KEYS AND CHORDS
  • HOME
  • MUSIC NEWS
  • ALL CONCERT REPORTS
  • CD REVIEWS 2025
  • VINYL REVIEWS 2025
  • BOOK REVIEWS
  • INTERVIEWS / ARTICLES
  • COMING EVENTS
  • CONTACT PAGE
  • DISCLAIMER / COPYRIGHT POLICY

  CD & vinyl   REVIEW BLOG

Raglans: Raglans

29/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Digging Holes
  2. (Lady) Roll Back The Years
  3. Fake Blood
  4. Before Tonight
  5. Natives
  6. White Lightning
  7. Not How
  8. High Road
  9. The Man From Glasgow
  10. Down
  11. Born In Storms
Platenlabel
Gentlemen Recordings

Labelnummer
IRL 082

Distributie
Bertus

Website Artiest
Raglans
Toen ik deze cd in mijn lader stak en de eerste noten uit mijn luidsprekers knalden, dacht ik meteen dat ze stuk waren gesprongen. Neen, het is de sound van dit Iers viertal die met dit debuut bewijzen dat indiepop nog steeds zeer levendig is.
Wat we hier te horen krijgen is niets anders dan opgewekte, melodische popmuziek waarbij stilzitten geen optie is.
Raglans is samengesteld uit Stephen Kelly, Conn O' Ruanaidh, Rhos Horan en Sean O’Brien en zijn uit Dublin afkomstig.
Ze tourden reeds als support van o.m. The Libertines, The Strypes, Twin Atlantic en The Fray. Ze stonden dit jaar ook op de affiche van het Nederlandse Eurosonic Noorderslag 2015 festival.
Deze debuutschijf verscheen reeds eind 2014 maar komt nu pas in België op de markt. Ze hebben dus in 2015 meer dan voldoende tijd gehad om hun debuut te promoten.
Om de oorsprong van hun naam te weten hoeven we er het werk van Patrick Kavanagh op na te slaan en dan kom je zonder twijfel op ‘On Raglan Road’ terecht.
Hun muziek is zeker niet revolutionair getint maar de muziek blijft, zelfs na een lange tijd, doorheen je hoofd spoken omdat alle nummers boordevol tempo’s zitten. Je krijgt tussen twee nummers in geen tijd om te bekomen of je af te vragen wat je juist beluisterd heb.
Aanstekelijk, maar dan in de positieve zin, zo mogen we dit schijfje zeker aanbevelen, het gaat om -en hier gaan we weer- vier getalenteerde jonge kerels uit Dublin Ierland. ‘Down’ en ‘Born In Storms’ zijn zowat de songs waarin we een mildere vaart van de tempo’s vinden. Maar als je liever gaat voor de snelle ritmes, dan zit je goed met ‘Before Tonight’, ‘Digging Holes’ en nog enkele andere prachtige nummers op deze schijf.
Op 11 december staan ze op het Gentse Glimps festival en je kan hen omstreeks 23:30 gaan bewonderen in de St. Jacobskerk aldaar. Wees voorbereid want Raglans zullen een positieve aanslag op je gehoor én gemoed doen. Je bent verwittigd! Zeer lovenswaardig album!

Alfons Maes (4)
0 Opmerkingen

Murray Kinsley & Wicked Grin: Stormy Water

29/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Dance Pretty Mama
  2. By My Side
  3. Shine
  4. Everybody Oughta Make A Change
  5. Evil Coming Round
  6. I’m Mad
  7. Fast Fast Car
  8. Death If You Find Me
  9. Talk Is Cheap
  10. You’re Gone
  11. Let Me Love You
Platenlabel
Phoenix Records

Labelnummer
PRCD003

Distributie
Phoenix Records

Promo-agent
Sarah French Publicity

Website Artiest
Wicked Grin
Murray Kinsley en zijn Wicked Grin zijn een Ottawa gebaasd roots, rock en bluesband. Naast zanger/gitarist Murray Kinsley vormen Rod Williams (harmonica/vocals), Leigh-Anne Stanton (bas), Liam Melvill (drums, percussie), Alain McCann (piano, Hammond Orgel) en Jason Jaknunas de basis voor de band Wicked Grin. Vorig jaar speelden ze op heel wat grote festivals, toerden onafgebroken door West-Canada en wonnen ook de Maple Blues Award voor ‘New Artist of The Year’. Het tweede album ‘Shame On Me’ werd ook uitgeroepen tot ‘Best Canadian Blues Rock Album’ door The Blues Underground Network en bracht het tot nr.3 in de Blind Lemon’s Top 20 Canadian Blues album charts. Voortbouwend op dit succesalbum promoten ze nu volop hun derde langspeler ‘Stormy Water’.
De heavy rocker ‘Dance Pretty Mama’ mag de dans openen. Murray’s opgewekte en intrigerende stembanden vloeien regelrecht in Williams harpschikkingen. In het moderne ‘By My Side’ wordt bewust wat gas teruggenomen, net zoals in het zwaarmoedige ‘Shine’, waar het trommelgerof en knappe slidegitaar weelderig tieren.
Bij John Estes, de enige cover trouwens, leenden ze ‘Everybody Oughta Make A Change’. De herwerkte muzikale arrangementen in de song zorgen voor opgewekte gitaarriffs en blijmoedige bluesharptunes. De track ‘Evil Coming Round’ klinkt gretig en dat is eigenlijk niet anders bij ‘I’m Mad’. In de Texas bluesrockers ‘Fast Fast Car’, ‘Death If You Find Me’ en het afsluitende ‘Let Me Love You’ wordt plankgas geven. Williams beklijvende harp, Murray’s onkreukbare girtaarriffs en de beukende drumpartijen zorgen alweer voor stellaire ogenblikken. Het nummer ‘Talk Is Cheap’ draagt dan weer die knappe upbeat en dansbaarheid met zich mee.
Het album ‘Stormy Water’ is dan ook een leuk hebbeding.

Philip Verhaege (4½)
The album ‘Stormy Water’ should not be missing in your collection…
0 Opmerkingen

Eyes Of Blue: In Fields Of Ardath - Remastered & Expanded Version

29/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Merry Go Round (From the film ‘The Toy Grabbers’)
  2. The Light We See
  3. Souvenirs (Tribute To Django Reinhardt)
  4. Ardath
  5. Spanish Blues
  6. Door (The Child That Is Born On The Sabbath Day)
  7. Little Bird
  8. After The War
  9. Extra Hour
  10. Chances
Bonus Track
  1. Apache
Platenlabel
Esoteric Recordings

Labelnummer
ECLEC 2523

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Geen gevonden
Na het debuut bracht Eyes Of Blue in record tempo hun twee langspeler op de markt.
Dit keer helaas zonder Wyndham Rees. Wat meteen aan dit album opviel was dat we er nu een strakkere progressieve lijn in terugvinden.
Met de opener ‘Merry Go Round, dat ook te horen is in de speelfilm ‘The Toy Grabbers’, is meteen het eerste staaltje van progressieve rock geleverd, luister ook naar de tempowisselingen, meteen een eerste hoogtepunt. ‘Souvenirs’, een instrumentaaltje en gecomponeerd door onze eigen Django Reinhardt, is dan weer iets totaal anders en het werd een variatie op het origineel. Dus een pure tribute hier.
Met ‘Spanish Blues’, van de hand van Graham Bond, gaan we een meer luchtige en  tevens wat jazzy richting uit. Meteen ook de tijd dat de gitarist zich van zijn betere kant laat horen. Als we dan toch over hoogtepunten spreken, zet deze er dan maar bij.
Met de smoelenschuiver in de voorste rijen krijgen we het meer bluesy getinte ‘After The War’. ‘Chances’ is dan weer een van die momenten waarin duidelijk het verschil wordt gemaakt tussen henzelf en sommige van hun soortgenoten.
Het was ook uitkijken wat ze van de Shadows’ klassieker ‘Apache ‘69’, als extra track hier, hadden gemaakt. Het nummer van Jerry Lordan krijgt hier een fantastische opsmukbeurt en de meerwaarde komt uit de hoek van alweer de keyboards. Dit nummer werd als single uitgebracht in 1969. Schitterende versie en mag ook bij de hoogtepunten gerekend worden.
Dit album is misschien wel het beste voorbeeld waarvoor Eyes Of Blue stond. Het werd een muzikaal, soms ietwat experimenteel avontuur dat veel ruimte liet voor toekomstige ontwikkelingen. Helaas kregen ze nooit de kans om te ontdekken waar deze reis hen zou naartoe leiden.

Alfons Maes (4½)
Eyes Of Blue were strong musicians. During their short lived career they had strong rivals but thanks to the diversity in their songs they could still distinguish themselves with many of their contemporaries.
0 Opmerkingen

Eyes of Blue: Crossroads Of Time – Remastered & Expanded Version

29/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Crossroads Of Time
  2. Never Care
  3. I'll Be Your Friend
  4. 7+7 Is
  5. Prodigal Son
  6. Largo
  7. Love Is The Law
  8. Yesterday
  9. I Wonder Why
  10. World Of Emotion
  11. Inspiration For A New Day
Bonus Track
  1. Q III
Platenlabel
Esoteric Recordings

Labelnummer
ECLEC 2522

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Geen gevonden
Net zoals vele andere progressieve bands uit eind jaren zestig,  ging ook deze band gebukt onder het juk van slechte – of totaal geen-publiciteit die de platenlabels toen hanteerden. Blijkbaar hadden ze alleen maar voeling met de destijds grote namen en liet men de minder bekende bands maar al te graag op een zijpad achter.
Eyes Of Blue was een van deze vele outfits. Maar ze hadden een groot voordeel:  ze winnen in 1966 de vermaarde ‘Beat Contest’-prijs uitgeschreven voor het Britse muziekblad Melody Maker. Dat leidde tot een contract bij het progressieve sublabel Deram (Decca).
Nadat enkele singles werden uitgebracht, vertoonde producer Lou Reizner, een Amerikaan die nog school liep met Quincy Jones,  een serieuze aandacht voor hen.
Dankzij Esoteric Recordings worden hun twee albums weer onder de aandacht van het grote publiek gebracht en nu met extra tracks.
De legendarische Welsche band bestond toen uit Gary Pickford-Hopkins (vocals – zanger bij o.m. Rick Wakeman, Wild Turkey en overleden in 2013), Wyndham Reese (vocals), Phil Ryan (ex-Ancient Grease, Pete Brown, Big Sleep, keys), Ray “Taff” Williams (ex-Neutrons, Ian Gomm, Bonnie Tyler, Pete Brown, gitaar), Ritchie Francis (ex-Buzzy Linhart, Big Sleep, bas) en John Weathers (ex-Ancient Grease, Graham Bond, Big Sleep, Gentle Giant, drums). En zoals u kan lezen beschikten ze over een indrukwekkende staat van verdienste.
‘Crossroads Of Time’ was hun eerste langspeler die via Mercury in 1969 op de markt kwam.
Elf nummers vonden we op de originele langspeler en nu werd er één extra track aan toegevoegd.
Her en der duiken er oosterse tintjes op en dat geeft een extra dimensie aan sommige van hun songs. Dat deze outfit au serieux moest genomen, bewees de legendarische Quincy Jones, die samen met hen aan de soundtrack werkte van o.m. ‘The Toy Grabbers’ en ‘Connecting Rooms’ en in laatstgenoemde hadden ze zelfs nog een kleine cameorol.
Wat me meteen opviel bij ‘Love Is The Law’ is dat het nummer blijkbaar geschreven werd in de schaduw van de Animals grote hit ‘Don’t Let Me Be Misunderstood’. Luister maar eens goed en de  vraag is dan weer: wie heeft van wie gepikt?
Veel nummers zitten vol met schitterende orgelondersteuning, ‘The Prodigal Son’ en ‘Never Care’ bewijzen dat je met een orgel –Hammond of niet- een meerwaarde kunt  creëren.
Op dit debuut gingen de jongens even te leen bij de Beatles en maakten van het klassieke ‘Yesterday’ nu een echte progressieve versie. Met meer dan één stemmetje dan in het origineel maken ze er nu iets totaal nieuws van. Ook hier komt het orgel weer op het voorplan. Zalige momenten.
Het extra instrumentale nummer (de mono versie), ‘Q III’ is dan weer een zo’n nummer dat boordevol met schitterende gitaarriffs zit die in duel gaan met de prachtige tonen van het klavier.
‘Crossroads Of Time’ mogen we zonder nadenken bij de klassiekers uit de progressieve golf van eind jaren zestig, begin jaren zeventig rekenen.
Helaas, maar zij waren geen geval op zich, hadden destijds de regerende platenlabels het voor het zeggen. Promotie kwam zelden uit die hoek en de muzikanten werden gewoon aan hun lot over gelaten… ondanks het toch schitterende werk dat ze steeds wisten te leveren.

