KEYS AND CHORDS
  • HOME
  • MUSIC NEWS
  • CONTACT PAGE
  • COMING EVENTS
  • ALL CONCERT REPORTS
  • CD REVIEWS 2024
  • HARDROCK & HEAVY CD REVIEWS
  • BOOK REVIEWS
  • DVD REVIEWS
  • INTERVIEWS / ARTICLES
  • DISCLAIMER / COPYRIGHT POLICY
  • EINDEJAARLIJSTJES 2023

  CD & vinyl   REVIEW BLOG

Tad Robinson: Day Into Night

31/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Soul Lover
  2. Call Me
  3. Lonely Talking
  4. He’s Moved On
  5. Lead Me On
  6. Mellow In Love
  7. Love Is A Winner
  8. Blue Yesterday
  9. While You Were Gone
  10. Nightwatch
  11. Need Some Better
  12. Call Me (Version 2)
Platenlabel
Severn Records

Labelnummer
CD 00656

Distributie
Niet Gekend

Promlo-ageznt
Mark Pucci Promo

Website Artiest
Tad Robinson
De bijna 49-jarige Tad Robinson werd geboren in New York City. Samen met de  Hesitation Blues Band deed hij de nodige vocale ervaringen op vooraleer hij naar Chicago zou verhuizen. Daar zou hij ondermeer Dave Specter & The Bluebirds begeleiden. In de Windy City had hij opmerkelijke opnamen met ‘One To Infinity’ in 1994 en vier jaar later met het album ‘Last Go Round’ op het label Delmark Records. In 2004 tekende Robisnon dan een lucratief contract bij Severn Records. Op dat label was hij succesvol met ‘Did You Ever Wonder’ in 2004, ‘A New Point of View’ (2007) en drie jaar later met ‘Back in Style’. Nu is deze 7-voudige Grammy Award genomineerde vocalist dus terug een 12-tracks tellend soul en blues schijfje. In de soulgroove van ‘Soul Lover’ laat Robinson opnieuw merken over welk warm soultimbre hij wel beschikt. De hoornsectie van Kenny Rittenhouse,Bill Holmes, Liesl Whitaker (trompet) en Antonio Orta (tenor sax) worden prettig ingevuld door knappe gitaarriffs en ingetogen drumslagen. Op het nummer ‘Call Me’ neemt Kevin Anker op keyboard en orgelist Benjie Porecki het voortouw. Op naar het soul en funky begeesterde ‘Lonely Talking’ waar gitaargoden Anson Funderburgh en Johnny Moeller zich gewillig ordenen in de soulvorming van de sound. Heerlijk !
Bill Holmes’ trombone mag dan weer de toon aangeven in ‘He’s Moved On’. Robinson warme stembanden staan lijnrecht in de groove van de tremulerende gitaarriffs. Nog zo’n geweldige track is ‘Lead Me On’. Robinson blijft imponeren met zijn stem terwijl Johnny Moeller meer dan ontzag inboezemde met enkele overheerlijke gitaarsolo’s. ‘Mellow In Love’ is een solide R&B ballade. Rob Stupka houdt het ritme strak met zijn drumsticks en de blazerssectie de variatie anhoudt mey periodieke stemmingwisselingen. Op ‘Love Is A Winner’ is het verdomd moeilijk stilzitten. Van het aanstekelijk ritme gaat het gezwind naar de soulballade ‘Blue Yesterday’. Moeller’s gitaarriffs staan alweer in de spotlights. Tijd voor een echte bluessong moet Robinson hebben gedacht, en hij tovert zijn mondharmonica uit zijn broekzak. Na dit opwindende luisterstuk komt Moeller nog eens op de proppen met enkele heerlijk soulvolle gitaarriffs in het Marvin Gay beïnvloede ’Nightwatch’. Samen met de mooi opgebouwde orgelarrangementen is Robinson’ vocale frasering alweer de perfectie nabij in ‘Need Some Better’. Als toemaatje krijgen we een tweede versie van ‘Call Me’. De zachte blazerschikkingen strelen als het ware de tedere zang van Tad Robinson. Een mooie afsluiter !

Philip Verhaege (5)
Tad Robinson realized a magnificence soul album. With ‘Day Into Night’ he comes very close to all major -and unfortunately deceased- soul singers. Highly recommended for all soul and blues lovers ...
0 Opmerkingen

Shawn Pittman: Backslidin’ Again

31/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Made In The Shade
  2. How Come It Is
  3. Ain’t Had But Two
  4. Smart Phone (Pocket Dial)
  5. Backslidin’ Again
  6. Real Mother For You
  7. Hide nor Hair
  8. I Miss You So
  9. Turn Me Aloose
  10. Lucy Mae Blues
  11. Together Kind Of Day
  12. Tourbles Comes Around
  13. Fortune Of Fame
Platenlabel
Eigen Beheer

Labelbummer
Zonder nummer

Distributie
CD Baby

Website Artiest
Shawn Pittman
Deze ‘Backslidin’ Again’ van Shawn Pittman heeft wel een klein beetje mystiek rond zich hangen want al is zijn laatste album uitgebracht bij Delta Groove deze nieuwe is door Shawn zelf uitgebracht en is voor de liefhebber enkel en alleen digitaal te verkrijgen. Het betreft hier 13 tracks die reeds in 2012 zijn opgenomen in een studio in Hollywood samen met Jimi Bott op de drums en Willie Campbell aan de bass. Samen met Doug Messenger nam Shawn Pittman het productie gedeelte voor hun rekening. Het betreft hier 13 nummers die ‘live’ zijn ingeblikt en zowel digitaal als analoog op HD zijn vastgelegd.
Alhoewel Shawn Pittman aanzien wordt als een Texaan is hij officieel een autochtoon van de staat Oklahoma waar hij in het dorpje Talihina werd geboren. Vanaf zijn 8ste levensjaar werd hij door zijn moeder verplicht pianolessen te nemen al werd hij eerder geïnspireerd door het drumstel van zijn broer. Op zijn veertiende schakelde Shawn Pittman over op gitaar en daardoor kwam hij in contact met de blues van Lightnin’ Hopkins en Muddy Waters. De rest is geschiedenis. Zijn vorig album ‘Edge Of The World’ dateert evenwel al van 2011 en nieuw werk zal voor de fans altijd wel welkom zijn is het nu fysiek of digitaal.
Ondanks dat de nummers al meer dan 3 jaar oud zijn klinken ze verfrissend jong en met opener ‘Made In The Shade’ zitten we al lekker op koers met dit footstompin’ bluesje. ‘How Come It Is’ is een rustige shuffle geworden die we op zondag 29 maart ‘live’ konden aanhoren tijdens zijn optreden bij ‘Keeping The Blues Alive’ in Nederland. Wat meteen opvalt is dat dit album in alle sereniteit moet zijn opgenomen want we krijgen hier een rustige Shawn Pittman te horen enkel ondersteund door een ritme sectie.
‘Backslidin’ Again’ is uiteraard naast de titeltrack ook een vettige boogie in de stijl van de meester JLH zelf met heerlijk sliderifjes en meteen rijst er de vraag waarom deze nummers zolang zijn achtergehouden want dit is blues zoals het hoort te klinken. Aan de tracks ‘Hide Nor Hair’ en ‘Smart Phone’ heeft een zekere Jeff Scott Fleenor aan meegewerkt en zeker het slowbluesje ‘Hide Nor Hair’ mag er best wel wezen, een bluesje voor lovers.
Met ‘Lucy Mae Blues’ trekt Shawn Pitmann richting Delta maar het is onmogelijk in dit nummer te achterhalen of het nu gaat om een actrice die haar roots heeft in Californië ofwel over een blauwtje dat Shawn heeft opgelopen. Nog even lekker rocken met ‘Troubles Comes Around’ alvorens dit album eindigt met een slowblues met als titel ‘Fortune Of Fame’ en dit laatste moet wel een statement zijn bij Shawn Pittman want voor hem is het belangrijkste dat je blues speelt van uit je hart en niet voor het geld. Voor mij verduidelijkt dit wel in dit album want eerlijk, dit is een van de betere albums van Shawn geworden, eerlijk en oprecht gebracht.

 Freddy Vandervelpen (4)
0 Opmerkingen

Ozark Henry: Paramount

31/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. This Is All I Have
  2. We Can Be Heroes
  3. Grace
  4. Love Is Free To Interfere
  5. Maybe
  6. Out Of This World
  7. An Angel Fell It's Done
  8. Vespertine
  9. At Sea
  10. Free Haven
  11. Indian Summer
  12. Godspeed
  13. Sun Dance
  14. Radio (7.1.23.19.11.5.13.31)
  15. Sweet Instigator
Platenlabel
Sony Music

Labelnummer
888750 49482

Distributie
Sony Music

Website Artiest
Ozark Henry
Getalenteerde brave borst Piet Goddaer presenteert 'Paramount', ofte het resultaat van een succesvolle opnamesessie met het Nationaal Orkest van België.
De 15 zorgvuldig gekozen tracks zijn een mengeling van grote hits ('Sweet Instigator', 'Indian Summer'), intiemere albumtracks en zelfs enkele nieuwigheden.
Daarbij valt vooral 'We Can Be Heroes' op, een interpretatie van 'Heroes' van David Bowie. Wie zijn Ozark Henry-geschiedenis een beetje kent - of wie het Keys and Chords-interview met Piet Goddaer heeft gelezen - weet dat David Bowie een grote held van Goddaer is. En vice versa! Benieuwd wat de echtgenoot van Iman Abdulmajid van deze cover vindt. 'Paramount' verschijnt niet enkel op compact disc, maar ook op luxueus uitgegeven vinylplaat (inclusief cd) en Blu-ray Audio. Dat is zonder meer een primeur voor een Belgische artiest. Blu-ray Audio benut de 50 gigabyte volledig om het geluid in de allerbeste, niet-gecomprimeerde geluidskwaliteit weer te geven. In 9.1 surround sound, no less! U kende reeds 5.1 en 7.1, maar 'Paramount' gaat nog een stapje verder. En inderdaad, "audio": verwacht géén beelden op dit schijfje. Helaas bestaan er maar 250 stuks van deze unieke uitgave, dus kon Sony geen recensie-exemplaar voorzien. Sneu.
Heeft 'Paramount' meer te bieden dan Ozark Henry met 90 getalenteerde klassiekgeschoolde musici? Nee, maar ook zeker niet minder. Dit is een piekfijn opgenomen product, met rijkgeschakeerde melodieën, prachtige klanktapijtjes en intrigerende teksten. Een sterk staaltje van vakmanschap en kwaliteit, met als brandend middelpunt de sympathieke Piet Goddaer. Hij mag terecht trots zijn op dit prestigeproject.

Julian De Backer (3½)
Piet Goddaer, the talented chap, proudly presents 'Paramount': fifteen carefully chosen tracks recorded with the National Orchestra of Belgium. A mix of big hits ('Sweet Instigator', 'Indian Summer'), intimate album cuts and a few new surprises. The most prominent of the latter being 'We Can Be Heroes', an interpretation of David Bowie's 'Heroes'. If you know your Ozark Henry history - or if you have read Keys and Chords' Piet Goddaer interview - you will know that David Bowie is one of Goddaer's heroes - and vice versa. I'd love to know what Iman Abdulmajid's hubby thinks of this cover version. 'Paramount' is released on compact disc, double vinyl and ... Blu-ray Audio! Quite the coup for a Belgian artist. A Blu-ray Audio disc uses its 50 gigabytes for nothing but high-fidelity audio. There are no images or videos on the disc. You may know 5.1 or 7.1 surround, but you'll be wowed by the 9.1 option on offer. Shame we couldn't review the disc, but only 250 copies were made. 'Paramount' is an expertly produced offering, including multi-hued melodies, gorgeous soundscapes and intriguing lyrics. A firm showing of workmanship and quality, with the ever sympathetic Piet Goddaer behind the wheel. He has every right to be proud of 'Paramount'. Paraproud, if you will.
0 Opmerkingen

Jim Lauderdale: I’ m A Song

31/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Let’s Have a Good Thing Together
  2. Past It
  3. You’ve Got A Way All Yours
  4. I’m A Song
  5. The Feeling’s Hanging On
  6. I Lost You (with Buddy Miller)
  7. Doin’ Time in Bakersfield (with Lee Ann Womack)
  8. A Day With No Tomorrow ( with Lee Ann Womack)
  9. End Of The World Rag
  10. Neon Hearts
  11. I Wish You Loved Me
  12. Makin’ Honey
  13. Let Him Come To You
  14. Today I’ve Got The Yesterdays (with Patty Loveless)
  15. There’s No Shadows In The Shade
  16. Hope and Find
  17. The Day The Devil Changed
  18. The King Of The Broken Hearts
  19. The World Is Waiting Below
  20. We Will Rock Again
Platenlabel
Sky Crunch Records

