Blog Archives - KEYS AND CHORDS

Kebu: Live in Oslo

30/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Just Another Space Odyssey
Samba Saturn
Perplexagon Part 1
Perplexagon Part 2
Perplexagon Part 3
Perplexagon Part 4
Perplexagon Part 5
Perplexagon Part 6
Blade Runner – End titles
Dawn
Silhouettes
Basic Principles
Pulsar
Le Parc (LA Streethawk)
Le Carnaval des etoiles
Deep Blue
Solar Wind Surfing for Beginners with Doctor Bob
To Jupiter and Back
Prelude to Chase
Chase
Fourth Rendez-Vous
Crockett’s Theme

Website Artiest
Kebu

Twee jaar geleden stelde ik hier de Finse synthesizer muzikant Kebu aan u voor met zijn album ‘Perplexagon’. Hij begon daarna aan een Europese tournee, en in de Noorse hoofdstad Oslo gaf hij op 3/9/2017 een twee uur durend concert. Dat optreden werd vastgelegd en zal op 10 mei aanstaande uitgebracht worden op dvd en dubbel-cd. Ik beluisterde het alvast voor u.
Sebastian “Kebu” Teir is een Finse artiest die originele, instrumentale en melodieuze synthesizermuziek maakt door gebruik te maken van analoge synthesizers. Hij is een duivel-doet-al, en wil een brug slaan tussen de muziek uit de seventies & eighties en het heden. Zijn muziek onderscheidt zich niet enkel door een kunstig gebruik van analoog materiaal, maar tevens door zijn leuke optredens. In 2018 werd hij tijdens de German Soundwave Music Award bekroond tot beste artiest. Op zijn YouTube kanaal heeft hij wereldwijd al meer dan 40 miljoen bezoekers aangetrokken.
Tijdens het concert in Oslo bracht hij vooral eigen werk uit zijn debuut ‘To Jupiter and Back’ (2012) en uit voornoemde ‘Perplexagon (2017). Daarnaast coverde hij Vangelis met de eindgeneriek uit de film ‘Blade Runner – End Titles’, Giorgio Moroder met ‘Chase’ uit de film ‘Midnight Express’, Jean-Michel Jarre met ‘Fourth Rendez-Vous’ en Jan Hammer met ‘Crockett’s Theme’ uit de Tv-reeks ‘Miami Vice’.
De muziek is vooral uptempo, en gaat soms de EDM richting op. Kebu brengt je inderdaad terug naar de hoogdagen van de elektronische muziek toen Vangelis, de peetvader van de EDM Giorgio Moroder, Jean-Michel Jarre, enz. in de hitparade stonden. En hij doet dat met flair!
Een aanrader als je ’t mij vraagt!

Patrick Van de Wiele (4½)

A live concert by Finnish artist Kebu on a double album, with original tracks and covers. Highly recommended!

Glen Hansard: This Wild Willing

30/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

I’ll Be You, Be Me
Don’t Settle
Fool’s Game
Race To The Bottom
The Closing Door
Brother’s Keeper
Mary
Threading Water
Weight Of The World
Who’s Gonna Be Your Baby Now
Good Life Of Song
Leave A Light

Website Artiest:
Glen Hansard

De Ierse folkrock/singer-songwriter schuimt al enkele maanden het vasteland af ter promotie van zijn nieuwe album This Wild Willing. Ooit begonnen als busker in de straten van Dublin, als gitarist een filmrol verkregen en nadien peilsnel op het podium belandt samen met Pearl Jam en Eddie Vedder. Van thuis kreeg hij de muziek van Bob Dylan, Van Morrison en Leonard Cohen mee. Voor deze laatste liet zijn stempel gelden op het oeuvre van Glen Hansard.
Met een onderkoelde stem gaat hij in tegen een groeiende muzikale storm in ‘I’ll Be You, Be Me’. Een folkrock song in de nasleep van The Frames waarvan hij leadzanger was. ‘Don’t Settle’ kreeg een piano-intro en evolueert verder naar een bombastische song met een string arrangement.
Aanrader van de Glen himself: “Turn it up loud in your headphones”. Weliswaar een meerwaarde maar geen must. De opnames gebeurden in Parijs met een groep klassiek getrainde Iraniërs (The Khoshravesh Brothers) en enkele getrouwen. Ook in ‘Fool’s Game’ wordt heel sterk op contrast gespeeld: pianissimo en vivace, man-vrouw vocals, akoestisch en synths. Hoe verder het album vordert hoe meer je de invloeden van Leonard Cohen zich manifesteren (‘Race To The Bottom’,
Iraanse toonladders doen hun intrede bij ‘The Closing Door’.
Toch verfoeit hij zijn eigen roots als singer-songwriter niet. ‘Brother’s Keeper’ met mooie akoestische fingerpicking, op mandoline (of een Iraans snaarinstrument?) in ‘Mary’ en het zachte ‘Threading Water’. Aflsuiter ‘I Leave A Light’ doet de Ier alle eer aan!
This Wild Willing jongleert duaal: aanvankelijk rijkelijke arrangementen tot bombastisch toe. De tweede helft van het album baadt echter in rust zoals Glen Hansard ook in het leven staat. Live kan je genieten op 6 mei in het Koninklijk Circus te Brussel.

Marino Serdons (3 ½)

Twelve partly improvised songs with classical Iranian musicians combined with the Irish roots and the influence of Leonard Cohen. Dual in music style thereby a little bit experimental and very mysterious.

Toby Goodshank: Untitled

30/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:
Track 1 to Track 10

Website Artiest:
Toby Goodshank

Een New-Yorks buitenbeentje. Prototype van een DIY. An unguided projectile. Musical and visual artist. In 2009 verscheen zijn zoveelste album met de titel ‘Untitled’. Omdat het album zo onconventioneel was (en is), besloten het Nederlandse Tiny Records en het Duitse Lousy Moon Records het album terug uit te geven in 12” vinyl. Daarop 10 rock- en popsongs, track1 tot 10, die zich niets aantrekken van de toenmalige muziektrends. De mix die daaruit ontstaat is enigszins verwarrend, doch ook theatraal inspirerend. Toby Goodschrank gooit alle muziekstijlen een beetje door elkaar om tot zijn eigen artrock te komen. Met veel humor en dwarse structuren werd Untitled een tijdloos album waarin je voorkeur fluctueert over de tracks. Ook het originele hoesje werd behouden met verschillende opschriften op voor- en achterzijde: Johnny’s Demo-Crazy en Baked Naturals.
Voor alle duidelijkheid, Toby Goodshank draait nog steeds mee in het rockwereldje. Als gitarist en zanger kan je hem best klasseren in het underground circuit. En hij tourt weldra door Europa. Van 22 tot 25 mei in Nederland en op 27 mei in de Chaff aan het Vossenplein van Brussel. Niet te missen concert!

Marino Serdons (4)

A real discovery. Re-release of the tenth anniversary album Untitled. Unconventional and timeless.

Jordon Dixon: On!

