Category: Folk - KEYS AND CHORDS

Peggy James: Nothing In Between

13/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

We Had To Meet
X-Files
An Hour With You
Lover
Nothing In Between
Muscle Man
Gotta Have A Love
In One Ear (and Out the Other)
Ghost
Sound of Your Wheels
Fallen Snow
I Wiss You Well

Website artist
Peggy James

Peggy James, een singer/songwriter uit Milwaukee bracht zopas met ‘Nothing In Between’ haar vierde solo-studioalbum uit bij Happy Growl Records. De zangeres wordt qua stemtimbre vaak vergeleken Emmylou Harris, Bonnie Rait en Sarah McLachlan. Producer Jim Eannelli speelt ook een belangrijke rol want deze routinier bespeelt tevens heel wat instrumenten.
Het kenmerkende van dit album is dat het een mengeling is van meerdere muziekgenres zoals bluegrass, Americana, country & western, folk/rock en pop. Een mooi evenwicht van genres die perfect in mekaar passen zodat het album erg afwisselend is en dus erg genietbaar blijkt. Ook tekstueel zit het goed met eerlijke songteksten, die hun doel niet missen zoals in de intuïtieve opener ‘We Had To Meet’ terwijl ‘X-Files’ gedragen wordt door een sterke melodie. ‘Lover’ is één van mijn favorieten en doet me denken aan de Hooverphonicsound en titeltrack ‘Nothing In Between’ erg goed scoort bij de vele fans.
Blijgezind worden we van ‘Muscle Man’, een Jamaicaans reggeadeuntje en met ‘Gotta Have A Love’ gaat de diversiteit verder want dan hoor je alsnog een deuntje Johnny Cash/June Carter. Ook countrygetint klinkt het in ‘In One Ear (And Out The Other)’ waarin een mooie rol is weggelegd voor violiste Susan Nicholson. Rustiger wordt het in slowdancenummer ‘Ghost’ en het gevoelige ‘Sound Of Your Wheels’. Ook ‘Fallen Snow’ is een rustig nummer evenals slotnummer ‘I Wish You Well’, waarin Peggy James haar koffers pakt omdat het tijd is om te gaan. We zijn ervan overtuigd dat dit album beslist zal aanslaan bij vele muziekliefhebbers van het genre.

Sis Van Hoof (4)

With this fourth album she has won even more musical souls

Tom Peterson: Black Hills Gold

12/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Black Hills Gold
As Is
Broken Heart Of Mine
Big Fish Eat The Little Fish
Global Warning
Fetch The Old Man Home
Goodbuye Denver
On That Beautiful Day
Magic Bird
Iowa Driver
The Muddy Muddy Mo

Website Artiest
Tom Peterson

Folk-en countryzanger Tom Peterson heeft met ‘Black Hills Gold’ een eerste album op de markt gebracht. Voor de Amerikaanse songschrijver uit South Dakota, die sinds de jaren zeventig al actief is, is het dus zijn eerste boreling. Vijf jaren geleden kreeg de onfortuinlijke man een zware hartaanval en daarover zingt hij in het meeslepende countrygetinte nummer ‘Broken Heart Of Mine’. Het album met 11 eigen composities werd in Austin opgenomen en dat is te merken want zowel titeltrack ‘Black Hills Gold’, ‘Global Warning’ als het prima rockende ‘Iowa Driver’ hebben Texaanse invloeden. Maar er zijn ook heel wat folk- en bluesdeuntjes te horen zoals te merken is in ‘As Is’ en ook ‘The Muddy Muddy Mo’. Dit met medewering van multi-instrumentalist Chris Cage, die ook zorgde voor de productie, alsook van diens vrouw die de pedalsteel hanteert en gitarist Boyd Bristow.
Veel vrolijker gaat het aan toe in de westernswingende wals ‘Big Fish Eat The LItte Fish’ met een vrolijke piano- en vioolaccenten. Daartegenover staan ook een aantal doorleefde songs zoals ‘Fetch The Old Man Home’ en het meeslepende ‘On That Beautiful Day’, een door een jazzy gitaar gedragen pianoballade. Maar ‘Magic Bird’ brengt opnieuw leven in de brouwerij met een opzwepende viool. Een eerste album met een handvol parels van een veteraan, die hopelijk nog toekomstig werk zal uitbrengen.

Sis Van Hoof (3 ½)

We hope that this is not the only album by Tom Peterson

We Are Muffy: The Charcoal Pool

12/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Civil Service
Precious Things
Outskirts
Frosted Candy
Milk Bar
The Charcoal Pool
Jacobean Reggae
Unsuitable Footwear
The Map And The Light
Black Attracks Heat
Strange Admixture
Coloured Pencils
The Lost Carpenter

Website Artiest:
We Are Muffy

Lang geleden dat we nog een folkplaat in handen kregen. Plaat, inderdaad, want We Are Muffy kan je zowel op vinyl als op cd verkrijgen, naast de obligate download. Het album The Charcoal Pool werd opgenomen in een bouwvallige garage, met de geluiden van de buurt (trein, kraaien, meeuwen en lieve roodborstjes, kletterende regen) op de achtergrond. We Are Muffy, de liefde? tussen Angeline Morrison en Nick Duffy, vertoeft ergens in Cornwall, een lieflijke vergeten uithoek van de UK (als je de straaljagers van Helston niet meerekent).
Tapete Records kondigt het album voor 20 juli 2018 aan als een mix van Incredible String Band, T Rex, sam Cooke en Shirley Collins. Als ouwe fan van Britse, Ierse en Bretoense folk was mijn nieuwsgierigheid niet te stuiten. En inderdaad, het orgeltje van Shirley Collins is overduidelijk aanwezig. De zweverige jojo zangstijl en het gebruik van onverwachte instrumenten (gebroken porselein, een muziekdoos, flessenhalzen,..) herinnert aan de lichtjes gedrogeerde flower power folk van The Incredible String Band. Het album kabbelt dan ook heel lieflijk en zachtaardig doorheen de verhalende songs. De summiere begeleiding op autoharp, banjo en/of bass draagt in grote mate bij aan het rustgevende karakter van het album. Prachtig dat er opvolgers zijn voor Robin Williamson, Mike Heron en de goddelijke Shirley Collins.

Line-up:
Angeline Morrison (Vocals, All Instruments)
Nick Duffy (Vocals, All Instruments)

Marino Serdons (4)

How nice to found out that a successor exists for the narrative Robin Williamson and the innocent Shirley Collins. ‘We Are Muffy’s music manages to create peace in your mind!! Sometimes a little bit weird, but always with a fine folkie melody or vocal harmony. Love It!

The Furious Seasons: Now Residing Abroad

7/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Expo Line
So Sorry Adele
Easy To Find
Tethered
The Loyal Canadians
Whatnot
Fort Knox
Marathon
Airtight
Understood
The Muse
Status Quo
Come To L.A.

Website Artiest
The Furious Seasons

Samen met de band hadden ze al meer dan een handvol albums op hun naam staan maar na Look West (2016) is Now Residing Abroad (uitgegeven bij Stone Garden Record) het tweede album van de ervaren broertjes David (singersongwriter/gitarist) en Jeff Steinhart (contrabas/keys) die samen met Paul Nelson (gitaar/zang) de voorbije jaren een akoestisch trio vormen.
Het album bestaat uit 13 akoestische nummers met hier en daar een politieke inslag zoals onder meer te horen is in ‘Thetered’, ‘The Loyal Candians’ en ‘Marathon’. Zowel de vluchtelingencrisis als de situatie na de verkiezing van Trump ontbreken dan ook niet in dit album. De nummers zijn evenwel muzikaal mooi verpakt, met een combinatie van pop, folk, Americana en zelfs met een laagje jazz in de diepte zoals te beluisteren is in ‘Fort Knox’. Het album is een mooie chemie van deze drie mensen die plezier hebben in het maken van muziek met melodieuze vocalen. Het trio staat bekend om intrigerende muziek te maken, vaak met een romantische inslag. Dat wordt ook duidelijk in ‘The Muse’ een nummer van Paul Nelson met een a capella-intro en een gitaarsolo in George Harrison-stijl om te eindigen in Beach Boys-stijl. Afsluiter ‘Come To L.A’ is een speciaal nummer. “De solo’s zijn aanzienlijk sneller dan de zangpartijen en dat is wat past bij dit nummer want het lied gaat over de chaos van een echtscheiding”, zegt David Steinhart over deze song.

