KEYS AND CHORDS
  • HOME
  • MUSIC NEWS
  • ALL CONCERT REPORTS
  • CD REVIEWS 2025
  • VINYL REVIEWS 2025
  • BOOK REVIEWS
  • INTERVIEWS / ARTICLES
  • COMING EVENTS
  • CONTACT PAGE
  • DISCLAIMER / COPYRIGHT POLICY

  CD & vinyl   REVIEW BLOG

Dee’s Honeytones: Wow! Wow!

11/8/2018

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAILS ALBUM
Tracks:
  1. Out Of My Mind
  2. Little Black Dress
  3. Big Bess
  4. I’m Gone
  5. Nitwit
  6. Ain’t Gonna Do That
  7. Imelda Marcos
  8. Wow Wow
  9. Nine Kisses
  10. Fanny Mae
  11. Back In My Arms
  12. I Want You To Be My Baby
 
Website Artiest
Dee’s Honeytones
​Dee’s Honeytones zijn een viertal uit Nederland, met als frontvrouw Dee Ann van den Berg. Honeytones zijn gitarist Pat Angel, Marcel van de Berg op upright bass en Rene Klein is de drummer van dienst. Voor de opnames van dit album werden de Honeytones uitgebreid met tenor- en baritonsax en trompet. Een uitbreiding die het retrogeluid zeker nog een extra dimensie geeft. Toetsenist en songwriter Dee heeft een voorliefde voor de jumpin’ en boppin’ rhythm & blues uit de laat veertiger en begin vijftiger jaren. Haar grote voorbeelden liggen dan ook voor de hand. Etta James, T-bone Walker en Tiny Bradshaw zijn er enkelen van. De sound op ‘Wow! Wow! Is dan ook voorspelbaar. Het album verscheen reeds een tijdje geleden maar bereikte ons nu pas. Een probleem is dat niet, als het maar kwaliteit is wat in onze bus valt en dat bieden Dee’s Honeytones. Jazzy wordt er afgetrapt met ‘Out Of My Mind’ waarna we met ‘Big Bess’, gekend van Louis Jordan, ons plaatsje op de swingtrein innemen. Nummers schrijven die niet te onderscheiden zijn van de toppers uit de gouden swing era, is een karwei die Dee’s Honeytones met verve opknappen. Een knap voorbeeld hiervan is het aan de schoenen verslingerde Filipijnse presidentsvrouw gewijde ‘Imelda Marcos’. Het zwoele en jazzy ‘Nine Kisses’ brengt ons dan weer naar de sjiekere clubs van weleer, waar de champagne rijkelijk vloeide. Dat gevoel krijgt nog een vervolg met ‘Back In My Arms ‘, een tearjerker van formaat, nog danig opgesmukt door Dee’s Hammond. Met ‘all time classic’ de jumpin’ blues van het door Jon Hendricks gepende, maar door Jordan de eeuwigheid in gezongen ‘I Want You To Be My Baby’ zit het feestje er jammer genoeg op.
Enig minpuntje is de soms ietwat te glad klinkende productie, maar voor de rest zit het zeker snor op ‘Wow! Wow!’
 
Lambert Smits (4)
 
Great sounding jumpin 'and boppin' rhythm & blues from the late 40s and early 50s by a Dutch band
0 Opmerkingen

Jai Malano: Rocket Girl

18/8/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. You Made Me Love You
  2. Learn About A Man
  3. Don’t
  4. Rocket Girl
  5. Hound Dog….Take 1
  6. Johnny Knows
  7. Matchbox…I’m Gonna Forget About You
  8. Schnick-Schnack-Boogie
  9. So Good To My Baby
  10. Tell Me
  11. Let Me Be
  12. Ain’t I A Mess
Platenlabel
Rhythm Bomb Records

Labelnummer
RBR5758

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Jai Malano
Wanneer dames zich op het bluespad begeven, doen ze dat al te vaak als gitarist/vocalist met een door messcherpe gitaarsolo’s doorspekte bluesrock. Eventjes leek het erop dat we de krachtige zwarte stemmen van o.a. Etta James en Big Mama Thornton , enkel nog via plaatopnames konden beluisteren. Gelukkig komt daar nu verandering in met de uit Austin, Texas komende Jai Malano. Jai zit nog maar goed vijf jaar in het vak, en toch klinkt ze erg ervaren. In juli 2010 deed ze haar eerste optreden met haar toenmalige  band The Royal Rhythmaires.  Muzikale meningsverschillen deden Malano al vlug besluiten om  het solo te proberen, en eerlijk gezegd, een beter besluit had ze niet kunnen nemen. Jai bespeelt geen instrument…..of toch? Haar stem is haar instrument en wat voor eentje. Malanos stem is krachtig, ruw, rauw, schurend, maar vooral erg melodieus. Haar label Rhythm Bomb bracht haar in contact met de Franse band, Nico Duportal And His Rhythm Dudes. Duportal is alom gekend als een veelzijdig muzikant. Rhythm & blues, early rock & roll, swing en zelfs jazz hebben geen geheimen voor deze schitterende gitarist. Bovendien behoren de blazers in de Rhythm Dudes , momenteel tot de Europese top. Beter kon Malano het niet treffen. Op ‘Rocket Girl’ zijn Nico Duportal And His Rhythm Dudes niet alleen haar begeleidingsband. Nico nam ook plaats in de producerstoel en de voltallige band zorgde voor de arrangementen van de 8 door Jai gepende songs. En ook als songschrijver slaagt Malano met vlag en wimpel. Alhoewel ze nog maar in de dertig is, ademen haar nummers ontegensprekelijk de sfeer van de rokerige clubs uit de hoogdagen van de rhythm & blues. Na een jazzy gitaarintro van Duportal neemt de swingende titeltrack je mee voor een ruimtereisje naar planeet Malano. ‘Johnny Knows’ is dan weer een tegelplakker van formaat, zoals je in de fifties wel op iedere jukebox eentje aantrof. En als je bij het rockende ‘ Learn About A Man’ kan blijven stilzitten, lijkt een doktersbezoek noodzakelijk.
In ‘Ain’t I A Mess’ van Joe Tex steekt ze zelfs de jonge Tina Turner naar de kroon, en de manier waarop ze ‘Hound Dog’ aanpakt, is enkel maar voor de grote talenten weggelegd. Samen met Nico Duportal And His Rhythm Dudes levert Jai Malano een solodebuut af om van te snoepen.
Malano is  een verademing in bluesland, dat is een feit. Laat ‘Rocket Girl’ een eerste kennismaking  zijn met de krachtigste, rauwe soulstem van de laatste jaren en laat een liveperformance van deze dame zeker niet aan je neus voorbijgaan. Neem dit maar onvoorwaardelijk aan, want wij zagen Malano onlangs reeds aan het werk op Sjock.

Lambert Smits (5)
For those who thought that the powerful, raw voices of Etta James and Big Mama Thornton belonged to the past, are totally wrong. The black young Jai Malano has such a powerful, raw and rough soul voice that she is a worthy successor for James or Thornton. With Nico Duportal and his Rhythm Dudes as backing band, Malano brings authentic swinging rhythm & blues and early rock & roll like you did not hear the last few years. Malano is undoubtedly the future of the rhythm and blues!
0 Opmerkingen

Eight O’Five Jive: Too Many Men

31/7/2015

1 Opmerking

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. I’ve Got A Feelin’
  2. Have Mercy Baby
  3. Baby I’m Doin’ It
  4. Misery Loves Company
  5. Drunk
  6. You Was Right Baby
  7. Feed Them Monkeys
  8. Insect Ball
  9. Kissing In The Dark
  10. Young Enough To Be My Son
  11. Too Many Men
  12. Market Place
Platenlabel
Red Rudy Tunes

Labelnummer
RRTT002

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Eight Of Five Jive
De in Nashville residerende Eight O’Five Jive won vorig jaar de Nashville Independent Music Award, kortweg NIMA genoemd in de categorie ‘Best Live Blues Performers’. Dat ze die onderscheiding verdienden, daar valt na beluistering van ‘Too Many Men’ niet aan te twijfelen. Laat ons maar meteen duidelijk zijn. De vijfkoppige little big band Eight O’Five Jive is het best bewaarde jump, jive, early rock & roll, blues en swing geheim van de afgelopen tijd, en zeg maar rustig jaren. Zie daar, nu is meteen duidelijk wat je kan verwachten. Alhoewel…..als je denkt dat Eight O’Five Jive de muziek uit het naoorlogse Amerika covert, dan sla je de bal wel erg mis. Frontvrouw en diva Lee Shropshire ziet er in haar cocktailjurk misschien uit, alsof ze nippend aan een glas bubbels in één of andere hippe club, zich in de muziek van eind jaren 40, begin jaren 50 wentelt, maar niets is minder waar. Akkoord, 9 van de 12 songs, waaronder Jimmy Liggins’ ‘Drunk’ en Big Jay McNeelys ‘Insect Ball’, stammen uit die tijd, maar worden hier gereanimeerd. Opener, het door Big Maybelle in 1953 opgenomen ‘I’ve Got A Feelin’’ maakt al meteen duidelijk wat de band met songs uit de vorige eeuw doet. ‘I’ve Got A Feelin’’ krijgt een subtiele dosis ska geïnjecteerd, wat de zuurstof is voor een nieuw leven. The Dominoes, met leadzanger Clyde McPhatter hadden met ‘Have Mercy Baby’ destijds een nummer 1 hit in de R & B charts. Wel dit zou zich met de versie van Eight O’Five Jive mogen herhalen. Of neem nu ‘Market Place’ in 1957 opgenomen door Etta James,  nu met een sublieme Andy Scheiman op gitaar. Saxofonist Patrick Mosser is dan weer diegene die Memphis Minnies ‘Kissing In The Dark’ pittig weet te kruiden, terwijl de soft swingende titeltrack uit de pen van Joss Stone vloeide. Shropshire heeft  een stem die super accordeert met de muziek van Eight O’Five Jive. Het herkenbare nostalgische stemgeluid van zangeressen uit een ver verleden, weet zij als geen ander naar de dag van vandaag te vertalen. En alsof dit alles nog niet voldoende is, schreef Mrs. Lee ook nog 2 songs voor dit album. Met ‘Misery Loves Company’ en het hilarische ‘Young Enough To Be My Son’ weet ze zich ook als songschrijver te positioneren.‘Too Many Men’ is gewoonweg SUPER!

