did you think a cowboy hat and cowboy boots were not an outfit for Santa Claus? Then buy you a copy of this album, filled with hillbilly and country from the fourties, fifties and sixties. You'll have to review your opinion quickly!

Laura Benitz And The Heartache: With All Its Thorns

5/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Something Better Than A Broken Heart
Easier Things To Do
Our Remember Whens
In Red
Whiskey Makes Me Love You
Almost The Right One / Casi Mi Cielo
Ghostship
The Fool I Am Right Now
Secrets
Why Does It Matter
Nora Went Down The Mountain

Platenlabel
Copperhead Records

Labelnummer
CR 2204

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Kg Music Press

Website Artiest
Laura Benitz And The Heartache

In 2010 debuteerde Laura Benitz met het album ‘For Duty Or For Love’, dat in 2014 een opvolger kreeg met ‘Heartless Woman’, waarvoor ze heel wat erkenning kreeg. Erkenning die ze nog meer zal oogsten met ‘With All Its Thorns’. Laura en haar band mogen zich dan een traditionele countryband noemen, toch knipogen ze muzikaal ook naar het heden en de toekomst. De inspiratie voor haar songteksten put Laura vaak uit persoonlijke ervaringen. Een gesprek over relaties dat ze met een vriend had, kreeg een vervolg in opener ‘Something Better Than A Broken Heart’. Het resultaat is meteen een door Ian Sutton’s pedalsteel gedragen licht uptempo countrynummer dat een cajun doorslagje krijgt door toevoeging van accordeon. Authentieke country typeert ook het trage ‘Easier Things To Do’ en voor ‘Red Wine’ werd ze geïnspireerd toen ze rode wijn morste op haar witte trouwjurk. Dat resulteerde trouwens in de zin ‘I should have married you in red’. Een mooi voorbeeld van een perfect samengaan van genres is ‘Whiskey Makes Me Love You’. Daarin mixt Laura de door twangy gitaar gekenmerkte traditionele rockabilly, met de hedendaagse countryrockabilly.
Laura heeft een heerlijke melancholisch klinkende stem, die wanneer dat nodig is, het droeve in haar songs nog accentueert. ‘With All Its Thorns’ zal haar zeker een grotere bekendheid bezorgen, wat ze zonder meer verdient.

Lambert Smits (4)

Without losing sight of the traditional country which she loves, Laura Benitz knows how to give it a contemporary sound.

Sam Marine: Big Dark City

4/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Big Dark City
Dawn Come And Gone
Freeze Em Out
I’ll Soon Be Gone
Mike Lee

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen

Distributie
Niet gekend

Promo-agent
KG Music Press

Website Artiest
Sam Marine

Vanuit Los Angeles bereikte ons de zoveelste Americana-plaat. Zelf dolgedraaid als het schijfje in mijn lader, registreer ik een vijftal songs (en niet meer). Big Dark City ging vorige maand de virtuele én reële wereld in als zijn derde album. Een EP van onwel geteld 16 minuten en luttel(oz)e seconden met American roots rock ’n roll, bijeen gepend door een zekere Sam Marine. Een illustere onbekende gitarist die vroeger vanuit Florida en Brooklyn opereerde en nu zijn plaats opeist in het overweldigende LA. Catchy gitaarsongs met wat folk, country en blues doorweven, en invloed van Bruce Springsteen en Tom Petty. Inspiratie voor zijn songteksten borrelt op uit zijn eigen leven vol omzwervingen in de States. Wil je nog eens dansen, speel dan de boogie ‘Dawn Come And Gone’. De singer/songwriter verscholen achter zijn donkere brilglazen spant echter de kroon met akoestische én slide gitaar in ‘I’ll Soon Be Gone’. Mooi, kort én krachtig!

Line-up:
Sam Marine (Lead Vocals, Guitars)
Brian Whelan (Producer, Guitar, Organ)
Mitch Marine (Drums)
Aaron Stern (Bass)

Marino Serdons (3 ½)

Sam Marine’s music can conquer the heart of Europe with his honest and personal Americana sound. Worth Listening To!