Labelnummer
SED 71842

Distributie
Smith Music Group

Promo-agent
Michael J. Media

Website artiest
Jim Lauderdale
Het belang van de uit Noord Carolina afkomstige Jim Lauderdale kan nauwelijks onderschat worden. In de jaren negentig is hij een van de architecten die in California de krijtlijnen voor de opkomende Americana beweging uittekende met een eclectische mix van country, bluesgrass, akoestische folk waarin ook elementen van R&B en pop gedijen. De eigen platenproductie blijft eerder voor een beperkte, hondstrouwe aanhang gereserveerd, zijn debuut, wordt in 1989 zelfs geweigerd door de platenfirma en met ruim tien jaar uitstel uitgebracht. ‘Planet of Love’ vormt in ‘91 het startpunt van een ondertussen ruim 25 langspelers tellend repertoire. Lauderdale speelt zich bij een breder publiek in de kijker door samenwerkingsprojecten met Elvis Costello en keert regelmatig terug naar de bluegrass en countryroots.
De afgelopen jaren werkte hij samen met pionier en banjoman Ralph Stanley, recenter was er een trilogie met Robert Hunter, de tekstleverancier van Grateful Dead en een project met oude vriend Buddy Miller (‘Buddy and Jim’). In Nashville is Lauderdale al een tijdje een gerespecteerd songleverancier, onder andere George Strait, Vince Gill, Mark Chestnut Patty Loveless, George Jones en Lee Ann Womack grasduinden in zijn uitgebreide songboek.
Met ‘I’m A Song’  zoekt Lauderdale terug het countrypad op met twintig songs van eigen makelij  Drie jaar geleden al begonnen de sessies. In negen tracks flankeert de band met Kenny Vaughn, Chad Cromwell en Dennis Crouch legendarische fingerpickers als James Burton en AlPerkins. Dat resulteert in ronduit schitterendeountry vintage country. Na de meeslepende ballade ‘The Felling’s Hangin On’ volgt ‘I Lost You’ dat Costello als co-auteur vermeldt, samen met Buddy Miller brengt Lauderdale een tot de essentie herleide versie. We blijven in Honky Tonk land met ‘Doin’ Time In Bakersfield’, een superieur duet met Lee Ann Womack sluit een uitmuntend blokje af.
Verderop vinden we nog enkele tracks uit die vroegste sessies, de stevige countryrocker ’End of The World’, de weemoedige akoestische swing jazz pianoballade ‘Let Him Come To You’ met akoestische gitaar van co-writer John Oates en ‘There’s No Shadows in The Shade’ mogen niet onvermeld blijven, de strak rockende uitsmijter ‘We Will Rock Again’ evenmin.
Oorspronkelijk was het de bedoeling om die negen tracks aan te vullen en een reguliere cd uit te brengen, het werd uiteindelijk een dubbellaar. Dat heeft uitsluitend te maken met de kwaliteit van het overige songwerk. Wat kan je anders vertellen over een met  gitaartwang en fiddle gelardeerde ‘A Day With No Tomorrow’ dat naar Merle Haggard lonkt ,‘Neon Hearts’ of ‘Today We Got Yesterdays’, een ander duet met Patty Loveless. Het overige midtempo werk is evenmin te versmaden maar we vragen toch bijzondere aandacht voor de fantastische remake van het smartelijke ‘The King of The Broken Hearts’, dichter bij de betreurde George Jones kom je niet. “I’m a song and the band plays on and on”, vertrouwd Lauderdale ons toe met op de achtergrond harmonieuze gezangen, wonderlijke snarentwang en pedalsteel. Dat we dit schijfje met enige vertraging ontvangen vormt in dit geval niet echt een bezwaar.  
Dit zorgvuldig uitgebalanceerde werkstuk is ongetwijfeld een van de beste van Jim Lauderdale. Geen vrijblijvende nostalgie maar een meesterwerkje met tijdloos allure van een getalenteerd songwriter en uitvoerder die moeiteloos aansluiting vindt in een rijke muzikale traditie.     
 

Cis Van Looy (4½)
0 Opmerkingen

Greg Nagy: Stranded

31/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Stranded
  2. Walk Out That Door
  3. Ain’t No Love In Th Heart Of The City
  4. I Won’t Give Up
  5. Run Away With You
  6. Long Way To Memphis
  7. Still Doing Fine
  8. Been Such a Long Time
  9. Sometimes
  10. Welcome Home
Platenlabel
Big Records

Labelnummer
Big Records 2421

Distributie
Net gekend

Promo-agent
Frank Roszak promo

Website Artiest
Greg Nagy
Ongekend is deze Greg Nagy niet maar ‘live’ heb ik hem nog niet kunnen bewonderen, wel heb ik in 2009 (2008 US) zijn debuutalbum ‘Walk That Thin Line’ kunnen recenseren. Dit album bracht hij uit enkele jaren later nadat hij de soulful band ‘Root Doctor’ had verlaten en het destijds uitgebrachte album als een nieuwe start kon bekijken.
Greg Nagy werd geboren in Michigan en begon gitaar te spelen op zijn veertiende. Zo leerde hij de blues kennen door te luisteren naar Muddy Waters en Howlin’ Wolf. Toen hij tijdens zijn ‘Tour Of Duty’ Freddie en Albert King hoorde wist hij dat dit hetgene was waarmee hij zijn brood wilde verdienen en sinds 1993 is muziek zijn ‘full time’ bezigheid. Door zijn breuk met ‘Root Doctor’ kreeg Greg het even moeilijk en we moeten Jim Alfredson die toen ook de toetseman bij de band was dankbaar zijn dat hij in 2005 Greg Nagy terug onder de mensen bracht en ook bij het debuutalbum heel wat werk heeft verzet. Greg en Jim moeten sindsdien wel soulmates zijn geworden want ook nu op het derde album van deze Greg Nagy blijft deze Jim Alfredson tekenen voor de productie van het album maar ook de keyboards neemt hij nog steeds voor zijn rekening alsook het schrijven van enkele nummers.
Eén ding hebben ze beide nog niet verleerd en dat is de ‘soul’ steken in hun  nummers en juist dat zijn enkele zaken waarvan ik voorstander ben. Als je weet dat één van mijn favoriete ‘blanke’ blueszangers met een uitermate hoog soul gehalte een Darrell Nulisch is dan moet deze Greg Nagy daar ook kunnen bijhoren.
Normaal wordt het privéleven niet meteen gebruikt om uitgesmeerd te worden in een recensie maar we moeten er hier nu wel eerlijk bij vermelden dat de meeste nummers van deze prachtige ‘Standed’ een ‘legacy’ zijn van de teleurstelling opgelopen van een huwelijk dat na 24 jaar eindigde. Na deze moeilijke en pijnlijke ervaring begreep Greg ook dat door het brengen van zijn muziek hij ook andere mensen in dezelfde situatie kon helpen.
Mooie poëtische teksten maken deel uit van zijn handelsmerk die deze nummers van Greg zo apart maken. Van dit 10 nummers tellende album zijn de het merendeel van Greg of Jim maar ook mooie covers zoals Bobby Bland zijn ‘Ain’t No Love In The Heart Of The City’ passen perfect in dit rijtje. ‘Welcome Home’ is voor mij één van de diep rakende tracks die dit album rijk is en waar Greg Nagy werkelijk zijn ganse ziel in legt. Door de intonatie die hij gebruikt in de nummers mag hij best tot de betere hedendaagse soulzangers worden gerekend.
Deze ‘Stranded’ is een hoogwaardig soulblues album geworden waarbij Greg Nagy niet enkel gewoon zijn nummers pleegt te spelen maar tevens telkens weer met zijn fans probeert te communiceren op een warme en dieprakende wijze die je emotioneel kunnen raken. Zijn derde album is dan ook meteen een hoogvlieger zowel muzikaal als poëtisch en hoort gekoesterd te worden want mij heeft hij duidelijk weer geraakt.

Line-up:
  • Greg Nagy - guitar, leadvocals
  • Jim Alfredson - keyboards, backing vocals (tracks 1, 2, 4, 5, 9, 10), percussion (tracks 2, 8, 9)
  • Joseph Veloz - bass (all tracks except 4 & 6)
  • Jim Shaneberger - bass (tracks 4 & 6)
  • Scott Veenstra - drums (1, 3, 5, 7, 8, 10)
  • Glenn Giordano - drums (2 & 9)
  • Karl Schantz - drums (track 6)
  • Dave Gross - drums (track 4)
  • Bill Vits - percussion
  • Zach Zunis - lead guitar (track 9)
  • Marcia Allen - backing vocals (tracks 1, 3, 5, 7)
  • Jen Sygit - backing vocals (tracks 1, 3, 5, 7)
  • Heather Jones - backing vocals (track 4)
  • Donny Jones - backing vocals (track 4)

Freddy Vandervelpen (4½)
0 Opmerkingen

Goes & De Gasten: Onskentons

31/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Gangbang In Destelbergen
  2. Zeg Het Mij
  3. Lang In Landegem
  4. Om Ter Eerst
  5. Zot Van Zappa
  6. America Here We Come
  7. Jef Vermassen
  8. Potlood In Een Blaadsken
  9. Sole Mio
  10. Jezus Gezien
  11. Kapte Mij Open
  12. Sonny Boy
  13. In ’T Weekend En ’T Verlof
Platenlabel
Amigoes

Labelnummer
0808

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Goes En De Gasten
In tegenstelling tot zijn vorig album ‘Veur ’T Zelfste Geld’, waar Michel Goessens beroep deed op een uitgebreide en uitgelezen groep muzikanten, herleidt hij de groep nu naar vier. Naast Goessens zelf, zang en gitaar bleven alleen oudgedienden Gijs Hollebosch op lapsteel en Jan Borré op piano over. Nieuwkomer is Michels zoon Natan op de floortom. Het album klinkt dan ook heel intiem en de naar de voorgrond geschoven stem van Goessens, geeft het gevoel alsof hij voor ieder van ons persoonlijk zingt. Michel schrijft zijn teksten nog steeds in het Sleins, het dialect van Sleidinge, en dat doet hij op zijn vijfde album ‘Onskentons’ andermaal meer dan voortreffelijk. Niet alleen geeft Goessens zichzelf bloot in zijn songs, hij houdt ons ook een spiegel voor en is niet beroerd om maatschappelijke problemen of wantoestanden in knappe verhalende songs te gieten. In de opener, het jazzy bluesy ‘Gangbang In Destelbergen’ hekelt hij al dadelijk de notabelen van het dorp, die het achter gesloten deuren niet zo nauw nemen met hun voorbeeldfuncties, terwijl ze gretig hun vleselijke lusten botvieren. ‘Lang in Landegem’ geeft dan weer een beeld van de eenzaamheid die zo kenmerkend is voor de hedendaagse maatschappij. Zelfs een gezin, een goede job en noem maar op staan niet garant voor liefde en warmte. Of wat te denken van de amateurgitarist in ‘Om Ter Eerst’ die door de week aan de lopende band moet ploeteren, maar zich door het bezit van alle mogelijke gitaren en versterkers, toch het gevoel van een rockstar kan aanmeten. Nog zo een schitterende song is het country achtige ‘Jezus Gezien’ waar de langharige, bebaarde en blootsvoets lopende hippie Eddie door de kleine Goessens als de Messias wordt gezien.
Met een mix van drama en humor vertelt Goessens het dagelijkse leven in een maatschappij die het vaak niet zo nauw neemt met normen en waarden. Walter De Buck is er jammer genoeg niet meer en artiesten als Willem Vermandere en Jan De Wilde om er maar enkelen te noemen, worden er ook niet jonger op. Daarom moeten wij iemand als Michel Goessens koesteren, want artiesten die zulke verhalende songs kunnen schrijven zijn niet dik gezaaid. Met ‘Onskentons’ levert Michel nog maar eens het bewijs dat hij bij de top van de kleinkunstenaars een vaste stek verdient, en dit zowel in ons landje als in het buitenland.

