Category: Bluegrass

Foghorn Stringband: Rock Island Grange

2/12/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Reuben’s Train
Rose In The Mountain
Pretty Fair Miss Out In The Garden
Grigsby’s Hornpipe
The Violet and The Rose
Lonesome Homesich Blues
Natural Bridge Blues
Ain’t Got time
Banks Of Old Tennessee
Only the Lonely
Jake’s Got The Bellyache
Mon Vieux Wagon
Ridin’ In An Old Model T
Lonesome Valley
Train On The Island
Going Home
Give MeThe Roses
Rose Connolly
The Rose Waltz

Website Artiest:
Foghorn Stringband

Ze bestaan nog. De rootsbands die geen enkele toegift toen aan de moderniteit. In Portland, Oregon, waart nog zo’n old school bluegrass band rond met een zwak voor ambiance. Foghorn Stringband levert met ‘Rock Island Grange’ haar negende album af. De opnames voor het album gebeurden wel degelijk in ‘old grange’ op Orcas Island in Washington (State). De warme naturel akoestiek van de beroemde zaal moest en zou vereerd worden met hun muzikale bezetenheid. Traditionele foot-stomping music die je terug katapulteren in de tijd van cowboy boots. De band geniet er van om het publiek te vermaken met snelle banjo, hevige fiddle, fingerpicking mandoline en pretentieloze songs. Negentien nummers staan op dit vrolijke album:honky tonk country, bluegrass, cajun. Dance tunes die alleen fysiek vermoeien. Geen voorkeuren op dit schitterende album. Wie denkt geen verbazing te vinden, moet echter eens aandacht besteden aan de bass van Nadine Landry. Zelden dat een dame een contrabas bepoteld met zoveel flair, kracht en finesse. Ook een pluim voor het hoesontwerp van de cd: een uniek en ingenieus plooiwerk in woestijnkleur.

Line-up:
Caleb Klauder (Vocals, Mandolin, Fiddle)
Reeb Wilms (Vocals, Guitar)
Nadine Landry (Vocals, Upright Bass)
Stephen ‘Sammy’ Lind (Vocals, Fiddle Banjo)

Marino Serdons (4)

Outstanding skill and panache. Nineteen fine footstompin’ tunes. Enjoy this lovely roots album.

Mean Mary: Blazing – Soundtrack of the novel ‘Hell Is Naked’

15/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Harlequin
Rainy
Luights, Gun, Action
Sugar Creek Mountain Rush
Rock Of Ages
La La Hoopla La
Blazing
Gone
Hell Is Naked

Bonus Track:

I Face Somewhere

Website Artiest:
Mean Mary

Samen met haar moeder Jean James schreef de in Nashville residerende Mary een spannende novelle: Hell is Naked. Maar ‘Mean’ Mary is eigenlijk een muzikante in hart en nieren. Wanneer je op vijfjarige leeftijd een liedje componeert, dan wordt de toekomst iets duidelijker.
Mean Mary entertaint met tal van snaarinstrumenten - van banjo over fiddle tot gitaar - neemt daarnaast ook nog wat percussie voor haar rekening (bij een live-optreden tovert ze 11 instrumenten uit haar flight cases). Voor ons nog een onbekende roots artieste?
Haar nieuwe cd Blazing begeleidt de novelle als soundtrack met een 9-tal songs. Eventueel, want haar composities zijn trouwens al boeiend genoeg. Folk, americana en bluegrass tracks die je terugvoeren naar de katoenvelden van de southern states, maar evenzeer iets Angelsaksisch bevatten of een Europese toets. Mary begeleidt vooral haarzelf op banjo of viool, soms aangevuld met bass en percussie. Vooral de laatste drie songs scoren hoog qua intensiteit. ‘Gone’ kreeg wat background harmony vocals mee, traag en trillend zuiver gezongen. In ‘Hell Is Naked’ hoor je nog feller haar trillende zang over de Slavische viool, een emotionele voltreffer.
Als bonus track, niets te maken met de soundtrack, vind je de americana song ‘I face Somewhere’ met haar band The Contrarys. Op youtube vind je al enkele folkrock songs als voorbode op hun debuutalbum. Of hoe maak je promo voor jezelf.
Noteer alvast Mean Mary’s Europese solo tournee in je agenda (check haar website). Tussen 29 augustus en 6 september 2018 vind je haar terug in een viertal plaatsen in Nederland (nadien Denemarken). Een ommetje zeker waard!

Line-up:
Mary James (Vocal, Guitar, Violin, Banjo)
Frank James (12-string Guitar)
Jim Brown, David Larsen (Bass)
Tom Storch (Drums, Percussion)

Marino Serdons (4)

Mary wrote not only a novel (with her mother-how special!), she also composed a soundtrack with 9 mysterious songs. On ‘Blazing’ she plays almost all the instruments and takes the vocals as easy as a nightingale.

I See Hawks In L.A. : Live and Never Learn

14/6/2018

Detail Album

Tracks:

Ballad For The Trees
Live And Never Learn
White Cross
Stoned With Melissa
Poour Me
Planet Earth
The Last Man In Tujunga
Singing In The Wind
My Parka Saved Me
King Of The Rosemead Boogie
Tearing Me In Two
Spinning
The Isolation Mountains
Stop Me

Website Artist
I See Hawks In L.A.

Met ‘Live and Never Learn’ werd zopas het achtste album ter wereld gebracht van I See Hawks In L.A., een Californische countryband met een wat ongewone naam, die het levenslicht zag in 1999 en in datzelfde jaar al een debuutalbum opnam. Onder andere met medewerking van Dave Alvin, één van de legendarische Blasters.
Na ‘Mystery Drug’ (2013) moest er vijf jaren gewacht worden op nieuw materiaal maar dat had zijn redenen. In die periode verloor frontman Rob Waller (lead vocals and acoustic guitar) zijn moeder en ook zijn trouwe kompaan Paul Jacques (guitars and vocals) verloor recent zijn beide ouders. De band bestaat verder uit Paul Marshall (bass and vocals) en Victoria Jacobs (drums, lead vocals). Het album van deze vierkoppige countryrockband bestaat uit 14 originele songs, waarvan de meeste nummers geschreven werden door het duo Paul Jacques-Rob Waller. Tevens deed de band beroep op gastmuzikanten Richie Lawrance (accordion/piano), Dave Markowitz (fiddle), Danny McGough (orgel/synth), en Dave Zirbel (pedal steel).
Het album doet ons een beetje denken aan Crosby, Stills, Nash & Young en ook een flardje Eagles omwille van de mooie meerstemmige samenzangen, maar verder gaat die vergelijking wel niet op. The Hawks brengen avontuurlijke songs, soms ingekleurd met een flinke scheut humor. De rocksong ‘Last Man In Tujunga’ is daar en mooi voorbeeld van. Midden in deze song komt een flard ‘Satisfaction’ (Stones) langs waarna de song verder gaat alsof er niets gebeurd is. Ook ‘My Parka Saved Me’ eindigt grappig en vertelt het verhaal van de drumster Victoria Jacobs, die een ongeluk heeft gehad. Ze vertelt het verhaal in droge kort zinnen, waarna de overige bandleden telkens antwoorden op haar zinnen en hun versie van de feiten geven en gaandeweg nemen ze de song over, tot grote consternatie van de drumster. Grappig, vooral de manier waarop het gebracht werd. Maar er staan nog mooie dingen op zoals titeltrack ‘Live and Never Learn’, een swingende countrysong en ‘Singing in The Wind’ (mooie akoestische gitaarsolo). Countryballad ‘Poour’ is dan weer een zweverige song en ook ‘White Cross’ is een ingetogen song. Bluegrassgeluiden horen we in ‘Tearing Me In Two’ en jawel een beetje psychedelische geluiden horen we in ‘Spinning.’ Persoonlijk houden we meer van het snellere werk met een vleugje rock zoals ‘Stoned With Melissa’, ‘Last Man In Tujunga’ en ‘King Of The Rosemead Boogie’. Je merkt het: iedere muziekliefhebber kan ergens wel zijn gading vinden in de vele songs. Prima album van een groep met een al te moeilijke naam.

