Gitarist Ron Jackson uit New York heeft in meer dan 20 landen opgetreden en opgenomen, zowel als bandleader of als muzikant. Hij vermengt jazz met soul, R&B, pop en zijn Filippijnse roots. Hij studeerde aan het Berklee College of Music en heeft al 5 instrumentale jazz cd’s op zijn actief. Daarnaast geeft hij zelf gitaarles zelfs tot in Groningen, Frankrijk, Spanje, de UK, Australië en Portugal. Tevens is hij actief in de orkesten op Broadway en schreef hij songs voor pop en jazzartiesten. En uiteraard stond hij op de planken van diverse festivals. Ron bespeelt echter de akoestische jazzgitaar, zoals Eddie Lang, Django Reinhardt enz. dat voor hem deden voor de introductie van de elektrische gitaar. En hij doet dat alleen, zonder begeleiding. Opener ‘Bucket Blues’ werd geïnspireerd door bluesgitaristen zoals Lightnin’ Hopkins. ‘Your Eyes’ is dan weer opgedragen aan zijn dochter Lucia. En de inspiratie voor ‘Park Slope’ kwam door één van zijn favoriete plekken in Brooklyn. ‘Train To Groningen’ staat voor de trein tussen Amsterdam en Groningen. Op ‘Calypso Party’ gaat hij de Caribische richting uit, en de traditionele ballade ‘Londonderry Air’ staat voor ‘Danny Boy’ (de enige cover). Afsluiter ‘Jamaican Sunset’ gaat uiteraard over de zonsondergang op dat eiland. Een festijn dus voor liefhebbers van akoestische gitaar!

Patrick Van de Wiele (3½)

Roni Music  I  RM 6653  I  CD Baby  I  Ron Jackson

‘Use Your Voice’ is de titel van het recentste werkstuk van de uit Noord Carolina afkomstige maar vanuit Chicago opererende fingerpicker. Bijzonder toepasselijk zo blijkt bij het openingsnummer ‘Black Eyed Suzie, een flitsende bluegrassmepper. Banjoman en gitarist Friddle omringd zich met een uitgebreide stringband The Majority en het is niet alleen de fiddelende dame Maria McCullough die zich laat opmerken met welluidende zang.
Een pure bluegrassband is het geenszins, getuige de flink uit de kluiten gewassen drumbeats en het orgel dat  de stringband vergezelt in ‘Shake It Down’ maar het levert wel fraaie muziekjes op zoals door overstuurde trompet en trombone aangedreven uitbundig dronkenmansepos ‘Keep My Skillet Good and Greasy’ evenals de fijne ragtime ‘Tired Chicken Blues’ een van de traditionals die voortdurend haasje over wippen met Friddles eigen werk zoals ‘The Girls They Dance’ of  het op een strakke beat gebouwde ‘Rabbit’ dat vaagweg aan iets van The Band herinnert.
Een van de opmerkelijkste nummers is ongetwijfeld het door piano  en swingende doowop’s van de dames McCullough en Anna Jacobson. Jacobson is bovendien verantwoordelijk voor het  meeslepende countryduet met zoetgevooisde fiddle en blazers op de achtergrond. Ook de knappe titelsong blijft moeiteloos overeind tussen de bewerkingen van de traditionals. Weerom een bank vooruit na de eveneens niet te versmaden voorganger ‘Belle de Louisville’.

Cis Van Looy (3½)

Eigen Beheer  l  Jonas Friddle

De Italiaanse akoestische gitarist Peppino D’Agostino nam zijn debuut ‘Bluerba’ op in 1981. Sindsdien heeft hij in meer dan 26 landen opgetreden, en 17 albums uitgebracht. Hij wordt wereldwijd als een gigant op de akoestische gitaar aanzien. Zijn virtuoze techniek is een inspiratiebron voor collega muzikanten en het publiek. Hijzelf noemt het “minestrone music”. Hij woont al 25 jaar in de USA. Daarnaast geeft hij tevens les, en schrijft hij stukjes muziek voor games. Nu is zijn nieuwe project uit, en hij zegt er het volgende over: “There has been an evolution in my playing due to all the incredible musicians that I have met, and this new CD reflects that. How can I not be influenced by such great players? I don’t even recognize how much, because it goes into your brain, and you can’t quantify that, but working with all these artists, and knowing what inspires them, has made a noticeable difference in my approach. I definitely feel that this record expresses all those various influences.” Van de 12 tracks componeerde hij de meeste zelf, aangevuld met enkele andere van andere gitaristen. Dat zijn Roland Dyens, Maurizio Colonna, de Latin Grammy Award winnende Braziliaan Sergio Assad en Gyan Riley. De titeltrack, waarmee de cd begint, is opgedragen aan klassiek gitarist en vriend David Tanenbaum. ‘Penumbra’ betekent tussen duisternis en licht. Het is een barokachtige track, meer klassiek getint. ‘Movimenti Sincronici’ is een minimalistische track van Maurizio Colonna. Sergio Assad kwam op de proppen met een dodekafonische aanpak, want hij nam Peppino’s naam en maakte er een track van op ‘Peppino Sotto Portico’. Iets verder staat nog een nummer van Assad, nl. ‘Un Sarata a North Beach’. Tussenin staat ‘Valse des Anges’, een stuk van Roland Dyens, een soort jazz wals. De originele nummers zijn melodische composities die technisch complex ineenzitten. Verplicht voer voor liefhebbers van akoestische gitaar!

Patrick Van de Wiele (3½)

Peppino D’Agostino Music  I  888295073899  I  Peppino D’Agostino