Lambert Smits (5)
0 Opmerkingen

Ghost Town Blues Band: Hard Road To Hoe

31/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Hard Road To Hoe
  2. Big Shirley
  3. Tip Of My Hat
  4. My Doggy
  5. Mr. Handy Man
  6. Hate To See Her Go
  7. Tied My Worries To a Stone
  8. Dead Sea
  9. Nothin’ But Time
  10. Dime In The Well
  11. Seventeen
  12. Road Still Drives The Same
Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
GTBB2014

Distributie
Niet gekend

Promo-agent
Frank Roszak promo

Website Artiest
Ghost Town Blues Band
Sinds hun ontstaan in 2009 heeft deze Ghost Town Blues Band al wat deining teweeg gebracht maar één zaak blijft een certitude want ook nu nog staat Matt Isbell aan het roer van deze blues formatie. Sinds hun debuut album ‘Dust the Dust’ uit 2010 zijn Matt Isbell en zijn band een vaste waarde geworden op Beale Street, festivals en clubs. Voor het beschrijven van hun blues moeten we terug naar de jaren ‘60 en ‘70. Niet alleen met deze Ghost Town Blues Band loopt het goed ook met dat andere project van Matt zijn ‘Memphis Guitar Box’ loopt het lekker maar daarvoor hebben wij hier onze eigen Karel Phlix die met zijn Guttlin ook hoge ogen scoort.
Terug nu naar deze ‘Hard Road To Hoe’ van GTBB die de opvolger moet worden van ‘Dark House’ uit 2012. Ook met hun vorig album hebben deze jonge blues artiesten uit Memphis, TN net zoals bij ‘Dust The Dust’ een zekerheid van ‘airply’ kunnen verwerven. Naast Alex Piazza op basgitaar en Preston McEwen aan de drums is het destijdse trio uitgebreid met Suavo Jones op trombone, Jeremy Powell op de B3 en Richie Hale op de tenor sax. Extra ‘guests’ zijn ook Vicki Loveland, Marry Dog Isbell en Brandon Santini op de bluesharp, de eerste basspeler Dusty Sikes is er niet meer bij misschien omdat deze Ghost Town Blues Band het pad van bluestrio zijn afgegaan en nu het meer met zuidelijkere blues gaan proberen zoals het van trombone en sax gespeende ‘Hate To See Her Go’.
Met ‘My Doggy’ raken ze echt op drift richting New Orleans met Brandon Santini als vocalist benaderen ze ook de blues zoals we deze gewend zijn van een Dr. John en toegeven ook de stem van Brandon zit daar voor iets tussen. Met het meer swingende ‘Hate To See Her Go’ mogen we ze gaan vergelijken met een ‘Roomful Of Blues’ uit de beste dagen waar het timbre en gitaarspel van Matt Isbell ons doet terugdenken aan een Duke Robillard.
‘Hard Road To Hoe’ is een veelzijdig album te noemen met heel wat New Orleans en Louisiana blues, met een lekkere Delta ballad zoals op de titeltrack ‘Hard Road To Hoe’ maar ook met een ietwat ruigere blues uit zoals bij hun eerste bezetting met ‘Tried My Worries To a Stone’ of zelfs met een hoog R&R gehalte zoals bij ‘Big Shirley’.
Na twee jaar genomineerd te zijn als beste bluesband op de ‘International Blues Challenge’ zal deze garde uit Memphis het dit jaar uiteraard ook goed doen zeker wanneer de bluesrock ballad ‘Nothin’ But Time’ aan bod kan of mag komen.

Freddy Vandervelpen (4)
0 Opmerkingen

Blues Caravan 2015: Girls With Guitars

31/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Girl Band
  2. Tush
  3. This House Just Ain’t My Home
  4. Feelin ‘Alright
  5. She May Have You, But I Got Yo Heart
  6. I Hate Myself For Loving You
  7. Give Me A Kiss
  8. Shades Of Love
  9. Life
  10. Say Goodbye
  11. Wish You Had not Gone
Platenlabel
Ruf Records

Labelnummer
Ruf 1211

Distributie
V2 Records Benelux

Website Artiest
Bluescaravan 2015
Feat.
  • Eliana Cargnelutti
  • Sadie Johnson
  • Heather Crosse


Toen Thomas Ruf in 2005 het lumineuze idee opvatte om met deze Bluescaravan van start te gaan zou dit leiden tot een ieder jaar weerkerend fenomeen waar iedere bluesliefhebber zowat zit op te wachten. Voor sommigen van de artiesten die er aan deelnemen is het de echte doorbraak of geeft hun carrière een enorme boost. De eerste editie, ‘Ladies Night’ startte al onmiddellijk met drie vrouwelijke publiekstreffers zoals Ana Popovic, Sue Foley en Candye Kane. Tijdens de periode van 10 jaar zagen we zowaar wat namen verschijnen op de Bluescaravan waar het nu een beetje storm voor loopt zoals Laurence Jones, Deborah Coleman, Erja Lyytinen, Oli Brown, Joanne Shaw Taylor, Aynsley Lister, Samantha Fish, Coco Montoya en nog vele anderen.
Voor de editie van 2015 krijgen we weerom drie vrouwelijke bluesgitaristen aan het werk te zien en deze ‘Girls With Guitars’ zoals de onderliggende titel van het album noemt, zijn Eliana Cargnelutti, Sadie Johnson en Heather Crosse, deze laatste evenwel op de basgitaar. Na 2005, 2007 met Deborah Coleman, Sue Foley en Roxanne Potwin, 2008 met Deborah Coleman, Candye Kane en de Britse Dani Wilde, 2011 met Cassie Taylor, Samantha Fish en Dani Wilde, 2012 met Samantha Fish, Victoria Smith en Dani Wilde is dit dus de zesde editie waarbij we enkel vrouwelijke bluesartiesten aan het werk zullen zien. Voor België is er maar 1 enkel optreden voorzien en dat is op maandag 6 april in het CC Palethe in Overpelt.
Eliana Cargnelutti aka Electric Woman laatste solo album is in haar homeland Italië al meermaals in de prijzen gevallen en na het uitproberen van diverse stijlen is ze tot de vaststelling gekomen dat bluesrock haar ‘dada’ is. Haar voorbeelden zijn Joe Bonamassa en zeker Ana Popovic mag deze Eliana tot haar fans rekenen. Haar nieuwste album ‘Electric Woman’ is pas uit en na haar debuutalbum ‘Love Affairs’ in 2013 heeft ze vriend en vijand al weten te overtuigen met haar kunde op de elektrische gitaar.
Eén van haar metgezellen voor deze Bluescaravan 2015 is een Amerikaanse die in Clarksdale en omgeving eeuwige roem wist te behalen met haar groep Heavy Suga & The Sweetones. Haar idolen moeten we gaan zoeken bij een heel andere generatie van blues madammen en zo komen we uit bij iconen als Etta James, Koko Taylor en Willie Mae Thornton aka ‘Big Mama Thornton’. Een full CD heeft deze Heather Crosse nog niet op de markt maar met haar hit genoteerde eigen creatie ‘Why Does a Woman Need a Bass Guitar’ zal dit niet lang meer duren, en daarmee weten jullie ook dat deze Heather Crosse de baspartijen voor haar rekening zal nemen.
De jongste van het gezelschap en tevens ook van de Bluescaravan ‘ever’ is Sadie Johnson en een landgenote van Heather. Ook zij is regionaal al een hele bekendheid in de staat Indiana en meer bepaald in haar Bloomington. Nummers als ‘Ramblin On My Mind’ van Robert Johnson zijn deze jonge deerne niet vreemd want haar passie gaat boven de bluesrock ook uit naar de Delta blues. Door toedoen van Susan Tedeschi is Sadie zich wel beginnen verdiepen in de bluesrock samen met haar band ‘Sad Sam Blues Jam’ waar ook haar zus Samantha Johnson van de partij is. In 2013 bracht ze een eerste EP’tje uit maar op de full-CD is het ook nog even wachten, misschien wel na haar avontuur met deze Bluescaravan.
Dit 11 nummers tellende album van de editie 2015 werd geproduceerd door Thomas Ruf himself en opgenomen in de US. Buiten werk van ZZ Top met Tush, Joan Jett  met ‘I Hate Myself For Lovin’ You’ en ‘Feelin’ Alright’ van Traffic is de rest van de nummers geschreven door ons trio waardoor ze de Bessie Blue Studios in Stantonville TN al danig hebben beroerd.
De opener van dit album is een nummer van de hand van de Italiaanse furie Eliana Cargnelutti waarmee ze al onmiddellijk bewijst wat ze in haar mars heeft. Een energiek bluesrock nummer waarmee ze ‘live’ al wel dadelijk iedereen op haar hand krijgt moest de eventuele setlist de volgorde van de CD volgen. Wanneer ze de cover van ZZ Top brengen bewijzen Sadie en Eliana dat ze hun ‘mannetje’ kunnen staan tegenover Billy Gibbons en Dusty Hill waardoor deze ‘Tush’ niet hoeft in te leveren tegenover het origineel en dat is toch straffe kost.
Bij ‘Feelin’ Alright’, van Dave Mason, leunen ze in mijn opinie teveel aan bij de versie van de van ons heen gegane Joe Cocker maar de black & white partij van Rick Steff geeft hierbij dit nummer wel enige meerwaarde. Op de CD van de Bluescaravan worden er door youngster Sadie Johnson twee nummers vocaal gebracht waaronder ook ‘She May Have You, But I Got Yo Heart’, een slowbluesje dat met veel diepte wordt gebracht. Wanneer we aanbelanden bij  ‘I Hate Myself For Lovin’ You’ roept dit bij mij onmiddellijk beelden op van de zondag namiddagen in de discotheek met The Runaways want ook al is het een later nummer van Joan Jett and The Blackhearts toch brengen Eliana, Sadie en Heather het met datzelfde elan als in de mid-seventies. Deze drie stevige rocksters kunnen duidelijk ook overweg wanneer ze aan een ‘ballade’ moeten beginnen zoals bij het mooie ‘Say Goodbye’ waar Sadie op het einde een prachtige partij gitaarklanken laat horen.
Deze 2015 lichting van de Bluescaravan mag er best wel wezen en het lijkt wel of deze drie dames al een lange tijd samen spelen. Energiek hoog gehalte van samenspel en zang waarbij iedere dame zo zijn kwaliteiten naar voren brengt  en voor het zover nog hoeft zal dit misschien wel de ultieme duw in de rug kunnen zijn en zullen we zeker en vast nog wel gaan horen van Eliana Cargnelutti, Sadie Johnson en Heather Crosse.

Line-up
  • Eliana Cargnelutti:  vocals & guitar
  • Sadie Johnson: vocals & guitar
  • Heather Crosse: vocals & bass
  • Justin Holder: drums & percussion
  • Rick Steff: keyboards
  • Trey Hardin: bass

Freddy Vandervelpen (5)
0 Opmerkingen

Anthony W. Rogers: Wrong – Vinyl edition

31/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks
  1. Compromised
  2. Blown Away
  3. Keep Holdin' On
  4. Big Thing
  5. Crunch (Blues for Mitch)
  6. (Please Don't) Wait Too Long
  7. White Beach
  8. Here Comes the Fire
  9. ... Wash...
  10. Johnny / Janie (Featuring Audrey & Joe Rogers)
Platenlabel
Wildflow Unltd

Labelnummer
WFR001

Distributie
Niet gekend

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Anthony W. Rogers
Enkele weken geleden kondigde de Amerikaanse multi-instrumentalist én popartiest Anthony W. Rogers de release aan van zijn tweede soloalbum ‘Wrong’ dat nu ook op gelimiteerde kwantiteit op 180 gr. vinyl verkrijgbaar is.
Met dit nieuwe album, tien nummers door hem geschreven en zelf allemaal ingespeeld, bewijst de man dat er nog meer dan voldoende ruimte is om nog eens met een doodeenvoudige popplaat op de proppen te komen. Dat realiseerde hij allemaal in zijn huis op het platteland van West-Virginia tijdens de periode 2011 en 2014. Dit proces was niet nieuw voor hem, tijdens zijn jeugdjaren heeft hij dit meermaals gedaan en het was een schema dat perfect in zijn leven paste.
Anthony is nu een veteraan waarvan we mogen zeggen dat hij duidelijk geniet van zijn pensioen maar daar merken we weinig van. Hij was vooral actief in de plaatselijk Tri-State muziekscène waar hij tijdens zijn carrière in allerlei rock en jazzbands speelde.
In Washington DC werkte en schreef hij mee aan songs van bv. The Now en Ten Below. Daar was hij verscheidene keren de drummer wanneer Eva Cassidy daar optrad maar ook vooral in jazz outfits was hij daar vrij vaak op een podium te zien.
Op de langspeler vinden we 10 leuke popsongs. Met ‘Compromised’ gooit hij de deur open, een nummer dat voorzien werd van een toch wel vreemde drumbeat. ‘Blown Away’ doet me een beetje terugdenken aan Brian Wilson’s ‘Smile’ alhoewel dit nummer eigenlijk geen referentie nodig heeft. Het klinkt gewoon zoals het moet klinken. Ook ‘Big Thing’ is zo’n typisch seventies klinkend nummer waarin toch vocale elementen zitten die we destijds ook vrij vaak bij Brian Wilson en de Beach Boys soms konden ontwaren. Deze arrangementen zijn nu een deel gaan uitmaken van Anthony’s muziek. Dat Tony destijds goed naar Mr. Hendrix heeft geluisterd wordt hier dik en breed uitgesmeerd in het bluesy ‘Crunch (Blues For Mitch). Niet meteen de 12 matenblues maar we gaan toch in de richting van de veel te vroeg overleden gitaargod Jimi. Meer uptempo en vrolijk klinkt het leuke ‘(Please Don’t) Wait Too Long’. Twee songs die voor mijn part best als single mogen verschijnen zijn het hiervoor gemelde nummer en ‘Here Comes The Fire’. Ze bezitten beiden meer dan voldoende commerciële structuur maar het enige dat nu moet gebeuren is ervoor te zorgen dat ze beide voldoende airplay krijgen. Het wel vreemd beginnende en tevens langste nummer op deze schijf is ‘… Wash…’. Een kleine acht minuten vraagt dit nummer van je tijd maar luister aandachtig naar en je zult merken dat dit toch een bijzonder nummer is. Als afsluiter krijgen een song dat ons meteen weer terug meeneemt naar 1967 toen Keith West (ex-Tomorrow) scoorde met de Mark Wirtz compositie ‘Excerpt From A Teenage Opera’ of in de volksmond ook wel eens genoemd ‘Grocer Jack’. De vocalen van dit leuke hebbedingetje werden ingevuld door zijn eigen twee kinderen Audrey en Joe. Lang geleden dat we zoiets nog gehoord hebben.
Mogen we dit zeggen van de volledige langspeler? Ja zeker, het is inderdaad een muzikaal palletje dat ons eigenlijk meer doet denken aan de hoogdagen van de Beach Boys of Brian Wilson solo, maar het is en blijft een eigen product van deze Anthony R. Waters. En dat hij hier en daar wat graantjes meepikt van zijn genoemde collega’s dat vergeven we hem met alle plezier. Nergens horen we daadwerkelijk een tune van de Beach Boys, neen, Rogers heeft zijn nummers wel op een eigengereide manier op vinyl gezet.