Sis Van Hoof (4)

This is honest music with a good dose of humor

The Slocan Ramblers: Queen City Jubilee

29/5/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Mississippi Heavy Water Blues
Just To Know
Down In The Sugarbush
Hillbilly Blues/Deer On The River
Hill To Climb
Long Chain Charlie And Moundsville
First Train In The Morning
New Morning
Through And Through
Sun’s Gonna Shine In My Back Door Someday
Makin’ Home
Mighty Hard Road
Shut The Door
Riley The Furniture Man

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
G Promo PR

Website Artiest
The Slocan Ramblers

Bluegrass kan verschillende vormen aannemen. Soms fusioneert het genre met gospel en voor een modernere versie te bekomen, mixt men het nogal eens met rock-‘n-roll of rockabilly. Als je het in zijn traditionele vorm wil horen, dan is folk de ondertoon. En in het laatst genoemde genre kunnen wij ‘Queen City Jubilee’ van The Slocan Ramblers onderbrengen. Deze jonge Canadese muzikanten hebben een voorliefde en respect voor ‘old time Appalachian music’. Deze voorliefde resulteert in 14 nummers, samengesteld uit enkele traditionals, enkele covers, maar meestal originele nummers. De vergelijking met de Louvin Brothers dringt zich onvermijdelijk op, terwijl het viertal ook beïnvloed werd door Bill Monroe, The Stanley Brothers en Steve Earle. En toch klinkt hun muziek niet oubollig. Integendeel zelfs, we zouden durven zeggen dat The Slocan Ramblers bluegrass een hedendaagse make-over geven.
Opener ‘Mississippi Heavey Water Blues’ zet meteen hun sterke kanten in de spots, sublieme razendsnelle banjofingerpicking en prachtige samenzang. Dat perfect samengaan van stemmen vormt trouwens de rode draad door dit album. In ‘Just To Know’ wringt de folk zich een beetje meer op het voorplan. Folk die tevens met mondjesmaat in de instrumentals ‘Down In The Sugarbush’ en ‘New Morning’ terugkeert, terwijl in ‘Hill To Climb’ de vocale harmonieën al vlug refereren naar Simon & Garfunkel. Veelzijdigheid is troef op dit album. Dat blijkt ook in ‘Long Chain Charlie And Moundsville’ waar invloeden uit de traditionele country de kop opsteken.
In de Canadese bluegrassscene hebben The Slocan Ramblers reeds de reputatie van een dynamische liveband. Hopelijk kunnen ze die status uitbreiden tot in de lage landen.

Lambert Smits (4)

Breathtaking lightning fast banjofinger picking, marvelous vocal harmonies and influences from the old Appalachian music and folk. The Slocan Ramblers give the traditional bluegrass a new sound and that is superb!

John Oates With The Good Road Band: Arkansas

22/3/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Anytime
Arkansas
My Creole Belle
Pallet Soft And Low
Miss The Mississippi And You
Stack O Lee
That’ll Never Happens No More
Dig Back De ep
Lord Send Me
Spike Driver Blues

Platenlabel
PS Records/Thirty Tigers

Labelnummer
PSR006CD

Distributie
V2 Benelux

Promo-agent
V2 Benelux

Website Artiest
John Oates

De tijd van hits als ‘Kiss On My List’, ‘Maneater’ en ‘Private Eyes’, die hij samen met Daryl Hall als Hall & Oates scoorde, heeft John Oates reeds lang achter zich gelaten. Inmiddels nadert de man de leeftijd van 70 en dan wordt het tijd om nog eens iets van die ‘bucket list’ te schrappen. Eén van die dingen die op John’s lijst stond, was het uitbrengen van een album met zijn versies van American rootssongs. Samen met de fantastische The Good Road Band speelde hij ‘Arkansas’ in en dit meesterwerkje ligt nu in ons afspeelapparaat. En ja, dit is een meesterwerkje in de puurste betekenis van het woord. Met Sam Bush op mandoline, Russ Pahl op pedalsteel, Guthrie Trapp op elektrische gitaar, Steve Makcey op bas, Nathaniel Smith op cello en Josh Day op drums en percussie, heeft Oates een subliem musicerende band naast zich. John’s stem mag dan wat krassen vertonen, maar dit is net de patina die het American rootsgenre nodig heeft. Voor zijn songkeuze ging John grasduinen in de traditionele songs uit de Mississippi Delta. Naast die traditionals die hij van een eigen arrangement voorzag, vervolledigde hij zijn zoektocht met werk van Mississippi John Hurt, Blind Blake en het in 1932 door Jimmie Rodgers bekend geraakte ‘Miss The Mississippi And You’. Blues, ragtime, bluegrass en countryblues zijn dan ook ruimschoots aanwezig. Voor de titeltrack, net als voor ‘Dig Back De ep’ kroop Oates zelf in de pen, met als resultaat twee nummers die mooi blenden met het oudere en traditionele oeuvre. Zelfs de manier waarop gemusiceerd wordt toont opvallende vergelijkingen met die van de pioniers. Ontspannen, zichzelf amuserend werken John en zijn maten zich door de 10 nummers.
Met ‘Arkansas’ heeft John Oates niet alleen een item van zijn ‘bucket list’ geschrapt, maar ons ook voorzien van een heerlijk, nostalgisch klinkend album.

Lambert Smits ( 4 ½)

With traditionals accompanied by a personal arrangement, covers of songs from Mississippi John Hurt and Blind Blake, John Oates and The Good Road Band bring a fine tribute to the music from the Mississippi Delta before World War II.

Daniel Crabtree: The Shadow Of His Wings

4/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

I’m On My Way To Gloryland
A Vision Of Heaven
The Shadow Of His Wings
Land Of Milk And Honey
The Gospel Train
The Promises You Keep
The Church Bells
Where Jesus Is
Lord, I Need You Now
What The Old Man Told Me
The Road I’m Walking On
What Jesus Did For Me
Lord, I’m Gonna Need Your Strength Today

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
TGIWF0209

Distributie
I Tunes, Amazon Music, CDBaby

Website Artiest
Daniel Crabtree

‘The Shadow Of His Wings’ is het tweede bluegrass gospel album van Crabtree. Voor de productie tekende niemand minder dan Donna Ulisse en in de studio deed Daniel beroep op uiterst getalenteerde bluegrassmuzikanten als Scott Vestal (banjo), Mike Bub (staande bas), Rob Ickes (dobro), Cody Kilby (akoestische gitaar) en Patrick McAvinue (fiddle en mandoline). Gospel associeer ik in eerste instantie nog steeds met dynamische koren, die door hun aanstekelijke songs hele kerkgemeenschappen uit hun dak laten gaan. Artiesten als bijvoorbeeld The Five Blind Boys Of Alabama maken het genre dan weer via plaatopnames uiterst genietbaar. Maar eerlijk gezegd, een combinatie van gospel met bluegrass had ik zo dadelijk niet voor mogelijk gehouden. Totdat ik ‘The Shadow Of His Wings’ beluisterde. Gedurende 13 originele nummers wist Daniel mij te overtuigen van de kracht die het bundelen van beide genres, veroorzaakt. De lyrics zijn religieus geïnspireerd, maar de melodieën kaderen in de door banjo, mandoline, dobro en fiddle gedragen bluegrass. Bluegrass heeft al een speels, maar ook sierlijk karakter, waardoor het aanstekelijke van de traditionele gospelkoren gehandhaafd blijft. Bovendien laat Daniel zich vocaal bijstaan door Donna Ulisse, Rick Stanley en Shelton Feazell, wat dan weer voor sublieme samenzang zorgt. ‘The Gospel Train’ doet door een prachtig stukje fiddle, het vuur tijdens de eredienst oplaaien, waarna ‘The Promises You Keep’ wat meer de countrytoer opgaat. Met ‘What The Old Man Told Me’ presenteert Crabtree een melancholische countryballade, waarin de fiddle het droefgeestige nog versterkt, terwijl ‘Lord, I’m Gonna Need Your Strength Today’ Daniel’s ingetogen, maar daarom niet minder krachtig overkomende smeekbede is. Overtuigend album!

Lambert Smits (4)

Beautiful blend of gospel and bluegrass.

