Tijdens de concerten van hun tournee door België en Nederland, bewezen deze vijf uit Vancouver, Washington komende muzikanten onlangs nog dat zij een band vormen, waarmee duidelijk rekening dient gehouden te worden.  Dat wordt trouwens nog maar eens bevestigd met dit naar de band genoemd album. Hun sublieme mix van country, blues, gypsy jazz, western swing en rock-‘n-roll waarmee ze live moeiteloos overtuigden, klinkt op cd even begeesterend. Het spelplezier druipt er meteen af bij opener, het vrolijk swingende, met fiddle op smaak gebrachte ‘Kentucky’. In opvolger western swinger ‘She’s What I Want’, laat Nicholas O’Donnell zijn talent op de zes snaren horen, terwijl de toegevoegde blazers het swingend effect nog versterken. En het blijft swingen geblazen, want ook tijdens het met een banjosolo op de rails gezette ‘Kisses’ wordt stilzitten geen optie. Met het country walsend ‘Angelina’ wordt het gaspedaal voor de eerste maal wat gelost. Het nummer kent trouwens een knap a capella einde. ‘Wine And Whiskey’ krijgt met het instrumentale ‘Whiskey Reprise’, nog een dixielandvervolg, dat eigenlijk wat langer had mogen duren. Met de lullaby ‘Goodnight My Lovers And Friends’ zijn de heren uitgezongen.
Het gebruikte instrumentarium werd op dit album, in tegenstelling tot de optredens tijdens hun tournee, gevoelig uitgebreid met blazers, fiddle, pedal steel en banjo, wat het geheel nog voller en rijker doet klinken.
The Pearls is een band om in de gaten te houden. Na de succesvolle optredens en dit album zijn de verwachtingen voor de toekomst hoog gespannen. Wordt ongetwijfeld vervolgd!
 
Lambert Smits (5)

​Zanger en gitarist Paul Pigat, bassist Keith Picot en drummer Jesse Cahill vormen samen Cousin Harley. Dit Canadese rockabillytrio debuteerde in 2002 met het enkel digitaal verkrijgbare ‘Jukin’’. Daarna volgden nog ‘Hillbilly Madness’ in 2006, vier jaren later zag ‘It’s A Sin’ het licht en in 2013 en 2015 verschenen respectievelijk ‘B’Hiki Bop’ en ‘The Dutch Sessions’. Op hun recent uitgebrachte ‘Blue Smoke’, brengen ze, zoals de subtitel reeds aangeeft, een eerbetoon aan de grote Merle Travis.
Merle Travis’ invloed is niet te onderschatten. Zijn swingende speelstijl, de rake backbeat en een ietwat wrange humor maakten deel uit van zijn repertoire. Kenmerken die ook het geluid van Cousin Harley typeren. Travis, overleden in 1983, zou in 2017 zijn 100ste verjaardag vieren. Hij heeft heel wat songs geschreven, die in de loop der jaren door ontelbare artiesten gecoverd werden. Denk maar bijvoorbeeld aan klassiekers als ‘Sixteen Tons’ en ‘Smoke Smoke Smoke That Cigarette’. Je moet al op een andere planeet vertoefd hebben, moest je deze nummers nog nooit gehoord hebben. Elf Travis’ songs krijgen hier door het trio een typisch rockabilly en western swing Cousin Harley jasje aangemeten. Het laatste nummer ‘Rosewood’, een originele instrumental, is een eerbetoon aan de geboorteplaats van Travis. Het nummer zit zodanig goed in elkaar, dat je zou denken dat het een originele Merle Travis song is. Alhoewel de band hun eigen stempel heeft gedrukt, wijken de heren tevens niet te veel af van de originele nummers en dat siert hen. Wat opvalt is dat Paul Pigat een super getalenteerde gitarist is met een enorme vingervlugheid. Moest Merle Travis nu deze nummers opnemen, dan zou het me niet verwonderen moesten ze klinken als de versies van Cousin Harley. Dit album is een prachtig eerbetoon aan de schepper van zo vele mooie tijdloze muziek.
Een leuk ‘fait divers’ is dat het album gesponsord werd door het, bij gitaristen niet onbekende Bigsby Guitars. Uitvinder Paul Bigsby werkte in 1948 namelijk samen met Merle Travis bij de ontwikkeling van de eerste moderne solidbody elektrische gitaar. Momenteel is Bigsby in handen van Gretsch, op wiens gitaren nog steeds de tremolo Bigsby te vinden is.
 
