Category: Folk - KEYS AND CHORDS

Michelle Lewis: All That’s Left

2/11/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

That’s What They Say
All That’s Left
Push On
Dancing In The Dark
How
In Love Again
Scars
You And Me
Please Don’t Go
Lay On My Pillow

Website artist
Michelle Lewis
Facebook

Michelle Lewis maakte haar eerste full album ‘This Time Around’ in 2004 en na jarenlang stilzwijgen liet ze in 2014 fors van zich horen. Met ‘The Parts Of Us That Still Remain’ maakte de in Boston geboren, maar de naar Los Angeles uitgeweken singer-songwriter, forse indruk. Vier jaren later is er dus met ‘All That’s Left’ een derde studio-album op de markt met tien vrij intense donkere songs. Want dat is toch wel het handelsmerk van deze Michelle, een zangeres met een mooie heldere en warme stem, getuige deze emotionele muzikale reis die vaak gaat over de dood of gebroken relaties.
Op uitzondering van één cover werden haast alle nummers geschreven door Michelle Lewis, maar bij ‘Push On’ (de eerste single) en ‘In Love Again’ krijgt ze de hulp van de van Nashville afkomstige Robby Hecht.
Zoals steeds zingt Michelle haar liedjes op een ingetogen manier en dat is op dit album niet anders. Ook de beroemde Springsteencover “Dancing In The Dark’, één van de hoogtepunten, past ze moeiteloos in op dit album. Het is vooral een folky album, maar soms leunt het ook naar de poppy kant zoals in ‘How’. We kunnen besluiten dat dit album naarmate de tijd vordert telkens donkerder wordt en dat geeft een speciaal gevoel bij de luisteraar want het is een pleiade van droevige en minder droevige nummers. Toch kan ik me inbeelden dat dit album hoog zal scoren bij de echte liefhebbers van donkere ingetogen muziek. De wereldse stem van de zangeres blijft een enorme troef in dit album.

Sis Van Hoof (3)

“The beautifull voice of this American songwriter is as wel heartwarming, but often heartbreaking”

Judith Owen: redisCOVERed

30/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Hotline Bling
Shape Of You
Black Hole Sun
Hot Stuff
Cherokee Louise
Can’t Stop The Feeling
Ladies’ Man
Smoke On The Water
Summer Nights
Play That Funky Music
Blackbird
Dream A Little Dream Of Me

Website Artiest
Judith Owen

De negenenveertigjarige roodharige Judith Owen is een folky singer-songwriter en pianiste. Haar vorig album ‘Somebody’s Child’ werd door critici geprezen, en ook live komt ze goed over. Als een geschenk aan haar fans komt ze nu op de proppen met een album tjokvol covers. Drake’s ‘Hotline Bling’ is de opener, gevolgd door Ed Sheeran’s ‘Shape of You’. Soundgarden’s ‘Black Hole Sun’ volgt daarop, waarna ze Donna Summer’s discosong ‘Hot Stuff’ aanpakt op een lichte chacha. Joni Mitchell’s ‘Cherokee Louise’ ligt haar beter, en Justin Timberlake’s ‘Can’t Stop The Feeling’ voelt raar aan. Met ‘Ladies’ Man’ keert ze weer naar Joni Mitchell, maar zeg nu zelf, Deep Purple’s ‘Smoke on the Water’? Uit de film en musical ‘Grease’ plukt ze ‘Summer Nights’ en de discomuziek van Wild Cherry’s ‘Play that Funky Music’ is ook niet veilig. Toch voelen deze versies vreemd aan. Lennon & McCartney’s ‘Blackbird’ valt nog mee, en ‘Dream a Little Dream of Me’ komt er in een trage versie. Een vreemd samenraapsel van covers als je ’t mij vraagt. Of haar fans het zullen lusten, weet ik nog zo niet.

Patrick Van de Wiele (3½)

A strange hotchpotch of covers. If the fans will want this???

Garrick Rawlings: Garrick Rawlings

30/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Want To Run Away
No Tengo Palabras (I Have No Words)
Lights Of Marfa
Lost In Time
Lincoln Penny
Friend Of The Devil
Eye Of A Thief
I Don’t Care What You Say
Whiskey, Cryin, Pain…
Million Miles
Poncho & Lefty

Website Artiest:
Garrick Rawlings

Wanneer je nog eens goei ouwe country folk wil horen van een real American singer-songwriter, dan moet je bij Garrick Rawlings zijn. Met en zonder zijn paard Melody heeft hij heel de USA omzworven: als puber, in Michigan, als hardrocker in Detroit, en als bluesgitarist in Chicago. Enkele jaren was hij zelfs road manager voor de legendarische Ramblin’ Jack Elliot, en ook zijn grote voorbeeld. Andere invloeden zijn onmiskenbaar Leonard Cohen, Woody Guthrie en Bob Dylan. Voldoende om een album te vullen met doodeerlijke songs over liefde, romantiek, gebroken harten maar ook over het geweten. Garrick Rawlings geniet van het leven, twaalf stielen en dertien (on)gelukken, voldoende stof om te starten met de americana song ‘I Want To Run Away’. Misschien is dat juist de leidraad in zijn leven. Tijdens zijn verblijf in L. A. schreef hij samen met Perla Batalla het Mexiaans getinte ‘No Tengo Palabras’. Terug naar Texas met ‘Lights Of Marfa’, een mooie ballad met Rick Shea op steel guitar. Om dan over te schakelen op enkele leuke up-tempo songs. Ook als folkie singer-songwriter verbluft hij in ‘Eye Of A Thief’, waarin hij zichzelf virtuoos begeleidt op akoestische gitaar en een rauwe Bob Dylan-zangstijl hanteert.
Onderhavige titelloos album is zijn tweede worp en verschijnt op 16 november 2018 bij Peloponnese Records. Hou je van eerlijke folken americana dan ben je aan het juiste muziekadres.

Line-up:
Garrick Rawlings (Lead Vocal, Acoustic & Spanish Guitar, 12-string)
Rick Shea (Acoustic & Electric Guitars, Mandolin, Steel Guitar, Mandolin)
Dave Hall (Bass)
Shawn Nourse (Drums)
Perla Batalla (Harmony & Background Vocals)

Marino Serdons (3 ½)

Garrick Rawlings may be not the most familiar musician in Europe, but he definitely is one of the most traditional values in the States.

Richard Thompson: 13 Rivers

5/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Storm Won’t Come
The Rattle Within
Her Love Was Meant For Me
Bones Of Gilead
The Dog In You
Trying
Do All These Tears Belong To You
My Rock, My Rope
You Can’t Reach Me
O Cinderella
No Matter
Pride
Shaking The Gates