Whitney Rose: Rule 62

21/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Don’t Want Half (I Just Want Out)
Arizona
Better To My Baby
You Never Cross My Mind
You Don’t Scare Me
Can’t Stop Shakin’
Tied To The Wheel
Trucker’s Funeral
Wake Me In Wyoming
You’re A Mess
Time To Cry

Platenlabel
Six Shooter Records/Thirty Tigers

Labelnummer
Promo cd

Distributie
V2 Benelux

Promo-agent
V2 Benelux

Website Artiest
Whitney Rose

In de review van het eerder dit jaar verschenen ‘South Texas Suite’, schreven wij dat de van oorsprong Canadese Whitney Rose één en al Texassound ademde. Maar voor ‘Rule 62’ koos Whitney toch voor een meer Nashvillegeluid. Net als voor ‘South Texas Suite’ deed Whitney ook nu weer beroep op producer Maverick Raul Malo, aangevuld met Niko Bolas. De grootste wapenfeiten van Bolas zijn Neil Young’s ‘This Note For You’, ‘Freedom’ en ‘Living With War’ waarvoor hij de productie deed. Datzelfde deed hij ook op ‘Sentimental Hygiene’ van Warren Zevon en het debuutalbum van Melissa Etheridge. Beiden ‘ouwe rotten in het vak’ als wij het zo mogen stellen. En niet alleen zij hebben schitterend werk geleverd, ook Whitney laat horen dat ze weer maar eens gegroeid is. Opener ‘I Don’t Want Half (I Just Want Out)’, inclusief pedal steel, neemt je onmiddellijk mee voor een heerlijk tripje richting Nashville. Dit is retro country van het zuiverste soort. En de paarden blijven gezadeld, zodat we in galop doorheen ‘Arizona’ rijden. ‘You Never Cross My Mind’ is een ballade die alhoewel ze stevig in de authentieke country geworteld is, toch ook wat hedendaagse invloeden herbergt. Dat komt vooral door het arrangement en de vele facetten van Rose’s stem. Country mag dan de hoofdmoot zijn, toch heeft ‘You Don’t Scare Me’ ook mondjesmaat wat Americana, in zich. Wanneer de blazers daarna ‘Can’t Stop Shakin’’ inzetten, wordt de aanloop genomen voor ruim 4 minuten soulvolle met Hammond op smaak gebrachte rhythm & blues. En wat een superieure scheurende saxsolo zit erin vervat. Bij zo een nummer is stoppen met ‘shaken’ inderdaad niet aan de orde. Melancholisch klinkt Rose in ‘Trucker’s Funeral’ en afsluiter mag dan wel ‘Time To Cry’ heten, het is een parel van een uptemposong die de tranen vlug verdringt.
‘Rule 62’ is een dijk van een in retro country badend album. Niet te missen!

Lambert Smits (5)

A super album full of delicious authentic country. Whitney Rose will undoubtedly be the next great lady in country. Don’t miss this!

Randall Kromm: Rough and Polished Stones

9/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Love in the Middle Ages
Why Do We Ask Why
Arms Wide Open
Down tot he Waterfall
Talk is Just Talk
Friday Morning
Every Wrong Thing
When We Remember When
Rough and Polished Stones
Water Wheel