Sis Van Hoof (4)

There is passion and attention for every detail of this album

Jenny Darren & Robert Webb: Rare Bird In Rock

6/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

White Chariot
Ode To Billie Joe
Oceans Away
This Is The Big One
He’s Going Home
Where Did Billie Go?
You Could Have Been Rich
Fifties Teen
Running With Tony
I Can’t Look Up For Looking Down

Website Artiest
Jenny Darren & Robert Webb

Het duo ontmoette elkaar in 1978 toen Webb als keyboardspeler de band van Darren vervoegde. Nadat Jenny haar 3de soloalbum had uitgebracht, realiseerde Jenny en Robert zich dat ze samen het songschrijven in zich hadden. Webb had dat ook reeds bewezen met zijn composities voor de progressieve rockband England, waarvan hij deel uitmaakt. Beiden hebben bovendien een muzikale carrière achter de rug, die hen met diverse muziekgenres in contact bracht. De verwachtingen waren dan ook groot. Wat diversiteit betreft, die is ruimschoots aanwezig. Alleen jammer dat alles vrij vlak klinkt. Synthetische ritmes, drumcomputers, matige zang, geen al te in het gehoor springende nummers en vrijwel inspiratieloze muzikanten. En wat het duo bakt van het schitterende ‘Ode To Billie Joe’ is beschamend. Waarschijnlijk dachten Jenny en Robert van een eigen draai te geven aan deze klassieker van Bobbie Gentry. Die eigen draai is er, maar het resultaat is een doodgeknepen song. De door piano gedragen ballade ‘Oceans Away’ kan nog enigszins door de beugel, maar voor de rest is het ‘huilen met de pet op’. En laat het een les zijn, dat het sporadisch toevoegen van echo aan de zang, vaak meer kwaad dan goed doet.
Van artiesten met zo een staat van dienst, mag en moet je zelfs meer verwachten.

Lambert Smits (2 ½)

In folk, pop and country drenched songs.

Gregor St. John: Wisdom + Single ‘Woman Warrior’

17/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks Wisdom:

Empathy
No More War
Wisdom
Attachement
Oneness Jam
Fragile & Delicate
I Am Your Father
In The End
Walk With Me

Tracks: Woman Warrior:

Woman Warrior (Single)
Wisdom (Bonus track)
No More War (Bonus track)
Empathy (Bonus track)

Website Artiest
Gregor St. John

Voor het heerschap Gregor St. John hanteren we het twee-vliegen-in-één-klap-principe. Of om de correcte terminologie te hanteren: het twee-plaatjes-in-één-klap-principe. En deze twee plaatjes zijn getiteld ‘Wisdom’ (langspeler) en ‘Woman Warrior’ (single met 3 bonustracks die ook terug te vinden zijn op langspeler ‘Wisdom’).

Gregor St. John is een busker (straatmuzikant) in hart, ziel, nieren, metrostations, publieke parken en drukke straathoeken. Buskers, voor velen net zoals duiven een grootstedelijke plaag, voor anderen – waaronder uw recensent – een waar genot. Ze behoren tot de moedigen die het lef hebben om een publiek van passanten te trotseren, om een trottoir om te toveren tot een geïmproviseerd podium, ... Gregor is zo’n lefgozer en daar houden we van!

Als straatmuzikanten het musiceren naar een hoger niveau tillen dan het brengen van een derderangs-versie van ‘Rocking In A Free World’ of ‘Knocking On Heaven’s Door’, dan is dit mooi meegenomen. Als ze hiernaast ook nog eens uitpakken met knap eigen werk dan is dit nog mooier meegenomen. En als ze zich hierbovenop nog eens engageren voor een nobel doel en als buskend de vinger maatschappijkritisch op de zere plek leggen dan is dit mooist meegenomen. Gregor St. John behoort tot deze laatste categorie.

‘Van straat naar plaat’, het zou als ondertitel niet misstaan op de borelingen van Gregor St. John. De deuntjes die op St. John’s muziekdragers staan, zijn even onvoorspelbaar als knap. Niet te categoriseren. En dit gaat op voor zowel het geheel als voor de nummers an sich …. Gregor lijkt zich te hebben gespecialiseerd in koerswendingen en in het omzeilen van regeltjes, met als resultaat nummers die folky starten, ergens halverwege de afslag klassiek durven nemen, om even later in de rockstraat te parkeren en uiteindelijk als popsong te finishen. Songs even divers als het voorbij struinende publiek in een drukke winkelstraat … En net als dit publiek is de ene song van Gregor de andere niet. Variërend van grijs tot kleurrijk, van saai tot über-boeiend … maar telkens met een stevig eco-technische-ondertoon … Zeg maar: een groen-engagement! Zo komt – bijvoorbeeld - een deel van de opbrengst van de single ‘Woman Warrior’ ten goede van een plant-een-boom-project!

Goede, groene jongen die ‘Sint Jan’! En dat hij een meer dan behoorlijk melodietje weet te schrijven is ook nog eens mooier-dan-mooist meegenomen!

Jan Coonen (3 ½)

Streetwise busking' with an emphasis on 'wise ...

Grant Kennedy : Home

17/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Wolves
Amsterdam
Once In A While
Summer Solstice
Heading To Tofino
Ella
Soldier On
Nowhere Fast

Website Artist:
Grant Kennedy

Met zijn debuutalbum Home laat de nog jonge Canadese singer-songwriter Grant Kennedy ons kennismaken met zijn acht zelf geschreven songs, een mix van folk en pop. Op dit album zingt hij alle nummers zelf en speelt hij tevens ook alle instrumenten, uitgezonderd de drums. Grant had altijd al interesse voor muziek, maar na zijn professionele carrière en een gezin pakte hij terug zijn gitaar ter hand met dit resultaat. Een album dat werd opgenomen in tien dagen in zijn oude huis met twee verdiepingen met heel wat grote kamers en dat had zijn voordeel. Deze grote ruimtes zorgden voor een warme akoestiek, wat ook duidelijk werd bij beluistering van dit album met melodische verhalen.
Grant heeft een zeemzoete stem en dat is duidelijk te merken in de openingstrack ‘The Wolves’, waarin hij vertelt over zijn opgroeiende jeugdjaren in de Canadese prairies. Met het meezingnummer ‘Amsterdam’, dat als eerste single werd uitgebracht, krijgt het album plots een andere wending. Om daarna weer over te schakelen naar een innemend moment zoals ‘Once In A Time’, waarna het mooie deuntje ‘Summer Stolice’ volgt, waarin hij voor het eerst piano en drums introduceert. Wat mij betreft kan dit nummer ook als single uitgebracht worden.
Maar er staan nog mooie dingen op zoals ‘Ella’, wellicht wel het meest persoonlijke en emotionele nummer op het album, geschreven voor zijn eerstgeboren dochter. Met de twee erg rustige afsluiters ‘Soldier On’ en ‘Nowhere Fast’, met prachtige trompetklanken in het slot, komt er een einde aan het gesmaakte debuutalbum van Grant Kennedy.