Lambert Smits (5)
Eight O'Five Jive is the best kept jump, jive, rock & roll, blues and swing secret of recent years. The music of postwar America gets a new life in their hands. A ripping sax, a solid rhythm section, a smooth-sounding guitar and of course the more than fantastic voice of Lee Shropshire are the ingredients of this super album!
1 Opmerking

Rusty Pinto with CC Jerome And The Savoys: One More Time

28/7/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL  ALBUM

Tracks:
  1. Mary Lou
  2. Just One More Time
  3. Shirley
  4. Deacon Jones’ Wife
  5. Hold My Hand
  6. Am I
  7. Stumbling Block Blues
  8. One More Year To Go
  9. Woke Up This Morning
  10. Flirty Mae
Platenlabel
Rhythm Bomb Records

Labelnummer
RBR 5813

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
CC Jerome & The Jetsetters
Rusty Pinto
Australië is duidelijk in de running voor wat het hedendaags rockabillytalent betreft. Net als Pat Capocci komt ook Rusty Pinto uit het land van de kangoeroes, en meer bepaald uit Perth. Als begeleiders op dit album en ook voor zijn tournee deed Pinto beroep op de Nederlandse Jeroen ‘CC Jerome’ van Gasteren. CC Jerome is ook al niet de eerste de beste. Naast zijn eigen bands The Jetsetters en The Savoys, zagen we deze sublieme gitarist al achter artiesten als, de veel te vroeg overleden Nick Curran, en recentelijk nog in de band van Earl Jackson tijdens Rockin’ Around Turnhout.
Pinto is zoals veel van zijn collega’s beïnvloed door de jonge Elvis, Johnny Burnette, Hank Williams en zeg maar alle grote namen die destijds bij Sun opnamen.  ‘One More Time’ staat dan ook bol van opzwepende rhythm & blues, jump, jive en vurige rock & roll. Pintos soulvolle stem wordt perfect ondersteund door CC Jerome en zijn Savoys, waaronder een tot kippenvel aanzettende scheurende sax van Martijn van Toor. Naast Pintos superrockend  ‘Hold My Hand’, krijgen hitsige versies van Ike Turners ‘Just One More Time’ en BB Kings ‘Woke Up This Morning’ ons moeiteloos uit onze luie zetel. Dé klapper is echter het van onder het stof gehaalde ‘Shirley’. Dit nummer was in 1959 de eerste hit voor de toen 15 jarige John Fred and The Playboys, die later herdoopt als John Fred & His Playboy Band nog een monsterhit zouden scoren met ‘Judy In Disguise’
Op adem komen kan enkel en alleen op het zwoele ‘One More Year To Go’. Verder is het partytime geblazen. Een rockende en rollende leadgitaar, scheurende sax, rollende pianoklanken , een niet kapot te krijgen ritmesectie en Pintos warme stem maken dat je na de laatste rocker ‘Flirty Mae’ al snel de repeatknop indrukt.

Lambert Smits (5)
The Australian singer Rusty Pinto was inspired by the music of the young Elvis, Johnny Burnette, Hank Williams and all the great Sun artists. Together with the Dutch guitarist CC Jerome and his Savoys he serves on this album 14 rocking and rolling rhythm and blues songs like in the golden 50. It’s party time!
0 Opmerkingen

Ronnie Jones: Satisfy My Soul – The Complete Recordings 1964-1968

9/6/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Night Time Is The Right Time
  2. Let's Pin A Rose On You
  3. I Need Your Loving
  4. My Love
  5. It's All Over
  6. Anyone Who Knows What Love Is
  7. Nobody But You
  8. You're Looking Good
  9. I'm So Clean
  10. Satisfy My Soul
  11. My Only Souvenir
  12. Little Bitty Pretty One
  13. Put Your Tears Away
  14. In My Love Mind
  15. Mama Come On Home
  16. Without Love (There Is Nothing)
Platenlabel
RPM Records

Labelnummer
Retro 968

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Ronnie Jones
Voor deze man duikelen we weer graag de Sixties in want een performer als Jones kan mooie referenties voorleggen. Deze van Amerikaanse (Springfield, Massachusetts) afkomstige, naar Groot-Brittannië uitgeweken maar nu in Italië residerende zanger zat een tijdje bij Alexis Korner’s Blues Incorporated en dat was toch niet niks.
Het was Jones die eigenlijk een blauwdruk werd voor de latere R&B vertegenwoordigers zoals Geno Washington, Jimmy James en Herbie Goins. Toen hij solo optrad werd hij geruggensteund door The Night Timers, een band die toch een van de grote rivalen werd van Georgie Fame & The Blue Flames. Deze band bestond uit John McLaughlin (gitaar), Eddy Thornton (trompet), Joe Moretti (gitaar), Dave Morse (keys), John Paul Jones (keys in een later versie van deze outfit), Dave Price (bass, gitaar) en Bill Stevens (drums).
Gedurende zijn korte loopbaan bracht hij toch enkele leuke singles uit. Na zijn muzikale escapades verkaste hij naar Italië maar een tweede succesvolle loopbaan bleef uit.
Tijdens zijn verblijf in Groot-Brittannië nam hij diverse songs op waarop o.a. John McLaughlin, Jack Bruce, John Paul Jones, Ginger Baker, Ritchie Blackmore en ook Nicky Hopkins graag hun medewerking verleenden.
Dankzij het Britse label RPM Records én  Cherry Red Records krijgen we nu een totaal overzicht van ’s mans carriére.
We krijgen een waaier aan diverse songs die de ware geest van de échte Rhythm & Blues uitstralen want ‘Night Time Is The Right Time’ is de eerste knappe song die ons bij het nekvel grijpt. Met ‘I Need Your Loving’, toch wel een zeer gekende song, is het swing time geblazen en blijven stilzitten is geen optie. R&B ten top en naadloos sluit die andere grote klepper ‘My Love’ hierop aan. Met ‘Its All Over’ wordt er serieus wat gas teruggenomen want deze tearjerker zorgde destijds voor een volle dansvloer. Dit dansuurtje gaat nog even verder met ‘Nobody But You’ een al even fantastische slow waarbij eventueel van partner kon gewisseld worden.
‘Anyone Who Knows What Love Is’ had eigen zijn volgende succes moeten zijn, daarvoor was producer Andrew Loog Oldham ingehuurd maar het was eigenlijk Irma Thomas die hiermee een kleine hit had in de VS. ‘Nobody But You’ verscheen destijds als b-kant van deze single. Toch vreemd dat zo’n knappe songs de hitparade niet haalden. Met ‘You’re Looking Good’, dat knappe keyboards arrangementen laat horen, ging het al niet beter en met het swingende ‘I’m So Clean’ leverde Jones toch weer een voortreffelijke plaat af. ‘Satisfy My Soul’ van het duo Wilson/Oliver is toch een plaat die voor mijn part lang in de hitparade mocht blijven hangen. Toch allemaal knappe R&B nummers en doe daar dan ‘Little Bitty Pretty One’ (van Bobby Day) bij en je avond kan niet meer stuk. Met dit nummer dook hij terug de hitparades in. Dit is muziek om op te dansen niet om te beluisteren vanuit je luie zetel. Jones bewijst met ‘Put Yours Tears Away’ (b-kant van ‘Little Bitty Pretty One’) dat hij een groot zanger was, zelden heb ik andere zangers gehoord met zo’n krachtige en aantrekkelijke stem.
In 2001 verscheen zijn meest recente werk ‘Wake Up Reggae’. In Italië, waar hij nog steeds woont, tourt hij nog op regelmatige basis met zijn band The Soul Syndicate.
Toch wel een zanger die sterk onderschat werd want wat hij hier presenteert zijn gewoonweg allemaal pareltjes. Nummers van onschatbare waarde, songs die eigenlijk nog dagdagelijks op vele radiostations wereldwijd zouden moeten gedraaid worden. Van dit soort muziek krijg je –gelukkig- nooit genoeg.

Alfons Maes (4½)

Jones is a fantastic singer and in 2001 he released his most recent album, 'Wake Up Reggae. In Italy, where he still lives, Jones regularly tours with his band The Soul Syndicate.
Surely a great singer who was actually underestimated but what he presents here are simply gems. Invaluable songs that should be given airplay every day on all great radio stations worldwide. Luckely you never get enough of this kind of music.
0 Opmerkingen

The Limboos: Space Mambo

9/6/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Big Chef
  2. Nervous
  3. Space Mambo
  4. Early In The Morning
  5. What I’m Saying
  6. Tell Me Pretty Baby
  7. Rockin’
  8. Brownie
  9. Call Me A Tramp
  10. Hoodoo
  11. Keep Your Hands Off My Pocket
  12. Jambalaya Walk
Platenlabel
Penniman Records

Labelnummer
PENNCD005

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
The Limboos
Wanneer wij de laatste keer van onze sokken werden geblazen door een debuutcd? Het is al enige tijd geleden, maar gelukkig kwam daar verandering in met deze van de Spaanse The Limboos. Roi Fontoira (gitaar en zang), Sergio Alarcon (gitaar, orgel en percussie), Marcus Mascato (bas) en Daniela Kennedy (drum en percussie) maken wel erg speciale muziek.
 Is het rhythm & blues? Ja……en neen. Is het rock & roll? Ja…..en neen. Is het dan misschien rockabilly? Ja…..en neen. Wat is het dan wel? Ik stel voor dat we dit genre simpelweg ‘Limboos’ dopen. De basisprincipes van de rhythm & blues, rock & roll en rockabilly zitten allemaal ergens in de songs verweven, maar de toevoeging van o.a. bossa nova, samba, mambo en noem maar op, resulteert in exotische songs die je gedachten al vlug verdrijven richting zonovergoten stranden en wuivende palmbomen. Let op, het zijn echter geen sentimentele songs. Daar is de met licht schuurpapier bewerkte stem van Fontoira, die soms neigt naar de zangers van de beatbandjes uit de sixties, niet geschikt voor. Wel voor no-nonsense songs, met hemelse gitaarsolo’s, opzwepende,  gul uitgestrooide percussie en aanstekelijke ritmes. Dit komt al dadelijk aan de oppervlakte in het rockende ‘Big Chef’ met een middenstuk a la Bo Diddley. Voor instrumentale songs, die kunnen wedijveren met deze van Los Straitjackets, draaien The Limboos hun handen niet om. Luister maar eens naar de door percussie vooruit gedreven titeltrack met een ronduit fenomenale twang gitaar. Laat je echter niet op het verkeerde been zetten door een nummer als ‘Early In The Morning’. Roi mag dan wel zingen dat hij bij het opstaan de blues heeft, gezien de frisheid van het nummer geloof ik er echter niets van. Met zo een warme muziek smelt je blues als sneeuw voor de zon. The Limboos zijn bovendien een erg veelzijdige band, getuige hun dicht bij de rhythm & blues aanleunende ‘What I’m Saying’, terwijl ‘Rockin’’ dan weer het dichtst bij de pure rockabilly komt.
Met ‘Space Mambo’ heeft deze band puur goud in handen. Zoek niet verder naar de toekomst van de rootsmuziek, je kan ze ontdekken op ‘Space Mambo’.

