Blog Archives - KEYS AND CHORDS

Voo Davis: Midnight Mist

29/4/2015

DETAIL ALBUM

Track:

When I Get Back nTo You
Midnight Mist
My Love
Cajun Sun
Riverside Blues
Low Hangin’ Fruit
Howling Out Your Name
Find Me A Blackbone
Nothing Changed At All
Music In The Streets
You Gotta Wait
Laughing Out Loud
Void (bonus track)
You Wanna Know Why (bonus track)
Riverside Blues (bonus music video)

Platenlabel
Butter & Bacon Records

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Niet gekend

Promo-agent
Mark Pucci Promo

Website Artiest
Voo Davis

Voo Davis (niet verwarren met Boo Boo Davis) werd in 1973 geboren in Anniston, Alabama. Hij trok op jeugdige leeftijd met zijn familie naar Chicago, waar hij in de West-Side de blues ontdekte. Hij speelde daar met mensen als Eddy Clearwater en de legendarische drummer Chico Chism.
‘Midnight Mist’ is inmiddels zijn derde cd na ‘A Place For Secrets’ en ‘Vicious Things’.
Meer dan op zijn vorige cd’s grijpt Voo Davis terug naar zijn Zuiderse roots en daar zijn wij niet treurig om. Het feit dat de plaat werd opgenomen in Bogalusa, Louisiana is daar zeker nier vreemd aan. Hij wordt bovendien begeleid door uitstekende muzikanten zoals Michael Burkart (Hammond B-3), Calvin Conway (harmonica, fiddle), Reggie Winterland (bas) en Craig Borchers (drums).
Van bij de start zit het er al bovenarms op met de schitterende rocker ‘When I Get Back To You’. Titeltrack ‘Midnight Mist’ gaat, door de inbreng van Voo Davis zelf op pedal steel, ietwat meer de country richting uit, maar het blijft allemaal op een schrikbarend hoog niveau voortdrijven.
Op ‘Howling Out Your Name’ en ‘Void’ speelt Voo Davis zelf op alle instrumenten en toch zou je denken dat een ganse bende hier aan het werk is. Liefhebbers van slide gitaren komen op ‘Midnight Mist’ ruimschoots aan hun trekken en die komen eveneens op het conto van Voo Davis.
In ‘Cajun Sun’ is door de fiddle van Calvin Conway het Zuiderse gevoel helemaal aan de orde en of dit nog niet genoeg is serveert Voo Davis ons een uitgeklede videoversie van ‘Riverside Blues’.
Voor ons komt ‘Midnight Mist’ nu al in aanmerking voor ‘plaat van het jaar’.

Ivan Van Belleghem (5)

‘Midnight Mist’ by Voo Davis is candidate for record of the year!

V.A.: Stranger Than Fiction – 3CD Set

29/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks
CD 1

Yah! I’m Movin’: Jimmy Patton
Do Me No Wrong: Pat Cupp
Curfew Cops: Sonny Cole
Long Gone Daddy: Pat Cupp
Robinson Crusoe Bop: Sonny Cole
That Girl Of Mine: Pat Cupp
Let’s All Go Wild (Tonight): Whitey Pullen
I Guess It’s Meant That Way: Pat Cupp
I Gottum: Alvis Wayne
Everybody’s Rockin’ (To The Rhythm & Blues): Whitey Pullen
Swing Bop Boogie: Alvis Wayne
Walk My Way Back Home: Whitey Pullen
Sleep, Rock-A-Roll Rock-A-Baby: Alvis Wayne
Don’t Be Unfair: Bob Taylor
Stranger Than Fiction: Bob Luman
High Class Feelin’: Lee Finn
You Were The Cause Off It All: Bob Luman
Scrumptious Baby: Ray Campi & Fred Taylor
What’ll I Do: Mac Curtis
I Didn’t Mean To Be Mean: Ray Campi & Fred Taylor
Silence Baby: Groovy Joe Poovey
(All I Know Is The) Rodeo: Bill Chappell
Don’t Blame It On Me: Groovy Joe Poovey
That’s Allright: Bob Luman
Hey Baby: Harley Gabbard & Aubrey Holt
In The Deep Dark Jungle: Bob Luman
Got The Best Of Me: Donnie Bowser
Jitterbugging Baby: David Ray
Come Back To Me: The Strikes
High Classed Baby: Jerry Arnold
I Don’t Dig It: Mike McAlister
Rockin’ And Reelin’ Country Style: Andy Starr
Wild, Wild Woman: Steve Wright
Rockabilly Rhythm: Gene McKnown
Those Rock ‘N’ Roll Blues: Don Ray

CD2

Dig Them Squeaky Shoes: Frank Starr
The Fickle Chicken: The Atmospheres
Lonesome Feeling: David Ray
If You Can’t Rock Me: The Strikes
Telegraph: The Atmospheres
Lonesome Baby Blues: David Ray
Hang Loose (I’ve Gotta Rock): Tommy Spurlin
Rockin’ With Rosie: Wally Deane
My Baby Don’t Rock Me: Kent Westbury
Oakie Boogie: Hank Swatley
Rocket Trip: Jackie Lowell
She’s Mine: Johnnie Strickland
Down On The Farm: Big Al Downing
Made In The Shade: Gene Dunlap
Wash Machine Boogie: The Echo Valley Boys
Rockin’ Little Eskimo: Bobby Swanson
Bip Bop Boom: Mickey Hawks
Midnighter: The Champs
Teen Age Bug: Dwight Pullen
School Of Rock ‘N’ Roll: Gene Summers
Hot Dog: Corky Jones
Rock Crazy Baby: Art Adams
Okie’s In The Pokie: Jimmy Patton
Riverside Jump: Jack Cochran
Boppin’ High School Baby: Don Willis
Blue Swingin’ Mama: Larry Dowd
Dancing Doll: Art Adams
You Don’t Bug Me (No More): Terry Daly
Shadow Blues: John Hampton
Baby, Baby: Curtis Johnson
Go Little Go Cat: Four Teens
Honey Don’t: Tyronne Schmidling
Just A Little Bit More: Frank Deaton
Midnight Sun Rock: Al Oster
Sweet Rockin’ Baby: Sonee West

CD3

Ten Long Fingers: Groove Joe Poovey
Till I Waltz Again With You: Bill Reeder
Move Around: Groove Joe Poovey
Boogie Woogie Country Girl: N.A. Stephenson
Eager Boy: The Lonesome Drifter
One Monkey Can’t Stop The Show: Roy Hall
Mama Don’t Allow No Boppin’: Vern Pullens
The Will Of Love: Tooter Boatman
A Woman Can Make You Blue: Royce Porter
(She’s My) Bop Crazy Baby: Vern Pullens
That Crazy Little House On The Hill: Gene La Marr
Lay Your Head On My Shoulder: Alvis Wayne
Go Ahead On: Tommy Cassel
Hey Caterpillar: Ray Campi
Rockin’ In The Graveyard: Jackie Morningstar
You Shake Me Up: Andy Anderson
Alrightee: The Teenos
Topsy Turvy: Benn Joe Zeppa
Crazy Legs: Gene Lewis
I’ve Had It I’m Through: Gene Davis
Let’s Paint The Town Red: Al Sweatt
Rock Run Blues: Leon & Carlos
Rockin’ An’ A-Rollin’: Curley Langley
No Use Knocking On My Door: Lanie Walker
The Itch: Carl Cherry
River Rock: Don Hager
Goin’ Back To Dixie: Wayne Busby
Rock Bop: Jack Earls
Connie Lou: Ray Taylor
Rock Rock: Johnny Powers
Gotta Rock: Dale Davis
I Knew: Hank LeGault
Going Out On The Town: Curtis Long
Shame: Hank LeGault

Platenlabel
Fantastic Voyage

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Niet gekend

Toen in de jaren 70 in Engeland de rockabillyrevival goed op gang kwam, kreeg ook de jeugd interesse in deze muziek ontstaan in de fifties. Net als hun ouders pakweg een halve eeuw geleden, werd nu ook het jonge volkje richting dansvloer gezogen. Al vlug ontpopte zich echter een probleem. Wanneer men enkel naar de plaatopnames van de grote namen uit de rockabilly greep, kwamen steeds weer dezelfde muziekjes op de draaitafels. Om dit te voorkomen grepen de dj’s dan naar de vaak slechte heruitgaven van obscuur materiaal uit de fifties of zelfs bootlegs. Net zoals veel eigenaars van platenzaken in de jaren 50 in Amerika deden, waren er ook in de seventies enkele platenhandelaars, die om aan dit euvel te verhelpen, een eigen label uit de grond stampten om veel minder gekende opnames van destijds te laten herleven. En via de sublieme 3 cd box ‘Stranger Than Fiction’ kan er nu opnieuw genoten worden van opzwepende, dansbare rockabilly via opnames die in het verleden moeilijk of zelfs helemaal niet de grote plas konden oversteken.
De eerste cd is gewijd aan het Rollin’ Rock label uit California. Eigenaar Ronny Weiser was in 1959 danig onder de indruk van Elvis Presley, die hij had gezien in de film ‘Loving You’. Dit gebeuren zou jaren later resulteren in het verzamelen van 45 toertjes van muziek uit de fifties. Via Jim Mooney van Sage & Sand Records geraakte hij aan opnames van Jimmy Patton, waarmee het balletje aan het rollen ging. Alvis Wayne, een rockabilly zanger uit Texas bracht Ronny in contact met Westport Records uit Missouri. Dat leverde Ronny opnames op van uiteraard Alvis Wayne, maar tevens van Lee Finn. Contacten met Johnny Carroll zorgden dan op hun beurt weer voor diens opnames en die van Groovy Joe Poovey. In 1972 vond hij Ray Campi, van wie hij de originele demo’s uit de jaren vijftig op lp uitbracht. Later ontdekte Weiser ook nog Pat Cupp en nog een hele resem artiesten die anders nooit meer zouden heruitgebracht worden.
Niet alleen in Amerika, maar ook in Engeland waren er platenhandelaars die op zoek gingen naar obscure rockabilly en dit via hun eigen label verkochten. Eén van hen is Record Mart en van hun vondsten kunnen we genieten op de tweede cd. Record Mart uit Essex werd opgericht door jazz fanaat Frank Bailey en manager van dienst was Derek Glenister. En het was Derek die al vlug contact zocht met kleine labels in Amerika, waar hij een enorm aantal opnames kon bemachtigen. In Amerika liet hij dan singletjes persen van de gevonden songs. Die liet hij dan overkomen naar Engeland waar hij ze aan de man bracht. Meestal werden er van een song zowat 500 exemplaren geperst, maar het nummer ‘Midnighter’ van The Champs verpulverde dit aantal met een oplage van 2000 stuks.
De derde cd bundelt de heruitgaven van labels als Injun/Spade uit Essex, Boogie-Boy uit California, Rockin’ Stars uit Virginia en Olympic uit Michigan, dat de hand wist te leggen op de toen recentelijk herontdekte opnames ‘Let’s Bop’ en ‘Rock Bop’ van Jack Earls.
Dat het label Fantastic Voyage al dit moois bundelt op deze drie cd’s is zonder meer schitterend. Niet alleen komen liefhebbers van het genre nu eindelijk in bezit van opnames die ze in het verleden uiterst moeilijk en meestal helemaal niet konden krijgen. Maar ook een pluspunt is de uitmuntende geluidskwaliteit van deze uitgave. Rekening houdend met het feit dat vele van de hier heruitgegeven songs vaak met eenvoudige apparatuur werden opgenomen, mogen we zeggen dat Fantastic Voyage ook hier gescoord heeft.
Wil je eindelijk genieten van de countdown in ‘Rocket Trip’ of de koebel in ‘Lay Your Head On My Shoulder’, wel dit kan nu. Er valt echter nog meer te ontdekken. Het door Imelda May gecoverde ‘Do Me No Wrong’ krijg je hier in de vroegere versie van Pat Cupp. En zou ‘Itchy Chicken’ van Los Straitjackets niet gemodelleerd zijn op ‘The Fickle Chicken’ van The Atmospheres? Liefhebbers van rockabilly vullen met deze ‘Stranger Than Fiction’ hun verzameling aan met schitterende collectibles!