Randall Kromm: Rough and Polished Stones

9/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Love in the Middle Ages
Why Do We Ask Why
Arms Wide Open
Down tot he Waterfall
Talk is Just Talk
Friday Morning
Every Wrong Thing
When We Remember When
Rough and Polished Stones
Water Wheel

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Michelle Fortier Publicity

Website Artist:
Randall Kromm

Randall Krom timmert al even aan de weg en bracht al wel wat werk uit zoals in zijn eerder verschenen albums ‘Water Wheel’, Holidays and Homecomings’ en ‘Time Will not Let Us Stay’. Met deze derde fullcd is er zopas nieuw werk van één van de meest productieve en gerespecteerde singersongwriters van Greater Boston, waar hij in de jaren tachtig begon in de popmuziek. Maar naarmate de jaren vorderden koos Randall resoluut voor een bestaan in andere muzikale horizonten. Hij schreef de voorbije decennia nummers in verschillende stijlen en legde accenten in de wereld van de folk, bluegrass, oldschool jazz.
Maar vanaf 2009 profileerde hij zich echt als folkzanger. Dat resulteerde onder meer in het nagelnieuwe album ‘Rough and Polished Stones’, waarin hij wordt bijgestaan door zijn beide zingende dochters Emma en Grace. En met gezelschap van gewaardeerde studiomuzikanten zoals onder meer de befaamde producer/gitarist Eric Kilburn, de bekende violist Jordan Tirrell-Wysocki en de vermaarde pianist/accordeonist Joe Barbato.
Randall, die de akoestische gitaar bespeelt en ook de baspartijen voor zijn rekening neemt, maakt muziek die mensen raakt. Hij heeft het vaak over hoop, liefde en de uitdagingen van ouder worden, al dan niet doorspekt met een vleugje humor. Dat is te horen in de openingstrack ‘Love in the Middle Ages’ en ook in ‘Why Do We Ask Why’, een song waarin verteld wordt dat je moet genieten van het moment van de dag.
‘Arms Wide Open’ heeft gospelinvloeden en klinkt naarmate het nummer vordert hemels mede door de ondersteunende stemmen van de dochters en de begeleiding van het B3 orgel van Joe Barbato. Het elegante ‘Desert Stars ‘ vertelt dan weer het liefdesverhaal waarin de viool een prominente rol speelt. Je merkt dat dit album bijzonder afwisselend is: zo is er met ‘Down to the Waterfall’ een echt folknummer terwijl ‘Talk Is Just Talk’ een ballade is met country-invloed en met mooie electrische lap steel gitaar van Kevin Barry.
Ook ‘Friday Morning’, met een knipoog naar het einde van de week, maakt door de piano-intro een mens rustig. Ook in dit nummer laten de zusjes Kromm zich horen in harmonie. Van een gans andere orde, maar een welgekomen song is ‘Every Wrong Thing’, een folky-poppy nummer met een Caraïbische inslag. ‘When We Remember’ is een typisch bluegrassnummer en klinkt opgewekt. Een heel ander verhaal wordt verteld in de titeltrack ‘Roug and Polished Stones’ over hoe je samen met je geliefde de tweede helft van je leven tegemoet gaat. Slotnummer ‘Water Wheel’ wordt door bekende muziekinsiders en beetje een moderne klassieker genoemd in het genre. Het stond tevens op het gelijknamige eerste album.
Met dit erg gevarieerde album van deze singersongwriter-zanger-gitarist lijkt het er op dat Randall Kromm heel wat in zijn mars heeft.

Sis Van Hoof (4)

Some songs of this album help you think about life en give you goose bumps

Kate MacLeod: Deep in the Sound of Terra

6/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Blue Sky Blue Prelude
Maxfield Parrish Sky
The Land Before Man/Iowa Hills/Blow Me Down Brook
The Oregon Trail
Sand in Breeze/Sunrise on the Colorado Plateau/Desert Rain
Assonet Bay
The Train Across the Great Salt Lake
Ice on Mohonk Lake/The Mohonk Jig
The Moon and Mount Rainier/Arriving Vashon
Apology to the Native Rock
Let the Dove Come In

Platenlabel
Courier Music

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
Kate MacLeod

Zelfkennis is, volgens een aantal schrift- en andere geleerden, het begin van alle wijsheid. Zonder te willen pretenderen ook maar enige wijsheid in pacht te hebben, ken ik – hier-komt-ie – mezelf voldoende om te beseffen dat ‘Deep in the Sound of Terra’ van Kate MacLeod en mijn comfortzone niet de beste vrienden zijn (en naar alle waarschijnlijkheid ook slechts vage kennissen zullen blijven) Slik … en dat voor mijn eerste recensie … van een vuurdoop gesproken.
Niet zo gek lang geleden vertelde iemand die ik zeer hoog in het vaandel draag me dat verwachtingen omwille hun vaak teleurstellende karakter een gevaarlijk iets zijn. Een statement dat ik slechts deels onderschrijf, gezien ik geloof dat het net verwachtingen (of noem het hoop of dromen) zijn die in sommige gevallen voor dat opstapje naar slagen en succes zorgen. Echter voor wat betreft Kate MacLeod’s ‘Deep in the Sound of Terra’ had ik voornoemde wijze raad beter niet in de wind geslagen. In plaats van te starten aan een onbezonnen luistersessie, ging ik uit van de foutieve veronderstelling werk te mogen verwachten in de trend van hetgeen ik Kate MacLeod eerder live ter berde zag brengen. Niets bleek minder waar.
Waar MacLeod’s stembanden tijdens haar live-performance het voor het zingen hebben, bedeelt ze haar spraakorgaan op ‘Deep in the Sound of Terra’ slechts met een bijrol. Laat dit naast een understatement (slechts één gezongen nummer) vooral jammer zijn want MacLeod’s stemgeluid valt als prachtig te bestempelen. Op haar laatste boreling is de rol van eerste viool weggelegd voor – u raadt het al – de viool. Of beter de ‘viofiddle’ een term die het midden houdt tussen de ‘violin’ en de ‘fiddle’. Dit doelend op de hybride muzieksoort die op het zilveren schijfje werd geperst. Flarden klassiek, vleugen Ierse folk, snuifjes bluegrass en hier en daar een old-time-toets … Allemaal heel leuk en aardig, voor even althans. Mijn brein schuift net iets te vaak woorden als ‘viool-showcase’ en ‘vioolmuzak’ naar voren.
Gewaarschuwde mannen zijn er twee waard. Ondergetekende was er twee waard geweest … mocht hij de sleevenotes geraadpleegd hebben alvorens de luistersessie aan te vatten. ‘Landscape inspired music’ had ongetwijfeld een (alarm)belletje doen rinkelen en visoenen opgeroepen van oneindige, wijdse landschappen. En zo voelde de eerste luisterbeurt ook aan: oneindig. Weliswaar werd, zoals vaker bij roadtrips, de route korter naarmate het traject vertrouwder aanvoelde.
‘Deep in the sound of terra’ is zonder enige twijfel een toppertje voor fans van het genre, violisten, instrumentalisten, … Geen onvertogen woord over de kwaliteit van de composities, noch over de uitvoering en al heel zeker niet over de batterij aan topmuzikanten die Kate vergezellen op haar reis. Eerlijk is eerlijk en dit zonder afbreuk te willen doen aan de geleverde prestaties: uw schrijver van dienst geeft toch de voorkeur aan de Kate MacLeod die zich profileert als de singer-songwriter die het ‘singen’ niet al te stiefmoederlijk behandelt.