29/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Notes from the Nook
Way Too Serious
What You’ve Done for Me
We Kin
On!
Flame and Friction
Lee Lee Dee
She Meant it when She Said it
Fake Flowers
Notes from the Nook

Website Artiest
Jordon Dixon

De Afro-Amerikaan Jordon Dixon werd geboren in Baton Rouge, Louisiana, en groeide op in een muzikale familie. Op zijn twaalfde begon hij aan zijn muzikale carrière. Drie jaar later trad hij al op in lokale bars en clubs. Op zijn negentiende ging hij bij de Marine, waar hij 11 jaar bleef. Daarna verkaste hij naar Washington D.C. en volgde het muziekprogramma aan de University of the District of Columbia. Jordon studeerde af in 2016 met een Bachelor in jazzstudies, en bracht datzelfde jaar zijn debuut ‘A Conversation Among Friends’ uit. De Washington City Paper bekroonde hem tot “Best Tenor Saxophonist of 2016”. Ondertussen is hij een gevestigde waarde in Washingtonse jazzscène. Jordon componeert zelf en speelt tenorsax. Deze nieuwe cd komt officieel pas op 7 juni as uit. Hierop speelt hij samen met pianist Allyn Johnson, bassist Herman Burney, drummer Carroll V. Dashell, III en op twee tracks is J.S. Williams trompettist van dienst. De openingstrack ‘Notes from the Nook’ staat er tweemaal op, ook als afsluiter in een alternatieve versie. Diezelfde swing gaat verder op ‘Way Too Serious’, waarna het tempo naar beneden gaat op ‘What You’ve Done for Me’. Vervolgens swingt ‘On!’ weer de pan uit. Maar ‘She Meant it when She Said it’ klinkt “mellow”, en ‘Fake Flowers’ doet denken aan ‘When the Saints Go Marching In’. Een variëteit dus van infectieuze grooves en stemmingen.

Patrick Van de Wiele (3½)

A variety of infectious grooves and moods.

Pablo Lanouguere Quintet: Eclectico

29/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Mil Grullas de Papel
Piano Piano
Villa
Rotin
Complicando lo Simple
Gatito de la Fiesta
Un Primero Saldra
Introspection
Descalzo
Valz Para Olvidar
Era Hora
Hacia Donde Vamos

Website Artiest
Pablo Lanouguere

Dit is het debuut van het Pablo Lanouguere Quintet. Pablo werd geboren in Buenos Aires, Argentinië. Hij behaalde een graad in jazz aan de Escuela de Musica Popular de Avellaneda. Sinds zes jaar woont hij in New York City. Pablo is een veelzijdig bassist, die alles van swing tot salsa, Latin jazz, tango, tot klassieke muziek gespeeld heeft. In 2016 stond hij mee aan de wieg van Abaddon, een traditioneel Tango Sextet. Dit Pablo Lanouguere Quintet bestaat verder uit Nick Danielson op viool, Frederico Diaz op gitaar, Emilio Teubal op piano en Franco Pinna op drums. Gastmuzikanten zijn Fernando Otero en Antonio Boyadjian, beiden op synthesizer. Pablo componeerde 11 van de 12 tracks zelf, en de muziek overstijgt muzikale grenzen, van creatieve jazz, over moderne tango, naar klassiek en zelf folk melodieën. ‘Mil Grullas de Papel’ opent energiek, terwijl ‘Piano Piano’ eerder moderne tango is. Op ‘Villa’ krijg je akoestische fusion die doet denken aan Return to Forever, en ‘Complicando lo Simple’ en ‘Descalzo’ zijn eerder avontuurlijk opgebouwd. Walsen kan je doen op ‘Valz Para Olvidar’, en afsluiter ‘Hacia Donde Vamos’ klinkt experimenteel. Een bont allegaartje dus die eerder naar wereldse fusion leidt.

Patrick Van de Wiele (3½)

A brand of world fusion rooted in creative jazz, modern tango, classical and folk.

Dave Stryker: Eight Track III

29/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Move On Up
Papa Was a Rollin’ Stone
Pretzel Logic
Too High$We’ve Only Just Begun
This Guy’s in Love with You
Everybody Loves the Sunshine
After the Dance
Joy inside My Tears

Website Artiest
Dave Stryker

Drie jaar geleden besprak ik hier de cd ‘Eight Track II’ van de Amerikaanse gitarist Dave Stryker (http://www.keysandchords.com/album-review-blog/dave-stryker-eight-track-ii) en nu is deel drie van de trilogie hier aangekomen. Dave werkte nu samen met vibrafonist Stefon Harris, orgelist Jared Gold, drummer McClenty Hunter en conga & percussionistspeelster Mayra Casales. Hij deelt met ons hierop zijn voorliefde voor klassiekers die een creatief arrangement meekregen, en daardoor aan een nieuw leven beginnen. Deze klassiekers uit de seventies stammen inderdaad uit de “eight track” periode. Je kan je hier tegoed doen aan soulvolle jazzbewerkingen van Curtis Mayfield’s ‘Move On Up’, The Temptations’ ‘Papa Was a Rollin’ Stone’, Steely Dan’s ‘Pretzel Logic’, Stevie Wonder’s ‘Too High’, The Carpenters’ ‘We’ve Only Just Begun’, Burt Bacharach’s ‘This Guy’s in Love with You’, Roy Ayers’ ‘Everybody Loves the Sunshine’, Marvin Gaye’s ‘After the Dance’ en Stevie Wonder’s ‘Joy inside My Tears’. Een festijn voor fans van souljazz, waardoor deze trilogie nu compleet is. Dave hoopt hiermee enige vreugde en positivisme in de wereld te brengen. Best leuk!

Patrick Van de Wiele (4)

The last album in the Eight Track trilogy is here. Nine classic track brought in soulful jazzy way!

Ratso: Stubborn Heart

28/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Want Everything
Our Lady Of Light
Caribean Sunset
Dying On The Vine
Living In Moonlight
Matching Scars
Listen Little Man
Stubborn Heart
Sad Eyed Lady Of The Lowlands

Website Artiest:
Larry ‘Ratso’ Sloman

Larry ‘Ratso’ Sloman mag dan voor de meesten onder ons een onbekende zijn, in the upperclass van muzikanten is hij een veelgevraagde tekstschrijver. Onder zijn kliënteel rekent hij overleden grootheden als Lou Reed, Leonard Cohen en George Harrison. Bob Dylan nodigde hem zelfs uit voor zijn ‘on the road’-memoires. Wie nog? Rick Derringer, John Cale en vele anderen werden voorzien van songteksten. En dan praten we nog niet over zijn filmbijdrages. Wat Ratso dus nog niet had was een eigen album. ‘Stubborn Heart’ moet dit hiaat dichten (let op de woordspeling). Hiervoor kreeg hij de medewerking van niemand minder dan Nick Cave, Warren Ellis (flute, fiddle), Sharon Robinson enz. Wanneer echter het eerste nummer door je boxen schalt, denk je dat Leonord Cohen uit zijn graf is opgestaan. Nochtans ingezongen door Raso himself. Wat elektronica al niet kan! En om met de deur in huis te vallen: het overdadig gebruik van synths geeft de songs een ietwat kunstmatig gevoel. Jammer eigenlijk, want de lyrics zijn van een hoog niveau. En wanneer Nick Cave ‘Our Lady Of Light’ zingt, druipt de kwaliteit helemaal van dit album af. ‘Stubborn Heart’ kwijlt het hele album door in de stijl van Nick Cave en Leonard Cohen, maar dan met iets meer muzikale versieringen. Een schitterend album voor de liefhebbers van de vernoemde grootheden. Het album mist echter warmte en emotie. Misschien kom je de retired Ratso nog eens tegen in New York “I can always perform on subway platforms”. En kan je hem mededelen: schoenmaker blijf bij uw leest.