Lambert Smits (5)

Stranger Than Fiction’ is a treasury full of great obscure rockabilly

Paulie Bignell & The Thornbury Two: Lost & Dangerous

29/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks

Drive It Home
Gonna Bring You Down
You Can’t Drink All Day (If You Don’t Start In The Morning)
Ride It Like I Stole It
Don’t Mind Anymore
Do It Again
Come Down Hard
Howlin’ For My Darlin’
One, One Way Ticket
Life In The Past Lane
Hurts Me Too
Pippa Is A Ripper
Walk A Mile In My Shoes

Platenlabel
BMM

Labelnummer
387.2

Distributie
Black Market Music

Website Artiest
Paulie Bignell

In een vorig muzikaal leven maakte de Australische Paulie Bignell deel uit van Rockbottom James & The Detonators. Met deze rootsy rock & rollband toerde hij over de hele wereld en in 2005 stond hij met deze groep nog op het destijds genoemde Belgium Rhythm ‘N’ Blues Festival in Peer. Maar tegenwoordig maakt hij het mooie weer met bassist Peter Beulke en drummer Craig Hadlow. Paulies eerste solo cd ‘Red Eye Flight’ dateert alweer van 2011. Voor de opnames van dat album verkaste hij naar de States waar hij kon rekenen op bassist en ex-Fabulous Thunderbird Preston Hubbard. Voor ‘Lost & Dangerous’ koos Paulie echter voor zijn eigen band The Thornbury Two, aangevuld met gastmuzikant Ezra Lee op piano. En eerlijk gezegd, Paulie had geen betere keuze kunnen maken. Dit duo houdt de ritmeteugels strak in handen zodat Paulie voluit kan gaan. En dat doet hij! Een stevig overstuurde gitaar die gromt en scheurt, en Paulie die zijn teksten richting microfoon spuwt maken dat ‘Lost & Dangerous, puur, rauw maar vooral uniek klinkt. Is dit nu rhythm & blues met een rock & roll sausje of in rhythm & blues gedrenkte rock & roll. De meningen zijn verdeeld, maar een feit is dat Bignell en zijn kompanen muziek maken die recht uit het hart komt en met beide voeten stevig op de grond staat. Gedurende 14 songs, waaronder 2 covers, nl. Howlin’ Wolfs ‘Howlin’ For My Darlin’’ en Elmore James’ ‘Hurts Me Too’ neemt Bignell je mee op een dolle rit. In de hoogste versnelling gaat het via haarspeldbochten, rakelings langs ravijnen en met diepe putten bezaaide wegen naar oorden waar rauwheid en eerlijkheid synoniemen zijn voor schoonheid. Ook de thema’s zijn uit het leven gegrepen. Wat te denken van titels als ‘You Can’t Drink All Day (If You Don’t Start In The Morning)’ of ‘Ride It Like I Stole It’? En dat hedendaagse snufjes niet altijd hun job naar behoren doen wordt via ‘GPS’ duidelijk.
Paulie Bignell & The Thornbury Two zijn wereldklasse en het zou dan ook fantastisch zijn moesten we de naam van dit trio op de affiche van één van de zomerfestivals zouden zien staan.

Lambert Smits (5)

Paul Brady And His Band: The Vicar St. Sessions – Vol. 1

29/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Want You To Want Me
Baloney Again
The Soul Commotion
Nobody knows
Believe In Me
In This Heart
Irish Heartbeat
Not The Only One
Don’t Go Far
The Long Goodbye
Last Seen October 9Th
The World Is What You Make it
Forever Young

Platenlabel
Proper Records

Labelnummer
PRPCD128

Distributie
Bertus/V2 Records Benelux

Website Artiest
Paul Brady

Toen ik pas in 1991 (en erg beschamend geef ik dat toe) voor het eerst kennismaakte met het werk van de Ierse singer-songwriter was het voor mij moeilijk om eerlijk tegenover mezelf toe te geven dat ik al eea gemist had. Het prachtige album ‘Trick Or Treat’ uit datzelfde jaar, en waar geen enkel nummer opstaat waarvoor je de fastforwardtoets zou moeten gebruiken, behoort nog steeds bij mijn favorieten.
In 2001 ondernam Brady een event waarover nog steeds gesproken wordt en niet alleen in Ierland. Eerst en vooral startte hij zijn eigen platenlabel, PeeBee Music, op en zijn eerste release hier was ‘The Missing Liberty Tapes’ waarin we ook fragmenten te horen krijgen uit zijn concert in Dublin uit 1978, dus de magneetbanden die voor 23 jaar verloren gewaand werden.
Dit album werd geprezen door de ganse Ierse (traditionele) muziekgemeenschap. Datzelfde jaar organiseerde hij een concert dat maar liefst 23 keer uitverkocht werd. Daarvoor koos hij Vicar St. in Dublin, de nog steeds meest beroemde concert venue in de hoofdstad van Ierland.
Paul Brady levert kwaliteit, zowel op plaat als live en wie er toen bij was op deze sessies kan hierover getuigen.
Op dit schitterend dertien tracks tellende album verzamelde hij enkele vrienden die hem muzikaal op het podium bijstonden.
Zo krijgen we leuke bijdrages van o.m. Bonnie Raitt die met ‘Not The Only One’ zelf ook een stukje komt zingen in duet met Paul. Mark Knopfler, de ex-frontman van Dire Straits, weet met het prachtige ‘Baloney Again’ te overtuigen. Zo zie je maar dat het niet altijd met Dire Straits hoeft te zijn om een grootse entree te leveren. En zijn gitaar klinkt na a l die jaren nog steeds penetrerend.
Dat Sinead O’Connor ook een vriend is van Brady, daar hoeven we geen uitleg meer over te geven. Met ‘In This Heart’ krijgen we een beklijvend aandeel in deze show geleverd door O’Connor. En dat je alleen met twee stemmen - ze krijgt assistentie van Paul- een gehele meute kunt stil houden wordt hier op fraaie manier gepresenteerd. Als je van mediteren houdt, dan is deze song ontegensprekelijk je partner.
Dat de grote bard van het Ierse lied, Van Morrison, hier niet mocht ontbreken stond als een paal boven water en met zijn eigen compositie ‘Irish Heartbeat’ liet hij het talrijk opgekomen publiek weten waarvoor dit begrip staat. De fans hadden dit onmiddellijk begrepen. Van Morrison in een goede bui, zeker weten wanneer het een thuismatch is.
De nummers van Paul Brady met zijn band zelf zijn pure juweeltjes om naar te luisteren. Wanneer je naar bv. ‘Believe In Me’, ‘Last Seen October 9th’ en ‘The Long Goodbye’ waarbij Rowan Keating mee het podium deelt, bekruipt je een bijzonder ontspannen gevoel, een gewaarwording die tot totale rust leidt.
‘The Vicar St. Sessions’ is als live-registratie een muzikaal welklinkend hoogstandje en hopelijk zullen de volgende ‘volumes’ zich elkaar snel opvolgen. Een voltreffer voor Proper Records.
Paul Brady zelf zal op 15 mei e.k. weer op het podium van Vicar St. Staan voor een eenmalig concert. Tickets kosten 38.05 €.

Alfons Maes (4½)

No matter what Brady is doing, he creates always musical surprises with equally surprising guests. This live recording of 'The Vicar St. Sessions – Vol. 1' is a musical masterpiece and hopefully the next 'volumes' will be available soon. A direct hit for Proper Records. Listen also to the quality of the recorded music which is awesome. Paul Brady himself will hit this stage again on May 15 for a single concert. Tickets available as from € 38.05.

Mr. Spaulding: Twelve Tribe of Israel

29/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:
CD 1

Unseen Eye
Mr. Lou
Twelve Tribes of Israel
Mankind
Tell Me
Raiders Posse
Mr. Spaulding
My Girl
True The Rain A Fall
Unseen Eye (12” Mix)
Unseen Eye (12” Dub)
Unseen Eye (Willy Dub)
Twelve Tribes of Israel (12” Mix)
Mr. Spaulding (12” Mix)
Tell Me (12” Dub)

CD 2

Sweet Lady
Sweet Lady (Version)
Vision
Vision (Version)
Plane Fare
Plane Fare (Version)
Fantastic
Fantastic (Version)
Skank In The Dance
Skank In The Dance (Version)
Come Now Youthman
Come Now Youthman (Version)
Clarks And Arrows
Push The Fire
The Ball
The Ball (Version)
Wounded Them
Wounded Them (Version)

Platenlabel
Hot Milk Records

Labelnummer:
MILKCDD8

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Niet gekend

Website Artiest
Mr. Spaulding

Mr Spaulding ofwel Renford Ferguson uit Clarendon, Jamaica nam zijn enige elpee op toen hij 19 was, dit ‘The Twelve Tribe of Israel’. Die werd opgenomen in de Aquarius studio’s in Half-Way-Tree in Kingston en in 1983 uitgebracht op het Roots Rockers label. Het is een bijna exclusieve uitstap in stem, drum & bass, met enkele hints van gitaar en orgel. Dit is minimalistische reggae en dancehall mogelijkheden. Deze dubbel-cd bevat een amalgaam van ritmes uit de Uk en uit Jamaica, en bezit enkele van de laagste basfrequenties. Iemand suggereerde dat Spaulding’s stem een talent in zich hield dat beroemder moest geworden zijn, maar het is nog niet te laat, en deze dubbel-cd kan daar iets aan doen. Het merendeel van deze catalogus is nog moeilijk te vinden en kost duur, dus is deze heruitgave welkom, bovendien staat er bijna alles op wat hij ooit opnam. Naast de studio-elpee en de bijbehorende singles en dubversies, bezit de bonusschijf een mengeling van singles die verschenen op het Kris Disk label, evenals andere 12 inches van het Roots Rockers label tussen 1983 en 1986. De eerste cd opent met de eerste song die hij ooit schreef, nl. ‘Unseen Eye’. De titeltrack is een ode aan de Rastafari denominatie, terwijl ‘True The Rain A Fall’ rare UFO signalen bezit en flessengeratel als percussie. Je moet van reggae houden, anders kan je dit niet appreciëren.

Patrick Van de Wiele (4)

The definitive collection of Mr Spaulding’s reggae catalogue.