Jan Coonen (3 ½)

‘Kate is a splendid down-to-earth person; still she soars to the sky like a lark when she wants and needs to. Her music has a unique strong, sweet magic.’ (Jean Ritchie)

Rebekah Long: Run Away

12/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Georgia Bound
I’ve Seen The Light
Everytime I Fall Asleep
Honky Cat
Run Away
A Place Beyond The Clouds
My Greatest Shame
Fishin’ On The Cumberland
Welcome Me Back Home
The Swimming Song
Lay Your Isaac Down
Woodland Street

Platenlabel
Luk Records

Labelnummer
Luk 1002

Distributie
Amazon/I Tunes/Cd Baby

Promo-agent
Kathy Anderson

Website Artiest
Rebekah Long

Vorig jaar kwam de in Nashville verblijvende, maar in Lincoln, Georgia geboren Rebekah Long op de proppen met haar solodebuutalbum ‘Here I Am’, dat een mix van folk en bluegrass bevatte. Wij schreven toen dat als Rebekah’s talent nog wat kon rijpen, wij best nog mooie dingen van haar konden verwachten. Nu amper één jaar later laat ze ons hiervan al proeven op ‘Run Away’. Voor de songs ging ze aan tafel zitten met Donna Ulisse, die haar ook vocaal steunt en als producer fungeert. Het resultaat van deze samenwerking werpt vruchten af. Een eerste vrucht is de bluegrassong ‘Georgia Bound’, met een razendsnelle fingerpicking banjo van Scott Vestal. Patrick McAvinne opent met mandoline ‘I’ve Seen The Light’, een geraffineerde samensmelting van country en folk, met een mooie samenzang van Rebekah en Donna. Rick Stanley zorgt dan weer voor de vocale harmonieën op ‘Every Time I Fall Asleep’, dat zowel de kiemen van country, bluegrass als folk in zich draagt. Rebekah werd niet gespaard door het leven. Vorig jaar overleed haar echtgenoot Ben Speer. In het melancholische ‘A Place Beyond The Clouds’ brengt ze een passend eerbetoon aan hem. Ben is eigenlijk niet helemaal weg, want op ‘Lay Your Isaac Down’ zingt hij nog samen met zijn echtgenote. Rebekah en Ben uiten er respectievelijk hun liefde voor bluegrass en gospel in. Fantastisch aanstekelijk nummer!
Twee opmerkelijke covers bevat het album. Voor ‘Honky Cat’ ging ze leentjebuur spelen bij Elton John. Hoe ze dit nummer aanpakt, tart elke verbeelding. Ze maakt zich de song zodanig eigen, dat je Eltons versie al vlug gaat vergeten. Loudon Wainwright III leverde dan weer ‘The Swimming Song’, waarvan Rebekah een sprankelende versie neerzet, die je bij een zonovergoten ochtendgloren al snel naar een zwempartijtje doet verlangen.
Met ‘Run Away’ heeft Rebekah Long een enorme sprong voorwaarts gemaakt.

Lambert Smits (4 )

Ten masterful original songs containing both bluegrass and country and two covers of songs from Elton John and Loudon Wainwright III, which Rebekah Long makes in a surprising way her own.

Passerine: Harbingers

8/9/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Fish
Fireworks
Beautiful Like Music
The One I Love Is Gone
Snow Dove
Wayfaring Stranger
Madra B’an
New Bride
Waiting For You
Darling Corey
Dog In The Yard
Hard Times Come Again No More

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Passerine

Passerine werd opgericht in 2009 en bestaat uit David Brain (dobro, voc.) en echtgenote Carmela Pedicini (gitaar, voc.), Doug Conroy (bas, voc.), en Sara Stovall (viool, voc.). ‘Harbingers’ is hun derde full album. Fait divers is de mooie aquarel op de voorzijde van de digipack van de hand van David. De songs, een mix van originele songs en traditionals, hebben zowel hedendaagse folk- als bluegrassinvloeden. Opener ‘Fish’ laat meteen een knap samenspelend viertal horen, waarbij de dames Pedicini en Stovall prachtig samen zingen, terwijl viool en dobro op niveau communiceren. Bloedmooi en weemoedig klinken de dames in het van Bill Monroe geleende ‘The One I Love Is Gone’, waar de viool de tristesse nog aanwakkert. Eén van mijn favoriete nummers is de traditional, ruim 5 minuten durend, van folk doordrongen ‘Wayfaring Stranger’, met heerlijke solo’s van Brain op dobro en Stovall op viool. Instrumentbeheersing komt dan weer voor de volle 100 % aan de oppervlakte in het instrumentale, door Carmela gecomponeerde ‘Madra B’an’. Als afsluiter koos de band voor het gekende ‘Hard Times Come Again No More’ van Stephen Foster.
‘Passerine’ is een album dat bij iedere beluistering het talent van deze muzikanten meer en meer laat uitschijnen.

Lambert Smits (4)

A mix of original songs and traditionals in contemporary folk and bluegras brought by four musicians, with gorgeous singing and sublime interaction between dobro and violin.

Chris Murphy: Red Mountain Blues

20/11/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Red Mountain Blues
Dirt Time
High Country
Black Roller
Kitchen Girl (feat. Tim O’Brien)
Cast Iron
Dry County
Walt Whitman
Dig For One Day More
Buckwheat Pancakes
Meet Me Tonight
Johnson County
Chickasaw Freedman
The Lord Will Provide

Platenlabel
Teahouse Records

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Teahouse Records

Promo-agent
G Promo PR

Website Artiest
Chris Murphy

De in een Iers-Italiaanse familie geboren violist Chris Murphy mag prat gaan op een goedgevuld palmares. Naast zijn solowerk is Murphy ook actief als bandleader van o.a. The Devil’s Box, The Bracken Band en The Blind Blakes. Terugkijkend op de hoogdagen van de troubadours en minstrelen, laat Murphy de hieruit opgedane invloeden reeds gedurende meer dan twee decennia doorstromen in zijn songs. Bovendien is hij een graag geziene studiomuzikant. De subtitel van ‘Red Mountain Blues’ namelijk ‘Original Bluegrass, Folk and Old Time Fiddle Music’ maakt hij meer dan waar. Zelf neemt hij de zang en de viool voor zijn rekening, terwijl sessiemuzikanten de gitaar-, drum-, mandoline-, bas-, piano-, pedal steel- en dobropartijen inspelen. Zijn kennis van het oeuvre van Bill Monroe, Flatt & Scruggs en Bob Wills weet Chris met klasse te injecteren in zijn eigen composities. De helft van de tracks zijn instrumentals die Chris dan ook eerder als een instrumentalist typeren. Dat maak hij meteen duidelijk in opener en tevens titeltrack ‘Red Mountain Blues’. In dit instrumentaaltje vermengt hij subliem bluegrass, folk en een streepje blues. Nog zo een pracht is ‘High Country’, waar fiddle en banjo de klassieke bluegrass een hedendaags tintje geven. Murphy is een erg veelzijdig artiest. Zo ademt ‘Kitchen Girl’, met tweevoudig Grammy Award winner Tim O’Brien op mandoline, de klassieke country. Vocaal is Murphy dan weer op dreef in het snelle traditionele bluegrassnummer ‘Dry County’, waarna hij ons met ‘Walt Whitman’ op een old time waltz trakteert. Afsluiten doet hij met de knappe instrumentale gospelfiddle ‘The Lord Will Provide’.
Chris Murphy is een meester op de viool en songs schrijven in de meest uiteenlopende traditionele genres lukt hem lijk een fluitje van een cent. Daarvan levert hij op dit album meer dan voldoende bewijzen.

Lambert Smits (4)

A formidable album by master violinist Chris Murphy. With seven instrumentals and seven vocal songs Murphy walks in a sublime way the paths of bluegrass, folk, country and old-time fiddle music.

Mary Beth Cross: Feels Like Home

24/10/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Kathy’s Song
Threshing Time
Shady Grove
Long, Long Time
The Medley
Cottonwood Creek

Platenlabel
MBC Productions

Labelnummer
MBC 0106

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Mary Beth Cross

De Americana/Folk/Bluegrass artieste Mary Beth Cross uit Denver brengt hier haar nieuwe EP uit. De songs erop zijn akoestische bluegrass, een onderdeel van haar opgroeien in Winsconsin. Zo werd ze geïnspireerd door verhalen van haar familie, de bossen de boerderijen van ginder en uiteraard haar nieuwe woonplaats in Colorado. Op die EP wordt ze bijgestaan door een banjospeler en een viool en mandolinespeler. Er staan 6 songs op, waarvan de Paul Simon cover ‘Kathy’s Song’ de eerste is. Daarna gaat ‘Threshing Time’ over haar grootouders, iets gevolgd door Linda Rondstadt’s ‘Long, Long Time’. Tijdens een medley wordt klassieker ‘Summertime’ via een eigen track gekoppeld aan Van Morrison’s ‘Moondance’. Met haar eigen compositie ‘Cottonwood Creek’ sluit ze af. De landelijke sfeer druipt er zo van af. Een festijn voor liefhebbers van folk en bluegrass.