Website Artiest
Richard Thompson

Het vakblad Rolling Stone rekent Richard Thompson bij de ‘Top 20 Guitarists of All Time’, een plaats die hij ruimschoots verdient. Als medeoprichter en lid van de Britse folkrockband Fairport Convention, liet hij zich meermaals niet alleen opmerken door zijn subliem gitaarwerk, maar was hij er tevens de belangrijkste songleverancier. Bovendien coverden artiesten als Robert Plant, REM, Elvis Costello en Bonnie Raitt zijn songs en werd hij meermaals onderscheiden. Lifetime Achievement Awards in Engeland en Amerika, Mojo’s Les Paul Award en de Ivor Novello Award voor het songschrijven, sleepte hij in de wacht. Sinds Fairport Convention, de groep die hij verliet in 1971, zijn er heel wat jaren verstreken. Jaren waarin hij een prachtige solocarrière uitbouwde. En ook vandaag behoort hij nog steeds tot de top, daarvan is deze ’13 Rivers’ het bewijs. Het is Richard’s eerste album met nieuw materiaal sinds het in 2015 op de markt gebrachte ‘Still’. Thompson koos ervoor om zijn eigen stempel op deze uitgave te drukken. Daarom tekende hijzelf voor de productie en samen met kompanen Michael Jerome, Taras Prodaniuk en Bobby Eichorn, nam hij het analoog op in de Boulevard studio. Dat resulteert in een heerlijk natuurlijk geluid. Een geluid dat in volledige overeenstemming is met de oprechte sfeer die de nummers uitstralen. Thompson is niet alleen goed bij stem, maar er zijn ook nog 13 stevige, overtuigende songs uit zijn pen gevloeid. Zo is ‘The Rattle Within’, een elektrische rocker zoals er veel te weinig het daglicht zien. Meer van Richard’s formidabel werk op de elektrische snarenplank valt te beluisteren op het tragere ‘Her Love Was Meant For Me’, waarna hij op ‘The Dog In You’ een mooie slowblues groove neerzet. Met ‘Trying’ kiest hij eerder voor een folk aanpak, net zoals in ‘O Cinderella’ en het intieme ‘My Rock, My Rope’.
’13 Rivers’ bevat een mooie mix van rock, folk en folkrock en laat een Thompson horen die gelukkig nog lang niet uitgezongen is. Het is dan ook een album dat je onmiddellijk naar meerdere luisterbeurten doet verlangen.

Lambert Smits (4 ½)

13 new and powerful songs by this co-founder of Fairport Convention. Formidable mix of rock, folk and folk rock.

Ben Bedford: The Hermit’s Spyglass

23/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Morning Rise
Little Falcon
Larkspur Awakes
Coyotes
Morning Coffee
The Hermit’s Cat
The Mule And The Horse
Moon And March End
Thunderstorm
Morning Conversations
Quiet On The Green Hill

Website Artiest
Ben Bedford

Zelden dat er nog conceptalbums worden gemaakt. Singer-songwriter Ben Bedford voelde echter een drang om het wonderlijke verhaal van zijn kat Darwin op de boerderij in de prairie van Springfield Illinois op muziek te zetten. Hebben we daar een boodschap aan? Misschien niet onmiddellijk maar het zet je wel aan het denken: wat is belangrijk in het leven?
Muzikaal tokkelt ie op zijn gitaar als Woody Guthrie of Bill Morrisey. Folk zit in zijn genen en zijn literaire teksten (in het hoesje) schetsen een eerlijk beeld van zijn omgeving. Voor alle duidelijkheid: The Hermit’s Spyglass is reeds zijn vijfde album en het eerste voor Cavalier Recordings. Zes songs en vijf instrumentale stukken zullen je overtuigen van zijn fingerpicking, zang en storytelling in één. Je ruikt de koffie, ziet de vlucht van vogels en voelt de kracht van een storm. Wie nog twijfelt is eraan voor de moeite. Favoriete song op dit album is ‘Coyote’, met innig vuur en kracht gebracht. ‘The Hermit’s Cat’ neemt je met 5 noten en 2 akkoorden mee in zijn instrumentaal sfeerbeeld. Less is more. Afsluiter ‘Quiet On The Green Hill’ imponeert door de mooie klassiek geïnspireerde melodie. Ben Bedford won eerder dit jaar het prestigieuze Kerville New Folk Competition. Wie hem aan het werk wil zien en horen kan vanaf 16 oktober afzakken naar Nederland. De Benelux tour wordt afgesloten op maandag 5 november in Meneer Frits te Eindhoven (waar ook jaarlijks het oergezellige Nakedsong festival wordt gehouden). Dichtbij en niet te missen!

Marino Serdons (4)

Definitely not to be missed when you love singer-songwriters. Ben Bedford’s fifth album will tell you what’s important in life. And it’s not only his cat Darwin! Great album!

Chris Thomas: Bound To The Ocean

18/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Whenever I sing Georgia
Turning Stones
Bound to The Ocean
If Not You
Don’t Follow Me
So Long, Travelling Away
Listen To Me
Sun Kiss
Gwendolyn Rose
Heart Is Broke
Back Before The Storm
Wake Up Smiling

Website Artiest:
Chris Thomas

Weer een droom die werkelijkheid wordt. Gitarist Chris Thomas trachtte al enige decennia erkenning te krijgen voor zijn talenten. Succes kwam in een stroomversnelling door de samenwerking met de groots opgezette Pink Floyd tribute show In The Flesh. Een stimulans voor Chris om uiteindelijk solo te gaan als singer-songwriter. De covers werden wat afgebouwd en de eigen composities naar voren geschoven, wat nu resulteert in het debuutalbum ‘Bound To The Ocean’. Hierin mixt hij folk, blues, pop én country rock, hoofdzakelijk bijgestaan door Barney Dine op bass en Dean Mancey op drums.
De songs liggen gemakkelijk in het oor en zijn zeer melodisch. Je hoort invloeden van The Eagles en van Simon & Garfunkel. Softe gevoelige family nummers: upbeat ode aan zijn dochtertje van zes (Gwendolyn Rose) of een backing vocal van zijn vrouw Polly (Back Before The Storm). Hier en daar hoor je ook een fiddle en een whistle, kabbelend zoals een rustige oceaan. ‘Heart is Broken’, een typische bluessong, fleurt je zelfs op. Op het ogenblik geeft Chris Thomas vooral solo performances in zijn thuis-county Devon. Als voorbereiding op een tournee in 2019 kon het publiek op 9 september genieten van een geslaagde try-out op het Brixham Fishstock festival met drummer Jeff Glover en Rob Hunt op bass. Samen met keyboardist Martin Poole gaan ze vermoedelijk de Chris Thomas Band vormen. Benieuwd !

Marino Serdons (3 ½)

It’s never too late. Chris Thomas just put on his bold shoes and self-released his first album ‘Bound To The Ocean’. A beautiful collection of melodic songs in a blend of country, folk and pop.

The Circus In Flames: Outside America

30/8/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Baptist
Come Out Marissa
Woke Up In The River
The Magic Kiss
Wicked Tongue
Close To Montgomery
Don’t Believe I’m The Same Man
Fall Into Line
You Call My Name
Frozen Morning

Website Artist
The Circus In Flames

Doug Andrew is de frontman van The Circus In Flames, een project dat in het midden van de jaren negentig het levenslicht zag en de band heeft al een paar albums op het actief, die ook wel goede kritieken kregen, maar met Outside America (uitgebracht bij Northern Electric) heeft Andrew en zijn basisband een erg mooi werkstuk afgeleverd. De gerespecteerde Canadese zanger-liesdjesschrijver uit Vancouver, die in een vorig leven truckchauffeur was, pende tien mooie nummers neer die allemaal verschillen in stijl, maar nooit vervelen zodat de luisteraar altijd bij de les blijft en dat kunnen we alleen maar toejuichen. Erg vernieuwend is het niet, maar dit zijn spontaan gespeelde songs in een breed speelgebied tussen een mix van folk, blues, bluegrass, country en rootsrock, waarbij elk nummer tot zijn recht komt. Leuke liedjes, met soms ook intrigerende verhalen zoals de moord op JF Kennedy in ‘Don’t Believe I’m The Same Man’ en de onthoofding van Johannes De Doper in de openingstrack ‘The Baptist’, waarin we op het einde van de song nog een passage horen van ‘If I Had a Hammer’ van Trini Lopez.
Er zijn ook gastmuzikanten te gast en dat is te horen in het mooie ‘You Call My Name’, maar één van de mooiste songs is ongetwijfeld het swingende ‘Wicked Tongue’, maar zoals gezegd staan er nog wel pareltjes op. Of wat te denken van ‘Closer To Montgomery’ of ‘Woke Up In The River’. Je merkt het: dit is een album om te koesteren.