Lambert Smits (5)
This Spanish band mixes in a stunning way rhythm & blues, rock & roll and rockabilly with all sorts of Latin music. The sound is so unique that the name Limboos imposes itself for this music. This is the future for the roots music.

0 Opmerkingen

Cliff Bennett:  Nearly Retired 

9/6/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. The Real Thing
  2. Let It Rock
  3. Damn Your Eyes
  4. Somebody to Love
  5. Love to Burn
  6. A Fool in Love
  7. I Sing the Blues
  8. I’ve got Dreams
  9. That’s the Way I Feel
  10. Everybody’s Getting Some
  11. Love Sickness
  12. Got You On My Mind
  13. That’s the Way Love is.
Platenlabel
Wienerworld

Labelnummer
WNRCD5047

Distributie
Wienerworld

Website Artiest
Cliff Bennett
Vrij snel verwisselden Cliff Bennett & The Rebel Rousers de rock-’n-roll voor een ander opzwepend genre: ferme rhythm and blues versneden met soul, of omgekeerd, zoals ze die in het begin van de jaren ’60 enkel in bepaalde regio’s van de States konden maken. En nu dus ook in Engeland. Cliff Bennett leverde een op maat gesneden stem met kloeke longinhoud, die je ter witte zijde kan  vergelijken met een David Clayton-Thomas of een Chris Farlowe. De Rebel Rousers zouden in Memphis niet hebben misstaan, homogeen en unisono swingend  met een spaarzame leadgitaar,  een klokvaste ritmesectie en punctuele blazers.  Pioniers dus en inderdaad: op een Beatles-cover na, ‘Got To Get You Into My Life’, bleven de hits uit en schakelde Bennett over op solo en daarna, geheel in de tijdgeest, op heavy met groepen als Toe Fat, Rebellion en Shanghai.  Zonder veel resultaat. Deze eeuw leverde Cliff Bennett al drie soloplaten af die teruggrijpen naar zijn eerste liefde: ferme rhythm and blues versneden met soul, of omgekeerd…  
Eerst de klassieke R&B soulingrediënten. Opener ‘The Real Thing’ is geknipt voor de dansvloer, zoals in de hoogdagen van Stax. Geen soul zonder slepende, triestige ballades, ook voor de dansvloer, en dat krijgen we met, bijvoorbeeld, ‘Damn Your Eyes’. Bennett biedt meer dan dat: ‘Love to Burn’ rust  op een Keith Richards-achtige riff, ‘Everybody’s Getting Some’ neigt naar classic rock, ‘That’s The Way Love Is’ trakteert op funk en ‘I Sing the Blues’ staat voor soulblues met een knipoog naar Wilson Pickett. Bennett  laat klassiekers en gekende componisten meestal achterwege. Een wijze keuze, want die ene cover van Otis Redding (‘I’ve Got Dreams’), tja, aan Redding kan niemand tippen.
Bennett is voor mij één van de meest miskende blanke soul- en R&B-zangers, hem bezig horen doet altijd deugd. Bennett naderde de 70 toen ‘Nearly Retired’ oorspronkelijk verscheen (2009). De stem  heeft onvermijdelijk aan kracht ingeboet, maar klink verder intact. Hij wordt uitstekend bijgestaan door drie originele Rebel Rousers (let op de alomtegenwoordige blazerssectie!), zowat heel de Norman Beaker Band en The Chanter Sisters.

Eddy Bonte (4)
Sixties  rhythm and bluessoul  pioneer Cliff Bennett returns yet again with ‘Nearly Retired’ (quite a tongue-in-cheek as the singer turned 70 when this cd was first released in 2009), his third solo album in less than a decade.  With hand-picked tunes of true R&B and Soul inspiration and supported by three original Rebel Rousers (his fantastic 60s backing band), The Chanter Sisters and The Norman Beaker Band, Cliff can’t go wrong. And he doesn’t go wrong, even if his formidable voice has irrevocably lost some of its vigour. Lend your ears (and feet!) to fifteen uptempo and downtempo songs by this grossly underrated singer.
0 Opmerkingen

The Sons Of Champlin: Welcome To The Dance / The Sons Of Champlin / A Circle Filled With Love / Loving Is Why

27/5/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc 1
Welcome To The Dance
  1. Lightnin’
  2. For Joy
  3. Who/Heaven Only Knows
  4. Right On
  5. No Mo’
  6. The Swim
  7. Welcome To The Dance: A-Silence; B-Sound/Turn Around; C-Healthy Woman; D-Welcome To The Dance
The Sons Of Champlin
  1. Lookout
  2. Like To Get To Know You
  3. Marp Interlude
  4. Planet Ripper
  5. All And Everything
  6. Without Love
  7. Rainbow’s End
  8. Geoff’s Vibe
  9. Queen Of The Rain
  10. Goldmine
Disc 2
A Circle Filled With Love
  1. Hold On
  2. Here Is Where Your Love Belongs
  3. Follow Your Heart
  4. Knickanick
  5. Imagination’s Sake
  6. Still In Love With You
  7. Circle Filled With Love
  8. To The Sea
  9. You
  10. For A While
  11. Slippery When It’s Wet
  12. Helping Hand
Loving Is Why
  1. Saved By The Grace Of Your Love
  2. Loving Is Why
  3. What’cha Gonna Do
  4. West End
  5. Big Boss Man
  6. Time Will Bring You Love
  7. Doin’ It For You
  8. Where I Belong
  9. Let That Be A Lesson
  10. Love Can Take Me Now
Platenlabel
BGO Records

Labelnummer
BGOCD1180

Distributie
Proper Music Distribution

Website Artiest
Sons Of Champlin

Deze in de sixties uit de assen van The Opposite Six ontstane band behoort tot de San Francisco scene. Boegbeeld van de band is William Bradford ‘Bill’ Champlin. Bill Champlin, die op 4 jarige leeftijd achter de piano van zijn moeder kroop, bekwaamde zich later ook als gitarist, producer, arrangeur, songschrijver en zanger. Bills eerste muzikale liefdes waren James Brown, Lou Rawls, Ray Charles en de rhythm & blues in het algemeen. Vertoevend in de regio rond San Francisco, kwam Bill vanzelfsprekend in contact met het werk van de toen daar furore makende psychedelische rockbands als Jefferson Airplane en Grateful Dead, om er maar enkelen te noemen. The Sons Of Champlin hadden echter meer gemeen met soul en rhythm & blues en behoorden bijgevolg niet tot die groep. Desondanks hebben The Sons Of Champlin een handvol goede albums op de markt gebracht. Door een niet al te adequate promotie, vaak het gevolg van personeelsstrubbelingen binnen de platenmaatschappij, is deze band in Europa niet echt kunnen doorbreken bij het grote publiek. Het eerste album ‘Welcome To The Dance’ uit 1974 was hun eerste voor Columbia na een breuk met Capitol. Clive Davis was bij Columbia de man die de Sons een warm hart toedroeg, maar jammer genoeg de bons kreeg zodat de aandacht rond het album wat verslapte. Algemeen wordt wel aangenomen dat dit album tot één van hun beste behoort. Het staat bol met creatieve op soul en rhythm & blues geschoeide rock. Dat Bill enorm geïnspireerd is door Ray Charles wat het vocale betreft en Jimmy Smith wat de toetsen betreft, is gedurende het hele album te merken. Zes van de 7 songs, waaronder de sublieme, vol tempowisselingen, ruim 12 minuten durende titeltrack zijn van de hand van Champlin en het moet gezegd dat het catchy nummers zijn, die na al die jaren nog steeds uiterst genietbaar zijn. Gitarist Terry Haggerty is bovendien een meester in ‘hoe maak ik complexe gitaarsoli toch genietbaar voor de luisteraar?’
Het tweede album ‘The Sons Of Champlin’ stamt uit 1975. Buiten enkele personeelswisselingen was het vertrek van Davis bij Columbia het grootste obstakel op de weg naar algemene erkenning. Door het vertrek van Davis, had men bij Columbia enkel nog oog voor producties die commercieel interessant waren en daar hoorde dit album niet bij. Ondanks dit, bereikte het toch nog plaats 186 in US Top 200 LP’s Chart. Dit album gaat verder op de weg die bewandeld werd in ‘Welcome To The Dance’ al zijn er toch enkele minuscule veranderingen. Zo bevat ‘Like To Get To Know You’ elementen van de betere popsong en mag Mark Isham zich op synthesizer en keyboards uitleven in het zweverige, instrumentale ‘Marp Interlude’. Gitarist Haggerty en gastmuzikant Larry Keilman tonen dan weer respectievelijk op gitaar en mondharmonica hun kundigheid op ‘Planet Ripper’, terwijl ‘Without Love’ funk en rhythm & blues mooi in elkaar laat vloeien.
Album nummer drie ‘A Circle Filled With Love’ kwam uit in 1976 en bracht de band via Ariola in contact met Keith Olsen, die bekend zou worden om zijn werk met Fleetwood Mac, Grateful Dead, Rick Springfield, Santana en Emerson, Lake and Palmer. Olsen produceerde ‘A Circle Filled With Love’ en die drukte toch ook ietwat zijn stempel. Rhythm & Blues wordt de hoofdtoon al blijft de soul aanwezig. Hier en daar valt er zelfs een spatje 70’s disco te bespeuren. Met het swingende ‘Hold On’ en het rustige met een aan Curtis Mayfield denkende intro ‘Here Is Where Your Love Belongs’ haalde de band zelfs de hitparades. ‘Knickanick’ is een knap staaltje van een door keyboards en gitaar gedragen funky instrumental.
‘Loving Is Why’ het laatste album op deze dubbelaar werd in 1977 uitgebracht met Christopher Bond als producer. Bond was voornamelijk gekend om zijn werk met Hall & Oates en dat heeft hij proberen door te trekken op ‘Loving Is Why’. Opvallendste, maar wel geslaagde uitschieter is het op een funky James Brown gitaartje drijvende ‘Big Boss Man’. Op zich is dit geen echt slecht album, het klinkt allemaal wat commerciëler en het viel destijds niet in de smaak van de fans van The Sons Of Champlin. Het album flopte dan ook, en Bill Champlin, die ondertussen tot die andere supergroep Chicago was toegetreden, verliet de band. Later vonden nog reünies plaats, maar hetzelfde als in de hoogdagen van de band werd het nooit meer.