Alfons Maes (4½)
We consider 'Crossroads Of Time' as a classic album from the progressive wave of the late sixties and early seventies in Britain. That is a fact!
Unfortunately, and they were not alone, the reigning record companies didn't make a lot of promotion for young beginning bands. Promotion rarely came out of that corner and the musicians were just left on their own ... despite their strong albums ...
0 Opmerkingen

Bob Margolin: My Road

29/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. My Whole Life
  2. More And More
  3. I Shall Prevail
  4. Goodnight
  5. Understanding Heart
  6. Low Life Blues
  7. Bye Bye Baby
  8. Young And Old Blues
  9. Ask Me No Questions
  10. Feelin’ Right Tonight
  11. Devil’s Daughter
  12. Heaven Mississippi
Platenlabel
VizzTone Label Group

Labelnummer
SR R002

Distributie
VizzTone Label Group

Websit Artiest
Bob Margolin

Bob Margolin is geboren en getogen in Brookline in 1949 en begon met gitaar spelen ergens in de jaren ‘64. Zijn eerste verschijning op plaat was met de Boston psychedelische band Freeborne en het album ‘Peak Impressions’ uit 1967. Steady Rollin’ Bob Margolin was gedurende de periode 1973- ‘80 gitarist bij blueslegende Muddy Waters. Gedurende die periode heeft Bob ook vijf albums opgenomen met Muddy en speelde naast hem in de Martin Scorcese’s film ‘The Last Waltz’, en begeleide ook Johnny Winter op ‘Nothin But The Blues’. In 1980 begon Bob zijn eigen band en heeft inmiddels ook heel wat eigen materiaal ingeblikt. Nu mag Steaddy Rolli’ Bob Margolin zijn nieuwste album ‘My Road’ voorstellen. Op het hoesje liggen naast Margolin zijn twee border collies. Een van hen is Colleen, de jongere collie is genaamd Cap. Maar dit louter ter info.  Met minimale bezetting van Chuck Cotton (drums, vocals) en Ted Walters (harp, vocals) speelt Bob uitstekend gitaar en is hij ook sterk bij stem. Het album bevat 12 tracks, waarvan 6 nieuwe Margonlin songs, en is haast een persoonlijk understatement van Margolin.  
Het is een onthulling wie hij persoonlijk en muzikaal vandaag wel voorsteld. Het album ’My Road’ is een rit met moderne uitdagingen, maar ook een van ironie en de lessen van het ouder worden. Tekstueel gaat het om het bereiken van de ware liefde, het rouwproces en zelfs zijn zeven jaar bij de Muddy Waters band komen aan bod.
Het album werd geproduceerd door de Grammy Award- winnende producer Michael Freeman en werd opgenomen in de Fidelitrium Recordings Studios in Kernersville, NC.  Het schijfje opent met de heavy gitaarriffs van ‘My Whole Life’, om snel te vervolgen met het luchtige ‘More And More’. De vette gitaargroove van
‘I Shall Prevail’ staan kenmerkend voor het album. Met de nummers ‘Goodnight’ en het sompige ‘Understanding Heart’ gaan we onverwijld terug naar de Mississippi Delta. Het opwindende ‘Low Life Blues’ werd ooit bij elkaar gepend door wijlen
Sean Costello, die ons helaas veel te vroeg verliet op 15 april 2008. Na dit toch wel emotioneel hoogtepunt leidt Bob ons haast acapella en gospelgevoelig naar Nappy Brown’s ’Bye Bye Baby’. En Margolin zou Margolin niet zijn als hij ons ook eens naar Chicago brengt met het hoog oplopende ‘Young And Old Blues’. Na deze wijze levensles dient hij ons country gewijs van antwoordt in het nummer ‘Ask Me No Questions’. De standaard bluestrack ‘Feelin’ Right Tonight’ brengt ons naar de heerlijke arrangementen van ‘Devil’s Daughter’ en het afsluitende slidegitaar begeesterde ‘Heaven Mississippi’, waar alle bluesgrootheden der aarden de revue passeren. Steady Rollin’ Bob Margonlin heeft alweer een sterk album geproduceerd.

Philip Verhaege (5)
Steady Rollin 'Bob Margolin presents with ‘My Road’ a very strong album.
0 Opmerkingen

Vowws: The Great Sun

28/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. The Great Sun
  2. Against The Gates
  3. Holy Youth
  4. Stranger
  5. Councillor
  6. The Only One
  7. It’s You
  8. Losing Myself In You
  9. Crying
  10. The Season
  11. Waiting For Me
Platenlabel
Cleopatra Records

Labelnummer
CLP 2353

Distributie
Cleopatra Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Vowws
Gary Numan scoorde in 1981 met zijn band Tubeway Army het hitnummer ‘Are friends electric’. Het was een hoogdag voor de Britse new wave. Nadien volgde nog een hitje met ‘Cars’ en tegenwoordig tapt hij nog steeds onder eigen naam uit hetzelfde vaatje. Vowws wil echter een belofte nakomen.
Waarom dit even duiden? Omdat alle hedendaagse bands wel aan iemand of iets schatplichtig zijn. Zo ook met de cd ‘The great Sun’ van de Brooklyn-based band Vowws. Zij hebben de master Gary Numan zelfs kunnen overtuigen om even mee te zingen. Matt en Rizz, een duo met Australische en Iraanse roots, leveren een aantal schitterende industriële popsongs die zich echt wel staande houden. Hiervoor kregen ze wat hulp van vriend producer Kevin McMahon (Swans). Dark beats, distortion, gothic intro’s met industrial synths die de hoofdrol opeisen.
Een leuke plaat, ook verschenen op vinyl trouwens, en nu ook te downloaden met een nieuwe video bij de song ‘Councillor’. Met opzet filmden zijzelf met een amateuristische skill, waardoor de krachtige song in je hersenen wordt gebrand.
‘The only one’ daarentegen roept onvermijdelijk een desolaatheid op, waar het gothic koppel bewijst binnen de lijntjes te kunnen componeren. Let even op de verschillende lagen : op de achtergrond hoor je bv. summier een sfeerbepalende sirene.
‘Losing myself’, mede gecomponeerd en gezongen door Gary Numan, lijkt op snel kunst-en vliegwerk zonder afwerking of einde, en degradeert. Spectaculair kan je die samenwerking niet noemen, en op de publi na, volstrekt overbodig.
De meeste songs duren tussen de 3 en 4 minuten, standaard voor een potentiële hit. Misschien nog niet met ‘The great sun’. Maar hou Vowws in de gaten, een beloftevol duo dat vast van plan is de wereld te veroveren.

Line up:
  • Matt (guitar, vocals)
  • Rizz (keyboard, vocals)

Marino Serdons (3½)
Most of the songs last between 3 and 4 minutes, a standard for a potential hit. Maybe not yet with 'The great sun'. Follow Vowws because this promising duo has the intention to conquer the world.
0 Opmerkingen

V.A.: Blues Harp Woman

28/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks
CD1:
  1. Paul Rangell: Harmonica Girl
  2. Roxy Perry: Roadmaster
  3. Stacy Jones Band: Heavy Water
  4. Big mama Thornton: Down Home Shakedown
  5. Lynnann Hyde: Blues
  6. Trina Hamlin: Down To The Hollow
  7. Tracy K: Stop! Wait A Minute
  8. Teresa ‘T-Bird’ Lynne: One More Lie
  9. Octavia: Naughty Girl
  10. Kat Baloun: Why You So Mean To Me
  11. Beth Kohnen: Ain’t Easy
  12. Jane Gillman: Stuck On You
  13. Zola Moon: Mechanical Beast
  14. Mattie Phifer: Please Call Daddy
  15. Dorothe Jane ‘DJ’ Gosper: Sadder Than Sad
CD2:
  1. Jenny Kerr: Cash Is King
  2. Cheryl Arena: Blues Got Me
  3. Annie Raines: Lookin’ Good
  4. Marion Turner: He’s Gone
  5. Terry Leonino: Meet Me Where They Play The Blues
  6. Dana Dixon: Crazy Maisie
  7. Beata Kossowska: Everybody’s Dancin
  8. Jill Fromewick: Take The Lead
  9. Diana Redlin: Never Leave Me Home
  10. Christelle Berthon: Summertime
  11. Judy Rudin: Hit The Road
  12. Cecilia Loforti: Doctor C
  13. Marie Coyote: Rikers Island
  14. Jackie Merritt: Fast Food Mama
  15. Big Nancy: Bring It On Home (To Me)
  16. Rhonda Rucker: Rhonda Alla Blue
Platenlabel
Ruf Records

Labelnummer
RUF 1222

Distributie
V2 Records Benelux

Website Artiest
Ruf Records
Op het gerenommeerde Duitse blueslabel Ruf Records is zopas een compilatie dubbel-cd verschenen dat welgeteld 31 nummers rijk is en zo goed is voor ruim 2u17min. uitstekende bluesmuziek. Een eerste voorsmaakje kwam er reeds in 2005 met het dubbelalbum ‘Blues Guitar Woman’. Nu 10 jaar later spelen opnieuw de vrouwen een hoofdrol, maar ditmaal zijn ze allen voorzien van een bluesharp. Het album werd samengesteld door de Amerikaanse DJ Norman Davis. Het herbergt heel wat bekende en minder bekende artiesten die moeiteloos hun visitekaartje afleveren. Big Mama Thornton is eigenlijk grotendeels verantwoordelijk voor deze compilatie. Toen Norman Davis tijdens zijn radioprogramma een nummer van Thornton op de draaitafel legde, merkt hij een knappe harpsolo op tijdens het nummer. Het was Big Mama ‘herself’ die de harpriff inspeelde. Het was de eerste keer dat Norman een vrouwelijke harpspeelster aan het werk hoorde. Na heel wat denkwerk startte hij de website Hermonica.com op om zo zijn idee kenbaar te maken aan de buitenwereld. Het duurde uiteindelijk een aantal jaar voor hij alle songs had geregistreerd. Maar uiteindelijk is het album klaar en staat op het punt om een uniek deel van de muzikale bluesgeschiedenis te worden. Het opent alvast heel wat perspectieven en vult een soort leegte op die in het universum van de blusgeschiedenis was ontstaan. Naast de uitstekende prestaties op de bluesharp neemt het vrouwelijk schoon ook plaats achter de microfoon. De sound varieert uiteraard van stevige Chicago blues zoals Paula Rangell en Tracy K naar de standaard bluestunes van Stacy Jones. De akoestische sound van Lynnann Hyde en Trina Hamlin brengt ons naar de oevers van de Mississippi Delta. De opwindende live klanken van Annie Raines en de hemelse ballade van Teresa ‘T-Bird’ Lynne zijn alweer knappe hoogtepunten. De bands Octavia en Cheryl Arena serveert pittige bluesrock. Maar ook Big mama Thornton is van de partij en dit wel met het nummer ‘Down Home Shakedown’, origineel uit 1965. Nog enkele opvallende songs zijn de boogiewoogie nummers van Roxy Perry, hier ondersteunt door een blazerssectie, en de Engelse diva Dana Dixon. De jazzy getinte licks van Jill Fromewick zijn een rustpunt op het tweede album, maar in het rockgetinte ‘Never Leave Me home’ van Diana Redlin wordt alweer plankgas geven. Het moeten niet altijd de mannelijke tegenhangers zijn die in de spotlights staan. Ook de vrouwen staan hun ‘ mannetje’ op de bluesharp.
Het album ‘Blues Harp Woman’ is een ontdekking en een absolute aanrader!