Sis Van Hoof (4 ½)

The Circus in Flames: catch them if you can, they are a pure joy to hear them play

The War And Treaty: Healing Tide

16/8/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Love Like There’s No Tomorrow
Healing Tide
Are You Ready To Love Me?
Hearts
Jeep Cherokee Laredo
One And The Same
If It’s In Your Heart
Here Is Where The Loving Is At
All I Wanna Do
It’s Not Over Yet
Little New Bern

Website Artiest
The War And Treaty

Als 13 jarige won Tanya, echtgenote van Michael Trotter, met wie ze het duo The War And Treaty vormt, een talentenjacht waardoor ze wist dat het zingen haar verdere leven zou bepalen. Michael’s parcours verliep ietwat hobbeliger. Op 19 jarige leeftijd werd hij reeds vader en om brood op de plank te krijgen, nam hij dienst in het Amerikaanse leger. Zijn gevoelens balanceerden tussen fierheid en angst. Die angst kwam pas goed aan het licht tijdens een missie in Irak. Zijn oversten trokken hem noodgedwongen terug uit de frontlinie en Michael kreeg een andere opdracht. Een kapitein had Michael regelmatig horen zingen en hij moedigde hem aan om dit te blijven doen. Toen diezelfde kapitein sneuvelde, schreef Michael prompt een song als eerbetoon. Dat ontging de legerleiding niet en vanaf dan was Michael’s opdracht het opvangen van collega’s telkens wanneer iemand de missie met zijn of haar leven bekocht. Dat deed hij vaak met een toepasselijke song. Eenmaal terug thuis werd hij geboekt op een festival, waar Tanya ook op de affiche stond. Om een lang verhaal kort te maken, Tanya en Michael huwden en het duo The War And Treaty (toepasselijke naam) was een feit. Dat The War And Treaty een ‘sterk merk’ is, wordt meteen duidelijk bij opener ‘Love Like There’s No Tomorrow’. Met een krachtige zang, enkel begeleid door tamboerijn, serveert het duo een song die qua opbouw te vergelijken valt met een field holler of worksong. Tijdens ‘Are You Ready To Love Me?’ ontpopt Tanya zich, vocaal gesteund door Michael, als de nieuwe Aretha Franklin. Wat een kracht, wat een overtuigingskracht en wat een stem heeft die Tanya. In ‘Hearts’ een prachtige, van intieme pianoklanken voorziene soulballade, is het de beurt aan Michael om vocaal te schitteren. Veelzijdig is het duo ook. Met het van mondharmonica en akoestisch snarenwerk doordrongen ‘One And The Same’ boren ze de folk aan. Dat doen ze nogmaals in het akoestische, met fiddle doorweven ‘Here Is Where The Loving Is At’. In ‘If It’s In Your Heart’ doet Michael dan weer onvermijdelijk aan de grote soulartiesten Redding en Pickett denken. Verbazingwekkend! In onvervalste Staxstijl presenteert zich iets later ‘All I Wanna Do’. Soul van de bovenste plank !
Wie van mening is dat krachtige, overtuigende soulalbums tot het verleden behoren, moet zich zeker ‘Healing Tide’ aanschaffen. Wedden dat dit album die mening als sneeuw voor de zon zal doen verdwijnen?

Lambert Smits (5)

It was a long time ago that we were so impressed by powerful voices like these of Michael and Tanya Trotter, who create a powerful, convincing album full of soul and a bit of folk. Highly recommended!

Andrea Van Cleef – “Tropic Of Nowhere”

3/8/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Wanne Be Like You
Get Some Sleep
Friday
The Highest Score
Into The Great , Big, Black Nothing
Queen Of The Dune Larks
Wrong Side Of The Gun
I Passed Away
I Am The Speed Of Light
Paranoid
Tropic Of Nowhere

Website Artiest
Andrea Van Cleef

Na twaalf stielen en dertien ongelukken neemt in 2003 de muzikale carrière van de uit het noorden van Italië afkomstige Andrea Van Cleef een vlucht naar boven. Toen zijn toenmalige band The Bogartz besloot ermee op te houden begon hij zijn eigen band the Van Cleef Continental moniker. Hiermee had hij een kleine radiohit in Italië met een cover van Mike Oldfield's Moonlight Shadow. Het gevolg was wel dat ze zowat in elke Italiaanse club en op alle Italiaanse festival speelden. In 2010 besluit hij dan solo verder te gaan wat resulteerde in een hoop optredens in Italië en Zwitserland.
In de loop der jaren is zijn muziek geëvolueerd van punk over alt-rock naar de experimentele folk die hij nu vooral speelt. Hij mixt folk met heel wat invloeden uit de ‘70’s.
Het album is erg aangenaam om te luisteren door de aangename stem van Van Cleef en door de afwisseling. Opener “I Wanna Be Like You” een spacy stonerrocker waarna het met orgel opgesmukte “Friday” vooral oude rock ’n roll uitademt. “The Highest Score” is dan weer een rustige singer songwritersong met enkele subtiele violen. Tussendoor krijgen we nog de mariachi-instrumental “Queen Of The Dune Larks”
Eén van mijn persoonlijke favorieten is het aan Johnny Cash schatplichtige “Wrong Side Of The Gun”. De vrouwelijke stem is hier van Patricia Vonne. Zij is de zus van regisseur Robert Rodriguez en speelde tevens in de band “Tito & Tarantula”, de band die je kan zien in de film “From Dusk Till Dawn”. Eigenlijk kan je de muziek van Andrea Van Cleef ook wel zien als de ideale soundtrack bij de films van Rodriguez en bij uitbreiding die van Tarantino. Luister maar eens naar de cover vaan de Balck Sabbath classic “Paranoid”. Mede dankzij de Spaanse vocals van Vanessa del Fierro kan je die zo in eender welke Rodriguez-film plaatsen. Door de veelzijdigheid van “Tropic Of Nowhere” ben ik alleszins fan geworden van Andrea Van Cleef. Ik ben nu al benieuwd naar de opvolger.