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Michelle Fortier Publicity

Website Artist:
Randall Kromm

Randall Krom timmert al even aan de weg en bracht al wel wat werk uit zoals in zijn eerder verschenen albums ‘Water Wheel’, Holidays and Homecomings’ en ‘Time Will not Let Us Stay’. Met deze derde fullcd is er zopas nieuw werk van één van de meest productieve en gerespecteerde singersongwriters van Greater Boston, waar hij in de jaren tachtig begon in de popmuziek. Maar naarmate de jaren vorderden koos Randall resoluut voor een bestaan in andere muzikale horizonten. Hij schreef de voorbije decennia nummers in verschillende stijlen en legde accenten in de wereld van de folk, bluegrass, oldschool jazz.
Maar vanaf 2009 profileerde hij zich echt als folkzanger. Dat resulteerde onder meer in het nagelnieuwe album ‘Rough and Polished Stones’, waarin hij wordt bijgestaan door zijn beide zingende dochters Emma en Grace. En met gezelschap van gewaardeerde studiomuzikanten zoals onder meer de befaamde producer/gitarist Eric Kilburn, de bekende violist Jordan Tirrell-Wysocki en de vermaarde pianist/accordeonist Joe Barbato.
Randall, die de akoestische gitaar bespeelt en ook de baspartijen voor zijn rekening neemt, maakt muziek die mensen raakt. Hij heeft het vaak over hoop, liefde en de uitdagingen van ouder worden, al dan niet doorspekt met een vleugje humor. Dat is te horen in de openingstrack ‘Love in the Middle Ages’ en ook in ‘Why Do We Ask Why’, een song waarin verteld wordt dat je moet genieten van het moment van de dag.
‘Arms Wide Open’ heeft gospelinvloeden en klinkt naarmate het nummer vordert hemels mede door de ondersteunende stemmen van de dochters en de begeleiding van het B3 orgel van Joe Barbato. Het elegante ‘Desert Stars ‘ vertelt dan weer het liefdesverhaal waarin de viool een prominente rol speelt. Je merkt dat dit album bijzonder afwisselend is: zo is er met ‘Down to the Waterfall’ een echt folknummer terwijl ‘Talk Is Just Talk’ een ballade is met country-invloed en met mooie electrische lap steel gitaar van Kevin Barry.
Ook ‘Friday Morning’, met een knipoog naar het einde van de week, maakt door de piano-intro een mens rustig. Ook in dit nummer laten de zusjes Kromm zich horen in harmonie. Van een gans andere orde, maar een welgekomen song is ‘Every Wrong Thing’, een folky-poppy nummer met een Caraïbische inslag. ‘When We Remember’ is een typisch bluegrassnummer en klinkt opgewekt. Een heel ander verhaal wordt verteld in de titeltrack ‘Roug and Polished Stones’ over hoe je samen met je geliefde de tweede helft van je leven tegemoet gaat. Slotnummer ‘Water Wheel’ wordt door bekende muziekinsiders en beetje een moderne klassieker genoemd in het genre. Het stond tevens op het gelijknamige eerste album.
Met dit erg gevarieerde album van deze singersongwriter-zanger-gitarist lijkt het er op dat Randall Kromm heel wat in zijn mars heeft.

Sis Van Hoof (4)

Some songs of this album help you think about life en give you goose bumps

Nikole Potulsky: You want to know about me

6/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Maudie's Lament
I Miss the Train
Get Out
You Want to Know About Me
My Hometown
Rumble Seat
If I Were You
What if You Don't
Baby Mine
Daddy's Gone Home
Ferris Wheel