Alfons Maes (3)
0 Opmerkingen

American Aqaurium: Wolves

31/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Family Problems
  2. Southern Sadness
  3. Man I’m Supposed To Be
  4. Wichita Falls
  5. Old North State
  6. Ramblin’ Ways
  7. Losing Side Of Twenty-Five
  8. End Over End
  9. Wolves
  10. Who Needs A Song
Platenlabel
Blue Rose Records

Labelnummer
BLUDP0652

Distributie
Sonic RendezVous

Promo-agent
Klanderman Promotion

Website artiest
American Aquarian
Raleigh, Noord Carolina zowat constant op tournee. Zo’n anderhalf jaar geleden zagen we BJ Barham en companen aan het werk op het podium van Perron in Venlo ter promotie  van ‘Burn. Flicker. Die’. Dat voortreffelijke werkstuk kwam in Alabama tot stand onder hoede van Jason Isbell.  De voormalige Drive By Trucker zorgde voor een  rauwe, intense benadering.
‘Wolves’, dat in de thuisstaat in Asheville in twintig dagen met de hulp van Brad Cook (Megafaun) werd ingeblikt in de Echo Mountain Studios, steunt op een meer avontuurlijk, breder muzikaal scala  voortgebracht door een ondertussen bijzonder hecht opererend team. “I Knew I’d be a drifter since the day I turned sixteen”, onthult Barham in de titelsong ‘Wolves’. Onthechting, uiteindelijk het onvermijdelijke lot van een rondtrekkende muzikant, vormt de rode draad in de songs van BJ.  Het begint met het  ‘Family Problems’ de gitaartjes van Barham en het tweespan Colin DiMeo e Ryan Johson haken  in elkaar en ‘Southern Sadness’ omarmt als vanouds de southernrock traditie maar het snijdt dieper.  Bovenal in ‘Man I Supposed To Be’, een ingetogen epos waarin Barham zijn ziel blootlegt op teder galmend gitaar“nobody ever called me a good man and that’s allright by me, just as long as you can call me your man that’s the only man I ever want to be’) op teder galmende gitaar en treurende pedalsteel.
Het is blijkbaar een onbereikbaar droombeeld en ‘Whichita Falls’ ademt een identieke troosteloosheid uit. Even klaart de hemel op in een hoopvol ‘Old North State’ maar ‘Ramblin Ways’ en ‘Losing Side Of Tenty Five’ drukken het laatste, overgebleven sprankeltje hoop van de muzikant iemand te vinden om lief en veel leed te delen de kop in. “Who needs a song” het lijkt wel de wanhopige schreeuw van een man die  definitief het muzikanten bestaan achter zich wil laten voor een regulier leven. “who needs a road if I got you babe, how long can you be a rolling stone, who needs a song if I got you babe, the only thing I need right now is home’. We hopen toch heimelijk dat dit niet meteen gebeurt, het is net die vertwijfeling en radeloosheid die grootse muziek oplevert.     
     
Cis Van Looy (4)
0 Opmerkingen

Slim Whitman: Mr. Songman + Angeline

27/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
Mr. Songman
  1. Destiny
  2. Can’t Help Falling In Love
  3. Open Up Your Heart
  4. Flowers
  5. My Melody Of Love
  6. Mr. Songman
  7. I Went To Your Wedding
  8. Tonight Is The Night (We Fell In Love)
  9. Oh My Darlin’ (I Love You)
  10. If I Had My Life To Live Over
Angeline
  1. Cry Baby Heart
  2. But She Loves Me
  3. Tryin’ To Outrun The Wind
  4. Angeline
  5. Blue Memories
  6. Dreamin’
  7. Scarlet Ribbons
  8. Blue Bayou
  9. A Place In The Sun
  10. Four Walls (with Byron Whitman)
Platenlabel
Morello Records

Labelnummer
MRLL39

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest:
Slim Whitman
Ottis Dewey Whitman Jr., zo luidde de echte naam van Slim Whitman. Slim werd geboren in 1923 en toen hij in 2013 overleed had hij een serieus aantal albums op zijn palmares staan. Countrystar Whitman was vooral gekend om het jodelen en zijn falsetstem die 3 octaven kon bereiken. In de jaren ’50 kende hij het hoogtepunt van zijn carrière, met hits als ‘Indian Love Call’ en ‘Secret Love’ die respectievelijk in 1952 en 1953 beiden de tweede plaats bereikten in de Billboard Country Charts in Amerika. In Engeland daarentegen presteerde ‘Rose Marie’ het om 11 weken in de UK Singles Chart te vertoeven. Alhoewel Slim in de jaren ’80 reeds lang over zijn hoogtepunt was, bleef de man opnemen. Twee van die albums, nl. ‘Mr. Songman’ uit 1981, met medewerking van The Jordanaires en het uit 1984 stammende ‘Angeline’ zijn nu op cd gebundeld. Alhoewel er toen een lichte kras zat op Whitmans stem vormde de hoge noten nog niet echt een probleem. Van het album ‘Mr. Songman’ werden het door Elvis bekend gemaakte ‘Can’t Help Falling In Love’, het meeslepende ‘My Melody Of Love’ en ‘If I Had My Life To Live Over’ op single uitgebracht. Destijds werd in de country het melodramatische aspect behoorlijk in de verf gezet, en dat is op het album ‘Mr. Songman’ niet anders. Het album staat bol van trage, melodramatische songs, die vaak op het randje van de smartlap balanceren, met ‘I Went To Your Wedding’ als absoluut hoogtepunt in dit genre.
Voor het album ‘Angeline’ werd beroep gedaan op producer Bob Montgomery die we nog kennen van Buddy Holly. Beiden schreven samen Buddy’s hit ‘Heartbeat’ en in hun collegeperiode traden de twee op als Buddy & Bob. De samenwerking met Montgomery resulteerde in een ietwat frisser en minder oubollig klinkend album. Het melodramatische komt nog uitvoerig aan bod, maar de andere arrangementen maken het geheel ietwat lichtvoetiger en beter verteerbaar. Van het album werden ‘Cry Baby Heart’ en de titeltrack op single uitgebracht. Hoogtepunt is echter Slims versie van Roy Orbisons ‘Blue Bayou’ dat hij vocaal prachtig opbouwt van laag naar hoog. Het door o.a. Perry Como, Trini Lopez en zelfs de Nederlandse Cats gecoverde ‘Scarlet Ribbons’ mag hier ook tot de betere songs gerekend worden. Afsluiter is ‘Four Walls’ waar Slim in duet gaat met zijn zoon Byron Whitman.
Deze cd is een knap staaltje van de prestaties van een artiest, die alhoewel zijn beste jaren reeds enkele decennia achter hem lagen, toch nog aangenaam wist te verrassen en een must voor de liefhebbers van old school country.

Lambert Smits (4)
0 Opmerkingen

RxGF: Any Other Way

27/3/2015

1 Opmerking

 
Picture
DETAIL  ALBUM

Tracks:
  1. Any Other Way
  2. How to make it
  3. We will not be denied
  4. Flesh and bone
  5. Antidote
  6. Tombstone Soirée
  7. Never felt so good
  8. The Dying Grace of Machines
  9. The Hit
  10. Things that go bang
  11. Kontrolier die Kontrolierende
  12. Flow
  13. Belladonna Dream
Platenlabel
Orange Allies Records

Labelnummer
OACD 05

Distributie
Niet gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
RXGF
‘Any Other Way’ is het derde album van deze industrial-electronic band uit Seattle.  Lag de nadruk bij de eerste 2 albums nog bij gitaar en wat folkinvloeden, dan wordt nu ruim(telijk) gebruik gemaakt van snelle electronische beats.  Adrenaline stroomt door de aders van John Morgan Reilly en na het beluisteren van deze cd,  bezwijk ik met een verhoogde temperatuur.
RxGF is de lumineuze afkorting van  Radioactive X Girlfriend.  The first song (Any other way of wat dacht je) ramt in je ribben met de drifting Drums and Electronics en de zangpartij van glamourbabe Angeline Schaaf.  ‘How to make it’ imponeert dan weer door een mix van genres en drijft verder op hetzelfde elan.  Go on babe, waarom heb ik jou niet eerder ontdekt ?  Shame on me.   ‘We will not be denied’ komt niets te vroeg.  RxGF kreeg vorig jaar diverse awards van de muziekindustrie, zijnde innovatief met hun mix van industrial, dark wave, indie, Electronics, triphop en psychedelica.
De meeste platen lijden aan het watervalsyndroom.  Niet zo bij RxGF, de interesse blijft en wordt sterker naarmate je meer beluistert.  Stuk voor stuk ijzersterke songs om te dansen of weg te dromen, aan jou de keuze. Op het ogenblik dat je denkt ‘ik heb het hier wel gehad’, neemt ‘The Dying Grace of Machines’ je mee naar de obscure ‘club’.  Schitterend!  Nadien wordt het allemaal wat rustiger maar zeker niet minder boeiend.  Luister naar de geëngageerde tekst van ‘Thinks that go bang’of sci-fi  ‘Kontrolier die kontrolierende’).  Een
Belladonna Dream (remix) sluit deze fantastische plaat dromerig af.  
Een ontdekking! Een episch reveil!

Marino Serdons (4)
Reilly's concept of RxGF originally began as Radioactive X Girlfriend with true open-journal experiences spanning several full-length records. RxGF now pleasantly innovates and blurs the lines between Electronic Indie, Industrial, Triphop, and Darkwave Indie. It's not a huge surprise that their latest voyage, Any Other Way is heavily electronic and sublime as they've been hinting at psychedelic and electro goth for the past 3 years. However the massive tribal drums give the band a unique sound that defies any existing genre.
1 Opmerking

Insatiable: Hamster Axis of the one-click Panther & Mauro Pawlowski play the Peter Houben songbook

27/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. The Good Lord Created Hyenas And I Can Scratch My Balls
  2. Insatiable
  3. This Vibration Is Not Just A Movement Of Particles In The Air
  4. Pinetrees Do Not Lose Their Fur
  5. Gravedigger
  6. Over The Hill
  7. Lift Your Load (Run Your Mile)
  8. I'm Sick And I'm Proud

Platenlabel
Starman Records

Labelnummer
SMR 049

Distributie
Bertus

Website Artiest
Hamster Axis
'Insatiable: Hamster Axis of the one-click Panther & Mauro Pawlowski play the Peter Houben songbook'. Wow. Een welluidende titel, en een mondvol zowaar.
Bij het lezen van 'Hamster Axis' moest ik instinctief denken aan 'Hamster Huey and the Gooey Kablooie', het favoriete kinderboek in het fictieve 'Calvin & Hobbes'-universum van de Amerikaanse striptekenaar (en een van mijn grootste helden) Bill Watterson. Niets van dat alles, echter, want Hamster Axis is een fijnbesnaard Belgisch combo met Frederik Meulyzer, Janos Bruneel, Bram Weijters, Andrew Claes en Lander van den Noortgate. Eenmalig worden ze versterkt door de immer indrukwekkende en supersympathieke Mauro Pawlowski, waarvan dit een van de naar schatting 600 zijprojecten is. Meteen wordt duidelijk dat plezier het kernwoord was van deze live-opname in cultureel centrum Luchtbal. De hilarische teksten zijn daarbij een feestelijk toetje: "The good lord created hyenas/The good lord created vegetarians", "Lesbian sixteen in a jacuzzi" ...
Het bijna 8 minuten durende ‘This Vibration Is Not Just A Movement Of Particles In The Air’ (alleen al het lezen van de titel neemt enige tijd in beslag) gaat naar het einde toe een beetje vervelen, wanneer de woorden ‘this vibration’ te vaak herhaald wordt. Slecht 8 nummers, en toch is dit met 40 minuten geen uitzonderlijk korte plaat. Bovendien is het aanbod verscheiden: 'Over The Hill' is rokerig, jazzy en sfeervol, daar waar 'Insatiable' wild in het rond springt. Het artwork (een uitgesneden nepborst?) is origineel, en alle songtitels zijn met de hand geschreven - inclusief doorgestreepte schrijffouten. 'Hamster Axis' is wild, onvoorstelbaar, swingend en aanstekelijk. Kortom, alles wat een goede plaat moet zijn. Moet het nog gezegd dat dit alweer een Starman Records-uitgave is?

