Uit de vijver van El-Toro Records viel er iets in de bus dat ons werkelijk goed gemutst zal stemmen. De nieuwste van ‘Dani Nel-Lo’ en de ‘Barcelona Big Blues Band’. De Barcelona Big Blues Band staat onder leiding van double-bass speler Ivan Kovacevic en is een old school swing band vol met energieke R&B.
Aan de zijde van deze 13-koppige big band staat tenor saxofonist Dani Nel-Lo. Van beiden had ik nog nooit gehoord maar een swingende big band met veel saxofoon en allen instrumentale nummers dat is toch om van te kwijlen.
Voor de roots van Dani Del-Lo moeten we richting Spanje en meer bepaald de regio van Barcelona. Dani startte zijn carrière in 1985 toen hij als 17-jarige saxofoon speelde in de rock-’n-roll groep Los Rebeldes. Sinds het moment dat hij een saxofoon in handen kreeg wist hij dat dit het instrument was waarmee hij het zou maken in de muziekwereld. Hij wilde zich maar al te graag spiegelen aan zijn voorbeelden in de Rhythm & Blues. Die energieke jump & swing muziek was helemaal zijn ding en door de samenwerking met Ivan Kovacevic zijn ze tot een mooi resultaat gekomen met de bedoeling die lekker swingende big band muziek uit het verleden de 21ste eeuw binnen te loodsen.
In de streek rond Barcelona zijn jazz- en swing big bands steeds hot gebleven. ‘The Barcelona Big Blues Band’ onder leiding van Ivan Kovacevic is daar een schoolvoorbeeld van. Deze big band kunnen het laten swingen als geen ander, soms wild en rauw dan weer gesofisticeerd. In het verleden trad Ivan Kovacevic enkel op met kleine combo’s en zijn jaren ervaring wil hij nu meegeven door arrangementen te schrijven voor big bands. Het resultaat zijn krachtige en swingende nummers in de lijn Van T-Bone Walker en Johnny Otis.
Voor deze ‘Sax Attack’ hebben Dani Nel-Lo en Ivan Kovacevic 13 nummers geselecteerd. Nummers van eigen hand zoals titeltrack ‘Sax Attack’ en ‘Smooth’ maar ook werk van anderen zoals ‘Wine-o’ van bassist Bob Mosley of het explosieve ‘Hot Rod’ van de Amerikaanse saxofonist en bandleider Hal ‘Cornbread’ Singer. Het resultaat is een swingend album vol met Rhyhtm & Blues zoals we deze reeds kennen van de jaren ‘30-‘40 en ‘50. Van nummer 1 tot 13 allemaal instrumentale pareltjes om van te smullen zoals het zeer up-tempo ‘Saltos y Meneos’ van de hand van Dani Nel-Lo of een mambo als Rhumambo. Afsluiter is ‘Zip’ van tenor saxofoonspeler Red Prysock (1926-1993) zoals we dat van  Red gewoon zijn is ook dit nummer zeer energiek.
Retro party in ‘da house’, gewoon deze Sax Attack aanschaffen en je hebt drie kwartier van de beste big band swing en jazz in huis…

Freddy Vandervelpen (4½)

El Toro  I  ETCD6065  I  The Barcelona Big Blues Band  I Booking: booking4@gmail.com