Platenlabel
Wish Bird Records

Labelnummer
888295593434

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
Nikole Potulsky

Wees op uw hoede! Niettegenstaande de naam Potulsky een Oost-Europees origine doet vermoeden, is de protagonist in voornoemde – ietwat voorbarige - veronderstelling zo Amerikaans als de ‘red, white and blue’. Als bewijsvoering voor dit statement schuif ik ‘You want to know about me’ (miss Potulsky’s op CD geperste debuut) naar voren. Laten we een kat een kat noemen, Nikole gaat met haar eerste worp geen nominatie, laat staan podiumplaats in de categorie ‘originaliteit’ in de wacht slepen. De vraag is echter: ‘Is dit nodig?’. Voor wat betreft ondergeschrevene in elk geval niet, simpelweg omdat Potulsky met haar ge-crowdfunde startproject een kwalitatief hoogstaand album afleverde. Een potpourri van catchy nummers in de good-old Americana traditie.
Startschot van dienst ‘Maudie’s lament’, een blues-gedreven nummer (inclusief cliché introriff), zet het luisterpubliek op het verkeerde been. Althans diegenen die dachten een pure folk-country CD in handen te hebben. Na deze onverwachte (doch alles behalve onaangename) start vervolgt Potulsky met acht overwegend country-folk getinte nummers. We halen de eerder aangehaalde kat er nog eens bij, Nikole lijkt niet bepaald bang te zijn van het fenomeen ‘leentjebuur spelen’. Zo zou Roger Daltrey ongetwijfeld invallen met ‘behind blue eyes’ in het refrein van ‘You wanna know about’, dit terwijl voor ‘Get out’ Adèle de mosterdfabrikant lijkt te zijn (iets te duidelijke gelijkenis met ‘Someone like you’). Tijdelijke verandering van countryspijs komt er met ‘Daddy’s gone home’ waarmee op wondermooie wijze de afslag richting gospel wordt genomen, om hierna met ‘Ferris Wheel’ weer alle country-folk registers open te trekken.
Enig spiekwerk op www.nikolepotulsky.com leert dat het onderwerp van deze recensie al eens vergeleken wordt met onder andere Lucinda Williams (begrijpelijk) en John Prine. Uw edele dienaar voegt hier nog graag MariaMcKee (ten tijde van Lone Justice) en Indigo Girls aan toe.
‘If you want to know more about Nikole Potulsky’ dan is ‘If you want to know more about me’ , naast YouTube, online fora en live concerten de ideale kennismaking met deze Portlandse met het singer-songwriter-metier in de vingers. Het gerecenseerde kleinood zal nog regelmatig richting CD speler worden verwezen, al was het maar voor ‘I miss the train’. Wat geen aanklacht is tegen de onregelmatigheden binnen de dienstregeling van de NMBS, noch een nummer over het verweesd achterblijven op een perron, maar een op de klassieke-country-leest geschooide meezinger over een voorliefde voor treinreizen.

Jan Coonen (4 ½)

Nikole Potulsky stirs the raw emotion of the blues, the call to action of folk, the storytelling of country music with the longing for salvation of gospel.

Johnny Horsepower: The Sun Session with W.S. Holland

1/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Hey Porter
Let The Train Blow The Whistle
The Story Of The Man In Black
Ring Of Fire
I Didn’t Shiver
Wanted Man
Man In Black
Folsom Prison Blues
She’s Gone
Mama Tried
San Quentin
Ghost Riders

Platenlabel
El Toro Records

Labelnummer
ETCD6093

Distributie
El Toro Records

Promo-agent
El Toro Records

Website Artiest
Johnny Horsepower

Johnny Horsepower uit Kopenhangen bestaat uit Tim Kristensen (double bass), Dennis Lydom (voc, gtr) en Morten Metniece (elektr. gtr). Deze drie, op het hoesje in prachtige countryoutfits gestoken gasten, hebben hun hart verpand aan de songs van ‘the man in black’ Johnny Cash. Reden genoeg om zichzelf ‘The Band In Black’ te noemen. De bands die het werk van Cash levend houden, zijn ondertussen niet meer op één hand te tellen en toch springt deze Johnny Horsepower er nog uit. De reden hiervan is dat dit trio Johnny’s bekende songs enorm krachtig brengt. Geen flauwe afkooksels zoals wij maar al te vaak horen. Die kracht schuilt zeker ook in Dennis’ stem, die gelijkenis vertoont met die van de jonge rebelse Cash, maar ook in dat typische, door Tim aangeleverde ritme en Morten’s interventies op de leadgitaar. Komt daar nog bij dat een aantal van de nummers opgenomen werden in de legendarische Sun studio, waar ook Johnny zijn eerste hits vastlegde. Cash deed pas later in zijn carrière beroep op een drummer, namelijk op W.S. Holland, die naast Cash ook met Elvis en Carl Perkins werkte. Diezelfde legendarische drummer kon het drietal rekruteren tijdens de vier nummers die in de studio van Sam Phillips werden opgenomen. De songs van de legendarische Cash worden met zoveel overtuiging en passie gebracht, wat Johnny Horsepower één van de betere ‘Cashbands’ maakt. Bovendien schrijft het trio nummers die amper van de songs van Johnny te onderscheiden zijn. Dat talent drijft onmiskenbaar boven in ‘The Man In Black’ een op muziek gezette biografie, ‘She’s Gone’ of het vertellende op ‘A Boy Named Sue’ geënte ‘I Didn’t Shiver’.
Het originele werk hebben Cashfans al geruime tijd in de kast staan, maar de drie eigen, in de geest van Johnny geschreven songs, maken de aanschaf van dit album reeds meer dan verantwoord.

