Category: Folk

Tim Buchanan: with Dusk ... And On His Own

23/6/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Grinnin’
Maybe I
Saccharine
Just Got Home
Grinnin’
I Don’t Know
Watch Over Me
I Get The Feeling

Website Artiest:
Tim Buchanan

Opvallend debuut van een folkie singer-songwriter uit Oklahoma. Intieme songs die doen denken aan Willie Nelson,Townes Van Zandt en de puberale Neil Young in een zeer prematuur stadium. Tim’s muzoikale roots spetterden van de stage als bandleader van de punk country band Cherry Death: onbekend in onze kontreien, een dirgy folkrock-waarde in de oostelijke States. Een eerdere samenwerking met Dusk, een country rockband uit Wisconsin, moest de ontstekingssong worden voor Tim’s soloproject. Openingsrocker ‘Grinnin’’ mag echter niet bestempeld worden als representatief voor het album. De andere songs staan allen op het credit van zanger/gitarist Tim Buchanan. Luister naar ‘Saccharine’ of ‘’Watch Over Me’ en beeld je een rudimentaire zelf ineen geknutselde homestudio in: goed op weg om een zekere band te voelen met de innerlijke Tim. Met een hoge tenorstem roept hij onvermijdelijk medelijden op. Zijn ondermaatse zangkwaliteiten kleuren zijn naturel. Fingerpicking of rhythm gitaar, Tim houdt het meestal deskundig bescheiden. Hou je van een echte uitdaging, surf dan naar hun websites (zie details).

Marino Serdons (3)

With this debut solo project Tim Buchanan will inspirate young musicians never to give up their dreams. There’s always a platform, a stage, a club, where you can show your skills and your intimate soul.

The Resonant Rogues: Autumn Of The World

16/6/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:
Maker’s Song
Tramp
Big Ivy
Autumn Of The World
Watching Those Wheels Roll
Be around My Darlin’
Strenght Of Water
Following The Sun
Dueling With The Demons
Zeus Faber
Point Of No Return
The House That Condos Stole

Website Artiest:
The Resonant Rogues

In de maand juli toert Euforie overheerst tijdens het afspelen van het derde album van The resonant Rogues. Keigoede folk uit North Carolina. Wat maakt hen zo speciaal? Wel, de composities liggen vlot in het oor en muzikaal vrolijk beïnvloedt door traditionals uit de Appalachen, cajun uit New Orleans, strings van de Balkan, musette uit Frankrijk. En toch lijkt de opener ‘Maker’s Song’ uit de UK te komen, in een typische Engelse zangstijl gezongen door Cynthia McDermott. Zigeunerbloed stroomt door de aderen van ‘Tramp’ met een mooie musette intro, een vioolpartituur in balans met de zang van Keith. En ‘Big Ivy’ vermorzelt helemaal mijn hardheid door de mooie harmoniezang van Sparrow en Keith J. Smith op een werkmansritme. Op ‘Autumn Of the World’ staat geen song die je niet meermaals wil horen. ‘Dueling With The Demons’ is een swingin’ tongue-in-cheek tune song (mét trompet) over hoe ons geheugen ons bedriegt. En de Balkan roept weer in een instrumentaal en dansbaar ‘Zeus Faber’. Een song waarbij de muzikanten hun skills bewijzen. Ook altijd in voor een grapje: officeel 12 songs, doch luister één minuut naar leegte en je hoort een korte bonus, nummer 13.
Het album verschijnt officieel op 28 juni, doch is nu al verkrijgbaar via import. De band promoot het album in juli doorheen de UK, visit the website https://theresonantrogues.com/. Het loont beslist de moeite om af te zakken naar onze Brexit-vrienden.

Line-up:
Sparrow (Vocals, Accordion, Banjo)
Keith J. Smith (Vocals, Guitar, Suitcase)
Eric Heveron-Smith (Upricht Bass, Trombone, Vocals)
Kristen Harris (Fiddle, Vocals)
Mattick Frick (Drums)
Daisy Castro (Violin on 2, 10)
Cynthia McDermott (Vocals on 1)
John James Tourville (Pedal Steel on 6)
Ben Hovey (Trumpet on 9)
Melissan Hyman (Cello on 1, 5)

Marino Serdons (4 ½)

What a superb album: full musical richness and poetic lyrics. Autumn Of The World will definitely be the best folkalbum of the year!

Union Duke: Golden Days

7/6/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Heavy Wind
Baby Don’t Break
Got You On My Mind
Bird On The Wing
Right For Me
Golden Days
Tim In Two
Coffee/Whiskey
My Only Fighter
A Brief Romance
Reminder Song
Fare You Well
Chasing Headlights

Website Artiest:
Union Duke

Canadese indie rock met banjo, fiddle én elektrische gitaar uitgevoerd door de vijfkoppige band Union Duke. Een Toronto folkquintet die een mix brengen van rock met bluegrass en country. Ok, plak er dan het etiket americana op. Union Duke onderscheidt zich door de speelse en energetische invulling van de songs. Inhoudelijk roept het onze en hun warme herinneringen op: een liefje in ons hoofd, uit volle borst zingen met vrienden. Golden Days werd live opgenomen en moet je echt beluisteren voor de al dan niet gekende levenslessen. Ondertussen speelt en zingt de band met bravoure en vooral plezier. Onbevangen harmoniezang met een jongensachtig karakter. De songs overschrijden amper de 3 minuten, meanderen van ballad over bluegrass naar folkrock. Voor elk wat wils…en dan zijn het wel degelijk gouden dagen. Zou het niet kunnen dat vooral Union Duke hier plezier aan beleeft en de luisteraar bij een live-optreden slechts een glimlach kan tevoorschijn toveren?

Line-up:
Jim McDonald (Banjo, Vocals)
Rob McLaren (Electric Guitar, Fiddle, Vocals)
Ethan Smith (Guitar, Vocals)
Will Staunton (Bass, Percussion, Vocals)
Matt Warry-Smith (Ukelele, Percussion, Vocals)

Marino Serdons (3)

Boyish harmony vocals, folkie instruments and innocent lyrics. Union Duke can turn a smile on your face and gives a good feeling when going home…. or to the next bar.

Point Quiet: Walking In The Wild

4/6/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Highway In Your Head
Lonely Nights
Tales Of Road
Vera Cruz
Not All Lies
Walking In The Wild
Now, You Know It
Written On Our Bones
The Distance
Never Too Late
The Last Time
Storm And Winds

Website Artiest:
Point Quiet

Herinner u misschien een live optreden van de Nederlandse folk/americana band Point Quiet. Opvallend daarbij zijn de bijdrages van violiste Simone Manuputty en trompettist Joost Verbraak.
Niet evident van singer/songwriter/gitarist en leader of the band Pascal Hallibert om zijn composities dusdanig te stroomijnen. Op dit derde album, Waliking In The Wild, trekt hij volledig de kaart van de country noir. Ietwat donkere folksongs op akoestische gitaar met subtiele bijdrages van de overige leden. De voltallige band komt meestal pas na de droeve intro’s tot zijn recht. Gesmaakte melancholische bijdrages van Simone ‘viool’ in ‘Tales Of Road 308’ of van Joost ‘trompet’ in Not All Lies. Je wordt er niet onmiddellijk vrolijk van, het zijn dan ook reflecties van het leven zelf. (Oei is het leven zo zwaar??). In de titelsong met banjo-begeleiding zingt de band ingetogen in harmonie (een lichtpuntje?). Toegegeven, Hallibert weet perfect hoe hij zijn levenswijsheid muzikaal moet verpakken. Pedal steel en gedempte trompet accorderen wonderwel in ‘Written On Our Bones’. Maar of dit voldoende is om dit album meermaals te beluisteren durf ik zelf te betwijfelen. Donkere mistroostige wolken zien we genoeg zowel in Nederland als in België. Op 11 juni live in de Cacaofabriek van Helmond.