Lambert Smits (4½) 
For lovers of blue-eyed soul, rhythm and blues and rock made in the 70’s in San Francisco.
0 Opmerkingen

Mrs. R&B And The Soulshakers: Boppin’ With The Blues (EP)

21/5/2015

1 Opmerking

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Boppin’ With The Blues
  2. The Closer To The Bone
  3. Cadillac Baby
  4. Get Down Get With It
Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Mrs. R&B And The Soulshakers
Tijdens het recente Moulin Blues festival in Ospel, kreeg ik aan de backstagetoog een ep in handen van deze Mrs. R&B And The Soulshakers. Jan Cuijpers, die mij het schijfje overhandigde was beroepshalve in Ospel, maar tevens ook lid van bovengenoemde band. Zou ik het uitstralen dat ik een boon heb voor swingende old school rhythm & blues? Is het aan mij te zien dat ik wel oren heb naar de blazers die onlosmakelijk met dit genre verbonden zijn? Ik weet het niet… wat ik wel nog weet is dat ik mijn oren niet kon geloven toen ik, na bekomen te zijn van het tweedaagse festival, het schijfje in de speler stak. Dit is een band met klasse! We kennen allemaal wel Ray Collins Hot Club en onze eigen Slick Nick And The Casino Special, en deze band van onze Noorderburen kan naadloos aansluiten bij Collins en Slick Nick. Alleen hebben deze sympathieke Nederlanders een frontvrouw in plaats van een frontman. Openen doen ze met de stomende, swingende titeltrack, waarbij  Mrs. R&B dadelijk laat merken dat zij geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken, die vocaal de imposante en uiterst creatieve blazers makkelijk aankan. Verder gaat het met het van Louis Prima bekende ‘Closer To The Bone’. Weerom die opzwepende blazers die nu gezelschap krijgen van een knappe pianopartij en een geweldige smooth klinkende gitaarsolo. Stilzitten wordt nu wel verdomd moeilijk! Eenmaal de Soulshakerstrein vertrokken is, valt hij nog moeilijk te stoppen, want daar klinkt het superswingende , door pompende Hammond begeleidde ‘Cadillac Baby’ van Roy Brown reeds uit de speakers. Afsluiten doet de band met Bobby Marchans ‘Get Down Get With It’ wat velen ongetwijfeld zullen kennen in de rockversie van Slade.
Wat een band, wat een blazers, wat een stem, wat een ritmesectie en wat een Hammond! Ik kijk reikhalzend uit naar de eerste full cd van Mrs. R&B And The Soulshakers, want geloof me, dat wordt vuurwerk!

Lambert Smits (5)
1 Opmerking

Billy Ward and his Dominoes: The complete Federal/King singles

14/5/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc One:
  1. Do Something For Me
  2. Chicken Blues
  3. No! Says My Heart
  4. Harbor Lights
  5. Sixty Minute Man
  6. I Can’t Escape From You
  7. Weeping Willow Blues
  8. I Am With You
  9. That’s What You’re Doing To Me
  10. When The Swallows Come Back To Capistrano
  11. Have Mercy Baby
  12. Deep Sea Blues
  13. Love, Love, Love
  14. I’d Be Satisfied
  15. No Room
  16. Yours Forever
  17. I’m Lonely
  18. The Bells
  19. Pedal Pushin’ Papa
  20. These Foolish Things Remind Me Of You
  21. Don’t Leave Me This Way
  22. You Can’t Keep A Good Man Down
  23. Where Now Little Heart
  24. Rags To Riches
  25. Don’t Thank Me
  26. Christmas In Heaven
  27. Ringing In A Brand New Year
  28. Until The Real Thing Comes Along
Disc Two:
  1. My Baby’s 3-D
  2. I’m Gonna Move To The Outskirts Of Town
  3. Tootsie Roll
  4. Tenderly
  5. A Little Lie
  6. Handwriting On The Wall
  7. One Sweet Moment
  8. Three Coins In The Fountain
  9. Lonesome Road
  10. Little Things Mean A Lot
  11. Really Don’t Want To Know
  12. Above Jacob’s Ladder
  13. Little Black Train
  14. Can’t Do Sixty No More
  15. If I Never Get To Heaven
  16. Love Me Now Or Let Me Go
  17. Cave Man
  18. Learnin’ The Blues
  19. May I Never Love Again
  20. Give Me You
  21. Over The Rainbow
  22. Bobby Sox Baby
  23. How Long, How Long Blues
  24. St. Louis Blues
  25. Lay It On The Line
  26. That’s How You Know You’re Growing Old
  27. I’m Walking Behind You
  28. This Love Of Mine
  29. O Holy Night
  30. What Are You Doing New Year’s Eve
Platenlabel
Real Gone Music

Labelnummer
RGM-0359

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Zonder website
De naam van deze groep zegt u misschien niets, maar deze Afro-Amerikaanse zanggroep uit de jaren ’50 hielp de carrières van twee van zijn leden, Clyde McPhatter en Jackie Wilson lanceren. De zanggroep mag net zo belangrijk als The Drifters enz. genoemd worden, maar tot nu toe bestond er geen anthologie van hun beste hits. Real Gone Music heeft daaraan nu verholpen met een dubbel-cd, met daarop maar liefst 58 tracks! Ze brengen een overzicht van de singles voor de Federal en King labels. Leider Billy Ward werd geboren in Savannah als Robert Williams. Als kind zong hij al, en na zijn militaire dienst besloot hij in 1950 om een zanggroep op te richten in het opkomende R&B genre. De eerste groepsnaam werd The Ques, maar nadat ze bij Federal/King tekenden veranderde die naar The Dominoes. Doorheen de jaren ’50 hadden heel wat hits, met eerst Clyde McPhatter, en later Jackie Wilson als leadzanger. Op deze dubbel-cd staan hits van 1951 tot 1965. Cd één opent met hun eerste hit ‘Do Something For Me’, en iets verder staat ‘Harbor Lights’ bekend in de versie van The Platters. Ook ‘Sixty Minute Man’ staat erop (niet verwarren met de gelijknamige hit van The Trammps), evenals smash hits zoals ‘Have Mercy Baby’, ‘The Bells’, ‘Pedal Pushin’ Papa’, en ‘Rags to Riches’ (ook bekend van Tony Bennett). En waarschijnlijk kent u ‘Tenderly’ in de versie van Nat King Cole. Tevens staan er 4 singles op met een andere bezetting, opgenomen tijdens hun reünie in 1965. Een aantal tracks komen hierbij voor het eerst uit op cd. Kenner Bill Dahl pende een essay van 5000 woorden, met zeldzame foto’s. Dat alles maakt dat deze retrospectieve hulde brengt aan een vergeten groep uit de beginperiode van R&B.

Patrick Van de Wiele (4½)
This retrospective honours a forgotten group from the beginning of R&B Music. 58 tracks on 2 cd’s!
0 Opmerkingen

Birdwood: Live At The Crawdaddy Club 2014

13/5/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Shaking All Over
  2. Kansas City
  3. Got My Mojo Working
  4. 6-3-5-4-7-8-9
  5. I Take What I Want
  6. High-heeled sneakers
  7. My Bave
  8. One Night
  9. All Shook Up
  10. Leaving Here
Platenlabel
Birdsongs

Labelnummer
Ali002

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Birdwood
Op de begrafenis van Art Wood in 2006, geraakten Ali McKenzie en Derek Griffiths aan de praat over muziek. Niet verwonderlijk, want McKenzie verzorgde het stemgeluid bij The Birds, de eerste groep van Ronnie Wood, terwijl Derek Griffiths het gitaargeluid voortbracht bij The Artwoods, de band van Art Wood, de oudere broer van Ronnie. Ze vormden een ad hoc-groep om de herinneringsavonden aan Art Wood op te luisteren, maar het succes bracht hen op de idee van een vaste groep, met de toepasselijke naam Birdwood! Ze trokken de ritmesectie van The Downliners Sect aan: originele bassist Keith Grant Evans en huidige drummer Mark Freeman. Een minder voor de hand liggende, maar muzikaal schitterende keuze was Chris Parren, toetsenist, onder andere bekend van The Strawbs. Dichter bij de authentieke Britblues uit de jaren ’60 kan je niet komen.
Met zijn vijven, brengen ze twee sets van rhythm and blues op zijn breedst opgevat, zoals The Artwoods dat ook wel durfden: Ray Charles, James Brown, Tommy Tucker, Wilbert Harrison, Willie Dixon – ze plaatsen het allemaal onder dezelfde noemer en gieten er nog wat rock-‘n-roll over ook, van ‘Bony Morinie’ tot ‘One Night With You’. Zanger McKenzie is uitstekend bij stem en de muzikanten zijn stuk voor stuk raspaarden met decennialange ervaring. McKenzie en Griffiths willen niet zomaar een nostalgische band en ze willen ook niet worden verward met de tientallen andere groepen die aan R&B doen, dus interpreteren ze die klassiekers op hun eigen manier: veranderen van tempo, soli inlassen, het klavier eens op de voorgrond halen en vooral: geen gedoe. Geen effecten, huilende gitaren of oorlogstrommels. McKenzie houdt de band strak in de hand en verkoopt ondertussen zelf de nodige show.
‘Live At The Crawdaddy Club 2014’ is de verkorte, maar bijzonder representatieve versie van een Birdwood-optreden, maar dan zonder gasten, zoals vorig jaar opgenomen in de herrezen Londense bluesclub The Crawdaddy. De ervaring, het pure vakmanschap en de liefde voor R&B, zorgen voor een opname die de nostalgie ver overstijgt. Alleen ‘Leaving Here’ komt recht uit het toenmalige repertoire, met name van The Birds.