Philip Verhaege (5)
Is it a privilege for men to stand in the spotlight? No, we thought not. Just listen to this CD, with women in the lead. Blues ecstasy down the line...
0 Opmerkingen

Speedbuggy USA: South Of Bakersfield

28/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Still Movin’ On
  2. 1000 Miles From Nowhere
  3. Wrong Side (Feat. Bunny West)
  4. Set ‘Em Up
  5. Rusted Cars
  6. Liars, Thieves And Ramblers
  7. Git Yer Wagon Rollin’
  8. Bakersfield
Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo-CD

Distributie
Niet Gemeld

Promo-agent
KG Music Press

Website Artiest
Speedbuggy USA
Nu ben ik niet echt een fervent liefhebber van punk maar wat deze band met hun nieuwe release neerzetten kunnen we echt geen punk of zelfs New Wave noemen.
Speedbuggy USA is een Amerikaanse outfit en is samengesteld met Timbo (vocals, mandoline), Seth von Paulus (lead gitaar, producer), Brady Sloan (bas), Christos Hansen (drums) en aan de pedalsteel Greg McMullen. Afkomstig en residerend in Bakersfield, Ca. afkomstig zijn gingen ze voor deze nieuw dit nieuwe muziekpalletje inspiratie halen in de diepe moerassen van Louisiana en namen die mee naar hun homestede. En kennelijk hebben ze dat zeer grondig gedaan.
Een schijfje met maar slechts acht nummers, en toch tonen ze hier een grote diversiteit in de songs.
Met ‘Still Movin’ On’ vonden ze inspiratie in de truckers wereld van de USA terwijl ze in ‘Wrong Side’ voor een moeilijke keuze staan: de liefde of de fles, gelukkig loopt het allemaal goed af en dat heeft misschien wat te maken met de inbreng van Bunny West. Van een sterke song gesproken! Het meer uptempo zit dan weer vol leuke pedalsteel geluidjes en de rode draad in deze song is het bekende café fenomeen ‘Happy Hour’ of om duidelijk te maken dat ‘Happy Hour helemaal niet meer happy is.
Als afsluiter krijgen we het schitterende ‘Bakersfield’, en zeg nu nog dat deze kerels geen country muziek kunnen maken.
Met deze toch schitterende cd bewijzen de heren dat ze een bepaalde periode achter zich hebben gelaten en zich nu meer gingen concentreren op de toch nog steeds knappe country muziek. De nummers op dit schijfje slaan je met verstomming, het is gewoon ‘pure’ country zoals we hem nog maar zelden horen. Een band om zeker te boeken voor de komende zomer festivals.

Alfons Maes (4)
With this brilliant album Speedbuggy USA proves that they have left a certain period behind them and are now focusing on a new country music career. The music on this album touches you speechless, it's just "pure" country, as we hear it not very often anymore. A band that should definitely play on a Belgian stage during our summer festivals.
0 Opmerkingen

Matt Jacobs Band: Made Of Stone

28/11/2015

2 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM
 
Tracks:
  1. Good Together
  2. Just God Paid
  3. Karen
  4. Made Of Stone
  5. Miss You
  6. Reach For The Sky
  7. Outro (The Lick)
Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo-CD

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Matt Jacobs Band
Matt (gitaar) en Bram Jacobs (drums) en bassist Dirk Pauwels zijn geboren rockers. Het Utrechtse trio haalde de mosterd bij de klassieke seventies rock en ‘over the top’ eighties rock en blues. Met een uniek combinatie van al deze invloedrijke muziek creëren ze meteen ook een eigen sound en doken ze eind juni een drietal dagen de Artsound Recording Studios in. In de twee eerste nummer ‘Good Togheter’ en de
ZZ Top klassieker ‘Just Got Paid’ razen Matt’s gitaarriffs weelderig. Meteen is ook duidelijk dat bassist Dirk Pauwels over de geschikte stembanden beschikt voor dit heavy rockgenre. In het instrumentale ‘Karen’ wordt heel gas teruggenomen en is een heilzaam rustpunt aangebroken. De track ‘Made Of Stone’ is ingezaaid met een uitermate knappe blues shuffle. Van dit aanstekelijke ritme gaat het onverwijld naar het zwaarmoedige ‘Miss You’ en de dansbare ritmiek van de rocksong ‘Reach For The Sky’. Het afsluitende ‘Outro’ (The Lick) is alweer een magische instrumentale hoogtepunt die de naam Matt Jacobs Band meer dan waardig maakt. Knap!

Philip Verhaege (4½)
2 Opmerkingen

Jordan Officer: Blue Skies

28/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Blue Skies
  2. Got You On My Mind
  3. It’s You I Love
  4. Shot Of Rhythm And Blues
  5. Chains Of Love
  6. Night Flight
  7. How Long Blues
  8. Thats’ For Me
  9. Then She Kissed Me
  10. When The Deal Goes Down
  11. Takin’ Off
Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
JOCD 7979

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Sarah French Publicity

Website Artiest
Jordan Officer
Zanger, componist en gitarist Jordan Officer werd vooral bekend als jazzgitarist en medeoprichter van de Susie Arioli Band featuring Jordan Officer. De band werd ontdekt op het Montreal Jazz Festival in 1998 en verwierf hiermee ook enige internationale  bekendheid. In 2010 werd Jordan’s titelloze debuutalbum bekroond tot ‘Album of the Year’ door Jazz Creation en de l’ADISCO Quebec Music Industry Association. In juli 2013 verhuisde de familie Jordan voor zes maanden naar New York en schreef hij er zijn eerste full-lenght blues album ‘I’m Free’. Dit album diende als introductie voor Jordan als bluesartiest. Nu heeft de brave man zijn albumµ ‘Blue Skies’ boven de doopvond gehouden. Het is een ware smeltkroes van blues en jazzy beïnvloede klanken. De openingstrack is een nummer van Tom Waits, maar Jordan was zo inventief om er heel wat jazzy arrangementen in te verweven. Gesteund door Alain Bergé op drums en bassist Sage Reynolds vloeien er namelijk ook heel wat bluesschikkingen doorheen Jordan’s soepele stembanden. Bij Fats Domino haalde hij ‘It’s You I Love’ en de New Orleans ritmiek ligt overduidelijk in Officer’s ingetogen gitaarriffs. Net zoals bij het luchtige en sixties rockgetinte ‘Shot Of Rhythm And Blues’, waar de meerstemmigheid de dans mag openen. De welsprekende gitaarriffs van ‘Chains Of Love’ vormen de basis voor deze klassieke bluesballade. De nummers ‘Night Flight’ en ‘Takin’ Off’ zijn hier helaas de enige originele tracks. Beiden hebben het Tex Mex ritme en op deze laatstgenoemde song komt zelfs Augie Meyers ons verblijden met zijn orgeltunes. Het sobere ‘How Long Blues’ is origineel van Leroy Carr en wordt in deze tijdsgeest dan ook getokkeld. In hetzelfde tijdsvak kunnen we ook ’That’s For Me’ onderbrengen. De gitaarsnaren aanhef van Jordan is dan ook van levensbelang voor de sound. De originele muzikale timing van ‘Then She Kissed Me’ en  Bob Dylan’s ‘When The deal Goes Down’ zijn alweer knappe verwerkingen voor deze release. En daar staat dit schijfje eigenlijk bol van!

Philip Verhaege (4½)
Jordan Officer bashing with this release on the big gate. For those who open them, there awaits a very pleasant surprise.
0 Opmerkingen

John Del Toro Richardson: Tengo Blues

28/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
Behind the Curtain
I’m Her Man
Love If You Want It
Triple Lindig
The Moment
Can’t Run From Love
Get Met Back To Texas
This I Know
Tall Pretty Baby
Here She Comes
Wild Ride
Tell Me Do You Love Me
Tengo Blues
Platenlabel
VizzTone Label Group

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
VizzTone Label Group

Promo-agent
Richard Rosenblatt

Website Artiest
Del Toro Blues
De Texaan John Richardson groeide op in een muzikale familie. Zijn grootmoeder en haar broers en zussen speelden in een rondreizende mariachi band. Zijn ooms speelde ook vaak op familie bijeenkomsten en dat was de aanleiding voor John om de gitaar in handen ten nemen kort na de eeuwwisseling. Hij luisterde naar Motown, R&B en klassieke rock maar zodra John de blues leerde kennen wist hij meteen dat hij zijn plaats had gevonden in deze muzikale wereld. Zijn partnership met Diunna Greenleaf, zijn rol in de Mercy Blues Band en de steun van het Blue Shoe Project in Dallas, TX leidden hem in 2005 naar de Internationale Blues Challenge in Memphis, TN.
Daar gooide John meteen grote ogen en de bekroning volgde met zijn deelname aan het Pinetop Perkins Grammy bekroonde schijfje ’Joined The Hip’.  Nu heeft John Richardson met ‘Tengo Blues’ een nieuw album te promoten op het label Vizztone Label Group. In samenwerking met heel wat diverse backingleden presenteert John liefst 13 originele tracks. Het album opent met het typerende en Texas leidinggevende ‘Behind the Curtain’. Nick Connoly pianotoetsen vormen samen met The Texas Horns (Mark ‘Kas’ Kazanoff, John Mills en Adalbert ‘Al’ Gomez) en John’s gitaarriffs de basis voor het nummer. De track ‘I’m Her Man’ heeft een Chicago gevoelig onderbouw, maar in ‘Love If You Want It’ trekt men alweer de kar van de Texas tunes. Na dit heerlijk luisterspel gaat het even de jazzy toer op met
‘Triple Linding’. En het kan nog gekker met het mariachi beïnvloede ‘The Moment’. De strakke arrangementen van ’Can’t Run From Love’ vormen de basis voor de Texas bluesrocker ‘Get Me Back To Texas’. De zweterige en emotionele ballade ‘This I Know’ is een rustpunt voor de opwindende partij van ‘Tall Pretty Baby’ waar producer Anson Funderburgh mag opdraven met zijn gitaar. En John trekt de sterke lijn door in het driftige ‘Her She Comes’ en de knallende boogie rocker ‘Wild Ride’. Afsluiten en mijmeren doen we met de instrumentale slowblues van een innemende titeltrack. De release ‘Tengo Blues’ is dan ook meer dan een ontdekking waard.
Het is een zeer aanbevolen schijfje !

Philip Verhaege (5)
The release ‘Tengo Blues' is a great discovery. It is a highly recommended release and one of the albums of the year!
0 Opmerkingen

Jack Bruce & Robin Trower: Songs From The Road

28/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

CD
  1. Seven Moons
  2. Lives Of Clay
  3. Distant Places Of The Heart
  4. Sunshine Of Your Love
  5. Carmen
  6. So Far To Yesterday
  7. Just Another Day
  8. Perfect Place
  9. Bad Case Of Celebrity
  10. The Last Door
  11. Come To Me
  12. White Room
  13. Politician
DVD
  1. Seven Moons
  2. Lives Of Clay
  3. Distant Places Of The Heart
  4. Sunshine Of Your Love
  5. Carmen
  6. She’s Not The One
  7. So Far To Yesterday
  8. Just Another Day
  9. Perfect Place
  10. Bad Case Of Celebrity
  11. The Last Door
  12. Come To Me
  13. White Room
  14. Politician
Platenlabel
Ruf Records