Tom Coppers (4)

“Mariachi-style folky singersongwriter Andrea Van Cleef gives us the perfect soundtrack when sitting on your porch on a warm evening with a cold drink in your hand”

Peggy James: Nothing In Between

13/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

We Had To Meet
X-Files
An Hour With You
Lover
Nothing In Between
Muscle Man
Gotta Have A Love
In One Ear (and Out the Other)
Ghost
Sound of Your Wheels
Fallen Snow
I Wiss You Well

Website artist
Peggy James

Peggy James, een singer/songwriter uit Milwaukee bracht zopas met ‘Nothing In Between’ haar vierde solo-studioalbum uit bij Happy Growl Records. De zangeres wordt qua stemtimbre vaak vergeleken Emmylou Harris, Bonnie Rait en Sarah McLachlan. Producer Jim Eannelli speelt ook een belangrijke rol want deze routinier bespeelt tevens heel wat instrumenten.
Het kenmerkende van dit album is dat het een mengeling is van meerdere muziekgenres zoals bluegrass, Americana, country & western, folk/rock en pop. Een mooi evenwicht van genres die perfect in mekaar passen zodat het album erg afwisselend is en dus erg genietbaar blijkt. Ook tekstueel zit het goed met eerlijke songteksten, die hun doel niet missen zoals in de intuïtieve opener ‘We Had To Meet’ terwijl ‘X-Files’ gedragen wordt door een sterke melodie. ‘Lover’ is één van mijn favorieten en doet me denken aan de Hooverphonicsound en titeltrack ‘Nothing In Between’ erg goed scoort bij de vele fans.
Blijgezind worden we van ‘Muscle Man’, een Jamaicaans reggeadeuntje en met ‘Gotta Have A Love’ gaat de diversiteit verder want dan hoor je alsnog een deuntje Johnny Cash/June Carter. Ook countrygetint klinkt het in ‘In One Ear (And Out The Other)’ waarin een mooie rol is weggelegd voor violiste Susan Nicholson. Rustiger wordt het in slowdancenummer ‘Ghost’ en het gevoelige ‘Sound Of Your Wheels’. Ook ‘Fallen Snow’ is een rustig nummer evenals slotnummer ‘I Wish You Well’, waarin Peggy James haar koffers pakt omdat het tijd is om te gaan. We zijn ervan overtuigd dat dit album beslist zal aanslaan bij vele muziekliefhebbers van het genre.

Sis Van Hoof (4)

With this fourth album she has won even more musical souls

Tom Peterson: Black Hills Gold

12/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Black Hills Gold
As Is
Broken Heart Of Mine
Big Fish Eat The Little Fish
Global Warning
Fetch The Old Man Home
Goodbuye Denver
On That Beautiful Day
Magic Bird
Iowa Driver
The Muddy Muddy Mo

Website Artiest
Tom Peterson

Folk-en countryzanger Tom Peterson heeft met ‘Black Hills Gold’ een eerste album op de markt gebracht. Voor de Amerikaanse songschrijver uit South Dakota, die sinds de jaren zeventig al actief is, is het dus zijn eerste boreling. Vijf jaren geleden kreeg de onfortuinlijke man een zware hartaanval en daarover zingt hij in het meeslepende countrygetinte nummer ‘Broken Heart Of Mine’. Het album met 11 eigen composities werd in Austin opgenomen en dat is te merken want zowel titeltrack ‘Black Hills Gold’, ‘Global Warning’ als het prima rockende ‘Iowa Driver’ hebben Texaanse invloeden. Maar er zijn ook heel wat folk- en bluesdeuntjes te horen zoals te merken is in ‘As Is’ en ook ‘The Muddy Muddy Mo’. Dit met medewering van multi-instrumentalist Chris Cage, die ook zorgde voor de productie, alsook van diens vrouw die de pedalsteel hanteert en gitarist Boyd Bristow.
Veel vrolijker gaat het aan toe in de westernswingende wals ‘Big Fish Eat The LItte Fish’ met een vrolijke piano- en vioolaccenten. Daartegenover staan ook een aantal doorleefde songs zoals ‘Fetch The Old Man Home’ en het meeslepende ‘On That Beautiful Day’, een door een jazzy gitaar gedragen pianoballade. Maar ‘Magic Bird’ brengt opnieuw leven in de brouwerij met een opzwepende viool. Een eerste album met een handvol parels van een veteraan, die hopelijk nog toekomstig werk zal uitbrengen.

Sis Van Hoof (3 ½)

We hope that this is not the only album by Tom Peterson

We Are Muffy: The Charcoal Pool

12/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Civil Service
Precious Things
Outskirts
Frosted Candy
Milk Bar
The Charcoal Pool
Jacobean Reggae
Unsuitable Footwear
The Map And The Light
Black Attracks Heat
Strange Admixture
Coloured Pencils
The Lost Carpenter

Website Artiest:
We Are Muffy

Lang geleden dat we nog een folkplaat in handen kregen. Plaat, inderdaad, want We Are Muffy kan je zowel op vinyl als op cd verkrijgen, naast de obligate download. Het album The Charcoal Pool werd opgenomen in een bouwvallige garage, met de geluiden van de buurt (trein, kraaien, meeuwen en lieve roodborstjes, kletterende regen) op de achtergrond. We Are Muffy, de liefde? tussen Angeline Morrison en Nick Duffy, vertoeft ergens in Cornwall, een lieflijke vergeten uithoek van de UK (als je de straaljagers van Helston niet meerekent).
Tapete Records kondigt het album voor 20 juli 2018 aan als een mix van Incredible String Band, T Rex, sam Cooke en Shirley Collins. Als ouwe fan van Britse, Ierse en Bretoense folk was mijn nieuwsgierigheid niet te stuiten. En inderdaad, het orgeltje van Shirley Collins is overduidelijk aanwezig. De zweverige jojo zangstijl en het gebruik van onverwachte instrumenten (gebroken porselein, een muziekdoos, flessenhalzen,..) herinnert aan de lichtjes gedrogeerde flower power folk van The Incredible String Band. Het album kabbelt dan ook heel lieflijk en zachtaardig doorheen de verhalende songs. De summiere begeleiding op autoharp, banjo en/of bass draagt in grote mate bij aan het rustgevende karakter van het album. Prachtig dat er opvolgers zijn voor Robin Williamson, Mike Heron en de goddelijke Shirley Collins.

Line-up:
Angeline Morrison (Vocals, All Instruments)
Nick Duffy (Vocals, All Instruments)

Marino Serdons (4)

How nice to found out that a successor exists for the narrative Robin Williamson and the innocent Shirley Collins. ‘We Are Muffy’s music manages to create peace in your mind!! Sometimes a little bit weird, but always with a fine folkie melody or vocal harmony. Love It!

The Furious Seasons: Now Residing Abroad

7/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Expo Line
So Sorry Adele
Easy To Find
Tethered
The Loyal Canadians
Whatnot
Fort Knox
Marathon
Airtight
Understood
The Muse
Status Quo
Come To L.A.

Website Artiest
The Furious Seasons

Samen met de band hadden ze al meer dan een handvol albums op hun naam staan maar na Look West (2016) is Now Residing Abroad (uitgegeven bij Stone Garden Record) het tweede album van de ervaren broertjes David (singersongwriter/gitarist) en Jeff Steinhart (contrabas/keys) die samen met Paul Nelson (gitaar/zang) de voorbije jaren een akoestisch trio vormen.
Het album bestaat uit 13 akoestische nummers met hier en daar een politieke inslag zoals onder meer te horen is in ‘Thetered’, ‘The Loyal Candians’ en ‘Marathon’. Zowel de vluchtelingencrisis als de situatie na de verkiezing van Trump ontbreken dan ook niet in dit album. De nummers zijn evenwel muzikaal mooi verpakt, met een combinatie van pop, folk, Americana en zelfs met een laagje jazz in de diepte zoals te beluisteren is in ‘Fort Knox’. Het album is een mooie chemie van deze drie mensen die plezier hebben in het maken van muziek met melodieuze vocalen. Het trio staat bekend om intrigerende muziek te maken, vaak met een romantische inslag. Dat wordt ook duidelijk in ‘The Muse’ een nummer van Paul Nelson met een a capella-intro en een gitaarsolo in George Harrison-stijl om te eindigen in Beach Boys-stijl. Afsluiter ‘Come To L.A’ is een speciaal nummer. “De solo’s zijn aanzienlijk sneller dan de zangpartijen en dat is wat past bij dit nummer want het lied gaat over de chaos van een echtscheiding”, zegt David Steinhart over deze song.