Line-up:
Pascal Hallibert
Hans Custers
Simone Manuputty
Jan van Bijnen
Joost Verbraak

Marino Serdons (3 ½)

Reflections of live in a package of dark country sounds. It’s never too late to take part of an intimate live gig (June 11th 2019 Cacaofabriek Helmond) and enjoy the subtle virtuosity of Point Quiet.

Jeff Espinoza: Gypsy Runner

7/5/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

According to Mr. Dylan
Drinking My Blues Away
Grace
Gypsy Runner
Wanting To Belong
Frank
Louisiana Lightning
Heroes Of Just Cause
Golden Girl
Wings Upon Your Feet
No Shopping Bags
In The Night

Website Artiest
Jeff Espinoza

Decennialang is Jeff Espinoza reeds passioneel met muziek bezig. Dat deed hij in groepjes in de meest uiteenlopende genres. Momenteel maakt hij nog steeds deel uit van de Spaanse bluesband Red House, maar ambieert hij ook een solocarrière. Om die kracht bij te zetten, gaf Jeff onlangs een aantal opmerkelijke optredens in ons landje en trachtte hij tegelijkertijd ook zijn soloalbum ‘Gypsy Runner’ aan de man te brengen. Deed hij deze optredens, enkel gewapend met een akoestische gitaar en mondharmonica, dan laat hij zich op dit album door een heuse band, waarin we Steve Cropper ontwaren, assisteren. Dat Jeff door de jaren heen een rijke muziekkennis heeft opgedaan, staat buiten kijf. Dat valt ook te beluisteren op ‘Gypsy Runner’. Openen doet hij naar Dylan knipogend met ‘According To Mr. Dylan’. Blues blijft echter zijn geliefkoosd genre, waarvan het uptempo bluesrockende ‘Drinking My Blues Away’ een mooi bewijs is. Nog meer van dat valt te ontdekken in de rauwe, doordringende slowblues ‘Louisiana Lightning’. Jeff is echter niet voor één gat te vangen. Prachtig is het van tempo wisselend aan zijn tante opgedragen ‘Grace’. Bovendien heeft hij een heerlijke rauw klinkende stem, die ieder nummer van de juiste feel voorziet. Rockend, door stevig gitaarwerk gedragen op de titeltrack en zacht en emotioneel op de met mondharmonica in de juiste stemming gebrachte ballade ‘Wanting To Belong’. De banjo zorgt dan weer voor een bluegrassgevoel in ‘Frank’, terwijl ‘Heroes Of Just Cause’ stevig in de folk verankerd zit.
‘Gypsy Runner’ is een zeer gevarieerd album, dat voor Jeff Espinoza wel eens de springplank kon zijn voor een mooie solocarrière.

Lambert Smits (4)

In addition being a member of the blues band Red House, Jeff Espinoza is well on the way to developing a successful solo career. These songs that contain influences from blues, folk, country and rock prove it.

Kristina STykos: RIVER OF LIGHT

11/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

State Line Dinner
Like A Hard Heated Man
Walking These Bridges
Since You Asked
At The Edge
In The Cleaning Rain
Caught By The Heart
River Of Light
Breaking Trail
Climb This Ground
Waging Peace
Blessed Light
Godspeed

Website Artiest
Kristina Stykos

De solide Americana singer-songwriter uit Vermont componeerde voor haar achtste album weer dertien emotionele liedjes bij elkaar. Gebruikelijke thema’s als ouderdom, liefde en vrede worden poëtisch uitgespit en verwerkt tot krachtige songs. Haar rauwe rokersstem leent zich perfect voor bluesy songs als ‘I Like a Hard Hearted Man’ of de countryrock ‘Walking These Ridges’ (een ode aan ons mannen ()J. Een heel speciaal stemtimbre, herkenbaar uit duizenden, verhaalt over haar ervaringen. Muzikaal, met veel akoestische banjo of mandolin, krijgen haar teksten nog meer body, nog meer intrige. Geen eenvoudige structuren met Kristina: ze speelt op verrassing en diversiteit. Grijpt je met poëtische lyrics en laat je nooit meer los. Parlando stories met daaronder fiddle en wat mooie effecten geven ‘Caught By The Heart’ een emotionele inkijk in haar leven. Om maar enkele songs te noemen. Kristina is een natuurvrouw met dichterlijke ballen aan haar lijf. De vrouwelijke tegenhanger van Mark Kozelek’s ‘Sun Kil Moon’. River Of Light geeft hoop nu we niets meer kunnen verwachten van Joni Mitchell. Afsluiter ‘Godspeed’ toont hier nog een laatste maal haar uitzonderlijk muzikaal talent, ter ere van haar vader. Zoek niet verder: dit is de beste americana folk van deze eeuw.

Line-up:
Kristina Stykos (Vocals, Acoustic Guitar, Mandolin, Keys)
Steve Mayone (Electric Guitar,Lap Steel, Bass)
Val McCallum (Electric Guitar)
Jeff Berlin (Drums)
Patrick Ross (Fiddle)

Marino Serdons (4 ½)

One of the most beautiful and intriguing albums of the year. Kristina Stykos breathes talent: poetry on music. Pure magic!

Amber Cross: Savage On The Downhill

8/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Pack Of Lies
Eagle & Blue
Savage On The Downhill
Leaving Again
Echoes
Trinity Gold Mine
Tracey Joe
Storms Of Scarcity
One Last Look
Lone Freighter’s Wall

Website Artiest:
Amber Cross

Diep wegzinken in een zeteltje van een bruine kroeg of nostalgisch aan de toog hangen onder een gelige schemerlamp. De jonge countryzangeres Amber Cross klinkt als een doorleefde katoenwerkster. Haar roots liggen in een gospelkerk in Maine, waar haar ouders op de piano tokkelden. Na het juk van de ouders te afgeworpen, zwierf Amber door California om uiteindelijk in Austin Texas te belanden voor de opname van haar derde album, Savage On The Downhill. Haar debuut ‘You Can Come In’ verscheen in 2013, alom geprezen in de lokale pers.
Muzikale originaliteit moet je echter niet verwachten, wel degelijke Amerikaanse folk waarbij de teksten doorwegen (wanneer je niet te dronken bent). Voor de hand liggende ‘paintings’ over liefde en het leven op de boerenbuiten. Of zoals in ‘Echoes’ (waar haar stem bijna op Nancy Sinatra lijkt) over het verlaten van de thuisbasis, melancholie aangedikt met pedal steel.
Old school folk uit het zuiden. Voor liefhebbers van de oerdegelijke americana sound.