Julian De Backer (3½)

'Insatiable: Hamster Axis of the one-click Panther & Mauro Pawlowski play the Peter Houben songbook'. Now there's a title to proudly display. 'Hamster Axis' instinctively reminded me of 'Hamster Huey and the Gooey Kablooie', the favourite book of Calvin in Bill Watterson masterful 'Calvin and Hobbes' comic universe. But no, Hamster Axis are a bunch of Belgian lads: Frederik Meulyzer, Janos Bruneel, Bram Weijters, Andrew Claes, and Lander van den Noortgate. Appearing loud and proud on the vocals is the inimitable, larger-than-life, super friendly Mauro Pawlowski. This 8-track album is a live recording, and the band's joy and pleasure are very apparent. The crop is diverse: 'Over The Hill' is smokey, jazzy and atmospheric, whereas 'Insatiable' jumps around like a mad scientist on steroids. The artwork (a cut-out of a fake breast?) and handwritten track titles further enhance the album's originality. 'Hamster Axis' is wild, unpredictable, swinging and infectious. In all, everything a good record should be. Needless to say, this is another Starman Records release - the label synonymous with quality.
0 Opmerkingen

Danny Schmidt: Owls

27/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Girl With Lantern Eyes
  2. The Guns & The Crazy Ones
  3. Soon The Earth Shall Swallow
  4. Faith Will Always Rise
  5. Bad Year For Cane
  6. Looks Like God
  7. Cries Of Shadows
  8. All The More To Wonder
  9. Cry On The Flowers
  10. Paper Cranes
  11. Wings Of No Restraint
Platenlabel
Live Once Records

Labelnummer
LOR CD09

Distributie
CD Baby

Promo-agent
G Promo PR

Website artiest
Danny Schmidt
Vorig jaar overtuigde deze songwriter uit Austin met ‘For Keeps’ aan de zijde van zijn partner, de zangeres Carrie Elkind . ‘Owls’ is het zevende werkstuk van Schmidt die als een van belangrijkste songwriters van zijn generatie beschouwd wordt en terug voor het solopad kiest. Hoewel, op de meeste songs horen we  weerom de fraaie stem van Carrie die samen met Daniel Thomas Pipps en Al Holder het harmoniekoortje vormt.
Onder leiding van producer en gitarist David Goodrich die eerder onder andere met Chris Smther en Jeffrey Foucault samenwerkte,  flankeert een meer dan voortreffelijke backingband met Lloyd Maines en pianist Keith Gary de verrichtingen van Shmidt. Die imponeert niet alleen met zijn gitaartechniek en genuanceerde zangpartijen. Het niet zelden verrassende songwerk straalt een authenticiteit en bevlogenheid uit die teruggrijpt naar de  sfeer in de koffiehuizen van de jaren zestig, destijds bevolkt met briljante folkpoëten zoals  Dylan, Leonard Cohen en Townes Van Zandt. Poëtisch songwerk dat evenals  bij zijn illustere voorgangers meerdere luisterbeurten afdwingt ter ontrafeling en bij momenten in een identiek, ietwat mysterieus folkidioom baadt waarin een diepere betekenis schuilt.      
       
Cis Van Looy (4)
0 Opmerkingen

Brandon Santini: Live & Extended!

27/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. One More Mile
  2. This Time Another Year
  3. Elevate Me Mama
  4. Evil Woman
  5. Have A Good Time
  6. Help Me With Blues
  7. Got Love If You Want It
  8. No Matter What I Do
  9. What You Doing To Me
  10. My Backscratcher
  11. I Wanna Boogie With You
  12. Come On Everybody
Platenlabel
OLM/Vizztone

Labelnummer
VTOLM-005

Distributie
Sonic RendezVous

Promo-agent
Klanderman Promo

Website Artiest
Brandon Santini
Click to set HTML
Laten we wel wezen, de glorieperiode van de blues liggen al enkele decennia achter ons.
Nietemin duikt af en toe een adept van het twaalfmaten genre op die de smeulende brandhaard oppookt en het heilige bluesvuur doet herop flakkeren. Brandon Santini is zo’n zeldzame, meer dan toegewijde bluesadept die met zijn inventieve harpescapades sterke herinneringen oproept aan Paul Butterfield en  zijn hecht team refereert naar The James Cotton Band.
In 2003 verkaste Santini van  Noord Carolina naar Memphis en wist zich in de toch uiterst concurrentiële  scène van Beale Street te handhaven en bouwde een brede fanbasis uit. Ondertussen zijn er twee langspelers uitgebracht.
Met zijn hechte begeleidingsband waarin gitarist Timo Arthur figureer, wort een ‘hard drivin’ blesvariant’ gedebiteerd, bij voorkeur op een podium te consumeren.  Met deze concertregistratie,  afgelopen zomer tijdens het Festival D’été De Quebec ingeblikt, bedient je op je wenken. Naast  verschroeiende interpretaties van bluesklassiekers  zoals de funky opener ‘One More Mile’ van Muddy Waters, een knap opgebouwd ‘Elevate Me Mama’ van Sonny Boy Williams, destijds door de ‘mannish boy’ in definitieve vorm gegoten en een hitsig ‘Got Love If You Wanted’ waarin de band wordt voorgesteld, laten je niet onberoerd achter. Maar ook met zijn eigen werk grijpt Santini je bij het ondertussen fel bezwete nekvel.  
”Help Me With The Blues’ smeekt hij in de gelijknamige song, dat blijkt niet echt nodig. In zijn levensverhaal ‘This Time Another Year’ weet hij een ongehoorde intensiteit en spanning  te creëren. ‘What You Doing To Me’ vormt letterlijk een uitblaasmoment, even maar in een ogenschijnlijk ontspannen ‘My Backscratcher’ laat de getalenteerde harpsucker de teugels nog eens uitgebreid los terwijl gitarist Arthur zich evenmin onbetuigd laat en vervolgens wordt nog eens stevige uitgehaald in een verschroeiende finale. Verplichte aanschaf voor bluesminnende liefhebbers van dynamisch werk op het  smoelschuivertje.

Cis Van Looy  (4)
0 Opmerkingen

The Zoomatics: What’s With The Weather?!

26/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
Tracks:
  1. Lawyer Up!
  2. Life Begins at 50
  3. What’s With The Weather ?!
  4. Let’s Get Funky
  5. All Strings Attached
  6. So Far, So Bad
  7. Close The Door (on your way out)
  8. You’re Too Hot
  9. Booze, Blues & Boogie
  10. I Rest My Case
  11. Shit Happens
  12. It Gets Hard Sometimes
Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnumer
Zonder Nummer

Distributie
CD Baby

Website Artiest
The Zoomactics
In onze eigen blueswereld lijken het wel hoogdagen te zijn want het is met een heuse regelmaat dat we bij Keys and Chords nieuw materiaal van eigen bodem in de bus krijgen en dat moet onze blues muzikanten toch een enorme boost kunnen geven. Eén van de nieuwste uitgaven deze week is de nieuwste werkje van The Zoomatics en samen met de release van deze ‘What’s With The Weather?!’ stellen ze maar meteen een nieuw bandlid voor die luistert naar ‘Wicked Wezz’ en zowel op gitaar als slide te horen is op dit album.
The Zoomatics zijn natuurlijk ook Serge Roegiest AKA Hoboken Slim (vocals & harp) die samen met Frank Pauwels deze band in elkaar wist te steken. Op gitaar en vocals krijgen we ook ‘Al C’, ‘King D’ op bass en Zoomatic Jerry op de drums. Bemerkingswaardig is ook dat alle 12 track eigen werk zijnen daar betuigen we uiteraard altijd ons respect voor. Voor wie nieuw is in bluesland moet je deze ‘The Zoomatics’ hun stijl vergelijken met die van een Rick Estrin die ook over deze Zoomatics niets dan goed weet te vertellen.
Deze ‘What’s With The Weather?!’ is op gebied van samenstelling ‘multiblues’ te noemen en misschien vinden we hiermee een nieuw woord uit. Van de opwekkende west-coast blues zoals bij opener ‘Lawyer Up’ over ronkende rockabilly met ‘Life Begins at 50’ tot een ouderwetse tearjerker als bij ‘Close The Door (on your way out)’, je kan het allemaal op deze nieuwste van The Zoomatics terugvinden. De ervaren bandbezetting is ook ‘live’ een meevaller te noemen en met een extra gitarist in de rangen kunnen The Zoomatics voor nog meer animo zorgen.
Met hun vorige uit 2011 met als titel ‘Where’s The Sun Hangin’ Out?’ en nu met ‘What’s With The Weather?!’ moeten we geloven dat deze Zoomatics ook met het milieu zijn begaan maar voor ons blijft het gewoon een nieuw sterk album. We love it and while listening at it the sun is shining.
Opgenomen en gemixt in de Art Sound Studio Helchteren.

Freddy Vandervelpen (4)
0 Opmerkingen

Ray Cashman: Desolation

26/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Let The Good Times Roll
  2. Desolation
  3. You Don’t Know My Mind
  4. Whiskey, Weed And Woman
  5. Wastin’
  6. Tennessee Blues
  7. The Highway Kind
  8. Snake Feast
  9. The Day After Hell Burns Out
  10. Weather Song
  11. Time
Platenlabel
Knick Knack Records

Labelnummer
KKR 016

Distributie
Niet gekend

Promo-agent
Chulahoma Music

Website Artiest
Ray Cashman
Ray Cashman is een Amerikaanse singer-songwriter die zijn nummers doorgaans haalt uit het rauwe leven met niet in het minst zijn eigen ervaringen. ‘A Gumbo Troubadour’ zoals hij het graag hoort die opgroeide in Texas waar hij zijn tijd doorbracht met het beluisteren naar oudere bluesgitaristen met als comfortfood BBQ sandwiches die later werden doorgespoeld met een Bud. Door het luisteren naar die doorleefde verhalen kwam de interesse bij hem op om ook maar te gaan schrijven en door te gaan reizen kwam de inspiratie vanzelf waardoor hij al zoveel teksten heeft geschreven dat hij nog moeilijk het aantal kan herinneren.
Toen Ray Cashman in 2007 samen met Grant ‘Gabby’ Brown op de bluesharp en Jimbo Mathus op instrumenten van allerlei aard zijn ‘Texassippi Stomp’ (2007) uitbracht werd dit album meteen genomineerd als ‘Best Traditional Blues Album’ van dat jaar. Cashman zijn laatste album ‘Rough and Tumble South’ dateert van 2012 maar eind mei brengt hij in zijn ‘homeland’ zijn nieuwe ‘Desolation’ uit en vandaag steekt hij in mijn cd speler.
Deze ‘Desolation’ is meteen al het 5de full album van deze aimabele en uitzonderlijk sterke singer-songwriter. Het album bevat 11 tracks en buiten de traditional ‘You Don’t Know My Mind’ en Townes van Zandt zijn ‘The Highway Kind’ zijn de overige tracks allemaal van de hand van Ray Cashman. Vooreerst ben ik Ray ‘live’ gaan beluisteren en waren de nummers van dit album bijzonder sterk te noemen al was hij die avond enkel vergezeld van zijn ‘Martin’.
Het album werd opgenomen bij ‘Guido’s South’ in Nashville TN met Mark Robinson aan het bedieningspaneel. Samen met Ray werd deze schijf dan ‘gemasterd’ bij ‘Sage Audio’ in hetzelfde Nashville. Voor de ‘making of’ van ‘Desolation’ deed Ray beroep op Mark Robinson die de dobro en de mondharp aka jews harp voor zijn rekening nam. Daniel Seymour speelt hier op de staande bas en geen drums maar Javier Jones op de mandoline om het meer akoestisch te houden.
Opener is ‘Let The Good Times Roll’ wat meteen als PR mag worden aanzien voor New Orleans. De stem van Ray Cashman is doorleefd maar de klankkleur ligt soms toch ook tussen het rauwe van Bob Dylan, CW Stoneking en soms het fijnere timbre van Cat Stevens. De ‘jews harp’ van Mark Robinson komt mooi tot uiting op het nummer ‘Whiskey, Weed and Woman. Met ‘Wastin’’ leunt Ray aan bij de ‘Vaudeville Blues’ uit de jaren ‘20 en luistert lekker weg. ‘Tennessee Blues’ brengt dan de blues richting Nashville en de blend tussen de stem van Ray en de metalen sound van de dobro, met op de achtergrond een sublieme Daniel Seymour op de contrabas, is uniek te noemen al lijkt het een gekend deuntje maar voorlopig moet ik je schuldig blijven welk maar het resultaat is bijzonder mooi.
Het arrangement van Ray op Townes van Zandt’s ‘The Highway Kind’ ligt buiten de verwachtingen en de extra toets van de accordeon geeft je een cajun feelin’ bij het beluistern van dit pareltje. Met ‘Snake Feast’ neemt Ray ons mee naar de ‘mountains’ en beleven we een feestje met ‘snake & moonshine’ en als we Ray Cashman mogen geloven is het lekkerder dan kip en bier. Mijn favoriet van dit mooie akoestische album is zonder meer de ballad ‘The Day After Hell Burns Out’, een nummer dat bijzonder meeslepend is en achteraf aangenaam in je hoofd achterblijft.
Met deze ‘Desolation’ is Ray Cashman aan de weerspiegeling toegekomen hoe zijn huidige carrière zich vandaag moet voorstellen. De opnamen gebeurden in een zeer gemoedelijke sfeer  en het leek meer op wat jammen met vrienden dan het opnemen van een nieuw album maar het resultaat is bewonderingwaardig mooi te noemen. Net als Ray zelf zijn wij ook tevreden dat we er hebben mogen naar luisteren… een zuiver, mooi en akoestisch album dat je in je verzameling moet hebben steken.