Lablenummer
Ruf 1224

Distributie
V2 Records Benelux

Website Artiest
Jack Bruce
Robin Trower
Toen James Dewar (ex-Stone The Crows - 1942-2002), en één van de allerbeste rockzangers die ooit op deze planeet heeft rondgelopen, komt te overlijden, moest gitaarwonder Robin Trower (ex-Procol Harum) noodgedwongen op zoek naar een nieuwe zanger/bassist.
Jack Bruce was geen onbekende voor Trower, hij had reeds met de bassist van Cream samengewerkt op de uitstekende langspelers ‘B.L.T.’, ‘Truce’, ‘No Stopping Anytime’ (compilatie) en op het iets meer recente ‘Seven Moons’.
Vreemd genoeg heeft Trower, die ook niet meer van de jongste is, beide zangers/basspelers overleefd gezien Bruce vorig jaar het tijdelijke voor het eeuwige heeft ingewisseld.
Via het Duitse (Tomas) Ruf label krijgen we nu in de reeks ‘Songs From The Road’ een leuke cd/dvd dat eigenlijk een re-relaease is van ‘Silver Moos Live’ uit 2009. En de line-up zou niet compleet zijn mochten drummer Gary Husband vergeten te vermelden. Hij verdiende zijn sporen reeds bij o.a. John McLaughlin, Level 42, Randy Brecker en natuurlijk ook bij Jack Bruce. We krijgen dus een herhaling van het concert dat ze gaven in Nederland in De Vereeneging in Nijmegen maar nu krijgen we er ook live-beelden bij. Het concert dat daar te beleven viel was er eentje dat vele fans van zowel Bruce en Trower niet snel zullen vergeten. Het was een concert waarbij de muzikanten zich eens kon amuseren.
Op het menu natuurlijk weer al die schitterende nummers die Jack Bruce ons geschonken heeft. Zo krijgen we ‘Sunshine Of Your Love’ nu in een ietwat trager tempo. Zowat Cream’s grootste hit ’White Room’ klokt nu af op een dikke zeven minuten en was hier een gemis aan het gitaarwerk van Clapton? Neen, we dachten van niet. Robin is een zeer onder gewaard snarenridder die toch, net als die andere gitaarprins Gary Moore, een eigen klank wist te ontwikkelen. Uiteraard staan er nog andere pareltjes op. ‘Carmen’, bijvoorbeeld, is een leuk staaltje van meesterschap en waarin de affiniteit tussen de drie muzikanten wordt onderstreept. Luister ook naar de knappe gitaaruitstap van Trower.
Eigenlijk zou je verwachten dat de cd en dvd aan elkaar gelijk zijn wanneer het om een concertregistratie gaat. Op de dvd vinden we één extra nummer, nl. ‘She’s Not The One’. Voor de rest krijgen we dezelfde songs op zowel cd als dvd.
De belden zijn algemeen genomen zeer kwalitatief maar her en der springen wat hoofden van enkele toeschouwers in het beeld en dat werkt een beetje storend. De close-up beelden daarentegen zijn dan weer van schitterende kwaliteit.
Op ‘Sunshine Of Your Love’ laat Jack Bruce duidelijk merken dat hij nog steeds een grote voorstander van vrede is en maakt hier het Churchillteken, iets wat Ringo Starr ook steeds doet. Op ‘White Room’ horen we duidelijk een iets vermoeide Jack Bruce en we vergeven hem met de mantel der liefde dat hij hier de hoogste akkoorden niet meer kon aankon. Hij was ook geen twintig meer. Op ‘Perfect Place’ haalt Trower met vette gitaarriffs ook de wah-wah-pedaal weer boven wat leidt tot een vorm van psychedelica. En de bluesliefhebbers werden in de watten gelegd een knappe versie van ‘Bad Case Of Celebrity’.
Wie alsnog dieper wil kennismaken met het werk van de samenwerking tussen Jack Bruce en Robin Trower, of beiden apart, ik heb vooraan reeds de langspelers voor u opgesomd maar ook deze ‘Songs From The Road’ zou dan niet in uw collectie mogen ontbreken.

Alfons Maes (4)
0 Opmerkingen

Hannah Bethel: Never Ending Sky

28/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. You Wanna Be My Man
  2. Frigerator
  3. The Lie
  4. Tumbleweed
  5. If You Felt Like I Did
  6. Watching The Sky
  7. Come Back Down
  8. The Way Back Home
Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo-CD

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
PLA Media

Website Artiest
Hannah Bethel
Hannah Bethel groeide op met country en klassieke rock in Northern Michigan. Als tiener nam zij deel aan talentenjachten en stond zij ook al regelmatig op een podium. Op 17-jarige leeftijd nam ze in eigen beheer haar debuutalbum op, waarna zij, een jaar later, haar geboorteplaats ruilde voor Nashville. Al spoedig raakte zij daar ingeburgerd in de country wereld.  Ondertussen is zij met ‘Never Ending Sky’ reeds aan haar vierde album toe. Hannahs stem klinkt zacht en zwoel met sporadisch een flinke uithaal. Zoals bij vele jonge singer/songwriters zijn de liefde en de daarbij horende ups en downs de gedroomde onderwerpen. De 8 songs stralen allen een hedendaagse country sfeer uit, maar jammer genoeg is die niet steeds overtuigend. Teksten schrijven kan Bethel wel. Over een stuk gelopen relatie in ‘Frigerator’ vat ze met de zin ‘but now the only thing turned on in this house is the frigerator’ de koe bij de horens. Het in duet met Brennin Hunt gebrachte‘If You Felt Like I Did’ is een pakkende ballade, maar daarna vervalt Hannah weer in weinig imponerende melodieën. De begeleidingsband kwijt zich wel met hart en ziel van haar taak. Spijtig echter dat zij deze release, ondanks hun knappe prestaties, niet naar een hoger niveau kunnen tillen.

Lambert Smits (3½)
The eight country songs have a contemporary feel. Unfortunately the clever musical performances of the musicians, they cannot lift the songs to a higher level. The songs written by Hannah Bethel are not strong enough to impress.
0 Opmerkingen

Fuchsia: Fuchsia

28/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Gone With The Mouse
  2. A Tiny Book
  3. Another Nail
  4. Shoes & Ships
  5. The Nothing Song
  6. Me And My Kite
  7. Just Anyone
Platenlabel
Esoteric Recordings

Labelnummer
ECLEC 2518

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Geen site gevonden
Van het kwaliteitslabel Esoteric Recordings krijgen we weer enkele knappe heruitgaves van vinylalbums waar veel vraag naar is en waarvoor ook veel centen zal betaald worden als je er nog eentje vindt in uitstekende staat wel te verstaan.
De muziek van Fuchsia is progressieve folk rock en de band bestond destijds toen uit Tony Durant (akoestische en elektrische gitaar), Michael Day (bas), Michael Gregory (drums), Vanessa Hall-Smith (viool, backing vocals), Janet Rogers (viool, backing vocals) en Madeleine Bland (cello, piano, harmonium, backing vocals).
Het merendeel van de songs werden geschreven door Tony Durant en om ze een finale vorm te geven huurde hij producer David Hitchcock (Caravan, Genesis, Camel) in. We mogen hen in een adem noemen bij bands als Trees, Mellow Candle, Spirogyra en Pentangle.
Zoals veel andere soortgenoten in die progressieve periode werd ook dit album maar te gauw over het hoofd gekeken. Het kreeg eigenlijk niet de aandacht dat het verdiende. Gelukkig is er nu de cd-versie die misschien wel een nieuwe doelgroep kan aanspreken want progressieve muziek is nooit echt weggeweest.
We krijgen slechts zeven nummers, wat zeker niet vreemd was in die periode, maar ik mag hier meteen aan toe voegen dat het weer pareltjes van melodieën zijn geworden.
Kamermuziek arrangementen zijn hier troef.
Moeten we in dit kleine  juweeltje op zoek gaan naar hoogtepunten. Nummers als ‘Another Nail’, ‘Shoes & Ships, en ‘ Me And My Kite’ bedruipen zichzelf met de nodige muzikale progressieve, doch ook folkgetinte, arrangementen. Ook ’Just Anyone’ is een duidelijke bekrachtiging van de talenten van deze muzikanten. Geen enkel instrument eist de hoofdrol op, het zijn allemaal heerlijke en tussen de lijnen gekleurde folkrock songs.
Of we Fuchsia dan bij alle grote klassieke progressieve rockbands mogen tellen, wat mij betreft zeer zeker.
Ook aan het inlegboekje werd weer veel aandacht geschonken. Het staat boordevol informatie die meer dan welkom was.

Alfons Maes (4½)
This is again a gem from a band from the late sixties who just did not get enough attention in order to demonstrate their musical talents. Very unfortunate because this is a fine example of craftsmanship and let us hope that with the release of this CD a new target audience can be addressed. A recommended disc…
0 Opmerkingen

Fred Banana Combo: The Best Of The Old Shit And The New Shit

28/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
CD1:
  1. The Captain
  2. Riding To Rome
  3. Idi Amin
  4. Krauts
  5. I Don't Know
  6. Last Dance
  7. Yesterday
  8. Nowhere Bei Mir
  9. Rich And Fat
  10. My Girl
  11. Bird On The Wire
  12. The Heartbeat And The Train
  13. No Destination Blues
  14. Ring
  15. Johnny B. Goode
  16. Slow Die
  17. Strange Sound
  18. One Of Them All
  19. I Don't Know (Alt.Vers.)
  20. Soldaten Des Grünen
CD2:
  1. Songs Of Condition
  2. Bookshelves
  3. Saint Pancras
  4. Manana
  5. Splinters
  6. Song Of Inland
  7. Freddy Mercury
  8. Splinters (Feat. Sarah Jay & Stefan Krachten)
  9. Song Of Dog
  10. Song Of World
  11. That's The Place To Be
CD3:
  1. Midnight Hour
  2. Rut Of Love
  3. Runaway
  4. I Don't Know
  5. Riding To Rome
  6. Fascination
  7. Land Of 1000 Dances
  8. My Girl, Idi Amin
  9. Please, Please, Please
  10. She Loves You
  11. Boxer Dog
  12. Thursday
  13. Disco Dream
  14. No Desination Blues
  15. Strange Sound
  16. Yesterday
Platenlabel
MIG-Music

Labelnummer
MIG 01272

Distributie
Proper Music Distribution

Website Artiest
Fred Banana Combo
De typerende Duitstalige pret/pop/punkplaatjes die tussen 1970 en 1990 zijn gemaakt, leveren steevast gezellig goocheme gein op. Denk maar aan het werk van Trio, DAF, Falco, Kraftwerk, Peter Schilling, etc. Zelden extreem diepgaand, maar altijd superamusant. Van Fred Banana Combo had ik nog nooit gehoord, maar afgaand op deze combinatie van oud en nieuw durf ik ze met Devo of Madness vergelijken. Prettig gestoord, en stiekem zeer getalenteerd. Gave vermomd als grap. Geweldige albumtitel, ook. Doet me denken aan de eerlijk genaamde R.E.M.-afscheidscompilatie, ‘Part Lies, Part Heart, Part Truth, Part Garbage 1982-2011’. Wat een waar voor ons geld, trouwens. Een volledige cd met de grootste hits, een volledige cd met nieuw werk (het eerste sinds 1988) én een DVD genaamd ‘The Live Shit’. Verfrissend dat de band hun eigen werk als ‘shit’ omschrijft. Zo verlaag je de verwachtingen.
CD 1 is dus ‘The Old Shit’. De bagpipes in het begin van het uitstekende  nummer ‘Krauts’ (toptitel!) lijken op het einde van ‘Good Girls Go To Heaven (Bad Girls Go Everywhere)’ van Meat Loaf. Een ‘Johnny B. Goode’-cover getuigt van lef, maar het resultaat is mak. ‘I was sitting on the sofa with Idi Amin’ klinkt het in ‘Idi Amin’, een lied dat welgeteld 1:06 duurt. Dat is nog korter dan een gemiddeld nummer van The Kids. ‘Last Dance’ duurt zelfs maar 40 seconden, fantastisch! De lyrics zijn enkel ‘last dance’, meerdere keren herhaald. Andere hoogtepunten: ‘I Don’t Know’ (met schroeiende gitaar vanaf 00:45), het mysterieuze ‘Nowhere Bei Mir’ (twee talen, een titel) en ‘The Heartbeat And The Train’ vanwege de rock-aanpak. De nummers komen en gaan, en nemen niet de tijd om vervelend te worden.
Op naar CD 2, met ‘The New Shit’. Het nieuwe werk, geschreven door ‘Mines-Brown’. Brown is zanger-bassist Bill Brown, maar wie is Mines? Een pseudoniem voor zanger-gitarist Gottfried Tollmann? Met ‘Songs Of Condition’, ‘Song Of Inland’, ‘Song Of Dog’ en ‘Song Of World’ heeft de band alvast een stramien van songtitels gekozen. Het is niet evident om na 27 jaar een vervolg aan een carrière te breien, maar Fred Banana Combo doet het schijnbaar zonder moeite. Opener ‘Songs of Condition’ - dreigend, intens en opgejaagd - zou zo op ‘The Old Shit’ hebben gepast. ‘Saint Pancras’ walst zich een weg richting gezelligheid met folkinvloeden, daar waar ‘Manana’ weer onvervalste punk is. Niet voor een gat te vangen, deze band. Is het nummer ‘Freddy Mercury’ een ode of een grap? Hopelijk het eerste. De zin ‘Freddy lives for me’ doet vermoeden dat ze hem gaarne terug onder de levenden willen. Op afsluiter ‘That’s The Place To Be’ primeert de stem van Nicolle Meyer. Beetje repetitief naar het einde toe, maar niettemin een prettige song.
Het derde schijfje is een DVD, een registratie van een optreden in het programma ‘Rockpalast’ op WDR. Uit 1980! Covers domineren de setlist (‘Midnight Hour’, ‘Runaway’, ‘Land of 1000 Dances’, ‘Please Please Please’, ‘She Loves You’, ‘Yesterday’), maar er worden ook eigen nummers gespeeld tijdens het optreden van 35-minuten. Het resultaat is, net als de rest van hun oeuvre, prettig gestoord, chaotisch, en inventief. De Beatles-covers zijn vreemd, maar gedurfd. En live, geen evidentie in Duitse televisieshows (cf. ‘Musikantenstadl’)! Beeldkwaliteit is acceptabel (in fullscreenformaat, de standaard voor uitzendingen van weleer), en de geluidskwaliteit is behoorlijk goed.
‘The Best Of The Old Shit And The New Shit’ biedt een weelde aan materiaal. Zeker het checken waard.