Lambert Smits (4)

This trio from Copenhagen brings a fantastic tribute to Johnny Cash. Singer Dennis Lydom has a voice that even resembles the voice of the young rebel Cash. And pay particular attention to the three original songs, written in the mind of the man in black.

The Don Diego Trio: Greetings From Austin

30/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Intro
Rolling Wheel
Loves The Rain
I Didn’t Walk The Line
My Window Faces The South
Suspicious
Waitin’ For A Beer
Truck Drivin’ Daddy
Monday
Austin
Daddy’s On A Freight Train
Django With Twango
There’s A Little Bit Of Everything In Texas

Platenlabel
El Toro Records

Labelnummer
ETCD6087

Distributie
El Toro Records

Promo-agent
El Toro Records

Website Artiest
The Don Diego Trio

In februari werd The Don Diego Trio voor de tweede maal op rij in Austin Texas genomineerd in de categorie ‘Rockabilly Band’ voor ‘The Ameripolitan Awards’. In die periode vinden er in Austin een heleboel optredens plaats en gonst het er van de artiesten. Waarom die artiesten niet uitnodigen tijdens onze opnames, dacht The Don Diego Trio, en alzo een muzikale aanzichtkaart van Austin uitbrengen? Het trio trok naar de Ameripolitan Studios van de alom bekende Dale Watson en Watson’s gitarist Mario Monterosso engageerde zich als producer. Als cover voor het album koos Don voor de wereldbekende graffiti ‘Greetings From Austin’ en meteen kreeg het idee gestalte. Als gasten horen wij Kristyn Harris, die de lead vocal voor haar rekening neemt op ‘My Window Faces The South’ en Mike Maddux doet datzelfde op ‘Monday’. Chris Casello en John Whittemore bespelen respectievelijk de lapsteel en pedalsteel, terwijl Massimo ‘Jerry’ Gerosa achter de piano plaatsneemt. Op ‘Austin’ mag dan Teri Joyce de microfoon ter hand nemen. Na een aankondiging door Ted Branson schiet The Don Diego Trio uit hun honky tonk, country en rockabilly sloffen met het aanstekelijke ‘Rolling Wheel’ en worden we klaargestoomd voor een rollercoaster aan rootsmusic. Whittemore’s pedalsteel is medeverantwoordelijk voor het vrolijke countrygeluid op ‘Loves The Rain’. Kristyn Harris dompelt Bob Wills’ ‘My Window Faces The South’ in een ‘hillbilly meets Wanda Jackson’ bad, waarna Diego een zwoel ‘Suspicious’, waarbij drummer Sandro Pittari de brushes hanteert, vertolkt. Een nummer dat tijdens hun livegigs ongetwijfeld meegebruld zal worden is het countrynummer ‘Waitin’ For A Beer’. Daarna trekken wij onze cowboyboots aan, pakken de Stetson van de kapstok en zijn wij klaar om met het rockende ‘Truck Drivin’ Daddy’ kilometers asfalt te verslinden. Een ode aan Austin mocht natuurlijk niet ontbreken. Die klus klaart Teri Joyce op hillbilly wijze in ‘Austin’. Wie dacht dat Don Diego en zijn maten geen voeling zouden hebben met de zigeunerjazz van Reinhardt, moet zijn oren eens vullen met het instrumentale ‘Django With Twango’, hij zal zijn mening vlug moeten herzien.
Zanger Don Diego Geraci is Siciliaan van geboorte en dat valt nog een beetje te horen aan zijn accent. Stoort dat? Helemaal niet, zijn lyrics zijn goed verstaanbaar en het heeft ook zijn charmes.
‘Greetings From Austin’ geeft een fraai beeld van het muzikaal vakmanschap dat er huist. The Don Diego Trio behoort zeker tot die groep.