Freddy Vandervelpen (5)
0 Opmerkingen

New Rising Sun: We’re All Coming Home

26/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. The Day My Love For You Will Die
  2. We're All Coming Home
  3. Diggin' Me A Hole
  4. On Our Way    
  5. Stranger In The Night
  6. Easy Diamonds
  7. Sad Sad World
  8. 40 Years In The Desert
  9. Stay Away From Me
  10. Wait
Platenlabel
Starman Records

Labelnummer
5425032 600861

Distributie
Suburban/Bertus

Website Artiest
New Rising Sun
Sommige critici zullen waarschijnlijk de neus ophalen bij het woord ‘busker’ (straatmuzikant). Daar is eigenlijk niets verkeerd mee als je weet dat ene Rod Stewart ook zo begonnen is. Zelfs Bon Jovi koos er voor om wat op straat te doen. Tom Jones heeft dat ooit ook gedaan maar bij hem was het om een goed doel te steunen. Wie de Antwerpse band The Dump Brothers kent, zal het met me eens zijn dat de muziek van sommige van die straatmuzikanten rechtstreeks uit het hart komt, zeg maar hun eigen levenservaringen –zowel de goede als de slechte kanten- nu vertalen in prachtige muziek.
Toen zanger en songsmid Dries Bongaerts (gitaar, banjo) en de Antwerpse gitarist David Hermans (gitaar, harp) elkaar op de Antwerpse straten tegen het lijf liepen was dit de start tot wat New Rising Sun de dag van vandaag is: een sterke vijfmanscombo waar Diego Faes (bass), Sandro Rossi (keys, viool) en Tim Caramin (drums) nu ook deel van uitmaken.
Hun eerste (demo)werkstuk dateert uit 2008 en zat vol invloeden van o.m. Jimi Hendrix, Tom Waits maar ook wat Bob Dylan ingrediënten kleurden dit werkje. Ondertussen werd het akoestische ‘Paradise For A Stranger’ (2011) en de full band langspeler ‘Good Morning Once Again’ (2011) op de wereld losgelaten. In 2013 wonnen ze de protestliederenwedstrijd ONE Campaign (Bono) en dan krijgen we nu via Starman Records hun vierde muzikale creatie.
Hun muziek kunnen we -gelukkig- niet in één hokje duwen. Op dit nieuwe werkstuk horen we toch een vijftal schitterende muzikanten die her en der wat raakvlakken hebben (maar wie heeft dat tegenwoordig niet?) met onder meer Tom Waits, Nick Cave maar ik hoorde ook wat sprankelende details die zo kenmerkend zijn in het werk van niemand minder dan Neil Young. Nog snel even meegeven dat ‘Sad Sad Song’ uit dit album meteen werd opgepikt door Radio 1. David etaleert hier sterk zijn gitaaruitstapjes, voeg daar de sterke vocalen van Dries bij en je krijgt zonder enige twijfel een pareltje zonder weerga. Fantastisch! Weer zo’n indicatie dat we het niet altijd over het kanaal of over de grote plas moeten gaan zoeken. Belgium Got Talent!! Nog een zeer leuk nummer, waarbij je gerust je volumeknop een ferme swing naar rechts mag geven, is het met prachtig ingezette banjoklanken ‘We’re All Coming Home’ –meteen dwaalden mijn gedachten af naar dat fantastische nummer ‘Duelling Banjo’s uit ‘Deliverance’- en in ‘On Our Way’ borduren ze verder op die knappe banjoklanken. Een meer ingetogen moment en met de smoelenschuiver nu op het voorplan krijgen we met ‘Stranger In The Night’ een eerste Neil Young moment. Nog een nummer dat we zonder enige twijfel bij de hoogtepunten mogen rekenen is ‘Easy Diamonds’, weer laat David horen dat hij heer en meester is op zijn zessnareninstrument. En alsof we nog niet genoeg knappe melodieën hebben gehoord gooien de kerels er ook nog het schitterende ‘Stay Away From Me’ bovenop. De schaduw van Tom Waits komt hier om de hoek loeren, alleen heeft Dries niet de stemintonatie van Waits maar wat hij hier laat horen grenst aan het eclatante.
New Rising Sun is een sterke band en hopelijk hoeven ze niet langer support te spelen voor iemand anders. Zij verdienen een plaatsje op de hoogste tred van de eretribune, we nemen alleen maar genoegen met goud.

Alfons Maes (4)
0 Opmerkingen

Geyster: Knight Games I, II, III

26/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Knight Games # 1
  2. I Wont Let You Down
  3. Game Gone Wrong
  4. Not An Ordinary Girl
  5. Fuzzy Lines
  6. Oh David
  7. Outstanding Misunderstanding # 1
  8. Hyper Individual  People
  9. Talk In Stereo
  10. Past Date
  11. Knight Games ll
Knight Games # 2
  1. Heal
  2. It’s There
  3. Naked Solitude
  4. Dear Julie
  5. Do It
  6. Victim Of You
  7. Extra Time
  8. Lily
  9. Knight Games lll
  10. 1984
Knight Games # 3
  1. Along Goodbye
  2. When The Night
  3. Outstanding Misunderstanding #  2
  4. Night Class
  5. Sad Girl
  6. Over You
  7. Back Home
  8. Call Me Back

Platenlabel
Somekind Records

Labelnummers
SKG 024 / SKG 025 / SKG 026

Distributie
CD Baby

Promo-agent
Hemifran

Website artiest
Geyster
Eind jaren negentig studeerde Gael Benyamin samen met Pernilla Grönlund aan The Muscician Institute van Los Angeles. Het duo begon aan een muzikaal project waarbij in ’89 producer Joachim Garraurd (David Guetta, Jean Michell Jarre) bij betrokken werd en dat resulteerde in een eerste werkstuk  waaruit de single ‘Bye Bye Superman’ stamt. Op de volgende langspelers evolueerde Geyster van pop-electro naar een meer naar classic rock georiënteerde sound van zijn laatste werkstuk ‘Down On Broadway’ en hij begon naast zijn artwork en muziekvideos ook eigenhandig het concept van zijn eigen concertshows te creëren.
Nu brengt de getalenteerde multi-instrumentalist gelijktijdig drie langspelers uit die samen een onlosmakelijk verbonden trilogie vormen. Naast de nagenoeg volledige instrumentatie zorgde Benyamin ook voor de arrangementen mix en productie van ‘Knight Games’. Dat resulteert in een melodische geheel dat telkens volgens een bepaald stramien met een intro wordt ingeleid en soms duiken ook reprises op zoals ‘Outstanding Misunderstanding’, een door synthesizers en toetsen gedomineerde compositie.
Op dit negenentwintig tracks tellende, hoofdzakelijk instrumentale drieluik duiken sporadisch enkele gastvocalisten op. Zo horen we op het eerste deel van het muzikale drieluik de soulvolle stem van de Brazilliaanse zanger Ed Motta in ‘Not An Ordinary Girl’ en horen we de sax van Pierre Baillot. Op deel 2 gaat na een bijna fluisterende interpretatie van de terugkerende titelsong het zonnige, funky ‘Heal’ dat naar zonnige stranden lonkt. In het ruim zeven minuten aanslepende nummer met knappe breaks en dwarsfluit en jazzy gitaarsolo’s flankeert zangeres Maeva Borzakian de zang van Beyamin. 
Het derde deel en sluitstuk van dit concept opent na het rauw klinkend instrumentaatje‘1984’ met een vervolg van de titelsong, dit keer met vervormde zang verscholen tussen het toetsenwerk. Weerom veilen we met songs als ‘Another Goodbye’ en een zwierig ‘Night Class’ met fraai snarenwerk in dromerige sferen die naar de Westkust refereren.’Sad Girls’ is een poëtische ingetogen ballade. ‘ ‘Over You’ is even een met rockende gitaren en rauwe bluesy zang intermezzo dat nadrukkelijk naar de jaren zeventig lonkt. Vervolgens belanden we met ‘Back Home’ en ‘Call Me Back’ opnieuw in een niet  van nostalgie gespeende muzikale lagune.

Cis Van Looy (3½)
0 Opmerkingen

Casey Weston: Young Heart

26/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Play It All Again
  2. Waking Up
  3. Graveyard
  4. Never Come Back
  5. Little Bit Of Everything
  6. No Strings Attached (ft. Amber Carrington)
  7. Before The Sun Came Up
  8. Lock & Key
Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Casey Weston
De momenteel 22 jarige Casey Weston, die sinds 2011 haar vaste stek heeft in Nashville, maakte deel uit van het eerste seizoen van de Amerikaanse versie van The Voice. Ze kon er in het team van Adam Levine doordringen tot de halve finale. Door een artikel in het wedstrijdreglement dat bepaalde dat geen twee kandidaten uit eenzelfde team in de finale mochten zitten, moest zij echter vroegtijdig afhaken. Nu is dat geen probleem want echt talent komt toch boven water, zeker bij Casey Weston. Voor haar deelname aan The Voice was Casey reeds vrij intensief met muziek bezig. Ze schreef haar eigen songs die ze dan performde in de lokale koffieshops en honky-tonks. Na haar naamdragend album uit 2011, nam zij in 2013 ‘Find The Moon’ op en nu is er dan ‘Young Heart’. En deze titel mag je best letterlijk nemen, want via de acht songs schetst ze een beeld van de verschillende aspecten van de liefde. Of het nu gaat om prille liefde, gebroken liefde, nieuwe liefde of de expressie van al deze gevoelens, Casey vertolkt ze allemaal met  vuur. Drummer en percussionist, en tevens programmeur van het digitaal muzikaal gedeelte Evan Hutchings assisteerde Casey bij het ontstaan van de meeste songs. En laat ons eerlijk zijn, die songs klinken bijzonder. Haar stem die herinneringen oproept aan de grote Stevie Nicks en de fantastische muzikanten die haar omringen, zijn verantwoordelijk voor acht heerlijke catchy popsongs. Zo is er het ontroerende ‘Waking Up’ waarin een knipperlichtrelatie uiteindelijk toch gedoemd is om te stranden omdat de geliefden verschillende verwachtingen koesteren in het leven. Met Amber Carrington, die ook deelnam aan het talentenprogramma The Voice, schreef Casey het ingetogen ‘No Strings Attached’, waarin Amber ook nog als backing vocal mocht fungeren.
Casey Weston heeft talent zoveel is zeker. Als dit talent nog wat kan rijpen, dan ben ik ervan overtuigd dat we haar naam nog vaak zullen tegenkomen!

Lambert Smits (4)
0 Opmerkingen

Toots Lorraine and The Traffic: Make It Easy

25/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Make It Easy
  2. When Did You Stop Tryin’
  3. Let Your Tears Fall Baby
  4. Get Back To Lovin’
  5. Satisfied
  6. Wade In The Water
  7. Built For Comfort
  8. Wrong Side Of Love
  9. Chad Mo Shuffle
  10. Low Down Dog
  11. Hindsight
  12. Love The World
Platenlabel
Greaseland Records

Labelnummer
888295 06304

Distributie
Niet gekend

Promo-agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Toots Lorraine & The Traffic
You have to listen something old so you can find something new… en in deze quote van Toots Lorraine kunnen we ons helemaal vinden. Samen met Chad Dant aka Chad Mo (guitars & vocals), Lorenzo Farrell (piano & organ), Mike Phillips (bass) en June Core op drums en percussie trok Toots Lorraine vorig jaar maar de Greaseland Studios in Campbell, CA om deze prachtige ‘Make It Easy’ in te blikken. Aan de knoppen zat Chris ‘Kid’ Andersen die voor zijn hulp ook als gast mocht aantreden en mee tekende voor ‘Satisfied’. Als 2de gast mocht Aki Kumar aantreden en die heeft met zijn bluesharp ons wel weten te overtuigen van zijn kunnen.
Toots Lorraine laat samen met haar echtgenoot Chad Mo ons hier genieten van 12 tracks waarbij we zowel covers als nieuw werk terug vinden. Nummers als ‘Built For Comfort’ van Willie Dixon brengen ze hier in hun eigen interpretatie waarmee ze deze klassieker in een nieuw jasje steken evenals de west-coast swinger ‘Low Down Dog’ van Big Joe Turner. Toots Lorraine en haar band ‘The Traffic’ voelen zich thuis in Florida en meer bepaald in Jacksonville waar de vintage blues nog steeds aan een ware revival bezig is. Ook Toots en haar band opteren voor de lekkere grooves van vintage instrumenten wat de klank-kleur van dit album zeer aangenaam en warm maakt.
Deze ‘Make It Easy’ is enorm gevarieerd en blijft je boeien vanaf hun eigen werk zoals de titelsong waar de warme en jazzy stem van Toots ons meteen bij de keel grijpt zoals ook bij het wondermooie ‘Hindsight’. Dat ze hier verschillende aspecten laten horen van de blues wordt ook duidelijk wanneer ze ‘Love The World’ brengen, een nummer dat een co-productie is van Jimmy Vaughan en Malcolm Rebennack aka Dr. John. Ook met traditionals als ‘Wade in The Water’ laten ze een diepe indruk op me na hier uiteraard gebracht met enige gospel feeling.
Met slow bluesje ‘When Did You Stop Tryin’… to impress me komt ze in het vaarwater van een Paul DeLay terecht met diezelfde intensiteit gebracht en een diep indringende Aki Kumar op de bluesharp. Knap! Is het nu op de achtergrond of lekker swingend als bij hun ‘Satisfied’, de gitaarrifjes van houseband Chad zijn aangenaam om luisteren en daarmee hebben Toots Lorraine en haar The Traffic er met deze ‘Make It Easy’ er alweer een fan bij met een album waar je makkelijk op de replay knop zal drukken. Een mooi album met lekker swingende shuffles en dan weer de aangename jazzy en warme stem van Toots Lorraine bij de ballads. Come on over now!