Patrick Van de Wiele (3½)

A feast for lovers of folk and bluegrass, this new EP with rural tracks

The Rifters: Architecture Of A Fire

2/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Architecture Of A Fire
A Hundred Miles
In A Land Where The Wild Birds Sing
I Got News For You
Life Up To Now
John Lebleu’s Ghost Dance Medicine Shirt
Beautiful World
A Good Problem To Have
I Can Live With That
Cadillac Song
Charlie’s Lament
The Horizon Line

Platenlabel
Howln’ Dog Records

Labelnummer
HDR-124

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
The Rifters

The Rifters ontstonden in 2002 in Taos, New Mexico, uit twee van de daar immens populaire bands, Hired Hands en The Rounders. Uit de eerste band kwamen Jim Bradley (bass, piano, voc.) en Don Richmond (allerhande snaarinstrumenten en voc.). Uit The Rounders recruteerden The Rifters Rod Taylor (accoustic gtr en voc.). Wat het muziekgenre van The Rifters betreft, willen wij u de op hun eerste album verschenen omschrijving, niet onthouden. Wij citeren: “It’s music that comes from where we come from, both from the high desert and mountain landscape of our home and from the background and experiences of our lives, sort of a laid back high energy gentle giant old blue-buffalo-grama-grassy, cowboy, folky, shake-a-leg with a smile sort of thing. A rift is a split or a gap, sort of the like the Rio Grande Rift that we all live on or around. But this music is more about bridging gaps. For us the music is what ties all the different times and places together”. Beter konden wij het niet verwoorden en dat uit zich ook bij de beluistering van ‘Architecture Of A Fire’. Deze gasten zijn niet voor één gat te vangen. Alle door hen opgesomde genres zijn wel ergens bespeurbaar, vaak in een verdomd originele mix. Met hoofdzakelijk akoestische snaarinstrumenten, zoals gitaar, dobro, fiddle, viool, mandoline, banjo, aangevuld met piano en pedalsteel, klinkt de begeleiding vrij sober, wat de kracht van de stemmen, vaak in harmonie, doet blinken. Zonder meer subliem klinkt het op een wat bluesy sfeer drijvende ‘In A Land Where The Wild Birds Sing’, met creatieve slide op dobro van Richmond. Heerlijke song! Bluegrass is dan weer de ondertoon van ‘I Got News For You’ en ‘Life Up To Now’ en ‘Beautiful World’ zijn dan weer parels van ballades.
‘Architecture Of A Fire’ is een album dat zijn geheimen pas na enkele beluisteringen met jou deelt!

Lambert Smits (4)

A nice mix of country, bluegrass and folk, often in one song. An album to discover!

Jim And Lynna Woolsey: Heart And Soul, Blood And Bone

23/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Time
Just Like Me
Heart And Soul, Blood And Bone
Give Me Back Tomorrow
Yesterday
Notes From Home
Last Train Out
Pike County Blues
Freedom
Lights Of Home
Expectations

Platenlabel
Broken Record Records

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Jim And Lynna Woolsey

Het echtpaar Jim en Lynna Woolsey uit Indiana zijn met ‘Heart And Soul, Blood And Bone’ aan hun tweede album toe, na het eerder uitgebracht debuutalbum ‘The Road That Brings You Home’. Alhoewel zij nog maar twee albums op de markt brachten, is het duo al enkele tientallen jaren actief in de bluegrasswereld. In al die jaren heeft het echtpaar een enorm aantal songs geschreven, waarvan wij op dit album andermaal een selectie krijgen. De foto op het hoesje toont het echtpaar in een troosteloze omgeving, die aan de grote depressie doet terugdenken. Met opener ‘Time’ hebben we meteen ook de single die uit het album getrokken is. Met vocale steun van Jim Lauderdale krijgen we een fraai stukje bluegrass voorgeschoteld. Fiddle, banjo en akoestische slidegitaar van een hoog niveau! Van de titeltrack tref je op het hoesje de tekst aan. Een tekst die de wanhoop, het in rook zien opgaan van dromen tijdens de depressie, het harde labeur en tegenslagen bij het bewerken van de grond, pakkend verwoordt. In ‘Yesterday’, met imponerende fingerpickingbanjo neemt Lynna plaats achter de microfoon en ook de ballade ‘Last Train Out’ schittert door Lynna’s zang. Opzwepend gaat het duo dan weer tekeer in ‘Pike County Blues’
Jim en Lynna zijn niet alleen prima muzikanten, maar ook songschrijvers die een verhaal vertellen. Hun tweede album is dan zeker ook een aanrader voor bluegrassfanaten, die niet enkel en alleen kicken op razendsnelle fingerpicking en melancholische fiddle.

Lambert Smits (4 ½)

Rapid finger picking banjo, melancholic fiddle and acoustic slide guitar give shine to the awesome 11 bluegrass songs. Beautiful album!

The Coal Porters: “No. 6”

13/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Day The Last Ramone Died
Shelter From The Storm
The Blind Bartender
Chopping The Garlic
Salad Days
Unhappy Anywhere
Train No. 10-0-5
Play A Tune
The Old Style Prison Break
Another Girl – Another Planet

Platenlabel
Prima Records

Labelnummer
SIDO27

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
The Coal Porters

The Coal Porters is een akoestische band gevormd door ex- Long Ryder Sid Griffin, die het spelen van elektrisch versterkte muziek niet meer zag zitten. Met hun mix van folk, indie, bluegrass en Keltische invloeden, claimt de band de titel van ‘eerste alternatieve bluegrassband’. Voor de productie van “No.6” deden The Coal Porters beroep op de legendarische Britse folkrocker John Wood, die reeds tekende voor inmiddels klassiek geworden albums van Fairport Convention, Nick Drake, Beth Orton en Squeeze. Met dit album neemt de band niet alleen het voortouw in het brengen van een nieuw geluid, maar ook de teksten barsten van originaliteit. Wat dacht je bijvoorbeeld van een titel als ‘The Day The Last Ramone Died’, verpakt in een mooie mix van bluegrass en folk. ‘The Blind Bartender’ ontpopt zich als een min of meer klassieke folksong, maar wanneer de trompet van gastmuzikant Eikel Venegas op het toneel verschijnt, is de song nog moeilijk in een vakje te stoppen.
Vocaal komt de band niet steeds even sterk uit de hoek. Gedeeltelijk wordt dit gecamoufleerd door de verschillende bandleden die de microfoon naar mekaar doorschuiven. Feit is dat de muziek van The Coal Porters voor een niet onbelangrijk deel drijft op de fiddle van Kerenza Peacock. Haar kwaliteiten etaleert ze met klasse in het instrumentale ‘Chopping The Garlic’, waar ook de banjo en mandoline hun deeltje opeisen, maar waarin Kerenza zich niet zomaar gewonnen geeft.
The Coal Porters zijn zeker niet voor één gat te vangen. Met dit album spreken zijn zowel liefhebbers van folk als bluegrass aan.

Lambert Smits (3½)

With their mix of folk, bluegrass and indie the band creates a new sound that they call ‘alternative bluegrass.’