Linval Thompson: presents the 12” Mixes Strong Like Sampson

29/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:
CD 1

Mr Big Shot – Linval Thompson
Sometime I Cry – Freddy McKay
Africa – Anthony Johnson
Stereograph Style – Jah Thomas
Rainy Days – Sammy Dread
Curfew – Linval Thompson
Morning Curfew (M. 16) – Papa Tullo
Wicked Intention – Barrington Levy
Morning Love – Sammy Dread & Papa Tullo

CD 2

Mr Boss Man - Linval Thompson
Stop Pushing Me Around – Ranking Trevor
Gonna Be Sorry - Freddy McKay
Natty Dread Nah Run – Barry Brown
Promised Land – Rod Taylor
She Rob And Gorn – Barrington Levy
Cat Call Francella – Papa Tullo
I’m A Dread Locks - Sammy Dread & Papa Tullo
Mr Collie Man - Linval Thompson

Platenlabel
Hot Milk Records

Labelnummer
MILKCDD9

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Niet gekend

De in Kingston, Jamaica geboren reggae en dub muzikant en producer Linval Thompson werd geboren op 12/10/1954. Hij groeide daar op, maar verbleef ook bij zijn moeder in Queens, New York. Rond zijn twintigste begon zijn muzikale carrière met een zelfuitgebracht nummer. Daarna wisselde hij Jamaica af met New York. In 1976 verscheen zijn debuut ‘Don't Cut Off Your Dreadlocks’, en twee jaar later verscheen de elpee ‘I Love Marijuana’ bij Trojan. Hij werkte tevens als producer met o.a. Dennis Brown, Cornell Campbell enz. en dat zowel op Trojan als op zijn eigen Strong Like Sampson en Thompson Koos labels. Tijdens de periode 1979 en 1980 bewaarde hij overigens zijn sterkste en luidste producties voor dat Strong Like Sampson label, waar overigens slechts enkele dozijnen 12 inches op uit kwamen. Iedere song op deze dubbel-cd is gepresenteerd in de originele 12 inch discomix. Sommige tracks hebben een uitgebreide dubversie, terwijl andere door Dj’s bewerkt werden. Dat is onder meer het geval voor Papa Tullo en Jah Thomas. Linval himself staat er zelf viermaal op, met ‘Mr Big Shot’, ‘Curfew’, ‘Mr Boss Man’ en ‘Mr Collie Man’. Maar er is meer, want daarnaast kan je Freddie McKay, Anthony Johnson, Sammy Dread, Barrington Levy, Ranking Trevor, Barry Brown, en Rod Taylor beluisteren. Bijna 2 uur muziek dus, en dat terwijl de originele exemplaren honderden ponden zouden waard zijn! Linval Thompson produceerde alles. Sommige songs gaan over hun afkomst zoals ‘Africa’, of over het beloofde land zoals ‘Promised Land’. Of over het geluidssysteem ‘Stereograph Style’. Op ‘Rainy Days’ wordt zowaar een refrein geleend uit ‘Rainy Days and Mondays’ van The Carpenters! Een puike verzameling dus voor de reggaeliefhebber!

Patrick Van de Wiele (4)

Nearly 2 hours of Music on this reissue, produced by the singer turned producer Linval Thompson. Excellent for lovers of reggae!

King Of The World: Live At Paradiso

29/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Messing With My Mind
On My Way Back Home
If You Want To Leave
Let’S Go Get Stoned
Bluesified
Evil Thing
Do It
Better Leave While You Can
Can’t Go Home
Number One
Broke And Lonely
Woman Across The River
Beating Like A Drum

Platenlabel
KOTW Records

Labelnummer
KOTW1505

Distributie
Bertus

Promo-agent
Broere Promo

Website Artiest
King Of The World

Voor 2014 moet het hoogtepunt voor deze ‘King Of The World’ zeker en vast de passage in ‘Paradiso’ zijn geweest waardoor het evident was om daar hun ‘live’ album op te nemen. Erwin Java (gitaar), Fokke de Jong (drums), Ruud Weber (bass) en Govert van der Kolm (Hammond& keyboards) hebben er zonder twijfel een ‘hell of a time’ opzitten tijdens hun concerttour van vorig jaar en dat voel je wanneer je dit album op je laat af komen.
KOTW werd opgericht in 2012 en hebben sindsdien hun sporen reeds verdient in de blues & roots wereld. Met deze ‘Live At Paradiso’ zijn ze in deze korte periode van hun bestaan reeds toe aan hun 3de album na ‘Can’t Go Home’ en ‘KOTW’. Eén van de sterke punten is zonder meer hun ‘live appearance’ en in hun thuisland zijn al vele festivals van hun ‘act’ getuige geweest. Kortweg op minder dan 3 jaar is dit een band die er staat, solide als een gesmeerde machine brengen zij blues die gespekt is van funk en soul maar zeker een harmonie blijkt te vinden tussen vlijmscherpe gitaarrifs en de monsterlijke sound van het Hammond orgel, een huwelijk dat meer dan geslaagd mag worden genoemd.
Voor de release party incluis met de CD presentatie valt de eer aan de ‘Rhyhtm & Blues Night’ te Gronigen op zaterdag 2 mei eerstkomend. Het zal daar zonder meer een feestje worden met deze KOTW want dit is blues of laten we stellen soulblues of van te houden en bij weg te dromen zoals je kan horen bij ‘If You Want To Leave’.
Met 13 nummers in het totaal zijn de meeste van deze prachtige songs van eigen hand en dat is niet ongewoon want kleppers als Erwin Java en Ruud Weber net als de rest hebben zeker hun sporen voordien reeds verdient zo speelde Erwin zelfs bij Herman Brood. Voor de covers op dit album maakten ze een keuze uit niet van de minsten zo is er het hemels mooie ‘Let’s Go Get Stoned’ van The Coasters uit 1965 maar welk we zeker kennen uit de periode van Ray Charles en waarvan Willie Mae Thornton aka Big Mama ook eentje heeft om duimen en vingers bij af te likken.
Bluesjes die daar zeker en vast naast mogen liggen is zonder meer ‘Bluesified’ van Ruud Weber maar zo is deze ‘Live At Paradiso’ rijk aan zulke mooie melodieën zoals ook ‘Can’t Go Home’ en dat zijn nummers waar verliefde hartjes innig dicht bij elkaar zullen kruipen. Niet getreurd ook ‘stevig’ is aan de orde zoals de Texasbluesje ‘Better Leave While You Can’ of het funky ‘Woman Across The River’.
Van mijnentwege hoeven deze KOTW niet lang te wachten om de studio in te trekken om zo weer een pracht van een album af te leveren maar voorlopig doen we het met deze uitstekende ‘Live At Paradiso’ en dus allen op 2 mei naar de Rhyhtm & Blues Night’ te Groningen.

Freddy Vandervelpen (4½)

Good blues is not so far away as you think…

Guy Verlinde: Better Days Ahead

29/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Better Days Ahead
Heaven Inside My Head
Wild Nights
Scared Ground
Into The Light
Learnin’ How To Love You
Call On Me
The One
Feel Alive
Release Yourself From Fear
Don’t Tell Me That You Love Me

Platenlabel
Dixiefrog

Labelnummer
DFGCD8773

Distributie
Parsifal

Website Artiest
Guy Verlinde

Met het aanpassen van zijn artiestennaam naar zijn echte naam ‘Guy Verlinde’ kon het niet anders of de release van een nieuw album kon niet uitblijven. Op het Dixiefrog label wordt nu deze ‘Better Days Ahead’ uitgegeven en dat moet dan weer een nieuwe mijlpaal zijn in het werk van deze multi-blues artiest. Net als bij zijn vorige ‘Inhale The World’ wordt dus ook dit album uitgegeven bij het prestigieuze Franse platenlabel waar ook in 2012 zijn live album ‘Plays Hound Dog Taylor’ werd gereleased. De officiële ‘New Album Tour’ begint eind april en zowat de ganse maand mei kan je Guy Verlinde wel ergens op een podium zien. Voor meer info verwijzen we graag naar de concertagenda op Keys and Chords.com.
Wanneer het om blues gaat moet deze Guy Verlinde in ons landje wel een ‘Oscar’ verdienen voor zijn intensieve inleving in deze muziekstroming. Wie deze Guy Verlinde nog niet kent vertoefde misschien wel een paar jaar in het buitenland want ik denk niet dat er hier nog een club bestaat waar hij nog niet op het podium heeft gestaan. Deze bluesman leeft en ademt blues en dat is niet verwonderlijk wanneer hij graag ‘de’ Marino als zijn mentor weet aan te halen. Je mag ook best het etiket ‘Blues Cameleon’ op deze altijd vriendelijk man kleven want zijn oeuvre is meer gevarieerd dan menig ander artiest. Zo heeft Guy Verlinde diverse projecten lopen waar hij zijn schouder onder zet en met eentje daarvan zagen we hem nog recent aan het werk. Zijn hommage aan Hound Dog Taylor is er eentje om duimen en vingers bij af te likken en eindigt steeds weer in een ongeëvenaarde ambiance of het afrodisiacum tegen een depressie zoals hij het zelf graag wil noemen. Is het nu met zijn gekende Gators, house rockers of als een ‘one man band’ overal niets dan tevreden gezichten wanneer zijn concerten eindigen. Voor de in de ‘vloanders’ geboren Guy is muziek maken gewoon zijn leven en al vanaf zijn jeugd was de bluesharp een instrument dat hem boeide en dat zal altijd zo wel blijven.
Veelzijdigheid is ook een grote troef van Guy en ook buitenlandse blues artiesten doen wat graag beroep op hem iets wat hij dan ook weer graag deelt. Hijzelf vraagt ook met de regelmaat aan anderen om met hem te spelen. De twee grootste troeven zijn weliswaar slide en bluesharp maar diegene die denken dat ze nu alles hebben gehoord van deze Verlinde zitten meteen bij deze ‘Better Days Ahead’ want dit is multi-blues of mogen we gewoon stellen dat dit de moderne blues is.
Alle 11 tracks die op dit album staan zijn van de hand van Guy Verlinde en hij is nuchter genoeg om te weten dat hij ook een meer dan goede songwriter is. Dus geen 11 nummers met harp en slide op het menu maar nummers die hij soms zelfs naar het singer-songwriter niveau wilt overhellen zoals de mooie ballad ‘Don’t Tell Me That You Love Me’ die als afsluiter dient op deze ‘Better Days Ahead’, een nummer dat wel een levenslied lijkt te zijn met o.a. een Luc Alexander op de gitaar en ook uit het verre Limburg komt Patrick Cuyvers meehelpen met zijn ‘beast’.
Wanneer er toch een bluesharp aan te pas komt doet Guy beroep om misschien wel onze beste smoelschuiver van het land, Steven Troch. Zijn inbreng vindt plaats op de nummers ‘Heaven Inside My Head’, ‘Wild Nights’ en ‘Learnin’ How To Love You’. Luc Alexander is voor het ganse album de gitarist van dienst en dan weten we ook dat de lat daarmee hoog ligt. Het befaamde Hammond orgel AKA ‘The Beast’ van Patrick Cuyvers brengt bij mezelf steeds weer iets teweeg en dat hoor je ook wanneer een blues nummer verrijkt wordt met deze nobele klanken zoals bij het prachtige ‘Scared Ground’ een song over het rauwe werkmansleven.
De liefhebbers van de meer sterke blues hoeven niet te treuren want met de opener ‘Better Days Ahead’ en zeker wanneer slide en harp elkaar kruisen op ‘Wild Nights’ komen ze aan hun trekken. Mijn favoriet van dit sterke veelzijdige album is ‘Call On Me’ antwoord aan diegene die nood hebben aan een vriend. Verder werkten nog mee aan dit album Wladimir Geels (bass), Frederick Van den Berghe (drums) en vocaal komen Gertjan Van Hellemont en Cleo Janse deze keur van muzikanten versterken.
Al bij al een album zoals ‘modern blues’ zou moeten klinken heden ten dage, stevig, meeslepend en bij wijlen pakkend en daarmee roep ik iedere bluesliefhebber op om Guy Verlinde zeker en vast te gaan steunen op één van zijn concerten voor deze ‘release tour’ en zo eindigen we met een simpele quote maar wel eentje dat onweerlegbaar is… The Blues Is Life (Brownie McGhee)