Sis Van Hoof (4)

Grant Kennedy is someone where we still hear of him

Son Of The Velvet Rat: The Late Show

15/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Little Flower
Copper Hill
Surfer Joe
Moment Of Fame
Lovesong No 9
Do You Love Me?
Friends With God
Sweet Angels
Another Glass Of Champagne
Franklin Avenue
Carry On

Website Artiest
Son Of The Velvet Rat

‘Dorado’ het vorige album van het Oostenrijkse duo Georg Altziebler en echtgenote Heike Binder, was een aangename kennismaking. Het donkere in de met folk, Americana en rock doorspekte sound, greep je bij de keel. Stiekem vroegen wij ons destijds af, of de band dit desolaat gevoel ook live zou kunnen overbrengen. Het leek wel of Son Of The Velvet Rat onze gedachten kon lezen, want ‘The Late Show’ werd live ingeblikt. Dit gebeurde op drie locaties, namelijk in Oostenrijk, Duitsland en California. De nummers stammen grotendeels uit ‘Dorado’, maar ook uit eerder uitgebrachte albums als ‘Firedancer’ en ‘Red Chamber Music’ werd, zij het in mindere mate, geput. Nu, zelden zorgt een live album voor een meerwaarde, maar als het dan toch gebeurt, dan geeft het een andere en hogere dimensie aan het repertoire. En dat is wat gebeurt op ‘The Late Show’. Die eer valt de sober gebrachte opener ‘Little Flower’ al meteen te beurt. Het stopt daar echter niet. Bijgestaan door Dominik Krejan op Fender Rhodes piano, Felix Krüger en Muck Willmann op drums, musiceren Georg en Heike op uitzonderlijk hoog niveau. Hier wordt niet zomaar een live concert afgewerkt. Passie en vakmanschap gaan hier hand in hand en zorgen voor een mooi samengaan van folk, Americana en rock. Het eigen geluid wordt ook mede bepaald door de ietwat hese stem van Georg, die mysterieus en betoverend kan klinken. Dit album kent geen enkel zwak moment, daarvoor is de diversiteit aan genres te boeiend.
Heb je ‘Dorado’ al in de platenkast staan, laat je dan niet afschrikken door de overlappingen op deze ‘The Late Show’. Live klinkt Son Of The Velvet Rat namelijk nog stukken indrukwekkender. Onze wens is in ieder geval om eens een concert van deze topband te mogen bijwonen.

Lambert Smits (4 ½)

Great live recording from a band that already impressed last year with the album 'Dorado'. Americana, folk and rock at its best!

Mean Mary: Blazing – Soundtrack of the novel ‘Hell Is Naked’

15/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Harlequin
Rainy
Luights, Gun, Action
Sugar Creek Mountain Rush
Rock Of Ages
La La Hoopla La
Blazing
Gone
Hell Is Naked

Bonus Track:

I Face Somewhere

Website Artiest:
Mean Mary

Samen met haar moeder Jean James schreef de in Nashville residerende Mary een spannende novelle: Hell is Naked. Maar ‘Mean’ Mary is eigenlijk een muzikante in hart en nieren. Wanneer je op vijfjarige leeftijd een liedje componeert, dan wordt de toekomst iets duidelijker.
Mean Mary entertaint met tal van snaarinstrumenten - van banjo over fiddle tot gitaar - neemt daarnaast ook nog wat percussie voor haar rekening (bij een live-optreden tovert ze 11 instrumenten uit haar flight cases). Voor ons nog een onbekende roots artieste?
Haar nieuwe cd Blazing begeleidt de novelle als soundtrack met een 9-tal songs. Eventueel, want haar composities zijn trouwens al boeiend genoeg. Folk, americana en bluegrass tracks die je terugvoeren naar de katoenvelden van de southern states, maar evenzeer iets Angelsaksisch bevatten of een Europese toets. Mary begeleidt vooral haarzelf op banjo of viool, soms aangevuld met bass en percussie. Vooral de laatste drie songs scoren hoog qua intensiteit. ‘Gone’ kreeg wat background harmony vocals mee, traag en trillend zuiver gezongen. In ‘Hell Is Naked’ hoor je nog feller haar trillende zang over de Slavische viool, een emotionele voltreffer.
Als bonus track, niets te maken met de soundtrack, vind je de americana song ‘I face Somewhere’ met haar band The Contrarys. Op youtube vind je al enkele folkrock songs als voorbode op hun debuutalbum. Of hoe maak je promo voor jezelf.
Noteer alvast Mean Mary’s Europese solo tournee in je agenda (check haar website). Tussen 29 augustus en 6 september 2018 vind je haar terug in een viertal plaatsen in Nederland (nadien Denemarken). Een ommetje zeker waard!

Line-up:
Mary James (Vocal, Guitar, Violin, Banjo)
Frank James (12-string Guitar)
Jim Brown, David Larsen (Bass)
Tom Storch (Drums, Percussion)

Marino Serdons (4)

Mary wrote not only a novel (with her mother-how special!), she also composed a soundtrack with 9 mysterious songs. On ‘Blazing’ she plays almost all the instruments and takes the vocals as easy as a nightingale.

Phil Cook: People Are My Drug

15/6/2018

title 0

Tracks:

Steampowered Blues
Tide of Life
Miles Away
Another Mother's Son
He Gives Us All His Love
Now That I Know
Tupelo Child
Deeper Kind
Life

Website Artiest
Phil Cook

Singer-songwriter, gitarist, banjo en pianovirtuoos Phil Cook komt uit Durham, NC. Hij groeide op in de Upper Midwest en heeft zich daar heeft muzikaal ontwikkeld. Hij is een voormalig lid van de freaky folk band Megafaun. Voor dat project speelde hij ook bij DeYarmond Edison, een band onder leiding van Bon Iver 's Justin Vernon, en speelt ook in de band Gayngs en de Vernon-fronted Shouting Matches. Cook is dan ook beïnvloed door diverse muziekstijlen en artiesten waaronder Bill Evans , Bruce Hornsby , Keith Jarrett , Jerry Douglas , Ry Cooder , Greg Leisz , John Kamman en Bill Frisell. Zijn eerste soloalbum ‘Hungry Mother Blues’ werd vrijgeven in 2011. Zijn tweede soloalbum, 'Southland Mission' uit 2015 komt misschien wel het dichtst in de buurt van wat 'het geluid van John Kamman' wordt genoemd. De track 'Great Tide' uit de release ‘Southland Mission’ bevat dan ook al die invloeden die hij als tiener ontdekte in de platencollectie van zijn vader. Nu heeft hij samen met zijn band The Guitarheels, existerende uit drummer JT Bates, bassist Michael Libramento en pianist James Wallace het radicale album ‘Peopla Are My Drug’ te promoten. In de openingssong ‘Steampowered Blues’ komt zangeres Tamisha Waden het gezelschap vervoegen. De swingende piano en vibratogitaar geconstrueerde song is slecht de voorloper van het knappe ‘Tide Of Life’ en het akoestisch geïnstrumenteerde ‘Miles Away’, een duet met Amelia Meath. Het rustig opbouwende ‘Another Mother’s Son’ groeit uit tot een knappe Americana song dat met een hemelse gospel outro is ingekleurd. En ook Randy Newman’s ‘He Gives Us All His Love’ kan ons meer dan bekoren. Net zoals het country geënthousiasmeerde ‘Now That I Know’ dat met overheerlijke banjotunes en vioolarrangementen is ingekapseld. ‘Tupelo Child’ is een ballade die in aangenaam contrast staat met het meest opwindende nummers op het album, ‘Deeper Kind’ en de alternatieve afsluiter
maar o’zo spreekwoordelijke afsluiter ‘Life’, origineel van Allen Toussaint.

Philip Verhaege (4 ½ )

Phil Cook is one of the most exciting folk and Americana artists of the moment. With some clever female guests, and his tight band are these numbers sounds perfectly. Strong release!