 
Lambert Smits (4 ½)

Dat de Duitse Mike Penny & His Moonshiners nog steeds evolueren, maakt hun derde album voor Rhythm Bomb duidelijk. Bevatte hun in 2010 door hetzelfde label uitgebracht ‘Don’t Start Breathin’ Down My Neck!’ hoofdzakelijk Western Swing, hun opvolger ‘Texas Boogie’ bevatte naast old time Western Swing ook wilde hillbilly en early rock & roll. Met ‘Rock Me Daddy-O’ volgen ze andermaal het spoor dat hun idolen in de jaren ’40 en ’50 uitzetten. Jump, jive, boogie en rhythm & blues zijn dan ook vaste ingrediënten, wat ‘Rock Me Daddy-O’ tot een dansbaar album verheft. Het dansbaar effect weet de band te bereiken met een bundeling van eigen songs en enkele covers. Jivend vliegen ze er onmiddellijk in met ‘Rompin’ Stompin’, inclusief een knap stukje piano van Thomas ‘Piano’ Schulze en idem stukje op de lapsteel door Rick Ramsey. Die heren zullen trouwens nog vaak de songs een extra glans bezorgen. Wat ook meteen opvalt is het retrogeluid in Mike Penny’s stem. Die stem is niet krachtig, maar scoort wel perfect bij de ‘fourties and fifties sound’. Mike kan ook aardig overweg op de zes snaren, daar staan diverse smooth gitaarsolo’s garant voor. Jive is tevens de toon van ‘Daddy-O-Rock’, ‘Jump Jack Jump’ en ‘How Long Must I Wait’. ’18 Miles To Memphis’ kennen we nog van The Stray Cats, maar de Western Swing aanpak van Mike Penny geeft de song een formidabele hedendaagse touch. Een hedendaags nummer een retrojasje aanmeten, gebeurt echter niet zo vaak. En toch kan het. Luister maar eens wat Mike en zijn maten met ‘Creep’ van Coldplay doen. Gewoonweg subliem!
Mike Penny & His Moonshiners hebben met ‘Rock Me Daddy-O’ een knap en dansbaar album afgeleverd. Met de eindejaarsfeesten in het vooruitzicht, zal dit album ongetwijfeld vaak de weg naar mijn afspeelapparaat vinden en dat zal zeker niet alleen voor mij het geval zijn.
 
Lambert Smits (4 ½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. If You’ve Got The Money 
2. Driving Nails
3. When A Soldier Knocks
4. Good Spirits
5. One Track Minded Baby
6. Tips And Beer
7. There Stands The Glass
8. Three Good Reasons
9. Please Help Me
10. I’ll Never Leave The Honky Tonks 

Platenlabel
Horton Records

Labelnummer
Horton Records 025

Distributie
V2 Records Benelux/Bertus

Website Artiest
Jacob Tovar And The Saddle Tramps

Tulsa, Oklahoma is de thuisbasis van deze countrylovers. Het album is live opgenomen in de Fellowship Hall Sound Studio in Little Rock en laat meteen de sterke kanten horen van deze band. De old school country, western swing en honky tonk van Jacob Tovar And The Saddle Tramps is muziek die, zoals in de hoogdagen van het genre, live het best tot zijn recht komt. En die sfeer hebben Jacob en zijn maten schitterend weten in te blikken. Geen overdubs, geen elektronische toestanden, maar gewoon recht voor de raap spelen en zingen. Vanaf de eerste song hoor je dat deze gasten potentieel hebben. Het van Willie Nelson gekende ‘If You’ve Got The Money’ klinkt, mede door het twangy gitaartje van Cooper Waugh gewoonweg hemels. ‘Driving Nails’ van Ernest Tubb en door menig countrylegende gecoverd, blijft ook in Tovars versie stevig overeind. Eéntegelslows zijn onlosmakelijk verbonden met de ‘old school country’. Jacob heeft dat goed begrepen. Met de klassieke snik in de stem serveert hij met ‘When A Soldier Knocks’, ‘Good Spirits’, Hank Locklins hit ‘Please Help Me’ en het van o.a. Web Pierce gekende ‘There Stands The Glass’, vier tearjerkers van formaat. Jacob zou graag in de voetsporen treden van zijn grote, met honky tonk verwante idolen Hank Williams en George Jones. In het samen met Dennis Howard gepende ‘Tips And Beer’ eert hij zowel Williams, Jones, als het genre. De honky tonks de rug toekeren, lukt Tovar echter niet. Wel heeft hij er met afsluiter ‘I’ll Never Leave The Honky Tonks’ een prachtig nummer aan overgehouden.
Tovar heeft een magnifieke, vaak wat droevig, perfect bij het genre klinkende stem en omringt zich met schitterende muzikanten, waarbij vooral gitarist Cooper Waugh zelfs Cash’ ‘boom-chicka-boom’ sound perfect beheerst. 

Lambert Smits (5)