Freddy Vandervelpen (4½)

Gentlemen Rogues: A History So Repeating

29/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Your Armageddon
Empathy for the Devil
A little Respect
Thin as Thieves
Mocking Love out of Nothing at all
Cap in Hand

Platenlabel
End Sounds

Labelnummer
END 1037-2

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Vision Music Promo

Website Artiest
Gentlemen Rogues

Volgend op de hielen van hun titelloze debuut EP uit 2013, is deze pop/punkband uit Austin, Texas terug met weer een EP, met daarop 6 tracks. De band werd opgericht in 2010 en bestaat overigens uit 4 leden, en dat zijn: Danny Dunlap (zang, gitaar), Cordon Simons (zang, gitaar), Brandon Tucker (bas) en Josh Power (drums). Ze hebben al met andere bands zoals Smoking Popes, Lemonheads en The Dandy Warhols gespeeld. Pop/punk is nu eenmaal mijn ding niet, maar de openingstrack ‘Your Armageddon’ is opgewekt, met gitaarriffs. Dan volgt niet ‘Sympathy for the Devil’ van The Rolling Stones, maar ‘Empathy for the Devil’, ook al een energieke song. ‘A little Respect’ is een cover van Erasure, maar blijft rustiger, en zou echter deze keer zonder synthesizers, dicht bij het origineel staan. ‘Thin as Thieves’ en ‘Mocking Love out of Nothing at all’ geven er weer een lap op. Maar het is afsluiter ‘Cap in Hand’ dat voor mij het best uit de verf komt. Met deze tweede EP bevestigt de band dan ook uit het goede indie hout gesneden te zijn. Deze EP klinkt alsof de band live aan het werk is, met al die energie. Volgend jaar zou er weer een nieuwe EP uitkomen, en Dunlap zei: "We really like the EP format for several reasons. It’s redundant to talk about how ‘the digital age’ has changed the musical landscape, or short attention spans. However, these are both reasons we like EPs. They’re short blasts of music, and the listener doesn’t have to be burdened with a lengthy listen. It’s a quick experience. We want people to listen to the entire record, from start to finish. If you keep it short and sweet, then it’s more likely that will happen."

Patrick Van de Wiele (3½)

A second EP from this pop/punk band, filled with energy, that remind of their live shows.

Dana Fuchs: Songs From The Road – CD & DVD

29/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Bliss Avenue
Handful Too Many
Livin’ On Sunday
Now Did Things Get This Way
So Hard To Move
Summersong
Set In On Fire
Sad Salvation
Tell Me I’m Not Drinking
Rdents In The Attics
Nothin’ On My Mind
Vagabond Wind
Long Long Game
Keep On Walkin’
I’ve Been Loving You Too Long
Don’t Let Me Down
Bonus track on DVD: Love To Be

Platenlabel
Ruf Records

Labelnummer
RUF 2017

Distributie
V2 Records Benelux

Website Artiest
Dana Fuchs

Deze CD/DVD van Dana Fuchs zat maar recent in ons pakketje en dateert van begin maart 2014 toen deze in de Highline Ballroom in de ‘Big Apple’ werd opgenomen. Deze ‘Songs From The Road’ kadert in een reeks die werd uitgebracht door onze vrienden van Ruf Records, een reeks waar ook deze van o.a. Coco Montoya en Mike Zito zijn in terug te vinden. Het bespreken van dit album was nu niet meteen een obstakel maar het bekijken van de bijbehorende DVD was een ander paar mouwen want televisie kijken is niet meteen één van mijn favoriete bezigheden dus kwamen er uiteraard nog enkele weken vooraleer ik me lui in de zetel kon neerploffen want op deze DVD stond ook nog een nummer op dat niet op de CD was terug te vinden.
Dana Fuchs heeft een tijdje aan de weg moeten timmeren alvorens de poort naar Europa volledig werd geopend voor haar energieke en explosieve verschijning. We schrijven 2007 toen ik vanuit NY haar DVD ‘Live From DVD’ mocht ontvangen waar uiteraard ook een CD van te verkrijgen is. Deze DVD bracht ons een Dana Fuchs die toen ook meer richting jazz vertoefde met een rustig ogend concert en met nummers als ‘I’d Rather Go Blind’ en ‘Songbird’ en dus was haar opwachting op het podium van Peer des te verrassender want daar kregen we opeens een wilde deerne te zien die in een mum van tijd heel de wei op haar hand wist te krijgen met hoogtepunten als ‘Papa Was a Rollin’ Stone’ en de kraker ‘Helter Skelter’ van de kevers uit Liverpool wat toen resulteerde in een quote… “dit is een vrouw met ballen!”
De daaropvolgende festivals en jaren kregen we duidelijk niet genoeg van deze Dana Fuchs en heel wat podia zouden volgen. Maar er schuilt natuurlijk zoiets van ‘overkill’ in door het veelvuldig optreden in een klein landje als België maar de rustperiode is nu wel over en zo is na het bekijken en beluisteren van deze ‘Songs From The Road’ de honger weer aangewakkert.
Dit album telt 16 nummers (+1 op DVD) en weerspiegelt de ‘soul’ van Dana Fuchs want haar pad is niet meteen bestrooid met rozen en dat kan je ook afleiden uit de teksten bij haar nummers. Het merendeel op deze schijf is geschreven door Dana in samenwerking met haar toeverlaat gitarist Jon Diamond. Uiteraard is een optreden in haar ‘homeland’ nog ietsje specialer want hier maakt Dana gebruik van backing vocals die hier gekscherend ‘The Screaming Sirens’ worden genoemd en bestaan uit Elaine Caswell, Nicki Richard en Bette Sussman. Buiten de reeds vermeldde Jon Diamond bestaat haar personeel verder uit Matt Beck (guitars), Jack Daily (bass), Pete Levin (keyboards) en Joe Daley (drums).
Ook al staat deze Dana Fuchs bij ons gekend voor haar krachtig en ver dragende stembanden, ook haar show mag er steeds weer wezen. Op dit album gaat er het iets minder explosief aan toe met nummers als ’Now Did Things Get This Way’ en ‘Set In On Fire’ buiten beschouwing gelaten en zeker bij ‘Rodents In The Attic’ krijgen we terug dat ruige schurende timbre van Dana Fuchs.
Mooi zijn zeker ook het funky ‘Livin’ On Sunday’ dat mede door de tekst ook een beetje gospel meekrijgt geruggesteund door ‘The Screaming Sirens’ wat ook hoorbaar is bij ‘Summersong’. Ook de ballads ‘Sad Salvation’ en ‘Vagabonds’ zijn van een uitzonderlijk hoog niveau en zeker de eerste zal niet misstaan bij het wekelijks bezoek aan de ‘paster’. De zeldzame covers komen bij het einde met ‘soulmeester’ Otis Redding zijn ’I’ve Been Loving You Too Long’ waarbij de credits (voor de criticasters) ook gaan naar Jimmy Butler. Finaal komt er aan dit concert een einde met de van Lennon/McCartney geleende prachtige ballad ‘Don’t Let Me Down’ en zo weten we zeker dat Dana een fan is van de ‘Fab Four’.
“People haven’t always been there for me but music always has” (Taylor Swift)

Freddy Vandervelpen (5)

Threestyle feat. Magdalena Chovancova: Get It

25/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:
Just For Fun
Straight Ahead
Stories From The Reef
Vintage One
Get It
While On The Beach
Soul Candy
Red Squirrel
Singapore Nights
Droppin The Box
Funky Lights

Platenlabel
WeloveMusic Records

Labelnummer
WLM LC29003

Distributie
CD Baby

Website Artiest
Threestyle

In 2013 besprak ik zowel de cd ‘Feel The Vibe’ van deze Duitse jazzgroep, evenals het soloalbum ‘Moving Up Quickly’ van saxofoniste Magdalena Chovancova. Zij komt oorspronkelijk uit Tsjechië, en speelde al op zesjarige leeftijd piano. Later kwamen daar sax en fluit bij. Als teenager won ze verschillende nationale wedstrijden, en begon met andere bands rond te toeren. Na haar studies verhuisde ze naar Beieren, waar ze in 2000 met Robert Fertl (gitaar, bas, trompet) en haar tweelingzus Gabriela (drums, vibrafoon) de band Threestyle oprichtte. In 2009 stichtten ze hun eigen label, WeloveMusic Records, en toeren ze de wereld rond. Hun nieuw album werd opgenomen werd opgenomen in smooth jazz gitarist Paul Brown’s Funky Joint studio in Los Angeles. Uiteraard speelt Brown mee op de cd, en saxman Boney James stak ook een handje toe. De eerste single ‘Just For Fun’ opent de cd, relaxed en melodieus, waarna het al even luchtige ‘Straight Ahead’ erop volgt. ‘Stories From The Reef’ klinkt al even ontspannen, maar ‘Vintage One’ gaat er funky tegenaan. De titeltrack werd gearrangeerd door Brown & James, en laat Magdalena soulvol horen. ‘While On The Beach’ is weer relaxed, terwijl ‘Soul Candy’ de funky toer opgaat. ‘Red Squirrel’ is zacht en mooi nummer, terwijl een trip naar het zalige ‘Singapore Nights’ zeer op mijn verlanglijstje staat. Het tempo blijft mid met ‘Droppin The Box’, terwijl de bonustrack ‘Funky Lights’ vette funk neerzet. Dit album ligt beter in de markt dan zijn voorganger, met zachte smooth jazz en funky stuff, die het beluisteren meer dan waard zijn!

Patrick Van de Wiele (4)

Soft smooth jazz and funky stuff, that are worth to listen to!