Julian De Backer (3½)
The German pop/punk records made between 1970 and 1990 are a reputable source of cunning fun. Trio, DAF, Falco (from Austria), Kraftwerk, Peter Schilling, etc. Sometimes profound, but always amusing. Fred Banana Combo, however, didn’t ring a bell, but judging from this combination of old and new, I dare to compare them to Devo or Madness. Wacky and talented. Great album title, too. Reminds me of the honest R.E.M.-compilation of goodbyes, ‘Part Lies, Part Heart, Part Truth, Part Garbage 1982-2011’. Included in the Banana boxset are one full cd of classics, one full cd of newbies, and one DVD called ‘The Live Shit’. Quite bold and refreshing to dub your own work ‘shit’. Way to lower expectations.
CD 1, then. ‘The Old Shit’. The bagpipes in the intro of ‘Krauts’ (top title!) resemble the end of Meat Loaf’s ‘Good Girls Go To Heaven (Bad Girls Go Everywhere)’. A ‘Johnny B. Goode’ cover takes balls, but the result is lacking. ‘I was sitting on the sofa with Idi Amin’ is a great phrase from ‘Idi Amin’, a 1:06 track. Wow. That’s even shorter than your average The Kids song. ‘Last Dance’ tops that by a good margin with a mere 40 seconds. Brilliant! The lyrics are just ‘last dance’ over and over. Other highlights: ‘I Don’t Know’ (with a scorching guitar beginning at 00:45), the mysterious ‘Nowhere Bei Mir’ (two languages, one title) and the rousing ‘The Heartbeat And The Train’. Songs come and go, and never take the time to bore the listener.
Next up, CD 2. ‘The New Shit’. Recent ditties, written by ‘Mines-Brown’. Brown is singer-bass player Bill Brown, but who may Mines be? A pseudonym for singer-guitar player Gottfried Tollmann? If ‘Songs Of Condition’, ‘Song Of Inland’, ‘Song Of Dog’ and ‘Song Of World’ are anything to go by, the band prefers their titles to include the word ‘song’. Coming out of musical retirement after 27 years is no mean feat, but Fred Banana Combo does it with aplomb. Opener ‘Songs of Condition’ - ominous, intense and jittery – would not sound out of place on ‘The Old Shit’. ‘Saint Pancras’ waltzes towards cosiness with its folky influences, whereas ‘Manana’ is vintage punk. No one trick pony, this band. Is ‘Freddy Mercury’ an ode or a joke? The sentence ‘Freddy lives for me’ implies they miss him, and want him back among the living, so I’m guessing it’s an ode. Closing track ‘That’s The Place To Be’ gives the spotlight to singer Nicolle Meyer. A little repetitive towards the end, but a pleasant song nonetheless.
The third disc is a DVD, with a registration of a gig in the acclaimed television show ‘Rockpalast’ on the WDR. From 1980! Covers dominate the setlist (‘Midnight Hour’, ‘Runaway’, ‘Land of 1000 Dances’, ‘Please Please Please’, ‘She Loves You’, ‘Yesterday’), but own songs are present during the 35-minute occasion. The performance is chaotic and inventive, exactly like their output. The Beatles-covers are a weird testament to the size of their cojones. And everything’s live, not a guarantee in the German television tradition (for evidence, check ‘Musikantenstadl’)! The picture quality is acceptable (full screen format, the standard from yesteryear), and the audio quality is quite good.
‘The Best Of The Old Shit And The New Shit’ offers a wealth of material. To be discovered!
0 Opmerkingen

Enya: Dark Sky Island

28/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. The Humming...
  2. So I Could Find My Way
  3. Even in the Shadows
  4. The Forge of the Angels
  5. Echoes in Rain
  6. I Could Never Say Goodbye
  7. Dark Sky Island
  8. Sancta Maria
  9. Astra et Luna
  10. The Loxian Gates
  11. Diamonds on the Water
Platenlabel
Warner Music

Labelnummer
0825646001859

Distributie
Warner Music

Website Artiest
Enya
Het achtste studioalbum van de Ierse zangeres en componiste Enya is er, en dat na een radiostilte van maar liefst 7 jaar. Enya stoort zich niet aan muzikale mode, doet haar eigen ding, toert nooit, en brengt Keltisch, pseudo-klassieke muziek. Haar vorig album was ‘And Winter Came’ en dateert al uit 2008. Daarover zei ze: "We take so long to put an album together, that it's important to us to give ourselves the time in the studio, but this has meant that we had never really/officially taken a break from the studio, a proper break, so when we finished ‘And Winter Came’, we felt that it was time to leave the studio for a while" Dit nieuwe project werd vernoemd naar het eiland Sark, het kleinste van de Britse Kanaaleilanden en het eerste ter wereld om de “Dark Sky’ vermelding te krijgen omwille van het gebrek aan lichtvervuiling. Opener ‘The Humming...’ mijmert over de cycli van het universum, en verwijst naar 47 octaven onder het laagste pianogeluid, het geluid van dat jonge universum, dat door de Planck telescoop opgenomen, en bewerkt werd om hoorbaar te zijn voor mensen. Daarna is ‘So I Could Find My Way’ een trage, sentimentele song, en opgedragen aan producer Nicky Ryan’s moeder. En ‘Even in the Shadows’ is de tweede single uit het album, met een gastoptreden van de Ierse rock & jazzmuzikant Eddie Lee. Daarnaast is ‘Echoes in Rain’ de eerste single, optimistisch, en met herinneringen aan ‘Orinoco Flow’. De Loxiaanse taal, die gecreëerd werd door Roma Ryan, wordt hier gebruikt op ‘The Forge of the Angels’ en op ‘The Loxian Gates’. Ze verwijzen naar een intergalactisch thema, en futuristische verhalen. Daaronder kan je in feite ook ‘Astra et Luna’ rangschikken. Op ‘Sancta Maria’ worden synthesizers met klassieke instrumenten vermengd.
Moet je Enya nu rangschikken bij New Age of is het ambiente pop in verschillende lagen gestructureerd? “What’s in a name?” Feit is dat dit een zeer aangenaam album is om te beluisteren, en een mooie trip naar een andere wereld vertegenwoordigt.

Patrick Van de Wiele (4½)
0 Opmerkingen

Ellen Wade: Then & Now

28/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. She Moved Through The Fair
  2. Plaisirs Damour
  3. Akeel And David
  4. Wild Mountain Thyme
  5. Mobile Phone
  6. How Cold The Wind
  7. The Answer
  8. The Trees Are Growing Tall
  9. The Nightingale
  10. All I Ever Wanted
  11. When You’re Young
  12. Wait For Me
  13. Lost Song
Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo-CD

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Solo Sounds

Website Artiest
Ellen Wade
Ellen Wade werd 71 jaar geleden geboren in Schotland. Op jonge leeftijd zong ze reeds in folkclubs, maar toen ze de zieke leadzangeres Judith Durham bij The Seekers mocht vervangen, kreeg ze pas echt naam in de folkwereld. Familiaal ging het Ellen echter niet voor de wind. Haar echtgenoot en tevens muzikant Keith Ashford overleed op 29 jarige leeftijd, zodat Ellen achterbleef met twee jonge dochters. Keith was destijds Ellens gitarist tijdens de optredens die zij deed in de folkclubs. Wanneer Keith echter belet was, nam gitarist John Sweet diens rol over. Vijftig jaren later ontmoette Ellen John opnieuw en sindsdien is hij haar levenspartner. En niet alleen haar levenspartner maar ook haar muzikale bondgenoot. Zo schreef John, op teksten van Ellen, de muziek voor twee songs op dit album, nl. ‘Lost Song’ en ‘Mobile Phone’. De titel van dit album ‘Then & Now’ mag je trouwens letterlijk vertalen in ‘Toen & Nu’. Het repertoire op dit album is namelijk samengesteld uit folkopnames die Ellen vroeger maakte, aangevuld met haar hedendaagse composities en enkele traditionals. Zo zijn er bewerkingen van de Franse traditional en prachtig gebrachte ‘Plaisirs Damour’, het Schotse ‘Wild Mountain’, het Ierse ‘The Trees Are Growing Tall’ en de Engelse traditonal ‘The Nightingale’.
Ellen heeft een kristalheldere stem, die geen problemen heeft met de hogere regionen. Bij momenten doet ze een beetje aan Nana Mouskouri denken en toch klinkt ze voornamelijk als Ellen Wade. Niet alleen heeft Wade een stem uit de duizend, het songschrijven zit ook in haar genen. Zoals in ‘Akeel & David’ een prachtige ballade over twee soldaten, die op latere leeftijd al het strijden opgeven en proberen in vrede en rust te leven.    Dat hedendaagse onderwerpen ook een geschikte voedingsbodem zijn voor folksongs, bewijst het swingende ‘Mobile Phone’. In het door groot orkest begeleidde ‘When You’re Young’ en ‘How Cold The Wind’ klinkt Ellens stem ronduit hemels. Toen hij 20 was, schreef haar overleden echtgenoot ‘Wait For Me’, zo een typische meerstemmige fiftiessong, in de trant van The Everly Brothers. Een formidabel eerbetoon!
Het klinkt waarschijnlijk ongelooflijk, maar aan Ellens stem kan je moeilijk horen welke songs destijds en welke nu opgenomen werden. Soms licht de begeleiding hierbij een tipje van de sluier, maar ook dit biedt geen zekerheid. De tijd heeft geen vat gekregen op Ellens stem, zoveel is zeker.
Het is alleen jammer dat er een beetje slordig met de titels omgesprongen werd. Zo vermeldt het tekstvel ‘How Cold Is The Wind’, terwijl op de achterzijde van het hoesje het gewoon ‘How Cold The Wind’ wordt. En ‘All We Ever Wanted?’ op het tekstvel verandert op het hoesje in ‘All I Ever Wanted’ en zonder vraagteken, wat toch voor een andere interpretatie vatbaar is. Niettemin, dit is een prachtig album.

Lambert Smits (4½)
Ellen Wade is currently in her seventies. Once she replaces the sick Judith Durham in The Seekers. This album is a collection of songs that Ellen recorded as a twen and songs she recorded recently. Her voice barely changed in all these years and that says enough what a great singer she is. What a wonderful folk album!
0 Opmerkingen

Walter Mets: Looking for Paradise

25/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Looking For Paradise
  2. Always Africa
  3. Carry Me Home
  4. Albino
  5. The Drums Lead The Way
  6. Djan Pinson
  7. Kiss Of Life
  8. Onmy Time Will Tell
  9. Sensation
  10. Redemption Song
  11. Hush
  12. Kill The Sequence
Platenlabel
Fandango Music

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Fandango Music

Website Artiest
Walter Mets
Onze landgenoot Walter Mets is een professioneel drummer, die al sinds de jaren ’80 opneemt. Zo heeft hij toentertijd o.a. met Plastic Bertrand, Lou & The Hollywood Bananas, Telex, Scooter, gespeeld, en ging daarna 6 jaar in Londen wonen, waar hij stage liep bij de personal coach van Phil Collins, maar tevens werkte met Mannfred Mann Band, Jeff Wayne (producer ‘War of the Worlds’), Beverly Craven, BBC radio en TV. Terug in België speelde hij bij Raymond van het Groenewoud, The Radios, Soulsister, en Clouseau. Daarnaast was hij als sessiemuzikant bedrijvig voor o.a. Dinky Toys, Pop in Wonderland, Kreuners, Nathalia, Will Tura, Adamo, Indochine, Aereda (ft Branford Marsalis) en Toots Tielemans. Ook voor tv-programma’s was hij muzikant & orkestleider, en begeleidde zo Johnny Logan, Leo Sayer, the Passadenas, Dave Berry, Black en Spandau Ballet. Een palmares om u dus tegen te zeggen. Maar het is nog niet gedaan, want tijdens stages in Afrika leerde hij djembé spelen, en daaruit kwam dat hij zijn eigen groep oprichtte, nl. Sansavana. Op 29/10 jongstleden kwam zijn eigen album uit, en deze keer kwamen de singer-songwriters en muzikanten naar hem. Dit album vertegenwoordigt zijn eigen persoonlijke queeste, en opent met ‘Looking For Paradise’, een nummer geschreven voor de band Sansavana, dat aardig rockt. Dat geldt ook voor ‘Always Africa’, een sfeervolle schets van dat continent. Daarentegen is ‘Carry Me Home’ dan meer blues, ook geschreven op een moment dat alles tegenzat. ‘Albino’ gaat over hemzelf als “witte neger”. ‘The Drums Lead The Way’ is een cover van Jean Bosco Safari, en ‘Djan Pinson’ komt uit het Waalse dialect van William Dunker. Daar gebeurt dit namelijk met nieuwjaar. ‘Redemption Song’ is dan weer geïnspireerd op een nummer van Bob Marley. Walter Mets hoeft dus niks meer te bewijzen, en deze vooral op Afrikaanse leest geschoeide cd is dan ook een aanrader in Belgenpop.