I See Hawks In L.A. : Live and Never Learn

14/6/2018

Detail Album

Tracks:

Ballad For The Trees
Live And Never Learn
White Cross
Stoned With Melissa
Poour Me
Planet Earth
The Last Man In Tujunga
Singing In The Wind
My Parka Saved Me
King Of The Rosemead Boogie
Tearing Me In Two
Spinning
The Isolation Mountains
Stop Me

Website Artist
I See Hawks In L.A.

Met ‘Live and Never Learn’ werd zopas het achtste album ter wereld gebracht van I See Hawks In L.A., een Californische countryband met een wat ongewone naam, die het levenslicht zag in 1999 en in datzelfde jaar al een debuutalbum opnam. Onder andere met medewerking van Dave Alvin, één van de legendarische Blasters.
Na ‘Mystery Drug’ (2013) moest er vijf jaren gewacht worden op nieuw materiaal maar dat had zijn redenen. In die periode verloor frontman Rob Waller (lead vocals and acoustic guitar) zijn moeder en ook zijn trouwe kompaan Paul Jacques (guitars and vocals) verloor recent zijn beide ouders. De band bestaat verder uit Paul Marshall (bass and vocals) en Victoria Jacobs (drums, lead vocals). Het album van deze vierkoppige countryrockband bestaat uit 14 originele songs, waarvan de meeste nummers geschreven werden door het duo Paul Jacques-Rob Waller. Tevens deed de band beroep op gastmuzikanten Richie Lawrance (accordion/piano), Dave Markowitz (fiddle), Danny McGough (orgel/synth), en Dave Zirbel (pedal steel).
Het album doet ons een beetje denken aan Crosby, Stills, Nash & Young en ook een flardje Eagles omwille van de mooie meerstemmige samenzangen, maar verder gaat die vergelijking wel niet op. The Hawks brengen avontuurlijke songs, soms ingekleurd met een flinke scheut humor. De rocksong ‘Last Man In Tujunga’ is daar en mooi voorbeeld van. Midden in deze song komt een flard ‘Satisfaction’ (Stones) langs waarna de song verder gaat alsof er niets gebeurd is. Ook ‘My Parka Saved Me’ eindigt grappig en vertelt het verhaal van de drumster Victoria Jacobs, die een ongeluk heeft gehad. Ze vertelt het verhaal in droge kort zinnen, waarna de overige bandleden telkens antwoorden op haar zinnen en hun versie van de feiten geven en gaandeweg nemen ze de song over, tot grote consternatie van de drumster. Grappig, vooral de manier waarop het gebracht werd. Maar er staan nog mooie dingen op zoals titeltrack ‘Live and Never Learn’, een swingende countrysong en ‘Singing in The Wind’ (mooie akoestische gitaarsolo). Countryballad ‘Poour’ is dan weer een zweverige song en ook ‘White Cross’ is een ingetogen song. Bluegrassgeluiden horen we in ‘Tearing Me In Two’ en jawel een beetje psychedelische geluiden horen we in ‘Spinning.’ Persoonlijk houden we meer van het snellere werk met een vleugje rock zoals ‘Stoned With Melissa’, ‘Last Man In Tujunga’ en ‘King Of The Rosemead Boogie’. Je merkt het: iedere muziekliefhebber kan ergens wel zijn gading vinden in de vele songs. Prima album van een groep met een al te moeilijke naam.

Sis Van Hoof (4)

This is honest music with a good dose of humor

Nick Hooper: 6 Strings

11/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Blackbird
The Lament of Owen Roe O’Neill
O’Neill’s March / Tap the Barrel
Give Me Your Hand / Carolan’s receipt for Drinking
The Humors of Tralibane / Banish Misfortune
The Silver Lining
Derry Hornpipe
Si Bheag, Si Mhor
March of the King of Laois
Cherish the Ladies
Fanny Power
Carolan’s Concerto
My love is in America / Star of Munster
The South Wind

Website Artiest
Nick Hooper

De Brit Nick Hooper won al een BAFTA en werd ook genomineerd voor een Grammy Award. Hij schreef filmscores voor twee ‘Harry Potter’ films zoals ‘The Order Of The Phoenix’ en ‘The Half Blood Prince’. Verder scoorde hij heel wat soundtracks. Sedert zijn dertiende is hij echter al als bluesgitarist bezig. Daarna studeerde hij klassieke gitaar, maar de laatste 15 jaar keerde hij terug naar volksmuziek. Sindsdien schrijft hij ook korte verhalen en romans. Dit album dateert al uit 2015, en werd opgenomen in de befaamde Abbey Road studio’s. Het bevat traditionele Ierse muziek, uiteraard gebracht op akoestische gitaar. Er staat ook een cover op, nl. ‘The Silver Lining’ van vioolspeler John Dipper. Voor liefhebbers van folk en traditionele Ierse muziek.

Patrick Van de Wiele (3½)

This album contains traditional Irish music, played on an acoustic guitar by the famous guitarist Nick Hooper.

Mike Spine: Forage & Glean, Vol I & Vol II

10/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:
Vol I

Delirious
Meteorite
Sand in Your Teeth
The French Girl
Crumble
Sinaloa
La Frontera
Primrose Hill
Nora
Mouth of Hell
Razors
The Beautiful Sunset
Cutter
Black Diamond
The Accordion
Spanish Anarchy

Vol II

Kiss and Remember
Second Hand
Transylvania
Power Broker
Iron Lake
Another Day
Meteorite (Rock Version)
Lick and Squeal
Miklukho-Maklay
La Frontera (Rock Version)
Mott Haven
First Day of Spring
Mouth of Hell (Rock Version)
The Ointment
Joys of Oil
Battle in Seattle

Website Artiest
Mike Spine

Mike Spine brengt eigenlijk niets onder de zon. De release ‘Forage & Glean’ werd in 2016 vrijgegeven, maar wordt nu heruitgebracht om zijn Europese tournee te ondersteunen en te promoten. Het is Mike’s tiende album en is eigenlijk een ‘Best of’. Hij werd geboren in Seatlle en musiceerde sinds zijn achtste levensjaar. Interesses in folkmuziek werden gecumuleerd met punkmuziek, rock en metal. In 1994 was Mike mede oprichter van de punkformatie The Help. Met dit succesverhaal wilde hij een muzikale reactie uitlokken op de grunge sound die toen in Seatlle somptueus gedijde. Terug naar af, tot de band At The Spine werd opgericht. Tussendoor speelde Mike bij de folkrockformatie The Beautiful Sunsets. Nu is er dus ‘Forage & Glean’, Vol I & Vol II. Hij selecteerde tweeëndertig songs die netjes verpakt zijn in een digipak en verschijnen op zijn eigen label Global Seepej Records. De ‘eerste volume’ is hoofdzakelijk folk en akoestische getinte rock nummers. De zweemzoete ballades zijn een alternatie in de folky gitaarsound. Het ene nummers overvleugelt de andere tunes niet, en dat is een kunst op zich. Mike gedeind zo rustig verder in zijn zestien tracks. ‘Vol II’ is dan weer gekenmerkt met punk en rock beïnvloede materiaal. Zijn ruige gitaarriffs collideren met beukende drums en heavy baslijnen. Mike Spine is een prima vocalist/gitarist die zich ook tekstueel overlaad met politiek getinte topics en hedendaagse thema’s. In de beide volumes maken we kennis met een artiest die meerdere stijlen perfect aankan. Het muzikale equilibrium helt alleszins positief over zijn universum.