Freddy Vandervelpen (4½)
0 Opmerkingen

Steven Wilson: Hand.Cannot.Erase.

25/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks :
  1. First Regret
  2. 3 Years older
  3. Hand Cannot Erase
  4. Perfect Life
  5. Routine
  6. Home invasion
  7. Regret#9
  8. Transience
  9. Ancestral
  10. Happy Returns
  11. Ascendant here on
Platenlabel
K-Scope

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
V2 Benelux Records

Website Artiest
Steven Wilson
Het nieuwe conceptalbum van Steven Wilson charmeert weer met de release van ‘Hand.Cannot.Erase.’
Steven Wilson’s remastering van King Crimson-werk duwde hem de laatste jaren sterk in die richting. Die invloeden vind je nog altijd terug maar Steven tapt nu uit zoveel vaatjes waardoor zijn songs snel herinneringen oproepen aan Genesis (of Yes) in de beginjaren. Zowel ritmisch als melodisch is hij erg schatplichtig aan die supergroepen. Moeten we hem dit kwalijk nemen? Helemaal niet, integendeel! Met de band Porcupine Tree bewees hij reeds zijn klassiekers onder de knie te hebben.
Steven is een fantastische componist/arrangeur die de kunst verstaat om oude waardes toch in een nieuw kleedje te steken. En komt met ‘Hand.Cannot.Erase’ tegemoet aan de minder eisende luisteraar. In ‘First Regret’ hoor je de droefheid in de piano-intro. Om enkele minuten zijn weg te vinden in symphonische rock. We zijn dan alweer een ‘3 years older’ verder in de ontwikkeling van zijn (denkbeeldig?) personage. In ‘Perfect Life’ stroomt de perfectie langs holle wegen door je aders. Om dan in ‘Routine’ met een rustige kabbelende melodie die perfecte sfeer te accentueren. Beide songs vullen mekaar zowel melodisch, instrumentaal en zangtechnisch (mooie vrouwenstemmen) aan. Routineus timmert hij aan de gothic weg en hoop je op een ‘Home Invasion’ bij jouw thuis. Een eclectische song met keyboards, distortion, jazzy influences,… it has it all en gaat dan naadloos over naar ‘Regret#9’ met een door merg en been snijdende synth- en gitaarsolo.
‘Ancestral’ kreeg een intro à la ‘The last shadow puppets’, ware het niet dat de magistrale Steven Wilson je daar verrast met… luister zelf. Steven breit verder aan zijn muzikale ontwikkeling.
Het album eindigt met ‘Happy returns’, niet onmiddellijk het meest geïnspireerde nummer (zeker niet wanneer er lllalalala’s of todododo’s in voorkomen). De soundscape met kinderstemmetjes op de achtergrond sluit het concept wel waardig af.
Verdomme, wees er hoe dan ook bij op 26 maart in de Trix in Antwerpen! (uitverkocht)

Marino Serdons (4)
0 Opmerkingen

Rob Lytle:  A Hypocrite of Heart and Hope

25/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Come South
  2. The Way We Used To Love
  3. Mother, Can You Hear Me?
  4. Pretending That You Love Me
  5. Trouble
  6. Drunk Girl
  7. Oh Dying
  8. Little Loser
  9. Daddy Let Me Help You
  10. My Masterpiece
Platenlabel
Heart  and Hope Music

Labelnummer
HHM002

Distributie
CD Baby

Promo-agent
Hemifran

Website artiest
Rob Lytle
Hij groeit op in kleine door staalindustrie gedomineerde plaatsjes rond Youngstown Ohio. Daar begint Rob Lytle destijds als teenager cassettebandjes in te zingen. In de jaren tachtig vormdt hij samen met gitarist Elliott Ingersoll The Other Side. Het duo dat later tot een volwaardige band uitgroeit, bouwt met harmoniezang en een ietwat sardonische zin voor humor een reputatie op in de omgeving van Youngstown, in ’86 scheiden hun wegen en Lytle verkast naar Boston in de vroege jaren negentig en maakt er deel uit van een heuse folkrevival beweging. In die periode verschijnen enkele langspelers uit. Voor het titelloze uit ’95 daterende werkstuk krijgt Rob productionele hulp van gitarist Geoff Batley terwijl folkies Dar Williams en Ellis Paul het harmoniekoortje vormen. De onzekere toekomst als songwriter en het familieleven houden Lytle  lange tijd weg van de muziek.
Veertien jaar later neemt hij terug de draad op en eindigt in 2011  als finalist van een songwriting contest op het podium van het befaamde Kerrville Folk Festival. Hetzelfde jaar komt ‘You Must Stop’ uit, een langspeler die ook in Europa enige weerklank vindt. De nieuwe cd wordt in de studio van Thom Jutz in Nahville opgenomen. Jutz leverteigenhandig de gitaarpartijen. Sessielui als drummer Lynn Williams (John Hiatt, Delbert McClinton)  bassist Mark Fain en toetsenman Barry Walsh beiden actief bij Ricky Scaggs en Terry Crisp  (pedalsteel) stellen hun talenten volledig ten dienst van Lytle’s repertoire. Dat is opgetrokken uit poëtisch getinte verhalen waarbij teruggeblikt wordt naar het verleden. Bloedmooi ballade werk als ‘Come South’ en een emotioneel geladen ‘Mother, CanYou Hear Me?’ of een verzoenend ‘Daddy Let Me Help You’, verfijnde intimistische folkpop.
Een soepele tempoversnelling van de voortreffelijke band  en twangend snarenwerk  in ‘The Way We Used To Love’ en met de galloperende  bas van ‘Trouble’ belanden we in countryland . Daar blijven w ‘Drunk Girl’ dat met gracieuze harmoniezang langs de grens van bluegrass pendelt, evenals ‘Little Lover’. ‘Oh Dying’, een ingetogen akoestische ballade komt dicht in de buurt van James Taylor. evenals  het op luchtige fingerpicking leunende ‘My Masterpiece’. Meesterlijk is inderdaad een adjectief dat hier van toepassing is.      
 
Cis Van Looy (4
0 Opmerkingen

Kevin Breit featuring Rebecca Jenkins: Ernesto and Delilah

25/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
CD 1 Ernesto
  1. Como Uma Corrida de Cavalo
  2. Ernesto
  3. Uma Longa Escalada
  4. Santo Antõnio
  5. Estória da Zona Norte
  6. Do Tipo Confiável
  7. Ubatuba Homem
  8. O Vent e o Chapéu
  9. Mulher Quieta
  10. Um Dedão no Buraco do Barca
  11. Um Livro do Titulos
CD 2 Delilah
  1. Dance with Delilah
  2. Seven Silver Buttons
  3. Murderous Dimitri
  4. From the Flood
  5. A Calvary Tune
  6. Ghost of California
  7. Alberta Hunter
  8. Foolish Kind
  9. Rang a Lang
  10. Come on Home
  11. Cut Me Down
Platenlabel
Poverty Playlist

Labelnummer
PPCD 17

Distributie:
Niet Gekend

Promo-agent
Sarah French Publicity

Website Artiest
Kevin Breit
Kevin Breit is een Canadese gitaarspeler uit McKerrow, Ontario. Al 13 jaar speelt hij met zijn groep The Sisters Euclid in een club in Toronto. Hij is thuis in jazz, blues, wereldmuziek enz. en heeft al met o.a. Norah Jones, Rosanne Cash, k.d. Lang, Hugh Laurie, Holly Cole, Amos Lee, Jane Siberry, Molly Johnson, Serena Ryder, Natalie McMaster, Jane Bunnett, enz. rondgetoerd en opgetreden. Ook maakt hij deel uit van de folkgroep Folkalarm, en van het trio The Stretch Boys. Hij won al tweemaal de JUNO Award voor “Best Instrumental Recording”, en een National Jazz Award winner voor “Best Electric Jazz”. Tevens kreeg hij de Gemini Award voor “best television performance” voor het Joni Mitchell Songwriter Hall of Fame concert samen met Measha Brueggergosman en een Maple Blues Award met Harry Manx voor “Acoustic Act of the Year”. En als dat nog niet genoeg is, speelde hij ook mee op verschillende albums die een Grammy Award wonnen (zoals Norah Jones’ ‘Come away with Me’ en Cassandra Wilson’s ‘New Moon Daughter’).
Zijn nieuwste project is een dubbel-cd, waarvan de eerste cd een integraal instrumentaal album is, met traditionele Braziliaanse sound en sfeer, waarbij de muziekstijlen variëren van klassieke muziek tot jazz. Hiertoe draagt de uitvoering door The Upper York Mandolin Orchestra bij, met gastoptredens van Cyro Baptista op percussie en Gregoire Maret op harmonica. De Braziliaanse componist Ernesto Ciari (die in 1972 zelfmoord pleegde) schreef echter alle muziek en Thomas Dooley III voorzag ze van arrangementen en produceerde de schijf. Hierop staan 11 tracks, die zeer uiteenlopen qua genre en stijl.
De tweede cd is een samenwerking met zangeres & actrice Rebecca Jenkins. Kevin leerde haar kennen tijdens een evenement dat Joni Mitchell in het zonnetje zette, en de twee bleven af en toe samenwerken. Kevin schreef alle 11 tracks, speelt hierop mandoline en mandocello en zingt, uiteraard samen met Rebecca. Thomas Dooley II produceerde de schijf.
Het zijn echter twee totaal verschillende albums, die ogenschijnlijk niets met elkaar gemeen hebben.

Patrick Van de Wiele (3½)
A double album. The first is done in traditional Brazilian atmosphere, completely instrumental, while the second is a collaboration with singer Rebecca Jenkins.
0 Opmerkingen

Kat Deal: Affirmation

25/3/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Affirmation
  2. Mr. Self-Doubt
  3. Bad Boy
  4. To Be Frank
  5. Round Midnight
  6. Beneficial Crisis
  7. Goliath
  8. Tomorrow Is Another Day
  9. Ready For Love (Live)
Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
KDA01

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Kat Deal
Deze Britse jongedame is een bezige bij. Naast zangeres drukt ze zich ook nog uit via de voordrachtkunst, schrijft ze haar eigen nummers, arrangeert ze die songs, speelt ze tenorsax en dirigeert ze koren en close harmony groepen. Nu is dat alles niet zo verwonderlijk als je haar levensloop bekijkt. Behorend tot een muzikaal gezin, begon ze reeds op jonge leeftijd in het plaatselijk kerkkoor te zingen. Later ontdekte ze de gospel, jazz, soul en hiphop en begon ze als zangeres in een lokale band. Haar verhuis naar Londen, waar ze toetrad tot het National Youth Jazz Orchestra, bracht haar zangcarrière in een stroomversnelling. Eén van de vooraanstaande gospelkoren in Engeland, het CK Gospel Choir, verzocht haar in 2012 dan ook om de rangen te vervoegen. Met dit koor werkte ze zelfs voor Mariah Carey, Beverly Knight en Leona Lewis. Haar debuut ‘Affirmation’ dateert reeds van 2013, maar het speciale karakter maakt deze schijf weliswaar tijdloos. Kat heeft een heldere stem en een breed bereik wat al dadelijk zorgt voor schoonheid. Op een aantal van de songs komt dit tot uiting. Vooral in het live gebrachte en enkel door piano begeleidde ‘Ready For Love’ komt haar stem pas echt volledig tot haar recht. Sommige nummers  laten je echter vaak met gemengde gevoelens achter. Haar zangpartijen zijn steeds ronduit schitterend, maar soms neemt de voordrachtkunstenares in haar het voortouw en declameert zij gedichten op een muzikale achtergrond. Zo drijft het gedicht ‘Beneficial Crisis’ enkel op een percussiewolk en in het naar  hiphop neigende ‘Goliath’ krijgt ze hierbij nog steun van een mannelijke stem. Kunstzinnig is het in ieder geval maar of dit niet beter thuishoort in een theater dan op een cd is een andere vraag. Alhoewel haar gedichten geen doordeweekse rijmelarij bevatten, maar je vaak aan het denken zetten, doet Kats aanpak toch de wenkbrauwen fronsen. Er zal zeker een publiek bestaan voor deze aanpak, al vrees ik dat deze ‘Affirmation’ Kat niet de  bevestiging van haar kunnen zal opleveren bij de grote massa.