Lambert Smits (4 ½)

Assisted by talented guest musicians, the Don Diego Trio offers a beautiful musical viewcard of the country, hillbilly and honky tonk from the capital of the Lone Star State.

Ferdi Lancee: 64

29/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

World-Wide Blues
8:02 To Memphis
Fastest Song In The World
Looking Back To The Sixties
Everything Rhymes With You
Mami Wata
Work That Body
It’s Alright
Living In Extra Time
Hometown
For You
Barbara Brown

Platenlabel
Doc's Roots Records

Labelnummer
17001

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Greenbag

Website Artiest
Ferdi Lancee

Op 21 oktober werd Ferdi Lancee 64. Dat hij net deze leeftijd koos als titel voor zijn nieuw album, heeft een reden. Het vieren van zijn 64ste verjaardag bleek aanvankelijk niet zo evident. Immers nog geen jaar geleden werd Ferdi geveld door TIA en evenwichtsstoornissen. In plaats van zijn ziekte doelloos te ondergaan, schreef hij op zijn ziekbed een aantal, naar zijn roots teruggrijpende songs. Songs om het leven te vieren, tegen onrecht te protesteren, songs uit liefde maar vooral uit dankbaarheid voor al het moois dat hem omringt. Lancee is echter geen groentje in de muziekbusiness. Zijn leven lang schreef en produceerde hij voor artiesten als VOF de Kunst, Trijntje Oosterhuis en Rob de Nijs, maar nu grijpt hij terug naar zijn gitaar. En daar kunnen wij alleen maar blij om zijn. ‘64’ is een les in muziekgeschiedenis. Alles is begonnen met de blues. Zo denkt Ferdi er ook over, want met opener ‘World-Wide Blues’, inclusief inspirerende mondharmonica, zet hij een heerlijke lazy blues neer. De ‘8:02 To Memphis’, scheurt daarna, mede door Koen Smits’ trompet, door het desolate landschap, ondertussen genietend van het naar de country lonkend, met een lik keys opgevrolijkte ‘Fastest Song In The World’. Invloeden uit de jaren zestig en meer bepaald de flower power regeren dan weer in ‘Looking Back To The Sixties’, met zang van Kor van Velzen. In de jaren zestig maakte het model Twiggy furore. Dat is ook Ferdi niet ontgaan, want hij vernoemt ze als onderdeel van zijn jaren ‘60 geschapen decor. ‘Mami Wata’ klinkt wat donkerder maar drijft ook op een indringende bluesgroove, terwijl in ‘Work That Body’ een flink stukje akoestisch gerockt wordt. Ferdi omarmt het leven en geniet van de mooie momenten. Daarvan getuigt het opgewekte fluitend ‘It’s Alright’. ‘Hometown’ zou zeker als perfecte soundtrack kunnen fungeren bij beelden over een dolend iemand die na een jarenlange afwezigheid terugkeert naar zijn thuishaven.
Ferdi Lancee heeft zijn ziekte een positieve draai gegeven. De prachtige songs, doorleefde vocalen, pakkende gitaarpartijen en de fantastische productie van ‘64’ zijn daar het torenhoog bewijs van. Een aanrader!

Lambert Smits (4 ½)

Due to his illness, Ferdi Lancee went through a difficult period in his life. However, he used that period to write wonderful songs. High quality blues, country and sixties pop. Very nice album!