Philip Verhaege (4)

MikeSpine is a great vocalist/guitarist who also deals with texts with politically-oriented topics and contemporary themes. In the two volumes we meet an artist who can handle perfectly multiple styles. The musical equilibrium is in any way positive in its universe

Cowboy Junkies: All That Reckoning

9/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

All That Reckoning (Part I)
When We Arrive
The Things We Do To Each Other
Wooden Stairs
Sing Me A Song
Mountain Stream
Missing Children
Shining Teeth
Nose Before Ear
All That Reckoning (Part 2)
The Possessed

Website Artiest
Cowboy Junkies

De laatste worp van Cowboy Junkies dateert al van 2012 met het mooie ‘Wilderness’. Op 13 juli verschijnt hun nieuwe studio album ‘All That Reckoning’. Nog steeds een Canadees familiegebeuren van de familie Timmins met jeugdvriend Alan Anton op bas. Zus Margo pakt je onmiddellijk in met haar softe folk vocals: verhalend, innemend, ingetogen en bijwijlen sinister. Een paar songs die sterk aanleunen bij het vroegere werk. ‘Sing Me A Song’ echter grijpt je dan bij de keel in een psychedelische swirl. Een voorbode voor een serie krachtig gefundeerde songs met elektrische viool en spacesounds op de achtergrond (‘Missing Children’, ‘Noise Before Ear’).
Herinner je hun classic album The Trinity Session uit 1988, opgenomen in een kerk. Een mysterieus folkalbum dat rust en reflectie uitstraalde. Na 30 jaar hebben de Cowboy Junkies weer zo’n voltreffer, maar energieker. Op ‘All That Reckoning’, een titelsong in twee delen, laat de band hun persoonlijke politieke en sociale bewogenheid horen. Het hele album verwijst trouwens naar hun relatie met het wereldgebeuren. Voorlopig kan je alleen de titelsong in preview beluisteren op youtube. Hou echter 13 juli in de gaten of doe een voorbestelling bij je platenboer.

Line-up:

Margo Timmins (Vocals)
Michael Timmins (Guitars)
Peter Timmins (Drums)
Alan Anton (Bass)

Marino Serdons (4)

Six years after ‘Wilderness’, Cowboy Junkies give the listener a personal view on the fragile world. On the one hand soft, quiet and reflective (like we know), on the other hand full with energetic sounds. Strong!

Martin Kerr: Better Than Brand-New

30/5/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Better Than Brand-New
Little Screens
Not In Stores
The Update
My Old Shoes
Disappear
Waiting Game
Just Another Man
Mr.liao
Must Be A Million
Lovers In A Dangerous Time* (Bruce Cockburn)
A Little Longer

(all songs by Martin Kerr except *)

Website Artiest
Martin Kerr

Martin Kerr wordt vaak vergeleken met de beste troubadours uit de jaren zeventig zoals Cat Steven, James Taylor en John Denver en dat heeft alles met Martin’s zuivere stem te maken. Na ‘I Know You’re Out Here’ (2007) en ‘Drop In The Sea’ (2010) is ‘Better Than Brand-New’ het derde album van de Brit die de Engelse Midlands verliet voor zijn Canadese vrouw die hij had leren kennen in China. Ze trokken naar de westelijke Canadese staat Alberta en hij begon er als straatzanger.
Dit album bestaat uit twaalf tracks, waarvan elf zelf geschreven nummers en één cover. Het album scoort goed in zijn nieuwe thuisbasis want het belandde in de Canadese Top Tien en scoorde ook hoog op iTunes. Het album begint met de titeltrack en wat volgt is een leuk folkdeuntje waarvan we vrolijk worden. In diezelfde lijn liggen ook leuke meezingers met een mooie aaibaarheidsfactor zoals ‘Little Screens’ en ‘Not In Stores’. Maar het album vaart nadien een gans andere richting zodat het contrast vrij groot is, met meestal veel intieme nummers, die vaak op dezelfde leest geschoeid zijn. Hier en daar zit er wel een parel tussen zoals ‘Just Another Man’. Met ‘Mr.Liao’ raakt Martin Kirr een gevoelige snaar wanneer hij het aangrijpende verhaal vertelt van een boer die het moeilijk heeft om zijn boontjes te doppen. Het album eindigt met drie meeslepende songs, waarvan ‘Lovers In A Dangerous Time’ een cover is van Bruce Cockburn. Dit album is een echte luisterplaat, die de liefhebbers zeker kan bekoren, maar met toch wel iets te weinig uitschieters.

Sis Van Hoof (3 ½)

A must for lovers of listening songs

Matthew O’Neill: Trophic Cascade

22/5/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Bridge Builder
Golden Boy
Ain’ t No Way
Poisoning The Well
Gates
Louisiana
Stand Tall
1000 Years
Alzheimer’s Blues
There You Go Again
Breakstride
Telepathy
Tunkashila
Relaunching

Platenlabel
Underwater Panther Coalition

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website artist:
Matthew O’Neill

Je hebt zo van die albums die je moeilijk kan doorgronden. Dit exemplaar van de singer-songwriter Matthew O’Neill is niet de meest toegankelijke plaat en ook een wat bizar album, dat we meerdere keren moesten beluisteren alvorens er vat op te krijgen. Mythische nummers, vaak met een psychedelische flard folk, soul, country, blues en Americana. Maar we moeten toegeven dat er toch een aantal pareltjes tussen de veertien(!) nummers zitten. ‘Trophic Cascade’ is het vierde album van Matthew O’Neill na ‘Mayan Number’ (2011), ‘Harbors Delight’ (2012) en ‘Campfire Cook’ (2015), waarmee hij zich in de belangstelling speelde. Dit vierde album is meteen de debuutrelease van Underwater Panther Collection.
Van dit album gaat overigens 50% van de winst naar organisaties die zich richten op de bescherming van de aarde en met name op inheemse rechten en behoud. Het album straalt overigens de sfeer uit van een tijdloze reis naar een hut in het bos. Dat is eigen aan Matthew O’Neill, die zich vroeger bezighield met nomadische activiteiten in afgelegen boerderijen in nationale bossen en indiaanse reservaten.
Titeltrack ‘Bridge Builder’ is een stevige opener met een boodschap waarin we de sound van David Byrne (ex-frontman van Talking Heads) herkennen onder begeleiding van een gospelkoor. Met ‘Alzheimer’s Blues’ treffen we nog een song met een mokerslag, ondersteund met een bekoorlijke blazerssectie, samen met het wat soul- en jazzystemmige ‘Louisiana’ en het leuke countrygetinte ‘’Breakstride’. Vier prachtige songs overigens in dit album dat vooral bestaat uit heel wat dromerige, ingetogen songs zoals onder meer ‘Gates’, ‘1000 Years’, ‘Telepathy’ en ‘Tunkashila’. De muziek is en blijft moeilijk te omschrijven, maar het staat buiten kijf dat de frontman een heel arsenaal van muzikanten achter zich heeft, die mooie muzikale deuntjes combineren met allerlei speciale instrumenten. Persoonlijk vind ik dat er met 14 tracks te veel nummers van hetzelfde genre op het album staan. Met een beperktere songkeuze had wellicht de boodschap nog beter tot zijn recht gekomen.

Sis Van Hoof (4)

A handfull of beautifull songs makes this album enjoyable.