Sis Van Hoof (4)

There is passion and attention for every detail of this album

Jenny Darren & Robert Webb: Rare Bird In Rock

6/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

White Chariot
Ode To Billie Joe
Oceans Away
This Is The Big One
He’s Going Home
Where Did Billie Go?
You Could Have Been Rich
Fifties Teen
Running With Tony
I Can’t Look Up For Looking Down

Website Artiest
Jenny Darren & Robert Webb

Het duo ontmoette elkaar in 1978 toen Webb als keyboardspeler de band van Darren vervoegde. Nadat Jenny haar 3de soloalbum had uitgebracht, realiseerde Jenny en Robert zich dat ze samen het songschrijven in zich hadden. Webb had dat ook reeds bewezen met zijn composities voor de progressieve rockband England, waarvan hij deel uitmaakt. Beiden hebben bovendien een muzikale carrière achter de rug, die hen met diverse muziekgenres in contact bracht. De verwachtingen waren dan ook groot. Wat diversiteit betreft, die is ruimschoots aanwezig. Alleen jammer dat alles vrij vlak klinkt. Synthetische ritmes, drumcomputers, matige zang, geen al te in het gehoor springende nummers en vrijwel inspiratieloze muzikanten. En wat het duo bakt van het schitterende ‘Ode To Billie Joe’ is beschamend. Waarschijnlijk dachten Jenny en Robert van een eigen draai te geven aan deze klassieker van Bobbie Gentry. Die eigen draai is er, maar het resultaat is een doodgeknepen song. De door piano gedragen ballade ‘Oceans Away’ kan nog enigszins door de beugel, maar voor de rest is het ‘huilen met de pet op’. En laat het een les zijn, dat het sporadisch toevoegen van echo aan de zang, vaak meer kwaad dan goed doet.
Van artiesten met zo een staat van dienst, mag en moet je zelfs meer verwachten.

Lambert Smits (2 ½)

In folk, pop and country drenched songs.

Gregor St. John: Wisdom + Single ‘Woman Warrior’

17/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks Wisdom:

Empathy
No More War
Wisdom
Attachement
Oneness Jam
Fragile & Delicate
I Am Your Father
In The End
Walk With Me

Tracks: Woman Warrior:

Woman Warrior (Single)
Wisdom (Bonus track)
No More War (Bonus track)
Empathy (Bonus track)

Website Artiest
Gregor St. John

Voor het heerschap Gregor St. John hanteren we het twee-vliegen-in-één-klap-principe. Of om de correcte terminologie te hanteren: het twee-plaatjes-in-één-klap-principe. En deze twee plaatjes zijn getiteld ‘Wisdom’ (langspeler) en ‘Woman Warrior’ (single met 3 bonustracks die ook terug te vinden zijn op langspeler ‘Wisdom’).

Gregor St. John is een busker (straatmuzikant) in hart, ziel, nieren, metrostations, publieke parken en drukke straathoeken. Buskers, voor velen net zoals duiven een grootstedelijke plaag, voor anderen – waaronder uw recensent – een waar genot. Ze behoren tot de moedigen die het lef hebben om een publiek van passanten te trotseren, om een trottoir om te toveren tot een geïmproviseerd podium, ... Gregor is zo’n lefgozer en daar houden we van!

Als straatmuzikanten het musiceren naar een hoger niveau tillen dan het brengen van een derderangs-versie van ‘Rocking In A Free World’ of ‘Knocking On Heaven’s Door’, dan is dit mooi meegenomen. Als ze hiernaast ook nog eens uitpakken met knap eigen werk dan is dit nog mooier meegenomen. En als ze zich hierbovenop nog eens engageren voor een nobel doel en als buskend de vinger maatschappijkritisch op de zere plek leggen dan is dit mooist meegenomen. Gregor St. John behoort tot deze laatste categorie.

‘Van straat naar plaat’, het zou als ondertitel niet misstaan op de borelingen van Gregor St. John. De deuntjes die op St. John’s muziekdragers staan, zijn even onvoorspelbaar als knap. Niet te categoriseren. En dit gaat op voor zowel het geheel als voor de nummers an sich …. Gregor lijkt zich te hebben gespecialiseerd in koerswendingen en in het omzeilen van regeltjes, met als resultaat nummers die folky starten, ergens halverwege de afslag klassiek durven nemen, om even later in de rockstraat te parkeren en uiteindelijk als popsong te finishen. Songs even divers als het voorbij struinende publiek in een drukke winkelstraat … En net als dit publiek is de ene song van Gregor de andere niet. Variërend van grijs tot kleurrijk, van saai tot über-boeiend … maar telkens met een stevig eco-technische-ondertoon … Zeg maar: een groen-engagement! Zo komt – bijvoorbeeld - een deel van de opbrengst van de single ‘Woman Warrior’ ten goede van een plant-een-boom-project!

Goede, groene jongen die ‘Sint Jan’! En dat hij een meer dan behoorlijk melodietje weet te schrijven is ook nog eens mooier-dan-mooist meegenomen!

Jan Coonen (3 ½)

Streetwise busking' with an emphasis on 'wise ...

Grant Kennedy : Home

17/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Wolves
Amsterdam
Once In A While
Summer Solstice
Heading To Tofino
Ella
Soldier On
Nowhere Fast

Website Artist:
Grant Kennedy

Met zijn debuutalbum Home laat de nog jonge Canadese singer-songwriter Grant Kennedy ons kennismaken met zijn acht zelf geschreven songs, een mix van folk en pop. Op dit album zingt hij alle nummers zelf en speelt hij tevens ook alle instrumenten, uitgezonderd de drums. Grant had altijd al interesse voor muziek, maar na zijn professionele carrière en een gezin pakte hij terug zijn gitaar ter hand met dit resultaat. Een album dat werd opgenomen in tien dagen in zijn oude huis met twee verdiepingen met heel wat grote kamers en dat had zijn voordeel. Deze grote ruimtes zorgden voor een warme akoestiek, wat ook duidelijk werd bij beluistering van dit album met melodische verhalen.
Grant heeft een zeemzoete stem en dat is duidelijk te merken in de openingstrack ‘The Wolves’, waarin hij vertelt over zijn opgroeiende jeugdjaren in de Canadese prairies. Met het meezingnummer ‘Amsterdam’, dat als eerste single werd uitgebracht, krijgt het album plots een andere wending. Om daarna weer over te schakelen naar een innemend moment zoals ‘Once In A Time’, waarna het mooie deuntje ‘Summer Stolice’ volgt, waarin hij voor het eerst piano en drums introduceert. Wat mij betreft kan dit nummer ook als single uitgebracht worden.
Maar er staan nog mooie dingen op zoals ‘Ella’, wellicht wel het meest persoonlijke en emotionele nummer op het album, geschreven voor zijn eerstgeboren dochter. Met de twee erg rustige afsluiters ‘Soldier On’ en ‘Nowhere Fast’, met prachtige trompetklanken in het slot, komt er een einde aan het gesmaakte debuutalbum van Grant Kennedy.