The Dream: Get Ready

25/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:
Green Things (From Outer Space)
Emptiness Gone
Ain’t No Use
Driftin’
I’m Counting On You
Night Of The Lonely Organist And His Mysterious Pals
You
You’re Right About Me
Hey Jimi
Do You Dream
Dead Man’s Tale

Platenlabel
RPM Records

Labelnummer
Retro 964

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
The Dream

We weten stilaan dat in de Scandinavische landen ook muzikaal talent zit. Dat heeft ABBA reeds bewezen want wie deze band niet kent heeft blijkbaar zijn leven door gebracht op een vreemde planeet. Finland staat dan weer bekend als een bakermat van metalgeweld maar ook A-Ha uit Noorwegen wist in het verleden meermaals het muziekminnend landschap te overtuigen van hun kwaliteiten. En geloof me, A-Ha is met een comeback bezig en de geruchten over een mogelijke reünie van het Zweedse succesrijke ABBA worden met de dag reëler.
In 1967 liet een progressieve band uit Noorwegen van zich horen. The Dream waren pioniers in Noorwegen in dit genre en met hun enige album ‘Get Ready’ tastten ze de toen nieuwe, uitgebreide muzikale grenzen af.
The Dream bestond uit Christian Reim (keys), Tom Karlssen (drums), Hans Marius Stormoen (bass) en Terje Rypdal (gitaar).
Wat voor sound produceerden deze kerels? Ze vonden hun inspiratie in het psychedelische werk van de Beatles en lieten zich ook leiden door het gitaargeweld dat Jimi Hendrix toen produceerde maar tijdens de eerste dagen klonken ze een beetje als het Jimmy Smith Organ trio. De snijdende gitaarpartijtjes van Terje zorgde ervoor dat hun sound helemaal anders ging klinken.
11 nummers die baden in een sfeer die zo populair was tijdens de Summer of Love en we gingen even op zoek naar de betere nummers. ‘Ain’t No Use’ en het ietwat psychedelische bluesy ‘I Count On You’ zijn songs waarvoor we onze oren niet afdekken. Het eerste is pure underground in de hoogste versnelling terwijl met het bluesje een vitesse lager wordt geschakeld. Terje laat zijn gitaar op knappe overtuigende manier klinken. In datzelfde slowstraatje werd ‘You’ opgetrokken en de keys krijgen hier het voorrecht van een solouitstapje. Met ‘Hey Jimi’ en dus niet niet ‘Hey Joe’ brengen ze een ode aan Hendrix versie van ‘Hey Joe’. Het is net géén cover geworden maar luister hier aandachtig naar en je krijgt een vaag vermoeden dat je toch naar dit nummer te zitten luisteren.
The Dream was zoals veel andere bands een kort leven beschoren maar ze waren in hun eigen land toch een ‘supergroep’. Denk hierbij dan aan die Britse band met ongeveer dezelfde naam, Cream, en je weet wat voor bier deze mannen brouwden.

Alfons Maes (3½)

King King: Reaching For The Light

25/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Hurricane
You Stopped The Rain
I’m Waking Up
Rush Hour
Crazy
Lay With Me
Just A Little Lie
Take A Look
Stranger To Love

Platenlabel
Manhaton Records

Labelnummer
Hatman 2038

Distributie
Bertus

Promo-agent
Broere Promo

Website Artiest
King King

Toen Alan Nimmo deze King King oprichtte was voor ons niet meteen de reden duidelijk omdat de ‘Nimmo Brothers’ toen en nu nog steeds een waanzinnig succes zijn als ze optreden. Het gelijk ligt dan wel bij Alan want ondertussen is deze King King een groep volledig buiten de ‘Nimmo Brothers’ geworden. Met bij het debuut een EP met de naam ‘Broken Heal’ volgde al vlug 2 succesvolle studio albums met in 2011 ‘Take My Hand’ waarop ook het nummer ‘Broken Heal’ is terug te vinden. In 2013 volgde dan ‘Standing In The Shadow’ en met diezelfde frequentie van 2 jaar volgt nu het 3de studioalbum.
Op deze ‘Reaching For The Light’ is ook het derde album bij Manhaton Records en hierop vinden we 9 tracks terug die bijna zo goed als allemaal zijn geschreven door de voltallige band en dat zijn buiten Alan Nimmo ook nog steeds Lindsay Coulson op de basgitaar die er vanaf het begin al bij is. Op de drums en percussie krijgen we Wayne Proctor en op de keys is er Bob Fridzema. De officiële release van deze nieuwe is voorzien op 5 mei 2015.
King King heeft ondertussen ook al wel wat geschiedenis geschreven sinds hun bestaan en zeker 2014 was voor deze band tijdens de British Blues Awards een triomf. De richting van deze King King is niet louter de stevige bluesrock die Alan samen met zijn broer Stevie pleegde te brengen maar sinds het bestaan is er bij King King ook meer blues en soul in de nummers geslopen al blijft het geheel nog steeds stevig. Zo krijgen we hier met de ballad ‘Lay With Me’ een pareltje om naar te luisteren en te koesteren.
Opener van dit album is het stevige ‘Hurricane’ waarvan Alan denkt dat dit het logische gevolg is sinds ze na ‘Standing In The Shadows’ steeds aan progressie winnen. Met ‘You Stopped The Rain’ wilde Alan Nimmo zijn verhaal kwijt over de tragedie toen zijn broer enkele jaren geleden door keelkanker werd getroffen maar ondanks het leed dat in dit nummer wordt verwerkt is dit toch lekker om naar te luisteren.

Deze ‘Reaching For The Light’ werd opgenomen in de ‘Superfly Studios’ in Ollerton en biedt ons een variatie waardoor King King zelfs het grotere publiek kan bereiken. Met stevige rock nummers zoals ‘Crazy’ maar ook met heel wat funk in ‘Just A Little Lie’, het soulvolle ‘Stranger To Love’ of de tegen gospel aanleunende ‘Lay With Me’. Fan hoeven we niet meer te worden want de energie die de broertjes tijdens hun optredens overbrengen geeft Alan Nimmo hier gewoon door bij deze King King.

Freddy Vandervelpen (5)

Elliott Murphy: Aquashow Deconstructed

25/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Last Of The Rock Stars
How’s The Family
Hangin’ Out
Hometown
Graveyard Scrapbook
Poise’N’ Pen
Marilyn
White Middle Class Blues
Like A Great Gatsby
Don’t Go Away

Platenlabel
Blue Rose Records

Labelnummer
BLU DP0654

Distributie
Sonic RendezVous

Promotion
Klanderman Promo

Website artiest
Elliott Murphy

De afgelopen decennia heeft de naar Frankrijk uitgeweken rocktroubadour nog enkele bijzonder fraaie werkstukken afgeleverd maar voor echt memorabel werk dat de vergelijking met het betere werk van seigneurs als Dylan, Reed en Springsteen doorstaat moeten we toch meer dan veertig jaar terug in de tijd gaan.
In ’73 , Murphy was toen 24 en zat samen met zijn broer Matthew, die met drummer Gene Parsons de ritmesectie vormde, in LA aan zijn eerste langspeler te sleutelen. Uiteindelijk belandt het muzikale gezelschap in The Record Plant in New York. Tijdens de opnamesessie werkten The New York Dolls op de benedenverdieping aan hun tweede werkstuk. ‘Aquashow’ noemde de jonge blonde zanger zijn debuut, naar de waterballetshow van zijn vader in Long Island. en hoewel het predicaat klassieker hier geenszins misplaatst is bleef de grote doorbraak uit, de hulp van een notoir bewonderaar als Lou Reed mocht niet baten. Murphy was door de platenfirma ingehaald als de nieuwe Dylan. De bijdragen van Frank Owens Dylans toetsenman op ‘Like A Rolling Stone’ kleurde ‘Aquashow’ in niet geringe mate en evenals Bawbs schuwt Murphy het gebruik van de harmonica niet.
Helaas kwam ene Springsteen in die periode aanzetten met ‘Born To Run’ en niemand had interesse voor de prachtige Lp’s van Murphy. Weliswaar had Murphy niet de mystieke uitstraling van Dylan noch de kracht van de jonge Springsteen of de overtuigingskracht van Reed. Het songwerk van de jonge blonde God daarentegen verbleekt geenszins bij dit gezegende trio, getuige de tien songs van het debuut.
Wellicht zijn slechts een handvol ingewijden vertrouwd met het oorspronkelijke songwerk van ‘Aquashow’ maar dat helpt om onbevangen naar de nieuwe versies te luisteren. Dat blijft ruim vier decennia na datum een ware openbaring. De fel, gedreven opener ‘The Last Of The Rock Stars’ en ‘White Middle Class Blues’ zijn vaste waarden op de setlist van Murphys concerten en ‘Hangin Out’ en ‘Graveyard Scrapbook’ blijven dicht bij de originele versies terwijl het ironische ‘Hows The Family’ en ‘Hometown’ moeiteloos overeind blijven. De afsluiter ‘Don’t Go Away’ klinkt sterker dan ooit. Murphys zang die ondertussen duidelijk aan kracht gewonnen heeft komt overigens geheel terecht meer op de voorgrond dan bij het ruimer georkestreerde origineel.
Murphy neemt nagenoeg de volledige instrumentatie op zich, voortreffelijk geflankeerd door Olivier Durand ,zijn vertrouwde gitarist. Opmerkelijk is dat zoon Gaspard die de productie van ‘Aquashow Deconstructed’ in goede banen leidt ondertussen 24 jaar is, even jong is als vader toen die de oorspronkelijke versie inblikte. Dat de songs op ‘Aquashow Deconstructed’ ruim veertig jaar na datum nagenoeg niets aan zeggingskracht inboeten is veelbetekenend. Geen vrijblijvende nostalgietrip maar een uiterst geslaagde rehabilitatie van een lang vergeten klassieker.

Cis Van Looy (4)

Carlos Elliot Jr.: Raise The Fire America

25/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Heat On Fire
Raise The Fire America
Shake Your Body On The Dance Floor
Ritual Fire
Dance With Me
Drums & Fire
Right In Your Heart (Paramãtmã)
Black, White or Native, We’re All Americans
Take a Ride With Me
Oh My Lord
Bonus track:
Hill Country Stomp

Platenlabel
Independent

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Carlos Elliot Jr.