Line-Up:
Larry ‘Ratso’ Sloman (Vocals)
Nick Cave (Vocals on Our Lady Of Light)
Vincent Cacchione (Electric Guitars, Piano, Organ, Programming)
Paul Shapiro (Sax)
Patrick Curry (Drums)
Andrew Hoepner (Bass, Piano, Organ)
And a lot more stunning musicians.

Marino Serdons (3 ½)

Stubborn Heart was on Ratso’s bucket list since 1984. Now his ultimate dream came true: a real record almost sung as the great Leonard Cohen.

Kaz Murphy: Ride Out The Storm

26/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

When People Come Together
A Sunny Day
Blue Devil Sky
Thunderhead
Soft Heart
Where You Come From
All I Wanna Do Is Work
Somebody Could Be Me
Stella Rae
Forget About The World Tonight
Rise Me Up

Website Artiest:
Kaz Murphy

Een palmares om U tegen te zeggen heeft hij wel, de singer-songwriter uit Seattle. Eind jaren zeventig verhuist hij van het noorden naar Santa Fe. Met poëzie en korte verhaaltjes haalt hij pers en Don Van Vliet (Captain Beefheart- ‘Bat Chain Puller’)) als klant binnen. In 1979 wordt Kaz de gitarist de vaste percussionist van de legendarische poëet Allen Ginsberg. Vanaf de jaren ’80 gaat hij de folky new wave tour op met de band Mad Mad Nomad. Nu resideert hij al jaren in Los Angeles. Met Ride Out Of The Storm is de doorwinterde Kaz Murphy aan zijn vierde solo album toe. Met loepzuivere zangstem laat hij ons kennismaken met zijn al dan niet ware verhalen. De teksten meanderen op bluesakkoorden, op country-slide, tex-mex accenten…kortom op een grote diversiteit aan americana. Stories met een eenvoudige (akoestische gitaarbegeleiding) genieten echter een persoonlijke voorkeur. De folky singer-songwriter op zijn best! Live voorlopig alleen in Californië te horen. Geniet van de luisterfragmenten op zijn website https://kazmurphy.com/.

Line-up:
Kaz Murphy (Lead Vocals, Acoustic Guitar)
Scrappy Jud Newcomb (Acoustic, 12-string,Nylon String & Electric Guitars, Mandolin, Bass, Vocals)
Jon Notarthomas (Tremelo, Baritone, acoustic Guitars, Bass, Vocals)
Pa tManske (Drums, Percussion)

Marino Serdons ( 3 ½)

Once you’ve heard Kaz Murphy, you will finally know how real ‘americana’ sounds. Kaz impresses with great stories on a rich musical diversity.

Pete Berwick: Island

26/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

I'm Gettin' Tired of this Place
Anyway
Just Make It You and Me Tonight
One Setback at a Time
Island
I Am Not Afraid
They Gave Love a Chance
The Sooner I Let Go
I'm Really Not That Kind
Stories That Rhyme
Nothing
The Streets of Pasadena

Website Artiest
Pete Berwick

De release ‘Island’ is de zesde release voor Pete Berwick. Samen met zijn begeleidingsband The Mugshot Saint trok Pete naar de Skye Blue Studios in Villa Park, Illinois. Pete zit haast vier decennia in het vakjargon, dus echt productief kan je hem niet echt noemen. Kwaliteit gaat hier overduidelijk boven kwantiteit. Pete heeft een ruw stemgeluid dat zich heel makkelijk laat leiden door zijn akoestisch gitaargetokkel en die toch wel opwindende backing band. Zijn sound wordt omschreven als Cowpunk en alt-country, maar met een ferme scheut Americana. De alternatieve country sound van ‘I’m Gettin’ Tired of This Place’ mag de deur intrappen. Het schitterend opgebouwde ‘Anyway’ is een eerste hoogtepunt. Maar niet getreurd want de release staat bol van muzikale chapiters. Mooie ballades als ‘Just Make It You and Me Tonight’, ‘The Sooner I Let Go’ en ‘Stories That Rhyme’ vinden makkelijk alternatie en diversiteit in de Alt-country songs ‘One Back at a Time’, de titeltrack en het afsluitende ‘The Streets of pasadena’. Knap!

Philip Verhaege (4)

Pete has a rough voice that is very easily guided by his acoustic guitar strumming and that exciting backing band. His sound is described as Cowpunk and alt-country, but with a firm dash of Americana.

Carrie Tree: The Canoe

25/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Sweet Illusion
Honey Soup
The Canoe
Human Kindness
Only Love
Deep As We Dare
Alive
Call To The Wind
Red Clay Woman
Summertime

Website Artiest:
Carrie Tree

Wanneer Carly Simon beweert dat Carrie Tree een fenomenale zangeres is, dan spitsen wij onze oren. Met The Canoe is singer-songwriter Carrie aan haar derde album toe. Een verzameling intieme songs geïnspireerd op verhalen en eigen ervaringen. Zelf beweert ze: “Songwriting is my poetic approach to life’s situations; it often brings me insight, relief or understanding and through it I find honesty with myself”. Met een zeemzoete toonvaste stem leert Carrie ons hoe belangrijk het is om niet alleen fysiek doch ook emotioneel en empatisch in het leven te staan. Carrie voegde zelfs ‘Tree’ toe aan haar artiestennaam om respect af te dwingen voor onze planeet. Die ‘commitment’ voel je ook in haar lyrics waarin geboorte, dood, water, home en travel levensbeschouwende thema’s zijn.
De composities overweldigen in hun soberheid: geen noot teveel. Al bij de piano intro van ‘Sweet Illusion’ voel je haar innemende kracht. Haar zoete stem en vloeiende gitaarspel zorgen voor innerlijke zuivering zonder in new age of traditionele folk te vervallen. De opnames vonden plaats in diverse steden, Berlijn-Madrid-Barcelona-…, met als finale de Greenhouse Studios in Ijsland. Haar samenwerking met Markus Sieber, met thuisbasis in Colorado en Mexico én multi-instrumentalist, noopte beiden om elkaar halfweg te ontmoeten in Reykjavik voor de eindafwerking. Reken daar nog het instrumentarium bij van 14 studio-muzikanten die elk een minieme bijdrage leverden van viool, fluit, accordion, clarinet,…; subtiele accenten in mysterieuze songs.
Liefdevol laat Carrie haar publiek genieten van haar eenvoud. En eenvoud werkt louterend. Een boodschap die aanslaat in hectische tijden.

Line-up:
Carrie Tree (Lead Vocals, Guitar, Piano, Balafon, Harmony vocals)
Markus Sieber (Ronroco, Guitars, Harmonium, Synth, Glockenspiel, Piano)
+ 14 great musicians.

Marino Serdons (3 ½)

Intimate songs about all that matters in life: love, death, water, home and travel. Purification of the soul with honest poetic lyrics and peaceful music.

Jeremy Hector: Ascension

24/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Islander
Spray Bay
Finally Home
I’ll Remember
Ascension
Clarity
Flow
Chandelle
African Lady
St. Paul’s
Chandelle (instr.)