Turnpike Troubadours: A Long Way From Your Heart

26/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Housefire
Something To Hold On To
The Winding Stair Mountain Mlues
Unrung
A Tornado Warning
Pay No Rent
The Hard Way
Old Time Feeling (Like Before)
Pipe Bomb Dream
Oklahoma Stars
Sunday Morning Paper

Platenlabel
Thirty Tigers/Bossier City Records

Labelnummer
Promo Cd

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
V2 Benelux

Website Artiest
Turnpike Troubadours

Met hun in 2015 naar hen genoemd album leverden deze heren een verzameling van prachtige songs af, waarin zowel invloeden uit country, countryrock en folkrock opdoken. Wij waren dan ook redelijk nieuwsgierig naar ‘Turnpike Troubadours’’ opvolger. Die is er nu met ‘A Long Way From Your Heart’ in een productie van Ryan Hewitt, gekend van zijn samenwerking met o.a. Red Hot Chili Peppers. In de review van hun hogergenoemd album uit 2015 schreven wij reeds dat deze band voor een update zorgt voor de uit het verleden stammende, vaak melige country. Leadzanger Evan Felker tekende ook nu weer, al of niet als co-writer voor de 11 songs. Songs die ook nu weer je genadeloos bij je nekvel grijpen. ‘The Housefire’ opent met fiddle en akoestische gitaar, maar wanneer de elektrische gitaren ingeplugd worden, breekt de hel pas goed los en krijg je meteen hedendaagse country op zijn best. Verhalen vertellen is één ding, maar ze dan nog zodanig verpakken dat ze ook muzikaal boeien, is niet steeds evident. Wel voor de Troubadours! Dat komt tot uiting in het Southern rockende ‘Something To Hold On To’, waar de twangy gitaarsolo je automatisch naar de luchtgitaar doet grijpen. Eerst aftellen en dan teistert countryfolkrocker ‘The Winding Stair Mountain Mlues’ alweer je trommelvliezen. Een verwittigd man er twee waard. Dat klopt ook voor ‘A Tornado Warning’, waar de gitaren en fiddle je letterlijk wegblazen. ‘Stilte na de storm’ ook nog zo een uitdrukking, past dan weer voor opvolger, het iets rustigere ‘Pay No Rent’. Lang duurt de rust echter niet, want met ‘The Hard Way’ zitten we opnieuw op country rockende kruissnelheid, waarna het zwoele folky ‘Old Time Feeling (Like Before)’ zich aankondigt. Nog éénmaal slaan de Troubadours vastberaden toe in afsluiter ‘Sunday Morning Paper’, waar in tegenstelling tot wat de krant beweert, rock & roll zeker niet dood is.
‘A Long Way From Your Heart’ is een meer dan waardige opvolger voor ‘Turnpike Troubadours’. Deze band behoort tot de top binnen de hedendaagse country, daar ben ik nu meer dan ooit rotsvast van overtuigd.

Lambert Smits (5)

Don’t let me say twice ... Turnpike Troubadours belong to the top of roots music and country. And now hurry up and buy this masterpiece!

Gill Landry: Love Rides A Dark Horse

26/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Denver Girls
Bird In A Cage
Berlin
Broken Hearts & Things We’ll Never Know
The One Who Won The War
The Only Game In Town
Scripted Love
The Woman You Are
The Real Deal Died