Line-up:
Amber Cross (Guitar, Vocals)
Ray Bonneville (Electric & Acoustic Guitar)
David Carroll (Bass)
Rick Richards (Drum)
Mike Hardwick (Pedal Steel)
Gurf Morlix (Bass & Electric Guitar, Baritone Guitar)
Tim O’Brien (Fiddle)

Marino Serdons (3 ½)

Singer-songwriter Amber Cross combines a simple outlaw image with old school american country & folk. Very Solid!

Away With Birds

8/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Gone One Day
Jaded
To Kingdom
Away With Birds
Finger Food
Wake To Thee
Boat By The River
Fortune
All Mothers Children
Resting Space
Shed Song

Website Artiest:
Away With Birds

Twee broers vinden elkaar muzikaal terug na twintig jaar. John Carrie speelt al geruime tijd in Nederland met de band Moor Green en broer Pat bouwde een carrière uit op het thuisfront Ierland. ‘Away With Birds’ werd een schitterend debuutalbum met intieme folksongs die vergelijkingen oproepen met ISB, doch zonder de hallucinerende middelen. Met passie spelen Pat en John de noten en klanken aan elkaar vanuit hun zolderkamertje in Amsterdam. ‘Gone One Day’ zou zo uit de hippe jaren zestig kunnen stammen. Mooie harmoniezang over akoestische gitaar en banjo met wat americana gehalte à la CSN&Y. Invloeden hoorbaar van Vic Chesnutt, Jason Molina en Sparklehorse. De elf songs zijn een verwerkingsproces voor de penibele gezondheid van hun ouders. En dan besef je dat de Ierse uitbundigheid hier ver te zoeken valt. Toch blijven ze optimistisch op de kleine toonladders (o.a. ‘To Kingdom’) met leuke geluidjes. Luister eens naar de titelsong Away With Birds: een gebroken zangstem op een strak ritme. Kan het mooier in haar emotionaliteit? Gewoon prachtig ontroerend in rauwe eenvoud. Subtiele bijstand komt van Sjoerd Spoelstra: een nobele onbekende met als taak enkele songs te verrijken met piano of melodica.
Away With Birds is een album om je meermaals in te verliezen. Ook om je eigen creativiteit een boost te geven, in welke omstandigheden dan ook. Zoals de broeders hun motto luidt: “Blijf trouw aan je creativiteit en geloof in jezelf”. Recommended!

Line-up:
Pat Carrie (Guitars, Lead Vocals, Percussion, Banjo)
John Carrie (Guitars, Lead Vocals, Bass, Drums, Percussion)
Sjoerd Spoelstra (Piano, Organa, Melodica, Backing Vocals)

Marino Serdons (4 ½)

Extremely beautiful folk album with americana influences. A contemporary album that can compete with the highlights of the folk revival in the seventies. Recommended!

Hans Fredrik Jacobsen: Ore

4/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Du Spor
Katt Og Mus
Lang Natt
Seljedans
Nu flyer jeg til min nade
Snipp Snapp Snute
Ankerhaling
Rett Fra Levra
Klar Dag
Bukk
Sondagspolsen/Luren
Bade Enten Og Eller
Dans For Micho
Sterk-Odder
Springdans Etter Halgrim Melas
Flyvesand
Sang Pa Ela

Website Artiest
Hans Fredrik Jacobsen

Het belangrijkste orgaan bij een muzikant is het oor. De Noorse multi-instrumentalist Hans Fredrik Jacobsen besloot er zijn vierde soloalbum aan te wijden. “Spelen op het gehoor” is een concept dat de meeste mensen wel kennen, en er zijn heel muzikanten die hun stiel zo geleerd hebben. Het oor vangt immers zaken op die nooit op papier geraken, of onmogelijk te noteren zijn. Hans werd in de studio bijgestaan door andere muzikanten, en op deze cd improviseren ze erop los. Hans bespeelt fluiten, gitaar, oud, sopraansax, hoorn en zingt zelfs op de openings- en sluitingstrack. Hij heeft als studiomuzikant aan meer dan 100 albums meegewerkt. Zijn hart ligt bij folkmuziek, maar hij werkte tevens met pop, blues, wereld en klassieke muzikanten. Een album dat dan ook de folk liefhebbers onder ons zullen pruimen, ook al doen sommige tracks hier als wereldmuziek aan.

Patrick Van de Wiele (3½)

An album with folk music, an homage to the ear, the most important organ to a musician.

John Blek: Thistle & Thorn

3/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Blackwater
Colours Rising
North Star Lady
The body
Rise Up
If I
Lily In The Garden
Hannah
Forever In Your Likeness
All The Night

Website Artiest:
John Blek

Op 2-3-4 juni 2019 stelt de Ierse folkzanger John Blek zijn nieuwe, vierde album ‘Thistle & Thorn” voor in België. De singer-songwriter trok naar Kentucky en ontmoette daar het folkduo Joan Shelley & Nathan Salsburg. De gelijkenissen waren treffend: intieme zachte folksong uit het leven gegrepen met de bedoeling de gevoelige snaar te beroeren, bij zichzelf én het publiek.
Beide werkten dan ook graag samen aan dit nieuwe project van John Blek en op 1 februari verscheen dit album op K & F Records. De fingerpicking gitaar van John begeleidt zijn poëtisch gevormde lyrics.
Rustige luistermuziek die zelden vervalt in de typische traditionele Ierse folk. De fijnste songs om te downloaden waren voor mij: Hannah (een traditionele compositie) en ‘Forever in Your Likeness (met mooie pianobegeleiding). Dit blijft echter heel persoonlijk. Hou je van gevoelige en gepassioneerde singer-songwriters dan zit je met John Blek juist. Live op het Merodefestival op 2 juni, In Hopsack op 3 juni en bij Missy Sippy in Gent op 4 juni.

Line-up:
John Blek (Guitar, Vocals)
Brian Casey (Guitar, Bass, Piano, Hammond Organ)
Joan Shelley (Vocals)
Nathan Salsburg (Guitar)
David Ryan (Drums, Percussion)
Anthony Fossoluzza (Piano, Hammond Organ)
Dolcie Ross Keogh (Violin)
Lea Miklody (Cello)

Marino Serdons (3 ½)

John Blek plays old school fingerpicking guitar on contemporary folksongs. Poetic, intimite and honest. Very recognizable lyrics: painfull and hopefull at the same time.