Website Artiest
Jeremy Hector

Van deze gitarist is weinig terug te vinden op het Internet, behalve dat hij sterk beïnvloed is door zijn innerlijke ervaringen, en dat zijn songs karakteristiek zijn voor contemporary jazz en soul. Hij dankt tevens zijn mentor en producer Eddie Bullen van het Thunder Dome Sounds label, die zijn sporen op smooth jazz gebied al verdiend heeft, en op dit album piano, keyboard, bas en drums speelt. Deze CD bevat 10 tracks, plus een instrumentale bonustrack, en die songs getuigen van een Caribische smooth jazzvakantie. Dat wordt al duidelijk op ‘Islander’, dat getuigt van een zuiders tintje. ‘Spray Bay’ drijft ook op een ontspannen melodie, waarna ‘Finally Home’ iets meer upbeat is. ‘I’ll Remember’ is een rustige track, gevolgd door de titeltrack eraan komt. ‘Clarity’ heeft wat rockinvloeden, en ‘Flow’ doet het kalmer aan. ‘Chandelle’ wordt gezongen door Jason Simmonds, en werd als instrumentale bonustrack op het einde toegevoegd. Een toffe track! ‘African Lady’ is een romantische song, en ‘St. Paul’s’ laat je heupwiegen. Een leuke smooth jazz cd!

Patrick Van de Wiele (4)

A nice smooth jazz CD with hints of the Caribbean.

J Beam: Looking at the Same Sun

24/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Seven Seven
Looking at the Same Sun
Wey-O
Love is the End
You Lift Me (Higher)
Heaven and Earth
Walking with You
Manifest Victory
Love Being with You
Fight on
Morning Glow
Good Times
Open Window
Trust Me
This Is not the End

Website Artiest
J Beam

De Afro-Amerikaan J Beam werd geboren in oktober 1963, en groeide op in een muzikaal gezin. Moeder was een klassiek geschoolde pianolerares en zangeres. Via haar leerde J de klassieke meesters zoals Beethoven, Brahms, Mozart en Bach kennen. Vader hield echter van country & western, soul, en alles daartussen. Door hem leerde J, Loretta Lynn, Joan Baez, en Gladys Knight and the Pips waarderen. Zus Conny hield dan weer van funk. Maar het zou dertig jaar duren eer J een album zou uitbrengen. Hij begon in 1988 te componeren en op te nemen. Ik denk dat dit nu al zijn vierde album is, waarop hij als multi-instrumentalist een aantal muziekstijlen vermengt. Zijn contemporary jazz wordt doorspekt met Nu disco, easy listening, bossa nova, soul, jazz & rock fusion, R&B en neo soul. Opener ‘Seven Seven’ drijft op Nu disco, en de titeltrack is dan weer meer smooth jazz. ‘Wey-O’ is een leuke bossa nova, terwijl ‘Love is the End’ weer meer naar smooth jazz neigt. ‘You Lift Me (Higher)’ is de single denk ik, en ten zeerste dansbaar. Vervolgens brengt ‘Heaven and Earth’ smooth jazz, waarna ‘Walking with You’ ter ere van Dallas Banner gebracht wordt. Old school soul komt aan de beurt op de ballade ‘Love Being with You’, en ‘Good Times’ is meer upbeat. Old school R&B is aan de orde op ‘Trust Me’, en moderne R&B vult afsluiter ‘This Is not the End’. Een bont allegaartje dus, alles op een bedje van contemporary jazz.

Patrick Van de Wiele (4)

A blending of musical styles on a bed of contemporary jazz.

John’s Sons: Unfiltered

24/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

King Kong
Lonely Without You
Let the Good Times Roll
Hot Summer Night
True Loving
Send Me Somebody to Love
Ain’t Nothing but a Party
Boogie Man (Freddie King)
Body Snatch

Website Artiest
John’s Sons

Afgelopen zaterdag nog zag ik het optreden van de Aalsterse uptempo bluesband John’s Sons, en hier is hun eerste cd, die eigenlijk al stamt uit 2017. John’s Sons bestaat uit 5 muzikanten, waarvan John Woolley de leadzanger & gitarist is. Verder maken nog Herman Kiekens (zang & gitaar), Jeff Cardoen (keyboards & Hammondorgel), Luc Van Lierde (bas) en Raf Putteman (drums) er deel van uit. U kon tijdens mijn interview met John Woolley de ontstaansgeschiedenis van deze groep al lezen (http://www.keysandchords.com/itv-john-woolley--rita-roelandt.html) maar eigenlijk is deze debuut-cd een Volume1, wat aanduidt dat er nog een Volume 2 zal volgen. De hoes is afgeleid van een pakje sigaretten Johnson, en de titel ‘Unfiltered’ bewijst dat het hier om rauwe blues gaat. Er staan 8 tracks, plus een bonustrack op, en ‘King Kong’ opent, met het verhaal over een ontsnapte gorilla uit de Londense zoo. De videoclip ervan kan u bekijken op https://youtu.be/iEQ3W4oFP7E. Daarentegen gaat het tempo op de ballade ‘Lonely Without You’ naar beneden, terwijl ik denk aan Gary Moore. ‘Let the Good Times Roll’ swingt de pan uit, met een saxsolo, waarna ‘Hot Summer Night’ weer eerder ruw overkomt. ‘True Loving’ krijgt ondersteuning van blazers, gevolgd door het trage ‘Send Me Somebody to Love’. Er wordt een feestje gebouwd op ‘Ain’t Nothing but a Party’ en het funky ‘Boogie Man’ is een cover van Freddie King. Als bonustrack krijg je het loodzware ‘Body Snatch’ er bovenop. Een sterk debuut van deze band, die ook live best zijn mannetje kan staan (zie http://www.keysandchords.com/live---de-burcht-rockt---20-april-2019---de-burcht-aalst.html).

Patrick Van de Wiele (4)

A strong debut from this Belgian blues band, which is also fun on stage.

AG Weinberger: Reborn

23/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Wang Dang Doodle
Sweet Little Number
On The Wrong Side
The Fool's Lucky Day
It Wouldn't Be Enough
Slippery Slope
Just One Minute
Cadillac Blues
Shoot
Caroline
Reborn
I Am The Water