Courtesy photo: Jennifer Wheeler ©

Eddy Bonte (4)
0 Opmerkingen

Dani Nel-Lo & Barcelona Big Blues Band: Sax Attack

2/2/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
Uit de vijver van El-Toro Records viel er iets in de bus dat ons werkelijk goed gemutst zal stemmen. De nieuwste van ‘Dani Nel-Lo’ en de ‘Barcelona Big Blues Band’. De Barcelona Big Blues Band staat onder leiding van double-bass speler Ivan Kovacevic en is een old school swing band vol met energieke R&B.
Aan de zijde van deze 13-koppige big band staat tenor saxofonist Dani Nel-Lo. Van beiden had ik nog nooit gehoord maar een swingende big band met veel saxofoon en allen instrumentale nummers dat is toch om van te kwijlen.
Voor de roots van Dani Del-Lo moeten we richting Spanje en meer bepaald de regio van Barcelona. Dani startte zijn carrière in 1985 toen hij als 17-jarige saxofoon speelde in de rock-’n-roll groep Los Rebeldes. Sinds het moment dat hij een saxofoon in handen kreeg wist hij dat dit het instrument was waarmee hij het zou maken in de muziekwereld. Hij wilde zich maar al te graag spiegelen aan zijn voorbeelden in de Rhythm & Blues. Die energieke jump & swing muziek was helemaal zijn ding en door de samenwerking met Ivan Kovacevic zijn ze tot een mooi resultaat gekomen met de bedoeling die lekker swingende big band muziek uit het verleden de 21ste eeuw binnen te loodsen.
In de streek rond Barcelona zijn jazz- en swing big bands steeds hot gebleven. ‘The Barcelona Big Blues Band’ onder leiding van Ivan Kovacevic is daar een schoolvoorbeeld van. Deze big band kunnen het laten swingen als geen ander, soms wild en rauw dan weer gesofisticeerd. In het verleden trad Ivan Kovacevic enkel op met kleine combo’s en zijn jaren ervaring wil hij nu meegeven door arrangementen te schrijven voor big bands. Het resultaat zijn krachtige en swingende nummers in de lijn Van T-Bone Walker en Johnny Otis.
Voor deze ‘Sax Attack’ hebben Dani Nel-Lo en Ivan Kovacevic 13 nummers geselecteerd. Nummers van eigen hand zoals titeltrack ‘Sax Attack’ en ‘Smooth’ maar ook werk van anderen zoals ‘Wine-o’ van bassist Bob Mosley of het explosieve ‘Hot Rod’ van de Amerikaanse saxofonist en bandleider Hal ‘Cornbread’ Singer. Het resultaat is een swingend album vol met Rhyhtm & Blues zoals we deze reeds kennen van de jaren ‘30-‘40 en ‘50. Van nummer 1 tot 13 allemaal instrumentale pareltjes om van te smullen zoals het zeer up-tempo ‘Saltos y Meneos’ van de hand van Dani Nel-Lo of een mambo als Rhumambo. Afsluiter is ‘Zip’ van tenor saxofoonspeler Red Prysock (1926-1993) zoals we dat van  Red gewoon zijn is ook dit nummer zeer energiek.
Retro party in ‘da house’, gewoon deze Sax Attack aanschaffen en je hebt drie kwartier van de beste big band swing en jazz in huis…

Freddy Vandervelpen (4½)

Tracklist:
  1. Marshall Plan
  2. Please Mr. Plas
  3. Pomez Stone
  4. Jump for George
  5. Sax Attack
  6. Smooth
  7. Bajo el Puente
  8. Dey-Lo
  9. Wine-o
  10. Hot Rod
  11. Rhumambo
  12. Saltos y Meneos
  13. Zip

Line-up:
  • Dani Nel-lo: tenor sax

The Barcelona Big Blues Band
  • Ivan Kovacevic: bandleader & double bass
  • Duska Miscevic & Ignasi Poch: alt sax
  • Arthem Zhiliev & Pol Prats: tenor sax
  • Nuria Vito: baritone sax
  • Jaume Torné & Victor Vergés: trumpet
  • Pere Masafret: trombone
  • Igor Kossenkov: bass trombone
  • Mario Cobo: guitar
  • Frederico Mazzanti: piano
  • Marti Elias: drums

El Toro  I  ETCD6065  I  The Barcelona Big Blues Band  I Booking: [email protected]
0 Opmerkingen

Geoff McBride: Journey to the Soul

30/12/2014

0 Opmerkingen

 
In 2011 verbaasde de Afro-Amerikaanse zanger Geoff McBride vriend en vijand in NBC’s ‘The Voice’ met zijn versie van Stevie Wonder’s ‘Higher Ground’ te brengen, evenals juryleden Christina Aguilera en Cee Lo Green. Zelfs gastmentor Lionel Richie was vol lof over hem. Op het einde van 2013 bracht hij dit album uit, dat ik nu pas onder ogen en oren krijg. Hij zegt daarover: “With this album, I want to convey the essence of who I am as a vocalist and an artist, and my love for a variety of different kinds of music, from pop and R&B to gospel and rock. I connect deeply with each of these songs because they convey true life facts about love, happiness and human relationships. Though my foundation is in soul music, I am not just a soul singer. I believe that all music transcends together.” Geoff komt uit North Carolina, maar woont nu in Florida. En alhoewel hij zijn eerste muzikale stappen in de kerk zette, citeert hij grootheden zoals Seal, Luther Vandross, Marvin Gaye en Al Green als zijn invloeden. Ooit nam hij een demo op die opgemerkt werd door Clive Davis van Arista Records. En hij kreeg er ook een contract, maar verliet dat label weer. Een tijdje werkte hij buiten de muziekbusiness, maar uiteindelijk keerde hij toch weer. Zijn debuutalbum staat vol met liefdesliedjes zoals de up-tempo opener ‘My Angel’, waarna de mooie Todd Rundgren cover ‘Love is the Answer’ volgt. Maar Geoff is ook een “balladeer”, want ‘Wipe Away Your Tears’ is een soulvolle ballade. Daarna is ‘When You Got Love’ weerom up-tempo,  en op ‘Try’ klinkt hij een beetje zoals Seal. Vervolgens covert hij mooi de jazzklassieker ‘At Last’, waarna ‘You Got Lips’ weer een sterk nummer is. ‘Feelin’ Alright’ kent u misschien van de groep Traffic, of van Joe Cocker, en Geoff covert het hier ook. Maar ‘Need’ is een romantische ballade, waarna hij romantisch met ‘Walk Away’ afsluit. Geoff is een echte soulzanger die old school soul met moderne R&B mengt. We zullen zeker nog meer goeds van hem horen!

Patrick Van de Wiele (4)
Geoff brings a mixture of old school soul with modern R&B. I’m sure we’ll hear more good work from hi

Milestone Media, LLC  I  862445000003  I  Tom Estey PR  I  Geoff McBride
0 Opmerkingen

Josh Hoyer And The Shadowboxers: Living By The Minute

28/12/2014

0 Opmerkingen

 
Tot voor kort een totaal onbekende voor mij, maar ik durf gerust toegeven dat ik niet alles ken van wat zich op het huidig muzieklandschap beweegt. Maar dat gevoel was meteen over toen ik las dat Hoyer een prijsbeest was in de soul- en R&B-wereld.
Met zijn zeskoppige band (én drie backing vocals ladies!) speelde hij diverse festivals plat waaronder het gerenommeerde ‘Sin City Soul Revival’ en het ‘Sioux Falls Jazzfest’. Zij namen ook deel aan de International Blues Challenge van 2013. In 2014 werd hij nog genomineerd als beste artiest van 2014. Hun debuutalbum verscheen in 2013 en nu kregen we voor het eerst een langspeler van deze   man in onze bus en wat voor een.
Wat me meteen opviel zijn stem. Weer zo’n blanke blues- en soulzanger maar met de stem van een échte zuiderse zwarte soulperformer en dat maakt reeds meer dan 90 procent goed. Maar dan de muziek. Een schijfje met tien geweldige en veelzijdige nummers. Met ‘Living By The Minute’, meteen ook de titeltrack van deze schijf worden we ondergedompeld in een sound die herinneren aan een lang verleden oproept. De koperblazers op deze nummers zorgen ervoor dat we toch een meer Muscle Shoals sfeer krijgen alhoewel de kerels opereren vanuit… Nebraska. Zo zie je maar dat de plaats van de opname niet altijd echt een indicator is van goed of slecht is. ‘Over The City’ is een buitenbeentje, een meer rustiger tempo maar waar nog perfect een beetje op kan gestrekt worden. Echte R&B, zoals we die nog kennen uit de jaren zestig van zowel de Britse als de Amerikaanse live performers krijgen we met het knappe ‘A Man Who Believes His Own Lies’. Je zou zweren ene Charles Bradley te horen zingen… maar ik verkies dan toch voor deze Josh Hoyer. Kwestie van persoonlijke smaak, niet. Een moment om even op adem te komen, daar zorgt de eensteensleper ‘The First One’ voor en als je van dit nummer niet stil wordt… ‘Real Time’ maakt dan weer plaats op de dansvloer om onze beste nieuwste danspasjes te demonstreren. ‘Don’t Turn Away’, waarin het Hammondorgel min of meer tot zijn recht komt sluit deze knappe R&B cd af.
Wie graag van variatie in de originele Rhythm & Blues, niet die hedendaagse en vervelende die als RNB door het leven gaat en een ware verkrachting is van het origineel, houdt, schaft zich meteen dit pareltje aan.
Josh Hoyer en zijn  Shadowboxers brengen je een schijfje vol muziek dat nergens een zwak moment vertoont, een cd die zeker op veel parties voor (muzikale) verrassingen zal zorgen.
Nu maar hopen dat deze kerels hun kwaliteiten ook eens hier in Europa mogen komen bewijzen. Heren promotors, wederom een band die weet waar de R&B klepel hangt. Doen!

Alfons Maes (4)
Josh Hoyer and his Shadow Boxers brings you a fine album that never shows a weak moment . A cd which provides a lot of fun on your next party.
Let's hope these guys can proves their qualities also here in Europe. Dear concert promoters, again a band that knows how the real R&B music should be interpreted. A must for your coming festival!!

Silver Street  I  Zonder nummer  I  Jill Kettles Promo  I  John Hoyer
0 Opmerkingen

The Balham Alligators:  Bayou Degradable

7/12/2014

0 Opmerkingen

 
Op het Brusselse Muntplein zag ik voor het eerst pianist Geraint Watkins aan het werk met The Dominators. In de jaren tachtig  vormde de pianist en accordeonman met zijn kompaan gitarist Mickey Gee en de ritmesectie met Dave Charles en  Williams de vaste backing band van Dave Edmunds. Nadien werkte Watkins samen met Nick Lowe en Van Morrison en bracht hij enkele fijne soloplaten uit. Hij toerde ook met superbe gelegenheidsformaties als Willy and the Poor Boys en Bill Wyman’s Rhythm Kings. In ’83 start Watkins in een Londense pub samen met gitarist  Gary Rickard en fiddleman Robin Mc Kidd  The Ballham Alligators op. Het gezelschap focust zich naast country en old school rock en R&B op zuiderse cajun en zydeco uit Louisiana. Op de eerste titelloze uit ’87 daterende langspeler zijn daarnaast nog Keltische invloeden en Tex Mex aanwezig. Kortom een swingende cocktail zoals je op ‘Live At The Hall Moon’ kunt vaststellen. Ook de tweede studioplaat ‘Life in The Bus Lane’ is terug te vinden op ‘Bayou Degradable’
Vreemd genoeg was de uitbundige fuifmuziek van The Ballham Alligators uit de beginperiode tot dusver enkel op vinyl verkrijgbaar, in mijn collectie huisde enkel het latere ‘Gateway To The South’. Die studioplaat uit ’96 is eveneens integraal op het tweede schijfje van de dubbellaar terug te vinden. Een schitterend initiatief om het repertoire van The Ballham Alligators eens zorgvuldig te bundelen en tevens ideale gelegenheid om kennis te maken met deze aanstekelijke muziekjes waarop je les bon-temps uitgebreid kan laten rocken en rollen. Het hoeven niet altijd die ellendige jingle bells te zijn die het ritme aangeven tijdens de eindejaarsperiode.