Sis Van Hoof (4)

Grant Kennedy is someone where we still hear of him

Son Of The Velvet Rat: The Late Show

15/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Little Flower
Copper Hill
Surfer Joe
Moment Of Fame
Lovesong No 9
Do You Love Me?
Friends With God
Sweet Angels
Another Glass Of Champagne
Franklin Avenue
Carry On

Website Artiest
Son Of The Velvet Rat

‘Dorado’ het vorige album van het Oostenrijkse duo Georg Altziebler en echtgenote Heike Binder, was een aangename kennismaking. Het donkere in de met folk, Americana en rock doorspekte sound, greep je bij de keel. Stiekem vroegen wij ons destijds af, of de band dit desolaat gevoel ook live zou kunnen overbrengen. Het leek wel of Son Of The Velvet Rat onze gedachten kon lezen, want ‘The Late Show’ werd live ingeblikt. Dit gebeurde op drie locaties, namelijk in Oostenrijk, Duitsland en California. De nummers stammen grotendeels uit ‘Dorado’, maar ook uit eerder uitgebrachte albums als ‘Firedancer’ en ‘Red Chamber Music’ werd, zij het in mindere mate, geput. Nu, zelden zorgt een live album voor een meerwaarde, maar als het dan toch gebeurt, dan geeft het een andere en hogere dimensie aan het repertoire. En dat is wat gebeurt op ‘The Late Show’. Die eer valt de sober gebrachte opener ‘Little Flower’ al meteen te beurt. Het stopt daar echter niet. Bijgestaan door Dominik Krejan op Fender Rhodes piano, Felix Krüger en Muck Willmann op drums, musiceren Georg en Heike op uitzonderlijk hoog niveau. Hier wordt niet zomaar een live concert afgewerkt. Passie en vakmanschap gaan hier hand in hand en zorgen voor een mooi samengaan van folk, Americana en rock. Het eigen geluid wordt ook mede bepaald door de ietwat hese stem van Georg, die mysterieus en betoverend kan klinken. Dit album kent geen enkel zwak moment, daarvoor is de diversiteit aan genres te boeiend.
Heb je ‘Dorado’ al in de platenkast staan, laat je dan niet afschrikken door de overlappingen op deze ‘The Late Show’. Live klinkt Son Of The Velvet Rat namelijk nog stukken indrukwekkender. Onze wens is in ieder geval om eens een concert van deze topband te mogen bijwonen.

Lambert Smits (4 ½)

Great live recording from a band that already impressed last year with the album 'Dorado'. Americana, folk and rock at its best!

Mean Mary: Blazing – Soundtrack of the novel ‘Hell Is Naked’

15/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Harlequin
Rainy
Luights, Gun, Action
Sugar Creek Mountain Rush
Rock Of Ages
La La Hoopla La
Blazing
Gone
Hell Is Naked

Bonus Track:

I Face Somewhere

Website Artiest:
Mean Mary

Samen met haar moeder Jean James schreef de in Nashville residerende Mary een spannende novelle: Hell is Naked. Maar ‘Mean’ Mary is eigenlijk een muzikante in hart en nieren. Wanneer je op vijfjarige leeftijd een liedje componeert, dan wordt de toekomst iets duidelijker.
Mean Mary entertaint met tal van snaarinstrumenten - van banjo over fiddle tot gitaar - neemt daarnaast ook nog wat percussie voor haar rekening (bij een live-optreden tovert ze 11 instrumenten uit haar flight cases). Voor ons nog een onbekende roots artieste?
Haar nieuwe cd Blazing begeleidt de novelle als soundtrack met een 9-tal songs. Eventueel, want haar composities zijn trouwens al boeiend genoeg. Folk, americana en bluegrass tracks die je terugvoeren naar de katoenvelden van de southern states, maar evenzeer iets Angelsaksisch bevatten of een Europese toets. Mary begeleidt vooral haarzelf op banjo of viool, soms aangevuld met bass en percussie. Vooral de laatste drie songs scoren hoog qua intensiteit. ‘Gone’ kreeg wat background harmony vocals mee, traag en trillend zuiver gezongen. In ‘Hell Is Naked’ hoor je nog feller haar trillende zang over de Slavische viool, een emotionele voltreffer.
Als bonus track, niets te maken met de soundtrack, vind je de americana song ‘I face Somewhere’ met haar band The Contrarys. Op youtube vind je al enkele folkrock songs als voorbode op hun debuutalbum. Of hoe maak je promo voor jezelf.
Noteer alvast Mean Mary’s Europese solo tournee in je agenda (check haar website). Tussen 29 augustus en 6 september 2018 vind je haar terug in een viertal plaatsen in Nederland (nadien Denemarken). Een ommetje zeker waard!

Line-up:
Mary James (Vocal, Guitar, Violin, Banjo)
Frank James (12-string Guitar)
Jim Brown, David Larsen (Bass)
Tom Storch (Drums, Percussion)

Marino Serdons (4)

Mary wrote not only a novel (with her mother-how special!), she also composed a soundtrack with 9 mysterious songs. On ‘Blazing’ she plays almost all the instruments and takes the vocals as easy as a nightingale.

Phil Cook: People Are My Drug

15/6/2018

title 0

Tracks:

Steampowered Blues
Tide of Life
Miles Away
Another Mother's Son
He Gives Us All His Love
Now That I Know
Tupelo Child
Deeper Kind
Life

Website Artiest
Phil Cook

Singer-songwriter, gitarist, banjo en pianovirtuoos Phil Cook komt uit Durham, NC. Hij groeide op in de Upper Midwest en heeft zich daar heeft muzikaal ontwikkeld. Hij is een voormalig lid van de freaky folk band Megafaun. Voor dat project speelde hij ook bij DeYarmond Edison, een band onder leiding van Bon Iver 's Justin Vernon, en speelt ook in de band Gayngs en de Vernon-fronted Shouting Matches. Cook is dan ook beïnvloed door diverse muziekstijlen en artiesten waaronder Bill Evans , Bruce Hornsby , Keith Jarrett , Jerry Douglas , Ry Cooder , Greg Leisz , John Kamman en Bill Frisell. Zijn eerste soloalbum ‘Hungry Mother Blues’ werd vrijgeven in 2011. Zijn tweede soloalbum, 'Southland Mission' uit 2015 komt misschien wel het dichtst in de buurt van wat 'het geluid van John Kamman' wordt genoemd. De track 'Great Tide' uit de release ‘Southland Mission’ bevat dan ook al die invloeden die hij als tiener ontdekte in de platencollectie van zijn vader. Nu heeft hij samen met zijn band The Guitarheels, existerende uit drummer JT Bates, bassist Michael Libramento en pianist James Wallace het radicale album ‘Peopla Are My Drug’ te promoten. In de openingssong ‘Steampowered Blues’ komt zangeres Tamisha Waden het gezelschap vervoegen. De swingende piano en vibratogitaar geconstrueerde song is slecht de voorloper van het knappe ‘Tide Of Life’ en het akoestisch geïnstrumenteerde ‘Miles Away’, een duet met Amelia Meath. Het rustig opbouwende ‘Another Mother’s Son’ groeit uit tot een knappe Americana song dat met een hemelse gospel outro is ingekleurd. En ook Randy Newman’s ‘He Gives Us All His Love’ kan ons meer dan bekoren. Net zoals het country geënthousiasmeerde ‘Now That I Know’ dat met overheerlijke banjotunes en vioolarrangementen is ingekapseld. ‘Tupelo Child’ is een ballade die in aangenaam contrast staat met het meest opwindende nummers op het album, ‘Deeper Kind’ en de alternatieve afsluiter
maar o’zo spreekwoordelijke afsluiter ‘Life’, origineel van Allen Toussaint.