Website Artiest
AG Weinberger

De carrière van AG Weinberger begon in zijn geboorteplaats, Nagyvárad. Een stad in Roemenië, zo’n 12 km van de Hongaarse grens. Als jonge tiener besloot hij om gitarist te worden. Geen eenvoudige prestatie als etnische Hongaar in een socialistische Roemenië. Maar dankzij zijn toewijding richtte hij toch de eerste bluesband van het land op. In het begin van het millennium bracht hij enkele jaren door in de Verenigde Staten. Daar kreeg hij de kans om in gerenommeerde blues clubs te performen en om zijn debuutplaat ‘Mighty Business’ te registreren in Nashville. Net zoals het navolgende ‘Nashville Calling’. Na een culturele ballingschap besloot hij in 2006 om weer huiswaarts te keren. Sindsdien domineert hij het Roemeense muzieklandschap. Recipieerde verschillende prijzen, awards en staatsprijzen én had zelfs zijn eigen tv- en radioshows. Nu heeft AG Weinberger met ‘Reborn’ een nieuwe plaat in de winkelrekken. Hij opent enigszins verrassend met Willie Dixon’s ‘Wang Dang Doodle’. AG verweeft hier de arrangementen tot een jazzy structuur. Maar AG blijft bij de blues les met het piano begeesterde ‘Sweet Little Number’. Het zwoel en autobiografische I was bron… ‘On The Wrong Side’ of the blues, laat ons ook hier niet onberoerd. In ‘The Fool’s Lucky Day’ komt speciale gast Bob Margolin zijn kunsten vertonen op gitaar. Het stemming wisselende en groovy ‘It Wouldn’t Be Enough’, dat is ingekleurd met AG’s lap-steel, de jazzy instrumentale ‘Slippery Slope’ én de country ballade ‘Just One Minute’ divergeren met de Chicago blues shuffle ‘Cadillac Blues’, dat is ingekleurd met knappe gitaarriffs en pakkende orgeltunes. Van het swingende ‘Shoot’ gaat het gezwind naar de moderne piano gedreven popsong ‘Caroline’ en het rustig opbouwende en klassieke ‘I Am The Water’. Knap!

Philip Verhaege (4)

Now AG Weinberger has a new record in the store with "Reborn". He opens somewhat surprisingly with Willie Dixon's ‘Wang Dang Doodle’. AG interweaves the arrangements here into a jazzy structure. But don’t worry, he remains with the blues lesson…!

Jan Linton (with Leo Abrahams): I Actually Come Back

23/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

CD1 - I Actually Come Back

Kindness
I Actually come Back (Remix)
Joy (Radio Version)
The Kindness Of Strangers
Emancipate Your Heart (Leo Guitar)
Anemone (Linton Words/Abrahams Music)
Kindness (Reprise)
I Actually Come Back (Matthew’s Edit)
Cocteau Sublime
Birds In The Dream Forest/Route 2
Anemone (Macau Reprise)
I Actually Come Back (Piano Reprise)

CD 2 – Selected Esoterica Vol.2

Joy (Full Version)
Listening To Insects (Tim Bowness Vocals)
Sky Shrine
Zen Guitar
Arpeggio Archipelago

CD 3 – Buddha Machine Music

Website Artiest:
Jan Linton

Jan Linton groeide op in Birmingham en studeerde daar aan de universiteit alvorens in 1990 naar Japan te verhuizen. Viool, gitaar, bass hadden al geen geheimen meer, synthesizers daarentegen waren dé uitdaging. In Japan combineerde hij zijn creativiteit met Asian Pop om langzaam richting ambient te evolueren.
Voor mij ligt een recente heruitgave van het full album 'I actually Come Back' (er bestaat ook een mini-album) uit 2017, gecomponeerd in samenwerking met Leo Abrahams (gekend van Eno en Pulp) en met Matthew Seligman op bass (Bowie/Dolby). Hierin keert Dr. Jan terug naar een oude liefde: zang. Sedert 2005 had ie geen zangnoot meer geregistreerd. Niet alleen dat maakt deze uitgave uitzonderlijk. In de jewel case zit ook nog het mini-album 'Buddha Machine Music'. Een elektronisch werkstuk in ambient sfeer met een licht religieuze soundscape.
Eveneens in die case vol.2 Selected Esoterica met een vijftal songs die doen denken aan Peter Gabriel solo. Drie kwalitatieve cd's voor de ambient of new age fan.
Speciale gast toch die Jan Linton!

Marino Serdons (3)

Re-issue of Jan ‘Dr. Jan’ Linton’s electronic full album of 2017 with a few marvellous bonus cd’s. Ambient music with a touch of religion and the sound of Peter Gabriel. Special guy that music doctor Dr. Jan Linton!

John Clifton - In The Middle Of Nowhere

22/4/2019

Foto

title 0

Tracks:

I’m Leaving You Baby
In The Middle Of Nowhere
If Ain’t Me Baby
Cool Sport In Hell
Poor Boy
Keep It Clean
Junkie Woman Blues
Four Years Ago
Ain’t Spending No More Money
So Tired I Could Cry
Honky Tonk Night Time Man

Website artist:
John Clifton

Nadat hij de voorbije jaar hoge ogen gooide met het album ‘Nightlife’ heeft John Clifton met ‘In The Middle Of Nowhere’ opnieuw een werkstuk afgeleverd op het Rip Cat label. Clifton is dan ook een hard werkende zanger-harmonicaspeler, afkomstig uit Californië en mag bestempeld worden als veteraan van de Westcoast bluesscene. In 2015 leverde hij met ‘Let Yourself Go’ zijn eerste solo-album af. De periode daarvoor was hij vooral een bekende naam bij zijn band The Mofo Party Band. Het respect is dan ook groot bij zijn collega’s want Clifton deelde onder meer het podium al met harmonica grootmeesters zoals onder meer James Cotton, Rod Piazza, Kim Wilson, Mark Hummel, John Mayall, James Harman en Rusty Zinn.
Dit nieuwe album, met begeleiding van zijn vroegere band, bestaat uit vijf originele songs van de frontman en zes zorgvuldig gekozen covers in een speciale uitvoering en arrangement. Harmonica Blues met een mix van een aantal stijlen zoals soul, R & B en oude rock ‘n’roll.
Met stijl wordt dit album ingezet met de cover ‘I’m Leaving You Baby’ van het duo Jerry West-Otis Hick, maar vooral bekend van Lightning Slim. Met de titeltrack ‘In The Middle Of Nowhere’ horen we niet enkel de uitstekende zangstem van Clifton, maar ook een scheurende prominent aanwezige harp, mooi ondersteund door een rockende band. Erg dansbaar nummer overigens wat ook gezegd kan worden van de mooie shuffle ‘If It Ain’t Me Baby’ met uitstekend pianowerk van Bartek Szopinski en gitaarwerk van Scott Abeyta.
Maar met het jazzy Cool Spot In Hell’ zit er een goed gekozen rustpunt in het album en daarna wordt met de bekende traditional ‘Poor Boy’ het tempo versneld en ook ‘Keep It Clean’ volgt diezelfde weg. Het akoestische ‘Junkie Woman Blues’ klinkt dan weer ragtime en zorgt zowaar voor een erg afwisselende tracklist. Al kan het scheurende eigen nummer ‘Four Years Ago’ ons meer bekoren evenals de meeslepen gespeelde versie van Junior Wells bekende ‘So Tired I Could Cry’. Afsluiter in stijl wordt het rockabilly klinkende ‘Honky Tonk Night Time Man’. Met dit album bewijst John Clifton andermaal dat hij veel in zijn mars heeft.