Mandolin Orange: Tides Of A Teardrop

27/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Tracking List:
Golden Embers
The Wolves
Into The Sun
Like You Used To
Mother Deer
Lonely All The Time
When She’s Feeling Blue
Late Semptember
Suspended In Heaven
Time We Made Time

Website Artiest
Mandolin Orange

Met dit album is het americana-duo Andrew Marlin en Emily Franz van Mandolin Orange al aan het zesde album toe na Blindfaller, waarin het duo uit Noord Carolina voor het eerst uitgroeide tot een heus combo. Ook in dit folkalbum is er opnieuw sprake van subtiliteit van de teksten gekoppeld aan intimiteit van de muziek. Het zijn niet allemaal nieuwe nummers op dit album want zowel het treurige openingsnummer ‘Golden Embers’ als het harmonisch mooie ‘The Wolves’ werden al eerder uitgebracht.
Het tien nummers tellende album brengt het verhaal van een door pijn overmande persoon (in dit geval Adrew Marlin), die op achttienjarige leeftijd zijn moeder verloor. Dat is de basis van dit album, dat tekstgewijs mooie momenten bevat (‘Suspended in Heaven’), maar muzikaal toch wel een beetje aan de vlakke en lome kant is. Het album blijft drijven op een warme intieme sfeer dat kalmte uitstraalt, maar met iets te weinig uitschieters. Het muzikale talent is wel duidelijk hoorbaar, vooral in de mooie vioolpartijen van Emily Franz en dat maakt wel wat goed.
Het album eindigt met het ook eerder uitgebrachte ‘Time We Made Time’, als begin van een herstel van het pijnlijke verlies van iemand, maar de blik naar de toekomst gericht. In mei volgen er touroptredens in onder meer België (Gent), Nederland en Duitsland.

Sis Van Hoof (3 ½)

The warm intimate atmosphere is never far away.

The 16th Dream Of Dr. Sardonicus - Live

22/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:
LP Side One
Elfin Bow (Who Know Where The Time Goes)
Elfin Bow (Grimshaw and The Finger Claw)
I Am Vaoyager1 (Songbird)
Stay (Old Man)
Stay (Rock’n Roll Woman)

LP Side Two
Consterdine (A Spell For Leonard)
Fellowship Of Hallucinatory Voyagers (Moonlight Moorings)
The Alain Pire Experience ‘Drifting South’

LP Side Three
Sendelica (BS)
Sendelica (Maggot Brain)

LP Side Four
The Fertility Cult (Cosmic Kaishakunin)
Nik Turner’s New Space Ritual (Steppenwolf)
Nik Turner’s New Space Ritual (Walking Backwards)

Website Artiest:
Fruits de Mer Records

Elk jaar verzamelen vrienden en fans van Fruits de Mer Records en Sendelica in de catacomben van de Cellar Bar in Cardigan. De hoogmis van de psychedelica met uitlopers naar folk, space- en progrock trekt goed volk vanuit de hele wereld: van Australië over Finland tot in Wales. Drie dagen genieten voor wie een ticket kon bemachtigen. Anderen zullen zich tevreden moeten stellen met het dubbelalbum dat volgende maand, 29 april om exact te zijn, verschijnt: een ruim extract van The 16th Dream Of Dr. Sardonicus (2018). Schitterende uitvoeringen door de mystieke Elfin Bow: van Sandy Denny’s ‘Who Knows Where The Time Goes’ en (nog sterker) het op banjo beegeleidde ‘Grimshaw And The finger Claw’. Haar songs snijden diep in ziel en hart, zonder meligheid: een rijzende ster in de folkscene. Verder vind je op de verzamelaar werk van de onbekende band Stay, de kosmische bard Consterdine en niet te vergeten de Belg Alain Pire Experience. Gitarist Alain Pire uit Marchin zit al 40 jaren in de muziekbusiness met een voorliefde voor Pink Floyd en Syd Barrett. Niet verwonderlijk dat zijn sixties sound kwalitief hoog scoorde op het festival, hier met ‘Drifting South’ uit hun eerste album. Het tweede album scoort heavier met Nik Turner’s New Space Ritual ‘Steppenwolf’ en een indringend ‘Walking Backwards’. De psychedelische band Sendelica is mede-organisator van het festival en kreeg een volledige vinylzijde gevuld met shoegaze en mind-swirling soundscapes. Knapste bijdrage komt echter van The Fertility Cult. De Finse band speelt heavy progrock met sax en orgel: een ontdekking!
Nog even meegeven dat pre-orders bij Fruits de Mer Records aan te raden zijn, het volgende en 17de Dream Of Dr. Sardonicus festival dit jaar plaats vind van 2 tot 4 augustus (Er zijn nog enkele tickets) én dat naast The Bevis Frond en The Groundhogs ook de talentvolle belofte Elfin Bow weer van de partij zal zijn. Niet te missen!

Marino Serdons (3 ½)

For those who missed The 16th Dream Of Dr. Sardonicus festival in 2018, a few nice extracts to convince you joining The 17th fesival in Cardigan on the 2-4th of August 2019. See website.
Strongly recommended!

Sam & Julia: So Far, So Good

13/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Benjamin
Come Cry
Save This Sorry Fool
Mayhem
Two Track Station
A Widow’s Lullaby

Website Artiest:
Sam & Julia

Sam Van Ommen en Julia Schellekens, piepjonge Nederlanders vol enthousiasme, verbazen met hedendaagse americana op hun debuut EP So Far, So Good. Het duo, fysiek én muzikaal aan elkaar gewaagd, pakt uit met 6 verhalende songs op rijke gitaarlijnen. Invloeden van Bob Dylan, Emmylou Harris en Neil Young kneedden zachtjes in de eigen stijl. De hoge zangstem van Sam combineert perfect met Julia’s timbre. Zoals het hoort bij folk en country passeren alledaagse onderwerpen de revue: scheiding, verdriet en troost, onbegrip. Niet de meest vrolijke. De composities ademen echter een positieve diversiteit en retro, en zullen zeker ook een ouder publiek aanspreken. De emotionele benadering in de uitvoering wordt deskundig versterkt met bijdrages op piano en pedal steel. Een veelbelovende start!

Line-up:
Sam Van Ommen (Guitar, Vocals)
Julia Schellekens (Keys, Vocals)
Niels De Jonge (Drums, Percussion, Backing Vocals)
Hugo Zuiker (Bass)
Pascal Voorbraak (Guitar, Backing Vocals)
Leif De Leeuw (Pedal Steel, Guitar)
Eric Lensink (Whistle)
Tim Knol (Producer, Backing Vocals)

Marino Serdons (3 ½)

Beautiful debut from two young Dutch musicians with a lot of potential. Emotional songs on cosy guitar lines. A must for the next edition of Nakedsong Eindhoven!