Cis Van Looy (4)

Proper Records  I  PRPCD 21  I  Bertus  I  Klanderman Promotion
0 Opmerkingen

Teri Tobin: Truth Is

26/11/2014

0 Opmerkingen

 
De Afro-Amerikaanse R&B zangeres Teri Tobin ken ik via Facebook. Ze werd geboren in Mesa, Arizona, maar groeide op in het zuiden van Californië. Zoals zovele zette ze haar eerste muzikale steppen in de kerk, en daarna deed ze als kind haar eerste studio-ervaring op met soulzanger Jeffrey Osborne. Op school werd ze gerekruteerd om deel te nemen aan een R&B en hiphop soulgroep, Simpli R.A.W. Nadat ze was afgestudeerd, en een belofte voor een solocarrière kreeg, die nooit ingelost werd, ging ze naar Howard University in Washington, D.C. Als deel van het koor daar stond ze op de planken met Patti Labelle en Luther Vandross, en trad tijdens de inhuldiging van president Clinton op met Diana Ross. Na een verhuis naar Atlanta en naar Californië deed ze sessiewerk voor bekende namen zoals Joe, Mica Paris, Chico Debarge en Chante Moore. Maar Teri koos daarna voor een gezin en een zoon, en verliet de muziek. Die relatie liep slecht af en in 2011 keerde Teri terug met haar debuut ‘Love Infinity’. De single ‘Free’ daaruit was een eerbetoon aan Donny Hathaway en werd een hit in de UK en in Nederland. Met kerstmis in dat jaar verscheen de EP ‘Christmas Child’, en het jaar daarop werd ‘So Good To Me’ uitgebracht. Ook is ze te horen in de onafhankelijke prent ‘Fathers of the Sport’ en in diverse commercials. Nu is haar derde album uit, en Teri schreef aan alle songs mee, behalve aan één. ‘Wonderfully Made’ opent de cd, maar ‘Always Be You’ bevalt me beter in een soulvol mid-tempo. ‘Love Happens’ is van hetzelfde gehalte, maar het is vooral ‘Make Beautiful’, dat mijn aandacht trekt. Dit is overigens de single, die zwoel overkomt. ‘#Shine’ is de nieuwe single, waarna ‘Wish You Were Here’ over een gebroken liefde vertelt. ‘I Am Love’ en ‘Where Would I Be?’ zijn twee bonustracks, en Teri heeft het volgende over deze cd te zeggen: “The concept of the album came from wanting to finally get some things off my mind that I may have been too prideful to say, or realizations that we all need to recognize within ourselves. There is something to be said about allowing yourself to be vulnerable and finding that what you exposed about yourself may be able to be a source of strength for someone else going through the same thing. There’s a reason why the album starts the way it does. Aside from the usual formula, to choose songs that “feel good” to me, I wanted to make a statement that not only that I could refer to from time to time, but also an affirmation to those that could use a little light to #shine on their circumstance”. Indien je houdt van een zwoele, soulvolle atmosfeer, dan is deze cd aanbevolen.

Patrick Van de Wiele (4)
A sultry collection of songs about life, love and the truth. Soulful, melodic and jazzy.

SõL 2 KêP Entertainment  I  889211162369  I  CD Baby  I  Teri Tobin
0 Opmerkingen

Working Class Band: Home Again

19/11/2014

0 Opmerkingen

 
Working Class Band is een band uit het verre Nova Scotia, Canada die met deze nieuwe schijf een vervolg breien aan hun uit 2012 uitgebrachte cd ‘Restless’ en meteen ook hun vierde full cd. Een sextet dat voornamelijk sterke R&B brengt waarbij het geluid van koperblazers toch voor een meerwaarde zorgt. Sinds 2006 spelen Hugh Clark (gitaar, vocals), Paul Lowe (gitaar), Jamie Sparks (bass, vocals), Dave Pos (keys), Greg Carter (sax) en Brian Steeves (drums) alle locaties plat waar maar een podium staat. Een nieuw schijfje met elf leuke deuntjes waar we ook wat easy listening muziek in ontwaren.
‘Home Again’ is een sterk nummer dat meteen de toon zet tot wat zal volgen. ‘Change’ is lekker swingend waarin de sax en de piano nu de hoofdrollen toebedeeld krijgen. En met ‘All Over The World’ drijven we weer af naar de glorieuze periode toen de drie Gibbs broertjes nog frequent de hitlijsten bestormden. Ook aandacht voor wat funky gekruide muziek met ‘Moves’ terwijl we met ‘Hold Me’ een meer reggae getint nummer te horen krijgen. ‘You Now Have Love’ is dan weer een ingetogen moment.
Working Class Band richt zich niet op één doelgroep, dat wordt zeer duidelijk gemaakt en spreekt een vrij grote waaier van muziekliefhebbers aan. Toch een band die ik eens graag op een podium wil zien. Kijken of hun muziek even sterk overkomt als hun muziek hier op deze nieuwe release. Wie weet?

Alfons Maes (3½)

Eigen Beheer  I  Zonder Nummer  I  Working Class Band
0 Opmerkingen

Charlie Saibel: Blackberries (Rhythm & Blues by Charlie Saibel)

8/10/2014

0 Opmerkingen

 
Het is mij een raadsel hoe de Charlie Saibel cd’s hun weg naar België vinden. We ontvingen hier weliswaar het uitstekende ‘Hurdy Hurdy Band’, maar toch blijft er een zweem van geheimzinnigheid over Charlie Saibel hangen. Ik had eerlijk gezegd ook nooit eerder van Charlie gehoord, maar na het beluisteren van ‘Blackberries’ (subtitel: Rhythm & Blues by Charlie Saibel) voelde ik toch enig enthousiasme in mij opborrelen.
‘Blackberies’ werd opgenomen in Olympia, Washington, blijkbaar zijn uitvalsbasis, in juli 1997 asjeblief. Waar zijn die opnamen dan wel blijven hangen? ‘Blackberries’ is in ieder geval een leuke schijf met een heerlijk ouderwets klinkende drums van ‘Lyall Smith’. Op het einde van sommige tracks roffelt Lyall nog een beetje door en dat schept een gezellige sfeer.
De stem van Charlie Saibel houdt een beetje het midden tussen Georgie Fame en Luke Walter Jr. Op ‘Cajun Rhythm’ brengt Charlie Saibel op passende wijze hulde een Crescent City en zijn muzikanten. Randy Linder speelt een fraai stukje slide gitaar op ‘Heavy Rain’ en Charlie Saibel zelf ondersteunt zijn lijzige zang met bijpassende keyboards op ‘Out Of Control’, zoals aangegeven op het plaatje en het inlegblaadje, of ‘That’s When You Know’ zoals vermeld op de achterkant van de plaat. Het gaat hem hier wel degelijk over één en dezelfde song.
Dit euvel mag de pret echter niet bederven want Charlie Saibel heeft ook nog het onweerstaanbaar swingende ‘Ramblin’ On’, met John Beach op sax, in de aanbieding.
Op de titeltrack ‘Blackberries’ maakt Charlie Saibel ons met zijn pianospel diets dat hij niet zou misstaan in New Orleans.
Wanneer er ergens tussen Olympia, Washington en België nog enkele schijfjes van Charlie Saibel zouden blijven hangen zou ik zeggen…Laat maar komen!
‘Blackberries’ (Rhythm & Blues by Charlie Saibel) has been the best kept secret for the last seventeen years.

Ivan Van Belleghem (5)