Lambert Smits (3½)
0 Opmerkingen
<<Vorige

    Archives

    December 2024
    November 2024
    Oktober 2024
    September 2024
    Augustus 2024
    Juli 2024
    Juni 2024
    Mei 2024
    April 2024
    Maart 2024
    Februari 2024
    Januari 2024
    December 2023
    November 2023
    Oktober 2023
    September 2023
    Augustus 2023
    Juli 2023
    Juni 2023
    Mei 2023
    April 2023
    Maart 2023
    Februari 2023
    Januari 2023
    December 2022
    November 2022
    Oktober 2022
    September 2022
    Augustus 2022
    Juli 2022
    Juni 2022
    Mei 2022
    April 2022
    Maart 2022
    Februari 2022
    Januari 2022
    December 2021
    November 2021
    Oktober 2021
    September 2021
    Augustus 2021
    Juli 2021
    Juni 2021
    Mei 2021
    April 2021
    Maart 2021
    Februari 2021
    Januari 2021
    December 2020
    November 2020
    Oktober 2020
    September 2020
    Augustus 2020
    Juli 2020
    Juni 2020
    Mei 2020
    April 2020
    Maart 2020
    Februari 2020
    Januari 2020
    December 2019
    November 2019
    Oktober 2019
    September 2019
    Augustus 2019
    Juli 2019
    Juni 2019
    Mei 2019
    April 2019
    Maart 2019
    Februari 2019
    Januari 2019
    December 2018
    November 2018
    Oktober 2018
    September 2018
    Augustus 2018
    Juli 2018
    Juni 2018
    Mei 2018
    April 2018
    Maart 2018
    Februari 2018
    Januari 2018
    December 2017
    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Augustus 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    April 2017
    Maart 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    December 2016
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015
    Oktober 2015
    September 2015
    Augustus 2015
    Juli 2015
    Juni 2015
    Mei 2015
    April 2015
    Maart 2015
    Februari 2015
    Januari 2015
    December 2014
    November 2014
    Oktober 2014
    September 2014
    Augustus 2014
    Juli 2014
    Juni 2014
    Mei 2014
    April 2014


    Categories

    Alles
    ?
    50's Ballades
    70's Rock
    80’s En 90’s Rock
    80’s En 90’s Rock
    80's Pop
    Acid Folk
    Acid Jazz
    Acid Rock
    Acoustic Blues
    Acoustic Folk
    Acoustic Guitar
    African Blues
    Afro
    Afro Beat
    Afrobilly
    Afro Blues
    Afro-Colombiaans
    Afro Funk
    Afrojazz
    Afro Rock
    Akoestisch
    Akoestische Folk
    Alt. Country
    Alternatieve Pop
    Alternative
    Alternative Folk
    Alternative Pop
    Alternative Rock
    Alternative Softrock
    Ambient
    Ambiente Jazz
    Americana
    Americana & Blues
    American Cowboy Music
    American Desert Music
    American Folk
    American Rock
    American Roots
    American Standards
    Amusement Music
    Arabic Jazz
    Artificial World Music
    Art Pop
    Art Rock
    Astral Dub
    Atmospheric Music
    Avant-garde
    Avant Garde Folk
    Avant Garde Jazz
    Avant-garde Jazz
    Aziatische Fusion
    Balkan
    Baroque Folk
    Beat
    Beatpop
    Bebop
    Belgische Hiphop
    Big Band
    Big Band Music
    Blanke Soul
    Blue Eyed Soul
    Bluegrass
    Blues
    Blues & Jazz
    Blues & Pop
    Blues Rock
    Blues Rock & Country Soul
    Boogie
    Boogie Punk
    Boogie Woogie
    Bop
    Bop ’n Roll.
    Boppin' Blues
    Bossa Jazz
    Bossa Nova
    Brasband Muziek
    Brazilectro
    Braziliaans
    Braziliaanse Jazz
    Brit Pop
    Cabaret
    Cajun
    Calypso
    Cash Tribute
    Celtic Folk
    Celtic Music
    Chanson
    Chicano Rock
    Chillout
    Christmas
    Christmas Music
    Christmas Rock & Roll
    Christmas Songs
    Cinematic
    Cinématic
    Classic
    Classic Progrock
    Classic Rock
    Classic Symphonic Rock
    Club Music
    Coldwave
    Comedy
    Comtemporary Jazz
    Contamporary Folk
    Contamporary Irish Folk
    Contemporary Blues
    Contemporary Country
    Contemporary Folk
    Contemporary Jazz
    Contemporary Pop
    Contemporary R&B
    Contemporary Rock
    Cool Jazz
    Counrry
    Country
    Country Blues
    Country Folk
    Country Jazz
    Country Noir
    Country Pop
    Countryrock
    Country Rock
    Countryrockabilly
    Country Soul
    Country & Western
    Cowpunk
    Crooner
    Crooners
    Crosover World Music
    Crossover
    Crossover Jazz
    Cumbia Beat
    Dance
    Dark Electronics
    Dark Wave
    Deep Funk
    Dessert Blues
    Deutsch-Rock
    Dialectische Rock
    Disco
    Dixiemusic
    DIY
    Doo Wop
    Doo-wop
    Droompop
    Dub
    Dubstep
    Duitse Rock 'n Roll
    Early Rock 'n Roll
    Easy Listening
    Electro
    Electro African Folk
    Electro Jazz
    Electronica
    Electronic Chill-out
    Electronic Cinématic Pop
    Electronic Etnic World
    Electronic Music
    Electronic Pop
    Electro Pop
    Electro Punk
    Electrorock
    Elektronisch
    Elektro-swing
    Eperimental Music
    Ethno
    Exotica
    Experimental Jazz
    Experimental Music
    Experimentele Chanson
    Fifties Pop
    Fiftys Rock & Roll
    FILM MUSIC
    Filmmuziek
    Folk
    Folk/Americana
    Folk Blues
    Folkpop
    Folk Pop
    Folkpoptronica
    Folk Rock
    Folky Pop
    Franse Chanson
    Franse Chanson/singer Songwriter
    Franse Chanson/singer-songwriter
    Free Jazz
    Free Jazz
    Funk
    Funk & Soul
    Funky Blues
    Fusion
    Fusion Rock
    Fuzrock
    Garage Psych
    Garage Punk
    Garage Rock
    Gesproken Woord
    Glamrock
    Gospel
    Gospel Jazz
    Gothic
    Grunge
    Guitar Music
    Gurls: Run Boy Run
    Gypsy
    Gypsybilly
    Gypsy Folkfolly
    Gypsy Jazz
    Hardcore Rap
    Hard Rock
    Hard Rock Blues
    Heavy Rock
    Hedendaagse Kleinkunst
    Hillbilly
    Hillbilly Rootsblues
    Hip Hop
    Honkabilly Blues
    Honky Tonk
    House
    House & Chill Out
    House & Chill-out
    House & Lounge
    Indie Folk
    Indie Pop
    Indie R&B
    Indie Rock
    Industrial
    Industrial Pop
    Instrumental
    Instrumentale Jazz
    Instrumental Folk
    Instrumental Surf
    Irish Folk
    Jazz
    Jazzfunk
    Jazz Funk
    Jazz Fusion
    Jazzrock
    Jazz Rock
    Jazz & Soul
    Jazz/Soul/Rock
    Jazzy Blues
    Jazzy Dub
    Jazzy Pop
    Jiddisch Blues
    Jive
    Jugband
    Jump
    Jump Blues
    Kazz
    Keltische Folk
    Kerstmis
    Kinderliedjes
    Klassiek
    Klassiek/jazz
    Kleinkunst
    Krautrock
    Latin
    Latin American Rock
    Latin Jazz
    Latin Pop
    Latin-soul
    Levenslied
    Licht Klassieke Pop
    Listening Songs
    Lo Fi Pop
    Lo-fi Pop
    Lounge
    Lounge & Chill-out
    Mathrock
    Medieval Rock
    Minimalistische Pop
    Mod
    Modern Country
    Modern Folk
    Modern Jazz
    Motown
    Musical Storytelling
    Nederlandstalig
    Nederlandtalige Blues
    Neo Funk
    Neoklassiek
    Neo Progrock
    Neo-Progrock
    Neo Soul
    New Age
    New Age & Solo Piano
    New Country
    New Orleans
    New Orleans R&B
    New Soul
    New Wave
    Noise
    Nordic Folk
    Northern Soul
    Nuevo Flamenco
    Nu Jazz
    Nu-Jazz
    Oldies
    Old School Country
    Old School Psychobilly
    Old School Rhythm And Blues
    Old School Soul
    Old Time Fiddle Music
    Opera
    Outlaw Country
    Percussion
    Philly Soul
    Piano Music
    Piano Solo
    Poetic Pop
    Poëzie
    Pop
    Popcorn
    Pop Punk
    Poprock
    Post Industrial
    Post Jazz
    Post Punk
    Post Rock
    Post Soul
    Power Blues
    Power Pop
    Power Rock
    Presley Ballades
    Prog
    Prog Folk
    Progressieve Muziek
    Progressive Jazz
    Progressive Pop
    Progressive Rock
    Prog Rock
    Protest Songs
    Psychadilic Electro
    Psychedelic
    Psychedelic Rock
    Psychobilly
    Psych Rock
    Psych-Rock
    Punk
    Punk-a-billy
    Punkrock
    Punk Rock
    RaB
    Radio Play
    Ragtime
    Rap
    R&B
    Rebekah Eden
    Reggae
    Retro Pop
    Rhythm And Blues
    Rhythm & Blues
    Rhythm ‘n’ Blues
    Rhythm ‘n’ Blues
    Riock
    Roch Lockyer: When Frank Met Django
    Rock
    Rockabilly
    Rock And Roll
    Rocking Southern Soul
    Rockin' Soul
    Rock 'n Roll
    Rock Opera
    Rock & Roll
    Roots
    Rootspop
    Roots Rock
    Rootsrock/bluesrock
    Rustieke Rockabilly
    Sacrale Muziek
    Samba Jazz
    Scandicana
    Seventies West Coast Pop
    Shuffles
    Singer Songwriter
    Singer-songwriter
    Sixties Beat
    Sixties Girls
    Sixties Pop
    Sixties Sound
    Ska
    Skiffle
    Smooth Jazz
    Smooth Soul
    Soft Pop
    Soft Rock
    Solo Piano
    Soul
    Soul Blues
    Soul & Blues
    Soul & Blues
    Soulful House
    Soul & Funk
    Souljazz
    Soul Jazz
    Soul & Jazz
    Soul Pop
    Soulrock
    Soundtracks
    Southern Folkrock
    Southern R&B
    Southern Rock
    Southern Soul
    Space Rock
    Spaghetti Rock
    Spoken Word
    Spych Rock
    Stoner
    Stories
    String Pop
    Sunshine Pop
    Surf
    Surf Punk
    Swamp
    Swamp Blues
    Swanabilly
    Swing
    Swingende Rhythm & Blues
    Swingende Rock
    Swing Jazz
    Symphonic Pop
    Symphonic Rock
    Synthesizer
    Synth Pop
    Synth-Pop
    Synth Prog
    Synth Rock
    Synth Wave
    Tango
    Taraab
    Techno
    Texas Country
    Texas Honky Tonk
    Tex-Mex
    Traditional
    Traditional Country
    Traditional Folk
    TRANCE
    Triphop
    Tropische Funk
    Twist
    Uke-Billy
    Underground
    Urban Folk
    Urban Jazz
    Urban Pop
    Vaudeville
    Vietnamese Folk
    Vintage Country
    Vintage Jazz
    Vocals
    Voodoo Blues
    Wereldmuziek
    West Coast Blues
    West Coast Pop
    West Coast Rock
    Western Swing
    Witch House Electronics
    Woestijn Blues
    World Bluesrock
    World Country
    World Mus
    Worldmusic
    World Music
    World Pop
    Yacht Soul
    Zydeco

A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION  I  KEYS AND CHORDS 2001 - 2024
  • HOME
  • MUSIC NEWS
  • CONTACT PAGE
  • COMING EVENTS
  • ALL CONCERT REPORTS
  • CD REVIEWS 2024
  • HARDROCK & HEAVY CD REVIEWS
  • BOOK REVIEWS
  • DVD REVIEWS
  • INTERVIEWS / ARTICLES
  • DISCLAIMER / COPYRIGHT POLICY
  • EINDEJAARLIJSTJES 2023