Hayes Carll: What It Is

12/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

None’ya
Times Like These
Things You Don’t Wanna Know
If I May Be So Bold
Jesus And Elvis
American Dream
Be There
Beautiful Thing
What It Is
Fragile Man
Wild Pointy Finger
I Will Stay

Website Artiest:
Hayes Carll

In die zeventien jaren na zijn debuut stapelde Hayes tal van awards bij elkaar gaande van beste zanger, beste singersongwriter, grootste folkartiest tot americana muzikant van het jaar. Grote voorbeeld Townes Van Zandt roept nog steeds gemengde gevoelens op bij Hayes Carll.
Wat zijn songs zo boeiend maken zijn de afwisselende verhalen over politiek, liefde, verlies, een dode bar: kortom het leven in al haar facetten. Met een country rock stijl versiert hij zijn teksten tot boeiende songs. Soms in de eenvoud van folk, meestal in een rijkelijk palet van ritmewisselingen. Met ‘I May Be So Bold’ treedt hij in de treinsporen van de grote Johnny Cash. In ‘Jesus And Elvis’ , hangend aan de bar, komt de songwriter bovendrijven met een beschrijving van een kroeg ergens in Texas. Fiddle en af en toe een niet evidente trompet zorgen voor de sfeerschepping. Verrassend hoe creatief hij uit de hoek kan komen: een poppy ‘Fragile Man’, het bluesy ‘Wild Pointy Finger’.
Hayes Carll staat met zijn leeftijd van 43 jaar duidelijk aan de top. En met afsluiter ‘I Will Stay’ (een ballad met whistle en acoustic guitar) hopen we dat hij voor eeuwig blijft. Een absolute must voor country-folk en americana liefhebbers!

Marino Serdons (4 ½)

Strong new album from Texas’ songwriter Hayes Carll. Every americana fan should listen to this highly acclaimed musician. Great songs, great music!

Tobias Bader: Rise and Fall

7/3/2019

Foto

detail album

Tracks:

Fly
Rise and Fall
Things
Freeway to Your Heart
You Are The One I Want To Hold
Oh Yeah

Website Artiest
Tobias Bader

De Nederlandse singer-songwriter Tobias Bader werd geïnspireerd door de sound die de jaren zestig en zeventig karakteriseerde. Neil Young, David Bowie, Lou Reed en andere JJ Cale’s zijn dus nooit ver weg. Met deze EP ‘Rise and Fall’ wordt wat ooit een droom was voor Tobias nu werkelijkheid. Hij zit ruim vijfendertig jaar in de muziek business, dus hoogtijd om wat origineel werk in te blikken. Met deze zes songs klasseert hij zichzelf meteen tussen de grote jongens. Vrolijke pop getinte en folky nummers zijn hier zijn trademark. De openingssong ‘Fly’ is ingekleurd met Tobias’ akoestische gitaartunes en leidden ons naar het geheimzinnige ‘Rise and Fall’, dat met Ute apfelstedt’s viool arrangementen een knap luisterspel vormt. En dat is ook zo bij het folk begeesterde ‘Things’ en het uptempo gemotiveerde ‘Freeway To Your Heart’. De intieme en emotionele ‘You Are The One I Want To Hold’ en ‘Oh Yeah’ zorgen dan toch voor enige sfeerrijke diversiteit. Folk, pop en/of rootsmuziek… Tobias Bader heeft het blijkbaar allemaal in de vingers!

Philip Verhaege (4)

With this EP 'Rise and Fall' what was once a dream for Tobias became reality. Folk, pop and / or roots music ... Tobias Bader has it all apparently in his fingers!

Michael Jerome Brown: That’s Where It’s At!

16/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Don’t Ask Me Why
Black Nights
Skeletons
Pharaoh
Everybody Ought To Treat A Starnger Right
Love’s A Funny Thing
Remember When
Here I am
Louisiana
Somebody Have Mercy
Curtis’ Blues
That’s The Way Love Is
Where Is The Song ?
Pharaoh (Reprise)

Website Artiest
Michael Jerome Brown

Michael Jerome Brown is een drievoudig Canadian Folk Music Award (Traditional Singer, 2015, Solo Artist, 2012 & 2008), Maple Blues Award (met 32 nominaties sinds 1999), Kerrville (Texas) New Folk Finalist, viervoudig Juno Award Nominee (Roots / Traditional Blues-categorieën) winnaar. Hij is een multi-instrumentalist, songwriter en een wandelende encyclopedie van American Roots-muziek. Michael is geboren in South Bend, Indiana en is de zoon van Engelse hoogleraren wier liefde voor muziek en poëzie hen inspireerde om hun negen jaar oude zoon naar de grote jazz-, blues- en folkclubs in Montreal te brengen. Op veertienjarige leeftijd was MJB al een vaste waarde in de levendige folk- en koffiehuisscene. Banjo, viool, mandoline, alle soorten gitaren en mondharmonica vormen allang geen geheimen meer voor MJB. De release ‘That’s Where It’s At!’ is zijn nieuwe album op het label Borealis Records. Het album concentreert zich op de connectie tussen akoestische blues, folk en soul. Michael’s gitaararrangementen laten zich leiden door en met drummer John McColgan op vijf nummers. Vocal gasten zijn onder andere Harrison Kennedy op het gospel begeesterde ‘Pharaoh’ en ‘That’s The Way Love Is’, Roxanne Potvin op ‘Remember When’ en Eric Bibb in het Delta blues geënthousiasmeerde ‘Everybody Ought To treat’ . Vijf originelen songs worden ingemengd met nummers van onder meer Blind Willie Johnson, Sam Cooke , Randy Newman en Stevie Wonder. Knap..!

Philip Verhaege (4 ½)

This release focuses on the connection between blues, folk and soul. Recorded largely live off the floor in Sherbrooke, Montréal, and Hamilton, Michael’s fingerstyle guitar and warm, unaffected vocals are front and centre, accompanied only by John McColgan’s funky drumming on five songs. Vocal guests include Harrison Kennedy, Roxanne Potvin and Eric Bibb. Five originals are mixed in with songs from Sam Cooke, Bobby “Blue” Bland, Al Green, and Stevie Wonder, as well as two spirituals from way back – the roots of gospel and soul.

Katie Doherty & The Navigators: And Then

31/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

I’ll Go Out
Yours
Navigator
Heartbreak Ballroom
Rose In Winter
Polska
Angry Daughter
And Then
Tiny Litte Shoes
We Burn

WEBSITE ARTIST:
Katie Doherty

Het was lang wachten op een nieuw album na haar eersteling ‘Bridges’ in 2007, die toch wel goede recensies kreeg en ook de BBC radio besteedde heel wat aandacht aan Kathie Doherty & The Navigators. Nu staat deze Engelse dame er meer dan tien jaar later terug met ‘And Than’, een tien songs tellend album dat zopas gereleased werd door Speeplejack Music.
Katie Doherty speelt piano en sansula (duimpiano) en wordt vergezeld door Shona Mooney op viool en Dave Gray op melodeon (harmonica), die beiden ook vocale steun verlenen. Bovendien krijgt dit trio op sommige nummers ook hulp van een handvol andere muzikanten.
Haar gedreven en bij momenten emotionele stemtimbre komt in de eerste nummers goed tot uiting, maar er is ook de diepte in haar teksten die haar onderscheidt van veel van haar tijdgenoten. Een mooi voorbeeld hiervan vinden we in de levendige openener ‘I’ll Go Out’ een drinklied, maar eentje met een donker randje omwille van de klanken van de melodeon. Het wordt dan ook een beetje een waarschuwing. ‘Yours’ is een traditional in het genre met een arrangement met een romantische randje. ‘Polska’ klinkt dan weer gedreven met de hoge tonen van violiste Shona Mooney in ondersteuning van de zware tonen van de melodeon. Een goede combinatie, zeker als er later de mooie hemelse stem bijkomt van Kathie.
In ‘Navigator’ komt de uitstekende zang ook tot haar recht en de samenzang vult het aan met de romantisch klinkende geluiden van de melodeon. Helemaal anders klinkt ‘Angry Daughter’, een krachtig feministich folknummer met een enorme veerkracht. Je merkt dan ook dat er veel afwisseling zit in dit album. Ook titeltrack ‘And Than’ klinkt anders, maar is ook vertellend een mooi verhaal. Dat is ook het geval voor slotnummer ‘We Burn’, een opbouwend nummer dat eindigt in een collectieve samenzang. Een Mooie voorbeeld toch van moderne folk.
Dit album vergt wel enige beluistering, maar mag voor de zuivere liefhebbers van het genre niet in de albumcollectie ontbreken.