Dana Immanuel & The Stolen Band: Come With Me

2/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Come With Me
Clockwork
Nashville
Achilles Heel
Going To The Bottle
Rock Bottom
John Wayne
Motherfucking Whore
Viva Las Vegas

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
190394430306

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
G Promo PR

Website Artiest
Dana Immanuel & The Stolen Band

Ze noemt zichzelf ‘a banjo-toting, whiskey-drinking, poker-playing singer-songwriter currently operating from north London’, met andere woorden ‘een straffe madam’. En dat is zij ook. Haar opleiding deed nochtans anders vermoeden. Dana studeerde in Oxford Latijn, Grieks en filosofie, niet dadelijk een voorgeschiedenis die het opstapje vormt voor een leven als professioneel busker in de Londense Underground. En toch gebeurde het! Daar ontwikkelde zij echter haar muziekstijl, die een mengelmoes van blues, folk, bluegrass, rock, oude jazz en Americana bevat. Het album start meteen met de titeltrack, die Dana’s banjo meesterlijk koppelt aan elektrische gitaren en meteen een staalkaartje is van het vakkundig laten samensmelten van folk en rock. Klassieker gaat het eraan toe op bluegrassong ‘Clockwork’ met washboardpercussie van Blanche Ellis. Van een uitzonderlijke schoonheid is het zwevend mysterieuze ‘Nashville’ en indien je achillespees geen hindernis vormt, kan je lekker tekeer gaan op het swingende ‘Achilles Heel’. Haar voorliefde voor oude jazz maakt van ‘John Wayne’ een knappe lichtvoetige song, waar banjo en elektrische gitaar mekaar nog maar eens perfect omarmen. Dana heeft niet alleen een doorleefde stem, maar is tevens geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Daar staat ‘Motherfucking Whore’ model voor. Enige cover is afsluiter ‘Viva Las Vegas’ en hoe Dana die song aanpakt, daar moet je inderdaad ‘a banjo-toting, whiskey-drinking, poker-playing singer-songwriter’ voor zijn. Knap album!

Lambert Smits (4½)

Dana let her banjo blend perfectly with the electric guitar. The result are 10 gorgeous folk, rock, bluegrass songs. To discover!

Ilya Toshinskiy: Red Grass

14/6/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Red Grass
Close To Home
Changing Direction
Tram Station
At The End Of The Day
Melissa’s Song
Birch Leaf
Country Morning
Old River
Swan Song

Platenlabel
Hadley Music Group

Labelnummer
HMG1017

Distributie
CD Baby

Promo-agent
Hadley Music Group

Website Artiest
Ilya Toshinskiy

Rond de schrijfwijze van de naam van deze in Rusland geboren, maar momenteel in Nashville residerende artiest heerst blijkbaar toch wat verwarring. Staat op het album Toshinskiy vermeld, dan vermeldt het internet steevast Toshinsky. Aangezien zijn facebookaccount op naam van Toshinskiy staat, zou er echter geen twijfel mogen bestaan. Ilya maakte deel uit van de band Bering Strait. Deze band, die van 2003 tot 2006 bestond, mixte countrymuziek met traditionele Russische muziek. Hun muzikale stijl werd bestempeld als ‘redgrass’ refererend naar ‘bluegrass’. Ilya’s eerste instrument is de banjo en die hanteert hij dan ook op dit album. Naast banjo is Ilya echter ook een begenadigd gitarist. Zijn naam duikt dan ook vaak op als sessiemuzikant bij opnames van o.a. Sheryl Crow, James Blunt, Bonnie Tyler en Dollly Parton. Op ‘Red Grass’ laat hij de gitaar echter over aan anderen. Gedurende 10 instrumentale nummers van eigen hand, etaleert Toshinskiy zijn talent. De snelheid waarmee hij de banjo fingerpickin’ bespeelt is gewoonweg fenomenaal. Maar ook zijn medemuzikanten doen niet voor hem onder. Dat laten Andy Leftwich op mandoline en fiddlespeler Luke Bulla meteen horen in de snelle titeltrack. Ilya is klassiek geschoold en studeerde aan de Russische Muziekacademie. De invloeden uit de Russische muziek zijn duidelijk hoorbaar in ‘Changing Direction’ en ‘At The End Of The Day’. ‘Train Station’ vertoeft dan weer meer in een jazzy bluessfeertje en ‘Old River’ is een min of meer klassiek bluegrassnummer. Maar let ook op het klassiek getinte ‘Swan Song’. De troef van dit album is echter dat je de zang niet mist. Ilya’s banjospel is zo verbluffend dat hij je gedurende iets meer dan een half uur aan zich weet te kluisteren. Leuk album!

Lambert Smits (4)

Ten amazing instrumental songs from a phenomenal banjo player who mixes bluegrass with influences from his native country, Russia.

The Danberrys: Give & Receive

14/6/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Receive
Lady Belle
Let Me Ride
Long Song
Don’t Drink The Water
Let Me Go
Life Worth Living
All The Way Up
Get Back Home
We’ll Be Done

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
The Danberrys

The Danberrys is een uit koppel uit Tennessee bestaande uit Ben DeBerry en Dorothy Daniel. Zingen doen ze beiden en Ben speelt daarbij ook nog gitaar. Sessiemuzikanten zorgen dan weer voor de inbreng van bass, fiddle, mandoline, orgel, banjo, piano, bazouki, cigar box en percussie. Samen brengt het gezelschap muziek die vanaf het eerste nummer, het met prachtige samenzang van Ben en Dorothy gebrachte ‘Receive’, je aandacht vasthoudt. De 10 songs op dit album geven een fraai beeld van hoe je old-time country, bluegrass, blues en soul kan verbinden. Een schoolvoorbeeld is het opwindende ‘Long Gone’. Bluegrass en old-time country gedijen hier subliem. Een dikke proficiat gaat hier vooral uit naar Chrisitian Sedelmeyer en Kyle Tuttle voor hun inbreng op respectievelijk fiddle en banjo. In het hoofdzakelijk door akoestische gitaar begeleidde ‘’Don’t Drink The Water’ met supermooie zang van Dorothy, reiken blues, soul en gospel mekaar dan weer de hand. De soms wat rauw aandoende teksten worden verzacht door de prachtige stemmen van Ben en Dorothy, die zowel apart als samen, je steeds weten te begeesteren. In het enkel met percussie gebrachte ‘Life Worth Living’ komt dus pas echt goed over. Ben en Dorothy krijgen hier vocaal nog de hulp van Ethan Ballinger, die op andere songs diverse snaarinstrumenten hanteert en ook verantwoordelijk is voor de productie van het album.
Wie een zwak heeft voor pakkende vocale samenzang, doet met de aankoop van ‘Give & Receive’ zeker geen slechte zaak.

Lambert Smits (4½)

Super beautiful voices and clever instrumental accompaniment. An album that mixes bluegrass, old-time country, blues and soul in a very pleasant way.

Stringcaster: Picking On You

8/6/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Hey
Righteous
Tell Me Something
Picking On You Again
Everybody’s Trying To Be My Baby
So Inconvenient
Come Around
You Walked Away
Move On
They Always Kick Me Out Of Bars
Rock This Joint
Going Downhill And Gaining Speed
Whiskey, Tequila Or Gin

Platenlabel
MARS Worldwide

Distributie
PIAS

Website Artiest
Stringcaster

Deze vijf Nederlanders, gewapend met een arsenaal aan snaarinstrumenten en een mondharmonica zijn niet van de minsten. Zo was de band één van de weinige niet-Amerikaanse acts op het door de Country Music Association US georganiseerde CMA Live Festival in Nashville. En of dit nog niet volstaat, spelen de heren regelmatig met kleppers als Rocky Burnette, Paul Burlison, Albert Lee, DJ Fontana en Jim Weider. Wij zagen Stringcaster trouwens enkele jaren geleden in Turnhout aan het werk als backingband voor Burnette. ‘Picking On You’ is hun tweede album, gevuld met 11 originele nummers en 2 covers, waarvan het tot super fuifnummer omgevormde ‘Everybody’s Trying To Be My Baby’ van Carl Perkins als single, ter promotie van het album wordt uitgebracht. De andere cover Smith’s ‘Rock This Joint’ zal bij optredens samen met het nodige gerstenat het fuifgehalte zeker op niveau houden. Super versie! Maar ook hun eigen nummers ademen internationale allures uit. Bluegrass, rockabilly, country, folk en hillbilly zijn genres waarbij de heren zich thuis voelen als vissen in helder water. Opener ‘Hey’ is al meteen een bluegrassinstrumental om ‘u’ tegen te zeggen en het vinnige ‘Tell Me Something’ is perfect om de stramme spieren los te gooien. Hopelijk heeft het saloon een stevige houten vloer, want onder het supersnelle ‘Come Around’ zou die het anders wel eens kunnen begeven. Stuk voor stuk beheren deze heren hun instrumenten als geen ander. Tijmen Veelenturf jaagt zijn fiddle genadeloos op. Robert van Driesten wakkert op mondharmonica en fingerpickin’ 5-stringbanjo het vuur nog wat aan, gesteund door de al even gedreven leadvocalist Remco Prins op mandoline. Martin Voogd op akoestische gitaar en Marcel Verbaas op upright bass houden het ritme dan weer strak in handen.
Als het speelplezier en het enthousiasme waarmee deze jongens hun repertoire serveren je onberoerd laten, dien je hoogdringend een bezoek aan je arts te plannen.