Het moet ergens begin jaren zestig geweest zijn toen een viertal getalenteerde muzikanten het met elkaar konden vinden en zoals vele andere voorbeelden ook met een eigen bandje startten. In dit kwartet zaten vier namen waarvan er later drie geschiedenis zouden schrijven. De line-up bestond uit Art Wood (de oudere broer van Ron die zijn pluimen zal verdienen bij de Rolling Stones maar ook vooral bij de Faces met Rod Stewart (denk maar aan zijn megahit ‘Maggie May’), als drummer vonden we niemand minder dan Keef Hartley (ook bekend van bij Rory Storm and The Hurricanes) terug die met zijn eigen band enkele schitterende langspelers afleverde (‘Halfbreed’, ‘The Battle Of North West Six’, ‘The Time Is Near’). Aan de keyboards de onlangs overleden supergetalenteerde Jon Lord (Deep Purple), gitarist Derek Griffiths (Red Bludd’s Bluesicians) en ook nog Malcolm Pool (Roadrunners) die de bass liet klinken zoals het hoorde.
Tussen 1964 en 1967 brachten ze maar liefst zeven singles op de markt, enkele hiervan waren ‘Oh My Love/Big City’, ‘I Take Want I Want/I’m Looking For A Saxofonist’ en ‘What Shall I Do/In The Deep End’. Deze werden gereleased via Decca en buiten deze singles maakten ze ook nog een leuke ep ‘Jazz In Jeans’ en een langspeler ‘Art Gallery’. Buiten Decca brachten ze ook werk uit bij o.a. Parlephone en Fontana. ‘Art Gallery’ zal je alleen als langspeler terugvinden onder hun pseudoniem St. Valentine’s Day Massacre en is nu praktisch onvindbaar. Maar nu, en dit via RPM/Cherry Red Records, hoef je nu niet langer te zoeken naar dit album want het staat hier nu gewoon op deze cd-uitgave.
Wat krijgen we nu te horen? Eerst en vooral vier nummers van het Art Wood Combo gevolgd door de singles met hun respectievelijke a en b kant en de nummers van hun ep. De eerste vier nummers zijn met zware Hammondpartijen beladen en stralen vooral de blues uit zoals zij begin jaren zestig in Engeland klonk. ‘Chicago Calling’, ‘Hoochie Coochie Man’, ‘Talkin’ About You’ en nog een klassieker ‘Kansas City’ zijn schitterende covers die echt de sfeer van de blanke blues uitstralen. Bij de singles onthouden we vooral het door Jon Lord met zijn keyboards gedomineerde nummer ‘Big City’ en het ietwat emotionele ‘Goodbye Sisters’. Ook ‘I’m Looking For A Saxofonist Doubling French Horn Wearing Size 37 Boots’ blijft een leuke herinnering als was het alleen al voor de lange titel maar dit instrumentaaltje was een serieus uithangbord voor gitarist Derek Griffiths. Gewoonweg fantastisch nummer! Nancy Sinatra scoorde er beter mee maar de Artwoords maakten hier toch ook een zeer acceptabele versie van. En dan heb ik het natuurlijk over ‘These Boots Are Made For Walkin’’. ‘A Taste Of Honey’ kennen we vooral van de Beatles maar de Artwoods smolten het nummer om in een leuk jazzy instrumentaal nummer. Jon en Derek trekken het laken weer naar zich toe.
Uit hun periode als St. Valentine’s Day Massacre krijgen we twee schitterende nummers: ‘Brother Can You Spare Me A Dime en ‘Al’s Party’.
Uiteraard was de BBC ook in de Artwoord geïnteresseerd en de BBC sessions volgden. Het leuke aan deze songs, en net zoals bij vele andere ‘BBC Sessions’ wordt de introductie van het nummer door de discjokey mee op de schijf gebrand. ‘Smack Dab In The Middle’ is weer een sterk voorbeeld van de Britse Rhythm & Blues boom waarvoor Engeland zo beroemd werd. Ook twee korte interviewtjes met Art Wood werden geselecteerd en dit blijven ook leuke momenten om te horen. Nog meer leuke muziek blijft ons maar overstromen want met ‘She Knows What To Do’ krijgen we het zoveelste hoogtepunt op deze eerste schijf. Tot hiertoe, geen enkel minder nummer gevonden, allemaal nummers die stevig doordrenkt zijn met authentieke R&B.
‘Art Gallery’, hun langspeler zit volgepakt met schitterende R&B nummers, songs om bij weg te kwijlen. Luister maar eens wat ze van het Leiber/Stoller nummer ‘I Keep Forgettin’’ maken. John Lord laat weer horen hoe goed hij zijn orgel kon beheersen. ‘Be My Lady’ van Booker T & The MG’s krijgt hier een serieuze behandeling en het van Nat Jones geleende ‘Stop And Think It Over’ is een schitterende blues zoals hij niet meer gemaakt wordt. Weer knappe gitaarriffs van Griffith. Ook hier werden weer enkele BBC Sessions opgezet waarvan we zeker ‘Day Tripper’, met het nodige gitaargeweld, en de schitterende medley ‘Devil With A Blues Dress On/Good Golly Miss Molly’ zeker nooit zullen vergeten.
Het derde schijfje uit deze uitermate interessante box is een registratie van hun live optreden in het Funny Park in Denemarken en dit was ook meteen de start met hun nieuwe drummer Colin Martin gezien Keef Hartley nu zijn eigen KH-band had samengesteld.
Zeer leuke live nummers waarop ‘Shake’ van Sam Cooke zeker niet kon ontbreken. Afsluiten deden ze met ‘(I Can’t Get No) Satisfaction’. Een minpuntje op deze schijf is de povere kwaliteit van de klankband maar ja het is ook al 47 jaar geleden toen deze opnames gemaakt werden. Dus dat wordt hen vergeven!
Zelfs het bijbehorende, informatieve boekje alleen al rechtvaardigt de aanschaf van deze schitterende release van RPM.
Van één ding ben ik zeker. De Artwoods werden tijdens de jaren zestig een beetje overschaduwd door andere, gelijkaardige outfits en dan denk ik hierbij meteen aan bv. de Yardbirds maar de muziek van de Artwoods klonk stukken beter dan die van de band die ene Eric Clapton, Jimmy Page en Jeff Beck heeft opgebracht. De Artwoods hadden net als de Yardbirds schitterende muzikanten aan boord maar hun muziek kwam niet echt aan bod hier op het continent en dat was een jammerlijke zaak. We werden volop overspoeld met muziek van de Beatles, Kinks en de Rolling Stones. De Artwoods verdienen hetzelfde lof (en zelfs iets meer) als hun illustere collega’s de Yardbirds.