Philip Verhaege (4 ½ )

Phil Cook is one of the most exciting folk and Americana artists of the moment. With some clever female guests, and his tight band are these numbers sounds perfectly. Strong release!

I See Hawks In L.A. : Live and Never Learn

14/6/2018

Detail Album

Tracks:

Ballad For The Trees
Live And Never Learn
White Cross
Stoned With Melissa
Poour Me
Planet Earth
The Last Man In Tujunga
Singing In The Wind
My Parka Saved Me
King Of The Rosemead Boogie
Tearing Me In Two
Spinning
The Isolation Mountains
Stop Me

Website Artist
I See Hawks In L.A.

Met ‘Live and Never Learn’ werd zopas het achtste album ter wereld gebracht van I See Hawks In L.A., een Californische countryband met een wat ongewone naam, die het levenslicht zag in 1999 en in datzelfde jaar al een debuutalbum opnam. Onder andere met medewerking van Dave Alvin, één van de legendarische Blasters.
Na ‘Mystery Drug’ (2013) moest er vijf jaren gewacht worden op nieuw materiaal maar dat had zijn redenen. In die periode verloor frontman Rob Waller (lead vocals and acoustic guitar) zijn moeder en ook zijn trouwe kompaan Paul Jacques (guitars and vocals) verloor recent zijn beide ouders. De band bestaat verder uit Paul Marshall (bass and vocals) en Victoria Jacobs (drums, lead vocals). Het album van deze vierkoppige countryrockband bestaat uit 14 originele songs, waarvan de meeste nummers geschreven werden door het duo Paul Jacques-Rob Waller. Tevens deed de band beroep op gastmuzikanten Richie Lawrance (accordion/piano), Dave Markowitz (fiddle), Danny McGough (orgel/synth), en Dave Zirbel (pedal steel).
Het album doet ons een beetje denken aan Crosby, Stills, Nash & Young en ook een flardje Eagles omwille van de mooie meerstemmige samenzangen, maar verder gaat die vergelijking wel niet op. The Hawks brengen avontuurlijke songs, soms ingekleurd met een flinke scheut humor. De rocksong ‘Last Man In Tujunga’ is daar en mooi voorbeeld van. Midden in deze song komt een flard ‘Satisfaction’ (Stones) langs waarna de song verder gaat alsof er niets gebeurd is. Ook ‘My Parka Saved Me’ eindigt grappig en vertelt het verhaal van de drumster Victoria Jacobs, die een ongeluk heeft gehad. Ze vertelt het verhaal in droge kort zinnen, waarna de overige bandleden telkens antwoorden op haar zinnen en hun versie van de feiten geven en gaandeweg nemen ze de song over, tot grote consternatie van de drumster. Grappig, vooral de manier waarop het gebracht werd. Maar er staan nog mooie dingen op zoals titeltrack ‘Live and Never Learn’, een swingende countrysong en ‘Singing in The Wind’ (mooie akoestische gitaarsolo). Countryballad ‘Poour’ is dan weer een zweverige song en ook ‘White Cross’ is een ingetogen song. Bluegrassgeluiden horen we in ‘Tearing Me In Two’ en jawel een beetje psychedelische geluiden horen we in ‘Spinning.’ Persoonlijk houden we meer van het snellere werk met een vleugje rock zoals ‘Stoned With Melissa’, ‘Last Man In Tujunga’ en ‘King Of The Rosemead Boogie’. Je merkt het: iedere muziekliefhebber kan ergens wel zijn gading vinden in de vele songs. Prima album van een groep met een al te moeilijke naam.

Sis Van Hoof (4)

This is honest music with a good dose of humor

Nick Hooper: 6 Strings

11/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Blackbird
The Lament of Owen Roe O’Neill
O’Neill’s March / Tap the Barrel
Give Me Your Hand / Carolan’s receipt for Drinking
The Humors of Tralibane / Banish Misfortune
The Silver Lining
Derry Hornpipe
Si Bheag, Si Mhor
March of the King of Laois
Cherish the Ladies
Fanny Power
Carolan’s Concerto
My love is in America / Star of Munster
The South Wind

Website Artiest
Nick Hooper

De Brit Nick Hooper won al een BAFTA en werd ook genomineerd voor een Grammy Award. Hij schreef filmscores voor twee ‘Harry Potter’ films zoals ‘The Order Of The Phoenix’ en ‘The Half Blood Prince’. Verder scoorde hij heel wat soundtracks. Sedert zijn dertiende is hij echter al als bluesgitarist bezig. Daarna studeerde hij klassieke gitaar, maar de laatste 15 jaar keerde hij terug naar volksmuziek. Sindsdien schrijft hij ook korte verhalen en romans. Dit album dateert al uit 2015, en werd opgenomen in de befaamde Abbey Road studio’s. Het bevat traditionele Ierse muziek, uiteraard gebracht op akoestische gitaar. Er staat ook een cover op, nl. ‘The Silver Lining’ van vioolspeler John Dipper. Voor liefhebbers van folk en traditionele Ierse muziek.

Patrick Van de Wiele (3½)

This album contains traditional Irish music, played on an acoustic guitar by the famous guitarist Nick Hooper.

Mike Spine: Forage & Glean, Vol I & Vol II

10/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:
Vol I

Delirious
Meteorite
Sand in Your Teeth
The French Girl
Crumble
Sinaloa
La Frontera
Primrose Hill
Nora
Mouth of Hell
Razors
The Beautiful Sunset
Cutter
Black Diamond
The Accordion
Spanish Anarchy

Vol II

Kiss and Remember
Second Hand
Transylvania
Power Broker
Iron Lake
Another Day
Meteorite (Rock Version)
Lick and Squeal
Miklukho-Maklay
La Frontera (Rock Version)
Mott Haven
First Day of Spring
Mouth of Hell (Rock Version)
The Ointment
Joys of Oil
Battle in Seattle

Website Artiest
Mike Spine

Mike Spine brengt eigenlijk niets onder de zon. De release ‘Forage & Glean’ werd in 2016 vrijgegeven, maar wordt nu heruitgebracht om zijn Europese tournee te ondersteunen en te promoten. Het is Mike’s tiende album en is eigenlijk een ‘Best of’. Hij werd geboren in Seatlle en musiceerde sinds zijn achtste levensjaar. Interesses in folkmuziek werden gecumuleerd met punkmuziek, rock en metal. In 1994 was Mike mede oprichter van de punkformatie The Help. Met dit succesverhaal wilde hij een muzikale reactie uitlokken op de grunge sound die toen in Seatlle somptueus gedijde. Terug naar af, tot de band At The Spine werd opgericht. Tussendoor speelde Mike bij de folkrockformatie The Beautiful Sunsets. Nu is er dus ‘Forage & Glean’, Vol I & Vol II. Hij selecteerde tweeëndertig songs die netjes verpakt zijn in een digipak en verschijnen op zijn eigen label Global Seepej Records. De ‘eerste volume’ is hoofdzakelijk folk en akoestische getinte rock nummers. De zweemzoete ballades zijn een alternatie in de folky gitaarsound. Het ene nummers overvleugelt de andere tunes niet, en dat is een kunst op zich. Mike gedeind zo rustig verder in zijn zestien tracks. ‘Vol II’ is dan weer gekenmerkt met punk en rock beïnvloede materiaal. Zijn ruige gitaarriffs collideren met beukende drums en heavy baslijnen. Mike Spine is een prima vocalist/gitarist die zich ook tekstueel overlaad met politiek getinte topics en hedendaagse thema’s. In de beide volumes maken we kennis met een artiest die meerdere stijlen perfect aankan. Het muzikale equilibrium helt alleszins positief over zijn universum.