Meestal moeten we blues en roots artiesten uit Zuid-Amerikaanse of ook wel Oost-Europa gaan zoeken bij de ‘kleinere’ agentschappen en dan is ‘klein’ zeker niet neerbuigend bedoeld want het zijn die kleinere agenten die nog voor de volle 100% hun schouders onder redelijk ongekende bands en/of artiesten willen of durven te zetten. Zeker niets mis mee want zo leren wij ook nog wel eens iets anders kennen en voor het merendeel zit daar zelfs veel goeds in verborgen. Zo is er Ozzy van der Loo die werkzaam is in Nederland en met zijn agentschap Chulahoma-Music al aardig wat goeds in huis heeft om te beginnen met deze uit Colombia afkomstige Carlos Elliot Jr.
Carlos Elliot Jr. is ook gekend met zijn groep ‘The Cornlickers’ maar met deze ‘Raise The Fire America’ komt hij naar voren als een ‘Power Blues Duo’ samen met drummer Raul Garcia aka ‘The Beat Machine’. Carlos Elliot Jr. is een autochtoon uit Colombia Hills maar probeert het als bluesman toch te maken in de States en daar buiten. In het zuiden van Amerika wordt deze Carlos wel aanzien als de pionier van de ‘Hill Country Blues’ en mede door zijn achtergrond is zijn stijl een beetje een ‘blend’ van verschillende strekkingen maar steeds in de geest van blues. Reeds van in zijn jeugd werd blues muziek een deel van zijn leven en speelde hij toch al met heel wat grote namen.
Na zijn vorig album ‘Mystic Juke-Joint Blues’ dat hij nog samen met ‘The Cornlickers’ uitbracht werd het tijd voor iets nieuws. The Cornlickers waren ook de laatste band van de legendarische Big Jack Johnson die ook een prediker was van rauwe elektrische Delta blues iets wat Carlos Elliot Jr. met zijn ‘Power Blues Duo’ nu wil verder zetten. Geïnspireerd door de country blues uit het noorden van de Mississippi schreef hij 9 van de 11 nummers die zijn terug te vinden op deze ‘Raise The Fire America’. Net zoals vele Zuid-Amerikanen is God niet ver weg waardoor Carlos ook predikt dat blues muziek ontstaan is uit gospels en spirituals. Het is juist die connectie waarvoor hij veel respect toont en zo draagt hij dit album op aan de ‘Lord’ en moeder natuur.
‘Drums & Fire’ zijn zowat de sleutelwoorden voor dit album dat na een speciale intro toekomt aan de titeltrack. ‘Raise The Fire America’ is dan meteen een up-tempo waar de slide die eigen is aan de Delta Sound samen met de beats van ‘The Beat Machine’ opzwepend werken vanaf ‘note one’ zoals ook bij ‘Ritual Fire’. ‘Shake Your Body on The Dance Floor’ is ook meeslepend maar hoort hier niet thuis is het rijtje van ‘Power Blues’ maar heeft een lekkere funky beat.
Dat in Colombia ook andere instrumenten de toon zetten voor hun ‘native music’ horen we duidelijk bij ‘Drums & Fire’, een kort instrumentaaltje van amper 1 minuut waarbij we een conversatie te horen krijgen tussen de drums en een ‘fife’ dat een fluit is die gerelateerd is met de ‘piccolo’ waarbij een geoefend speler tot 3 octaven kan laten horen. Ook met ‘Right In Your Heart’ en ‘Black, White or Native, We’re All Americans’ zitten we meer op het spoor van de Zuid-Amerikaanse strekking van de blues waarbij zeker de laatste richting protestsong uitgaat.
Voor ‘leentje–buur’ ging Elliot Carlos Jr. grasduinen in het oeuvre van T-Model Ford en met deze ‘Take a Ride With Me’ zitten we dan meteen volop in de rauwe Delta. Ook voor de bonus track zitten we ‘safe’ voor wie liefhebber is van deze Mississippi sound want van RL Boyce brengt hij een instrumentale oorwurm die het zeker en vast ‘live’ zeer goed zal doen, eentje in de rij van de ‘JLH boogie’ uit de ‘At The Whisky à Go Go’ van Johnny Rivers, een eindeloze maar integrerende mooie Delta boogie.
Carlos Elliot Jr. is en blijft Colombiaan maar met stevige wortels in de blues en deze ‘Raise The Fire America’ is van meer dan goede kwaliteit zowel wat opname als inhoud betreft en dus klaar voor onze Europese podia.

Freddy Vandervelpen (4)

Russell Suereth: Spiritual Haven

23/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

A Magic Flight
Distant Voices
Glimmer of Light
Night Dances
Swirling Spice
Nightingale Rushes
Notions Astir
Sudden Awareness
Red Moon Calling
Red Moon Rising
Realization
The Village Breathes

Platenlabel
Haven Tone Records

Labelnummer
HTR1501

Distributie
CD Baby

Promo-agent
The Creative Service Company

Website Artiest
Russell Suereth

De elektronische keyboardspeler Russell Suereth promoot universele spiritualiteit met zijn originele, instrumentale muziek, die New Age en wereldmuziek & fusion vermengt. “I believe people all over the world need spiritual havens,” zei hij. “Of course some people find this in physical places such as churches, temples or sacred sites, but with the right mind-set it can also be in a car, on a couch, in your home or in an office. The most important aspect is that people from all nationalities, cultures and countries need to be able to find a sense of spirituality within themselves and feel safe to go there. Religion and belief in a Higher Power is a matter of personal choice, but spiritual meditation is universal and can also encompass a person’s own spirit as well as nature and the world around us. I believe music can aid people in finding and connecting with their spirituality, which, in turn, can contribute to a healthier lifestyle and a fuller sense of well-being.” Russell is steeds muzikaal geweest. Op zijn negende begon hij aan vier jaar gitaarlessen, vormde een garage band en begon muziek te schrijven. Hij is blijven gitaar spelen, en begon tijdens de jaren ’80 en ’90 naar New Age muziek te luisteren. Het gevolg daarvan was dat hij meerdere instrumenten wou betrekken in zijn muziek. Op het einde van de jaren ’00 kwam hij in aanraking met het keyboard, en nu gebruikt hij synthesizers, samplers en computers. Hij is tevens de bedenker van ‘Music of Spiritual Places’, een reeks video’s over spirituele plaatsen in de wereld.
Op zijn nieuw album gebruikt hij zowel Westerse instrumenten als exotische, zoals duduk, guzheng, grand marimba, koto, oud, krin en etnische drums. Hij componeerde 12 tracks, mixte en produceerde ze. Soms is die zeer ritmisch, zoals ‘A Magic Flight’, die je het gevoel moet geven dat je vliegt; of doet ze denken aan afgelegen plekken zoals ‘Distant Voices’ en ‘The Village Breathes’. Daarentegen symboliseert ‘Swirling Spice’ een bazaar uit het Midden Oosten, en ‘Night Dances’ precies wat de titel zegt. ‘Red Moon Calling’ en ‘Red Moon Rising’ gaan dan weer over onze spirituele connectie met de Maan. Een album met muziek die je dus naar hogere sferen moet tillen. En daar moet wel de tijd voor nemen.

Patrick Van de Wiele (4)

An album with Music to uplift your spirits. But you must take the necessary time for that.

Paul Revere And The Raiders: Revolution

23/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Him or Me (What's It Gonna Be?)
Reno
Upon Your Leaving
Mo'reen
Wanting You
Gone - Movin' On
I Had a Dream
Tighter
Make It With Me
Ain't Nobody Who Can Do It Like Leslie Can
I Hear a Voice

Extra Tracks:

Ups And Downs
Try Some Of Mine
Legend Of Paul Revere
Him Or Me – What’s It Gonna Be
Reno
Upon Your Leaving
Mo’Reen
I Had A Dream
Tighter
I Hear A Voice

Platenlabel
Now Sounds

Labelnummer
CRNOW53

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Paul Revere And The Raiders

Wie Paul Revere zegt weet meteen dat het niet alleen om dIe Amerikaanse rockband gaat maar dat deze Paul Revere ook echt bestaan heeft. Hij was van beroep zilversmid maar werd een grote held tijdens de Onafhankelijksoorlog (1775-1783) in de VS. Wie ooit Boston heeft bezocht vindt daar een mooi beeld ter nagedachtenis van deze man.
Maar nu terug naar deze Paul Revere en zijn kornuiten, een band die in de tweede helft van de jaren zestig vrij aanzienlijk succes kende. Misschien doen deze titels een belletje rinkelen wanneer ik ‘Kicks’, ‘Hungry’ en/of ‘Him Or Me – What’s It Gonna Be?’ opnoem. En alleen deze laatste titel vinden we terug op deze nieuwe uitgave.
Paul Revere zelf overleed vorig jaar op 4 oktober 2014 maar het was vooral de charismatische Mark Lindsay die in de band een voorname rol ging spelen als zanger.
‘Revolution’ verscheen origineel in 1967 toen de band op de piek van zijn populariteit zat. Wat vooral in de muziek opvalt is dat ze voor een meer experimentele aanpak kozen maar zonder zichzelf in een verdomhoekje te duwen.
In de studio vonden we o.m. ook nog Ry Cooder, Hal Blaine, Jim Keltner, Taj Mahal, Glen Campbell, Van Dijke Parks om er maar enkele te noemen. En ‘James Bond’ was ook van de partij maar nu bewapend met een bassgitaar ipv een pistool. We krijgen bij deze release 10 extra tracks waarvan drie niet op de originele vinyl terug te vinden zijn.
Van de nummers die we hier te horen kregen waren het vooral het openingsnummer ‘Him Or Me – What’s It Gonna Be’ dat met frivole gitaarriffjes opent en het ietwat bluesy getemperde ‘Reno’ dat onze aandacht trok. Een slow dansen doen we graag op de tonen van het prachtige ‘Upon Your Leaving’, meteen een nummer waarin de gitarist even op het voorplan treedt. Dit nummer werd ook als b-kant van de single ‘I Had A Dream’ uitgebracht en dat we hier ook op de cd terugvinden. ‘I Hear A Voice’ is helemaal opgetrokken rond een ietwat resonerende begrafenis tune en de inspiratie voor dit nummer kwam uit de hoek van de Beatles, nl. ‘Sgt. Pepper’. ‘Ups And Downs’ is de eerste extra track en zit in een poppy jasje terwijl ‘Try Some Of Mine’ me dan weer even liet terugdenken aan het glorieuze begin van de Turtles. Als beste extra track ga ik voor 100% voor ‘Legend Of Paul Revere’ en dan stel ik me weer de vraag waarom dit niet op hun originele langspeler staat?
De overige tracks zijn gewoonweg stereomixes van de o.m. ‘Reno’, ‘Him Or Me – What’s It Gonna Be’, ‘Upon Your Leaving’, ‘Mo’reen’, ‘I Had A Dream’, ‘Tighter’ en ‘I Hear A Voice’.
Helaas was voor deze Amerikaanse band geen lang leven beschoren maar ze sloegen er toch in om tijdens hun korte doch turbulente passage met ‘Indian Reservation’ een nummer-1 hit te noteren in 1971. Ze waren ook bekend voor hun steeds speciale, opvallende pakjes die ze droegen, iets wat Paul Revere zelf tot aan zijn dood is blijven doen. Zeker een langspeler die deel uitmaakt van ons cultureel erfgoed maar je moet wel open staan voor het soort muziek dat deze kerels maakten.

Alfons Maes (4)

Momoiro Clover Z: Battle and Romance

23/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Z Densetsu ~Owarinaki Kakumei~
Contradiction
Mirai Bowl
Wani to Shampoo
Pinky Jones
Kimi no Ato
D’ no Junjou
Amenotajikarao
Orange Note
Ikuze’! Kaitou Shoujo
Stardust Serenade
Kono Uta
Momoclo no Nippon Banzai!

CD2

Alle titels werden ad random vertaald via Google Translate
The Sun And The Dimple
Fall Into Me
Is… Love?
???
Gift of thanks

Platenlabel
Cleopatra Records

Labelnummeze
CLP-2240-2

Distributie
Cleopatra Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Momoiro Clover Z

Dit is de andere Cleopatra release en meteen een dubbelaar. De line-up van deze meiden groep bestaat uit Kanako Momota, Shiori Tamai, Ayaka Sasaki, Momoka Ariyasu en Reni Takagi.
Toch nog even melden dat deze jongedames zeer hard geïnspireerd werden door het nog steeds immens populaire anime-genre (noem het ook maar Manga) en vergelijkingen met enkele van deze karakters maken steeds deel uit van hun live performances en werden ook vrij vaak gebruikt in hun videoclips.
In 2011 kwam dit debuut op de markt en viel meteen in de prijzen. Ze wonnen hiermee de grote prijs tijdens het Japanse ‘4th CD Shop Awards’. Zegt dit reeds iets over de kwaliteit van hun werk? Ja en neen, want gans Japan kan zich niet vergissen, dat is een feit maar of hun muziek hier in Europa een afzetmarkt zal vinden is zeer twijfelachtig.
Momoiro Clover Z is niet zomaar een idolengroep –de meiden mogen gerust gezien worden, dat staat als een paal boven water- maar ze zijn ook één van de grootste live performers in Japan.
De tweede cd bevat solowerk van ieder lid van de band.
‘Battle And Romance’ is een dubbelaar en weer is het moeilijk om hier een gestructureerde mening over te hebben gezien alles weer in het Japans is, zowel de vocalen als de tekst in de jewel case.
Van de songs op de eerste cd waren het vooral ‘Z Densetsu ~Owarinaki Kakumei~’, ‘Mirai Ball’ en het rustige ‘Kimi no Ato’ momenten om even proberen aandachtig beluisteren. Zeker deze laatste zou wel een eens serieuze hit kunnen worden… mochten de meiden er over nadenken om dit in het Engels uit te brengen. ‘Orange Note’ is dan weer zo’n typisch nummer voor de hedendaagse generatie die graag van een vervelende, banale upbeat houden.
Dit album, plus de solo nummers van elk individueel lid, weerspiegeld een pallet aan grote verscheidenheid maar ik denk dat ik nooit een fan van hen zal worden. Mochten ze het inderdaad overwegen om eens met iets Engels uit te pakken, dan vermoed ik wel dat dit perspectieven voor hen biedt en niet alleen in Japan.