Eigen Beheer  I  Promo CD  I  Charlie Saibel
0 Opmerkingen

The Artwoods: Steady Gettin’ – The Complete Recordings 1964-1967

18/7/2014

0 Opmerkingen

 
Het moet ergens begin jaren zestig geweest zijn toen een viertal getalenteerde muzikanten het met elkaar konden vinden en zoals vele andere voorbeelden ook met een eigen bandje startten. In dit kwartet zaten vier namen waarvan er later drie geschiedenis zouden schrijven. De line-up bestond uit Art Wood (de oudere broer van Ron die zijn pluimen zal verdienen bij de Rolling Stones maar ook vooral bij de Faces met Rod Stewart (denk maar aan zijn megahit ‘Maggie May’), als drummer vonden we niemand minder dan Keef Hartley (ook bekend van bij Rory Storm and The Hurricanes) terug die met zijn eigen band enkele schitterende langspelers afleverde (‘Halfbreed’, ‘The Battle Of North West Six’, ‘The Time Is Near’). Aan de keyboards de onlangs overleden supergetalenteerde Jon Lord (Deep Purple), gitarist Derek Griffiths (Red Bludd’s Bluesicians) en ook nog Malcolm Pool (Roadrunners) die de bass liet klinken zoals het hoorde.
Tussen 1964 en 1967 brachten ze maar liefst zeven singles op de markt, enkele hiervan waren ‘Oh My Love/Big City’, ‘I Take Want I Want/I’m Looking For A Saxofonist’ en ‘What Shall I Do/In The Deep End’. Deze werden gereleased via Decca en buiten deze singles maakten ze ook nog een leuke ep ‘Jazz In Jeans’ en een langspeler ‘Art Gallery’. Buiten Decca brachten ze ook werk uit bij o.a. Parlephone en Fontana. ‘Art Gallery’ zal je alleen als langspeler terugvinden onder hun pseudoniem St. Valentine’s Day Massacre en is nu praktisch onvindbaar. Maar nu, en dit via RPM/Cherry Red Records, hoef je nu niet langer te zoeken naar dit album want het staat hier nu gewoon op deze cd-uitgave.
Wat krijgen we nu te horen? Eerst en vooral vier nummers van het Art Wood Combo gevolgd door de singles met hun respectievelijke a en b kant en de nummers van hun ep. De eerste vier nummers zijn met zware Hammondpartijen beladen en stralen vooral de blues uit zoals zij begin jaren zestig in Engeland klonk. ‘Chicago Calling’, ‘Hoochie Coochie Man’, ‘Talkin’ About You’ en nog een klassieker ‘Kansas City’ zijn schitterende covers die echt de sfeer van de blanke blues uitstralen. Bij de singles onthouden we vooral het door Jon Lord met zijn keyboards gedomineerde nummer ‘Big City’ en het ietwat emotionele ‘Goodbye Sisters’. Ook ‘I’m Looking For A Saxofonist Doubling French Horn Wearing Size 37 Boots’ blijft een leuke herinnering als was het alleen al voor de lange titel maar dit instrumentaaltje was een serieus uithangbord voor gitarist Derek Griffiths. Gewoonweg fantastisch nummer! Nancy Sinatra scoorde er beter mee maar de Artwoords maakten hier toch ook een zeer acceptabele versie van. En dan heb ik het natuurlijk over ‘These Boots Are Made For Walkin’’. ‘A Taste Of Honey’ kennen we vooral van de Beatles maar de Artwoods smolten het nummer om in een leuk jazzy instrumentaal nummer. Jon en Derek trekken het laken weer naar zich toe.
Uit hun periode als St. Valentine’s Day Massacre krijgen we twee schitterende nummers: ‘Brother Can You Spare Me A Dime en ‘Al’s Party’.
Uiteraard was de BBC ook in de Artwoord geïnteresseerd en de BBC sessions volgden. Het leuke aan deze songs, en net zoals bij vele andere ‘BBC Sessions’ wordt de introductie van het nummer door de discjokey mee op de schijf gebrand. ‘Smack Dab In The Middle’ is weer een sterk voorbeeld van de Britse Rhythm & Blues boom waarvoor Engeland zo beroemd werd. Ook twee korte interviewtjes met Art Wood werden geselecteerd en dit blijven ook leuke momenten om te horen. Nog meer leuke muziek blijft ons maar overstromen want met ‘She Knows What To Do’ krijgen we het zoveelste hoogtepunt op deze eerste schijf. Tot hiertoe, geen enkel minder nummer gevonden, allemaal nummers die stevig doordrenkt zijn met authentieke R&B.
‘Art Gallery’, hun langspeler zit volgepakt met schitterende R&B nummers, songs om bij weg te kwijlen. Luister maar eens wat ze van het Leiber/Stoller nummer ‘I Keep Forgettin’’ maken. John Lord laat weer horen hoe goed hij zijn orgel kon beheersen. ‘Be My Lady’ van Booker T & The MG’s krijgt hier een serieuze behandeling en het van Nat Jones geleende ‘Stop And Think It Over’ is een schitterende blues zoals hij niet meer gemaakt wordt. Weer knappe gitaarriffs van Griffith. Ook hier werden weer enkele BBC Sessions opgezet waarvan we zeker ‘Day Tripper’, met het nodige gitaargeweld, en de schitterende medley ‘Devil With A Blues Dress On/Good Golly Miss Molly’ zeker nooit zullen vergeten.
Het derde schijfje uit deze uitermate interessante box is een registratie van hun live optreden in het Funny Park in Denemarken en dit was ook meteen de start met hun nieuwe drummer Colin Martin gezien Keef Hartley nu zijn eigen KH-band had samengesteld.
Zeer leuke live nummers waarop ‘Shake’ van Sam Cooke zeker niet kon ontbreken. Afsluiten deden ze met ‘(I Can’t Get No) Satisfaction’. Een minpuntje op deze schijf is de povere kwaliteit van de klankband maar ja het is ook al 47 jaar geleden toen deze opnames gemaakt werden. Dus dat wordt hen vergeven!
Zelfs het bijbehorende, informatieve boekje alleen al rechtvaardigt de aanschaf van deze schitterende release van RPM.
Van één ding ben ik zeker. De Artwoods werden tijdens de jaren zestig een beetje overschaduwd door andere, gelijkaardige outfits en dan denk ik hierbij meteen aan bv. de Yardbirds maar de muziek van de Artwoods klonk stukken beter dan die van de band die ene Eric Clapton, Jimmy Page en Jeff Beck heeft opgebracht. De Artwoods hadden net als de Yardbirds schitterende muzikanten aan boord maar hun muziek kwam niet echt aan bod hier op het continent en dat was een jammerlijke zaak. We werden volop overspoeld met muziek van de Beatles, Kinks en de Rolling Stones. De Artwoods verdienen hetzelfde lof (en zelfs iets meer) als hun illustere collega’s de Yardbirds.

Alfons Maes (5)
Of one thing I am pretty sure. The Artwoods were during the sixties a bit overshadowed by other, similar outfits and therefore I’m thinking immediately of the Yardbirds. The music of the Artwoods sounded much better than the songs of the band which gave us Eric Clapton, Jimmy Page and Jeff Beck. The Artwoods have had, just like the Yardbirds, brilliant musicians on board, but their music was not really promoted here on the continent, and that was a pitiful thing. We were fully overwhelmed with music of the Beatles, Kinks and the Rolling Stones. The Artwoods deserve the same praise (and even more) as their illustrious colleagues Yardbirds.

RPM Records  I  RPMBX524  I  Cherry Red Records  I  The Artwoods
0 Opmerkingen

Earth, Wind & Fire: Spirit – expanded edition

16/7/2014

0 Opmerkingen

 
De aandachtige lezer van de website zal wel al langer weten dat ik een fan ben van E, W & F. Grotendeels omwille van de muzikale visie van de groepsleider, Maurice White, die nu wegens ziekte niet meer actief mee de baan opgaat, is dit één van de meest prominente groepen die uit de jaren zeventig nog overblijft. De band incorporeert R&B, jazz, soul, funk, gospel, blues, rock en dansmuziek in hun repertoire, maar tevens Afrikaanse en spirituele invloeden. Ze kunnen prat gaan op een ganse reeks hits van singles en albums, en hebben vorig jaar een nieuw album uitgebracht. Waarschijnlijk kent u wel sommige van hun hits zoals ‘Shining Star’, ‘September’, ‘Boogie Wonderland’, ‘After the Love Has Gone’ en ‘Let’s Groove’. Deze elpee dateert uit 1976 en zoals je op de cover kan zien speelde de spirituele kant een grote rol. Hij wordt aanzien als één van hun beste albums, en klom tot nr. 2 in de R&B en poplijsten. Hij zorgde voor een multi platinaverkoop en bevatte verschillende stijlen zoals de jazzfunk klassieker en opener ‘Getaway’, een nr. 1 hit, de leuke mid-tempo track ‘On Your Face’, de ballade ‘Imagination’, de titeltrack, de hit ‘Saturday Nite’ enz. Overal zijn Maurice White’s spirituele boodschap en visie (deels Afro-Amerikaans Christenen en deels Oosterse filosofie) aanwezig. En laten we ook Philip Bailey’s mooie zangpartijen niet vergeten! Een belangrijke bijdrage werd ook geleverd door Charles Stepney die coproduceerde. Maar dit was één van zijn laatste producties, want deze arrangeur/producer/sessie muzikant/multi-instrumentalist & songwriter overleed in mei 1976. Verder krijg je hier als bonustracks de alternatieve mix en de singleversie van ‘Saturday Nite’, de “Angels Mix” van ‘Imagination’, de “the traveler” versie en de singleversie van ‘Departure’, de 12 inchversie en de instrumentale versie van ‘Getaway’, en de tracks ‘Seraphim’ en ‘African Symphony’, die niet op het origineel stonden. Alles werd geremastered, compleet met een cd-boekje met uitgebreide “liner notes”. Als dat geen must is voor de R&B en E,W & F fan, dan weet ik het ook niet meer!

Patrick Van de Wiele (4½)
This expanded edition comes with 2 hit singles and 9 bonus tracks, and if that’s not a must for R&B and E,W & F fans, then I don’t know it anymore!


Big Break Records  I  CDBBRX0185  I  Cherry Red Records  I  Earth, Wind & Fire
0 Opmerkingen

Bonnie Pointer: Bonnie Pointer – expanded edition

16/7/2014

0 Opmerkingen

 
Bonnie Pointer is één van de stichtende leden van de groep The Pointer Sisters, en ze begon haar professionele carrière in de nachtclubs van San Francisco in 1969. Al gauw werd ze bijgetreden door haar jongere zus June, en haar oudere zussen Ruth en Anita. Als groep brachten ze een reeks hits uit op Blue Thumb, in verschillende genres waaronder funk en jazz, tot ze hun eerste Grammy Award wonnen voor de countrysong ‘Fairytale’ (geschreven door Anita en Bonnie), die Elvis Presley 2 jaar voor zijn dood zou coveren. Maar in 1976 verliet Bonnie de groep voor een solocarrière en tekende bij Motown. Dit was haar eerste album voor dat label, in een productie van haar toekomstige echtgenoot Jeffrey Bowen en labelbaas Berry Gordy. Het was destijds een succes bij critici en fans. Deze heruitgave opent met de Motown cover ‘When I’m Gone’ van Brenda Holloway, geschreven door William “Smokey” Robinson. Daarna komt de eerste single aan de beurt, nl. ‘Free Me From My Freedom/Tie Me To A Tree (Handcuff Me)’, goed voor een R&B top tien hit in 1978. ‘Heaven Must Have Sent You’ is de volgende Motown cover van The Elgins, dat later omgevormd werd in een discoversie (die je terugvindt bij de bonustracks). Verder bij de bonustracks staan de 12 inch discoversie, singleversie en instrumentale versie van ‘Free Me From My Freedom/Tie Me To A Tree (Handcuff Me)’, en de prachtige 12 inch discoversie en singleversie van ‘Heaven Must Have Sent You’. Verder lees ik op het Internet dat Bonnie recent een aanvraag tot scheiding indiende van Jeffrey Bowen, van wie ze al 10 jaar gescheiden leefde. Toch is deze heruitgave een aanrader omwille van de diverse versies die erop staan. Compleet met uitgebreide “liner notes” in het cd-boekje, weerom een aanrader voor R&B fans.

Patrick Van de Wiele (4)
This re-issue is a must for it contains different versions of Bonnie’s first hits for Motown.

Big Break Records  I  CDBBR 0093  I  Cherry Red Record
0 Opmerkingen

    Archives

    Juni 2025
    Mei 2025
    April 2025
    Maart 2025
    Februari 2025
    Januari 2025
    December 2024
    November 2024
    Oktober 2024
    September 2024
    Augustus 2024
    Juli 2024
    Juni 2024
    Mei 2024
    April 2024
    Maart 2024
    Februari 2024
    Januari 2024
    December 2023
    November 2023
    Oktober 2023
    September 2023
    Augustus 2023
    Juli 2023
    Juni 2023
    Mei 2023
    April 2023
    Maart 2023
    Februari 2023
    Januari 2023
    December 2022
    November 2022
    Oktober 2022
    September 2022
    Augustus 2022
    Juli 2022
    Juni 2022
    Mei 2022
    April 2022
    Maart 2022
    Februari 2022
    Januari 2022
    December 2021
    November 2021
    Oktober 2021
    September 2021
    Augustus 2021
    Juli 2021
    Juni 2021
    Mei 2021
    April 2021
    Maart 2021
    Februari 2021
    Januari 2021
    December 2020
    November 2020
    Oktober 2020
    September 2020
    Augustus 2020
    Juli 2020
    Juni 2020
    Mei 2020
    April 2020
    Maart 2020
    Februari 2020
    Januari 2020
    December 2019
    November 2019
    Oktober 2019
    September 2019
    Augustus 2019
    Juli 2019
    Juni 2019
    Mei 2019
    April 2019
    Maart 2019
    Februari 2019
    Januari 2019
    December 2018
    November 2018
    Oktober 2018
    September 2018
    Augustus 2018
    Juli 2018
    Juni 2018
    Mei 2018
    April 2018
    Maart 2018
    Februari 2018
    Januari 2018
    December 2017
    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Augustus 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    April 2017
    Maart 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    December 2016
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015
    Oktober 2015
    September 2015
    Augustus 2015
    Juli 2015
    Juni 2015
    Mei 2015
    April 2015
    Maart 2015
    Februari 2015
    Januari 2015
    December 2014
    November 2014
    Oktober 2014
    September 2014
    Augustus 2014
    Juli 2014
    Juni 2014
    Mei 2014
    April 2014