Lambert Smits (5)

With this unique blend of bluegrass, rockabilly, country, folk and hillbilly of the Dutch Stringcaster, it sure is .... PARTYTIME!

Rebekah Long: Here I Am

8/6/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Ain’t Life Sweet
The Fightin’ Side Of Me
Hairpin Hattie
Here I Am
The Maple Tree And Me
Unmitigated Gall
He’s Never Coming Back
Somebody’s Knockin’
I Know This Town
Nellie Mae
I Washed My Face In The Morning Dew
Sweet Miss Dixie Deen
December

Platenlabel
LUK Records

Labelnummer
LUK1001

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Rebekah Long

Rebekah Long is met dit album niet aan haar muzikaal proefstuk toe. Zij werkte reeds samen met Dixie Hall, de echtgenote van Tom T. Hall aan de box ‘Daughters Of Bluegrass’. Met ‘Here I Am’ zet zij, met producer Donna Ulisse, haar eerste muzikale solostappen. Zoals gebruikelijk in bluegrass, spelen ook bij Rebekah Long de banjo, mandoline en fiddle een prominente rol. Hiervoor deed ze beroep op een stel gerenommeerde sessiemuzikanten. Zo is er Justin Moses op fiddle en dobro, Scott Vestal op banjo en de mandoline wordt bespeeld door Jesse Brock. Alhoewel Rebekah zelf gitaar speelt, laat ze de zes snaren op dit album over aan Dustin Benson. Verwacht echter van Rebekah geen vurige, dansbare bluegrass. Neen, het album bevat meestal songs die, alhoewel ze allemaal wel iets van bluegrass in zich dragen, toch ook naar de folk en het singer/songwritergenre neigen. Naast enkele covers nam Long ook een aantal songs voor haar rekening. Haar bewondering voor Merle Haggard betuigt ze in ‘The Fightin’ Side Of Me’ opgenomen vooraleer Merle kwam te overlijden. ‘Hairpin Hattie’ is Longs in folk badende moordsong en ‘the life on the road’ krijgt een gezicht in het snellere ‘I Washed My Face In The Morning Dew’. Samen met Donna Ulisse en Rick Stanley, die Rebekah vocaal steunt schreef Rebekah het aan Dixie Hall opgedragen ‘Sweet Miss Dixie Deen’. ‘Here I Am’ laat horen dat Rebekah Long talent heeft. Als dat talent nog wat kan rijpen, dan mogen we van haar nog mooie dingen verwachten.

Lambert Smits (3½

Bluegrass mixed with quiet folk with the banjo, mandolin and fiddle at the forefront.

Daniel Crabtree: The Gospel Road

14/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Gospel Road
Holdin’ On
The Day I Realized I Was A Sinner
Oh Blessed Lord, Carry Me
Don’t Take Your Eyes Off Of Jesus
The Stained Glass Window
All Over Me
Elijah
Jesus, Won’t You Guide Me
The Scarlet Red Line
Ya Gotta Love God
Time’s Getting’ Short

Platenlabel
Three Girls I Work For

Labelnummer
TGIWF-0219

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Niet Gekend

Website Artiest
Daniel Crabtree

Bij het horen van het woord ‘gospel’ denk je al vlug aan een koor dat de Heer uitbundig looft en daardoor een hele kerkgemeenschap mee op sleeptouw neemt, zodat het een groot feest wordt. Dat de appreciatie voor het goddelijke echter niet steeds met zoveel stemmen dient te gebeuren, laat Daniel Crabtree op zijn debuutalbum ‘The Gospel Road’ horen. Met gitaren, dobro, mandoline, fiddle, upright bass en banjo bouwt hij een stevige brug tussen gospel en bluegrass. Daniel ontmoette Donna Ulisse op een workshop voor songschrijvers. Hij wist Donna te overtuigen van zijn kunnen, zodat deze, naast haar aanwezigheid als producer, ook haar band meebracht naar de studio. Dit resulteert in 12 originele, eenvoudige, eerlijke, ingetogen, lovende maar ook nederige nummers. Daniel Crabtree is een man van middelbare leeftijd en het is duidelijk dat hij al die ‘studiopoeha’ niet nodig heeft om te imponeren. Rustige en meer uptemponummers staan broederlijk naast mekaar. In uptempo bluegrasssongs ‘Don’t Take Your Eyes Off Of Jesus’ en ‘’The Stained Glass Window’ krijgen we bovendien een aardig stukje snarengetokkel en fiddle te horen. ‘Elijah’ dat ook wat countryinvloeden herbergt is één van mijn persoonlijk favoriete nummers, net als de ballade ‘The Scarlet Red Line’.
Onder het moto ‘eenvoud siert’, verdient Daniel Crabtree zeker aandacht voor dit debuut.

Lambert Smits (4)

A nice mix of gospel and bluegrass resulting in simple, honest, understated songs.

Daniel Kushnir: Nothing Left To Give

8/4/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Curious
Nothing Left To Give
Wouldn’t That Be Nice
Movin On In Tennessee
Go Get My Drill
One More Try
My Babe
Silver Spoon
The Have
Madeline

Platenlabel
Permanent Vacation Records

Labelnummer
PVR-1631

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Daniel Kushnir

Deze singer/songwriter en producer uit Los Angeles, California, werkte in het verleden, onder de naam Pause, mee aan de door de Amerikaanse televisiezender Showtime uitgezonden dramaserie ‘Ray Donovan’ en de videogame ‘Saints Row IV’. Met ‘Nothing Left To Give’ verandert Daniel het geweer van schouder en presenteert hij tien nummers, die zowel onder akoestische blues, bluegrass en folk ondergebracht kunnen worden. Daniels stem klinkt bij momenten wanhopig, alsof dit nog het enige is wat hem rest en bijgevolg de titel van het album alle eer aandoet. Maar tezelfdertijd getuigt die stem ook van hoop, zoals het met subtiele trompetklanken opgesmukte, vrolijk klinkend ‘Wouldn’t That Be Nice’. Hij begeleidt zichzelf op akoestische gitaar en mondharmonica en doet dat nog niet zo slecht. Alhoewel niet alle songs het gewenste niveau halen, geeft Kushnir toch blijk van kennis van de rootsgenres. De manier waarop hij de door Willie Dixon gecomponeerde en door Little Walter bekend geraakte bluesstandaard ‘My Babe’ aanpakt, getuigt ronduit van vakkennis. Daniel draagt het album op aan zijn ‘two roses’ Tayor en Maddie. Deze laatste stond bovendien model voor de mooie lovesong en tevens afsluiter ‘Madeline’.
Met ‘Nothing Left To Give’ heeft Daniel Kushnir zeker een mooi visitekaartje in handen. Wanneer hij bij de volgende releases wat aan de melodielijnen kan schaven, zal dit zeker vruchten afwerpen.

Lambert Smits (3½)

This album, filled with blues, a little bluegrass and some folk, gives Daniel Kushnir a ticket to the world of the acoustic blues.