Philip Verhaege (4)

MikeSpine is a great vocalist/guitarist who also deals with texts with politically-oriented topics and contemporary themes. In the two volumes we meet an artist who can handle perfectly multiple styles. The musical equilibrium is in any way positive in its universe

Cowboy Junkies: All That Reckoning

9/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

All That Reckoning (Part I)
When We Arrive
The Things We Do To Each Other
Wooden Stairs
Sing Me A Song
Mountain Stream
Missing Children
Shining Teeth
Nose Before Ear
All That Reckoning (Part 2)
The Possessed

Website Artiest
Cowboy Junkies

De laatste worp van Cowboy Junkies dateert al van 2012 met het mooie ‘Wilderness’. Op 13 juli verschijnt hun nieuwe studio album ‘All That Reckoning’. Nog steeds een Canadees familiegebeuren van de familie Timmins met jeugdvriend Alan Anton op bas. Zus Margo pakt je onmiddellijk in met haar softe folk vocals: verhalend, innemend, ingetogen en bijwijlen sinister. Een paar songs die sterk aanleunen bij het vroegere werk. ‘Sing Me A Song’ echter grijpt je dan bij de keel in een psychedelische swirl. Een voorbode voor een serie krachtig gefundeerde songs met elektrische viool en spacesounds op de achtergrond (‘Missing Children’, ‘Noise Before Ear’).
Herinner je hun classic album The Trinity Session uit 1988, opgenomen in een kerk. Een mysterieus folkalbum dat rust en reflectie uitstraalde. Na 30 jaar hebben de Cowboy Junkies weer zo’n voltreffer, maar energieker. Op ‘All That Reckoning’, een titelsong in twee delen, laat de band hun persoonlijke politieke en sociale bewogenheid horen. Het hele album verwijst trouwens naar hun relatie met het wereldgebeuren. Voorlopig kan je alleen de titelsong in preview beluisteren op youtube. Hou echter 13 juli in de gaten of doe een voorbestelling bij je platenboer.

Line-up:

Margo Timmins (Vocals)
Michael Timmins (Guitars)
Peter Timmins (Drums)
Alan Anton (Bass)

Marino Serdons (4)

Six years after ‘Wilderness’, Cowboy Junkies give the listener a personal view on the fragile world. On the one hand soft, quiet and reflective (like we know), on the other hand full with energetic sounds. Strong!

Martin Kerr: Better Than Brand-New

30/5/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Better Than Brand-New
Little Screens
Not In Stores
The Update
My Old Shoes
Disappear
Waiting Game
Just Another Man
Mr.liao
Must Be A Million
Lovers In A Dangerous Time* (Bruce Cockburn)
A Little Longer

(all songs by Martin Kerr except *)

Website Artiest
Martin Kerr

Martin Kerr wordt vaak vergeleken met de beste troubadours uit de jaren zeventig zoals Cat Steven, James Taylor en John Denver en dat heeft alles met Martin’s zuivere stem te maken. Na ‘I Know You’re Out Here’ (2007) en ‘Drop In The Sea’ (2010) is ‘Better Than Brand-New’ het derde album van de Brit die de Engelse Midlands verliet voor zijn Canadese vrouw die hij had leren kennen in China. Ze trokken naar de westelijke Canadese staat Alberta en hij begon er als straatzanger.
Dit album bestaat uit twaalf tracks, waarvan elf zelf geschreven nummers en één cover. Het album scoort goed in zijn nieuwe thuisbasis want het belandde in de Canadese Top Tien en scoorde ook hoog op iTunes. Het album begint met de titeltrack en wat volgt is een leuk folkdeuntje waarvan we vrolijk worden. In diezelfde lijn liggen ook leuke meezingers met een mooie aaibaarheidsfactor zoals ‘Little Screens’ en ‘Not In Stores’. Maar het album vaart nadien een gans andere richting zodat het contrast vrij groot is, met meestal veel intieme nummers, die vaak op dezelfde leest geschoeid zijn. Hier en daar zit er wel een parel tussen zoals ‘Just Another Man’. Met ‘Mr.Liao’ raakt Martin Kirr een gevoelige snaar wanneer hij het aangrijpende verhaal vertelt van een boer die het moeilijk heeft om zijn boontjes te doppen. Het album eindigt met drie meeslepende songs, waarvan ‘Lovers In A Dangerous Time’ een cover is van Bruce Cockburn. Dit album is een echte luisterplaat, die de liefhebbers zeker kan bekoren, maar met toch wel iets te weinig uitschieters.

Sis Van Hoof (3 ½)

A must for lovers of listening songs

Matthew O’Neill: Trophic Cascade

22/5/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Bridge Builder
Golden Boy
Ain’ t No Way
Poisoning The Well
Gates
Louisiana
Stand Tall
1000 Years
Alzheimer’s Blues
There You Go Again
Breakstride
Telepathy
Tunkashila
Relaunching

Platenlabel
Underwater Panther Coalition

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website artist:
Matthew O’Neill

Je hebt zo van die albums die je moeilijk kan doorgronden. Dit exemplaar van de singer-songwriter Matthew O’Neill is niet de meest toegankelijke plaat en ook een wat bizar album, dat we meerdere keren moesten beluisteren alvorens er vat op te krijgen. Mythische nummers, vaak met een psychedelische flard folk, soul, country, blues en Americana. Maar we moeten toegeven dat er toch een aantal pareltjes tussen de veertien(!) nummers zitten. ‘Trophic Cascade’ is het vierde album van Matthew O’Neill na ‘Mayan Number’ (2011), ‘Harbors Delight’ (2012) en ‘Campfire Cook’ (2015), waarmee hij zich in de belangstelling speelde. Dit vierde album is meteen de debuutrelease van Underwater Panther Collection.
Van dit album gaat overigens 50% van de winst naar organisaties die zich richten op de bescherming van de aarde en met name op inheemse rechten en behoud. Het album straalt overigens de sfeer uit van een tijdloze reis naar een hut in het bos. Dat is eigen aan Matthew O’Neill, die zich vroeger bezighield met nomadische activiteiten in afgelegen boerderijen in nationale bossen en indiaanse reservaten.
Titeltrack ‘Bridge Builder’ is een stevige opener met een boodschap waarin we de sound van David Byrne (ex-frontman van Talking Heads) herkennen onder begeleiding van een gospelkoor. Met ‘Alzheimer’s Blues’ treffen we nog een song met een mokerslag, ondersteund met een bekoorlijke blazerssectie, samen met het wat soul- en jazzystemmige ‘Louisiana’ en het leuke countrygetinte ‘’Breakstride’. Vier prachtige songs overigens in dit album dat vooral bestaat uit heel wat dromerige, ingetogen songs zoals onder meer ‘Gates’, ‘1000 Years’, ‘Telepathy’ en ‘Tunkashila’. De muziek is en blijft moeilijk te omschrijven, maar het staat buiten kijf dat de frontman een heel arsenaal van muzikanten achter zich heeft, die mooie muzikale deuntjes combineren met allerlei speciale instrumenten. Persoonlijk vind ik dat er met 14 tracks te veel nummers van hetzelfde genre op het album staan. Met een beperktere songkeuze had wellicht de boodschap nog beter tot zijn recht gekomen.

Sis Van Hoof (4)

A handfull of beautifull songs makes this album enjoyable.