Hannah Sanders And Ben Savage: Awake

16/5/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Selkie Song
I Met A Man
Way Over Yonder In The Minor Key
A Thousand New Moons
Every Night When The Sun Goes In
7
Reynardine
Santa Fe Trail
Awake
One Grain Of Sand
Reaching

Platenlabel
Sungrazing Records

Labelnummer
SGR003

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Prescription PR

Website Artiest
Hannah Sanders & Ben Savage

Toegegeven 1: we palaverden al eerder over CD-hoesjes, artwork en consoorten. Toegegeven 2: dit meestal om te concluderen dat de vooringenomenheid verbonden aan het kunstzinnige aspect van de verpakking veelal niet in overeenstemming was, of is, met het op het zilveren schijfje gebrande materiaal. Passeerden de revue: knappe plaatjes met spuuglelijk artwork, veelbelovende artwork met hieraan verbonden muziek van bedroevend allooi. Maar ook weinigzeggende vormgeving met dito muziek op de drager werd ons voorgeschoteld. En verder zowat alle mogelijke mengvormen en tussenstappen van voornoemde varianten… Toegegeven 3: de minst voorkomende variant is die van het knappe artwork gekoppeld aan een topplaatje. Uitzonderingen bevestigen echter hier ook de regel en ‘Awake’ van Hannah Sanders en Ben Savage is zo’n uitzondering. ‘Awake’-eigenaars worden namelijk getrakteerd op een fraai zwart-wit artwork. Een gestileerde frontcover. met een Alice-In-Wonderland-achtige tekening. Een uitgestrekte kleurenfoto van de artiesten, musicerend op wat de vensterbank van een kasteel lijkt, siert de uitgeklapte binnen hoes. Maar het meest in-het-oog-springende, voor uw recensent althans, is het tekstloze tekstboekje – ja, het bestaat! - dat rijkelijk versierd werd met Tarot-kaarten. Tarot-kaarten die als muze werden aangewend tijdens het productieproces.

‘Awake’, het tweede album van Sanders en Savage, herbergt 11 nummers gebracht met respect voor de Britse folk-traditie, maar laat tegelijkertijd een hartstochtelijke liefde voor Amerikaanse volksmuziek doorschemeren. Met resultaat, want ‘Awake’ is een uitermate knappe plaat geworden waarop the best of both worlds (Engelse Folk en Amerikaanse Rootsmuziek) worden gecombineerd. Ook productioneel spat de kwaliteit ervan af. Prachtselectie aan songs: eigen werk aangevuld met herwerkte traditionals, en twee schitterende gebrachte leensongs (‘Way Over Yonder In The Minor Key’ - Guthrie en ‘One Grain Of Sand’ – Seeger) … en toch … klinkt ‘Awake’ als één geheel! Fraai staaltje musiceren, selecteren en produceren!

Toch één puntje van kritiek. Track nummer zes ‘7’ noemen … wat is hier de bedoeling van? Een grapje of gewoon het pesten van dwangneuroten (van het kaliber van ondergeschrevene)? Indien ja: missie geslaagd!

Alle gekheid op een chop-stick … een nieuwe folkplaat nodig in uw collectie? Zoek niet langer en schaf ‘Awake’ aan! En eens in uw collectie, genieten maar, … en wegdromen met nummer 5, de fenomenale instrumental ‘Every Night When The Sun Goes In’ op repeat.

Jan Coonen (4)

Fantastic record where the phenomenal production takes the music to a higher level.

Annie Keating: Ghost Of The Untraveled Road

14/5/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Ghost of the Untraveled Road
Forever Loved
Kindness of Strangers
Sting of Hindsight
Forget My Name

Platenlabel
8th Street Records

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
G Promo PR

Website Artiest
Annie Keating

Gechronometreerd daar lijkt het productieproces van de New Yorkse (Brooklyn) Annie Keating op. Bij grootwarenhuisketen Lidl zouden ze er niet mee lachen! Wat een werkdruk! En wat een werkmerrie is tante An! Probably the hardest working woman in singer-songerwriter-business. Eat that wijlen James Brown! Keating laat namelijk met ‘Ghost Of The Untraveled Road’ voor de 8ste maal op 14 jaar tijd een werk(je) van de band rollen. En we stellen u gerust, alvorens u de wenkbrauwen fronst en de nog niet zo heel vreemde vraag: ‘levert dit dan wel enige kwaliteit op?’ stelt … Neem het van ons aan: Annie is een door de wol geverfde ambachtsvrouw. Kortom, met die kwaliteit zit het wel snor!

Op ‘Ghost Of The Untraveled Road’ grossiert Annie - die qua stemgeluid al eens aan een iets-ruigere versie van Nancy Griffith doet denken - in prachtsongs. Het vergelijk met Griffith is uiteraard een compliment. Associëren met het prille werk van Springsteen en Waits zal evenmin vernietigende blikken opleveren. Net zoals bij de voornoemde groten van het muziekfirmament is Keating enorm bedreven in het schrijven van ‘verhaaltjes’ op een ‘bodempje’ van heerlijke snarenmuziek. Een ietsiepietsie verbeeldingskracht en inlevingsvermogen … en men zou kunnen zeggen dat Annie geen muzikante, maar een filmmaker is! Wat wederom op de meest complimenterende wijze bedoeld!

Vijf nummers, één voor één ontsproten aan het meesteressenbrein van Keating, maken van ‘Ghost Of The Untraveled Road’ een meer dan knap epeetje. Een ware aanrader voor fans van nummers die doen wegdromen en de 8mm projector in de fantasiewereld opstarten.

Jan Coonen (4)

‘Ghost Of The Untraveled Road’ – 5 little subtle movies, combined with a magnificent soundtrack. Or vice-versa!

Andrew Sheppard: Steady your Aim

4/5/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Take A Walk With Me
Steady Your Aim
Red Wine & White Roses
Here At The Bottom
Travel Light And Carry On
Standin’ Tall
Not My Kind
Lies As Cheap As Whiskey
Holy Water
Further Away

Platenlabel
Wood River

Labelnummer
B079ZL9YBH

Distributie
KG Music Press

Promo-agent
Kim Grant

Website Artiest
Andrew Sheppard

Met ‘Steady Your Aim’ is singer-songwriter Andrew Sheppard uit Idaho aan zijn tweede album toe na zijn debuut met ‘Far From Here’ (2015), een album dat er kwam toen hij het voor bekeken hield bij zijn toenmalige band Gypsy River Haunts. Hij verliet zijn hometown in de staat Idaho en toerde Amerika rond in zijn gammele wagen samen met zijn trouwe viervoeter. We zijn ervan overtuigd dat dit nieuwe album hem geen windeieren zal leggen. Deze gewezen skateboarder, die tevens bassist was bij een punkbandje, is niet alleen eigenaar van een prima stem, ook kan hij goed uit de voeten met zijn akoestische gitaar. Maar Andrew Sheppard krijgt ook wel heel wat muzikale steun van zijn uitstekende band, die mede gedragen wordt door de gitaristen Wes Walswarth en Eric Loomis, die samen met de frontman tekenden voor de productie van dit album.
‘Steady Your Aim’ is een album met 10 nummers en wordt gekenmerkt door vooral persoonlijke verhalen in verschillende stijlen. Soms droevig, dan weer opgewekt of protesterend. Kortom een gevarieerde muzikale reis, die prachtig opent met een mooie hammondintro in het folky-akoestische ‘Take A Walk With Me’ en gevolgd door titelsong ‘Steady Your Aim’. Beide songs illustreren het harde nomadenleven van een rondtrekkende artiest.
Het album verveelt nooit en over de keuze van de nummers is goed nagedacht. Het folky rockige ‘Red Wine & White Roses’ vloeit mooi over in de swingende countrysong ‘Here At The Bottom.’ Van het ingetogen gestarte ‘Travel Light And Carry On’ onthouden een schitterende solo van Smith Curry op de lapsteelgitaar in een westernsong.
Met ‘Not My Kind’ brengt Sheppard ook een protestsong, die ons wat doet denken aan Bob Dylan. Steviger is het rauwe ‘Lies As Cheap As Whiskey’, een drinking song. Met de traditionele wals ‘Holy Water’ wordt de diversiteit aangetoond van deze performer. Om te eindigen met de ontroerende gospelblues ‘Further Away’ met de woorden ‘You’re Not Gone, You’re Just Further Away’. Een mooi einde aan een te koesteren album van deze getalenteerde 29-jarige artiest, die we graag live eens aan het werk zouden zien.