    Categories

    Alles
    ?
    50's Ballades
    70's Rock
    80’s En 90’s Rock
    80’s En 90’s Rock
    80's Pop
    Acid Folk
    Acid Jazz
    Acid Rock
    Acoustic Blues
    Acoustic Folk
    Acoustic Guitar
    African Blues
    Afro
    Afro Beat
    Afrobilly
    Afro Blues
    Afro-Colombiaans
    Afro Funk
    Afrojazz
    Afro Rock
    Akoestisch
    Akoestische Folk
    Alt. Country
    Alternatieve Pop
    Alternative
    Alternative Folk
    Alternative Pop
    Alternative Rock
    Alternative Softrock
    Ambient
    Ambiente Jazz
    Americana
    Americana & Blues
    American Cowboy Music
    American Desert Music
    American Folk
    American Rock
    American Roots
    American Standards
    Amusement Music
    Arabic Jazz
    Artificial World Music
    Art Pop
    Art Rock
    Astral Dub
    Atmospheric Music
    Avant Garde
    Avant-garde
    Avant Garde Folk
    Avant Garde Jazz
    Avant-garde Jazz
    Aziatische Fusion
    Balkan
    Baroque Folk
    Beat
    Beatpop
    Bebop
    Belgische Hiphop
    Big Band
    Big Band Music
    Blanke Soul
    Blue Eyed Soul
    Bluegrass
    Blues
    Blues & Jazz
    Blues & Pop
    Blues Rock
    Blues Rock & Country Soul
    Boogie
    Boogie Punk
    Boogie Woogie
    Bop
    Bop ’n Roll.
    Boppin' Blues
    Bossa Jazz
    Bossa Nova
    Brasband Muziek
    Brazilectro
    Braziliaans
    Braziliaanse Jazz
    Brit Pop
    Cabaret
    Cajun
    Calypso
    Cash Tribute
    Celtic Folk
    Celtic Music
    Chanson
    Chicano Rock
    Chillout
    Christmas
    Christmas Music
    Christmas Rock & Roll
    Christmas Songs
    Cinematic
    Cinématic
    Classic
    Classic Progrock
    Classic Rock
    Classic Symphonic Rock
    Club Music
    Coldwave
    Comedy
    Comtemporary Jazz
    Contamporary Folk
    Contamporary Irish Folk
    Contemporary Blues
    Contemporary Country
    Contemporary Folk
    Contemporary Jazz
    Contemporary Pop
    Contemporary R&B
    Contemporary Rock
    Cool Jazz
    Counrry
    Country
    Country Blues
    Country Folk
    Country Jazz
    Country Noir
    Country Pop
    Country Rock
    Countryrock
    Countryrockabilly
    Country Soul
    Country & Western
    Cowpunk
    Crooner
    Crooners
    Crosover World Music
    Crossover
    Crossover Jazz
    Cumbia Beat
    Dance
    Dark Electronics
    Dark Wave
    Deep Funk
    Dessert Blues
    Deutsch-Rock
    Dialectische Rock
    Disco
    Dixieland
    Dixiemusic
    DIY
    Doo Wop
    Doo-wop
    Droompop
    Dub
    Dubstep
    Duitse Rock 'n Roll
    Early Rock 'n Roll
    Easy Listening
    Electro
    Electro African Folk
    Electro Jazz
    Electronica
    Electronic Chill-out
    Electronic Cinématic Pop
    Electronic Etnic World
    Electronic Music
    Electronic Pop
    Electro Pop
    Electro Punk
    Electrorock
    Elektronisch
    Elektro-swing
    Eperimental Music
    Ethno
    Exotica
    Experimental Jazz
    Experimental Music
    Experimentele Chanson
    Fifties Pop
    Fiftys Rock & Roll
    FILM MUSIC
    Filmmuziek
    Folk
    Folk/Americana
    Folk Blues
    Folk Pop
    Folkpop
    Folkpoptronica
    Folk Rock
    Folky Pop
    Franse Chanson
    Franse Chanson/singer Songwriter
    Franse Chanson/singer-songwriter
    Free Jazz
    Free Jazz
    Funk
    Funk & Soul
    Funky Blues
    Fusion
    Fusion Rock
    Fuzrock
    Garage Psych
    Garage Punk
    Garage Rock
    Gesproken Woord
    Glamrock
    Gospel
    Gospel Jazz
    Gothic
    Griekse Folk
    Grunge
    Guitar Music
    Gurls: Run Boy Run
    Gypsy
    Gypsybilly
    Gypsy Folkfolly
    Gypsy Jazz
    Hardcore Rap
    Hard Rock
    Hard Rock Blues
    Heavy Rock
    Hedendaagse Kleinkunst
    Highlife
    Hillbilly
    Hillbilly Rootsblues
    Hip Hop
    Honkabilly Blues
    Honky Tonk
    House
    House & Chill Out
    House & Chill-out
    House & Lounge
    Indie Folk
    Indie Pop
    Indie R&B
    Indie Rock
    Industrial
    Industrial Pop
    Instrumental
    Instrumentale Jazz
    Instrumental Folk
    Instrumental Surf
    Irish Folk
    Jazz
    Jazz Funk
    Jazzfunk
    Jazz Fusion
    Jazz Rock
    Jazzrock
    Jazz & Soul
    Jazz/Soul/Rock
    Jazzy Blues
    Jazzy Dub
    Jazzy Pop
    Jiddisch Blues
    Jive
    Jugband
    Jump
    Jump Blues
    Kazz
    Keltische Folk
    Kerstmis
    Kinderliedjes
    Klassiek
    Klassiek/jazz
    Kleinkunst
    Krautrock
    Latin
    Latin American Rock
    Latin Jazz
    Latin Pop
    Latin-soul
    Levenslied
    Licht Klassieke Pop
    Listening Songs
    Lo Fi Pop
    Lo-fi Pop
    Lounge
    Lounge & Chill-out
    Mathrock
    Medieval Rock
    Minimalistische Pop
    Mod
    Modern Country
    Modern Folk
    Modern Jazz
    Motown
    Musical Storytelling
    Nederlandstalig
    Nederlandtalige Blues
    Neo Funk
    Neoklassiek
    Neo Progrock
    Neo-Progrock
    Neo Soul
    New Age
    New Age & Solo Piano
    New Country
    New Orleans
    New Orleans R&B
    New Soul
    New Wave
    Noise
    Nordic Folk
    Northern Soul
    Nuevo Flamenco
    Nu Jazz
    Nu-Jazz
    Oldies
    Old School Country
    Old School Psychobilly
    Old School Rhythm And Blues
    Old School Soul
    Old Time Fiddle Music
    Opera
    Outlaw Country
    Percussion
    Philly Soul
    Piano Music
    Piano Solo
    Poetic Pop
    Poëzie
    Pop
    Popcorn
    Pop Punk
    Poprock
    Post Industrial
    Post Jazz
    Post Punk
    Post Rock
    Post Soul
    Power Blues
    Power Pop
    Power Rock
    Presley Ballades
    Prog
    Prog Folk
    Progressieve Muziek
    Progressive Jazz
    Progressive Pop
    Progressive Rock
    Prog Rock
    Protest Songs
    Psychadilic Electro
    Psychedelic
    Psychedelic Rock
    Psychobilly
    Psych Rock
    Psych-Rock
    Punk
    Punk-a-billy
    Punk Rock
    Punkrock
    RaB
    Radio Play
    Ragtime
    Rap
    R&B
    Rebekah Eden
    Reggae
    Retro Pop
    Rhythm And Blues
    Rhythm & Blues
    Rhythm ‘n’ Blues
    Rhythm ‘n’ Blues
    Riock
    Roch Lockyer: When Frank Met Django
    Rock
    Rockabilly
    Rock And Roll
    Rocking Southern Soul
    Rockin' Soul
    Rock 'n Roll
    Rock Opera
    Rock & Roll
    Roots
    Rootspop
    Roots Rock
    Rootsrock/bluesrock
    Rustieke Rockabilly
    Sacrale Muziek
    Samba Jazz
    Scandicana
    Seventies West Coast Pop
    Shuffles
    Singer Songwriter
    Singer-songwriter
    Sixties Beat
    Sixties Girls
    Sixties Pop
    Sixties Sound
    Ska
    Skiffle
    Smooth Jazz
    Smooth Soul
    Soft Pop
    Soft Rock
    Solo Piano
    Soul
    Soul & Blues
    Soul & Blues
    Soul Blues
    Soulful House
    Soul & Funk
    Soul & Jazz
    Soul Jazz
    Souljazz
    Soul Pop
    Soulrock
    Soundtracks
    Southern Folkrock
    Southern R&B
    Southern Rock
    Southern Soul
    Space Rock
    Spaghetti Rock
    Spoken Word
    Spych Rock
    Stoner
    Stories
    String Pop
    Sunshine Pop
    Surf
    Surf Punk
    Swamp
    Swamp Blues
    Swanabilly
    Swing
    Swingende Rhythm & Blues
    Swingende Rock
    Swing Jazz
    Symphonic Pop
    Symphonic Rock
    Synthesizer
    Synth Pop
    Synth-Pop
    Synth Prog
    Synth Rock
    Synth Wave
    Tango
    Taraab
    Techno
    Texas Country
    Texas Honky Tonk
    Tex Mex
    Tex-Mex
    Traditional
    Traditional Country
    Traditional Folk
    TRANCE
    Tribal
    Triphop
    Tropische Funk
    Twist
    Uke-Billy
    Underground
    Urban Folk
    Urban Jazz
    Urban Pop
    Vaudeville
    Vietnamese Folk
    Vintage Country
    Vintage Jazz
    Vocals
    Voodoo Blues
    Wereldmuziek
    West Coast Blues
    West Coast Pop
    West Coast Rock
    Western Swing
    Witch House Electronics
    Woestijn Blues
    World Bluesrock
    World Country
    World Mus
    World Music
    Worldmusic
    World Pop
    Yacht Soul
    Zydeco


A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION  I  KEYS AND CHORDS 2001 - 2025

  • HOME
  • MUSIC NEWS
  • ALL CONCERT REPORTS
  • CD REVIEWS 2025
  • VINYL REVIEWS 2025
  • BOOK REVIEWS
  • INTERVIEWS / ARTICLES
  • COMING EVENTS
  • CONTACT PAGE
  • DISCLAIMER / COPYRIGHT POLICY