Sis Van Hoof (4)

Folkmusic is in good hands with Katie Doherty and her musicians

Kieran Goss and Annie Kinsella: Oh, The Starlings

23/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Oh, The Starlings
Come Back Liza
Michael’s Orchard
Into Your Arms
Jewel Of The South
As Mam Lay Dying
Hollywood Boulevard
Hymn To Love
The Song Of Wandering Aengus
Crazy For Your Love
Time To Go Sleeping

Website Artiest
Kieran Goss and Annie Kinsella

Met ‘Oh, The Starlings’ maakt het echtpaar Goss/Kinsella nu ook samen hun platendebuut. Beiden hebben ze afzonderlijk reeds een aantal schitterende albums op hun palmares en het stond ergens wel in de sterren geschreven dat ze ooit samen een album zouden uitbrengen. Met een mix van eigen nummers, enkele composities van Rodney Crowell, Chris Cavin en een op muziek gezet gedicht van William B. Yeats, trokken Goss en Kinsella, in het gezelschap van gastmuzikanten, de studio in. Dat deden ze onder het waakzaam oog van Kevin Killen, bekend van zijn samenwerking met David Bowie, Peter Gabriel, U2 en Elvis Costello. Het resultaat is een album dat je vanaf het eerste nummer een goed gevoel bezorgt. Prachtige melodieuze nummers, sublieme duetten en een schitterende muzikale omkadering vormen een brug tussen het hart van de artiesten en het hart van de luisteraar. Muziek die de indruk geeft alsof je ze al eerder hoorde. Geen verwijt maar een compliment, omdat Kieran Goss en Annie Kinsella vergelijkingen met grootheden als Joan Baez, Joni Mitchell, Judy Collins en ook The Carpenters moeiteloos doorstaan. Elf nummers die de pracht van de natuur, een overweldigende liefde, de hunkering om in de armen van je geliefde de nacht door te brengen, op een persoonlijke manier in de spots plaatsen. ‘De dood hoort bij het leven’ is een vaak gehoorde uitspraak. Niet dadelijk een onderwerp dat inspiratie biedt voor een nummer. En toch gebeurt het hier op een indrukwekkende manier met ‘As Mam Lay Dying’.
‘Oh, The Starlings’ is folk van een uitzonderlijk niveau. Het album doet je wegdromen naar de jaren ’70, toen het genre niet uit de spots weg te denken viel. Gelukkig doen Kieran Goss en Annie Kinsella die tijden herleven.

Lambert Smits (4)

Beautiful melodies, sublime vocal harmonies and perfect musical accompainment bring you back to the 70s when the folk flourished. If you like Joan Baez, Joni Mitchell and Judy Collins, then I am sure you will love Kieran Goss and Annie Kinsella.

Ripoff Raskolnikov Band: Small World

18/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Sharks
The Way The Wind Blows
Inuit Girl
Blue Afternoon
People
So Much Water
Thang
Ada
Small World
Small Town Beauty
I’ ll Walk Away

Website artist
Ripoff Raskolnikov Band

Ludwig Knoglinger is zijn ware naam, maar hij is in zijn thuisland Oostenrijk bekend als Ripoff Raskolnikov en deze gitarist en singer-songwriter klinkt van naam misschien bekend bij liefhebbers van Ian Siegal. De veelzijdige Brit heeft zelfs een boon voor deze excentrieke muzikant en schat hem hoog in. Siegal nam in het verleden met ‘Horse Dream’ (van het album Swagger) en ‘Temporary’ (One Night In Amsterdam) overigens twee nummers op van deze troubadour, die vooral in Hongarije veel bekendheid geniet. Maar in de Lage Landen is hij nog vrij onbekend, maar daar zou in de nabije toekomst wel eens verandering in kunnen komen want er wordt verwacht dat hij op tournee komt in onze contreien. Samen met zijn band draait Ripoff immers al meer dan een decennium mee in het circuit en heeft hij al heel wat albums op zijn naam staan sinds zijn eersteling ‘Wear and Tear’ (1995). Maar met zijn schitterende band is ‘Small World’ het vierde album in deze bezetting na ‘Everything is Tempory (2006), ‘Last and Found’(2010) en ‘Odds and Ends’ (2016). Ripff Raskolnikov wordt begeleid door drummer Lajos Gyenge, bassist Laca Varga en pianist (en tevens medetekstschrijver) Nagy Szabolcs. Een geweldig trio muzikanten.‘Small Wordl’ bevat elf nummers en is zeker een album dat menig liefhebber van het genre americana, vooroorlogse blues en Britse folk zal behagen. Ook de fans van Tom Waits zullen dit kunnen smaken want ook Ripoff heeft bij momenten een licht schraperige stem. Vaak zijn de nummers een verzameling van songs met een boodschap met sterk gefixeerde nummers die vaak gaan over protest en meermaals in de ik-vorm zijn geschreven. De uitstekende opener ‘Sharks’ is daar een voorbeeld van waarin hij de problematiek van de bootvluchtelingen aan de kaak stelt met een link naar de politieke leiders (sharks). Eén van mijn favoriete songs begint rustig maar klimt gaandeweg naar een climax komt, mede door een uitstekende saxsolo. Die lijn ligt ook in het ritmische ‘The Way The Wind Blows’, een groot verschil met het dromerig vertellende ‘Blue Afternoon’. Ook ‘So Much Water’ is een meeslepende song met een mooie pianopartij in het middenstuk. Vreemde eend in de bijt is misschien wel ‘People’, een song met een ska-reggaegehalte, maar leuk klinkend met een frisse gitaarsolo. Titelsong ‘Small World’ is ook zo’n mooi nummer met een verwijzing dat de wereld kleiner wordt naarmate je ouder wordt. We onthouden hier ook de pianopartijen die het allemaal nog mooier maken. Ook het slotnummer ‘I’ll Walk Away’ is een pakkend nummer dat een bepaalde sfeer ademt met een pakkende tekst. Het handelt over een vrouw met Alzheimer, die besluit weg te lopen uit de instelling waar ze opgesloten zit. Ripoff Raskolnikov is een veelzijdig artiest die het samen met zijn band hopelijk ook zal gaan maken in onze contreien.