Patrick Van de Wiele (4)
0 Opmerkingen

The Warden: The Warden

25/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Deny Deny Deny
  2. Little Darlin’
  3. County Line
  4. Our Town
  5. Salvation
  6. Sun Goes Down
  7. 50 Bucks
  8. Bullets
  9. Interstate
  10. Livin’ In The EDT
  11. High Life
  12. Dark Clouds
Platenlabel
Idol Records

Labelnummer
IR 123

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
G Promo PR

Website Artiest
The Warden
Bij het zien van het hoesje van deze cd zou je kunnen veronderstellen dat het album ‘East Dallas’ heet en de uitvoerende band The Warden. Niets is echter minder waar, want na wat zoeken naar de voor mij onbekende The Warden, kwam al vlug de vaststelling dat zowel band als titelalbum ‘The Warden’ heet. De vermelding ‘East Dallas’ heeft enkel een geografisch doel. The Warden is namelijk een uit Dallas, Texas afkomstige band, gevormd rond zanger en gitarist Ward Richmond. Richmond levert met deze cd zijn debuutalbum af, maar dat wil niet zeggen dat hij geen muzikaal verleden heeft. Hij maakte reeds deel uit van diverse bands, was bassist, songschrijver en frontman van de band Slick 57. Zijn muziek beschrijft Ward als East Dallas Honky Tonk en Cowpunk (schitterende omschrijving overigens). Dat deze muziek erg aanstekelijk is, blijkt al dadelijk bij de eerste track ‘Deny Deny Deny’. Licht rockend, formidabele twang gitaarsolo en Richmonds ietwat grommende, opstandigheid uitstralende stem, zuigen je onmiddellijk mee. ‘Little Darlin’’ begint met een akoestisch gitaartje, maar wanneer de blazers opduiken, blijkt toch ook dat Ward een soulvolle vent is, al wint het rebels karakter het soms. Karakter, maar dan niet het rebelse, drijft boven in het gospelachtige ‘County Line’ waar Ward het voornemen heeft om de geneugten van het leven, zoals roken, drinken en drugs uit zijn leven te bannen. Nog straffer en ook rebelser wordt het in ‘Salvation’ waar hij zowat alle Amerikaanse staten, dronken achter het stuur doorkruist. Schitterend is ook ’50 Bucks’, waar hij zijn koffer, 50 dollars en pa’s oude gitaar in zijn truck laadt vooraleer hij vertrekt. Het duet met Madison King maakt van ‘Bullets’ dan weer een pakkende old country song. De diepere betekenis van ‘Livin’ In The EDT’ is bedoeld voor de inwoners van East Dallas, Texas, maar licht voor ons toch ook een tipje van de sluier van het ‘leven’ aldaar. Het meest Cowpunk klinkend nummer is het op speed en hitsige, messcherpe gitaren drijvende ‘High Life’. Wanneer de eindtrack ‘Dark Clouds’ start, is een groot deel van Wards opstandigheid verdwenen. Muzikaal neemt hij wat gas terug, maar tekstueel staat hij nog altijd even scherp. Hoe kunnen we anders een zin als ‘I met a girl on a party in East Dallas and the boyfriend too, but the boyfriend broke my tooth’ anders verklaren.
‘The Warden’ is synoniem voor een ruig klinkende stem, fascinerende gitaar- en pedal steelklanken,  soulvolle blazers en ontzettend fijne melodieën. Je zou het niet dadelijk verwachten maar deze aanstekelijke commercieel klinkende muziek heeft door de niet voor de hand liggende teksten een rebelse ondertoon. En het feit dat Ward de autobiografische teksten nog wat bijkleurt met fictie, maakt het geheel alleen maar aantrekkelijker. Prachtig debuut!
Although the East Dallas Honky Tonk and rocking Cowpunk sound very commercial, the lyrics provide  a rebellious undertone. A growling voice, twangy guitars and soulful horns are the other ingredients of this extremely fine debut!
0 Opmerkingen

The Raz Band: Madison Park

25/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. $ 1.50 For Your Love
  2. What Love Can Do
  3. The Road of Love
  4. Say Ya Love Me
  5. Time Marches On
  6. You're My Love
  7. Searching Forever
  8. You're The Magic
  9. The Paths That We Take
  10. Start Your Engines
  11. You Don't Know A Thing
  12. Barbara Operator
  13. High School Reunion
  14. Love Me Do
  15. Shoot Em Up
  16. When Dogs Fly South
Platenlabel
Gonzo Multimedia

Labelnummer
HST356CD

Distributie
Gonzo Multimedia

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
The Raz Band
Joey Molland
Joe Vitale
The Raz Band brengt een nieuw album uit en het is niet zomaar een nieuw muzikaal uitstapje geworden.  Michael Raz Rescigno, frontman van de band, heeft daarvoor kunnen rekenen op de uitstekende talenten van niemand minder dan ex-Badfinger’s Joey Molland en drummer Joe Vitale die ook terug te vinden is op het werk van Joe Walsh, Peter Frampton, Stills & Nash maar ook de Eagles deden ooit beroep op zijn drumstokjes.
De band is afkomstig uit Madison Park, New Jersey en voor Raz de ideale plek op om te groeien en om met de sound van New Jersey in contact te komen. The Raz Band bestaat uit Michael Raz Rescigno (gitaar, vocals), Jeff “Hutch” Hutchinson (drums, vocals), Jim Manzo (bass, vocals) en dan mag je daar nog Joey Molland (gitaar, vocals) en Joe Vitale (drums, keyboards) bijrekenen.
The Raz Band mag toch trots zijn dat ze reeds diverse keren support waren van o.m. Badfinger, Iron Butterfly, Bill Ward enz…
Hoe moeten we hun muziek voorstellen. Punk gaat richting pop met een snuifje Beatles en wat Creedence Clearwater Revival kruiden, zo kan je hun werk het best omschrijven. Toch ontdekte ik ook wat invloeden van Boston.
Met dit nieuwe album presenteert de Raz Band een schijfje leuke poppy, ietwat rock gekruide songs. Welgeteld zestien nummers kreeg de band om diverse criticasters te overtuigen van hun talenten. Met ‘$ 1.50 For Your Love’, dat toch met sterk gitaargeluid gekruid is, mikken de heren op een hitnotering. Hopelijk krijgen ze dan voldoende airplay. Zeer commercieel nummer. Met ‘The Road of Love’ gaat het dezelfde richting uit. Dit nummer, als het als single wordt uitgebracht, zou wel eens hoge toppen kunnen scoren. ‘Say Ya Love Me’ is een meer gezapiger nummer dat iets minder tempo heeft maar toch een sterke basislijn heeft. Sterke gitaaruitstap maar welke snarenplukker hier van dienst was, ik moet het antwoord schuldig blijven gezien buiten de reeds genoemde line-up  ook nog Gary Duncan, Rick Anderson en Frankie Joisne aan de snaren trokken. Op ‘Times Marches On’ laten Boston-invloeden zich weer in de gitaarpartijen opmerken terwijl met ‘You’re My Love’ de akoestische gitaar wordt ingeplugd en de band wat gas terugneemt. Sterk gerockt wordt er dan weer op ‘Start Your Engines’ waarin de piano een meer voorname rol mag spelen. Qua stijl mag ‘You Don’t Know A Thing’ aansluiten aan het vorige nummer. Met een kinderstemmetje, het is blijkbaar weer een traditie aan ‘t worden, zet The Raz Band het laatste nummer in ‘Why Dogs Fly South’, (luister ook naar de allerlaatste secondes na het einde, als we dan toch over de Beatles spreken…). Zeker geen loeiharde afsluiter en hier duikt een beetje de invloed van Mark Wirtz (Excerpt From A Teenage Opera) op en dan doel ik niet alleen op de kinderstemmen. De melodie op zich zou kunnen weggelopen zijn uit Wirtz volledige ‘Teenage Opera’.
‘Madison Park’ is een uitstekend nieuw werkpalletje van deze band. Er zit meer dan voldoende diversiteit in de songs en in zijn geheel werd deze productie gerealiseerd door de speciale inbreng van o.m. Joey Molland en Joe Vitale.

Alfons Maes (4)
'Madison Park' is a strong release but we cannot ignore to hear some influences of Badfinger, Beatles and even Boston. That's no problem for as long as the end product is not a blueprint of these examples. Also I heard strong influences of Keith West (‘Excerpt Of A Teenage Opera’ with Mark Wirtz as producer) in the last song and that was a good idea. Strongly recommended album ...
0 Opmerkingen

T.G. Sheppard: Legendary Friends & Country Duets

25/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Down On My Knees (with The Oak Ridge Boys)
  2. The Killer (with Jerry Lee Lewis)
  3. Why Me Lord (with Conway Twitty)
  4. Songman (with Merle Haggard)
  5. Fifteen Rounds With Jose Cuervo (with Delbert McClinton)
  6. The Next One (with Lorrie Morgan)
  7. 100% Chance Of Pain (with BJ Thomas & Jimmy Fortune)
  8. It’s A Man Thing (with George Jones)
  9. Wine To Remember Whiskey To Forget (with Mickey Gilley)
  10. Dead Girl Walking (with Kelly Lang)
  11. In Texas (with Willie Nelson)
  12. Have You Ever Really Loved A Woman? (with Engelbert Humperdinck)
  13. I’m Not Going Anywhere (with Crystal Gayle)
  14. If You Knew (with Ricky Skaggs & The Whites)
Platenlabel
Goldenlane Records

Labelnummer
CLO 0077

Distributie
Cleopatra Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
T.G. Sheppard
De momenteel 71-jarige Sheppard behoort tot de groten in de countrywereld. Als 15-jarige verliet hij de ouderlijke woning in Humboldt, Tennessee en trok hij naar Memphis met het oog op een muzikale carrière. Via optredens in clubs en op parties ontwikkelde hij een eigen stijl en kon hij zijn droom stilaan waarmaken. In de jaren ’80 scoorde hij de ene hit na de andere en toen hij 5 jaren laten bij Columbia Records tekende, had hij met ‘Fooled Around And Fell In Love’ de hoofdvogel afgeschoten. Inmiddels heeft de man maar liefst 21 nummer 1 hits op zijn palmares en in de ranking van countryartiesten positioneert hij zich binnen de top 100. In zijn lange loopbaan heeft hij natuurlijk heel wat artiesten ontmoet. Artiesten die vrienden werden en die de aanzet vormen voor dit album. En dat zijn niet van de minsten. ‘Legendary Friends & Country Duets’ is trouwens zijn eerste commercieel album sinds 13 jaren. Met The Oak Ridge Boys schept Sheppard met ‘Down On My Knees’ een pracht van een countrysong. Naast vocale steun mag Jerry Lee Lewis in het naar hem genoemde ‘The Killer’ ook nog eens achter de piano zitten, maar het gitaarwerk alsook de sax van Bobby Keys springen toch meer in het gehoor dan die enkele riedeltjes die Jerry Lee tevoorschijn tovert. Conway Twitty is sinds jaar en dag ook één van de countrygroten. Bovendien accorderen de stemmen van Twitty en Sheppard volmaakt in de ballade ‘With Me Lord’. Uptempo en in tex-mex mode gaat het verder met Delbert McClinton in het hitgevoelige‘Fifteen Rounds With Jose Cuervo’, terwijl de romantiek breed wordt uitgesmeerd in het met Lorrie Morgan gebrachte  croonerachtige ‘The Next One’. Donder en bliksem, zowel letterlijk als in de liefde, zijn de aanleiding voor ‘100% Chance Of Pain’. George Jones is een beetje de zwakke schakel , maar dat maakt van ‘It’s A Man Thing’ daarom nog niet een minderwaardige song. In 2007 huwde Sheppard met Kelly Lang. Blijkbaar klikt het ook op professioneel vlak tussen die twee, want ‘Dead Girl Walking’ is  een pracht van een ballade. De tijd van ‘Please Release Me’ ligt reeds enkele decennia achter Engelbert Humperdinck, maar zijn stem is nog steeds even sterk. Dat bewijst hij in het op zijn lijf geschreven ‘Have You Ever Really Loved A Woman?’.
Alle 14 songs op dit album zijn stuk voor stuk parels. Schitterende stemmen en prima muzikanten die op een voet van gelijkheid samenwerken. Dat straalt niet enkel en alleen af van het spelplezier, maar ook van de creativiteit die  in iedere song schuilt. En eerlijk gezegd had ik niet anders verwacht met zo een gezelschap.
Van dit album bestaat ook een 90 minuten durende dvd, die gemaakt werd tijdens de opnames van ‘Legendary Friends & Country Duets’. Deze dvd won bij Tele Awards in Los Angeles trouwens de top award voor de beste muziekdocumentaire.