Alfons Maes (3½)

Johanna Börjeson: Bara Är

23/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Du ser förbi mig
Vit va
Du vet (att jag dör)
Om
För nära
Det gör sa ont

Platenlabel
Dwarf Records

Labelnummer
DR0114

Distributie
Hemifran

Promo-agent
Niet gekend

Website Artiest
Johanna Börjeson

Uit Stockholm, Zweden komt het geluid van singer-songwriter Johanna Börjeson. Zij pleegt muziek in het folk en countryrockgenre. Via haar songs wil ze verhalen vertellen over haar jong leven, evenals over haar alledaags bestaan met haar man en 3 kinderen. Haar muzikale carrière ving al vroeg aan, want vooraleer ze zeven werd, ontdekte ze muziek en songwriting via de piano. Haar passie voor muziek stuurde haar enerzijds als celliste in verschillende orkesten, terwijl anderzijds als zangeres in verschillende koren en bands. Ook fungeerde ze als achtergrondzangeres, zowel live als in de studio. Zo zong ze met Roger Waters (Pink Floyd) en Robbie Williams. In 1995 begon ze aan de studie van muzieklerares aan de Royal Academy of Music, en na 4 jaar kon ze aan de slag. Ze vond het echter moeilijk om haar taak als moeder te combineren met zingen, aldus koos ze voor haar gezin. Nu wil ze daar echter verandering in brengen, nu ze 40 geworden is, en hier is haar debuut EP. Van de teksten begrijp ik echter niks, sorry, ik ken geen Zweeds, maar de liedjes zijn melodieus. Haar man Björn speelde gitaar, bas, zong samen met haar op de achtergrond, en produceerde de schijf. Johanna speelt zelf de cello. De songs situeren zich zoals eerder gezegd op folk en countryrock gebied.

Patrick Van de Wiele (3½)

This debut EP from Sweden contains folk and country rock from an unknown singer-songwriter.

Rusty Crutcher: Romances Latinos

23/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

All and Nothing (Todo y Nada)
Here’s to Life (Gracias a la Vida)
What a Difference a Day Makes (Cuando Vuelva A Tu Lado)
I Miss You (Te Extraño)
Delirious (Delirio)
Black Orpheus (Manhã de Carnaval)
I Know You’ll Come Back (Yo Sé que Volverás)
Without You (Sin Ti)
Night Watch (Noche de Ronda)
The Boat (La Barca)
Unforgettable (Inolvidable)

Platenlabel
Emerald Green Sound Productions

Labelnummer
EG8412.2

Distributie
CD Baby

Promo-agent
Niet gekend

Website Artiest
Rusty Crutcher

De Amerikaanse componist, producer, multi-instrumentalist en uitvinder Rusty Crutcher heeft sinds 1987 al 9 albums uitgebracht. Zes daarvan maken deel uit van de ‘Sacred Sites Series’ en werden opgenomen op heilige en spirituele plaatsen zoals Glastonbury, Engeland; Machu Picchu, Peru ten tijde van de Harmonic Convergence, dierengeluiden uit de Amazonestreek; een equinox in Chaco Canyon, New Mexico; dierengeluiden en de oceaan ten tijde vaneen totale zonsverduistering in La Paz, Baja California; en geluiden uit de Great Serpent Mound, een plek van Indianen in zuid Ohio. Daarnaast heeft Rusty 3 smooth albums uitgebracht. Hij begon zijn muzikale carrière met de studie van blaasinstrumenten, compositie en theorie o.l.v. een lid van de Glenn Miller Band. Daarna behaalde Rusty zijn bachelor aan de Southern Methodist University in Dallas. En hij studeerde nog verder in New York City, waarna hij naar L.A. verhuisde. Daar speelde hij sax en andere blaasinstrumenten voor film, tv enz. Hij heeft opgetreden met Alphonse Mouzon (Weather Report), The Emotions, Ronnie Laws, Asleep at the Wheel, de Elvis Bishop Band, the Coasters, The Drifters, Santa Fe Orchestra, en Bob Hope. In het begin van de jaren ’80 begon hij ook met sampling. Hij verhuisde nog enkele malen en woont nu in Kentucky. Na meer dan 10 jaar brengt hij een nieuw album uit, dat de muzikale bijdrage van de Latijns-Amerikaanse cultuur moet in de verf zetten. Hij koos voor de mooiste Latin liefdesliedjes, en speelt ze op tenorsax. Die gaan van 1940 tot 1968. Bekend in mijn oren klinken ‘What a Difference a Day Makes (Cuando Vuelva A Tu Lado)’ en ‘Black Orpheus (Manhã de Carnaval)’, maar de andere songs zijn ook niet mis. Zo is ‘Here’s to Life (Gracias a la Vida)’ de eerste single, maar ‘Unforgettable (Inolvidable)’ is niet de klassieker van Nat King Cole hoor. De cd is een mooi eerbetoon aan de grootste Zuid en Centraal Amerikaanse songwriters uit de 20ste eeuw.

Patrick Van de Wiele (4)

A soulful and saxy tribute to the most beautiful Latin love songs.

Sun Soul Orchestra: What Matters Most

22/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Can’t Deny
In My House
Waiting On A Friend
Gingerly
Waiting In Vain
Find Myself With You
Is What It Is
Zoom
Pillow Talk
Maybe So
Keep Talkin’

Platenlabel
Gumbo Child Productions

Labelnummer
SSR-0001

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Glass Onyon PR

Website Artiest
Sun Soul Orchestra

Het duo Stevo Théard en Ginger Murphy kwam mekaar tegen tijdens een optreden bij Capitol Records. En door hun voorliefde voor voedsel klikte het. Maar daarnaast deelden ze beiden een voorliefde voor blues, jazz, rock, soul, hiphop en R&B. Stevo bespeelt drums & percussie en keyboards en zingt soms, Ginger bespeelt de cello. Stevo komt uit New Orleans en werkte als muzikaal directeur en drummer voor Amel Larrieux en Terence Trent D'Arby. Hij trad al met tal van bekenden op zoals o.a. Michael McDonald, James Ingram, Patti Austin, Peabo Bryson, Jeffrey Osborne, Bobby Caldwell, enz. Ginger daarentegen is een klassieke geschoolde celliste uit Chicago, en speelde al in verscheidene symfonische orkesten. Je kan haar horen op o.a. albums van Red Hot Chili Peppers, Snoop Dog, Christina Aguilera, George Benson, Macy Gray en Kelly Clarkson. Stevo bood aan om een strijkarrangement te schrijven voor een kwartet waar Ginger in speelt, en stelde voor om drums bij te voegen. Dat liep uit in dit debuut, waarop ze worden bijgestaan door andere muzikanten. Hun originele track ‘Can’t Deny’ opent, en situeert zich in het R&B genre. De Mary Jane Girls cover ‘In My House’ gaat verder, ook al R&B uit de stal van wijlen Rick James, maar met een deels Franstalige tekst. Daarna is de Rolling Stones cover ‘Waiting On A Friend’ aan de beurt, maar zacht gebracht. ‘Gingerly’ is een eigen instrumentaal werkje van het duo, en Bob Marley’s ‘Waiting In Vain’ volgt daarop. Er volgen nog enkele originele tracks, plus de Commodores cover ‘Zoom’, plus de old school soul van de cover ‘Pillow Talk’. Dit is één van de beste tracks op het album. Een verrassend album, met leuke zachte R&B en ander materiaal, en dat uit een onverwachte en onbekende hoek!

Patrick Van de Wiele (4)

A surprising album, with nice, soft R&B songs and other material, and from an unexpected band

Sugaray Rayford: Southside

22/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Southside Of Town
Miss Thang
Live To Love Again
Texas Bluesman
Take It To The Bank
Call Off The Mission
All I Think About
Take Away These Blues
Slow Motion

Platenlabel
Nimoy Sue Records

Labelnummer
NIM-2

Distributie
Delta Groove Productions

Website Artiest
Sugaray Rayford

Amper 7 jaar oud testte Caron Rayford reeds zijn stembanden in ‘The Bethel Temple’ in Tyler, TX. Toen hij zijn moeder door kanker verloor was het de kerk samen met de blues die hem en zijn broers er weer bovenop hielp. Sugaray was vast besloten om het als zanger te maken en eind jaren negentig werd hij de frontman van de uit San Diego afkomstige funk band Urban Gypsies. In 2000 ging hij in zee met een band wiens repertoire meer bluesy getint was. Door toedoen van de ‘soulful’ stem van Sugaray Rayford wisten ze ook prijzen te winnen en begonnen zo ook meer optredens te krijgen. Tijdens enkele jam’s in de club Cosy in LA leerde hij mede door de muzikanten waarmee hij speelde zijn horizon te verleggen en in 2010 bracht hij in eigen beheer zijn solo album ‘Blind Alley’ uit waarop ook de gospel ‘I’ve Got To Move’ is terug te vinden die hij opdroeg aan zijn moeder.
In 2011 werd hij aangetrokken door de Mannish Boys, een groep met grote namen bij Delta Groove die zich louter probeerden toe te spitsen op het spelen van festivals. Zo was hun eerste album ‘Double Dynamite’ er eentje met 26 tracks en een hoop gastartiesten. Sugaray Rayford is nu al enkele jaren het gezicht van de ‘Mannish Boys’ waarmee hij vele prijzen in de wacht wist te slepen maar ook blijft hij nog steeds met zijn eigen band optreden. Vorig jaar gaf hij nog bij Move2Blues een denderend optreden en toen al kondigde hij voor 2015 een opvolger aan voor zijn album ‘Dangerous’ en kwam er een try-out met nummers als ‘Southside Of Town’.
Bij ‘Nimoysue Records’ onder de vleugels van Delta Groove Music kwam nu deze ‘Southside’ uit met als release datum 19 mei. Sugaray Rayford schreef al dan niet samen met bassist Ralph Carter alle nummers van dit 9 tracks tellende album. Aan zijn zijde staat nog steeds Gino Matteo op gitaar met uiteraard ook Jade Bennett als backing vocals die op dit album wordt bijgestaan door Zara Davis en Rachele Quioque. Verder spelen mee aan de drums Lavell Jones, Leo Dombecki aan de keysboards, Allan Walker op de sax en Gary Bivona op de trompet. Ook enkele gastoptredens kwamen bij de opnamen meedoen zoals o.a. Bob Corritore op de bluesharp. De sterkte van Sugaray bestaat erin dat hij door zijn krachtige stem moeiteloos kan overschakelen van Delta blues tot Memphis soul tot zelfs New Orleans getinte jazz. Voor 2015 is hij genomineerd voor de ‘BB King Entertainer Of The Year’ en zo wordt hij buitenom de Mannish Boys ook als eigen persoon gelauwerd.
Opener van dit album is ‘Southside Of Town’ is meteen krachtig en soulful te noemen en past perfect in het rijtje zoals we hem kennen. Op het nummer ‘Take It To The Bank’ krijgen we eerst wat ‘live’ gebabbel alvorens hij met deze track richting Delta trekt. Met het nummer ‘Call Off The Mission’ bewijst Sugaray dat hij perfect thuis hoort in het straatje van de Memphis Stax Soul waar de ‘horn section’ samen met de backing vocals uiteraard veel mee te maken hebben.
Slowbluesjes ‘Take Away This Blues’ en ‘Slow Motion’ zijn de afsluiters van deze ‘Southside’ welke mag gerekend worden als een signature van deze Sugaray Rayford. Een beetje opvallend is dat er zo goed als geen uptempo nummer te bespeuren valt waardoor we de energieke Sugaray zoals we hem kennen wel een beetje moeten missen. Zelfs ‘Texas Bluesman’, het enige nummer op dit album dat enkel door hemzelf werd geschreven, is buiten de scherpe gitaarriffs van Gino Matteo een ‘sleper’ te noemen. Al dan niet een knap album en ‘live’ weten we dat deze imposante man het nog steeds doet swingen. Om hem ‘live’ te kunnen zien met deze nieuwe ‘Southside’ zullen we nog wel een tijdje op onze honger moeten blijven zitten want een ‘tour’ doorheen de States krijgt uiteraard voorrang maar voor de zomerfestivals staat Europa op zijn agenda.