Platenlabel
Loose Records

Labelnummer
VJLP238

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
V2 Benelux

Website Artiest
Gill Landry

‘Love Rides A Dark Horse’ is Landry’s vierde soloalbum en zijn debuut bij Loose Records. Zijn vertrek bij de Old Crow Medicine Show en het einde van zijn relatie mogen dan voor de bijhorende ellende gezorgd hebben, muzikaal gezien werkten beide breuken nochtans positief. Het zette Landry aan om een aantal formidabele ‘broken hearted love songs’ te schrijven. Die zijn meteen de hoofdbestanddelen van ‘Love Rides A Dark Horse’. Gesteund door een fantastisch klinkende band, start Gill met de countryballade ‘Denver Girls’, waar je onmiddellijk gecharmeerd wordt door zijn diepe warme stem. Met het catchy ‘Berlin’ drijft hij het tempo een beetje op om later op het album in dé earcatcher bij uitstek, de ballade ‘Scripted Love’, met een overweldigend stukje trompet en fiddle in het middenstuk, de laatste aan zijn talent twijfelende luisteraar over de streep te halen. Het album eindigt met ‘The Woman You Are’ en ‘The Real Deal Died’, die tegen beter weten in, toonbeelden zijn van onvoorwaardelijke liefde.
Op ‘Love Rides A Dark Horse’ fileert Gill als het ware de liefde. Iedere vezel, gaande van dromen, relationeel geluk, valse hoop, bezit, idealisme, ontgoocheling, gemaakte fouten en einde van een relatie, giet hij in gul met lapsteel overgoten melodieuze Americana en country. Gevoelens en eigenschappen die Gill aan de lijve ondervond. Prachtig album!

Lambert Smits (5)

A beautiful collection of catchy country and Americana 'broken hearted love songs'. Nice album!

Lucinda Williams: This Sweet Old World

17/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Six Blocks Away
Prove My Love
Something About What Happens When We Talk
Memphis Pearl
Sidewalks Of The City
Sweet Old World
Little Angel Little Brother
Pineola
Lines Around Your Eyes
Drivin Down A Dead End Street
Hot Blood
Which Will
Factory Blues
What You Don’t Know
Wild And Blue
Dark Side Of Life

Platenlabel
Highway 20/Thirty Tigers

Labelnummer
Promo cd

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
V2 Benelux

Website Artiest
Lucinda Williams

Hoe kan je als artiest het 25 jarig jubileum van één van je succesvolle albums met luister vieren. Tegenwoordig is het ‘bon ton’ om dat album, al of niet geremasterd opnieuw uit te brengen en dan liefst nog in een ‘deluxe edition’. Meestal geeft dit geen meerwaarde aan het album, omdat het kwalitatief gezien toch niets bijbrengt aan de toch reeds schitterende muziek. Commercieel zal het wel een lucratieve handel zijn, maar of de fan daarvoor de vaak buitensporige bedragen wil neertellen, is een andere zaak. Neen, dan pakt Lucinda Williams het heel wat beter en vooral ook eerlijker aan. Om de 25ste verjaardag van de release van ‘Sweet Old World’ te vieren, stapte zij opnieuw de studio in en nam als ‘This Sweet Old World’ het album opnieuw op. Fans van deze drievoudige Grammy Award winnares zullen verrukt zijn om dit album naast het origineel uit 1992 in de kast te hebben staan en zullen daar graag wat geld aan willen spenderen. En terecht, want er valt volop te genieten. Niet alleen is Lucinda’s stem in de jaren rijper en soulvoller geworden, ook de nieuwe arrangementen geven het album een hedendaags kleurrijk cachet. ‘Prove My Love’, ‘Sidewalks Of The City’, ‘Memphis Pearl’, ‘Little Angel, Little Brother’ en ‘Lines Around Your Eyes’ klinken gewoonweg formidabel. Maar eigenlijk geldt dit voor het ganse album. En als klap op de vuurpijl, voegt Williams ‘Factory Blues’, ‘Dark Side Of Life’, ‘Wild And Blue’ en ‘What You Don’t Know’, vier songs die het originele album niet haalden, nog toe. Zelfs voor deze songs nam ze geen genoegen met de originele opnames. Neen, want ook die nam ze opnieuw op. Van een grote dame en rasartieste gesproken, prima album!

Lambert Smits (4 ½)

To celebrate the 25th anniversary of her successful album 'Sweet Old World', Lucinda Williams recorded it again as 'This Sweet Old World'. In addition, she re-recorded also the four songs that did not appear on the original album. Excellent re-release!