Sis Van Hoof (4)

With this album, John Clifton proves that he is a many-sided artist

Kenny Parker: Hellfire

22/4/2019

Foto

detail album

Tracks:

I've Got My Eye On You
Baby Come Back To Me
Blind and Paralyzed
Bye Bye Baby (Live)
Hellfire
Goin' in Circles
Dance with Me
I'm Missing You
And Then We Danced
Half Crazy
Backup Plan
Hard Times

Website Artiest
Kenny Parker

Kenny Parker’s blues educatie begon in de vroege jaren zestig met The Beatles. Maar het duurde niet lang voordat hij de oorsprong van hun muziek ontdekte. Parker groeide op in Albion, Michigan en richtte er zijn eerste band, The Esquires op. Hij ontdekte Albert en B.B. King op de middelbare school via de lokale platenwinkel. En dat duo waren zijn eerste inspiratiebronnen.
Na zijn afstuderen aan de Eastern Michigan University in 1976 had Kenny een baan in de Cadillac-fabriek. Maar kreeg ook de kans op enkele nachtelijke jamsessies. Hij werd al snel een toonbeeld in de Detroit muziekscéne. Maar het was Louis ‘Bo’ Collins die Kenny introduceerde bij The Butler Twins. Terwijl Parker door Europa reisde met The Butler Twins, kreeg ook JSP-oprichter John Stedman hem in het vizier en besloot hem te percipiëren voor een solo opname. The Butler Twins vergezelden Parker dan ook op zijn debuutopname 'Raise The Dead', waar hij ook werd gerugsteund door harpmeester Darrell Nulisch. En die is uiteraard vooral bekend van zijn werk bij en met Anson Funderburgh and The Rockets. Nu is er dus ‘Hellfire’. De elf nummers bevatten naast Parker de strakke ritmesectie van Mike Marshall op bas en drummer Dave Marcaccio. Speciale gasten zijn de legendarische drummer Jim McCarty en het opnamedebuut voor Dan Devins op zang en mondharmonica op het swingende ‘I’ve Got My Eye On You’. In het soulgevoelige ‘Baby Come Back To Me’ denken we met enige heimwee terug naar de hoogdagen van Stax Records. ‘Blind and Paralyzed’ is een Chicago blues begeesterde song. De Texas bluesrocker ‘Bye Bye Baby’ is met een vette knipoog naar The Fabulous Thunderbirds. Met de titeltrack gaan we even naar de swamps. Maar al snel keren we terug naar The Windy City voor ‘Goin’ In Circles’, waar Devins in de spotlights komt met zijn blues harp. De swingende jump-blues 'Dance With Me' is voer voor de dansliefhebbers, maar wat dan gezegd van de ballade ‘I’m Missing You’ en het soul gevoelige en R&B geënthousiasmeerde ‘But Then We dance’. Parker gunt ons geen cesuur, want ook het aanstekelijke ‘Half Crazy’ heeft dat vrolijke ritme. Met ‘Backup Plan’ gaat de gasoline even naar af. Maar als bonus smijt Kenny Parker er nog ‘Hard Times’ tussendoor. Live genotuleerd in het Gem Theatre scheurt de band door Omar and The Howlers song. En wat ging het er daar hard aan toe!

Philip Verhaege (5)

Roaring out of the fiery furnace of the motor city music scene is ‘Hellfire’, the new album from Detroit blues guitarist and songwriter Kenny Parker..

Tim Gartland: Satisfied

21/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Drinking For Two
Don’t Make More Trouble
Blues For Free
Can’t Paint A Prettier Picture
You Best Think Twice
Satisfied
Walk On
Why Does The Room Begin To Sway?
Artifacts
Don’t Judge Me

Website Artiest
Tim Gartland

Na zijn universitaire studie in zijn thuisstaat Ohio verhuisde Tim stand pede naar Chicago.
Hij was immers begeesterd op 14-jarige leeftijd door de bluessound, na het zien van een concert van Muddy Waters. Eens in de Windy City viel hij recht in de bruisende blues scene. Zijn harp-mogendheden en vooral zijn vocale stijl worden vaak vergeleken met Charlie Musselwhite.
Toch was vooral Jerry Potnoy zijn mentor. Tot Tim verhuisde eind jaren tachtig naar Boston. Ook daar was hij al snel een gevestigde waarde in het blues en clubcirque. In 1998 was hij finalist in de ‘Boston Blues Challenge Competition’. Tim begon aan zijn solodebuut in 2011 met de release ‘Looking Into the Sun’. In datzelfde jaar werd hij een genotificeerde auteur na het schrijven van een instructieboek voor de mondharmonica, getiteld ‘The Talking Harmonica’. Zijn tweede album 'Million Stars’ uit 2014 was een succesverhaal. Tim Gartland verhuisde een jaar later naar Nashville, TN en werd er een actief lid van de Nashville Songwriters Association. In 2017 werd hij uitgenodigd om op te treden op de prestigieuze ‘Harmonica Blues Summit’ in Nashville. Met zijn derde album was 'If You Want A Good Woman' bereikte hij de nummer een positie op de blues-hitlijsten van het populaire Air Play Direct. Nu heeft hij met ‘Satisfied’ een nieuwe release te promoten. De tien originele songs werden geregistreerd in de Rock House Studios van Kevin McKendree. Toetsenist Tom West, Tom Britt en Robert Frahm op gitaren en bassist Steve Mackey vormen de ritmesectie. Gartland heeft een bariton stemtimbre die recht in zijn chromatische blues harp continueert. Het swingende ‘Drinking For Two’ mag de dans openen. Maar al snel laat Tim het voetpedaal gedijen in het meerstemmige ‘Don’t Make More Trouble’ en de intiem slow blues ‘Blues For Free’. Van de piano boogie ‘Can’t Paint A Prettier Picture’ gaat het gezwind naar het Chicago begeesterde ‘You Best Think Twice’ en de pianoballade ‘Satisfied’. De strakke groove uit ‘Walk On’, het reggae geënthousiasmeerde ‘Why Does The Room Begin To Sway?’, het rustig construerende ‘Artifacts’ en het stemming wisselende ‘Don’t Judge Me’ zijn alweer opeenvolgende chapiters.

Philip Verhaege (4 ½)

Now he has Tim Gartland to promote a new release with "Satisfied." The ten original songs were recorded in the Rock House Studios by Kevin McKendree. Tom West on keyboards, Tom Britt and Robert Frahm on guitars, and bass player Steve Mackey form the basis. Gartland has a baritone voice timbre that runs straight into his chromatic bluesharp.

Sean Pinchin: Bad Things

20/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

If You're Gonna Leave Me
Bad Things
Lie To Me
Someone Like You
Devil Got My Women
Nobody's Fault But Mine
Hands To Yourself
River

Website Artiest
Sean Pinchin

De Juno-genomineerde slide-gitaarheld Sean Pinchin is terug met het overweldigend ‘Bad Things’. Zijn doorbraakalbum ‘Monkey Brain’ uit 2016 bezorgde hem een Juno-nominatie voor ‘Blues album of The Year 2017’. Het bevestigde meteen ook zijn reputatie als gitarist. Het album bracht ook zijn vocalen naar een hoger niveau. Het album ‘Bad Things’ gaat verder waar ‘Monkey Brain’ ophield. Indrukwekkende gitaarriffs, oprechte gruizige zang en songs die wel heel lang in je hoofd blijven rondtollen. Sean zet de geschiedenis van de blues gitaarmuziek in een blender. Wat uiteraard beduidt op de grote diversiteit die zich kenmerkt in zijn opwekkende sound. Het openingsnummer ‘If You're Gonna Leave Me’, heeft mede door zijn vocale prestaties een gospel ondertoon. Maar Sean’s slidegitaar techniek zorgt hier vrijwel meteen voor een heuse blues interpretatie. Mary-Jane Luvite drumslagen werken hypnotiserend in de track ‘Bad Things’. Sean gitaarriffs, Jamie Grey’s backingvocals en Rob Szabo’s keyboardkunsten vormen de basis voor de compositie. In dezelfde lijn liggen ook ‘Lie To Me’ en de beukende bluesrocker ‘Something Like You’. Robert Johnson verkocht ooit zijn ziel aan de duivel. Wel, Sean neemt je ook hier meteen bij je strot in het Delta blues caput ‘Devil Got My Woman’. De dobro blijft nog even op zijn schoot voor het intieme ‘Nobody’s Fault But Mine’, origineel van Blind Willie Johnson. Het modern spijkerende ‘Hands To Yourself’ staat bol van loslopende gitaarriffs en rammeiende drumpartijen. Afsluiten doet Sean met het akoestisch dobro en slide gitaar overgoten ‘River’, een nummer van Steve Strongman. Knap..