Sis Van Hoof (4 ½)

This album may not be missing in any collection

American Folk (OST) featuring Joe Purdy & Amber Rubarth

30/4/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

This Old Guitar (Joe Purdy)
Some Humans Ain’t Human (John Prine)
Joni, Elliot (Dialoog) (Amber Rubarth, Joe Purdy)
Red River Valley (Amber Rubarth, Joe Purdy)
Blackjack Davey (Amber Rubarth, Joe Purdy)
Pretty Saro (Joe Purdy)
Someone Singing with Me (Amber Rubarth, Joe Purdy)
Oh! Susanna (Joe Purdy)
Swing Low, Sweet Chariot (Amber Rubarth)
Freight Train (David Grisman, Jerry Garcia)
Play (Dialoog) (Joe Purdy)
New York (Amber Rubarth)
Hello Stranger (Amber Rubarth, Joe Purdy)
Moonlight (Amber Rubarth, Joe Purdy)
Oh Shenandoah (Amber Rubarth, Joe Purdy)
Lonesome Valley (Amber Rubarth, Joe Purdy)
Of Course (Dialoog) (Amber Rubarth, Joe Purdy)
This Old Guitar (Amber Rubarth, Joe Purdy)
Townes (Amber Rubarth, Joe Purdy)

Platenlabel
American Folk Records/Thirty Tigers

Labelnummer
AF001CD

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
V2 Benelux

Website Artiest
American Folk – The Movie

Inside Llewyn Davis, Heartworn Highways (Revisited), From Austin To Boston, … Toegegeven: de lijst met prenten rond Amerikaanse volksmuziek is legio. Een gegeerd goed is het! De ‘muziek van de mensen’ inspireert de filmindustrie, zowel op thematisch als op inhoudelijk vlak. En dan zwijgen we nog over al die films die voor hun muzikale omkadering gretig grasduinen in het Amerikaanse muzikale erfgoed. Waar niks mis is, we hebben het graag zo!
Het is eens iets anders. Het recenseren van een OST, oftewel het drieletterwoord voluit: Original Sound Track. Oftewel bis: het muziekplaatje toebehorende aan een filmistisch gegeven. ‘American Folk’ (featuring Joe Purdy & Amber Rubarth) is de titel van het hier besproken en aan de film getiteld ‘American Folk’ gekoppelde album.
*Spoiler-alert* …
Ingrediënten van de verhaallijn in een notendop-versie: smeltkroes van fictie en waargebeurde feiten, twee onbekenden, nasleep 9/11, ‘luchthaven-staking’ wordt door praktische ingesteldheid van de eerdergenoemde onbekenden roadtrip, gitaar maakt deel uit van bagage, veel goede (folk-)muziek, …

De ‘moraal van het verhaal’ (volgens uw recensent althans – die eerlijkheidshalve dient toe te geven de prent niet gezien te hebben – maar dit in de toekomst zeker gaat doen - , en zich voor deze conclusie aldus baseert op de bijhorende website): muziek brengt mensen samen (maakt vreemden minder vreemd), muziek is een pleister op zowat elke wonde.

Resultaat: een zeer knappe soundtrack, met naast ‘Freight Train’ (David Grisman en Jerry Garcia) en ‘Some Humans Ain’t Human’ van en door de heer John Prine, vooral veel ‘traditionals’ gebracht door hoofdrolspelers Joe Purdy en Amber Rubarth. Waarbij de ‘vooral’ in de vorige zin impliceert dat er ook nieuw werk (weliswaar in de folktraditie) op het kleinood prijkt!

‘American Folk – the sequel’ hoeft voor ons niet al te lang op zich laten wachten! Niet zozeer omdat we nog eens willen afzakken richting bioscoop, des te meer omdat een soortgelijke soundtrack erin zou gaan als zoete koek! ‘American Folk’, het smaakt naar meer!

Jan Coonen (4)

A roadmovie-sountrack, suited for every roadtrip! Great music!’

Gerry Spehar: Anger Management

12/4/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Thank You Donald
Son Of An Immigrant
Anger Management
A Soldier’s Spiritual
Pearl Harbour
Carnival
Bitch Heaven
Except For The Bomb
Barrier Reef
Greed
Freedom To Grab
What Would Jesus Do?

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
G Promo PR

Website Artiest
Gerry Spehar

Alhoewel het er in de wereld nog steeds niet aan toegaat hoe het eigenlijk wel zou moeten, zijn er heden ten dage weinig artiesten die via hun muziek hierop reageren. Decennia terug waren er de zogenaamde ‘protestzangers’ die de maatschappelijke problemen aan de kaak stelden, maar dat gebeurt nu nog zelden en eigenlijk te weinig. Het is dan ook hoopgevend wanneer een album als ‘Anger Management’ van Gerry Spehar in je brievenbus belandt. Gerry Spehar zeg maar, is de Woody Guthrie van deze tijd. Na een leven waar een dagjob de voornaamste bezigheid was, stort Gerry zich na dertig jaren terug op de muziek en neemt hij met steun van een indrukwekkend aantal muzikanten, een bijzonder mooi album op. In opener ‘Thank You Donald’ trekt hij onmiddellijk van leer tegen de huidige president en tegen een door geld geregeerde maatschappij. Zelf uit een familie van ‘miners’ komende, weet Gerry maar al te goed hoe het voelt om als immigrant naar Amerika te komen om er in de koolmijnen te gaan werken. Dat verwoordt hij schitterend in ‘Son Of An Immigrant’. In ‘A Soldiers Prayer’ legt hij dan weer de strijd bloot die oorlogsveteranen jaren later nog voeren tegen het naoorlogs syndroom. De inhoud van ‘Pearl Harbor’ behoeft geen verdere uitleg en hoe Woody Guthrie de vloer veegt met Trump, is zonder meer subliem en te horen in ‘Bitch Heaven’. Trump die trouwens ook nog op het toneel verschijnt in afsluiter ‘What Would Jesus Do?’
Kortom ‘Anger Management’ is een album waar de teksten, zoals het hoort, alle aandacht opeisen. Dat Gerry Spehar die niet verpakt in agressieve en dreigende, maar in cathcy naar folk, Americana, country en blues lonkende melodieën, bewijst dat hij een ware vakman is. ‘Anger Management’ is het ontdekken meer dan waard!

Lambert Smits (5)

Gerry Spehar is the Woody Guthrie of this time. In a sublime way, in catchy songs, he denounces the contemporary political and social situations. Highly recommended!

Eric Congdon: Into The Woods

11/4/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Huckleberry
Legend Of Blowing Rock
Becka’s Train
Cool Mountain Morning
Smoky Mountain Medicine Man
Enter In Silence
Requiem For John Fahey
Ballad Of Brando
Cuffs
Carolina Stroll

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Eric Congdon

Deze uit Asheville, NC komende artiest wil zich niet op één muziekgenre vastpinnen. Of het nu blues, Americana, folk of bluegrass is, ze maken allen deel uit van zijn songs. Songs die hij live vaak speelt op festivals, waarbij hij graag zijn gage afstaat voor de Autism Science Foundation. Een aandoening die Eric via zijn dochter, die eraan lijdt, van dichtbij meemaakt. Via zijn muziek probeert hij deze mensen toch wat aangename momenten te bezorgen en hoop te geven, wat hem zeker zal lukken, want Eric is een krak op de akoestische gitaar. Zijn vingervlugheid etaleert hij meteen in het instrumentale ‘Huckleberry’. Een knap staaltje muzikaal vakmanschap dat Becka Bletz nog eens overdoet in het folky bluegrass getinte, zich als een trein op snelheid trekkende ‘Becka’s Train’. De meeste gezongen nummers zitten in het singer/songwriter hoekje, met uitzondering van het bijna 7 minuten durende ‘Smokey Mountian Medicine Man’ dat serieus wat blues herbergt.
‘Into The Woods’ biedt een mooi samengaan van akoestische instrumentale en gezongen nummers. De eerlijkheid gebiedt ons echter om te vermelden dat de instrumentale nummers het meest imponeren.