Lambert Smits (5)
With so many big names it cannot be otherwise than that "Legendary Friends & Country Duets" is a fantastic country album!
0 Opmerkingen

Kenny Neal: I’ll Be Home For Christmas

25/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Christmas Comes But Once A Year
  2. Silver Bells
  3. Winter Wonderland
  4. Have Yourself A Merry Little Christmas
  5. Please Come Home For Christmas
  6. I’ll Be Home For Christmas
  7. Merry Christmas Baby (Version 2)
  8. Lonesome Christmas
  9. Merry Christmas Baby (Version 1)
  10. O Come All Ye Faithful
  11. Silent Night
Platenlabel
Cleopatra Records

Labelnummer
CLP0105

Distributie
Cleopatra Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Kenny Neal
Kenny Neal ademt al jaren de typerende geëlektrificeerde moerassound uit Zuid-Louisiana uit. Hij werd geboren in New Orleans op 14 oktober 1957 maar groeide op in Baton Rouge, en is de oudste zoon van mondharmonica legende Raful Neal.
In 2006 moest Kenny noodgedwongen een lange rustpauze inlassen. Het Hepatitis C virus hield hem stevige in de greep en op de koop toe verloor hij tijdens dezelfde periode ook nog eens zijn vader, broer en zus. Uit al deze tragedies, tegenslagen en verdriet put Kenny onnoemelijk veel energie bij het schrijven van zijn songteksten. Kenny is een moderne multi-instrumentalist/vocalist die de duizelingwekkende sound van Louisiana in alle zijn nummers perfect weet neer te zetten. Met de feestdagen om de hoek komt hij nu op de proppen met een kerstalbum. Niets speciaal hoor ik jullie al zeggen, want ieder jaar puilen de platenrekken wel uit met kerstalbums. Ware het nu niet dat Kenny hier zowel traditionele kerstnummers als moderne Louisiana blueslicks en swampy arrangementen vermengt. Het album opent in stijl met de moderne tunes van ‘Christmas Comes But Once A Year’, ooit bij elkaar gepend door Amos Milburn. Het uitstekende harpwerk wordt hier vlotjes ingevolgd door Neals ingetogen gitaarriffs en Frederick Neal’s pianotunes. De ballades ‘Silver Bells’ vindt een sterke opvolger in ’Have Yourself A Merry Little Christmas’, waar zangeres Syreeta Neal enkel wordt begeleid door pianist Joel Jospeh. In het swingende ’Winter Wonderland’, waar ook Syreeta de vocalen mag waarnemen voelen we echt wel de gezellige atmosfeer die rond deze gezellige feestdagen ronddwaalt. In ‘Please Come Home For Christmas’ komt Kenny alweer sterk uit de hoek en dat mag hij nog eens vetjes overdoen met zijn bluesharp in de hippe en bleusy titeltrack. Van het nummer ‘Merry Christmas Baby’ krijgen we liefst twee verschillende versies. ‘Version 2’ is een moderne bluestune, maar zijn tegenhanger ‘Version 1’ dus een meer klassieke en jazzy ondertoon. Syreeta komt nog even vocaal aan boord en vertolkt samen met Joel Joseph het mooie ‘O Come All Ye Faithfull’. Ook het typerende ‘Silent Night’ mag ze vocaal voor haar rekening nemen. En daarmee is de cirkel meer dan rond. Met Kenny Neal’s ’I’ll Be Home For Christmas’ op draaitafel wordt het ten huize van ondergetekende alvast een gezellige Kerst.

Philip Verhaege (4½)
Kenny Neal has produced a Christmas album that sticks out far above the rest.
0 Opmerkingen

Jimi Hendrix Experience: Freedom - Atlanta Pop Festival

25/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc 1
  1. Fire
  2. Lover Man
  3. Spanish Castle Magic
  4. Red House
  5. Room Full Of Mirrors
  6. Hear My Train A Comin’
  7. Message To Love
Disc 2
  1. All Along The Watchtower
  2. Freedom
  3. Foxey Lady
  4. Purple Hae
  5. Hey Joe
  6. Voodoo Chile (Slight Return)
  7. Stone Free
  8. Star Spangled Banner
  9. Straight Ahead
Platenlabl
Legacy Recordings

Labelnummer
88875109222

Distributie
Sony Music

Website Artiest
Jimi Hendrix
Het vermaarde pop- en rockfestival van Atlanta kende helaas maar twee jaargangen maar wel met affiches die ons toen van ons voetstuk bliezen.
Het eerste vond plaats op de 4 juli van Amerika, 4 juli 1969 en de voornaamste namen die we daar konden zien waren o.a.  Led Zeppelin, Blood, Sweat & Tears, Joe Cocker, Canned Heat, The Staple Singers, Tommy James & The Shondells om er maar enkele te noemen.
Het jaar daarop kreeg het festival een broertje en ditmaal kregen, de fans maar liefst drie  dagen om hun idolen aan ’t werk te zien.
Onder hen It’s A Beautiful Day, Chambers Brothers, Jethro Tull, Mott The Hoople, BB King, Bob Seger System, Ten Years After, Procol Harulm en natuurlijk ook deze Jimi Hendrix en zijn Experience maar met Billy Cox aan de bas.
Dankzij Legacy Recordings krijgen we nu de volledige set die Hendrix en zijn kompanen daar ten beste gaven.
Uiteraard gaat het weer om alle songs die ons zo vertrouwd klinken want ondanks zijn vroegtijdige dood wist Hendrix er toch een indrukwekkende back catalogus op na te houden.
Met ‘Fire’ begon hij aan zijn set terwijl hij eigenlijk met ‘Lover Man’ eigenlijk pas zijn gitaar begon te pijnigen. Het onvermijdelijke maar nog steeds knap klinkende ‘Red House’ werd nu omgevormd tot een haast negen minuten durende epos. Als we van hoogtepunten tijdens deze show mogen spreken, kunnen we met een gerust hart ‘Hear My Train A Comin’’ aan het lijstje toevoegen.
Het tweede schijfje bevat natuurlijk min of meer al zijn bekende hits en of Hendrix die nu live speelt of in een studio, het blijven gewoonweg meesterwerkjes. Als opener vinden we het Bob Dylan nummer ‘All Along The Watchtower’ waarin we ditmaal niet echt noemenswaardige verschillen met de studioversie horen wat nogmaals op zijn genialiteit wijst. ‘Foxey Lady’ en ‘Purple Haze’ waren eigenlijk maar korte versies voor dit soort festivals en een ietwat geïmproviseerd begin van ‘Hey Joe’ zet uiteindelijk aan tot een nummer dat onverwijld leuke herinneringen bij je oproept.
Natuurlijk ontbreekt zijn ‘Voodoo Child (Slight Return)’ niet op het appél en Hendrix liet zijn klassieker afklokken op ongeveer acht minuten. Dat Hendrix een uitstekend gitarist was hoeven we niemand nog wijs te maken, luister maar eens naar deze registratie van het Atlanta Pop Festival. Subliem tot en met de laatste seconde. Ook ‘Stone Free’, een nummer dat ook al door zovele andere werd gecoverd, krijgt hier een kleine opknapbeurt.
Net als in Woodstock beëindigd hij zijn set met ‘The Star Spangled Banner’ maar ditmaal krijgen we niet het wondermooie, instrumentale ‘Villanova Junction’ te horen maar koos hij resoluut voor ‘Straight Ahead’ om zijn set te stoppen. Dus geen moment van bezinning voor de jonge kerel met krukken op de Woodstock wei die probeert om nog zijn laatste eetmaal op deze wei naar binnen te werken.
Tijdens dit festival, dat net als Woodstock al snel een Free Concert werd, liep uiteraard het gebruik van drugs als een rode draad doorheen de muziek. En omdat Atlanta zeer warm kan worden in de maand juli was het ook niet vreemd om ontzettend veel mannen en vrouwen naakt te zien rondlopen. Al is de Summer of Love (1967) nu nog maar een kleine, vage stip in de annalen van de moderne, populaire muziekgeschiedenis, de bezoekers van dit festival verwierpen alle heersende normen. Wat er nu mocht of niet… niemand trok er zich wat van aan. En gelijk hadden ze… you only live once… and live is short… too short.

Alfons Maes (4½)
0 Opmerkingen

Darren Barrett: Trumpet Vibes

25/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Fly Little Bird
  2. Chiapas
  3. To Sir, With Love
  4. Song For A Princess
  5. Phantom dB
  6. Everything I Own
  7. My Cherie Amour
  8. The Club Up The Street
Platenlabel
dB Studios

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Great Scott PR

Website Artiest
Darren Barrett
De ouders van de Canadese, Grammy Award winnende trompettist Darren Barrett, kwamen uit Jamaica. Toen hij voor het eerst Miles Davis trompet hoorde speelde, wist hij dat dat het instrument was dat hij ook wou bespelen. In 1986 ging Darren met een studiebeurs naar Berklee College of Music, en behaalde vier jaar later daar een BA. Hij ging echter door, en in 1993 behaalde hij een MA in Jazz Performance, en twee jaar daarop een MS in Music Education aan het Queens College. Daar kwam hij onder invloed van Dr. Donald Byrd, die een soort vaderfiguur voor hem werd. In 1997 behaalde hij een diploma in Jazz Performance aan het Thelonious Monk Institute, en datzelfde jaar won hij daar de eerste prijs. Zijn debuut kwam er in 1999, en sindsdien heeft hij er al verschillende uitgebracht. Nu is zijn 7de album uit, met de Jamaicaanse kleuren op de cover. Hij brengt er hard bop jazz op, vermengd met reggaeklanken. Openen doet hij met een eerbetoon aan zijn mentor Donald Byrd, met ‘Fly Little Bird’, waarop Warren Wolf vibrafoon speelt. Darren heeft zelf 4 composities aangeleverd, waaronder ‘Chiapas’, ‘Song For A Princess’, Phantom dB’ en ‘The Club Up The Street’. Daarnaast is ‘To Sir, With Love’ een cover van Lulu dacht ik, ‘Everything I Own’ een cover van David Gates (van Bread), en ‘My Cherie Amour’ uiteraard van Stevie Wonder. Nu is hard bop jazz minder mijn smaak, te traditioneel voor mij.

Patrick Van de Wiele (3½)
Hard bop jazz mixed with reggae, less to my tast
0 Opmerkingen

Ashland Belle: Ashland Belle - ep

25/11/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Fastest Car
  2. Way Back
  3. Mine
  4. Whiskey Prayers
  5. Girl Behind The Bar
Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
PLA Media

Website Artiest
Ashland Belle
De band Ashland Belle is afkomstig uit Buffalo, New York, en bracht in 2013 haar debuut EP ‘Bringing Back Country’ uit. Al gauw werd ze één van de meest besproken countryrockgroepen uit de muziekindustrie. Ze geven inderdaad een draai aan de “oude” country met moderne invloeden. Ze stonden al op het podium met Luke Bryan, James Otto, Jamey Johnson, Chuck Wicks, Charlie Daniel's Band, David Allan Coe, Josh Thompson, Justin Moore, Rodney Atkins, Jack Ingram en werden opgemerkt door songwriter en producer Zac Maloy. Deze laatste zorgde voor hulp bij een nieuwe EP, waarop 5 tracks staan. In een mix van country en rock opent ‘Fastest Car’, dat gaat over een vrijgevochten vrouw. Twee tracks werden aangebracht door Maloy, nl. ‘Mine’ en ‘Girl Behind the Bar’. ‘Whiskey Prayers’ gaat dan weer over een man die vecht tegen de drank. De helft van de tracks waren echter onbeluisterbaar door een fout in de cd. Voor moderne cowboys and cowgirls!