Philip Verhaege (4 ½)

The album "Bad Things" continues where "Monkey Brain" stopped. Impressive guitar riffs, sincere & gritty vocals and songs that keep rolling in your head for a very long time. Sean puts the history of blues guitar music in a blender. Which of course points to the great diversity.

Terry Robb - Confessin’ My Dues

20/4/2019

Foto

title 0

Tracks:

Butch Holler Stomp
Still On 101
How A Free Man Feels
It Might Get Sweety
Heart Made Of Steal
Now Vestapol
Darkest Road I’m Told
Three Times The Blues
Confessin’ My Dues
Death Of Blind Arthur
High Desert Everywhere
Keep Your Judgment
Blood Red Moon

Website Artist:
Terry Robb

Met Confessin’ My Dues brengt Terry Robb al zijn vijftiende solo-opname uit en dat betekent toch dat deze Canadese gitarist, die uitweek naar het Amerikaanse Portland, toch al een hele muzikale weg heeft afgelegd. In verschillende media wordt hij dan ook omschreven als ‘Portland’s Blues Guitar Virtuoso’. En die bewering kunnen we alleen maar staven want wat deze fingerpicking gitarist uit zijn magische vingers tovert is bewonderenswaardig, dat bewijst openingsnummer ‘Butch Holler Stomp’. Terry Robb is buiten gitarist ook componist, arrangeur en producer. Dit album bestaat uit 13 eigen geschreven songs die hij solo op zijn eigenwijze manier brengt, soms met de hulp van een aantal muzikanten en dat zorgt toch wel voor een aangename variatie van het album.
Zijn originele composities zijn gebaseerd op de delta blues, ragtime, folk en ook country blues. Maar de zessnarige tovenaar is niet enkel een uitstekende gitarist, maar ook stemgewijs zit het snor en dat bewijst het sterk nummer ‘Heart Made Of Steel’ en ‘Darkest Road I’m Told’. Dit album is dan ook een creatief werkstuk variërend van blues tot ragtime fingerpicking, al dan niet ondersteund door een ritmesectie zoals onder meer in het merkwaardig klinkende maar schitterende nummer ‘Three Times The Blues’en in de leuk klinkende titelsong ‘Confessin’ My Dues’. Van een gans andere orde is het weemoedig klinkende ‘’Death Of Blind Arthur’. Een groot verschil met het siwngend ‘Keep Your Judgment’, waarin Terry Robb een zuiver staaltje van fingerpicking ten gehore brengt om nadien te besluiten met het rustige ‘Blood Red Moon’. Mooi einde van een album dat best te koesteren valt.

Sis Van Hoof (4)

The quality of this acoustic fingerpicking guitarist is at a high level on this album

Paul Pigat ‘Boxcar Campfire’: The Game

19/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Roll All Night
The Game
Some People's Children
Piece of Work
4JT
Hartland
Ring of Fire
Treat Your Papa Right
You Gotta Use
Brody

Website Artiest
Paul Pigat

‘The Boxcar Campfire’ trilogie ontstond in 2009 met de zelf titelende solorelease ‘Paul Pigat’s Boxcar Campfire’. Het album ‘The Game’ is daar nu een rechtstreeks vervolgverhaal op. Het is dus Paul’s tweede muzikale historie. Pigat neemt de luisteraar mee op een akoestische rollercoaster en dat is ingevuld met zijn diepe vocalen, gitaar en harmonica. Speciale gast Marc L’Esperance op additionele zang en percussie is een welgekomen gast. ‘The Game’ herbergt zeven originele nummers en drie onvolprezen coverversies, waaronder Johnny Cash’s ‘Ring Of Fire’ toch wel tot de meest spraakmakende versie behoort. Will Kimbrough’s ‘Piece Of Work’ is naast Paul’s innemende slidegitaar ingekleurd met een hypnotiserende didgeridoo. Van bij de opener ‘Roll All Night’ zijn we diehard fan van Paul Rigat’s sound. En dat is bijwijlen akoestische Delta blues met een snuifje Chicago blues. Wel, we kunnen het hier best wel smaken. Net zoals de blues trage ‘The Game’ en het stemming wisselende ‘Some People’s Children’. Het instrumentale ‘4JT’ is een leuke intermezzo en leidt ons naar het akoestische en folky ‘Hartland’, origineel van T. McNeil. Opwindende hoogtepunten zijn het Delta blues begeesterde ‘Treat Your papa Right’ en het in highspeed geperformde ‘You Gotta Use’. Het rustig uitdijende ‘Brody’ mag de dans beëindigen. Knap!

Philip Verhaege (4 ½)

"The Boxcar Campfire" trilogy was created in 2009 with the self-titled solo release "Paul Pigat's Boxcar Campfire." The album "The Game" is now a direct follow-up story. So it's Paul’s second musical history. Pigat takes the listener on an acoustic rollercoaster that is filled in with his vocals, guitar and harmonica.

John Blakely & Jeff Larson: Yesterday’s Dream

19/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Renaissance Man
Goes Without Saying
Two Hours
Always The Mystery
Day Trip (Instrumental)
Yesterday’s Dream
Star Filled Sky
A Coastal Moon
High Strung
The Calamar Trees

Website Artiest:
John Blakely & Jeff Larson

In 2017 sloegen zanger Jeff Larson en gitarist John Blakely (The Sandals) de handen in elkaar. De zoetgevooisde stem van Jeff met de sprankelende Fender-sound van John kan je zo situeren in hun thuisbasis San Francisco. Hun debuut heet ‘Yesterday’s Dream’. Welke vandaag bewaarheid wordt. Tien songs die je zonnig opbeuren en mee voeren op een ‘DayTrip’ naar ‘A Coastal Moon’ of een ‘Star Filled Sky’. Eén van de mooiste songs is het sinistere ‘Always The Mystery’ waarin John de classic gitaar betokkeld. Ook op mandoline toont hij zijn vingervlugheid in het countrygetinte ‘Star Filled Sky’. Ook Jeff laat zich niet onbetuigd op akoestische gitaar in ‘The Calamar Trees’. De intieme zang, de zwoele vocals samen met de akoestische inbreng vormen hoogtepunten in hun collaboratie. Wat niet wil zeggen dat de toegankelijke westcoast rocksongs minder aanspreken. Zoek maar eens op wat een palmares beide heren hebben. John Blakely werkte als session muzikant o.a. voor Muria Muldaur, Country Joe Mc Donald en Tom Fogerty. Jeff Larson zingt het hele oeuvre van de legendarische band America. Kwaliteit hoor je!