Freddy Vandervelpen (4)

Odi: Maslow’s Songbook

22/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Red Light
Something Beautiful
Real To Me
Make It Better
Leaving My Love In New York
One In A Million
I’m Done
You Can’t Have It All
You Win But You Lose
Mariposa
Lonely Ballerina
Maslow’s Love Song

Platenlabel
2hoots Records

Labelnummer
2HRCD002

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
ODI

Claire Odlum, beter gekend als Odi is een Ierse singer/songwriter en muzikante. Om van haar debuutcd ‘Maslow’s Songbook’ ten volle te kunnen genieten, dient het mysterie Maslow wel verduidelijkt te worden. Abraham Harold Maslow was een Amerikaans klinisch psycholoog die leefde van 1908 tot 1970. Maslow ontwikkelde de humanistische psychologie of de theorie van de toenemende behoefte. Eenvoudig uitgelegd betekent dit dat de mens eerst aan een aantal behoeften moet voldoen vooraleer hij kan doen waarvoor hij in de wieg gelegd is of wat zijn roeping is. Dit zal ongetwijfeld bijdragen tot het interpreteren van de songteksten van Odi, maar laten we het hoofdzakelijk over de muziek hebben. En die is van een ongekende schoonheid! Odi, die zelf naast het vocale, ook gitaar, piano en percussie voor haar rekening neemt, laat zich op dit album bijstaan door een zestal muzikanten met een uitgebreid instrumentarium, waaronder banjo, dulcimer, cello en bazouki. Zowel muzikaal als tekstueel zit alles erg goed in mekaar. Odi mixt folk met pop en op een zodanige manier dat ze de platgetreden paden vermijdt. Het upbeat, licht rockend folknummer en openingstrack ‘Red Light’ bewijst dit al dadelijk. ‘Something Beautiful’ hult zich dan weer in het raadselachtige dat nog versterkt wordt door de magische stem van Odi. Een stem die zowel zelfzeker als fragiel kan zijn, zoals in het door pianoklanken gedragen ‘Make It Better’. Emotioneel klinkt ze dan weer in ‘Real To Me’ en in het bluesgevoelige ‘I’m Done’ heeft Odi’s stem iets van Carly Simon. Ongelooflijk mooi maar tevens breekbaar is het instrumentale op piano gebrachte ‘Lonely Ballerina’. De vaak simpel lijkende songteksten geven pas na meerdere luisterbeurten hun geheimen prijs. Aan de liefhebbers van goede folk/pop om die te ontdekken.
Odi behoort duidelijk tot de betere in het genre, en zo te zien aan haar tourschema staan we niet alleen met deze mening!

Lambert Smits (4)

Momoiro Clover Z: 5th Dimension

22/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

NEO Stargate
Kasou Dystopia
Mouretsu Uchuu Koukyoukyoku Dai 7 Gakushou (Mugen no Ai)
5 The Power
Roudou Sanka
Get Down
Otome Sensou
Tsuki to Gingami Hikousen
Birth Birth
Joykyuu Monogatari -Carpe Diem-
Sora Tobu! Ozashiki Ressha
Srabata Itoshiki Kanashimi Tachi yo
Hai to Diamond

Platenlabel
Cleopatra Records

Labelnummer
CLP-2241-2

Distributie
Cleopatra Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Momoiro Clover Z

We krijgen niet iedere week iets binnen uit het verre Japan maar als er dan toch iets uit het land van de Rijzende Zon in onze bus belandt dan willen we daar graag eens naar luisteren.
Via Cleopatra Records krijgen we nu hun twee albums die via dit Amerikaanse label uitgebracht worden.
Momoiro Clover Z is een populaire meidenpopband uit Japan met een hoog idoolgehalte en die mogen we nu gerust –visueel- even vergelijken met de Britse sensatie van enkele decennia geleden The Spice Girls maar dan bedoel ik alleen maar het fysieke karakter en zeker niet de muziek. Want wanneer een zekere Paul Stanley (KISS) interesse vertoont in deze meidengroep dan heeft het wellicht te maken met hun muziek… of ging het er bij hem toch maar om hun fysieke uitstraling? We gaan het echt nooit weten. En als je dan ook nog Marty Friedman (gitarist bij Megadeth) voor je kar weet te spannen dan besef je dat de media niet om je heen kan.
Dit is een van de twee langspelers via Cleopatra van deze meidengroep en zelf noemen ze dit werkje een concept album. De namen van deze huidige samenstelling zijn als volgt: Kanako Momota, Shiori Tamai, Ayaka Sasaki, Momoka Ariyasu en Reni Takagi. De band werd boven het doopvont gehouden in 2008 maar toch horen we vrij vaak muziek uit de jaren negentig. Bewuste keuze?
Het is vrij moeilijk om te achterhalen wie er allemaal op het album meespeelde of waarover het gaat bij deze liedjes gezien het allemaal in het Japans te doen is en zover gaat mijn beperkte kennis niet. Er is inderdaad een concept maar het is vrij moeilijk te achterhalen om welk begrip het hier écht draait. De hype rond hen begon met de introductie van de video ‘Mouretsu Uchu Koukyoukyoku Dai 7 Gakushou Mugen no Ai’ en meteen krijg je het gevoel of het thema hier ‘space opera’ is maar gezien de Japanse taal werd het moeilijk om te achterhalen of het inderdaad om een ‘space opera’ thema gaat.
Op de meeste nummers worden dan ook veel speciale geluiden gebruikt die ons uiteraard doen denken aan een ietwat sf-achtige aanpak van het geheel.
Zelf het meer swingbeat ‘Get Down’ geeft ons een beeld van wat hun muziek voorstelt. ‘5 To The Power’ start met een stevige drumbeat en mondt uit in wat we iedere dag uit de US en omliggende landen te slikken krijgen, de moderne RNB die eigenlijk niets te maken heeft met de échte Rhythm & Blues.
Gelukkig zijn niet alle nummers een aanslag op je gehoor. Zo vinden we twee ballades terug en dit om enigszins de druk op je oren wat te temperen. ‘Tsuki to Gingami Hikousen’ is een van die ballades en de intro van deze song is zo weggelopen uit het psychedelische werk van de Beatles. ‘Strawberry Fields Forever’ en ‘I’m The Walrus’ komen hier even om de hoek kijken. De tweede ballade is de afsluiter van hun cd ‘Hai to Diamond’. Zeer leuke gebracht maar deze twee songs vertonen een schril contrast ten opzichte van hun andere songs.
Japan is altijd al een buitenbeentje geweest wanneer het op hun nationale muziek aankomt en dat deze vrouwenband veel bijval in Japan kent heeft waarschijnlijk ook veel te maken met het visuele aspect van hun live-optredens. De muziek wat ik hier te horen kreeg is niet meteen iets waar ik warm voor loop –zelf nog geen klein beetje- maar als de fans in Japan dit leuk vinden, dat is dan toch hun zaak, niet. De meiden kunnen zingen, dat is duidelijk maar om een ganse avond naar een ‘Japans’ geluid te zitten luisteren, neen, niet echt iets waar ik naar uitkijk.

Alfons Maes (3½)

Mitchell Coleman Jr.: Soul Searching

22/4/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Prelude
Flow
Overload
Come Up
Just One More Hit
Genesis
Interlude
Secrets
That’s the Way of the World
Ethiopia Love
Déjà vu
Passport
When Your Life was Low
Liberation

Platenlabel
Soul Revelation Music

Labelnummer
SRM 6384

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Mitchell Coleman Jr.

Dit is het debuut van de Afro-Amerikaanse bassist Mitchell Coleman Jr., die werd beïnvloed door bekende bassisten zoals Marcus Miller, Stanley Clarke, Mark Adams (stichter van de funkband Slave), Louis ‘Thunder Thumbs’ Johnson, en Larry Graham (voorheen bij Sly and the Family Stone), maar tevens door trompetter Miles Davis. Maar het was toch jazz-fusion virtuoos Jaco Pastorius die hem het meest beïnvloedde. Voor zijn debuut schreef hij mee aan de meeste songs, arrangeerde ze en produceerde ze (behalve één track). Er staan 12 tracks op, plus een prelude en een interlude. De vette funk spettert er af met ‘Flow’, met Michael Bolivar op sax, en dat geldt ook voor ‘Overload’, met een sample van ‘Oops Up side Your Head’ van The Gap Band, waarop warempel ‘70s zanger Jim Gilstrap achtergrondzang levert. Op zijn originele compositie ‘Come Up’ speelt Deon Johnson piano & synthesizers. Daarentegen is ‘Just One More Hit’ meer up-tempo, met Sal Avila en Tim Anderson op sax. Daarna komt de funky single ‘Genesis’, en op ‘Secrets’ speelt Deron Johnson zichzelf in de kijker met piano & Fender Rhodes. De Earth, Wind & Fire cover ‘That’s the Way of the World’ (één van hun mooiste songs overigens) wordt opgeluisterd door zangeres Pam Vincent. De Afrikaanse erfenis wordt hoorbaar op ‘Ethiopia Love’ met veel percussie, en keyboard fluit door Abiye Tikisha. ‘Deja Vu’ neemt weer vette funk in het voortouw, en de eerste single ‘Passport’ laat Mitchell’s kunsten horen. Daarna volgt een eerbetoon aan wijlen Joe Sample met ‘When Your Life was Low’, gezongen door Dionyza Sutton. Met de fusion funk van ‘Liberation’ neemt hij afscheid.

Patrick Van de Wiele (4)

A debut shimmering with creative energy. Infectious funk and jazz fusio