Six String Yada: Diluted Roots

5/3/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Georgia Railroad
Until The Devil Knows I’m Dead
Sweet By And By
Cumberland Gap
Tom Dooley
Lazy John
I’ve Endured
All Night Long
No One Knows
Elk River Blues/Salt River
Bereft And Blind
Fear And Trembling
Iko Iko
Trouble In Mind

Platenlabel
Roots Music

Labelnummer
Rootsy124

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Klanderman Promo

Website Artiest
Six String Yada

Was dit Zweedse kwartet oorspronkelijk een band met een zwak voor ‘old time music’ en bluegrass, ondertussen hebben zij hun repertoire enorm uitgebreid. Naast folksongs die meer dan 100 jaren oud zijn, schrikken zij er niet voor terug om hun pijlen te richten op metal en punk. Eén ding staat echter als een paal boven water. Six String Yada moet plezier beleven aan de songs en er blijgezind door worden. Net als op hun debuutalbum ‘The Shape Of Yada To Come’ bevat ook ‘Diluted Roots’ weer een uitgekiende mix van herwerkte traditionals, eigen songs en eigenzinnige covers. Fiddle, banjo, cello en gitaar zijn de instrumenten die het viertal bespeelt. Zingen doen alle bandleden maar het is toch zangeres Agnes Brogeby die reeds bij opener, de swingende traditional ‘Georgia Railroad’, de show steelt. Agnes heeft een scherpe, schelle stem, die soms wat oud en mysterieus klinkt en hierdoor juist onweerstaanbaar is. In het originele ‘’Sweet By And By’ brengen ze ‘the struggle for life’ van de Amerikaanse arbeidersklasse onder de aandacht en zoals het elke zichzelf respecterende folkgroep past, heeft ook Six String Yada met ‘Until The Devil Knows I’m Dead’ haar eigen moordballade. Een erg mooie bewerking maakte de band tevens van de klassieker ‘Tom Dooley’. Ola Bella Reed was een Amerikaanse singer/songwriter, verantwoordelijk voor een aantal songs die oog hadden voor de vaak penibele levensomstandigheden van het volk in de US. Eén van haar nummers ‘I’ve Endured’ wint door het aparte stemgeluid van Agnes Brogeby nog enorm aan kracht. Toevallig hoorde het viertal in een bar ‘No One Knows’ van Queens Of The Stone Age. Prompt besloten ze om hier een folkversie van op te nemen en het mag gezegd dat deze missie meer dan geslaagd is. En ook ‘Fear And Trembling’ van de punkband Disfear draaide Six Strings Yada door de folkmolen, net als de New Orleanssong bij uitstek ‘Iko Iko’.
Met ‘Diluted Roots’ bewijst Six String Yada dat ze als buitenbeentje best een plaats verdienen tussen de folk- en bluegrassbands.

Lambert Smits (4)

In addition to folk and bluegrass, this Swedish quartet dares to make in a successful way a folk version of metal and punk songs!

Whitney Campbell: Life Is Sweet

2/2/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

I’m Blue
Life Is Sweet
Look Over Your Shoulder
Killing Our Love
Can I Get A Whiskey?
Nothin’ But Lies
The Salvage Yard
The Good Times
The Flood Song
Dear Clare
Salty Tears
Rock The Cradle

Platenlabel
Let’s Pick Records

Labelnummer
LP-003

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Whitney Campbell

‘Life Is Sweet’ is Whitney’s debuutalbum uit 2014. Zij is echter niet aan haar proefstuk toe. De in Nashville Tennessee residerende Whitney bespeelt namelijk de double bass in de band Johnny Campbell & The Bluegrass Drifters. Het was onder aanmoediging van broer Johnny dat zij besloot om een greep uit de nummers die zij gedurende de afgelopen tien jaren componeerde, in te blikken. Diezelfde Johnny schreef mee aan het door blues beïnvloedde ‘I’m Blue’ en is tevens te horen op fiddle en samenzang. ‘Life Is Sweet’ is een mix van honky tonk, folk en bluegrass. De fiddle staat bijna steeds op het voorplan en overstemt de banjo, mandoline en dobro. Tevens steekt het vermoeden de kop op dat er te weinig aandacht werd besteed aan de arrangementen. Niet alle songs zijn even sterk en de vaak zwakke arrangementen beklemtonen dit nog. Het lukt Whitney’s zoetgevooisde stem ook niet steeds om ieder nummer de nodige slagkracht te bezorgen. De sterkste songs zijn het swingende ‘Can I Get A Whiskey?’ en ‘The Flood Song’. De meeste nummers kabbelen echter rustig voort als een helder beekje in een groen landschap, niet bezoedeld door uitlaatgassen of industrie. Dit kan best smaakvol klinken, maar in Whitney Campbells geval hadden wij toch graag iets meer pit gehoord.

Lambert Smits (3½)

Life Is Sweet" is a mix of honky tonk, bluegrass and folk. Unfortunately, the album sounds sometimes a bit too sweet.

Danny Barnes: Got myself together (Ten years later)

23/1/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Get myself together
Rat’s ass
Big girl blues
Get me out of jail
Cumberland gab
Let your light shine on me
Cut a rag
Corn kingdom come
Wasted mind
Get it on down the line
Cat to the rat
Big shoe
I’m convicted

Platenlabel
Eight 30 Records

Labelnummer
CSCCD 1125

Distributie
V2 Records Benelux

Website Artiest
Danny Barnes

De 54 jarige Texaanse zanger-banjospeler Danny Barnes start zijn carrière eind jaren 80. In 1990 richt hij de Bad Livers op. Hun debuut verschijnt in 1992 en krijgt nogal wat aandacht in de alt-rock-country genre. In 2000 richt hij Danny Barnes & Thee Old Codgers op. Ze brengen maar 1 cd uit.
Vanaf 2002 werkt Barnes samen met jazzgitarist Bill Frisell. Hij speelt mee op diens country en blue grass album ‘The Willies’. Tussen de samenwerkingen door blijft hij solo-albums maken in eigen beheer. In 2003 verschijnt het album ‘Dirt on the angel’, een samenwerking met o.a. Bill Frisell en toetsenist Chuck Leavell.
In 2004 vindt Barnes een plek in de band van Wayne Horvitz en brengt ook zijn tweede cd voor Terminus records uit, ‘Get myself together’.
Tussen 2007 en 2010 speelt hij af en toe bij de Dave Matthews Band en vanaf begin 2015 treed Barnes op met de Jeff Austin Band. In september 2015 krijgt hij de ‘Steve Martin Prize for excellence in banjo and blue grass’.
Nu brengt Eight 30 Records de 10 jaar oude cd ‘Got myself together’ uit, nu met de ondertitel ‘Ten years later’. Het was Barnes’ laatste akoestische cd. Hij geeft zelf nog wat extra uitleg: “De platenfirma ging jammer genoeg failliet. Zonde, want ik wilde dat de muziek gehoord werd. Er zit meer in dan mijn rauwe akoestische geluid. Ik had meer ervaring, ik volgde lessen op die tien jaar en ik werd beter, veel beter. Ik werkte als een gek aan het materiaal. Ik speelde de songs 10 jaar live. Dan pas krijgen songs de echte maturiteit die ze verdienen. Ik houd van de songs. Ze kunnen gespeeld worden op een instrument met maar één snaar en zullen nog goed klinken en een verhaal vertellen. Het zijn ‘real songs’!”
Het klopt wat hij zegt. De songs klinken alsof hij naast je zit te spelen. Country, blue grass, alle songs zijn akoestisch op de banjo gespeeld, met hier en daar wat extra gitaar en percussie. Maar Barnes liefde voor de banjo is duidelijk hoorbaar. Hij is echt een krak op het instrument. Hoogtepunten zijn het grappige ‘Get me out of jail’, ‘Get myself together’, Billy Frisells ‘Big shoe’, Mark Grahams ‘Corn kingdom come’ en het prettig gestoorde ‘Get it on down the line’. Maar ook de instrumentale traditional ‘Cumberland gap’ en het bekende traditionele ‘Let your love shine on me’ zijn het beluisteren meer dan waard. Als je van country en blue grass houdt en je hebt een voorliefde voor de banjo kan je niet missen met dit album. Dit is een goed geproducet, warm, diep en tevens vrolijk album van een groot banjospeler!

Line-up:
Danny Barnes (gitaar, banjo, zang en alle andere instrumenten)

Peter Jacobs (4)

This album sounds like Danny Barnes plays it sitting beside you in your living room. Country, blue grass, folk, he plays it all on his banjo and the songs are perfect. Sometimes they are deep and warm, sometimes exciting and funny or witty. Slices of life! Highlights are Bill Frisells ‘Big shoe’, ‘Get me out of jail’, Get myself together, Mark Grahams ‘Corn kingdom come’, the instrumental ‘Cumberland gap’ and ‘Let your light shine on me’. Great album by the best banjo player I know.