Line-up:
Jeff Larson (Lead Vocals, Acoustic Guitar)
John Blakely (Acoustic & Electric Guitars, Lap Steel, Mandolin)
Scott Matthews, Jim McCarty (Drums)
Wolfgang Wein (Bass, Cello)

Marino Serdons (3 ½)

Quality first for John Blakely & Jeff Larson. Ten songs which take you on a trip of 35 minutes on Yesterday’s Dream.

De Grungblavers: Pannen Van ’t Dak

18/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Proud Mary
Could You Be Loved
I Feel Good
Faith
I’m A Believer
2 Filles Au Bord Du Mer
Johnny B. Goode
Ain’t No Sunshine
Papa Was A Rolling Stone
Shake Your Tail Feather
Soul Man
You’ll Never Walk Alone

Bonus track:

Black Betty

Website Artiest
De Grungblavers

Alhoewel de muziekgenres van De Strangers en Wannes Van de Velde mijlenver van mekaar verwijderd waren, werden ze verbonden door het door hen gebruikte Antwerpse dialect. Nu vraagt u zich wellicht af wat dit te maken heeft met De Grungblavers, wel heel veel, zoals spoedig zal blijken. Deze groep bestaande uit Jan Van Looveren, Paul ‘Boogie Boy’ Ambach, Erik Goossens, Gene Bervoets, Guillaume Van der Stighelen, Ludovic Nyamabo, Dirk Cassiers en Marc Franssen zingen ook in de taal van Rubens. Daarvoor gebruiken zij in het collectief geheugen gegrifte liedjes. Liedjes die al vlug door iedereen kunnen meegezongen worden, zodat een liveconcert van deze heren zeker voor de nodige ambiance zal zorgen. De titel van hun tweede cd ‘Pannen Van ’t Dak’ is dan ook niet slecht gekozen. De stelling ‘de vlag dekt de lading’ duikt dan ook vanaf de eerste beluistering bij ons op. Guillaume Van der Stighelen zorgde voor de met humor doorspekte vertalingen, terwijl voor de muzikale omlijsting een heuse batterij gasten werden uitgenodigd, zodat de acht heren zich konden focussen op de zangpartijen. Ze zijn niet allen echte zangwonders, maar dat kan de pret niet drukken. Met een op Ike en Tina geïnspireerde versie van ‘Proud Mary’, wordt het ijs meteen gebroken. Geen drukdoenerij voor De Grungblavers! Je even laten ontspannen en genieten is de boodschap en geloof het of niet, maar voor je het weet, sta je met het tekstboekje in de hand, mee te kwelen. En dat blijft zo gedurende de aan o.a. Bob Marley, James Brown, The Monkees, Chuck Berry, Bill Withers, The Temptations, Sam & Dave en Ram Jam, ontleende klassiekers.
In een tijd waarin ernst vaak tot in het treurige hoogtij viert, zijn De Grungblavers een meer dan aangenaam geschenk. ‘Pannen Van ’t Dak’ is een dipjesverdrijver pur sang!

Lambert Smits (4)

Dave Rosewood: Gravel And Gold

18/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Seeds
Someday
Fields
Oh No More
20 Years
Hold On
Waitin To Be Free
Blowin’ Round
In Thes Halls
Back When
Ozark Mountain Jam
Gravel And Gold

Website Artiest:
Dave Rosewood

Liefhebbers van country en blues willen we dit niet onthouden. Eind vorig jaar verscheen in eigen beheer een schitterend debuutalbum. Al twintig jaar schuimt Dave Rosewood de clubs af met zijn eigen roots. Gold And Travel vertelt eindelijk zijn levensverhaal.
Countryrock uit de Ozark Mountains , in combinatie met blues en gospel om de roots niet te ontkennen. Op de hoes een slapende clochard voor een motel. Het zegt veel over de ingesteldheid én het leven van de in Zweden wonende Amerikaan. De liefde trok hem naar dit continent. Eindelijk een vaste stek onder zijn voeten en het begin van een nieuwe periode.
Uit het album werden drie singles getrokken. ‘Fields’ een trage singer-songwritersong. In 'Blowin'Around' snaart de fiddle helemaal op de country toer. En '20 years' kreeg een knap bluesritme mee, heel tof met de krakende groeven en de stemvervorming, nostalgisch verwijzend naar het begin van de opnametechnieken. Vooral in die bluesrock bewijst Dave Rosewood dat hij zijn klassiekers heeft bestudeerd. 'In These Halls' roept heel sterk de hoogdagen van Cream op. Dave Rosewood refereert in vrijwel elke song naar zijn eigen arm en rijk leven. Titelsong 'Gravel and Gold' schuurt dan ook veelbetekenend naar het einde van een tof album.

Line-up:
Dave Rosewood (Lead Vocals, Rythm & Melody Guitar, Harmonica)
Björn Holm (Melody & Slide Guitar, Accordion, Piano)
Roger Bullford Olofsson (Bass, Backing Vocals)
Monica Paulsson (Percussion, Backing Vocals)
Johanna Salminen Karlsson (Fiddle, Backing Vocals)

Marino Serdons (4)

It’s never too late to show your talent, to leave your message, to entertain the world. Dave Rosewood can touch you!

Elias Elena Krell: XO

17/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:
Bear And Snail
You’re Gonna Love Me
Thank You Mr Simons
XO
Either Way
Cancion de Gusto
Talk Is Cheap
Broken Boy
Star
Most Of The Time
Two Tall Mountains

Website Artiest:
Elias Elena Krell

Twee in één persoon, zo gaat(n) zij door het leven en musiceren ze. Krell beweegt tussen folk en pop met enkele leuke uitschieters. De in Duitsland geboren Krell heeft zowat overal gewoond. Engeland, Griekenland, Honduras en Mexico waren de plaatsen waar zij verbleef vooraleer zich in Rhinebeck, New York te vestigen. In 2017 verscheen haar vierde ’ As Eli’, toen in één woord beschreven als een “sprankelend” album. Ook XO herbergt een aantal kleurrijke songs, een regenboog aan verscheidenheid. Het begint al in ‘Bear And Snail’ met een zwoele intro overgaand in strings en piano. In ‘Thank You Mr. Simons” en titelsong ‘XO’ rockt ze als de seventies Debbie Harrie (Blondie). Met verve vertolkt ze songs (Either Way, Broken Boy) die in het rijtje van een Janis Ian of Carole King passen. Leuk om ook weer op een Spaanse song, ‘Cancion de Gusto’, te kunnen wiegen. Afsluiter ‘Two Tall Mountains’ beschrijft dan weer kinderlijk onbevangen een bijzondere locatie in haar leven. O zo (h)eerlijk om naar Elias Krell integere en gevoelige stem te luisteren. Als singer-songwriter op haar best.

Line-up:
Elias Elena Krell (Arrangements, Ukelele, Guitars, Lead Vocals)
Jem Violet (Wurley Organ, Accordion, Fiddle)
Manuel Quintana (Drums, Percussion)
Jesse Murphy (Electric and Upright Bass)
Clifford Carter (Keys, Organ)
…And a few more

Marino Serdons (4)

How honest and beautiul can someone play and sing. A delight listening to her sensitive voice!