Alfons Maes (5)

RPM Records  I  RPMBX524  I  Cherry Red Records  I  The Artwoods

De aandachtige lezer van de website zal wel al langer weten dat ik een fan ben van E, W & F. Grotendeels omwille van de muzikale visie van de groepsleider, Maurice White, die nu wegens ziekte niet meer actief mee de baan opgaat, is dit één van de meest prominente groepen die uit de jaren zeventig nog overblijft. De band incorporeert R&B, jazz, soul, funk, gospel, blues, rock en dansmuziek in hun repertoire, maar tevens Afrikaanse en spirituele invloeden. Ze kunnen prat gaan op een ganse reeks hits van singles en albums, en hebben vorig jaar een nieuw album uitgebracht. Waarschijnlijk kent u wel sommige van hun hits zoals ‘Shining Star’, ‘September’, ‘Boogie Wonderland’, ‘After the Love Has Gone’ en ‘Let’s Groove’. Deze elpee dateert uit 1976 en zoals je op de cover kan zien speelde de spirituele kant een grote rol. Hij wordt aanzien als één van hun beste albums, en klom tot nr. 2 in de R&B en poplijsten. Hij zorgde voor een multi platinaverkoop en bevatte verschillende stijlen zoals de jazzfunk klassieker en opener ‘Getaway’, een nr. 1 hit, de leuke mid-tempo track ‘On Your Face’, de ballade ‘Imagination’, de titeltrack, de hit ‘Saturday Nite’ enz. Overal zijn Maurice White’s spirituele boodschap en visie (deels Afro-Amerikaans Christenen en deels Oosterse filosofie) aanwezig. En laten we ook Philip Bailey’s mooie zangpartijen niet vergeten! Een belangrijke bijdrage werd ook geleverd door Charles Stepney die coproduceerde. Maar dit was één van zijn laatste producties, want deze arrangeur/producer/sessie muzikant/multi-instrumentalist & songwriter overleed in mei 1976. Verder krijg je hier als bonustracks de alternatieve mix en de singleversie van ‘Saturday Nite’, de “Angels Mix” van ‘Imagination’, de “the traveler” versie en de singleversie van ‘Departure’, de 12 inchversie en de instrumentale versie van ‘Getaway’, en de tracks ‘Seraphim’ en ‘African Symphony’, die niet op het origineel stonden. Alles werd geremastered, compleet met een cd-boekje met uitgebreide “liner notes”. Als dat geen must is voor de R&B en E,W & F fan, dan weet ik het ook niet meer!

Patrick Van de Wiele (4½)

Big Break Records  I  CDBBRX0185  I  Cherry Red Records  I  Earth, Wind & Fire

Bonnie Pointer is één van de stichtende leden van de groep The Pointer Sisters, en ze begon haar professionele carrière in de nachtclubs van San Francisco in 1969. Al gauw werd ze bijgetreden door haar jongere zus June, en haar oudere zussen Ruth en Anita. Als groep brachten ze een reeks hits uit op Blue Thumb, in verschillende genres waaronder funk en jazz, tot ze hun eerste Grammy Award wonnen voor de countrysong ‘Fairytale’ (geschreven door Anita en Bonnie), die Elvis Presley 2 jaar voor zijn dood zou coveren. Maar in 1976 verliet Bonnie de groep voor een solocarrière en tekende bij Motown. Dit was haar eerste album voor dat label, in een productie van haar toekomstige echtgenoot Jeffrey Bowen en labelbaas Berry Gordy. Het was destijds een succes bij critici en fans. Deze heruitgave opent met de Motown cover ‘When I’m Gone’ van Brenda Holloway, geschreven door William “Smokey” Robinson. Daarna komt de eerste single aan de beurt, nl. ‘Free Me From My Freedom/Tie Me To A Tree (Handcuff Me)’, goed voor een R&B top tien hit in 1978. ‘Heaven Must Have Sent You’ is de volgende Motown cover van The Elgins, dat later omgevormd werd in een discoversie (die je terugvindt bij de bonustracks). Verder bij de bonustracks staan de 12 inch discoversie, singleversie en instrumentale versie van ‘Free Me From My Freedom/Tie Me To A Tree (Handcuff Me)’, en de prachtige 12 inch discoversie en singleversie van ‘Heaven Must Have Sent You’. Verder lees ik op het Internet dat Bonnie recent een aanvraag tot scheiding indiende van Jeffrey Bowen, van wie ze al 10 jaar gescheiden leefde. Toch is deze heruitgave een aanrader omwille van de diverse versies die erop staan. Compleet met uitgebreide “liner notes” in het cd-boekje, weerom een aanrader voor R&B fans.

Patrick Van de Wiele (4)

Big Break Records  I  CDBBR 0093  I  Cherry Red Record