Lambert Smits (3 ½)

Acoustic album with instrumental and vocal songs in the singer / songwriter and folk genre.

Joan Baez: Whistle Down The Wind

8/4/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Whistle Down The Wind
Be Of Good Heart
Another World
Civil War
The Things That We Are Made Of
The President Sang Amazing Grace
Last Leaf
Silver Blade
The Great Correction
I Wish The Wars Were All Over

Platenlabel
Proper Records

Labelnummer
PRPCD146P

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Prescription PR

Website Artiest
Joan Baez

Joan Baez is:

Een dame met een palmares om u, mevrouw, hare hoogheid tegen te zeggen.
Een dame met een achternaam die legio uitspraken kent. We sommen er een aantal fonetisch op: 'Base', 'Basz', 'Bes', 'Bajez', …

Deze prelude als kleine zijnoot. Een tweede zijnoot alvorens het echte werk aan te vatten. Uw recensent denkt niet zo gek vaak aan mevrouw Baez. Meer nog: eerder zelden. Nu wil het toeval dat dit onlangs wel gebeurde. Meer bepaald op de dag dat de heer Otis Gibbs concerteerde in een cultuurhuis dat uw schrijver van dienst al eens frequenteert. Terwijl de heer Gibbs zich opmaakte voor zijn performance, zat een ander – mij onbekend – heerschap vrolijk te lezen in Joan’s biografie. Op zo’n moment durven de gedachten al eens afdwalen richting Joan. Hoe zou het met haar zijn? Zou er iets nieuw op stapel staan? En, alsof de duivel er mee gemoeid is … ’s daags nadien wordt me een exemplaar van ‘Whistle Down The Wind’ in de handen geduwd...
Met andere woorden: Joan heeft een nieuw plaatje uit. Een decennium hebben we erop moeten wachten. Naam van dit langverwachte door John Henry geproducete wapenfeit: 'Whistle Down The Wind'. Mooie titel, die iets Waitsiaans klinkt. Wat niet geheel toevallig is, gezien de albumtitel en het openingsnummer van de Meester zelve werden geleend. Alsook nummer 7 ‘Last Leaf’. Terwijl ‘Be A Good Heart’ en ‘Silver Blade’ dan weer geërfd werden van Josh Ritter. De betere verstaander heeft het in de smiezen. Mevrouw Baez speelde, het motto ‘beter goed gepikt, dan slecht bedacht’ indachtig, gretig leentjebuur bij collega-muzikanten. Resultaat: een ingetogen en minimalistisch begeleid eerbetoon aan haar favoriete tekstbrouwers. Dit op gedegen wijze. Geen sprake van verkrachting, des te meer van respectvol omgaan met geleend werk.
Zeer mooi. Een album om gekluisterd naar te luisteren. Te blijven luisteren zelfs. Vanaf de eerste track wordt de luisteraar op sleeptouw genomen door de weemoedige klanken van een zingende zaag (en nee … we doelen hiermee niet op de kranige 77-jarige artieste zelf) … en dit sleeptouw blijft gespannen tot de slottrack. Een plaat die kan tellen als tour-afscheid (noot van uw recensent: met de aan ‘Whistle Down The Wind’-gelinkt concertreeks neemt Baez afscheid van formeel touren). Knap werk, Joan. Niks dan lof.

Jan Coonen (4 ½)

Whistle Down The Wind … hell of homage, hell of a tour-farewell!

Norman Baker: Staying Blue

6/4/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Shipping Forecast
Nice And Loose
It Cut’s No Ice
Lowdown Blues
The Man In The Moon
The Woman In Grey
Slipping Through My Fingers
Bell Bottom Breeze
The Belly Of The Beast
Just Stay Blue
Perhaps

Platenlabel
Angel Air records

Labelnummer
SJPCD513

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Angel Air records

De Brit Norman Baker is de zanger van The Reform Club. Dit is zijn eerste solo-album. Het werd een verzameling van zeemans- en drinkliederen. De Keltisch- , country- en folkinvloeden zijn over heel de cd te ontdekken. Het zijn aardige, soms leuke songs, maar meer ook niet. Baker schreef alle songs samen met gitarist en snarenstreler Duncan Campbell. Accordeon, viool, lapsteel en andere instrumenten gekend voor het folkgenre, kleuren de songs sober in. Je krijgt zin in een Ierse of Britse pub waar de stamgasten de armen inhaken en heen en weer zwiepend, brallend en dronken de liederen meeschreeuwen.
En daar komen we bij het grote minpunt van Norman. Hij kan misschien wel een aardig liedje schrijven, maar hij zou het zingen beter aan iemand anders overlaten, want hij is allesbehalve toonvast en zingt zelf vaak op het randje van of helemaal vals.

Peter Jacobs (3 ½ )

A compilation of nice drinking/pub songs. You think you’re in an Irish or British pub where everyone sings along and gets drunk. Even Norman sounds drunk most of the time. He surely can write a song, but singing he better leaves to other people!

You Are Wolf: Keld

28/3/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Baffled Knight/The Shepherd Lad (intro)
As Sylvie Was Walking
Breathe In Breathe Out
George Collins
Down In The Willow Garden
If Boys Could Swim
Dragonfly
Witch of the Westmerlands
Charm
The Weeper (feat. Lisa Knapp)
Drowndown
Let Them Be Left (feat. Robin Robertson)

Platenlabel
Firecrest Records

Labelnummer
Promo Cd

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Prescription PR

Website Artiest
You Are Wolf

Wat een geluk dat de dame (Kerry Andrew) en heren (Sam Hall en Peter Ashwell) van You Are Wolf in Groot-Brittannië wonen en niet in Opoeteren, want ze hadden hun bandnaam kunnen veranderen in You Were Wolf. I know, zeer flauw-actua-grapje, maar elke insteek is er een. Nietwaar?

Let’s get to the point. You Are Wolf heeft een nieuwe plaat, genaamd ‘Keld’ uit. Seg recensent, dat is toch niet zo bijzonder. Is dat niet hetgeen ambitieuze bands doen? Plaatjes uitbrengen? Klopt inderdaad beste lezer, dat doen ze, maar graag vestigen we toch even de aandacht op het feit dat dit Britse bandje dit toch wel op speciale wijze doet. Waar het ‘kaf’ van de bands zich vastpint op een bepaald genre en het hier bijhorende instrumentarium bespeelt, durft het ‘koren’ al eens op de één of andere manier ‘uit-de-doos-te-denken’. En You Are Wolf is koren. Niettegenstaande ze overduidelijk muziek maken die te categoriseren valt als Engelse traditionele folk (weliswaar met een twist), houden ze niet halsstarrig vast aan het traditionele instrumentarium, maar durven ze – zonder afbreuk te doen aan het folk-gevoel – elektronica en niet aan folk gerelateerde instrumenten te integreren in hun nummers.

‘Keld’ is het oude Noord-Engelse woord voor – en we spieken – ‘the deep, still, smooth part of a river’. Zeg maar: stilstaand- of zoetwater. Wat tevens het thema werd waarrond deze conceptplaat werd geconcipieerd. Een bonte verzameling eigen en traditionele nummers over waternimfen, watergeesten en verdrinkende jongetjes … op originele folky wijze gebracht! Een album dat liefhebbers van Engelse Folk zonder twijfel zal bekoren!

Jan Coonen (3 ½)

Folk v.2.0. Tradition in a new look.