Sis Van Hoof (4)

We look forward to a tour of Ripoff Raskolnikov in The Netherlands and Belgium

Judy Collins: A Maid Of Constant Sorrow / Golden Apples Of The Sun

17/12/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:
A Maid Of Constant Sorrow

A Maid Of Constant Sorrow
A Prickilie Bush
Wild Mountain Thyme
Tim Evans
Sailor’s Life
Bold Fenian Men
Wars Of Germany
O Daddy Be Gay
I Know Where I’m Going
John Riley
Pretty Saro
The Rising Of The Moon

Golden Apples Of The Sun

Golden Apples Of The Sun
Bonnie Ship The Diamond
Little Brown Dog
Twelve Gates To The City
Christ Child Lullaby
Great Selchie Of Shule Skerry
Tell Me Who I’ll Marry
Fannerio
Crow On The Cradle
Lark In The Morning
Sing Hallelujah
Shule Aroon

Website Artiest
Judy Collins

Als er één artieste is die weinig of geen introductie behoeft, dan is het Judy Collins wel. Gedurende haar ondertussen reeds 6 decennia overspannende carrière mocht zij meerdere gouden en platinum platen, alsook diverse awards in ontvangst nemen. Haar repertoire bevat zowel folk, pop, rock als standards. Toch oogstte ze niet alleen succes als zangeres. Judy is tevens gekend als politiek activiste, dichteres, filmmaakster en natuurlijk als singer/songwriter. Ze mocht dan succes hebben, toch hingen er ook regelmatig donkere wolken boven haar hoofd. Polio, tuberculose, depressie en een alcoholverslaving kwam ze te boven. Met haar versie van ‘Send In The Clowns’ uit de Broadway musical ‘A Little Night Music’ won Judy in 1975 de Grammy Award in de categorie ‘Song Of The Year’. De cd die Jasmine nu op de markt brengt, bevat allereerst Collins’ debuut, het in 1961 uitgebrachte ‘A Maid Of Constant Sorrow’, een verzameling traditionals, die ze van een eigen arrangement voorzag. ‘Golden Apples Of The Sun’, de één jaar later uitgebrachte opvolger is het tweede album. Beide albums kaderen in de traditionele folk van de sixties, waarin ook Joan Baez tot de top behoorde. Wat meteen opvalt is de heldere maar vooral krachtige, met een natuurlijke vibrato gezegende stem van Judy. Bevat het eerste album hoofdzakelijk in folk gemarineerde songs, dan boort ze op het tweede ook de blues aan met Reverend Gary Davis’ ‘Twelve Gates To The City’. Indrukwekkend is dan weer het a capella gebrachte ‘Christ Child Lullaby’.
Alhoewel de albums uit de jaren zestig dateren en voor sommigen misschien wat gedateerd mogen klinken, geven ze toch een mooi beeld van de start van wat een succesvolle carrière zou worden.

Lambert Smits (4)

Jasmine Records compiles the first two albums of the folk singer Judy Collins. Both were released in the sixties and therefore completely in the accoustic folk tradition of those years. A must for the fans of the authentic folk.

Kate Campbell: Damn Sure Blue

28/11/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Damn Sure Blue
Change Should ‘ve Come By Now
Long Slow Train
This, And My Heart Beside
Ballad Of Ira Hayes (by Peter La Farge)
When You Come Back Home
Sally Maxcy
The Great Atomic Power (by Louvin/Bain)
Christ, It’s Mighty Cold Outside (by Eric Kaz)
Forty Shades Of Grey (by Johny Cash)
Peace, Precious Peace (by Stringbean)

Website Artiest:
Kate Campbell

Nog steeds waart de geest van Johnny Cash rond in de zuidelijke staten van de US. Deze maal in een vrouwelijke vorm als Kate Campbell. Op de nieuwe vrucht ‘Damn Sure Blue’ staan zes nieuwe songs en vijf covers waaronder natuurlijk eentje van J.C.. Americana/folk geworteld in de Mississippi Delta en gepolijst in Nashville. Al meer dan twintig jaren zit Kate Campbell in de business. Emmylou Harris en Nancy Griffith zijn vriendinnen. Met een heldere stem zingt ze haar gevoelige folksongs (met items uit het volk). Iets te braaf, niet verwonderlijk als dochter van een baptist preacher, in tekst én noten. Titelsong ‘Damn Sure Blue’ ligt helemaal in de stijl van Johnny Cash. Haar beste song op dit album. En in ‘Ballad Of Ira Hayes’ haalt Kate haar vertelcapaciteiten boven. Ook het traditioneel geïnspireerde Sally Maxcy doet je poëtisch wegdromen. Veel power vind je niet terug op dit ingetogen en vredelievend album. Een beetje jammer met zoveel goede muzikanten in de buurt. But….That’s Kate!

Line-up:
Will Kimbrough (Guitars, Bass, Mandolin, Banjo, harmony Vocals)
Bryan Owings (Drums, Percussion)
Chris Carmichael (Violin, Viola, Cello)
Phil Madeira (Accordion)
Emma McDowell (Fiddle on Peace, Precious, Peace)
Dave Jacques (Bass on The great Atomic P. and Peace, Precious Peace)
Kevin Gordon (Guitars on The Great Atomic Power)
Kate Campbell (Vocals, Acoustic Guitar, Piano)

Marino Serdons (3)

After a career of more than 20 years, Kate Campbell still preaches peace in a firm and modest way. Always nice listening to her stories. That’s Kate anyway!

Kathy Mattea : Pretty Bird

25/11/2018

Foto

title 0

Tracks:

Chocolate On My Tongue
Ode To Billie Joe
Mercy Now
Little Glass Of Winem
He Moves Through The Fair
St. Teresa
This Love Will Carry
October Song
Tell Me What You Ache For
Holy Now
I Can’t Stand Up Alone
Pretty Bird

Website Artiest
Kathy Mattea

Kathy Mattea draait al jarenlang mee in het muzikale wereldje want met ‘Pretty Bird’ zit ze al aan haar zeventiende album. Haar laatste album ‘Calling Me Home’ dateert al van 2012 en ging vooral over het harde labeur in de mijnwerkersstreek van haargeboortestreek in West Virginia. Een album dat destijds hoge ogen gooide, maar met ‘Pretty Bird’ bewijst de ervaren 59-jarige zangeres-gitariste - die op 19-jarige leeftijd naar Nashville trok - nog dat niets heeft ingeboet aan kwaliteit op dit nieuwe album, dat 12 mooi uitgekozen nummers telt. Gelukkig maar, want de dame in kwestie had stemproblemen, maar met de steun van haar trouwe gitarist Bill Cooley en producer tim O’Brien slaagde ze toch in haar opzet.