Patrick Van de Wiele (3½)
This new EP contains a mixture of country and rock. I couldn’t listen to half of the tracks because of a bad disc.
0 Opmerkingen
<<Vorige

    Archives

    Juni 2025
    Mei 2025
    April 2025
    Maart 2025
    Februari 2025
    Januari 2025
    December 2024
    November 2024
    Oktober 2024
    September 2024
    Augustus 2024
    Juli 2024
    Juni 2024
    Mei 2024
    April 2024
    Maart 2024
    Februari 2024
    Januari 2024
    December 2023
    November 2023
    Oktober 2023
    September 2023
    Augustus 2023
    Juli 2023
    Juni 2023
    Mei 2023
    April 2023
    Maart 2023
    Februari 2023
    Januari 2023
    December 2022
    November 2022
    Oktober 2022
    September 2022
    Augustus 2022
    Juli 2022
    Juni 2022
    Mei 2022
    April 2022
    Maart 2022
    Februari 2022
    Januari 2022
    December 2021
    November 2021
    Oktober 2021
    September 2021
    Augustus 2021
    Juli 2021
    Juni 2021
    Mei 2021
    April 2021
    Maart 2021
    Februari 2021
    Januari 2021
    December 2020
    November 2020
    Oktober 2020
    September 2020
    Augustus 2020
    Juli 2020
    Juni 2020
    Mei 2020
    April 2020
    Maart 2020
    Februari 2020
    Januari 2020
    December 2019
    November 2019
    Oktober 2019
    September 2019
    Augustus 2019
    Juli 2019
    Juni 2019
    Mei 2019
    April 2019
    Maart 2019
    Februari 2019
    Januari 2019
    December 2018
    November 2018
    Oktober 2018
    September 2018
    Augustus 2018
    Juli 2018
    Juni 2018
    Mei 2018
    April 2018
    Maart 2018
    Februari 2018
    Januari 2018
    December 2017
    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Augustus 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    April 2017
    Maart 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    December 2016
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015
    Oktober 2015
    September 2015
    Augustus 2015
    Juli 2015
    Juni 2015
    Mei 2015
    April 2015
    Maart 2015
    Februari 2015
    Januari 2015
    December 2014
    November 2014
    Oktober 2014
    September 2014
    Augustus 2014
    Juli 2014
    Juni 2014
    Mei 2014
    April 2014


    Categories

    Alles
    ?
    50's Ballades
    70's Rock
    80’s En 90’s Rock
    80’s En 90’s Rock
    80's Pop
    Acid Folk
    Acid Jazz
    Acid Rock
    Acoustic Blues
    Acoustic Folk
    Acoustic Guitar
    African Blues
    Afro
    Afro Beat
    Afrobilly
    Afro Blues
    Afro-Colombiaans
    Afro Funk
    Afrojazz
    Afro Rock
    Akoestisch
    Akoestische Folk
    Alt. Country
    Alternatieve Pop
    Alternative
    Alternative Folk
    Alternative Pop
    Alternative Rock
    Alternative Softrock
    Ambient
    Ambiente Jazz
    Americana
    Americana & Blues
    American Cowboy Music
    American Desert Music
    American Folk
    American Rock
    American Roots
    American Standards
    Amusement Music
    Arabic Jazz
    Artificial World Music
    Art Pop
    Art Rock
    Astral Dub
    Atmospheric Music
    Avant Garde
    Avant-garde
    Avant Garde Folk
    Avant Garde Jazz
    Avant-garde Jazz
    Aziatische Fusion
    Balkan
    Baroque Folk
    Beat
    Beatpop
    Bebop
    Belgische Hiphop
    Big Band
    Big Band Music
    Blanke Soul
    Blue Eyed Soul
    Bluegrass
    Blues
    Blues & Jazz
    Blues & Pop
    Blues Rock
    Blues Rock & Country Soul
    Boogie
    Boogie Punk
    Boogie Woogie
    Bop
    Bop ’n Roll.
    Boppin' Blues
    Bossa Jazz
    Bossa Nova
    Brasband Muziek
    Brazilectro
    Braziliaans
    Braziliaanse Jazz
    Brit Pop
    Cabaret
    Cajun
    Calypso
    Cash Tribute
    Celtic Folk
    Celtic Music
    Chanson
    Chicano Rock
    Chillout
    Christmas
    Christmas Music
    Christmas Rock & Roll
    Christmas Songs
    Cinematic
    Cinématic
    Classic
    Classic Progrock
    Classic Rock
    Classic Symphonic Rock
    Club Music
    Coldwave
    Comedy
    Comtemporary Jazz
    Contamporary Folk
    Contamporary Irish Folk
    Contemporary Blues
    Contemporary Country
    Contemporary Folk
    Contemporary Jazz
    Contemporary Pop
    Contemporary R&B
    Contemporary Rock
    Cool Jazz
    Counrry
    Country
    Country Blues
    Country Folk
    Country Jazz
    Country Noir
    Country Pop
    Country Rock
    Countryrock
    Countryrockabilly
    Country Soul
    Country & Western
    Cowpunk
    Crooner
    Crooners
    Crosover World Music
    Crossover
    Crossover Jazz
    Cumbia Beat
    Dance
    Dark Electronics
    Dark Wave
    Deep Funk
    Dessert Blues
    Deutsch-Rock
    Dialectische Rock
    Disco
    Dixieland
    Dixiemusic
    DIY
    Doo Wop
    Doo-wop
    Droompop
    Dub
    Dubstep
    Duitse Rock 'n Roll
    Early Rock 'n Roll
    Easy Listening
    Electro
    Electro African Folk
    Electro Jazz
    Electronica
    Electronic Chill-out
    Electronic Cinématic Pop
    Electronic Etnic World
    Electronic Music
    Electronic Pop
    Electro Pop
    Electro Punk
    Electrorock
    Elektronisch
    Elektro-swing
    Eperimental Music
    Ethno
    Exotica
    Experimental Jazz
    Experimental Music
    Experimentele Chanson
    Fifties Pop
    Fiftys Rock & Roll
    FILM MUSIC
    Filmmuziek
    Folk
    Folk/Americana
    Folk Blues
    Folk Pop
    Folkpop
    Folkpoptronica
    Folk Rock
    Folky Pop
    Franse Chanson
    Franse Chanson/singer Songwriter
    Franse Chanson/singer-songwriter
    Free Jazz
    Free Jazz
    Funk
    Funk & Soul
    Funky Blues
    Fusion
    Fusion Rock
    Fuzrock
    Garage Psych
    Garage Punk
    Garage Rock
    Gesproken Woord
    Glamrock
    Gospel
    Gospel Jazz
    Gothic
    Griekse Folk
    Grunge
    Guitar Music
    Gurls: Run Boy Run
    Gypsy
    Gypsybilly
    Gypsy Folkfolly
    Gypsy Jazz
    Hardcore Rap
    Hard Rock
    Hard Rock Blues
    Heavy Rock
    Hedendaagse Kleinkunst
    Highlife
    Hillbilly
    Hillbilly Rootsblues
    Hip Hop
    Honkabilly Blues
    Honky Tonk
    House
    House & Chill Out
    House & Chill-out
    House & Lounge
    Indie Folk
    Indie Pop
    Indie R&B
    Indie Rock
    Industrial
    Industrial Pop
    Instrumental
    Instrumentale Jazz
    Instrumental Folk
    Instrumental Surf
    Irish Folk
    Jazz
    Jazz Funk
    Jazzfunk
    Jazz Fusion
    Jazz Rock
    Jazzrock
    Jazz & Soul
    Jazz/Soul/Rock
    Jazzy Blues
    Jazzy Dub
    Jazzy Pop
    Jiddisch Blues
    Jive
    Jugband
    Jump
    Jump Blues
    Kazz
    Keltische Folk
    Kerstmis
    Kinderliedjes
    Klassiek
    Klassiek/jazz
    Kleinkunst
    Krautrock
    Latin
    Latin American Rock
    Latin Jazz
    Latin Pop
    Latin-soul
    Levenslied
    Licht Klassieke Pop
    Listening Songs
    Lo Fi Pop
    Lo-fi Pop
    Lounge
    Lounge & Chill-out
    Mathrock
    Medieval Rock
    Minimalistische Pop
    Mod
    Modern Country
    Modern Folk
    Modern Jazz
    Motown
    Musical Storytelling
    Nederlandstalig
    Nederlandtalige Blues
    Neo Funk
    Neoklassiek
    Neo Progrock
    Neo-Progrock
    Neo Soul
    New Age
    New Age & Solo Piano
    New Country
    New Orleans
    New Orleans R&B
    New Soul
    New Wave
    Noise
    Nordic Folk
    Northern Soul
    Nuevo Flamenco
    Nu Jazz
    Nu-Jazz
    Oldies
    Old School Country
    Old School Psychobilly
    Old School Rhythm And Blues
    Old School Soul
    Old Time Fiddle Music
    Opera
    Outlaw Country
    Percussion
    Philly Soul
    Piano Music
    Piano Solo
    Poetic Pop
    Poëzie
    Pop
    Popcorn
    Pop Punk
    Poprock
    Post Industrial
    Post Jazz
    Post Punk
    Post Rock
    Post Soul
    Power Blues
    Power Pop
    Power Rock
    Presley Ballades
    Prog
    Prog Folk
    Progressieve Muziek
    Progressive Jazz
    Progressive Pop
    Progressive Rock
    Prog Rock
    Protest Songs
    Psychadilic Electro
    Psychedelic
    Psychedelic Rock
    Psychobilly
    Psych Rock
    Psych-Rock
    Punk
    Punk-a-billy
    Punk Rock
    Punkrock
    RaB
    Radio Play
    Ragtime
    Rap
    R&B
    Rebekah Eden
    Reggae
    Retro Pop
    Rhythm And Blues
    Rhythm & Blues
    Rhythm ‘n’ Blues
    Rhythm ‘n’ Blues
    Riock
    Roch Lockyer: When Frank Met Django
    Rock
    Rockabilly
    Rock And Roll
    Rocking Southern Soul
    Rockin' Soul
    Rock 'n Roll
    Rock Opera
    Rock & Roll
    Roots
    Rootspop
    Roots Rock
    Rootsrock/bluesrock
    Rustieke Rockabilly
    Sacrale Muziek
    Samba Jazz
    Scandicana
    Seventies West Coast Pop
    Shuffles
    Singer Songwriter
    Singer-songwriter
    Sixties Beat
    Sixties Girls
    Sixties Pop
    Sixties Sound
    Ska
    Skiffle
    Smooth Jazz
    Smooth Soul
    Soft Pop
    Soft Rock
    Solo Piano
    Soul
    Soul & Blues
    Soul & Blues
    Soul Blues
    Soulful House
    Soul & Funk
    Soul & Jazz
    Soul Jazz
    Souljazz
    Soul Pop
    Soulrock
    Soundtracks
    Southern Folkrock
    Southern R&B
    Southern Rock
    Southern Soul
    Space Rock
    Spaghetti Rock
    Spoken Word
    Spych Rock
    Stoner
    Stories
    String Pop
    Sunshine Pop
    Surf
    Surf Punk
    Swamp
    Swamp Blues
    Swanabilly
    Swing
    Swingende Rhythm & Blues
    Swingende Rock
    Swing Jazz
    Symphonic Pop
    Symphonic Rock
    Synthesizer
    Synth Pop
    Synth-Pop
    Synth Prog
    Synth Rock
    Synth Wave
    Tango
    Taraab
    Techno
    Texas Country
    Texas Honky Tonk
    Tex Mex
    Tex-Mex
    Traditional
    Traditional Country
    Traditional Folk
    TRANCE
    Tribal
    Triphop
    Tropische Funk
    Twist
    Uke-Billy
    Underground
    Urban Folk
    Urban Jazz
    Urban Pop
    Vaudeville
    Vietnamese Folk
    Vintage Country
    Vintage Jazz
    Vocals
    Voodoo Blues
    Wereldmuziek
    West Coast Blues
    West Coast Pop
    West Coast Rock
    Western Swing
    Witch House Electronics
    Woestijn Blues
    World Bluesrock
    World Country
    World Mus
    World Music
    Worldmusic
    World Pop
    Yacht Soul
    Zydeco


A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION  I  KEYS AND CHORDS 2001 - 2025

  • HOME
  • MUSIC NEWS
  • ALL CONCERT REPORTS
  • CD REVIEWS 2025
  • VINYL REVIEWS 2025
  • BOOK REVIEWS
  • INTERVIEWS / ARTICLES
  • COMING EVENTS
  • CONTACT PAGE
  • DISCLAIMER / COPYRIGHT POLICY