We tellen heel wat covers, maar ze maakt er telkens een eigen interpretatie van. Stuk voor stuk pareltjes zijn het zoals onder meer het mooie ‘Chocolate On My tongue’ (Oliver Wood), het prachtig gedeclameerde ‘Ode To Billie Joe’ (Bobby Gentro), en ook Mercy Now (Mary Gauthier), een ode aan haar vader.
‘St Teresa’ is eveneens een pakkende song, maar meer ritmisch en vertelt het verhaal over een verslavende moeder. Ze vertelt het op een mooie erg verstaanbare manier zodat de luisteraar erg goed het verhaal kan begrijpen.
Maar ook muzikaal zit het wel goed en bewandelt ze smaen met haar uitstekende band ook andere paden zoals in ‘I Can’t Stand Up Alone’ of zingt ze een Ierse traditional zoals ‘He Moves Through The Fair’ of het folky ‘This Love Will Carry’ (Dougie Mc Clean). Maar met het ingetogen ‘Tell Me Wat You Ache For’ staat er ook een ingetogen song op van haar echtgenoot Jon Vezner. Slotnummer is tevens de titeltrack ‘Pretty Bird’ (Hazel Dickens), een a capella gebrachte song met een groot kippenvelgehalte. Kathy Mattea is een straffe madam, zoveel is zeker.

Sis Van Hoof (4)

Kathy Mattea is more than back with this album

The Trials Of Cato: Hide and Hair

23/11/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Difyrrwch
Gloria
Haf
Kadisha
Gawain
Libanus
Tom Paine’s Bones
These Are The Things
My Love’s In Germany
The Drinkers

Website Artiest:
The Trials Of Cato

Bloed kruipt waar het niet gaan kan. Hoe toevallig is het dat drie folk liefhebbers elkaar ontmoeten in Beiroet? Leerkrachten in het verre Libanon, afkomstig uit Wales en Yorkshire, met een voorliefde voor traditionals leggen in Libanon de basis voor een muzikale carrière onder de naam The Trials Of Cato. De naam werd ontleend aan een tragedie uit de 18de eeuw van een zekere Joseph Addison (ver familie?) en/of aan Anticato, Ceasar’s antwoord aan Cicero (voor de Latinisten onder ons). Met succes, want ondertussen werd de band uitgeroepen tot de folkrevelatie van het jaar.
Britse en Ierse traditional worden nog wel gewaardeerd in het thuisland, maar bereiken niet meer het succes van de jaren ’60 of ’70. Het trio brengt nog steeds oude arrangementen, maar voegt er ook wat hedendaagse elementen aan toe. Bron van inspiratie was ook een spectaculaire vallei in Libanon (‘Kadisha’). Iets heavier schalt ‘Gawain’ door de boxen, psychedelisch en met Oosterse trekjes. Naast de gebruikelijke mandoline, hoor je ook een Ierse Bouzouki. Van oorsprong een Griekse luit dat in jaren ’70 gemodifieerd werd en al snel een ingeburgerd soort luit werd bij folkbands zoals De Danann. Met The Trials Of Cato lijkt er opnieuw beweging te komen in de folkscène, aarzelend vernieuwend, het buskerstadium én het traditionele niet ontkennend. Het debuutalbum Hide & Hair steekt trouwens in een schitterend hoesje, artwork van Kathleen Neeley. Mooi meegenomen.

Line-up:
William Addison (Irish Bouzouki,Accordion, Percussion, Vocals)
Robin Jones (Mandolin, Tenor Banjo, Vocals)
Tomos Williams (Acoustic & Electric Guitar, The ‘Naughty’ Bass, Backing Vocals)

Marino Serdons (4)

A rebirth of the folkscene? That’s the question. Traditional melodies and contemporary arrangements all together in one band. Beautiful mix!

Michelle Lewis: All That’s Left

2/11/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

That’s What They Say
All That’s Left
Push On
Dancing In The Dark
How
In Love Again
Scars
You And Me
Please Don’t Go
Lay On My Pillow

Website artist
Michelle Lewis
Facebook

Michelle Lewis maakte haar eerste full album ‘This Time Around’ in 2004 en na jarenlang stilzwijgen liet ze in 2014 fors van zich horen. Met ‘The Parts Of Us That Still Remain’ maakte de in Boston geboren, maar de naar Los Angeles uitgeweken singer-songwriter, forse indruk. Vier jaren later is er dus met ‘All That’s Left’ een derde studio-album op de markt met tien vrij intense donkere songs. Want dat is toch wel het handelsmerk van deze Michelle, een zangeres met een mooie heldere en warme stem, getuige deze emotionele muzikale reis die vaak gaat over de dood of gebroken relaties.
Op uitzondering van één cover werden haast alle nummers geschreven door Michelle Lewis, maar bij ‘Push On’ (de eerste single) en ‘In Love Again’ krijgt ze de hulp van de van Nashville afkomstige Robby Hecht.
Zoals steeds zingt Michelle haar liedjes op een ingetogen manier en dat is op dit album niet anders. Ook de beroemde Springsteencover “Dancing In The Dark’, één van de hoogtepunten, past ze moeiteloos in op dit album. Het is vooral een folky album, maar soms leunt het ook naar de poppy kant zoals in ‘How’. We kunnen besluiten dat dit album naarmate de tijd vordert telkens donkerder wordt en dat geeft een speciaal gevoel bij de luisteraar want het is een pleiade van droevige en minder droevige nummers. Toch kan ik me inbeelden dat dit album hoog zal scoren bij de echte liefhebbers van donkere ingetogen muziek. De wereldse stem van de zangeres blijft een enorme troef in dit album.

Sis Van Hoof (3)

“The beautifull voice of this American songwriter is as wel heartwarming, but often heartbreaking”

Judith Owen: redisCOVERed

30/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Hotline Bling
Shape Of You
Black Hole Sun
Hot Stuff
Cherokee Louise
Can’t Stop The Feeling
Ladies’ Man
Smoke On The Water
Summer Nights
Play That Funky Music
Blackbird
Dream A Little Dream Of Me

Website Artiest
Judith Owen

De negenenveertigjarige roodharige Judith Owen is een folky singer-songwriter en pianiste. Haar vorig album ‘Somebody’s Child’ werd door critici geprezen, en ook live komt ze goed over. Als een geschenk aan haar fans komt ze nu op de proppen met een album tjokvol covers. Drake’s ‘Hotline Bling’ is de opener, gevolgd door Ed Sheeran’s ‘Shape of You’. Soundgarden’s ‘Black Hole Sun’ volgt daarop, waarna ze Donna Summer’s discosong ‘Hot Stuff’ aanpakt op een lichte chacha. Joni Mitchell’s ‘Cherokee Louise’ ligt haar beter, en Justin Timberlake’s ‘Can’t Stop The Feeling’ voelt raar aan. Met ‘Ladies’ Man’ keert ze weer naar Joni Mitchell, maar zeg nu zelf, Deep Purple’s ‘Smoke on the Water’? Uit de film en musical ‘Grease’ plukt ze ‘Summer Nights’ en de discomuziek van Wild Cherry’s ‘Play that Funky Music’ is ook niet veilig. Toch voelen deze versies vreemd aan. Lennon & McCartney’s ‘Blackbird’ valt nog mee, en ‘Dream a Little Dream of Me’ komt er in een trage versie. Een vreemd samenraapsel van covers als je ’t mij vraagt. Of haar fans het zullen lusten, weet ik nog zo niet.

Patrick Van de Wiele (3½)

A strange hotchpotch of covers. If the fans will want this???